Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik spedytor
  • Kwalifikacja: SPL.05 - Organizacja transportu oraz obsługa klientów i kontrahentów
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 14:37
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 14:55

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie działanie, poza czynnościami związanymi z powołaniem podmiotu gospodarczego i jego rejestracją, powinno zostać wykonane?

A. Zgłoszenie działalności gospodarczej w urzędzie skarbowym
B. Uzyskanie zgody Państwowej Inspekcji Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej
C. Poinformowanie ZUS o przewidywanej liczbie klientów w nadchodzących 12 miesiącach
D. Powiadomienie Krajowego Rejestru Sądowego o szacowanej liczbie kontrahentów
W kontekście zakupu zgody Państwowej Inspekcji Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej, warto zaznaczyć, że ta procedura dotyczy jedynie niektórych branż, które podlegają szczególnym przepisom. Dlatego nie można jej uznać za ogólny wymóg dla wszystkich przedsiębiorców. Dla większości działalności gospodarczej kluczowym krokiem pozostaje zgłoszenie do urzędów skarbowych, co jest niezbędne do uzyskania statusu podatnika. Z kolei poinformowanie ZUS o planowanej ilości klientów w nadchodzącym roku jest koncepcją niepoprawną, ponieważ ZUS wymaga zgłoszenia pracowników i współpracowników, a nie prognoz dotyczących klientów. Zgłaszanie kontrahentów do Krajowego Rejestru Sądowego również nie jest obligatoryjne na etapie zakupu, ponieważ KRS dotyczy rejestracji spółek, a nie jednoosobowych działalności gospodarczych. Te błędne podejścia mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego obowiązków przedsiębiorcy w kontekście rejestracji i zgłoszeń do odpowiednich instytucji. Podstawowym błędem jest mylenie różnych procedur, co może prowadzić do opóźnień w rozpoczęciu działalności oraz problemów z organami skarbowymi. Zrozumienie, jakie kroki są obligatoryjne, a które są uznaniowe, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania swoim przedsiębiorstwem.
Pytanie 2

Jeśli zgodnie z taryfą firmy przewozowej koszt transportu do 250 km wynosi 650,00 zł, a opłata za każdy kilometr powyżej 250 km to 3,20 zł/km, to jaką kwotę należy zapłacić za przewóz ładunku na odległość 530 km?

A. 1 45,000 zł
B. 1 546,00 zł
C. 896,00 zł
D. 530,00 zł
Odpowiedź, którą zaznaczyłeś, jest jak najbardziej trafna. Udało Ci się dobrze policzyć koszty przewozu dla trasy 530 km. Wiesz, że za pierwsze 250 km mamy ustaloną cenę 650,00 zł. Potem musisz dodać koszty za kolejne kilometry. Czyli mamy 530 km minus te 250 km, co daje 280 km do doliczenia. A stawka za każdy dodatkowy kilometr to 3,20 zł. Więc robiąc obliczenia: 280 km razy 3,20 zł/km, wychodzi 896,00 zł. Potem dodajemy to do naszej podstawowej opłaty: 650,00 zł plus 896,00 zł, co daje łącznie 1 546,00 zł. Widać, że te obliczenia są zgodne z tym, co się praktykuje w transportowej branży. Fajnie, że to ogarnąłeś!
Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Wskaż polisę odpisową CARGO.

Stanowi dowód ubezpieczenia jednej konkretnej przesyłki, na czas przewozu określonym środkiem transportu, na określonej trasie.Jest stosowana przy ubezpieczeniu całego potoku ładunków. W trakcie okresu, który obejmuje, ochroną ubezpieczeniową są objęte wskazane w umowie rodzaje przesyłek.
Polisa A.Polisa B.
Obejmuje cały obrót transportowy ubezpieczającego. Poszczególne przesyłki nie muszą być ewidencjonowane. Wystarczy, gdy ubezpieczający poda zakładowi ubezpieczeń co pewien czas wartość tych wszystkich przesyłek, według której oblicza się należną składkę.Ochroną ubezpieczeniową obejmuje się całą pulę jednorodnych przesyłek, przewożonych określonym rodzajem środków transportowych. Wartość kolejnych przesyłek pomniejsza podaną na początku wartość globalną, aż do wyczerpania całej sumy ubezpieczenia.
Polisa C.Polisa D.
A. Polisa C.
B. Polisa B.
C. Polisa A.
D. Polisa D.
Polisa D. odpowiada definicji polisy Cargo, która jest niezbędnym narzędziem w obszarze ubezpieczeń transportowych. Ubezpieczenie tego typu obejmuje wszelkie ryzyka związane z przewozem towarów, zapewniając ochronę zarówno w trakcie transportu drogowego, morskiego, jak i lotniczego. W przypadku polisy Cargo, suma ubezpieczenia jest ustalana na początku, co oznacza, że wartość ta jest pomniejszana w miarę zrealizowanych przesyłek. To podejście pozwala na optymalizację kosztów ubezpieczenia oraz dostosowanie ochrony do zmieniających się potrzeb przedsiębiorstwa. Przykładem praktycznego zastosowania jest firma logistyczna, która regularnie przemieszcza różne ładunki; w takim przypadku polisa Cargo, jak Polisa D., umożliwia elastyczne zarządzanie ubezpieczeniem w zależności od ilości i wartości przesyłek. Ważnym standardem w tej branży jest zasada pełnej przejrzystości oraz odpowiedni dobór warunków ubezpieczenia, co chroni interesy zarówno ubezpieczającego, jak i ubezpieczonego.
Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Przedstawione w tabeli stawki za usługi transportowe mają charakter

Cennik przewozów
StrefaOdległośćCena za km netto
1do 100 km2,80 zł
2od 101 do 200 km2,10 zł
3od 201 km1,30 zł
A. stały.
B. degresywny.
C. umowny.
D. progresywny.
Stawki za usługi transportowe określone w tabeli mają charakter degresywny, co oznacza, że ich wartość maleje w miarę wzrostu odległości transportowej. W praktyce oznacza to, że klienci korzystający z dłuższych tras płacą mniej za każdy kilometr w porównaniu do krótszych odległości. Jest to korzystne podejście w kontekście zachęcania do korzystania z usług transportowych, ponieważ umożliwia większą oszczędność przy większych zamówieniach. Takie stawki są zgodne z zasadami ekonomii skali, gdzie jednostkowy koszt usługi zmniejsza się w miarę wzrostu jej ilości. W branży transportowej, zastosowanie stawek degresywnych może przyczynić się do zwiększenia konkurencyjności firmy, ponieważ klienci są bardziej skłonni do wyboru usług, które oferują korzystniejsze warunki finansowe przy dłuższych trasach. Warto również zauważyć, że wprowadzenie takiej struktury cenowej wymaga starannego przemyślenia strategii marketingowej i analizy rynku, aby zapewnić, że przychody z dłuższych tras pokryją koszty operacyjne. Takie podejście jest powszechnie stosowane w branży transportu towarów, gdzie kluczowe znaczenie ma utrzymanie rentowności przy jednoczesnym oferowaniu atrakcyjnych stawek dla klientów.
Pytanie 7

Urządzeniem przeładunkowym przedstawionym na rysunku jest

Ilustracja do pytania
A. roli tailer.
B. reachstacker.
C. wóz bramowy.
D. żuraw portowy.
Wybierając odpowiedź, która nie dotyczy reachstackera, widać, że rozumiesz, że każde urządzenie przeładunkowe ma swoje specyficzne funkcje. Ale odpowiedź o 'tailerze' może być błędna, bo w sumie nie znam takiego urządzenia w tym kontekście. Chyba bardziej chodziło o coś innego, bo 'tailer' jako termin może wprowadzać w błąd. Z drugiej strony, 'wóz bramowy' to coś, co głównie działa gdzieś w magazynach, a nie podnosi kontenerów na wysokość, więc nie jest to to samo. Jeśli chodzi o 'żurawia portowego', to też jest niewłaściwe, bo to maszyna, która jest stacjonarna i służy głównie do dużych statków, a nie jest tak zwinna jak reachstacker. Ważne, żeby pamiętać, że każde z tych urządzeń ma swoją funkcję i ich pomylenie może sprawić, że praca stanie się mniej efektywna.
Pytanie 8

Która norma określa uproszczone procedury na granicach i w urzędach celnych przy międzynarodowym transporcie towarów środkami komunikacji drogowej?

A. AETR
B. CIM
C. ATP
D. TIR
Odpowiedzi CIM, ATP i AETR, choć związane z transportem, nie regulują uproszczonych procedur celnych na przejściach granicznych. CIM (Konwencja o międzynarodowym przewozie kolejami) dotyczy transportu towarów koleją i instytucji związanych z przewozem kolejowym. Nie obejmuje ona procedur związanych z transportem drogowym ani uproszczonych formalności celnych, co sprawia, że odpowiedź ta jest niewłaściwa w kontekście pytania. ATP (Umowa o międzynarodowym przewozie drobnoustrojów w temperaturze kontrolowanej) koncentruje się na przewozie towarów w kontrolowanej temperaturze, takich jak żywność czy farmaceutyki, i również nie odnosi się do procedur celnych w transporcie drogowym. Z kolei AETR (Umowa europejska o pracy załóg pojazdów samochodowych za granicą) reguluje kwestie dotyczące czasu pracy kierowców, co jest istotne dla organizacji transportu, ale nie dotyczy procedur celnych. Błędne odpowiedzi wynikają z nieporozumienia dotyczącego zakresu regulacji poszczególnych konwencji. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych umów ma swoje specyficzne obszary zastosowania, a ich pomylenie prowadzi do mylnych wniosków dotyczących uproszczonych procedur celnych, które są wyraźnie regulowane przez konwencję TIR.
Pytanie 9

Który organ wydaje zgodę kategorii IV na jednorazowe przemieszczenie pojazdu nienormatywnego po drogach krajowych w określonym czasie i po wyznaczonej trasie?

A. Inspektor transportu drogowego
B. Prezydent miasta
C. Wojewoda
D. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad
Odpowiedzi wskazujące na Inspektora transportu drogowego, prezydenta miasta oraz wojewodę są niepoprawne, ponieważ każda z tych instytucji pełni odrębne funkcje w systemie zarządzania transportem w Polsce, które nie obejmują wydawania zezwoleń na przejazd pojazdów nienormatywnych po drogach krajowych. Inspektor transportu drogowego odpowiada głównie za kontrolę i nadzór nad przestrzeganiem przepisów transportowych, a nie za wydawanie zezwoleń. Prezydent miasta, z kolei, ma kompetencje związane z zarządzaniem drogami miejskimi, ale nie ma uprawnień do podejmowania decyzji dotyczących dróg krajowych, które podlegają GDDKiA. Wojewoda w zakresie swojego działania zajmuje się koordynacją polityki transportowej w regionie, jednak jego kompetencje również nie obejmują wydawania zezwoleń dla pojazdów nienormatywnych poruszających się po drogach krajowych. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych odpowiedzi często wynikają z niepełnego zrozumienia struktury administracyjnej w Polsce oraz roli poszczególnych organów w systemie transportowym. Kluczowe jest zrozumienie, że tylko GDDKiA ma kompetencje w tej dziedzinie, co w praktyce zapewnia spójność i bezpieczeństwo w zarządzaniu ruchem na drogach krajowych.
Pytanie 10

Firma transportowa nabyła ciągnik siodłowy wart 300 000 zł. Oblicz, przy rocznej stawce amortyzacji wynoszącej 20%, przez ile lat firma będzie dokonywać odpisów amortyzacyjnych, stosując metodę liniową?

A. 7 lat
B. 8 lat
C. 5 lat
D. 6 lat
Zakup ciągnika siodłowego o wartości 300 000 zł wymaga przeprowadzenia obliczeń związanych z amortyzacją dla prawidłowego zarządzania kosztami przedsiębiorstwa. Przy zastosowaniu metody liniowej, odpisy amortyzacyjne są stałe przez cały okres użytkowania środka trwałego. W przypadku stopy amortyzacji wynoszącej 20%, roczny odpis amortyzacyjny wyniesie 60 000 zł (20% z 300 000 zł). Aby określić liczbę lat, przez które przedsiębiorstwo dokonuje odpisów, należy podzielić wartość środka trwałego przez roczny odpis: 300 000 zł / 60 000 zł = 5 lat. Takie podejście jest zgodne z zasadami rachunkowości i stosowane powszechnie w praktyce gospodarczej, co pozwala przedsiębiorstwom na lepsze planowanie finansowe oraz efektywne zarządzanie majątkiem.
Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Gdy kierowca decyduje się na skrócony dobowy wypoczynek, jego czas trwania powinien wynosić co najmniej

A. 8 godzin
B. 7 godzin
C. 9 godzin
D. 11 godzin
Zgodnie z regulacjami dotyczącymi czasu pracy kierowców, skrócony dobowy odpoczynek musi trwać minimum 9 godzin. To oznacza, że kierowca, który korzysta z tej formy odpoczynku, nie może zredukować swojego czasu odpoczynku poniżej tego limitu. Przykładowo, jeśli kierowca prowadzi pojazd przez dłuższy czas w ciągu dnia, a następnie decyduje się na skrócony odpoczynek, musi zadbać o to, aby ten odpoczynek trwał co najmniej 9 godzin, aby zapewnić sobie wystarczającą regenerację. W praktyce, przestrzeganie tego wymogu jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa na drogach, ponieważ odpowiednia ilość snu wpływa na zdolności psychomotoryczne kierowcy. Warto również dodać, że skrócony dobowy odpoczynek może być stosowany w określonych warunkach, takich jak przewozy krajowe lub w sytuacjach awaryjnych, co podkreśla elastyczność przepisów, jednak zawsze z zastrzeżeniem, że odpoczynek musi trwań minimum 9 godzin.
Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Podczas transportu drogowego została uszkodzona przesyłka. Zgodnie z Ogólnymi Polskimi Warunkami Spedycyjnymi roszczenie zleceniodawcy przeciwko spedytorowi winno być złożone

Fragment Ogólnych Polskich Warunków Spedycyjnych
Reklamacje
§ 26
Uprawnionym do wniesienia reklamacji do spedytora z tytułu zleconych usług spedycyjnych jest zleceniodawca.
§ 27
1.Roszczenie zleceniodawcy przeciwko spedytorowi winno być złożone spedytorowi na piśmie w ciągu 6 dni od daty, w której klient dowiedział się lub powinien był się dowiedzieć o zaistniałej szkodzie. Spedytor zobowiązany jest do udzielenia odpowiedzi na reklamację najpóźniej w terminie 14 dni od jej otrzymania.

W przypadkach szczególnych, termin ten ulega odpowiedniemu przedłużeniu, zaś w terminie 14 dni od otrzymania reklamacji spedytor zobowiązany jest do potwierdzenia otrzymania reklamacji i udzielenia wyjaśnień, co do sposobu i terminu jej rozpatrzenia.
2.Zgłoszeniu powinny towarzyszyć dokumenty ustalające stan przesyłki oraz okoliczności powstania szkody/braków.
A. ustnie w ciągu 6 dni.
B. ustnie w ciągu 14 dni.
C. na piśmie w ciągu 6 dni.
D. na piśmie w ciągu 14 dni.
Poprawna odpowiedź to złożenie roszczenia na piśmie w ciągu 6 dni od momentu, gdy zleceniodawca dowiedział się o szkodzie, zgodnie z § 27 Ogólnych Polskich Warunków Spedycyjnych. Kluczowe znaczenie ma terminowość zgłoszenia roszczenia, ponieważ wydłużenie tego okresu może prowadzić do utraty prawa do odszkodowania. W praktyce, w przypadku transportu drogowego, istotne jest, by zleceniodawca jak najszybciej po zidentyfikowaniu uszkodzenia przesyłki zgłosił to spedytorowi. Działanie na piśmie pozwala na udokumentowanie zgłoszenia oraz zachowanie dowodów, co jest szczególnie ważne w kontekście przyszłych ewentualnych sporów. Warto również zauważyć, że niektóre firmy spedycyjne mogą mieć własne procedury zgłaszania roszczeń, dlatego zleceniodawca powinien zawsze zapoznać się z regulaminem i warunkami danej firmy, aby uniknąć nieporozumień. Terminowe zgłoszenie roszczenia w odpowiedniej formie jest zgodne z dobrymi praktykami w branży spedycyjnej, które zapewniają transparentność oraz ochronę interesów wszystkich stron zaangażowanych w proces transportowy.
Pytanie 17

Fragment Ogólnych Polskich Warunków Spedycyjnych W jakim terminie, zgodnie z Ogólnymi Polskimi Warunkami Spedycyjnymi, spedytor ma obowiązek udzielić odpowiedzi na złożoną reklamację?

24.1. Reklamacja zleceniodawcy złożona spedytorowi winna być wniesiona do spedytora na piśmie w ciągu 6 dni od daty, w której zleceniodawca dowiedział się lub powinien był się dowiedzieć o zaistniałej szkodzie. W terminie 14 dni od jej otrzymania spedytor zobowiązany jest do potwierdzenia otrzymania reklamacji i udzielenia wyjaśnień co do sposobu i terminu jej rozpatrzenia.

24.2. Reklamacji powinny towarzyszyć dokumenty stwierdzające stan przesyłki oraz okoliczności powstania szkody/braków.

24.3. Procedura reklamacyjna związana z wykonywaniem przez spedytora funkcji przewoźnika umownego uregulowana jest odrębnymi przepisami.

A. 21 dni.
B. 7 dni.
C. 14 dni.
D. 30 dni.
Zgodnie z Ogólnymi Polskimi Warunkami Spedycyjnymi, spedytor ma obowiązek udzielić odpowiedzi na złożoną reklamację w terminie 14 dni od daty jej otrzymania. Jest to standardowa praktyka w branży spedycyjnej, mająca na celu zapewnienie efektywności i przejrzystości w procesie reklamacyjnym. Przykładowo, jeśli reklamacja dotycząca uszkodzenia towaru zostanie złożona 1 marca, spedytor powinien przesłać odpowiedź najpóźniej do 15 marca. Taki termin umożliwia klientowi szybkie uzyskanie informacji na temat dalszych kroków oraz potencjalnych rekompensat. Dodatkowo, stosowanie się do określonych terminów w odpowiedziach na reklamacje jest zgodne z ogólnymi zasadami dobrego zarządzania klientem, co może wpływać na poziom zaufania oraz satysfakcji klientów. Warto również zauważyć, że przestrzeganie tego terminu jest nie tylko obowiązkiem spedycyjnym, ale także elementem budowania długotrwałych relacji z kontrahentami, co jest kluczowe w dzisiejszym konkurencyjnym środowisku biznesowym.
Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Jakim skrótem określa się konwencję celną z dnia 14 listopada 1975 r. dotyczącą międzynarodowego przewozu towarów, która ma na celu uproszczenie procedur na granicach oraz w urzędach celnych, aby zwiększyć efektywność transportów drogowych?

A. ADN
B. INTERBUS
C. TIR
D. IMDG
Odpowiedzi ADN, IMDG oraz INTERBUS odnoszą się do różnych aspektów transportu, które nie mają związku z konwencją TIR. ADN to skrót od 'Accord européen relatif au transport international des marchandises Dangereuses par Route', co oznacza europejską umowę regulującą międzynarodowy transport towarów niebezpiecznych drogą. Obowiązuje ona w kontekście przewozu substancji chemicznych oraz materiałów, które mogą stwarzać zagrożenie dla zdrowia lub środowiska, a jej celem jest zapewnienie bezpieczeństwa w transporcie niebezpiecznych towarów. IMDG to z kolei Międzynarodowy Kodeks Transportu Morskiego Towarów Niebezpiecznych, który reguluje zasady transportu towarów niebezpiecznych drogą morską. Głównym celem IMDG jest zapobieganie wypadkom związanym z przewozem tych materiałów, co jest kluczowe dla ochrony życia ludzkiego i środowiska na morzu. INTERBUS dotyczy międzynarodowego transportu autobusowego, obejmując zasady dotyczące przewozu pasażerów i nie jest w żaden sposób związany z transportem towarów czy procedurami celnymi. Użycie niewłaściwych skrótów może prowadzić do błędnych założeń, że inne konwencje mają podobne cele, co TIR, co jest nieprawidłowe, ponieważ każda z tych konwencji dotyczy różnych aspektów transportu i ma odmienną funkcję w systemie logistycznym.
Pytanie 20

Przygotowanie towaru do transportu, sporządzenie wymaganej dokumentacji oraz ubezpieczenie przesyłki to zadania spedytora realizowane w ramach

A. czynności dodatkowych
B. czynności manipulacyjnych
C. spedycji właściwej
D. czynności przemieszczenia
Odpowiedzi takie jak czynności dodatkowe, czynności przemieszczenia czy czynności manipulacyjne odnoszą się do różnych aspektów procesu logistycznego, ale nie obejmują pełnego zakresu działań spedytora, które są kluczowe dla spedycji właściwej. Czynności dodatkowe mogą dotyczyć działań, które nie są bezpośrednio związane z transportem, takich jak magazynowanie czy inne usługi wspierające, ale nie obejmują one przygotowania przesyłki do transportu w sensie formalnym i prawnym. Czynności przemieszczenia odnoszą się raczej do samego transportu towaru z jednego miejsca do drugiego, co nie uwzględnia aspektów związanych z dokumentacją i ubezpieczeniem, które są kluczowe w spedycji. Z kolei czynności manipulacyjne skupiają się głównie na fizycznym załadunku i rozładunku towarów, co również nie obejmuje szerszego kontekstu przygotowania przesyłki do transportu. Typowym błędem myślowym przy wyborze tych odpowiedzi jest pomijanie znaczenia formalności i zabezpieczeń związanych z transportem, co prowadzi do niepełnego zrozumienia roli spedytora. W praktyce, zrozumienie i realizacja spedycji właściwej są niezbędne dla skutecznego zarządzania łańcuchem dostaw, dlatego kluczowe jest uwzględnienie wszystkich aspektów tego procesu.
Pytanie 21

W tabeli zebrano oferty firm przewozowych. Która z firm oferuje najkorzystniejszą stawkę za przewóz ładunku na odcinku 1 km?

Firma transportowaOdległość przewozowaOpłata ogólna za przewóz ładunku
A.850 km935 zł
B.600 km800 zł
C.400 km1 000 zł
D.1 200 km1 800 zł
A. C.
B. B.
C. A.
D. D.
Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia, co do metodologii oceny stawek przewozowych. Często błędnie przyjęta koncepcja polega na porównywaniu tylko absolutnych kosztów przewozu, bez odniesienia do odległości, co prowadzi do mylnych wniosków o korzystności ofert. Analizując oferty przewozowe, kluczowe jest zrozumienie, że stawki powinny być porównywane w kontekście jednostkowym, czyli w przeliczeniu na 1 km transportu. Pomijając te podstawowe zasady, można łatwo wybrać ofertę, która w rzeczywistości nie jest najbardziej korzystna. Innym typowym błędem jest skupienie się na atrakcyjności ceny bez uwzględnienia dodatkowych warunków, takich jak szybkość dostawy, bezpieczeństwo ładunku czy dostępność usług dodatkowych. Istotne jest także, aby pamiętać, że stawka za przewóz nie zawsze odzwierciedla jakość usług, co w rezultacie może prowadzić do zaniżenia wydajności operacyjnej. Dlatego kluczowym jest całościowe spojrzenie na oferty i dokonanie analizy nie tylko pod kątem ceny, ale również jakości i dostępności usług, co wpisuje się w dobre praktyki branżowe w logistyce i zarządzaniu transportem.
Pytanie 22

Jakie działanie na podstawie przedstawionego fragmentu przepisów, może podjąć zleceniodawca w przypadku wystąpienia przeszkód w wykonaniu umowy przewozu z winy przewoźnika?

Fragment Ustawy dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny

Art.782. Wysyłający powinien dać przewoźnikowi wszelkie dokumenty potrzebne ze względu na przepisy celne, podatkowe i administracyjne.

Art.783. Jeżeli rozpoczęcie lub dokonanie przewozu dozna czasowej przeszkody wskutek okoliczności dotyczącej przewoźnika, wysyłający może od umowy odstąpić, powinien jednak dać przewoźnikowi odpowiednie wynagrodzenie za dokonaną część przewozu w granicach tego, co na kosztach przewozu oszczędził. Nie wyłącza to roszczenia o naprawienie szkody, jeżeli przeszkoda była następstwem okoliczności, za które przewoźnik ponosi odpowiedzialność.

Art.784. Przewoźnik powinien zawiadomić niezwłocznie odbiorcę o nadejściu przesyłki do miejsca przeznaczenia.

A. Odstąpić od umowy płacąc wynagrodzenie za dokonaną część przewozu.
B. Żądać zwrotu całej zaliczki, którą wypłacił przewoźnikowi.
C. Odstąpić od umowy bez zapłaty wynagrodzenia i scedować prawo do dysponowania przesyłką na przewoźnika.
D. Nakazać dostarczenie przesyłki w czasie ustalonym w umowie.
Analizując niepoprawne podejścia, warto zauważyć, że pierwsza z propozycji, mówiąca o odstąpieniu od umowy bez zapłaty wynagrodzenia oraz scedowaniu prawa do dysponowania przesyłką na przewoźnika, jest sprzeczna z zasadami obowiązującymi w prawie cywilnym. Zleceniodawca nie ma prawa unikać zapłaty za zrealizowaną część usługi, co jest fundamentalnym elementem każdego kontraktu. Kolejna odpowiedź, sugerująca nakazanie przewoźnikowi dostarczenia przesyłki w ustalonym czasie, ignoruje fakt, że w przypadku wystąpienia przeszkód z winy przewoźnika, jego obowiązki mogą być unieważnione, a zleceniodawca nie ma podstaw do wydawania takich poleceń. Dodatkowo, żądanie zwrotu całej zaliczki od przewoźnika jest również niezgodne z przepisami prawa, gdyż przewoźnik mógł zrealizować część usługi, za którą ma prawo do wynagrodzenia. Takie myślenie prowadzi do typowych błędów interpretacyjnych, gdzie zleceniodawcy mogą sądzić, że mogą całkowicie uniknąć kosztów, co jest niezgodne z zasadami współpracy w branży transportowej. Właściwe podejście wymaga zrozumienia, że każda umowa przewozu opiera się na wzajemnych zobowiązaniach i respektowaniu praw obu stron.
Pytanie 23

Firma przeprowadziła transport dwoma pojazdami na łączną trasę 65 000 km. Ile litrów paliwa zakupiono na jeden samochód, jeśli średnie zużycie paliwa wynosi 25 l na 100 km, a każdy z pojazdów przejechał równą odległość?

A. 10 250 litrów
B. 8 125 litrów
C. 18 125 litrów
D. 6 625 litrów
Odpowiedź "8 125 litrów" jest jak najbardziej trafna. Można to policzyć w taki sposób: łączna odległość obu pojazdów wynosi 65 000 km, więc każdy przejechał 32 500 km. Średnie zużycie paliwa to 25 litrów na 100 km. Żeby dowiedzieć się, ile paliwa zużyje jeden samochód na tej trasie, trzeba to obliczyć. Robimy to tak: 25 litrów podzielić przez 100 km i pomnożyć przez 32 500 km. Po obliczeniach dostajemy x = (25 * 32 500) / 100, co daje 8 125 litrów. Takie wyliczenia są powszechnie stosowane w transporcie. Wiedza o tym, ile paliwa potrzeba, jest kluczowa, gdy planujemy budżet na transport, bo to pozwala na lepsze zarządzanie kosztami.
Pytanie 24

Rozszerzona koncepcja marketing mix (7P), obok produktu, ceny, dystrybucji i promocji, zawiera

A. koszt
B. komunikację
C. wygodę
D. ludzi
Rozszerzony marketing mix 7P wprowadza kilka dodatkowych elementów, które są kluczowe w kontekście efektywnego marketingu. Wśród odpowiedzi, które zostały podane, koszt i wygoda nie są samodzielnymi elementami koncepcji 7P. Koszt, mimo że jest istotnym czynnikiem wpływającym na decyzje zakupowe klientów, nie jest bezpośrednio uwzględniony w rozszerzonym marketing mix. W kontekście 7P, cena jest tym, co klienci płacą za produkt lub usługę, natomiast koszt odnosi się bardziej do wewnętrznych wydatków przedsiębiorstwa, co nie jest istotnym punktem w strategii marketingowej. Podobnie sprawa ma się z wygodą. Chociaż wygodny dostęp do produktów lub usług jest ważnym czynnikiem w doświadczeniach zakupowych, nie jest on formalnym elementem marketing mix. W tym kontekście, wygoda można by rozpatrywać w ramach dystrybucji, jednak nie stanowi odrębnej kategorii. Komunikacja, będąca kolejnym z podanych elementów, odnosi się do działań promocyjnych, ale nie jest uznawana za osobny komponent w ramach 7P. Warto zauważyć, że kluczowym błędem myślowym jest pomijanie roli ludzi w procesie tworzenia wartości, co prowadzi do zaniżenia ich znaczenia w strategii marketingowej. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że ludzie, jako element 7P, są nie tylko przedstawicielami firmy wobec klientów, ale także kluczowymi graczami w budowie relacji oraz długotrwałej wartości marki.
Pytanie 25

Ile co najmniej pojazdów drogowych o ładowności 24 tony powinno być użytych do przewiezienia 960 ton ładunku w okresie 20 dni, przy założeniu, że średni czas wykonania pojedynczej dostawy oraz powrotu wynosi 2 dni?

A. 2 pojazdy
B. 1 pojazd
C. 4 pojazdy
D. 3 pojazdy
Aby obliczyć, ile środków transportu o ładowności 24 ton jest potrzebnych do przewozu 960 ton ładunku w ciągu 20 dni, należy najpierw określić, ile ładunku można przewieźć jednym środkiem transportu w ciągu tego okresu. Czas realizacji jednej dostawy, który wynosi 2 dni, oznacza, że jeden środek transportu może wykonać 10 pełnych cykli (20 dni / 2 dni). Każdy z tych cykli pozwala na przewóz 24 ton ładunku, co w rezultacie daje 240 ton ładunku na jeden środek transportu (10 cykli * 24 tony). Aby zrealizować przewóz 960 ton, potrzebujemy czterech środków transportu, ponieważ 960 ton / 240 ton = 4. W praktyce, taka kalkulacja jest kluczowa w logistyce, gdzie efektywne planowanie transportu może znacznie obniżyć koszty operacyjne. Wiedza ta jest zgodna z dobrymi praktykami branżowymi, które kładą nacisk na optymalizację floty transportowej, zapewniając jednocześnie terminowość dostaw.
Pytanie 26

Który typ ubezpieczenia chroni przed stratami wynikającymi z przypadkowych zdarzeń dotyczących ilości i jakości towaru podczas jego załadunku, przeładunku, transportu oraz składowania?

A. NW
B. OC
C. Cargo
D. Casco
Ubezpieczenie Cargo jest specjalistycznym rodzajem polisy, która chroni ładunek w trakcie transportu oraz związanych z nim procesów logistycznych, takich jak załadunek, przeładunek i składowanie. Obejmuje ono straty powstałe w wyniku zdarzeń losowych, takich jak wypadki drogowe, kradzieże, uszkodzenia spowodowane warunkami atmosferycznymi czy inne nieprzewidziane sytuacje. Dzięki ubezpieczeniu Cargo, przedsiębiorcy mogą zabezpieczyć się przed finansowymi skutkami ewentualnych strat, co jest kluczowe w branży transportowej i logistycznej. Przykład praktyczny to firma zajmująca się importem towarów, która decyduje się na wykupienie polisy Cargo dla swoich przesyłek morskich. W przypadku uszkodzenia ładunku w trakcie transportu, ubezpieczenie wynagrodzi straty, co pozwala na minimalizację ryzyka finansowego. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, zaleca się analizowanie ryzyk związanych z konkretnymi rodzajami ładunków i wybieranie odpowiednich klauzul ubezpieczeniowych, aby zapewnić maksymalne bezpieczeństwo dla przewożonego towaru.
Pytanie 27

Spedytor stworzył zlecenie spedycyjne na transport towaru drogą lądową z Warszawy do Chemnitz. Dodatkowe informacje – dotyczące przedmiotu przewozu – powinny być zapisane w językach

A. polskim i czeskim
B. niemieckim i angielskim
C. polskim i niemieckim
D. angielskim i czeskim
Odpowiedź wskazująca na język polski i niemiecki jako odpowiednie do zamieszczenia informacji o towarze w zleceniu spedycyjnym jest poprawna z kilku powodów. Przede wszystkim, zlecenie to dotyczy transportu towaru z Warszawy, gdzie dominującym językiem jest polski, do Chemnitz w Niemczech, gdzie językiem urzędowym jest niemiecki. W praktyce, dokumentacja przewozowa powinna być przygotowana w językach, które są zrozumiałe zarówno dla nadawcy, jak i dla odbiorcy. Użycie obu tych języków zapewnia klarowność komunikacji, co jest kluczowe w transporcie międzynarodowym. Warto również zwrócić uwagę na przepisy prawa transportowego oraz regulacje celne, które często wymagają, aby dokumenty były sporządzone w języku oficjalnym kraju docelowego. Na przykład, w przypadku transportu do Niemiec, niemiecki jest wymagany, natomiast polski jest naturalnym wyborem dla polskiego nadawcy. Stosowanie odpowiednich języków w dokumentacji spedycyjnej jest zatem nie tylko standardem, ale także praktyką, która minimalizuje ryzyko błędów i nieporozumień.
Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Nadawca nie ponosi winy za straty wynikające z

A. niepoprawnego wypełnienia dokumentacji związanej z dostarczeniem przesyłki
B. niewłaściwego zapakowania przesyłki
C. wadliwego stanu przesyłki
D. nienależytego wykonania czynności przewozowych przez zleceniobiorcę
Odpowiedź wskazująca, że nadawca nie ponosi odpowiedzialności za nienależyte wykonanie czynności przewozowych przez zleceniobiorcę jest prawidłowa, ponieważ w praktyce dochodzi do sytuacji, w których odpowiedzialność za uszkodzenia lub straty przesyłki przechodzi na przewoźnika lub zleceniobiorcę. W myśl przepisów Kodeksu cywilnego oraz regulacji dotyczących przewozu towarów, zleceniobiorca odpowiada za właściwe wykonanie czynności związanych z transportem, co obejmuje odpowiednie zabezpieczenie przesyłki, jej transport oraz dostarczenie do odbiorcy. Przykładem może być sytuacja, w której to przewoźnik nie dopełnia obowiązków związanych z właściwym zabezpieczeniem ładunku, co skutkuje jego uszkodzeniem. W takich przypadkach to przewoźnik ponosi odpowiedzialność, a nadawca nie może być pociągnięty do odpowiedzialności za jego zaniedbania. Dobrą praktyką w branży jest również dokładne sprawdzanie umów przewozowych, które powinny precyzować zakres odpowiedzialności zleceniobiorcy oraz zasady dotyczące reklamacji i ewentualnych odszkodowań.
Pytanie 30

W dokumencie rejestracyjnym pojazdu zapisuje się jego

A. obsługę techniczną w serwisie samochodowym
B. badanie homologacyjne w stacji diagnostycznej
C. obsługę sezonową w serwisie napraw samochodów
D. badanie techniczne w stacji diagnostycznej
W dowodzie rejestracyjnym pojazdu zapisuje się badanie techniczne, które ma na celu upewnienie się, że auto spełnia normy bezpieczeństwa i ekologiczne. To badanie w stacji diagnostycznej jest obowiązkowe i powinno być robione regularnie, zazwyczaj co roku lub co dwa lata, w zależności od wieku samochodu. Podczas badania sprawdza się różne rzeczy, takie jak układ hamulcowy, oświetlenie, zawieszenie i emisję spalin. Jak nie przejdziesz badania, to nie możesz jeździć autem po drogach, co pokazuje, jak ważne to jest. Nie tylko trzeba to robić, bo tak mówią przepisy, ale też to przyczynia się do bezpieczeństwa na drodze. Dlatego każdy kierowca powinien być świadomy tego obowiązku. Regularne kontrole pojazdów pomagają zapobiegać awariom i wypadkom drogowym, co jest kluczowe.
Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Jak wiele warstw paletowych ładunków można umieścić w pojeździe 0, gdy wysokość skrzyni ładunkowej wynosi 2,3 m, wysokość palety to 0,1 m, a wysokość ładunku osiąga 0,5 m, zakładając ułożenie ładunku w dwóch warstwach na jednej palecie?

A. 1 warstwa
B. 2 warstwy
C. 4 warstwy
D. 3 warstwy
Odpowiedź 2 warstwy jest poprawna, ponieważ wysokość skrzyni ładunkowej wynosi 2,3 m, a każda warstwa paletowa zajmuje przestrzeń 0,6 m (0,1 m wysokość palety + 0,5 m wysokość ładunku). Dlatego, aby obliczyć maksymalną liczbę warstw, należy podzielić wysokość skrzyni ładunkowej przez wysokość wymaganej przestrzeni dla jednej warstwy: 2,3 m / 0,6 m = 3,83. Oznacza to, że można umieścić maksymalnie 3 całe warstwy, ale z uwagi na to, że ładunek w jednej warstwie sięga wysokości 0,5 m, a paleta dodatkowo 0,1 m, musimy załadować ładunki w sposób, który nie przekracza dostępnej wysokości. W praktyce oznacza to, że można załadować jedynie 2 warstwy ładunków na paletach, aby nie przekroczyć maksymalnej wysokości. W branży logistycznej, przestrzeganie zasad dotyczących maksymalnych wysokości ładunków jest kluczowe dla bezpieczeństwa transportu oraz zachowania integralności ładunków. Zgodnie z normami, zaleca się także zapewnienie odpowiedniej stabilności ładunków w transporcie.
Pytanie 33

Na rysunku przedstawiono realizację przewozów w modelu

Ilustracja do pytania
A. promienistym.
B. obwodowym.
C. sztafetowym.
D. wahadłowym.
Odpowiedź obwodowym jest prawidłowa, ponieważ w przedstawionym modelu przewozów pojazd porusza się po zamkniętej trasie, co jest charakterystyka modelu obwodowego. W takim systemie, pojazdy wykonują cykliczne kursy, co pozwala na optymalizację procesów logistycznych i zarządzania czasem. Przykładem zastosowania modelu obwodowego są regularne linie autobusowe w miastach, gdzie autobus kursuje w określonym rozkładzie między przystankami, wracając do punktu początkowego. Taki styl przewozu jest często stosowany w transporcie publicznym, gdzie efektywność operacyjna oraz oszczędność paliwa są kluczowe. Warto również zauważyć, że model obwodowy sprzyja lepszemu zarządzaniu zasobami, ponieważ pozwala na przewidywanie czasów przejazdu i obciążenia pojazdów, co może być zgodne z najlepszymi praktykami w branży transportowej.
Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Suwnica bramowa używana do przeładunku ładunku z kontenerowca na wagony działa z przeciętną prędkością 1 intermodalnej jednostki ładunkowej na minutę. Jak długo zajmie przeładunek 135 kontenerów 20’ oraz 45 kontenerów 40’, biorąc pod uwagę, że po 2 godzinach pracy suwnicy zaplanowana jest 15-minutowa przerwa?

A. 3 godziny 00 minut
B. 3 godziny 15 minut
C. 3 godziny 55 minut
D. 2 godziny 25 minut
W przypadku nieprawidłowych odpowiedzi, pojawiają się typowe błędy analityczne, które mogą wynikać z niepełnego uwzględnienia wszystkich zmiennych wpływających na czas przeładunku. Przykładowo, niektórzy mogą zakładać, że każdy kontener wymaga równoległego czasu przeładunku, co jest nieprawda, ponieważ kontenery 40’ są równoważne dwóm jednostkom ładunkowym, co podwaja czas ich przeładunku w porównaniu do kontenerów 20’. Kolejnym typowym błędem jest nieuwzględnienie przerw w pracy urządzenia, które są standardową praktyką w logistyce. Ignorowanie przestojów może prowadzić do nieadekwatnego oszacowania czasu potrzebnego na całkowite zakończenie operacji. Ważne jest, aby podczas analizy czasów przeładunku brać pod uwagę zarówno rzeczywisty czas pracy, jak i czasy przerw, ponieważ są one kluczowe dla skutecznego planowania logistycznego. Przy obliczeniach operacyjnych należy zawsze pamiętać o uwzględnieniu wszystkich czynników, takich jak różnice w typach ładunków, prędkości przeładunku oraz planowane przerwy. Umiejętność dokładnego prognozowania czasu przeładunku stanowi istotny element zarządzania łańcuchem dostaw oraz optymalizacji procesów transportowych.
Pytanie 36

W jakiej części zostały spełnione wymagania stawiane przewoźnikowi przez klienta, dotyczące możliwości śledzenia ładunku i czasu dostawy?

0 oznacza wymagania niespełnione, 1 oznacza wymagania spełnione



możliwość śledzenia przewozuczas dostawy
poniedziałek01
wtorek11
środa00
czwartek10
piątek01
A. Możliwość śledzenia przewozu - 65%, czas dostawy - 40%
B. Możliwość śledzenia przewozu - 50%, czas dostawy - 75%
C. Możliwość śledzenia przewozu - 40%, czas dostawy - 60%
D. Możliwość śledzenia przewozu - 45%, czas dostawy - 80%
Analizując odpowiedzi, które nie wskazują na możliwość śledzenia przewozu na poziomie 40% oraz czasu dostawy na poziomie 60%, można zauważyć kilka typowych błędów myślowych. W przypadku pierwszej odpowiedzi, 65% śledzenia i 40% czasu dostawy sugeruje, że przewoźnik sprawnie zarządzał informacjami o przesyłkach, co nie jest zgodne z rzeczywistością przedstawionych danych. Prowadzi to do nieprawidłowych wniosków, ponieważ wysoka wartość śledzenia powinna być skorelowana z odpowiednio wysokim czasem dostawy, co w tym przypadku nie miało miejsca. Druga odpowiedź, z 45% śledzenia i 80% czasu dostawy, również nie spełnia wymogów, gdyż wysoka skuteczność w jednym obszarze nie może kompensować niskiej efektywności w drugim. Trzecia opcja, z 50% śledzenia i 75% czasu dostawy, również nie jest zgodna, ponieważ wyniki w obu obszarach są zbyt zbliżone do średnich wartości, co nie świadczy o solidnej procedurze operacyjnej. W każdej z tych przypadków brakuje zrozumienia, że oba elementy są kluczowe i wzajemnie się uzupełniają w ocenie wydajności przewoźnika. Dlatego istotne jest, aby w przyszłości dokładniej analizować dane i unikać wyciągania pochopnych wniosków.
Pytanie 37

Do narzędzi marketingowych stosowanych w transporcie w celu promowania marki usług oraz jej producenta zaliczamy:

A. emblemat firmy, atrakcyjni kierowcy, różne modele samochodów
B. różnorodna kolorystyka, zróżnicowany tabor, lokalizacja przedsiębiorstwa w centrum miasta
C. niejasny komunikat reklamowy, kierowcy, lokalizacja firmy z dala od centrum miasta
D. nazwa przedsiębiorstwa, emblemat, charakterystyczna kolorystyka, efektowna reklama
Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć pewne błędne założenia dotyczące skutecznych instrumentów marketingowych w transporcie. Niejednorodna kolorystyka, zróżnicowany tabor oraz lokalizacja firmy w centrum miasta mogą wydawać się atrakcyjne, jednak są one mało skuteczne w kontekście budowania jednolitego wizerunku marki. Niejednorodna kolorystyka wprowadza chaos wizualny, co może skutkować brakiem rozpoznawalności, podczas gdy zróżnicowany tabor, zamiast przyciągać klientów, może wprowadzać wątpliwości co do spójności oferty. Lokalne umiejscowienie firmy ma znaczenie, lecz bardziej istotne jest, aby ukierunkować się na dostępność usług oraz jakość obsługi, a nie tylko na lokalizację. W przypadku wykorzystania przystojnych kierowców jako instrumentu marketingowego, warto zauważyć, że jest to zbyt powierzchowne podejście, które nie przekłada się na długoterminową lojalność klientów. Klienci są bardziej zainteresowani profesjonalizmem, bezpieczeństwem oraz jakością świadczonych usług niż wyglądem personelu. Ponadto, niejasny przekaz reklamowy oraz usytuowanie firmy z dala od centrum miasta są elementami, które wprost zniechęcają do korzystania z usług, gdyż obniżają zaufanie do marki. Kluczowe jest zrozumienie, że efektywna strategia marketingowa musi opierać się na jasnych, spójnych komunikatach oraz dostosowanych do potrzeb rynku działaniach promocyjnych.
Pytanie 38

Kiedy w zleceniu spedycyjnym znajdzie się zapis "JustIn Time", towar powinien być dostarczony

A. we właściwe miejsce
B. dokładnie na czas
C. określonym rodzajem pojazdu
D. po wcześniej ustalonej cenie
Odpowiedź 'dokładnie na czas' jest poprawna, ponieważ termin 'Just In Time' (JIT) odnosi się do strategii zarządzania zapasami i produkcją, której celem jest minimalizacja czasu przechowywania towarów. JIT zakłada, że towary są dostarczane dokładnie w momencie, gdy są potrzebne w procesie produkcyjnym lub dystrybucji, co pozwala na redukcję kosztów związanych z magazynowaniem. Przykładem praktycznym jest zastosowanie JIT w branży motoryzacyjnej, gdzie dostawcy części dostarczają komponenty na linii produkcyjnej na chwilę przed ich użyciem. Takie podejście zwiększa efektywność operacyjną, pozwala na lepsze zarządzanie kapitałem i redukuje ryzyko przestarzałych zapasów. Dobre praktyki w implementacji JIT obejmują ścisłą współpracę z dostawcami, regularne monitorowanie procesów oraz ustalanie precyzyjnych harmonogramów dostaw, co jest kluczowe dla sukcesu tego modelu.
Pytanie 39

Jaką maksymalną odległość pokona kierowca w standardowym czasie jazdy między codziennymi przerwami, jeśli średnia prędkość samochodu wynosi 80 km/godz?

A. 880 km
B. 720 km
C. 800 km
D. 700 km
Poprawna odpowiedź to 720 km, co wynika z obliczeń opartych na standardowych zasadach dotyczących czasu jazdy i odpoczynku kierowcy. Zakładając, że kierowca jedzie z średnią prędkością 80 km/h, a maksymalny czas jazdy bez odpoczynku wynosi 9 godzin dziennie (zgodnie z przepisami drogowymi w wielu krajach, w tym w Unii Europejskiej), można łatwo obliczyć, że pokonany dystans wyniesie 720 km. Aby to obliczyć, wystarczy pomnożyć prędkość (80 km/h) przez czas jazdy (9 godzin): 80 km/h x 9 h = 720 km. Taka wiedza jest niezbędna dla kierowców zawodowych, którzy muszą zarządzać swoim czasem i dystansem, aby przestrzegać przepisów dotyczących czasu pracy i odpoczynku. Przykładem może być planowanie trasy przez kierowców ciężarówek, którzy muszą uwzględniać maksymalne odległości do przejechania w ciągu dnia, aby uniknąć kar związanych z przekroczeniem dozwolonych limitów czasu jazdy.
Pytanie 40

Określ minimalną liczbę pojazdów drogowych, potrzebnych do transportu 5 kontenerów 40′ oraz 4 kontenerów 20′.

A. 7 naczep o ładowności 2 TEU
B. 2 samochody ciężarowe o ładowności 1 TEU oraz 3 naczepy o ładowności 2 TEU
C. 9 samochodów ciężarowych o ładowności 1 TEU
D. 4 samochody ciężarowe o ładowności 1 TEU i 4 naczepy o ładowności 2 TEU
Poprawna odpowiedź to 7 naczep o ładowności 2 TEU, ponieważ każde naczepa o tej ładowności jest w stanie pomieścić dwa kontenery typu TEU. W przypadku, gdy mamy do przewozu 5 kontenerów 40′, które odpowiadają 10 TEU (1 kontener 40′ to równowartość 2 TEU), oraz 4 kontenery 20′, które odpowiadają 4 TEU (1 kontener 20′ to 1 TEU), łączna liczba TEU do przewozu to 14 TEU. Zastosowanie 7 naczep o ładowności 2 TEU pozwala na efektywne załadunek wszystkich kontenerów, ponieważ 7 naczep pomieści 14 TEU. W praktyce, organizacja transportu drogowego powinna zawsze uwzględniać maksymalne wykorzystanie przestrzeni ładunkowej i ograniczenia wagowe pojazdów zgodne z przepisami ruchu drogowego. Tego typu rozwiązania są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają optymalizację ładunku w celu zwiększenia efektywności transportu i zmniejszenia kosztów operacyjnych.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej