Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik robót wykończeniowych w budownictwie
  • Kwalifikacja: BUD.25 - Organizacja, kontrola i sporządzanie kosztorysów robót wykończeniowych w budownictwie
  • Data rozpoczęcia: 22 października 2025 08:59
  • Data zakończenia: 22 października 2025 09:02

Egzamin niezdany

Wynik: 8/40 punktów (20,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Przepisy dotyczące wyboru wykonawcy dla inwestycji publicznych określa

A. ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.
B. ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych.
C. firma finansująca projekt.
D. Państwowa Inspekcja Pracy
Wybór odpowiedzi, które nie odnoszą się do ustawy Prawo zamówień publicznych, prowadzi do nieporozumień dotyczących regulacji prawnych związanych z inwestycjami publicznymi. Pierwsza z tych odpowiedzi sugeruje, że to firma finansująca inwestycję ma decydujący głos w wyborze wykonawcy, co nie jest zgodne z rzeczywistością. Wybór wykonawcy oparty jest na obiektywnych kryteriach oraz przepisach prawa, które mają na celu zapewnienie równości i przejrzystości. Kolejna odpowiedź wskazuje na Prawo budowlane, które reguluje aspekty techniczne budowy, ale nie dotyczy procedur wyboru wykonawców. W praktyce, to zamawiający musi przestrzegać przepisów dotyczących zamówień publicznych, a nie przepisów budowlanych. Ostatnia odpowiedź, odnosząca się do Państwowej Inspekcji Pracy, również nie jest trafna, ponieważ ta instytucja zajmuje się nadzorem nad warunkami pracy i nie ma kompetencji w zakresie regulacji przetargowych czy wyboru wykonawców. Wybór wykonawcy powinien zawsze być zgodny z ustawą Prawo zamówień publicznych, co zapewnia nie tylko przestrzeganie prawa, ale również ochronę interesów publicznych. Pomijanie tych zasad może prowadzić do nierzetelnych praktyk, które negatywnie wpływają na jakość realizacji inwestycji oraz zaufanie społeczne do instytucji publicznych.
Pytanie 2

Jakie z wymienionych deskowań pozwala na ciągłe formowanie konstrukcji?

A. Pionowo-przestawne
B. Tunelowe
C. Rozbieralno-przestawne
D. Ślizgowe
Wybór deskowania pionowo-przestawnego, tunelowego czy rozbieralno-przestawnego jest niewłaściwy w kontekście formowania konstrukcji w sposób ciągły. Deskowanie pionowo-przestawne jest projektowane do realizacji obiektów, które wymagają przestawiania deskowania po zakończeniu jednego etapu betonowania. Ta metoda jest bardziej czasochłonna i wiąże się z przerwami w pracy, co może prowadzić do niejednolitości w strukturze betonu oraz potencjalnych problemów z jakością końcowego produktu. Deskowanie tunelowe, mimo że może zapewnić pewną formę ciągłości, jest stosowane głównie do budowy tuneli i obiektów podziemnych, a nie do konstrukcji o dużej wysokości czy rozległych płaszczyzn. Z kolei deskowanie rozbieralno-przestawne, podobnie jak pionowo-przestawne, wymaga demontażu po zakończeniu prac, co również nie sprzyja ciągłości formowania. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych wyborów obejmują kierowanie się wyłącznie intuicją, a nie znajomością specyfiki poszczególnych systemów deskowania oraz ich zastosowań. W praktyce budowlanej kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiedniego typu deskowania zależy od specyfiki projektu, a deskowanie ślizgowe stanowi najbardziej efektywne rozwiązanie dla konstrukcji wymagających nieprzerwanego i ciągłego formowania.
Pytanie 3

Kto jest odpowiedzialny za przygotowanie Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia?

A. inspektor nadzoru
B. kierownik budowy
C. zamawiający
D. wykonawca
Wykonawca, inspektor nadzoru i kierownik budowy mają swoje różne zadania przy realizacji zamówienia, ale to zamawiający odpowiada za przygotowanie Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia, a nie wykonawca. Wybór wykonawcy opiera się na jego ofercie, ale ona musi być zgodna z tym, co jest w SIWZ. Wykonawca nie musi martwić się o dokumentację przetargową, jego rolą jest tylko dostosować ofertę do wymagań zamawiającego. Inspektor nadzoru zajmuje się kontrolą, żeby wszystko szło zgodnie z normami, ale nie ma wpływu na samą SIWZ. Natomiast kierownik budowy, który zarządza budową, zaczyna działać, jak już wykonawca jest wybrany i umowa podpisana. Często ludzie myślą, że te role mogą współtworzyć dokumenty przetargowe, co może prowadzić do zamieszania. Dobrze jest zrozumieć, jakie są role w tym procesie przetargowym, bo to jest kluczowe dla sukcesu zamówienia i efektywnej współpracy między zamawiającym a wykonawcą. Ważne, żeby zamawiający dobrze przemyślał i przygotował SIWZ, bo to wpływa na jakość całego procesu.
Pytanie 4

Nominalne wymiary cegły ceramicznej typu dziurawka wynoszą

A. 60x120x240 mm
B. 65x120x250 mm
C. 60x125x250 mm
D. 65x125x250 mm
Wybierając inne wymiary cegły ceramicznej, należy zrozumieć, że mogą one nie odpowiadać standardom stosowanym w branży budowlanej. Odpowiedzi takie jak 65x125x250 mm, 60x125x250 mm oraz 60x120x240 mm są niepoprawne, ponieważ wymiary te są niezgodne z powszechnie przyjętymi normami. Cegła o wymiarach 65x125x250 mm jest szersza, co wpływa na proporcje ścian i może powodować trudności w układaniu na przykład w narożnikach lub podczas łączenia z innymi materiałami. Z kolei 60x125x250 mm jest z kolei węższa i nie wpasowuje się w standardowe praktyki konstrukcyjne, co może prowadzić do problemów związanych z stabilnością oraz efektywnością energetyczną budynku. Wymiary 60x120x240 mm również nie są standardowe i odbiegają od typowych rozmiarów stosowanych w większości projektów budowlanych, co może skutkować dodatkowymi kosztami związanymi z koniecznością dostosowania konstrukcji lub zastosowania nietypowych zapraw. Wybierając niewłaściwe wymiary, inwestorzy często stykają się z problemami w zakresie wykonawstwa, co zwiększa ryzyko niezgodności z wymaganiami norm budowlanych oraz prowadzi do nieprzewidzianych kosztów i opóźnień w realizacji. Kluczowe jest zatem, aby przed rozpoczęciem projektu budowlanego dokładnie zweryfikować wymiary materiałów, aby zapewnić ich zgodność z obowiązującymi normami oraz zasadami dobrego praktyki w budownictwie.
Pytanie 5

Rozbiórkę drewnianych rusztowań drabinowych powinno się rozpocząć od demontażu

A. desek krawężnikowych i drabin, zaczynając od najniższego pomostu
B. krzyżulców i desek krawężnikowych, zaczynając od najniższego pomostu
C. drabin i poręczy, zaczynając od najwyższego pomostu
D. krzyżulców i poręczy, zaczynając od najwyższego pomostu
Rozpoczynanie demontażu rusztowań od desek krawężnikowych i drabin, jak również od krzyżulców bez zachowania odpowiedniej kolejności, może prowadzić do poważnych problemów związanych z bezpieczeństwem. Pierwszym błędem jest pominięcie znaczenia stabilności konstrukcji; zdejmowanie elementów nośnych, takich jak krzyżulce, na początku może skutkować nieprzewidywalnym osunięciem się całego rusztowania. W przypadku wyboru najniższego pomostu jako punktu startowego, istnieje ryzyko, że demontaż wyższych elementów spowoduje nagłe obciążenie dolnych sekcji, co może prowadzić do ich zniszczenia. Ponadto, jeśli zaczniemy od najniższego poziomu, zmniejszamy dostępność przestrzeni do bezpiecznego poruszania się i pracy na wyższych poziomach, co zwiększa ryzyko upadków. Każdy demontaż rusztowania powinien być przeprowadzany zgodnie z wytycznymi zawartymi w normach, takich jak PN-EN 12811, które zwracają uwagę na właściwe techniki deinstalacji. Kolejnym istotnym zagadnieniem jest brak odpowiedniego planowania oraz nieprzestrzeganie procedur związanych z bezpieczeństwem, co jest powszechnym błędem wśród pracowników budowlanych. Ostatecznie, przy wyborze niewłaściwej kolejności demontażu, możemy nie tylko narazić siebie, ale również innych pracowników na niebezpieczeństwo, co może prowadzić do wypadków i poważnych konsekwencji prawnych.
Pytanie 6

W celu przygotowania kosztorysu ofertowego należy korzystać z norm dotyczących nakładów rzeczowych robocizny, materiałów oraz sprzętu

A. zawartych w katalogach lub ustalanych na podstawie kalkulacji indywidualnej
B. ustalonych wyłącznie na podstawie kalkulacji indywidualnej wykonawcy
C. przyjętych wyłącznie zgodnie z obowiązującymi katalogami
D. przyjętych jedynie z opublikowanych informatorów cenowo-kosztowych
Wybór odpowiedzi, który ogranicza się wyłącznie do kalkulacji indywidualnej oferenta, pomija istotne aspekty rynkowe oraz normatywne, które są kluczowe dla sporządzania kosztorysów ofertowych. Kalkulacja indywidualna, choć jest ważnym narzędziem, nie może być jedyną podstawą do ustalania nakładów rzeczowych, gdyż nie uwzględnia ona szerokiego kontekstu rynkowego oraz standardów branżowych. Oparcie się wyłącznie na publikowanych informatorach cenowo-kosztowych także nie jest wystarczające, ponieważ takie informacje mogą być przestarzałe lub niezgodne z lokalnymi warunkami. Przyjęcie jedynie danych z obowiązujących katalogów, z kolei, może ograniczyć elastyczność i możliwość dostosowania kosztorysu do specyficznych potrzeb projektu. Właściwe podejście wymaga zatem zrównoważenia różnych metodologii, aby uzyskać dokładny i adekwatny obraz kosztów. Tylko poprzez połączenie norm z katalogów oraz kalkulacji indywidualnych można stworzyć kompleksowy obraz kosztów, co jest zgodne z aktualnymi standardami w branży budowlanej, gdzie różnorodność danych i umiejętność ich analizy jest kluczowa dla skutecznego zarządzania projektami budowlanymi.
Pytanie 7

Zysk określany jest jako procentowa wartość od

A. wartości budżetowej netto
B. wartości budżetowej brutto
C. kosztów bezpośrednich oraz pośrednich robocizny i sprzętu
D. bezpośrednich kosztów robocizny, materiałów oraz sprzętu
Obliczanie kwoty zysku jako procentowej wartości od kosztów bezpośrednich robocizny, materiałów i sprzętu pomija istotne aspekty kosztów, które wpływają na całkowitą rentowność projektu. Koszty bezpośrednie są tylko częścią całkowitego obrazu finansowego, ponieważ nie obejmują wydatków pośrednich, które mogą być znaczne. Ograniczając się do kosztów bezpośrednich, można uzyskać zniekształcony obraz zysku, co prowadzi do błędnych decyzji finansowych. Na przykład, w przypadku projektu budowlanego, jeśli weźmiemy pod uwagę tylko wynagrodzenia pracowników i materiały, możemy nie uwzględnić kosztów wynajmu sprzętu czy administracji, które są kluczowe dla realizacji projektu. Z kolei obliczanie zysku na podstawie wartości kosztorysowej brutto lub netto również nie oddaje rzeczywistego obrazu sytuacji finansowej. Kosztorysowa wartość brutto nie uwzględnia wszystkich wydatków, które mogą wpłynąć na zyski, natomiast wartość netto, mimo że jest bardziej precyzyjna, również może nie zawierać wszystkich kosztów pośrednich. Ostatecznie, stosowanie takich uproszczonych metod obliczania zysku może prowadzić do niedoszacowania ryzyka finansowego oraz błędnych strategii zarządzania projektem, co w dłuższej perspektywie może zagrażać jego rentowności.
Pytanie 8

Oblicz, jakie jest wynagrodzenie montażysty za 2 dni pracy przy instalacji płyt korytkowych. Czas montażu jednej płyty wynosi 30 minut. W ciągu jednego dnia montażysta jest w stanie zainstalować 10 sztuk płyt, a jego stawka wynagrodzenia to 15 zł za godzinę?

A. 200 zł
B. 150 zł
C. 450 zł
D. 75 zł
Jak widać, trafiłeś na trochę złą drogę przy obliczeniach. Mówiąc szczerze, jakby ktoś pomyślał, że montażysta robi 30 płyt dziennie, to wyjdzie tak strasznie błędnie. Obliczenia, które sugerowałeś, nawet nie pasują, bo jakby pomnożyć 30 płyt przez 30 minut, wyjdzie 900 minut, co daje aż 15 godzin! Przy stawce 15 zł za godzinę, wyjdzie 225 zł. Wiesz, takie rozumowanie pokazuje, że nie do końca ogarniasz czas pracy i liczbę zadań. Ważne, żeby dobrze rozumieć zasady liczenia wynagrodzeń, bo to wpływa na wszystko w branży. I pamiętaj, 75 zł za dwa dni to trochę za mało, bo każdy dzień pracy trzeba odpowiednio wynagrodzić. A 200 zł to też nie ma sensu, ponieważ nie bierze pod uwagę rzeczywistych godzin i dni pracy. W budowlance to kluczowe, żeby wszystko dobrze liczyć i przestrzegać standardów, bo to na pewno pomoże w lepszym zarządzaniu projektami.
Pytanie 9

Na jakiej podstawie sporządzany jest kosztorys inwestorski?

A. wytycznych Inspektora Nadzoru
B. książki obmiarów oraz dziennika budowy
C. projektu powykonawczego
D. założeń wyjściowych do kosztorysowania
Kosztorys inwestorski nie może być sporządzany na podstawie książki obmiarów i dziennika budowy, ponieważ te dokumenty mają zupełnie inne cele i charakterystyki. Książka obmiarów jest stosowana głównie w trakcie realizacji inwestycji i służy do dokumentowania postępu prac oraz ilości wykonanych robót, co nie jest wystarczające do stworzenia kosztorysu inwestycyjnego. Dziennik budowy, z kolei, koncentruje się na codziennych zapisach dotyczących postępu budowy, zmian, zdarzeń losowych czy również na dokumentowaniu wizyt inspektorów nadzoru budowlanego. W związku z tym, opieranie kosztorysu na tych dokumentach jest błędne, ponieważ nie dostarczają one niezbędnych informacji o prognozowanych kosztach i nie uwzględniają szczegółowych założeń wyjściowych, które są kluczowe dla precyzyjnego oszacowania budżetu. Podobnie, projekt powykonawczy, chociaż ważny w późniejszych fazach projektu, nie stanowi podstawy dla kosztorysu inwestycyjnego, ponieważ przynależy do etapu realizacji, a nie planowania. Wyceny kosztów powinny bazować na danych z fazy projektowej, a nie na wykonanych pracach. Wytyczne Inspektora Nadzoru również w żadnym wypadku nie mogą stanowić źródła kosztorysowania, a ich rola ogranicza się do kontrolowania zgodności prac budowlanych z projektem oraz przepisami prawa. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe dla skutecznego przygotowania kosztorysów, co znacznie ułatwi zarządzanie i kontrolowanie kosztów w czasie realizacji inwestycji.
Pytanie 10

Na podstawie przedstawionego podsumowania kosztorysu ofertowego, określ wartość kosztów zakupu materiałów (Kz), potrzebnych do wykonania robót budowlanych.

Podsumowanie kosztorysu ofertowego
Robocizna:800,00 zł
Materiały:1 800,00 zł
Sprzęt600,00 zł
Razem koszty bezpośrednie:3 200,00 zł
Koszty pośrednie [Kp] 60% od (R + S)840,00 zł
Koszty zakupu materiałów [Kz] 5% od (M)?
Zysk [Z] 5% od (R + S + Kp (R + S))202,00 zł
A. 90,00 zł
B. 160,00 zł
C. 180,00 zł
D. 42,00 zł
Wybór błędnej odpowiedzi może wskazywać na pewne nieporozumienia dotyczące metodyki obliczania kosztów zakupu materiałów w kontekście robót budowlanych. Na przykład, odpowiedzi takie jak 160,00 zł, 42,00 zł czy 180,00 zł mogą być wynikiem subiektywnej oceny wartości materiałów bez odpowiednich obliczeń. Często, osoby podejmujące decyzje o kosztach mogą nie uwzględniać procentowego podejścia do wartości materiałów, co jest standardową praktyką w tej dziedzinie. Zrozumienie, że koszty zakupu materiałów są wyrazem procentowym wartości całkowitej, jest kluczowe. W podanym przypadku, prawidłowe obliczenie 5% z wartości materiałów wynoszącej 1 800,00 zł daje 90,00 zł. Brak stosowania takiej metodyki może prowadzić do poważnych błędów w kosztorysach, wpływających na cały projekt budowlany. Ponadto, nieprawidłowa analiza kosztów może skutkować niedoszacowaniem lub przeszacowaniem wydatków, co w praktyce oznacza ryzyko finansowe. Należy pamiętać, że w branży budowlanej precyzyjne określenie kosztów jest kluczowe dla płynności finansowej projektu. Dlatego też, zrozumienie reguły procentowej oraz umiejętność jej stosowania to niezbędne umiejętności, które każdy kosztorysant powinien opanować.
Pytanie 11

Środki osobistego zabezpieczenia oznaczone symbolem G odnoszą się do ochrony

A. głowy
B. twarzy
C. kończyn górnych
D. układu oddechowego
Odpowiedzi odnoszące się do ochrony twarzy, kończyn górnych oraz układu oddechowego są błędne, ponieważ nie odpowiadają one symbolom G, które jednoznacznie nawiązują do ochrony głowy. Środki ochrony twarzy, mimo że są istotne, mają swoje własne oznaczenia, na przykład, osłony twarzy powinny być zgodne z normą PN-EN 166, która dotyczy ochrony oczu i twarzy, a nie symbolu G. Z kolei ochrona kończyn górnych, związana z używaniem rękawic, jest regulowana przez inne normy, takie jak PN-EN 388, dotyczące rękawic roboczych. Ponadto, środki ochrony układu oddechowego, takie jak maski, są klasyfikowane zgodnie z normą PN-EN 149, która dotyczy masek filtrujących. Warto zauważyć, że występuje tutaj typowy błąd myślowy polegający na utożsamianiu różnych rodzajów ochrony z jednym symbolem, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Każdy rodzaj ochrony indywidualnej ma swoje specyficzne zastosowanie i normy, które należy dokładnie rozumieć, aby skutecznie chronić pracowników przed różnorodnymi zagrożeniami w miejscu pracy. Dlatego znajomość tych symboli oraz ich właściwego zastosowania jest niezbędna dla zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa.
Pytanie 12

W dokumentacji projektu w sekcji technicznej wskazano, że tynk powinien być przygotowany z zaprawy w proporcjach gipsowo-wapiennych 1:2:4. Co należy uwzględnić przy produkcji tej zaprawy?

A. 1 część cementu, 2 części gipsu, 4 części wapna
B. 1 część wapna, 2 części gipsu, 4 części piasku
C. 1 część gipsu, 2 części wapna, 4 części piasku
D. 1 część gipsu, 2 części cementu, 4 części wapna
Muszę przyznać, że proporcje składników w zaprawie gipsowo-wapiennej są dość ważne, żeby uzyskać dobry tynk. Zauważyłem, że w niektórych odpowiedziach były błędy w tych proporcjach. Na przykład, to że trzeba użyć 1 części gipsu, 2 części cementu i 4 części wapna jest kompletnie nie w porządku. Cement i wapno odgrywają różne role w zaprawie, a cement zazwyczaj idzie w zaprawach cementowych, nie gipsowo-wapiennych. Wapno jest kluczowe, bo poprawia plastyczność i trzyma wszystko razem. Podobnie, jeśli ktoś mówi, że użycie 1 części cementu, 2 części gipsu i 4 części wapna da dobry efekt, jest w błędzie. Tego typu zestawienia mogą prowadzić do pęknięć i słabej przyczepności. Często ludzie mylą funkcje cementu z wapnem, co skutkuje złym wyborem składników. Zrozumienie, jak przygotować zaprawę gipsowo-wapienną, jest naprawdę istotne, by działała dobrze i długo, co zresztą potwierdzają normy budowlane oraz praktyki budowlane.
Pytanie 13

Umeblowanie terenu budowy nie jest uzależnione od

A. warunków ukształtowania terenu
B. kwalifikacji kierownictwa budowy
C. pory roku
D. kształtu oraz rozmiaru działki
Wybór odpowiedzi związanej z kształtem działki czy warunkami otoczenia może wynikać z takiego potocznego myślenia, że zewnętrzne czynniki decydują o tym, jak zorganizować budowę. I rzeczywiście, kształt oraz wielkość działki grają dużą rolę w doborze sprzętu – określają, jakie maszyny będą najlepsze w danej sytuacji. Na dużych projektach, jak osiedla czy biurowce, potrzebne są większe maszyny, a na mniejszych działkach spokojnie wystarczą mniejsze, bardziej kompaktowe. Warunki terenowe, jak chociażby w górach, też nie są bez znaczenia, bo tam musimy mieć specjalistyczny sprzęt, który sobie poradzi w trudniejszych warunkach. A co do pory roku, warto zauważyć, że ma ona wpływ na harmonogram i to, kiedy można ruszyć z budową. Dlatego ważne jest, by zrozumieć, że kwalifikacje kierownictwa nie mają bezpośredniego wpływu na wyposażenie, bo umiejętności menedżerskie to nie wynikają z tego, co się w danym momencie dzieje na budowie.
Pytanie 14

Dokumentacja istotnych warunków zamówienia zawiera informacje dotyczące zasad przetargu, charakterystykę przedmiotu zamówienia, ustalenie warunków umowy oraz

A. instrukcję dotyczącą sposobu sporządzenia oferty
B. skład zespołu przetargowego
C. kosztorys inwestycyjny
D. przybliżoną wartość zamówienia
Wybór skład komisji przetargowej, szacunkowej wartości zamówienia czy kosztorysu inwestorskiego jako elementów specyfikacji istotnych warunków zamówienia jest nieprawidłowy z kilku powodów. Skład komisji przetargowej, choć istotny dla przejrzystości procesu, nie jest elementem SIWZ, lecz odzwierciedla organizację przeprowadzenia przetargu, która nie należy do wymagań stawianych wykonawcom. Szacunkowa wartość zamówienia jest istotna w kontekście planowania budżetu, natomiast nie wpływa bezpośrednio na sposób przygotowania ofert, co czyni tę odpowiedź niewłaściwą. Kosztorys inwestorski, będący narzędziem do szacowania kosztów realizacji projektu, ma swoje miejsce w dokumentacji projektowej, ale nie w SIWZ, która koncentruje się na wymogach dotyczących ofert. Te nietrafione odpowiedzi często wynikają z pomyłki w interpretacji roli różnorodnych dokumentów w procesie przetargowym. Właściwe zrozumienie funkcji dokumentów w procedurze przetargowej oraz ich wzajemnych powiązań jest kluczowe dla skutecznego uczestnictwa w postępowaniach o zamówienia publiczne. Niezrozumienie oraz pomijanie istotnych aspektów przygotowania ofert może prowadzić do składania niekompletnych lub niewłaściwych propozycji, co z kolei może skutkować odrzuceniem oferty już na etapie oceny formalnej.
Pytanie 15

Do wykonania izolacji termicznej podłóg wykorzystuje się materiały, które wyróżniają się wysoką

A. porowatością
B. gęstością
C. ścieralnością
D. szczelnością
Słuchaj, szczelność, gęstość i ścieralność to właściwości, które nie są najważniejsze, jeśli chodzi o izolację termiczną podłóg. Materiały, które są bardzo szczelne, jak niektóre tworzywa sztuczne, mogą ograniczać przepływ powietrza, ale niekoniecznie oznacza to, że świetnie izolują. Tutaj kluczowe jest, by materiał potrafił zatrzymać powietrze, a nie je blokować. Gęstość też nie jest takim super ważnym czynnikiem w izolacji. Takie materiały o dużej gęstości, jak beton, są mocne, ale z izolacją termiczną nie mają za bardzo wspólnego. A ścieralność? No cóż, to jak materiał znosi zużycie, ale nie ma nic wspólnego z tym, jak dobrze izoluje. Czasami ludzie myślą, że każdy ciężki materiał to dobry izolator, ale to błąd. Może to prowadzić do złych wyborów i w efekcie nie zapewni nam komfortu cieplnego ani oszczędności na energii.
Pytanie 16

Osoba wykonująca kontrolę stanu technicznego przewodów kominowych powinna dysponować

A. uprawnieniami budowlanymi w dziedzinie architektury
B. kwalifikacjami potrzebnymi do nadzorowania instalacji energetycznych
C. uprawnieniami budowlanymi w zakresie konstrukcyjno-budowlanym
D. kwalifikacjami mistrza w zawodzie kominiarskim
Odpowiedzi wskazujące na uprawnienia budowlane w specjalności konstrukcyjno-budowlanej, architektonicznej czy kwalifikacje do dozoru instalacji energetycznych nie są właściwe w kontekście kontroli stanu technicznego przewodów kominowych. Osoby z uprawnieniami w specjalności konstrukcyjno-budowlanej zajmują się projektowaniem oraz nadzorem nad budową obiektów, co nie obejmuje szczegółowej wiedzy dotyczącej systemów kominowych. W kontekście architektury, choć projektowanie kominów może być częścią pracy architekta, to jednak nie posiada on kompetencji niezbędnych do przeprowadzania inspekcji czy konserwacji kominów. Podobnie, kwalifikacje związane z dozorem instalacji energetycznych koncentrują się na aspektach związanych z urządzeniami energetycznymi, a nie na systemach kominowych, które funkcjonują niezależnie od tych instalacji. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest utożsamianie ogólnych uprawnień budowlanych z koniecznością posiadania wyspecjalizowanej wiedzy w obszarze kominiarskim. Aby właściwie dbać o bezpieczeństwo budynków, kluczowe jest, aby inspekcje kominów przeprowadzały osoby z odpowiednimi kwalifikacjami zawodowymi, które rozumieją specyfikę i ryzyka związane bezpośrednio z systemami wentylacyjnymi.
Pytanie 17

Obciążenie dachu spowodowane śniegiem traktuje się jako obciążenie

A. wyjątkowe
B. zmienne w zakresie długotrwałym
C. zmienne w całości krótkotrwałe
D. stałe
Obciążenie konstrukcji dachu śniegiem jest klasyfikowane jako zmienne w całości krótkotrwałe, co oznacza, że jego wartość zmienia się w czasie oraz jest zależna od aktualnych warunków atmosferycznych. Obciążenie śniegiem nie jest stałe, ponieważ jego masa i rozkład mogą ulegać zmianom w wyniku topnienia, przymrozków czy różnorodnych opadów, co wpływa na całkowite obciążenie dachu. W praktyce, projektanci muszą uwzględniać te zmienne w swoich obliczeniach, korzystając z norm takich jak Eurokod 1, który określa obciążenia działające na konstrukcje budowlane. Zgodnie z tymi standardami, śnieg powinien być traktowany jako obciążenie zewnętrzne, które może znacznie wpłynąć na stabilność i bezpieczeństwo całej konstrukcji. Wiedza na temat zmienności obciążenia śniegiem jest kluczowa, zwłaszcza w obszarach o dużych opadach śniegu, gdzie niewłaściwe oszacowanie obciążenia może prowadzić do poważnych uszkodzeń dachu oraz zagrożeń dla użytkowników budynku. Dlatego tak istotne jest, aby stosować się do aktualnych przepisów i dobrych praktyk inżynierskich w zakresie projektowania dachu.
Pytanie 18

Kto nie ma uprawnień do dokonywania wpisów w dzienniku budowy?

A. pracownik ochrony budowy.
B. projektant.
C. kierownik robót.
D. inwestor.
Kierownik robót ma kluczową rolę w procesie budowlanym, odpowiedzialny za nadzorowanie prac oraz zapewnienie ich zgodności z projektami. To właśnie ta osoba ma kompetencje do dokonywania wpisów w dzienniku budowy, co jest zgodne z przepisami prawa budowlanego, które określają jej obowiązki. Projektant, z kolei, również ma prawo do wprowadzania zapisów dotyczących zgodności wykonania prac z projektami oraz wszelkich modyfikacji, które mogą zajść w trakcie budowy. Inwestor, niezależnie od swojego statusu, ma na celu kontrolę i monitorowanie postępów, co także wiąże się z jego uprawnieniami do wpisów w dzienniku. Stwierdzenie, że pracownik ochrony budowy, który ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa na placu budowy, może dokonywać takich wpisów, jest mylne. Tego rodzaju nieporozumienia mogą wynikać z braku znajomości przepisów prawnych oraz podziału ról w procesie budowlanym. Właściwe zrozumienie ról i obowiązków na placu budowy jest kluczowe dla efektywnego zarządzania oraz uniknięcia nieporozumień, które mogą prowadzić do problemów prawnych i organizacyjnych.
Pytanie 19

Z jakich źródeł wynikają obowiązki kierownika budowy?

A. z regulacji bhp
B. z przepisów prawa budowlanego
C. z posiadanego doświadczenia zawodowego
D. z przepisów prawa pracy
Obowiązki kierownika budowy są ściśle regulowane przez przepisy prawa budowlanego, które określają rolę i odpowiedzialność tej osoby na placu budowy. Kierownik budowy jest zobowiązany do zapewnienia, że wszelkie prace budowlane są wykonywane zgodnie z projektem, obowiązującymi normami oraz przepisami prawa. W szczególności do jego zadań należy organizacja pracy na budowie, nadzorowanie wykonawców, a także kontrolowanie zgodności realizacji z dokumentacją techniczną. Przykładem praktycznym może być sytuacja, gdy kierownik budowy stwierdza odstępstwa od projektu w trakcie realizacji i ma obowiązek podjąć działania korygujące, aby uniknąć konsekwencji prawnych lub technicznych. Zgodnie z dobrymi praktykami w branży budowlanej, kierownik powinien również prowadzić dokumentację budowy oraz uczestniczyć w odbiorach technicznych, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i jakości prac budowlanych.
Pytanie 20

Podczas przewidzianej co pięć lat analizy stanu technicznego budowli należy zweryfikować

A. przewody kominowe
B. przewody wentylacyjne
C. instalację elektryczną
D. instalację gazową
Przegląd instalacji gazowej, kominów i wentylacji jest oczywiście ważny w konserwacji budynków, ale nie są one częścią szczegółowej kontroli, która odbywa się co pięć lat. Instalacja gazowa też wymaga regularnych sprawdzeń, ale podlega innym normom i cyklom kontroli, o których mówią przepisy prawa budowlanego oraz normy bezpieczeństwa gazowego. Przewody kominowe powinny być czyszczone i kontrolowane częściej, żeby uniknąć problemów z zanieczyszczeniami i zapewnić dobrą wentylację. Kontrola wentylacji jest równie ważna, bo ich zatykanie może prowadzić do problemów zdrowotnych związanych z powietrzem. Trzeba pamiętać, że okresowe kontrole techniczne koncentrują się głównie na instalacji elektrycznej, która jest najbardziej podatna na zużycie i uszkodzenia. Wiele osób myli, co powinno być najważniejsze w obiekcie, co potem skutkuje zaniedbując kluczowe przeglądy. Dlatego, żeby zapewnić bezpieczeństwo i sprawność budynku, warto stosować się do zaleceń dotyczących każdej instalacji, ale w kontekście tych przeglądów, to elektryka jest priorytetem.
Pytanie 21

W sytuacji, gdy nie da się precyzyjnie określić przedmiotu zamówienia ani zdefiniować aspektów prawnych i finansowych, a cena nie jest jedynym kryterium przy wyborze najkorzystniejszej oferty, zamawiający prowadzi rozmowy z wybranymi wykonawcami, po czym zaprasza ich do składania ofert. Jak nazywa się taki sposób udzielania zamówienia?

A. dialog konkurencyjny
B. negocjacje z ogłoszeniem
C. zapytanie o cenę
D. zamówienie z wolnej ręki
Wybór nieprawidłowego podejścia w kontekście udzielania zamówienia publicznego może wynikać z pomylenia różnych trybów postępowania. Zapytanie o cenę to tryb stosowany w prostszych sytuacjach, gdzie przedmiot zamówienia jest jasno określony, a cena jest kluczowym czynnikiem decydującym o wyborze oferty. To podejście nie przewiduje interakcji z wykonawcami, co może ograniczać możliwość dostosowania oferty do specyficznych potrzeb zamawiającego. Z kolei zamówienie z wolnej ręki, choć może być stosowane w sytuacjach wyjątkowych, nie obejmuje dialogu z wieloma wykonawcami, co czyni je mniej elastycznym w kontekście negocjacji i dostosowywania oferty do wymagań zamawiającego. Negocjacje z ogłoszeniem to kolejny tryb, który również nie przewiduje etapu prowadzenia dialogu, a raczej skupia się na ofertach już złożonych przez wykonawców. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich nieprawidłowych wniosków obejmują nieporozumienia dotyczące specyfiki zamówienia oraz niedostateczne rozumienie różnicy między dialogiem konkurencyjnym a innymi trybami postępowania. Kluczowe jest, aby zamawiający dobrze rozumiał, jaką formę udzielania zamówienia wybrać, aby maksymalizować szanse na uzyskanie optymalnych rezultatów.
Pytanie 22

Jeżeli długość elementu budowlanego na ilustracji wynosi 24 cm, a jego rzeczywista długość to 12 m, w jakiej skali został wykonany rysunek?

A. 1:200
B. 1:50
C. 1:20
D. 1:100
Wybór niewłaściwej skali może wynikać z nieporozumień dotyczących podstawowych zasad obliczania proporcji. Odpowiedzi 1:20, 1:100 i 1:200 sugerują inne wartości, które nie odpowiadają rzeczywistej relacji między długościami. W przypadku skali 1:20, sugerowałoby to, że długość rzeczywista wynosi 20 razy długość na rysunku, co w tym przypadku wyniosłoby 480 cm (20 cm * 24). To nie jest zgodne z danymi, ponieważ rzeczywista długość wynosi 1200 cm. Skala 1:100 przy takiej samej logice przekładałaby się na 2400 cm, co również nie jest poprawne. Z kolei skala 1:200 wskazywałaby na długość rzeczywistą wynoszącą 4800 cm, co jest dalekie od zadanego wymiaru. Kluczowym błędem jest nieuznawanie, że skala jest pojęciem odwrotnym do rzeczywistych wymiarów; im większy mianownik, tym mniejsza rzeczywista długość odpowiadająca danej długości na rysunku. Użycie właściwej skali jest niezwykle istotne w praktyce inżynieryjnej i architektonicznej, ponieważ wpływa to na interpretację projektu, wycenę oraz realizację inwestycji budowlanej. Błędy w obliczeniach mogą prowadzić do poważnych problemów w trakcie budowy, takich jak błędne oszacowanie ilości materiałów czy niewłaściwe wykonanie detali konstrukcyjnych.
Pytanie 23

W książce obiektu budowlanego nie umieszcza się danych

A. o liczbie użytkowników
B. o ekspertyzach
C. o przeglądach technicznych
D. o remontach
Właściwe podejście do książki obiektu budowlanego (KOB) zakłada, że nie są w niej rejestrowane dane dotyczące liczby użytkowników budynku. KOB służy jako systematyczny zbiór informacji o obiektach budowlanych, w tym o ich stanie technicznym, przeprowadzanych przeglądach i remontach, a także o ekspertyzach. Z punktu widzenia przepisów budowlanych oraz standardów zarządzania obiektami, kluczowe jest gromadzenie informacji, które bezpośrednio dotyczą stanu i bezpieczeństwa obiektu. Przykładowo, dokumentowanie remontów czy przeglądów technicznych pozwala na zachowanie ciągłości informacji o obiekcie oraz na uprzedzanie potencjalnych zagrożeń. W kontekście norm budowlanych, KOB powinno zawierać dane przydatne dla inspekcji budowlanej i zarządzania obiektem, co czyni informacje o liczbie użytkowników zbędnymi. W praktyce, dane te mogą być gromadzone w innych dokumentach, takich jak rejestry użytkowników czy ewidencja działalności, ale nie znajdują miejsca w KOB.
Pytanie 24

Wskaż prace budowlane, które mogą stwarzać zagrożenie pożarowe.

A. Spawanie stalowej konstrukcji dachu
B. Wbijanie pali fundamentowych
C. Umacnianie skarp wykopów
D. Montaż drewnianych rusztowań stojakowych
Spawanie stalowej konstrukcji dachu jest procesem, który wiąże się z wysokim ryzykiem pożarowym. W trakcie spawania generowane są iskry oraz gorące splawy metalu, które mogą łatwo zapalić znajdujące się w pobliżu materiały palne. Ponadto, w przypadku spawania w obiektach z drewna lub innych łatwopalnych materiałów, ryzyko pożaru wzrasta. Dlatego podczas wykonywania tych prac należy stosować odpowiednie środki ostrożności, takie jak stosowanie osłon przeciwiskrowych, kontrola stanu otoczenia oraz posiadanie sprzętu gaśniczego w zasięgu ręki. W przemyśle budowlanym rekomenduje się także przeprowadzanie szczegółowych ocen ryzyka oraz wdrażanie procedur ochrony przeciwpożarowej, zgodnie z normami takimi jak PN-EN 14540:2006 dotyczące bezpieczeństwa przeciwpożarowego. W praktyce, realizacja prac spawalniczych w strefach zagrożenia pożarowego powinna być ściśle nadzorowana przez wykwalifikowany personel, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia pożaru.
Pytanie 25

Masaż serca u osoby poszkodowanej wykonuje się poprzez nacisk dłońmi

A. prawej strony klatki piersiowej
B. dolnej części mostka
C. górnej części mostka
D. lewej strony klatki piersiowej
Wybór miejsca uciskania serca w górnej części mostka, prawej lub lewej stronie klatki piersiowej, jest błędny i może prowadzić do nieefektywnej resuscytacji. Górna część mostka, chociaż blisko serca, nie pozwala na właściwe przekazywanie siły ucisku do serca, co skutkuje zmniejszoną efektywnością krążenia w czasie RKO. Uciskanie w tych miejscach może także prowadzić do urazów żeber oraz nieprawidłowego rytmu ucisków, co negatywnie wpływa na dynamikę krążenia. Ponadto, uciskanie po lewej lub prawej stronie klatki piersiowej jest sprzeczne z zasadą, że siła ucisku powinna być skoncentrowana w centralnej części klatki piersiowej, gdzie znajduje się serce. Tego rodzaju błędy myślowe często wynikają z braku praktycznych umiejętności oraz niewiedzy na temat anatomicznej lokalizacji serca. Właściwe podejście do resuscytacji wymaga znajomości nie tylko techniki, ale również anatomii, aby móc skutecznie działać w sytuacjach zagrożenia życia. Zgodnie z wytycznymi ERC, skuteczna resuscytacja opiera się na prawidłowym uciskaniu w dolnej części mostka, co ma kluczowe znaczenie dla przywrócenia krążenia i minimalizacji potencjalnych uszkodzeń mózgu oraz innych organów.
Pytanie 26

Oblicz wartość robót brutto w kosztorysie, mając na uwadze, że wartość robót netto wynosi 8 203,29 zł, a uwzględniona w kosztorysie stawka VAT wynosi 23%?

A. 10 090,05 zł
B. 1 886,76 zł
C. 8 559,95 zł
D. 6 669,34 zł
Przy wyborze niepoprawnych odpowiedzi, jak na przykład wartości 1 886,76 zł, 6 669,34 zł lub 8 559,95 zł, można zauważyć typowe błędy w rozumieniu zasad obliczania wartości brutto. Często składową błędnych odpowiedzi jest pominięcie etapu dodawania podatku VAT do wartości netto lub niewłaściwe obliczenie samego podatku. Wartość 1 886,76 zł to w rzeczywistości wartość podatku VAT, a nie wartość brutto. To pokazuje, jak łatwo można pomylić te dwie kategorie w kontekście kosztorysów. Natomiast odpowiedź 6 669,34 zł nie ma żadnego sensu w tym obliczeniu, ponieważ jest niższa od wartości netto, co jest sprzeczne z zasadami obliczeń. W przypadku 8 559,95 zł zastosowano błędne podejście do dodawania stawki VAT, co prowadzi do niepoprawnego oszacowania. Kluczowe jest zrozumienie, że wartość brutto zawsze będzie większa od wartości netto, co powinno być odzwierciedlone w każdym poprawnym obliczeniu. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne, aby unikać pułapek w budżetowaniu i kosztorysowaniu, co jest istotne dla profesjonalistów w branży budowlanej oraz finansowej.
Pytanie 27

Jaką ilość mieszanki betonowej z kruszywa naturalnego należy wykorzystać do budowy dwóch ław o wymiarach 0,7 m x 0,4 m oraz długości 20,0 m każda, jeśli norma zużycia mieszanki betonowej do wykonania 1 m3 ławy fundamentowej prostokątnej o szerokości do 0,8 m wynosi 1,015 m3?

A. 5,684 m3
B. 5,600 m3
C. 11,368 m3
D. 11,200 m3
Wiele osób może być zdezorientowanych przy obliczeniach dotyczących ilości mieszanki betonowej, co może prowadzić do błędnych oszacowań. Na przykład, jedno z częstych błędów polega na obliczaniu objętości ław bez uwzględnienia wszystkich wymiarów, co skutkuje niedoszacowaniem lub przeszacowaniem potrzebnej ilości betonu. W przypadku podania jedynie objętości ławy, nie można pominąć normy zużycia mieszanki betonowej, która jest kluczowa dla zapewnienia, że beton będzie miał odpowiednią wytrzymałość i trwałość. Przykładowo, pomijając wartość 1,015 m³ jako współczynnik zużycia, można by błędnie stwierdzić, że potrzebna ilość mieszanki wynosi jedynie 11,2 m³, co jest niewystarczające. Dodatkowo, inny błąd może wynikać z nieodpowiedniego przeliczenia jednostek lub zrozumienia, że objętość jednego m³ nie zawsze przekłada się bezpośrednio na wymagania dotyczące mieszanki. Właściwe podejście do tego typu obliczeń wymaga znajomości norm i standardów, a także praktycznego doświadczenia w zakresie budownictwa. Dzięki temu można uniknąć kosztownych błędów i zapewnić, że projekt będzie realizowany zgodnie z wymaganiami jakościowymi.
Pytanie 28

Mur pruski to struktura z drewnianego szkieletu, w której znajdują się materiały wypełniające

A. pustakiem
B. kamieniem
C. cegłą
D. drewnem
Mur pruski to tradycyjna konstrukcja stosowana w budownictwie, szczególnie popularna w Europie Środkowej. Charakteryzuje się ona drewnianym szkieletem, który jest wypełniony cegłą. Użycie cegły jako materiału wypełniającego ma wiele zalet. Przede wszystkim cegła zapewnia doskonałe właściwości termoizolacyjne oraz akustyczne, co wpływa na komfort użytkowania budynku. Cegła jest materiałem odpornym na ogień, co zwiększa bezpieczeństwo konstrukcji. Dodatkowo, mur pruski z cegłą pozwala na uzyskanie estetycznego wyglądu elewacji, co jest istotne w kontekście zachowania tradycyjnego charakteru budynków. W praktyce, projekty oparte na murze pruskim z cegły spełniają nowoczesne standardy budowlane, takie jak normy dotyczące efektywności energetycznej oraz ochrony środowiska. Warto również podkreślić, że wykonanie takiej konstrukcji wymaga przestrzegania określonych standardów rzemieślniczych, zapewniających trwałość i stabilność budowli.
Pytanie 29

Na podstawie informacji zamieszczonych w tabeli, określ który materiał ma najlepsze właściwości termoizolacyjne.

Współczynniki przewodzenia ciepła niektórych materiałów budowlanych
Rodzaj materiału budowlanegoWspółczynnik λ
dotyczy materiału suchego
W/(m·°C)
Płyty pilśniowe0,058÷0,069
Drewno sosnowe0,163÷0,300
Beton komórkowy0,140÷0,275
Szkło okienne0,950÷1,050
A. Płyty pilśniowe.
B. Drewno sosnowe.
C. Szkło okienne.
D. Beton komórkowy.
Szkło okienne, choć powszechnie stosowane w budownictwie, nie wykazuje dobrych właściwości termoizolacyjnych. Jego współczynnik przewodzenia ciepła jest wyższy w porównaniu do płyty pilśniowej, co oznacza większe straty ciepła. Warto zauważyć, że w przypadku zastosowania podwójnych lub potrójnych szyb można poprawić izolacyjność, jednak w kontekście samego materiału, szkło nie jest optymalnym rozwiązaniem. Drewno sosnowe, mimo że jest materiałem naturalnym o pewnych właściwościach izolacyjnych, również nie osiąga takich parametrów jak płyty pilśniowe. Jego struktura, a także fakt, że jest przewodnikiem ciepła, sprawiają, że nie jest tak efektywne w kontekście termoizolacji. Z kolei beton komórkowy, chociaż często używany w konstrukcjach budowlanych, nie oferuje tak niskiego współczynnika przewodzenia ciepła jak płyty pilśniowe. Typowym błędem myślowym, który prowadzi do wyboru tych materiałów, jest skupienie się jedynie na ich ogólnych zaletach bez uwzględnienia specyficznych właściwości termoizolacyjnych. Kluczowe jest, aby przy wyborze materiałów budowlanych kierować się konkretnymi parametrami technicznymi, aby uniknąć niewłaściwych decyzji, które mogą prowadzić do wyższych kosztów eksploatacyjnych oraz niskiej efektywności energetycznej budynków.
Pytanie 30

Na podstawie danych zawartych w tabeli, oceń stan techniczny instalacji wodociągowej, jeżeli w trakcie kontroli stwierdzono jej zużycie w 25%.

Stan techniczny elementu obiektuZużycie elementu obiektu
Elementy konstrukcyjneElementy wykończenioweInstalacje sanitarneInstalacje elektryczne i teletechniczne
zadawalający0÷25%0÷30%0÷10%0÷10%
średni26÷40%31÷45%11÷20%11÷15%
zły41÷50%46÷60%21÷30%16÷20%
awaryjny>50 %>60%>30%>20%
A. Zły.
B. Średni.
C. Zadawalający.
D. Awaryjny.
Wybór odpowiedzi "zadawalający", "średni" lub "awaryjny" jest błędny, ponieważ każdy z tych stanów technicznych nie odzwierciedla rzeczywistego poziomu zużycia instalacji wodociągowej, które wynosi 25%. W przypadku odpowiedzi "zadawalający", istnieje mylne przekonanie, że instalacja o takim poziomie zużycia jest w dobrym stanie, co jest nieprawidłowe. Instalacje wodociągowe wymagają oceny opartej na rygorystycznych kryteriach, a nie subiektywnych odczuciach. Z kolei odpowiedź "średni" sugeruje, że instalacja nadal może funkcjonować skutecznie, co nie jest prawdą, gdyż stan "średni" zazwyczaj odnosi się do mniejszych uszkodzeń, które mogą być naprawione bez większych kosztów. Wreszcie, wybór odpowiedzi "awaryjny" zakłada, że instalacja jest w stanie krytycznym, co nie jest zgodne z rzeczywistością, ponieważ wskaźnik zużycia 25% nie kwalifikuje się jeszcze do tego stanu. Tego rodzaju myślenie może prowadzić do niewłaściwej oceny ryzyk i nieprawidłowego planowania działań naprawczych. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każda odpowiedź musi być poparta danymi statystycznymi i normami branżowymi, które jednoznacznie klasyfikują stan techniczny na podstawie zużycia. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieefektywnych decyzji zarządzających i potencjalnych problemów w przyszłości.
Pytanie 31

Na podstawie zestawienia asortymentu drewna konstrukcyjnego więźby krokwiowo-jętkowej określ łączną objętość drewna potrzebnego do jej wykonania.

Zestawienie asortymentu drewna konstrukcyjnego
Lp.ElementIlość [szt.]Długość [m]Przekrój [cm x cm]Objętość [m³]
1Murłata211,0014 x 140,431
2Krokiew227,008 x 161,970
3Jętki113,005 x 100,165
A. 2,401 m3
B. 2,566 m3
C. 0,596 m3
D. 2,135 m3
Kiedy analizujemy błędne odpowiedzi, warto zauważyć, że każda z nich opiera się na nieprecyzyjnych obliczeniach lub niewłaściwym zrozumieniu zasady sumowania objętości elementów konstrukcyjnych. Wiele osób może pomylić się, zliczając tylko niektóre składniki więźby, nie uwzględniając ich rzeczywistych wymiarów czy proporcji, co prowadzi do zaniżenia lub zawyżenia obliczeń. Przykładowo, odpowiedź 2,401 m3 może wynikać z pominięcia objętości jętek, co jest powszechnym błędem w analizie takich zadań. Innym typowym błędem jest mylenie jednostek miary lub przyjmowanie niewłaściwych zaokrągleń, co równie dobrze może skutkować całkowicie błędnym wynikiem. W kontekście projektowania konstrukcji, precyzyjne obliczenia są kluczowe, ponieważ każde niedokładne oszacowanie może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak niewystarczająca nośność więźby, co z kolei może zagrażać bezpieczeństwu całej konstrukcji. Warto również pamiętać, że normy budowlane wymagają nie tylko dokładności obliczeń, ale także ich dokumentacji, co jest niezbędne w procesie uzyskiwania pozwoleń na budowę oraz podczas inspekcji budowlanych. Dlatego tak istotne jest, aby podchodzić do obliczeń z należytą starannością i zrozumieniem podstawowych zasad inżynierii budowlanej.
Pytanie 32

Czym jest attyka?

A. część zewnętrznej ściany wystająca ponad gzyms zamykający.
B. wysunięcie fragmentu z lica ściany na zewnątrz.
C. fragment ściany umiejscowiony tuż nad poziomem terenu.
D. pionowe wzmocnienie zewnętrznej ściany.
Pojęcie attyki jest często mylone z innymi elementami architektonicznymi, co prowadzi do nieporozumień w interpretacji tego terminu. Przykładowo, pionowe pogrubienie ściany zewnętrznej to termin, który odnosi się do zwiększonej grubości muru, często stosowanego w konstrukcjach nośnych, jednak nie ma to związku z attyką. Pojęcie części ściany znajdującej się tuż nad terenem również nie jest tożsame z attyką, ponieważ attyka odnosi się do fragmentu wystającego ponad gzyms, a nie do dolnych partii konstrukcji. Wysunięcie z lica ściany fragmentu ściany zewnętrznej może być interpretowane w kontekście elewacji, ale również nie oddaje istoty pojęcia attyki. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie attyki z innymi elementami architektonicznymi, co powoduje, że wiele osób nie dostrzega jej roli w kontekście estetyki i funkcji ochronnej budynków. Zrozumienie różnice pomiędzy tymi elementami jest kluczowe dla architektów oraz inżynierów budowlanych, którzy powinni posługiwać się precyzyjnym językiem technicznym i mieć świadomość, jak określone detale wpływają na całościowy projekt budynku. Dlatego też, podczas nauki o architekturze, istotne jest, aby dokładnie rozróżnić i zdefiniować każdy z tych terminów.
Pytanie 33

Kolejność demontażu budynków budowanych metodami tradycyjnymi powinna wyglądać w następujący sposób:

A. stolarka, ścianki działowe, przewody instalacyjne, dachy, ściany i stropy kondygnacjami
B. ścianki działowe, stolarka, przewody instalacyjne, dachy, ściany i stropy kondygnacjami
C. przewody instalacyjne, stolarka, ścianki działowe, dachy, stropy i ściany kondygnacjami
D. dachy, przewody instalacyjne, stolarka, ścianki działowe, stropy i ściany kondygnacjami
Widzę, że odpowiedź nie była poprawna. Wygląda na to, że nie do końca zrozumiałeś, jak ważna jest kolejność przy demontażu budynków. Jeśli zaczniesz od dachów, to może naprawdę być niebezpieczne, bo możesz spowodować zawalenie się całej konstrukcji! A demontowanie instalacji przed usunięciem stolarki to też zły pomysł, bo możesz się natknąć na jakieś media pod ciśnieniem i wtedy może być grubo. Zauważyłem, że pominąłeś ścianki działowe, a to kluczowa część, która może uszkodzić inne instalacje, jak nie będziesz ostrożny. Z mojego doświadczenia wiem, że kolejność działań ma ogromne znaczenie, więc warto się nad tym zastanowić, żeby było to bezpieczne i zgodne z przepisami. Praca na budowie to poważna sprawa i trzeba do tego podchodzić z odpowiednią wiedzą!
Pytanie 34

Gdzie na placu budowy nie ma konieczności umieszczania gaśnic?

A. Na obszarze obiektów produkcyjnych
B. W składowisku materiałów lakierniczych
C. W obiekcie socjalnym
D. Na obszarze budowanego obiektu
Umieszczanie gaśnic na budowie jest kluczowe, bo bezpieczeństwo przeciwpożarowe to nie żarty. W obiektach, gdzie przebywają ludzie, jak budynki socjalne czy produkcyjne, gaśnice są wręcz niezbędne. Ignorowanie tego może prowadzić do poważnych problemów, jeżeli nagle wybuchnie pożar. W magazynach z łatwopalnymi substancjami, jak farby czy chemikalia, gaśnice są wręcz wymagane przez prawo i normy BHP. Często ludzie myślą, że jak prace budowlane trwają, to nie trzeba się martwić o zabezpieczenia. Ale tak nie jest – każde miejsce, gdzie są ludzie albo materiały łatwopalne, musi mieć odpowiednie środki gaśnicze. Dobrze jest, jak pracownicy przechodzą szkolenia, które podkreślają, dlaczego gaśnice są takie ważne na każdym etapie budowy. Bezpieczeństwo przeciwpożarowe to nie tylko kwestia projektowania budynku, ale także to, co dzieje się w trakcie jego budowy.
Pytanie 35

Rozbiórkę obiektu wykonanego w tradycyjny sposób należy zacząć od demontażu

A. skrzydeł okien i drzwi
B. urządzeń i instalacji elektrycznych
C. rynien i rur odwadniających
D. ościeżnic oraz ścianek działowych
Demontaż budynku zaczyna się od usunięcia urządzeń i instalacji elektrycznych, co jest kluczowym krokiem ze względu na bezpieczeństwo pracowników oraz zapobieganie potencjalnym zagrożeniom. W pierwszej kolejności należy odłączyć źródła zasilania oraz zdemontować wszelkie elementy instalacji, takie jak przewody, gniazdka, włączniki oraz urządzenia elektryczne, które mogą powodować porażenie prądem lub inne niebezpieczeństwa. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie procedur Lockout/Tagout, które zapewniają, że urządzenia są bezpiecznie wyłączone przed rozpoczęciem demontażu. Taki porządek działań zgodny jest z normami BHP oraz przepisami prawa budowlanego, które wymagają, aby prace rozbiórkowe odbywały się w sposób kontrolowany. Oprócz tego, zdemontowanie instalacji elektrycznych na początku prac pozwala na lepszy dostęp do kolejnych warstw budynku i unika zbędnych uszkodzeń. Warto też pamiętać, że utrzymanie porządku i odpowiedniego oznakowania demontowanych elementów może przyspieszyć proces rozbiórki i zapewnić bezpieczeństwo wszystkich pracowników na placu budowy.
Pytanie 36

Dokumentacją wszystkich prac przeprowadzonych w trakcie budowy jest

A. przedmiar robót
B. książka obiektu budowlanego
C. plan wykonawczy
D. dziennik budowy
Wybór planu realizacyjnego jako odzwierciedlenia robót budowlanych jest błędny, gdyż plan ten ma charakter bardziej ogólny i strategiczny. Służy do określenia harmonogramu pracy, podziału zadań oraz alokacji zasobów, lecz nie zawiera szczegółowych informacji o faktycznie zrealizowanych czynnościach na placu budowy. Z kolei przedmiar robót to dokument przygotowawczy, który zawiera szczegółowe opisy robót, a także ilości materiałów potrzebnych do ich realizacji. Choć jest istotny w procesie przetargowym i planowaniu budowy, nie odzwierciedla on rzeczywistego postępu prac. Ponadto, książka obiektu budowlanego, chociaż również ważna, jest dokumentem, w którym rejestruje się informacje dotyczące obiektu już po zakończeniu budowy oraz jego późniejszej eksploatacji. Zawiera ona m.in. dane o użytkowaniu, konserwacji oraz odpowiedzialności za utrzymanie obiektu. Typowym błędem myślowym jest zatem utożsamianie dokumentów planistycznych i administracyjnych z bieżącym dokumentowaniem realizacji prac budowlanych. Właściwe zrozumienie roli dziennika budowy jako narzędzia do monitorowania postępu robót oraz dokumentowania wszelkich istotnych wydarzeń na placu budowy jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z przepisami i standardami branżowymi.
Pytanie 37

Jakich informacji brak w specyfikacji istotnych warunków zamówienia?

A. Daty i miejsca składania ofert
B. Kwoty przeznaczonej na realizację zamówienia
C. Określenia trybu postępowania
D. Nazwa zamawiającego oraz adres zamawiającego
Specyfikacja istotnych warunków zamówienia (SIWZ) jest kluczowym dokumentem w procesie zamówień publicznych, który powinien zawierać wszystkie niezbędne informacje dotyczące realizacji zamówienia. W kontekście zadania, odpowiedź wskazująca na kwotę przeznaczoną na realizację zamówienia jako informację, która nie jest zawarta w SIWZ, jest poprawna. Zgodnie z przepisami prawa zamówień publicznych, SIWZ musi zawierać informacje dotyczące terminu składania ofert, nazwy i adresu zamawiającego oraz określenia trybu postępowania. Jednakże kwota przeznaczona na realizację zamówienia często jest podawana w innym kontekście, na przykład w ogłoszeniu o zamówieniu, a nie w samej specyfikacji. Przykład praktyczny może obejmować sytuację, w której zamawiający ogłasza przetarg na dostawę sprzętu komputerowego, wskazując w ogłoszeniu maksymalną kwotę, jaką zamierza przeznaczyć na ten cel, ale nie zamieszcza tej kwoty w SIWZ. Tym samym, wiedza o strukturze SIWZ i jej elementach jest kluczowa dla uczestników przetargów, aby mogli właściwie przygotować swoje oferty.
Pytanie 38

Aby ocenić stan graniczny użycia w belce stalowej, konieczne jest przeprowadzenie obliczeń jej

A. ugięcia
B. wyboczenia
C. smukłości
D. naprężeń
Ugięcie belki stalowej jest kluczowym parametrem w ocenie stanu granicznego użytkowania, ponieważ jest to jedna z głównych miar odkształcenia, które może wpływać na funkcjonalność oraz bezpieczeństwo konstrukcji. W ramach analizy ugięcia, inżynierowie uwzględniają graniczne wartości, które są określane w normach, takich jak Eurokod 3, które dostarczają wytycznych dotyczących maksymalnych dopuszczalnych ugięć w zależności od zastosowania belki. Na przykład, w budownictwie mieszkaniowym, ugięcia nie powinny przekraczać pewnych wartości, aby zapewnić komfort użytkowników oraz estetykę. Ugięcia belki mogą być również analizowane w kontekście długoterminowych efektów, takich jak pełzanie materiału, które może powodować dodatkowe odkształcenia w czasie. W praktyce, inżynierowie często korzystają z programów obliczeniowych, które umożliwiają symulację ugięcia pod wpływem różnych obciążeń, co pozwala na optymalne projektowanie i dobór materiałów.
Pytanie 39

Symbol KNR 2-01 0205-02 wskazuje, że podstawą do ustalania nakładów jest

A. rozdział 0205, tablica 02
B. kolumna 0205, pozycja 02
C. rozdział 0205, pozycja 02
D. tablica 0205, kolumna 02
Wybór odpowiedzi, które wskazują na 'kolumnę 0205, pozycja 02' lub 'rozdział 0205, pozycja 02', jest błędny, ponieważ te oznaczenia nie odnoszą się do rzeczywistego systemu klasyfikacji KNR. KNR, czyli Katalog Norm Rzeczowych, bazuje na strukturze, w której każdy element ma swoje stanowisko w tablicy, a nie w kolumnie czy pozycji. Koncept kolumny i pozycji może prowadzić do nieporozumień, ponieważ w KNR głównym elementem są tablice, które są podzielone na odpowiednie kategorie. 'Rozdział 0205, tablica 02' również jest mylący, ponieważ 'rozdział' w kontekście KNR odnosi się do szerszej klasyfikacji, która nie jest wystarczająco szczegółowa, by określić konkretne nakłady. Użytkownicy mogą pomylić te terminy, co prowadzi do błędów w obliczeniach kosztów. Kluczowe jest, aby w procesie kosztorysowania korzystać z właściwych tabel, które zawierają konkretne dane dla specyficznych robót, co jest podstawą profesjonalnego podejścia w inżynierii budowlanej. Błędne interpretacje mogą skutkować niewłaściwym określeniem kosztów, co w dłuższej perspektywie wpłynie na rentowność projektu.
Pytanie 40

W ofercie cenowej dotyczącej zamówień publicznych, koszty pośrednie oblicza się jako produkt wskaźnika procentowego oraz sumy wydatków pośrednich?

A. sprzętu i materiałów
B. robocizny i sprzętu
C. robocizny, materiałów oraz kosztów ich zakupu
D. materiałów oraz kosztu zakupu materiałów
Odpowiedzi, które nie uwzględniają robocizny i sprzętu, są nieprawidłowe, ponieważ pomijają kluczowe elementy, które są niezbędne do ustalenia rzeczywistych kosztów pośrednich w zamówieniach publicznych. Koszty sprzętu i materiałów, choć istotne, nie odzwierciedlają pełnego obrazu wydatków, jakie mogą się pojawić w trakcie realizacji projektu. W odpowiedziach, które koncentrują się jedynie na materiałach czy robociźnie, brakuje uwzględnienia różnorodnych kosztów pośrednich, takich jak obsługa administracyjna czy logistyka, które mogą znacząco wpływać na całkowity koszt projektu. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie koszty można zredukować do jednego lub dwóch elementów. W rzeczywistości, aby oferować rzetelne kalkulacje, należy uwzględnić wszystkie składniki kosztów, w tym te, które są mniej oczywiste, ale równie istotne. Dobrym przykładem są sytuacje, w których pomijanie kosztów sprzętu prowadzi do sytuacji, w których wykonawcy muszą pokrywać nieprzewidziane wydatki, co wpływa na rentowność projektu.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej