Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:20
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:25

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką technologię stosuje się do automatycznej identyfikacji i instalacji urządzeń?

A. HAL

B. NMI

C. AGP

D. PnP

HAL (Hardware Abstraction Layer) to warstwa abstrakcji sprzętowej, która umożliwia systemowi operacyjnemu interakcję z różnorodnym sprzętem, ale nie zajmuje się automatyczną identyfikacją i instalacją urządzeń. HAL odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu, że system operacyjny może działać na różnych platformach sprzętowych, ale jego funkcjonalność nie obejmuje automatyzacji procesów instalacyjnych. NMI (Non-Maskable Interrupt) to sygnał przerywający, który jest używany do zarządzania krytycznymi sytuacjami w systemie, jednak nie ma związku z automatycznym rozpoznawaniem urządzeń. Z kolei AGP (Accelerated Graphics Port) to interfejs do podłączania kart graficznych, który nie odnosi się do procesu identyfikacji i instalacji, lecz do komunikacji i transferu danych między kartą graficzną a płytą główną. Często mylone jest z PnP, gdyż oba terminy związane są z obsługą urządzeń, jednak ich funkcje są bardzo różne. Typowym błędem jest mylenie skrótów i ich zastosowań, co prowadzi do nieporozumień w zakresie technologii informatycznych. Właściwe zrozumienie tych technologii jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemami komputerowymi i urządzeniami peryferyjnymi.

Pytanie 2

W metodzie tworzenia kopii zapasowych według schematu Dziadek - Ojciec - Syn nośnik oznaczony jako "Ojciec" służy do tworzenia kopii zapasowej

A. dziennej

B. tygodniowej

C. rocznej

D. godzinnej

W strategii tworzenia kopii zapasowych Dziadek - Ojciec - Syn nośniki danych pełnią określone funkcje, gdzie nośnik oznaczony jako "Ojciec" jest przeznaczony do sporządzania kopii zapasowych w cyklu tygodniowym. Zgodnie z tą koncepcją, nośnik "Ojciec" ma za zadanie przechowywać dane zebrane w ciągu tygodnia, co pozwala na regularne archiwizowanie informacji w sposób systematyczny. Przyjęcie takiej strategii pozwala na efektywne zarządzanie danymi oraz ich ochronę, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania informacjami. Na przykład, zastosowanie strategii Dziadek - Ojciec - Syn jest korzystne w środowiskach, gdzie ważna jest dostępność danych i ich ochrona przed utratą. W przypadku awarii systemu możliwe jest szybkie przywrócenie danych z nośnika "Ojciec" sprzed tygodnia, co ogranicza straty do minimalnego okresu. Dobrą praktyką jest również dokumentowanie procesu tworzenia kopii zapasowych oraz harmonogramów, co ułatwia audyt i zarządzanie danymi.

Pytanie 3

Jaka jest maksymalna długość traktu dla transmisji danych przez światłowód jednodomowy w drugim oknie transmisyjnym? Przyjmij następujące parametry w bilansie mocy traktu:
moc nadajnika (P_nad1 — P_nad2) = -5 do 0 dBm
czułość odbiornika (P_odb1 — P_odb2) -25 do -7 dBm
sygnał w linii światłowodowej nie jest regenerowany.
Dodatkowe parametry zestawiono w tabeli.

Parametr	Wartość
Tłumienność łączna złączy rozłącznych i spajanych w trakcie	1 dB
Tłumienność jednostkowe włókna światłowodowego jednodomowego w II oknie transmisyjnym.	0,4 dB/km
Margines bezpieczeństwa (zapas mocy).	5 dB

A. 81,5 km

B. 10 km

C. 47,5 km

D. 150 km

Maksymalna długość traktu dla transmisji danych w światłowodzie jednomodowym w drugim oknie to 47,5 km. To jest fajna wartość, ale tylko w idealnych warunkach, czyli przy maksymalnej mocy nadajnika, która tutaj może wynosić 0 dBm, i minimalnej czułości odbiornika, na poziomie -25 dBm. W praktyce oznacza to, że sygnał może pokonać tę odległość, ale musi być spełnionych wiele warunków – tak jak uważam, że jest w każdej technologii. Jak projektujesz sieci światłowodowe, to musisz naprawdę ogarniać bilans mocy. Tutaj chodzi o to, by brać pod uwagę nie tylko moc sygnału, ale też tłumienie i straty na złączach. Można sięgnąć do standardów ISO/IEC czy ITU-T, które mówią, jakie maksymalne odległości są dozwolone. Wiedza o tych rzeczach jest super ważna, zwłaszcza w telekomunikacji, gdzie dostarczamy internet czy telewizję. Moim zdaniem, znajomość tych parametrów umożliwia inżynierom lepsze planowanie i wdrażanie systemów, które są nie tylko zgodne z wymogami, ale i spełniają oczekiwania osób, które z tych systemów korzystają.

Pytanie 4

Który element struktury GSM działa jako stacja bazowa, łącząca za pośrednictwem fal radiowych telefon (terminal mobilny) z całym systemem?

A. MSC (ang.Mobile Switching Centre)

B. BTS (ang. Base Transceiver Station)

C. HLR (ang.Home Location Register)

D. VLR (ang. Visitor Location Register)

BTS, czyli Base Transceiver Station, jest kluczowym elementem w architekturze systemu GSM, odpowiedzialnym za komunikację radiową z terminalami mobilnymi. BTS działa jako punkt łączący użytkowników z siecią, umożliwiając przesyłanie sygnału między telefonem a resztą systemu telekomunikacyjnego. Główne zadania BTS obejmują kodowanie, modulację oraz demodulację sygnałów, a także zarządzanie połączeniami w danym obszarze. Przykładowo, w mieście z dużym natężeniem ruchu telefonicznego, wiele BTS-ów jest rozmieszczonych w strategicznych lokalizacjach, aby zapewnić stabilną jakość połączeń i minimalizować zasięg martwych stref. W standardach GSM, BTS jest współdzielona z innymi elementami, takimi jak BSC (Base Station Controller), co umożliwia efektywne zarządzanie zasobami radiowymi. Dobrą praktyką projektową jest optymalizacja rozmieszczenia BTS-ów, aby zapewnić najlepszą jakość usług i zysk energetyczny, co jest istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju infrastruktury telekomunikacyjnej.

Pytanie 5

W standardzie V.29, używanym do przesyłania danych za pomocą faksmodemów, zastosowano modulację

A. 8DPSK

B. QAM/DPSK

C. QAM/TCM

D. FSK

Wybierając inne metody modulacji, jak FSK, 8DPSK czy QAM/TCM, niestety nie wpisujemy się w zasady V.29, co może wprowadzać zamieszanie. FSK to prostsza metoda modulacji, która nie korzysta z różnic w amplitudzie, więc nie przesyła tyle danych co QAM/DPSK. Do tego FSK jest bardziej wrażliwa na zakłócenia, przez co nie nadaje się zbytnio do zastosowań, gdzie jakość jest kluczowa. Z kolei 8DPSK dodaje złożoności, bo przesyła więcej bitów na symbol, ale to też nie jest zgodne z wymaganiami V.29, który stawia na stabilność. A QAM/TCM to bardziej zaawansowana technika, ale nie ma bezpośredniego związku z V.29. Często ludzie mylą te metody, myśląc, że im więcej poziomów modulacji, tym lepsza wydajność, ale tak nie jest. W rzeczywistości, wybór metody modulacji powinien zależeć od wymagań danego standardu i warunków transmisji, a w przypadku V.29 jednoznacznie wskazuje na QAM/DPSK jako najlepsze rozwiązanie.

Pytanie 6

Aby użytkownik mógł korzystać z opcji sygnalizacji tonowej, konieczne jest włączenie obsługi usługi oznaczonej skrótem dla jego konta

A. CONF

B. MCID

C. DTMF

D. CLIR

DTMF, czyli Dual-Tone Multi-Frequency, to taki standard, co się przydaje w telekomunikacji. Dzięki niemu możemy przesyłać dźwięki z klawiatury telefonu. Każdy klawisz na tej klawiaturze wydaje dwa różne tony, które systemy telefoniczne potrafią rozpoznać. Jak włączysz DTMF na swoim koncie, to masz dostęp do różnych usług, jak np. wybieranie numerów do interaktywnych systemów, zarządzanie kontem czy bankowość telefoniczna. Fajnym przykładem jest nawigacja w systemie IVR, gdzie można wybierać odpowiedzi, naciskając klawisze. Używanie DTMF w telekomunikacji jest zgodne z normami ITU-T, które ustalają, jak powinny działać sygnały w sieciach telefonicznych. Tak więc włączenie DTMF to klucz do korzystania z nowoczesnych funkcji komunikacyjnych.

Pytanie 7

Aliasing to

A. zjawisko występowania w sygnale analogowym odtworzonym z sygnału cyfrowego komponentów o nieprawidłowych częstotliwościach

B. okresowy zbiór próbek widma sygnału

C. przekształcenie przypisujące sygnałowi dyskretnemu określoną wartość

D. operacja mnożenia sygnału przez okno czasowe

Aliasing to zjawisko, które występuje, gdy sygnał cyfrowy jest próbkowany z częstotliwością, która nie spełnia kryteriów Nyquista. W wyniku tego procesu, składowe sygnału o wyższych częstotliwościach mogą być błędnie interpretowane jako składowe o niższych częstotliwościach w sygnale analogowym. Powoduje to zniekształcenia w odtwarzanym sygnale, które mogą znacząco wpłynąć na jakość dźwięku lub obrazu. W praktyce, aby uniknąć aliasingu, konieczne jest stosowanie filtrów dolnoprzepustowych przed próbkowaniem, co pozwala na usunięcie wysokich częstotliwości, które mogłyby spowodować zniekształcenia. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być przetwarzanie dźwięku, gdzie przed zamianą sygnału analogowego na cyfrowy stosuje się odpowiednie filtry, aby zapewnić, że tylko te częstotliwości, które można poprawnie zarejestrować, są uwzględnione. Znajomość aliasingu jest kluczowa w branżach zajmujących się przetwarzaniem sygnałów, takich jak audio, wideo oraz telekomunikacja, gdzie stosowanie standardów takich jak AES (Audio Engineering Society) czy ITU (International Telecommunication Union) pomaga w zapewnieniu wysokiej jakości przetwarzania sygnałów.

Pytanie 8

Rutery dostępowe to sprzęt, który

A. stanowią granicę sieci dostawcy usług internetowych wyższego poziomu

B. stanowią granicę sieci dostawcy usług internetowych niższego poziomu

C. są instalowane w sieciach rdzeniowych

D. są używane przez klientów indywidualnych lub w niewielkich przedsiębiorstwach

Zauważyłem, że w alternatywnych odpowiedziach są pewne nieporozumienia dotyczące roli routerów w sieciach. Na przykład, routery dostępowe nie są używane w sieciach szkieletowych, które potrzebują bardziej zaawansowanych urządzeń z dużą przepustowością i skomplikowaną konfiguracją. W sieciach szkieletowych raczej korzysta się z routerów szeregowych, a nie z tych typowych dla domów czy małych biur. Mówiąc, że routery dostępowe są na brzegu sieci operatora ISP wyższego rzędu, to nie jest do końca prawda, bo te urządzenia obsługują klientów końcowych, a nie są operatorami. Więc w praktyce są bardziej związane z lokalnymi sieciami niż z infrastrukturą dużych operatorów. Sugerowanie, że działają na poziomie ISP niższego rzędu też jest błędne, bo routery dostępowe są projektowane dla zwykłych użytkowników. Często mylone są różne role urządzeń w sieciach, co prowadzi do złych wniosków na temat funkcji routerów. Zrozumienie tych różnic jest naprawdę istotne, żeby dobrze projektować i zarządzać sieciami.

Pytanie 9

Cechą wyróżniającą technikę komutacji łączy jest

A. wysoka jakość transmisji, stabilne parametry oraz trwały kanał komunikacyjny

B. możliwość identyfikacji uszkodzonych pakietów

C. możliwość eliminacji błędnych ramek w węzłach komutacyjnych

D. stała długość komutowanych ramek

Wysoka jakość transmisji, stałe parametry oraz trwały kanał komunikacyjny to kluczowe cechy techniki komutacji łączy, które umożliwiają efektywne zarządzanie ruchem danych w sieciach telekomunikacyjnych. Komutacja łączy pozwala na zestawienie i utrzymanie połączeń na czas potrzebny do przesłania danych, co efektywnie zapewnia stabilność i przewidywalność transmisji. Dzięki stałym parametrom, takim jak przepustowość czy opóźnienia, użytkownicy mogą korzystać z usług, takich jak telefonia stacjonarna czy transmisje wideo, które wymagają niezawodnych i spójnych warunków pracy. Przykładem zastosowania tej techniki jest komutacja w sieciach PSTN (Public Switched Telephone Network), gdzie przydzielane są dedykowane kanały dla rozmów telefonicznych, co wpływa na jakość i niezawodność połączeń. Zgodnie z dobrymi praktykami w inżynierii telekomunikacyjnej, zastosowanie komutacji łączy w odpowiednich scenariuszach jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości usług, co potwierdzają standardy ITU-T.

Pytanie 10

Związek częstotliwości f [Hz] z okresem T[s] sygnału o charakterze okresowym przedstawia wzór

A. f = 1/T

B. f = 10*T

C. f = 10/T

D. f = 1*T

Wybór odpowiedzi, które nie opierają się na poprawnej zależności między częstotliwością a okresem, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego podstawowych zasad fali. Odpowiedzi takie jak f = 10*T i f = 1*T wprowadzają błędne pojęcia, które są sprzeczne z definicjami pojęć. W szczególności, pierwsza z tych odpowiedzi sugeruje, że częstotliwość wzrasta proporcjonalnie do okresu, co jest absolutnie nieprawidłowe. Dla sygnału okresowego, im dłuższy okres, tym mniejsza częstotliwość, a więc wzrost okresu oznacza spadek częstotliwości. Z kolei odpowiedź f = 1*T myli zasadę odwrotności, sugerując, że częstotliwość jest bezpośrednio proporcjonalna do okresu, co jest również niezgodne z definicjami z zakresu teorii fal i sygnałów. Dodatkowo, odpowiedź f = 10/T podaje niepoprawną formę, która może prowadzić do zamieszania w kontekście analizy sygnałów. Prawidłowe zrozumienie tej zależności jest kluczowe w wielu dziedzinach techniki, w tym w elektronice, telekomunikacji oraz akustyce, gdzie odpowiednie parametryzowanie sygnałów jest niezbędne do osiągnięcia zamierzonych rezultatów jakościowych.

Pytanie 11

Jakim materiałem jest liniowo związane napięcie elektryczne z natężeniem prądu elektrycznego?

A. Krzem

B. Polietylen

C. Miedź

D. Szkło

Miedź jest materiałem, który wykazuje liniową zależność pomiędzy napięciem elektrycznym a natężeniem prądu elektrycznego, co odzwierciedla prawo Ohma. Zgodnie z tym prawem, dla idealnego przewodnika, napięcie (U) jest proporcjonalne do natężenia prądu (I) według wzoru U = R * I, gdzie R to opór elektryczny. Miedź, jako jeden z najlepszych przewodników elektryczności, ma niską rezystancję, co sprawia, że jest powszechnie używana w przewodach elektrycznych, kablach oraz różnych komponentach elektronicznych. W praktyce, zastosowanie miedzi w instalacjach elektrycznych, takich jak okablowanie domowe czy przemysłowe, umożliwia efektywne przesyłanie energii elektrycznej, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i niezawodności systemów energetycznych. Dodatkowo, stosowanie miedzi w elektronice, w tym w produkcji układów scalonych, jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co wpływa na wydajność i długowieczność urządzeń. Dzięki tym właściwościom, miedź jest materiałem o kluczowym znaczeniu w inżynierii elektrycznej oraz elektronice.

Pytanie 12

Aby ustalić wartość parametru BER, należy zmierzyć liczbę błędnie odebranych bitów dla sygnałów cyfrowych w łączu ISDN. Pomiar ten musi trwać 24 godziny i powinien być przeprowadzony przy użyciu

A. miernika bitowej stopy błędów

B. oscyloskopu cyfrowego

C. woltomierza

D. reflektometru TDR

Zastosowanie reflektometru TDR, oscyloskopu cyfrowego czy woltomierza w celu pomiaru bitowej stopy błędów nie jest odpowiednie, ponieważ te urządzenia są zaprojektowane do innych celów. Reflektometr TDR służy do lokalizacji uszkodzeń w kablach oraz oceny ich stanu fizycznego poprzez analizę odbicia sygnału, co nie jest użyteczne w kontekście analizy błędów transmisji danych. Oscyloskop cyfrowy, choć potrafi wizualizować sygnały cyfrowe, nie dostarcza informacji o ilości błędnych bitów w długoterminowym pomiarze, co jest kluczowe dla oceny jakości łącza ISDN. Z kolei woltomierz mierzy napięcie, a nie integralność sygnału binarnego. Typowym błędem myślowym w takich przypadkach jest mylenie celów pomiarowych; użytkownicy mogą nie zdawać sobie sprawy, że sprzęt nieodpowiedni do analizy bitów nie dostarczy potrzebnych danych. Aby skutecznie ocenić jakość łącza cyfrowego, ważne jest używanie dedykowanych urządzeń, takich jak mierniki bitowej stopy błędów, które są zgodne z branżowymi standardami i protokołami. Niewłaściwy wybór sprzętu może prowadzić do błędnych wniosków i nieefektywności w diagnozowaniu problemów z siecią.

Pytanie 13

Obszar martwy tłumieniowy w reflektometrii

A. pojawia się przy każdym zarejestrowanym zdarzeniu i definiuje odległość zdarzenia od wyjścia reflektometru

B. określa odległość pomiędzy sygnałem o największej i najmniejszej wartości, którą można uzyskać przy użyciu reflektometru

C. pojawia się po każdym zarejestrowanym zdarzeniu i definiuje odległość od tego zdarzenia, w której urządzenie nie jest w stanie wykrywać żadnych nieprawidłowości linii

D. definiuje dystans od wyjścia reflektometru, w którym sprzęt nie może wykryć żadnego zdarzenia

Wiele błędnych koncepcji dotyczących strefy martwej tłumieniowej w pomiarach reflektometrycznych wynika z niepełnego zrozumienia tego zjawiska. Niektóre odpowiedzi mylą strefę martwą z innymi parametrami pomiarowymi, takimi jak odległość od wyjścia reflektometru. Strefa martwa nie jest ograniczona do miejsca od wyjścia urządzenia, ale odnosi się do obszaru, w którym sygnał jest niedostrzegalny z powodu interferencji sygnałów. Odpowiedzi sugerujące, że strefa martwa definiuje odległość od wyjścia reflektometru, są mylące, ponieważ nie uwzględniają, że sygnały mogą przemieszczać się w kablu i odbijać od różnych zdarzeń, dlatego istotne jest śledzenie ich od wyjścia aż do końca kabla. Strefa martwa tłumieniowa jest także często mylona z pojęciem tłumienia sygnału, które odnosi się do osłabienia sygnału przez medium. W rzeczywistości, strefa martwa jest efektem działania samego reflektometru, a nie właściwości kabla. Te błędne rozumienia mogą prowadzić do niewłaściwego interpretowania wyników pomiarów, co z kolei ma wpływ na decyzje operacyjne, takie jak konserwacja sieci czy diagnostyka uszkodzeń. Zrozumienie strefy martwej oraz jej wpływu na pomiary jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania technologii reflektometrycznych w praktyce.

Pytanie 14

Jaki prefiks maski powinien wybrać dostawca internetu, aby z adresu IPv4 74.0.0.0 /8 uzyskać dokładnie 32 podsieci?

A. /12

B. /13

C. /14

D. /11

Wybór niewłaściwego prefiksu maski może wynikać z nieporozumienia dotyczącego systemu adresacji IP i zasad tworzenia podsieci. Na przykład, odpowiedź /14 sugeruje, że dodaje się 6 bitów do oryginalnej maski, co w rzeczywistości prowadzi do utworzenia 64 podsieci (2^6 = 64), a nie 32, co wprowadza w błąd. Przeciwnie, wybór /12, który dodaje 4 bity, pozwoliłby na 16 podsieci (2^4 = 16), co również nie spełnia wymogu 32. Odpowiedź /11 oznaczałaby dodanie 3 bitów, co prowadziłoby do tylko 8 podsieci (2^3 = 8). Niezrozumienie, jak działa podział sieci, może prowadzić do sytuacji, w których sieci nie są wykorzystywane efektywnie, co ma negatywny wpływ na wydajność i bezpieczeństwo. W praktyce, kluczowe jest, aby dobrze zrozumieć, jak obliczać potrzebną liczbę bitów do podziału, a także jakie konsekwencje mają te decyzje dla całej struktury sieci. Zastosowanie odpowiednich zestawień w adresacji IP ma istotny wpływ na zarządzanie i kontrolę nad infrastrukturą sieciową, dlatego ważne jest, aby nie mylić maski sieciowej z ilością podsieci, które można z niej uzyskać.

Pytanie 15

Metoda filtrowania datagramów, stosowana do ochrony sieci lokalnej przed nieautoryzowanym dostępem z zewnątrz, to

A. switch

B. hub

C. modem

D. firewall

Firewall, czyli zapora sieciowa, jest kluczowym elementem bezpieczeństwa sieci lokalnej, którego zadaniem jest monitorowanie i kontrolowanie ruchu przychodzącego oraz wychodzącego na podstawie wcześniej określonych reguł bezpieczeństwa. Technika filtrowania datagramów polega na analizie nagłówków pakietów danych, co umożliwia blokowanie nieautoryzowanego dostępu z zewnątrz oraz ochronę przed różnymi rodzajami ataków, takimi jak skanowanie portów czy próby włamań. Przykładowo, w firmach często implementuje się zapory sieciowe, które pozwalają na tworzenie reguł dostępu do zasobów sieciowych, ograniczając dostęp do serwerów tylko dla zaufanych adresów IP. W praktyce, stosowanie firewalli zgodnie z branżowymi standardami, takimi jak ISO/IEC 27001, zapewnia, że organizacje są w stanie skutecznie zarządzać ryzykiem związanym z cyberzagrożeniami, co jest niezbędne w dobie rosnącej liczby incydentów bezpieczeństwa.

Pytanie 16

Zespół serwisowy ZO w centrali telefonicznej z elektronicznym systemem przełączającym realizuje

A. dopasowanie elektryczne sygnałów

B. komutację łączy abonentów

C. funkcje związane z sygnalizowaniem

D. połączenia między centralami

Rozważając inne odpowiedzi, można zauważyć, że niektóre z nich błędnie definiują rolę zespołu obsługowego w centrali telefonicznej. Choć połączenia międzycentralowe są istotnym aspektem funkcjonowania sieci telekomunikacyjnej, nie są bezpośrednio realizowane przez zespół ZO, który skupia się na procesach sygnalizacyjnych. Komutacja łączy abonenckich, choć ważna, jest bardziej związana z fizycznym zestawianiem połączeń niż z zarządzaniem sygnalizacją. To, co jest szczególnie mylące, to pojmowanie dopasowania elektrycznego sygnałów jako kluczowej funkcji zespołu ZO; w rzeczywistości, dopasowanie elektryczne dotyczy głównie aspektów technicznych dotyczących impedancji sygnałów, co jest inną dziedziną niż sygnalizacja. Warto zauważyć, że zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest kluczowe dla poprawnego rozpoznawania funkcji centrali telefonicznej. Zbyt często myli się sygnalizację z innymi procesami, co może prowadzić do nieporozumień w projektowaniu i wdrażaniu systemów telekomunikacyjnych. Aby poprawnie zrozumieć rolę zespołu obsługowego, należy zwrócić uwagę na standardy i procedury związane z sygnalizacją, które są fundamentem dla efektywnego i niezawodnego działania całej sieci telekomunikacyjnej.

Pytanie 17

Jak można ochronić komputer przed nieautoryzowanym dostępem z sieci lokalnej lub Internetu?

A. korzystając z Internetu, używać konta Gość

B. zainstalować oprogramowanie proxy oraz skaner online

C. zawsze pracować na koncie z uprawnieniami administratora

D. zainstalować i odpowiednio skonfigurować firewall

Zainstalowanie oprogramowania proxy i skanera online, chociaż może być przydatne w niektórych sytuacjach, nie jest wystarczającym zabezpieczeniem komputera przed niepożądanym dostępem. Oprogramowanie proxy działa jako pośrednik w komunikacji między użytkownikiem a Internetem, co może pomóc w ukrywaniu adresu IP oraz filtrowaniu treści. Jednak nie zapewnia ono pełnej ochrony przed atakami sieciowymi, które mogą być skierowane bezpośrednio do komputera. Co więcej, skanery online służą do identyfikowania zagrożeń, ale nie działają w czasie rzeczywistym, co oznacza, że nie chronią systemu przed bieżącymi atakami. Pracowanie zawsze na koncie z uprawnieniami administratora jest kolejnym błędem, ponieważ umożliwia potencjalnym atakującym dostęp do pełnych możliwości systemu operacyjnego, co zwiększa ryzyko poważnych szkód. Z kolei korzystanie z konta Gość podczas przeglądania Internetu, chociaż wydaje się ograniczone, nie jest skutecznym rozwiązaniem, ponieważ wiele złośliwych działań może obejść te ograniczenia. Każde z tych podejść ma swoje ograniczenia i nie daje wystarczającej ochrony. Dlatego kluczowym elementem zabezpieczenia komputera jest zainstalowanie i skonfigurowanie firewalla, który jest pierwszą linią obrony w przypadku zagrożeń z sieci.

Pytanie 18

Jeśli moc sygnału na początku łącza wynosi 1 000 mW, a na końcu 100 mW, to jaka jest tłumienność tego łącza?

A. 30 dB

B. 10 dB

C. 20 dB

D. 40 dB

Tłumienność łącza oblicza się na podstawie różnicy poziomów mocy sygnału na wejściu i wyjściu łącza. W tym przypadku moc sygnału na wejściu wynosi 1 000 mW, a na wyjściu 100 mW. Tłumienność (L) oblicza się ze wzoru: L = 10 * log10(Pin/Pout), gdzie Pin to moc na wejściu, a Pout to moc na wyjściu. Podstawiając wartości: L = 10 * log10(1000/100) = 10 * log10(10) = 10 * 1 = 10 dB. Tłumienność o wartości 10 dB oznacza, że sygnał został osłabiony dziesięciokrotnie w porównaniu do jego pierwotnej mocy. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w telekomunikacji, gdzie tłumienie sygnału wpływa na jakość transmisji. Przykłady zastosowania obejmują projektowanie systemów komunikacyjnych, w których kluczowe jest utrzymanie tłumienia na akceptowalnym poziomie, aby zapewnić odpowiednią jakość sygnału. W branży telekomunikacyjnej standardy, takie jak ITU-T G.652, określają maksymalne wartości tłumienia dla różnych typów światłowodów, aby zapewnić wydajną transmisję danych.

Pytanie 19

Standardowe interfejsy UNI (User Network Interface) oraz NNI (Network-to-Network Interface) są określone w standardzie

A. GSM (Global System for Mobile Communications)

B. ISDN (Integrated Services Digital Network)

C. ATM (Asynchronous Transfer Mode)

D. UMTS (Universal Mobile Telecommunications System)

Wybór odpowiedzi ISDN (Integrated Services Digital Network) nie jest właściwy, gdyż standardy interfejsów UNI i NNI nie są zdefiniowane w kontekście ISDN. ISDN to technologia, która umożliwia cyfrowe przesyłanie sygnałów telefonicznych oraz danych, a jej celem jest zapewnienie wyższej jakości usług telekomunikacyjnych w porównaniu do tradycyjnych systemów analogowych. Nie zawiera ona jednak specyfiki interfejsów między użytkownikami a siecią ani między różnymi sieciami. W przypadku GSM (Global System for Mobile Communications) mówimy o standardzie mobilnej komunikacji, który jest skoncentrowany na usługach głosowych i tekstowych, ale nie definiuje interfejsów UNI i NNI. UMTS (Universal Mobile Telecommunications System) to kolejny standard mobilny, który wprowadza szerokopasmowe transmisje danych, ale również nie odnosi się bezpośrednio do interfejsów UNI i NNI. Te odpowiedzi wskazują na typowe błędy myślowe związane z nieodróżnianiem technologii przesyłania danych od definicji konkretnych standardów interfejsów. Warto zwrócić uwagę, że zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla prawidłowego stosowania ich w praktyce oraz w kontekście współczesnych sieci telekomunikacyjnych.

Pytanie 20

Protokół, który określa, które porty przełącznika w sieci powinny być zablokowane, aby uniknąć tworzenia pętli rutingu w drugiej warstwie modelu OSI, to protokół

A. VTP (VLAN Trunking Protocol)

B. VPN (Virtual Private Network)

C. STP (Spanning Tree Protocol)

D. RTP (Real-time Transport Protocol)

Niektóre z zaproponowanych protokołów nie mają zastosowania w kontekście zarządzania pętlami rutingu w warstwie drugiej. Protokół VTP (VLAN Trunking Protocol) służy do zarządzania i propagowania informacji o VLAN-ach w sieci, co nie wpływa na eliminację pętli rutingowych. W rzeczywistości, VTP może być użyty w połączeniu z STP, ale nie jest samodzielnym rozwiązaniem do zapobiegania pętlom. VPN (Virtual Private Network) dotyczy tworzenia bezpiecznych tuneli w Internecie, zapewniając prywatność i bezpieczeństwo danych, lecz nie ma związku z problematyką pętli w warstwie drugiej. RTP (Real-time Transport Protocol) jest protokołem używanym do przesyłania danych w czasie rzeczywistym, na przykład w aplikacjach do transmisji audio i wideo, co również nie odnosi się do problematyki pętli w sieci. Wybierając odpowiedzi, ważne jest zrozumienie, że niektóre protokoły, mimo że są istotne w kontekście sieci, nie pełnią roli zapobiegającej pętli rutingowej i ich wybór może prowadzić do nieporozumień. Istotne jest, aby dobrze rozumieć, które protokoły są odpowiednie do danego problemu, aby uniknąć błędnych wniosków oraz zapewnić prawidłowe zarządzanie i konfigurację sieci.

Pytanie 21

Jaką licencję oprogramowania przypisuje się do płyty głównej danego komputera?

A. CPL

B. OEM

C. IPL

D. GNU

Licencje GNU, IPL oraz CPL nie odnoszą się do przypisania oprogramowania do konkretnego urządzenia, co jest istotnym punktem w kontekście omawianego pytania. Licencja GNU, znana z zasad wolnego oprogramowania, umożliwia użytkownikom swobodne używanie, modyfikowanie i rozpowszechnianie oprogramowania, jednak nie jest związana z konkretnym sprzętem. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest nieprawidłowe utożsamienie licencji z oprogramowaniem dostarczanym z urządzeniami. Oprogramowanie na licencji GNU, mimo że ma swoje zalety, nie jest przypisane do konkretnego komputera ani jego podzespołów, co czyni je niewłaściwym wyborem w tej sytuacji. Licencja IPL (IBM Public License) również nie dotyczy konkretnego sprzętu, a jej celem jest umożliwienie wolnego dostępu do kodu źródłowego, co nie wiąże się z ograniczeniami sprzętowymi. Z kolei CPL (Common Public License) jest podobna, umożliwiając współdzielenie kodu, ale nie ma zastosowania w kontekście przypisywania go do konkretnego urządzenia. Dlatego nieprawidłowe odpowiedzi wynikają z nieporozumienia dotyczącego zasadności przypisywania licencji w kontekście sprzętu, co jest kluczowe w zrozumieniu praktyk rynkowych i podejścia do licencjonowania oprogramowania.

Pytanie 22

Analogowy modem używany do synchronicznej transmisji przy prędkości 9600 bps korzysta z łącza stałego składającego się z 4 przewodów. Co to oznacza w kontekście modulacji?

A. QAM

B. FSK

C. TCM

D. PCM

Modulacja QAM (Quadrature Amplitude Modulation) jest techniką, która łączy w sobie modulację amplitudy i fazy sygnału, co pozwala na przesyłanie większej ilości informacji w danym paśmie częstotliwości. W kontekście modemu analogowego do transmisji synchronicznej z prędkością 9600 bps, zastosowanie modulacji QAM jest uzasadnione, ponieważ umożliwia efektywne wykorzystanie dostępnej szerokości pasma. W praktyce, QAM jest szeroko stosowane w technologiach komunikacyjnych, takich jak DSL, modemy kablowe i systemy bezprzewodowe. Dzięki możliwości przesyłania więcej niż jednego bitu informacji na cykl sygnału, QAM przyczynia się do zwiększenia wydajności transmisji danych. Standardy komunikacyjne, takie jak ITU-T G.992 (ADSL) czy DVB-S2 (transmisja satelitarna), wprowadzają i stosują QAM, co potwierdza jego znaczenie w branży telekomunikacyjnej. Zrozumienie i umiejętność implementacji technik QAM jest kluczowe dla specjalistów zajmujących się projektowaniem systemów komunikacyjnych.

Pytanie 23

Jakie polecenie w systemie Windows pozwala na aktywację lub dezaktywację usług systemowych?

A. msconfig.exe

B. wscui.cpl

C. sysdm.cpl

D. secpol.msc

Odpowiedź msconfig.exe jest jak najbardziej trafiona. To narzędzie, znane jako 'Konfiguracja systemu', jest super pomocne, jeśli chodzi o zarządzanie ustawieniami w systemie. Dzięki msconfig.exe można łatwo włączać i wyłączać różne usługi oraz programy, które startują razem z systemem. Moim zdaniem, to świetny sposób na pozbycie się zbędnych rzeczy, co może przyspieszyć działanie komputera. Często używa się go też do diagnozowania problemów z uruchamianiem Windowsa, więc to narzędzie naprawdę pomaga w szybkiej identyfikacji konfliktów między aplikacjami a systemem. Generalnie, jest to bardzo przydatne w zarządzaniu komputerem, bo daje dostęp do kluczowych ustawień i pozwala na wprowadzanie zmian z pełną świadomością ich skutków.

Pytanie 24

Przyciśnięcie cyfry "6" aparatu telefonicznego z wybieraniem tonowym powoduje, zgodnie z zamieszczonym w tabeli kodem "2(1/4)", wytworzenie tonu powstałego z nałożenia na siebie dwóch sinusoidalnych fal o częstotliwościach

Częstotliwość	1209 Hz	1336 Hz	1477 Hz	1633 Hz
697 Hz	1	2	3	A
770 Hz	4	5	6	B
852 Hz	7	8	9	C
941 Hz	*	0	#	D

A. 852 Hz i 1336 Hz

B. 770 Hz i 1477 Hz

C. 941 Hz i 1209 Hz

D. 697 Hz i 1633 Hz

Jak to działa? No więc, gdy wciśniesz cyfrę '6' na telefonie z wybieraniem tonowym, generuje dwa dźwięki: jeden o częstotliwości 770 Hz, a drugi 1477 Hz. To wynika z systemu DTMF, czyli Dual-Tone Multi-Frequency. Każda cyfra w tym systemie ma swoją parę tonów, co pozwala telefonowi łatwo zrozumieć, co wybrałeś. Te dźwięki pojawiają się w automatycznych systemach, jak bankowość telefoniczna czy infolinie. Właściwie rozumienie jak to działa jest ważne, zwłaszcza kiedy korzystasz z systemów, które się opierają na tych tonach. Dzięki temu korzystanie z nowoczesnych technologii komunikacyjnych staje się łatwiejsze.

Pytanie 25

W jakich jednostkach określa się przepustowość cyfrowego kanału?

A. LAI/s

B. Kc/s

C. kB/s

D. kb/s

Odpowiedzi 'kB/s', 'Kc/s' oraz 'LAI/s' są nieprawidłowe w kontekście definiowania przepustowości kanału cyfrowego, co jest kluczowym pojęciem w zakresie telekomunikacji i technologii informacyjnej. Odpowiedź 'kB/s' jest błędna, ponieważ odnosi się do kilobajtów na sekundę, co jest jednostką stosowaną do pomiaru wielkości danych, a nie ich przepustowości. Kilobajty to jednostka oznaczająca 8 kilobitów, co wprowadza nieporozumienie w kontekście szybkości transferu danych. Również 'Kc/s' nie jest standardową jednostką miary w dziedzinie komunikacji cyfrowej. W rzeczywistości, nie istnieje ogólnie przyjęta definicja dla 'Kc/s', co sprawia, że nie nadaje się do oceny przepustowości. Co więcej, 'LAI/s' (lokacyjny indeks aktywnieści) nie ma związku z pomiarami przepustowości w kontekście transmisji danych; jest to termin używany w zupełnie innych dziedzinach. Typowe błędy myślowe prowadzące do wybierania tych odpowiedzi polegają na pomieszaniu koncepcji dotyczących wielkości danych z ich przepustowością oraz braku znajomości standardów branżowych, które jasno definiują jednostki stosowane w telekomunikacji. Przepustowość kanału powinna być zawsze mierzona w bitach na sekundę, co zapewnia właściwe zrozumienie efektywności i wydajności ruchu sieciowego.

Pytanie 26

Baterie i akumulatory zużyte o masie nieprzekraczającej 5 kg

A. stanowią zwykłe odpady komunalne.

B. nie muszą być oddzielane.

C. muszą być utylizowane wyłącznie przez wyspecjalizowane przedsiębiorstwa.

D. można je wrzucać do zwykłych koszy na śmieci.

Zużyte baterie i akumulatory o masie do 5 kg muszą być utylizowane przez wyspecjalizowane firmy, ponieważ zawierają substancje chemiczne, które mogą być szkodliwe dla środowiska. Wiele z tych urządzeń zawiera metale ciężkie, takie jak ołów, kadm czy rtęć, które w przypadku niewłaściwego usunięcia mogą przedostać się do gleby i wód gruntowych, powodując długotrwałe zanieczyszczenie. W Polsce regulacje dotyczące zbierania i utylizacji odpadów zawierających baterie i akumulatory są określone w Ustawie z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach. Przykładem dobrych praktyk jest organizowanie punktów zbiórki odpadów, gdzie można oddać zużyte baterie. Wiele sklepów oraz lokalnych instytucji oferuje specjalne pojemniki, a także organizuje zbiórki, co wspiera recykling i właściwe zarządzanie tymi odpadami. Utylizacja przez wyspecjalizowane firmy zapewnia, że proces ten przebiega zgodnie z normami, minimalizując ryzyko negatywnego wpływu na środowisko.

Pytanie 27

Jak określa się przetwornik A/C, stosowany w systemach telekomunikacyjnych, w którym kluczową właściwością jest szybkość przetwarzania, a nie jakość?

A. Kompensacyjno-wagowy

B. Z podwójnym całkowaniem

C. Delta-sigma

D. Z przetwarzaniem bezpośrednim

Zastosowanie przetworników A/C z podwójnym całkowaniem może wydawać się odpowiednie w kontekście teleinformatyki, jednakże ich główną cechą jest złożoność oraz czas przetwarzania. Technologia ta wykorzystuje schemat wielokrotnego próbkowania, co pozwala na uzyskanie wysokiej precyzji, ale w praktyce prowadzi do wydłużenia czasu odpowiedzi systemu. To sprawia, że nie są one optymalne w aplikacjach, które wymagają błyskawicznych reakcji, jak w systemach telekomunikacyjnych czy w automatycznych systemach kontrolnych. Ponadto, przetworniki delta-sigma, choć znane z doskonałej jakości konwersji, są również skoncentrowane na osiągnięciu wysokiej precyzji, co jest sprzeczne z potrzebą szybkiego przetwarzania. Ich działanie opiera się na oversamplingu i filtracji, co z definicji wydłuża czas konwersji. Co więcej, przetworniki kompensacyjno-wagowe są używane głównie w aplikacjach wymagających wysokiej dokładności, co również nie wpisuje się w kontekst szybkości. W związku z tym, nieprawidłowe byłoby stosowanie tych technologii w systemach, gdzie liczy się czas reakcji. Typowe błędy myślowe wynikają z mylenia wyższej jakości konwersji z szybkością przetwarzania, co prowadzi do nieefektywnego doboru przetworników w ramach projektowania systemów teleinformatycznych.

Pytanie 28

Na podstawie oferty cenowej zaproponuj klientowi drukarkę o najniższych kosztach rocznej eksploatacji, drukującemu dziennie 200 stron przez 20 dni roboczych w miesiącu.

Oferta cenowa
Typ drukarki	Atramentowa A	Atramentowa B	Laserowa A	Laserowa B
Cena zakupu	200 zł	500 zł	1 000 zł	2 000 zł
Koszt atramentu/tonera	150 zł	120 zł	250 zł	500 zł
wydajność przy 5% pokryciu powierzchni	500	600	5 000	10 000
Koszt wymiany bębna			700 zł	1 000 zł
Wydajność bębna			20 000	100 000
Prędkość drukowania	do 7 stron/min.	do 10 stron/min.	do 14 stron/min.	do 17 stron/min.

A. Atramentowa B

B. Laserowa B

C. Atramentowa A

D. Laserowa A

Wybór drukarki atramentowej lub innej drukarki laserowej w kontekście najniższych kosztów eksploatacji jest często wynikiem nieprawidłowej analizy kosztów oraz wydajności. Drukarki atramentowe, mimo że na ogół tańsze w zakupie, zazwyczaj generują wyższe koszty w dłuższym okresie, zwłaszcza przy intensywnym użytkowaniu, jak w przypadku wydruku 200 stron dziennie. Koszty wymiany tuszy w atramentówkach mogą szybko przewyższyć cenę zakupu samego urządzenia. Co więcej, atramenty są mniej wydajne w porównaniu do tonerów w drukarkach laserowych, a przy dużych nakładach wydruków często dochodzi do potrzeby wymiany bębnów, co dodatkowo zwiększa koszty. Wybór nieodpowiedniej drukarki prowadzi również do obniżenia jakości wydruków i wydajności pracy, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu zasobami biurowymi. Kluczowe jest, aby przy podejmowaniu decyzji kierować się nie tylko ceną zakupu, ale także całkowitymi kosztami eksploatacji oraz specyfiką zadań, które będą realizowane na danym urządzeniu. Przed dokonaniem wyboru warto przeanalizować całkowity koszt użytkowania oraz przewidywaną wydajność, co pozwoli uniknąć ukrytych kosztów w przyszłości.

Pytanie 29

Która forma sygnalizacji abonenta jest realizowana poprzez przerwanie obwodu zawierającego urządzenie abonenta, łącze oraz wyposażenie centrali związane z tym łączem, a w niektórych sytuacjach, także zmianę kierunku przepływającego w nim prądu?

A. Poza szczeliną

B. W szczelinie

C. Prądem przemiennym

D. Prądem stałym

Odpowiedź "prądem stałym" jest prawidłowa, ponieważ sygnalizacja abonencka, realizowana przez przerywanie pętli, polega na wykrywaniu zmiany w obwodzie elektrycznym. W przypadku prądu stałego, zmiana kierunku płynącego prądu jest kluczowym elementem, który umożliwia detekcję stanu zajętości linii telefonicznej. Przy użyciu prądu stałego, centrala telefoniczna może łatwo rozpoznać, kiedy aparat jest w użyciu lub gdy występuje przerwa w połączeniu. Przykładem praktycznego zastosowania tego rozwiązania jest tradycyjna telefonia stacjonarna, gdzie sygnalizacja zajętości linii i dzwonienia odbywa się przy użyciu prądu stałego. W standardach telekomunikacyjnych, takich jak ITU-T, podkreśla się znaczenie prądu stałego w sygnalizacji dla zapewnienia niezawodności i dokładności detekcji stanów linii. Dobra praktyka w instalacjach telefonicznych polega na wykorzystywaniu prądu stałego do sygnalizacji, co zwiększa efektywność zarządzania połączeniami oraz minimalizuje ryzyko błędnej interpretacji stanu linii.

Pytanie 30

Jakie są wysokości orbit klasyfikowanych jako LEO (Low Earth Orbit)?

A. Od 500 do 50 000 km

B. Od 8 000 do 12 000 km

C. Od 500 do 2 000 km

D. W przybliżeniu 36 000 km

Odpowiedzi, które wskazują na wysokości powyżej 2 000 km, są niepoprawne, ponieważ satelity na tych orbitach znajdują się w kategoriach MEO (Medium Earth Orbit) lub GEO (Geostationary Earth Orbit). Na przykład, wysokość około 36 000 km dotyczy orbit geostacjonarnych, gdzie satelity utrzymują stałą pozycję nad Ziemią, co jest kluczowe dla pewnych zastosowań, takich jak telekomunikacja. Wysokości od 8 000 do 12 000 km również nie odpowiadają orbicie LEO, ponieważ satelity na tych wysokościach mają inne właściwości orbitalne. Wysokości powyżej 2 000 km, takie jak 50 000 km, są również błędne, ponieważ znacznie przekraczają standardowe zakresy dla satelitów operacyjnych, które są zazwyczaj ograniczone do LEO, MEO i GEO. Typowym błędem jest zatem mylenie różnych kategorii orbit, co prowadzi do nieporozumień w ocenie zastosowań technologii kosmicznych. Kluczowe jest zrozumienie różnicy między tymi orbitami oraz ich zastosowaniem w kontekście potrzeb misji kosmicznych. W praktyce, różnice te mają istotny wpływ na wybór odpowiednich satelitów do określonych zadań.

Pytanie 31

Które z elementów półprzewodnikowych nie mają złączy?

A. dioda prostownicza i dioda pojemnościowa

B. warystor i termistor

C. tranzystor bipolarny oraz tranzystor unipolarny

D. tyrystor oraz triak

Tyrystory i triaki to półprzewodniki, które potrzebują złącz p-n do działania. Tyrystor przewodzi prąd tylko jak dostanie impuls, a triak działa podobnie, ale przepuszcza prąd w obie strony. Oba te elementy są głównie do kontroli mocy, ale nie są bezzłączowe. Diody prostownicze z kolei, które mają też złącza p-n, prostują prąd zmienny na stały i to jest ważne w wielu obwodach. Dioda pojemnościowa, używana do modulacji sygnałów, także nie jest bezzłączowa, bo opiera się na złączu p-n. Przykłady tych elementów pokazują, że złącza są ważne dla ich działania. Pomylenie bezzłączowych elementów z innymi półprzewodnikami może prowadzić do złych wniosków o ich zastosowaniach. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla inżynierów w branży elektronicznej, żeby móc sprostać wymaganiom nowoczesnych projektów.

Pytanie 32

Ile częstotliwości występuje w tonie generowanym po naciśnięciu klawisza DTMF w telefonie?

A. Jedna.

B. Trzy.

C. Cztery.

D. Dwie.

Odpowiedź, że ton generowany podczas naciśnięcia przycisku klawiatury DTMF aparatu telefonicznego składa się z dwóch częstotliwości, jest prawidłowa. System DTMF, czyli Dual-Tone Multi-Frequency, opiera się na zasadzie generowania dwóch różnych tonów dla każdego przycisku. Każdy przycisk na klawiaturze DTMF przypisany jest do kombinacji dwóch częstotliwości, z których jedna pochodzi z pasma niskich, a druga z pasma wysokich częstotliwości. Przykładowo, przycisk '1' generuje ton składający się z 697 Hz i 1209 Hz. Takie podejście zwiększa odporność na zakłócenia, a także pozwala na bardziej precyzyjne odczytywanie sygnałów w systemach telekomunikacyjnych. Standardy ITU-T, w szczególności standard Q.23, definiują zakresy tych częstotliwości. W praktyce oznacza to, że połączenia telefoniczne oparte na DTMF są bardziej niezawodne i mniej podatne na błędy, co jest kluczowe w aplikacjach takich jak interaktywne systemy odpowiedzi głosowej (IVR). Zrozumienie działania DTMF jest nie tylko istotne dla specjalistów z branży telekomunikacyjnej, ale także dla każdego, kto korzysta z systemów telefonicznych.

Pytanie 33

NTLDR (New Technology Loader) to program uruchamiający, który służy do załadowania systemu operacyjnego

A. MacOS

B. Linux

C. MS DOS

D. Windows

NTLDR, czyli New Technology Loader, jest kluczowym programem rozruchowym w systemie operacyjnym Windows, odpowiedzialnym za inicjalizację procesu uruchamiania systemu. Działa on jako mediator pomiędzy BIOSem a systemem operacyjnym, wczytując odpowiednie pliki systemowe oraz konfigurując zasoby niezbędne do prawidłowego startu Windows. W praktyce oznacza to, że gdy komputer uruchamia się, BIOS wykonuje testy sprzętowe, a następnie przekazuje kontrolę do NTLDR, który ładuje plik boot.ini, znajdujący się na partycji systemowej, a następnie uruchamia wybrany system operacyjny. Warto zauważyć, że NTLDR jest niezbędny w wersjach Windows XP i wcześniejszych, a jego rola została przejęta przez inne mechanizmy w nowszych wersjach, takich jak Windows Vista i 7, gdzie zastosowano BCD (Boot Configuration Data). Znajomość działania NTLDR jest istotna dla administratorów systemów, którzy mogą napotkać błędy rozruchowe i muszą być w stanie diagnozować i naprawiać problemy związane z uruchamianiem Windows.

Pytanie 34

W jakim typie pamięci zapisany jest BIOS?

A. Cache procesora

B. ROM lub EPROM

C. Cache płyty głównej

D. RAM

BIOS, czyli Basic Input/Output System, to bardzo ważny element każdego komputera. Odpowiada za to, żeby system się uruchomił i żeby komputer mógł komunikować się z różnymi częściami sprzętu. Jest zapisany w pamięci ROM albo EPROM, co oznacza, że nawet jak wyłączysz komputer, dane nie znikają. ROM jest taki, że nic tam nie zmienisz, bo jest produkowany w takiej formie, co sprawia, że BIOS jest bezpieczny przed przypadkowym wgrywaniem nowych rzeczy przez użytkowników. A EPROM to już inna bajka, bo daje możliwość kasowania i programowania, co jest super, bo czasami trzeba zaktualizować BIOS, żeby na przykład dodać wsparcie dla nowych procesorów. Fajnie jest wiedzieć, że BIOS powinien być przechowywany w solidnej pamięci, żeby przy uruchamianiu systemu wszystko działało jak należy. Ogólnie, rozumienie, czym jest BIOS i gdzie jest zapisany, jest mega ważne dla tych, którzy chcą naprawiać sprzęt lub aktualizować komputery.

Pytanie 35

Algorytmy zarządzania kolejkami stosowane w urządzeniach sieciowych pozwalają na

A. kontrolowanie ruchu w sieci

B. naprawę błędów

C. weryfikację integralności danych

D. ponowną transmisję segmentów

Odpowiedzi dotyczące sprawdzania spójności danych, retransmisji segmentów oraz korekcji błędów nie odnoszą się bezpośrednio do głównych funkcji algorytmów kolejkowania w urządzeniach sieciowych. Sprawdzanie spójności danych dotyczy zapewnienia, że dane przesyłane przez sieć są kompletne i niezmienione, co jest realizowane na poziomie aplikacji, a nie przez mechanizmy kolejkowania. Z kolei retransmisja segmentów to proces, który zachodzi, gdy pakiety danych zostają utracone w trakcie przesyłania; odpowiedzialność za ten proces spoczywa na warstwie transportowej, np. w protokole TCP, który samodzielnie monitoruje, czy pakiety dotarły do celu, i w razie potrzeby je retransmituje. Korekcja błędów polega na wykrywaniu i naprawianiu błędów w danych, co również nie leży w zakresie działania algorytmów kolejkowania. W rzeczywistości, omijając te aspekty, można przeoczyć kluczową rolę algorytmów kolejkowania w efektywnym zarządzaniu ruchem danych, co jest istotne dla utrzymania wydajności i spójności komunikacji sieciowej. Powszechnym błędem jest utożsamianie funkcji kolejkowania z innymi, bardziej złożonymi zadaniami, co prowadzi do nieporozumień w zakresie architektury i funkcjonowania sieci.

Pytanie 36

Który z mierników służy do identyfikacji miejsca wystąpienia uszkodzenia typu "zwarcie do ziemi" w obrębie jednej pary przewodów kabla telekomunikacyjnego?

A. Miernik pojemności

B. Miernik rezystancji izolacji

C. Pojemnościowy mostek pomiarowy

D. Rezystancyjny mostek pomiarowy

Miernik rezystancji izolacji, choć jest przydatny w diagnostyce, nie jest najlepszym narzędziem do identyfikacji miejsca uszkodzenia typu 'zwarcie do ziemi' w przewodach kabli telekomunikacyjnych. Działa on na zasadzie pomiaru rezystancji izolacji, co pozwala jedynie na określenie, czy izolacja jest w dobrym stanie, lecz nie dostarcza informacji o lokalizacji uszkodzeń. W kontekście lokalizacji zwarć, bardziej precyzyjne jest użycie rezystancyjnego mostka pomiarowego, który jest zaprojektowany z myślą o takich zastosowaniach. Z kolei miernik pojemności oraz pojemnościowy mostek pomiarowy są narzędziami, które koncentrują się na pomiarze pojemności elektrycznej, co w przypadku zwarcia nie ma zastosowania. Pomiary te są użyteczne w innych kontekstach, na przykład w ocenie kondycji kondensatorów czy w diagnostyce obwodów elektrycznych, jednak nie przydają się w identyfikacji uszkodzeń przewodów telekomunikacyjnych. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru niewłaściwego narzędzia, obejmują mylenie funkcji pomiarowych różnych urządzeń oraz brak zrozumienia specyfikacji technicznych narzędzi. W związku z powyższym, kluczowe jest, aby technicy telekomunikacyjni byli dobrze zaznajomieni z różnymi metodami diagnostycznymi oraz ich odpowiednimi zastosowaniami, co pozwoli na skuteczne i szybkie rozwiązywanie problemów.

Pytanie 37

Reflektometr TDR (Time Domain Reflectometer) służy do

A. lokalizowania uszkodzeń w przewodach z żyłami miedzianymi

B. lokalizowania uszkodzeń w włóknach światłowodowych

C. analizy natężenia ruchu telekomunikacyjnego

D. mierzenia prędkości transmisji sygnałów

Pomiar prędkości transmisji sygnału nie jest bezpośrednim zadaniem reflektometru TDR. Chociaż TDR może pośrednio dostarczać informacji o prędkości sygnału, jego główną funkcją jest wykrywanie uszkodzeń, nie pomiar samej prędkości. W kontekście telekomunikacyjnym, pomiar natężenia ruchu telekomunikacyjnego odnosi się do analizy danych dotyczących ilości przesyłanych informacji przez sieć, co jest zupełnie inną dziedziną. Warto zauważyć, że TDR nie jest narzędziem do monitorowania obciążenia sieci, lecz instrumentem diagnostycznym, który wykrywa problemy w przewodach. Z kolei stwierdzenie, że TDR służy do wyszukiwania uszkodzeń we włóknach światłowodowych, również wprowadza w błąd, gdyż choć niektóre reflektometry są przystosowane do pracy z włóknami, ich efektywność jest różna w zależności od zastosowanej technologii i rodzaju kabla. Właściwe zrozumienie zastosowania reflektometrów TDR wymaga znajomości technologii transmisji oraz różnic pomiędzy różnymi typami przewodów. W praktyce, nieumiejętność rozróżnienia tych funkcji prowadzi do nieefektywnego wykorzystania tych narzędzi i niewłaściwej diagnozy problemów w sieciach telekomunikacyjnych.

Pytanie 38

Co jest głównym celem stosowania protokołu VLAN?

A. Optymalizacja routingu pomiędzy sieciami WAN, co jest raczej rolą protokołów routingu, takich jak BGP.

B. Segmentacja sieci w celu zwiększenia bezpieczeństwa, wydajności oraz zarządzania ruchem w sieci.

C. Zmniejszenie przepustowości sieci, co jest błędnym twierdzeniem, gdyż VLAN ma na celu optymalizację wykorzystania dostępnych zasobów.

D. Zapewnienie szyfrowania danych przesyłanych w sieci, co nie jest celem VLAN, ale zadaniem protokołów takich jak IPsec.

Niektóre odpowiedzi zawierają błędne założenia dotyczące funkcjonalności VLAN. Zapewnienie szyfrowania danych przesyłanych w sieci nie jest celem VLAN. Szyfrowanie to domena protokołów takich jak IPsec czy SSL/TLS, które zabezpieczają transmisję danych poprzez kodowanie informacji. VLAN, natomiast, skupia się na logicznej segmentacji sieci. Optymalizacja routingu pomiędzy sieciami WAN również nie jest zadaniem VLAN. Routing to proces określający ścieżki, którymi dane pakiety są przesyłane przez sieć, a protokoły takie jak BGP (Border Gateway Protocol) są tutaj kluczowe. VLAN natomiast operuje w ramach jednej sieci lokalnej, skupiając się na segmentacji i izolacji ruchu. Odpowiedź dotycząca zmniejszenia przepustowości sieci również jest błędna. W rzeczywistości VLAN zwiększa efektywność poprzez redukcję domen kolizyjnych i umożliwia lepsze zarządzanie ruchem sieciowym. Typowym błędem myślowym jest mylenie segmentacji z ograniczaniem zasobów, podczas gdy VLAN w istocie pozwala na bardziej efektywne ich wykorzystanie.

Pytanie 39

Jak można zdiagnozować nieciągłość w kablu światłowodowym?

A. reflektometrem OTDR

B. analizatorem protokołów sieciowych

C. reflektometrem TDR

D. generatorem impulsów

Reflektometr OTDR (Optical Time Domain Reflectometer) to specjalistyczne narzędzie, które służy do diagnozowania i lokalizowania nieciągłości w kablach światłowodowych. Działa na zasadzie wysyłania impulsów światła przez kabel i analizowania odbitych sygnałów, co pozwala na dokładne określenie miejsca, w którym występuje problem, taki jak przerwanie włókna, złącze o złej jakości czy nieodpowiednie dopasowanie. W praktyce, OTDR jest niezwykle przydatny podczas instalacji i konserwacji sieci światłowodowych, ponieważ umożliwia szybkie wykrywanie usterek oraz ich lokalizację na podstawie pomiarów. Zgodnie z zaleceniami branżowymi, OTDR powinien być używany do testów po zakończeniu instalacji, a także podczas regularnych przeglądów, co pozwala na utrzymanie wysokiej jakości usług dostarczanych przez sieci światłowodowe. Przykładowo, w przypadku awarii w sieci, użycie OTDR pozwala na szybką diagnozę, co znacznie przyspiesza czas reakcji serwisów technicznych i minimalizuje przestoje w działaniu systemów.

Pytanie 40

Jak nazywa się funkcja centrali abonenckiej odpowiedzialna za naliczanie kosztów połączeń w zależności od typu połączenia, czasu trwania oraz strefy?

A. Taryfikacja

B. Komutacja

C. Kodowanie

D. Sygnalizacja

Komutacja odnosi się do procesu nawiązywania i zakończania połączeń w sieci telekomunikacyjnej, a nie do naliczania opłat. W przypadku komutacji, sygnały są kierowane przez centralę, która zestawia połączenie między abonentami, co nie ma związku z taryfikowaniem. Z kolei kodowanie dotyczy sposobu, w jaki dane są przekształcane w formę cyfrową, aby mogły być przesyłane przez sieć, ale znowu – nie ma to nic wspólnego z procesem naliczania opłat. Sygnalizacja to z kolei zestaw procedur i protokołów, które umożliwiają wymianę informacji sterujących między urządzeniami w sieci, co jest kluczowe dla nawiązywania połączeń, ale również nie dotyczy taryfikacji. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych odpowiedzi często wynikają z mylenia funkcji operacyjnych centrali. Użytkownicy mogą pomylić zrozumienie funkcji taryfikacji z innymi procesami sieciowymi, a to prowadzi do nieporozumień i błędnych wniosków co do roli centrali abonenckiej. Ważne jest zrozumienie, że taryfikacja jest unikalnym procesem, który koncentruje się na aspektach finansowych i administracyjnych usług telekomunikacyjnych, podczas gdy inne wymienione funkcje dotyczą bardziej technicznych aspektów komunikacji w sieci.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej