Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 17:07
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 17:09

Egzamin niezdany

Wynik: 8/40 punktów (20,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wylicz koszt wymiany pięciu okien o wymiarach 120×150 cm każde, jeśli cena jednostkowa tej usługi to 65,00 zł/m.

A. 1755,00 zł

B. 1404,00 zł

C. 1560,00 zł

D. 1950,00 zł

Jak się przyjrzysz błędom w obliczeniach kosztów wymiany okien, to warto pomyśleć o tym, jak ważne jest dobrze policzyć powierzchnię. Wiele osób zakłada, że można po prostu pomnożyć liczbę okien przez koszt jednostkowy i to wszystko, a to wcale nie jest prawda. Ignoruje to bardzo istotny krok, jakim jest pole powierzchni okna. Często ludzie nie rozumieją, jak przeliczać jednostki z centymetrów na metry kwadratowe, co jest kluczowe, żeby móc użyć podanego kosztu. No i jeszcze jest ten temat, że niektórzy nie uwzględniają dodatkowych kosztów, jak montaż, demontaż starych okien, czy inne materiały potrzebne przy montażu. Brak wiedzy o tych rzeczach sprawia, że mogą zaniżać lub zawyżać całkowite koszty. W budownictwie trzeba znać nie tylko ceny jednostkowe, ale też jak dobrze i dokładnie obliczać koszty całkowite, żeby móc sensownie planować budżety. Dobre praktyki w planowaniu finansowym, z uwzględnieniem wszystkich kosztów, są naprawdę ważne dla sukcesu projektów budowlanych.

Pytanie 2

Jakie materiały wykorzystuje się do realizacji izolacji przeciwwilgociowych?

A. folie izolacyjne i lepiki asfaltowe

B. płyty pilśniowe i emulsje asfaltowe

C. pasty asfaltowe i płyty wiórowe

D. roztwory asfaltowe oraz włókna celulozowe

Wybór materiałów do izolacji przeciwwilgociowej ma kluczowe znaczenie dla skuteczności ochrony przed wilgocią. Roztwory asfaltowe i włókna celulozowe, choć mogą być użyte w innych aplikacjach budowlanych, nie są właściwym wyborem do izolacji przeciwwilgociowej. Roztwory asfaltowe mogą mieć ograniczoną przyczepność oraz mogą nie zapewniać długotrwałej ochrony w warunkach wysokiej wilgotności, co prowadzi do ich degradacji w krótkim czasie. Z kolei włókna celulozowe, które są często używane jako materiał izolacyjny w budownictwie, nie mają właściwości wodoodpornych i mogą szybko wchłaniać wilgoć, co tylko pogłębia problem. W przypadku past asfaltowych i płyt wiórowych również występują istotne ograniczenia. Pasty asfaltowe, mimo że mogą oferować pewne właściwości uszczelniające, nie gwarantują trwałej ochrony przed wodą, a płyty wiórowe są wrażliwe na wilgoć i mogą ulegać zniszczeniu, co czyni je niewłaściwym wyborem do miejsc narażonych na działanie wody. Płyty pilśniowe i emulsje asfaltowe również nie spełniają wymagań dotyczących skutecznej izolacji przeciwwilgociowej. Płyty pilśniowe są materiałem organicznym, który łatwo wchłania wilgoć, co prowadzi do ich rozkładu. Emulsje asfaltowe mogą być stosowane jako materiał uszczelniający, jednak ich skuteczność w dłuższym okresie jest wątpliwa, a ponadto wymagają odpowiedniego nałożenia i pielęgnacji. Dlatego istotne jest, aby przy wyborze materiałów do izolacji przeciwwilgociowej kierować się sprawdzonymi praktykami oraz normami branżowymi, które potwierdzają skuteczność i trwałość zastosowanych rozwiązań.

Pytanie 3

Na podstawie przedstawionej recepty roboczej ustal ilości składników sypkich, potrzebnych do wykonania 2 m3 mieszanki betonowej klasy C12/15 o konsystencji S3.

Recepta robocza na wykonanie mieszanki betonowej C12/15 z cementu portlandzkiego CEM I 32,5 o konsystencji S3
Składniki mieszanki betonowej	Ilości składników na 1 m³ mieszanki betonowej	Ilości składników na betoniarkę o pojemności 200 l	Ilości składników na 25 kg worek cementu
cement CEM I 32,5	275 kg	44 kg (34 l)	25 kg (19 l)
piasek	590 kg	94 kg (59 l)	54 kg (34 l)
żwir	1377 kg	220 kg (129 l)	125 kg (74 l)
woda	165 l	26 l	15 l

A. cement - 88 kg, piasek - 188 kg, żwir - 440 kg

B. cement - 550 kg, piasek - 1 180 kg, żwir - 2 754 kg

C. cement - 50 kg, piasek - 10 kg, żwir - 250 kg

D. cement - 550 kg, piasek - 88 kg, żwir - 50 kg

Wybór niepoprawnej odpowiedzi często wynika z błędnego zrozumienia proporcji składników betonowych lub z pomyłki w przeliczeniach. W przypadku mieszanki betonowej kluczowe jest, aby wiedzieć, że każdy składnik musi być proporcjonalnie zwiększany w zależności od objętości gotowego betonu. Na przykład, jeśli ktoś wybrał odpowiedź, w której cementu jest zaledwie 50 kg lub 88 kg, może to sugerować, że nie zrozumiał, iż ilość cementu powinna być znacznie większa w kontekście 2 m³. Jeszcze większym błędem jest podanie zbyt małych ilości piasku i żwiru. Każdy z tych składników ma swoje określone właściwości, które są krytyczne dla uzyskania betonu o wymaganej wytrzymałości. Niedoszacowanie ilości piasku i żwiru prowadzi do uzyskania mieszanki, która może nie spełniać norm jakościowych i nie zapewniać odpowiedniej trwałości. W praktyce stosowania betonu, istotne jest, aby ilości wszystkich komponentów były starannie zaplanowane i obliczone, co zapewnia nie tylko jakość, ale również bezpieczeństwo konstrukcji. Dlatego też ważne jest, aby podczas obliczeń nie tylko mnożyć ilości przez objętość, ale także znać właściwości materiałów oraz standardy, które rządzą ich stosowaniem w budownictwie.

Pytanie 4

Na którym rysunku przedstawiono podłużny układ konstrukcyjny budynku?

A. B.

B. C.

C. A.

D. D.

Na rysunku A przedstawiono budynek, w którym ściany nośne są zorganizowane wzdłuż dłuższego boku budynku, co jest kluczowym elementem podłużnego układu konstrukcyjnego. Tego typu układ jest często stosowany w budownictwie, szczególnie w dużych obiektach komercyjnych i przemysłowych, gdzie efektywność przestrzenna i łatwość wprowadzenia zmian w układzie wnętrza są istotne. W takim układzie ściany nośne są z reguły równoległe do kierunku płyt stropowych, co sprzyja lepszemu rozkładowi obciążeń oraz umożliwia łatwiejsze wprowadzenie otworów na okna czy drzwi, bez wpływu na integralność konstrukcyjną. Przykłady zastosowania tej metodologii można znaleźć w projektowaniu fabryk, magazynów, a także budynków biurowych, gdzie podłużny układ zapewnia większą elastyczność w użytkowaniu przestrzeni. Dodatkowo, zgodnie z normami budowlanymi, takie podejście minimalizuje ryzyko uszkodzeń w wyniku obciążeń dynamicznych, co czyni je preferowanym w wielu aspektach projektowania budynków.

Pytanie 5

Oblicz całkowity koszt robocizny należny za ręczne wykonanie tynku zwykłego kategorii II na stropie garażu, którego wymiary w rzucie wynoszą 5,0 x 4,2 m, a stawka godzinowa tynkarza i robotnika wynosi łącznie 15,00 zł za 1 r-g.

A. 951,15 zł

B. 133,16 zł

C. 199,74 zł

D. 292,95 zł

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi często występują błędy związane z niewłaściwym przeliczeniem powierzchni lub niewłaściwą interpretacją nakładów pracy. Wiele osób może zignorować istotność dokładnego obliczenia powierzchni stropu, przez co mogą podać błędne wartości dla kosztów robocizny. Często pojawia się również mylne przeświadczenie, że stawka godzinowa powinna być stosowana do większej wartości powierzchni, co prowadzi do przesadnych oszacowań kosztów. Kolejnym typowym błędem jest nieprawidłowe zastosowanie danych z tabel nakładów pracy, co skutkuje niewłaściwym przeliczeniem roboczogodzin. Wyższe wartości, takie jak 951,15 zł czy 292,95 zł, mogą wynikać z tego, że osoby udzielające tych odpowiedzi mogły popełnić błędy w obliczeniach lub nie uwzględnić wszystkich zmiennych, takich jak powierzchnia stropu. Ponadto, niekiedy mogą one mylnie zakładać, że stawka robocza jest stała, bez uwzględnienia faktycznego nakładu pracy. W praktyce budowlanej kluczowe jest zrozumienie, że każde przedsięwzięcie wymaga precyzyjnych obliczeń, co wpływa zarówno na efektywność, jak i na ostateczny koszt inwestycji.

Pytanie 6

Oblicz wynagrodzenie zatrudnionego za przeprowadzenie obustronnego tynkowania ściany o wymiarach 10 × 3 m, jeśli stawka godzinowa tynkarza wynosi 15,00 zł, a czas pracy na wykonanie 1 m² tynku zwykłego wynosi 1,4 r-g?

A. 450,00 zł

B. 1 260,00 zł

C. 630,00 zł

D. 900,00 zł

Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z błędów w obliczeniach lub niepełnego zrozumienia problemu. Przy obliczaniu wynagrodzenia, kluczowe jest dokładne zrozumienie wymagań dotyczących tynkowania. Przykładowo, odpowiedzi takie jak 900,00 zł mogą wynikać z obliczenia kosztów dla jednej strony tynkowania, co jest niepełne, ponieważ pytanie dotyczy obustronnego tynkowania. Inna odpowiedź, 630,00 zł, może być skutkiem błędnego oszacowania liczby roboczogodzin, co prowadzi do nieprawidłowego wyniku. Dodatkowo, odpowiedzi takie jak 450,00 zł mogą sugerować, że osoba dokonująca obliczeń nie uwzględniła stawki godzinowej, co jest kluczowym elementem obliczeń. W przypadku tynkowania, identyfikacja nakładu pracy na metr kwadratowy oraz przeliczenie go na roboczogodziny są niezbędne dla uzyskania zgodnego wyniku. Również, wiedza o standardach branżowych dotyczących pracy budowlanej i normatywów robocizny jest kluczowa, aby uniknąć błędnych wniosków. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do nieadekwatnych ofert cenowych oraz problemów z budżetowaniem, co jest istotne w kontekście zarządzania projektami budowlanymi.

Pytanie 7

Który sposób przygotowania klejowej zaprawy wapiennej jest zgodny z przedstawioną instrukcją producenta?

Instrukcja producenta
PRZYGOTOWANIE KLEJOWEJ ZAPRAWY MURARSKIEJ
Należy przygotować 6 ÷ 7 litrów wody, do której wsypujemy zawartość worka (25 kg), a następnie za pomocą wiertarki z mieszadłem lub ręcznie urabiamy do momentu uzyskania odpowiedniej konsystencji. Zaprawę należy co pewien czas przemieszać. Tak przygotowaną mieszankę należy zużyć w ciągu 4 godzin

A. Do porcji suchej mieszanki dodać wodę, a następnie wymieszać składniki.

B. Wymieszać część suchej mieszanki z wodą, a następnie dodać pozostałą ilość suchej mieszanki.

C. Do wody dodać całą porcję suchej mieszanki i razem wymieszać.

D. Wymieszać część suchej mieszanki z małą ilością wody, a następnie dolewać stopniowo wodę i dodawać pozostałą ilość suchej mieszanki.

Wiesz, jak to jest, że błędne odpowiedzi często wynikają z niezrozumienia, jak właściwie mieszać te składniki. Sugerowanie, żeby dodawać wodę stopniowo do suchej mieszanki, może prowadzić do niejednorodności, co w budownictwie jest sporym błędem. Grudki mogą się pojawić i to może zepsuć przyczepność oraz czas wiązania zaprawy. W praktyce powinno być tak, że najpierw suche składniki lądują w wodzie, bo to zapewnia lepsze ich połączenie. Co do odpowiedzi, gdzie się najpierw miesza tylko część suchej mieszanki z wodą, a reszta idzie później – to ryzykowne, bo mogą się nie połączyć jak należy, a to potem wpływa na jakość zaprawy. No i pamiętaj, że każda różnica w proporcjach wody do suchej mieszanki może zmieniać właściwości. Dobrze jest robić to według wskazówek producenta, żeby mieć pewność, że wszystko będzie działało tak, jak powinno.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

Który etap wykonania ocieplenia ścian budynku metodą lekką mokrą przedstawiono na ilustracji?

A. Wtapianie siatki zbrojącej.

B. Nakładanie tynku cienkowarstwowego.

C. Nakładanie zaprawy klejowej.

D. Wyrównanie powierzchni płyt styropianowych.

Wybór innej odpowiedzi wskazuje na niepełne zrozumienie procesu ocieplania ścian budynków metodą lekką mokrą. Wyrównanie powierzchni płyt styropianowych jest etapem, który ma miejsce przed nałożeniem tynku. Jego celem jest zapewnienie, aby powierzchnia była gładka i równa, co pozwala na lepszą adhezję tynku. Jednak samo wyrównanie nie prowadzi do finalizacji procesu ocieplenia. Nakładanie zaprawy klejowej również jest kluczowym etapem, ale dotyczy mocowania płyt styropianowych do ściany, co również preceduje nakładanie tynku. Wtapianie siatki zbrojącej to kolejny krok, który ma na celu wzmocnienie systemu, ale nie jest to etap końcowy. Zrozumienie, na którym etapie znajduje się proces, jest kluczowe dla skutecznego wykonania ocieplenia. Typowym błędem jest nieprzemyślenie sekwencji działań oraz ignorowanie specyfiki każdego etapu. Każdy z wymienionych procesów ma swoje miejsce w technologii ociepleń, jednak tylko nakładanie tynku cienkowarstwowego stanowi finalny krok, który kształtuje estetykę oraz funkcjonalność ocieplenia. Dobrze wykonany tynk nie tylko poprawia wygląd budynku, ale również pełni rolę ochronną przed czynnikami zewnętrznymi.

Pytanie 10

Na podstawie tablicy z KNR 2-02 oblicz, ile m³ zaprawy cementowo-wapiennej potrzeba do wymurowania dwóch prostokątnych filarków o wymiarach 2×2½ cegły i wysokości 3 m.

Nakłady na 1 mna podstawie Tablicy 0118

Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	Słupy i filarki prostokątne na zaprawie wapiennej lub cementowo-wapiennej o wymiarach
Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	1×1 cegły	1×1½ cegły	1½×1½ cegły	1½×2 cegły	2×2 cegły	2×2½ cegły	2½×2½ cegły
a	b	c	01	02	03	04	05	06	07
20	Cegły budowlane pełne	szt.	26,00	39,00	65,00	81,30	105,10	131,30	170,70
21	Zaprawa	m³	0,014	0,023	0,037	0,049	0,069	0,087	0,098
70	Wyciąg	m-g	0,10	0,15	0,25	0,32	0,43	0,53	0,67

A. 0,588 m3

B. 0,294 m3

C. 0,138 m3

D. 0,522 m3

W przypadku odpowiedzi, które nie są zgodne z poprawnym wynikiem, istnieje szereg kluczowych nieporozumień związanych z interpretacją danych oraz obliczeniami. Często pojawia się błąd polegający na nieprawidłowym pomnożeniu objętości filarków przez odpowiednie zużycie zaprawy. Zrozumienie, że do wykonania dwóch filarków potrzebna jest suma ich objętości, a nie pojedyncze obliczenia dla każdego z nich, jest fundamentem poprawnych wyliczeń. Użytkownicy mogą czasami zlekceważyć znaczenie dokładnych danych z KNR, co prowadzi do przyjęcia nieprawidłowych wartości zużycia zaprawy. Dodatkowo, brak uwzględnienia proporcji pomiędzy zaprawą a objętością muru może skutkować znacznymi błędami w oszacowaniach. Wiele osób myśli, że wystarczy podzielić całkowitą objętość przez średnie zużycie, jednak kluczowe jest zrozumienie, że każda sytuacja budowlana wymaga indywidualnego podejścia i analizy. Ostatecznie, nieprzemyślane podejście do tych obliczeń prowadzi do konsekwencji finansowych, ponieważ zbyt niska ilość materiału może skutkować niekompletnym wykonaniem zadania oraz wzrostem kosztów związanych z pilnymi zakupami dodatkowych materiałów. Dlatego ważne jest, aby stosować standardy i dobre praktyki inżynieryjne, które są fundamentem skutecznego zarządzania projektami budowlanymi.

Pytanie 11

Zaprawy szamotowe powinny być wykorzystywane do budowania

A. ścian w piwnicach

B. kominów niezwiązanych z budynkiem

C. kanałów wentylacyjnych

D. ścian osłonowych

Stosowanie zapraw szamotowych w innych elementach budowlanych, takich jak ściany piwniczne, kanały wentylacyjne czy ściany osłonowe, nie jest uzasadnione ich właściwościami. Ściany piwniczne nie są narażone na wysokie temperatury, a ich konstrukcja wymaga zastosowania zapraw cementowych, które zapewniają odpowiednią nośność oraz odporność na wilgoć. W przypadku kanałów wentylacyjnych, kluczowe jest, aby materiał był odporny na korozję chemiczną, a niekoniecznie na wysoką temperaturę, co czyni zaprawy szamotowe niewłaściwym wyborem. Ściany osłonowe, z kolei, pełnią funkcję izolacyjną oraz estetyczną, co także wyklucza wykorzystanie zaprawy szamotowej, gdyż ich głównym zadaniem nie jest wytrzymałość na wysoką temperaturę, lecz skuteczna ochrona przed warunkami atmosferycznymi. Wybór niewłaściwego materiału może prowadzić do uszkodzeń konstrukcji, a tym samym do zwiększenia kosztów napraw oraz obniżenia bezpieczeństwa. Dlatego ważne jest, aby każdy element budowlany był murowany z użyciem materiałów odpowiednio skomponowanych do jego funkcji i miejsca zastosowania.

Pytanie 12

Budowę stropu Fert o długości 4,00 m należy rozpocząć od położenia

A. zbrojenia belek monolitycznych

B. zbrojenia żeber rozdzielczych

C. pustaków ceramicznych na deskowaniu

D. belek nośnych na ścianach

Rozpoczęcie wykonania stropu Fert od ułożenia pustaków ceramicznych na deskowaniu jest niezgodne z zasadami konstrukcyjnymi. Pustaki ceramiczne są elementami wypełniającymi, które pełnią funkcję izolacyjną oraz zwiększają masę stropu, ale ich układanie powinno następować dopiero po zamocowaniu belek nośnych. Zbrojenie żeber rozdzielczych, choć istotne w kontekście zwiększenia nośności i sztywności stropu, również należy umieszczać po ułożeniu belek nośnych. Niezależnie od tego, jak ważne jest zapewnienie odpowiedniego zbrojenia, cała konstrukcja bazuje na prawidłowo zamocowanych belkach nośnych. Kolejnym błędnym podejściem jest rozpoczęcie od zbrojenia belek monolitycznych, które w kontekście stropu Fert nie znajduje zastosowania, ponieważ strop ten bazuje na prefabrykowanych elementach, a nie monolitycznej konstrukcji. Zrozumienie sekwencji prac budowlanych oraz znaczenia każdego z elementów jest kluczowe dla prawidłowego wykonania stropu. Na tym etapie często popełnia się błąd, myśląc, że można pominąć fundamentalne elementy konstrukcyjne na rzecz detali, co w konsekwencji prowadzi do osłabienia całej struktury i zwiększa ryzyko awarii. W praktyce budowlanej zawsze należy dbać o kolejność i sposób wykonania, aby zapewnić stabilność i bezpieczeństwo budynku.

Pytanie 13

Jaką wytrzymałość ma klasa zaprawy na

A. rozciąganie

B. przesuwanie

C. ściśnięcie

D. ugięcie

Odpowiedzi dotyczące zginania, rozciągania oraz ścinania nie są zgodne z definicją klasy zaprawy, ponieważ te parametry wytrzymałościowe nie odzwierciedlają głównych właściwości zapraw murarskich. Wytrzymałość na zginanie, chociaż istotna w kontekście materiałów budowlanych, nie jest kluczowym czynnikiem dla zapraw, które są projektowane głównie do wytrzymywania obciążeń ściskających. Zaprawy, takie jak cementowe czy wapienne, są używane w sposób, który nie angażuje ich do pracy w warunkach zginania. Rozciąganie dotyczy głównie materiałów elastycznych, takich jak stal, które są umieszczane w konstrukcjach jako zbrojenie, podczas gdy zaprawy pełnią rolę spoiwa, co czyni je mniej podatnymi na ten typ obciążenia. Ścinanie z kolei odnosi się do sił działających równolegle do powierzchni materiału, co jest ważne np. w kontekście połączeń, ale nie definiuje klasy zaprawy. Te aspekty mogą prowadzić do nieporozumień, zwłaszcza w kontekście projektowania i wyboru materiałów budowlanych, dlatego kluczowe jest zrozumienie, że klasyfikacja zaprawy opiera się głównie na zastosowaniach związanych z jej wytrzymałością na ściskanie oraz jej rolą w zapewnieniu integralności strukturalnej budowli.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Z ilustracji wynika, że szerokość filarka międzyokiennego wynosi 103 cm. Ile pełnych cegieł zmieści się na szerokości filarka?

A. 4

B. 3

C. 2

D. 5

Wybór innych odpowiedzi, jak 3, 2 czy 5, pokazuje, że można było to źle zrozumieć. Czasami takie błędy biorą się z tego, że nie mamy pełnych informacji o wymiarach cegieł czy źle podchodzimy do obliczeń. Odpowiedzi sugerujące 3 cegły mylą szerokość filarka z 75 cm (3 x 25 cm), a przecież mamy 103 cm. To trochę marnotrawstwo materiału. W przypadku odpowiedzi 2, ze zmieszczeniem tylko 2 cegieł, trzeba by zmniejszyć szerokość filarka do 50 cm, co też mija się z celem. Odpowiedź 5 jest błędna, bo wymagałaby szerokości 125 cm, a to już przekracza nasze 103 cm. Takie pomyłki mogą mieć poważne skutki w budownictwie, gdzie każdy centymetr liczy się. Dlatego dobrze jest przed obliczeniami sprawdzić standardowe wymiary i brać pod uwagę możliwe straty materiałowe.

Pytanie 16

Aby przygotować betonową mieszankę o objętościowej proporcji składników 1:2:4, jakie składniki należy zgromadzić?

A. 1 część piasku, 2 części żwiru i 4 części cementu

B. 1 część żwiru, 2 części cementu i 4 części wody

C. 1 część cementu, 2 części wody i 4 części żwiru

D. 1 część cementu, 2 części piasku i 4 części żwiru

Poprawna odpowiedź dotycząca proporcji składników do wykonania mieszanki betonowej o stosunku 1:2:4 odnosi się do zastosowania odpowiednich materiałów budowlanych. W tej proporcji 1 część cementu, 2 części piasku i 4 części żwiru zapewniają optymalną wytrzymałość i trwałość betonu. Cement działa jako spoiwo, które wiąże pozostałe składniki, piasek wypełnia przestrzenie między ziarnami żwiru, a żwir zapewnia odpowiednią strukturę oraz odporność na obciążenia. W praktyce, takie proporcje są powszechnie stosowane w budownictwie do wytwarzania betonu konstrukcyjnego, który jest używany w fundamentach, ścianach nośnych oraz elementach prefabrykowanych. Rekomendacje dotyczące mieszania betonu, takie jak norma PN-EN 206, podkreślają znaczenie starannego doboru składników oraz właściwego ich wymieszania, co wpływa na finalne właściwości mechaniczne betonu. Warto również zauważyć, że dobór odpowiedniej wody jest kluczowy, gdyż jej nadmiar może prowadzić do zmniejszenia wytrzymałości betonu, a zbyt mała ilość utrudnia prawidłowe wiązanie materiałów. Dlatego istotne jest przestrzeganie tych proporcji w praktyce budowlanej, by uzyskać trwałe i solidne konstrukcje.

Pytanie 17

Jakie wskazanie sygnalizuje odrywanie się tynku od podstawy?

A. Głuchy dźwięk podczas stukania w tynk młotkiem

B. Łatwość w zarysowaniu powierzchni tynku za pomocą ostrza

C. Dostrzegalne pęknięcie na powierzchni tynku

D. Widoczne zgrubienie na powierzchni tynku

Widoczne na powierzchni tynku pęknięcie, zgrubienie lub łatwość zarysowania powierzchni tynku ostrzem mogą być mylące jako wskaźniki problemów z tynkiem, jednak nie są one bezpośrednimi oznakami odwarstwienia. Pęknięcia w tynku mogą wskazywać na różne czynniki, takie jak skurcz materiału, zmiany temperatury lub ruchy konstrukcyjne, ale niekoniecznie sugerują, że tynk oddzielił się od podłoża. Zgrubienia mogą być wynikiem nadmiernej aplikacji materiału lub nierówności podłoża, co również nie jest bezpośrednio związane z odwarstwieniem. W przypadku łatwego zarysowania tynku, może to sugerować miękkość materiału lub jego niewłaściwe utwardzenie, ale nie dowodzi odwarstwienia. Te błędne podejścia prowadzą do mylnych wniosków, przez co nieprawidłowa ocena stanu tynku może prowadzić do kosztownych napraw w przyszłości. Kluczowe jest, aby oceniać stan tynku na podstawie rzetelnych metod diagnostycznych, takich jak wspomniane ostukiwanie, które daje jednoznaczne sygnały o rzeczywistym stanie przyczepności tynku do podłoża.

Pytanie 18

Jeżeli w trakcie remontu czas pracy na wykonanie 100 m² tynku wynosi 35 r-g, to ile czasu będzie potrzebne na otynkowanie ścian pomieszczenia o wymiarach 5×6 m i wysokości 3 m?

A. 31,5 r-g

B. 23,1 r-g

C. 10,5 r-g

D. 35,0 r-g

Odpowiedzi 31,5 r-g, 10,5 r-g oraz 35,0 r-g zawierają błędy w obliczeniach lub w interpretacji danych. W przypadku pierwszej odpowiedzi, osoba mogła źle ocenić powierzchnię pomieszczenia lub pomylić jednostki miary. Powierzchnia ścian nie może być obliczana bez uwzględnienia wszystkich czterech ścian, co jest kluczowe w obliczeniach remontowych. Przykładowo, niektóre osoby mogą pomyśleć, że wystarczy pomnożyć długość przez wysokość jedynie dwóch ścian, co daje zaniżoną powierzchnię. Druga odpowiedź, 10,5 r-g, może wynikać z błędnych proporcji czasowych, co wskazuje na brak zrozumienia, jak dokładnie obliczyć czas robocizny w stosunku do powierzchni. Natomiast odpowiedź 35,0 r-g sugeruje, że osoba przyjęła nieprawidłowe założenie, iż całkowity czas robocizny na pokrycie 100 m<sup>2</sup> jest równy czasowi na pokrycie mniejszej powierzchni, co jest nieprawidłowe. W takim przypadku powinno się stosować proporcje, by dostosować czas do rzeczywistej powierzchni, co jest niezbędne w każdej pracy budowlanej. Wnioskując, kluczowe jest posługiwanie się odpowiednimi wzorami i metodami oraz odpowiednie rozumienie proporcji, co jest fundamentalną umiejętnością w tej branży.

Pytanie 19

Jak powinno się przygotować podłoże z cegły rozbiórkowej do tynkowania, jeżeli jest zabrudzone sadzą i tłuszczem?

A. Zeszkrobać papierem ściernym

B. Nałożyć warstwę folii w płynie

C. Wyczyścić szczotką, a następnie spłukać wodą

D. Umyć wodą z detergentem

Odpowiedzi takie jak 'Oczyścić szczotką i zmyć wodą', 'Zeszlifować papierem ściernym' oraz 'Pokryć warstwą folii w płynie' nie są odpowiednie dla przygotowania podłoża z cegły rozbiórkowej z zabrudzeniami, jak sadza i tłuszcz. Oczyszczanie szczotką może być przydatne w przypadku luźnych zanieczyszczeń, jednak nie usuwa skutecznie tłustych plam czy osadów, które mogą nie tylko obniżyć przyczepność tynku, ale również prowadzić do późniejszych problemów z estetyką i trwałością wykończenia. Zeszlifowanie papierem ściernym, z kolei, dotyczy jedynie wygładzania powierzchni, a nie usuwania zanieczyszczeń chemicznych. Dodatkowo, może to prowadzić do uszkodzenia struktury cegły, co w konsekwencji wpływa na jej właściwości nośne i estetyczne. Natomiast pokrycie podłoża folią w płynie jest techniką stosowaną w celu zabezpieczenia przed wilgocią, ale nie eliminuje zanieczyszczeń. Takie niepoprawne podejścia mogą prowadzić do poważnych błędów w procesie tynkowania, co skutkuje koniecznością kosztownych napraw lub ponownego tynkowania. Kluczowe jest, aby przed nałożeniem tynku, podłoże było dokładnie oczyszczone, co jest zgodne z ogólnie przyjętymi standardami w branży budowlanej, które postulują przygotowanie podłoża w celu zapewnienia optymalnej przyczepności i trwałości wykonanego wykończenia.

Pytanie 20

Grupa złożona z 6 pracowników prowadziła prace rozbiórkowe budynku przez 5 dni roboczych, każdego dnia pracując 8 godzin. Jaki był całkowity koszt robocizny, jeżeli cena za 1 roboczogodzinę wynosiła 10 zł?

A. 480 zł

B. 240 zł

C. 400 zł

D. 2 400 zł

Aby obliczyć całkowity koszt robocizny w tym przypadku, musimy najpierw ustalić całkowitą liczbę roboczogodzin przepracowanych przez brygadę. Znamy liczbę robotników, dni pracy oraz czas pracy w ciągu jednego dnia. Brygada składa się z 6 robotników, którzy pracowali przez 5 dni po 8 godzin dziennie. Możemy to obliczyć jako: 6 robotników * 5 dni * 8 godzin = 240 roboczogodzin. Następnie, aby uzyskać całkowity koszt robocizny, mnożymy liczbę roboczogodzin przez stawkę za 1 roboczogodzinę, która wynosi 10 zł. Zatem 240 roboczogodzin * 10 zł = 2400 zł. Prawidłowa odpowiedź to 2400 zł, co jest zgodne z praktykami w branży budowlanej, gdzie precyzyjne obliczenia kosztów robocizny są kluczowe dla efektywnego zarządzania budżetem projektu oraz ustalania stawek wynagrodzeń. Tego typu kalkulacje są powszechnie stosowane w ofertach przetargowych oraz w budżetowaniu projektów budowlanych, co pozwala na lepszą kontrolę kosztów oraz optymalizację wydatków.

Pytanie 21

Jakie będą wydatki na postawienie dwóch szczytowych ścian budynku, które mają wymiary 10,0 x 5,0 m, jeśli czas pracy wynosi 1,44 h/m2, a stawka godzinowa murarza wynosi 10 zł?

A. 1 440 zł

B. 560 zł

C. 1 220 zł

D. 720 zł

Podczas analizy błędnych odpowiedzi, należy zwrócić uwagę na kilka kluczowych aspektów, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków. Wiele osób może mylnie interpretować jednostki miary lub błędnie przeliczać powierzchnię ścian. Na przykład, jeśli ktoś pomyli jednostki i zamiast m2 zastosuje h, koszt robocizny wyjdzie znacznie niższy, co prowadzi do poważnych błędów w budżetowaniu projektu. Innym częstym błędem jest nieprawidłowe obliczenie całkowitego nakładu pracy. Zamiast poprawnie pomnożyć powierzchnię przez wartość nakładu pracy 1,44 h/m2, niektórzy mogą obliczyć to jako dodatkowy czas potrzebny na jedną ścianę, co również wpłynie na ostateczną kwotę. Warto również zwrócić uwagę na to, że nieprawidłowe odczytanie stawek godzinowych murarzy lub pominięcie dodatkowych kosztów materiałowych może prowadzić do błędnych kalkulacji. Dobry inżynier budowlany powinien znać zasady obliczania kosztów i nakładów pracy, a także umieć stosować standardowe wzory i metody, aby uniknąć takich pułapek. W praktyce, błędy te można zminimalizować poprzez staranne przygotowanie przed przystąpieniem do budowy, co w dłuższej perspektywie oszczędza czas i pieniądze.

Pytanie 22

Przedstawione na rysunku narzędzie, które służy do przycinania twardych bloków wapienno-piaskowych, to

A. piła.

B. strug.

C. gilotyna.

D. prowadnica.

Wybierając odpowiedzi takie jak "piła", "strug" czy "prowadnica", można łatwo popełnić błąd w zrozumieniu funkcji i zastosowania tych narzędzi. Piła, na przykład, jest używana głównie do przecinania drewna lub innych miękkich materiałów, a jej mechanizm opiera się na ruchu tnącym, co nie nadaje się do precyzyjnego cięcia twardych bloków kamiennych. Strugi są narzędziami, które służą do wygładzania powierzchni drewna, co również nie ma zastosowania w kontekście cięcia kamieni. Prowadnica, z kolei, jest elementem wspierającym inne narzędzia, ale sama w sobie nie jest narzędziem tnącym. Wybór nieodpowiednich narzędzi może prowadzić do nieefektywnego procesu obróbczy oraz niskiej jakości wykończenia. Często mylenie funkcji narzędzi wynika z braku zrozumienia ich specyfiki oraz zastosowania w odpowiednich branżach. Dlatego kluczowe jest, aby przed podjęciem decyzji o użyciu konkretnego narzędzia, dokładnie przeanalizować ich funkcje oraz przeznaczenie, co pozwoli uniknąć typowych pułapek wynikających z mylnego postrzegania możliwości różnych urządzeń.

Pytanie 23

Jakiego typu tynkiem jest tynk kategorii 0 nazywany "rapowany"?

A. Wyborowym

B. Surowym

C. Zwykłym

D. Specjalistycznym

Tynk surowy, znany również jako tynk rapowany, jest tynkiem kategorii 0, który charakteryzuje się minimalnym przetworzeniem i brakiem dodatkowych dodatków chemicznych, co sprawia, że jest przyjazny dla środowiska. Tynki surowe są stosowane głównie w obiektach, gdzie estetyka powierzchni nie jest kluczowa, a głównym celem jest ochrona konstrukcji budynku przed wpływem wilgoci oraz innych czynników atmosferycznych. Dzięki swojej naturalnej strukturze, tynki te pozwalają na swobodne oddychanie murów, co z kolei przyczynia się do regulacji wilgotności w pomieszczeniach. W praktyce, tynk surowy jest często stosowany w budownictwie ekologicznym oraz w renowacji obiektów zabytkowych, gdzie zachowanie oryginalnych materiałów i technik budowlanych jest szczególnie ważne. Ponadto, tynk rapowany zapewnia dobrą przyczepność do późniejszych warstw wykończeniowych, co czyni go wszechstronnym rozwiązaniem w pracach budowlanych.

Pytanie 24

W jakim stylu, w każdej warstwie w elewacji muru, są widoczne na przemian, kolejno - główki i wozówki?

A. Holenderskim

B. Śląskim

C. Amerykańskim

D. Polskim

Wiązanie polskie to ciekawy sposób układania cegieł w mury, gdzie naprzemiennie kładzie się główki i wozówki. Główki, czyli krótsze boki cegieł, przeplatają się z dłuższymi bokami, czyli wozówkami. Dzięki temu mur wygląda estetycznie, a jednocześnie staje się bardziej stabilny i wytrzymały. Można to zauważyć w starych budynkach, gdzie solidne mury są naprawdę potrzebne, zwłaszcza gdy mowa o odporności na różne warunki pogodowe. Układając cegły w ten sposób, równomiernie rozkładamy obciążenia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie. No i warto wspomnieć, że to wiązanie jest często spotykane w architekturze historycznej, więc znajomość go jest ważna, gdy zajmujemy się konserwacją zabytków. Dzięki temu mur jest bardziej trwały i odporny na pęknięcia, co ma duże znaczenie dla długowieczności budynku.

Pytanie 25

W nadprożu Kleina o rozpiętości ponad 150 cm, którego fragment przedstawiono na rysunku, cegły układa się

A. wozówkowo na płask.

B. na rąb stojący.

C. główkowo na płask.

D. na rąb leżący.

Wybór opcji innej niż "na rąb stojący" w kontekście układania cegieł w nadprożu Kleina prowadzi do kilku istotnych nieporozumień. Układanie cegieł na rąb leżący lub główkowo na płask stwarza ryzyko osłabienia konstrukcji nadproża, zwłaszcza przy większych rozpiętościach. Cegły ułożone na rąb leżący mają mniejszą powierzchnię kontaktu z pozostałymi cegłami oraz podłożem, co może prowadzić do powstawania niekorzystnych naprężeń i w konsekwencji do pęknięć. Taki błąd w układzie może skutkować nieefektywnym przenoszeniem obciążeń, a także zwiększa ryzyko zjawiska zwanego rysowaniem nadproża, co jest szczególnie niebezpieczne w budynkach, w których nadproża pełnią kluczową rolę w rozkładzie obciążeń. Cegły układane na rąb stojący są bardziej odporne na siły działające w pionie, co jest fundamentalne przy większych otworach. Ponadto, nieprawidłowe układanie cegieł może być sprzeczne z przepisami budowlanymi i normami, takimi jak Eurokod 6, które jasno określają wymagania dotyczące konstrukcji murowanych. Dlatego też, ważne jest, aby projektanci i wykonawcy budowlani stosowali odpowiednie metody układania cegieł, aby zapewnić bezpieczeństwo i trwałość całej konstrukcji.

Pytanie 26

Jaką minimalną długość powinno mieć oparcie nadproża L19 na murze?

A. 22 cm

B. 6 cm

C. 10 cm

D. 19 cm

W przypadku długości oparcia nadproża, istotne jest, aby uwzględnić nie tylko minimalne wymagania, ale również całokształt aspektów technicznych. Odpowiedzi na poziomie 6 cm, 19 cm, czy 22 cm są w dużej mierze nieadekwatne do obowiązujących norm. Wybór długości 6 cm jest zdecydowanie zbyt mały, co naraża konstrukcję na niebezpieczeństwo przełamania pod wpływem obciążeń. Praktyka budowlana zaleca znacznie większe wartości, aby zapewnić odpowiednią stabilność. Z kolei 19 cm i 22 cm jako długości oparcia są również niewłaściwe, ponieważ mogą prowadzić do nadmiernego obciążenia ścian, co z kolei może skutkować niepożądanymi efektami, takimi jak pęknięcia ścian czy osiadanie budynku w dłuższej perspektywie. Zbyt duża długość oparcia może także skutkować nieefektywnym przenoszeniem obciążeń, co jest sprzeczne z zasadami ekonomicznego projektowania. W praktyce, kluczowe jest przestrzeganie standardów dotyczących długości oparcia, które pomagają zminimalizować ryzyko uszkodzeń i zwiększają trwałość konstrukcji. Podsumowując, zrozumienie zasad projektowania nadproży oraz ich prawidłowego oparcia jest niezbędne dla każdego inżyniera budowlanego, aby unikać błędów, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji w budownictwie.

Pytanie 27

Do czego jest używana poziomica wężowa?

A. Do określania zewnętrznej krawędzi warstw muru

B. Do sprawdzania pionowości murowanej ściany

C. Do wyznaczania i przenoszenia poziomu murowanej ściany na odległość

D. Do kontrolowania grubości muru w ścianie

Poziomica wężowa to naprawdę przydatne narzędzie, które pozwala na precyzyjne wyznaczanie poziomu murowanych ścian. Działa na zasadzie hydrostatyki, co oznacza, że woda w rurce ustawia się na równym poziomie, niezależnie od tego, jak trzymamy poziomicę. To mega ważne, zwłaszcza przy dużych budowach, gdzie precyzja ma kluczowe znaczenie. Czasem tradycyjne poziomice nie są wystarczające, szczególnie w trudnym terenie. Dobrze jest wiedzieć, że poziomica wężowa świetnie sprawdzi się przy ustawianiu fundamentów, bo dokładne przeniesienie poziomu z jednego miejsca na drugie zabezpiecza stabilność budowli. W branży budowlanej trzymanie się norm i dobrych praktyk to podstawa, żeby zbudować coś, co posłuży przez lata i będzie bezpieczne.

Pytanie 28

Zaprawę tynkarską produkowaną w zakładzie, oznaczoną symbolem R, wykorzystuje się do realizacji tynków

A. renowacyjnych

B. szlachetnych

C. izolujących cieplnie

D. jednowarstwowych zewnętrznych

Podczas analizy pozostałych odpowiedzi warto zwrócić uwagę na konkretne aspekty związane z ich zastosowaniem, które nie są zgodne z rzeczywistością. Tynki szlachetne, na przykład, są przeznaczone do uzyskania estetycznych i dekoracyjnych efektów, ale ich skład i właściwości różnią się od tynków renowacyjnych. Tynki te są często stosowane w nowoczesnym budownictwie, gdzie kluczowe jest podkreślenie walorów estetycznych budynku, a niekoniecznie jego historycznej wartości. Z kolei tynki izolujące cieplnie służą głównie do poprawy efektywności energetycznej budynku, co nie ma zastosowania w kontekście renowacji, gdzie istotne jest zachowanie oryginalnej struktury. Ponadto, jednowarstwowe tynki zewnętrzne to technologia, która jest stosowana do szybkiego i efektywnego zaczynania nowych budynków, co jest inne od celów renowacyjnych. Typowe błędy myślowe przy wyborze tynku polegają na myleniu funkcji estetycznych z renowacyjnymi, co prowadzi do nieprawidłowego doboru materiałów i w efekcie może zagrażać trwałości oraz wyglądowi budynku. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy rodzaj tynku ma swoje specyficzne właściwości i przeznaczenie, które powinny być dostosowane do wymagań konkretnego projektu budowlanego.

Pytanie 29

Które z poniższych właściwości materiałów budowlanych uznajemy za cechy mechaniczne?

A. Twardość

B. Nasiąkliwość

C. Porowatość

D. Gęstość

Gęstość to właściwość fizyczna materiału, która odnosi się do masy jednostkowej objętości. Choć jest to istotna cecha, nie klasyfikuje się jej jako cechy mechanicznej. Gęstość wpływa na inne aspekty, takie jak izolacyjność czy nośność materiałów, ale nie jest bezpośrednio związana z ich zachowaniem pod wpływem sił mechanicznych. Nasiąkliwość to zdolność materiału do wchłaniania wody, co jest szczególnie istotne w kontekście materiałów budowlanych narażonych na działanie wilgoci. Wysoka nasiąkliwość może prowadzić do osłabienia struktury i zwiększenia ryzyka korozji, ale nie jest związana z wytrzymałością mechaniczną materiału. Porowatość natomiast definiuje ilość porów w materiale i wpływa na jego cechy termoizolacyjne oraz akustyczne, jednak również nie jest cechą mechaniczną. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to mylenie właściwości fizycznych z mechanicznymi, co może wynikać z braku zrozumienia definicji tych terminów w kontekście budownictwa. Wiedza o różnicy między tymi pojęciami jest kluczowa dla inżynierów i architektów, aby prawidłowo dobierać materiały i zapewniać trwałość oraz bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 30

Izolację poziomą w budynku bez piwnicy powinno się wykonać

A. pod fundamentem i na górnej powierzchni ściany fundamentowej

B. pod fundamentem i na poziomie podłogi na gruncie

C. na górnej powierzchni fundamentu i na poziomie terenu

D. na górnej powierzchni fundamentu i na górnej powierzchni ściany fundamentowej

Realizacja izolacji na poziomie ławy fundamentowej jest kluczowym elementem zapewnienia właściwej ochrony budynku przed skutkami działania wód gruntowych. Wybór niewłaściwego miejsca dla wykonania izolacji, tak jak sugeruje pierwsza odpowiedź, może prowadzić do nieefektywnej ochrony. Izolacja pod ławą fundamentową nie jest wystarczająca, aby zablokować przenikanie wilgoci, ponieważ woda może gromadzić się w innych obszarach fundamentu, co prowadzi do zjawisk takich jak podsiąkanie wody. Z kolei umiejscowienie izolacji na wysokości poziomu terenu, jak w przypadku trzeciej odpowiedzi, stwarza ryzyko, że woda opadowa lub gruntowa z łatwością przedostanie się do wnętrza budynku, powodując uszkodzenia konstrukcji i problemy z wilgocią. Odpowiedź dotycząca izolacji na wysokości podłogi na gruncie jest również błędna, ponieważ nie uwzględnia praktyczne aspekty zarządzania wodami gruntowymi w danym miejscu. Właściwe podejście powinno opierać się na zasadach hydroizolacji fundamentów, które wskazują na konieczność zabezpieczenia zarówno ławy, jak i ścian fundamentowych w celu stworzenia skutecznej bariery przed wodą. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla zachowania trwałości budynku oraz bezpieczeństwa jego użytkowników.

Pytanie 31

Zgodnie z zaleceniami producenta, aby przygotować 25 kg gotowej zaprawy murarskiej, potrzeba 4 dm3 wody. Jaką ilość wody należy wykorzystać do przygotowania 100 kg zaprawy?

A. 16 litrów

B. 100 litrów

C. 4 litry

D. 25 litrów

Wielu użytkowników może błędnie interpretować proporcje związane z ilością wody potrzebnej do rozrobienia zaprawy murarskiej. Na przykład, wybór 100 litrów jest rażąco przesadzony, ponieważ sugeruje, że do 100 kg zaprawy potrzeba czterokrotności ilości wody, co w rzeczywistości jest niemożliwe i niezgodne z danymi dostarczonymi przez producenta. Inną powszechną pomyłką jest obliczenie na podstawie 4 litrów, co wskazuje na nieprawidłowe zrozumienie jednostek miary lub proporcji. Woda odgrywa kluczową rolę w procesie wiązania zaprawy, a jej nieodpowiednia ilość może prowadzić do problemów strukturalnych w budowie. Zaprawy murarskie powinny być zawsze przygotowywane zgodnie z zaleceniami producenta, aby zapewnić optymalne właściwości mechaniczne i trwałość. Często popełnianym błędem jest także mylenie jednostek miary; 4 dm3 to 4 litry, a nie 4 kg, co również może prowadzić do nieprawidłowych obliczeń. Właściwe stosowanie proporcji w budownictwie opiera się na ścisłych zasadach, które są istotne dla zachowania jakości i bezpieczeństwa konstrukcji. Kluczowe jest zrozumienie, jak różne czynniki, takie jak temperatura, jakość używanej wody oraz dokładność pomiarów, mogą wpłynąć na końcowy efekt pracy.

Pytanie 32

Na podstawie informacji podanych w tabeli określ minimalną grubość tynku mozaikowego, wykonanego produktem MAJSTERTYNK MOZAIKOWY odmiany gruboziarnistej

Wyciąg z opisu stosowania masy tynkarskiej
L.p.	Rodzaj masy tynkarskiej	Minimalna grubość wyprawy [mm]	Orientacyjne zużycie na 1 m² wyprawy [kg]
1	2	3	4
1.	MAJSTERTYNK AKRYLOWY BARANEK odmiany
	1,0	1,0	1,9
	1,5	1,5	2,6
	2,0	2,0	3,0
	2,5	2,5	3,6
2.	MAJSTERTYNK AKRYLOWY KORNIK odmiany
	za	1,5	2,6
	2,0	2,0	3,0
	2,5	2,5	3,7
	3,0	3,0	4,2
3.	MAJSTERTYNK MOZAIKOWY odmiany:
	drobnoziarnisty	2,0	3,0
	średnioziarnisty	3,0	4,0
	gruboziarnisty	4,0	5,0

A. 5,0 mm

B. 3,0 mm

C. 2,0 mm

D. 4,0 mm

Wybierając grubość tynku mozaikowego, nie można kierować się jedynie intuicją lub przypuszczeniami. Odpowiedzi, które wskazują na mniejsze grubości, takie jak 5,0 mm, 3,0 mm czy 2,0 mm, są nieprawidłowe z kilku kluczowych powodów. Przede wszystkim, grubość tynku ma fundamentalne znaczenie dla jego funkcji. Tynki o zbyt małej grubości mogą nie tylko nie spełniać norm estetycznych, ale także prowadzić do poważnych problemów technicznych, takich jak osłabienie struktury, zwiększone ryzyko pęknięć, a także niewystarczająca ochrona przed czynnikami atmosferycznymi. Tynk o grubości 5,0 mm może być nadmierny, co nie jest zgodne z wytycznymi, podczas gdy 3,0 mm i 2,0 mm są znacznie poniżej zalecanego minimum, co może skutkować błędnymi interpretacjami właściwości materiału. Dodatkowo, warto zwrócić uwagę na to, że każdy produkt budowlany, w tym tynki, podlega normom technicznym, które jasno określają wymogi dotyczące ich użycia. Użycie grubości niezgodnych z zaleceniami producenta stwarza ryzyko nie tylko obniżenia jakości końcowego wykończenia, ale także może narazić inwestycje na dodatkowe koszty związane z naprawą i konserwacją. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie, że każda decyzja dotycząca grubości tynku musi być oparta na solidnych podstawach technicznych oraz standardach, które zapewniają zarówno estetykę, jak i funkcjonalność budynku.

Pytanie 33

Fabrycznie przygotowane tynki akrylowe w pojemnikach wymagają przed zastosowaniem

A. wymieszania z wodą

B. dodania utwardzacza

C. wymieszania bez dodatków

D. dodania pigmentu

Dodawanie utwardzacza do tynków akrylowych jest niewłaściwe, ponieważ te produkty są już zoptymalizowane do użycia w formie gotowej i nie wymagają dodatkowego utwardzenia. Utwardzacze są często stosowane w systemach epoksydowych czy poliuretanowych, gdzie ich rola polega na przyspieszaniu procesu utwardzania materiału. W przypadku tynków akrylowych, ich skład chemiczny został zaprojektowany tak, aby zapewnić odpowiednią twardość i elastyczność bez dodatkowych modyfikacji. Również dodawanie wody do tynków akrylowych może prowadzić do zmniejszenia ich lepkości oraz właściwości przyczepnych, co jest przeciwwskazane w zastosowaniach budowlanych. Woda może wprowadzać zmiany w proporcjach substancji czynnych, co negatywnie wpłynie na końcowy efekt oraz trwałość powłok. Dodawanie pigmentu przed użyciem jest również niewskazane, ponieważ tynki akrylowe są często już pigmentowane w procesie produkcyjnym, a dodatkowe ilości pigmentu mogą prowadzić do niejednorodności koloru oraz zmiany właściwości aplikacyjnych. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie zaleceń producenta dotyczących przygotowania i stosowania tynków akrylowych, aby uniknąć powszechnych błędów, które mogą wpłynąć na jakość i trwałość wykonania.

Pytanie 34

Ile zaprawy do cienkowarstwowego murowania należy zastosować przy budowie ściany o wymiarach 3 m × 12 m z bloczków Silka Tempo o szerokości 24 cm, jeżeli zużycie zaprawy dla muru o tej grubości wynosi 1,2 kg na 1 m²?

A. 10,4 kg

B. 43,2 kg

C. 28,8 kg

D. 86,4 kg

Aby obliczyć ilość zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania ściany o wymiarach 3 m × 12 m, najpierw musimy obliczyć powierzchnię ściany. Powierzchnia ta wynosi 3 m × 12 m = 36 m². Znając zużycie zaprawy wynoszące 1,2 kg na 1 m², możemy obliczyć całkowitą ilość zaprawy: 36 m² × 1,2 kg/m² = 43,2 kg. To obliczenie opiera się na standardach budowlanych, które zalecają przestrzeganie określonych wartości zużycia materiałów w zależności od ich grubości i rodzaju. W praktyce, odpowiednie obliczenia pozwalają uniknąć niedoborów materiałów podczas budowy oraz zapewniają odpowiednią jakość muru. Warto również pamiętać, że różne rodzaje zaprawy mogą mieć różne właściwości, co wpływa na ich zużycie, dlatego zawsze warto posiłkować się danymi producenta. Wymagania te są szczególnie istotne w przypadku budowy obiektów, gdzie precyzyjne obliczenia mają kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i trwałości konstrukcji.

Pytanie 35

Ile pojemników zawierających 25 kg tynku cienkowarstwowego akrylowego będzie potrzebnych do pokrycia dwóch ścian osłonowych budynku o wymiarach 12 m × 8 m każda, jeżeli zużycie wynosi 3,5 kg na 1 m² powierzchni ściany?

A. 14 pojemników

B. 42 pojemniki

C. 28 pojemników

D. 27 pojemników

Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia obliczeń związanych z powierzchnią ścian lub zużyciem tynku. Na przykład, niektórzy mogą pomylić jednostki podczas obliczania powierzchni lub niewłaściwie zastosować współczynnik zużycia tynku. Często zdarza się, że użytkownicy pomijają istotny krok, jakim jest obliczenie całkowitej powierzchni ścian, co prowadzi do przyjęcia niepoprawnych wartości. Niektórzy mogą również zakładać, że ich doświadczenie w pracy z tynkiem pozwala im na intuicyjne oszacowanie materiałów, co jest podejściem nieoptymalnym, ponieważ każda aplikacja jest unikalna. Również błędy w zaokrąglaniu mogą skumulować się i prowadzić do błędnych decyzji odnośnie zakupu materiałów. W praktyce ważne jest, aby zawsze wykonywać precyzyjne obliczenia oraz uwzględniać straty materiałowe, a także różnice w zużyciu tynku, które mogą wystąpić w zależności od techniki aplikacji, stanu podłoża i warunków atmosferycznych. Ostatecznie, właściwe zrozumienie i zastosowanie matematyki oraz zasad chemii materiałów budowlanych jest kluczowe dla skutecznego i bezproblemowego przeprowadzenia prac budowlanych, co pozwala na uzyskanie trwałych i estetycznych efektów końcowych.

Pytanie 36

Na rysunku przedstawiono elementy rusztowania

A. warszawskiego.

B. rurowo-złączkowego.

C. na kozłach.

D. choinkowego.

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na rusztowanie choinkowe, rurowo-złączkowe lub na kozłach, jest wynikiem niezrozumienia podstawowych różnic pomiędzy tymi typami rusztowań. Rusztowanie choinkowe, na przykład, jest charakterystyczne dla prac, które wymagają wsparcia w formie bardziej zaawansowanej konstrukcji, często stosowane w trudniejszych warunkach terenowych, jednak jego cechy budowy diametralnie różnią się od tych, które można zauważyć na przedstawionym rysunku. Z kolei rusztowanie rurowo-złączkowe, które jest bardziej złożone pod względem konstrukcyjnym i wymaga specyficznych złączek, nie pasuje do prostoty i przejrzystości rusztowania warszawskiego. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru nieprawidłowej odpowiedzi obejmują niedostateczne zrozumienie najważniejszych zasad konstrukcji rusztowań oraz ich zastosowania w praktyce. Warto zwrócić uwagę, że każdy typ rusztowania ma swoje unikalne zastosowania, dostosowane do specyfiki prac budowlanych. Niezrozumienie tego może prowadzić do wyboru niewłaściwego rozwiązania, co w konsekwencji może wpłynąć na bezpieczeństwo i efektywność prac budowlanych. Przy dokonywaniu wyboru należy kierować się nie tylko wyglądem, ale także funkcjonalnością oraz zgodnością z powszechnie przyjętymi normami budowlanymi.

Pytanie 37

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ maksymalną odległość, w której należy wykonać szczeliny dylatacyjne w ścianie jednowarstwowej wymurowanej z pustaków ceramicznych, o spoinach pionowych niewypełnionych.

Rodzaj muru	Odległości L_d między szczelinami dylatacyjnymi (w metrach) w ścianach
	szczelinowych		jedno- lub dwuwarstwowych o spoinach pionowych
	warstwa zewnętrzna	warstwa wewnętrzna	wypełnionych	niewypełnionych
Z elementów ceramicznych	12	40	30	25
Z innych elementów murowych	8	30	25	20

A. 25 metrów.

B. 30 metrów.

C. 12 metrów.

D. 20 metrów.

Wybór innej odległości, jak 20, 12, czy 30 metrów, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasad projektowania konstrukcji z pustaków ceramicznych. Odległość 20 metrów, mimo że może wydawać się odpowiednia, nie uwzględnia faktu, że dylatacje mają na celu nie tylko kompensację rozszerzalności cieplnej, ale także kontrolę naprężeń, które mogą prowadzić do uszkodzeń. Z kolei odległość 12 metrów nie jest zalecana, ponieważ prowadziłaby do nadmiaru dylatacji, co może osłabić integralność strukturalną i zwiększyć koszty budowy. Zastosowanie odległości 30 metrów z kolei przekracza normy branżowe, co może skutkować poważnymi problemami konstrukcyjnymi, takimi jak pęknięcia i osiadanie. Ważne jest, aby w każdym projekcie uwzględnić specyfikę materiałów oraz warunki lokalne, zwracając uwagę na standardy takie jak PN-EN 1996-1-1, które jasno określają optymalne odległości dylatacyjne. Typowym błędem myślowym jest błędne zakładanie, że większa odległość zwiększa stabilność, podczas gdy w rzeczywistości może to prowadzić do przeciążenia konstrukcji i poważnych konsekwencji. Dlatego kluczowe jest oparcie się na danych zawartych w tabelach i normach, które są wynikiem badań i praktyki inżynierskiej.

Pytanie 38

Na której ilustracji przedstawiono chwytak do przenoszenia cegieł?

A. Na ilustracji 3.

B. Na ilustracji 1.

C. Na ilustracji 2.

D. Na ilustracji 4.

Ilustracja 2 przedstawia chwytak do przenoszenia cegieł, co czyni ją poprawną odpowiedzią w tym pytaniu. Chwytaki tego typu są niezwykle istotnym narzędziem w branży budowlanej, umożliwiającym szybki i efektywny transport cegieł z miejsca na miejsce. Ich konstrukcja opiera się na mechanizmie zaciskowym, który pozwala na pewne i bezpieczne uchwycenie cegły, co znacznie minimalizuje ryzyko uszkodzenia materiału oraz obrażeń pracowników. W praktyce, chwytaki do przenoszenia cegieł są często stosowane na placach budowy, gdzie zwiększają wydajność pracy, a także redukują czas potrzebny na transport ciężkich materiałów. Warto zaznaczyć, że zgodność z normami BHP oraz standardami pracy odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa podczas używania takich narzędzi. Właściwe techniki przenoszenia materiałów, jak również znajomość właściwości cegieł, to aspekty, które każdy pracownik budowlany powinien znać, aby efektywnie i bezpiecznie wykonywać swoje zadania.

Pytanie 39

Na którym rysunku przedstawiono strop Fert?

A. B.

B. D.

C. C.

D. A.

Strop Fert, jako nowoczesne rozwiązanie w budownictwie, często jest mylony z innymi typami stropów, jak na przykład stropami gęstożebrowymi lub stropami monolitycznymi. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że kluczową różnicą jest sposób współpracy prefabrykowanych elementów z wylewką betonową. W przypadku stropów gęstożebrowych, pomiędzy żebrami stosuje się wypełnienia, co nie zapewnia tak wysokiej nośności jak w systemie Fert. Ponadto, stropy monolityczne wymagają dłuższego czasu twardnienia i nie oferują elastyczności prefabrykacji, co może prowadzić do opóźnień w realizacji projektu. Typowe błędy w rozumieniu stropu Fert wynikają z nieznajomości jego cech charakterystycznych, jak wypustki, które są kluczowe dla uzyskania jednorodności konstrukcji. Odróżnienie stropu Fert od innych typów stropów jest istotne, ponieważ ma bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo i trwałość budynków. Dlatego, przy projektowaniu konstrukcji, warto zwracać uwagę na właściwości materiałów i standardy, takie jak PN-EN 1992, które regulują zasady projektowania stropów żelbetowych. Zrozumienie różnic pomiędzy poszczególnymi typami stropów jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnych wyników w realizacji projektów budowlanych.

Pytanie 40

Z informacji podanych w tabeli wynika, że aby otrzymać zaprawę cementowo-wapienną marki 5, należy 2 pojemniki wapna hydratyzowanego zmieszać z

Orientacyjny skład objętościowy zapraw cementowo-wapiennych
Marka zaprawy	z użyciem ciasta wapiennego	z użyciem wapna hydratyzowanego
1,5	1:1,5:8	1:1:9
3	1:1:7	1:1:6
5	1:0,3:4	1:0,5:4,5

A. 2 pojemnikami cementu i 12 pojemnikami piasku.

B. 2 pojemnikami cementu i 14 pojemnikami piasku.

C. 4 pojemnikami cementu i 18 pojemnikami piasku.

D. 4 pojemnikami cementu i 16 pojemnikami piasku.

Zrozumienie proporcji materiałów w budownictwie to naprawdę ważna sprawa, jeśli chcesz mieć trwałe zaprawy. W odpowiedziach faktycznie można znaleźć sporo typowych błędów, jak pomylenie proporcji. Dla zaprawy cementowo-wapiennej ta proporcja 1:0,5:4,5 jest naprawdę kluczowa i nie można jej zmieniać na własną rękę. Jeśli ktoś sugeruje mniej cementu albo za mało piasku, to może to prowadzić do poważnych problemów. Na przykład, jeśli użyjesz 2 pojemników cementu i 14 piasku, to zaprawa będzie znacznie słabsza, co może prowadzić do strukturalnych kłopotów. Wiele błędów wynika z niepełnego zrozumienia roli materiałów – cement jest najważniejszy dla wiązania mieszanki. Z drugiej strony, nadmiar piasku, jak w przypadku 16 pojemników, powoduje, że zaprawa staje się krucha, co też jest niezgodne z zasadami. Tak więc, grubość i płynność zaprawy to kluczowe rzeczy, żeby spełniała swoje zadanie. Lepiej więc trzymaj się standardów, jak PN-EN 998, żeby nie mieć później problemów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej