Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 13:03
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 13:20

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby efektywnie przeprowadzić prace związane z zakładaniem dwurzędowego żywopłotu z roślin posiadających odkryty korzeń, ile osób jest potrzebnych?

A. 1 osoby

B. 4 osoby

C. 3 osoby

D. 2 osoby

Zakładanie żywopłotu dwurzędowego z roślin z odkrytym korzeniem jest zadaniem, które wymaga współpracy przynajmniej dwóch osób. Pracownicy muszą działać zespołowo, aby zapewnić prawidłowe rozmieszczenie roślin oraz ich właściwe sadzenie. Pierwsza osoba może zajmować się przygotowaniem terenu, co obejmuje wykopanie dołów i usunięcie chwastów, podczas gdy druga osoba zajmuje się umieszczaniem roślin w dołach oraz ich stabilizowaniem. Ważne jest, aby rośliny były sadzone w odpowiednich odstępach, co zapewnia ich zdrowy wzrost i odpowiednią ekspozycję na światło. Zgodnie z dobrymi praktykami w ogrodnictwie, żywopłoty powinny być zakładane w okresach wiosennych lub jesiennych, kiedy warunki glebowe są optymalne, a ryzyko uszkodzenia korzeni jest minimalne. Praca w zespole pozwala na szybsze zakończenie zadania oraz minimalizuje ryzyko błędów, które mogłyby wystąpić podczas samodzielnego sadzenia przez jedną osobę, co jest kluczowe dla sukcesu całego przedsięwzięcia.

Pytanie 2

Tabela inwentaryzacji dendrologicznej powinna zawierać dla każdego drzewa między innymi numer inwentaryzacyjny, gatunek oraz

A. średnicę pnia na wysokości 50 cm

B. powierzchnię korony w metrach kwadratowych

C. czas kwitnienia

D. opis stanu zdrowotnego

Powierzchnia korony w metrach kwadratowych, pora kwitnienia i średnica pnia na wysokości 50 cm, mimo że są to istotne parametry w kontekście drzew, nie zastępują opisu stanu zdrowotnego. Powierzchnia korony może być użyteczna do oceny potencjału fotosyntetycznego drzewa, lecz nie dostarcza informacji o jego zdrowiu. Zbyt duży nacisk na tę miarę może prowadzić do błędnych wniosków, które nie uwzględniają wpływu chorób czy infestacji, które mogą drastycznie zmniejszyć efektywność fotosyntezy. Pora kwitnienia, chociaż ważna dla określenia fenologii gatunku, nie jest kluczowym wskaźnikiem zdrowia drzewa. Mimo że może informować o terminach, w których drzewo jest najbardziej podatne na szkodniki, nie dostarcza bezpośrednich danych o jego kondycji. Średnica pnia na wysokości 50 cm jest używana głównie do obliczania objętości drewna oraz określania wartości drzew, ale nie daje pełnego obrazu ich zdrowia. Skupienie się na tych parametrach może prowadzić do niepełnej oceny stanu drzewostanu, co w praktyce oznacza, że niewłaściwe decyzje zarządcze mogą być podejmowane. Właściwa inwentaryzacja powinna opierać się na wieloaspektowej ocenie, która uwzględnia kondycję drzew, ich jakość oraz potencjalne zagrożenia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu zielenią.

Pytanie 3

Zakres ogólnej inwentaryzacji nie obejmuje

A. ilości egzemplarzy drzew.

B. pomiaru zasięgu korony.

C. odległości między drzewami w metrach.

D. nazw botanicznych drzew.

Pomiar zasięgu korony drzew nie jest częścią inwentaryzacji ogólnej, ponieważ ta forma inwentaryzacji koncentruje się głównie na ilościowych aspektach drzewostanu, takich jak liczba sztuk drzew czy ich rozstaw. Inwentaryzacja ogólna ma na celu zebranie podstawowych danych, które są istotne do oceny stanu lasu i jego zdolności produkcyjnej. Na przykład, rejestrując ilość sztuk drzew oraz ich nazwy łacińskie, przyczyniamy się do monitorowania różnorodności biologicznej i ewentualnych zagrożeń dla ekosystemu. W praktyce takie dane mogą być wykorzystane do zastosowania w planowaniu wycinek, ocenie zdrowotności lasu oraz zachowania równowagi ekologicznej. Z kolei pomiar zasięgu korony, który odnosi się do wielkości obszaru zajmowanego przez korony drzew, jest bardziej szczegółowym pomiarem i zazwyczaj przeprowadzany jest w ramach inwentaryzacji szczegółowej lub badania zdrowotności drzew, co jest już bardziej zaawansowane niż inwentaryzacja ogólna.

Pytanie 4

W krajobrazie najwyżej cenione są walory przyrodnicze

A. pierwotnym

B. kulturowym harmonijnym

C. kulturowym dysharmonijnym

D. naturalnym

Wybór odpowiedzi dotyczących krajobrazów kulturowych, zarówno dysharmonijnych, jak i harmonijnych, jest błędem, ponieważ te typy krajobrazów są w dużej mierze kształtowane przez działalność człowieka, co często prowadzi do degradacji naturalnych walorów przyrodniczych. Krajobraz kulturowy dysharmonijny to taki, w którym elementy naturalne i sztuczne są ze sobą w konflikcie, co negatywnie wpływa na wartość estetyczną i funkcjonalną przestrzeni. Przykłady obejmują obszary mocno zurbanizowane, gdzie naturalne siedliska zostały zniszczone. Z kolei krajobraz kulturowy harmonijny, mimo że lepiej zintegrowany z naturą, również nie może równać się z pierwotnym krajobrazem pod względem bioróżnorodności i zachowania naturalnych procesów ekologicznych. Krajobrazy pierwotne, niewątpliwie, oferują najcenniejsze walory przyrodnicze, ponieważ obejmują oryginalne i nietknięte przez człowieka środowiska, które są kluczowe dla zachowania różnorodności biologicznej. Ostatecznie, wybór krajobrazu pierwotnego jako odpowiedzi podkreśla potrzebę ochrony i zachowania obszarów o niskim poziomie antropopresji, co jest zgodne z aktualnymi standardami ochrony środowiska oraz zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 5

Koncepcyjny projekt parku o powierzchni 5 ha powinien być opracowany w skali

A. 1:10

B. 1:5000

C. 1:100

D. 1:500

Z tego co widzę, skala 1:10 to już trochę przesada, szczególnie jak myślimy o parku o powierzchni 5 ha. Oznacza to, że 1 cm na rysunku to 10 cm w rzeczywistości, co by się zrobiło z rysunkiem? No, zupełnie by nie pasował i byłby za mały. A skala 1:100? To też niewiele pomoże, bo rysunek znów byłby zbyt mały, żeby pokazać wszystkie szczegóły. Z kolei 1:5000 to już w ogóle za bardzo ogólny zarys, bo nie byłoby widać żadnych detali jak ścieżki czy roślinność. Przy projektach parków ważne jest, żeby wybrać skalę, która pozwala widzieć zarówno ogólny zarys, jak i detale. W moim odczuciu, skala 1:500 to jest to, co można wykorzystać, żeby wszystko miało ręce i nogi. Nie zrozumienie tego może prowadzić do błędów, które potem trudno naprawić.

Pytanie 6

Obszary zieleni, których formowanie sprowadza się do odtworzenia koncepcji w zgodzie z duchem epoki, którą reprezentują, to

A. parki i ogrody zabytkowe

B. parki i ogrody wypoczynkowe

C. ogrody jordanowskie

D. parki ludowe

Parki i ogrody zabytkowe to miejsca, które naprawdę mają na celu zachowanie zieleni w zgodzie z tym, co reprezentują różne epoki. W takich przestrzeniach zwraca się uwagę na detale architektoniczne, jak choćby mała architektura i układ roślinności, a także styl budynków, które się tam znajdują. Dobrym przykładem jest Ogród Łazienkowski w Warszawie, który łączy cechy klasycyzmu i romantyzmu. Sposób, w jaki go zaprojektowano, uwzględnia zarówno kontekst historyczny, jak i przyrodnicze walory terenu. Tym wszystkim zajmują się specjaliści z dziedziny konserwacji zabytków i architektury krajobrazu, którzy stosują się do różnych wytycznych, takich jak Karta Florencka. To właśnie ona promuje zrównoważone zarządzanie dziedzictwem kulturowym i przyrodniczym. Tak więc parki i ogrody zabytkowe nie tylko są świetnym miejscem do wypoczynku, ale także pełnią ważną rolę edukacyjną, pozwalając odwiedzającym lepiej zrozumieć konteksty historyczne i wartości kulturowe.

Pytanie 7

Krajobraz stworzony przez ludzi w wyniku ich świadomej działalności, to krajobraz

A. kulturowy

B. naturalny

C. zdewastowany

D. pierwotny

Krajobraz kulturowy to termin odnoszący się do zmienionego przez człowieka środowiska, które wynika z jego działalności, zarówno w kontekście urbanistycznym, jak i wiejskim. Obejmuje on różne elementy, takie jak budynki, parki, drogi, uprawy rolne oraz inne struktury, które w sposób świadomy kształtują przestrzeń do życia. Przykładem krajobrazu kulturowego mogą być tereny wiejskie, gdzie pola uprawne, zagrody i elementy architektury współczesnej współistnieją z naturalnymi uwarunkowaniami. Funkcjonalność krajobrazu kulturowego polega na jego zdolności do wspierania aktywności społecznych, gospodarczych oraz ochrony dziedzictwa kulturowego. W kontekście zrównoważonego rozwoju, projektowanie krajobrazu kulturowego powinno uwzględniać zasady ekologiczne oraz estetyczne, co jest zgodne z normami i standardami urbanistycznymi, takimi jak wytyczne UNESCO dotyczące ochrony dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego.

Pytanie 8

Aby optycznie zmniejszyć i zwiększyć wysokość przestrzeni, należy zastosować rośliny

A. niskie o kształcie rozłożystym

B. wysokie o kształcie zwisającym

C. wysokie o kształcie kolumnowym

D. niskie o kształcie kulistym

Wybór roślin wysokich o pokroju kolumnowym jest kluczowy w celu optycznego zawężenia i podwyższenia przestrzeni. Tego typu rośliny, dzięki swojej wąskiej i wyprostowanej formie, tworzą eleganckie linie pionowe, które optycznie kierują wzrok ku górze, co sprawia, że przestrzeń wydaje się wyższa i bardziej przestronna. Kolumnowe pokroje roślin, takie jak tuje czy niektóre odmiany drzew iglastych, są często wykorzystywane w ogrodach, aby wprowadzić wyrafinowany styl oraz zdefiniować strefy w przestrzeni zewnętrznej. W praktyce, stosowanie takich roślin w połączeniu z niskimi elementami, jak rabaty kwiatowe, podkreśla różnorodność i może tworzyć interesujące kompozycje wizualne. Ponadto, standardy projektowania krajobrazu zalecają użycie roślinności, która nie tylko spełnia funkcje estetyczne, ale także ekologiczne, co czyni wybór roślin kolumnowych doskonałym rozwiązaniem dla zrównoważonego rozwoju przestrzeni.

Pytanie 9

Aby przygotować siewki drzew ozdobnych do wysyłki, należy je sklasyfikować według ustalonych norm, uwzględniając

A. średnicę szyjki korzeniowej oraz liczbę i długość korzeni szkieletowych

B. długość szyjki korzeniowej oraz liczbę i długość korzeni bocznych

C. długość szyjki korzeniowej i stopień rozwoju systemu korzeniowego

D. średnicę szyjki korzeniowej oraz jakość korzeni szkieletowych

Poprawna odpowiedź odnosi się do kluczowych parametrów, które są brane pod uwagę przy sortowaniu siewek drzew ozdobnych. Średnica szyjki korzeniowej jest istotnym wskaźnikiem zdrowia i potencjału wzrostu rośliny, ponieważ większa średnica często sugeruje lepszy rozwój systemu korzeniowego. Ponadto, liczba i długość korzeni szkieletowych mają kluczowe znaczenie dla stabilności rośliny oraz jej zdolności do pobierania wody i składników odżywczych. W praktyce, sadzonki z dobrze rozwiniętymi korzeniami szkieletowymi mają większe szanse na przetrwanie i szybki wzrost po posadzeniu. Wiele organizacji, takich jak Eurostandardy dla materiału szkółkarskiego, zaleca takie podejście do klasyfikacji siewek, co zwiększa efektywność procesów logistycznych oraz jakość finalnych produktów. Dobrze przygotowane siewki, zgodnie z tymi normami, są mniej podatne na stres transplantacyjny i lepiej adaptują się do nowych warunków, co jest kluczowe dla ich przyszłego rozwoju.

Pytanie 10

Jaką roślinę warto zarekomendować właścicielowi gospodarstwa szkółkarskiego, które dysponuje gruntami o dominacji torfu wysokiego?

A. Forsycję pośrednią (Forsythia intermedia)

B. Trzmielinę zwyczajną (Euonymus europaeus)

C. Bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens)

D. Wrzos zwyczajny (Calluna vulgaris)

Zalecanie bukszpanu wieczniezielonego (Buxus sempervirens) do uprawy w glebie torfowej jest problematyczne, ponieważ ta roślina preferuje gleby dobrze zdrenowane, o pH neutralnym lub lekko zasadowym. Gleby torfowe mają tendencję do zatrzymywania wody, co może prowadzić do gnicie korzeni bukszpanu. Kluczowym błędem jest niedostrzeganie różnorodności warunków glebowych, które mogą wpływać na wybór roślin. Forsycja pośrednia (Forsythia intermedia) również nie jest zalecana do uprawy na torfach wysokich, ponieważ preferuje żyzne gleby, a jej korzenie są wrażliwe na nadmiar wilgoci. W przypadku trzmieliny zwyczajnej (Euonymus europaeus), chociaż jest to roślina bardziej tolerancyjna wobec różnych typów gleby, nie jest to idealny wybór dla gleb torfowych, gdzie preferencje pH nie są spełnione. Wybór roślin powinien opierać się na dogłębnej wiedzy o wymaganiach glebowych, co jest niezbędne w praktyce ogrodniczej. Właściwe dostosowanie roślin do warunków glebowych jest kluczowe dla ich zdrowia i wzrostu. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do niepowodzeń w uprawie, co jest niezgodne z dobrymi praktykami w branży szkółkarskiej.

Pytanie 11

Jakie rośliny można zalecić do stworzenia formowanych żywopłotów o wysokości do 1,00 m?

A. Ligustra pospolitego (Ligustrum vulgare), irgę błyszczącą (Cotoneaster lucidus)

B. Krzewuszkę cudowną (Weigela florida), graba pospolitego (Carpinus betulus)

C. Derenia jadalnego (Cornus mas), cisa pospolitego (Taxus baccata)

D. Lilaka pospolitego (Syringa vulgaris), żywotnika zachodniego (Thuja occidentalis)

Każda z wymienionych odpowiedzi zawiera rośliny, które nie są zalecane do formowanych żywopłotów o wysokości do 1,00 m, co może prowadzić do nieefektywnego zagospodarowania przestrzeni. Lilak pospolity (Syringa vulgaris) i żywotnik zachodni (Thuja occidentalis) to rośliny, które osiągają znaczne wysokości, co czyni je mniej odpowiednimi do niskich żywopłotów. Lilak, choć piękny, rośnie do około 3 m i jest bardziej dekoracyjny niż formowany. Żywotnik, z kolei, stosunkowo szybko rośnie i może przekroczyć oczekiwaną wysokość żywopłotu, wymagając częstego przycinania, co w praktyce jest trudniejsze do utrzymania w pożądanym stanie. Krzewuszka cudowna (Weigela florida) oraz grab pospolity (Carpinus betulus) również nie są optymalnym wyborem. Krzewuszka, mimo że ma piękne kwiaty, osiąga wysokość do 2,5 m. Grab, będący drzewem, wymaga dużej przestrzeni i również przekracza wysokość 1 m, co czyni go nieodpowiednim do formowanych żywopłotów. Derenia jadalnego (Cornus mas) i cisa pospolitego (Taxus baccata) także nie można polecić jako niskich żywopłotów, ponieważ cyprys, chociaż dobrze znosi cięcie, to osiąga ponad 2 m i wymaga więcej miejsca do prawidłowego rozwoju. Wybierając rośliny do formowanych żywopłotów, istotne jest, aby zrozumieć ich docelowe rozmiary i wymagania, co pozwoli na stworzenie estetycznych, funkcjonalnych i łatwych w utrzymaniu aranżacji.

Pytanie 12

Aby przewieźć odspojony grunt na dystans 50 m, konieczne jest użycie

A. zgarniaczy

B. spycharki

C. szufli

D. samochodu - wywrotki

Zgarniarki, szufle oraz samochody wywrotki, mimo że są użytecznymi narzędziami w budownictwie, nie są najbardziej odpowiednimi rozwiązaniami do transportu odspojonego gruntu na odległość 50 m. Zgarniarki, choć skuteczne w zbieraniu mas ziemi, nie są przystosowane do przenoszenia ich na większe dystanse. Ich głównym zadaniem jest równomierne rozprowadzanie materiałów, a nie ich transportowanie. Szufle, natomiast, są narzędziem ręcznym, które wymaga dużego wysiłku fizycznego, a ich wydajność nie jest wystarczająca w porównaniu do maszyn, takich jak spycharki. Użycie szufli do transportu gruntu na odległość 50 m byłoby nieefektywne i czasochłonne, co mogłoby opóźnić postęp prac budowlanych. Samochody wywrotki są idealne do transportu materiałów na dłuższe dystanse, jednak w kontekście przetransportowania gruntu na tak krótką odległość, ich użycie może być nieopłacalne. Nie tylko zwiększa to koszty operacyjne, ale również generuje dodatkowy ruch na placu budowy, co może wprowadzać chaos i zagrażać bezpieczeństwu. Wybór odpowiedniego sprzętu budowlanego jest kluczowy dla efektywności i bezpieczeństwa pracy, a spycharka, ze swoją wszechstronnością i mocą, jest najodpowiedniejszym rozwiązaniem w tej konkretnej sytuacji.

Pytanie 13

Aby zwalczyć przędziorka chmielowca zauważonego na roślinach, powinno się użyć środków ochrony roślin z kategorii

A. moluskocydów

B. fungicydów

C. insektycydów

D. akarycydów

Zastosowanie moluskocydów, fungicydów czy insektycydów w walce z przędziorkiem chmielowcem jest błędne z kilku powodów. Moluskocydy są środkami ochrony roślin przeznaczonymi do zwalczania mięczaków, takich jak ślimaki, i nie mają wpływu na roztocza. Ich skład chemiczny oraz mechanizm działania nie są dostosowane do zwalczania tego typu szkodników, co sprawia, że ich używanie w tym kontekście byłoby nieefektywne i marnotrawstwem zasobów. Fungicydy z kolei są przeznaczone do ochrony przed chorobami grzybowymi, a ich działanie jest skierowane głównie na grzyby i nie ma zastosowania w walce z przędziorkami, które są stawonogami. Wprowadzenie fungicydów w sytuacji zainfekowania roślin przez przędziorki nie przyniesie korzyści, a może nawet zaszkodzić roślinom poprzez podniesienie poziomu stresu. Insektycydy, choć teoretycznie mogłyby wydawać się odpowiednie, są dedykowane zwalczaniu owadów, a nie roztoczy. Wiele insektycydów nie działa na przędziorki, które są blisko spokrewnione z pajęczakami, a ich struktura biologiczna różni się na tyle, że wymagana jest inna strategia zwalczania. Takie nieprawidłowe podejście może prowadzić do błędnej oceny sytuacji i nieefektywnej walki ze szkodnikami, co w rezultacie prowadzi do strat w plonach i zwiększa ryzyko dalszego rozwoju populacji przędziorków. Zrozumienie różnic między tymi grupami środków ochrony roślin jest kluczowe dla efektywnego zarządzania szkodnikami i chorobami w uprawach rolnych.

Pytanie 14

Jasny, pudrowaty osad grzybni oraz zarodników, zauważalny na liściach, to

A. rdza

B. mączniak prawdziwy

C. plamistość liści

D. fuzarioza

Mączniak prawdziwy to choroba roślin wywoływana przez grzyby z rodziny Erysiphaceae, która objawia się charakterystycznym białym, mączystym nalotem na liściach. Nalot ten jest wynikiem wzrostu grzybni, która rozwija się na powierzchni rośliny, a jej obecność jest wskazówką, że roślina jest zainfekowana. Ta choroba może prowadzić do osłabienia rośliny, a w skrajnych przypadkach do jej obumarcia. W praktyce, wczesne rozpoznanie mączniaka prawdziwego jest kluczowe dla skutecznego zarządzania chorobami roślin. Warto stosować zabiegi profilaktyczne, takie jak odpowiednie stany wzrostu roślin (zapewnienie właściwego rozstawu, nawadnianie, wentylacja), aby zminimalizować ryzyko zakażenia. W przypadku wystąpienia objawów, można zastosować fungicydy, które ograniczają rozwój patogenu, ale ważne jest, aby stosować je zgodnie z zaleceniami producenta oraz lokalnymi regulacjami dotyczącymi ochrony roślin. Dobre praktyki obejmują także rotację upraw oraz wybór odpornych na mączniaka odmian roślin, co może znacznie poprawić zdrowotność upraw.

Pytanie 15

Środki chemiczne, które służą do eliminacji przędziorków na roślinach ozdobnych, to

A. fungicydy

B. akarycydy

C. herbicydy

D. retardanty

Fungicydy to środki ochrony roślin, które mają na celu zwalczanie chorób grzybowych, a nie szkodników, takich jak przędziorki. Zastosowanie fungicydów w walce z szkodnikami jest nieodpowiednie, ponieważ ich działanie jest ukierunkowane na patogeny grzybowe, a nie na owady czy roztocza. Używanie fungicydów w kontekście przędziorków może prowadzić do niewłaściwego zarządzania chorobami roślin, ponieważ te preparaty nie mają wpływu na szkodniki, które atakują rośliny. Herbicydy natomiast służą do zwalczania chwastów, a ich stosowanie w walce z przędziorkami jest także błędne. Chociaż herbicydy mogą eliminować konkurencyjne rośliny, nie wpływają na szkodniki, co oznacza, że nie są skutecznym rozwiązaniem w tym kontekście. Retardanty, czyli środki opóźniające wzrost roślin, mają za zadanie kontrolowanie wysokości roślin, ale także nie są związane z kontrolą szkodników. Typowe błędy myślowe w tym przypadku obejmują mylenie funkcji poszczególnych grup preparatów chemicznych oraz brak zrozumienia ich specyficznych zastosowań. Kluczowe jest, aby w walce ze szkodnikami stosować odpowiednie środki, które są dedykowane do danego rodzaju zagrożenia, aby skutecznie chronić rośliny ozdobne przed szkodnikami takimi jak przędziorki.

Pytanie 16

Forma "Aha" wykorzystywana jest do

A. zamknięcia pola widokowego

B. podkreślenia linii kompozycyjnych

C. zaakcentowania podziału przestrzeni ogrodu

D. ukrycia granicy ogrodzenia

Zastosowanie formy "Aha" w ogrodach nie sprowadza się jedynie do podkreślania osi kompozycyjnych, zaakcentowania podziału ogrodu ani zamykania przestrzeni widokowej. Wiele osób może mylnie sądzić, że podkreślenie osi kompozycyjnych jest kluczowym elementem w projektowaniu, jednakże w praktyce chodzi bardziej o równowagę i harmonię całej przestrzeni. Osią kompozycyjną można zdefiniować jako linię, wokół której organizowane są pozostałe elementy ogrodu, ale nie jest to aspekt, który wprost wspiera ideę "Aha". Kolejna koncepcja, która może być mylnie interpretowana, to zaakcentowanie podziału ogrodu. W rzeczywistości, forma ta ma na celu zharmonizowanie przestrzeni, a nie tworzenie wyraźnych granic czy podziałów. Podobnie, ukierunkowanie na zamknięcie przestrzeni widokowej nie jest zgodne z ideą tworzenia przyjemnego doznania estetycznego. Zamiast tego, forma "Aha" skupia się na integracji z otoczeniem, co przeczy zamykaniu perspektyw i może prowadzić do błędnych wniosków o ograniczaniu widoków. W rezultacie, błędne podejście do tych koncepcji może skutkować projektami, które wydają się sztywne i ograniczone, zamiast oferować przestrzeń otwartą, zachęcającą do eksploracji i interakcji z naturą.

Pytanie 17

Podstawową rolą, jaką pełni las drzew iglastych oddzielający obszar zamieszkany od drogi, jest rola

A. estetyczna

B. kulturowa

C. izolacyjna

D. klimatyczna

Odpowiedź 'izolacyjna' jest poprawna, ponieważ rząd drzew iglastych ma kluczowe znaczenie w oddzielaniu terenów zamieszkałych od tras komunikacyjnych, pełniąc funkcję ochronną. Drzewa tworzą barierę, która znacznie redukuje hałas i zanieczyszczenia komunikacyjne, co przekłada się na poprawę komfortu życia mieszkańców. Przykładowo, w miastach takich jak Warszawa, sadzenie drzew wzdłuż głównych arterii komunikacyjnych skutkuje zmniejszeniem poziomu hałasu oraz poprawą jakości powietrza. Zgodnie z normami ekologicznymi i urbanistycznymi, takie działania przyczyniają się do zrównoważonego rozwoju miast, w którym ochrona zdrowia mieszkańców jest priorytetem. Dodatkowo, funkcja izolacyjna drzew polega na tworzeniu mikroklimatu, który wpływa na temperaturę oraz wilgotność w ich otoczeniu, co jest szczególnie istotne w kontekście zmieniającego się klimatu. Warto zatem w projektach urbanistycznych uwzględniać zasadzenie drzew, aby zminimalizować negatywne skutki urbanizacji.

Pytanie 18

Wewnątrz budynków, wirydarz stanowi typowy element sztuki ogrodniczej z okresu

A. średniowiecza

B. renesansu

C. baroku

D. starożytności

Ogród wewnętrzny w postaci wirydarza jest szczególnie charakterystyczny dla średniowiecza, kiedy to ogrody były nie tylko miejscem do uprawy roślin, ale także przestrzenią duchową i relaksacyjną. Wirydarz, jako zamknięty, zazwyczaj prostokątny ogród, otoczony murem, miał na celu stworzenie intymnej atmosfery sprzyjającej medytacji oraz kontemplacji. Przykłady zastosowania wirydarza można znaleźć w klasztorach, gdzie mnisi hodowali zioła oraz rośliny użyteczne, co było zgodne z praktykami zdrowotnymi i duchowymi tamtego okresu. Standardy projektowania takich ogrodów obejmowały staranne planowanie, aby zapewnić harmonijną przestrzeń, w której natura i człowiek współistnieją. Architektura wirydarzy często nawiązywała do duchowości i symboliki, co czyniło je nie tylko funkcjonalnymi, ale również reprezentacyjnymi elementami sztuki ogrodowej średniowiecza. Warto zaznaczyć, że wirydarze stały się inspiracją dla późniejszych epok, w tym renesansu.

Pytanie 19

Przy zakładaniu trawnika, aby przykryć wysiane nasiona traw glebą, należy wykorzystać

A. wałokolczatki

B. wału gładkiego

C. włóki

D. wału strunowego

Wybór niewłaściwego narzędzia do zakładania trawnika ma znaczący wpływ na efektywność tego procesu. Na przykład, włóka, mimo że może być używana do rozluźniania gleby, nie jest zaprojektowana do efektywnego przykrywania nasion. Jej konstrukcja nie zapewnia odpowiedniego kontaktu nasion z glebą, co może prowadzić do słabego kiełkowania. Ponadto, użycie wału strunowego, który ma inny cel, jakim jest wyrównywanie terenu, nie będzie miało pozytywnego wpływu na proces zakupu trawnika. Tego typu wał, ze względu na swoją budowę, nie może skutecznie przykryć nasion, co może skutkować ich obnażeniem i narażeniem na niekorzystne warunki atmosferyczne. Z kolei wał gładki, chociaż używany do ubijania gleby, również nie zapewnia optymalnych warunków dla nasion, ponieważ nie wnika w glebę w sposób, który sprzyja ich przykrywaniu. Często mylone jest także znaczenie tych narzędzi w kontekście pielęgnacji trawnika; ich niewłaściwe zastosowanie prowadzi do typowych błędów, takich jak niedostateczne przykrycie nasion lub ich zbyt głębokie zakopanie. Kluczowym aspektem w zakładaniu trawnika jest odpowiednie dobranie narzędzi, które wspierają proces kiełkowania, co nie jest spełnione przez w/w narzędzia.

Pytanie 20

Na rysunku przedstawiono układ

A. asymetryczny drzew.

B. kształtujący perspektywę..

C. rytmiczny drzew.

D. drzew z dominantą.

Poprawna odpowiedź "rytmiczny drzew" jest właściwa, ponieważ na rysunku układ drzew został zaprezentowany w sposób, który podkreśla regularność i powtarzalność ich rozmieszczenia. Rytmiczne układy w architekturze krajobrazu są kluczowe dla tworzenia harmonijnych przestrzeni, w których to elementy, jak drzewa, występują w równych odstępach. Taki układ nie tylko przyciąga wzrok, ale również wpływa na odbiór przestrzeni, tworząc wrażenie porządku i estetyki. W praktyce, architekci krajobrazu często używają rytmicznych wzorów do kształtowania alei, parków czy ogrodów, co pozwala na skonstruowanie spójnych i przyjemnych dla oka kompozycji. Znajomość zasad rytmu w przyrodzie i architekturze jest istotnym elementem w projektowaniu przestrzeni publicznych, które mają na celu integrowanie ludzi i natury. Przy projektowaniu warto zwrócić uwagę na to, aby elementy występowały w sposób, który podkreśla ich charakter, a także harmonijnie współgrały z otoczeniem, co stanowi podstawę dobrych praktyk w architekturze krajobrazu.

Pytanie 21

Pokazany na rysunku pojemnik przeznaczony jest do uprawy roślin

A. skalnych.

B. wodnych.

C. cebulowych.

D. wrzosowatych.

Odpowiedź "cebulowych" jest poprawna, ponieważ pojemnik na zdjęciu został zaprojektowany specjalnie z myślą o uprawie roślin cebulowych. Tego typu pojemniki charakteryzują się otworami, które umożliwiają skuteczne sadzenie cebulek oraz zapewniają odpowiednią cyrkulację powietrza i drenaż. Drenaż jest kluczowy, aby uniknąć nadmiaru wilgoci, co mogłoby prowadzić do gnicia cebulek. Przykłady roślin cebulowych, które można uprawiać w takich pojemnikach, to tulipany, narcyzy, a także hiacynty. Dobrą praktyką w uprawie cebulowych jest sadzenie ich na odpowiedniej głębokości, co determinuje ich prawidłowy rozwój. Zaleca się także monitorowanie wilgotności podłoża, aby zapewnić optymalne warunki wzrostu. Uwzględnienie tych aspektów w praktyce ogrodniczej przyczynia się do osiągnięcia zdrowych i kwitnących roślin.

Pytanie 22

Na barokowych parterach haftowych ornament może stanowić niski strzyżony

A. berberys Thunberga (Berberis thunbergii)

B. bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens)

C. ligustr pospolity (Ligustrum vulgare)

D. pięciornik krzewiasty (Potentilla fruticosa)

Bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens) jest rośliną idealnie nadającą się do tworzenia barokowych ornamentów w ogrodach dzięki swojej gęstej i zwartych pokroju. Jego niskie strzyżenie pozwala na uzyskanie precyzyjnych kształtów oraz znakomitych form, które są charakterystyczne dla stylu barokowego. Bukszpan, jako roślina zimozielona, zachowuje intensywną zieleń przez cały rok, co podkreśla jego walory estetyczne w różnorodnych aranżacjach ogrodowych. W praktyce, bukszpan jest często wykorzystywany do tworzenia żywopłotów, obwódek rabat, a także formowanych stożków czy kul. Jego odpowiednia pielęgnacja, obejmująca regularne strzyżenie oraz nawadnianie, pozwala na uzyskanie pożądanych efektów wizualnych. W kontekście barokowych ogrodów, bukszpan jest także często zestawiany z innymi roślinami, co sprzyja uzyskaniu bogatych kompozycji. Dzięki swojej uniwersalności oraz odporności na różne warunki atmosferyczne, stanowi on doskonały wybór dla projektantów krajobrazu, którzy pragną oddać ducha epoki baroku w swoich projektach.

Pytanie 23

Kiedy powinno się przeprowadzać cięcie prześwietlające krzewów forsycji?

A. po zakończeniu kwitnienia

B. bezpośrednio przed kwitnieniem

C. w miesiącach letnich

D. w okresie jesieni

Niektóre koncepcje związane z cięciem forsycji są nieprawidłowe. Cięcie w okresie jesiennym jest niewłaściwe, ponieważ forsycja zakwita na zeszłorocznych pędach. Przeprowadzanie cięcia w tym czasie może spowodować, że roślina straci większość pąków kwiatowych, co zwiększa ryzyko, że wiosną nie zakwitnie. Mimo że niektóre krzewy można ciąć jesienią, ta zasada nie dotyczy forsycji. Cięcie latem również nie jest rekomendowane, ponieważ równocześnie z intensywnym wzrostem rośliny, może to prowadzić do usunięcia świeżych pędów, które mogłyby przynieść nowe kwiaty. Z kolei cięcie tuż przed kwitnieniem może prowadzić do podobnych problemów; roślina nie zdąży się zregenerować, a pąki mogą zostać usunięte lub uszkodzone. Kluczową kwestią, która wpływa na takie błędne decyzje, jest niewłaściwe zrozumienie cyklu wzrostu krzewów kwitnących wiosną. Niezrozumienie, że forsycja kwitnie na pędach zeszłorocznych, prowadzi do nieodpowiedniego planowania prac pielęgnacyjnych. Właściwe podejście do cięcia powinno opierać się na cyklach wegetacyjnych danej rośliny oraz na jej specyficznych potrzebach pielęgnacyjnych.

Pytanie 24

Dodanie piasku do gleby

A. redukuje porowatość

B. ulepsza żyzność

C. stabilizuje strukturę gruzełkowatą

D. podwyższa przepuszczalność

W przypadku odpowiedzi, które wskazują, że piasek zmniejsza porowatość, należy zrozumieć, że porowatość gleby odnosi się do ilości przestrzeni w glebie, które są wypełnione powietrzem lub wodą. Piasek, w przeciwieństwie do gliny, nie zatyka tych przestrzeni, lecz wręcz przeciwnie, zwiększa ich objętość. Kolejnym błędnym założeniem jest twierdzenie, że piasek poprawia żyzność gleby. Choć piasek może wspierać strukturę gleby i poprawiać jej przepuszczalność, nie dostarcza istotnych składników odżywczych, które są niezbędne dla upraw. Dlatego, aby poprawić żyzność, należy stosować organiczne nawozy lub kompost, które rzeczywiście dostarczają niezbędnych substancji odżywczych. Podobnie, twierdzenie, że piasek utrwala strukturę gruzełkowatą, jest mylne, ponieważ struktura gruzełkowata jest typowa dla gleb z dużą ilością substancji organicznej, takiej jak próchnica, a sama obecność piasku nie jest wystarczająca do jej utrzymania. Takie myślenie może prowadzić do nieefektywnego zarządzania glebą, co w dłuższej perspektywie szkodzi jej jakości i zdolności do uprawy roślin.

Pytanie 25

Typową roślinnością w lasach bukowych są

A. kserofity

B. hygrofity

C. geofity

D. sukulenty

Sukulenty to rośliny przystosowane do warunków suchych, charakteryzujące się zdolnością do gromadzenia wody w swoich tkankach. Ich obecność w lasach bukowych byłaby nieadekwatna, ponieważ te lasy mają zupełnie inne warunki glebowe i klimatyczne, sprzyjające innym typom roślinności. Kserofity są roślinami przystosowanymi do życia w suchym środowisku, najczęściej występującymi w strefach półpustynnych i pustynnych, a nie w wilgotnych lasach bukowych. Z kolei hygrofity to rośliny preferujące wilgotne lub mokre środowiska, co również jest sprzeczne z charakterystyką lasów bukowych, które choć są wilgotne, nie są to tereny bagniste. Ponadto, geofity, takie jak przylaszczki czy śnieżyczki, które są kluczowymi przedstawicielami roślinności lasów bukowych, opierają się na cyklu życia, który umożliwia im przetrwanie w zmieniających się warunkach oświetleniowych. Wybór sukulentów, kserofitów lub hygrofitów zamiast geofitów może wynikać z nieporozumienia dotyczącego terminologii botanicznej lub ogólnych zasad ekologii roślin. Kluczowe jest zatem zrozumienie, że każde z tych pojęć odnosi się do specyficznych adaptacji roślin, które są ściśle związane z ich środowiskiem, a błędne przypisanie ich do lasów bukowych prowadzi do nieprawidłowych wniosków o charakterystyce tego ekosystemu.

Pytanie 26

Palikowanie form piennych drzew owocowych, które są sadzone na stałe z bryłą korzeniową, powinno być wykonane

A. po umieszczeniu bryły korzeniowej w dołku

B. przed umieszczeniem bryły korzeniowej w dołku

C. po posadzeniu rośliny

D. przed zasypywaniem bryły korzeniowej

Wybór odpowiedzi, gdzie palikowanie zrobiłeś przed sadzeniem lub przed zasypaniem bryły, jest nie do końca dobre. Takie coś może naprawdę uszkodzić korzenie, a to nie jest fajne. Jak robimy dołek, to musimy pamiętać, by roślina miała najlepsze warunki do wzrostu, co oznacza, że trzeba uważać na korzenie. Jak palik będzie przed zasadzeniem, to może zająć miejsce, które powinny zająć korzenie, co może je doprowadzić do zgnilizny. A jeśli palik włożysz przed zasypaniem bryły, to korzenie mogą się źle ułożyć w ziemi, co znowu może zrobić im krzywdę. Dodatkowo palikowanie po sadzeniu daje szansę na lepsze dostosowanie rośliny do nowego miejsca, bo wtedy widzimy, czy dobrze stoi i czego potrzebuje. Jeśli zignorujemy te zasady, to możemy narazić roślinę na niepoprawny rozwój czy nawet ją zabić. Umiejętność prawidłowego palikowania to coś, co powinno się umieć, jak prowadzi się szkółki lub dba o drzewa. To jest też potwierdzone przez różne standardy w branży, które mówią, jak powinno się sadzić i palikować.

Pytanie 27

Przed utworzeniem rabaty bylinowej, aby zwiększyć zdolność gleby do zatrzymywania wody, trzeba dodać do podłoża

A. piasku

B. torfu

C. gliny

D. kompostu

Torf to taki organiczny materiał, który potrafi naprawdę dużo. Zdecydowanie przydaje się w glebie, bo pomaga lepiej zatrzymywać wodę i dostarcza roślinom potrzebne składniki odżywcze. Dzięki torfowi gleba staje się bardziej przewiewna i lepiej odprowadza wodę, co jest super ważne dla zdrowego wzrostu bylin. Z mojego doświadczenia, jak dorzucisz torf do rabaty, to w czasie suszy łatwiej jest utrzymać odpowiednią wilgotność. To naprawdę działa! Używanie torfu to też zgodne z tym, co mówią standardy ekologiczne, które sugerują, żeby stosować materiały organiczne. Torf wpływa też na mikroorganizmy w glebie, co z kolei przyspiesza rozkład substancji organicznych i wzbogaca glebę w składniki odżywcze. Generalnie, torf to taki niezbędnik, jeśli chcesz mieć ładnie rosnące byliny.

Pytanie 28

Jakie krzewy dekoracyjne można zarekomendować do ogrodu, aby uzyskać efekt ozdobnych czerwonych pędów w zimie?

A. Forsycja pośrednia (Forsythia intermedia), żylistek szorstki (Deutzia scabra)

B. Dereń biały (Cornus alba), wierzba purpurowa (Salix purpurea)

C. Bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens), złotlin japoński (Kerria japonica)

D. Krzewuszka cudowna (Weigela florida), dereń rozłogowy (Cornus sericea)

Dereń biały (Cornus alba) oraz wierzba purpurowa (Salix purpurea) to doskonały wybór do ogrodu, zwłaszcza jeśli celem jest uzyskanie efektu ozdobnych czerwonych pędów w sezonie zimowym. Dereń biały charakteryzuje się intensywnie czerwonymi pędami, które widocznie kontrastują z białym śniegiem, a jego liście jesienią nabierają ładnych kolorów, co dodatkowo zwiększa walory estetyczne ogrodu. Wierzba purpurowa również wyróżnia się purpurowymi pędami, które mogą przyciągać wzrok i ożywiać zimowy pejzaż. Dobór tych krzewów jest zgodny z zasadami projektowania ogrodów, które zalecają łączenie roślin o różnych walorach dekoracyjnych w celu osiągnięcia przez cały rok atrakcyjnego wyglądu. W praktyce, można je sadzić w grupach, co potęguje ich efekt wizualny, a także łączyć z innymi krzewami iglastymi lub bylinami, co pozwala na stworzenie interesujących kompozycji. Warto również pamiętać o odpowiedniej pielęgnacji, w tym o przycinaniu pędów, które zaleca się wykonywać na wiosnę, aby pobudzić wzrost nowych, kolorowych pędów.

Pytanie 29

W trakcie dokładnej inwentaryzacji drzewostanu nie przeprowadza się

A. określenia rodzaju drzew

B. pomiaru obwodów pni drzew

C. pomiaru powierzchni zajmowanej przez drzewa

D. oceny stanu zdrowia drzew

Pomiar powierzchni zajmowanej przez drzewa nie jest częścią szczegółowej inwentaryzacji drzewostanu, ponieważ głównym celem tej inwentaryzacji jest dokładne określenie stanu i struktury drzew w danym ekosystemie leśnym. W praktyce, podczas inwentaryzacji wykonuje się takie czynności jak określenie gatunku drzew, pomiar obwodów pni oraz ocena stanu zdrowotnego drzew. Te elementy są kluczowe dla zarządzania zasobami leśnymi, ponieważ pozwalają na identyfikację rodzajów drzew, ich kondycji oraz przydatności do dalszych działań, takich jak pielęgnacja, wycinka czy reintrodukcja gatunków. Właściwe pomiary obwodów umożliwiają też oszacowanie wieku drzew oraz ich wartości ekologicznej. Zgodnie z dobrą praktyką w leśnictwie, szczegółowa inwentaryzacja powinna być przeprowadzana regularnie, co pozwala na monitorowanie zmian w drzewostanie oraz podejmowanie odpowiednich działań ochronnych.

Pytanie 30

Aby wyrównać i zagęścić glebę przed siewem nasion traw, należy zastosować

A. bronę ciężką

B. wał gładki

C. bronę lekką

D. wał strunowy

Zastosowanie brony ciężkiej, wału strunowego czy brony lekkiej w kontekście wyrównania i zagęszczenia gleby przed wysiewem nasion traw może prowadzić do niepożądanych efektów. Bronowanie ciężkie, mimo że skutecznie rozluźnia glebę, może powodować zbyt głębokie spulchnienie, co negatywnie wpłynie na stabilność i strukturę gleby. Przesuszenie powierzchni gleby, jakie może nastąpić po takim zabiegu, utrudnia kiełkowanie nasion, które potrzebują odpowiedniego podłoża do wzrostu. Wał strunowy, z kolei, jest przeznaczony głównie do mieszania gleby i nie nadaje się do uzyskania idealnie gładkiej powierzchni. Jego użycie może prowadzić do niejednorodności w zagęszczeniu gleby, co będzie miało negatywny wpływ na rozwój trawy. Bronowanie lekkie, choć mniej inwazyjne, również nie spełnia wymogów dotyczących zagęszczenia gleby. Tego typu sprzęt może zbyt słabo skompaktować glebę, co powoduje, że nasiona nie osiągną optymalnego kontaktu z podłożem. W kontekście profesjonalnych praktyk w rolnictwie, kluczowe jest zrozumienie, że każdy rodzaj narzędzia ma swoje specyficzne zastosowanie, a ich niewłaściwe użycie może prowadzić do zmniejszenia plonów i pogorszenia jakości gleby w dłuższej perspektywie. Właściwe przygotowanie gleby z użyciem wału gładkiego jest więc istotnym krokiem w procesie siewu traw.

Pytanie 31

Jakie rośliny można zarekomendować do obsadzania brzegów oraz strefy wody płytkiej w naturalnym zbiorniku wodnym?

A. kosaciec żółty (Irispseudacorus), tatarak zwyczajny (Acorus calamus)

B. tawułka Arendsa (Astilbex arendsii), bergenia sercolistna (Bergenia cordifolia)

C. języczka pomarańczowa (Ligularia dentata), pełnik europejski (Trollius europaeus)

D. funqia ogrodowa (Hosta sp.), żurawka ogrodowa (Heuchera hybrida)

Kosaciec żółty (Iris pseudacorus) oraz tatarak zwyczajny (Acorus calamus) stanowią doskonały wybór do obsadzania brzegów i strefy wody płytkiej naturalnych zbiorników wodnych. Kosaciec żółty jest rośliną charakterystyczną dla środowisk wodnych, która nie tylko pięknie kwitnie, ale także odgrywa kluczową rolę w stabilizacji brzegów zbiorników wodnych. Jego system korzeniowy pomaga zapobiegać erozji, a kłącza poprawiają jakość wody, tworząc środowisko sprzyjające innym organizmom wodnym. Z kolei tatarak zwyczajny jest znany z właściwości oczyszczających wodę, ponieważ jego liście i korzenie absorbują zanieczyszczenia. Oba gatunki są odporne na zmienne warunki wodne i mają zdolność do rozwoju w różnych typach gleb, co czyni je idealnymi do naturalnych zbiorników, gdzie mogą tworzyć bioróżnorodne ekosystemy. W praktyce, ich zastosowanie w projektach rekultywacji brzegów przyczynia się do ochrony habitate\'ów wodnych oraz wspiera lokalne gatunki fauny, tworząc jednocześnie estetyczne i funkcjonalne przestrzenie."

Pytanie 32

Pokazany na ilustracji wzór kwietnika jest przykładem kompozycji

A. otwartej, symetrycznej, dynamicznej.

B. zamkniętej, asymetrycznej, statycznej.

C. otwartej, asymetrycznej, dynamicznej.

D. zamkniętej, symetrycznej, statycznej.

Wzór kwietnika przedstawiony na ilustracji rzeczywiście ilustruje kompozycję zamkniętą, symetryczną i statyczną. Symetria w projektowaniu odnosi się do równowagi wizualnej, gdzie elementy są rozmieszczone w sposób harmonijny względem osi centralnej. W tym przypadku, odbicie lustrzane kolorów i kształtów wzorów nadaje całości spójności i porządku. Kompozycja zamknięta oznacza, że wszystkie elementy pozostają w obrębie danej formy, co czyni ją bardziej przewidywalną i stabilną. Takie podejście jest często stosowane w projektowaniu ogrodów, wnętrz, a także w grafice użytkowej, gdzie istotne jest wywołanie poczucia bezpieczeństwa i harmonii. W praktyce, projektując kompozycje, które mają być statyczne, warto zwrócić uwagę na powtarzalność form, co sprzyja stworzeniu spójnego, estetycznego efektu. Wzory i kompozycje zamknięte dobrze sprawdzają się w przestrzeniach publicznych, gdzie kluczowe jest stworzenie miejsca do relaksu i odpoczynku.

Pytanie 33

Do zakupu krzewów liściastych powinno się wybierać lokalizacje

A. w słońcu i osłonięte od wiatru

B. w cieniu i dobrze wentylowane

C. w cieniu i osłonięte od wiatru

D. w słońcu i dobrze wentylowane

Wybór miejsca dla zadołowania krzewów liściastych jest kluczowy dla ich prawidłowego wzrostu i rozwoju. Zacienione i osłonięte od wiatru lokalizacje sprzyjają zachowaniu odpowiedniej wilgotności gleby oraz ochronie przed szkodliwymi skutkami silnych podmuchów wiatru. W takich warunkach rośliny mają większe szanse na aklimatyzację do nowego środowiska, co jest szczególnie istotne po ich przesadzeniu. Przykładowo, krzewy takie jak hortensje czy azalie preferują miejsca, gdzie będą otrzymywały rozproszone światło słoneczne, co zapobiega poparzeniom liści i przyczynia się do ich bujnego wzrostu. Ponadto, osłonięcie od wiatru minimalizuje ryzyko uszkodzeń mechanicznych oraz utraty wody z gleby, co jest kluczowe w pierwszym etapie ich rozwoju. Zastosowanie tych praktyk jest zgodne z ogólnymi standardami sadzenia krzewów liściastych, które zalecają staranne dobieranie lokalizacji w celu maksymalizacji ich zdrowia i estetyki.

Pytanie 34

Piwonia chińska (Paeonia łactiflord), funkia sina (Hosta sieboldiana) oraz liliowiec ogrodowy (Hemerocallis xhybrida) to rośliny, które można wykorzystać w aranżacji

A. ogrodów ziołowych

B. kwietników sezonowych

C. rabat bylinowych

D. ogrodów skalnych

Odpowiedzi sugerujące umiejscowienie piwonii chińskiej, funkji sinej i liliowca ogrodowego w ogrodach ziołowych, ogrodach skalnych oraz kwietnikach sezonowych są błędne i wynika to z braku zrozumienia specyfiki tych roślin. Ogrody ziołowe zazwyczaj skupiają się na uprawie roślin aromatycznych i przyprawowych, takich jak mięta, tymianek czy bazylia. Rośliny te wykazują różne wymagania dotyczące podłoża, nasłonecznienia i nawadniania, co sprawia, że piwonie, funkie i liliowce, będące roślinami ozdobnymi, nie są odpowiednie dla takich kompozycji. Z kolei ogrody skalne wymagają roślin o niewielkich wymaganiach wodnych i dużej odporności na suszę, takich jak sukulenty czy niskie byliny, co dyskwalifikuje wymienione rośliny, które preferują wilgotniejsze podłoże. Kwietniki sezonowe z kolei są zaprojektowane z myślą o roślinach jednorocznych, które kwitną przez krótki czas i wymagają regularnej wymiany, co stoi w sprzeczności z naturą bylin, które są roślinami wieloletnimi. Typowe błędy myślowe w tym kontekście polegają na niezrozumieniu biologicznych i środowiskowych wymagań roślin oraz ich właściwości, co prowadzi do nieodpowiednich decyzji w projektowaniu ogrodów.

Pytanie 35

Jakie rośliny należy wykorzystać do obsadzenia strefy wód płytkich w akwenie wodnym?

A. lilię wodną

B. kosaćca żółtego

C. moczarkę kanadyjską

D. salwinię pływającą

Kosaćce żółte są roślinami wodnymi, które świetnie nadają się do obsadzania strefy wód płytkich zbiorników wodnych ze względu na swoje zdolności adaptacyjne oraz estetyczny wygląd. Rośliny te preferują wody o niskim przepływie i dobrze sprawdzają się w ekosystemach, gdzie pełnią rolę filtracyjną, poprawiając jakość wody poprzez usuwanie zanieczyszczeń oraz wspierając lokalną faunę. Dodatkowo, ich obecność sprzyja zwiększeniu bioróżnorodności, ponieważ kosaćce stanowią schronienie i miejsce lęgowe dla wielu gatunków ptaków i owadów. W praktyce, przy projektowaniu naturalnych stref buforowych wokół zbiorników wodnych, zaleca się uwzględnienie kosaćców w celu wspierania naturalnych procesów biologicznych oraz utrzymania stabilności ekosystemu. Warto zaznaczyć, że ich uprawa jest zgodna z dobrymi praktykami ochrony środowiska, które zalecają stosowanie rodzimych gatunków roślin w celu ochrony lokalnych ekosystemów.

Pytanie 36

Jakie rośliny nadają się do wypełnienia aranżacji ogrodu skalnego, który został zaplanowany w odcieniach białych?

A. Dąbrówkę rozłogową (Ajuga reptans), miłka wiosennego (Adonis vernalis)

B. Gęsiówkę kaukaską (Arabis caucasica), ubiorek wieczniezielony (Iberis sempervirens)

C. Rojnik ogrodowy (Sempervivum hybridum), rozchodnik kamczacki (Sedum kamtschaticum)

D. Omieg wschodni (Doronicum orientale), macierzankę piaskową (Thymus serpyllum)

Wskaźniki dotyczące błędnych odpowiedzi koncentrują się na roślinach, które nie wpasowują się w białą kolorystykę ogrodu skalnego. Rojnik ogrodowy (Sempervivum hybridum) oraz rozchodnik kamczacki (Sedum kamtschaticum) to rośliny, które mogą mieć kwiaty w różnych odcieniach, od czerwieni po żółć, co czyni je mniej odpowiednimi do monochromatycznej kompozycji. Dąbrówka rozłogowa (Ajuga reptans) to roślina o intensywnych niebieskich kwiatach, która nie współgra z koncepcją białego ogrodu. Miłek wiosenny (Adonis vernalis) również charakteryzuje się żółtymi kwiatami, co podkreśla błędne przypisanie do białej palety. Omieg wschodni (Doronicum orientale) ma żółte kwiaty, a macierzanka piaskowa (Thymus serpyllum) kwitnie głównie na różowo lub fioletowo. Wybór roślin do ogrodu skalnego powinien być starannie przemyślany, z uwzględnieniem nie tylko koloru, ale także wymagań glebowych i środowiskowych. Kluczowe jest, aby rośliny były dobrane pod kątem ich kompatybilności, co pozwala na stworzenie harmonijnej i estetycznej przestrzeni. Ignorowanie tych zasad prowadzi do nieefektywności w projektowaniu ogrodów, gdzie rośliny mogą konkurować o zasoby, co skutkuje ich słabym wzrostem i zdrowiem.

Pytanie 37

Zgodnie z "Zaleceniami dla ozdobnego materiału szkółkarskiego" Związku Szkółkarzy Polskich, symbol bB w specyfikacji odnosi się do rośliny

A. z bryłą korzeniową

B. balotowanej

C. w pojemniku

D. z odkrytym systemem korzeniowym

Odpowiedź z odkrytym systemem korzeniowym (symbol bB) jest poprawna, ponieważ według 'Zaleceniom dla ozdobnego materiału szkółkarskiego' Związku Szkółkarzy Polskich, ten symbol odnosi się do roślin, które są sprzedawane z odsłoniętymi korzeniami. To oznacza, że korzenie nie są otoczone żadnym medium, co pozwala na lepszą ocenę ich kondycji i jakości. W praktyce, rośliny z odkrytym systemem korzeniowym są często preferowane w transporcie i sadzeniu, ponieważ ich korzenie mogą lepiej się rozwijać w nowym środowisku. Dobrą praktyką w szkółkarstwie jest upewnienie się, że korzenie są zdrowe i nieuszkodzone, co można łatwo ocenić przy sprzedaży roślin w takim stanie. Ponadto, sprzedaż roślin z odkrytym systemem korzeniowym jest zgodna z zasadami zgodności z normami, co z kolei wpływa na postrzeganie jakości w branży ogrodniczej. Warto również podkreślić, że rośliny te wymagają odpowiedniej pielęgnacji po posadzeniu, aby zapewnić ich prawidłowy wzrost.

Pytanie 38

Która roślina posiada zdrewniałą część nadziemną?

A. perukowiec podolski (Cotinus coggygria)

B. werbena ogrodowa (Verbena hybrida)

C. ostróżka ogrodowa (Delfinium ajacis)

D. paciorecznik ogrodowy (Canna generalis)

Ostróżka ogrodowa (Delfinium ajacis), paciorecznik ogrodowy (Canna generalis) oraz werbena ogrodowa (Verbena hybrida) są przykładami roślin zielnych, które nie mają zdrewniałej struktury nadziemnej. Ostróżka, będąca rośliną jednoroczną lub dwuletnią, ma miękkie, zielone łodygi, które obumierają po zakończeniu sezonu wegetacyjnego. Paciorecznik, znany z efektownych kwiatów, również nie wytwarza drewnianych pędów, a jego łodygi są soczyste i miękkie, co czyni je wrażliwymi na zimowe warunki. Werbena, często uprawiana jako roślina jednoroczna, ma również delikatne, zielone łodygi, które nie wykazują cech zdrewnienia. Typowy błąd myślowy przy wyborze tych roślin to mylenie ich z krzewami, co wynika z ich ogólnego wyglądu i miejsca uprawy. W przypadku planowania ogrodu, istotne jest zrozumienie różnicy między roślinami zdrewniałymi a zielnymi, co pozwala na odpowiednie dobieranie gatunków do warunków glebowych i klimatycznych. Brak tej wiedzy może prowadzić do nieudanych nasadzeń oraz niewłaściwej pielęgnacji roślin, co kończy się ich obumarciem. W praktyce ogrodniczej należy zwracać szczególną uwagę na strukturę roślin, ich odporność na warunki atmosferyczne oraz sezonowość, aby skutecznie planować nasadzenia i dbać o bioróżnorodność w ogrodzie.

Pytanie 39

Do przycinania żywopłotów oraz modelowania krzewów stosuje się

A. sekatora

B. kosiarki samobieżnej

C. wykaszarki z wymienną głowicą na nożyce

D. areatora

Sekator, choć jest narzędziem bardzo użytecznym w ogrodnictwie, nie jest odpowiednim wyborem do cięcia żywopłotów na dużą skalę. Jego konstrukcja i przeznaczenie skupiają się głównie na precyzyjnym przycinaniu gałęzi oraz drobnych pędów, co sprawia, że przycinanie większych roślin zajmuje znacznie więcej czasu i wymaga większego wysiłku. Kosiarka samobieżna, mimo że doskonale sprawdza się w koszeniu trawy, nie jest przystosowana do formowania krzewów ani cięcia żywopłotów, a jej użycie w tym kontekście może prowadzić do uszkodzenia roślin. W przypadku wykaszarki z wymienną głowicą na nożyce, istnieje możliwość dostosowania narzędzia do różnych potrzeb, co czyni je znacznie bardziej wszechstronnym rozwiązaniem. Areator, z kolei, jest narzędziem stosowanym do napowietrzania gleby, co jest zupełnie inną funkcją, nie mającą związku z cięciem roślin. Zrozumienie zastosowania każdego z tych narzędzi jest kluczowe dla efektywnej pracy w ogrodzie, a także dla utrzymania zdrowia i estetyki roślinności. Dlatego też, wybór odpowiedniego sprzętu jest nie tylko kwestią wygody, ale również dbałości o środowisko roślinne. Wybór niewłaściwego narzędzia może prowadzić do nieefektywnego przycinania oraz osłabienia zdrowia roślin, co jest niepożądane w każdym ogrodzie.

Pytanie 40

Ile podpór jest potrzebnych do ustabilizowania pnia rośliny drzewiastej sadzonej z tzw. odsłoniętym korzeniem?

A. 2

B. 4

C. 3

D. 1

Chociaż zastosowanie dwóch albo czterech palików do stabilizacji pnia drzew wydaje się sensowne, w rzeczywistości nie do końca się sprawdza. Dwa paliki mogą nie wystarczyć, bo drzewo może być zbyt niestabilne i przy mocnym wietrze może się przewrócić. Co do czterech palików, to może być za dużo wsparcia, przez co roślina traci naturalny ruch, który pomaga jej w rozwoju. Zbyt duża stabilizacja sprawia, że korzenie nie mają szans dobrze się uformować, a to w przyszłości może prowadzić do problemów. Często ludzie myślą, że wystarczy wsadzić paliki blisko pnia, ale to nie działa. Kluczowe jest, aby paliki były w odpowiedniej odległości od pnia, bo tylko wtedy będą efektywne. W praktyce warto też wybrać paliki o dobrej grubości i długości, które dobrze wkopane w ziemię zapewnią stabilność, nawet jak pogoda się pogorszy. Dlatego ważne, żeby zawsze sprawdzać sprawdzone normy i praktyki, żeby uniknąć kłopotów w przyszłości.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej