Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Opiekun w domu pomocy społecznej
Kwalifikacja: SPO.03 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie podopiecznej
Data rozpoczęcia: 1 listopada 2025 21:14
Data zakończenia: 1 listopada 2025 21:26

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W trakcie dbania o pośladki pacjenta, u którego istnieje ryzyko wystąpienia odleżyn, powinno się zastosować

A. Sodę

B. Coloplast

C. Sudocrem

D. Altacet

Sudocrem to preparat zawierający tlenek cynku, który jest szeroko stosowany w pielęgnacji skóry, zwłaszcza w profilaktyce i leczeniu odleżyn. Jego właściwości wysuszające, przeciwzapalne oraz łagodzące sprawiają, że jest idealnym środkiem do stosowania na wrażliwe obszary ciała, takie jak pośladki. W przypadku pacjentów z ryzykiem rozwoju odleżyn istotne jest, aby regularnie stosować preparaty, które tworzą barierę ochronną i zapobiegają podrażnieniom. Sudocrem skutecznie ochrania skórę przed działaniem wilgoci, co jest kluczowe, zwłaszcza u osób z ograniczoną mobilnością. Stosowanie go na czystą i osuszoną skórę przynosi ulgę oraz zmniejsza ryzyko powstawania ran. Ponadto, stosowanie tego preparatu jest zgodne z zaleceniami organizacji zdrowotnych, które podkreślają znaczenie profilaktyki w opiece nad pacjentami zagrożonymi odleżynami.

Pytanie 2

W opiece nad osobą w ostatnim etapie choroby, opiekun powinien przede wszystkim

A. realizować zalecane opatrunki i dbać o odleżyny

B. prowadzić rozmowy z podopiecznym oraz jego bliskimi

C. pozostać spokojnym i spełniać potrzeby podopiecznego

D. podawać leki przeciwbólowe oraz przeprowadzać wskazane zabiegi

Zachowanie spokoju i zaspokajanie potrzeb podopiecznego w terminalnej fazie choroby jest kluczowym elementem opieki paliatywnej. W tej delikatnej sytuacji, opiekun powinien dążyć do stworzenia atmosfery bezpieczeństwa i komfortu, co jest niezwykle istotne dla dobrostanu pacjenta. Rozpoznawanie i odpowiednie reagowanie na potrzeby emocjonalne, fizyczne oraz duchowe podopiecznego jest fundamentem skutecznej opieki. Przykłady to rozmawianie z pacjentem, oferowanie mu wsparcia psychicznego oraz dostosowywanie otoczenia, aby było jak najbardziej przyjazne. W praktyce, opiekun powinien być w stanie identyfikować sygnały niewerbalne, które mogą wskazywać na dyskomfort lub niepokój pacjenta, a także regularnie sprawdzać jego samopoczucie. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), opieka paliatywna skupia się na poprawie jakości życia chorego oraz jego rodziny, a zachowanie spokoju jest kluczowym czynnikiem w tym procesie, wpływającym na redukcję lęku i stresu u podopiecznego.

Pytanie 3

W celu wspierania samodzielności życiowej młodej osoby z niepełnosprawnością, która planuje w przyszłości mieszkać samodzielnie w swoim lokalu, należy przede wszystkim zorganizować

A. zajęcia kulinarne

B. naukę tańca

C. ćwiczenia ruchowe

D. zajęcia plastyczne

Wybór odpowiedzi związanych z nauką tańca, ćwiczeniami ruchowymi czy zajęciami plastycznymi wskazuje na pewne nieporozumienie w kontekście kluczowych umiejętności potrzebnych do samodzielnego życia. Nauka tańca, choć korzystna dla rozwoju fizycznego i emocjonalnego, nie dostarcza praktycznych umiejętności związanych z codziennym funkcjonowaniem w gospodarstwie domowym. Podobnie, ćwiczenia ruchowe, chociaż są istotne dla ogólnej kondycji fizycznej, nie koncentrują się na zadaniach związanych z przygotowaniem posiłków czy zarządzaniem domem. Zajęcia plastyczne z kolei rozwijają kreatywność, ale nie przyczyniają się do nauki umiejętności praktycznych, które są niezbędne do samodzielnego życia. Wyborom tym brakuje zrozumienia, że umiejętności takie jak gotowanie są fundamentem samodzielności, a inne formy aktywności, mimo że cenne, powinny być traktowane jako uzupełnienie, a nie kluczowy element procesu edukacji. Właściwe podejście do wspierania osób z niepełnosprawnościami wymaga zatem skupienia się na praktycznych aspektach życia codziennego, co można osiągnąć poprzez zorganizowanie odpowiednich zajęć kulinarnych, które zaspokoją ich potrzeby i przyczynią się do rozwoju niezależności.

Pytanie 4

Do kogo powinien się zwrócić opiekun, aby uzyskać fachowe porady dotyczące wyboru ćwiczeń wspomagających rehabilitację fizyczną podopiecznego po udarze mózgu?

A. Do fizjoterapeuty

B. Do pielęgniarki

C. Do logopedy

D. Do ratownika medycznego

Fizjoterapeuta jest specjalistą, który posiada wiedzę i umiejętności niezbędne do oceny stanu zdrowia pacjentów oraz doboru odpowiednich ćwiczeń w celu poprawy funkcji ruchowych, szczególnie u osób po udarze mózgu. Udar mózgu często prowadzi do osłabienia siły mięśniowej, zaburzeń równowagi oraz trudności w wykonywaniu codziennych aktywności. Fizjoterapeuci, w oparciu o indywidualne potrzeby pacjenta, tworzą plan rehabilitacji, który może obejmować ćwiczenia wzmacniające, koordynacyjne i równoważne. Przykładem może być stosowanie technik takich jak PNF (proprioceptywne neuromięśniowe fascylacje) czy metoda Bobath, które są uznawane za standardy w rehabilitacji neurologicznej. Dzięki współpracy z fizjoterapeutą, pacjent ma szansę na optymalizację swoich funkcji ruchowych, co prowadzi do poprawy jakości życia, niezależności i lepszej wydolności fizycznej. Fizjoterapia odgrywa kluczową rolę w powrocie do zdrowia, a wiedza i doświadczenie fizjoterapeuty są nieocenione na każdym etapie tego procesu.

Pytanie 5

Uczestnik odbył przejażdżkę rowerową na dystansie 7 kilometrów. Po zakończeniu tej wycieczki opiekun zobowiązany jest do pomiaru ciśnienia tętniczego krwi podopiecznego najwcześniej po

A. 1 godzinie

B. 45 minutach

C. 30 minutach

D. 2 godzinach

Wybór odpowiedzi sugerującej dłuższy czas, na przykład 45 minut, 1 godzinę lub 2 godziny, wynika z nieporozumienia dotyczącego wpływu wysiłku fizycznego na ciśnienie tętnicze oraz czasu potrzebnego do jego stabilizacji. Osoby nieznające zasad pomiaru ciśnienia mogą sądzić, że dłuższy czas odpoczynku jest korzystny, jednak w rzeczywistości zbyt długie oczekiwanie może prowadzić do uzyskania nieaktualnych danych. Ciśnienie krwi naturalnie obniża się po zakończeniu wysiłku, dlatego zbyt długi czas oczekiwania może zniekształcić realny obraz sytuacji zdrowotnej podopiecznego. Dodatkowo, wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że ciśnienie tętnicze jest dynamicznym parametrem, który zmienia się pod wpływem aktywności fizycznej, a kluczowe jest uchwycenie jego wartości w czasie, gdy organizm wykazuje oznaki stabilizacji. Standardy pomiaru ciśnienia krwi, w tym zalecenia dotyczące czasu odpoczynku, są istotne dla zapewnienia dokładności i rzetelności wyników. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla utrzymania zdrowia oraz dla skutecznego monitorowania stanu zdrowia osób aktywnych fizycznie. W praktyce, opiekunowie powinni być świadomi, że niewłaściwy czas pomiaru ciśnienia może prowadzić do niepotrzebnych niepokoju lub błędnych decyzji zdrowotnych.

Pytanie 6

Z uwagi na poważną otyłość, grupa kobiet przebywających w domu pomocy społecznej napotyka trudności w realizacji podstawowych działań samoobsługowych. Najbardziej odpowiednim działaniem w zakresie poprawy ich kondycji psychofizycznej będzie udział mieszkanek

A. w kinezyterapii

B. w treningu technicznym

C. w treningu budżetowym

D. w elektroterapii

Kinezyterapia, jako forma terapii ruchowej, odgrywa kluczową rolę w usprawnianiu osób z ograniczeniami funkcjonalnymi wynikającymi z otyłości. Uczestnictwo mieszkanek domu pomocy społecznej w kinezyterapii pozwala na prowadzenie zindywidualizowanych programów ćwiczeń, które są dostosowane do ich możliwości fizycznych oraz potrzeb zdrowotnych. Tego rodzaju terapia ma na celu poprawę siły mięśniowej, elastyczności, koordynacji oraz ogólnej kondycji fizycznej. Przykłady ćwiczeń mogą obejmować zarówno ćwiczenia w wodzie, które odciążają stawy, jak i programy rehabilitacyjne prowadzone na specjalistycznym sprzęcie. Kinezyterapia jest uznaną metodą w rehabilitacji osób z otyłością, co potwierdzają liczne badania naukowe, które wskazują na jej skuteczność w poprawie jakości życia oraz samodzielności pacjentów. Ponadto, zgodnie z wytycznymi Światowej Organziacji Zdrowia (WHO) oraz krajowych standardów rehabilitacji, regularna aktywność fizyczna jest niezbędna dla poprawy zdrowia ogólnego i zapobiegania powikłaniom zdrowotnym związanym z otyłością.

Pytanie 7

Pomieszczenia w domach pomocy społecznej powinny być sprzątane w razie potrzeby, jednak nie rzadziej niż

A. 1 raz dziennie

B. co drugi dzień

C. 1 raz w tygodniu

D. 2 razy dziennie

Pomieszczenia mieszkalne w domach pomocy społecznej muszą spełniać określone normy higieniczne, które są kluczowe dla zapewnienia zdrowia i komfortu ich mieszkańców. Utrzymanie czystości w tych miejscach jest nie tylko kwestią estetyki, ale przede wszystkim zdrowia publicznego, zwłaszcza w kontekście osób starszych lub z ograniczeniami zdrowotnymi. Zgodnie z obowiązującymi standardami, sprzątanie powinno odbywać się co najmniej raz dziennie, aby zminimalizować ryzyko rozprzestrzeniania się bakterii i wirusów, które mogą być szczególnie niebezpieczne dla osób o obniżonej odporności. Regularne sprzątanie pozwala również na bieżące monitorowanie stanu pomieszczeń, co z kolei wspiera szybkie reakcje na potencjalne problemy, takie jak pleśń czy insekty. Przykładem dobrych praktyk może być codzienne odkurzanie oraz dezynfekcja powierzchni, które są narażone na większy kontakt, jak blaty stołów czy klamki. W efekcie, dbałość o codzienną higienę wpływa na ogólne samopoczucie mieszkańców oraz ich zdrowie fizyczne i psychiczne.

Pytanie 8

Skala Wechslera jest wykorzystywana do pomiaru

A. stopnia czujności

B. rodzaju temperamentu

C. stanu świadomości

D. poziomu inteligencji

Pojęcia związane z typem temperamentu, stopniem przytomności oraz stanem świadomości, choć mogą wydawać się bliskie analizy psychologicznej, są zasadniczo różne od tego, co ocenia Skala Wechslera. Typ temperamentu odnosi się do wrodzonych cech osobowości, które kształtują sposób reagowania jednostki na różne sytuacje życiowe, a nie bezpośrednio do zdolności intelektualnych. Z tego powodu, mylenie tych dwóch obszarów prowadzi do nieporozumień w ocenie zachowań i potencjału jednostki. Podobnie, stopień przytomności i stan świadomości to pojęcia odnoszące się głównie do neurologii i medycyny, a nie do psychometrii. Przytomność odnosi się do zdolności jednostki do reagowania na bodźce zewnętrzne, zaś stan świadomości wskazuje na poziom percepcji i rozumienia otaczającej rzeczywistości. Te kategorie są fundamentalnie różne od inteligencji, której pomiar opiera się na osiągnięciach w zakresie rozwiązywania problemów i myślenia abstrakcyjnego. W praktyce prowadzi to do typowych błędów myślowych, gdzie użytkownicy mogą nie rozumieć, że inteligencja i inne aspekty psychologiczne są mierzonymi, ale odrębnymi konstrukcjami, wymagającymi właściwych narzędzi oceny, takich jak Skala Wechslera w kontekście inteligencji.

Pytanie 9

Podopieczny otrzymał w ocenie na podstawie skali Barthel 50 punktów. Jak powinien ocenić opiekun stan podopiecznego?

A. bardzo lekki

B. lekki

C. średnio ciężki

D. bardzo ciężki

Odpowiedź "średnio ciężki" jest jak najbardziej w porządku. W skali Barthel, 50 punktów oznacza, że pacjent ma umiarkowane ograniczenia w codziennych sprawach. Ta skala pomoże zrozumieć, jak pacjent radzi sobie z podstawowymi czynnościami, takimi jak jedzenie, mycie się, czy poruszanie. Tak więc, jak ktoś zdobył 50 punktów, to znaczy, że potrzebuje trochę pomocy, ale nie jest to najcięższa sytuacja, jaką można sobie wyobrazić. Opiekunowie powinni korzystać z tej skali, żeby lepiej dostosować wsparcie do potrzeb konkretnej osoby, co ma naprawdę duże znaczenie w opiece. Wiedząc, jak różne poziomy niepełnosprawności wpływają na życie pacjenta, możemy też lepiej planować rehabilitację, a nawet dostosować dom do wymagań pacjenta, co na pewno poprawia komfort życia i większą niezależność.

Pytanie 10

Osoba korzystająca z protezy zębowej nie jest w stanie samodzielnie jej wyczyścić. Osoba opiekująca się nią powinna dbać o czystość protezy podopiecznej

A. po każdym posiłku

B. po kolacji

C. przed śniadaniem

D. po obiedzie

Odpowiedzi, które sugerują czyszczenie protezy jedynie po obiedzie, kolacji czy przed śniadaniem, są niewłaściwe, ponieważ nie uwzględniają kluczowego aspektu codziennej higieny jamy ustnej. Protezy zębowe, podobnie jak naturalne zęby, wymagają regularnej pielęgnacji, ponieważ pozostają narażone na działanie resztek pokarmowych, bakterii oraz osadów, które mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Oczyszczanie protezy wyłącznie w wyznaczonych porach, takich jak po obiedzie czy kolacji, stwarza ryzyko, że resztki pokarmowe będą pozostawały na protezie przez dłuższy czas, co z kolei może prowadzić do podrażnień i infekcji w jamie ustnej. Praktyka ta jest sprzeczna z zaleceniami stomatologów, którzy podkreślają znaczenie czyszczenia protezy po każdym posiłku, co pozwala na bieżąco eliminować zanieczyszczenia. Dodatkowo, takie podejście do higieny jamy ustnej może wpływać na ogólne zdrowie pacjenta, w tym na ryzyko wystąpienia chorób układu pokarmowego, które mogą być związane z niewłaściwie dbaną higieną. Dlatego istotne jest, aby osoby sprawujące opiekę nad pacjentami z protezami zębowymi stosowały się do zasad regularnego czyszczenia, co jest nie tylko praktyką higieniczną, ale również kluczowym elementem dbania o zdrowie i komfort podopiecznych.

Pytanie 11

Jakie czynności powinny być priorytetowe w planie opieki dla pacjenta z prawostronnym niedowładem połowiczym oraz afazją motoryczną po udarze mózgu o charakterze niedokrwiennym?

A. Talasoterapia oraz ćwiczenia oddechowe

B. Zajęcia rehabilitacyjne oraz ćwiczenia logopedyczne

C. Wsparcie w czynnościach higienicznych oraz ergoterapia

D. Ćwiczenia gimnastyczne oraz podawanie leków

Zajęcia rehabilitacyjne oraz ćwiczenia logopedyczne są kluczowymi elementami w planie opieki dla osób z niedowładem połowiczym prawostronnym oraz afazją motoryczną po udarze mózgu. Rehabilitacja ma na celu przywrócenie sprawności motorycznej i poprawę jakości życia pacjenta. W praktyce może to obejmować terapię zajęciową, w której pacjent angażuje się w codzienne czynności, co jest niezbędne do aktywnego uczestnictwa w życiu. Ćwiczenia logopedyczne są równie ważne, ponieważ afazja motoryczna wpływa na zdolność do mówienia i komunikacji. Terapeuci mowy wykorzystują różne techniki, aby pomóc pacjentom rozwijać umiejętności językowe, w tym ćwiczenia artykulacyjne oraz trening komunikacyjny. Przykładem skutecznych działań może być wspólne czytanie książek lub odgrywanie scenek, co sprzyja rozwijaniu umiejętności językowych. Współpraca z zespołem terapeutycznym, w tym neurologiem, terapeutą zajęciowym i logopedą, jest niezbędna dla właściwego dostosowania programu rehabilitacji i uzyskania optymalnych efektów.

Pytanie 12

Jakie formy przymusu bezpośredniego są dozwolone w placówkach opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi?

A. Unieruchomienie, zakaz wysyłania korespondencji przez 2 tygodnie

B. Podanie leku bez zgody podopiecznego, przeniesienie do innej instytucji

C. Podanie leku bez zgody podopiecznego, unieruchomienie

D. Izolacja, zakaz przyjmowania gości przez 2 tygodnie

Odpowiedź 'podanie leku bez zgody podopiecznego, unieruchomienie' jest poprawna, ponieważ w sytuacjach kryzysowych, gdy zdrowie psychiczne podopiecznego może być zagrożone, personel domów pomocy społecznej ma prawo stosować środki przymusu bezpośredniego. Izolacja i unieruchomienie są zgodne z ustawą o ochronie zdrowia psychicznego oraz regulacjami dotyczącymi stosowania leków psychotropowych. W praktyce, unieruchomienie jest często stosowane w celu zapewnienia bezpieczeństwa zarówno podopiecznego, jak i innych osób w placówce. Przykładem może być sytuacja, w której osoba z zaburzeniami psychicznymi staje się agresywna - unieruchomienie może pomóc w opanowaniu sytuacji. Podanie leku bez zgody jest również akceptowalne, jeśli pacjent znajduje się w stanie, który uniemożliwia mu wyrażenie zgody, a leki te są niezbędne do stabilizacji jego stanu zdrowia. Ważne jest, aby te działania były dokumentowane oraz aby personel postępował zgodnie z procedurami, aby zapewnić przejrzystość i bezpieczeństwo.

Pytanie 13

Aby zapobiec zastoju krwi i powstawaniu zakrzepów w żyłach głębokich nóg 80-letniego pacjenta, który jest długotrwale unieruchomiony w łóżku, opiekun powinien

A. ustawiać kończyny dolne 30-40º powyżej poziomu tułowia

B. umieszczać pod kolanami wałek z koca

C. podkładać pod kolana kliny

D. ustawiać kończyny dolne 50-60º powyżej poziomu tułowia

Podkładając koc pod kolana pacjenta, nie robisz najlepszego kroku, jeśli chodzi o zapobieganie zastojowi krwi i zakrzepicy. Taka pozycja może spowodować, że nogi będą źle ułożone i krew nie będzie mogła swobodnie przepływać. Może to też powodować napięcie w mięśniach i stawach, co z kolei prowadzi do bólu i dyskomfortu. Poza tym, ustawienie nóg pod kątem 50-60 stopni w górę, mimo że brzmi dobrze, w praktyce może nadmiernie obciążać dolne partie ciała, co nie pomaga w poprawie krążenia. Używanie klinów pod kolana też nie jest najlepszym pomysłem, bo to może powodować zgięcie nóg, co nie sprzyja przepływowi krwi. Wiele osób myśli, że jak się podniesie nogi, to krążenie się poprawi. Ale to nie do końca tak działa. Bezpieczne ułożenie nóg wymaga zrozumienia, jak działa krążenie i dostosowania do potrzeb pacjenta, co powinno być najważniejsze w każdej sytuacji medycznej.

Pytanie 14

Do jakiego specjalisty powinien zgłosić się opiekun, aby uzyskać porady dotyczące pracy z podopiecznym niesłyszącym?

A. Surdopedagoga

B. Andragoga

C. Tyflopedagoga

D. Oligofrenopedagoga

Wybór specjalistów spośród oligofrenopedagoga, tyflopedagoga oraz andragoga w kontekście opieki nad osobą niesłyszącą może prowadzić do nieporozumień. Oligofrenopedagog zajmuje się osobami z niepełnosprawnością intelektualną, co oznacza, że jego wiedza i umiejętności koncentrują się na wsparciu dzieci i dorosłych z różnymi rodzajami upośledzenia umysłowego. Chociaż może on posiadać pewne umiejętności w pracy z osobami z ograniczeniami, to nie jest ekspertem w zakresie komunikacji, co jest kluczowe w przypadku osób niesłyszących. Tyflopedagog natomiast specjalizuje się w pracy z osobami niewidomymi i niedowidzącymi, co również nie ma związku z problemami słuchu. Ta dziedzina koncentruje się na dostosowywaniu metod edukacyjnych do potrzeb wzrokowych, a w przypadku osób niesłyszących może być bezużyteczna. Andragoga, który zajmuje się edukacją dorosłych, również nie ma odpowiednich kompetencji w zakresie pracy z osobami niesłyszącymi, ponieważ jego podejście skupia się na metodach edukacji i rozwoju umiejętności w kontekście osób dorosłych, a nie na specyficznych potrzebach osób z problemami auditorycznymi. Wybór niewłaściwego specjalisty do wsparcia osób niesłyszących może prowadzić do frustracji, braku postępów oraz problemów w komunikacji, co negatywnie wpływa na rozwój osobisty i społeczny podopiecznych.

Pytanie 15

Najważniejszym zagadnieniem dla osoby cierpiącej na chorobę Parkinsona jest ograniczona sprawność w aspekcie

A. widzenia

B. zapamiętywania

C. liczenia

D. wykonywania działań w zakresie samoopieki

Choroba Parkinsona jest neurodegeneracyjnym schorzeniem, które w znaczący sposób wpływa na zdolności motoryczne pacjenta. Ograniczona sprawność w zakresie wykonywania czynności w zakresie samoopieki jest kluczowym problemem, ponieważ pacjenci doświadczają trudności w wykonywaniu podstawowych codziennych zadań, takich jak ubieranie się, jedzenie czy higiena osobista. Zmiany w układzie nerwowym prowadzą do osłabienia koordynacji ruchowej, co skutkuje spowolnieniem ruchów oraz drżeniem. Przykładem może być sytuacja, w której osoba z Parkinsonem nie jest w stanie samodzielnie zapiąć guzika lub umyć rąk z powodu sztywności mięśni. Standardy opieki nad pacjentami z chorobą Parkinsona sugerują wprowadzenie terapii zajęciowej oraz wsparcia w samoopiece, co może poprawić jakość życia tych osób. Edukacja rodzin i opiekunów na temat strategii wspierania pacjentów w codziennych czynnościach jest istotnym elementem procesu rehabilitacji.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Po zdjęciu czepca przeciwwszawiczego opiekun powinien

A. wykonać płukanie włosów wodą z octem

B. natrzeć skórę głowy wazeliną kosmetyczną

C. wykonać płukanie włosów naparem z rumianku

D. natrzeć skórę głowy oliwą kosmetyczną

Fajnie, że wybrałeś płukanie włosów wodą z octem. To rzeczywiście dobry wybór, bo ocet, zwłaszcza jabłkowy, ma super właściwości antyseptyczne i dezynfekujące. Pomaga w walce z przetłuszczającą się skórą głowy i likwiduje nieprzyjemne zapachy. Pamiętaj, że po zdjęciu czepca przeciwwszawiczego warto zadbać o skórę głowy, żeby uniknąć podrażnień. Płukanie octem pomoże Ci pozbyć się resztek chemikaliów z leczenia wszawicy i przywróci odpowiednie pH. Wystarczy wymieszać jedną część octu z dwiema częściami wody, a potem delikatnie wmasować to w skórę. Dzięki temu Twoje włosy odżyją i będą rosły zdrowiej. Po prostu super metoda w pielęgnacji włosów!

Pytanie 18

Aby zwiększyć aktywność osoby z chorobą Alzheimera, opiekun powinien regularnie organizować trening

A. rozwiązywania konfliktów

B. asertywności

C. orientacji w rzeczywistości

D. techniczny

Wybór odpowiedzi dotyczącej treningu orientacji w rzeczywistości jako metody wspierania osób z chorobą Alzheimera jest jak najbardziej uzasadniony. Orientacja w rzeczywistości jest kluczowym elementem rehabilitacji, która pomaga podopiecznym w lepszym rozumieniu otaczającego ich świata. Trening ten może obejmować różnorodne ćwiczenia, takie jak identyfikacja miejsc, osób, a także przypominanie sobie bieżących wydarzeń. Celem jest nie tylko poprawa pamięci, ale również zwiększenie pewności siebie i samodzielności pacjentów. Przykłady praktycznych działań obejmują organizowanie spacerów w znanych lokalizacjach, używanie wizualnych pomocy, takich jak zdjęcia czy mapy, a także angażowanie podopiecznych w rozmowy o ich codziennym życiu, co pozwala na przypomnienie sobie i ugruntowanie ważnych informacji. Takie podejście ma na celu również zwiększenie ich zdolności do radzenia sobie w codziennych sytuacjach, co jest zgodne z zaleceniami standardów opieki geriatrycznej i neuropsychologicznej. Regularne uczestnictwo w treningach orientacji w rzeczywistości może prowadzić do znaczącej poprawy jakości życia osób z demencją oraz ich relacji z otoczeniem.

Pytanie 19

Podczas mycia rąk podopiecznej w sposób higieniczny, jakie powinno być czas mycia po ich namydleniu?

A. 80 - 90 sekund

B. 30 - 60 sekund

C. 5 - 10 sekund

D. 10 - 20 sekund

Czas mycia rąk, który wynosi 5 - 10 sekund, jest zdecydowanie zbyt krótki, aby skutecznie usunąć wszelkie zanieczyszczenia i patogeny. W ciągu takich kilku sekund można jedynie wstępnie zmyć brud, nie osiągając jednak pełnej efektywności w eliminacji bakterii i wirusów. Ponadto, odpowiedzi sugerujące 10 - 20 sekund również są niewystarczające, ponieważ nie zapewniają wystarczającej ilości czasu na dokładne pokrycie całej powierzchni rąk mydłem i wykonanie niezbędnych ruchów, by skutecznie usunąć zanieczyszczenia ze wszystkich zakamarków. Czas mycia rąk jest kluczowym elementem w profilaktyce zakażeń, a zbyt krótki okres może prowadzić do mylnego przekonania o ich czystości, co z kolei może stwarzać ryzyko dla siebie i innych. Warto również zauważyć, że odpowiedzi sugerujące 80 - 90 sekund mogą budzić wątpliwości, ponieważ nie tylko są niepraktyczne, ale mogą prowadzić do frustracji i zniechęcenia do regularnego mycia rąk. W rzeczywistości, to nie tylko długość czasu, ale również technika mycia rąk, jak i stosowanie odpowiednich materiałów, mają kluczowe znaczenie dla skuteczności tego procesu. Niezrozumienie tych aspektów prowadzi do błędnych przekonań o skuteczności higieny rąk i może przyczyniać się do nieodpowiednich praktyk w obszarach, gdzie higiena jest szczególnie istotna.

Pytanie 20

Planowanie czasu wolnego dla osoby palącej papierosy, cierpiącej na zaburzenia rytmu serca oraz borykającej się z nadwagą, powinno obejmować

A. aerobik oraz poranną gimnastykę

B. ćwiczenia oddechowe i biegi na czas

C. gimnastykę ogólnousprawniającą i biegi przełajowe

D. spacery oraz ćwiczenia oddechowe

Spacery i ćwiczenia oddechowe stanowią optymalne rozwiązanie dla podopiecznej z zaburzeniami rytmu serca oraz nadwagą. Regularne spacery, szczególnie w umiarkowanym tempie, przyczyniają się do poprawy kondycji układu sercowo-naczyniowego, co jest kluczowe w przypadku osób z problemami sercowymi. Dodatkowo, takie aktywności są niskonakładowe i można je wykonywać w dowolnym miejscu, co zwiększa ich dostępność. Ćwiczenia oddechowe, z kolei, pomagają w redukcji stresu i poprawiają wentylację płuc, co jest istotne dla osób palących papierosy, gdyż tytoń negatywnie wpływa na funkcję oddechową. Połączenie tych dwóch form aktywności sprzyja także utrzymaniu zdrowej masy ciała, co jest niezbędne w przypadku nadwagi. W praktyce, łącząc spacery z prostymi ćwiczeniami oddechowymi, takimi jak głębokie wdechy i wydechy, można nie tylko poprawić samopoczucie podopiecznej, ale także przyczynić się do długoterminowych korzyści zdrowotnych, co jest zgodne z zaleceniami organizacji takich jak WHO.

Pytanie 21

Podopieczny od kilku dni zmaga się z biegunką. Ciśnienie krwi kształtuje się w zakresie 135/85 - 115/70mmHg, a tętno wynosi 90-110 uderzeń na minutę. W codziennej pracy opiekun powinien brać pod uwagę monitorowanie stosowania przez podopiecznego wyznaczonej diety, ilości przyjmowanych i wydalanych płynów, stanu skóry w okolicy odbytu, występowania treści patologicznej w stolcu oraz:

A. ilości stolca, ciśnienia tętniczego krwi, tętna, obwodu brzucha

B. konsystencji stolca, ciśnienia tętniczego krwi, masy ciała, obwodu podudzi

C. ilości i konsystencji stolca, tętna, ciśnienia tętniczego krwi

D. ilości i konsystencji stolca, tętna, obecności zapachu acetonu w oddechu

Odpowiedź dotycząca ilości i konsystencji wypróżnień, tętna oraz ciśnienia tętniczego krwi jest właściwa, ponieważ te parametry są kluczowe w ocenie stanu zdrowia pacjenta z biegunką. Monitorowanie ilości i konsystencji wypróżnień pozwala na szybką identyfikację ewentualnych nieprawidłowości oraz ryzyka odwodnienia, co jest szczególnie istotne w przypadku biegunek, które mogą prowadzić do utraty elektrolitów. Tętno oraz ciśnienie tętnicze krwi są również ważnymi wskaźnikami stanu hemodynamicznego pacjenta. Wzrost tętna powyżej normy (90-110 uderzeń na minutę) może wskazywać na odwodnienie lub inne problemy zdrowotne. Regularne pomiary ciśnienia krwi umożliwiają wczesne wykrycie zmian, które mogą być związane z dehydratacją. Przykłady zastosowania tej wiedzy obejmują systematyczną obserwację pacjenta oraz dokumentację wyników pomiarów, co wpisuje się w najlepsze praktyki troski o pacjenta oraz spełnia standardy monitorowania w opiece zdrowotnej.

Pytanie 22

Zanim przystąpimy do ścielenia łóżka częściowo samodzielnego podopiecznego, warto

A. wsparć podopiecznego w zajęciu pozycji Fowlera

B. zachęcić podopiecznego do przesunięcia się na jedną stronę łóżka

C. pomóc podopiecznemu przenieść się na krzesło lub wózek inwalidzki

D. przesunąć podopiecznego na jedną stronę łóżka

Pomoc podopiecznemu w przeniesieniu się na krzesło lub wózek inwalidzki przed słaniem łóżka jest kluczowym działaniem, które ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa i komfortu osobie zależnej. W sytuacjach, gdy podopieczny ma ograniczoną mobilność, ważne jest, aby nie przeciążać go podczas aranżacji łóżka. Przeniesienie na krzesło lub wózek inwalidzki umożliwia łatwiejszy dostęp do pościeli, a także poprawia higienę osobistą i pozwala na bardziej efektywne dbanie o przestrzeń wokół łóżka. W praktyce, odpowiednia technika transferu, która uwzględnia zasady ergonomii, pozwala na minimalizowanie ryzyka urazów zarówno dla podopiecznego, jak i dla osoby opiekującej się nim. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi opieki nad osobami starszymi i niepełnosprawnymi, które podkreślają znaczenie zachowania bezpieczeństwa i komfortu w codziennych czynnościach.

Pytanie 23

Pacjentka leżąca w łóżku ma ropne owrzodzenia na podudziach. Z powodu przesiąkania opatrunków istnieje potrzeba częstej zmiany oraz prania bielizny pościelowej. Brudną bieliznę należy

A. przed praniem moczyć w proszku

B. przekazywać do pralni ogólnej

C. prać oddzielnie w pralce

D. przed praniem moczyć w środku antyseptycznym

Odpowiedzi, które sugerują oddanie brudnej bielizny do pralni ogólnej czy moczenie jej w proszku, są niewłaściwe i mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Oddawanie bielizny, która miała kontakt z ropnymi owrzodzeniami, do pralni ogólnej naraża innych pacjentów oraz personel na ryzyko zakażenia. W praktyce, standardy higieny w placówkach medycznych wymagają, aby bielizna skażona biologicznie była traktowana jako odpad medyczny, a nie przekazywana do ogólnodostępnych pralni. Z kolei moczenie bielizny w proszku bez wcześniejszej dezynfekcji nie tylko nie eliminuje patogenów, ale może również prowadzić do ich dalszego rozprzestrzeniania się. Proszki do prania są przeznaczone do usuwania zabrudzeń, ale nie zapewniają pełnej dezynfekcji, co jest kluczowe w przypadku bielizny skażonej. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że środki czyszczące wystarczą do usunięcia mikroorganizmów; niestety, nie zawsze tak jest. W kontekście ochrony zdrowia publicznego niezwykle ważne jest, aby stosować odpowiednie metody dezynfekcji i przestrzegać zasad bezpieczeństwa, co zapewnia skuteczną ochronę zarówno pacjentów, jak i personelu medycznego.

Pytanie 24

Miejscem, w którym nie wykonuje się wewnętrznego pomiaru temperatury ciała, jest

A. pochwa

B. odbytnica

C. pachwina

D. jama ustna

Prawidłowa odpowiedź to 'pachwina', ponieważ nie jest to miejsce wewnętrznego pomiaru temperatury ciała. W medycynie za wewnętrzne pomiary uznaje się te, które są realizowane w otworach ciała, gdzie temperatura wewnętrzna może być dokładnie określona. Pomiar temperatury w jamie ustnej, odbytnicy oraz pochwie jest powszechnie stosowany i uznawany za standardowe metody, pozwalające na uzyskanie wiarygodnych wyników. Na przykład pomiar w odbytnicy jest uważany za najbardziej dokładny, zwłaszcza w kontekście oceny stanu zdrowia pacjenta, gdyż odzwierciedla temperaturę ciała blisko rdzenia termoregulacyjnego. W przypadku pomiaru w jamie ustnej, ważne jest, aby pacjent nie spożywał gorących lub zimnych napojów przed wykonaniem pomiaru, ponieważ może to zafałszować wyniki. Warto również zaznaczyć, że pomiar w pochwie jest stosowany głównie w niektórych kontekstach medycznych, takich jak monitorowanie cyklu menstruacyjnego. W praktyce klinicznej rozpoznawanie odpowiednich miejsc do pomiaru temperatury jest kluczowe dla diagnozowania i monitorowania stanu zdrowia pacjentów, co podkreśla znaczenie znajomości metod pomiarowych w zawodzie medycznym.

Pytanie 25

Osoba starająca się o skierowanie do placówki pomocy społecznej powinna złożyć pisemny wniosek o umieszczenie w danym domu do

A. Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie

B. Narodowego Funduszu Zdrowia

C. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

D. Ośrodka Pomocy Społecznej

Ośrodek Pomocy Społecznej (OPS) pełni kluczową rolę w systemie wsparcia społecznego w Polsce, będąc pierwszym punktem kontaktowym dla osób ubiegających się o pomoc. W kontekście starania się o skierowanie do domu pomocy społecznej, to OPS odpowiada za przyjmowanie wniosków oraz ich weryfikację. Złożenie pisemnego wniosku w OPS jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa, które nakładają na ten ośrodek obowiązek oceny sytuacji życiowej osoby ubiegającej się o pomoc. Przykładowo, wnioski te są analizowane pod kątem potrzeb zdrowotnych, socjalnych oraz sytuacji rodzinnej. OPS współpracuje z innymi instytucjami, takimi jak Powiatowe Centra Pomocy Rodzinie, co może prowadzić do szybszego załatwienia sprawy. Złożenie wniosku w OPS jest zatem nie tylko formalnością, ale również pierwszym krokiem w długim procesie uzyskiwania wsparcia, co podkreśla znaczenie tej instytucji w zapewnieniu odpowiedniej pomocy osobom w trudnej sytuacji życiowej.

Pytanie 26

Aby zadbać o skórę i zapobiec odparzeniom, co powinno być zastosowane?

A. roztworu Rivanolu

B. Sudocremu

C. spirytusu 70%

D. spirytusu kamforowego

Sudocrem jest preparatem zawierającym tlenek cynku, który ma właściwości przeciwzapalne oraz osłaniające. Jest szeroko stosowany w pielęgnacji skóry, szczególnie w przypadku odparzeń, ponieważ tworzy na skórze barierę ochronną, która chroni przed wilgocią i podrażnieniami. Działa również łagodząco na podrażnienia i przyspiesza proces gojenia. W praktyce, Sudocrem może być stosowany u niemowląt w celu zapobiegania odparzeniom pieluszkowym, a także u dorosłych w przypadku odparzeń spowodowanych np. długotrwałym kontaktem z wilgocią. Zgodnie z wytycznymi dermatologicznymi, preparaty z tlenkiem cynku są rekomendowane jako pierwsza linia obrony w profilaktyce i leczeniu odparzeń. Warto także zwrócić uwagę, że Sudocrem jest łatwy w aplikacji i szybko się wchłania, co czyni go praktycznym rozwiązaniem w codziennej pielęgnacji skóry.

Pytanie 27

Głównym celem opiekuna w opiece paliatywnej nad osobą z zaawansowanym nowotworem kości jest

A. łagodzenie skutków ubocznych stosowanej terapii u podopiecznego

B. objaśnianie podopiecznemu przyczyn schorzenia

C. motywowanie podopiecznego do utrzymywania nadziei

D. poprawa jakości życia podopiecznego

Poprawa jakości życia podopiecznego w opiece terminalnej jest kluczowym zadaniem opiekuna, ponieważ koncentruje się na wszechstronnym wsparciu osoby chorej w jej ostatnich momentach życia. Dobre praktyki w opiece paliatywnej podkreślają, że celem powinno być nie tylko leczenie objawów, ale także zapewnienie komfortu psychicznego i emocjonalnego. Przykładowo, opiekun może wdrażać techniki relaksacyjne, takie jak terapia zajęciowa czy muzykoterapia, które mogą poprawić samopoczucie pacjenta. Ważne jest również, aby zwracać uwagę na potrzeby duchowe i społeczne podopiecznego, co może być realizowane przez angażowanie rodziny i bliskich w proces opieki. Współpraca z zespołem medycznym, w tym lekarzami i terapeutami, jest niezbędna, aby dostosować plany opieki do indywidualnych potrzeb pacjenta, zwiększając tym samym jakość jego życia. W literaturze branżowej, jak np. w wytycznych Polskiego Towarzystwa Paliatywnego, podkreśla się, że holistyczne podejście, które uwzględnia fizyczne, emocjonalne, społeczne i duchowe potrzeby pacjenta, jest kluczem do skutecznej opieki terminalnej.

Pytanie 28

Jakie urządzenie ortopedyczne powinien zalecić opiekun osobie z problemami z równowagą, aby ułatwić jej samodzielne poruszanie się po wnętrzu placówki?

A. Balkonik

B. Kula łokciowa

C. Kula pachowa

D. Trójnóg

Balkonik jest optymalnym rozwiązaniem dla osób z zaburzeniami równowagi, ponieważ zapewnia stabilność oraz wsparcie podczas chodzenia. Jego konstrukcja pozwala na równomierne rozłożenie ciężaru ciała, co jest kluczowe dla osób z ograniczoną siłą mięśniową lub problemami z koordynacją. Balkonik oferuje również możliwość regulacji wysokości, co pozwala na dostosowanie go do indywidualnych potrzeb użytkownika. W praktyce, osoby korzystające z balkonika mogą łatwiej poruszać się po pomieszczeniach, unikając upadków i kontuzji. Warto również zwrócić uwagę na funkcje dodatkowe niektórych balkoników, takie jak kółka, które ułatwiają manewrowanie w przestrzeniach zamkniętych, oraz uchwyty, które zwiększają komfort użytkowania. Zgodnie z zaleceniami fizjoterapeutów, balkoniki są rekomendowane w terapii rehabilitacyjnej, szczególnie dla pacjentów starszych oraz tych, którzy przeszli operacje ortopedyczne, co potwierdzają standardy opieki zdrowotnej.

Pytanie 29

Czynność uderzania w klatkę piersiową pacjenta w celu ułatwienia usunięcia nagromadzonej wydzieliny powinna być realizowana

A. od dolnej części płuc do wierzchołka płuc

B. od wierzchołka płuc w kierunku boku

C. od wierzchołka płuc do dolnej części płuc

D. od boku do wierzchołka płuc

Oklepywanie klatki piersiowej od dołu do góry to naprawdę super technika, jeśli chodzi o pomoc w usuwaniu wydzieliny. Dzięki temu ruchowi, wydzielina z dolnych partii dróg oddechowych ma szansę się przemieścić ku górze. Z mojego doświadczenia, najlepiej robić to w pozycji siedzącej lub leżącej, bo to naprawdę pomaga w skuteczniejszym odkrztuszaniu. Na przykład, jeśli pacjent przeszedł operację i ma problem z zalegającą wydzieliną, oklepywanie w tym kierunku może mu znacznie ulżyć. Ważne jest też, żeby kontrolować, jak mocno i jak często się oklepuje, bo można łatwo sprawić, że pacjent poczuje się niekomfortowo. Badania pokazują, że ta technika działa, więc warto ją stosować w praktyce.

Pytanie 30

Opiekując się osobą z lewostronnym niedowładem, która nie jest w stanie samodzielnie się poruszać, jak często powinno się zmieniać jej pozycję ciała?

A. pół godziny

B. 6 godzin

C. 2 godziny

D. 4 godziny

Zalecana zmiana pozycji ciała u pacjentów z niedowładem lewostronnym, którzy nie są w stanie poruszać się samodzielnie, powinna odbywać się co 2 godziny. Regularne zmiany pozycji są kluczowe w zapobieganiu odleżynom oraz poprawie krążenia. Praktyka ta wynika z wytycznych dotyczących opieki nad osobami z ograniczoną mobilnością, które sugerują, że zmiana pozycji co 2 godziny minimalizuje ryzyko powstawania ran oparzeniowych oraz problemów związanych z długotrwałym uciskiem. Dobrą praktyką jest nie tylko zmiana pozycji w łóżku, ale także wykorzystanie poduszek i materacy przeciwodleżynowych. Dodatkowo, warto zwrócić uwagę na komfort pacjenta i dbać o prawidłowe ułożenie ciała, co również wpływa na jego samopoczucie. Utrzymywanie regularnych interwencji w tym zakresie jest zgodne z zasadami pielęgniarstwa i rehabilitacji.

Pytanie 31

Jakie są wskazania do zastosowania zimnego okładu?

A. przykurcz

B. hipotermia

C. obrzęk

D. nerwoból

Odpowiedź 'obrzęk' jest w porządku, bo zimne okłady naprawdę często pomagają w zmniejszaniu obrzęków. To się dzieje głównie po urazach, stanach zapalnych czy po operacjach. Zimno powoduje, że naczynia krwionośne się zwężają, a to z kolei zmniejsza przepływ krwi w miejscu, gdzie jest obrzęk. Dzięki temu mniej płynów gromadzi się w tkankach i obrzęk robi się mniejszy. W praktyce używa się takich okładów przy kontuzjach sportowych czy stłuczeniach, a nawet przy stanach zapalnych stawów. Fajnie jest stosować je przez 15-20 minut co kilka godzin w pierwszym dniu po urazie, żeby uzyskać najlepsze efekty. Tylko pamiętaj, żeby nie kłaść lodu bezpośrednio na skórę, bo można się odmrozić - przyda się jakaś warstwa materiału. Takie zalecenia są też zgodne z tym, co mówią różne organizacje medyczne i rehabilitacyjne.

Pytanie 32

Podczas przeprowadzania higieny jamy ustnej u pacjentki, opiekunka zauważyła białe plamy na języku oraz wewnętrznej stronie policzka. Objawy te mogą sugerować wystąpienie

A. nadżerki

B. zajadów

C. opryszczki

D. pleśniawek

Odpowiedź wskazująca na pleśniawki jest prawidłowa, ponieważ białe naloty na języku i wewnętrznej stronie policzka są charakterystycznym objawem kandydozy jamy ustnej, znanej również jako pleśniawki. Jest to infekcja grzybicza wywołana przez drożdżaki z rodzaju Candida, które mogą rozwijać się w jamie ustnej, zwłaszcza u osób z osłabionym układem odpornościowym, cukrzycą, lub u tych, którzy stosują leki immunosupresyjne. W praktyce klinicznej, ważne jest, aby opiekunowie byli w stanie zidentyfikować te objawy, ponieważ mogą one wymagać interwencji medycznej. Zaleca się, aby osoby z pleśniawkami stosowały odpowiednie leki przeciwgrzybicze, a także dbały o higienę jamy ustnej, aby zapobiec nawrotom. Edukacja pacjentów i ich rodzin na temat objawów oraz najlepszych praktyk w zakresie profilaktyki jest kluczowa. Należy również pamiętać, że regularne kontrole stomatologiczne mogą pomóc w wczesnym wykrywaniu takich infekcji i podejmowaniu odpowiednich działań.

Pytanie 33

Bezwarunkowym wskazaniem do umiejscowienia pacjenta w pozycji siedzącej jest

A. utrata przytomności

B. duszność w spoczynku

C. mokry kaszel

D. duszność przy wysiłku

Wilgotny kaszel, duszność wysiłkowa oraz omdlenie, mimo iż mogą być objawami poważnych schorzeń, nie są bezpośrednimi wskazaniami do natychmiastowego ułożenia pacjenta w pozycji wysokiej. Wilgotny kaszel, który może towarzyszyć infekcjom dróg oddechowych czy przewlekłym chorobom płuc, nie zawsze wymaga zmiany pozycji ciała. W niektórych przypadkach, gdy pacjent odczuwa ból w klatce piersiowej lub ma trudności z oddychaniem, ważne jest, aby najpierw ocenić jego stan ogólny, zanim podejmie się decyzję o ułożeniu w pozycji wysokiej. Duszność wysiłkowa, chociaż może sygnalizować problemy z oddychaniem, zazwyczaj występuje podczas aktywności fizycznej i nie jest tak pilnym wskazaniem do zmiany pozycji. Natomiast omdlenie, jako nagły epizod, wymaga innych działań, takich jak zapewnienie bezpieczeństwa pacjenta i ocena przyczyny omdlenia, co może niekoniecznie wiązać się z ułożeniem w pozycji wysokiej. Warto zwrócić uwagę na różnice w tych objawach i ich skutki, gdyż błędna interpretacja może prowadzić do niewłaściwych decyzji w opiece nad pacjentem, co zwiększa ryzyko powikłań zdrowotnych.

Pytanie 34

Aby zapewnić bezpieczeństwo podopiecznemu z demencją starczą leżącemu w łóżku, co należy zastosować?

A. klin

B. lejce

C. barierki

D. wałki

Bariery ochronne to kluczowy element zapewnienia bezpieczeństwa osobom z demencją starczą, które narażone są na upadki i kontuzje, szczególnie w czasie snu lub odpoczynku. Bariery te pomagają zapobiegać przypadkowemu wypadnięciu z łóżka, co jest istotne, biorąc pod uwagę, że osoby z demencją mogą mieć zaburzenia równowagi oraz dezorientację przestrzenną. Zastosowanie barierek powinno być zgodne z wytycznymi dotyczącymi opieki nad osobami starszymi oraz z normami dotyczącymi zdrowia i bezpieczeństwa. Przykładowo, bariery powinny być odpowiednio zamontowane, aby były łatwe do obsługi przez opiekunów, a jednocześnie bezpieczne dla podopiecznych. Dobre praktyki sugerują, aby bariery były dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, co może obejmować ich wysokość oraz sposób otwierania. Dodatkowo, warto wspomnieć o regularnym sprawdzaniu stanu barierek, aby uniknąć ich uszkodzenia, co mogłoby zagrażać bezpieczeństwu.

Pytanie 35

Zgodnie z procedurą kąpieli całego ciała u pacjentki leżącej w łóżku, opiekun powinien przeprowadzić podmycie

A. niedługo po umyciu pleców pacjentki

B. po ułożeniu pacjentki na basenie

C. bezpośrednio po umyciu brzucha pacjentki

D. przed wymianą wody w naczyniu

Podanie odpowiedzi dotyczących wykonania podmycia przed zmianą wody w misce, tuż po umyciu brzucha czy pleców, oraz po wcześniejszym umyciu innych części ciała, nie uwzględnia kluczowego aspektu praktycznego, jakim jest dostępność i komfort pacjentki. W rzeczywistości, takie podejścia mogą prowadzić do potencjalnych problemów, takich jak niewłaściwe mycie okolic intymnych, co zwiększa ryzyko infekcji. W myciu pacjentów leżących w łóżku, niezwykle istotne jest wykonanie podmycia w chwili, gdy osoba ta jest już ułożona na basenie. To zapewnia odpowiednią pozycję ciała oraz umożliwia skuteczniejsze wykonanie procedury z zachowaniem wszelkich norm higieny. Odpowiednie ułożenie pacjentki, zanim przystąpimy do podmycia, ma nie tylko znaczenie praktyczne, ale również psychologiczne, ponieważ zapewnia poczucie komfortu i intymności. Udzielając odpowiedzi na pytania dotyczące opieki nad osobami leżącymi, należy pamiętać, że priorytetem jest zawsze bezpieczeństwo i dobre samopoczucie pacjentów, a odpowiednie podejścia są kluczem do właściwej opieki. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieprzyjemnych sytuacji dla pacjentki oraz utraty zaufania do opiekuna.

Pytanie 36

Do oceny złożonych aktywności życia codziennego u seniorów należy zastosować skalę

A. Katza

B. Nortona

C. Lawtona

D. Barthel

Skala Lawtona, znana również jako Skala Oceny Zależności od Otoczenia, jest narzędziem oceny, które skoncentrowane jest na zdolności osób starszych do samodzielnego funkcjonowania w codziennym życiu. W przeciwieństwie do innych skal, takich jak skala Barthel, która ocenia podstawowe czynności życia codziennego, Lawtona zwraca uwagę na bardziej złożone aktywności, takie jak zarządzanie pieniędzmi, robienie zakupów, przygotowywanie posiłków czy korzystanie z transportu publicznego. Przykładem praktycznego zastosowania skali Lawtona jest ocena pacjentów w ośrodkach geriatrycznych, gdzie personel medyczny może lepiej zrozumieć poziom niezależności pacjentów i dostosować odpowiednie interwencje rehabilitacyjne. Dodatkowo skala ta jest zgodna z najlepszymi praktykami w geriatrii, które podkreślają znaczenie oceny złożonych umiejętności, co może prowadzić do poprawy jakości życia seniorów oraz zapewnienia im wsparcia w obszarach, w których są najbardziej narażeni na utratę niezależności.

Pytanie 37

Jakie z wymienionych aktywności będą najbardziej odpowiednie dla 68-letniej osoby z chorobą niedokrwienną serca oraz nadciśnieniem tętniczym?

A. Gimnastyka poranna i aerobik

B. Zajęcia na siłowni i zajęcia na pływalni

C. Biegi na czas i nordic walking

D. Gimnastyka lecznicza i relaksacja

Gimnastyka lecznicza i relaksacja to odpowiednie formy aktywności fizycznej dla osób z chorobami sercowo-naczyniowymi, takimi jak choroba niedokrwienna serca i nadciśnienie tętnicze. Zajęcia te są dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjentów, co pozwala na bezpieczne ćwiczenie w kontrolowanym środowisku. Gimnastyka lecznicza skupia się na poprawie elastyczności, siły mięśniowej oraz koordynacji, a także na technikach oddechowych, które mogą wspierać funkcje serca i układu oddechowego. Przykładowe ćwiczenia obejmują rozciąganie, które pomaga w redukcji napięcia mięśniowego oraz relaksacyjne techniki, takie jak medytacja czy świadome oddychanie, które zmniejszają stres i poprawiają samopoczucie psychiczne. W kontekście standardów medycznych, zaleca się, aby osoby starsze z problemami sercowo-naczyniowymi uczestniczyły w programach rehabilitacyjnych, które są oparte na badaniach naukowych i uwzględniają ich stan zdrowia. Takie podejście potwierdza m.in. Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne, które podkreśla znaczenie rehabilitacji w poprawie jakości życia pacjentów z chorobami serca.

Pytanie 38

Osoba wymagająca unieruchomienia oraz odciążenia stawu kolanowego powinna otrzymać pomoc opiekuna przy nabyciu

A. balkonika

B. ortezy

C. trójnóga

D. rotora

Odpowiedź 'ortezy' jest prawidłowa, ponieważ ortezy są urządzeniami ortopedycznymi stosowanymi w celu stabilizacji i odciążenia stawów, w tym stawu kolanowego. Ich głównym celem jest ograniczenie ruchomości w stawie, co pozwala na regenerację uszkodzonych struktur oraz zmniejszenie bólu. Ortezy kolanowe mogą być stosowane zarówno w rehabilitacji po urazach, jak i w przypadku przewlekłych schorzeń stawów, takich jak artroza. Używanie ortezy ma pozytywny wpływ na funkcję stawu, zmniejsza obciążenie i przyspiesza proces gojenia. W praktyce, opiekunowie powinni dobierać ortezy odpowiednio do potrzeb podopiecznego, zwracając uwagę na poziom wsparcia, który jest wymagany, jak i na komfort użytkowania. Dobrą praktyką jest konsultacja z lekarzem ortopedą lub fizjoterapeutą, aby dobrać odpowiedni model, który będzie najlepiej odpowiadał indywidualnym potrzebom pacjenta oraz jego stylowi życia.

Pytanie 39

Urojenia są klasyfikowane jako zaburzenia

A. zapamiętywania

B. percepcji

C. rozumowania

D. humoru

Wybór zaburzeń spostrzegania jako miejsca, do którego należą urojeniowe przekonania, jest nieprawidłowy, ponieważ spostrzeganie dotyczy sposobu, w jaki zmysły interpretują bodźce zewnętrzne. Urojenia nie są wynikiem błędów w spostrzeganiu, ale raczej zaburzeniem myślenia i interpretacji rzeczywistości. Urojenia są przekonaniami, które są niewłaściwie zakorzenione w umyśle pacjenta i nie są zgodne z obiektywną rzeczywistością. Z kolei zaburzenia nastroju odnoszą się do emocji, takich jak depresja czy mania, które nie wpływają bezpośrednio na proces myślenia, chociaż mogą je modyfikować. Wybór zaburzeń pamięci jako odnoszących się do urojeniowych przekonań jest również błędny, ponieważ pamięć dotyczy przechowywania i przypominania sobie informacji, a nie tworzenia fałszywych przekonań. Typowym błędem myślowym jest mylenie objawów z przyczynami; wiele osób, które napotykają trudności w zrozumieniu, czym są urojenia, mogą pomylić je z innymi zaburzeniami psychicznymi. Urojenia mogą być obecne niezależnie od nastroju czy percepcji zmysłowej, dlatego kluczowe jest ich rozpoznawanie w kontekście zaburzeń myślenia, nie zaś innych obszarów funkcjonowania psychicznego. Właściwe zrozumienie i klasyfikacja urojeniowych przekonań są istotne dla skutecznego leczenia oraz terapeutycznego podejścia do pacjentów z tymi problemami.

Pytanie 40

W związku z dużą otyłością grupa kobiet w domu pomocy społecznej ma problemy z wykonywaniem podstawowych czynności związanych z samoobsługą. W tej sytuacji najbardziej wskazany jest udział mieszkanek

A. w treningu budżetowym

B. w treningu technicznym

C. w kinezyterapii

D. w elektroterapii

Elektroterapia, choć może być pomocna w niektórych kontekstach terapeutycznych, nie jest optymalnym rozwiązaniem dla osób z otyłością z trudnościami w samoobsłudze. Polega na stosowaniu prądów elektrycznych do stymulacji mięśni, co może wspierać rehabilitację, ale nie adresuje podstawowych problemów związanych z mobilnością i sprawnością fizyczną. Trening techniczny, koncentrujący się na poprawie techniki wykonywania określonych czynności, może być przydatny w kontekście rozwijania umiejętności, ale nie zaspokaja potrzeby zwiększenia ogólnej sprawności fizycznej. Natomiast trening budżetowy, dotyczący zarządzania finansami, jest całkowicie nieadekwatny w sytuacji, gdy mowa o ograniczeniach fizycznych. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że otyłość wymaga interwencji ruchowych, a nie technicznych czy ekonomicznych. Właściwe podejście terapeutyczne powinno koncentrować się na poprawie kondycji fizycznej, co najlepiej realizuje kinezyterapia, umożliwiająca stopniowe zwiększanie aktywności fizycznej oraz poprawę zdolności do samodzielnego funkcjonowania. Niezrozumienie różnicy pomiędzy różnymi formami terapii i ich zastosowaniem w kontekście zdrowotnym prowadzi do niewłaściwego doboru metod i strategii, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do pogłębienia problemów zdrowotnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej