Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 16:40
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 16:56

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie polecenie w systemie Linux umożliwia wyświetlenie identyfikatora użytkownika?

A. users

B. who

C. whoami

D. id

Wybór innych odpowiedzi sugeruje niepełne zrozumienie funkcji poszczególnych poleceń w systemie Linux. Odpowiedź 'whoami' zwraca jedynie nazwę użytkownika aktualnie zalogowanej sesji, co jest przydatne, ale nie dostarcza pełnych informacji o identyfikatorze użytkownika. 'who' z kolei wyświetla listę wszystkich zalogowanych użytkowników w systemie, co także nie odnosi się bezpośrednio do identyfikacji konkretnego użytkownika. Odpowiedź 'users' pokazuje jedynie listę użytkowników obecnie zalogowanych, lecz nie ujawnia szczegółowych danych dotyczących ich identyfikacji. Typowym błędem jest mylenie nazw użytkowników z ich identyfikatorami, co może prowadzić do nieprawidłowych założeń w kontekście zarządzania systemem. W praktyce, zrozumienie różnicy pomiędzy tymi poleceniami jest kluczowe dla administrowania systemem i efektywnego zarządzania uprawnieniami. Użytkownicy mogą łatwo pomylić te polecenia, myśląc, że oferują one podobne funkcje, co jest nieprawidłowe, a to z kolei może prowadzić do nieefektywnej pracy w systemie. Kluczowe w nauce korzystania z Linuxa jest rozróżnianie pomiędzy różnymi poleceniami, co pozwala na skuteczniejsze i bezpieczniejsze zarządzanie zasobami.

Pytanie 2

Który standard implementacji sieci Ethernet określa sieć wykorzystującą kabel koncentryczny, z maksymalną długością segmentu wynoszącą 185 m?

A. 100Base-T2

B. 10Base-5

C. 10Base-2

D. 100Base-T4

Podczas analizy pozostałych odpowiedzi, można zauważyć różnice w zakresie zastosowania i parametrów technicznych, które prowadzą do błędnych wniosków. 10Base-5, znany także jako "Thick Ethernet", wykorzystuje grubszą wersję kabla koncentrycznego, a maksymalna długość segmentu wynosi 500 m. Choć ten standard również korzystał z technologii CSMA/CD, jego większa odległość i większa grubość kabla sprawiały, że był bardziej odpowiedni do zastosowań, gdzie potrzeba było większych odległości między urządzeniami. 100Base-T2 oraz 100Base-T4 są standardami, które odnoszą się do technologii Ethernet działającej na kablach skrętkowych, a ich maksymalne długości segmentów i prędkości przesyłu danych są znacznie wyższe – odpowiednio 100 Mbps. 100Base-T2 obsługuje kable skrętkowe, a maksymalna długość segmentu wynosi 100 m, co czyni go nieodpowiednim w kontekście pytania. 100Base-T4 z kolei obsługuje do 100 Mbps przy użyciu czterech par przewodów, co również jest niedostosowane do specyfikacji dotyczącej kabla koncentrycznego. W związku z tym, podejmując decyzje dotyczące architektury sieci, ważne jest, aby właściwie dopasować standardy do wymagań projektowych i środowiskowych, aby zapewnić efektywność i niezawodność komunikacji w sieci.

Pytanie 3

Czym jest parametr, który określa, o ile moc sygnału w danej parze przewodów zmniejszy się po przejściu przez cały tor kablowy?

A. długość

B. tłumienie

C. przenik zdalny

D. przenik zbliżny

Pojęcia jak długość, przenik zdalny i przenik zbliżny są często mylone z tłumieniem, jednak nie są one odpowiednie do opisu wpływu na moc sygnału w torze kablowym. Długość przewodów ma wpływ na tłumienie, ale sama w sobie nie jest parametrem definiującym spadek sygnału. Tłumienie to właściwość materiałowa i konstrukcyjna kabla, niezależna od jego długości, choć oczywiście im dłuższy przewód, tym większe tłumienie. Przenik zdalny i przenik zbliżny to terminy odnoszące się do zakłóceń elektromagnetycznych, które mogą wpływać na jakość sygnału, ale nie odnoszą się bezpośrednio do mocy sygnału po przejściu przez kabel. Przenik zdalny odnosi się do zakłóceń, które mogą wpływać na sygnały w pobliskich kablach, natomiast przenik zbliżny dotyczy zakłóceń w sąsiednich przewodach. Te zjawiska są ważne w projektowaniu systemów telekomunikacyjnych, ale nie są one kluczowe w kontekście samego tłumienia sygnału. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie tych pojęć i nieprzywiązywanie odpowiedniej wagi do czynnika tłumienia, który ma fundamentalne znaczenie w utrzymaniu jakości i integralności przesyłanego sygnału.

Pytanie 4

Komunikat o błędzie KB/Interface, wyświetlany na monitorze komputera podczas BIOS POST firmy AMI, wskazuje na problem

A. sterownika klawiatury

B. pamięci GRAM

C. rozdzielczości karty graficznej

D. baterii CMOS

Wybrana przez Ciebie odpowiedź dotycząca baterii CMOS, pamięci RAM czy rozdzielczości karty graficznej jest nietrafiona, bo nie odnosi się do problemu z komunikatem KB/Interface error. Bateria CMOS jest ważna, bo przechowuje ustawienia BIOS-u, jak czas czy konfiguracje, ale nie zajmuje się rozpoznawaniem urządzeń, takich jak klawiatura. Jej uszkodzenie może spowodować problemy z ustawieniami, ale nie spowoduje błędu odnośnie klawiatury. Pamięć RAM działa w tle, kiedy system już działa i jej problemy dają inne błędy, a nie te związane z BIOS-em. Rozdzielczość karty graficznej mówi tylko o tym, jak obraz wygląda na monitorze. Dlatego to wcale nie wpływa na działanie klawiatury. Warto zrozumieć te różnice, bo to klucz do prawidłowej diagnostyki sprzętu. Często popełniamy błąd, myśląc, że usterki jednego elementu mają związki z innym, co prowadzi do pomyłek przy rozwiązywaniu problemów. Dobrze jest znać funkcje poszczególnych części komputera, żeby łatwiej diagnozować i naprawiać usterek.

Pytanie 5

Jakie oznaczenie powinien mieć komputer, aby mógł zostać sprzedany na terenie Polski, zgodnie z Dyrektywami Rady Europy?

A. C

B. A

C. B

D. D

Oznaczenie CE jest wymagane dla produktów, które mają być wprowadzone na rynek Unii Europejskiej w tym Polski. Zgodnie z dyrektywami Rady Europy oznaczenie CE potwierdza że produkt spełnia wszystkie odpowiednie wymagania związane z bezpieczeństwem zdrowiem i ochroną środowiska określone w dyrektywach UE. Jest to istotne dla producentów ponieważ umożliwia swobodny przepływ towarów na rynku wewnętrznym UE. Praktycznie oznacza to że produkt taki jak komputer został zaprojektowany i wyprodukowany zgodnie z wymaganiami dyrektyw unijnych i przeszedł odpowiednie testy zgodności. Oznaczenie to jest niezbędne dla wielu kategorii produktów w tym urządzeń elektrycznych i elektronicznych maszyn sprzętu medycznego i wielu innych kategorii. Praktycznym aspektem jest fakt że konsumenci mają większą pewność co do jakości i bezpieczeństwa produktu. Wprowadzenie oznaczenia CE wymaga od producenta opracowania dokumentacji technicznej i przeprowadzenia oceny zgodności co jest kluczowym elementem procesu wprowadzania produktu na rynek.

Pytanie 6

W systemach operacyjnych Windows system plików pozwala na ograniczenie dostępu użytkowników do określonych katalogów, plików czy dysków

A. FAT32

B. EXT3

C. FAT16

D. NTFS

Odpowiedź NTFS (New Technology File System) jest prawidłowa, ponieważ ten system plików wprowadza zaawansowane mechanizmy zarządzania uprawnieniami do plików i katalogów. Dzięki NTFS użytkownicy mogą definiować szczegółowe prawa dostępu, co pozwala na skuteczne ograniczenie dostępu do danych na poziomie użytkownika lub grupy. Działanie NTFS opiera się na listach kontroli dostępu (ACL), które określają, kto ma prawo do odczytu, zapisu, a także usuwania plików. Przykładem zastosowania NTFS jest stworzenie katalogu, do którego dostęp posiada tylko wybrana grupa pracowników, co jest istotne w środowiskach korporacyjnych, gdzie bezpieczeństwo danych jest kluczowe. Dodatkowo, NTFS obsługuje kompresję plików, szyfrowanie oraz odzyskiwanie danych, co czyni go preferowanym wyborem w systemach operacyjnych Windows. Poznanie i umiejętne zarządzanie uprawnieniami w NTFS jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu infrastrukturą IT, co przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa informacji.

Pytanie 7

Jakiego narzędzia należy użyć do zakończenia końcówek kabla UTP w module keystone z złączami typu 110?

A. Narzędzia uderzeniowego

B. Śrubokręta płaskiego

C. Zaciskarki do wtyków RJ45

D. Śrubokręta krzyżakowego

Wykorzystanie wkrętaka płaskiego lub krzyżakowego do zarabiania końcówek kabla UTP w modułach keystone ze stykami typu 110 jest niewłaściwym podejściem, bazującym na błędnym założeniu, że można osiągnąć trwałe połączenie poprzez manualne dokręcanie lub wciskanie żył kabla. Wkrętaki są narzędziami przeznaczonymi do mocowania elementów, takich jak wkręty, a nie do pracy z kablami telekomunikacyjnymi. Niezdolność do prawidłowego zarabiania końcówek może prowadzić do niestabilnych połączeń, co skutkuje problemami z transmisją danych, takimi jak zrywanie połączenia czy spadki prędkości. Zaciskarki do wtyków RJ45, choć używane w okablowaniu, są dedykowane do innego rodzaju zakończeń niż te zastosowane w modułach keystone typu 110. W zamian za to, aby zapewnić solidne i efektywne połączenie, należy stosować narzędzia zaprojektowane w sposób umożliwiający mechaniczne wciśnięcie żył w odpowiednie styki. Użycie niewłaściwych narzędzi nie tylko obniża jakość instalacji, ale także może narazić na dodatkowe koszty związane z późniejszymi naprawami oraz modernizacjami sieci. Kluczowe jest, aby w procesie instalacji sieciowej kierować się zasadami dobrych praktyk oraz standardami branżowymi, aby osiągnąć niezawodność i wysoką wydajność sieci.

Pytanie 8

Jakie znaczenie ma skrót MBR w kontekście technologii komputerowej?

A. Fizyczny identyfikator karty sieciowej

B. Główny rekord rozruchowy SO

C. Bloki pamięci w górnej części komputera IBM/PC

D. Usługę związaną z interpretacją nazw domen

Skrót MBR oznacza 'Master Boot Record', co jest kluczowym elementem architektury systemów operacyjnych, zwłaszcza w kontekście rozruchu komputerów. Główny rekord rozruchowy znajduje się na początku dysku twardego i zawiera informacje niezbędne do zainicjowania systemu operacyjnego. MBR jest odpowiedzialny za lokalizację i uruchomienie systemu operacyjnego poprzez przekazywanie kontroli do odpowiedniego sektora rozruchowego. W praktyce, MBR zawiera również tablicę partycji, która definiuje, jak przestrzeń dyskowa jest podzielona pomiędzy różne systemy plików. W przypadku systemów BIOS, MBR jest standardem od lat 80-tych XX wieku, jednak coraz częściej zastępowany jest przez nowocześniejszy system UEFI, który oferuje lepsze wsparcie dla dużych dysków i więcej funkcji zabezpieczeń. Wiedza o MBR jest niezbędna dla specjalistów IT zajmujących się administracją systemów, gdyż pozwala na zrozumienie podstawowych zasad zarządzania danymi oraz procesów rozruchowych w komputerach.

Pytanie 9

Aby uzyskać więcej wolnego miejsca na dysku bez tracenia danych, co należy zrobić?

A. kopię zapasową dysku

B. weryfikację dysku

C. defragmentację dysku

D. oczyszczanie dysku

Oczyszczanie dysku to proces, który pozwala na zwolnienie miejsca na nośniku danych, eliminując zbędne pliki, takie jak tymczasowe pliki systemowe, pliki dziennika, a także inne elementy, które nie są już potrzebne. Używając narzędzi takich jak 'Oczyszczanie dysku' w systemie Windows, użytkownicy mogą szybko zidentyfikować pliki, które można usunąć, co skutkuje poprawą wydajności systemu oraz większą ilością dostępnego miejsca. Przykładem zastosowania oczyszczania dysku może być sytuacja, gdy system operacyjny zaczyna zgłaszać niedobór miejsca na dysku, co może powodować spowolnienie działania aplikacji. Regularne oczyszczanie dysku jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemami, które zalecają utrzymywanie porządku na dysku i usuwanie zbędnych danych, co nie tylko zwiększa wydajność, ale także wpływa na długowieczność sprzętu. Dodatkowo, oczyszczanie dysku przyczynia się do lepszej organizacji danych, co jest niezbędne w kontekście złożonych operacji IT.

Pytanie 10

Liczby zapisane w systemie binarnym jako 10101010 oraz w systemie heksadecymalnym jako 2D odpowiadają następującym wartościom:

A. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa

B. 196 i 16

C. 128 i 45

D. 170 i 65

To, że wybrałeś odpowiedź 'żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa', to strzał w dziesiątkę. Jak zauważyłeś, zapis binarny 10101010 to 170 w systemie dziesiętnym, a heksadecymalny 2D zamienia się w 45. Można to łatwo przeliczyć: w binarnym sumujesz 128, 32, 8 i 2 i wychodzi właśnie 170. Przy hexie mamy 2, które mnożymy przez 16 i dodajemy 13. Dlatego ani inna odpowiedź nie ma racji bytu, co potwierdza, że czwarte rozwiązanie jest najlepsze. Z mojego doświadczenia, znajomość tych systemów liczbowych to podstawa w informatyce, zwłaszcza przy programowaniu czy budowaniu różnych systemów. Takie przeliczenia są kluczowe, na przykład, gdy pracujesz z mikrokontrolerami albo tworzysz algorytmy.

Pytanie 11

Active Directory w systemach MS Windows Server 2000 oraz MS Windows Server 2003 to

A. baza danych zawierająca dane o użytkownikach sieci, ich hasłach oraz uprawnieniach

B. grupa komputerów połączonych w infrastrukturę sieciową, składająca się z serwera działającego jako kontroler oraz stacji roboczych – klientów

C. logiczna zbiorowość komputerów, które mają możliwość wzajemnej komunikacji w sieci oraz dzielenia się zasobami

D. usługa katalogowa, która przechowuje dane dotyczące obiektów w sieci i udostępnia je użytkownikom oraz administratorom sieci

Active Directory, czyli AD, to coś w stylu katalogu w systemach MS Windows Server 2000 i 2003. Pełni ważną rolę w zarządzaniu różnymi zasobami w sieci. Właściwie trzyma wszelkie info o obiektach, jak użytkownicy, grupy czy komputery, i to jest udostępnione dla administratorów i użytkowników. Dzięki AD, organizacje mogą lepiej zarządzać dostępem do różnych zasobów, przydzielając konkretne uprawnienia. Na przykład, administratorzy mają możliwość tworzenia grup użytkowników z różnymi uprawnieniami, co ułatwia zarządzanie dostępem do plików czy drukarek. AD wspiera też standardy LDAP, co jest fajne, bo można go zintegrować z innymi systemami. Dobrą praktyką jest regularne audytowanie kont użytkowników, co zwiększa bezpieczeństwo i zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Wydaje mi się, że to bardzo przydatna funkcjonalność.

Pytanie 12

Wykonanie polecenia attrib +h +s +r przykład.txt w konsoli systemu Windows spowoduje

A. zapisanie ciągu znaków hsr do pliku przykład.txt

B. zabezpieczenie pliku przykład.txt hasłem hsr

C. nadanie dla pliku przykład.txt atrybutów ukryty, skompresowany, tylko do odczytu

D. nadanie dla pliku przykład.txt atrybutów ukryty, systemowy, tylko do odczytu

Wiesz, polecenie attrib +h +s +r w Windowsie to naprawdę ważna sprawa, jeśli chodzi o zarządzanie plikami. Jak używasz go na pliku przykład.txt, to oznacza, że plik dostaje atrybuty: ukryty (h), systemowy (s) i tylko do odczytu (r). Atrybut ukryty sprawia, że plik nie jest widoczny podczas przeglądania, co jest przydatne, gdy mamy do czynienia z plikami systemowymi czy danymi, które nie powinny być bez powodu zmieniane przez zwykłych użytkowników. Z kolei atrybut systemowy wskazuje, że plik jest potrzebny do działania systemu operacyjnego. A atrybut tylko do odczytu chroni plik przed przypadkowymi zmianami. Myślę, że sprawdza się to w przypadku plików konfiguracyjnych lub aplikacji, które lepiej zostawić w spokoju. Dobrze jest używać tych atrybutów dla ważnych plików, bo to serio zwiększa bezpieczeństwo i stabilność systemu. Pamiętaj jednak, że nadawanie atrybutów to nie to samo co zabezpieczanie plików przed dostępem, a jedynie ich lepsza organizacja w systemie plików.

Pytanie 13

Jakim kolorem oznaczona jest izolacja żyły pierwszego pinu wtyku RJ45 w układzie połączeń T568A?

A. Biało-brązowym

B. Biało-zielonym

C. Biało-pomarańczowym

D. Biało-niebieskim

Izolacja żyły skrętki w pierwszym pinie wtyku RJ45 w sekwencji połączeń T568A jest oznaczona kolorem biało-zielonym. T568A to jeden z dwóch standardów okablowania, które są powszechnie stosowane w sieciach Ethernet, a jego odpowiednia aplikacja jest kluczowa dla prawidłowego działania systemów komunikacyjnych. W standardzie T568A pierwsza para, która jest używana do transmisji danych, to para zielona, co czyni biało-zielony kolor oznaczający żyłę skrętki pierwszym kolorem w tym schemacie. Szereg pinów w wtyku RJ45 jest ustalony, co oznacza, że zgodność z tym standardem jest istotna zarówno w instalacjach nowych, jak i w przypadku modernizacji istniejących systemów. Użycie właściwego standardu zapewnia nie tylko efektywność połączeń, lecz także minimalizuje zakłócenia i błędy transmisji, które mogą wystąpić przy nieprawidłowym podłączeniu. Przykładem zastosowania tego standardu mogą być instalacje w biurach, gdzie wiele urządzeń jest podłączonych do sieci lokalnej. Zastosowanie T568A w takich sytuacjach jest szeroko zalecane przez organizacje takie jak IEEE oraz EIA/TIA, co potwierdza jego znaczenie w branży telekomunikacyjnej.

Pytanie 14

Ile maksymalnie hostów można przydzielić w sieci o masce 255.255.255.192?

A. 30

B. 14

C. 62

D. 127

Maksymalna liczba hostów, które można zaadresować w sieci z maską 255.255.255.192, wynosi 62. Maska ta w formacie CIDR jest zapisywana jako /26, co oznacza, że 26 bitów jest używanych do adresowania sieci, a pozostałe 6 bitów jest dostępnych dla hostów. Aby obliczyć liczbę dostępnych adresów dla hostów, stosujemy wzór 2^n - 2, gdzie n to liczba bitów przeznaczonych na hosty. W tym przypadku 2^6 - 2 = 64 - 2 = 62. Odejmuje się dwa adresy: jeden dla adresu sieci i jeden dla rozgłaszania (broadcast). Tego typu koncepcje są fundamentalne w planowaniu adresacji IP, co jest kluczowe w projektowaniu sieci komputerowych. Przykładowo, w sieci o maskach /26 często stosuje się je w małych biurach lub oddziałach, gdzie liczba urządzeń jest ograniczona. Dzięki takiej adresacji, administratorzy mogą efektywnie przydzielać IP i organizować małe segmenty sieciowe, co poprawia bezpieczeństwo i wydajność.

Pytanie 15

Litera S w protokole FTPS odnosi się do zabezpieczania danych przesyłanych poprzez

A. uwierzytelnianie

B. autoryzację

C. szyfrowanie

D. logowanie

Litera S w protokole FTPS oznacza szyfrowanie, co jest kluczowym elementem zapewniającym bezpieczeństwo danych przesyłanych przez sieci. Protokół FTPS, będący rozszerzeniem FTP, wprowadza mechanizmy szyfrowania za pomocą SSL/TLS, które chronią dane przed nieautoryzowanym dostępem oraz przechwyceniem w trakcie transmisji. Przykładem zastosowania FTPS może być przesyłanie wrażliwych danych, takich jak dane osobowe czy informacje finansowe, w środowisku, które wymaga zgodności z regulacjami prawnymi, na przykład RODO. Szyfrowanie nie tylko zapewnia poufność danych, ale także ich integralność, co oznacza, że przesyłane informacje nie zostały zmienione w trakcie transmisji. Dobrą praktyką jest stosowanie protokołów szyfrowania, takich jak TLS 1.2 czy TLS 1.3, które oferują wyższy poziom zabezpieczeń i są zalecane przez organizacje takie jak Internet Engineering Task Force (IETF). Wiedza na temat szyfrowania w FTPS i innych protokołach jest istotna dla specjalistów IT, ponieważ umożliwia skuteczne zabezpieczanie komunikacji w sieci.

Pytanie 16

Komputery K1, K2, K3, K4 są podłączone do interfejsów przełącznika, które są przypisane do VLAN-ów wymienionych w tabeli. Które z tych komputerów mają możliwość komunikacji ze sobą?

Nazwa komputera	Adres IP	Nazwa interfejsu	VLAN
K1	10.10.10.1/24	F1	VLAN 10
K2	10.10.10.2/24	F2	VLAN 11
K3	10.10.10.3/24	F3	VLAN 10
K4	10.10.11.4/24	F4	VLAN 11

A. K1 i K2

B. K2 i K4

C. K1 z K3

D. K1 i K4

Komputery K1 i K3 mogą się ze sobą komunikować, ponieważ są przypisane do tego samego VLAN-u, czyli VLAN 10. W sieciach komputerowych VLAN (Virtual Local Area Network) to logiczna sieć, która pozwala na oddzielenie ruchu sieciowego w ramach wspólnej infrastruktury fizycznej. Przypisanie urządzeń do tego samego VLAN-u umożliwia im komunikację tak, jakby znajdowały się w tej samej sieci fizycznej, mimo że mogą być podłączone do różnych portów przełącznika. Jest to podstawowa praktyka w zarządzaniu sieciami, szczególnie w dużych infrastrukturach, gdzie organizacja sieci w różne VLAN-y poprawia wydajność i bezpieczeństwo. Komputery w różnych VLAN-ach domyślnie nie mogą się komunikować, chyba że zostaną skonfigurowane odpowiednie reguły routingu lub zastosowane mechanizmy takie jak routery między VLAN-ami. Praktyczne zastosowanie VLAN-ów obejmuje segmentację sieci dla różnych działów w firmie lub rozgraniczenie ruchu danych i głosu w sieciach VoIP. Zrozumienie działania VLAN-ów jest kluczowe dla zarządzania nowoczesnymi sieciami, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie zasobami oraz minimalizowanie ryzyka związanego z bezpieczeństwem danych.

Pytanie 17

Podczas analizy ruchu sieciowego przy użyciu sniffera zauważono, że urządzenia przesyłają dane na portach 20 oraz 21. Przyjmując standardową konfigurację, oznacza to, że analizowanym protokołem jest protokół

A. FTP

B. SMTP

C. DHCP

D. SSH

Wybór innych protokołów, takich jak SMTP, DHCP czy SSH, jest niewłaściwy z kilku powodów. Protokół SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) wykorzystuje port 25, a jego główną funkcją jest przesyłanie wiadomości e-mail. Nie jest on przeznaczony do transferu plików, co czyni go nieodpowiednim w kontekście obserwowanych portów. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) działa na portach 67 i 68 i służy do dynamicznego przypisywania adresów IP urządzeniom w sieci, co również nie ma związku z transferem plików. Z kolei SSH (Secure Shell) operuje na porcie 22 i zapewnia bezpieczny dostęp do zdalnych systemów, ale nie jest używany do transferu plików w sposób charakterystyczny dla FTP. Wybierając te odpowiedzi, można popełnić błąd polegający na nieznajomości podstawowych portów i ich przyporządkowań do określonych protokołów. Znajomość właściwych portów jest kluczowa dla analizy ruchu sieciowego oraz rozwiązywania problemów z komunikacją w sieci. Wiedza o tym, które protokoły są używane w określonych sytuacjach, jest niezbędna dla administratorów systemów i sieci, aby skutecznie zarządzać i zabezpieczać infrastrukturę IT. Praktyczne umiejętności w tym zakresie pozwalają na szybsze identyfikowanie i rozwiązywanie problemów, a także na odpowiednie konfiguracje zabezpieczeń, co jest kluczowe w dzisiejszym skomplikowanym środowisku sieciowym.

Pytanie 18

W komputerze o parametrach przedstawionych w tabeli konieczna jest wymiana karty graficznej na kartę GeForce GTX 1070 Ti Titanium 8G DDR5, PCI EX-x16 3.0, 256b, 1683 MHz/1607 MHz, Power consumption 180W, 3x DP, 2x HDMI, recommended power supply 500W, DirectX 12, OpenGL 4.5. W związku z tym należy również zaktualizować

Podzespół	Parametry	Pobór mocy [W]
Procesor Intel i5	Cores: 6, Threads: 6, 2.8 GHz, Tryb Turbo: 4.0 GHz, s-1151	30
Moduł pamięci DDR3	Taktowanie: 1600 MHz, 8 GB (1x8 GB), CL 9	6
Monitor LCD	Powłoka: matowa, LED, VGA x1, HDMI x1, DP x1	40
Mysz i klawiatura	przewodowa, interfejs: USB	2
Płyta główna	2x PCI Ex-x16 3.0, D-Sub x1, USB 2.0 x2, RJ-45 x1, USB 3.1 gen 1 x4, DP x1, PS/2 x1, DDR3, s-1151, 4xDDR4 (Max: 64 GB)	35
Karta graficzna	3x DP, 1x DVI-D, 1x HDMI, 2 GB GDDR3	150
Dysk twardy 7200 obr/min	1 TB, SATA III (6 Gb/s), 64 MB	16
Zasilacz	Moc: 300W	---

A. zasilacza

B. karty sieciowej

C. procesora

D. płyty głównej

Wymieniając kartę graficzną na GeForce GTX 1070 Ti Titanium 8G DDR5, trzeba na pewno zwrócić uwagę na to, ile energii cała konfiguracja będzie potrzebować. Ta karta ma pobór mocy na poziomie 180W, co jest całkiem sporo. Jak policzymy inne sprzęty, które też potrzebują energii – procesor 30W, pamięć 6W, monitor 40W, mysz i klawiaturę razem 2W, płyta główna 35W oraz stara karta graficzna 150W – to wychodzi nam razem 403W. Po dodaniu nowej karty, zasilacz powinien mieć przynajmniej 583W mocy. Zasilacz 300W nie da rady, bo to za mało. Dobrze jest mieć zapas mocy, tak z 20%, więc najlepiej pomyśleć o zasilaczu co najmniej 700W. Musisz wymienić zasilacz, żeby wszystko działało stabilnie, a sprzęt się nie uszkodził. Warto dobierać zasilacz tak, żeby nie tylko spełniał obecne wymagania, ale też żeby dało się później rozbudować komputer.

Pytanie 19

Liczba 10011001100 zaprezentowana w systemie heksadecymalnym ma formę

A. 2E4

B. 4CC

C. EF4

D. 998

Odpowiedzi, które nie są poprawne, mogą prowadzić do błędnych wniosków w procesie konwersji z systemu binarnego na heksadecymalny. Wiele osób może popełniać błąd, myśląc, że po prostu przekształcają każdą cyfrę binarną na odpowiadającą jej cyfrę heksadecymalną, co wprowadza zamieszanie. Na przykład odpowiedź EF4 wydaje się atrakcyjna, ponieważ zawiera litery, które są typowe dla systemu heksadecymalnego, ale nie ma żadnej podstawy w konwersji z binarnej wartości 10011001100. Podobnie, 998 to niewłaściwy wynik, ponieważ heksadecymalny system nie używa cyfr większych niż 9 i liter A-F, co powoduje, że nie jest to poprawna reprezentacja liczby binarnej. Z kolei odpowiedź 2E4 jest również niepoprawna, ponieważ wskazuje na inną wartość, która nie odpowiada konwersji 10011001100. Aby uniknąć takich błędów, ważne jest, aby zrozumieć proces konwersji z binarnego na heksadecymalny, zaczynając od prawidłowego grupowania bitów oraz znajomości odpowiednich wartości heksadecymalnych. Praktyka w konwersji i ćwiczenie z różnymi przykładami pomogą w nabyciu umiejętności, które są niezbędne w programowaniu oraz w obszarach takich jak elektronika czy sieci komputerowe.

Pytanie 20

Jak nazywa się identyfikator, który musi być jednakowy, aby urządzenia sieciowe mogły współpracować w danej sieci bezprzewodowej?

A. MAC

B. IP

C. SSID

D. URL

SSID, czyli Service Set Identifier, to unikalna nazwa, która identyfikuje sieć bezprzewodową. Jest kluczowym elementem w kontekście łączności w sieciach WLAN, ponieważ urządzenia klienckie muszą znać SSID, aby mogły się połączyć z odpowiednią siecią. Przykładowo, gdy użytkownik próbuje połączyć swój laptop z domową siecią Wi-Fi, wybiera z listy dostępnych sieci ten, który ma zgodny SSID z routerem. Zgodność SSID jest niezbędna, ponieważ pozwala na odróżnienie różnych sieci bezprzewodowych działających w tym samym obszarze. Standardy IEEE 802.11, na których opierają się sieci Wi-Fi, definiują SSID jako ciąg znaków o długości do 32 bajtów, co umożliwia tworzenie łatwych do zapamiętania nazw. W praktyce administratorzy sieci często zmieniają domyślne SSID routerów, aby zwiększyć bezpieczeństwo sieci, unikając ujawnienia informacji o producencie urządzenia. Wiedza o SSID jest kluczowa dla każdego użytkownika sieci bezprzewodowej, zarówno w kontekście konfiguracji, jak i zabezpieczeń.

Pytanie 21

Urządzenia wykorzystujące port USB 2.0 są zasilane napięciem, którego wartość znajduje się w przedziale

A. 4,15 V - 4,75 V

B. 4,75 V - 5,35 V

C. 5,35 V - 5,95 V

D. 3,55 V - 4,15 V

Rozważając wartości napięcia zasilania urządzeń USB 2.0, warto zwrócić uwagę na to, że odpowiedzi niezgodne z poprawnym zakresem 4,75 V - 5,35 V mogą wynikać z kilku powszechnych nieporozumień. Napięcie zasilania dla standardu USB 2.0 zostało precyzyjnie zdefiniowane w normach USB, aby zapewnić stabilność i bezpieczeństwo urządzeń. Podawanie wartości niższych, jak 4,15 V - 4,75 V, może prowadzić do twierdzeń, że urządzenia będą funkcjonować w obszarze, który nie spełnia wymogów technicznych, co z kolei może skutkować niestabilnością pracy urządzeń. Przy zasilaniu napięciem poniżej 4,75 V, wiele urządzeń może napotkać na trudności w operacjach wymagających większej mocy, co może prowadzić do ich nieprawidłowego działania. Z kolei wartości powyżej 5,35 V, jak 5,35 V - 5,95 V, mogą prowadzić do ryzyka uszkodzenia podłączonych komponentów z powodu przekroczenia dopuszczalnego napięcia. Należy również pamiętać, że urządzenia USB muszą być projektowane z myślą o pracy w określonym zakresie napięcia, aby zapewnić zgodność z normami. Niewłaściwe napięcia mogą nie tylko wpłynąć na wydajność, ale mogą również prowadzić do uszkodzenia komponentów, co jest istotnym czynnikiem w projektowaniu elektroniki. Dlatego zrozumienie zakresu 4,75 V - 5,35 V jest kluczowe dla zarówno inżynierów projektujących nowe urządzenia, jak i użytkowników, którzy muszą być świadomi potencjalnych zagrożeń związanych z nieodpowiednim zasilaniem.

Pytanie 22

Aby uzyskać największą prędkość przepływu danych w przypadku, gdy domowy ruter pracuje w paśmie częstotliwości 5 GHz, do notebooka powinno się zamontować bezprzewodową kartę sieciową pracującą w standardzie

A. 802.11a

B. 802.11b

C. 802.11g

D. 802.11n

Wiele osób wybierając kartę sieciową do laptopa, kieruje się znanymi skrótami typu 802.11a, b czy g, myśląc że to wystarczy do osiągnięcia wysokich prędkości, zwłaszcza gdy domowy router działa w paśmie 5 GHz. Jednak to właśnie te starsze standardy mają poważne ograniczenia. Najstarszy z nich, 802.11a, rzeczywiście działa na paśmie 5 GHz, ale maksymalna prędkość, jaką można na nim osiągnąć, to jedynie 54 Mb/s. W dzisiejszych czasach to już mocno niewystarczające, szczególnie jeśli w domu jest kilka urządzeń korzystających jednocześnie z internetu, a do tego ktoś streamuje filmy czy pobiera duże pliki. Standard 802.11b funkcjonuje wyłącznie w paśmie 2,4 GHz i jest jeszcze wolniejszy – ledwie 11 Mb/s, co już zupełnie nie przystaje do nowoczesnych wymagań. Jeśli chodzi o 802.11g, to chociaż teoretycznie pozwala na 54 Mb/s, również działa tylko w paśmie 2,4 GHz i jest narażony na większe zakłócenia od np. mikrofalówki czy sieci sąsiadów – sam miałem kiedyś taki problem z przerywającym połączeniem, kiedy w bloku wszyscy korzystali z Wi-Fi na tym samym kanale. Wybór starszych standardów często wynika z mylnego przekonania, że są one kompatybilne z nowoczesnym sprzętem i zapewnią wysokie prędkości, ale realnie ograniczają one potencjał nawet najlepszego routera działającego w 5 GHz. Najlepiej jest więc postawić na kartę w standardzie 802.11n (lub nowszym), która pozwoli w pełni wykorzystać możliwości pasma 5 GHz i zapewni szybkie, stabilne połączenie, zgodnie ze współczesnymi wymaganiami użytkowników domowych sieci bezprzewodowych. Z mojego doświadczenia wynika, że inwestycja w nowszy standard to nie tylko kwestia prędkości, ale też komfortu korzystania z internetu w wymagających warunkach.

Pytanie 23

Który protokół zamienia adresy IP na adresy MAC, używane w sieciach Ethernet?

A. IP

B. IRC

C. ARP

D. SNMP

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) jest kluczowym elementem w komunikacji sieciowej, który umożliwia przekształcenie logicznych adresów IP na fizyczne adresy MAC (Media Access Control). Gdy urządzenie w sieci potrzebuje wysłać dane do innego urządzenia, musi znać jego adres MAC, ale zazwyczaj ma jedynie jego adres IP. Protokół ARP rozwiązuje ten problem, wysyłając zapytanie do lokalnej sieci, pytając, który z podłączonych urządzeń ma dany adres IP. Urządzenie, które rozpozna swój adres IP, odpowiada swoim adresem MAC. ARP działa w warstwie drugiej modelu OSI, co oznacza, że jest bezpośrednio związany z komunikacją na poziomie dostępu do sieci. Przykładem zastosowania ARP jest sytuacja, gdy komputer łączy się z routerem, aby uzyskać dostęp do internetu. ARP pozwala na wydajne przesyłanie danych w sieci Ethernet, co jest zgodne z normami IEEE 802.3. Bez ARP, komunikacja w sieciach opartych na protokole IP byłaby znacznie bardziej skomplikowana i mniej efektywna, co podkreśla jego fundamentalne znaczenie w architekturze sieciowej.

Pytanie 24

Złośliwe oprogramowanie, które może umożliwić atak na zainfekowany komputer, np. poprzez otwarcie jednego z portów, to

A. wabbit

B. exploit

C. keylogger

D. trojan

Mówiąc o złośliwym oprogramowaniu, termin 'exploit' to techniki albo kawałki kodu, które wykorzystują luki w oprogramowaniu, żeby przejąć kontrolę nad systemem. Exploit działa trochę inaczej niż trojan, bo nie jest zamaskowane jako coś legalnego. Zwykle trzeba coś zrobić, na przykład wejść na zainfekowaną stronę, albo otworzyć złośliwy plik. Natomiast 'wabbit' to specyficzny typ wirusa, który sam się klonuje i rozprzestrzenia, ale nie otwiera portów. A 'keylogger' to program, który rejestruje twoje kliknięcia, także to coś innego, bo on nie otwiera portów. Często mylimy te pojęcia, bo klasifikacja złośliwego oprogramowania bywa trudna. Ważne jest, żeby rozumieć, że każdy rodzaj malware działa na swój sposób i ma różne funkcje, a to ma znaczenie, kiedy mówimy o ochronie przed zagrożeniami w sieci.

Pytanie 25

Rejestr procesora, znany jako licznik rozkazów, przechowuje

A. liczbę rozkazów, które pozostały do zrealizowania do zakończenia programu

B. liczbę cykli zegara od momentu rozpoczęcia programu

C. ilość rozkazów zrealizowanych przez procesor do tego momentu

D. adres rozkazu, który ma być wykonany następnie

Niepoprawne odpowiedzi dotyczące rejestru licznika rozkazów mogą prowadzić do istotnych nieporozumień dotyczących architektury komputerów. Na przykład, stwierdzenie, że licznik rozkazów przechowuje liczbę cykli zegara liczoną od początku pracy programu jest mylące. Cykl zegara jest miarą czasu, w którym procesor wykonuje operacje, ale nie ma bezpośredniego związku z tym, co przechowuje licznik rozkazów. Licznik ten jest odpowiedzialny za wskazywanie adresu następnego rozkazu, a nie za śledzenie czasu wykonania. Kolejna błędna koncepcja, mówiąca o przechowywaniu liczby rozkazów pozostałych do wykonania, także jest nieprawidłowa. Licznik rozkazów nie informuje procesora o tym, ile instrukcji jeszcze czeka na wykonanie; jego rolą jest jedynie wskazanie następnego rozkazu. Zupełnie mylnym podejściem jest też rozumienie licznika rozkazów jako miejsca, które zlicza liczbę rozkazów wykonanych przez procesor. Choć możliwe jest implementowanie liczników wydajności w architekturze procesora, to jednak licznik rozkazów nie pełni tej funkcji. Typowe błędy myślowe to mylenie roli rejestrów i ich funkcji w procesorze. Wiedza o działaniu licznika rozkazów jest kluczowa dla zrozumienia podstaw działania procesorów i ich architektur, a błędne postrzeganie tej kwestii może prowadzić do trudności w programowaniu oraz projektowaniu systemów informatycznych.

Pytanie 26

Jakim środkiem należy oczyścić wnętrze obudowy drukarki fotograficznej z kurzu?

A. sprężonego powietrza w pojemniku z wydłużoną rurką

B. środka smarującego

C. szczotki z twardym włosiem

D. opaski antystatycznej

Sprężone powietrze w pojemniku z wydłużoną rurką to najlepszy sposób na usunięcie kurzu z wnętrza obudowy drukarki fotograficznej. Użycie takiego sprzętu pozwala na precyzyjne skierowanie strumienia powietrza w trudno dostępne miejsca, co jest istotne, ponieważ kurz gromadzi się w miejscach, gdzie inne narzędzia mogą nie dotrzeć. Przykładowo, w przypadku zjawiska zwanego 'cieniem optycznym', kurz może zakłócać działanie czujników i mechanizmów wewnętrznych, co prowadzi do pogorszenia jakości wydruku. Zgodnie z zaleceniami producentów sprzętu, regularne czyszczenie za pomocą sprężonego powietrza może znacznie wydłużyć żywotność urządzenia oraz poprawić jego wydajność. Ważne jest również, aby używać sprężonego powietrza w odpowiednim ciśnieniu, aby nie uszkodzić delikatnych komponentów. Warto również pamiętać o stosowaniu środka odtłuszczającego przed czyszczeniem, aby zminimalizować osady, które mogą się gromadzić w trakcie użytkowania.

Pytanie 27

W systemie Windows można przeprowadzić analizę wpływu uruchomionych aplikacji na wydajność komputera, korzystając z polecenia

A. taskschd.msc

B. perfmon.msc

C. iscsicpl.exe

D. dfrgui.exe

Wybór dfrgui.exe, iscsicpl.exe czy taskschd.msc jako narzędzi do analizy wydajności w systemie Windows jest błędny, ponieważ każde z tych narzędzi pełni inną rolę i nie jest przeznaczone do monitorowania wydajności w takim zakresie, jak perfmon.msc. Dfrgui.exe, znany jako Defragmentator dysków, skupia się na optymalizacji dysków twardych poprzez defragmentację, co poprawia ogólną szybkość dostępu do danych, ale nie zapewnia informacji na temat parametrów wydajności systemu. Iscsicpl.exe to narzędzie do konfiguracji protokołu iSCSI, które służy do zarządzania połączeniami z zewnętrznymi magazynami danych, a jego funkcjonalność nie obejmuje monitorowania wydajności. Z kolei taskschd.msc, czyli Harmonogram zadań, zajmuje się zarządzaniem zaplanowanymi zadaniami w systemie, co jest pomocne, ale nie dostarcza informacji o wykorzystaniu zasobów systemowych w czasie rzeczywistym. Te pomyłki wynikają często z nieporozumienia dotyczącego funkcji poszczególnych narzędzi w systemie Windows oraz z braku zrozumienia, które metryki są kluczowe dla oceny wydajności komputera. W związku z tym, ważne jest, aby przed wyborem narzędzia zrozumieć jego przeznaczenie oraz zasięg funkcji, aby skutecznie monitorować i optymalizować wydajność systemu.

Pytanie 28

Jaką kwotę trzeba będzie przeznaczyć na zakup kabla UTP kat.5e do zbudowania sieci komputerowej składającej się z 6 stanowisk, gdzie średnia odległość każdego stanowiska od przełącznika wynosi 9 m? Należy uwzględnić 1 m zapasu dla każdej linii kablowej, a cena za 1 metr kabla to 1,50 zł?

A. 150,00 zł

B. 60,00 zł

C. 120,00 zł

D. 90,00 zł

Koszt zakupu kabla UTP kat.5e dla sieci złożonej z 6 stanowisk komputerowych, przy średniej odległości każdego stanowiska od przełącznika wynoszącej 9 m oraz uwzględnieniu 1 m zapasu, oblicza się w następujący sposób: dla 6 stanowisk potrzebujemy 6 linii kablowych, z których każda będzie miała długość 10 m (9 m + 1 m zapasu). Łączna długość kabla wynosi więc 60 m (6 x 10 m). Jeśli cena za 1 metr kabla wynosi 1,50 zł, to całkowity koszt zakupu wyniesie 90,00 zł (60 m x 1,50 zł). Użycie kabla kat.5e jest zgodne z aktualnymi standardami sieciowymi, które zalecają stosowanie odpowiednich kategorii kabli w zależności od przewidywanej prędkości transmisji danych. Przykładem może być zastosowanie UTP kat.5e w sieciach LAN, gdzie może wspierać prędkości do 1 Gbps na długości do 100 m, co jest wystarczające dla większości biur czy małych przedsiębiorstw. Warto również pamiętać, aby stosować odpowiednie złącza oraz dbać o jakość instalacji, co ma kluczowe znaczenie dla stabilności i efektywności przesyłu danych.

Pytanie 29

Ile gniazd RJ45 podwójnych powinno być zainstalowanych w pomieszczeniu o wymiarach 8 x 5 m, aby spełniały wymagania normy PN-EN 50173?

A. 10 gniazd

B. 8 gniazd

C. 5 gniazd

D. 4 gniazda

W pomieszczeniu o wymiarach 8 x 5 m, zgodnie z normą PN-EN 50173, zaleca się instalację 4 podwójnych gniazd RJ45. Norma ta określa, że dla pomieszczenia o powierzchni do 40 m² powinno przypadać co najmniej jedno gniazdo na każde 10 m². W przypadku naszego pomieszczenia, jego powierzchnia wynosi 40 m² (8 m x 5 m), co sugeruje potrzebę zainstalowania minimum 4 gniazd, aby zapewnić odpowiednią infrastrukturę sieciową. Przy takiej liczbie gniazd można wygodnie zaspokoić potrzeby w zakresie dostępu do sieci w typowych zastosowaniach biurowych, takich jak praca z komputerami, drukarkami sieciowymi oraz innymi urządzeniami wymagającymi łączności z Internetem. Ponadto, przy odpowiedniej liczbie gniazd możliwe jest łatwe rozbudowywanie systemu w przyszłości, co jest zgodne z zasadami elastyczności i skalowalności w projektowaniu sieci. Zastosowanie norm PN-EN 50173 zapewnia, że projektowana sieć będzie nie tylko funkcjonalna, ale także zgodna z najlepszymi praktykami branżowymi, co jest kluczowe dla długoterminowej niezawodności całej infrastruktury.

Pytanie 30

W topologii gwiazdy każde urządzenie działające w sieci jest

A. spojone ze sobą przewodami, tworząc zamknięty pierścień.

B. skonfigurowane z dwoma sąsiadującymi komputerami

C. połączone z jedną magistralą.

D. podłączone do węzła sieci.

Topologia sieci nie polega na podłączeniu urządzeń do jednej magistrali, co jest typowe dla topologii magistrali. W takim układzie wszystkie urządzenia są połączone do wspólnego przewodu, co może prowadzić do problemów z kolizjami i ograniczoną wydajnością, zwłaszcza w większych sieciach. W przypadku awarii magistrali cała sieć przestaje działać. Z kolei połączenia pomiędzy dwoma sąsiadującymi komputerami sugerują strukturę sieci w formie łańcucha, co jest charakterystyczne dla topologii pierścienia lub łańcucha. W takim układzie awaria jednego urządzenia może zakłócić komunikację w całej sieci. Natomiast połączenie urządzeń w zamknięty pierścień implikuje topologię pierścienia, w której każde urządzenie jest połączone z dwoma innymi, tworząc cykl. Taki system również niesie ryzyko, ponieważ awaria jednego połączenia może sparaliżować cały układ. Niezrozumienie różnic między tymi topologiami prowadzi do błędnych wniosków odnośnie do efektywności i bezpieczeństwa sieci, co w praktyce objawia się problemami z wydajnością i zarządzaniem siecią.

Pytanie 31

GRUB, LILO, NTLDR to

A. programy rozruchowe

B. aplikacje do aktualizacji BIOSU

C. firmware dla dysku twardego

D. wersje głównego interfejsu sieciowego

Wybór niepoprawnych opcji może wynikać z mylnego zrozumienia podstawowych terminów i funkcji w dziedzinie informatyki. Wersje głównego interfejsu sieciowego to termin odnoszący się do protokołów używanych w komunikacji sieciowej, takich jak TCP/IP, które nie mają związku z processami rozruchowymi systemów operacyjnych. Aplikacje do aktualizacji BIOSU również są nieodpowiednim wyborem, ponieważ BIOS (Basic Input/Output System) jest oprogramowaniem uruchamianym przed systemem operacyjnym, które odpowiada za inicjalizację sprzętu, a nie za uruchamianie systemów. Firmware dla dysku twardego odnosi się do oprogramowania zainstalowanego na dysku, które kontroluje jego funkcje, lecz nie ma to związku z zarządzaniem rozruchem systemu operacyjnego. Bootloadery, takie jak GRUB, LILO i NTLDR, są odpowiedzialne za wybór i uruchamianie systemu operacyjnego, to ich podstawowa funkcja. W dzisiejszych złożonych systemach IT, zrozumienie różnicy między tymi terminami i ich rolą jest kluczowe dla efektywnego zarządzania infrastrukturą komputerową. Powszechne błędy myślowe mogą wynikać z nieznajomości tych koncepcji, a także z mylenia funkcji poszczególnych komponentów systemu komputerowego. Rekomenduje się dokładne zapoznanie się z dokumentacją techniczną oraz standardami branżowymi, aby lepiej zrozumieć, jakie są różnice i jak wpływają one na działanie systemów operacyjnych.

Pytanie 32

Do realizacji iloczynu logicznego z negacją należy użyć funktora

A. NOT

B. EX-OR

C. NAND

D. AND

Dobrze to ująłeś — funktor NAND rzeczywiście pozwala zrealizować iloczyn logiczny wraz z negacją w jednym układzie, co jest wręcz podstawą w projektowaniu cyfrowym. Moim zdaniem bramka NAND to taki trochę „kombajn” w logice cyfrowej, bo można na niej zbudować praktycznie dowolną inną funkcję logiczną, jeśli się trochę pokombinuje. Standardy przemysłowe, jak TTL czy CMOS, opierają całą masę struktur właśnie na bramkach NAND i NOR, bo są one proste do realizacji fizycznej i bardzo uniwersalne. W praktyce wiele podzespołów, np. rejestry, sumatory, a nawet przerzutniki, projektuje się, korzystając z układów tylko z bramek NAND, żeby uprościć produkcję i oszczędzić miejsce na płytce. Co ciekawe, wystarczy odpowiednio połączyć kilka NAND-ów i można uzyskać zarówno NOT, jak i AND, OR czy NOR — takie układy nazywamy uniwersalnymi. Z mojego doświadczenia wynika też, że osoby, które sprawnie używają NAND-a, szybciej ogarniają złożone schematy logiczne i łatwiej im optymalizować układy pod względem liczby elementów. W świecie elektroniki cyfrowej to naprawdę praktyka warta zapamiętania, bo przekłada się na niższe koszty, mniejsze zużycie energii i prostszy serwis. Tak w skrócie — wybór NAND-a jako realizatora iloczynu logicznego z negacją to nie tylko formalna poprawność, ale i praktyczny standard.

Pytanie 33

W systemie Linux plik messages zawiera

A. ogólne informacje o zdarzeniach systemowych

B. informacje dotyczące uwierzytelnienia

C. kody błędów systemowych

D. komunikaty odnoszące się do uruchamiania systemu

Plik messages w systemie Linux jest kluczowym komponentem dla monitorowania i analizy zdarzeń systemowych. Przechowuje on wszelkie istotne komunikaty, które mogą być pomocne w diagnostyce i rozwiązywaniu problemów. W praktyce, administratorzy systemów korzystają z tego pliku do zbierania informacji o błędach, ostrzeżeniach oraz innych zdarzeniach, które miały miejsce na poziomie jądra oraz w różnych usługach systemowych. Na przykład, podczas wystąpienia awarii systemu, analiza pliku messages może dostarczyć istotnych wskazówek dotyczących przyczyn problemu. Dobrym nawykiem w administracji systemami Linux jest regularne przeglądanie i archiwizowanie tych logów, co pozwala na utrzymanie historii zmian oraz ułatwia audyt bezpieczeństwa. Stosowanie narzędzi takich jak `logrotate` do zarządzania plikiem messages jest również rekomendowane, aby zapewnić, że logi nie zajmują zbyt dużo miejsca na dysku, a jednocześnie pozostają dostępne do analizy w razie potrzeby.

Pytanie 34

W jakiej warstwie modelu ISO/OSI wykorzystywane są adresy logiczne?

A. Warstwie transportowej

B. Warstwie fizycznej

C. Warstwie łącza danych

D. Warstwie sieciowej

Warstwa fizyczna modelu ISO/OSI zajmuje się przesyłaniem sygnałów elektrycznych, optycznych lub radiowych, a nie adresacją. W tej warstwie nie występują pojęcia związane z adresami, ponieważ skupia się ona na fizycznych aspektach transmisji danych, takich jak kable, złącza i standardy sygnałów. Z kolei warstwa łącz danych zapewnia komunikację między bezpośrednio połączonymi urządzeniami, operując na adresach MAC, które są przypisane do interfejsów sieciowych. Adresy te pozwalają na lokalne trasowanie danych, ale nie są używane do identyfikacji urządzeń w szerszej skali. W warstwie transportowej, zajmującej się zapewnieniem niezawodności i kontrolą przepływu danych, również nie stosuje się adresów logicznych. W tej warstwie protokoły, takie jak TCP i UDP, operują na portach, które identyfikują konkretne aplikacje na danym urządzeniu, a nie na adresach w skali sieci. Błędne wnioski mogą wynikać z mylenia pojęć dotyczących adresacji logicznej i fizycznej oraz nieznajomości funkcji poszczególnych warstw modelu ISO/OSI. Kluczowe jest zrozumienie, że adresy logiczne są przypisane w warstwie sieciowej, gdzie odbywa się routing, a nie w warstwach niższych, które koncentrują się na bezpośredniej komunikacji i fizycznej transmisji danych.

Pytanie 35

Aby możliwe było przekierowanie drukowanego dokumentu na dysk twardy, należy w opcjach konfiguracyjnych drukarki wybrać drukowanie do portu

A. LPT

B. FILE

C. COM

D. USB001

Opcja FILE w ustawieniach drukarki to taka trochę ukryta perełka, o której wiele osób nawet nie wie. W praktyce, gdy wybierzesz port FILE, system operacyjny (najczęściej Windows) nie wysyła danych bezpośrednio do fizycznej drukarki, ale tworzy plik na dysku – najczęściej z rozszerzeniem .prn albo .pdf, zależnie od sterownika. To świetne rozwiązanie, gdy chcesz zachować dane wydruku na później, przesłać je do innej osoby, wydrukować później na zupełnie innym komputerze lub nawet skonwertować do innego formatu. Z mojego doświadczenia, FILE bywa wykorzystywany przez techników IT, którzy muszą analizować błędy wydruku albo testować ustawienia bez straty papieru. W praktyce, standard branżowy sugeruje korzystanie z FILE przy wszelkich testach wydajnościowych czy w środowiskach serwerowych, gdzie nie zawsze masz podpiętą fizyczną drukarkę. Moim zdaniem, zawsze warto wiedzieć, gdzie szukać tej opcji, bo może naprawdę ułatwić życie. Dodam jeszcze, że operacje na portach takich jak FILE są zgodne z polityką bezpieczeństwa danych, bo nie każdy dokument powinien się od razu znaleźć na papierze. Można go najpierw przechować, zarchiwizować lub przesłać dalej – dokładnie tak, jak wymagają tego dobre praktyki biurowe czy nawet normy ISO dotyczące zarządzania dokumentacją. To jest właśnie ten techniczny detal, który odróżnia przeciętnego użytkownika od kogoś ogarniętego w IT.

Pytanie 36

Który z poniższych protokołów nie jest wykorzystywany do konfiguracji wirtualnej sieci prywatnej?

A. SNMP

B. PPTP

C. L2TP

D. SSTP

L2TP, PPTP i SSTP to protokoły, które są fundamentalne w kontekście konfiguracji wirtualnych sieci prywatnych. L2TP jest protokołem tunelowym, który często jest używany w połączeniu z IPsec, co zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa. W praktyce oznacza to, że L2TP samodzielnie nie zapewnia szyfrowania, ale w połączeniu z IPsec oferuje kompleksowe rozwiązanie dla bezpiecznego przesyłania danych. PPTP, pomimo krytyki za lukę w bezpieczeństwie, jest często stosowany ze względu na łatwość konfiguracji i szybkość implementacji, co sprawia, że jest popularny w mniej wymagających środowiskach. SSTP, z kolei, wykorzystuje protokół HTTPS do tunelowania, co czyni go bardziej odpornym na blokady stosowane przez niektóre sieci. W kontekście SNMP, wielu użytkowników myli jego zastosowanie, sądząc, że może on pełnić funkcję zabezpieczania połączeń VPN. To nieporozumienie wynika z faktu, że SNMP jest protokołem zarządzania, a nie tunelowania czy szyfrowania. Zrozumienie, że SNMP służy do monitorowania i zarządzania urządzeniami sieciowymi, a nie do zabezpieczania komunikacji, jest kluczowe dla efektywnego zastosowania technologii sieciowych. Często myśli się, że każde narzędzie używane w kontekście sieci powinno mieć zdolności zabezpieczające, co prowadzi do błędnych wniosków i wyborów technologicznych.

Pytanie 37

Obniżenie ilości jedynek w masce pozwala na zaadresowanie

A. większej liczby sieci i mniejszej liczby urządzeń

B. mniejszej liczby sieci i mniejszej liczby urządzeń

C. większej liczby sieci i większej liczby urządzeń

D. mniejszej liczby sieci i większej liczby urządzeń

Jeśli zmniejszysz liczbę jedynek w masce podsieci, to zwiększysz liczbę zer, co pozwala na zaadresowanie większej ilości urządzeń w sieci. Weźmy na przykład maskę /24 (255.255.255.0) – mamy w niej 256 adresów IP, a 254 z nich można przypisać do urządzeń (bo adresy 0 i 255 są już zajęte). Kiedy zmienimy maskę na /23 (255.255.254.0), dostajemy aż 512 adresów IP i możemy podłączyć 510 urządzeń. To często się stosuje w większych sieciach lokalnych, gdzie liczba urządzeń rośnie, jak komputery, drukarki czy smartfony. Dobrze jest też planować zakresy adresów IP, myśląc o przyszłości, żeby potem nie było problemów. Subnetting to naprawdę ważna sprawa dla inżynierów sieciowych, a znajomość standardów, jak RFC 950, pomaga w efektywnym zarządzaniu sieciami.

Pytanie 38

Usługi na serwerze są konfigurowane za pomocą

A. role i funkcje

B. kontroler domeny

C. Active Directory

D. panel sterowania

W kontekście konfiguracji usług na serwerze, istnieją pewne powszechne nieporozumienia dotyczące roli Active Directory, panelu sterowania oraz kontrolera domeny. Active Directory to usługa katalogowa, która zarządza informacjami o zasobach w sieci, takich jak użytkownicy, komputery i grupy. Choć jest kluczowa dla operacji w sieciach opartych na systemach Windows, nie jest bezpośrednio odpowiedzialna za konfigurację usług samego serwera. Z kolei, panel sterowania, to interfejs graficzny używany w różnych systemach operacyjnych do zarządzania ustawieniami i aplikacjami, ale nie jest narzędziem przeznaczonym wyłącznie do konfiguracji serwera ani do przypisywania ról, co sprawia, że jego rola w tym kontekście jest ograniczona. Kontroler domeny to z kolei specyficzny serwer, który zarządza dostępem i bezpieczeństwem w domenie Active Directory, ale również nie jest bezpośrednio odpowiedzialny za konfigurację usług na serwerze. Kluczowe jest zrozumienie, że konfiguracja usług poprzez przypisanie ról i funkcji jest podstawowym zadaniem administratora systemów, które powinno być realizowane w zgodzie z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak zasada najmniejszych uprawnień i odpowiednie monitorowanie i dokumentacja każdej konfiguracji.

Pytanie 39

Które z poniższych wskazówek jest NIEWłaściwe w kontekście konserwacji skanera płaskiego?

A. Zachować ostrożność, aby w trakcie pracy nie porysować szklanej powierzchni tacy dokumentów

B. Zachować ostrożność, aby podczas prac nie rozlać płynu na mechanizmy skanera oraz na elementy elektroniczne

C. Stosować do czyszczenia szyby aceton lub alkohol etylowy wylewając go bezpośrednio na szybę

D. Kontrolować, czy na powierzchni tacy dokumentów osadził się kurz

Odpowiedź, że nie można używać acetonu ani alkoholu etylowego do czyszczenia szyby skanera, jest całkiem trafna. Te chemikalia mogą naprawdę uszkodzić powłokę optyczną, przez co szkło się matowieje, a jakość skanowanych obrazów spada. Najlepiej zamiast tego sięgnąć po środki czyszczące, które są dedykowane sprzętowi optycznemu. Warto wybrać te bez agresywnych rozpuszczalników. Do czyszczenia dobrze sprawdzają się miękkie ściereczki z mikrofibry, które skutecznie zbierają zanieczyszczenia i zmniejszają ryzyko zarysowań. To, moim zdaniem, nie tylko pozwala zachować sprzęt w dobrym stanie, ale także wpływa na jakość skanów, co ma znaczenie, gdy archiwizujemy dokumenty czy pracujemy w biurze. Regularne czyszczenie w odpowiedni sposób to klucz do długowieczności naszego sprzętu.

Pytanie 40

Na ilustracji pokazano złącze:

A. SATA

B. HDMI

C. DisplayPort

D. DVI

Złącze SATA, choć powszechnie znane, jest używane wyłącznie do podłączania urządzeń magazynujących danych, takich jak dyski twarde i SSD, a nie do przesyłania sygnałów wideo. Jego konstrukcja i przeznaczenie różnią się diametralnie od interfejsów wideo. DVI, jako starszy standard, był szeroko stosowany w monitorach i kartach graficznych, ale jego ograniczenia w przesyłaniu sygnałów audio i niższa rozdzielczość w porównaniu z nowszymi standardami sprawiają, że jest rzadziej używany w nowoczesnych systemach. Z kolei HDMI jest wszechstronnym interfejsem stosowanym w szerokiej gamie urządzeń od telewizorów po konsole do gier. Jego popularność wynika z możliwości przesyłania zarówno obrazu, jak i dźwięku w jednym kablu, ale nie ma funkcji takich jak MST dostępne w DisplayPort. DisplayPort, jako odpowiedź na potrzeby profesjonalistów, oferuje większą elastyczność, wyższą przepustowość oraz dodatkowe funkcje takie jak Adaptive Sync, które są kluczowe dla wyświetlaczy o wysokiej rozdzielczości. Błędne utożsamianie DisplayPort z innymi standardami wynika często z niedostatecznej znajomości ich specyfikacji technicznych i zastosowań. Zrozumienie różnic między tymi interfejsami jest kluczowe dla prawidłowego projektowania systemów komputerowych i audiowizualnych, co pozwala na optymalne wykorzystanie dostępnych technologii.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej