Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik weterynarii
  • Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
  • Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 01:48
  • Data zakończenia: 17 grudnia 2025 01:58

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W celu bezpiecznej obsługi krów podczas doju, zabezpieczając się przed kopnięciem, stosuje się

A. kantar.
B. dutkę.
C. poskrom laskowy.
D. klucz Harmsa.
Myślę, że często mylimy narzędzia do codziennej obsługi zwierząt, bo na pierwszy rzut oka wszystkie wydają się podobne, a jednak każde z nich ma zupełnie inną rolę. Dutka, na przykład, służy raczej do unieruchamiania głowy krowy głównie przy zabiegach weterynaryjnych, ale nie zabezpiecza nóg ani nie chroni przed kopnięciem podczas doju. Co więcej, jej użycie nie jest komfortowe dla zwierzęcia na dłuższą metę, więc raczej nie stosuje się jej przy rutynowych czynnościach, takich jak dój. Kantar to z kolei narzędzie do prowadzenia i przytrzymywania zwierzęcia za głowę, zupełnie niewystarczające, gdy chodzi o zabezpieczenie się przed ruchem kończyn. Ułatwia on prowadzenie krowy na pastwisko czy ustawienie jej w stanowisku, ale nie daje żadnej gwarancji bezpieczeństwa przy doju – przecież krowa dalej może spokojnie kopnąć. Klucz Harmsa to narzędzie do korekcji racic, nie do ochrony przed kopnięciem; jest to specjalistyczne urządzenie wykorzystywane podczas zabiegów podologicznych, a nie w codziennej obsłudze przy doju. Właśnie z tego powodu tylko poskrom laskowy stanowi prawidłowe zabezpieczenie w tej sytuacji, bo pozwala skutecznie ograniczyć ruchy całej krowy. Z mojego doświadczenia wiem, że często z rozpędu sięga się po najbliższy sprzęt, ale jednak warto dobrze rozumieć ich przeznaczenie. Typowym błędem jest zakładanie, że każdy sprzęt weterynaryjny lub do prowadzenia zwierząt zapewni bezpieczeństwo – niestety, to nie działa tak prosto. Dobre praktyki branżowe podkreślają, że tylko specjalistyczne urządzenia do unieruchamiania całej krowy, takie jak poskrom, gwarantują ochronę przed urazami podczas doju. Dopiero z takim podejściem praca staje się bezpieczna i zgodna ze standardami BHP obowiązującymi w nowoczesnej produkcji mleka.

Pytanie 2

Jakie jest maksymalne dozwolone ciepło przechowywania mleka odbieranego z gospodarstwa co dwa dni, zgodnie z przepisami prawa?

A. 6 °C
B. 4 °C
C. 8 °C
D. 10 °C
Maksymalna temperatura przechowywania mleka wynosząca 6 °C jest zgodna z obowiązującymi przepisami prawa żywnościowego i standardami higieny. Utrzymywanie mleka w tej temperaturze ma na celu spowolnienie rozwoju mikroorganizmów, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i jakości produktów mlecznych. W praktyce, systemy chłodzenia w zakładach mleczarskich są projektowane tak, aby utrzymywać temperaturę mleka na poziomie 6 °C lub niższym w ciągu całego procesu od zbioru do dostarczenia do punktu sprzedaży. Ponadto, zgodnie z wytycznymi WHO i EFSA, takie praktyki przyczyniają się do minimalizacji ryzyka wystąpienia chorób przenoszonych przez żywność. W przypadku odbioru mleka co dwa dni, jego transport i przechowywanie w odpowiednich warunkach termicznych są kluczowe dla zachowania świeżości i jakości, co wpływa także na długoterminowe przechowywanie oraz przetwarzanie mleka w produktach mleczarskich takich jak jogurty czy sery.

Pytanie 3

Optymalny rezultat uzyskuje się przy inseminacji loch w

A. początkowej fazie rui, między 12-14 godziną od jej wystąpienia
B. końcowej fazie rui, między 38-48 godziną od jej wystąpienia
C. momencie po zakończeniu objawów rui, między 48-72 godziną od jej wystąpienia
D. szczytowej fazie rui, między 12-36 godziną od jej wystąpienia
Inseminacja lochy zaraz na początku rui, czyli tak mniej więcej między 12 a 14 godziną, to kiepski pomysł. W tym czasie poziom hormonów, jak estrogen, dopiero rośnie, a komórki jajowe jeszcze nie są do końca dojrzałe. Jak zrobisz to za wcześnie, to plemniki mogą się zmarnować, bo nie zdążą dotrzeć do komórki jajowej na czas, a to obniża szanse na zapłodnienie. Z kolei jakbyś inseminował po rui, czyli między 48 a 72 godziną, to już w ogóle nie ma co liczyć na zapłodnienie, bo komórki jajowe zaczynają obumierać. Co więcej, na koniec rui, między 38 a 48 godziną, też może się zdarzyć, że jajka będą poza zasięgiem, więc znów nie ma co liczyć na skuteczność. Często ludzie mylą moment rui z jej szczytową efektywnością, co prowadzi do złego czasu inseminacji. Zrozumienie cyklu płciowego loch jest mega ważne, dlatego warto korzystać z sprawdzonych metod i dokładnie monitorować rui.

Pytanie 4

Która z wymienionych pasz ma właściwości mlekopędne?

A. Ziemniaki parowane
B. Siemię lniane
C. Śruta żytnia
D. Otręby pszenne
Otręby pszenne wykazują działanie mlekopędne, co czyni je cennym składnikiem diety kobiet karmiących. Zawierają one błonnik, który wspomaga perystaltykę jelit i przyczynia się do poprawy wchłaniania składników odżywczych. Dzięki temu mogą wspierać laktację, poprawiając zarówno ilość, jak i jakość mleka. W praktyce, otręby pszenne mogą być stosowane jako dodatek do różnych potraw, jak jogurty, musli czy wypieki, co ułatwia ich włączenie do codziennej diety. Rekomenduje się ich spożycie w umiarkowanych ilościach, aby uniknąć nadmiernego obciążenia układu pokarmowego. Warto również pamiętać, że ich wpływ na laktację może być wspierany przez odpowiednią podaż płynów oraz zrównoważoną dietę bogatą w inne składniki odżywcze. Ponadto, w przypadku jakichkolwiek wątpliwości, warto skonsultować się z lekarzem lub dietetykiem specjalizującym się w żywieniu matek karmiących. Zgodnie z wytycznymi organizacji zdrowotnych, włączenie otrębów pszennych do diety może być korzystne, jednak zawsze powinno odbywać się z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb organizmu.

Pytanie 5

Przyrząd (kateter) przedstawiony na rysunku służy do inseminacji

Ilustracja do pytania
A. lochy.
B. owcy.
C. klaczy.
D. krowy.
Ten kateter, który widzisz na obrazku, jest naprawdę fajnym narzędziem do inseminacji loch. Jego kształt i konstrukcja są takie, że idealnie pasują do tego, co potrzeba w tym procesie. Jak to działa? No, kateter wprowadza nasienie do układu rozrodczego samicy. To wymaga dużej precyzji, bo locha ma swoje anatomiczne cechy, które trzeba wziąć pod uwagę. Ciekawostka: ten kształt, który wygląda jak korkociąg, jest inspirowany żołędziem prącia knura, co naprawdę ułatwia umiejscowienie nasienia. A ta gąbeczka na końcu? Super sprawa, bo zapobiega wyciekom nasienia i lepiej przylega do ścianek narządów rodnych. Ogólnie, inseminacja loch jest mega ważna w hodowli świń, bo daje większą kontrolę nad reprodukcją i lepsze wyniki produkcyjne. Dobrze dobrane narzędzia i techniki, jak ten kateter, są zgodne z najlepszymi praktykami w zootechnice, które akcentują znaczenie precyzji i dbania o dobrostan zwierząt.

Pytanie 6

„Ciężki koń zimnokrwisty. Umaszczenie siwe i kare. Delikatna głowa. Prosty profil nosa. Długa, mocna szyja. Szeroka, głęboka klatka piersiowa. Krótki, prosty grzbiet. Długi, lekko opadający, rozłupany zad. Mocne, suche kończyny z dużymi szczotkami pęcinowymi”. Opis przedstawia rasę

A. huculską.
B. małopolską.
C. konik polski.
D. perszeron.
Zdarza się dosyć często, że przy opisywaniu ras końskich pojawia się spore zamieszanie między cechami budowy a typowymi umaszczeniami lub rejonem pochodzenia. Hucuły to rasa niewielkich, wytrzymałych koników górskich pochodzących z Karpat, głównie maści myszatej, srokatej czy gniadej, ale nie siwej i kary. Ich budowa jest zwarta, ale nie tak masywna, a głowa zwykle jest krótka i szeroka, nie delikatna, z profilu raczej prostym lub lekko garbonosym. Hucuły nie mają charakterystycznych, dużych szczotek pęcinowych. Koń małopolski z kolei to typ lekki, półkrwi, bardziej sportowy lub użytkowy, a nie zimnokrwisty – dominuje u niego szlachetność sylwetki, dłuższe nogi i bardziej subtelny kościec. Z małopolskimi końmi kojarzą się raczej umaszczenia takie jak gniade, kasztanowate czy siwe, ale typowy zad nie jest aż tak masywny ani rozłupany, a kończyny są suche i bardzo wyraźne, bez szczotek. Konik polski natomiast to niewielki koń typu prymitywnego, bardzo odporny, o krótkiej szyi i tułowiu, często myszatej maści z pręgą grzbietową – ale to nie koń zimnokrwisty. Typową pomyłką jest też utożsamianie 'dużej sylwetki' z każdą rasą zimnokrwistą, ale to właśnie perszerony mają zestaw wszystkich wymienionych cech: imponującą masę, siwe i kare umaszczenia, charakterystyczną budowę z szeroką klatką piersiową, mocne kończyny i szczotki pęcinowe – co jest dobrze znane w praktyce hodowlanej i opisane w podręcznikach branżowych. Rozpoznawanie właściwej rasy po cechach budowy to podstawa w pracy każdego hodowcy czy instruktora jeździectwa, bo pozwala dobrać konia do zadania i uniknąć błędów przy prezentacji czy sprzedaży.

Pytanie 7

Jaką formę ma właściwie ukształtowane wymię u krów?

A. kulistą
B. obwisłą
C. miskowatą
D. piętrową
Kształt wymienia ma kluczowe znaczenie w kontekście hodowli i produkcji mleka, a odpowiedzi wskazujące na kształt piętrowy, obwisły lub kulisty są błędne i mogą prowadzić do nieporozumień. Wymię piętrowe, sugerujące wielopoziomową budowę, jest rzadkością i nie jest uznawane za preferowane wśród hodowców. Taki kształt mógłby ograniczać swobodny przepływ mleka, co negatywnie wpłynęłoby na wydajność laktacyjną oraz zwiększało ryzyko infekcji. Kształt obwisły, z kolei, sugeruje, że wymię jest zbyt luźne i nieprzylegające do ciała krowy, co może być wynikiem problemów zdrowotnych lub zaniedbań w hodowli. Taki stan również obniża komfort zwierząt i może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak mastitis. Wymię kuliste, chociaż estetycznie może się wydawać atrakcyjne, nie sprzyja efektywnej laktacji. Kształt kulisty może uniemożliwiać skuteczne dojenie i powodować nadmierny nacisk na niektóre partie wymienia, co z kolei zwiększa ryzyko urazów. Warto zwrócić uwagę, że idealny kształt wymienia powinien być zgodny z zaleceniami najlepszych praktyk w hodowli, które podkreślają znaczenie komfortu zwierząt, ich zdrowia oraz maksymalizacji produkcji mleka. Dlatego znajomość kształtu wymienia i jego wpływu na zdrowie krów oraz jakość produkcji mlecznej jest niezbędna dla każdego hodowcy.

Pytanie 8

Aby uniknąć wystąpienia tężyczki pastwiskowej, zwierzęta powinny otrzymać

A. żelazo
B. magnez
C. wapń
D. karoten
Odpowiedzi związane z żelazem, wapniem i karotenem nie są adekwatne w kontekście zapobiegania tężyczce pastwiskowej, ponieważ nie adresują one bezpośrednio problemu niedoboru magnezu. Żelazo jest pierwiastkiem niezbędnym do produkcji hemoglobiny i transportu tlenu w organizmie, ale jego niedobór prowadzi do anemii, a nie do tężyczki. W przypadku wapnia, chociaż jest on również istotny dla funkcji mięśni i układu nerwowego, to nadmiar wapnia może prowadzić do potencjalnych zaburzeń równowagi mineralnej, co może pogorszyć sytuację w kontekście wystąpienia objawów klinicznych podobnych do tych w tężyczce pastwiskowej. Karoten, czyli prowitaminy A, jest niezbędny dla zdrowia zwierząt, ale jego rola skupia się na procesach wzrostu i rozwoju oraz na zdrowiu oczu, a nie na regulacji skurczów mięśniowych. Typowe błędy myślowe prowadzące do błędnych wniosków obejmują mylenie objawów niedoboru różnych minerałów i witamin oraz ich funkcji w organizmie. Właściwe rozumienie roli magnezu w diecie zwierząt hodowlanych jest kluczowe dla skutecznego zarządzania ich zdrowiem i prewencji chorób związanych z niedoborami mineralnymi.

Pytanie 9

Relacja między ruchomymi elementami płodu (głowa, kończyny) a stałymi (tułów) to

A. repozycja płodu
B. ułożenie płodu
C. prezentacja płodu
D. położenie płodu
Repozycja płodu jest czymś, co może być mylone z pojęciem ułożenia płodu. W rzeczywistości repozycja to zmiana pozycji płodu, czyli coś, co się robi, kiedy próbujemy poprawić jego ułożenie, a nie opisujemy, jak dokładnie leży. Zazwyczaj repozycja jest potrzebna, jak płód nie jest w prawidłowym położeniu, a lekarz stara się to zmienić. Ułożenie płodu to ogólnie rzecz biorąc, jak leży w macicy, więc to bardziej szerokie pojęcie niż samo ułożenie. Mówiąc o prezentacji płodu, mamy na myśli, która część malucha wychodzi najpierw podczas porodu, więc ten termin też nie do końca mówi o ułożeniu. Dlatego rozróżnienie tych terminów jest bardzo istotne, żeby zrozumieć, co się dzieje podczas porodu i co z tym zrobić. Mylenie tych pojęć może prowadzić do błędów i złych decyzji w trakcie ciąży i porodu, więc warto to rozumieć.

Pytanie 10

Zestaw pokarmów dla konkretnego zwierzęcia na jeden dzień to

A. norma żywieniowa.
B. odpas.
C. jednostka wypełnieniowa.
D. dawka pokarmowa.
Dawka pokarmowa to określenie, które odnosi się do zestawu pasz, które należy podać zwierzęciu w ciągu jednej doby, aby zapewnić mu odpowiednią ilość składników odżywczych. W praktyce stosuje się ją do kalkulowania zapotrzebowania żywieniowego zwierząt gospodarskich, takich jak bydło, trzoda chlewna czy drób. Właściwe ustalenie dawki pokarmowej jest kluczowe dla zdrowia i wydajności zwierząt, a także dla efektywności produkcji rolnej. Na przykład, w przypadku bydła mlecznego, dawka pokarmowa musi być dostosowana, aby wspierać zarówno produkcję mleka, jak i zachować zdrowie zwierzęcia. Dobrym przykładem jest obliczanie dawki pokarmowej z uwzględnieniem różnych składników, takich jak białko, włókno, tłuszcze oraz minerały, co jest zgodne z zaleceniami instytucji takich jak European Feed Manufacturers' Federation (FEFAC). Odpowiednie monitorowanie i dostosowywanie dawki pokarmowej są niezbędne dla osiągnięcia optymalnych wyników produkcyjnych.

Pytanie 11

Jaka jest optymalna temperatura do przechowywania biistrów z nasieniem knura?

A. 12-14°C
B. 19-21°C
C. 15-18°C
D. 22-25°C
Optymalna temperatura przechowywania biistrów z nasieniem knura wynosi 15-18°C, co jest zgodne z zaleceniami ekspertów w dziedzinie inseminacji zwierząt. Utrzymywanie nasienia w tej temperaturze jest kluczowe dla zachowania jego jakości i żywotności plemników. Wartości te są stosowane w praktyce i są zgodne z normami Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO) oraz innymi standardami branżowymi, które określają najlepsze praktyki w przechowywaniu materiału biologicznego. Utrzymanie odpowiedniej temperatury jest szczególnie ważne, ponieważ zbyt niska temperatura może prowadzić do zamarzania i uszkodzenia komórek plemnikowych, podczas gdy zbyt wysoka temperatura może przyczynić się do ich degradacji. W praktyce, w przypadku przechowywania nasienia w urządzeniach takich jak coolery czy in vitro, regularne monitorowanie temperatury jest niezbędne, aby zapewnić optymalne warunki. Ponadto, należy uwzględnić czas przechowywania, gdyż im dłużej nasienie jest przechowywane, tym bardziej istotne staje się precyzyjne kontrolowanie warunków, aby maksymalizować jego zdolność do zapłodnienia. Przykładowo, w przypadku nasienia knura, stosowanie procedur przechowywania zgodnych z tym zakresem temperaturowym zapewnia nie tylko lepsze wyniki hodowlane, ale również przyczynia się do zwiększenia efektywności produkcji w chowie trzody chlewnej.

Pytanie 12

Czym jest trymowanie u psów?

A. eliminowanie martwej sierści
B. usuwanie kamienia nazębnego
C. pozbywanie się woskowiny i włosów z uszu
D. przycinanie pazurów
Trymowanie u psów odnosi się do usuwania martwej sierści, co jest istotnym elementem pielęgnacji zwierząt. Regularne usuwanie martwego włosa ma kluczowe znaczenie dla zdrowia skóry i sierści psa, ponieważ pozwala na lepszą cyrkulację powietrza i zmniejsza ryzyko wystąpienia problemów dermatologicznych. W zależności od rasy psa, różne techniki trymowania mogą być stosowane, takie jak trymer ręczny, nożyczki czy maszynki do strzyżenia. Na przykład, w przypadku ras szorstkowłosych, takich jak Airedale Terrier, trymowanie jest nie tylko konieczne dla estetyki, ale także dla zdrowia, ponieważ zapobiega ona matowieniu sierści i infekcjom skórnym. Dobrą praktyką jest także konsultacja z groomerem, który pomoże określić, jak często powinno się przeprowadzać trymowanie, aby zapewnić psu komfort i zdrowie. Ponadto, regularne trymowanie może pomóc w identyfikowaniu ewentualnych problemów zdrowotnych, takich jak podrażnienia skóry czy pasożyty.

Pytanie 13

Średnia liczba loch w grupie technologicznej wynosi 240 sztuk. Czas ich pobytu w grupie przekracza 12 miesięcy. Jaką przelotowość będzie miała ta grupa?

A. 240 sztuk
B. 360 sztuk
C. 20 sztuk
D. 120 sztuk
Analiza przelotowości w grupie loch może prowadzić do nieporozumień w kontekście różnych błędnych odpowiedzi. Czasami błędem jest przyjęcie, że przelotowość odnosi się do większej liczby zwierząt, na przykład 360 sztuk, co jest nieuzasadnione, gdyż przelotowość powinna odzwierciedlać rzeczywistą liczbę loch w grupie, a nie hipotetyczne scenariusze. Z kolei odpowiedzi takie jak 120 sztuk czy 20 sztuk mogą być wynikiem błędnych obliczeń lub niepoprawnego zrozumienia definicji przelotowości. W praktyce, przelotowość odnosi się do stałej liczby zwierząt, które są w obiegu przez dany okres, w tym przypadku rok. Niezrozumienie tego terminu może prowadzić do nieefektywnego zarządzania stadem, co z kolei wpływa na wyniki finansowe gospodarstwa. W kontekście dobrych praktyk hodowlanych, ważne jest także, aby hodowcy regularnie monitorowali stan swojego stada, aby uniknąć sytuacji, w których liczba zwierząt w grupie znacznie różni się od zaplanowanej, co może prowadzić do problemów zdrowotnych oraz obniżenia jakości produktów. Umawiając się na spotkania z konsultantami w dziedzinie hodowli oraz stosując się do ich zalecenia, można skutecznie poprawiać wyniki produkcji.

Pytanie 14

Niedobór wapnia w diecie młodych zwierząt jest m.in. jedną z przyczyn

A. łomikostu
B. anemii
C. perozy
D. krzywicy
Krzywica jest schorzeniem spowodowanym niedoborem witaminy D, wapnia lub fosforu, które prowadzi do zaburzeń mineralizacji kości u młodych zwierząt. Wapń odgrywa kluczową rolę w procesach metabolicznych, w tym w budowie szkieletu oraz w funkcjonowaniu układu nerwowego i mięśniowego. Niedobór wapnia w diecie młodych zwierząt skutkuje osłabieniem struktury kości, ich deformacją oraz zwiększoną łamliwością. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest konieczność monitorowania poziomu wapnia w diecie młodych zwierząt hodowlanych, takich jak cielęta czy prosięta. Właściwe żywienie powinno być zgodne z zaleceniami zawartymi w normach żywieniowych dla poszczególnych gatunków zwierząt, co pozwala zapobiegać tym schorzeniom. Regularne badanie składu paszy oraz suplementacja wapnia są standardowymi praktykami w hodowli, które mają na celu zapewnienie zdrowego wzrostu i rozwoju zwierząt.

Pytanie 15

Jakie oznaczenia ras bydła wykorzystuje się w dokumencie potwierdzającym unasiennienie krowy?

A. pełne polskie nazwy ras
B. kody literowe wskazane w regulacjach dotyczących systemu identyfikacji i rejestracji zwierząt
C. skróty pełnych polskich nazw ras
D. skróty nazw ras, z uwzględnieniem pisowni międzynarodowej
Wybór kodów literowych do oznaczania ras bydła w zaświadczeniu o unasiennianiu krowy oparty jest na przepisach dotyczących identyfikacji i rejestracji zwierząt. Stosowanie ustalonych kodów literowych zapewnia jednolitość i zgodność z normami, co jest kluczowe dla skutecznej identyfikacji zwierząt w różnych systemach ewidencyjnych. Na przykład, w Polsce kody te są częścią systemu elektronicznego ewidencjonowania, co ułatwia przekazywanie informacji do weterynarii oraz organów odpowiedzialnych za kontrolę hodowli. Dzięki takim praktykom można łatwo śledzić pochodzenie bydła, co jest istotne przy planowaniu hodowli i ocenie jakości genetycznej. Użycie kodów literowych zwiększa także efektywność zarządzania danymi hodowlanymi, co ma znaczenie w kontekście rolnictwa precyzyjnego oraz zgodności z europejskimi standardami produkcji zwierzęcej.

Pytanie 16

Rozwój przedżołądków u cieląt stymulowany jest obecnością w paszy

A. żelaza.
B. włókna.
C. probiotyków.
D. białka.
Rozwój przedżołądków u cieląt faktycznie jest silnie stymulowany obecnością włókna w paszy. W praktyce najczęściej stosuje się tu pasze stałe, na przykład dobrej jakości siano czy startery z dodatkiem sieczki. Chodzi o to, że włókno pokarmowe ma kluczowe znaczenie dla mechanicznego pobudzania ścian żwacza – to taki naturalny "masaż" od środka. Dzięki temu rozwijają się brodawki żwaczowe, co przekłada się bezpośrednio na efektywność trawienia w dorosłym wieku. Bez odpowiedniej ilości włókna przedżołądki – szczególnie żwacz – rozwijają się wolniej, a to w praktyce prowadzi do problemów z wykorzystaniem pasz objętościowych po odsadzeniu. Samo podawanie mleka czy pasz płynnych nie wystarcza, bo nie wywołuje tej mechanicznej stymulacji. Często spotyka się praktykę zbyt długiego karmienia cieląt tylko mlekiem, przez co ich żwacz potem "nie nadąża" za potrzebami rosnącego organizmu. Moim zdaniem warto pamiętać, że różne źródła włókna mają trochę inne działanie – grube siano bywa lepsze niż drobna sieczka, bo lepiej pobudza ruchy żwacza. Branżowe standardy, jak chociażby zalecenia Instytutu Zootechniki, jasno wskazują, że optymalny rozwój przedżołądków to przede wszystkim dostęp do włóknistych pasz już od bardzo młodego wieku. Z mojego doświadczenia wynika, że cielęta, które jak najwcześniej dostają do wyboru siano i mączkę paszową z udziałem włókna, są potem dużo lepiej przygotowane do przejścia na pasze stałe – szybciej rosną i mają mniej problemów zdrowotnych.

Pytanie 17

Zwierzęta hodowlane mogą być sprzedawane jako produkty ekologiczne, o ile są utrzymywane zgodnie z zasadami rolnictwa ekologicznego przez co najmniej:
- 12 miesięcy w przypadku bydła przeznaczonego do produkcji mięsa;
- 6 miesięcy w przypadku małych przeżuwaczy i świń;
- 6 miesięcy w przypadku zwierząt fakturowych;
- 10 tygodni w sytuacji drobiu do produkcji mięsnej;
- 6 tygodni dla drobiu przeznaczonego do jaj.

Jakie będzie najwcześniejsze spełnienie tego wymogu dla kóz hodowanych na mleko, jeśli chów tych zwierząt zgodnie z ekologicznymi zasadami rozpoczęto 1 marca?

A. 15 maja
B. 15 kwietnia
C. 1 marca następnego roku
D. 1 września
Odpowiedź "1 września" jest prawidłowa, ponieważ aby kozy przeznaczone do produkcji mleka mogły być sprzedawane jako produkty ekologiczne, muszą być chowane zgodnie z zasadami rolnictwa ekologicznego przez co najmniej 6 miesięcy. Chów rozpoczęto 1 marca, więc dodając 6 miesięcy, otrzymujemy 1 września. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest planowanie sprzedaży produktów mlecznych, takich jak sery czy mleko, gdzie producent musi uwzględnić termin uzyskania statusu ekologicznego dla swoich zwierząt. W kontekście standardów ekologicznych, ważne jest, aby producenci byli dobrze zaznajomieni z wymogami czasowymi, co pozwala im na zgodne z przepisami wprowadzenie na rynek swoich produktów. Ponadto, wiedza ta ma zastosowanie w przypadku dalszego rozwoju gospodarstwa, umożliwiając lepsze zarządzanie cyklami produkcyjnymi oraz planowanie przyszłych dostaw i sprzedaży.

Pytanie 18

Gdy pies saneczkuje i liże okolice odbytu, co należy zrobić?

A. opróżnić mu gruczoły okołoodbytowe
B. podać mu leki przeciwwirusowe
C. odpchlić go i wykąpać
D. przystrzyc mu sierść w okolicy odbytu
Odpowiedź polegająca na opróżnieniu gruczołów okołoodbytowych jest prawidłowa, ponieważ te gruczoły mogą gromadzić nadmiar wydzieliny, co prowadzi do dyskomfortu u psa. W sytuacji, gdy pies saneczkuje, może to oznaczać, że czuje ból lub swędzenie w okolicy odbytu, co jest często związane z zatkaniem lub stanem zapalnym gruczołów. Opróżnienie gruczołów okołoodbytowych należy przeprowadzać regularnie, szczególnie u ras predysponowanych do tego problemu, takich jak Basset Hound czy Cocker Spaniel. W przypadku zatkanych gruczołów, ich opróżnienie może przywrócić komfort zwierzęcia i zapobiec dalszym powikłaniom, takim jak infekcje czy ropnie. Warto również monitorować zachowanie psa po opróżnieniu gruczołów, aby upewnić się, że problem został rozwiązany. W praktyce, zaleca się wizyty u weterynarza w celu prawidłowego przeprowadzenia tej procedury, zwłaszcza jeśli właściciel nie ma doświadczenia w tej kwestii. Dobre praktyki weterynaryjne obejmują także edukację właścicieli na temat objawów wskazujących na problemy z gruczołami, co pozwala na szybszą interwencję.

Pytanie 19

Na rysunku przedstawiającym kościec świni strzałka wskazuje staw

Ilustracja do pytania
A. nadgarstkowy.
B. koronowy.
C. łokciowy.
D. kolanowy.
Wybór odpowiedzi dotyczących stawów kolanowego, nadgarstkowego lub koronowego wskazuje na nieporozumienie dotyczące anatomii kończyn przednich świni. Staw kolanowy, znajdujący się między kością udową a piszczelową, jest odległy od miejsca wskazanego na rysunku; jego struktura i funkcje są zupełnie inne niż stawu łokciowego. Staw nadgarstkowy, z kolei, ma swoją lokalizację w obrębie kończyny przedniej, ale nie jest odpowiedzialny za ruchy związane z łokciem. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby uniknąć błędów w diagnostyce weterynaryjnej, gdzie nieprawidłowa ocena lokalizacji urazu może prowadzić do niewłaściwej terapii. Odpowiedź związana ze stawem koronowym również świadczy o mylnej interpretacji, jako że staw ten nie występuje w anatomii kończyn przednich zwierząt, ale odnosi się do struktury w obrębie głowy lub dolnej części nóg, co nie ma związku z analizowanym rysunkiem. Często popełnianym błędem jest mylenie stawów w wyniku ogólnej nieznajomości ich lokalizacji i funkcji, co może prowadzić do poważnych konsekwencji w praktyce weterynaryjnej. Znajomość anatomii stawów jest fundamentalna dla wszelkich działań związanych z leczeniem i rehabilitacją zwierząt, co czyni te błędne odpowiedzi niebezpiecznymi w kontekście praktyki zawodowej.

Pytanie 20

Jakie urządzenie służy do pomiaru prędkości przepływu powietrza w pomieszczeniu inwentarskim?

A. wakuometr
B. anemometr
C. higrometr
D. termometr
Anemometr jest urządzeniem przeznaczonym do pomiaru prędkości powietrza, a jego zastosowanie w pomieszczeniach inwentarskich jest kluczowe dla zapewnienia optymalnych warunków hodowlanych. Właściwy przepływ powietrza ma bezpośredni wpływ na zdrowie zwierząt, ich komfort oraz wydajność produkcyjną. Stosowanie anemometrów pozwala na monitorowanie i dostosowywanie warunków mikroklimatycznych w obiektach takich jak obory czy kurniki. Na przykład, w przypadku zbyt niskiej prędkości powietrza, może dojść do akumulacji amoniaku, co negatywnie wpływa na układ oddechowy zwierząt. W praktyce, anemometry mogą być używane do oceny efektywności systemów wentylacyjnych, co jest zgodne z normami dotyczącymi dobrostanu zwierząt. Warto również zauważyć, że dostępne są różne typy anemometrów, takie jak anemometry wirnikowe czy cieplne, które mogą być używane w zależności od specyficznych potrzeb pomiarowych oraz warunków panujących w pomieszczeniu inwentarskim.

Pytanie 21

Które zwierzę jest wszystkożerne?

A. koń
B. pies
C. świnia
D. królik
Świnie są zwierzętami wszystkożernymi, co oznacza, że ich dieta może składać się zarówno z roślin, jak i zwierząt. W praktyce oznacza to, że mogą one spożywać zboża, warzywa, owoce, a także resztki pokarmowe oraz białko pochodzenia zwierzęcego. W hodowli świń, umiejętne zarządzanie dietą ma kluczowe znaczenie dla zdrowia i wydajności tych zwierząt. Zgodnie z zaleceniami żywieniowymi, dieta świń powinna być dobrze zbilansowana, aby zapewnić im niezbędne składniki odżywcze oraz optymalny przyrost masy. Ponadto, w kontekście rolnictwa, wykorzystanie świn jako wszystkożernych zwierząt może przyczynić się do efektywnego recyklingu resztek pokarmowych, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i dobrych praktyk hodowlanych.

Pytanie 22

Czego dotyczą pasze treściwe?

A. ziarna zbóż, zielonki, kiszonki
B. nasiona roślin strączkowych, makuchy, ziarna zbóż
C. kiszonki, okopowe, siano
D. śruty poekstrakcyjne, okopowe, śruty zbożowe
Analiza błędnych odpowiedzi wskazuje na powszechne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji pasz treściwych. Wiele osób może utożsamiać pasze treściwe wyłącznie z ziołami, zielonkami czy kiszonkami, co jest nieporozumieniem. Zielonki i kiszonki, takie jak trawy czy buraki, są klasyfikowane jako pasze objętościowe, które mają inny skład i rolę w diecie zwierząt. Pasze objętościowe, choć również ważne, koncentrują się na dostarczaniu błonnika oraz są istotne dla zdrowia układu pokarmowego zwierząt, zwłaszcza przeżuwaczy. Ponadto, niektóre odpowiedzi sugerują obecność okopowych czy siana, które również nie są typowymi paszami treściwymi. Okopowe, jak ziemniaki czy marchew, są stosowane w dietach zwierząt, ale nie są klasyfikowane jako pasze treściwe w tradycyjnym znaczeniu, ponieważ ich zastosowanie jest bardziej specyficzne i ograniczone. Śruty poekstrakcyjne i śruty zbożowe, mimo że mogą dostarczać białka i energii, nie są wystarczające jako jedyny składnik paszy treściwej, co podkreśla znaczenie ich odpowiedniego mieszania z innymi komponentami. W rzeczywistości, właściwe zrozumienie różnicy między paszami treściwymi a objętościowymi jest kluczowe dla zapewnienia zbilansowanej diety zwierząt, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt.

Pytanie 23

Do grupy FCI Psy ozdobne i towarzyszące zalicza się rasa psów

A. chihuahua
B. beagle
C. jamnik
D. labrador
Chihuahua to naprawdę ciekawa rasa psów, która należy do tych ozdobnych. Ich małe rozmiary są super dla ludzi, którzy mieszkają w mieszkaniach czy małych domach. Wiesz, te psiaki są mega przywiązane do swoich właścicieli i mają sporo energii, co sprawia, że świetnie nadają się na towarzyszy do aktywności. Ich rozmiar sprawia, że łatwo je zabrać ze sobą w podróż, a także dopasować do różnych warunków życia. Fajnie też, że Chihuahua są inteligentne i przy dobrym szkoleniu mogą się nauczyć różnych sztuczek, a więc są popularne wśród tych, co szukają psów do towarzystwa. Pamiętaj jednak, żeby w hodowli zwracać uwagę na standardy rasy, bo to ważne dla ich zdrowia i samopoczucia. Wiesz, Chihuahua występują w różnych kolorach i rodzajach sierści, co daje dużo możliwości w wyborze pupila, który będzie pasował do twojego stylu życia.

Pytanie 24

Niedobór której z podanych witamin wpływa na obniżenie przyswajalności wapnia w organizmie zwierząt?

A. Witaminy B
B. Witaminy A
C. Witaminy D
D. Witaminy C
Witamina D odgrywa kluczową rolę w metabolizmie wapnia oraz zdrowiu układu kostnego zarówno u ludzi, jak i zwierząt. Niedobór tej witaminy znacząco wpływa na zdolność organizmu do wchłaniania wapnia z pożywienia. Witamina D wspomaga absorpcję wapnia w jelitach oraz jest niezbędna do utrzymania odpowiedniego poziomu tego minerału we krwi. Przykładem praktycznym jest dieta dla zwierząt hodowlanych, która często wzbogacana jest o witaminę D, aby zapobiegać problemom z kośćmi, takim jak krzywica u młodych zwierząt. W praktyce, hodowcy zwracają szczególną uwagę na suplementację witaminy D w diecie bydła i świń, aby wspierać zdrowy rozwój i wydajność produkcyjną. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się zdrowiem zwierząt, prawidłowe dawki witaminy D są kluczowe dla zapewnienia przyswajalności wapnia oraz ogólnego stanu zdrowia zwierząt.

Pytanie 25

Następną mieszanką stosowaną w żywieniu tuczników po mieszance typu "grower" jest mieszanka

A. starter
B. super prestarter
C. prestarter
D. finiszer
Mieszanka finiszer jest odpowiednia do żywienia tuczników w końcowej fazie ich wzrostu, po etapie 'grower'. Celem mieszanki finiszer jest maksymalizacja przyrostów masy mięśniowej oraz optymalizacja wydajności konwersji paszy. To kluczowy etap, w którym dieta powinna być bogata w składniki odżywcze, a szczególnie białko, aby zaspokoić zwiększone potrzeby energetyczne zwierząt. Przykładowe składniki tej mieszanki to wysokiej jakości ziarna, tłuszcze roślinne oraz koncentraty białkowe. Dobrze zbilansowana mieszanka finiszer może przyczynić się do osiągnięcia lepszej jakości mięsa, co jest istotne z perspektywy rynku i oczekiwań konsumentów. W praktyce wykorzystania tej mieszanki, hodowcy mogą również obserwować poprawę zdrowia zwierząt oraz ich zdolności do szybkiego osiągania masy rzeźnej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży produkcji trzody chlewnej.

Pytanie 26

Patoka i krupiec to postacie

A. skór.
B. wełny.
C. miodu.
D. mleka.
Pojęcia patoka i krupiec bywają czasem mylone z różnymi produktami pochodzenia zwierzęcego, co jest dosyć powszechnym błędem, szczególnie u osób, które nie mają na co dzień styczności z pszczelarstwem. Skoro takie nazwy nie pojawiają się w codziennych rozmowach, łatwo przypisać je do innych branż. Wełna, mleko i skóry to zupełnie inne dziedziny gospodarki rolnej czy przetwórczej. W przypadku wełny – mówimy o runie owczym, które po strzyżeniu jest klasyfikowane na wiele sposobów (np. runo, strzyża, odpad runny), ale nie spotkałem się z określeniami patoka ani krupiec. Przy mleku funkcjonują terminy jak serwatka, maślanka czy śmietanka, ale nie te, o które było pytanie. W branży garbarskiej skóry dzielone są według stopnia wyprawienia lub miejsca pochodzenia na zamsz, licówkę, dwoinę i inne – i tu znowu patoka oraz krupiec nie mają żadnego odniesienia. Moim zdaniem źródłem pomyłki bywa to, że stare polskie nazwy brzmią dla ucha trochę archaicznie, przez co budzą skojarzenia z innymi, tradycyjnymi produktami. Technicznie rzecz ujmując – każda gałąź przetwórstwa stosuje własną nomenklaturę i nie warto 'na siłę' przypisywać terminów z jednej branży do drugiej. W praktyce, jeśli w przyszłości zetkniesz się z podobnymi nazwami, najbezpieczniej jest sprawdzić ich znaczenie w odniesieniu do konkretnej dziedziny, bo inaczej łatwo o nieporozumienie. Wiedza o właściwej klasyfikacji produktów jest bardzo przydatna, szczególnie w zawodach związanych z przetwórstwem lub sprzedażą żywności.

Pytanie 27

Ruja u krów przejawia się między innymi

A. oddaleniem się od stada
B. skakaniem na inne zwierzęta
C. brakiem apetytu
D. leżeniem
Skakanie na inne zwierzęta jest jednym z najbardziej charakterystycznych objawów rui u krów. W okresie rui, samice stają się bardziej ekspresyjne i skłonne do interakcji z innymi osobnikami, co może przejawiać się w zachowaniach takich jak skakanie. To zachowanie jest naturalne i wynika z hormonalnych zmian, które zachodzą w organizmie krowy, zwiększając jej aktywność i gotowość do krycia. W praktyce, hodowcy mogą wykorzystać te zachowania do planowania procesu inseminacji, co jest kluczowe dla efektywności produkcji mlecznej oraz rozmnażania. Ważne jest, aby obserwować stado i notować zachowania krów, co pozwoli na lepszą koordynację działań związanych z reprodukcją. Warto również dodać, że zrozumienie cyklu rui i związanych z nim zachowań jest fundamentalne dla zarządzania stadem oraz zapewnienia ich dobrostanu, co jest zgodne z aktualnymi standardami w chowie bydła.

Pytanie 28

Osoba oferująca usługi związane z sztucznym unasiennianiem powinna korzystać z nasienia od reproduktorów

A. dla których prowadzi rejestr hodowlany
B. spełniających wymagania ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich
C. z określoną wartością użytkową
D. których samodzielnie pobiera i ocenia nasienie
Odpowiedź, która mówi, że podmiot, który zajmuje się sztucznym unasiennianiem, musi korzystać z nasienia, które spełnia normy ustawy o hodowli i rozrodzie zwierząt, jest całkiem trafna. Ta ustawa określa minimalne standardy, które są ważne dla jakości i bezpieczeństwa tego nasienia. Przykładowo, nasienie musi pochodzić od zdrowych zwierząt, które miały badania weterynaryjne, a także muszą mieć odpowiednią wartość użytkową. W praktyce hodowcy muszą dbać o porządną dokumentację zdrowotną i wydajności reproduktorów. Przestrzeganie tych norm wpływa nie tylko na skuteczność unoszenia, ale też na zdrowie całego stada. Dobre praktyki w branży podkreślają, jak istotne jest korzystanie z nasienia od certyfikowanych reproduktorów, bo to poprawia genetykę i wydajność zwierząt. Ustawa służy także do ochrony interesów zarówno producentów, jak i konsumentów, bo zapewnia, że usługi sztucznego unasienniania są świadczone z profesjonalizmem i zgodnie z przepisami.

Pytanie 29

Po przeprowadzeniu uboju gospodarczego tucznika przed jego sprzedażą, mięso musi być koniecznie zbadane na obecność

A. owsików.
B. włośni.
C. nicieni.
D. salmonelli.
Odpowiedź "włośni" jest prawidłowa, ponieważ przed sprzedażą mięsa wieprzowego, szczególnie tucznika, konieczne jest badanie na obecność włośni (Trichinella spiralis). Włośnica to poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego, związane z konsumpcją niedogotowanego mięsa zarażonych zwierząt. Badania na obecność włośni są standardem w branży mięsnej, co wynika z przepisów prawa oraz zasad dobrej praktyki w produkcji żywności. W instytucjach zajmujących się kontrolą jakości żywności, takich jak sanepid, przeprowadza się rygorystyczne analizy mięsa, aby zapewnić, że nie stanowi ono zagrożenia dla konsumentów. W przypadku pozytywnego wyniku badania na włośnie, mięso nie może być sprzedawane, co podkreśla znaczenie prewencji w zapobieganiu chorobom. Praktycznym przykładem może być wprowadzenie procedur kontrolnych w rzeźniach, które zapewniają regularne badania próbek mięsa na obecność włośni, co jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również działania na rzecz ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 30

Które pomieszczenie inwentarskie zapewnia optymalne warunki utrzymania koni?

Parametry mikroklimatycznePomieszczenie 1Pomieszczenie 2Pomieszczenie 3Pomieszczenie 4
Temperatura (°C)0-165-20(-5)-2510-28
Wilgotność (%)85807580
A. Pomieszczenie 2
B. Pomieszczenie 4
C. Pomieszczenie 1
D. Pomieszczenie 3
Pomieszczenie 2 zostało wybrane jako poprawna odpowiedź, ponieważ jego warunki są najbardziej zbliżone do optymalnych dla utrzymania koni. Właściwa temperatura w zakresie od 5 do 15 stopni Celsjusza oraz wilgotność powietrza od 55% do 75% są kluczowe dla zdrowia i komfortu tych zwierząt. Pomieszczenie 2, z temperaturą od 5 do 20 stopni Celsjusza i wilgotnością na poziomie 80%, zapewnia stosunkowo dobre warunki, mimo że wilgotność jest nieco wyższa niż zalecana. W praktyce, odpowiednia wilgotność i temperatura wpływają na samopoczucie koni, ich zdolność do wydajnego oddychania oraz ogólną kondycję zdrowotną. Zarządzanie mikroklimatem w stajniach powinno opierać się na regularnym monitorowaniu tych parametrów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie hodowli koni. Warto również pamiętać, że utrzymanie koni w optymalnych warunkach przyczynia się do ich lepszej wydajności, mniejsze ryzyko chorób oraz wyższej jakości życia.

Pytanie 31

Aby polepszyć właściwości jakościowe wołowiny pochodzącej z hodowli krów mlecznych, stosuje się krzyżowanie towarowe krów mlecznych z buhajami ras mięsnych. Do takiego krzyżowania zazwyczaj wybiera się buhaja rasy

A. Angler
B. Ayrshire
C. Jersey
D. Hereford
Krzyżowanie krów mlecznych z buhajami ras mięsnych, takimi jak Hereford, ma na celu poprawę cech jakościowych mięsa, co jest kluczowe w produkcji wołowiny. Rasa Hereford jest znana ze swojej efektywności w produkcji mięsa o wysokiej jakości, co wynika z jej doskonałego przyrostu masy oraz korzystnego stosunku mięsa do kości. Praktyczne zastosowanie krzyżowania z buhajem Hereford polega na uzyskaniu potomstwa, które łączy cechy mleczne krów z walorami mięsnymi Hereforda. Dzięki temu uzyskuje się cielęta, które są bardziej odporne na choroby, lepiej przyrastają, a także mają wyższy wskaźnik jakości mięsa. W wielu krajach, takich jak Stany Zjednoczone czy Australia, krzyżowanie to stało się standardową praktyką w hodowli bydła, co przyczynia się do wzrostu rentowności gospodarstw poprzez zwiększenie jakości produkowanej wołowiny oraz poprawę efektywności ekonomicznej. Włączenie buhaja Hereford do programu hodowlanego jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, gdzie kluczowe jest łączenie cech różnych ras, aby maksymalizować korzyści zarówno ekonomiczne, jak i produkcyjne.

Pytanie 32

Jakie jest przeznaczenie stosowania ziarna owsa w żywieniu tryków w okresie przed stanówką?

A. Zwiększenia jakości ich nasienia
B. Pomoc w trawieniu pokarmów
C. Zagwarantowania im poczucia sytości
D. Poprawienia jakości ich wełny
Odpowiedź dotycząca poprawy jakości nasienia tryków jest właściwa, ponieważ owies jest źródłem cennych składników odżywczych, które mają kluczowe znaczenie dla jakości spermy. Zawiera on białka, tłuszcze i węglowodany, a także witaminy i minerały, które wspierają procesy metaboliczne w organizmach zwierząt. Owies dostarcza również kwasów tłuszczowych omega-3, które są niezbędne do produkcji hormonów płciowych, a ich odpowiedni poziom wpływa na jakość nasienia. W praktyce, hodowcy tryków często wprowadzają owies do diety na kilka miesięcy przed planowanym okresem krycia, co pozwala na optymalizację kondycji zwierząt oraz poprawę ich zdolności rozrodczych. Zastosowanie owsa zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi oraz normami żywieniowymi może przynieść korzyści nie tylko w kontekście zwiększenia jakości nasienia, ale także ogólnej zdrowotności tryków, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt.

Pytanie 33

Najmniejsze natężenie oświetlenia jest stosowane w pomieszczeniach dla

A. gęsi
B. kur niosek
C. brojlerów indyczych
D. kaczek
Brojlerzy indyczych wymagają specyficznych warunków oświetleniowych, które wpływają na ich rozwój oraz zdrowie. Najniższe natężenie oświetlenia jest stosowane w celu zmniejszenia stresu u ptaków, co jest kluczowe dla ich wzrostu i wydajności. W praktyce, odpowiednie zarządzanie oświetleniem w hodowli brojlerów indyczych przyczynia się do poprawy ich dobrostanu, co potwierdzają liczne badania w dziedzinie zootechniki. Oświetlenie o niskim natężeniu ma także wpływ na zmniejszenie agresji oraz poprawę zachowań społecznych w stadzie. Warto zauważyć, że zalecenia dotyczące natężenia oświetlenia dla brojlerów indyczych opierają się na standardach, które promują zrównoważony rozwój hodowli oraz zdrowie zwierząt. Na przykład, zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), odpowiednie natężenie oświetlenia powinno wynosić zaledwie około 5-10 luksów. Takie warunki sprzyjają nie tylko lepszemu wzrostowi, ale także obniżeniu kosztów produkcji poprzez efektywniejsze wykorzystanie paszy."

Pytanie 34

Jakie łożysko występuje u zwierząt przeżuwających?

A. Rozproszone
B. Tarczowe
C. Liścieniowate
D. Pierścieniowe
Łożyska liścieniowate to ciekawy typ łożysk, które spotkamy u zwierząt przeżuwających, jak bydło, owce czy kozy. Ich budowa jest naprawdę dostosowana do potrzeb tych zwierzaków, bo pozwala im dobrze trawić rośliny. Te łożyska mają płaskie, elastyczne warstwy, co sprawia, że obciążenie rozkłada się na większej powierzchni. To ważne, bo przeżuwacze mają spore ciała. Dzięki temu łożyska stabilizują stawy, a jednocześnie umożliwiają ruch i elastyczność. Z mojego doświadczenia, wiedza o łożyskach liścieniowatych jest super przydatna dla weterynarzy i hodowców, bo pomaga lepiej rozwiązywać problemy związane z aparatem ruchu. Dbanie o zdrowie stawów przekłada się na lepszą produkcję i dobrostan zwierząt, co teraz jest bardzo ważne w hodowli i ich pielęgnacji.

Pytanie 35

Najlepszą jakość pokarmową ma zielonka z traw koszonych w fazie

A. krzewienia roślin.
B. dojrzałości woskowej ziarniaków.
C. kwitnienia roślin.
D. strzelania w źdźbło i początku kłoszenia.
Najwyższa jakość pokarmowa zielonki z traw przypada właśnie na fazę strzelania w źdźbło oraz początek kłoszenia. W tym okresie rośliny mają jeszcze bardzo wysoką zawartość białka, są soczyste, delikatne i łatwo strawne. To takie optimum – zanim trawy zaczną tworzyć ziarniaki, a ich tkanki zaczną drewnieć, mamy najwięcej energii i składników odżywczych. W praktyce gospodarstw mlecznych czy nawet mięsnych wszyscy starają się właśnie wtedy kosić, bo jakość paszy ma kluczowe znaczenie dla wydajności zwierząt. Zresztą normy żywieniowe i zalecenia specjalistów, jak Instytut Zootechniki czy podręczniki rolnicze, wyraźnie podkreślają, że opóźnienie terminu koszenia prowadzi nie tylko do spadku zawartości białka, ale też znacznego wzrostu włókna surowego. Ten ostatni jest trudnostrawny, przez co pasza robi się mniej wartościowa i mniej chętnie pobierana przez bydło. Moim zdaniem, nawet jeśli pogoda nie sprzyja i trzeba czekać na odpowiedni moment, to lepiej czasem zaryzykować krótkie okno pogodowe właśnie na początku kłoszenia, niż później żałować obniżonej jakości siana czy sianokiszonki. Tak się też robi na pokazowych plantacjach czy w nowoczesnych gospodarstwach – wszystko po to, by zwierzęta dostawały najbardziej wartościową paszę.

Pytanie 36

Jakie umaszczenie charakteryzuje bydło rasy aberdeen angus?

A. jednolite czarne lub czerwone
B. łaciate, bułane lub szare
C. łaciate czarno-białe lub czerwono-białe
D. jednolite jasnoszare
Bydło rasy Aberdeen Angus charakteryzuje się jednolitym umaszczeniem, które występuje w dwóch podstawowych kolorach: czarnym i czerwonym. Umaszczenie to jest zgodne z definicjami rasowymi oraz standardami, które określają cechy fizyczne i genetyczne tej rasy. Czarne i czerwone umaszczenie jest wynikiem selekcji hodowlanej, która skupia się na uzyskaniu jednorodnych cech, co jest istotne dla zachowania jakości mięsnej tych zwierząt. W praktyce, jednolite umaszczenie wpływa na estetykę bydła oraz jego wartość rynkową, ponieważ hodowcy preferują zwierzęta o spójnych cechach wyglądowych. W kontekście hodowli, ważne jest również, aby zwracać uwagę na pedigree, czyli pochodzenie zwierząt, co ma kluczowe znaczenie dla zachowania czystości rasy i jej charakterystycznych cech. Ponadto, znajomość tych cech jest niezbędna w kontekście oceny wartości bydła na rynkach mięsnych oraz w wystawach, gdzie jednolitość umaszczenia jest jednym z kryteriów oceniania.

Pytanie 37

Do grupy soczystych pasz objętościowych zaliczają się

A. ekspelery, zielonki
B. młóto, plewy
C. okopowe, maślanka świeża
D. wysłodki buraczane, otręby
Pasze objętościowe soczyste, jak sugerują niektóre odpowiedzi, nie powinny być mylone z innymi rodzajami pasz. Ekspelery i zielonki, pomimo że są ważnymi składnikami diety zwierząt, nie mieszczą się w definicji pasz soczystych. Ekspelery, będące produktem ubocznym z tłoczenia olejów roślinnych, mają niską zawartość wody i są bardziej skoncentrowanym źródłem białka i tłuszczu, co czyni je bardziej odpowiednimi jako pasze treściwe, a nie objętościowe. Zielonki, natomiast, takie jak trawy czy lucerna, mogą być uważane za pasze objętościowe, ale zazwyczaj są one suche lub wilgotne, a nie soczyste. Młóto i plewy, z kolei, są produktami pochodnymi z przemysłu zbożowego, również nie zaliczane do pasz soczystych. Młóto to resztki po produkcji piwa, bogate w błonnik, natomiast plewy to łuski ziarna, które również mają niską zawartość wody. W kontekście pasz soczystych, kluczowe jest zrozumienie ich roli w codziennej diecie zwierząt oraz, że są one stosowane przede wszystkim w celu zwiększenia wilgotności diety, co jest kluczowe dla prawidłowego trawienia i zdrowia zwierząt, a nie jako substytut bardziej surowych pasz. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych praktyk w żywieniu zwierząt, co z kolei może wpłynąć na ich zdrowie i wydajność produkcyjną.

Pytanie 38

Krzyżowanie różnych ras zwierząt ma na celu uzyskanie efektu

A. selekcji.
B. heterozji.
C. korelacji.
D. modyfikacji.
Heterozja to zjawisko bardzo ważne w hodowli zwierząt, zwłaszcza jeśli komuś zależy na polepszeniu cech użytkowych potomstwa. Ogólnie polega to na tym, że gdy skrzyżuje się osobniki pochodzące z różnych ras, to ich młode wykazują większą żywotność, przyrosty masy, odporność czy plenność niż obie rasy rodzicielskie. W praktyce spotyka się to choćby w produkcji trzody chlewnej czy drobiu – taki efekt wykorzystywany jest przy tworzeniu tzw. mieszańców towarowych, bo rolnikowi zależy, by uzyskać jak najlepsze wyniki produkcyjne. Z mojego punktu widzenia, heterozja jest trochę jak ukryty bonus, który wyciągamy ze skrzyżowania dwóch dobrze dobranych linii. W branży standardem jest prowadzenie dokumentacji rodowodowej i analizowanie efektów heterozji, bo pozwala to planować kolejne krzyżowania z korzyścią dla gospodarstwa. Warto pamiętać, że efekt heterozji nie jest trwały, czyli kolejne pokolenia niekoniecznie zachowują tę przewagę. Trzeba więc umiejętnie dobierać zwierzęta do krzyżowania, żeby zjawisko to wykorzystać maksymalnie. W sumie heterozja to taka trochę tajna broń w rękach doświadczonego hodowcy, która może dać sporo przewagi na rynku.

Pytanie 39

Podmiot, który stosuje zarodki w hodowli zwierząt gospodarskich, po wykonaniu zabiegu przeniesienia zarodków wydaje

A. świadectwo przeniesienia zarodków
B. świadectwo kwalifikacji
C. zaświadczenie o przeniesieniu zarodków
D. zaświadczenie hodowlane
Wybór innej odpowiedzi wskazuje, że nie do końca rozumiesz, jak to wszystko działa. Zaświadczenie hodowlane to nie to, co potrzebujemy, bo dotyczy bardziej ogólnego stanu hodowli, a nie konkretnego przeniesienia zarodków. Świadectwo kwalifikacji jest o uprawnieniach ludzi, którzy wykonują zabiegi, ale to nie jest to samo, co dokument o przeniesieniu zarodków. Co do świadectwa przeniesienia, to choć może brzmieć podobnie, to nie jest uznawane za prawidłowy dokument w tej sytuacji. Ważne jest, żeby zrozumieć, że każdy z tych dokumentów ma inne zastosowanie, a ich mylenie to częsty błąd, który prowadzi do nieporozumień. Każdy hodowca powinien znać te różnice, bo odpowiednie dokumenty są nie tylko wymagane, ale też kluczowe dla dobrej hodowli.

Pytanie 40

Metoda chemiczna usuwania rogów u cieląt opiera się na zastosowaniu

A. dekornizatora gazowego
B. urządzenia Robertsa
C. linki do dekomizacji
D. sztyftu kaustycznego
Sztyft kaustyczny to substancja chemiczna, najczęściej na bazie sodu lub potasu, która jest używana do dekornizacji cieląt, czyli usuwania narastających rogów. Proces ten polega na zastosowaniu zasady, która powoduje chemiczne oparzenia tkanek rogów, co skutkuje ich zniszczeniem i zapobiega dalszemu wzrostowi. Jest to metoda uznawana za mniej inwazyjną i bardziej humanitarną niż tradycyjne metody mechaniczne, takie jak przycinanie rogów. Zastosowanie sztyftu kaustycznego jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt, które podkreślają znaczenie zmniejszenia bólu i stresu u zwierząt hodowlanych. Praktyka ta jest szczególnie istotna w hodowli bydła mlecznego, gdzie konieczność ograniczenia uszkodzeń w stadzie oraz zwiększenie bezpieczeństwa zarówno dla zwierząt, jak i ludzi ma fundamentalne znaczenie. Poprawne użycie sztyftu kaustycznego powinno być przeprowadzone przez wykwalifikowany personel, aby zapewnić odpowiednią dbałość o zdrowie zwierząt oraz przestrzeganie norm weterynaryjnych.