Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 09:10
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 09:21

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką wartość zwróci funkcja w języku C++, jeśli parametry wynoszą a = 4 oraz b = 3?

long int fun1(int a, int b)
{
    long int wynik = 1;
    for (int i = 0; i < b; i++)
        wynik *= a;
    return wynik;
}

A. 1

B. 16

C. 12

D. 64

Rozpatrując niepoprawne odpowiedzi należy zauważyć że błędne zrozumienie działania pętli for oraz operacji w niej zawartych może prowadzić do niepoprawnych wyników. Niektórzy mogą błędnie zakładać że funkcja wykonuje dodawanie a nie mnożenie co prowadzi do odpowiedzi takich jak 12 lub 16. W rzeczywistości pętla for w tej funkcji przemnaża wartość zmiennej wynik przez a dla każdej iteracji co oznacza że wynik końcowy jest a podniesione do potęgi b. Błąd polegający na uznaniu że wynik to 12 może wynikać z pomyłki i traktowania operacji jak klasycznego dodawania zamiast przemnożenia a z kolei wynik 16 mógłby wynikać z błędnego wnioskowania że pętla wykonuje inną liczbę iteracji niż w rzeczywistości. Kolejnym częstym błędem jest nieprawidłowe przypisanie wartości początkowej do wyniku albo niezrozumienie że pętla zaczyna od 0 i iteruje do b-1. Takie błędne założenia mogą wynikać z niezrozumienia podstawowej składni i logicznych kroków algorytmu. Zrozumienie tego jak działa pętla for oraz jak operacje na zmiennych zmieniają ich wartości w trakcie iteracji jest kluczowe aby poprawnie przewidzieć wynik działania funkcji. Kluczem do poprawnego rozwiązania jest metodyczne sprawdzenie każdego kroku algorytmu co pozwoli uniknąć podobnych błędów w przyszłości. Zasady te są fundamentalne dla każdego programisty a ich zrozumienie ma zastosowanie w szerokim zakresie zagadnień programistycznych i algorytmicznych zapewniając nie tylko poprawność ale również efektywność pisanych programów. Poprawne zrozumienie tych podstaw umożliwia tworzenie bardziej złożonych i wydajnych algorytmów co jest kluczowe w środowisku zawodowym.

Pytanie 2

Który z poniższych zapisów w HTML określa kodowanie znaków stosowane w dokumencie?

A. <charset="UTF-8">

B. <meta encoding="UTF-8">

C. <meta charset="UTF-8">

D. <encoding="UTF-8">

Zapis <meta charset="UTF-8"> jest prawidłową deklaracją kodowania znaków w dokumencie HTML. Element <meta> jest używany w sekcji <head> dokumentu i pozwala na zdefiniowanie różnych metadanych, w tym kodowania znaków. Użycie "UTF-8" jako wartości dla atrybutu charset oznacza, że dokument będzie używał kodowania Unicode, które jest standardem preferowanym w sieci. Dzięki temu, dokumenty mogą poprawnie wyświetlać znaki z różnych języków, co jest kluczowe w zglobalizowanym świecie internetu. Przykładem zastosowania tego zapisu może być strona internetowa, która zawiera teksty w wielu językach, co wymaga wsparcia dla różnorodnych znaków diakrytycznych i symboli. Warto również podkreślić, że zgodnie z zasadami dobrych praktyk, zawsze powinno się definiować kodowanie znaków w dokumencie HTML, aby uniknąć problemów z wyświetlaniem treści, co może negatywnie wpłynąć na doświadczenia użytkowników oraz SEO strony.

Pytanie 3

Określ złożoność obliczeniową algorytmu naiwnego (zwykłego) poszukiwania minimum w kolekcji liczb?

A. O(n)

B. O(n!)

C. O(n2)

D. O(n3)

Odpowiedzi O(n2), O(n3) oraz O(n!) sugerują, że złożoność obliczeniowa algorytmu naiwnego wyszukiwania minimum jest wyższa niż rzeczywista złożoność O(n). Złożoność O(n2) oznaczałaby, że algorytm wymagałby odwiedzenia każdego elementu dla każdego innego elementu, co jest charakterystyczne dla algorytmów porównawczych, które porównują elementy parzyście, na przykład w sortowaniu bąbelkowym. Tego typu złożoność nie ma jednak zastosowania w prostym wyszukiwaniu minimum, gdzie wystarczy jedno przejście przez zbiór w celu znalezienia najmniejszego elementu. Z kolei O(n3) wskazywałoby na jeszcze bardziej skomplikowaną operację, co w kontekście wyszukiwania minimum jest nieadekwatne. Złożoność O(n!) sugerowałaby, że algorytm wymagałby przetwarzania wszystkich możliwych permutacji zbioru, co jest zjawiskiem spotykanym w złożonych problemach kombinatorycznych, takich jak problem komiwojażera. Aby uniknąć takich nieporozumień, ważne jest zrozumienie, że wyszukiwanie minimum to operacja podstawowa, która nie wymaga złożonych algorytmów ani dodatkowych złożoności, a jedynie prostego przejścia przez zbiór danych. W praktyce, złożoności O(n2), O(n3) i O(n!) nie mają zastosowania w kontekście wyszukiwania minimum, co jest kluczowe dla zrozumienia efektywności algorytmu.

Pytanie 4

Jak można zmodyfikować nałożone na siebie fragmenty obrazu, nie zmieniając innych elementów?

A. Wykres histogramu

B. Przycinanie

C. Warstwy

D. Kanał przezroczystości

Warstwy są kluczowym elementem w edycji grafiki komputerowej, umożliwiając precyzyjne zarządzanie różnymi elementami obrazu. Dzięki zastosowaniu warstw, użytkownik może na przykład oddzielić tło od obiektów na pierwszym planie, co pozwala na edytowanie jednego z tych elementów bez wpływu na resztę kompozycji. Zastosowanie warstw jest szczególnie przydatne w programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop, GIMP czy CorelDRAW, gdzie umożliwia łatwą manipulację oraz efektywną organizację projektu. Dzięki warstwom można również stosować różne efekty i style, takie jak cienie, przezroczystości czy gradienty, co pozwala na stworzenie bardziej złożonych i interesujących grafik. Warto również zauważyć, że korzystanie z warstw jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, jako że sprzyja to lepszej organizacji pracy oraz ułatwia wprowadzanie zmian w projekcie. Uczy to również umiejętności przydatnych w pracy zespołowej, gdzie różne osoby mogą pracować nad różnymi warstwami równocześnie, co zwiększa efektywność i kreatywność procesu twórczego.

Pytanie 5

Podczas edytowania grafiki w programie do obróbki grafiki rastrowej należy usunąć kolory z obrazu, aby uzyskać wersję w odcieniach szarości. Do osiągnięcia tego efektu można wykorzystać funkcję

A. szumu RGB

B. filtru rozmycia

C. kadrowania

D. desaturacji

Kadrowanie to proces, który polega na przycinaniu obrazu, zmieniając jego rozmiar i proporcje, co nie ma związku z eliminacją kolorów. Choć kadrowanie może poprawić kompozycję zdjęcia, nie wpływa na jego kolorystyczną zawartość. Szum RGB odnosi się do niepożądanych artefaktów w obrazie, które mogą być wynikiem zakłóceń w sygnale podczas skanowania lub przetwarzania obrazu. Szum nie jest techniką edycyjną, lecz problemem, który można zredukować za pomocą filtrów, ale nie eliminuje kolorów. Filtr rozmycia jest narzędziem służącym do wygładzania krawędzi i detali w obrazie, co przyczynia się do uzyskania miękkiego efektu. Rozmycie nie usuwa kolorów, a jedynie modyfikuje ich widoczność poprzez rozprzestrzenianie pikseli, co może prowadzić do utraty szczegółów, ale nie ma na celu uzyskania odcieni szarości. W związku z tym, żadna z tych metod nie jest odpowiednia do osiągnięcia efektu desaturacji, który jest kluczowy dla konwersji obrazu do formy monochromatycznej.

Pytanie 6

Aby wykonać usunięcie tabeli, należy użyć kwerendy

A. TRUNCATE TABLE

B. UNIQUE

C. DELETE

D. DROP TABLE

Poprawna odpowiedź to DROP TABLE, ponieważ jest to standardowa komenda SQL używana do całkowitego usunięcia tabeli z bazy danych. Użycie tej komendy powoduje nie tylko usunięcie samej struktury tabeli, ale również wszystkich danych, które były w niej przechowywane. Przykładowo, jeśli mamy tabelę 'Użytkownicy' i chcemy ją usunąć, piszemy: DROP TABLE Użytkownicy; Należy jednak pamiętać, że po wykonaniu tej operacji nie można odzyskać ani tabeli, ani jej danych, dlatego ważne jest, aby przed takim krokiem wykonać odpowiednie kopie zapasowe lub upewnić się, że dane są już zbędne. W kontekście dobrych praktyk, przed usunięciem tabeli warto przeanalizować wpływ na inne obiekty bazy danych, takie jak klucze obce, które mogą być związane z usuwaną tabelą. Istotne jest również zrozumienie, że DROP TABLE nie można użyć, jeśli w tabeli istnieją aktywne ograniczenia lub jeśli jest ona częścią jakiejś transakcji. W takiej sytuacji, czynności te należy zrealizować w odpowiedniej kolejności, aby uniknąć błędów.

Pytanie 7

Dane są liczby całkowite różne od zera w tablicy nazwanej tab. Podany poniżej kod w języku PHP ma na celu

A. wyliczenie iloczynu wszystkich wartości w tablicy

B. zmienić wartości tablicy na te zapisane w zmiennej liczba

C. zmienić wszystkie elementy tablicy na liczby o przeciwnym znaku

D. obliczenie wartości bezwzględnej poszczególnych elementów tablicy

Pierwsza odpowiedź sugeruje że kod oblicza iloczyn wszystkich liczb w tablicy co jest błędnym podejściem. Kod pokazany na obrazku nie zawiera żadnej zmiennej akumulującej wynik iloczynu ani pętli która wykonałaby mnożenie wszystkich elementów tablicy. Zamiast tego każda liczba jest po prostu mnożona przez -1 co zmienia jej znak ale nie prowadzi do akumulacji kolejnych wyników. Druga odpowiedź błędnie zakłada że kod oblicza wartość bezwzględną elementów co wymagałoby użycia funkcji abs() w PHP. Kod nie zmienia elementów na ich wartości bezwzględne tylko zmienia ich znaki na przeciwne. Taka transformacja nie jest równoznaczna z obliczeniem wartości bezwzględnej. Czwarta odpowiedź myli działanie kodu z zamianą elementów na stałą wartość przechowywaną w zmiennej liczba. Kod nie przypisuje żadnej stałej wartości do elementów tablicy ale modyfikuje ich istniejące wartości zmieniając tylko ich znaki. Tego rodzaju błędy wynikają z niezrozumienia działania operatora referencji w PHP oraz mechanizmu iteracji i modyfikacji tablicy. Poprawne rozumienie tych koncepcji jest kluczowe w programowaniu aby unikać nieoczekiwanych rezultatów i błędów logicznych w kodzie. Właściwe stosowanie foreach oraz operacji matematycznych w PHP pozwala na skuteczne i wydajne przetwarzanie danych co jest istotnym elementem w codziennej pracy programisty. Praktyka i doświadczenie w stosowaniu tych technik są niezbędne do osiągnięcia biegłości w programowaniu.

Pytanie 8

W CSS, aby określić typ czcionki, powinno się zastosować właściwość

A. font-size

B. font-family

C. font-face

D. font-style

Właściwość 'font-family' w CSS jest kluczowa dla określenia kroju czcionki, który ma być używany na stronie internetowej. Dzięki tej właściwości możemy wskazać jedną lub więcej czcionek, które będą stosowane dla danego elementu. Wartością może być nazwa konkretnej czcionki, na przykład 'Arial', lub rodzina czcionek, jak 'sans-serif'. Przykład użycia to: 'font-family: Arial, sans-serif;'. W przypadku braku dostępności danej czcionki, przeglądarka wybierze następną z listy, co pozwala na zapewnienie spójności i czytelności tekstu na różnych urządzeniach. Zgodnie z najlepszymi praktykami, zaleca się użycie kilku opcji czcionek, aby zapewnić lepszą dostępność. Warto również pamiętać, aby unikać stosowania zbyt wielu różnych krojów czcionek, co mogłoby wpływać negatywnie na estetykę i czytelność strony. Użycie 'font-family' w połączeniu z innymi właściwościami, takimi jak 'font-size' czy 'font-weight', pozwala na pełne dostosowanie wyglądu tekstu zgodnie z wymaganiami projektu.

Pytanie 9

W SQL warunek ten odpowiada warunkowi liczba >= 10 AND liczba <= 100?

A. liczba IN (10, 100)

B. liczba BETWEEN 10 AND 100

C. liczba LIKE '10%'

D. NOT (liczba < 10 AND liczba > 100)

Odpowiedź 'liczba BETWEEN 10 AND 100' jest prawidłowa, ponieważ odpowiada warunkowi, który sprawdza, czy wartość zmiennej 'liczba' mieści się w przedziale od 10 do 100, włączając oba końce. W SQL konstrukcja 'BETWEEN' jest preferowana, ponieważ jest bardziej czytelna i zrozumiała dla programistów, co sprzyja utrzymaniu kodu. Przykładowe zapytanie SQL używające tego warunku mogłoby wyglądać tak: 'SELECT * FROM tabela WHERE liczba BETWEEN 10 AND 100;'. Zastosowanie 'BETWEEN' unika potencjalnych błędów związanych z używaniem operatorów porównawczych i zapewnia, że obie granice przedziału są respektowane. W praktyce, korzystanie z 'BETWEEN' w zapytaniach SQL jest zgodne z dobrymi praktykami programowania, gdyż poprawia czytelność i ułatwia analizę kodu. Dodatkowo, warto zauważyć, że 'BETWEEN' działa również z datami, co czyni go uniwersalnym narzędziem w SQL.

Pytanie 10

Z tabeli należy wybrać imiona osób, które spełniają kryterium, że drugą literą jest 'e', a słowo ma co najmniej 5 znaków (pięć lub więcej znaków). W tym celu w klauzuli WHERE można użyć wyrażenia

A. imie LIKE '%e%'

B. imie LIKE '_e___' (po literze e trzy podkreślniki)

C. imie LIKE '_e___%' (po literze e trzy podkreślniki)

D. imie LIKE '_e_%'

W analizie pozostałych odpowiedzi można zauważyć, że każda z nich zawiera błędne założenia dotyczące interpretacji wyrażenia LIKE w kontekście zadanych warunków. Pierwsza z odpowiedzi, używająca 'LIKE '%e%', jest niewłaściwa, gdyż poszukuje imion, w których 'e' występuje gdziekolwiek w ciągu, co nie spełnia wymogu, by 'e' było drugą literą. Takie podejście prowadzi do zbyt szerokiego zbioru wyników, nie spełniając zdefiniowanego kryterium. Kolejna odpowiedź, 'LIKE '_e_%', jest również niepoprawna, ponieważ nie określa minimalnej długości imienia, co może skutkować zwróceniem imion krótszych niż pięć znaków, takich jak 'Bea' czy 'Leo'. Trzecia odpowiedź, 'LIKE '_e___', zawiera pewne pozytywne aspekty, jednak nie uwzględnia możliwości, że po trzecim podkreślniku mogą występować dodatkowe znaki, co ogranicza jej użyteczność. Typowym błędem myślowym prowadzącym do takich niepoprawnych wniosków jest pomieszanie koncepcji długości i pozycji znaków w ciągu. Właściwe zrozumienie mechanizmu pracy z wyrażeniami regularnymi w SQL jest kluczowe, aby móc właściwie formułować zapytania, które będą efektywnie przeszukiwać dane i zwracać tylko potrzebne rezultaty. Dobrym rozwiązaniem jest zawsze dokładne przemyślenie, jakie warunki powinny zostać spełnione, zanim przystąpimy do pisania zapytania, co pozwoli uniknąć niepotrzebnych błędów.

Pytanie 11

Arkusze stylów w formacie kaskadowym są tworzone w celu

A. połączenia struktury dokumentu strony z odpowiednią formą jej wizualizacji

B. ułatwienia formatowania strony

C. nadpisywania wartości znaczników, które już zostały ustawione na stronie

D. blokowania wszelkich zmian w wartościach znaczników już przypisanych w pliku CSS

Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji kaskadowych arkuszy stylów i ich zastosowania w procesie tworzenia stron internetowych. Odpowiedzi sugerujące blokowanie jakichkolwiek zmian w wartościach znaczników w pliku CSS są mylące, ponieważ CSS zaprojektowane jest właśnie po to, aby umożliwiać modyfikacje stylów. Arkusze stylów nie blokują zmian, tylko lepiej organizują i strukturalizują kod, co sprzyja łatwiejszemu wprowadzaniu przyszłych poprawek. Z kolei połączenie struktury dokumentu strony z właściwą formą prezentacji jest bardziej związane z HTML, który odpowiada za strukturę treści strony. CSS natomiast odpowiada głównie za stylizację i nie ma na celu bezpośredniego łączenia tych aspektów, lecz oddzielenie ich. Warto również zauważyć, że nadpisywanie wartości znaczników na stronie to szczególna funkcjonalność CSS, ale nie jest to jej główny cel. Główna idea CSS polega na uproszczeniu procesu formatowania, co podkreśla znaczenie kaskadowości, gdzie reguły mogą być dziedziczone i nadpisywane w sposób przemyślany i kontrolowany. Typowymi błędami myślowymi w tym kontekście są zamiana celów CSS z HTML oraz brak zrozumienia mechanizmów kaskadowości, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat roli, jaką CSS odgrywa w projektowaniu stron internetowych.

Pytanie 12

Każde informacje, które odnoszą się do innych informacji, określane są jako

A. databus.

B. metadata.

C. metalanguage.

D. markup language.

Odpowiedź 'metadata' jest poprawna, ponieważ termin ten odnosi się do danych, które dostarczają informacji o innych danych. Metadata może zawierać różnorodne informacje, takie jak autor, data utworzenia, format pliku czy nawet kontekst użycia danych. Przykłady zastosowania metadanych obejmują biblioteki cyfrowe, gdzie metadata opisuje książki lub artykuły, umożliwiając ich łatwe wyszukiwanie. Standardy takie jak Dublin Core czy ISO 19115 definiują, jakie elementy powinny być uwzględnione w metadanych dla różnych typów zasobów. Dzięki dobrym praktykom w zakresie metadanych, organizacje mogą poprawić zarządzanie danymi, ułatwić ich wymianę oraz zapewnić, że użytkownicy będą mogli łatwo odnaleźć i wykorzystać odpowiednie informacje. W dobie Big Data i analityki danych, znaczenie metadanych rośnie, ponieważ umożliwiają one efektywne przetwarzanie i analizę dużych zbiorów informacji, wspierając decyzje biznesowe oraz innowacje technologiczne.

Pytanie 13

Aby skutecznie zrealizować algorytm, który znajdzie największą z trzech podanych liczb a, b oraz c, wystarczy użyć

A. jednej pętli

B. dwóch tablic

C. pięciu zmiennych

D. dwóch warunków

Aby znaleźć największą z trzech liczb a, b i c, wystarczy użyć dwóch warunków logicznych. Przykładowo, można porównać a z b, a następnie wynik tego porównania porównać z c. Jeśli a jest większe od b, to następnie sprawdzamy, czy a jest większe od c. W przeciwnym razie, porównujemy b z c. Tego rodzaju podejście pozwala na efektywną i prostą realizację algorytmu w O(1) czasie, co oznacza, że czas wykonania nie zależy od rozmiaru danych. W praktyce, takie podejście jest zgodne z zasadami minimalizmu w programowaniu, gdzie dąży się do używania jak najmniejszej liczby operacji. Dobrym przykładem jest implementacja tego algorytmu w różnych językach programowania, które pokazuje, jak zastosowanie prostych warunków może przyczynić się do zrozumienia i efektywności kodu. Użycie dwóch warunków jest również zgodne z zasadą KISS (Keep It Simple, Stupid), która promuje prostotę w projektowaniu algorytmów.

Pytanie 14

Przedstawiono kod tabeli 3×2. Jaką modyfikację należy wprowadzić w drugim wierszu, aby tabela wyglądała jak na obrazie z niewidocznym wierszem?

<table>
  <tr>
    <td style="border: solid 1px;">Komórka 1</td>
    <td style="border: solid 1px;">Komórka 2</td>
  </tr>
  <tr>
    <td style="border: solid 1px;">Komórka 3</td>
    <td style="border: solid 1px;">Komórka 4</td>
  </tr>
  <tr>
    <td style="border: solid 1px;">Komórka 5</td>
    <td style="border: solid 1px;">Komórka 6</td>
  </tr>
</table>

Komórka 1	Komórka 2
Komórka 3	Komórka 4
Komórka 5	Komórka 6

A. <tr style="visibility: hidden">

B. <tr style="display: none">

C. <tr style="display: table-cell">

D. <tr style="clear: none">

Wybrana odpowiedź jest niepoprawna, ale nie martw się, to jest okazja do nauki. Jeśli chcesz ukryć element na stronie, ale zachować jego miejsce w układzie, powinieneś użyć właściwości CSS 'visibility: hidden'. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w tworzeniu stron internetowych. Inne opcje, takie jak 'display: none', 'display: table-cell' i 'clear: none' nie są odpowiednie w tym kontekście. 'display: none' całkowicie usuwa element z układu strony, co powoduje przesunięcie pozostałych elementów, aby zapełnić puste miejsce. 'display: table-cell' jest właściwością, która pozwala elementowi zachowywać się jak komórka tabeli, co nie ma tutaj zastosowania, gdyż chcemy ukryć cały wiersz, a nie pojedynczą komórkę. 'clear: none' jest właściwością używaną do kontroli przepływu elementów w stosunku do elementów z lewej lub prawej strony, ale nie ma wpływu na ukrywanie elementów. Dobra praktyka polega na zrozumieniu i właściwym stosowaniu różnych właściwości CSS, aby uzyskać zamierzony efekt na stronie.

Pytanie 15

W formularzu umieszczono kontrolki do podania imienia oraz nazwiska. Który z atrybutów odpowiada za wyświetlanie sugestii w polu kontrolki, która znika, gdy użytkownik zaczyna wpisywanie wartości?

<label for="imie">Imię: </label> 
<input id="imie" value="Wpisz dane" title="Wpisz imię"><br>
<label for="nazw">Nazwisko: </label> 
<input id="nazw" placeholder="Wpisz dane" title="Wpisz nazwisko">

A. value

B. for

C. placeholder

D. title

Atrybut "placeholder" jest kluczowym elementem w formularzach HTML, który definiuje tekst podpowiedzi umieszczony w polu kontrolki. Tekst ten zniknie, gdy użytkownik zacznie wpisywać dane, co pozwala na zapewnienie bardziej intuicyjnego interfejsu. W przypadku przykładowego formularza, atrybut "placeholder" jest użyty w polu nazwiska, co stanowi doskonały przykład jego praktycznego zastosowania. Dobrą praktyką jest stosowanie atrybutu "placeholder" w formularzach, ponieważ wprowadza on klarowność i ułatwia użytkownikom wypełnianie formularzy, jednocześnie zmniejszając ryzyko błędów. Atrybut ten nie tylko poprawia doświadczenia użytkownika, ale także zwiększa dostępność formularzy, ponieważ pozwala osobom korzystającym z czytników ekranu lepiej zrozumieć, jakie dane są wymagane. Warto również zauważyć, że "placeholder" nie powinien być używany jako substytut etykiety, która jest niezbędna do poprawnej dostępności i użyteczności. Etykiety powinny być zawsze stosowane, a "placeholder" powinien pełnić jedynie funkcję pomocniczą.

Pytanie 16

W języku PHP symbol "//" oznacza

A. operator alernatywy

B. operator dzielenia całkowitego

C. początek komentarza jednoliniowego

D. początek skryptu

W PHP znak "//" oznacza początek komentarza jednoliniowego. Komentarze są niezwykle ważnym elementem kodu, ponieważ pozwalają programistom na dodawanie objaśnień i notatek, które nie są wykonywane przez interpreter. Dzięki temu kod staje się bardziej czytelny i łatwiejszy w utrzymaniu, zwłaszcza w projektach zespołowych czy przy dłuższych skryptach. Na przykład, można użyć komentarza, aby wyjaśnić, jak działa dana funkcjonalność lub dlaczego podjęto określoną decyzję projektową. Ponadto, stosowanie komentarzy zgodnie z dobrymi praktykami zwiększa jakość dokumentacji projektu oraz ułatwia przyszłym programistom (lub samemu autorowi) zrozumienie logiki kodu. Warto również zauważyć, że w PHP istnieją inne sposoby komentowania, takie jak "#" dla komentarzy jednoliniowych oraz "/* ... */" dla komentarzy wieloliniowych. Użycie komentarzy w kodzie źródłowym jest istotnym aspektem programowania, promującym najlepsze praktyki związane z czytelnością i zarządzaniem projektami.

Pytanie 17

Która z czynności NIE WPŁYNIE na wielkość zajmowanej pamięci pliku graficznego?

A. Interpolacja

B. Kompresja

C. Zmiana rozdzielczości obrazu

D. Skalowanie obrazu przy użyciu atrybutów HTML

Interpolacja, zmiana rozdzielczości obrazu oraz kompresja to operacje, które na różne sposoby wpływają na wielkość pliku graficznego. Interpolacja polega na dodawaniu nowych pikseli w celu zwiększenia rozmiaru obrazu, co w rezultacie zwiększa ilość danych i tym samym rozmiar pliku. Gdy obraz jest skalowany w górę, a algorytmy interpolacji nieuchronnie dodają nowe informacje, prowadzi to do wzrostu rozmiaru pliku. Z kolei zmiana rozdzielczości obrazu, która polega na zwiększeniu liczby pikseli w danym obrazie, również skutkuje jego powiększeniem. Im wyższa rozdzielczość, tym więcej informacji musi być przechowywanych, co zwiększa rozmiar pliku. Kompresja, mimo że jest techniką stosowaną w celu zmniejszenia rozmiaru pliku, w rzeczywistości zmienia dane obrazu, co również wpływa na jego ostateczną wielkość. Kompresja bezstratna i stratna oferują różne podejścia do redukcji rozmiaru, ale zawsze wprowadza to zmiany w oryginalnych danych. Typowym błędem jest mylenie skali wizualnej z rzeczywistym rozmiarem pliku, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o wpływie operacji na wielkość pliku. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w kontekście efektywnej optymalizacji obrazów w projektach webowych.

Pytanie 18

W języku CSS przedstawione w ramce stylizacje będą miały następujące zastosowanie. Kolorem czerwonym zostanie zapisany

h1 i {color: red;}

A. wyłącznie tekst pochylony we wszystkich nagłówkach

B. jedynie tekst pochylony w nagłówku pierwszego stopnia

C. kompletny tekst nagłówka pierwszego stopnia oraz pochylony tekst akapitu

D. pełny tekst nagłówka pierwszego stopnia oraz cały tekst pochylony, bez względu na jego lokalizację na stronie

Odpowiedź 1 jest poprawna, ponieważ selektor CSS 'h1 i' odnosi się do wszystkich elementów <i> (czyli tekstu pochylonego) znajdujących się wewnątrz elementów nagłówka <h1>. Oznacza to, że tylko tekst pochylony w nagłówkach pierwszego stopnia zostanie sformatowany na kolor czerwony. Jest to przykład selektora złożonego, który jest używany do stylizowania elementów zagnieżdżonych w określonym kontekście. W praktyce, takie podejście pozwala na precyzyjne kontrolowanie stylów na poziomie struktury dokumentu HTML, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie utrzymania i czytelności kodu CSS. Podczas projektowania arkuszy stylów ważne jest, aby stosować specyficzne selektory tylko tam, gdzie jest to konieczne, aby uniknąć nadmiernego komplikowania stylów i zapewnić lepszą wydajność renderowania stron w przeglądarkach. Dodatkowo, używając właściwości 'color', możemy definiować sposób, w jaki kolor tekstu prezentuje się na stronie, co jest kluczowe dla tworzenia dostępnych i estetycznych interfejsów użytkownika.

Pytanie 19

Zdefiniowana jest tabela uczniowie z polami id, nazwisko, imie oraz klasa. Jakie zapytanie SQL pozwoli nam uzyskać liczbę osób w danym klasa i wskazać jej nazwę?

A. SELECT COUNT(id), klasa FROM uczniowie ORDER BY klasa

B. SELECT SUM(id), klasa FROM uczniowie GROUP BY klasa

C. SELECT COUNT(id), klasa FROM uczniowie GROUP BY klasa

D. SELECT SUM(id), klasa FROM uczniowie ORDER BY klasa

Odpowiedź 'SELECT COUNT(id), klasa FROM uczniowie GROUP BY klasa;' jest prawidłowa, ponieważ wykorzystuje funkcję agregującą COUNT do zliczenia liczby uczniów w każdej klasie. Kluczowym elementem jest tutaj klauzula GROUP BY, która grupuje wyniki według kolumny 'klasa'. Dzięki temu uzyskujemy dla każdej klasy osobny wynik z liczbą uczniów. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w SQL, gdzie użycie funkcji agregujących z grupowaniem pozwala na efektywne przetwarzanie danych. Przykładowo, w przypadku szkoły, taka analiza może być użyta do zarządzania zasobami lub planowania, na przykład, przy ustalaniu liczby nauczycieli potrzebnych w danej klasie. Użycie COUNT zapewnia również, że wynik będzie liczbowy, co jest istotne dla dalszej analizy danych. Warto również pamiętać, że korzystanie z odpowiednich aliasów dla wyników może poprawić czytelność wyników zapytania.

Pytanie 20

W SQL, aby dodać nowy wiersz do bazy danych, należy użyć polecenia

A. CREATE INTO

B. INSERT INTO

C. SELECT ROW

D. CREATE ROW

Polecenie 'INSERT INTO' jest kluczowym elementem języka SQL, służącym do dodawania nowych wierszy danych do istniejącej tabeli w bazie danych. Użycie tego polecenia wymaga podania nazwy tabeli, do której chcemy wstawić dane, oraz listy wartości, które mają być dodane. Na przykład, polecenie 'INSERT INTO klienci (imie, nazwisko) VALUES ('Jan', 'Kowalski');' dodaje nowego klienta o imieniu Jan i nazwisku Kowalski do tabeli 'klienci'. Zgodnie z dobrymi praktykami, zawsze warto również uwzględnić obsługę błędów, aby upewnić się, że operacje na danych są bezpieczne i nie powodują naruszeń integralności bazy. Warto również pamiętać, że do jednego polecenia INSERT można dodać wiele wierszy równocześnie, na przykład: 'INSERT INTO klienci (imie, nazwisko) VALUES ('Ewa', 'Nowak'), ('Anna', 'Zielona');'. Użycie 'INSERT INTO' jest fundamentalne w pracy z bazami danych i stanowi podstawę dla bardziej zaawansowanych operacji, takich jak transakcje czy manipulacje danymi w relacyjnych bazach danych.

Pytanie 21

Aby obraz umieszczony na stronie internetowej mógł automatycznie dostosowywać się do rozmiaru ekranu, na którym jest prezentowana strona, trzeba

A. jeden z jego wymiarów określić w pikselach

B. nie zmieniać obu jego wymiarów za pomocą stylów CSS

C. jego szerokość ustawić w wartościach procentowych

D. oba jego wymiary ustawić w pikselach

Nie modyfikowanie wymiarów obrazu stylami CSS nie zapewnia odpowiedniego dostosowania do różnych rozmiarów ekranów. W przypadku, gdy wartości szerokości i wysokości są ustalone w pikselach, obraz pozostaje stały na zadanym rozmiarze, co może prowadzić do problemów z wyświetlaniem na mniejszych ekranach, takich jak smartfony czy tablety. Użytkownik może doświadczyć sytuacji, w której obraz jest zbyt duży lub zbyt mały, co wpływa na estetykę i funkcjonalność strony. Ponadto, ustawianie jednego z wymiarów w pikselach ogranicza elastyczność projektu. W przypadku ustalania obu wymiarów w pikselach, obraz nie tylko nie dostosuje się do rozmiaru ekranu, ale również może zakłócać układ innych elementów na stronie, prowadząc do nieczytelności i frustracji użytkownika. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że stałe wymiary zapewniają lepszą kontrolę nad układem. W rzeczywistości, brak elastyczności w projektowaniu prowadzi do problemów z dostępnością oraz użytecznością, co jest sprzeczne z praktykami zalecanymi w nowoczesnym web designie. Aby skutecznie projektować responsywne strony, warto korzystać z jednostek względnych, takich jak procenty lub jednostki viewport, a także technik takich jak media queries w CSS.

Pytanie 22

Która z poniższych opcji najlepiej opisuje przedstawioną definicję w JavaScript?

var imiona = ["Anna", "Jakub", "Iwona", "Krzysztof"];

A. obiektu

B. zbioru

C. tablicy

D. klasy

Obiekt w JavaScript jest bardziej skomplikowaną strukturą niż tablica i służy do przechowywania danych w postaci par klucz-wartość. W przedstawionym przykładzie nie mamy par klucz-wartość a jedynie listę wartości co wyklucza definicję obiektu. Kolekcja w kontekście JavaScript nie jest specyficznym typem danych; odnosi się ogólnie do struktur danych które przechowują wiele elementów. Tablice mogą być częścią kolekcji ale kolekcje mogą obejmować też inne struktury jak mapy i zestawy dlatego definicja ta byłaby zbyt ogólna w tym przypadku. Klasa natomiast jest częścią paradygmatu obiektowego wprowadzonego w nowszych wersjach JavaScript do definiowania struktur danych i ich zachowań. Klasy nie są bezpośrednio powiązane z tablicami które służą do przechowywania danych w uporządkowany sposób. Typowe błędy przy interpretacji takich struktur wynikają zwykle z niezrozumienia różnic między obiektami tablicami i klasami. Tablice są używane przede wszystkim do przechowywania zbiorów danych w uporządkowanej formie podczas gdy obiekty są bardziej elastyczne w definiowaniu struktury danych a klasy służą do tworzenia złożonych struktur danych i logiki. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w efektywnym korzystaniu z języka JavaScript i pozwala na bardziej świadome podejmowanie decyzji dotyczących wyboru struktur danych odpowiednich do konkretnego problemu.

Pytanie 23

Które z poniższych stwierdzeń jest poprawne w kontekście grafiki rastrowej?

A. Podczas skalowania obraz nie traci na jakości.

B. Grafika rastrowa nie jest zapisywana w formacie WMF (ang. Windows Metafile Format - format metaplików Windows).

C. Jest to przedstawienie obrazu poprzez siatkę pikseli, które są odpowiednio kolorowane w układzie pionowo-poziomym na ekranie komputera, drukarce lub innym urządzeniu wyjściowym.

D. Obraz zapisywany jest za pomocą figur geometrycznych rozmieszczonych w układzie współrzędnych.

Pierwsza z podanych odpowiedzi jest niepoprawna, ponieważ podczas skalowania grafiki rastrowej, obraz traci na jakości. Piksele, które składają się na obraz, muszą być rozciągane lub kompresowane, co prowadzi do rozmycia lub zniekształcenia detali obrazu. Kolejna nieprawidłowa odpowiedź sugeruje, że grafika rastrowa jest opisywana za pomocą figur geometrycznych w układzie współrzędnych, co jest mylące, gdyż to opisuje grafikę wektorową, która wykorzystuje matematyczne formuły do tworzenia obrazów. Grafika wektorowa jest skalowalna bez utraty jakości, co jest jej główną zaletą w porównaniu do grafiki rastrowej. Ostatnia nieprawidłowa odpowiedź wskazuje, że grafika rastrowa nie jest zapisywana w formacie WMF. Zdecydowanie jest to fałszywe stwierdzenie, ponieważ WMF, czyli Windows Metafile Format, obsługuje zarówno grafikę wektorową, jak i rastrową. W rzeczywistości wiele programów graficznych pozwala na zapis obrazów rastrowych w tym formacie, co czyni tę odpowiedź całkowicie nieprawdziwą. Zrozumienie różnic między tymi typami grafiki jest kluczowe dla ich właściwego zastosowania w projektach graficznych.

Pytanie 24

Fragment kodu w PHP przedstawia się następująco (patrz ramka): Przy założeniu, że zmienna tablicowa $tab zawiera liczby naturalne, wynik działania programu polega na wypisaniu

A. elementu tablicy równemu wartości $tab[0]

B. największego elementu w tablicy

C. tych elementów, które przewyższają wartość zmiennej $liczba

D. najmniejszego elementu w tablicy

Zobaczmy teraz, co poszło nie tak z innymi odpowiedziami. W przypadku tej, co miała znaleźć najmniejszy element, to kod nie jest w stanie tego zrobić, ponieważ warunek if sprawdza, czy element jest większy, a powinien być mniejszy, żeby szukać minimum. Jakby zmienić na if ($element < $liczba), to byłoby ok. W innej odpowiedzi twierdzono, że program znajdzie element równy $tab[0], ale w kodzie nie ma żadnego porównania z tym pierwszym elementem, poza tym, że przypisujemy go do $liczba na początku. Brak tam dodatkowej logiki, żeby to ogarnąć. A w ostatniej odpowiedzi pisano o wypisywaniu elementów większych od $liczba, ale kod nie działa w ten sposób, bo nie ma tam nic, co by pozwalało na wypisywanie więcej niż jednego elementu. Program jedynie aktualizuje $liczba, żeby znaleźć największą wartość. Często takie pomyłki biorą się z braku zrozumienia, jak działa iteracja i porównania w programowaniu, gdzie trzeba dobrze rozumieć, jakie warunki i operacje są potrzebne.

Pytanie 25

Instrukcja REVOKE SELECT ON nazwa1 FROM nazwa2 w języku SQL pozwala na

A. przyznawanie uprawnień z użyciem ustalonego schematu

B. odebranie uprawnień danemu użytkownikowi

C. usunięcie użytkownika z bazy danych

D. przyznawanie praw do tabeli

Polecenie REVOKE SELECT ON w języku SQL jest używane do odbierania uprawnień do wykonywania operacji SELECT na określonej tabeli lub widoku dla konkretnego użytkownika lub grupy użytkowników. W przypadku użycia tej komendy, administrator bazy danych lub właściciel obiektu wskazuje, że dany użytkownik nie ma już prawa do odczytu danych z określonej tabeli, co skutkuje zablokowaniem dostępu do informacji w tej tabeli. Przykładowo, jeśli mamy tabelę 'Pracownicy' i użytkownika 'JanKowalski', polecenie REVOKE SELECT ON Pracownicy FROM JanKowalski skutkuje tym, że Jan Kowalski nie będzie mógł wykonywać zapytań typu SELECT na tej tabeli. Ważne jest, aby zrozumieć, że polecenie to nie usuwa użytkownika z bazy danych ani nie zmienia struktury bazy, a jedynie modyfikuje uprawnienia dostępu. W kontekście SQL, standardy takie jak ANSI SQL definiują sposób, w jaki uprawnienia mogą być przyznawane i odbierane, co sprawia, że umiejętność zarządzania uprawnieniami jest niezbędna dla każdego administrującego bazą danych.

Pytanie 26

W języku PHP, instrukcja foreach pełni rolę

A. Pętli, przeznaczonej wyłącznie dla elementów tablicy

B. Wyboru, dotyczącej elementów tablicy

C. Pętli, niezależnej od typu zmiennej

D. Warunkową, niezależną od typu zmiennej

W PHP, instrukcja foreach to super sposób na przechodzenie przez elementy tablicy. Dzięki niej nie musisz się martwić o indeksy, tylko po prostu przeglądasz wszystkie wartości, co naprawdę ułatwia pisanie kodu. Na przykład, jeżeli mamy tablicę z nazwiskami, taką jak $nazwiska = ['Kowalski', 'Nowak', 'Wiśniewski'], to możemy to wrzucić w foreach: foreach ($nazwiska as $nazwisko) { echo $nazwisko; }. W tym przypadku każda wartość z tablicy zostanie wyświetlona po kolei. Z mojego doświadczenia, dobrze jest używać foreach kiedy mamy do czynienia z tablicami, bo to sprawia, że kod jest bardziej przejrzysty i łatwiejszy do zrozumienia. Co więcej, foreach ma tę fajną cechę, że poradzi sobie z różnymi typami wartości w tablicy, więc to naprawdę uniwersalne narzędzie. Pamiętaj, że używając tej pętli, poprawiasz nie tylko wydajność swojego kodu, ale też jego czytelność, co jest super ważne, zwłaszcza w dużych projektach.

Pytanie 27

W systemie baz danych sklepu znajdują się dwie tabele powiązane ze sobą relacją: produkty oraz oceny. Tabela oceny zawiera dowolną liczbę ocen wystawionych przez klientów dla konkretnego produktu, które są zdefiniowane przez pola: id, ocena (pole numeryczne), produktID (klucz obcy). Aby uzyskać maksymalną ocenę dla produktu o ID równym 10, należy użyć zapytania

A. MAX SELECT ocena FROM oceny WHERE produktID = 10;

B. COUNT MAX SELECT ocena FROM oceny WHERE produktID = 10;

C. SELECT MAX COUNT(ocena) FROM oceny WHERE produktID = 10;

D. SELECT MAX(ocena) FROM oceny WHERE produktID = 10;

Odpowiedź "SELECT MAX(ocena) FROM oceny WHERE produktID = 10;" jest prawidłowa, ponieważ wykorzystuje odpowiednią składnię SQL do uzyskania maksymalnej wartości z kolumny "ocena" dla produktu o określonym ID. Funkcja agregująca MAX() umożliwia znalezienie najwyższej oceny w zbiorze danych spełniających określone kryteria. W tym przypadku, zapytanie przeszukuje tabelę "oceny" i filtruje wyniki na podstawie "produktID" równym 10. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze SQL, ponieważ zapewnia prostotę i efektywność. W praktycznym zastosowaniu, w momencie gdy mamy do czynienia z dużymi zbiorami danych, takie zapytanie pozwala na szybkie uzyskanie potrzebnych informacji, co jest kluczowe dla analizy wydajności produktów w sklepie. Używanie funkcji agregujących, takich jak MAX(), jest standardem w relacyjnych bazach danych, co czyni to podejście odpowiednim w kontekście zarządzania danymi.

Pytanie 28

Jakiego polecenia SQL należy użyć, aby usunąć z tabeli artykuly wiersze, które zawierają słowo "sto" w dowolnej lokalizacji pola tresc?

A. DELETE * FROM artykuly WHERE tresc LIKE "%sto%";

B. DELETE * FROM artykuly WHERE tresc = "%sto%";

C. DELETE FROM artykuly WHERE tresc LIKE "%sto%";

D. DELETE FROM artykuly WHERE tresc = "%sto%";

Wszystkie błędne odpowiedzi opierają się na niezrozumieniu podstawowej funkcji operatora DELETE w języku SQL oraz zasad dotyczących dopasowywania wzorców. Przykłady takie jak 'DELETE * FROM artykuly WHERE tresc = "%sto%";' oraz 'DELETE * FROM artykuly WHERE tresc LIKE "%sto%";' zawierają nieprawidłowe użycie składni, które nie jest zgodne z standardem SQL. W SQL nie używa się znaku '*' w poleceniach DELETE, gdyż zapis 'DELETE * FROM' jest poprawny tylko dla zapytań SELECT. W kontekście usuwania danych, należy używać jedynie 'DELETE FROM', co jest wystarczające dla określenia, z jakiej tabeli mają zostać usunięte rekordy. Ponadto, pierwsza błędna odpowiedź zdobija wszystkie potencjalne błędy związane z niepoprawnym użyciem operatora '='. Operator '=' wymaga dokładnego dopasowania, co oznacza, że nie może być stosowany do wyszukiwania wzorców, w przeciwieństwie do operatora LIKE, który umożliwia elastyczne dopasowanie z użyciem znaków wieloznacznych. Typowym błędem jest więc przekonanie, że '=' oraz LIKE mogą być stosowane zamiennie bez uwzględnienia, że '=' nie przyjmuje znaków procentowych. Dlatego kluczowe jest, aby przed użyciem poleceń SQL upewnić się, że rozumie się ich składnię oraz zasady działania, co pozwoli uniknąć wielu pułapek w codziennej pracy z bazami danych.

Pytanie 29

echo date"Y"); Po uruchomieniu tego kodu PHP na ekranie ukaże się bieżąca data, obejmująca wyłącznie

A. miesiąc i rok

B. dzień i miesiąc

C. rok

D. dzień

Odpowiedź 'rok' jest prawidłowa, ponieważ w podanym kodzie PHP echo date('Y') zwraca aktualny rok w czterocyfrowym formacie, np. 2023. Funkcja date w PHP jest używana do formatowania daty i czasu, a 'Y' jest stałą formatującą, która reprezentuje rok w pełnym formacie. Dzięki temu programista może łatwo uzyskać i wyświetlić rok w różnych kontekstach, na przykład w systemach zarządzania treścią, raportach czy aplikacjach webowych. Praktyczne zastosowanie tej funkcji jest szerokie, np. w generowaniu automatycznych stopki na stronach internetowych, gdzie często umieszcza się aktualny rok, aby informować użytkowników o bieżącym roku w kontekście praw autorskich. Znajomość różnych formatów daty i ich zastosowanie zgodnie z dobrymi praktykami programistycznymi z pewnością przyczyni się do poprawy jakości kodu.

Pytanie 30

Określenie powiązań między tabelami w bazie danych MySQL realizuje klauzula

A. ORDER BY

B. PRIMARY KEY

C. REFERENCES

D. INDEX

Klauzula REFERENCES w systemie bazodanowym MySQL jest kluczowym elementem, który umożliwia ustanawianie relacji pomiędzy tabelami. Jej główną funkcją jest definiowanie kluczy obcych, które zapewniają referencyjną integralność danych. Klucz obcy wskazuje na kolumnę w innej tabeli, co pozwala na powiązanie dwóch zestawów danych. Na przykład, jeśli mamy tabelę 'Zamówienia', która zawiera kolumnę 'KlientID', możemy użyć klauzuli REFERENCES, aby wskazać, że ta kolumna odnosi się do kolumny 'ID' w tabeli 'Klienci'. Dzięki temu, przy dodawaniu lub aktualizowaniu rekordów w tabeli 'Zamówienia', system MySQL będzie sprawdzać, czy 'KlientID' ma odpowiadający mu rekord w tabeli 'Klienci'. Takie powiązanie zapobiega błędom związanym z nieistniejącymi danymi i umożliwia bardziej złożone zapytania, które łączą dane z różnych tabel. Klauzula REFERENCES jest częścią szerszych standardów SQL, które ułatwiają zarządzanie relacyjnymi bazami danych i są kluczowe w projektowaniu złożonych struktur danych.

Pytanie 31

Podaj zapis w języku JavaScript, który sprawdzi, czy spełniony jest przynajmniej jeden z następujących warunków: 1) dowolna liczba naturalna a jest liczbą trzycyfrową, 2) dowolna liczba całkowita b jest liczbą ujemną?

A. ((a>99) || (a<1000)) && (b<0)

B. ((a>99) || (a<1000)) || (b<0)

C. ((a>99) && (a<1000)) && (b<0)

D. ((a>99) && (a<1000)) || (b<0)

W analizowanych odpowiedziach pojawia się kilka koncepcji, które prowadzą do niepoprawnych wyników. Wyrażenie ((a>99) && (a<1000)) && (b<0) wymaga, aby obie części były spełnione jednocześnie, co jest sprzeczne z założeniem, że wystarczy spełnienie jednego z warunków. To podejście zakłada, że zarówno liczba a musi być trzycyfrowa, jak i liczba b musi być ujemna, co jest zbyt restrykcyjne i nie odzwierciedla wymaganego warunku. Kolejne błędne podejście to ((a>99) || (a<1000)) && (b<0), które również jest niepoprawne, ponieważ pierwsza część tego wyrażenia jest błędnie skonstruowana - naturalna liczba a może być dowolną liczbą, a więc nie ma sensu porównywać jej do wartości mniejszej od 1000, co zawsze będzie prawdziwe dla liczby a większej od 99. Ostatnia z analizowanych opcji - ((a>99) || (a<1000)) || (b<0) - również zawiera błąd, ponieważ pierwsza część implikuje, że każda liczba a, która jest większa niż 99, jest spełniona, co nie jest zgodne z definicją liczby trzycyfrowej. W związku z tym, najczęstsze błędy polegają na nieprawidłowym zastosowaniu operatorów logicznych oraz nieścisłościach w definiowaniu zakresu liczb, co prowadzi do niespójności w logice warunków. Kluczowe jest, aby dokładnie zrozumieć, co każdy fragment kodu ma na celu, aby uniknąć takich pomyłek.

Pytanie 32

W bazie danych znajduje się tabela o nazwie faktury, która posiada pola: numer, data, id_klienta, wartosc, status. Każdego dnia tworzony jest raport dotyczący faktur z danego dnia. W raporcie prezentowane są jedynie numery oraz wartości faktur. Która z poniższych kwerend SQL jest odpowiednia do wygenerowania tego raportu?

A. SELECT * FROM faktury WHERE data = CURRENT_DATE();

B. SELECT * FROM faktury;

C. SELECT numer, wartosc FROM faktury WHERE data = CURRENT_DATE();

D. SELECT numer, wartosc FROM faktury;

Wybrana kwerenda SQL, SELECT numer, wartosc FROM faktury WHERE data = CURRENT_DATE();, jest poprawna, ponieważ precyzyjnie spełnia wymagania dotyczące generowania raportu faktur dla bieżącego dnia. Kwerenda ta nie tylko wybiera odpowiednie kolumny, czyli 'numer' i 'wartosc', ale także filtruje wyniki, wykorzystując warunek WHERE, który ogranicza dane do tych, które mają datę równą aktualnej dacie. Użycie funkcji CURRENT_DATE() jest standardowym podejściem w SQL do uzyskiwania bieżącej daty, co pozwala na automatyzację raportowania. Praktycznie rzecz biorąc, takie kwerendy są kluczowe w aplikacjach biznesowych, gdzie codzienna analiza danych jest niezbędna, aby podejmować informowane decyzje. Przy tworzeniu raportów warto również zwrócić uwagę na indeksowanie kolumn używanych w filtrach, co może znacznie przyspieszyć czas odpowiedzi zapytania w dużych zbiorach danych. Dobrą praktyką jest również testowanie kwerend na mniejszych zestawach danych przed ich wdrożeniem na żywo, aby upewnić się, że zwracają oczekiwane wyniki.

Pytanie 33

Kolor, który ma odcień niebieski to kolor

A. #EE00EE

B. #EE0000

C. #0000EE

D. #00EE00

Kolor niebieski, który oznaczamy kodem #0000EE, to naprawdę ciekawa sprawa. W systemie hex to oznacza, że składowa niebieska (B) ma najwyższą możliwą wartość, czyli 238, a czerwony (R) i zielony (G) są na poziomie 0. To jest typowy sposób klasyfikacji kolorów w RGB, który jest super przydatny w grafice czy web designie. Niebieski świetnie nadaje się na tła stron czy różne elementy interfejsu, bo przyciąga wzrok i jest dość przejrzysty. Na przykład w CSS możemy napisać: `background-color: #0000EE;`. Fajnie jest znać te kody kolorów, bo ułatwia to komunikację w zespole i realizację pomysłów artystycznych.

Pytanie 34

Logo platformy CMS noszącej nazwę Joomla! to

A. D

B. B

C. C

D. A

Pozostałe logotypy reprezentują inne popularne systemy CMS i platformy. Logo oznaczone literą A przedstawia Drupala który jest także systemem zarządzania treścią napisanym w PHP. Drupal jest znany z dużej elastyczności oraz możliwości tworzenia zaawansowanych aplikacji webowych. Jest często używany przez duże organizacje i rządy ze względu na swoje zaawansowane opcje bezpieczeństwa i możliwość personalizacji. Logo C przedstawia inny mniej znany system który nie jest tak popularny jak Joomla! czy Drupal ale może być wykorzystywany w specyficznych przypadkach. Z kolei logo D to symbol WordPressa najbardziej rozpowszechnionego systemu CMS na świecie. WordPress jest znany z prostoty obsługi i ogromnej liczby dostępnych wtyczek i motywów co czyni go idealnym wyborem dla blogerów i małych przedsiębiorstw. Wybór niewłaściwego logo wynika często z niewiedzy lub pomylenia różnych systemów CMS które różnią się funkcjonalnością i zastosowaniem. Każdy z tych systemów ma swoje unikalne zalety i jest przeznaczony do różnych rodzajów zastosowań dlatego ważne jest aby znać i rozumieć ich specyfikę przed podjęciem decyzji o wyborze odpowiedniego dla danego projektu. Porównując te systemy Joomla! oferuje unikalne funkcje które wyróżniają ją na tle innych co czyni ją doskonałym wyborem dla średnich i dużych projektów wymagających solidnej bazy danych i wsparcia społeczności użytkowników

Pytanie 35

Co wpływa na wysokość dźwięku?

A. metoda pobudzenia drgań

B. czas trwania drgań źródła dźwięku

C. częstotliwość drgań fali akustycznej

D. intensywność wzbudzenia drgań

Wysokość dźwięku, nazywana również tonem, jest bezpośrednio związana z częstotliwością drgań fali akustycznej. Częstotliwość to liczba drgań na jednostkę czasu, zazwyczaj mierzona w hercach (Hz). Im wyższa częstotliwość, tym wyższy ton w odbiorze ludzkim. Na przykład, dźwięk o częstotliwości 440 Hz jest powszechnie uznawany za ton A w muzyce, podczas gdy dźwięk o częstotliwości 880 Hz jest jego o oktawę wyższym odpowiednikiem. W praktyce, instrumenty muzyczne są strojone na określone częstotliwości, co pozwala na osiągnięcie harmonii i spójności dźwiękowej. Zgodnie z normami akustycznymi, takie jak ISO 226, istnieją standardy dotyczące postrzegania dźwięku przez ludzi, które potwierdzają, że wysokość dźwięku jest właściwie mierzona poprzez częstotliwość drgań. Warto również zauważyć, że wokaliści i muzycy wykorzystują różne techniki, aby manipulować częstotliwością drgań, co wpływa na ich styl i brzmienie.

Pytanie 36

Podczas przechowywania hasła użytkownika serwisu internetowego (np. bankowości online), aby chronić je przed ujawnieniem, zazwyczaj stosuje się funkcję

A. abstrakcyjnych.

B. mieszających.

C. klucza.

D. cyklometrycznych.

Użycie klucza do zabezpieczenia haseł użytkowników w systemach takich jak bankowość internetowa jest kluczowym elementem zapewnienia prywatności i bezpieczeństwa danych. Funkcje klucza, takie jak szyfrowanie, pozwalają na przekształcenie haseł w nieczytelne ciągi znaków, które są niemożliwe do odtworzenia bez odpowiedniego klucza. Przykładem jest zastosowanie algorytmów takich jak AES (Advanced Encryption Standard), które są szeroko uznawane i stosowane w branży. Dobre praktyki w zakresie zabezpieczania danych sugerują używanie silnych, losowych kluczy oraz regularne ich aktualizowanie. Ponadto, najnowsze standardy, takie jak NIST (National Institute of Standards and Technology), rekomendują stosowanie dodatkowych technik, takich jak solenie haseł, co zwiększa ich odporność na ataki. Dzięki temu, nawet w przypadku wycieku bazy danych, potencjalny atakujący napotyka na trudności w odzyskaniu oryginalnych haseł. Zrozumienie i wdrożenie funkcji klucza jest niezbędne dla każdej organizacji, która pragnie skutecznie chronić wrażliwe dane swoich użytkowników.

Pytanie 37

Rekord w bazie danych identyfikowany jest jednoznacznie przez pole

A. klucza obcego

B. klucza podstawowego

C. relacji

D. numeryczne

Klucz podstawowy jest unikalnym identyfikatorem rekordu w tabeli bazy danych, który zapewnia jednoznaczność każdego wpisu. W praktyce oznacza to, że żaden z wpisów w tabeli nie może mieć tego samego klucza podstawowego, co pozwala na łatwe odnajdywanie i łączenie danych. Klucz podstawowy jest często implementowany jako pole numeryczne, co umożliwia szybką i efektywną indeksację. W standardzie SQL klucz podstawowy definiuje się za pomocą polecenia 'PRIMARY KEY'. Przykładem zastosowania klucza podstawowego może być tabela 'Użytkownicy', w której pole 'ID_Użytkownika' pełni rolę klucza podstawowego, zapewniając unikalność dla każdego użytkownika. Klucz podstawowy może składać się z jednego lub więcej pól, a w przypadku złożonych kluczy podstawowych, wszystkie pola muszą być wypełnione, aby rekord był uznany za unikalny. Dlatego właśnie klucz podstawowy jest fundamentem relacyjnych baz danych, umożliwiającym prawidłowe zarządzanie danymi.

Pytanie 38

Określ rodzaj relacji między tabelami: Tabela1 oraz Tabela3?

A. Jeden do jednego

B. Wiele do jednego

C. Jeden do wielu

D. Wiele do wielu

Relacja wiele do wielu pomiędzy tabelami w bazie danych oznacza, że jeden rekord w pierwszej tabeli może być powiązany z wieloma rekordami w drugiej tabeli i odwrotnie. To jest powszechne w sytuacjach, gdzie istnieje potrzeba przechowywania złożonych asocjacji danych. W przedstawionym schemacie, Tabela1 reprezentuje uczniów, a Tabela3 nauczycieli. Ponieważ jeden uczeń może być uczony przez wielu nauczycieli, a jeden nauczyciel może uczyć wielu uczniów, Tabela2 stanowi tabelę pośrednią, często zwaną tabelą asocjacyjną, która przechowuje klucze obce z obu tabel, tworząc relację wiele do wielu. Tego typu struktura jest kluczowa, gdy chcemy modelować bardziej złożone związki danych i zapewnić łatwy dostęp do nich, co jest standardową praktyką w relacyjnych bazach danych. Użycie tabel asocjacyjnych pozwala na efektywne zarządzanie danymi i jest zgodne z normą normalizacji bazy danych, eliminując redundancję i zapewniając integralność danych. W kontekście praktycznym, takie podejście umożliwia elastyczne zapytania i analizy, co jest fundamentalne w zarządzaniu danymi w dużych systemach informacyjnych.

Pytanie 39

W PHP zmienna typu float może przyjmować wartości

A. logiczne.

B. jedynie całkowite.

C. zmiennoprzecinkowe.

D. nieliczbowe.

Odpowiedź 'zmiennoprzecinkowe' jest poprawna, ponieważ w języku PHP zmienne typu float służą do przechowywania liczb rzeczywistych, które mogą mieć część dziesiętną. W PHP typ float jest bardzo przydatny w wielu zastosowaniach, takich jak obliczenia finansowe, naukowe czy inżynieryjne, gdzie dokładność pomiarów ma kluczowe znaczenie. Przykładem może być obliczanie wartości procentowych, średnich czy skomplikowanych operacji matematycznych, w których konieczne jest uwzględnienie wartości dziesiętnych. W praktyce, aby zadeklarować zmienną typu float, wystarczy przypisać jej wartość z częścią dziesiętną, na przykład: $cena = 19.99; Warto pamiętać, że w PHP zmienne typu float mogą być nieco niedokładne na skutek sposobu przechowywania liczb w pamięci komputera, co może prowadzić do błędów zaokrągleń, dlatego w krytycznych obliczeniach zaleca się stosowanie typów precyzyjnych lub bibliotek do obliczeń matematycznych.

Pytanie 40

Podczas tworzenia tabeli w SQL, dla jednej z kolumn ustalono klucz główny. Jakie atrybuty należy zastosować, aby uniemożliwić wprowadzenie wartości pustej?

A. UNIQUE

B. DEFAULT

C. NULL

D. NOT NULL

Atrybut NOT NULL jest kluczowym elementem w definiowaniu struktury tabeli w języku SQL, który zabezpiecza kolumnę przed wstawianiem wartości pustych (NULL). W kontekście klucza głównego, który ma zapewnić unikalność i identyfikowalność każdego rekordu w tabeli, użycie NOT NULL jest niezbędne, aby zagwarantować, że każda wartość w tej kolumnie jest zawsze obecna. Dla przykładu, w stworzonej tabeli `Pracownicy`, jeśli kolumna `ID_Pracownika` jest kluczem głównym, atrybut NOT NULL wymusi, że każde wstawienie rekordu będzie wymagało podania unikalnej wartości dla `ID_Pracownika`, co uniemożliwia dodanie rekordu bez tej wartości. Standard SQL definiuje NOT NULL jako jeden z podstawowych atrybutów, które mogą być używane w deklaracji kolumn, a jego stosowanie jest kluczowe dla integracji danych oraz zapewnienia spójności bazy danych. W praktyce, w przypadku prób dodania rekordu z pustą wartością w takiej kolumnie, system generuje błąd, co eliminuje ryzyko powstawania niekompletnych danych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej