Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystentka stomatologiczna
Kwalifikacja: MED.01 - Asystowanie lekarzowi dentyście i utrzymanie gabinetu w gotowości do pracy
Data rozpoczęcia: 16 listopada 2025 23:43
Data zakończenia: 16 listopada 2025 23:59

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W amerykańskim systemie oznaczeń, jaką cyfrą określa się stały dolny drugi trzonowiec prawy?

A. 18

B. 31

C. 47

D. 17

Stały drugi trzonowiec dolny prawy, oznaczany w systemie amerykańskim jako 31, znajduje się w dolnej prawej ćwiartce jamy ustnej. System ten, znany jako system FDI (Fédération Dentaire Internationale), przypisuje unikalne numery zębom w oparciu o ich lokalizację oraz rodzaj. Numeracja zębów zaczyna się od przednich zębów w każdej ćwiartce i porusza się w kierunku tylnym. W przypadku zębów strefy dolnej, pierwsze dwa zęby to siekacze, następnie kły, a następnie trzonowce. W praktyce dentystycznej, zrozumienie numeracji zębów jest kluczowe dla skutecznej komunikacji między specjalistami oraz dokumentacji medycznej. Przykładowo, podczas planowania leczenia ortodontycznego lub protetycznego, precyzyjne oznaczenie lokalizacji zębów jest niezbędne do właściwego wykonania procedur. Ponadto, znajomość systemu numeracji pomaga w interpretacji dokumentacji medycznej oraz w analizie przypadków klinicznych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie stomatologii.

Pytanie 2

Ubytek, który pojawił się wokół wcześniej założonego wypełnienia, jest formą próchnicy

A. okrężną

B. nietypową

C. podminowującą

D. wtórną

Ubytek powstały wokół wcześniej założonego wypełnienia określany jest jako próchnica wtórna, co jest kluczowym pojęciem w stomatologii. Próchnica wtórna jest wynikiem nawrotu choroby próchniczej w obrębie zęba, najczęściej w okolicy marginalnej wypełnienia. Przyczyną jej powstawania mogą być niewłaściwe techniki założenia wypełnienia, które nie zapewniły idealnej adaptacji materiału do tkanek zęba, co prowadzi do infiltracji bakterii. W praktyce klinicznej niezwykle istotne jest, aby stomatolog przeprowadził staranne badania kontrolne wypełnień, aby zidentyfikować ewentualne ubytki wtórne. Użytkowanie skutecznych materiałów wypełniających oraz regularne wizyty kontrolne są standardami w profilaktyce i leczeniu próchnicy wtórnej. Dobrą praktyką jest również edukacja pacjentów na temat odpowiedniej higieny jamy ustnej, co może znacząco wpłynąć na ograniczenie występowania tego typu zmian.

Pytanie 3

W przypadku usunięcia zęba - siekacza przyśrodkowego w szczęce - asystentka stomatologiczna powinna zorganizować zestaw diagnostyczny, dźwignię prostą Beina oraz

A. kleszcze esowate, łyżeczkę zębodołową zagiętą

B. kleszcze esowate z trzpieniem po stronie prawej

C. kleszcze proste, łyżeczkę zębodołową zagiętą

D. kleszcze proste, łyżeczkę zębodołową prostą

Wybranie odpowiedzi 'kleszcze proste, łyżeczkę zębodołową prostą' jest właściwe, ponieważ kleszcze proste są podstawowym narzędziem stosowanym do ekstrakcji zębów, w tym siekaczy przyśrodkowych w szczęce. Kleszcze proste umożliwiają precyzyjne uchwycenie zęba, co jest kluczowe dla zapewnienia skutecznej i bezpiecznej ekstrakcji. Łyżeczka zębodołowa prosta jest również niezbędna do usunięcia resztek tkanki zębodołowej oraz do oczyszczenia miejsca ekstrakcji, co zmniejsza ryzyko infekcji i wspomaga gojenie. Takie przygotowanie jest zgodne z dobrymi praktykami w stomatologii, które zalecają używanie odpowiednich narzędzi do każdych specyficznych procedur. Przykładowo, w przypadku ekstrakcji siekaczy przyśrodkowych, ich anatomiczna struktura oraz sposób osadzenia w szczęce wymagają narzędzi, które zapewnią maksymalny komfort dla pacjenta oraz efektywność w działaniu. Dodatkowo, znajomość odpowiednich narzędzi oraz ich zastosowania jest fundamentem pracy asystentki stomatologicznej, co przekłada się na jakość świadczonych usług stomatologicznych.

Pytanie 4

W statycznej strefie działania zespołu stomatologów

A. pracuje lekarz stomatolog

B. umieszczony jest asystor na kółkach

C. przekazywane są instrumenty

D. pracuje asystentka stomatologiczna

Umieszczenie asystora na kółkach w statycznej strefie pracy zespołu stomatologicznego jest kluczowym elementem organizacji miejsca pracy. Asystor na kółkach zapewnia elastyczność i mobilność, co pozwala na szybki dostęp do niezbędnych narzędzi oraz materiałów. Dzięki temu, lekarz stomatolog oraz asystentka stomatologiczna mogą sprawnie realizować swoje zadania, co przekłada się na zwiększenie efektywności pracy oraz komfort pacjenta. W praktyce, asystor na kółkach umożliwia łatwe przemieszczanie się pomiędzy różnymi stanowiskami pracy, co jest szczególnie ważne podczas wykonywania skomplikowanych zabiegów, gdzie czas reakcji jest kluczowy. Standardy OSHA oraz wytyczne dotyczące ergonomii w miejscu pracy podkreślają znaczenie odpowiedniego wyposażenia oraz organizacji strefy pracy w celu zminimalizowania ryzyka kontuzji oraz poprawy wydajności. Warto również zauważyć, że stosowanie asystora na kółkach sprzyja lepszej komunikacji i współpracy w zespole, co jest niezbędne w kontekście kompleksowej opieki nad pacjentem.

Pytanie 5

Suchość w obrębie jamy ustnej nazywana jest

A. kserostomia

B. erozja

C. abrazja

D. demastykacja

Kserostomia to termin medyczny odnoszący się do suchości jamy ustnej, która może być spowodowana zmniejszeniem wydzielania śliny. Jest to stan, który nie tylko wpływa na komfort pacjenta, ale także może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak trudności w mówieniu, połykaniu oraz zwiększone ryzyko próchnicy i chorób przyzębia. W praktyce klinicznej kserostomię można diagnozować na podstawie wywiadu medycznego oraz testów oceniających wydolność gruczołów ślinowych. Leczenie może obejmować stosowanie sztucznej śliny, zmianę diety na bardziej nawilżającą oraz nawadnianie organizmu. Zrozumienie zjawiska kserostomii jest kluczowe dla stomatologów i lekarzy, aby mogli właściwie ocenić stan zdrowia pacjentów i wdrożyć odpowiednie interwencje. Warto zwrócić uwagę na to, że niektóre leki, takie jak leki przeciwhistaminowe czy leki przeciwdepresyjne, mogą przyczyniać się do wystąpienia kserostomii, co podkreśla znaczenie zrozumienia interakcji między farmakoterapią a zdrowiem jamy ustnej.

Pytanie 6

W jakiej strefie funkcjonowania zespołu stomatologicznego pracuje lekarz?

A. Statycznej

B. Operacyjnej

C. Transferowej

D. Demarkacyjnej

Odpowiedź 'operacyjna' jest trafna, bo w zespole stomatologicznym lekarz działa głównie w strefie operacyjnej. Właśnie tam zajmuje się bezpośrednim leczeniem pacjentów. To oznacza, że przeprowadza zabiegi, diagnozy i leczenie, co wymaga dobrej współpracy z asystentkami i higienistkami. Na przykład, gdy lekarz usuwa ząb, jego asystentka pomaga mu, podając potrzebne narzędzia i dbając o pacjenta. W tej strefie kluczowe jest, żeby wszyscy dobrze się komunikowali i współpracowali, bo to zwiększa efektywność i bezpieczeństwo. Dodatkowo, muszą być przestrzegane standardy sanitarno-epidemiologiczne, żeby uniknąć zakażeń. Rozumienie roli lekarza w strefie operacyjnej naprawdę ma znaczenie dla jakości opieki stomatologicznej.

Pytanie 7

Aby przeprowadzić znieczulenie śródwięzadłowe zęba 31 u ciężarnej pacjentki, należy przygotować

A. preparat do znieczulenia miejscowego i strzykawkę typu karpula samoaspirującą

B. znieczulenie bez substancji zwężających naczynia krwionośne oraz strzykawkę ciśnieniową

C. znieczulenie z komponentami zwężającymi naczynia oraz strzykawkę typu karpula bez aspiracji

D. środek do znieczulenia powierzchniowego i strzykawkę bezigłową

Wybór znieczulenia zawierającego środki zwężające naczynia i strzykawkę typu karpula bez aspiracji mógłby prowadzić do niepożądanych skutków u pacjentek w ciąży. Środki zwężające naczynia, takie jak epinefryna, mogą wpływać na przepływ krwi do łożyska, co z kolei może mieć niekorzystny wpływ na rozwijający się płód. Z tego powodu użycie takich preparatów jest zdecydowanie odradzane w przypadku kobiet w ciąży. Dodatkowo, brak aspiracji w obiegu znieczulającym może prowadzić do wprowadzenia substancji znieczulającej do naczynia krwionośnego, co stanowi ryzyko dla pacjenta. Wybór strzykawki typu karpula samoaspirująca mógłby być lepszym rozwiązaniem, lecz nadal zawierałby elementy potencjalnie niebezpieczne dla ciężarnych. Wybór znieczulenia powierzchniowego i strzykawki bezigłowej również jest niewłaściwy w kontekście znieczulenia śródwięzadłowego, ponieważ nie zapewnia odpowiedniej głębokości znieczulenia wymaganej dla przeprowadzenia trwałych zabiegów stomatologicznych. W rzeczywistości, znieczulenie powierzchniowe jest niewystarczające w przypadku zabiegów wymagających wyraźnego i długotrwałego znieczulenia. Kluczowe jest, aby lekarze dentyści zdawali sobie sprawę z ewentualnych zagrożeń związanych z wyborem niewłaściwego znieczulenia i podejmowali decyzje oparte na aktualnych zaleceniach i standardach dotyczących bezpieczeństwa w leczeniu pacjentek w ciąży.

Pytanie 8

Do określenia wysokości zwarcia centralnego używa się noża do wosku, palnika oraz

A. wosku miękkiego, masy silikonowej i modeli gipsowych

B. wosku twardego, cyrkla i modeli gipsowych

C. wosku twardego, masy alginatowej i modeli gipsowych

D. wosku miękkiego, przyrządu Willisa i wzorników zwarciowych

Poprawna odpowiedź wskazuje na zastosowanie wosku miękkiego, przyrządu Willisa oraz wzorników zwarciowych w procesie ustalania wysokości zwarcia centralnego, co jest standardem w protetyce stomatologicznej. Wosk miękki pozwala na precyzyjne formowanie oraz adaptację do kształtu łuków zębowych pacjenta, co jest niezbędne do uzyskania odpowiedniego zwarcia. Przyrząd Willisa, który jest używany do oceny i korygowania wysokości zwarcia, służy do ustalania linii środkowej oraz kontrolowania równowagi łuków zębowych. Wzorniki zwarciowe natomiast, umożliwiają precyzyjne przeniesienie wzorców zwarciowych na modele gipsowe pacjenta, co jest kluczowe dla uzyskania właściwej funkcji i estetyki protez. W praktyce, umiejętność korzystania z tych narzędzi zapewnia wysoką jakość wykonania protez, a ich zastosowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w stomatologii. Ustalanie wysokości zwarcia centralnego ma kluczowe znaczenie dla stabilności i komfortu pacjenta oraz zapobiegania nieprawidłowym obciążeniom zębów i stawów skroniowo-żuchwowych.

Pytanie 9

W technice bocznej kondensacji gutaperki do rozprężania ćwieków w kanale korzeniowym stosuje się

A. reamer

B. file

C. finder

D. spreader

Wybór odpowiedzi reamer, finder lub file może wynikać z nieporozumień dotyczących funkcji tych narzędzi. Reamer to instrument wykorzystywany do poszerzania i kształtowania kanałów korzeniowych, co jest istotne podczas przygotowywania ich do wypełnienia, ale nie jest odpowiedni do rozpychania ćwieków. Użycie reamera do tego celu mogłoby prowadzić do uszkodzenia struktury zęba, a także nieefektywnego wypełnienia. Finder, z drugiej strony, jest narzędziem używanym do lokalizacji ujścia kanałów korzeniowych, a więc nie ma zastosowania w procesie kondensacji gutaperki. Z kolei file, chociaż używane są do opracowywania kanałów, również nie pełni roli narzędzia do rozpychania ćwieków. Wybór tych narzędzi zamiast spreadera pokazuje brak zrozumienia ich specyficznych funkcji i zastosowania w endodoncji. W diagnostyce i leczeniu endodontycznym kluczowe jest posiadanie wiedzy na temat narzędzi oraz ich właściwego użycia, co jest fundamentem skutecznego i bezpiecznego leczenia. Poprawne stosowanie odpowiednich narzędzi jest zgodne z wytycznymi branżowymi, które podkreślają znaczenie precyzji w operacjach endodontycznych.

Pytanie 10

Podczas podawania lekarzowi strzykawki do znieczulenia miejscowego asystent, pracując w metodzie czterech rąk, znajduje się w pozycji

A. o godzinie 3:00

B. pomiędzy godziną 12:00 a 1:00

C. o godzinie 12:00

D. pomiędzy godziną 1:00 a 2:00

Wybór odpowiedzi wskazującej godzinę 3:00 jest właściwy, ponieważ w trakcie zabiegów znieczulania miejscowego asysta powinna zajmować pozycję, która umożliwia lekarzowi swobodne operowanie narzędziami oraz zapewnia jej bliskość do pacjenta. Pozycja ta, czyli 'godzina 3:00', oznacza umiejscowienie asysty na prawo od lekarza, co sprzyja efektywnej współpracy. Taki układ pozwala na swobodne przekazywanie strzykawki oraz innych niezbędnych narzędzi w sposób intuicyjny i niedelikatny, minimalizując ryzyko zakłócenia procesu znieczulania. W praktyce asysta powinna być dobrze przeszkolona w zakresie technik przekazywania narzędzi oraz powinna znać procedury bezpieczeństwa, aby nie narażać pacjenta na niebezpieczeństwo. Standardy dotyczące pracy w zespole operacyjnym, takie jak zasady dotyczące aseptyki i bezpieczeństwa, powinny być stosowane jako fundament dla efektywnej współpracy w trakcie zabiegów medycznych.

Pytanie 11

W metodzie pracy na cztery ręce, kluczowym punktem odniesienia dla wszelkich ruchów adaptacyjnych zarówno lekarza, jak i asysty jest

A. poduszka podgłówka fotela

B. krzesełko lekarza

C. linia łącząca oczy asysty z ustami pacjenta

D. jama ustna pacjenta

W technice pracy na cztery ręce, kluczowym elementem jest to, że wszystkie ruchy lekarza oraz asysty powinny koncentrować się na jamie ustnej pacjenta. Taki model pracy zapewnia nie tylko efektywność, ale i bezpieczeństwo podczas zabiegów stomatologicznych. Kiedy asysta wspiera lekarza, jej ruchy powinny synchronizować się z potrzebami lekarza, który najczęściej wykonuje precyzyjne działania w obrębie jamy ustnej. Przykładowo, asysta może przygotować instrumenty lub materiały w taki sposób, aby lekarz miał do nich łatwy dostęp, co minimalizuje czas potrzebny na wykonanie zabiegu oraz zwiększa komfort pacjenta. Praktyki te są zgodne z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Stomatologicznego, które podkreślają znaczenie współpracy w zespole stomatologicznym. Użycie odpowiednich technik i narzędzi w kontekście jamy ustnej pacjenta pozwala na skuteczniejsze zarządzanie przestrzenią roboczą, co jest niezbędne w dążeniu do jak najwyższej jakości usług stomatologicznych.

Pytanie 12

Jakiego rodzaju indywidualną dokumentację medyczną powinien przygotować lekarz, żeby móc przepisać pacjentowi antybiotyk?

A. Skierowanie.

B. Zlecenie.

C. Receptę.

D. Opinię.

Zlecenie, opinia i skierowanie nie są typami dokumentów, które stanowią podstawę do wypisania recepty na antybiotyk. Zlecenie jest dokumentem wewnętrznym, który lekarz stosuje w ramach swojej praktyki, ale nie służy do zlecania pacjentowi leku w aptece. Jego głównym celem jest organizacja pracy w gabinecie lekarskim lub przygotowanie odpowiednich badań. Opinia medyczna odnosi się do oceny stanu zdrowia pacjenta oraz rekomendacji co do dalszego postępowania, jednak nie ma charakteru prawnego, który umożliwiałby wypisanie leku. Skierowanie natomiast jest dokumentem, który lekarz wystawia, aby pacjent mógł zostać zbadany przez specjalistę. W przypadku antybiotyków, lekarz nie może podjąć decyzji o leczeniu jedynie na podstawie skierowania czy opinii, gdyż kluczowym elementem jest bezpośrednia ocena stanu zdrowia pacjenta oraz diagnoza, co ma miejsce przy wystawianiu recepty. Zrozumienie tych różnic jest istotne, aby uniknąć błędów w dokumentacji medycznej, które mogą prowadzić do nieprawidłowego leczenia oraz narażenia pacjenta na dodatkowe problemy zdrowotne.

Pytanie 13

Pacjent zgłosił się do lekarza z prośbą o wydanie odpisu dokumentacji medycznej dotyczącej nagłego zdarzenia zdrowotnego, który musi pilnie przedstawić w zakładzie ubezpieczeniowym. W momencie zgłoszenia lekarza nie ma w gabinecie, dlatego asystentka powinna

A. wydanie pacjentowi kserokopii dokumentacji z potwierdzeniem pieczątką gabinetu

B. umówić pacjenta na kolejny dzień, ponieważ nie jest w stanie wydać dokumentacji

C. zapisanie niezbędnych informacji dla pacjenta na zaświadczeniu medycznym z adresem placówki

D. natychmiastowe wydanie pacjentowi kserokopii jego dokumentacji

Odpowiedź, w której asystentka umawia pacjenta na kolejny dzień, jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi normami ochrony danych osobowych oraz przepisami prawa, dokumentacja medyczna jest wrażliwym materiałem, który musi być odpowiednio zabezpieczony. W sytuacji, gdy lekarz jest nieobecny, asystentka nie ma uprawnień do wydawania dokumentacji, co jest zgodne z zasadą, że dostęp do takich informacji powinien mieć tylko autoryzowany personel. Umówienie pacjenta na kolejny dzień zapewnia, że dokumentacja zostanie przygotowana przez lekarza, który najlepiej zna jej zawartość i może udzielić pacjentowi dokładnych informacji. Przykładem może być przypadek, w którym lekarz musi potwierdzić, że dokumentacja jest aktualna oraz spełnia wymagania zakładu ubezpieczeniowego. Należy również pamiętać o zachowaniu wszystkich procedur zapewniających ochronę danych osobowych, co jest kluczowe w kontekście RODO.

Pytanie 14

Nieprawidłowość związana z zwarciem polegająca na tym, że guzki bliższe policzkowe pierwszych trzonowców górnych znajdują się przód względem bruzdy międzyguzkowej policzkowej pierwszych trzonowców dolnych lub dostają się do przestrzeni między drugimi przedtrzonowcami a pierwszymi trzonowcami dolnymi stałymi, a żuchwa jest w tyle w stosunku do szczęki, określa się jako

A. II klasa Angle'a

B. 0 klasa Angle'a

C. I klasa Angle'a

D. III klasa Angle'a

II klasa Angle'a odnosi się do sytuacji, w której zęby dolne, a zwłaszcza pierwsze trzonowce dolne, są ustawione w stosunku do zębów górnych w sposób, który wskazuje na ich cofnięcie. W przypadku II klasy Angle'a guzki bliższe policzkowe pierwszych trzonowców górnych znajdują się przed bruzdą międzyguzkową policzkową pierwszych trzonowców dolnych, co sugeruje, że żuchwa jest cofnięta względem szczęki. Takie ustawienie jest nieprawidłowe i może prowadzić do problemów z funkcją żucia oraz estetyką uśmiechu. W praktyce ortodontycznej, leczenie pacjentów z II klasą Angle'a może obejmować różnorodne metody, takie jak aparaty stałe czy ruchome, a czasami nawet interwencje chirurgiczne, w zależności od stopnia zaawansowania wady. Ważne jest, aby podczas diagnozowania stosować odpowiednie narzędzia, takie jak zdjęcia RTG czy skany 3D, co umożliwia precyzyjne planowanie leczenia. W standardach ortodontycznych, II klasa Angle'a jest jednym z kluczowych typów klasyfikacji, co czyni ją istotnym zagadnieniem w edukacji stomatologicznej i praktyce klinicznej.

Pytanie 15

Okres przechowywania dokumentacji radiologicznej pacjenta wynosi

A. 2 lata

B. 7 lat

C. 20 lat

D. 10 lat

Dokumentacja radiologiczna pacjenta powinna być przechowywana przez 10 lat, co jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa w wielu krajach, w tym w Polsce. Przechowywanie dokumentacji przez ten okres ma na celu zapewnienie dostępności informacji medycznych, które mogą być niezbędne do kontynuacji leczenia, oceny skuteczności terapii oraz w przypadku ewentualnych sporów prawnych. Na przykład, w sytuacji, gdy pacjent decyduje się na rehabilitację po zakończeniu leczenia, dostęp do wcześniejszych badań radiologicznych może być kluczowy w ocenie postępów oraz planowaniu dalszych działań. Ponadto, zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Radiologicznego oraz innymi standardami branżowymi, prawo do ochrony danych osobowych pacjentów wymaga, aby archiwizacja dokumentacji była nie tylko skuteczna, ale także zgodna z etyką zawodową. Odpowiednie przechowywanie i archiwizacja dokumentacji medycznej jest istotnym elementem zapewnienia ciągłości opieki zdrowotnej oraz ochrony praw pacjentów.

Pytanie 16

W trakcie udzielania pierwszej pomocy osobie doświadczającej ataku padaczki, kluczowym działaniem, które powinno zostać podjęte przez współpracujących - lekarza dentystę oraz asystentkę stomatologiczną, jest

A. ochrona głowy przed urazami

B. ustawienie pacjenta w pozycji półsiedzącej

C. umieszczenie twardego przedmiotu między łukami zębowymi

D. administrowanie hydrokortyzonu

Zabezpieczenie głowy pacjenta przed urazem jest kluczowym działaniem podczas ataku padaczki. Osoby udzielające pierwszej pomocy, takie jak lekarz dentysta i asystentka stomatologiczna, powinny mieć na uwadze, że drgawki mogą prowadzić do niekontrolowanych ruchów, co zwiększa ryzyko urazów głowy. W praktyce można to osiągnąć poprzez umieszczenie pod głową pacjenta miękkiego podkładu, np. poduszki lub odzieży, co amortyzuje ewentualne uderzenia. Warto pamiętać, że podczas ataku padaczki pacjent nie powinien być przetrzymywany na siłę ani ograniczany, co mogłoby dodatkowo zwiększyć ryzyko kontuzji. Zgodnie z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji, kluczowe jest również zapewnienie, aby otoczenie pacjenta było wolne od twardych i ostrych przedmiotów, które mogłyby spowodować urazy. Ostatecznie, po ustąpieniu ataku, pacjent powinien być umieszczony w pozycji na boku, co zapobiega zadławieniu się w przypadku wymiotów. Działania te są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie pierwszej pomocy i powinny być znane każdemu pracownikowi służby zdrowia.

Pytanie 17

Zjawisko prowadzące do ubytków niepochodzenia próchnicowego, które objawia się utratą tkanek wskutek kontaktu zębów przeciwstawnych podczas spożywania twardych pokarmów, to

A. erozja

B. demastykacja

C. abfrakcja

D. atrycja

Demastykacja to proces, który odnosi się do utraty tkanek zębowych wskutek kontaktu zębów przeciwstawnych podczas żucia twardych pokarmów. Ten mechanizm może prowadzić do powstawania ubytków niepróchnicowego pochodzenia, co ma istotne znaczenie w praktyce stomatologicznej. W odróżnieniu od erozji, która wynika z działania kwasów na szkliwo, atrycji, związanej z naturalnym ścieraniem się zębów, czy abfrakcji, która dotyczy utraty tkanek w wyniku sił mechanicznych powodujących mikrouszkodzenia, demastykacja jest wynikiem bezpośredniego kontaktu zębów. Przykładem są pacjenci, którzy regularnie spożywają twarde pokarmy (np. orzechy, twarde cukierki), co prowadzi do zwiększonego ryzyka uszkodzenia zębów. W codziennej praktyce dentystycznej, lekarze często monitorują i oceniają stan uzębienia pacjentów, aby zidentyfikować takie zmiany, a także zalecają odpowiednie metody ochrony zębów, takie jak użycie nakładek ochronnych podczas żucia twardych pokarmów lub zmiana diety, aby ograniczyć ryzyko demastykacji.

Pytanie 18

Preparaty wodorotlenkowo-wapniowe, które nie twardnieją i są przeznaczone do pokrywania obnażonej miazgi, należy przygotować na

A. matowej powierzchni szklanej płytki przy użyciu plastikowej łopatki, dodając sól fizjologiczną

B. matowej stronie jałowej płytki szklanej przy użyciu jałowej metalowej łopatki, dodając płyn

C. gładkiej stronie zdezynfekowanej płytki szklanej z użyciem plastikowej łopatki, dodając eugenol

D. woskowanym bloczku za pomocą metalowej łopatki, dodając wodę destylowaną

Preparaty wodorotlenkowo-wapniowe nietwardniejące, przeznaczone do pokrycia obnażenia miazgi, powinny być mieszane na matowej stronie jałowej płytki szklanej z użyciem jałowej łopatki metalowej, dodając odpowiedni płyn. Takie podejście zapewnia utrzymanie sterylności i minimalizuje ryzyko kontaminacji preparatu, co jest kluczowe w kontekście ochrony miazgi zębowej. Płytka szklana, dzięki swoim właściwościom, nie tylko ułatwia mieszanie, ale także umożliwia dokładne kontrolowanie konsystencji preparatu. W praktyce, takie preparaty są stosowane w przypadkach, gdy istnieje potrzeba ochrony miazgi przed działaniem szkodliwych substancji oraz w celu stymulacji regeneracji tkankowej. Należy również zwrócić uwagę na to, że stosowanie jałowych narzędzi i materiałów jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi procedur stomatologicznych, które podkreślają znaczenie aseptyki w celu uniknięcia potencjalnych infekcji.

Pytanie 19

Z czego produkowane są tampony?

A. Z ligniny

B. Z gazy

C. Z gąbki

D. Z waty

Zastosowanie niewłaściwych materiałów w produkcji tamponów prowadzi do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Wybierając watę jako potencjalny materiał, warto zauważyć, że nie zapewnia ona wystarczającej wydajności wchłaniania, a także może powodować podrażnienia oraz alergie skórne. Watę często stosuje się w innych produktach, takich jak kulki bawełniane, ale nie nadaje się do stosowania wewnętrznego. Lignina, z drugiej strony, jest surowcem, który choć ma swoje zastosowania w różnych dziedzinach, nie jest materiałem odpowiednim do produkcji tamponów, ze względu na brak sterylności i potencjalne uwalnianie szkodliwych substancji. Gąbka, chociaż ma wysoką chłonność, w kontekście stosowania wewnętrznego może prowadzić do groźnych infekcji, ponieważ nie jest odpowiednio sterylna i może zatrzymywać bakterie. W kontekście higieny osobistej, wybór materiałów do produkcji tamponów powinien być oparty na zasadach bezpieczeństwa i efektywności, zgodnych z regulacjami zdrowotnymi oraz standardami jakości, co jest kluczowe dla ochrony zdrowia użytkowników.

Pytanie 20

Skaler to narzędzie wykorzystywane do

A. zmniejszania nadwrażliwości zębiny

B. cięcia kości wyrostka zębodołowego

C. eliminacji złogów nazębnych

D. pomiaru długości kanału korzeniowego

Skaler to narzędzie stosowane w stomatologii, którego zasadniczym celem jest usuwanie złogów nazębnych, takich jak kamień nazębny oraz płytka bakteryjna. Złogi te mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak choroby dziąseł, a ich regularne usuwanie jest kluczowe dla utrzymania zdrowia jamy ustnej. Skalery mogą być ręczne lub ultradźwiękowe, a ich zastosowanie opiera się na precyzyjnych technikach, które pozwalają na skuteczne czyszczenie zębów bez uszkadzania szkliwa. Przykładowo, skaler ultradźwiękowy wykorzystuje drgania ultrasonicowe, co umożliwia łatwe usuwanie nawet trudnych do zlikwidowania osadów. W praktyce, stomatolodzy często łączą stosowanie scalerów z innymi metodami higieny jamy ustnej, a ich użycie jest zgodne z wytycznymi American Dental Association (ADA), które zalecają regularne czyszczenie zębów w celu zapobiegania chorobom przyzębia oraz próchnicy. Używanie scalerów jest zatem fundamentem skutecznej profilaktyki stomatologicznej, co podkreśla ich istotną rolę w zachowaniu zdrowia zębów i dziąseł.

Pytanie 21

Zmiana I w tzw. zasadzie pięciu zmian według Paula odnosi się do

A. zmiany lokalizacji lekarza

B. otwarcia ust pacjenta

C. zmiany pozycji głowy pacjenta

D. zmiany wysokości pacjenta w stosunku do podłogi

Zmiana pozycji lekarza to super ważna sprawa w kontekście tzw. zasady pięciu zmian według Paula. Chodzi tu o to, żeby lekarz mógł lepiej pracować i żeby pacjent czuł się komfortowo w trakcie różnych zabiegów. Jak dobrze to ogarniemy, to na pewno wpłynie na jakość opieki zdrowotnej. Na przykład, kiedy lekarz zmienia swoje miejsce, z którego robi zabieg, ma lepszą widoczność i łatwiejszy dostęp do pacjenta. Dodatkowo, takie podejście zmniejsza obciążenie dla jego mięśni i stawów. W medycynie i zarządzaniu zdrowiem poleca się takie zmiany, bo pomagają uniknąć urazów i poprawiają wydajność pracy. Odpowiednia pozycja ciała lekarza podczas zabiegów jest bardzo ważna dla jego zdrowia, ale też dla jakości opieki nad pacjentami. Warto dodać, że jak lekarz ma dobrze przemyślaną pozycję, to pacjent może czuć się lepiej, a przecież to ważny element współczesnej medycyny, opierającej się na dowodach i dobrych praktykach.

Pytanie 22

Obszar jamy ustnej VI w klasyfikacji zębów FDI obejmuje zęby:

A. 75 oraz 74

B. 55 oraz 54

C. 84 oraz 85

D. 64 oraz 65

Odpowiedź 84 i 85 jest poprawna, ponieważ w systemie oznaczania zębów FDI sektor jamy ustnej VI obejmuje zęby trzonowe górne prawe. Zęby te są oznaczone cyframi 8x, gdzie '8' oznacza zęby trzonowe, a '4' oraz '5' wskazują na konkretne zęby w obrębie tego sektora. Zrozumienie systemu FDI jest kluczowe dla dentystów, ortodontów i specjalistów zajmujących się protetyką, ponieważ precyzyjne oznaczenie zębów ułatwia komunikację między specjalistami oraz dokumentację w przypadku leczenia. Dobre praktyki w stomatologii opierają się na systematyce i standardyzacji, co pozwala na większą efektywność w diagnozowaniu i leczeniu pacjentów. Na przykład, w przypadku planowania zabiegów protetycznych, znajomość oznaczeń FDI pozwala na dokładne przekazywanie informacji o zębach, co jest niezbędne do właściwego doboru materiałów i technik leczenia.

Pytanie 23

Każdy ruch lekarza oraz asysty w wybranej technice przekazywania narzędzi musi mieścić się maksymalnie w klasie

A. IV

B. III

C. II

D. I

Wybór odpowiedzi I, II lub III nie uwzględnia kluczowych aspektów dotyczących klasyfikacji ruchów lekarza i asysty w przekazywaniu instrumentów. Odpowiedzi te sugerują niższy poziom koordynacji i precyzji, co jest nieodpowiednie w kontekście chirurgii, gdzie każdy ruch ma znaczenie krytyczne. Wybór klasy I, czy II, z reguły odnosi się do prostszych procedur lub mniej skomplikowanych interakcji, które nie wymagają tak dużej precyzji, co w przypadku operacji na żywych tkankach. Takie podejście może prowadzić do poważnych błędów w ocenie sytuacji chirurgicznej, gdzie błędy mogą mieć bezpośrednie konsekwencje dla zdrowia pacjenta. Ponadto, wybór klasy III nie uwzględnia faktu, że efektywne przekazywanie instrumentów w chirurgii wymaga nie tylko umiejętności technicznych, ale także głębokiego zrozumienia procedur operacyjnych, które są zgodne z aktualnymi standardami i najlepszymi praktykami w dziedzinie medycyny. W związku z tym, wybierając niższe klasy, można nieświadomie zredukować efektywność operacyjną, co z kolei zwiększa ryzyko powikłań i nieprzewidzianych sytuacji w trakcie zabiegu.

Pytanie 24

Dokumentacja zawiera orzeczenie lekarskie

A. indywidualną zewnętrzną

B. zbiorową wewnętrzną

C. zbiorową zewnętrzną

D. indywidualną wewnętrzną

Orzeczenie lekarskie to ważny dokument w sprawach zdrowotnych. Dotyczy konkretnego pacjenta i zawiera wszystkie istotne informacje o jego zdrowiu, diagnozie oraz zaleceniach od lekarza. Kiedy ktoś stara się o różne świadczenia, jak zasiłki chorobowe czy renty, często musi mieć takie orzeczenie. Ważne, żeby były one robione zgodnie z obowiązującymi standardami, jak te od Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, które wskazują, co powinno się znaleźć w tym dokumencie. Te orzeczenia są również często wykorzystywane przez różne instytucje, np. ZUS, przy podejmowaniu decyzji dotyczących zdrowia pacjenta, co naprawdę podkreśla ich znaczenie.

Pytanie 25

Po przeprowadzeniu impregnacji pacjentowi należy zalecić

A. przestrzeganie białej diety przez 24 godziny

B. staranne umycie zębów szczoteczką

C. płukanie ust 0,02% roztworem chlorheksydyny

D. unikanie jedzenia i picia przez okres 2 godzin

Zalecenie powstrzymania się od jedzenia i picia przez 2 godziny po zabiegu impregnacji jest kluczowe dla zapewnienia skuteczności zastosowanego materiału. Impregnacja to proces, w którym substancja aktywna wnika w strukturę zęba, w celu poprawy jego odporności na próchnicę oraz wzmocnienia szkliwa. Jedzenie lub picie tuż po zabiegu może spowodować, że substancja nie zdąży się dokładnie wchłonąć, co ograniczy jej działanie. W praktyce dentystycznej, zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego, pacjentom zaleca się unikanie spożycia pokarmów i płynów w tym czasie, aby maksymalizować efektywność leczenia. Dodatkowo, zapobieganie wymywaniu zastosowanych substancji przez saliwę lub inne płyny jest istotne dla długofalowych efektów ochronnych, co podkreśla znaczenie tego zalecenia. Warto również zauważyć, że lekarze dentyści powinni informować pacjentów o tym, jak ważne jest przestrzeganie tych wytycznych, aby unikać niepożądanych efektów terapeutycznych.

Pytanie 26

Aby uzyskać kęsek zgryzowy, konieczne jest przygotowanie

A. cementu tymczasowego

B. masy hydrokoloidalnej

C. wosku modelarskiego

D. gipsu odlewniczego

Wybór wosku modelowego do pobrania kęska zgryzowego jest uzasadniony ze względu na jego właściwości, które idealnie odpowiadają potrzebom stomatologii. Wosk modelowy charakteryzuje się odpowiednią plastycznością, co pozwala na precyzyjne odwzorowanie kształtu zgryzu pacjenta. Po podgrzaniu, wosk staje się miękki i łatwy do formowania, a po schłodzeniu sztywnieje, co umożliwia uzyskanie stabilnego odcisku. W praktyce, wosk jest często wykorzystywany w technice protetycznej oraz ortodontycznej do tworzenia modeli, a także w sytuacjach, gdy wymagane jest tymczasowe odtworzenie kształtu zgryzu. Ponadto, zastosowanie wosku modelowego jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, które podkreślają znaczenie obowiązkowego uzyskiwania dokładnych i precyzyjnych odcisków w celu zapewnienia wysokiej jakości leczenia stomatologicznego. Wykorzystując wosk, można również elastycznie dostosowywać formy i kształty, co jest kluczowe w pracy z różnymi pacjentami i ich indywidualnymi potrzebami.

Pytanie 27

W technice oburęcznej przekazywania narzędzi

A. prawa dłoń podaje narzędzia, lewa dłoń je przyjmuje

B. lewa dłoń przekazuje narzędzia, prawa dłoń je przyjmuje

C. lewa dłoń pełni rolę podającą i odbierającą

D. prawa dłoń jest zarówno podającą, jak i odbierającą

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może sugerować brak zrozumienia fundamentalnych zasad dotyczących przekazywania instrumentów w kontekście medycznym. Na przykład, stwierdzenie, że lewa ręka podaje narzędzia, a prawa odbiera, jest sprzeczne z przyjętymi standardami, które jasno określają rolę poszczególnych rąk. Prawa ręka, będąc dominującą u większości ludzi, jest zazwyczaj wykorzystywana do precyzyjnych ruchów, takich jak podawanie narzędzi, co zwiększa efektywność działania. Ponadto, pomylenie ról rąk prowadzi do nieefektywnego zarządzania instrumentami, co może wydłużać czas operacji oraz zwiększać ryzyko błędów. Przykładem błędnego myślenia jest przekonanie, że obie ręce mogą pełnić tę samą funkcję jednocześnie; w rzeczywistości, taki system nie tylko wprowadza chaos, ale także utrudnia współpracę w zespole. Dlatego kluczowe jest doskonalenie umiejętności oburęcznego przekazywania instrumentów zgodnie z ustalonymi procedurami, aby zapewnić płynność i bezpieczeństwo w trakcie operacji. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do krytycznych sytuacji, w których nieprawidłowe przekazanie narzędzia może zagrażać życiu pacjenta.

Pytanie 28

Sporale A po przeprowadzeniu sterylizacji powinny zostać dostarczone do laboratorium i inkubowane przez czas

A. 48 godzin

B. 12 godzin

C. 72 godziny

D. 24 godziny

Odpowiedź, że sporale A po sterylizacji muszą być dostarczone do pracowni i poddane inkubacji w czasie 24 godzin, jest zgodna z obowiązującymi standardami w mikrobiologii. Sporale, jako formy przetrwalnikowe bakterii, są stosowane do testowania skuteczności procesów sterylizacji. Po dokonaniu sterylizacji, sporale powinny być inkubowane w odpowiednich warunkach przez 24 godziny, co pozwala na ocenę, czy proces sterylizacji był skuteczny. W przypadku braku wzrostu patogenów po tym czasie, można uznać, że proces sterylizacji był właściwy. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi ISO 11138, które określają metody testowania procesów sterylizacji. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy ma kluczowe znaczenie w branżach takich jak medycyna, farmacja czy laboratoria mikrobiologiczne, gdzie zapewnienie sterylności jest fundamentalne dla bezpieczeństwa pacjentów i jakości produktów.

Pytanie 29

Jaką proporcję bazy do katalizatora należy zastosować przy tworzeniu chemoutwardzalnego materiału kompozytowego?

A. 1:2

B. 1:1

C. 2:1

D. 1:3

Wybór innych proporcji bazy do katalizatora, takich jak 1:2, 1:3 czy 2:1, prowadzi do nieoptymalnych warunków reakcji i może skutkować poważnymi niedociągnięciami w właściwościach materiału kompozytowego. Proporcja 1:2, gdzie stosunek bazy do katalizatora jest niekorzystny, powoduje niedobór katalizatora, co skutkuje wydłużonym czasem utwardzania oraz osłabieniem finalnych właściwości mechanicznych kompozytu. W przypadku proporcji 1:3, nadmiar bazy może prowadzić do niepełnego utwardzenia, co wpływa na zwiększenie porowatości materiału i zmniejszenie jego trwałości. Z kolei stosunek 2:1, który faworyzuje nadmiar katalizatora, również nie jest zalecany, ponieważ może prowadzić do zbyt szybkiego utwardzania, co w rezultacie ogranicza kontrolę nad procesem, a także powoduje powstawanie wewnętrznych naprężeń w kompozycie. Tego typu błędy w obliczeniach mogą wynikać z niepełnego zrozumienia chemicznych i fizycznych zasad utwardzania żywic. Kluczowe jest, by przy projektowaniu i produkcji materiałów kompozytowych brać pod uwagę zalecenia producentów oraz normy branżowe, aby uniknąć takich problemów i zapewnić wysoką jakość finalnego produktu.

Pytanie 30

Którego materiału przygotowanie wymaga utrzymania chirurgicznej aseptyki?

A. Materiału do ochrony kikuta zęba

B. Materiału do terapii endodontycznej

C. Materiału do pokrycia pośredniego

D. Materiału do wstecznego wypełnienia kanału

Materiał do wstecznego wypełnienia kanału, znany również jako materiał do wypełnienia retrogradowego, wymaga zachowania chirurgicznej aseptyki ze względu na jego zastosowanie w procedurach, które mają na celu usunięcie infekcji z systemu korzeniowego zęba. W leczeniu endodontycznym, kiedy standardowe metody nie są wystarczające, konieczne jest przeprowadzenie zabiegu retrogradacyjnego, który polega na wypełnieniu kanału zęba od strony wierzchołka. W tym kontekście aseptyka jest kluczowa, aby uniknąć wprowadzenia patogenów do tkanki okołowierzchołkowej. W praktyce oznacza to, że wszystkie instrumenty, materiały i środowisko muszą być starannie dezynfekowane i sterylizowane. Przykładem może być użycie materiałów takich jak MTA (Mineral Trioxide Aggregate), które są stosowane do wypełnienia kanału po usunięciu tkanki zakażonej. Właściwe przygotowanie i zastosowanie tych materiałów znacząco wpływa na sukces procedury leczenia i minimalizuje ryzyko powikłań związanych z infekcją.

Pytanie 31

Rozszerzone lakowanie polega na

A. wykonaniu otworu w bruzdzie zęba przy pomocy małego wiertła diamentowego i jej zalakowaniu

B. uszczelnieniu lakiem anatomicznych otworów siekaczy bocznych górnych

C. zalakowaniu także bruzdy policzkowej zęba

D. dodatkowym pokryciu bruzdy lakierem fluorkowym po procesie polimeryzacji laku

Poszerzone lakowanie zębów jest istotnym elementem profilaktyki stomatologicznej, który polega na otwarciu bruzdy zęba przy użyciu małego wiertła diamentowego, co umożliwia dokładniejsze wypełnienie jej materiałem lakującym. Stosując tę metodę, stomatolog może usunąć zanieczyszczenia oraz zmniejszyć ryzyko powstania próchnicy w obszarach trudnodostępnych. Po otwarciu bruzdy, materiał lakujący jest aplikowany, co pozwala na skuteczne zabezpieczenie zęba przed szkodliwymi bakteriami. Odpowiednie poszerzenie bruzdy i precyzyjne wypełnienie ma kluczowe znaczenie dla długotrwałej ochrony zębów. Dobre praktyki wskazują, że poszerzone lakowanie powinno być wykonywane w regularnych odstępach czasu, aby zapewnić ciągłość ochrony zębów, zwłaszcza u dzieci i młodzieży, u których ryzyko wystąpienia próchnicy jest wyższe. W tym kontekście, stosowanie laków fluorowych po polimeryzacji jest również powszechną praktyką, która może dodatkowo wzmocnić szkliwo.

Pytanie 32

Który zakres stałych zębów oznaczonych w systemie FDI obejmuje piątą ćwiartkę?

A. 18÷14

B. 48÷44

C. 13÷23

D. 43÷33

Odpowiedź 43÷33 jest prawidłowa, ponieważ w systemie klasyfikacji FDI (Fédération Dentaire Internationale) zęby stałe są oznaczane za pomocą dwucyfrowych numerów. Numer pierwszej cyfry wskazuje na ćwiartkę jamy ustnej, natomiast druga cyfra odnosi się do konkretnego zęba w tej ćwiartce. W przypadku sekstantu piątego, który obejmuje zęby dolne, numeracja zaczyna się od 31 dla pierwszego zęba w tej ćwiartce. Zatem zęby oznaczone jako 43÷33 odnoszą się do dolnych zębów trzonowych w prawej ćwiartce jamy ustnej. W praktyce wiedza ta jest niezbędna w stomatologii, szczególnie w kontekście planowania leczenia, radiologii stomatologicznej oraz protetyki. Użycie właściwej numeracji według standardów FDI zapewnia jednoznaczność i ułatwia komunikację między specjalistami. Dodatkowo, zrozumienie tego systemu jest kluczowe, gdyż pozwala na precyzyjne określenie lokalizacji zębów w dokumentacji medycznej oraz podczas przeprowadzania zabiegów stomatologicznych, co zwiększa bezpieczeństwo pacjenta i skuteczność leczenia.

Pytanie 33

Okres przechowywania dokumentacji dotyczącej procesu sterylizacji powinien wynosić

A. 24 miesiące

B. 15 lat

C. 10 lat

D. 12 miesięcy

Dokumentacja związana z procesem sterylizacji powinna być trzymana przez 10 lat. To wynik wymogów wielu regulacji dotyczących ochrony zdrowia. Ważne, żeby mieć wszystko pod ręką, bo kontrola nad procedurami sterylizacji jest kluczowa dla bezpieczeństwa pacjentów i skuteczności narzędzi medycznych. Dzięki tym dokumentom można przeprowadzać audyty i sprawdzać, jak to wszystko działa, a to ma znaczenie, zwłaszcza gdy pojawiają się jakieś reklamacje czy problemy zdrowotne. Przykładowo, jeśli pacjent zgłasza jakieś zastrzeżenia dotyczące używanych narzędzi, dostęp do dokumentacji może być niezbędny, żeby udowodnić, że procedury były przeprowadzane zgodnie z normami. Organizacje takie jak ANSI i CDC często mówią, jak ważna jest ta dokumentacja w kontekście zarządzania ryzykiem i utrzymywania jakości w opiece zdrowotnej, dlatego trzymanie dokumentacji przez 10 lat to najlepsza praktyka.

Pytanie 34

Zgłębnik periodontologiczny jest stosowany do

A. weryfikacji szczelności wypełnień stałych

B. ustalania głębokości kieszonek dziąsłowych

C. identyfikacji ubytków próchnicowych

D. oceny spójności twardych tkanek zęba

Zgłębnik periodontologiczny jest narzędziem wykorzystywanym w stomatologii do pomiaru głębokości kieszonek dziąsłowych, co jest kluczowe w ocenie stanu zdrowia tkanek przyzębia. Pomiar ten pozwala na dokładną ocenę, czy występuje choroba przyzębia, co jest niezwykle istotne w diagnostyce i planowaniu leczenia. Zgłębnik jest zazwyczaj wykonany z metalu, a jego końcówka ma różne kształty, co umożliwia precyzyjne wprowadzenie go w obszary między dziąsłami a zębami. Używanie zgłębnika w połączeniu z odpowiednimi technikami pomiaru (np. stosując lekką siłę i unikanie niepotrzebnego dyskomfortu pacjenta) jest zgodne z najlepszymi praktykami w periodontologii. Regularne pomiary głębokości kieszonek dziąsłowych pozwalają na monitorowanie postępów w leczeniu oraz identyfikowanie pacjentów wymagających dodatkowych interwencji, takich jak skaling czy chirurgia periodontologiczna. Właściwe użycie zgłębnika przyczynia się do lepszego zrozumienia dynamiki chorób przyzębia i skuteczniejszego leczenia.

Pytanie 35

W systemie Viohla ząb stały oznaczony jest numerem 47

A. dolny drugi trzonowiec prawy

B. dolny drugi przedtrzonowiec prawy

C. górny drugi trzonowiec lewy

D. górny drugi przedtrzonowiec prawy

Odpowiedź 'dolny drugi trzonowiec prawy' jest poprawna, ponieważ w systemie Viohla numer 47 odnosi się konkretnie do tego zęba. W klasyfikacji Viohla, która jest powszechnie używana w stomatologii, zęby są oznaczane na podstawie ich lokalizacji w jamie ustnej oraz ich rodzaju. Dolny drugi trzonowiec prawy znajduje się w dolnej łuku zębowym po prawej stronie. Zęby trzonowe pełnią kluczową rolę w procesie żucia, a ich poprawne zidentyfikowanie jest istotne dla diagnozowania problemów stomatologicznych oraz planowania leczenia. Przykładowo, wiedza na temat numeracji zębów jest niezbędna podczas wykonywania zdjęć rentgenowskich czy planowania zabiegów protetycznych. Stosowanie systemu Viohla zapewnia uniwersalność i przejrzystość komunikacji wśród specjalistów, co przekłada się na lepszą jakość usług stomatologicznych. Dlatego znajomość numeracji zębów oraz ich lokalizacji w jamie ustnej jest fundamentem zarówno dla praktyków, jak i dla studentów stomatologii.

Pytanie 36

W systemie FDI numer 55 odnosi się do drugiego górnego zęba mlecznego

A. przedtrzonowiec lewy

B. przedtrzonowiec prawy

C. trzonowiec lewy

D. trzonowiec prawy

Odpowiedź 'trzonowiec prawy' jest poprawna, ponieważ w systemie FDI (Fédération Dentaire Internationale) symbol 55 oznacza drugi górny ząb mleczny, który jest klasyfikowany jako trzonowiec. W systemie FDI zęby oznaczane są dwucyfrowymi numerami, gdzie pierwsza cyfra wskazuje na ćwiartkę jamy ustnej, a druga cyfra na konkretny ząb. Ząb mleczny drugi górny znajduje się w prawej ćwiartce jamy ustnej, stąd jego przyporządkowanie do numeru 55. W praktyce, znajomość tego systemu klasyfikacji jest kluczowa dla dentystów i ortodontów, ponieważ ułatwia komunikację między specjalistami oraz dokładne dokumentowanie stanu uzębienia pacjentów. Na przykład, podczas planowania leczenia ortodontycznego istotne jest precyzyjne określenie, które zęby wymagają interwencji. Dzięki systemowi FDI specjaliści mogą szybko i efektywnie wymieniać się informacjami o zębach pacjentów, co zwiększa jakość świadczonej opieki stomatologicznej.

Pytanie 37

Środek dezynfekcyjny działający grzybobójczo nosi oznaczenie

A. V

B. B

C. F

D. Tbc

Preparat dezynfekcyjny o działaniu grzybobójczym jest oznaczany literą F, co jest zgodne z normami i standardami w branży dezynfekcji. Oznaczenie to wskazuje, że dany środek chemiczny skutecznie zwalcza grzyby, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony zdrowia publicznego oraz w środowiskach, w których występuje ryzyko zakażeń grzybiczych. Przykładowo, w szpitalach i placówkach medycznych stosowanie preparatów o działaniu grzybobójczym jest kluczowe w zapobieganiu infekcjom u pacjentów, zwłaszcza u tych z obniżoną odpornością. W praktyce oznaczenie F jest istotne dla użytkowników, ponieważ umożliwia im dokonanie właściwego wyboru środka dezynfekcyjnego na podstawie jego działania. Używane preparaty powinny być również zgodne z wytycznymi WHO i lokalnymi regulacjami, co zapewnia ich skuteczność i bezpieczeństwo w zastosowaniach praktycznych.

Pytanie 38

Podczas którego z poniższych zabiegów może wystąpić chemiczne uszkodzenie błony śluzowej jamy ustnej?

A. Laseroterapii

B. Usuwania złogów nazębnych

C. Skalingu

D. Wybielania zębów

Wybielanie zębów to tak naprawdę dość popularna procedura, która zazwyczaj korzysta z substancji chemicznych, jak nadtlenek wodoru czy nadtlenek karbamidu. One super działają na przebarwienia, ale mogą też trochę podrażnić błonę śluzową jamy ustnej. Trzeba pamiętać, że podczas zabiegu te substancje mogą się na nią dostać, co czasami prowadzi do podrażnień, a nawet uszkodzeń. Z mojego doświadczenia, zanim zacznie się wybielanie, warto, żeby pacjent wiedział, co może się wydarzyć, czyli jakie są potencjalne skutki uboczne. Dobrze, żeby stosować indywidualnie dopasowane nakładki i dokładnie trzymać się instrukcji – to ogranicza ryzyko problemów z błoną śluzową. Po zabiegu też ważna jest odpowiednia pielęgnacja jamy ustnej, żeby zmniejszyć ewentualne podrażnienia. Jak wszystko pójdzie zgodnie z planem, to można cieszyć się ładnym efektem bez złych konsekwencji dla zdrowia jamy ustnej.

Pytanie 39

Do przygotowania uszczelniającej pasty endodontycznej Endomethasone N z eugenolem należy stosować jedynie

A. sterylna łopatka i sterylna płytka szklana

B. metalową szpatułkę, specjalny bloczek papierowy

C. plastikowa łopatka, powierzchnia niewchłaniająca bloczku papierowego

D. plastikową szpatułkę, szklaną płytkę

Wybór sterylnej łopatki i sterylnej płytki szklanej do przygotowania uszczelniającej pasty endodontycznej Endomethasone N zarabianej eugenolem jest zgodny z najlepszymi praktykami w stomatologii. Użycie sterylnych narzędzi jest kluczowe, aby zminimalizować ryzyko wprowadzenia patogenów do kanału korzeniowego, co może prowadzić do infekcji. Sterylność narzędzi zapewnia, że substancje chemiczne, takie jak eugenol, nie są zanieczyszczone, co jest istotne dla skuteczności leczenia. Przykładem praktycznego zastosowania tego podejścia jest przygotowanie pasty w warunkach asystowanych, gdzie zachowanie sterylności jest kluczowe. Użycie szklanej płytki pozwala na dokładne wymieszanie składników, co zapewnia jednorodność pasty, a plastikowa łopatka jest preferowana ze względu na jej właściwości, które ograniczają ryzyko odczynów chemicznych z materiałem. Właściwe techniki przygotowania materiałów endodontycznych są niezbędne dla osiągnięcia sukcesu klinicznego w leczeniu kanałowym.

Pytanie 40

Jak oznaczana jest próchnica zęba na schemacie?

A. literą C

B. literą R

C. literą W

D. literą K

Prawidłowa odpowiedź to literka C, która odnosi się do oznaczenia próchnicy zęba na diagramie. Próchnica, znana również jako karies, jest jedną z najczęstszych chorób zębów i jest wynikiem demineralizacji twardych tkanek zęba. Oznaczenie C na diagramie jest zgodne z międzynarodowymi standardami dentystycznymi, które ułatwiają identyfikację problemów z zębami. W codziennej praktyce stomatologicznej, lekarze stomatolodzy często wykorzystują takie oznaczenia do szybkiej komunikacji z pacjentami oraz innymi specjalistami. Na przykład, jeżeli dentysta zauważy początki próchnicy, może od razu oznaczyć ząb literą C, co pozwala na łatwe śledzenie postępu leczenia i planowanie interwencji. Ważne jest, aby pacjenci byli świadomi znaczenia tych oznaczeń, gdyż mogą one wpływać na dalsze działania, takie jak leczenie czy profilaktyka. Ponadto, edukacja na temat próchnicy jest kluczowa, aby zapobiegać jej występowaniu poprzez odpowiednią higienę jamy ustnej oraz regularne wizyty kontrolne.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej