Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 13:05
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 13:14

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Określ temperaturę graniczną, powyżej której plemniki buhaja mogą ulec znacznemu uszkodzeniu, np. podczas wyjmowania nasienia z pojemnika.

A. –190 °C

B. –150 °C

C. –170 °C

D. –130 °C

Temperatura graniczna –130 °C jest kluczowym punktem dla zachowania integralności plemników buhaja podczas ich przechowywania i transportu w cieczy azotowej. Plemniki są komórkami bardzo wrażliwymi na zmiany temperatury; ich struktura komórkowa oraz funkcje metaboliczne są optymalnie zachowane w ekstremalnie niskich temperaturach, jednakże powyżej tej granicy mogą wystąpić nieodwracalne uszkodzenia. W praktyce, aby zabezpieczyć wartościowe nasienie przed uszkodzeniami, należy zawsze upewnić się, że temperatura otoczenia nie przekracza –130 °C w trakcie manipulacji, na przykład podczas wyjmowania nasienia z kontenera. Zgodnie z normami i dobrą praktyką w inseminacji zwierząt, stosuje się specjalistyczne protokoły, które gwarantują, że nasienie jest przechowywane i transportowane w warunkach minimalizujących ryzyko jego uszkodzenia. Ważnym elementem jest również użycie odpowiednich materiałów izolacyjnych oraz monitorowanie temperatury w czasie rzeczywistym, co pozwala na szybką reakcję w razie wystąpienia nieprawidłowości.

Pytanie 2

W ekologicznej hodowli zwierząt nie używa się

A. leków homeopatycznych

B. probiotyków

C. szczepionek, które nie są wymagane przez przepisy

D. preparatów ziołowych

W ekologicznym chowie zwierząt stosowanie probiotyków, preparatów ziołowych oraz leków homeopatycznych wcale nie jest sprzeczne z zasadami hodowli ekologicznej. Probiotyki są powszechnie uznawane za korzystne w utrzymaniu zdrowia zwierząt, wspierając ich układ immunologiczny oraz poprawiając trawienie. Są to preparaty zawierające żywe mikroorganizmy, które wpływają pozytywnie na mikroflorę jelitową, co jest szczególnie istotne w kontekście zwiększania odporności zwierząt hodowlanych na choroby. Preparaty ziołowe, takie jak różnorodne napary i ekstrakty, również mają swoje miejsce w ekologicznym chowie, oferując naturalne wsparcie w walce z różnymi dolegliwościami zdrowotnymi. Wspierają one organizm zwierząt bez wprowadzania sztucznych substancji chemicznych, co jest zgodne z duchem ekologii. Leki homeopatyczne, na bazie naturalnych składników, również mogą być stosowane w hodowli ekologicznej, gdyż ich filozofia opiera się na lepszym dostosowaniu terapii do indywidualnych potrzeb zwierząt. W przeciwieństwie do szczepionek niewymaganych urzędowo, te metody wspierają zdrowie zwierząt, a ich zastosowanie jest zgodne z ekologicznymi standardami produkcji. Warto jednak pamiętać, że każdy z tych elementów powinien być wprowadzany z rozwagą, by nie zakłócić naturalnych procesów w organizmach zwierząt, co może prowadzić do niepożądanych efektów. W praktyce ważne jest, aby hodowcy dokładnie rozumieli zasady ekologicznego chowania i stosowali odpowiednie rozwiązania, które wspierają zdrowie ich zwierząt, jednocześnie przestrzegając norm ekologicznych.

Pytanie 3

Związki azotowe niebiałkowe są wykorzystywane w żywieniu

A. świnie

B. konie

C. drób

D. bydło

Wykorzystanie azotowych związków niebiałkowych w żywieniu zwierząt jest kwestią, która wymaga głębszej analizy, aby uniknąć błędnych wniosków. Na przykład, zastosowanie tych związków w żywieniu świń nie jest powszechne ani zalecane, ponieważ ich metabolizm różni się znacznie od metabolizmu bydła. Świnie, jako zwierzęta monogastryczne, potrzebują bardziej złożonych źródeł białka, a nadmiar azotowych związków niebiałkowych może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak toksyczność amoniaku. Podobnie, w przypadku koni, dieta powinna być zbilansowana w oparciu o źródła białka roślinnego, ponieważ ich układ pokarmowy nie jest przystosowany do efektywnego przetwarzania azotowych związków niebiałkowych. Drobiu również nie zaleca się suplementacji tymi związkami, ponieważ może to wpłynąć negatywnie na jakość mięsa oraz jaj, a także na zdrowie ptaków. Kluczowym błędem, który może prowadzić do mylnych przekonań, jest uproszczenie zasad żywienia zwierząt poprzez uniwersalne zastosowanie azotowych związków niebiałkowych. Każda grupa zwierząt ma swoje unikalne potrzeby żywieniowe, które powinny być brane pod uwagę przy formułowaniu diety. Dlatego ważne jest, aby kierować się sprawdzonymi standardami i praktykami hodowlanymi, dostosowując skład diety do specyfiki danego gatunku zwierząt.

Pytanie 4

Czy w ekologicznej hodowli kur niosek dozwolone jest

A. używanie pasz zawierających kokcydiostatyki

B. przeprowadzanie zabiegu obcinania dziobów piskląt

C. profilaktyczne szczepienie kur

D. wprowadzanie do jednego kurnika więcej niż 3 000 kur

Stosowanie mieszanek zawierających kokcydiostatyki paszowe jest sprzeczne z zasadami ekologicznym, które kładą nacisk na naturalne metody hodowli i minimalizację interwencji chemicznych. Kokcydiostatyki, które są dodawane do paszy, mają na celu zwalczanie chorób pasożytniczych, jednak ich stosowanie w ekologicznych hodowlach narusza fundamentalne zasady, zgodnie z którymi dąży się do ograniczenia syntetycznych dodatków w żywieniu zwierząt. Obcinanie dziobów u piskląt jest kolejnym przykładem praktyki, która jest niezgodna z etyką ekologiczną, ponieważ ma na celu zapobieganie agresji i kanibalizmowi w stadzie, a nie zapewnienie ich dobrostanu. Tego typu działania są uważane za kontrowersyjne i mogą prowadzić do stresu oraz cierpienia zwierząt. Utrzymywanie w jednym kurniku więcej niż 3 000 kur jest także praktyką niewłaściwą w kontekście dobrostanu zwierząt, ponieważ zbyt duża liczba ptaków w jednym pomieszczeniu może prowadzić do niezdrowych warunków życia, zwiększonego ryzyka chorób oraz ograniczenia przestrzeni do poruszania się. Te błędne koncepcje wynikają z niepełnego zrozumienia zasad ekologicznych hodowli, gdzie priorytetem jest zdrowie i dobrostan zwierząt, a także zrównoważony rozwój systemów produkcji. Właściwe podejście do hodowli kur niosek wymaga zrozumienia i wdrażania praktyk, które są zgodne z normami ekologicznymi oraz etycznymi.

Pytanie 5

Koń, który regularnie połyka powietrze, nazywany jest

A. narowisty

B. krnąbrny

C. tkający

D. łykawy

Odpowiedzi tkający, krnąbrny i narowisty są błędne, bo odnoszą się do innych cech koni. Tkający to koń, który często rusza głową w przód i w tył, co zazwyczaj oznacza, że jest zestresowany albo się nudzi. Takie zachowanie można zauważyć, gdy konie są w złych warunkach, czyli np. w małych stajniach czy w izolacji. Krnąbrny z kolei to koń, który nie słucha jeźdźca albo się opiera, bo może nie był dobrze szkolony albo ktoś ma do niego słabe podejście. A narowisty koń to taki, który robi różne nieprzewidywalne rzeczy, bo nie ma jeszcze doświadczenia, a metody treningowe nie są dostosowane do jego osobowości. Te słowa mogą się mylić, ale każde z nich ma swoje znaczenie, które jest ważne dla zrozumienia zachowań koni. Kluczowym błędem jest brak znajomości tych terminów, co prowadzi do pomyłek. Wiedza na temat norm i sygnałów problemów w zachowaniu koni jest istotna, żeby im zapewnić zdrowie i dobre życie.

Pytanie 6

Która błona płodowa znajduje się najbliżej płodu?

A. pępowina

B. kosmówka

C. omocznia

D. owodnia

Owodnia to błona płodowa, która bezpośrednio otacza płód i wypełnia się płynem owodniowym. Płyn ten nie tylko amortyzuje ruchy płodu, ale również tworzy środowisko ochronne, które umożliwia swobodny rozwój. Owodnia odgrywa kluczową rolę w regulacji temperatury wewnętrznej oraz w ochronie przed urazami mechanicznymi. W praktyce, znajomość funkcji owodni jest istotna w kontekście monitorowania zdrowia płodu, zwłaszcza w czasie ciąży. Na przykład, zwiększona ilość płynu owodniowego może wskazywać na pewne patologie, takie jak zespół wielowodzia, co z kolei może prowadzić do komplikacji podczas porodu. W standardach opieki przedporodowej zwraca się uwagę na regularne badanie ilości płynu owodniowego, co jest kluczowe dla oceny dobrostanu płodu. Owodnia, jako integralna część systemu ochrony płodu, podkreśla znaczenie odpowiedniego monitorowania ciąży w kontekście zdrowia matki i dziecka.

Pytanie 7

Najlepsza jakość pokarmowa występuje w zielonce z traw ściętych w etapie

A. strzelania w źdźbło i początku kłoszenia.

B. krzewienia roślin.

C. kwitnienia roślin.

D. dojrzałości woskowej ziarniaków.

Zielonka z traw koszonych w fazie strzelania w źdźbło i początku kłoszenia jest uważana za najlepszą pod względem jakości pokarmowej. W tym stadium rozwoju rośliny osiągają optymalny stosunek białka do włókna, co przekłada się na większą strawność paszy oraz lepszą przyswajalność składników odżywczych przez zwierzęta. Rośliny w tej fazie mają więcej chlorofilu, co wpływa na ich wartość odżywczą oraz smakowitość. Koszenie traw w tym momencie pozwala na uzyskanie paszy o wysokiej jakości, co jest szczególnie istotne w żywieniu bydła mlecznego i mięsnego. W praktyce, zaleca się planować koszenie traw w tym okresie, aby maksymalizować produkcję mleka i przyrosty masy ciała zwierząt, jednocześnie minimalizując koszty związane z suplementacją paszy. Standardy jakości pasz, takie jak normy ustalone przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności, podkreślają znaczenie zbioru traw w odpowiedniej fazie wzrostu dla zapewnienia wysokiej jakości produktów zwierzęcych.

Pytanie 8

Które gospodarstwo powinno przygotować plan nawożenia azotem, gdy podmiot prowadzący produkcję rolną utrzymuje obsadę większą niż 60 DJP według stanu średniorocznego?

GospodarstwoGrupa technologiczna zwierzątStan średnioroczny szt.Współczynnik przeliczeniowy na DJP
Ikurczęta brojlery16 0000,0036
IIkrowy451,2
IIItuczniki4800,14
IVbydło opasowe1550,36

A. III

B. II

C. IV

D. I

Wybór odpowiedzi, która nie wskazuje gospodarstwa III, bazuje na niepoprawnym zrozumieniu zasad dotyczących obliczania DJP oraz wymogów prawnych dotyczących planów nawożenia. Gospodarstwa I, II oraz IV nie osiągają wymaganego progu 60 DJP, co oznacza, że nie mają obowiązku sporządzania planu nawożenia azotem. W praktyce, wiele osób błądzi, zakładając, że wystarczy mieć dużą powierzchnię użytków rolnych, aby kwalifikować się do obowiązku sporządzania takiego planu. Kluczową kwestią jest zrozumienie, że DJP uwzględnia nie tylko powierzchnię, ale także typy zwierząt oraz ich liczebność, co ma istotny wpływ na obliczenia. Ponadto, nieświadome ignorowanie wymogów dotyczących nawożenia może prowadzić do problemów, takich jak przekroczenie norm środowiskowych, co z kolei naraża gospodarstwo na kary finansowe oraz negatywne skutki dla środowiska. Nieprzestrzeganie przepisów dotyczących nawożenia azotem ma również dalekosiężne konsekwencje, w tym wpływ na jakość gleby i zdrowie roślin. W związku z tym, zrozumienie podstawowych zasad dotyczących DJP i prawnych wymogów jest kluczowe dla każdego rolnika, który chce zarządzać swoim gospodarstwem w sposób zrównoważony i zgodny z regulacjami.

Pytanie 9

Kóz rasa toggenburska zaliczana jest do typu eksploatacyjnego?

A. ogólnoużytkowego

B. mlecznego

C. wełnistego

D. mięsnego

Koziołki i kozy z rasy toggenburskiej są często mylone z innymi typami użytkowymi, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich rzeczywistego przeznaczenia. Odpowiedzi związane z typem mięsnym oraz wełnistym są niewłaściwe, ponieważ rasa ta nie jest hodowana z myślą o pozyskiwaniu mięsa ani wełny. Kozy toggenburskie cechują się skromnym przyrostem masy ciała, co czyni je nieefektywnymi zwierzętami rzeźnymi. Typ wełnisty również nie pasuje do tej rasy, gdyż ich wełna nie jest na tyle wydajna ani cenna, aby uzasadniać hodowlę w tym celu. W dodatku, chociaż istnieją rasy kóz ogólnoużytkowych, które mogą łączyć cechy mleczne, mięsne i wełniste, to jednak rasa toggenburska jest wyraźnie zorientowana na produkcję mleka. Typowy błąd w myśleniu polega na przekonaniu, że wszystkie rasy kóz są wszechstronne, co nie zawsze jest prawdą. Hodowcy, skupiając się na nieodpowiednich kategoriach użytkowych, mogą nie wykorzystać pełnego potencjału tych zwierząt, co z kolei wpływa na efektywność ich gospodarstw. Dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfikacji ras i dostosowanie metod hodowli do ich rzeczywistych możliwości produkcyjnych.

Pytanie 10

Obliczanie przelotowości zwierząt opiera się na

A. ruchu stada.

B. spisie pasz.

C. rachunku zwierząt.

D. układzie stada.

Analizując inne odpowiedzi, warto zauważyć, że preliminarz pasz odnosi się głównie do planowania i zarządzania zasobami paszowymi, co jest istotne, ale nie bezpośrednio związane z obliczaniem przelotowości zwierząt. Preliminarz ma na celu zapewnienie dostępności odpowiednich ilości paszy dla zwierząt, co może wpływać na ich kondycję i wydajność, jednak samo w sobie nie dostarcza informacji o zmianach w liczbie zwierząt w stadzie. Struktura stada, z kolei, dotyczy rozmieszczenia i klasyfikacji zwierząt w stadzie, ale nie oddaje dynamiki ich obrotu. Wiedza o strukturze stada może pomóc w zrozumieniu, które grupy zwierząt są najbardziej wydajne, ale nie jest wystarczająca do obliczeń związanych z przelotowością. Bilans zwierząt to kolejny ważny element, który jednak koncentruje się na przyrostach i ubytkach zwierząt, a nie na ich rotacji. Może prowadzić do błędnych wniosków, jeśli nie spojrzy się na te dane w kontekście czasu i obrotów. Kluczowym błędem myślowym jest utożsamianie rotacji ze statycznymi danymi dotyczącymi stanu stada, co nie uwzględnia aspektu czasowego, który jest istotny w analizie przelotowości. W każdej z tych zamiennych odpowiedzi brakuje skoncentrowania na wymiarze obrotu, który jest niezbędny do pełnego zrozumienia dynamiki zarządzania stadem.

Pytanie 11

W tuczarni wymagany poziom naturalnego oświetlenia określony przez stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi wynosi 1:30. Dla tuczarni o wymiarach 15 m x 30 m, powierzchnia okien powinna wynosić

A. 20 m2

B. 30 m2

C. 15 m2

D. 10 m2

Odpowiedzi 10 m2, 20 m2 i 30 m2 są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają odpowiedniego stosunku oszklonej powierzchni okien do powierzchni podłogi w tuczarni, który wynosi 1:30. W przypadku propozycji 10 m2 (czyli 1:45) nie spełnia się wymogów dotyczących minimalnego oświetlenia naturalnego, co może prowadzić do niewystarczającego naświetlenia wnętrza obiektu. Z drugiej strony, wybór 20 m2 (1:22,5) oraz 30 m2 (1:15) również przekracza normę, co może wiązać się z nadmiernym kosztem budowy oraz utrzymania, a także może powodować problemy z klimatyzacją i wentylacją. Wysoka powierzchnia okien może prowadzić do przegrzewania się wnętrza latem, co wpływa negatywnie na komfort zwierząt oraz ich zdrowie. Właściwe zrozumienie i zastosowanie norm dotyczących oświetlenia naturalnego jest kluczowe dla efektywnego zarządzania obiektami hodowlanymi. Zastosowanie niewłaściwego oświetlenia może prowadzić do obniżenia wydajności zwierząt, co w dłuższym okresie może skutkować stratami finansowymi dla hodowców. Dlatego też, przy projektowaniu tuczarni, niezbędne jest przestrzeganie standardów dotyczących światła dziennego, co zapewnia optymalne warunki dla zwierząt.

Pytanie 12

W dniu 15 maja buhaj rasy limousine ma być użyty jako reproduktor w stacji produkcji nasienia. Na podstawie przepisu określ, kiedy najwcześniej może być zrealizowane badanie kliniczne buhaja.

§ 5.1 Zwierzęta mogą być wprowadzane do stacji produkcji nasienia tylko, jeśli były badane w okresie do 30 dni przed ich wprowadzeniem i posiadają orzeczenie weterynaryjne, które stwierdza, że są zdrowe i nadają się do rozrodu.

A. 15 lutego

B. 15 kwietnia

C. 15 czerwca

D. 15 marca

Odpowiedź 15 kwietnia jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisem określonym w § 5.1, buhaj rasy limousine musi być zbadany w okresie do 30 dni przed jego wprowadzeniem do stacji produkcji nasienia. Skoro buhaj ma być wykorzystany jako reproduktor 15 maja, to badanie kliniczne powinno zostać przeprowadzone najpóźniej 30 dni przed tą datą, co oznacza, że termin ten przypada na 15 kwietnia. W praktyce oznacza to, że lekarz weterynarii musi przeprowadzić badanie, a następnie wystawić orzeczenie o stanie zdrowia zwierzęcia, które potwierdzi, że jest ono zdolne do rozrodu. Wprowadzenie zwierząt bez odpowiednich badań może prowadzić do ryzyka wprowadzenia chorób do stacji, co jest niezgodne z dobrymi praktykami w hodowli oraz standardami bioasekuracji. Należy zatem zawsze zapewniać odpowiednie dokumenty i badania zdrowotne przed wprowadzeniem zwierząt do stacji produkcji nasienia, aby chronić dobrostan zwierząt oraz jakość produkcji nasienia.

Pytanie 13

Najmniejsze natężenie oświetlenia jest stosowane w pomieszczeniach dla

A. kur niosek

B. brojlerów indyczych

C. gęsi

D. kaczek

Brojlerzy indyczych wymagają specyficznych warunków oświetleniowych, które wpływają na ich rozwój oraz zdrowie. Najniższe natężenie oświetlenia jest stosowane w celu zmniejszenia stresu u ptaków, co jest kluczowe dla ich wzrostu i wydajności. W praktyce, odpowiednie zarządzanie oświetleniem w hodowli brojlerów indyczych przyczynia się do poprawy ich dobrostanu, co potwierdzają liczne badania w dziedzinie zootechniki. Oświetlenie o niskim natężeniu ma także wpływ na zmniejszenie agresji oraz poprawę zachowań społecznych w stadzie. Warto zauważyć, że zalecenia dotyczące natężenia oświetlenia dla brojlerów indyczych opierają się na standardach, które promują zrównoważony rozwój hodowli oraz zdrowie zwierząt. Na przykład, zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), odpowiednie natężenie oświetlenia powinno wynosić zaledwie około 5-10 luksów. Takie warunki sprzyjają nie tylko lepszemu wzrostowi, ale także obniżeniu kosztów produkcji poprzez efektywniejsze wykorzystanie paszy."

Pytanie 14

Jak określa się zaburzenie behawioralne u koni, które charakteryzuje się ciągłym przestępowaniem i przenoszeniem ciężaru ciała z jednej przedniej nogi na drugą?

A. Naśladownictwo

B. Tkanie

C. Lęk separacyjny

D. Łykawość

Łykawość odnosi się do zaburzenia metabolicznego, które objawia się nadmiernym pobieraniem powietrza przez konia, co może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak kolka. To zjawisko nie ma bezpośredniego związku z przestępowaniem czy przenoszeniem ciężaru ciała. Z kolei lęk separacyjny to problem behawioralny, który występuje, gdy koń odczuwa silny niepokój w sytuacjach rozstania z innymi końmi lub ludźmi, co objawia się często histerycznym zachowaniem, ale również nie jest związane z opisaną w pytaniu zmianą pozycji nóg. Naśladownictwo, natomiast, to naturalna cecha koni, które uczą się poprzez obserwację innych, co również nie odnosi się do mechanizmu tkaniu. Właściwe zrozumienie każdej z tych koncepcji wymaga znajomości zarówno aspektów behawioralnych, jak i psychologicznych koni. Niezrozumienie tych pojęć może prowadzić do błędnych interpretacji zachowań koni i niewłaściwego podejścia do ich opieki. Przykładowo, mylenie tkaniu z łykawością może skutkować nieodpowiednim leczeniem, które nie rozwiąże rzeczywistego problemu. Kluczowym elementem w pracy z końmi jest umiejętność identyfikacji ich potrzeb oraz zrozumienie ich wyzwań behawioralnych, co jest niezbędne do zapewnienia im zdrowego i szczęśliwego życia.

Pytanie 15

W ekologicznej hodowli cieląt jedyną akceptowaną paszą płynną jest

A. mleko odtłuszczone

B. mleko pełne matki

C. preparat mlekozastępczy

D. mleko w proszku

Mleko pełne matki jest jedyną dopuszczalną paszą płynną w ekologicznym odchowie cieląt, co wynika z założeń ekologicznej hodowli zwierząt. W tym systemie produkcji kładzie się szczególny nacisk na naturalne metody żywienia, a mleko matki dostarcza cielętom nie tylko niezbędne składniki odżywcze, ale także przeciwciała, które wspierają ich układ immunologiczny. Mleko matki zawiera idealne proporcje białka, tłuszczu oraz węglowodanów, co stanowi optymalne źródło energii dla rozwijających się cieląt. W praktyce, cielęta powinny być karmione mlekiem matki przez co najmniej pierwsze 8 tygodni życia, co jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt. Dzięki temu zapewniamy im zdrowy start oraz lepszy rozwój, co przekłada się na ich przyszłą wydajność i zdrowie. Wprowadzenie jakichkolwiek zamienników, takich jak mleko w proszku czy preparaty mlekozastępcze, może prowadzić do niedoborów pokarmowych i osłabienia odporności cieląt, co jest niewłaściwe w kontekście ekologicznej produkcji zwierzęcej.

Pytanie 16

Sierść strzyże się najczęściej u koni, które są wykorzystywane

A. wyścigowo

B. roboczo

C. pociągowo

D. rekreacyjnie

Strzyżenie sierści nie jest powszechną praktyką w kontekście koni pociągowych, rekreacyjnych czy roboczych, co wynika z różnic w ich użytkowaniu i wymaganiach. W przypadku koni pociągowych, które są zazwyczaj wykorzystywane do pracy na farmach czy w transporcie, ich sierść pełni funkcję ochronną i termoregulacyjną, co czyni strzyżenie niepraktycznym. Pociągowe rasy, takie jak konie belgijskie czy percherony, są przystosowane do pracy w różnych warunkach atmosferycznych, a ich gęsta sierść chroni je przed zimnem oraz wilgocią. Z kolei w przypadku koni rekreacyjnych, ich pielęgnacja koncentruje się raczej na czyszczeniu, a nie strzyżeniu, jako że większość z nich nie ma wymagań dotyczących optymalizacji wydajności, jakie są typowe dla koni wyścigowych. Warto również zauważyć, że strzyżenie może negatywnie wpłynąć na samopoczucie koni rekreacyjnych, które nie są przyzwyczajone do takiej formy pielęgnacji. Co więcej, strzyżenie koni roboczych może prowadzić do obniżenia ich odporności na zmienne warunki atmosferyczne. Dlatego nieprawidłowe jest myślenie, że strzyżenie jest uniwersalnym rozwiązaniem dla wszystkich typów koni; każda grupa koni ma swoje specyficzne potrzeby i wymagania, które powinny być brane pod uwagę przy podejmowaniu decyzji dotyczących ich pielęgnacji.

Pytanie 17

Jakie jest właściwe określenie momentu unasienienia krowy, u której pierwsze symptomy rui zauważono w porze porannej?

A. następnego dnia rano

B. następnego dnia po południu

C. w tym samym dniu po południu

D. bezpośrednio po zaobserwowaniu

Właściwy termin unasienienia krowy, u której pierwsze objawy rui zauważono rano, to w tym samym dniu po południu, ponieważ najlepsze rezultaty unoszenia osiąga się w czasie największej aktywności hormonalnej samicy. W przypadku krów, ruja zazwyczaj trwa od 12 do 24 godzin, a szczyt aktywności seksualnej przypada na okres około 12-18 godzin od momentu zauważenia pierwszych objawów. Obserwowanie objawów rui, takich jak zwiększona pobudliwość, częste oddawanie moczu czy chęć do kopulacji, jest kluczowe dla określenia najlepszego momentu na unasienienie. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest prowadzenie dokładnej dokumentacji o cyklach rujowych krów, co pozwala na lepsze planowanie unasienienia. Zastosowanie metod takich jak monitoring hormonalny czy wykorzystanie detektorów rui może zwiększyć skuteczność unasienienia i poprawić wyniki hodowlane, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zootechniki.

Pytanie 18

Przeciętna ilość zwierząt w różnych grupach technologicznych przez rok wynosi

A. bilans zwierząt

B. obrót stada

C. przelotowość

D. stan średnioroczny

Przelotowość, obrót stada oraz bilans zwierząt to terminy, które są często mylone z pojęciem stanu średniorocznego, jednak mają one różne znaczenia i zastosowania. Przelotowość odnosi się do fluktuacji liczby zwierząt w ciągu roku, co może być wynikiem sprzedaży, zakupu czy naturalnych procesów reprodukcji. Nie odzwierciedla ona jednak stabilności stada w danym okresie, co czyni ją mniej przydatną w planowaniu zasobów. Z kolei obrót stada to termin, który odnosi się do rotacji zwierząt w hodowli, a więc liczby zwierząt, które zostały wprowadzone i wyprowadzone w określonym czasie. To pojęcie również nie daje pełnego obrazu średniej liczby zwierząt w danym okresie. Bilans zwierząt to zestawienie przyrostów i ubytków w stada, co jest bardziej złożone i wymaga szczegółowego monitorowania. W praktyce, błędna interpretacja tych terminów może prowadzić do nieefektywnego zarządzania stadem, a tym samym negatywnie wpływać na wyniki ekonomiczne hodowli. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się hodowlą zwierząt oraz zarządzaniem ich zasobami.

Pytanie 19

W jakim dniu cyklu rui, który trwa 4-7 dni, powinno się przeprowadzić pierwsze krycie klaczy?

A. 2-3

B. 4-5

C. 6-7

D. 1

Podejmowanie decyzji o kryciu klaczy w dniach 6-7, 1 czy 4-5 rui jest nieefektywne i może prowadzić do niepowodzeń w hodowli. Krycie w ostatnich dniach rui (6-7) jest nieodpowiednie, ponieważ owulacja zwykle kończy się przed tym okresem, co oznacza, że komórka jajowa nie będzie już dostępna do zapłodnienia. Wybór dnia 1 rui nie jest właściwy, ponieważ w tym okresie klacz nie jest jeszcze gotowa do krycia; dopiero po kilku dniach następują zmiany hormonalne, które prowadzą do owulacji. Krycie w dniach 4-5 również nie jest optymalne, ponieważ ryzyko pominięcia momentu owulacji jest wysokie. Kluczowym błędem jest niedostrzeganie znaczenia czasowania krycia oraz zrozumienia cyklu rujowego klaczy. Specjaliści w dziedzinie hodowli koni podkreślają, że precyzyjne monitorowanie cyklu rui i odpowiednie planowanie krycia są kluczowe dla sukcesu hodowli. Użytkownicy powinni zatem zwrócić szczególną uwagę na oznaki rui oraz, w razie potrzeby, skonsultować się z weterynarzem w celu ustalenia najlepszych praktyk krycia. Zrozumienie cyklu reprodukcyjnego klaczy oraz właściwe planowanie krycia znacząco wpływają na efektywność hodowli i zdrowie przyszłych źrebiąt.

Pytanie 20

W przypadku krzyżowania dwurasowego wstecznego, knura rasy należy wykorzystać do pokrycia loszki będącej mieszańcem PBZ x WBP

A. Pietrain

B. WBP

C. Duroc

D. PBZ

Wybór knura innej rasy, jak Pietrain, Duroc czy WBP może prowadzić do nieoptymalnych wyników w hodowli. Rasa Pietrain, znana ze swojej wybitnej jakości mięsa, niekoniecznie przekłada się na korzystne cechy użytkowe w kontekście krzyżowania wstecznego. Mieszanie z Pietrainem może wprowadzić niepożądane efekty, takie jak obniżenie wydajności prosiąt. Duroc, choć ceniony za mięso o wysokich walorach smakowych, również nie jest odpowiednią rasą do krzyżowania wstecznego z PBZ i WBP, ponieważ może nie dostarczyć optymalnej kombinacji cech wydajnościowych i zdrowotnych. Z kolei wybór knura WBP, będącej rasą macierzystą w tym krzyżowaniu, prowadzi do nieefektywnego wykorzystania potencjału genetycznego. W praktyce, często można spotkać się z błędnym przekonaniem, że dodatek genów różnych ras zawsze przynosi korzyści. W rzeczywistości, selektywne krzyżowanie, oparte na dobrze zdefiniowanych strategiach, jak w przypadku PBZ, jest kluczem do uzyskania zdrowego i wydajnego stada. Dobór odpowiednich ras w hodowli powinien być przemyślany, aby uniknąć regresji genetycznej i utraty wartościowych cech, które są kluczowe dla sukcesu produkcji zwierzęcej.

Pytanie 21

Tężyczka pastwiskowa u bydła pojawia się z powodu niedoboru

A. wapnia

B. magnezu

C. fosforu

D. żelaza

Odpowiedzi dotyczące fosforu, wapnia i żelaza są błędne w kontekście tężyczki pastwiskowej. Fosfor jest niezbędny dla wielu procesów biochemicznych w organizmach zwierząt, w tym dla produkcji energii oraz mineralizacji kości, ale niedobór fosforu nie jest bezpośrednio powiązany z objawami tężyczki. Niewłaściwe zrozumienie roli fosforu może prowadzić do mylnego wniosku, że jest on przyczyną tego schorzenia, co nie znajduje potwierdzenia w literaturze weterynaryjnej. Wapń, podobnie jak magnez, jest kluczowym minerałem, który wpływa na funkcjonowanie mięśni i układu nerwowego. Jednak niedobór wapnia prowadzi do innych problemów, takich jak hipokalcemia, a nie do tężyczki pastwiskowej. Żelazo jest natomiast istotne w kontekście transportu tlenu w organizmach, a jego niedobór może prowadzić do anemii, co również nie jest związane z tężyczką. Typowe błędy myślowe przyczyniające się do tych nieporozumień to niedostateczne zrozumienie specyficznych funkcji poszczególnych minerałów w organizmach zwierząt, co może prowadzić do nieprawidłowego diagnozowania schorzeń i niewłaściwego zarządzania dietą bydła. Właściwe podejście do suplementacji mineralnej, oparte na analizach paszy oraz potrzeb biologicznych zwierząt, jest kluczowe dla zapobiegania problemom zdrowotnym.

Pytanie 22

Jakie jest roczne zapotrzebowanie na kiszonkę z kukurydzy dla 20 krów, jeżeli dzienna dawka dla jednej krowy wynosi 25 kg, a rezerwa wynosi 20%?

A. 146 t

B. 182,5 t

C. 365 t

D. 219 t

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi można zauważyć kilka typowych błędów w obliczeniach lub w interpretacji danych. Na przykład, niektóre odpowiedzi mogą wynikać z pominięcia kluczowego etapu, jakim jest dodanie rezerwy do całkowitego zapotrzebowania. Dla 20 krów, które wymagają 25 kg kiszonki dziennie, obliczenie tylko podstawowego zapotrzebowania bez uwzględnienia rezerwy jest niewystarczające. Inną możliwą pomyłką jest błędne pomnożenie dziennego zapotrzebowania przez 365 dni, co może prowadzić do zaniżenia całkowitych potrzeb. Warto również zauważyć, że niektóre osoby mogą mylnie interpretować jednostki miary, co prowadzi do niezgodności w wynikach. Przy obliczeniach w hodowli bydła, bardzo ważne jest, aby dobrze zrozumieć, że zapotrzebowanie na pasze powinno zawsze uwzględniać margines bezpieczeństwa, aby zapewnić optymalne warunki dla zwierząt i ich wydajność. Oprócz tego, przy planowaniu diet należy również brać pod uwagę sezonowość dostępnych pasz oraz ich jakość, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia zwierząt i wydajności produkcji.

Pytanie 23

Loszki białych ras osiągają dojrzałość płciową, gdy mają

A. 12-13 miesięcy i wagę 130-140 kg

B. 10-11 miesięcy i wagę 125-135 kg

C. 7-9 miesięcy i wagę 100-120 kg

D. 4-6 miesięcy i wagę 70-90 kg

Odpowiedzi sugerujące, że loszki ras białych osiągają dojrzałość rozpłodową w wieku 4-6 miesięcy, 10-11 miesięcy lub 12-13 miesięcy i odpowiednich wagach są nieprawidłowe, ponieważ nie odzwierciedlają rzeczywistych standardów hodowlanych. W pierwszym przypadku, zbyt wczesna dojrzałość może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak niska płodność oraz trudności w porodzie, które są typowe dla zwierząt, które nie osiągnęły jeszcze odpowiedniego etapu rozwoju. Zbyt późna dojrzałość, jak w przypadkach 10-11 i 12-13 miesięcy, również jest nieoptymalna, ponieważ może prowadzić do obniżenia wydajności produkcyjnej oraz zwiększenia kosztów utrzymania zwierząt. Odpowiedni wiek i waga są kluczowe dla zdrowia loszek oraz ich późniejszej produkcji, a hodowcy powinni kierować się zaleceniami specjalistów i praktykami branżowymi, które mówią o osiągnięciu dojrzałości w przedziale 7-9 miesięcy. W praktyce, łamanie tych zasad może prowadzić do strat ekonomicznych i niskiej efektywności produkcji, co jest istotnym czynnikiem w zarządzaniu hodowlą trzody chlewnej.

Pytanie 24

Czy lekarz weterynarii może przeprowadzać zabiegi sztucznego unasienniania?

A. bez dodatkowego szkolenia.

B. po zdaniu dodatkowego egzaminu.

C. po odbyciu szkolenia i zdaniu egzaminu z zakresu sztucznego unasienniania.

D. po odbyciu szkolenia z zakresu sztucznego unasienniania.

Niektóre osoby mogą myśleć, że każdy weterynarz musi przejść dodatkowe kursy lub zdać egzaminy, żeby móc robić zabiegi sztucznego unasienniania. Często to zrozumienie wynika z błędnego wrażenia, że każda procedura medyczna wymaga osobnego certyfikatu. Tak naprawdę, te umiejętności są w programie studiów weterynaryjnych. Sztuczne unasiennianie to nie jest prosta sprawa, bo wymaga znajomości anatomii i fizjologii zwierząt, a także praktycznych umiejętności. Wielu weterynarzy zdobywa doświadczenie, pracując w hodowlach albo biorąc udział w warsztatach. Więc twierdzenie, że dodatkowe szkolenie nie jest potrzebne, jest trochę mylne, bo praktyka i ciągłe kształcenie są kluczowe. Również, nie każdy weterynarz może bez problemu robić te zabiegi, bo w zależności od hodowli mogą być potrzebne dodatkowe umiejętności związane z konkretnymi rasami czy liniami genetycznymi, co pokazuje, jak ważne jest bieżące kształcenie w tej dziedzinie.

Pytanie 25

Co to jest produkt uboczny uzyskany podczas ekstrakcji oleju z nasion roślin oleistych, który znajduje zastosowanie w karmieniu zwierząt?

A. wywar

B. makuchy

C. młóto

D. otręby

Wywar, otręby i młóto to różne produkty, które można mylnie utożsamiać z makuchami, jednak każdy z nich ma swoje unikalne cechy i zastosowanie. Wywar, na przykład, to produkt uboczny powstający w procesie gotowania, często stosowany w żywieniu zwierząt, ale nie jest to produkt związany bezpośrednio z pozyskiwaniem oleju. Otręby pochodzą z przemiału zbóż, takich jak pszenica czy żyto, i zawierają cenne składniki odżywcze, ale nie są produktem oleistym. Młóto z kolei jest pozostałością po ekstrakcji cukrów lub skrobi z surowców roślinnych, także nie mającą związku z procesem tłoczenia oleju. Typowe błędy myślowe prowadzące do takiego błędnego wnioskowania często wynikają z mylenia terminologii związanej z różnymi surowcami roślinnymi i ich przetwórstwem. W branży paszowej istotne jest, aby rozumieć różnice między tymi produktami, ponieważ każdy z nich ma inne właściwości odżywcze i zastosowania w żywieniu zwierząt. Dlatego zrozumienie, że makuchy są unikalnym produktem ubocznym procesu tłoczenia oleju, jest kluczowe dla wykorzystania ich potencjału w produkcji pasz.

Pytanie 26

Wskaż rodzaj paszy używanej w końcowym etapie tuczu gęsi?

A. Ziarno owsa

B. Siemię lniane

C. Nasiona bobiku

D. Nasiona rzepaku

Siemię lniane, nasiona bobiku oraz nasiona rzepaku nie są odpowiednimi paszami do stosowania w ostatnim okresie tuczu gęsi, co wynika z ich ograniczonej wartości energetycznej oraz nieodpowiedniego składu. Siemię lniane jest bogate w tłuszcze, szczególnie kwasy omega-3, co może prowadzić do nadmiernego wzrostu poziomu tłuszczu w organizmach gęsi, a w efekcie do obniżenia jakości mięsa. Tłuszcze te, choć korzystne w umiarkowanej ilości, w przypadku tuczu gęsi mogą powodować problemy zdrowotne oraz zmiany w smakowitości mięsa. Nasiona bobiku, mimo iż są źródłem białka, mogą zawierać substancje antyodżywcze, które ograniczają ich przyswajalność przez ptaki. Z kolei nasiona rzepaku, które są bogate w białko, również mogą prowadzić do problemów, w tym do obniżonej wydajności tuczu, jeżeli nie są prawidłowo przetworzone. Generalnie, stosowanie pasz niskokalorycznych lub zawierających substancje mogące obniżać wartość odżywczą karmy, może prowadzić do nieefektywnego tuczu, a także do zdrowotnych konsekwencji u gęsi. Dlatego w kontekście tuczu gęsi, kluczowym jest zapewnienie odpowiedniego źródła energii, a ziarno owsa spełnia te wymagania najlepiej.

Pytanie 27

Wzrost młodego organizmu oraz prawidłowa budowa i regeneracja nabłonków błon śluzowych są wspomagane przez witaminę

A. E

B. A

C. K

D. B12

Witamina K, B12 i E mają swoje ważne role w organizmie, ale nie są takie kluczowe dla wzrostu i regeneracji błon śluzowych. Witamina K głównie odpowiada za krzepnięcie krwi. Mimo że to ważne, to nie ma to wpływu na nabłonki. Witamina B12 z kolei pomaga w produkcji czerwonych krwinek i działa na nerwy, ale też nie przyczynia się bezpośrednio do regeneracji błon śluzowych. A witamina E? Jest przeciwutleniaczem, ale jej wpływ na nabłonki jest znacznie mniejszy w porównaniu do witaminy A. Wiele osób myli te funkcje, co może prowadzić do błędnych wniosków o tym, jak ważne są te witaminy dla młodego organizmu. Dobrze jest znać ich rolę, żeby móc lepiej planować dietę i unikać niedoborów.

Pytanie 28

Jaką powierzchnię gruntów rolnych powinno mieć gospodarstwo, które utrzymuje 30 DJP, przy obsadzie 1,5 DJP/ha UR?

A. 40 ha

B. 20 ha

C. 30 ha

D. 15 ha

Aby obliczyć wymaganą powierzchnię użytków rolnych dla gospodarstwa dysponującego 30 DJP (dużymi jednostkami przeliczeniowymi), przy obsadzie 1,5 DJP na hektar użytków rolnych, stosujemy prosty wzór: powierzchnia UR = liczba DJP / obsada na ha. W tym przypadku: 30 DJP / 1,5 DJP/ha = 20 ha. Oznacza to, że gospodarstwo potrzebuje 20 hektarów użytków rolnych, aby efektywnie utrzymać 30 DJP. Ważne jest, aby w praktyce rolniczej zrozumieć, że obsada na hektar może się różnić w zależności od rodzaju hodowli, intensywności produkcji oraz lokalnych warunków glebowych. Przykładowo, w intensywnych systemach hodowli bydła mlecznego, obsada może być wyższa, co wymaga mniejszej powierzchni użytków do utrzymania tej samej liczby DJP. Rekomendacje dotyczące obsady są często zawarte w lokalnych standardach i zaleceniach agrotechnicznych, które warto uwzględniać w planowaniu gospodarstw.

Pytanie 29

Przy jakiej części żołądka wielokomorowego bydła zlokalizowane są worek osierdziowy oraz serce?

A. Czepca

B. Trawieńca

C. Ksiąg

D. Żwacza

Czepiec jest jednym z komór żołądka u bydła i znajduje się najbliżej serca oraz worka osierdziowego. W anatomii bydła, czepiec odgrywa ważną rolę w procesie trawienia, ponieważ działa jako miejsce, gdzie następuje wstępne przetwarzanie pokarmu, a także pełni funkcje filtracyjne, oddzielając niepożądane cząstki. W praktyce weterynaryjnej i hodowlanej, znajomość położenia czepca ma kluczowe znaczenie w kontekście diagnozowania problemów zdrowotnych, takich jak wzdęcia czy zaburzenia trawienia. Wykorzystanie ultrasonografii do oceny stanu czepca w kontekście schorzeń sercowo-naczyniowych może być niezwykle pomocne, zwłaszcza w przypadku podejrzenia zapalenia osierdzia, które może wpływać na funkcję żołądka. Dobre praktyki w hodowli bydła obejmują regularne kontrole stanu zdrowia zwierząt, co powinno obejmować ocenę anatomicznego układu narządów, w tym relacji między czepcem a sercem, co pozwala na wczesne wykrywanie nieprawidłowości.

Pytanie 30

Właściciel bydła, owiec oraz kóz jest zobowiązany do zgłoszenia w biurze powiatowym ARiMR każdej zmiany lokalizacji zwierząt w ciągu

A. 180 dni od daty wystąpienia zdarzenia

B. 30 dni od daty wystąpienia zdarzenia

C. 21 dni od daty wystąpienia zdarzenia

D. 7 dni od daty wystąpienia zdarzenia

Odpowiedź 7 dni od daty zaistnienia zdarzenia jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi zwierząt gospodarskich, każdy posiadacz bydła, owiec i kóz ma obowiązek zgłosić wszelkie zmiany miejsca pobytu tych zwierząt w ciągu 7 dni. Przepisy te wynikają z potrzeby monitorowania i utrzymania zdrowia zwierząt, zapobiegania chorobom oraz zapewnienia odpowiednich warunków życia. Tak szybkie zgłaszanie zmian wpływa również na skuteczność działań weterynaryjnych oraz kontrolnych. Na przykład, w przypadku epidemii choroby zakaźnej, szybkie zlokalizowanie potencjalnych ognisk choroby wymaga aktualnych informacji o lokalizacji zwierząt. Dobra praktyka w hodowli zwierząt polega na regularnym aktualizowaniu dokumentacji oraz zgłaszaniu zmian, co wspiera efektywność systemów zarządzania zdrowiem zwierząt oraz promuje odpowiedzialność w branży rolniczej. Przestrzeganie tego terminu jest kluczowe dla ochrony zarówno zwierząt, jak i ludzi.

Pytanie 31

Do czego wykorzystuje się goblety?

A. do szybkie rozmrażanie słomek z nasieniem

B. do obcinania słomek z nasieniem

C. do przechowywania osłon na pistolety inseminacyjne

D. do przechowywania słomek z nasieniem w pojemniku z ciekłym azotem

Goblet to takie specjalne naczynie, które naprawdę się przydaje, gdy chodzi o przechowywanie i transport słomek nasieniem w niskich temperaturach, na przykład w ciekłym azocie. Ten ciekły azot utrzymuje bardzo niską temperaturę, co jest mega ważne, żeby komórki nasienia mogły żyć. Używanie gobletów to dobry sposób, żeby chronić te słomki przed różnymi uszkodzeniami i trzymać je w odpowiednich warunkach. To całkiem zgodne z tym, co mówi się o najlepszych praktykach w inseminacji sztucznej. Dzięki nim można też zminimalizować ryzyko kontaminacji i łatwiej zarządzać próbkami. Na przykład w stacjach hodowlanych, goblety są wykorzystywane do transportu słomek z nasieniem od miejsc, gdzie to wszystko się dzieje, do klinik weterynaryjnych i ośrodków inseminacyjnych, gdzie potem mogą być wykorzystane do inseminacji zwierząt. Prawidłowe przechowywanie i transport nasienia są kluczowe, bo wpływa to na sukces inseminacji i zwiększa efektywność hodowli zwierząt.

Pytanie 32

Substancje, które są dodawane do pasz w celu zabezpieczenia składników podatnych na utlenianie, takich jak witaminy czy karoteny, to

A. detoksykanty

B. antyoksydanty

C. enzymy paszowe

D. konserwanty

Detoksykanty są substancjami, które mają na celu usuwanie toksycznych związków z organizmu zwierząt, ale nie mają bezpośredniego wpływu na ochronę składników odżywczych w paszy przed utlenianiem. Enzymy paszowe są natomiast dodatkami, które pomagają w trawieniu i przyswajaniu składników odżywczych, ale nie działają jako środki ochronne dla wrażliwych substancji. Z kolei konserwanty są używane głównie w celu przedłużenia trwałości paszy poprzez hamowanie rozwoju mikroorganizmów, a nie ochronę przed utlenianiem. Typowe błędy myślowe prowadzące do mylenia tych pojęć wynikają z braku zrozumienia różnic w funkcji dodatków do pasz. Właściwe zastosowanie antyoksydantów jest kluczowe dla jakości paszy, a stosowanie niewłaściwych substancji, jak detoksykanty, enzymy paszowe czy konserwanty, może prowadzić do nieoptymalnego żywienia zwierząt oraz obniżenia wartości odżywczej pasz. W branży paszowej istotne jest, aby wszyscy uczestnicy rynku mieli świadomość znaczenia i ról, jakie pełnią różne dodatki, aby podejmować właściwe decyzje dotyczące ich stosowania.

Pytanie 33

Która z poniższych struktur anatomicznych nie wchodzi w skład jelita cienkiego?

A. Dwunastnica

B. Jelito czcze

C. Jelito biodrowe

D. Jelito ślepe

Dwunastnica, jelito czcze oraz jelito biodrowe to wszystkie części jelita cienkiego, które odgrywają kluczową rolę w procesie trawienia. Dwunastnica, jako pierwsza część jelita cienkiego, odpowiada za wstępne trawienie pokarmów przy udziale enzymów i soków trawiennych. Jelito czcze, będące najdłuższą częścią jelita cienkiego, jest odpowiedzialne za dalsze wchłanianie składników odżywczych, takich jak witaminy i minerały. Jelito biodrowe, będące ostatnim segmentem jelita cienkiego, pełni ważną rolę w wchłanianiu soli żółciowych oraz niektórych witamin rozpuszczalnych w tłuszczach. Typowym błędem myślowym przy identyfikacji struktur anatomicznych jest pomylenie jelita grubego z jelitem cienkim. To może wynikać z potocznego użycia terminów, co prowadzi do nieporozumień. Warto zrozumieć, że jelito ślepe, jako część jelita grubego, jest miejscem, w którym jelito cienkie łączy się z jelitem grubym. W procesie edukacji medycznej istotne jest nie tylko zapamiętanie nazw struktur, ale także zrozumienie ich funkcji oraz wzajemnych relacji. Ostatecznie, znajomość pełnej anatomii układu pokarmowego jest niezbędna dla specjalistów w dziedzinie medycyny, co pozwala na lepszą diagnostykę oraz leczenie schorzeń związanych z układem pokarmowym.

Pytanie 34

Przygotowanie bilansu pasz wiąże się z

A. ustaleniem ilości pasz objętościowych wytworzonych w gospodarstwie

B. porównaniem produkcji pasz objętościowych z zapotrzebowaniem na nie dla bydła

C. obliczaniem zapotrzebowania na pasze dla wszystkich zwierząt w gospodarstwie

D. porównaniem produkcji pasz z potrzebami na pasze dla zwierząt

Wybór odpowiedzi, która ogranicza się do określenia ilości pasz objętościowych lub porównania tylko ich produkcji z zapotrzebowaniem na bydło, pomija kluczowe aspekty procesu bilansowania pasz. Bilans pasz to złożony mechanizm, który powinien obejmować różnorodne rodzaje pasz i różne kategorie zwierząt w gospodarstwie. Odpowiedzi sugerujące jedynie produkcję pasz objętościowych lub ograniczenie porównania do jednego gatunku zwierząt, jak bydło, prowadzą do uproszczeń, które mogą być mylące. W rzeczywistości, każde gospodarstwo rolne ma swoją specyfikę, dlatego konieczne jest uwzględnienie wszystkich rodzajów pasz oraz ich potrzeb w całym cyklu produkcyjnym. Koncentracja na jednym aspekcie, takim jak ilość pasz objętościowych, nie uwzględnia innych kluczowych elementów, takich jak pasze treściwe, które również mają istotny wpływ na bilans. Ponadto, obliczenie zapotrzebowania na pasze dla wszystkich zwierząt wymaga analizy ich indywidualnych potrzeb żywieniowych, a nie tylko szacunków opartych na dostępnych danych. W konsekwencji, uproszczone podejście do bilansowania może prowadzić do niewłaściwych decyzji, które wpływają na zdrowie zwierząt, efektywność produkcji oraz rentowność gospodarstwa. Dlatego ważne jest, aby przy sporządzaniu bilansu pasz stosować holistyczne podejście, które uwzględnia różnorodność gatunków, ich potrzeby oraz zmieniające się warunki rynkowe.

Pytanie 35

Wskaż poprawną sekwencję etapów pracy hodowlanej?

A. Ocena wartość, użytkowej, ocena wartości hodowlanej, selekcja, dobór indywidualny

B. Selekcja, dobór indywidualny, ocena wartości hodowlanej, ocena użytkowa

C. Dobór indywidualny, ocena użytkowa, ocena wartości hodowlanej, selekcja

D. Ocena wartości hodowlanej, selekcja, ocena użytkowa, dobór indywidualny

Analizując niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć, że nie uwzględniają one właściwej sekwencji etapów w hodowli. W przypadku pierwszej odpowiedzi sugeruje się, że dobór indywidualny powinien być przeprowadzany przed oceną wartości hodowlanej i użytkowej, co jest niezgodne z zasadami hodowli. Bez wcześniejszej oceny wartości użytkowej i hodowlanej, dobór nie może być skuteczny, ponieważ nie ma jasnych kryteriów doboru. Druga odpowiedź umieszcza selekcję przed oceną wartości, co również wprowadza chaos w procesie decyzyjnym. Selekcja powinna być podstawą po dokonaniu wcześniejszych analiz, aby zapewnić, że wybierane osobniki rzeczywiście spełniają wymagania hodowlane. Trzecia odpowiedź, która zaczyna się od oceny wartości hodowlanej, a następnie sugeruje selekcję przed oceną wartości użytkowej, również wprowadza zamieszanie, gdyż nie pozwala na zrozumienie, jakie cechy są kluczowe. Ostatnia odpowiedź błędnie łączy oceny w sposób, który nie odzwierciedla rzeczywistego procesu hodowlanego. Kluczowym błędem myślowym w tych odpowiedziach jest pominięcie znaczenia strukturalnej analizy wartości genetycznej przed podjęciem decyzji o selekcji. Stosowanie się do ustalonych procedur i standardów hodowlanych jest niezbędne dla uzyskania sukcesu w pracy hodowlanej.

Pytanie 36

Używanie ziemniaków zazieleniałych lub skiełkowanych w diecie świń jest zabronione z powodu ich toksycznego działania

A. ligniny

B. fitazy

C. metioniny

D. solaniny

Zazielenione lub skiełkowane ziemniaki zawierają substancję chemiczną znaną jako solanina, która jest toksyczna dla zwierząt, w tym świń. Solanina jest glikoalkaloidem, który powstaje w ziemniakach w wyniku działania światła na skrobię, co prowadzi do jej konwersji w toksyczne związki. Wysokie stężenia solaniny mogą powodować objawy zatrucia, takie jak wymioty, biegunka, problemy z układem nerwowym oraz silny ból brzucha. Ponadto, jej obecność w diecie trzody chlewnej może prowadzić do pogorszenia ogólnego stanu zdrowia zwierząt oraz obniżenia ich wydajności produkcyjnej. Dlatego zaleca się, aby przed podaniem ziemniaków świń należy upewnić się, że są one wolne od skiełkowania i zazielenienia. Praktyki rolnicze obejmują świadome wybieranie odmian ziemniaków o niskiej zawartości solaniny oraz stosowanie przechowywania, które ogranicza ekspozycję na światło, co zapobiega powstawaniu szkodliwych substancji.

Pytanie 37

Jednolite umaszczenie w różnych odcieniach czerwieni, z wyraźnymi jaśniejszymi plamami na sierści wokół śluzawicy, oczu, w pachwinach oraz na kończynach, jest typowe dla bydła rasy

A. limousine

B. piemontese

C. charolaise

D. hereford

Wybór odpowiedzi innej niż 'limousine' wskazuje na nieporozumienie dotyczące charakterystyki różnych ras bydła. Odpowiedź 'hereford' odnosi się do rasy, która ma umaszczenie czerwono-białe. O ile herefordy mogą również mieć różne odcienie czerwieni, ich charakterystyczne białe znaczenia, szczególnie na głowie, odróżniają je od limousine. Rasa 'piemontese' jest znana z umaszczenia szarego lub jasnobrązowego, co wyklucza ją z rozważanego pytania. Z kolei 'charolaise' to rasa, która ma zwykle jasny, kremowy kolor. Wybór tych ras zamiast limousine może wynikać z braku znajomości ich specyficznych cech. Ważne jest, aby przy wyborze rasy bydła zwrócić uwagę na ich genotyp i fenotyp, ponieważ te czynniki decydują o ich wyglądzie oraz właściwościach użytkowych. Rasy bydła mają różnorodne zastosowania w produkcji mięsa, mleka, a także w hodowli. Nieznajomość tych informacji prowadzi do błędnych wniosków i wyborów w hodowli, co może wpływać na efektywność i rentowność gospodarstwa. Efektywne zarządzanie hodowlą bydła wymaga nie tylko znajomości ich cech fizycznych, ale również zrozumienia ich potrzeb żywieniowych, zdrowotnych oraz warunków środowiskowych, które są kluczowe dla ich rozwoju i wydajności.

Pytanie 38

Z uwagi na wysoką zawartość substancji antyodżywczych oraz ich działanie zapierające i wzdęciowe w diecie świń, należy unikać podawania większych ilości śruty

A. z jęczmienia

B. z kukurydzy

C. z pszenicy

D. z żyta

Śruta z żyta ma w sobie sporo substancji, które mogą być niekorzystne dla świń, jak na przykład kwas fitynowy. Takie rzeczy mogą utrudniać wchłanianie minerałów i białek. Dodatkowo żyto bywa wzdymające, co sprawia, że zwierzęta mogą mieć problemy z trawieniem. Dlatego zaleca się, żeby nie przesadzać z jego użyciem w ich diecie. Dobrze jest trzymać rękę na pulsie i wprowadzać różnorodne źródła białka, żeby uniknąć problemów zdrowotnych. Jak już używamy śruty z żyta, to warto pomyśleć o dodaniu enzymów trawiennych, które pomogą lepiej rozłożyć te niekorzystne substancje. W końcu, zrównoważona dieta i unikanie dużych dawek żyta to klucz do sukcesu w hodowli świń, co przekłada się na lepszy wzrost i wydajność produkcji.

Pytanie 39

Do jakiego celu używa się Furminatora?

A. do eliminacji kamienia nazębnego

B. do pielęgnacji sierści

C. do oczyszczania uszu

D. do przycinania pazurów

Furminator to naprawdę super narzędzie do pielęgnacji sierści. Jest zaprojektowany tak, żeby skutecznie usuwać martwe włosy i podszerstek, co jest mega przydatne, zwłaszcza dla psów i kotów. Dzięki jego budowie można dotrzeć do głębszych warstw futra, co sprawia, że działa lepiej niż zwykłe szczotki. Właściwie zaprojektowana końcówka tego narzędzia zmniejsza ryzyko uszkodzenia zdrowej sierści oraz skóry zwierzęcia. Moim zdaniem, regularne używanie Furminatora nie tylko poprawia wygląd futra, ale także wspiera zdrowie skóry, co może pomóc w unikaniu alergii czy stanów zapalnych. Z mojego doświadczenia, jest on szczególnie polecany dla długowłosych i półdługowłosych ras, gdzie często pojawiają się kołtuny i martwe włosy. Dobrze jest używać Furminatora przynajmniej raz w tygodniu, ale to zależy od tego, jak dużo włosów ma nasze zwierzę. Oprócz tego, czesanie futra może także wzmocnić więź między właścicielem a pupilem, co jest naprawdę ważne dla ich relacji.

Pytanie 40

Świnie o typie mięsnym

A. powoli się rozwijają i późno osiągają dojrzałość

B. powoli się rozwijają i wcześnie osiągają dojrzałość

C. szybko się rozwijają i wcześnie osiągają dojrzałość

D. szybko się rozwijają i późno osiągają dojrzałość

Świnie w typie mięsnym są hodowane głównie z myślą o wydajności produkcji mięsa. Charakteryzują się szybkim tempem wzrostu oraz późnym dojrzewaniem, co oznacza, że osiągają dużą masę ciała w stosunkowo krótkim czasie, ale nie dojrzewają do momentu, gdy ich mięso osiągnie optymalne parametry jakościowe. Takie podejście jest korzystne z perspektywy ekonomicznej, ponieważ hodowcy mogą szybciej uzyskiwać zysk z sprzedaży. W praktyce, świnie w typie mięsnym powinny być karmione specjalnie zbilansowaną paszą, która wspiera ich szybki wzrost. Dobrym przykładem są rasy takie jak Piétrain czy Duroc, które są powszechnie stosowane w intensywnej produkcji mięsnej. Hodowcy powinni zwracać uwagę na warunki, w jakich zwierzęta są utrzymywane, aby zapewnić ich zdrowie i dobrostan, co bezpośrednio wpływa na jakość mięsa. Dobre praktyki w hodowli obejmują monitorowanie wagi, zdrowia i diety zwierząt, co pozwala na optymalizację procesu produkcji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej