Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 01:22
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 01:31

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Prawidłowa kolejność odcinków jelita grubego to

A. jelito biodrowe, okrężnica, odbytnica.

B. jelito ślepe, okrężnica, odbytnica.

C. okrężnica, jelito czcze, odbytnica.

D. dwunastnica, jelito ślepe, odbytnica.

Prawidłowa kolejność odcinków jelita grubego to: najpierw jelito ślepe (często nazywane też kątnicą), potem okrężnica, a na końcu odbytnica. Tak to opisują wszystkie podręczniki do anatomii, ale też praktyka medyczna – właśnie w tej kolejności lekarze diagnozują i opisują zmiany albo prowadzą endoskopię. Jelito ślepe to taki „początek” jelita grubego, poniżej zastawki krętniczo-kątniczej (tam gdzie łączy się z jelitem cienkim), i to właśnie z niego wychodzi wyrostek robaczkowy. Dalej jest okrężnica, która dzieli się jeszcze na kilka segmentów: wstępująca, poprzeczna, zstępująca i esowata, więc trochę tego jest. Ostatni odcinek, czyli odbytnica, odpowiada już za magazynowanie i wydalanie kału – tutaj kończy się przewód pokarmowy. Moim zdaniem warto to zapamiętać, bo przy różnego rodzaju dolegliwościach, np. bólach brzucha, lekarze często pytają o lokalizację bólu właśnie w odniesieniu do tych odcinków. W gastroenterologii i chirurgii jamy brzusznej ta wiedza jest wręcz podstawą – umożliwia prawidłową diagnostykę i leczenie. No i jeśli kiedyś będziesz miał okazję uczestniczyć w kolonoskopii albo chociaż zobaczyć obrazy z takiego badania, zobaczysz jak ta kolejność ma bezpośrednie przełożenie na praktykę. Dla mnie najciekawsze jest to, że niektórzy mylą kolejność właśnie przez podobieństwo nazw albo przez to, że nie rozróżniają jelita cienkiego od grubego – a to jednak zupełnie inne „rejony”.

Pytanie 2

Cechy takie jak delikatny szkielet, słabo rozwinięte mięśnie, cienka skóra oraz niewielka ilość owłosienia charakteryzują konia o typie konstytucji

A. limfatycznej

B. suchej

C. słabej

D. mocnej

Wybór odpowiedzi, które sugerują inne typy konstytucji, nie oddaje rzeczywistej charakterystyki koni z delikatnym kościem i wątłym umięśnieniem. Odpowiedź "limfatycznej" odnosi się do koni, które mają tendencję do nadwagi i gromadzenia tkanki tłuszczowej, co jest zupełnie przeciwne do opisanego przypadku. W praktyce, konie z konstytucją limfatyczną są zwykle bardziej masywne i silniejsze, co nie zgadza się z wątłym opisem. Odpowiedź "mocnej" sugeruje konia o solidnej, dobrze rozwiniętej muskulaturze oraz mocnej strukturze kostnej. Takie konie są z reguły łatwiejsze w treningu i lepiej radzą sobie w pracy, w przeciwieństwie do koni o słabej konstytucji. Wybór "suchej" również jest mylny, ponieważ konie o suchej konstytucji charakteryzują się bardziej wyrazistą muskulaturą, dobrze rozwiniętą skórą oraz odpowiednim owłosieniem, co również nie odzwierciedla podanego opisu. Kluczowym błędem w myśleniu jest zatem nieodpowiednie powiązanie cech morfologicznych z typami konstytucji, co prowadzi do błędnych wniosków o zdolności i wydolności koni w różnych warunkach.

Pytanie 3

Oblicz roczne zapotrzebowanie na kukurydzę, która jest komponentem podanej mieszanki treściwej dla krów mlecznych. Stan średnioroczny krów w gospodarstwie wynosi 35 szt. Średnia dzienna dawka mieszanki 2 kg/szt.

Składnik mieszanki (%)

Śruta owsiana 40%

Śruta jęczmienna 20%

Śruta kukurydziana 20%

Otręby pszenne 14%

Mieszanka mineralna 5%

Sól pastewna 1%

A. 0,22 t

B. 0,51 t

C. 25,50 t

D. 5,10 t

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z kilku błędnych założeń dotyczących obliczeń związanych z rocznym zapotrzebowaniem na kukurydzę. Często dochodzi do uproszczenia kalkulacji, co prowadzi do pominięcia kluczowych elementów, takich jak średnia dzienna dawka mieszanki oraz liczba dni w roku. Niekiedy, błędne odpowiedzi, takie jak 0,22 t czy 0,51 t, mogą być efektem mylnego założenia dotyczącego całkowitej liczby krów czy ich zapotrzebowania na paszę. Na przykład, można by przyjąć niewłaściwy procentowy udział kukurydzy w mieszance, co również wpłynęłoby na ostateczny wynik. Z tej perspektywy, zrozumienie proporcji pomiędzy składnikami mieszanki a ilością zwierząt jest kluczowe. W praktyce, aby uniknąć takich błędów, ważne jest, aby dokładnie analizować wszystkie dane wejściowe oraz stosować kalkulacje opierające się na rzeczywistych wartościach, które są zgodne z zaleceniami żywieniowymi dla bydła. Uwzględnienie tych aspektów nie tylko sprzyja uzyskaniu właściwych wyników, ale także ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia zdrowia zwierząt oraz efektywności produkcji mlecznej.

Pytanie 4

Zbożem, którego ziarno zawiera wysoką zawartość substancji antyżywieniowych, jest

A. żyto.

B. jęczmień.

C. owies.

D. kukurydza.

To bardzo dobrze, że wskazałeś żyto jako zboże o wysokiej zawartości substancji antyżywieniowych. W praktyce żyto faktycznie wyróżnia się pod tym względem na tle innych zbóż uprawianych w Polsce. Takie substancje jak alkiloresorcinole, lektyny, fitany, fityniany, a przede wszystkim spore ilości pentozanów (np. arabinoksylanów), czy też inhibitory enzymów trawiennych potrafią znacząco wpływać na przyswajalność składników pokarmowych u zwierząt, a czasem również u ludzi. W technologiach paszowych czy piekarnictwie żyto często wymaga dodatkowej obróbki, np. fermentacji lub stosowania dodatków enzymatycznych, by ograniczyć negatywne oddziaływanie tych substancji. Według wielu źródeł branżowych uznaje się, że przy żywieniu zwierząt gospodarskich, zwłaszcza drobiu i trzody, udział żyta powinien być ograniczany lub odpowiednio modyfikowany, żeby nie pogarszać strawności i wykorzystania paszy. Osobiście widziałem, że w małych gospodarstwach, gdzie nie zwraca się uwagi na te aspekty, mogą pojawiać się różne problemy zdrowotne u zwierząt związane właśnie z antyżywieniowymi komponentami żyta. Warto pamiętać, że zgodnie z dobrymi praktykami, należy każdorazowo uwzględniać skład chemiczny zboża przy planowaniu zarówno żywienia, jak i technologii przetwórstwa. W branży spożywczej często stosuje się też specjalne szczepy drożdży czy bakterii, żeby unieszkodliwić te substancje – to taki praktyczny przykład zastosowania tej wiedzy.

Pytanie 5

Skóra jakich zwierząt wymaga codziennej pielęgnacji?

A. koty

B. konie

C. kozy

D. krowy

Konie, podobnie jak wiele innych zwierząt, wymagają systematycznej pielęgnacji skóry, co jest kluczowe dla ich zdrowia i dobrostanu. Codzienna pielęgnacja obejmuje dokładne czesanie, które nie tylko usuwa brud i martwy włos, ale również stymuluje krążenie krwi oraz wspomaga naturalne wydzielanie sebum, co jest istotne dla zdrowia skóry. W czasie pielęgnacji zwraca się uwagę na wszelkie zmiany w skórze i sierści, co może pomóc w wczesnym wykrywaniu chorób skórnych, pasożytów czy alergii. Przykładowo, stosowanie odpowiednich środków pielęgnacyjnych, takich jak szampony na bazie naturalnych składników, może poprawić kondycję skóry i sierści, minimalizując ryzyko wystąpienia podrażnień czy infekcji. Dobrą praktyką jest również regularne sprawdzanie kopyt koni, co jest niezbędne dla ich ogólnego zdrowia, ponieważ nieprawidłowa pielęgnacja kopyt może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Dlatego codzienna dbałość o skórę i sierść koni jest nie tylko zalecana, ale wręcz konieczna, aby zapewnić im komfort i zdrowie.

Pytanie 6

Przedstawione na zdjęciu czochradło służy do zaspokajania potrzeb behawioralnych i pielęgnacyjnych

A. kóz.

B. bydła.

C. koni.

D. owiec.

Czochradło to specjalistyczne urządzenie, które jest kluczowym elementem w hodowli bydła, szczególnie w przypadku krów. Jego głównym celem jest zaspokajanie potrzeb behawioralnych i pielęgnacyjnych tych zwierząt. Krótkie ocieranie się o różne powierzchnie jest naturalnym zachowaniem krów, które pozwala im na usunięcie martwego naskórka oraz brudu z sierści, co ma istotne znaczenie dla ich zdrowia i samopoczucia. Użycie czochradła zostało udokumentowane w licznych badaniach, które pokazują, że dostęp do takiego urządzenia zmniejsza stres i poprawia dobrostan zwierząt. Dodatkowo, w hodowlach, gdzie czochradła są zainstalowane, zaobserwowano lepsze wyniki produkcyjne, co podkreśla znaczenie komfortu dla efektywności produkcji mleka. Zastosowanie czochradła jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie dobrostanu zwierząt, które zalecają zapewnienie tym istotnym potrzebom odpowiednich warunków. W praktyce, wykorzystanie czochradła przyczynia się nie tylko do poprawy jakości życia bydła, ale również do podniesienia standardów w hodowli.

Pytanie 7

Oksytocyna jest rodzajem hormonu

A. wspierającym przebieg ciąży

B. przyśpieszającym proces owulacji

C. hamującym wydzielanie mleka

D. ulepszającym wydalenie płodu

Oksytocyna jest hormonem peptydowym, który odgrywa kluczową rolę w procesie porodowym, szczególnie w fazie wypierania płodu. Hormon ten stymuluje skurcze macicy, co jest niezbędne do skutecznego narodzin dziecka. Oksytocyna jest wydzielana przez przysadkę mózgową i jej działanie jest znane jako 'hormon miłości', ponieważ również sprzyja tworzeniu więzi emocjonalnych. W praktyce klinicznej, oksytocyna jest często stosowana w indukcji porodu lub w celu wzmocnienia skurczów macicy podczas porodu. Zrozumienie roli oksytocyny w porodzie jest istotne dla personelu medycznego, ponieważ właściwe jej zastosowanie może znacznie poprawić wyniki porodowe i zminimalizować ryzyko powikłań. Ponadto, badania pokazują, że oksytocyna ma również wpływ na zachowania społeczne i empatię, co czyni ją interesującym obszarem badań w kontekście psychologii i psychiatrii.

Pytanie 8

Pasze, jakie powinny stanowić podstawę żywienia letniego owiec, to

A. objętościowe suche,

B. treściwe.

C. przemysłowe.

D. objętościowe soczyste.

Odpowiedź 'objętościowe soczyste' jest prawidłowa, ponieważ te pasze stanowią kluczowy element letniej diety owiec, dostarczając niezbędnych składników odżywczych oraz wody. Pasze objętościowe soczyste, takie jak świeża trawa, sałata czy zielonki, zawierają wysoką wilgotność, co jest istotne w okresie letnim, kiedy temperatura może prowadzić do odwodnienia zwierząt. Dobrze zbilansowana dieta bogata w soczyste pasze sprzyja lepszemu trawieniu, a także wspiera produkcję mleka i przyrost masy ciała. Zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi, owce powinny mieć stały dostęp do świeżych pasz soczystych, co pozwala im na optymalny rozwój oraz zdrowie. W praktyce, hodowcy powinni monitorować jakość pasz i dostosowywać ich podawanie do potrzeb zwierząt, uwzględniając ich wiek, płeć oraz stan zdrowia.

Pytanie 9

W układzie oddechowym można zaobserwować worki powietrzne

A. konia

B. krowy

C. kury

D. królika

Worki powietrzne są charakterystycznym elementem układu oddechowego ptaków, w tym kur. To właśnie one umożliwiają nieprzerwaną wymianę powietrza, co jest kluczowe dla efektywności ich oddychania. Układ oddechowy ptaków jest znacznie bardziej skomplikowany niż u ssaków, a worki powietrzne pełnią rolę w systemie wentylacyjnym, który zapewnia stały przepływ świeżego powietrza przez płuca. Kiedy ptak wdycha powietrze, nie tylko napełnia płuca, ale także rozprzestrzenia powietrze do worków powietrznych. W procesie wydechu powietrze wydobywa się z worków powietrznych, co pozwala na ciągłe dostarczanie tlenu do organizmu. Zrozumienie tych mechanizmów jest istotne w kontekście hodowli ptaków, ponieważ zdrowe funkcjonowanie układu oddechowego wpływa na ich wydajność i ogólne zdrowie. Przykładowo, w hodowli kur nieprawidłowe działanie worków powietrznych może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak choroby układu oddechowego, co jest zagrożeniem dla całej produkcji jaj.

Pytanie 10

Osoba oferująca usługi związane z sztucznym unasiennianiem powinna korzystać z nasienia od reproduktorów

A. z określoną wartością użytkową

B. których samodzielnie pobiera i ocenia nasienie

C. spełniających wymagania ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich

D. dla których prowadzi rejestr hodowlany

Odpowiedź, która mówi, że podmiot, który zajmuje się sztucznym unasiennianiem, musi korzystać z nasienia, które spełnia normy ustawy o hodowli i rozrodzie zwierząt, jest całkiem trafna. Ta ustawa określa minimalne standardy, które są ważne dla jakości i bezpieczeństwa tego nasienia. Przykładowo, nasienie musi pochodzić od zdrowych zwierząt, które miały badania weterynaryjne, a także muszą mieć odpowiednią wartość użytkową. W praktyce hodowcy muszą dbać o porządną dokumentację zdrowotną i wydajności reproduktorów. Przestrzeganie tych norm wpływa nie tylko na skuteczność unoszenia, ale też na zdrowie całego stada. Dobre praktyki w branży podkreślają, jak istotne jest korzystanie z nasienia od certyfikowanych reproduktorów, bo to poprawia genetykę i wydajność zwierząt. Ustawa służy także do ochrony interesów zarówno producentów, jak i konsumentów, bo zapewnia, że usługi sztucznego unasienniania są świadczone z profesjonalizmem i zgodnie z przepisami.

Pytanie 11

Kością należącą do kończyny dolnej jest kość

A. klinowa

B. sitowa

C. promieniowa

D. strzałkowa

Odpowiedzi takie jak promieniowa, klinowa i sitowa są nieprawidłowe, ponieważ każda z tych kości należy do innych części ciała i nie ma związku z kończyną miedniczną. Kość promieniowa to kość przedramienia, która współdziała z kością łokciową w ruchach ramienia, co sprawia, że jej obecność w kontekście kończyny dolnej jest zupełnie nieadekwatna. Kość klinowa, z kolei, jest częścią czaszki i bierze udział w tworzeniu podstawy czaszki oraz struktury nosa, co również nie ma związku z kończyną dolną. Natomiast kość sitowa znajduje się w obrębie czaszki i ma kluczowe znaczenie w kształtowaniu jamy nosowej oraz wrażenia węchowego. Wybierając jedną z tych odpowiedzi, można wykazać niezrozumienie podstawowej anatomii ciała ludzkiego. Typowym błędem myślowym może być mylenie kości na podstawie ich kształtu lub lokalizacji w ciele, co prowadzi do niepoprawnych wniosków. Zrozumienie anatomii muskulatury i kości w obrębie kończyn dolnych jest kluczowe dla wszelkich działań związanych z medycyną sportową, rehabilitacją oraz ortopedią. Aby skutecznie diagnozować urazy i stosować odpowiednie metody rehabilitacyjne, należy dobrze znać wszystkie elementy budowy kończyn, w tym ich kości, stawy oraz mięśnie.

Pytanie 12

Termin "inseminacja zwierząt" nie obejmuje

A. pakowania i przechowywania nasienia

B. embriotransferu

C. pobierania nasienia od samca

D. oceny jakości zebranej spermę

Odpowiedź "embriotransferu" jest poprawna, ponieważ inseminacja zwierząt odnosi się wyłącznie do technik związanych z wprowadzeniem nasienia do układu rozrodczego samicy, co ma na celu zapłodnienie. Proces ten obejmuje pobieranie nasienia od samca, ocenę jego jakości oraz konfekcjonowanie i przechowywanie, aby zapewnić optymalne warunki do późniejszego użycia. W praktyce, inseminacja może być stosowana w różnych gatunkach zwierząt, zarówno gospodarskich, jak i towarzyszących, a każdy z tych procesów wymaga zachowania odpowiednich standardów i procedur, by zapewnić wysoką skuteczność. Na przykład, ocena jakości pobranego nasienia jest kluczowa dla określenia jego zdolności do zapłodnienia; może obejmować analizy morfologiczne oraz ocenę ruchliwości plemników. Przechowywanie nasienia, na ogół w cieczy azotowej, również wymaga zachowania rygorystycznych norm, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia komórek plemnikowych. Embriotransfer, z drugiej strony, to technika polegająca na przenoszeniu zapłodnionego zarodka do macicy samicy, co jest odrębnym procesem od inseminacji, i nie powinno być mylone z tą procedurą. Dlatego odpowiedź dotycząca embriotransferu jest trafna.

Pytanie 13

W przypadku krycia naturalnego z ręki

A. nie jest znany termin krycia, a ojciec zwierząt urodzonych z tego krycia nie jest znany.

B. możliwe jest zidentyfikowanie terminu krycia, a ojciec zwierząt urodzonych z tego krycia nie jest znany.

C. nie jest znany termin krycia, a ojciec zwierząt urodzonych z tego krycia jest znany.

D. możliwe jest zidentyfikowanie terminu krycia, a ojciec zwierząt urodzonych z tego krycia jest znany.

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ przy kryciu naturalnym z ręki możliwe jest określenie terminu krycia oraz identyfikacja ojca zwierząt urodzonych z tego krycia. Krycie naturalne z ręki polega na bezpośrednim połączeniu samca i samicy, a odpowiednia dokumentacja oraz obserwacja czynności krycia umożliwiają określenie daty oraz czasu pokrycia. W hodowli zwierząt, szczególnie w kontekście bydła czy psów rasowych, istotne jest prowadzenie precyzyjnych zapisów dotyczących krycia, ponieważ pozwala to na lepsze zarządzanie genetyką, planowanie miotów oraz monitorowanie zdrowia zwierząt. Praktyka ta jest zgodna z dobrymi praktykami w hodowli, które zalecają utrzymywanie szczegółowych rejestrów, aby zapewnić ich zdrowie oraz odpowiednią jakość genetyczną. Dzięki dokładnemu zapisowi można później analizować wyniki krycia, co jest kluczowe dla rozwijania nowych linii hodowlanych.

Pytanie 14

W dobrej kiszonce na każde 3 części kwasu mlekowego powinna przypadać najwyżej 1 część kwasu

A. mrówkowego.

B. propionowego.

C. octowego.

D. masłowego.

Bardzo dobrze – kwas octowy to właśnie ta substancja, która w dobrej kiszonce powinna być obecna w ograniczonej ilości, czyli nie więcej niż 1 część na 3 części kwasu mlekowego. Tak się przyjęło w branży rolniczej. Jeżeli kwasu octowego jest za dużo, to kiszonka staje się zbyt kwaśna, ma specyficzny, ostry zapach – taki trochę jak ocet – i niechętnie jedzą ją zwierzęta. Moim zdaniem najważniejsze tu jest to, że kwas mlekowy świadczy o poprawnym przebiegu fermentacji mlekowej, która jest kluczowa dla dobrego zakonserwowania zielonki. To on odpowiada za niskie pH kiszonki i skutecznie hamuje rozwój szkodliwych mikroorganizmów. W praktyce, jak się robi kiszonkę z kukurydzy czy traw, to dąży się do tego, by kwasu mlekowego było jak najwięcej w stosunku do kwasu octowego. Według wielu źródeł branżowych taki stosunek gwarantuje najlepszą wartość pokarmową paszy oraz jej smakowitość dla bydła. A jak ktoś przekroczy tę normę i kwasu octowego będzie dużo, to nawet doświadczony hodowca od razu to wyczuje po zapachu i wyglądzie. No i potem się dziwić, że bydło mniej je i spada wydajność. Z tego właśnie powodu dba się o dobrą fermentację i kontroluje obecność tych kwasów podczas zakiszania.

Pytanie 15

Do grupy zwierząt mięsnych zalicza się świnie, które

A. dojrzewają późno i rosną wolno

B. dojrzewają wcześnie i rosną szybko

C. dojrzewają wcześnie i rosną wolno

D. dojrzewają późno i rosną szybko

Wszystkie pozostałe odpowiedzi zawierają błędne koncepcje dotyczące cech użytkowych świń w kontekście ich przeznaczenia na mięso. Odpowiedzi wskazujące na wczesne dojrzewanie i szybki wzrost są mylące, ponieważ szybki wzrost powinien iść w parze z późnym dojrzewaniem w przypadku produkcji mięsnej. Wczesne dojrzewanie może skutkować wcześniejszym ubojem, co obniża całkowitą wydajność gospodarstwa, a także wpływa na jakość mięsa, które może nie osiągnąć optymalnych walorów smakowych i teksturalnych. Odpowiedzi sugerujące wolny wzrost są również niepoprawne, ponieważ wolno rosnące świnie nie są ekonomicznie opłacalne w intensywnej produkcji mięsnej, gdzie czas oraz zasoby mają kluczowe znaczenie. Użytkownicy często popełniają błąd w rozumieniu, jak różne czynniki wpływają na efektywność hodowli, co prowadzi do mylnych wniosków o pożądanych cechach. Właściwe podejście do hodowli świń mięsnych powinno zawsze uwzględniać synergistyczne połączenie późnego dojrzewania i szybkiego wzrostu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, mając na celu osiągnięcie optymalnych wyników zarówno ekonomicznych, jak i jakościowych.

Pytanie 16

U ptaków takich jak drób, czynności takie jak grzebanie, dziobanie, wyszukiwanie i zbieranie pokarmu, rozkładanie oraz trzepotanie skrzydłami oraz straszenie piór świadczą o

A. normalnym zachowaniu

B. pterofagii

C. kwoczeniu

D. przepierzaniu się

Odpowiedź "normalnego zachowania" jest całkowicie na miejscu. Zachowania jak grzebanie, dziobanie czy trzepotanie skrzydłami to coś, co drobiu przychodzi naturalnie. W końcu to ich instynkty, które są potrzebne do szukania jedzenia i dbania o zdrowie. Obserwowanie tych czynności u ptaków, które mogą się poruszać na świeżym powietrzu, jest ważne, bo pokazuje, w jakiej są kondycji. Hodowcy powinni pamiętać, że dobry dobrostan ptaków zależy od tego, czy mają możliwość zachowywać się tak, jak w naturze. Na przykład, świetnym pomysłem jest dodanie różnych materiałów do grzebania lub stworzenie przestrzeni, w której mogą się poruszać swobodnie. To wszystko ma ogromny wpływ na ich zdrowie oraz na jakość mięsa i jajek.

Pytanie 17

Które gospodarstwo powinno przygotować plan nawożenia azotem, gdy podmiot prowadzący produkcję rolną utrzymuje obsadę większą niż 60 DJP według stanu średniorocznego?

GospodarstwoGrupa technologiczna zwierzątStan średnioroczny szt.Współczynnik przeliczeniowy na DJP
Ikurczęta brojlery16 0000,0036
IIkrowy451,2
IIItuczniki4800,14
IVbydło opasowe1550,36

A. IV

B. II

C. III

D. I

Wybór odpowiedzi, która nie wskazuje gospodarstwa III, bazuje na niepoprawnym zrozumieniu zasad dotyczących obliczania DJP oraz wymogów prawnych dotyczących planów nawożenia. Gospodarstwa I, II oraz IV nie osiągają wymaganego progu 60 DJP, co oznacza, że nie mają obowiązku sporządzania planu nawożenia azotem. W praktyce, wiele osób błądzi, zakładając, że wystarczy mieć dużą powierzchnię użytków rolnych, aby kwalifikować się do obowiązku sporządzania takiego planu. Kluczową kwestią jest zrozumienie, że DJP uwzględnia nie tylko powierzchnię, ale także typy zwierząt oraz ich liczebność, co ma istotny wpływ na obliczenia. Ponadto, nieświadome ignorowanie wymogów dotyczących nawożenia może prowadzić do problemów, takich jak przekroczenie norm środowiskowych, co z kolei naraża gospodarstwo na kary finansowe oraz negatywne skutki dla środowiska. Nieprzestrzeganie przepisów dotyczących nawożenia azotem ma również dalekosiężne konsekwencje, w tym wpływ na jakość gleby i zdrowie roślin. W związku z tym, zrozumienie podstawowych zasad dotyczących DJP i prawnych wymogów jest kluczowe dla każdego rolnika, który chce zarządzać swoim gospodarstwem w sposób zrównoważony i zgodny z regulacjami.

Pytanie 18

Kolor sierści brunatno-żółty, ogon oraz grzywa w tej samej lub jaśniejszej tonacji, skóra ciemna.
Jaki to opis konia maści?

A. bułanej

B. kasztanowatej

C. gniadej

D. dereszowatej

Barwa bułana, często mylnie utożsamiana z kasztanowatą, charakteryzuje się bardziej intensywnym żółtawym odcieniem oraz jaśniejszymi kończynami, co absolutnie nie koresponduje z opisanym kolorem sierści. Wybór odpowiedzi dotyczącej maści dereszowatej, która jest istotnie jaśniejsza i ma bardziej szare zabarwienie, również pokazuje brak zrozumienia różnic między poszczególnymi maściami. Maść gniada z kolei zawiera ciemne odcienie brązu, co kłóci się z podanym opisem konia o brązowożółtej barwie. Ponadto, skóra gniadego konia jest zazwyczaj jasna, co jest sprzeczne z opisem ciemnej skóry. Błędem myślowym w tych odpowiedziach jest nieznajomość specyfiki barw koni oraz ich cech rozróżniających. Odpowiednia identyfikacja maści jest kluczowa nie tylko w kontekście hodowli, ale również w zastosowaniach praktycznych, takich jak wybór koni do różnych dyscyplin sportowych lub rekreacyjnych. Ważne jest, aby rozumieć, że każda maść ma swoje unikalne cechy, które znacząco wpływają na wygląd i charakter konia, co może mieć istotne znaczenie w hodowli oraz przy wyborze koni do określonych zadań.

Pytanie 19

Który ze sposobów suszenia siana przedstawiony w tabeli wykazuje największe straty białka strawnego?

Sposób suszenia	Straty w %
Sposób suszenia	suchej masy	białka strawnego
suszenie w kopkach przy sprzyjającej pogodzie	15-30	12-25
suszenie w kopkach przy niesprzyjającej pogodzie	25-50	50-60
dosuszanie niedogrzanym powietrzem	15-20	10-20
sztuczne suszenie ciągłym powietrzem	5-10	5-8

A. Suszenie w kopkach przy niesprzyjającej pogodzie.

B. Dosuszanie niedogrzanym powietrzem.

C. Suszenie w kopkach przy sprzyjającej pogodzie.

D. Sztuczne suszenie ciągłym powietrzem.

Suszenie siana w kopkach gdy pogoda nie sprzyja, to niezbyt mądra decyzja. Straty białka mogą wynosić od 50 do 60%, co jest naprawdę sporo. Jak pada deszcz, jest wilgotno albo zimno, to wszystko wpływa na fermentację siana, a tym samym na utratę białka. Z moich obserwacji wynika, że lepiej jest postawić na sztuczne suszenie z użyciem ciągłego powietrza. To daje stabilne warunki i pozwala zachować jakość siana. Fajnie jest też kontrolować wilgotność i temperaturę siana podczas suszenia. Jak prognozy nie są najlepsze, to warto pomyśleć o zbieraniu siana w mniejszych partiach. To może pomóc w przetwarzaniu i zachowaniu lepszej jakości.

Pytanie 20

Zgodnie z "Normami żywienia" zapotrzebowanie kur niosek wynosi: 16,5% białka ogólnego oraz 2700 kcal energii metabolicznej na 1 kg paszy pełnowartościowej. Kura zjada dziennie od 100 do 120 g paszy. Jaką minimalną ilość białka spożywa stado składające się z 50 kur?

A. 6000

B. 5000

C. 990

D. 825

Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć, że wiele z nich wynika z nieprawidłowego przeliczenia lub zrozumienia podstawowych zasad dotyczących żywienia kur niosek. Przykładowo, odpowiedzi takie jak 990 g czy 6000 g mogą wynikać z błędnych założeń dotyczących ilości paszy pobieranej przez kurę. W przypadku 990 g, możliwym błędem jest pomylenie procentowej zawartości białka z całkowitą masą białka wymagającą na jedną kurę. Z kolei odpowiedź 6000 g może być wynikiem nieprzemyślanego zwiększenia liczby kur lub ilości paszy, ignorując rzeczywiste normy żywieniowe. Odpowiedź 5000 g również ukazuje błędne podejście do obliczeń, gdzie pominięto kluczowe informacje dotyczące procentów białka w paszy. Typowymi błędami w tego typu zadaniach są nieprawidłowe założenia dotyczące ilości pobieranej paszy oraz mylenie masy paszy z masą białka. Odpowiednie zrozumienie i poprawne obliczenia są kluczowe w zapewnieniu zdrowego żywienia kur, co wpływa na ich wydajność oraz jakość produkcji jaj. Właściwe podejście do takich obliczeń jest fundamentem efektywnego zarządzania stadem i powinno stanowić istotny element każdego programu żywieniowego.

Pytanie 21

Jakie ma znaczenie skrót BTJN w kontekście normowania dawek pokarmowych według systemu INRA?

A. Całkowita ilość białka z pasz roślinnych i zwierzęcych w diecie.

B. Białko, które jest trawione w jelicie.

C. Białko trawione w jelicie, pochodzące z procesów azotowych

D. Białko trawione w jelicie, wynikające z procesów energetycznych.

Skrót BTJN odnosi się do białka trawionego w jelicie, które pochodzi z przemian azotowych. W kontekście normowania dawki pokarmowej w systemie INRA, zrozumienie tego terminu jest kluczowe dla optymalizacji żywienia zwierząt. Białko azotowe, które jest dostępne w paszy, jest metabolizowane przez mikroflorę jelitową, co prowadzi do jego przekształcenia w różne formy, które mogą być wykorzystane przez organizm zwierzęcia. W praktyce oznacza to, że zarządzanie dawką pokarmową w oparciu o BTJN pozwala na efektywne wykorzystanie białka, co jest nie tylko korzystne dla zdrowia zwierząt, ale również dla ekonomiki produkcji rolnej. Dzięki odpowiedniemu zrozumieniu i zastosowaniu BTJN, hodowcy mogą poprawić wydajność produkcji, minimalizując jednocześnie straty związane z nieefektywnym wykorzystaniem białka w paszy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zrównoważonego rozwoju w hodowli zwierząt.

Pytanie 22

„Powtarzające się i bezsensowne zachowania o charakterze patologicznym będące pewnego rodzaju reakcją obronną organizmu, stanowią mechanizm adaptacyjny chroniący przed powstawaniem zaburzeń psychosomatycznych”. Opisane zaburzenia zachowania, to

A. lęk separacyjny.

B. agresja.

C. stereotypia.

D. apatia.

Stereotypia to termin, który w psychologii i psychiatrii opisuje powtarzające się, bezcelowe i często sztywno wykonywane czynności. Takie zachowania są najczęściej odpowiedzią organizmu na długotrwały stres lub nudę, szczególnie w środowisku pozbawionym bodźców. Osobiście uważam, że warto zwracać na nie uwagę, bo mogą być pierwszym sygnałem ostrzegawczym, że człowiek albo zwierzę próbuje sobie radzić z trudnymi emocjami czy presją otoczenia. Typowymi przykładami stereotypii są np. rytmiczne kołysanie się, kręcenie się w kółko, obgryzanie paznokci czy wyrywanie włosów. W branży opiekuńczej czy edukacyjnej obserwuje się je często u osób z zaburzeniami rozwojowymi, takimi jak autyzm, ale mogą występować także u osób zdrowych podczas długotrwałego stresu. Dobrą praktyką jest nie tyle zwalczanie samego objawu, co szukanie źródła napięcia i próba jego rozwiązania – tak zalecają choćby standardy opieki nad osobami wymagającymi wsparcia psychicznego. Warto o tym pamiętać, bo stereotypie są czasem sposobem na utrzymanie równowagi psychicznej i nie zawsze trzeba je od razu eliminować, jeśli nie zagrażają zdrowiu.

Pytanie 23

Świnie w typie mięsnym

A. szybko rosną i wcześnie dojrzewają.

B. wolno rosną i późno dojrzewają.

C. wolno rosną i wcześnie dojrzewają.

D. szybko rosną i późno dojrzewają.

Świnie w typie mięsnym wyróżniają się przede wszystkim bardzo szybkim tempem wzrostu, ale jednocześnie ich dojrzałość rzeźna następuje nieco później niż w innych typach użytkowych, na przykład tłuszczowym czy słoninowym. Szybki wzrost odnosi się do intensywnego przyrostu masy mięśniowej w stosunkowo krótkim czasie, co sprawia, że takie świnie osiągają wysoką wydajność rzeźną i są preferowane w nowoczesnych gospodarstwach nastawionych na produkcję mięsa wysokiej jakości. Opóźniona dojrzałość rzeźna pozwala na uzyskanie bardziej korzystnych parametrów mięsa – takich jak odpowiednia marmurkowatość czy soczystość. W praktyce hodowlanej często wybiera się właśnie świnie tego typu, bo pozwalają one na bardziej ekonomiczną produkcję oraz efektywne wykorzystanie paszy. Warto wiedzieć, że w Polsce i wielu innych krajach Unii Europejskiej, standardy jakości mięsa wieprzowego wymagają odpowiedniego udziału mięsa w tuszy, co jest możliwe właśnie dzięki świniom szybko rosnącym i późno dojrzewającym. Z mojego doświadczenia wynika, że takie zwierzęta lepiej radzą sobie z intensywnym żywieniem i adaptują się do systemów produkcji na dużą skalę. Dla hodowców najważniejsze jest, aby połączyć te cechy z odpowiednim zdrowiem i odpornością, co daje najlepszy efekt końcowy.

Pytanie 24

W przypadku lochy, która została pokryta 1 kwietnia, kiedy przewiduje się poród?

A. 7 sierpnia

B. 2 września

C. 30 czerwca

D. 24 lipca

Planowany termin porodu lochy pokrytej 1 kwietnia przypada na 24 lipca. Czas trwania ciąży u świń wynosi średnio około 114 dni, co odpowiada około 3,8 miesiąca. Licząc od 1 kwietnia, dodajemy 114 dni, co prowadzi nas do daty 24 lipca. To ważne z punktu widzenia praktyk hodowlanych, ponieważ umiejętność dokładnego przewidywania dat porodów jest kluczowa dla zarządzania cyklem produkcyjnym. W przypadku hodowców, właściwe obliczenie terminu porodu pozwala na lepsze przygotowanie się do przyjęcia nowego potomstwa, co związane jest z odpowiednim zapewnieniem miejsca dla lochy oraz nowo narodzonych prosiąt. Warto także pamiętać, że w praktyce mogą wystąpić niewielkie odchylenia od tego terminu, dlatego należy uwzględnić obserwacje zachowań lochy oraz jej stan zdrowia, co może wpłynąć na dokładność przewidywań. Dobrą praktyką jest także prowadzenie dokumentacji dotyczącej cykli rozrodczych zwierząt, co ułatwia prognozowanie przyszłych zdarzeń.

Pytanie 25

Krąg obrotowy znajduje się pomiędzy

A. ostatnim kręgiem piersiowym a pierwszym lędźwiowym.

B. pierwszym a trzecim kręgiem lędźwiowym.

C. pierwszym a trzecim kręgiem szyjnym.

D. ostatnim kręgiem krzyżowym a pierwszym ogonowym.

Krąg obrotowy to inaczej drugi kręg szyjny, czyli axis (C2), i to właśnie on znajduje się pomiędzy pierwszym a trzecim kręgiem szyjnym. Osobiście zawsze uważałem, że znajomość tej anatomii jest absolutną podstawą – bez tego łatwo pomylić się podczas opisu układu ruchu czy nawet przy zwyczajnych czynnościach diagnostycznych. Axis odgrywa kluczową rolę w ruchomości szyi, a szczególnie w rotacji głowy, bo to na nim obraca się pierwszy kręg szyjny (atlas). W praktyce, podczas badań ortopedycznych czy w rehabilitacji, właśnie umiejętność określenia położenia kręgu obrotowego pozwala unikać błędów przy ocenianiu urazów szyi. Standardem w branży medycznej jest szczegółowa znajomość tej części kręgosłupa, bo nawet najmniejsze uszkodzenie axisu może prowadzić do poważnych powikłań neurologicznych. Warto wiedzieć, że krąg obrotowy jest charakterystyczny dzięki wyrostkowi zębowemu (dens axis), który umożliwia obrót głowy na boki, a to, moim zdaniem, świetny przykład, jak anatomia przekłada się na praktyczne funkcjonowanie człowieka na co dzień. Przy okazji, nawet w najprostszych testach ruchomości szyi, wiedza o lokalizacji i funkcji kręgu obrotowego przydaje się bardziej, niż się pozornie wydaje.

Pytanie 26

Średnia liczba loch w grupie technologicznej wynosi 240 sztuk. Czas, przez jaki lochy są obecne w grupie, przekracza 12 miesięcy. Jaką wartość przelotowości można obliczyć w tej grupie?

A. 20 szt.

B. 120 szt.

C. 360 szt.

D. 240 szt.

Odpowiedź 240 szt. jest poprawna, ponieważ stan średnioroczny w grupie technologicznej lochy jest miarą liczby loch, które przebywają w danej grupie w przeciągu roku. Przy założeniu, że czas przebywania loch w grupie przekracza 12 miesięcy, oznacza to, że wszystkie lochy, które są w tym stanie, pozostają w grupie przez cały rok, a więc przelotowość będzie równa stanowi średniorocznemu. W praktyce, przelotowość jest ważnym wskaźnikiem w zarządzaniu stadem, który pozwala określić efektywność reprodukcji, a także obliczyć potrzebną ilość paszy i zasobów. W związku z tym, standardowe praktyki w hodowli świń wskazują na to, że przelotowość jest kluczowym parametrem dla utrzymania zdrowego i wydajnego stada. Utrzymywanie stałej liczby loch pozwala na stabilizację produkcji, co jest szczególnie istotne w obliczu zmieniającego się rynku i potrzeb konsumentów.

Pytanie 27

Profilaktyczne podawanie preparatu z żelazem prosiętom w wieku 2-4 dni ma na celu zapobieganie

A. krzywicy

B. anemii

C. kanibalizmowi

D. parakeratozie

Krzywica, będąca skutkiem niedoboru witaminy D, fosforu lub wapnia, nie jest schorzeniem związanym z niskim poziomem żelaza, dlatego podawanie preparatu z żelazem nie ma wpływu na jej występowanie. Objawy krzywicy obejmują deformacje kości i zmniejszoną mineralizację, co jest wynikiem niewłaściwej diety, a nie niedoboru żelaza. Również parakeratoza, choroba skóry w wyniku niedoboru cynku, nie jest zależna od poziomu żelaza. Preparaty żelaza nie mają na celu zapobiegania kanibalizmowi, który jest zachowaniem behawioralnym i nie jest związany z niedoborem składników odżywczych. Kanibalizm wśród prosiąt często pojawia się w wyniku stresu, nieodpowiednich warunków hodowlanych lub braku dostępu do wystarczającej ilości pokarmu. Właściwe zarządzanie środowiskiem i dieta są kluczowe w zapobieganiu takim zachowaniom. Zrozumienie różnych schorzeń i ich przyczyn jest istotne dla skutecznej profilaktyki w hodowli świń, a niepoprawne przypisanie objawów do niewłaściwych niedoborów może prowadzić do błędów w leczeniu i zapobieganiu chorobom.

Pytanie 28

Niedobory jodu w żywieniu zwierząt powodują

A. zaburzenia widzenia.

B. niedokrwistość.

C. niedoczynność tarczycy.

D. zaburzenia krzepliwości krwi.

Niedoczynność tarczycy to najważniejszy skutek niedoboru jodu w żywieniu zwierząt i zdecydowanie warto to zapamiętać. Jod to taki mikroelement, bez którego tarczyca nie jest w stanie wytwarzać hormonów – głównie tyroksyny (T4) i trójjodotyroniny (T3). Te hormony odpowiadają za regulację podstawowej przemiany materii, wzrostu i rozwoju organizmu. Jeśli w paszy brakuje jodu, tarczyca nie daje rady produkować tych hormonów i pojawia się właśnie niedoczynność. Z praktyki – to widać zwłaszcza u młodych zwierząt; mogą mieć wtedy trudności ze wzrostem, słabo przybierają na masie, czasem pojawia się powiększenie tarczycy, czyli tzw. wole. W hodowli bydła, świń czy owiec bardzo często pilnuje się, żeby w mieszankach mineralnych był odpowiedni dodatek jodu, bo to podstawa profilaktyki. Z mojej perspektywy, dobrym zwyczajem jest regularna kontrola jakości paszy i stosowanie soli jodowanej, zwłaszcza w rejonach, gdzie gleby są ubogie w ten pierwiastek. Warto dodać, że według norm żywieniowych Polskiego Towarzystwa Nauk Żywieniowych, zapotrzebowanie na jod jest ściśle określone i przekroczenie albo niedobór może skutkować długofalowymi problemami zdrowotnymi. To temat, który wraca przy wszelkich rozmowach o suplementacji i profilaktyce chorób tarczycy, zarówno u ludzi, jak i zwierząt.

Pytanie 29

Pasza, która ma działanie wzdymające, to

A. zielonka z lucerny

B. siano łąkowe

C. buraki pastewne

D. otręby pszenne

Zielonka z lucerny to pasza, która ma silne właściwości wzdymające, co jest związane z jej wysoką zawartością białka i specyficzną strukturą włókien roślinnych. Lucerna, jako roślina strączkowa, jest bogata w substancje odżywcze, a jej skład chemiczny sprzyja fermentacji w przewodzie pokarmowym zwierząt. W praktyce, stosowanie zielonki z lucerny może poprawić kondycję opasanych zwierząt, zwiększając ich przyrosty masy ciała. Warto również zauważyć, że optymalna ilość zielonki w diecie zwierząt powinna być dostosowana do ich potrzeb żywieniowych, aby uniknąć nadmiernego wzdychania, które może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak kolka. W branży hodowlanej powszechnie stosuje się lucernę jako paszę uzupełniającą, szczególnie w sezonie letnim, kiedy dostęp do świeżej zielonki jest łatwiejszy. Warto również podkreślić, że zielonka z lucerny powinna być dobrze zbilansowana z innymi składnikami paszowymi, aby zapewnić pełnowartościową dietę.

Pytanie 30

Jelito czcze stanowi fragment jelita

A. krętego

B. cienkiego

C. grubego

D. ślepego

Jelito czcze, znane również jako jejunum, jest drugą częścią jelita cienkiego, które odgrywa kluczową rolę w procesie trawienia i wchłaniania substancji odżywczych. W przeciwieństwie do jelita grubego, które odpowiada głównie za wchłanianie wody oraz formowanie stolca, jelito cienkie, a w szczególności jelito czcze, jest miejscem intensywnej absorpcji składników odżywczych, takich jak białka, tłuszcze, węglowodany oraz witaminy. Przykładowo, błony śluzowe jelita czczego są wyspecjalizowane w wchłanianiu aminokwasów i glukozy. Ponadto, jelito czcze ma charakterystyczne fałdy, które zwiększają jego powierzchnię oraz umożliwiają skuteczniejsze wchłanianie. Dobrą praktyką w medycynie jest zrozumienie funkcji i struktury jelita cienkiego, co ma zastosowanie w diagnostyce i leczeniu schorzeń układu pokarmowego, takich jak celiakia czy zespół jelita drażliwego, gdzie zaburzenia wchłaniania mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych.

Pytanie 31

Ilustracja przedstawia kozę rasy

A. angorskiej.

B. saanenskiej.

C. burskiej.

D. toggenburskiej.

Koza przedstawiona na ilustracji to klasyczna przedstawicielka rasy toggenburskiej. W praktyce rozpoznaje się je po charakterystycznej jasnobrązowej sierści z białymi znaczeniami na uszach, nogach, pysku i ogonie, a także po ich smukłej, dość wysokiej sylwetce. Moim zdaniem, toggenburki to jedna z najbardziej niedocenianych ras w Polsce, bo ich mleko jest trochę mniej tłuste niż u innych, ale za to świetnie nadaje się do produkcji serów twardych. Sporo hodowców docenia je za spokojny temperament, łatwość prowadzenia w stadzie i odporność na typowe choroby. Z mojego doświadczenia wynika, że toggenburskie kozy są też bardzo wydajne – można uzyskać od nich naprawdę przyzwoite ilości mleka rocznie, co potwierdzają nawet normy europejskie. Warto zwrócić uwagę, że w szkolnych czy branżowych materiałach często podkreśla się, jak ważna jest umiejętność właściwego rozpoznawania ras, bo to ułatwia dobór zwierząt do konkretnych celów produkcyjnych. Dobra praktyka to zawsze sprawdzać nie tylko wygląd, ale i pochodzenie zwierzęcia, zwłaszcza gdy planuje się profesjonalną hodowlę. Wiedza o cechach rasy toggenburskiej na pewno przyda się każdemu technikowi weterynarii czy hodowcy.

Pytanie 32

Sprzęt na ilustracji to

A. kateter inseminacyjny.

B. obcinacz do słomek.

C. podgrzewacz do pistoletów inseminacyjnych.

D. urządzenie do rozmrażania słomek z nasieniem.

Urządzenie przedstawione na ilustracji to sprzęt zaprojektowany do kontrolowanego rozmrażania słomek z nasieniem, co jest niezbędnym krokiem w procesie inseminacji sztucznej. Zachowanie odpowiedniej temperatury podczas rozmrażania, typowo około 38 stopni Celsjusza, jest kluczowe dla utrzymania żywotności plemników. Dzięki temu procesowi, plemniki mogą zachować swoją zdolność do zapłodnienia komórki jajowej. W kontekście praktycznym, wykorzystanie takiego urządzenia zapewnia, że wszystkie słomki z nasieniem są rozmrażane w jednolity sposób, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia komórek. Ponadto, standardy branżowe, takie jak te ustalone przez organizacje zajmujące się biotechnologią reprodukcyjną, podkreślają znaczenie kontrolowanego rozmrażania jako kluczowego aspektu w zwiększaniu efektywności inseminacji. Osoby zajmujące się reprodukcją zwierząt powinny więc wykorzystywać urządzenie zgodnie z jego przeznaczeniem, aby zapewnić wysoką jakość procesu inseminacyjnego.

Pytanie 33

Zero w oznakowaniu jaj spożywczych 0-PL12345678 informuje, że pochodzą one z chowu

A. klatkowego.

B. wolnowybiegowego.

C. ściółkowego.

D. ekologicznego.

Zero w oznakowaniu jaj, czyli ten pierwszy znak w kodzie typu 0-PL12345678, oznacza produkcję w systemie ekologicznym. To w sumie najcenniejsza informacja dla osób, które zwracają uwagę na warunki życia kur i jakość produktu. W systemie ekologicznym kury mają dostęp do wybiegu na świeżym powietrzu, mogą chodzić po trawie, grzebać w ziemi – no po prostu żyją w bardziej naturalnych warunkach, niż w innych systemach. Bardzo istotne jest to, że pasza, którą są karmione, musi pochodzić z upraw ekologicznych, bez chemicznych dodatków, GMO czy antybiotyków. Moim zdaniem warto wiedzieć, że certyfikacja ekologiczna podlega kontrolom, a wymagania są ściśle określone przez prawo Unii Europejskiej i Polskie Centrum Akredytacji. W praktyce, jeśli konsument wybiera jajka oznaczone „0”, to wie, że wspiera zrównoważone rolnictwo i dbałość o dobrostan zwierząt. Standardy takie zalecają nie tylko wyższy komfort życia kur, ale też dbają o ochronę środowiska. Z mojego doświadczenia wynika, że coraz więcej osób pyta w sklepach o takie jajka, nawet jeśli są trochę droższe. Dla restauracji albo firm cateringowych oznakowanie „0” to też dodatkowy atut – można podkreślić jakość i podejście ekologiczne. Warto to zapamiętać, bo to nie tylko teoria, ale praktyczne narzędzie w codziennej pracy branży spożywczej.

Pytanie 34

Kiedy zaczyna się stopniowe wprowadzanie pierwszych pasz stałych w diecie szczeniąt, zazwyczaj od około

A. 9 tygodnia życia

B. 3 tygodnia życia

C. 6 tygodnia życia

D. 1 tygodnia życia

Wybór 6 tygodnia życia jako momentu wprowadzenia pasz stałych jest zbyt późny. W rzeczywistości, w tym okresie szczenięta powinny już być przyzwyczajane do pokarmów stałych, ponieważ ich układ pokarmowy jest wtedy wystarczająco rozwinięty, by trawić tego typu pokarm. Karmienie szczeniąt mlekiem matki powinno być stopniowo uzupełniane o pokarmy stałe, co pozwala na płynne przejście między tymi rodzajami żywienia. Odpowiedź dotycząca 1 tygodnia życia również jest niewłaściwa, ponieważ w tym czasie szczenięta są całkowicie zależne od mleka matki i ich układ pokarmowy nie jest jeszcze gotowy do trawienia stałych pokarmów. Z kolei 9 tydzień życia to okres, w którym szczenięta powinny już być całkowicie przestawione na pokarmy stałe. Wprowadzenie pokarmów stałych zbyt późno może prowadzić do niedoborów żywieniowych, a także zaburzeń w przyzwyczajeniach żywieniowych, co może skutkować problemami zdrowotnymi w przyszłości. Ważne jest, aby świadomi opiekunowie szczeniąt zapoznali się z zaleceniami żywieniowymi, które wskazują, że wprowadzanie pokarmów stałych powinno odbywać się w odpowiednim czasie, aby wspierać zdrowy rozwój ich pupili.

Pytanie 35

Na zdjęciu przedstawiono psa rasy

A. labrador retriever.

B. berneński pies pasterski.

C. rottweiler.

D. beagle.

Poprawna odpowiedź to labrador retriever, co można wyjaśnić poprzez charakterystyczne cechy tej rasy. Labradory mają gęste, wodoodporne futro, które pomaga im w pływaniu, co jest zgodne z ich pierwotnym przeznaczeniem jako psy myśliwskie. Ich mocna, zbudowana sylwetka oraz szeroka głowa z przyjaznym wyrazem twarzy są wyraźnymi znakami tej rasy. Labradory są znane ze swojej przyjaznej natury i inteligencji, co czyni je często wybieranymi psami do różnych zadań, w tym jako psy do terapii, przewodnicy dla osób niewidomych oraz uczestnicy sportów kynologicznych. W praktyce, ich umiejętności uczynią je idealnymi towarzyszami dla rodzin, a także w pracy związanej z ratownictwem czy poszukiwaniem osób. Zrozumienie cech labradora retrievera jest istotne nie tylko dla miłośników psów, ale także dla tych, którzy chcą świadomego wyboru rasy odpowiedniej do swojego stylu życia.

Pytanie 36

Wyrostki kolczyste nie są wyczuwalne, kościec kręgosłupa a także guzy biodrowe i kulszowe nie są widoczne, nasada ogona jest dobrze otłuszczona, sylwetka krowy jest mocno zaokrąglona. Jaką wartość w skali BCS powinno się przypisać krowie mlecznej na podstawie powyższego opisu?

A. 4

B. 2

C. 3

D. 5

Ocena kondycji ciała (Body Condition Score, BCS) w skali 1-5 wskazuje na stan odżywienia krowy. Opis sugeruje, że krowa ma wyraźnie nadmiar tkanki tłuszczowej, co potwierdza, że pojedyncze wyrostki kolczyste są niewyczuwalne, a kościec kręgosłupa oraz guzy biodrowe i kulszowe są niewidoczne. W przypadku oceny BCS, wynik 5 oznacza, że zwierzę jest w bardzo dobrej kondycji, co sprowadza się do dużego nagromadzenia tkanki tłuszczowej, co jest korzystne w kontekście laktacji. W praktyce, odpowiedni poziom tłuszczu w organizmie krowy jest kluczowy dla jej wydajności mlecznej, a nadmierna tkanka tłuszczowa może zwiększyć ryzyko problemów zdrowotnych, takich jak ketoza czy stany zapalne. Wzorcowe praktyki w gospodarstwach mlecznych zakładają monitorowanie stanu ciała zwierząt, co pozwala na optymalne zarządzanie żywieniem i zdrowiem stada. Odpowiednia ocena kondycji ciała wspiera zarządzanie laktacją i reprodukcją, co jest kluczowe dla efektywności produkcji mleka.

Pytanie 37

W trakcie przygotowań do laktacji w diecie dla maciorek zwiększa się zawartość

A. białka

B. witamin

C. energii

D. suchej masy

Zwiększenie białka, suchej masy czy witamin w diecie maciorek w okresie przygotowawczym do stanówki jest błędnym podejściem. Choć białko jest niezwykle istotnym składnikiem pokarmowym, jego ilość w diecie nie powinna być zwiększana w tak drastyczny sposób bez uwzględnienia całkowitej wartości energetycznej. W rzeczywistości, zbyt duża ilość białka może prowadzić do nadmiaru azotu w organizmie, co obciąża nerki i może skutkować problemami zdrowotnymi. W dodatku, białko samo w sobie nie dostarcza energii w takim stopniu jak węglowodany czy tłuszcze, co czyni je mniej priorytetowym w kontekście przygotowań do stanówki. Z kolei zwiększenie suchej masy w dawce pokarmowej niekoniecznie przekłada się na poprawę jakości diety, gdyż może to powodować obniżenie wartości energetycznej paszy, co jest niekorzystne dla maciorek w stanie przygotowawczym. Witamin również nie należy nadmiernie zwiększać, mimo że są one kluczowe dla zdrowia zwierząt. Ich suplementacja powinna być starannie zrównoważona i dostosowana do rzeczywistych potrzeb. W praktyce najlepiej jest skupić się na optymalizacji diety poprzez zrównoważenie składników pokarmowych, co pozwala na osiągnięcie lepszych rezultatów hodowlanych i zdrowotnych.

Pytanie 38

Brak dostępu kota do jedzenia, zabawy lub możliwości swobodnego przemieszczania się po swoim obszarze nie prowadzi do jego

A. przygnębienia

B. zadowolenia

C. frustracji

D. złości

Pozbawienie kota jedzenia, zabawy czy możliwości swobodnego poruszania się po swoim terytorium nie wywołuje u niego zadowolenia, ponieważ koty są zwierzętami o określonych potrzebach behawioralnych i fizjologicznych, które muszą być zaspokajane, aby mogły żyć zdrowo i harmonijnie. Koty, jako zwierzęta terytorialne, potrzebują przestrzeni do eksploracji oraz aktywności, aby utrzymać równowagę psychiczną. Odpowiednie dostarczanie bodźców, takich jak zabawki, interakcja z opiekunem oraz możliwość przemieszczania się w obrębie swojego terytorium są kluczowe dla ich dobrostanu. W kontekście praktyki weterynaryjnej czy behawioralnej uznaje się, że brak takich elementów prowadzi do frustracji, stresu, a w dłuższym okresie może skutkować problemami zdrowotnymi lub behawioralnymi. Dobre praktyki w opiece nad kotami obejmują zapewnienie im przestrzeni do zabawy oraz regularnych interakcji z opiekunem, co przyczynia się do ich zadowolenia oraz zdrowia ogólnego.

Pytanie 39

Niedobór której z podanych witamin wpływa na obniżenie przyswajalności wapnia w organizmie zwierząt?

A. Witaminy D

B. Witaminy A

C. Witaminy B

D. Witaminy C

Witamina D odgrywa kluczową rolę w metabolizmie wapnia oraz zdrowiu układu kostnego zarówno u ludzi, jak i zwierząt. Niedobór tej witaminy znacząco wpływa na zdolność organizmu do wchłaniania wapnia z pożywienia. Witamina D wspomaga absorpcję wapnia w jelitach oraz jest niezbędna do utrzymania odpowiedniego poziomu tego minerału we krwi. Przykładem praktycznym jest dieta dla zwierząt hodowlanych, która często wzbogacana jest o witaminę D, aby zapobiegać problemom z kośćmi, takim jak krzywica u młodych zwierząt. W praktyce, hodowcy zwracają szczególną uwagę na suplementację witaminy D w diecie bydła i świń, aby wspierać zdrowy rozwój i wydajność produkcyjną. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się zdrowiem zwierząt, prawidłowe dawki witaminy D są kluczowe dla zapewnienia przyswajalności wapnia oraz ogólnego stanu zdrowia zwierząt.

Pytanie 40

Która z pasz charakteryzuje się najwyższą zawartością białka ogólnego?

A. Ziemniaki gotowane na parze

B. Kiszonka z kukurydzy

C. Śruta z jęczmienia

D. Drożdże paszowe

Drożdże pastewne są źródłem białka, które wyróżnia się bardzo wysoką zawartością białka ogólnego, osiągającą nawet 40-50% w suchej masie. To sprawia, że są one niezwykle cenione w dietach zwierzęcych, szczególnie dla bydła, trzody chlewnej oraz drobiu. Wysoka zawartość białka i aminokwasów egzogennych czyni drożdże pastewne doskonałym dodatkiem do pasz, wspierającym wzrost i produkcję zwierząt. Przykładowo, w celu optymalizacji wzrostu cieląt, można włączyć drożdże do paszy, co prowadzi do poprawy przyrostów masy ciała oraz lepszego wykorzystania paszy. Ponadto, drożdże zawierają witaminy z grupy B oraz składniki mineralne, co dodatkowo wspiera ogólny stan zdrowia zwierząt. W kontekście standardów jakości pasz, stosowanie drożdży jest zgodne z rekomendacjami Europejskiego Stowarzyszenia Producentów Pasz, które zaleca ich wykorzystanie jako naturalne źródło białka i komponent funkcjonalny w diecie zwierząt gospodarskich.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej