Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 14:41
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 14:58

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie materiały eksploatacyjne wykorzystuje się w rzutniku multimedialnym?

A. fuser

B. filament

C. bęben światłoczuły

D. lampa projekcyjna

Lampa projekcyjna jest kluczowym elementem rzutników multimedialnych, odpowiedzialnym za generowanie obrazu, który następnie jest wyświetlany na ekranie. To właśnie lampa, najczęściej typu DLP lub LCD, emituje światło, które przechodzi przez soczewki i filtry, tworząc wyraźny obraz. W praktyce, lampa projekcyjna umożliwia wyświetlanie prezentacji, filmów i innych treści wizualnych w różnych warunkach oświetleniowych. Standardy branżowe wymagają, aby lampy miały określoną jasność (mierzoną w lumenach) oraz długi czas życia, co sprawia, że ich wybór ma ogromne znaczenie dla jakości projekcji. Przykładowo, w salach konferencyjnych i edukacyjnych stosuje się rzutniki z lampami o wysokiej wydajności, co pozwala na użycie ich w jasnych pomieszczeniach, minimalizując wpływ otoczenia na widoczność wyświetlanego obrazu. Warto również zaznaczyć, że odpowiednia konserwacja i wymiana lampy, zgodnie z zaleceniami producenta, zapewnia optymalną jakość obrazu oraz wydłuża żywotność urządzenia.

Pytanie 2

Jaką topologię fizyczną sieci komputerowej przedstawia rysunek?

A. Gwiazd

B. Pierścienia

C. Magistrali

D. Siatki

Topologia siatki jest jedną z najbardziej rozbudowanych form organizacji sieci komputerowych. Charakteryzuje się tym, że każdy węzeł sieci jest połączony bezpośrednio z wieloma innymi węzłami, co zapewnia wysoki poziom redundancji i niezawodności. Dzięki temu, w przypadku awarii jednego z połączeń lub urządzeń, dane mogą być przesyłane alternatywnymi trasami, co zwiększa odporność sieci na uszkodzenia. Topologia siatki jest często stosowana w środowiskach, gdzie niezawodność i dostępność sieci są krytyczne, na przykład w centrach danych czy sieciach operatorskich. Standardy takie jak IEEE 802.11s definiują sposób wdrażania topologii siatki w sieciach bezprzewodowych, co umożliwia tworzenie rozległych, samokonfigurowalnych sieci. W praktyce, mimo że topologia ta wiąże się z wyższymi kosztami związanymi z większą liczbą połączeń i skomplikowaną konfiguracją, oferuje niezrównane korzyści w kontekście wydajności i niezawodności, które często przeważają nad wadami, szczególnie w krytycznych aplikacjach biznesowych.

Pytanie 3

Protokołem kontrolnym w obrębie rodziny TCP/IP, który ma na celu między innymi identyfikowanie usterek w urządzeniach sieciowych, jest

A. SMTP

B. FDDI

C. ICMP

D. IMAP

ICMP, czyli Internet Control Message Protocol, jest kluczowym protokołem w rodzinie TCP/IP, którego głównym zadaniem jest przesyłanie komunikatów kontrolnych dotyczących stanu sieci. Protokół ten umożliwia m.in. wykrywanie awarii urządzeń sieciowych poprzez wysyłanie komunikatów błędów, takich jak 'destination unreachable' lub 'time exceeded'. Przykładem zastosowania ICMP jest polecenie 'ping', które wysyła pakiety ICMP Echo Request do docelowego hosta w celu sprawdzenia jego dostępności oraz mierzenia czasu odpowiedzi. To narzędzie jest niezwykle przydatne w diagnostyce sieci, pozwalając administratorom na szybkie identyfikowanie problemów związanych z połączeniami i opóźnieniami. ICMP jest zgodne z dokumentem RFC 792, który definiuje jego funkcje oraz sposoby implementacji, a jego stosowanie jest zalecane w dobrych praktykach zarządzania siecią. Ponadto, ICMP odgrywa istotną rolę w procesie routingu, pomagając routerom w podejmowaniu decyzji o najlepszych trasach przesyłania danych.

Pytanie 4

Aby zrealizować usługę zdalnego uruchamiania systemów operacyjnych na komputerach stacjonarnych, należy w Windows Server zainstalować rolę

A. Application Server

B. Hyper-V

C. IIS (Internet Information Services)

D. WDS (Usługi wdrażania systemu Windows)

Hyper-V, Application Server oraz IIS (Internet Information Services) to istotne komponenty systemu Windows Server, jednak nie są one odpowiednie do wdrażania usług zdalnej instalacji systemów operacyjnych. Hyper-V to technologia wirtualizacji, która pozwala na uruchamianie wielu maszyn wirtualnych na jednej fizycznej maszynie, co jest przydatne w kontekście testowania lub uruchamiania aplikacji na różnych systemach operacyjnych, ale nie bezpośrednio do instalacji systemów operacyjnych na stacjach roboczych. Application Server jest zestawem funkcji umożliwiających uruchamianie aplikacji serwerowych, jednak nie wspiera procesu zdalnego wdrażania systemów operacyjnych. IIS to serwer internetowy, który obsługuje aplikacje webowe i usługi, ale także nie jest przeznaczony do zdalnego wdrażania systemów operacyjnych. Typowym błędem myślowym w tym przypadku może być mylenie roli serwera z funkcjami, które są zwłaszcza związane z aplikacjami, a nie z instalacją systemów operacyjnych. Osoby wybierające jedną z tych opcji mogą nie rozumieć specyfiki ról serwera w kontekście ich przeznaczenia. Aby prawidłowo wdrożyć zdalną instalację, ważne jest, aby znać różnice pomiędzy tymi rolami i ich funkcjonalnością, co jest kluczowe w zarządzaniu infrastrukturą IT.

Pytanie 5

Pełna maska podsieci z prefiksem /25 to

A. 255.255.255.224

B. 255.255.255.128

C. 255.255.255.192

D. 255.255.255.240

Podczas analizy dostępnych odpowiedzi, kluczowym aspektem jest zrozumienie, jak działa system adresacji IP oraz jak interpretujemy maski podsieci. Maska z prefiksem /25 jednoznacznie wskazuje na to, że 25 bitów jest przeznaczonych na identyfikację sieci. Tymczasem odpowiedzi takie jak 255.255.255.192 oraz 255.255.255.224 odpowiadają odpowiednio prefiksom /26 i /27, co oznacza, że w tych przypadkach liczba dostępnych adresów hostów byłaby znacznie mniejsza. Dla maski 255.255.255.192 dostępne są 62 adresy hostów, a dla 255.255.255.224 tylko 30. Takie pomyłki mogą wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia, jak liczba bitów w masce wpływa na liczbę adresów, co jest kluczowe w planowaniu sieci. Z kolei odpowiedź 255.255.255.240, odpowiadająca prefiksowi /28, ogranicza liczbę dostępnych hostów do 14, co czyni ją nieodpowiednią w kontekście pełnej podsieci /25. Powszechnym błędem jest również mylenie maski sieciowej z adresami IP, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków przy interpretacji podziału sieci. Właściwe zrozumienie masek podsieci jest fundamentem efektywnego projektowania i zarządzania sieciami, a także kluczowym elementem w szkoleniach związanych z administracją sieci.

Pytanie 6

Które z poniższych twierdzeń nie odnosi się do pamięci cache L1?

A. Jej szybkość pracy odpowiada częstotliwości procesora

B. Znajduje się wewnątrz procesora

C. Jest pamięcią typu SRAM

D. Posiada dłuższy czas dostępu niż pamięć RAM

Pojęcie pamięci cache L1 często jest mylone z pamięcią RAM przez osoby, które nie rozumieją różnic w architekturze komputerowej. W rzeczywistości, pamięć cache L1 jest znacznie szybsza niż pamięć RAM, co wynika z jej lokalizacji i technologii, z jakiej jest zbudowana. Pamięć L1 jest zintegrowana w obrębie rdzenia procesora, co minimalizuje opóźnienia w dostępie do danych. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że pamięć L1, będąc częścią hierarchii pamięci, jest równie wolna jak pamięć RAM, co prowadzi do niewłaściwych wniosków. Ponadto, pamięć L1 działa na zasadzie SRAM, która jest znacznie szybsza i bardziej efektywna energetycznie w porównaniu do DRAM stosowanego w pamięci RAM. Ta różnica w technologii ma kluczowe znaczenie, ponieważ SRAM jest w stanie przechowywać dane przez dłuższy czas bez potrzeby odświeżania, co jest wymagane dla DRAM. W rezultacie, pomiar czasu dostępu do pamięci L1 jest znacznie korzystniejszy, co z kolei ma bezpośredni wpływ na wydajność aplikacji i całego systemu komputerowego. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla każdej osoby pracującej w dziedzinie informatyki, inżynierii komputerowej lub technologii, która chce efektywnie projektować i optymalizować systemy komputerowe.

Pytanie 7

Jakie polecenie w systemie Windows służy do analizowania ścieżki, jaką pokonują pakiety w sieci?

A. tracert

B. ipconfig

C. route

D. netstat

Odpowiedzi 'route', 'netstat' oraz 'ipconfig' są nieprawidłowe w kontekście śledzenia trasy pakietów w sieci. Polecenie 'route' jest używane do zarządzania tablicą routingu w systemie operacyjnym, co oznacza, że służy do dodawania, usuwania lub modyfikowania tras, ale nie do śledzenia ich w czasie rzeczywistym. Dlatego, chociaż pozwala na zarządzanie trasami, nie dostarcza informacji o aktualnej drodze przesyłania pakietów. 'Netstat' natomiast to narzędzie do monitorowania połączeń sieciowych oraz statystyk interfejsów, które pokazuje aktywne połączenia TCP/IP oraz inne statystyki, ale nie ma funkcjonalności do śledzenia trasy pakietów. Wreszcie, 'ipconfig' to narzędzie do wyświetlania i konfigurowania ustawień IP na lokalnym komputerze, a nie do analizy trasy pakietów. Zrozumienie różnicy między tymi poleceniami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania i diagnostyki w sieciach, ponieważ każde z nich spełnia inną rolę. Często mylnie zakłada się, że każde polecenie związane z siecią może być użyte do identyfikacji ścieżek danych, dlatego ważne jest, aby znać ich specyfikę i zastosowanie w praktyce.

Pytanie 8

Jakie są różnice pomiędzy poleceniem ps a poleceniem top w systemie Linux?

A. Polecenie ps umożliwia wyświetlenie uprawnień, z jakimi działa proces, co nie jest możliwe w przypadku top

B. Polecenie ps nie przedstawia stopnia wykorzystania CPU, natomiast polecenie top oferuje tę funkcjonalność

C. Polecenie top pozwala na pokazanie PID procesu, a ps nie ma takiej opcji

D. Polecenie top pokazuje aktualnie funkcjonujące procesy w systemie, regularnie aktualizując informacje, podczas gdy ps tego nie robi

Wielu użytkowników może mylić funkcjonalności poleceń ps i top, co prowadzi do nieporozumień dotyczących ich zastosowania. Zgodnie z odpowiedzią, która stwierdza, że polecenie ps pokazuje stopień wykorzystania CPU, jest to nieprawidłowe, ponieważ ps nie dostarcza danych o użyciu CPU dla procesów. Użytkownicy mogą błędnie zakładać, że ps, jako narzędzie do monitorowania procesów, również dostarcza dynamicznych informacji o ich wydajności. W rzeczywistości ps jest używane do uzyskiwania konkretnego stanu procesów, takich jak PID, użytkownik, który uruchomił proces, oraz jego stan, ale nie zawiera informacji o bieżącym zużyciu zasobów. Z kolei twierdzenie, że polecenie ps pozwala na wyświetlenie uprawnień procesów, a top nie, jest również mylne. Top pokazuje wiele informacji, w tym użytkownika, który uruchomił proces, co również odnosi się do jego uprawnień. Z kolei odpowiedź dotycząca PID jest niepoprawna, gdyż zarówno top, jak i ps mogą wyświetlać PID procesów, ale w różnych formatach i kontekstach. Warto zrozumieć, że top jest narzędziem do monitorowania w czasie rzeczywistym, natomiast ps to narzędzie do uzyskiwania statycznych informacji na temat procesów, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania procesami w systemie Linux.

Pytanie 9

Usługa, umożliwiająca zdalną pracę na komputerze z systemem Windows z innego komputera z systemem Windows, który jest połączony z tą samą siecią lub z Internetem, to

A. FTP

B. pulpit zdalny

C. DHCP

D. serwer plików

Usługa pulpitu zdalnego pozwala użytkownikom na zdalny dostęp do komputerów z systemem Windows, co jest szczególnie użyteczne w kontekście pracy zdalnej, obsługi technicznej czy szkoleń online. Pulpit zdalny wykorzystuje protokół RDP (Remote Desktop Protocol), który umożliwia przesyłanie obrazu ekranu oraz danych wejściowych (takich jak mysz i klawiatura) pomiędzy komputerem lokalnym a zdalnym. Dzięki temu użytkownik może korzystać z pełnej funkcjonalności zdalnego systemu, jakby siedział bezpośrednio przed nim. Przykłady zastosowania obejmują umożliwienie pracownikom pracy zdalnej z biura, co zwiększa elastyczność i wydajność pracy, a także udzielanie wsparcia technicznego przez specjalistów IT. W praktyce, aby skonfigurować pulpit zdalny, użytkownicy muszą upewnić się, że odpowiednie ustawienia w systemie operacyjnym są aktywne, a także że porty sieciowe są odpowiednio skonfigurowane w zaporze sieciowej. Ponadto, stosowanie dobrych praktyk w zakresie bezpieczeństwa, takich jak korzystanie z silnych haseł oraz dwuskładnikowej autoryzacji, jest kluczowe dla ochrony danych podczas korzystania z pulpitu zdalnego.

Pytanie 10

Jakie polecenie w systemie Windows pozwala na wyświetlenie tabeli routingu hosta?

A. ipconfig /release

B. netstat -n

C. netstat -r

D. ipconfig /renew

Użycie polecenia 'netstat -n' nie jest odpowiednie do wyświetlania tabeli routingu, ponieważ jego głównym zadaniem jest pokazanie aktywnych połączeń sieciowych w formie numerycznej, co oznacza, że adresy IP oraz numery portów są przedstawiane w formie liczbowej, a nie w nazwach hostów. Chociaż to narzędzie może być przydatne do monitorowania aktywności sieciowej, nie dostarcza informacji o trasach danych. Kolejną nieodpowiednią odpowiedzią są polecenia 'ipconfig /renew' oraz 'ipconfig /release', które służą do zarządzania adresami IP przydzielanymi przez serwer DHCP. 'ipconfig /release' zwalnia aktualny adres IP, a 'ipconfig /renew' żąda nowego adresu. Te polecenia są istotne w kontekście konfiguracji adresacji IP, ale nie mają związku z wyświetlaniem informacji o trasach routingu. Typowym błędem jest mylenie funkcji tych narzędzi z monitorowaniem stanu routingu. Właściwe podejście do analizy problemów sieciowych wymaga znajomości konkretnych poleceń i ich zastosowań, co pozwala na efektywniejsze diagnozowanie i rozwiązywanie problemów w sieciach komputerowych.

Pytanie 11

W specyfikacji głośników komputerowych producent mógł podać informację, że maksymalne pasmo przenoszenia wynosi

A. 20 kHz

B. 20%

C. 20 W

D. 20 dB

Maksymalne pasmo przenoszenia to bardzo ważny parametr w specyfikacjach głośników komputerowych i ogólnie każdego sprzętu audio. Odpowiedź 20 kHz jest tutaj właściwa, bo właśnie ta wartość określa górną granicę częstotliwości, jaką dany zestaw głośników potrafi odtworzyć. Większość ludzi słyszy dźwięki w zakresie od około 20 Hz do właśnie 20 000 Hz, czyli 20 kHz, więc producenci sprzętu audio często podają ten zakres jako standard. Moim zdaniem to ma duże znaczenie praktyczne – jeśli głośnik jest w stanie odtworzyć sygnał do 20 kHz, to usłyszysz zarówno niskie basy, jak i najwyższe soprany, chociaż nie każdy faktycznie rejestruje te najwyższe dźwięki, bo słuch się z wiekiem pogarsza. W praktyce dobre głośniki będą miały szerokie pasmo przenoszenia, a niektóre profesjonalne konstrukcje potrafią nawet przekraczać 20 kHz, ale dla odbiorników komputerowych to już raczej marketing. Gdy widzę w danych technicznych "pasmo przenoszenia: 20 Hz – 20 kHz", to od razu wiem, że sprzęt przynajmniej teoretycznie pokrywa pełne spektrum słyszalne. To jest taka branżowa podstawa, o której warto pamiętać – nie tylko w testach, ale i przy wyborze sprzętu do domu czy firmy.

Pytanie 12

Do dynamicznej obsługi sprzętu w Linuxie jest stosowany system

A. uptime

B. udev

C. uname

D. ulink

Odpowiedź „udev” jest zdecydowanie właściwa, bo to właśnie ten system odpowiada za dynamiczną obsługę urządzeń w systemach Linux. Udev to podsystem jądra Linuksa, który zarządza urządzeniami na poziomie użytkownika, czyli dokładnie wtedy, gdy np. wtykasz pendrive’a do USB albo podłączasz nową kartę sieciową. Wszystko dzieje się automatycznie, bo udev wykrywa zmiany w sprzęcie w czasie rzeczywistym i generuje odpowiednie pliki w katalogu /dev. Przykładowo, gdy podłączysz dysk zewnętrzny, udev sam stworzy odpowiedni plik urządzenia i może nawet automatycznie zamontować system plików – zależnie od skonfigurowanych reguł. Z mojego doświadczenia to ogromne ułatwienie, bo dawniej trzeba było ręcznie tworzyć te pliki, co było dość upierdliwe. Dzisiaj w większości nowoczesnych dystrybucji Linuksa udev jest po prostu niezbędny – bez niego automatyczna obsługa sprzętu praktycznie przestaje działać. No i jeszcze ważna sprawa: konfigurując reguły udev'a, można precyzyjnie kontrolować, co się stanie po podłączeniu danego sprzętu – to jest wręcz standardowa praktyka w środowiskach serwerowych czy embedded. Moim zdaniem, znajomość działania udev to absolutna podstawa dla każdego, kto chce głębiej wejść w administrację Linuxem.

Pytanie 13

Jakie parametry otrzyma interfejs sieciowy eth0 po wykonaniu poniższych poleceń w systemie Linux?

ifconfig eth0 10.0.0.100
netmask 255.255.255.0
broadcast 10.0.0.255 up
route add default gw 10.0.0.10

A. adres IP 10.0.0.100, maskę /22, bramę 10.0.0.10

B. adres IP 10.0.0.10, maskę /16, bramę 10.0.0.100

C. adres IP 10.0.0.100, maskę /24, bramę 10.0.0.10

D. adres IP 10.0.0.10, maskę /24, bramę 10.0.0.255

Dobra robota! Odpowiedź, którą wybrałeś, dobrze określa, jak wygląda konfiguracja sieci w tym przypadku. Interfejs eth0 dostaje adres IP 10.0.0.100 oraz maskę podsieci /24, co oznacza, że mamy do czynienia z 255.255.255.0. To całkiem standardowe ustawienie dla wielu lokalnych sieci. Z pomocą komendy ifconfig ustalamy nasz adres IP i maskę dla interfejsu. Fajnie, że to wiesz. A co do polecenia route – dodaje ono bramę domyślną, przez którą przechodzą pakiety, gdy chcą wyjść z naszej lokalnej sieci. To wszystko jest bardzo istotne dla administratorów sieci, bo często zdarza się, że muszą oni wszystko ustawiać ręcznie. Automatyczne przypisywanie przez DHCP nie zawsze wystarcza, więc manualna konfiguracja daje pełną kontrolę nad tym, co się dzieje w sieci.

Pytanie 14

Kiedy wygasa autorskie prawo majątkowe dotyczące programu komputerowego, stworzonego przez kilku programistów, którzy jako jego autorzy podpisali aplikację swoimi imionami i nazwiskami?

A. Po 50 latach od śmierci współtwórcy, który przeżył pozostałych.

B. Po 70 latach od śmierci współtwórcy, który przeżył pozostałych.

C. Po 70 latach od daty śmierci współtwórcy, który zmarł najwcześniej.

D. Po 50 latach od daty śmierci współtwórcy, który zmarł najwcześniej.

W pytaniu o termin wygaśnięcia autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, błędne odpowiedzi wynikają zazwyczaj ze stereotypowego podejścia lub z nieznajomości aktualnych przepisów prawa autorskiego. Często popełnianym błędem jest myślenie, że wystarczy policzyć lata od śmierci pierwszego z twórców, co jest niezgodne z logiką ochrony praw zbiorowych. Zgodnie z polskim prawem (ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych), gdy utwór ma kilku współtwórców, prawa majątkowe wygasają dopiero po upływie 70 lat od śmierci tego twórcy, który przeżył pozostałych. Skąd się biorą inne okresy? 50 lat to przestarzały termin, który kiedyś obowiązywał w Polsce, zanim dostosowano przepisy do standardów unijnych. Wciąż jednak funkcjonuje to przekonanie, bo niektórzy pamiętają stare regulacje. Z kolei liczenie od śmierci najwcześniej zmarłego współtwórcy to totalne nieporozumienie – takie podejście mogłoby prowadzić do nieuczciwej sytuacji, w której prawa wygasają, gdy jeden z autorów umiera, a reszta nadal żyje i pracuje nad rozwojem programu. To nielogiczne i niezgodne z praktyką branżową. Takie myślenie bierze się chyba z uproszczonego rozumienia zasad dziedziczenia albo z braku doświadczenia w pracy zespołowej nad projektami programistycznymi. Moim zdaniem warto zawsze sprawdzać aktualny stan prawny i pamiętać, że w projektach zespołowych ochrona praw dotyczy wszystkich współtwórców aż do końca życia ostatniego z nich, a potem przez kolejne 70 lat. To nie tylko wymóg formalny, ale też praktyczna ochrona interesów każdego członka zespołu i jego rodziny.

Pytanie 15

Ile wyniesie całkowity koszt wymiany karty sieciowej w komputerze, jeżeli cena karty to 40 zł, czas pracy serwisanta wyniesie 90 minut, a koszt każdej rozpoczętej roboczogodziny to 60 zł?

A. 130 zł

B. 40 zł

C. 160 zł

D. 200 zł

Koszt wymiany karty sieciowej w komputerze wynosi 160 zł, co wynika z sumy kosztów samej karty oraz kosztów robocizny. Karta sieciowa kosztuje 40 zł, a czas pracy technika serwisowego to 90 minut. Ponieważ każda rozpoczęta roboczogodzina kosztuje 60 zł, 90 minut to 1,5 godziny, co po zaokrągleniu do pełnych roboczogodzin daje 2 godziny. Zatem koszt robocizny wynosi 2 * 60 zł = 120 zł. Łącząc te kwoty, 40 zł (cena karty) + 120 zł (koszt robocizny) daje 160 zł. Ta kalkulacja jest zgodna z dobrymi praktykami w branży IT, które zalecają zawsze uwzględniać zarówno materiały, jak i robociznę przy obliczaniu całkowitych kosztów usług serwisowych. Tego typu obliczenia są niezwykle istotne w kontekście zarządzania budżetem w IT oraz przy podejmowaniu decyzji o inwestycjach w infrastrukturę technologiczną.

Pytanie 16

Materiałem eksploatacyjnym stosowanym w drukarkach tekstylnych jest

A. filament.

B. fuser.

C. taśma woskowa.

D. atrament sublimacyjny.

Atrament sublimacyjny to zdecydowanie podstawowy materiał eksploatacyjny w drukarkach tekstylnych, zwłaszcza tych wykorzystywanych w profesjonalnym druku na tkaninach poliestrowych. W praktyce, technologia sublimacji umożliwia trwałe i bardzo szczegółowe nanoszenie wzorów na materiał – pigmenty po podgrzaniu przechodzą bezpośrednio ze stanu stałego w gaz, co pozwala im przeniknąć w głąb włókien tkaniny. Dzięki temu nadruki są odporne na ścieranie, pranie czy nawet intensywne użytkowanie, co doceniają firmy z branży odzieżowej, reklamowej i dekoracyjnej. Warto wspomnieć, że użycie atramentu sublimacyjnego jest dziś standardem przy produkcji odzieży sportowej, flag, zasłon czy np. personalizowanych gadżetów tekstylnych. Sam proces wymaga zastosowania specjalnych papierów transferowych oraz odpowiedniej temperatury i ciśnienia podczas przenoszenia wzoru – to właśnie ten etap decyduje o jakości efektu końcowego. Moim zdaniem, znajomość działania atramentów sublimacyjnych jest jedną z podstawowych umiejętności każdego technika druku tekstylnego. To naprawdę daje przewagę na rynku pracy, szczególnie gdy trzeba doradzić klientowi najlepszą technologię nadruku czy zrozumieć ograniczenia i możliwości danego procesu. Warto dodać, że inne technologie (np. lateksowe czy pigmentowe) też są używane, ale sublimacja po prostu wygrywa w większości profesjonalnych zastosowań tekstylnych.

Pytanie 17

Liczby zapisane w systemie binarnym jako 10101010 oraz w systemie heksadecymalnym jako 2D odpowiadają następującym wartościom:

A. 128 i 45

B. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa

C. 170 i 65

D. 196 i 16

To, że wybrałeś odpowiedź 'żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa', to strzał w dziesiątkę. Jak zauważyłeś, zapis binarny 10101010 to 170 w systemie dziesiętnym, a heksadecymalny 2D zamienia się w 45. Można to łatwo przeliczyć: w binarnym sumujesz 128, 32, 8 i 2 i wychodzi właśnie 170. Przy hexie mamy 2, które mnożymy przez 16 i dodajemy 13. Dlatego ani inna odpowiedź nie ma racji bytu, co potwierdza, że czwarte rozwiązanie jest najlepsze. Z mojego doświadczenia, znajomość tych systemów liczbowych to podstawa w informatyce, zwłaszcza przy programowaniu czy budowaniu różnych systemów. Takie przeliczenia są kluczowe, na przykład, gdy pracujesz z mikrokontrolerami albo tworzysz algorytmy.

Pytanie 18

W terminalu systemu operacyjnego wykonano polecenie nslookup. Jaką informację uzyskano?

CMDWiersz polecenia
—□×
C:\>nslookup
Serwer domyślny: plusmx1.polkomtel.com.pl
Address: 212.2.96.51

>

A. Adres serwera DNS

B. Domyślną bramę

C. Adres IP hosta

D. Adres serwera DHCP

Polecenie nslookup jest narzędziem używanym do diagnostyki sieciowej, które pomaga w uzyskaniu informacji o domenach internetowych poprzez przekierowanie zapytań do serwerów DNS. Kiedy zostaje wydane polecenie nslookup bez dodatkowych parametrów, narzędzie to zwraca informacje o domyślnym serwerze DNS skonfigurowanym na komputerze użytkownika. W przypadku pokazanym na ekranie, polecenie nslookup ujawnia adres serwera DNS wraz z jego nazwą. Praktyczne zastosowanie polecenia nslookup obejmuje diagnozowanie problemów z rozwiązywaniem nazw, weryfikację konfiguracji DNS oraz analizę działania sieci. W środowiskach IT, gdzie nieprawidłowa konfiguracja DNS może prowadzić do problemów z łącznością, nslookup jest kluczowym narzędziem. Zgodnie z dobrymi praktykami, administratorzy IT często używają nslookup do weryfikacji dostępności i poprawności działania serwerów DNS. Pozwala to na szybkie zidentyfikowanie i rozwiązanie problemów związanych z DNS, które mogą wpływać na wydajność i bezpieczeństwo sieci. Rozumienie jak działa nslookup i jakie informacje zwraca jest podstawową umiejętnością w zarządzaniu sieciami komputerowymi.

Pytanie 19

Oprogramowanie, które wymaga zatwierdzenia na wyświetlanie reklam lub zakupu pełnej licencji, aby usunąć reklamy, jest dystrybuowane na licencji

A. Adware

B. Freeware

C. GNU GPL

D. Trial

Twoje odpowiedzi nie są poprawne, bo skupiasz się na modelach licencyjnych, w których nie ma reklam jako sposobu na finansowanie. Na przykład, GNU GPL to licencja open source, która pozwala na modyfikację i dystrybucję programów, ale nie ma w niej miejsca na reklamy. Chodzi tu głównie o wolność użytkowników. Z kolei freeware to oprogramowanie dostępne za darmo, ale nie wiąże się to z wyświetlaniem reklam. Możesz korzystać z takich programów bez dodatkowych wydatków, ale to nie ma nic wspólnego z reklamami. A trial to model, w którym testujesz oprogramowanie przez pewien czas, a potem musisz je kupić, żeby dalej korzystać. Ten model też nie wymaga zgody na reklamy. Kluczowe błędy, które prowadzą do złych odpowiedzi, to nierozumienie terminów i mylenie różnych modeli monetyzacji. Ważne jest, żeby zapamiętać, że adware to specyficzny typ oprogramowania, który łączy funkcjonalność i generowanie dochodów z reklamami, co nie jest cechą innych modeli licencyjnych.

Pytanie 20

Aby w systemie Windows Professional ustawić czas pracy drukarki oraz uprawnienia drukowania, należy skonfigurować

A. preferencje drukowania.

B. właściwości drukarki.

C. kolejkę wydruku.

D. udostępnianie wydruku.

Aby ustawić czas pracy drukarki oraz uprawnienia drukowania w systemie Windows Professional, trzeba wejść w właściwości drukarki. To właśnie tutaj administratorzy mają dostęp do szczegółowej konfiguracji, o której często zapominają początkujący użytkownicy – serio, różnica między preferencjami a właściwościami czasem bywa nieoczywista. W oknie właściwości drukarki można ustalić, w jakich godzinach drukarka ma być dostępna dla użytkowników sieci (czyli np. wyłączyć wydruki w nocy lub w weekendy), a także precyzyjnie przypisać prawa do drukowania, zarządzania dokumentami czy nawet pełnej administracji kolejką. Takie podejście jest zgodne ze standardami zarządzania zasobami sieciowymi w środowiskach profesjonalnych, gdzie bezpieczeństwo i wydajność mają znaczenie. Z mojego doświadczenia wynika, że świadome ustawienie tych parametrów często pozwala uniknąć problemów z nieautoryzowanym drukowaniem czy też niepotrzebnym obciążeniem drukarki poza godzinami pracy firmy. Właściwości drukarki umożliwiają również dostęp do logów oraz narzędzi diagnostycznych. Ważne jest, żeby odróżniać te ustawienia od preferencji drukowania, bo te drugie dotyczą tylko wyglądu wydruków, a nie zarządzania dostępem czy harmonogramem. Co ciekawe, niektóre firmy mają nawet polityki narzucające określone godziny pracy drukarek, a dobre praktyki IT przewidują takie konfiguracje jako element podniesienia bezpieczeństwa i kontroli kosztów eksploatacji sprzętu.

Pytanie 21

Badanie danych przedstawionych przez program umożliwia dojście do wniosku, że

A. partycja rozszerzona ma pojemność 24,79 GiB

B. jeden dysk twardy podzielono na 6 partycji podstawowych

C. partycja wymiany ma rozmiar 2 GiB

D. zainstalowano trzy dyski twarde oznaczone jako sda1, sda2 oraz sda3

No więc, ta partycja wymiany, znana też jako swap, to naprawdę ważny element, jeśli mówimy o zarządzaniu pamięcią w systemach operacyjnych, zwłaszcza w Linuxie. Jej głównym zadaniem jest wspomaganie pamięci RAM, kiedy brakuje zasobów. Swap działa jak dodatkowa pamięć, przechowując dane, które nie mieszczą się w pamięci fizycznej. W tym przypadku mamy partycję /dev/sda6 o rozmiarze 2.00 GiB, która jest typowa dla linux-swap. To oznacza, że została ustawiona, żeby działać jako partycja wymiany. 2 GiB to standardowy rozmiar, szczególnie jeśli RAM jest ograniczony, a użytkownik chce mieć pewność, że aplikacje, które potrzebują więcej pamięci, działają stabilnie. Dobór rozmiaru swapu zależy od tego, ile pamięci RAM się ma i co się na tym komputerze robi. W maszynach z dużą ilością RAM swap może nie być tak bardzo potrzebny, ale w tych, gdzie pamięci jest mało, jest nieoceniony, bo zapobiega problemom z pamięcią. W branży mówi się, że dobrze jest dostosować rozmiar swapu do tego, jak używasz systemu, niezależnie czy to serwer, czy komputer osobisty.

Pytanie 22

Po stwierdzeniu przypadkowego usunięcia ważnych danych na dysku twardym, aby odzyskać usunięte pliki, najlepiej

A. podłączyć dysk do zestawu komputerowego z zainstalowanym programem typu recovery.

B. przeskanować system programem antywirusowym, a następnie użyć narzędzia chkdsk.

C. odinstalować oraz ponownie zainstalować sterowniki dysku twardego, zalecane przez producenta.

D. zainstalować na tej samej partycji co pliki program do odzyskiwania usuniętych danych np. Recuva.

W przypadkach przypadkowego usunięcia ważnych danych niezwykle łatwo popełnić błąd, który bezpowrotnie pogrzebie szansę na ich odzyskanie. Jednym z najczęstszych błędów jest próba instalowania nowych programów do odzyskiwania bezpośrednio na tej samej partycji, z której dane zostały skasowane. To niestety bardzo ryzykowne – każda instalacja może nadpisać fragmenty usuniętych plików, nawet jeśli wydaje się, że miejsca na dysku jest sporo. System operacyjny nie ostrzega, gdzie dokładnie wędrują nowe pliki, a nadpisane sektory są praktycznie niemożliwe do przywrócenia nawet dla drogich narzędzi laboratoryjnych. Kolejnym nietrafionym pomysłem jest odinstalowywanie czy reinstalowanie sterowników dysku twardego – takie działania nie mają żadnego realnego wpływu na zawartość danych na dysku. To raczej mity, które często powtarzają się na forach, ale w praktyce niczego nie odzyskują, a mogą tylko przedłużyć czas bez konkretnego działania. Czasem pojawia się przekonanie, że skan antywirusowy albo narzędzie typu chkdsk mogą pomóc w odzyskiwaniu – tak naprawdę żadne z nich nie zostały zaprojektowane do takich celów. Chkdsk naprawia strukturę logiczną systemu plików, ale może nawet pogorszyć sprawę, bo potrafi trwale usunąć informacje o plikach uznanych za uszkodzone. Antywirus natomiast służy do wykrywania złośliwego oprogramowania, nie do odzyskiwania przypadkowo utraconych danych. W takich sytuacjach najważniejsze jest natychmiastowe zaprzestanie pracy na danym dysku i skorzystanie ze sprawdzonych metod – najlepiej podłączyć dysk do innego systemu i działać narzędziami odzysku bez ryzyka nadpisu. Często to właśnie zwykłe, niewinne działania na partycji z utraconymi danymi prowadzą do ich całkowitej nieodwracalności. Warto o tym pamiętać i nie dać się zwieść pozornie prostym rozwiązaniom, które w rzeczywistości nie mają szans zadziałać.

Pytanie 23

Na ilustracji zaprezentowano kabel

A. U/FTP

B. S/FTP

C. F/STP

D. U/UTP

Jak się przyjrzymy różnym typom kabli, to widzimy, że ekranowanie ma spore znaczenie dla ich właściwości. Wybierając inne opcje jak U/UTP, F/STP czy U/FTP możemy się pomylić przez to, że nie rozumiemy dobrze ich budowy. U/UTP jest nieekranowany, więc jest bardziej narażony na zakłócenia elektromagnetyczne, co w miejscach, gdzie jest dużo sprzętu, może naprawdę pogorszyć jakość sygnału. F/STP ma ekran folii wokół każdej pary przewodów i jeszcze ogólny ekran z siatki, co daje mu jakiś poziom ochrony, ale i tak nie jest tak skuteczny jak S/FTP. U/FTP z kolei ma tylko folię wokół par, co czyni go nieco gorszym wyborem, gdyż w sytuacjach z silnymi zakłóceniami może nie spełnić oczekiwań. Wybierając kabel, warto zapamiętać, że zły wybór może prowadzić do problemów z jakością transmisji i niezawodnością sieci. Zrozumienie różnic w konstrukcji i ekranowaniu jest kluczowe, aby dobrze dopasować rozwiązania kablowe do wymagań środowiska.

Pytanie 24

Jakie zastosowanie ma oprogramowanie Microsoft Hyper-V?

A. znajdowania zasobów w sieci

B. rozpoznawania komputera w sieci

C. wirtualizacji rzeczywistych komputerów

D. łączenia się z innym hostem zdalnie

Microsoft Hyper-V to naprawdę fajna platforma do wirtualizacji. Dzięki niej można na jednym fizycznym komputerze uruchomić kilka systemów operacyjnych, co jest super przydatne. To pozwala na lepsze wykorzystanie zasobów sprzętowych, co przekłada się na mniejsze koszty i większą elastyczność w IT. Na przykład, deweloperzy mogą stworzyć środowisko testowe, gdzie bawią się różnymi systemami i aplikacjami, nie martwiąc się o dodatkowy sprzęt. Hyper-V wspiera standardy jak Open Virtualization Format (OVF), co ułatwia przenoszenie wirtualnych maszyn między różnymi platformami. Co więcej, Hyper-V ma też świetne funkcje, jak live migration, co oznacza, że można przenieść maszyny wirtualne między serwerami bez żadnych przestojów. To jest naprawdę ważne w miejscach, gdzie liczy się ciągłość działania. Moim zdaniem, Hyper-V wprowadza wiele dobrego w zarządzaniu infrastrukturą, ułatwiając m.in. konsolidację serwerów, co z kolei pozwala na mniejsze zużycie energii.

Pytanie 25

Podstawowym zadaniem mechanizmu Plug and Play jest

A. automatyczne usuwanie sterowników, które przez dłuższy czas nie były aktywne

B. automatyczne uruchomienie ostatnio używanej gry

C. rozpoznanie nowo podłączonego urządzenia i automatyczne przypisanie mu zasobów

D. automatyczne wykonywanie kopii zapasowych danych na nowym nośniku pamięci

Mechanizm Plug and Play (PnP) jest kluczowym elementem nowoczesnych systemów operacyjnych, który umożliwia automatyczne wykrywanie i konfigurację nowo podłączonych urządzeń. Głównym celem PnP jest uproszczenie procesu instalacji sprzętu, co znacząco poprawia doświadczenia użytkowników. System operacyjny, w momencie podłączenia nowego urządzenia, automatycznie identyfikuje jego typ i przypisuje mu odpowiednie zasoby, takie jak adresy IRQ, DMA oraz porty, co eliminuje potrzebę ręcznej konfiguracji. Przykładem zastosowania PnP są urządzenia USB, które po podłączeniu są natychmiastowe wykrywane przez system, a użytkownik nie musi martwić się o instalację sterowników, ponieważ wiele z nich jest dostarczanych w formie wbudowanej w system operacyjny. W praktyce oznacza to, że użytkownicy mogą swobodnie dodawać i usuwać urządzenia, co zwiększa elastyczność i wydajność pracy. Warto również zauważyć, że PnP jest zgodne z różnymi standardami, takimi jak PCI i USB, które definiują, jak urządzenia powinny komunikować się z systemem operacyjnym.

Pytanie 26

Jakie medium transmisyjne jest związane z adapterem przedstawionym na ilustracji?

A. Z przewodem FTP

B. Z przewodem koncentrycznym

C. Z przewodem UTP

D. Ze światłowodem

Adapter przedstawiony na rysunku to typowy złącze światłowodowe SC (Subscriber Connector) które jest stosowane w połączeniach światłowodowych. Światłowody są kluczowe w nowoczesnych sieciach telekomunikacyjnych ze względu na ich zdolność do przesyłania danych na bardzo duże odległości z minimalnym tłumieniem i bez zakłóceń elektromagnetycznych. Złącze SC jest popularne w aplikacjach sieciowych i telekomunikacyjnych ze względu na swoją prostą budowę i łatwość użycia. W przeciwieństwie do przewodów miedzianych światłowody wykorzystują włókna szklane do transmisji danych za pomocą światła co pozwala na znacznie większą przepustowość i szybkość transmisji. Złącza SC charakteryzują się mechanizmem push-pull co ułatwia szybkie łączenie i rozłączanie. Zastosowanie światłowodów obejmuje między innymi sieci szerokopasmowe centra danych oraz infrastrukturę telekomunikacyjną. Wybór odpowiedniego medium transmisyjnego jakim jest światłowód jest kluczowy dla zapewnienia niezawodności i wysokiej jakości usług sieciowych co jest standardem w nowoczesnych systemach komunikacyjnych.

Pytanie 27

Strategia przedstawiona w diagramie dla tworzenia kopii zapasowych na nośnikach jest znana jako

A. dziadek-ojciec-syn

B. wieża Hanoi

C. uproszczony GFS

D. round-robin

Strategia wieża Hanoi jest unikalnym podejściem do tworzenia kopii zapasowych, które opiera się na koncepcji znanej z matematycznej łamigłówki. Kluczowym elementem tej metody jest cykliczny harmonogram, który pozwala na długoterminowe przechowywanie danych przy jednoczesnym minimalizowaniu liczby wymaganych nośników. W typowej implementacji tego systemu stosuje się trzy nośniki, które są nazwane według poziomów wieży, np. A, B i C. Każdego dnia wykonywana jest kopia na jednym z nośników zgodnie z ustaloną sekwencją, która jest podobna do przesuwania dysków w łamigłówce. Dzięki temu, przy stosunkowo małej liczbie nośników, można osiągnąć dużą różnorodność punktów przywracania danych. Praktyczne zastosowanie tej strategii polega na umożliwieniu odzyskiwania danych z różnych punktów w czasie, co jest szczególnie przydatne w sytuacjach wymagających dostępu do starszych wersji plików. Dodatkowo, wieża Hanoi jest uważana za dobry kompromis między kosztami a zdolnością do odzyskiwania danych, co czyni ją popularnym wyborem w wielu organizacjach. Standardy branżowe, takie jak ITIL, podkreślają znaczenie strategii kopii zapasowych, które są zrównoważone i efektywne, a wieża Hanoi jest jednym z takich podejść.

Pytanie 28

Magistrala PCI-Express wykorzystuje do transmisji danych metodę komunikacji

A. synchronicznej Half duplex.

B. asynchronicznej Simplex.

C. asynchronicznej Full duplex.

D. synchronicznej Full duplex.

Metoda komunikacji asynchronicznej Full duplex stosowana w PCI-Express to jeden z kluczowych powodów, dla których ten standard wyparł starsze magistrale, takie jak PCI czy AGP. Chodzi o to, że sygnały wysyłane i odbierane są niezależnie od siebie – dane płyną w obie strony jednocześnie, bez czekania na zakończenie transmisji przez drugą stronę. To ogromnie przyspiesza przesył informacji, szczególnie w zastosowaniach wymagających szybkiej wymiany danych, np. przy pracy kart graficznych, SSD NVMe czy kart sieciowych 10Gbps. Moim zdaniem często niedoceniamy, jak duży przeskok wydajnościowy i stabilności zapewnił PCIe właśnie dzięki tej architekturze. Asynchroniczność sprawia, że każda linia (lane) działa niezależnie w swoim tempie, wykorzystując tzw. serializację sygnałów – czyli pozwala na lepsze skalowanie i elastyczność w zależności od zastosowania (np. x1, x4, x8, x16). Warto wiedzieć, że PCIe bazuje na topologii punkt-punkt zamiast współdzielonej magistrali, co przekłada się na znacznie większą przepustowość i niższe opóźnienia. Dla branży informatycznej to wręcz podstawa, bo standard PCIe jest obecnie wszędzie – od komputerów stacjonarnych, przez serwery, po rozwiązania przemysłowe. Praktyka pokazuje, że ta architektura pozwala na niemal liniowe skalowanie szybkości wraz ze wzrostem liczby linii i generacji PCIe (np. PCIe 3.0, 4.0, 5.0). Jeśli planujesz zajmować się sprzętem komputerowym zawodowo, warto solidnie rozumieć właśnie te aspekty działania PCI-Express.

Pytanie 29

Aby użytkownik systemu Linux mógł sprawdzić zawartość katalogu, wyświetlając pliki i katalogi, oprócz polecenia ls może skorzystać z polecenia

A. tree

B. pwd

C. man

D. dir

W systemach Linux, żeby sprawdzić zawartość katalogu i wyświetlić pliki oraz foldery, polecenie ls jest najbardziej znane, ale istnieje też alternatywa w postaci dir. Często spotykam się z tym, że początkujący próbują użyć polecenia pwd albo nawet man, co wynika chyba z niejasnej nazwy albo mylenia pojęć. Pwd w rzeczywistości służy do wypisania pełnej ścieżki katalogu bieżącego, czyli po prostu pokazuje, gdzie się aktualnie znajdujesz w strukturze katalogów — nie wyświetla wcale plików ani katalogów w tym miejscu. Man natomiast uruchamia system pomocy manuali Linuksa i wyświetla dokumentację do danego polecenia (np. man ls). To zupełnie inne narzędzie — przydatne, ale kompletnie nie służy do przeglądania katalogów. Jeszcze jest tree, które rzeczywiście pokazuje strukturę katalogów, ale robi to w formie graficznego drzewa i nie jest standardowym poleceniem z każdej dystrybucji — trzeba je często doinstalować osobno. Tree pokazuje całą strukturę podkatalogów, a nie po prostu listę plików w pojedynczym katalogu. Z mojego doświadczenia wynika, że wiele osób myli funkcje tych poleceń przez ich podobne angielskie nazwy, jednak każde ma swoje ściśle określone zastosowanie w pracy z powłoką. Dobra praktyka to zawsze wybierać narzędzia przeznaczone konkretnie do zadania, a do wyświetlania zawartości katalogu najlepiej sprawdzają się ls lub dir, bo są najprostsze i najszybsze. Warto przećwiczyć wszystkie polecenia na żywo, żeby zobaczyć, jak się różnią i które jest najwygodniejsze w codziennej pracy.

Pytanie 30

W komputerach obsługujących wysokowydajne zadania serwerowe, konieczne jest użycie dysku z interfejsem

A. ATA

B. SATA

C. SAS

D. USB

Wybór nieprawidłowego interfejsu dysku może znacznie wpłynąć na wydajność i niezawodność systemu serwerowego. Dyski ATA (Advanced Technology Attachment) są przestarzałym rozwiązaniem stosowanym głównie w komputerach stacjonarnych, a ich wydajność nie spełnia wymogów nowoczesnych aplikacji serwerowych. ATA ma ograniczoną prędkość transferu danych, co czyni go niewłaściwym wyborem dla zadań wymagających intensywnego dostępu do danych. USB (Universal Serial Bus) jest interfejsem zaprojektowanym głównie do podłączania urządzeń peryferyjnych, a nie do pracy z dyskami twardymi w środowisku serwerowym, gdzie liczy się szybkość i wydajność. Użycie USB w tym kontekście może prowadzić do wąskich gardeł i niskiej wydajności. Z kolei SATA (Serial ATA) jest lepszym wyborem niż ATA, ale nadal nie dorównuje SAS, szczególnie w środowiskach, gdzie wymagana jest wysoka dostępność i niezawodność. SATA jest bardziej odpowiedni dla jednostek desktopowych i mniejszych serwerów, gdzie wymagania dotyczące wydajności są mniejsze. Wybierając dysk do serwera, należy zwrócić szczególną uwagę na specyfikacje i charakterystykę obciążenia, aby uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do niewłaściwych decyzji. Rekomendowane jest korzystanie z dysków SAS w poważnych zastosowaniach serwerowych, aby zapewnić optymalną wydajność i niezawodność.

Pytanie 31

Jaki termin powinien zostać umieszczony w miejscu z kropkami na schemacie blokowym przedstawiającym strukturę systemu operacyjnego?

A. Powłoka

B. Aplikacje użytkowe

C. Sterowniki

D. Testy wydajnościowe

Programy użytkowe, choć istotne, nie pełnią roli pośrednika między użytkownikiem a jądrem systemu operacyjnego. Są to aplikacje, które realizują konkretne zadania użytkowników, takie jak edytory tekstu czy przeglądarki internetowe, ale nie zarządzają bezpośrednio zasobami sprzętowymi ani nie interpretują poleceń użytkownika. Sterowniki natomiast są odpowiedzialne za komunikację między systemem operacyjnym a sprzętem, umożliwiając prawidłowe działanie urządzeń peryferyjnych, jednak nie angażują się w interakcję z użytkownikiem na poziomie interfejsu. Benchmarki, z kolei, to narzędzia służące do oceny wydajności systemu lub jego komponentów, ale nie są częścią operacyjnej struktury systemu operacyjnego. Typowym błędem jest postrzeganie wszystkich elementów systemu operacyjnego jako równoważnych w ich funkcji, podczas gdy każdy z nich pełni specyficzną rolę w ekosystemie IT. Wybór odpowiedniej komponenty do konkretnego zadania wymaga zrozumienia ich unikalnych właściwości i zastosowań. Powłoka, jako jedyna z wymienionych opcji, bezpośrednio umożliwia interakcję użytkownika z systemem przez interpretację i przekazywanie poleceń, co stanowi jej fundamentalną funkcję w architekturze systemu operacyjnego.

Pytanie 32

Urządzenie używane do zestawienia 6 komputerów w sieci lokalnej to:

A. przełącznik

B. serwer

C. most

D. transceiver

Przełącznik to naprawdę ważne urządzenie w sieciach lokalnych. Dzięki niemu komputery mogą się ze sobą komunikować w obrębie tej samej sieci. Działa na drugiej warstwie modelu OSI, co oznacza, że używa adresów MAC, a jego głównym zadaniem jest przesyłanie danych tylko tam, gdzie są one potrzebne. Takie podejście sprawia, że przesył danych jest efektywniejszy, a opóźnienia są mniejsze. Kiedy podłączasz kilka komputerów do przełącznika, to każdy z nich może ze sobą rozmawiać bez zakłócania pracy innych. Oprócz tego, nowoczesne przełączniki oferują różne fajne funkcje, jak VLANy, które pomagają w dzieleniu sieci na mniejsze segmenty, oraz QoS – co pozwala lepiej zarządzać ruchem w sieci. Przełączniki są zgodne z różnymi standardami, np. IEEE 802.3, co ułatwia ich współpracę z różnymi urządzeniami. Warto pamiętać, że stosowanie przełączników w projektowaniu sieci lokalnych to dobra praktyka, bo naprawdę poprawia wydajność i zarządzanie ruchem.

Pytanie 33

Który protokół służy do wymiany danych o trasach oraz dostępności sieci pomiędzy routerami w ramach tego samego systemu autonomicznego?

A. TCP

B. HTTP

C. RIP

D. RARP

TCP (Transmission Control Protocol) to protokół komunikacyjny, który zapewnia niezawodną, uporządkowaną i sprawdzoną dostawę danych między aplikacjami działającymi na różnych urządzeniach w sieci. Jego głównym celem jest zapewnienie transferu danych, a nie wymiana informacji o trasach, co czyni go nieodpowiednim wyborem w kontekście zarządzania trasami w sieciach. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest protokołem służącym do przesyłania danych w Internecie, głównie do komunikacji między przeglądarkami a serwerami www. Nie jest on zaprojektowany do zarządzania trasami w sieciach, a jego ograniczenia w tym zakresie są oczywiste. RARP (Reverse Address Resolution Protocol) jest protokołem używanym do mapowania adresów IP na adresy MAC w przypadku, gdy urządzenie nie zna swojego adresu IP. To znacznie odbiega od celu wymiany informacji o trasach. Typowym błędem jest mylenie roli tych protokołów; TCP i HTTP są odpowiednie dla przesyłania danych, a RARP dla rozwiązywania adresów, ale żaden z nich nie jest używany do zarządzania trasami w sieciach. Właściwe zrozumienie funkcji poszczególnych protokołów w architekturze sieciowej jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową. W kontekście wymiany informacji o trasach w systemie autonomicznym, protokoły takie jak RIP są zdecydowanie bardziej odpowiednie.

Pytanie 34

Protokół używany do zarządzania urządzeniami w sieci to

A. Intenet Control Message Protocol (ICMP)

B. Simple Network Management Protocol (SNMP)

C. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP)

D. Internet Group Management Protocol (IGMP)

Wybór odpowiedzi, która nie jest zgodna z definicją protokołu do zarządzania urządzeniami sieciowymi, wskazuje na niepełne zrozumienie funkcji i zastosowań protokołów sieciowych. Protokół Internet Control Message Protocol (ICMP) służy przede wszystkim do przesyłania komunikatów kontrolnych oraz diagnostycznych w sieci, takich jak ping, który sprawdza dostępność urządzeń. Nie ma on jednak mechanizmów zarządzania urządzeniami, co jest kluczowe dla SNMP. Z kolei Internet Group Management Protocol (IGMP) jest używany do zarządzania grupami multicastowymi w sieciach IP, co również nie dotyczy zarządzania urządzeniami. Z kolei Simple Mail Transfer Protocol (SMTP) to protokół do przesyłania wiadomości e-mail, a nie do zarządzania urządzeniami sieciowymi. Poprzez wybór tych odpowiedzi, można zauważyć typowy błąd polegający na myleniu protokołów związanych z różnymi aspektami funkcjonowania sieci. Ważne jest, aby zrozumieć, że każde z tych protokołów ma swoje unikalne zastosowanie i nie można ich stosować zamiennie. Właściwe zrozumienie, jakie protokoły są przeznaczone do zarządzania urządzeniami, a jakie do innych funkcji, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami i ich bezpieczeństwem.

Pytanie 35

Sekwencja 172.16.0.1, która reprezentuje adres IP komputera, jest zapisana w systemie

A. dwójkowym

B. dziesiętnym

C. ósemkowym

D. szesnastkowym

Adres IP 172.16.0.1 jest zapisany w systemie dziesiętnym, co oznacza, że każda z czterech sekcji adresu (zwanych oktetami) jest wyrażona jako liczba całkowita w systemie dziesiętnym, mieszczącym się w zakresie od 0 do 255. System dziesiętny jest najczęściej stosowanym sposobem reprezentacji adresów IP przez ludzi, ponieważ jest prostszy do zrozumienia w porównaniu do systemów binarnych, ósemkowych czy szesnastkowych. Przykładowo, adres IP 192.168.1.1 w systemie binarnym to 11000000.10101000.00000001.00000001, co może być trudniejsze do zapamiętania i używania w praktyce. W administracji sieciowej oraz podczas konfigurowania urządzeń sieciowych, znajomość adresów IP w systemie dziesiętnym jest kluczowa, gdyż ułatwia komunikację oraz identyfikację sieci. Standardy takie jak RFC 791 definiują klasyfikację adresów IP oraz ich format, co potwierdza znaczenie systemu dziesiętnego w kontekście zarządzania adresacją IP.

Pytanie 36

Po włączeniu komputera wyświetlił się komunikat: Non-system disk or disk error. Replace and strike any key when ready. Co może być tego przyczyną?

A. dyskietka włożona do napędu

B. skasowany BIOS komputera

C. brak pliku NTLDR

D. uszkodzony kontroler DMA

Patrząc na inne odpowiedzi, można zauważyć, że uszkodzony kontroler DMA tak naprawdę nie ma związku z komunikatami, które dostajesz z brakiem systemu. Kontroler DMA to coś, co połącza pamięć z urządzeniami, ale nie zajmuje się uruchamianiem systemu. Owszem, może sprawiać inne kłopoty, ale nie te konkretne komunikaty. Z kolei brak pliku NTLDR, mimo że może dawać podobne błędy, ma więcej wspólnego z twardym dyskiem, na którym jest system. NTLDR to ważny plik, ale jeśli komunikat dotyczy dyskietki, to sprawa jest inna. A co do skasowanego BIOS-u, to też nie jest przyczyną tego błędu. Skasowany BIOS mógłby całkowicie uniemożliwić uruchomienie komputera, ale nie spowodowałby błędu z „Non-system disk”. Zrozumienie tego typu rzeczy jest naprawdę ważne w diagnozowaniu problemów z uruchamianiem komputerów. Każda z innych odpowiedzi może być związana z innymi kwestiami, ale nie dotyczy tej sytuacji opisanej w pytaniu.

Pytanie 37

Każdy następny router IP na ścieżce pakietu

A. obniża wartość TTL przesyłanego pakietu o dwa

B. zmniejsza wartość TTL przekazywanego pakietu o jeden

C. podnosi wartość TTL przesyłanego pakietu o dwa

D. zwiększa wartość TTL przesyłanego pakietu o jeden

Odpowiedź, że każdy kolejny router zmniejsza wartość TTL (Time to Live) pakietu o jeden, jest poprawna i opiera się na standardach protokołu IP. TTL jest polem w nagłówku pakietu, które określa maksymalną liczbę skoków (routerów), jakie pakiet może przejść w sieci, zanim zostanie odrzucony. Każdy router, który odbiera pakiet, zmniejsza jego TTL o jeden przed dalszym przekazaniem. Przykładowo, jeśli pakiet wychodzi z hosta z TTL ustawionym na 64, to po przetworzeniu przez pierwszy router jego wartość będzie wynosić 63, po drugim 62, i tak dalej. Taka praktyka zapewnia, że pakiety nie krążą w sieci w nieskończoność w przypadku wystąpienia pętli routingu, co mogłoby prowadzić do przeciążenia sieci. Zmniejszanie TTL jest kluczowe w zarządzaniu ruchem sieciowym oraz w diagnostyce, co widać w narzędziach takich jak traceroute, które pokazują ścieżkę pakietów przez sieć, opierając się na wartościach TTL.

Pytanie 38

Aby zrealizować aktualizację zainstalowanego systemu operacyjnego Linux Ubuntu, należy wykonać polecenie

A. kernel update

B. apt-get upgrade

C. yum upgrade

D. system update

Polecenie 'apt-get upgrade' jest standardowym narzędziem używanym w systemach opartych na Debianie, w tym w Ubuntu, do aktualizacji zainstalowanych pakietów oprogramowania. Umożliwia ono pobranie i zainstalowanie nowszych wersji pakietów, które są już zainstalowane w systemie, zachowując istniejące zależności. Przykładowo, po wydaniu polecenia, system skanuje dostępne repozytoria w poszukiwaniu aktualizacji, a następnie wyświetla listę pakietów, które mogą być zaktualizowane. Użytkownik ma możliwość zaakceptowania lub odrzucenia tych aktualizacji. Dobre praktyki wskazują na regularne aktualizowanie systemu operacyjnego, aby zapewnić bezpieczeństwo i stabilność systemu. W przypadku Ubuntu, rekomenduje się również użycie polecenia 'apt-get update' przed 'apt-get upgrade', aby upewnić się, że lista pakietów jest aktualna. Dzięki systematycznym aktualizacjom, użytkownicy mogą korzystać z najnowszych funkcji i poprawek błędów, co jest kluczowe dla utrzymania infrastruktury IT w dobrym stanie.

Pytanie 39

Czym jest skrót MAN w kontekście sieci?

A. bezprzewodową

B. miejską

C. lokalną

D. rozległą

Skrót MAN, czyli Metropolitan Area Network, odnosi się do sieci miejskiej, która jest projektowana w celu łączenia różnych lokalnych sieci komputerowych w danym obszarze geograficznym, jak na przykład miasto. Sieci MAN są zazwyczaj większe niż sieci lokalne (LAN), ale mniejsze od sieci rozległych (WAN). Stosowane są w celu zapewnienia szybkiej i efektywnej komunikacji między instytucjami, biurami i innymi obiektami w obrębie miasta. Zastosowanie sieci MAN obejmuje różnorodne usługi, takie jak transmisja danych, telekomunikacja oraz dostęp do Internetu. Dzięki zastosowaniu technologii, takich jak Ethernet lub fiber optics, sieci MAN oferują dużą przepustowość i niskie opóźnienia. Wzorzec budowy MAN ułatwia implementację rozwiązań zgodnych z normami IEEE 802.16, co zapewnia efektywność i standaryzację w komunikacji w obrębie miasta.

Pytanie 40

Narzędzie chroniące przed nieautoryzowanym dostępem do lokalnej sieci, to

A. zapora sieciowa

B. oprogramowanie antywirusowe

C. analizator pakietów

D. analizator sieciowy

Zapora sieciowa, znana również jako firewall, to kluczowe narzędzie zabezpieczające, które kontroluje ruch sieciowy między zewnętrznym światem a lokalną siecią. Działa poprzez definiowanie reguł, które decydują, które pakiety danych mają być zablokowane, a które przepuszczone. Zapory sieciowe mogą być sprzętowe lub programowe, a ich zastosowanie jest szerokie, od ochrony małych sieci domowych po zabezpieczenie dużych infrastruktur korporacyjnych. Na przykład, w przypadku organizacji, zapora sieciowa może chronić wrażliwe dane przed nieautoryzowanym dostępem, blokując połączenia z nieznanych adresów IP lub ograniczając dostęp do określonych portów. Dobrze skonfigurowana zapora jest zgodna ze standardami branżowymi, takimi jak ISO/IEC 27001, które podkreślają znaczenie zarządzania bezpieczeństwem informacji. Współczesne zapory często wykorzystują technologie takie jak inspekcja głębokich pakietów (DPI) oraz analitykę behawioralną, co zwiększa ich efektywność w wykrywaniu i zapobieganiu zagrożeniom.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej