Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Złotnik-jubiler
Kwalifikacja: MEP.05 - Wykonywanie i naprawa wyrobów złotniczych i jubilerskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 13:34
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 13:46

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Główne narzędzie wykorzystywane w procesie trasowania to

A. piłka włosowa

B. puncyna

C. gwintownik

D. rysik

Rysik jest podstawowym narzędziem używanym w procesie trasowania, ponieważ umożliwia precyzyjne zaznaczanie linii i punktów na materiałach, co jest kluczowe w różnych dziedzinach, jak inżynieria, architektura czy sztuki plastyczne. Dzięki swoim cienkim końcówkom, rysiki zapewniają dużą dokładność, co pozwala na tworzenie dokładnych szkiców i rysunków technicznych, które są niezbędne w dalszych etapach projektowania. Standardy branżowe, takie jak ISO 128 dla rysunków technicznych, podkreślają znaczenie precyzyjnych narzędzi do tworzenia i odczytywania rysunków, co czyni rysik idealnym wyborem. W praktyce, rysiki są często używane w połączeniu z papierem milimetrowym lub specjalnymi matami traserskimi, co dodatkowo ułatwia pracę, zapewniając jednocześnie wymaganą precyzję.

Pytanie 2

Wkładanie drucika w wygrawerowane zagłębienie to

A. inkrustacja

B. emaliowanie

C. platerowanie

D. niello

Inkrustacja to technika dekoracyjna, która polega na umieszczaniu materiałów, takich jak druciki, w wygrawerowanych rowkach na powierzchni metalu, drewna lub innych materiałów. Ta metoda jest szeroko stosowana w jubilerstwie oraz rzemiośle artystycznym, pozwalając na tworzenie skomplikowanych wzorów i tekstur, które nadają przedmiotom unikalny charakter. Technika ta wymaga precyzyjnego wykonania, aby drucik idealnie pasował do rowka, co zapewnia trwałość i estetykę. Przykładem zastosowania inkrustacji może być biżuteria, gdzie różnokolorowe druciki są umieszczane w grawerowanych wzorach, tworząc efektowne kompozycje. Warto również zaznaczyć, że inkrustacja jest zgodna z wieloma standardami rzemiosła artystycznego, co potwierdza jej wysoką jakość i estetykę. Używanie tej techniki w projektach artystycznych umożliwia rzemieślnikom wyrażenie swojej kreatywności oraz umiejętności technicznych, przyczyniając się do rozwoju kultury i tradycji w rzemiośle.

Pytanie 3

Jak należy łączyć częściowo nawierconą perłę z broszą?

A. klejenie

B. zgrzewanie

C. nitowanie

D. lutowanie

Klejenie to odpowiednia metoda łączenia częściowo nawierconych pereł z broszami z kilku powodów. Przede wszystkim, perły są delikatnymi obiektami, które wymagają ostrożnego traktowania, a klejenie minimalizuje ryzyko uszkodzenia ich struktury. W procesie klejenia stosuje się specjalistyczne kleje, które są dostosowane do materiałów organicznych, takich jak perły. Przykładem może być użycie kleju epoksydowego, który charakteryzuje się wysoką mocą adhezyjną oraz odpornością na wilgoć, co jest istotne w kontekście biżuterii. Dobrą praktyką jest również zapewnienie, by klej był bezbarwny i estetycznie niewidoczny po wyschnięciu. W branży jubilerskiej stosuje się także kleje przeznaczone specjalnie do biżuterii, które nie tylko łączą elementy, ale także nie wpływają negatywnie na wygląd perły. Dodatkowo, klejenie umożliwia szybkie i efektywne łączenie, co jest istotne w produkcji seryjnej, gdzie czas realizacji jest kluczowy. Warto także zaznaczyć, że klejenie jest często preferowane w kontekście renowacji biżuterii, gdzie zachowanie oryginalnych elementów jest priorytetem.

Pytanie 4

Według przepisów dotyczących próby metali, do lutowania elementów pierścionka złotego o próbie 3 należy zastosować lut o próbie

A. 0,585

B. 0,500

C. 0,375

D. 0,750

Odpowiedzi 0,750, 0,500 oraz 0,375 są nieprawidłowe z kilku powodów. Lut o próbie 0,750 ma wyższą zawartość złota niż wymagane 75%, co prowadzi do niepotrzebnego zwiększenia kosztów produkcji oraz ryzyka, że lut będzie zbyt miękki do zastosowań w biżuterii. Taki lut może prowadzić do deformacji połączeń, co jest szczególnie niepożądane w przypadku pierścionków, które powinny być odporne na uszkodzenia mechaniczne. Z kolei lut o próbie 0,500 zawiera tylko 50% złota i nie spełnia wymagań estetycznych oraz jakościowych, jakie powinny być zachowane w wyrobach jubilerskich. Użycie takiego lutu może skutkować pęknięciami lub osłabieniem struktury, co jest nieakceptowalne w przypadku elementów, które są noszone na co dzień. Lut o próbie 0,375 zaledwie 37,5% zawartości złota jest jeszcze bardziej nieodpowiedni, ponieważ jego niska zawartość złota znacznie obniża zarówno estetykę, jak i trwałość połączeń. W branży jubilerskiej, użycie niewłaściwego lutu prowadzi do typowych błędów, takich jak zła przyczepność czy widoczne spoiny, co wpływa negatywnie na postrzeganą wartość wyrobu. Dlatego kluczowe jest, aby lut miał odpowiednią klasę probierczą, aby zapewnić zarówno wysoką jakość, jak i estetykę wyrobów jubilerskich.

Pytanie 5

Analiza złota na kamieniu probierczym to metoda

A. przybliżona

B. precyzyjna

C. analityczna

D. kroplowa

Badanie złota na kamieniu probierczym jest metodą przybliżoną, ponieważ polega na ocenie próbki złota poprzez porównanie jej z innymi znanymi próbkami o określonym stężeniu złota. W praktyce, kamień probierczy służy jako narzędzie do oceny czystości złota poprzez nałożenie próbki na powierzchnię kamienia i użycie odpowiednich odczynników chemicznych. Wyniki tej metody są orientacyjne, co oznacza, że pozwalają na szybką ocenę, ale nie zastępują dokładnych analiz laboratoryjnych. W przemyśle jubilerskim oraz w handlu złotem, metoda ta jest szeroko stosowana, gdyż umożliwia szybkie podejmowanie decyzji o wartości surowca. Warto podkreślić, że zgodnie z normami branżowymi, takie podejścia powinny być uzupełnione o bardziej precyzyjne techniki, takie jak spektroskopia czy analiza chemiczna, aby uzyskać dokładniejsze wyniki.

Pytanie 6

Który z poniższych metalów jest metalem szlachetnym?

A. beryl

B. pallad

C. chrom

D. nikiel

Pallad jest metalem szlachetnym, który należy do grupy metali przejściowych. Cechuje go wysoka odporność na korozję i utlenianie, co sprawia, że jest powszechnie stosowany w przemyśle jubilerskim oraz elektronice. Jego zastosowania obejmują m.in. produkcję biżuterii, elementów katalizatorów w pojazdach oraz w technologii półprzewodników. Pallad jest również ceniony w dentystyce, gdzie wykorzystuje się go do tworzenia wytrzymałych i biokompatybilnych materiałów stomatologicznych. Jako metal szlachetny, pallad ma doskonałe właściwości mechaniczne oraz estetyczne, co czyni go pożądanym materiałem w wielu zastosowaniach. W kontekście standardów przemysłowych, pallad spełnia wymogi norm ISO dotyczące materiałów wykorzystywanych w produktach wysokiej klasy, co dodatkowo podkreśla jego wartość jako metalu szlachetnego.

Pytanie 7

Aby zwiększyć rozmiar pierścionka bez modyfikacji wymiarów oraz kształtu szyny, należy zastosować

A. wlutowanie wstawki w szynę

B. rozciąganie szyny rolką

C. klepanie szyny

D. walcowanie szyny

Klepanie szyny to technika, która polega na mechanicznej deformacji metalu poprzez uderzanie w jego powierzchnię. Chociaż może to prowadzić do czasowej zmiany rozmiaru, jest to proces, który może naruszyć integralność strukturalną pierścionka. Zmiany w kształcie mogą wpłynąć na komfort noszenia oraz estetykę, a także zwiększyć ryzyko pęknięć czy odkształceń. Walcowanie szyny to kolejna technika, która polega na zwężaniu lub wydłużaniu metalu poprzez przeprowadzanie go przez walce. Ta metoda również nie gwarantuje zachowania oryginalnego profilu, a nadmierne walcowanie może prowadzić do osłabienia materiału. Rozciąganie szyny rolką, choć wydaje się logicznym sposobem na zwiększenie rozmiaru, zwykle nie zapewnia wystarczającej kontroli nad kształtem pierścionka. Zmiany w wymiarach mogą prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak nierównomierne rozciąganie. Wszystkie te metody mają wspólny mianownik – mogą powodować zmiany w oryginalnym kształcie biżuterii, co jest nieakceptowalne w kontekście zachowania estetyki i funkcji pierścionka. Dlatego w praktyce jubilerskiej zaleca się stosowanie lutowania wstawek, które pozwala na precyzyjne zwiększenie rozmiaru bez narażania na szwank jakości wykonania.

Pytanie 8

Najlepszym sposobem na pozbycie się płytkich rys z powierzchni produktu jest

A. szlifowanie

B. polerowanie

C. piłowanie

D. frezowanie

Polerowanie jest najwłaściwszym sposobem usunięcia płytkich zarysowań, ponieważ ten proces polega na szlifowaniu powierzchni przy użyciu drobnoziarnistych materiałów ściernych, co pozwala na wygładzenie i nadanie odpowiedniego połysku. W przeciwieństwie do szlifowania, które może usunąć zbyt dużą warstwę materiału i pogłębić zarysowania, polerowanie skutecznie redukuje widoczność płytkich defektów bez ryzyka uszkodzenia powierzchni. W praktyce, polerowanie jest szeroko stosowane w branży metalowej, stolarskiej oraz w przemyśle jubilerskim. Na przykład, polerowanie wyrobów metalowych, takich jak biżuteria czy elementy samochodowe, pozwala na uzyskanie gładkiej, lśniącej powierzchni, co jest kluczowe dla estetyki i funkcjonalności produktów. Standardy takie jak ISO 9001 podkreślają znaczenie jakości powierzchni w kontekście zadowolenia klienta i długowieczności produktów. Dlatego polerowanie jako technika obróbcza ma duże znaczenie w zapewnianiu wysokiej jakości wyrobów oraz spełnianiu oczekiwań rynku.

Pytanie 9

Renowację uszkodzonego złotego łańcuszka należy zacząć od

A. wymiany ogniw.

B. umycia łańcuszka.

C. lutowania ogniw.

D. łączenia łańcuszka.

Umycie łańcuszka złotego przed przystąpieniem do jego naprawy jest kluczowym krokiem, który mający na celu nie tylko usunięcie zanieczyszczeń, ale także umożliwienie dokładniejszej analizy uszkodzeń. Zanieczyszczenia mogą ukrywać drobne pęknięcia lub inne uszkodzenia, co utrudnia precyzyjną naprawę. Przy użyciu łagodnego detergentu i ciepłej wody oraz delikatnej szczoteczki można skutecznie usunąć nagromadzone resztki brudu. Po umyciu łańcuszek powinien być dokładnie osuszony, co zapobiega dalszym uszkodzeniom materiału. Ponadto, czysty łańcuszek lepiej reaguje na procesy lutowania czy łączenia, co podnosi jakość naprawy. Praktyka ta jest zgodna z najlepszymi standardami w jubilerstwie, gdzie dbałość o detale i higiena pracy są niezbędne do uzyskania trwałych i estetycznych efektów naprawy. Utrzymanie czystości narzędzi i materiałów używanych w procesie naprawy jest również istotne, aby uniknąć zanieczyszczeń, które mogą negatywnie wpłynąć na jakość wykonywanych czynności.

Pytanie 10

Kluczowym narzędziem do wkopania kamienia w korny jest

A. pilnik

B. wygładzacz

C. młotek

D. rylec

Rylec to narzędzie o ostrym końcu, które jest niezbędne do precyzyjnego oprawiania kamieni w biżuterii. Jego główną funkcją jest tworzenie otworów oraz detali w kamieniu, co pozwala na ich odpowiednie umiejscowienie w kornie, czyli w strukturze, która służy do trzymania kamienia. Użycie rylca jest kluczowe w procesie jubilerskim, ponieważ pozwala na osiągnięcie wysokiej precyzji i estetyki wykonania. Zastosowanie rylca w jubilerstwie jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, gdzie precyzyjne wykonanie detali ma ogromne znaczenie dla finalnego efektu. W praktyce, jubilerzy często stosują rylec do wytwarzania precyzyjnych otworów w podłożu kamienia, co umożliwia jego solidne umocowanie. Użycie rylca w zestawieniu z innymi narzędziami, takimi jak młotek czy pilnik, pozwala na kompleksowe podejście do obróbki kamienia, a także uzyskanie pożądanych efektów estetycznych oraz funkcjonalnych.

Pytanie 11

Aby zwiększyć rozmiar pierścionka bez zmiany wymiarów oraz profilu szyny, należy zastosować technikę

A. rozciągania szyny rolką

B. wlutowania wstawki w szynę

C. walcowania szyny

D. klepania szyny

Wlutowanie wstawki w szynę to technika stosowana w jubilerstwie, która umożliwia powiększenie rozmiaru pierścionka bez zmiany jego wymiarów i profilu szyny. W praktyce polega to na dodaniu dodatkowego fragmentu metalu do istniejącej szyny, co pozwala na zwiększenie obwodu pierścionka. Metoda ta jest preferowana, gdyż zachowuje oryginalną estetykę i strukturę pierścionka, co jest istotne z punktu widzenia estetyki oraz komfortu noszenia. W lutowaniu wstawki ważne jest, aby odpowiednio dobrać materiał, aby zapewnić trwałość i zgodność z istniejącym metalem. Przykładem zastosowania tej metody może być sytuacja, gdy pierścionek, będący w rodzinie od pokoleń, wymaga powiększenia ze względu na zmiany w rozmiarze palca właściciela. Dobrze wykonane wlutowanie zapewnia, że pierścionek nadal wygląda jak nowy, a dodatkowa wstawka nie jest widoczna. W branży jubilerskiej ważne jest przestrzeganie norm dotyczących jakości, takich jak standardy GIA, które zapewniają, że wszelkie modyfikacje są wykonane w sposób profesjonalny i estetyczny.

Pytanie 12

Jaka jest grubość przedmiotu mierzonego suwmiarką, jeśli kreska zerowa noniusza znajduje się pomiędzy 12 a 13 kreską podziałki prowadnicy, a 7 kreska noniusza pokrywa się z dowolną kreską podziałki prowadnicy?

A. 12,7 mm

B. 13,7 mm

C. 12,1 mm

D. 12,5 mm

Odpowiedź 12,7 mm jest prawidłowa, ponieważ wskazuje na dokładny pomiar ustalony przy użyciu suwmiarki. Kiedy kreska zerowa noniusza znajduje się pomiędzy 12 a 13 kreską prowadnicy, oznacza to, że wartość podstawowa to 12 mm. Następnie, jeżeli 7 kreska noniusza pokrywa się z jedną z kreskek prowadnicy, to przyrząd potwierdza, że dodatkowe 0,7 mm powinno zostać dodane do wartości 12 mm, co daje nam 12,7 mm. Pomiar suwmiarką wymaga szczególnej precyzji oraz umiejętności odczytu wyników z noniusza. Użytkownik musi być również świadom, że suwmiarka jest urządzeniem, które stosuje się nie tylko w inżynierii, ale także w rzemiośle, gdzie precyzja wymiarowa jest kluczowa. Zastosowanie tej techniki pomiarowej ma miejsce w wielu dziedzinach, od produkcji po kontrolę jakości, zapewniając zgodność z normami wymiarowymi i technologicznymi, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 13

Proces kucia metali i ich stopów nie ma wpływu na ich

A. masę

B. kształt

C. właściwości

D. strukturę

Kucie metali i ich stopów jest procesem mechanicznym, który prowadzi do formowania materiału poprzez deformację plastyczną w odpowiednich warunkach. W tym procesie głównym celem jest zmiana kształtu oraz struktury materiału, a nie jego masa. Masa metalu, jako wielkość fizyczna, pozostaje niezmieniona, ponieważ nie dodajemy ani nie ubywamy materiału w trakcie kucia. Przykładem takiego zastosowania jest produkcja kutej stali, która jest powszechnie wykorzystywana w przemyśle budowlanym i motoryzacyjnym. Kucie poprawia właściwości mechaniczne stali, takie jak wytrzymałość na rozciąganie i twardość, co jest zgodne z normami ISO oraz standardami stosowanymi w inżynierii materiałowej. W praktyce, inżynierowie mają na uwadze, że zmiana kształtu i struktury metalu podczas kucia, jak również kontrola procesów to kluczowe elementy zapewniające wysoką jakość finalnego produktu.

Pytanie 14

Tlenki, które powstają w wyniku wyżarzania stopów srebra, powinny być usunięte poprzez ich wygotowanie w rozcieńczonym kwasie

A. siarkowym

B. azotowym

C. solnym

D. fluorowodorowym

Wybór innych kwasów, takich jak azotowy, solny czy fluorowodorowy, nie jest odpowiedni w kontekście usuwania tlenków srebra powstałych w procesie wyżarzania. Kwas azotowy, mimo iż jest silnym kwasem utleniającym, może prowadzić do niepożądanych reakcji z srebrem, co skutkuje powstawaniem dodatkowych tlenków czy związków azotanowych, a zatem nie spełnia roli efektywnego środka czyszczącego. Kwas solny jest często stosowany w innych zastosowaniach przemysłowych, jednakże jego reakcja z metalami szlachetnymi, jak srebro, może prowadzić do korozji i uszkodzeń powierzchni. Natomiast kwas fluorowodorowy, choć jest silnym kwasem, posiada zdolność do etching’u szkła i nie jest zalecany do pracy z metalami, ponieważ może prowadzić do poważnych uszkodzeń. Wybór odpowiedniego kwasu jest kluczowy w procesach chemicznych, a decyzje oparte na niepełnym rozumieniu reakcji chemicznych mogą prowadzić do błędów w praktyce przemysłowej. Warto zatem dokładnie analizować właściwości chemiczne substancji, z którymi się pracuje, oraz mieć na uwadze standardy branżowe dotyczące bezpieczeństwa i efektywności procesów chemicznych.

Pytanie 15

Do złota zazwyczaj nie dodaje się w celu obniżenia jego próby

A. palladu

B. ołowiu

C. srebra

D. miedzi

Odpowiedź "ołowiu" jest poprawna, ponieważ ołów jest metalem, który nie jest stosowany w procesie obniżania próby złota ze względów na jego właściwości chemiczne oraz toksyczność. W procesach jubilerskich i metalurgicznych standardowe metody obniżania próby złota polegają na dodawaniu srebra lub miedzi, które są bardziej neutralne i nie wpływają negatywnie na właściwości fizyczne i chemiczne stopu. Srebro i miedź dodawane do złota tworzą stop o niższej próbie, ale nie zmieniają jego koloru w taki sposób, aby stawało się ono nieatrakcyjne wizualnie. Ołów, ze względu na swoją toksyczność, stałby się poważnym zagrożeniem zdrowotnym dla jubilerów oraz klientów. Z tego powodu w branży jubilerskiej i metalurgicznej istnieją surowe regulacje dotyczące substancji, które mogą być stosowane w stopach metali szlachetnych. Przykładami zastosowania odpowiednich stopów są biżuteria, monety oraz różne elementy dekoracyjne, gdzie estetyka i bezpieczeństwo użytkowania mają kluczowe znaczenie.

Pytanie 16

Jakie jest zastosowanie techniki cyzelowania w jubilerstwie?

A. Osadzanie kamieni

B. Pokrywanie metalem

C. Spawanie elementów

D. Ręczne wykańczanie powierzchni

Technika cyzelowania w jubilerstwie to proces ręcznego wykańczania powierzchni, który ma na celu nadanie wyrobu wyjątkowej faktury i detali. Cyzelowanie pozwala na precyzyjne modelowanie powierzchni metalu, co jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiego poziomu detali i estetyki w wyrobach jubilerskich. Używa się do tego specjalnych narzędzi, zwanych cyzelami, które umożliwiają formowanie drobnych wzorów, grawerowanie, a także usuwanie nadmiaru materiału. Praktyka ta wymaga dużej precyzji i doświadczenia, gdyż każda niedokładność może wpłynąć na końcowy wygląd wyrobu. Cyzelowanie jest często stosowane w połączeniu z innymi technikami jubilerskimi, co pozwala na uzyskanie unikalnych efektów wizualnych. W branży jubilerskiej, gdzie estetyka i jakość wykończenia są kluczowe, cyzelowanie jest nieodzownym elementem procesu produkcyjnego, pozwalającym na wyróżnienie się na rynku poprzez oferowanie produktów o najwyższej jakości wykończenia.

Pytanie 17

Kamień o masie 0,55 g ma

A. 2,35 karatów

B. 2,55 karatów

C. 2,75 karatów

D. 2,65 karatów

Aby przeliczyć masę kamienia wyrażoną w gramach na karaty, należy zastosować właściwy przelicznik, który mówi, że 1 karat to równowartość 0,2 grama. W przypadku kamienia o masie 0,55 g, przeliczenie na karaty wykonuje się w następujący sposób: 0,55 g podzielone przez 0,2 g/karat, co daje 2,75 karatów. Ta odpowiedź jest zgodna z międzynarodowymi normami stosowanymi w jubilerstwie oraz branży kamieni szlachetnych, gdzie precyzyjne określenie masy kamieni ma kluczowe znaczenie dla ich wyceny oraz zastosowań. Wiedza ta jest istotna nie tylko dla jubilerów, ale również dla osób zajmujących się obrotem kamieniami szlachetnymi, ponieważ pozwala na właściwe oszacowanie wartości oraz klasyfikacji kamieni. Dlatego znajomość przeliczania jednostek masy i ich zastosowań jest fundamentalna w tym sektorze oraz w praktycznych aspektach handlu kamieniami szlachetnymi.

Pytanie 18

Masa składników stopu metali szlachetnych wykorzystywanych do produkcji wyrobów złotniczych i jubilerskich powinna być określana z precyzją do

A. 0,001 g

B. 0,01 g

C. 0,1 g

D. 1,0 g

Wybór odpowiedzi z większą dokładnością, jak 1,0 g, 0,001 g czy 0,1 g, nie spełnia wymogów precyzyjności niezbędnych w jubilerstwie i produkcji wyrobów złotniczych. Odpowiedź z dokładnością do 1,0 g jest zbyt ogólna, co może prowadzić do znacznych błędów w finalnym produkcie. W przypadku stopów metali szlachetnych, niewielkie odchylenia w masie mogą skutkować niezgodnością z wymaganiami jakościowymi oraz zmianą właściwości fizycznych i chemicznych wyrobu. Z kolei 0,001 g jako poziom dokładności jest zbyt wysoki w kontekście praktycznym – choć technicznie możliwe, nie jest to standardowe podejście w branży, gdzie precyzyjność do 0,01 g jest wystarczająca i bardziej efektywna w kontekście operacyjnym oraz kosztowym. Zastosowanie wagi o tak wysokiej precyzji może być nieekonomiczne oraz niepraktyczne w codziennym rzemiośle jubilerskim. Właściwe podejście to równowaga między precyzją a praktycznością, co podkreśla znaczenie odpowiedniego doboru narzędzi pomiarowych oraz metod ważenia w kontekście produkcyjnym.

Pytanie 19

Proces szlifowania wyrobów jubilerskich oraz złotniczych powinien być realizowany przy użyciu

A. past polerskich

B. cieczy chłodzących

C. suchego papieru

D. past szlifierskich

Użycie cieczy chłodzących w procesie szlifowania wyrobów jubilerskich jest praktyką stosowaną głównie w obróbce skrawaniem lub szlifowaniu materiałów twardszych, takich jak stal czy żeliwo. W przypadku złota i innych metali szlachetnych, które są znacznie bardziej miękkie, stosowanie cieczy chłodzących nie jest konieczne i może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak nadmierne chłodzenie, co z kolei może wpływać na strukturę materiału. Z kolei pasty szlifierskie oraz pasty polerskie są używane do różnych procesów obróbczych, jednak nie są one odpowiednie podczas fazy szlifowania. Past szlifierskich używa się głównie do wykańczania powierzchni i nadawania jej połysku, a ich zastosowanie przed uzyskaniem odpowiedniej tekstury powierzchni może prowadzić do zatarcia rys i niedoskonałości, przez co efekt końcowy może być nieadekwatny. Ponadto, pasty polerskie, które często zawierają drobne cząstki diamentowe lub inne składniki, są przeznaczone do polerowania wykończonych już powierzchni. Wybór niewłaściwych materiałów i metod w procesie szlifowania może prowadzić do uszkodzenia powierzchni, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w branży jubilerskiej. Zrozumienie, które narzędzia i techniki są odpowiednie na danym etapie obróbki, jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości produktu końcowego.

Pytanie 20

Aby zmniejszyć średnicę obrączki z osadzoną cyrkonią, powinno się zastosować technikę

A. wycięcia fragmentu obrączki

B. zmiany profilu obrączki

C. ściśnięcia obrączki

D. wygięcia obrączki

Wycięcie fragmentu obrączki jest najskuteczniejszą metodą na zmniejszenie rozmiaru pierścionka z oprawioną cyrkonią, ponieważ pozwala na precyzyjne dostosowanie obwodu obrączki bez naruszania integralności samej oprawy. Ta technika umożliwia usunięcie niewielkiego fragmentu materiału, co jest kluczowe, zwłaszcza w przypadku kamieni szlachetnych, takich jak cyrkonie. Dobrze przeprowadzona procedura wymaga dużej precyzji, aby nie uszkodzić oprawy cyrkonii, co mogłoby prowadzić do jej poluzowania lub wypadnięcia. Praktyczne zastosowanie tej metody polega na oznaczeniu miejsca cięcia i użyciu odpowiednich narzędzi, takich jak wiertarki jubilerskie, które pozwalają na dokładne wycięcie fragmentu. W branży jubilerskiej standardem jest także stosowanie systemów wzorniczych oraz kalibrów, które pomagają w ocenie i planowaniu wycięcia, co przyczynia się do wysokiej jakości wykonania. Ta technika jest preferowana przez wielu rzemieślników, ponieważ minimalizuje ryzyko uszkodzenia i zapewnia estetyczny wygląd po zakończeniu pracy.

Pytanie 21

Jaką kolejność należy zastosować przy naprawie pękniętej szyny pierścionka z koralem szlachetnym?

A. polerowanie – mycie pierścionka – lutowanie szyny

B. mycie pierścionka – wyjęcie korala – lutowanie szyny – szlifowanie lutowanego miejsca – polerowanie – oprawienie korala

C. lutowanie szyny – szlifowanie lutowanego miejsca – polerowanie – mycie pierścionka

D. szlifowanie szyny – lutowanie szyny – polerowanie pierścionka – mycie pierścionka

Wybrana odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ przedstawia kompletny proces naprawy pękniętej szyny pierścionka z koralem szlachetnym, który uwzględnia wszystkie istotne etapy. Rozpoczęcie od mycia pierścionka jest kluczowe, aby usunąć wszelkie zanieczyszczenia, które mogą wpłynąć na jakość lutowania. Następnie, wyjęcie korala jest niezbędne, ponieważ lutowanie powinno odbywać się bez obecności materiałów wrażliwych na wysoką temperaturę. Kolejnym krokiem jest lutowanie szyny, które polega na połączeniu pękniętych elementów za pomocą odpowiedniego spoiwa. Szlifowanie lutowanego miejsca pomaga w wygładzeniu ewentualnych nierówności, co przygotowuje pierścionek do procesu polerowania. Polerowanie jest istotne dla przywrócenia blasku biżuterii, a ostatnim krokiem jest oprawienie korala, co kończy cały proces. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w jubilerstwie, które kładą duży nacisk na jakość wykonania i estetykę gotowego wyrobu.

Pytanie 22

Częścią, która jest konieczna w każdym pierścionku, jest

A. carga

B. biza

C. szyna

D. płata

Szyna jest kluczowym elementem w konstrukcji pierścionków, który pełni rolę wspierającą oraz stabilizującą całą strukturę. W kontekście projektowania biżuterii, szyna to część, na której osadzane są kamienie szlachetne lub inne ozdoby. Jej odpowiednia forma oraz wykonanie mają wpływ na estetykę i trwałość biżuterii. Przykładem zastosowania szyny są pierścionki zaręczynowe, gdzie stabilizacja diamentu lub innego kamienia jest niezbędna dla zachowania jego bezpieczeństwa. W branży jubilerskiej standardy dotyczące jakości materiałów, z których wykonana jest szyna, są ściśle określone. Zastosowanie odpowiednich materiałów oraz technik produkcji, takich jak lutowanie czy formowanie, zapewniają nie tylko estetykę, ale również funkcjonalność i wytrzymałość pierścionka. Dobre praktyki w projektowaniu biżuterii zalecają także dokładne dobranie grubości i szerokości szyny, aby dostosować ją do stylu użytkownika oraz rodzaju kamienia.

Pytanie 23

Technika dekoracyjna, która polega na umieszczaniu w wyżłobionym kanale drutu złotego lub srebrnego, to

A. inkrustacja

B. emalierstwo

C. niello

D. cyzelowanie

Inkrustacja to technika zdobnicza, która polega na wypełnianiu wyżłobionych rowków w metalu, najczęściej w złocie lub srebrze, różnorodnymi materiałami, co nadaje efektowny wygląd i wzbogaca estetykę przedmiotu. Ta technika jest szeroko stosowana w jubilerstwie oraz w rzemiośle artystycznym, gdzie precyzja i dbałość o detale są kluczowe. Przykładem może być inkrustacja biżuterii, gdzie w złotej lub srebrnej oprawie osadza się różnokolorowe kamienie szlachetne lub inne metale, co tworzy unikatowy wzór. Inkrustacja nie tylko zwiększa wartość estetyczną przedmiotu, ale również pozwala na tworzenie skomplikowanych kompozycji graficznych. W rzemiośle artystycznym inkrustacja może być stosowana w meblarstwie, gdzie wzory inkrustacji wzbogacają wygląd drewnianych powierzchni, co jest uznawane za jedną z tradycyjnych technik wykończenia. Dobrze przeprowadzona inkrustacja wymaga precyzyjnego wykonania oraz znajomości materiałów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie sztuki użytkowej i rzemiosła artystycznego.

Pytanie 24

Nie powinno się używać do matowania powierzchni

A. pilników do metalu

B. szczotek metalowych

C. skrobaków

D. papieru do szlifowania

Odpowiedzi takie jak szczotki druciane, pilniki czy papier ścierny są rzeczywiście stosowane do matowania powierzchni, ale ich zastosowanie wiąże się z określonymi technikami i celami. Szczotki druciane są efektywne w usuwaniu rdzy i starych powłok, jednak mogą powodować zbyt agresywne zarysowania, które mogą być niepożądane w kontekście matowienia. Pilniki, choć używane głównie do formowania i wygładzania krawędzi, również mogą być stosowane do matowienia, jeśli są używane ostrożnie, aby nie usunąć zbyt dużej warstwy materiału. Papier ścierny, z kolei, to najpowszechniejsze narzędzie w tym procesie, które pozwala na kontrolowane matowienie dzięki różnym gradacjom ziaren. Jednakże, stosowanie skrobaków do matowania powierzchni jest niewłaściwe, ponieważ skrobaki są zaprojektowane do usuwania zanieczyszczeń i nie nadają się do precyzyjnego matowienia. Często mylone są z narzędziami do wygładzania, co prowadzi do błędnych wniosków i nieefektywnej pracy. W praktyce, zastosowanie niewłaściwego narzędzia może wpłynąć na jakość końcowego efektu, co jest kluczowe w procesie obróbki powierzchni, zwłaszcza przed nałożeniem końcowych powłok ochronnych.

Pytanie 25

Aby pozbyć się wewnętrznych napięć w stopach po ich mechanicznej obróbce, powinno się je poddać procesowi

A. przesycania

B. odpuszczania

C. hartowania

D. wyżarzania

Wyżarzanie to proces obróbki cieplnej, który ma na celu redukcję naprężeń wewnętrznych w metalach, szczególnie po obróbce mechanicznej. W wyniku operacji takich jak frezowanie, toczenie czy szlifowanie, materiał może wytworzyć wewnętrzne napięcia, które mogą prowadzić do deformacji, pęknięć lub obniżenia trwałości obrabianego elementu. Wyżarzanie polega na podgrzaniu metalu do określonej temperatury, a następnie na powolnym schłodzeniu, co sprzyja równomiernemu rozkładowi naprężeń. Przykładem zastosowania wyżarzania może być produkcja stalowych komponentów w przemyśle motoryzacyjnym, gdzie wymagana jest wysoka jakość materiału oraz jego stabilność wymiarowa. Proces ten jest zgodny z normami takimi jak PN-EN 10052, które definiują metody obróbki cieplnej metali. Dzięki wyżarzaniu, producenci mogą uniknąć problemów związanych z trwałością i niezawodnością, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach inżynieryjnych.

Pytanie 26

Przy realizacji oprawy kanałowej głównym narzędziem powinien być frez

A. talerzowy

B. kulisty

C. kubkowy

D. płomykowy

Wybór niewłaściwego narzędzia, takiego jak frez kulowy, kubkowy czy płomykowy, w kontekście oprawy kanałowej, może prowadzić do wielu błędów i komplikacji. Frezy kulowe, chociaż mogą być używane do usuwania materiału dentystycznego, nie zapewniają odpowiedniej płaskiej powierzchni roboczej, co jest kluczowe przy kształtowaniu kanału. Zastosowanie frezu kulowego może prowadzić do nieprecyzyjnego kształtowania wnętrza kanału, co z kolei może skutkować trudnościami w późniejszym leczeniu czy nawet powikłaniami. Frezy kubkowe, mimo iż są użyteczne w obróbce powierzchni zęba, nie są przeznaczone do precyzyjnej obróbki kanałów, co może prowadzić do ich uszkodzenia lub niedokładnego opracowania. Frezy płomykowe, z racji swojego kształtu, również nie są najlepszym wyborem do tego rodzaju prac, gdyż są bardziej przystosowane do wygładzania powierzchni, a nie do dokładnego modelowania wnętrza kanałów. W kontekście dobrych praktyk w stomatologii, wybór odpowiednich narzędzi jest kluczowy dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa zabiegów. Właściwy dobór narzędzi, takich jak frez talerzowy, wpisuje się w standardy jakościowe, które powinny być priorytetem w pracy każdego stomatologa.

Pytanie 27

Jak zmieni się obwód wewnętrzny obrączki, jeżeli została ona powiększona o 3 rozmiary od rozmiaru wyjściowego?

A. 1 mm

B. 4 mm

C. 3 mm

D. 2 mm

Poprawna odpowiedź to 3 mm, ponieważ powiększenie rozmiaru obrączki o 3 rozmiary zwiększa jej obwód wewnętrzny o 3 mm w standardowym systemie rozmiarów biżuteryjnych. W praktyce, rozmiary obrączek są określane na podstawie średnicy wewnętrznej, która jest mierzoną wartością w milimetrach. Każdy wzrost rozmiaru o 1 jednostkę odpowiada przyrostowi średnicy o około 1 mm, co bezpośrednio przekłada się na obwód. Zgodnie z normami branżowymi, znajomość tych zależności jest kluczowa w procesie doboru obrączek, szczególnie w kontekście ich komfortu noszenia. Przykładem może być sytuacja, w której osoba, która nosi obrączkę na co dzień, potrzebuje jej powiększenia z uwagi na zmiany w obrębie palca, na przykład w wyniku zmiany wagi. Warto także pamiętać, że dokładne pomiary obwodu mogą wpływać na finalny efekt noszenia biżuterii, dlatego zaleca się korzystanie z profesjonalnych narzędzi pomiarowych w renomowanych sklepach jubilerskich.

Pytanie 28

Narzędziem oporowym najczęściej wykorzystywanym w trakcie procesu klepania jest

A. punca

B. młotek

C. kowadło

D. modelator

Kowadło jest kluczowym narzędziem w procesie klepania, ponieważ zapewnia stabilną i twardą powierzchnię, na której metal może być formowany i kształtowany. Przy użyciu kowadła można z łatwością i precyzyjnie wykonywać różne operacje, takie jak wykuwanie, wyginanie i łączenie materiałów. Kowadła są nie tylko używane przez kowali, ale również w innych rzemiosłach metalurgicznych, gdzie wymagane jest precyzyjne formowanie metalu. Standardy branżowe nakładają na kowali obowiązek korzystania z odpowiedniego wyposażenia, co obejmuje także wysokiej jakości kowadła, które są kluczowe dla zachowania bezpieczeństwa oraz efektywności pracy. Przykładowo, podczas wykuwania narzędzi, kowadło zapewnia równomierne rozłożenie siły, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia materiału. W praktyce kowadła różnią się kształtem i rozmiarem, co pozwala na ich dostosowanie do specyficznych zadań, co czyni je niezwykle uniwersalnym narzędziem w rękach metalowca.

Pytanie 29

Jakie działanie powinno być podjęte w pierwszej kolejności przy naprawie zerwanego łańcuszka?

A. połączenie ogniwek

B. wymiana ogniwek

C. polerowanie łańcuszka

D. wygotowanie łańcuszka w bejcy

Niektóre podejścia do naprawy zerwanego łańcuszka mogą być mylne, a ich zastosowanie prowadzi do niewłaściwych rezultatów. Połączenie ogniwek, choć teoretycznie może wydawać się odpowiednie, nie rozwiązuje problemu z zanieczyszczeniami, które mogą osłabiać trwałość łańcuszka. Bez odpowiedniego czyszczenia, każde połączenie może być narażone na dalsze uszkodzenia, co w konsekwencji prowadzi do wzrostu ryzyka zerwania w przyszłości. Wymiana ogniwek także nie jest odpowiednia na pierwszy krok w naprawie; bez wcześniejszego czyszczenia, nowo zamontowane ogniwa mogą nie trzymać się solidnie i będą narażone na korozję, co znacznie skróci ich żywotność. Polerowanie łańcuszka, mimo że poprawia jego wygląd, nie zajmuje się fundamentalnymi problemami strukturalnymi ani nie eliminuje zanieczyszczeń, które mogą wpływać na trwałość biżuterii. Warto zauważyć, że wielu amatorów biżuterii może mylnie sądzić, że połączenie lub wymiana ogniwek to wystarczające rozwiązanie, jednak praktyka pokazuje, że bez odpowiedniego przygotowania, jakim jest czyszczenie, jakiekolwiek naprawy stają się tymczasowe i nieefektywne. Kierując się standardami branżowymi, zawsze należy zaczynać od etapu czyszczenia, aby zapewnić solidną bazę do dalszej naprawy i konserwacji biżuterii.

Pytanie 30

Jakie narzędzia należy zastosować, by w trakcie polerowania wyrobów galwanicznie złoconych oraz srebrzonych nie uszkodzić powłok?

A. tarcze filcowe

B. szczotki szmaciane

C. palce filcowe

D. gładzidła stalowe

Wybór nieodpowiednich narzędzi do polerowania wyrobów złoconych i srebrzonych galwanicznie może prowadzić do poważnych uszkodzeń powierzchni. Przykładowo, tarcze filcowe, chociaż popularne w polerowaniu, mogą mieć zbyt dużą agresywność dla delikatnych powłok galwanicznych. Ich struktura może powodować zarysowania i matowienie powierzchni, co jest niepożądane w przypadku wyrobów, które mają pożądany, błyszczący wygląd. Podobnie, palce filcowe są techniką, która nie zapewnia kontrolowanego nacisku ani precyzyjnego wykończenia, co sprzyja powstawaniu nierówności na powierzchni. Stalowe gładzidła są z kolei narzędziami zaprojektowanymi tak, aby dostarczyć odpowiedniego wykończenia bez ryzyka uszkodzenia. Jeszcze inne opcje, takie jak szczotki szmaciane, mogą być użyteczne, ale ich działanie również może być zbyt agresywne, co prowadzi do możliwości uszkodzenia powłoki. Kluczowe jest, aby przy wyborze narzędzi do polerowania zrozumieć, jak różne materiały wpływają na delikatną strukturę wyrobów galwanicznych. Zastosowanie niewłaściwych narzędzi to częsty błąd, który można łatwo uniknąć, stosując narzędzia zaprojektowane specjalnie do pracy z takimi materiałami, jak gładzidła stalowe, które zapewniają zarówno efektywność, jak i bezpieczeństwo procesu polerowania, zgodnie z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 31

W jakich rodzajach tyglów nie powinno się topić metali szlachetnych?

A. Grafitowych

B. Stalowych

C. Węglowych (z węgla drzewnego)

D. Szamotowych

Topienie metali szlachetnych w tyglach stalowych nie jest zalecane ze względu na właściwości chemiczne i fizyczne stali. Stal, jako materiał, może reagować z metalami szlachetnymi, prowadząc do ich zanieczyszczenia oraz utraty wartości. Dodatkowo, stal wykazuje relatywnie niską odporność na wysokie temperatury w porównaniu do innych materiałów, co może skutkować deformacjami lub uszkodzeniami tyglów podczas procesu topnienia. W praktyce, do topienia metali szlachetnych, takich jak złoto, srebro czy platyna, preferuje się tygle grafitowe lub szamotowe, które charakteryzują się wysoką odpornością na temperatury oraz chemiczną neutralnością. W przypadku tyglów grafitowych, ich zdolność do wytrzymywania ekstremalnych warunków temperaturowych i niska reaktywność sprawiają, że są one idealne do procesów, gdzie czystość metalu jest kluczowa. Ponadto, stosowanie tyglów szamotowych w praktyce przemysłowej również jest powszechne, ponieważ ich struktura ceramiczna zapewnia stabilność i minimalizuje ryzyko reakcji z topnionymi metalami.

Pytanie 32

Jakiego rodzaju biżuterii nie powinno się czyścić w myjce ultradźwiękowej?

A. Z cyrkonią

B. Z rubinem

C. Ze szmaragdem

D. Z szafirem

Odpowiedź 'ze szmaragdem' jest prawidłowa, ponieważ szmaragd to kamień, który jest wyjątkowo wrażliwy na działanie ultradźwięków. W procesie czyszczenia w myjce ultradźwiękowej fale dźwiękowe generują mikroskopijne pęcherzyki powietrza, które implodują, tworząc intensywne ciśnienie, co może prowadzić do uszkodzenia delikatnych kamieni. Szmaragdy często mają naturalne inkluzje, co sprawia, że są mniej odporne na uszkodzenia mechaniczne. W związku z tym, stosowanie myjki ultradźwiękowej do czyszczenia biżuterii ze szmaragdem powinno być zdecydowanie unikane. W praktyce, lepszym rozwiązaniem jest czyszczenie szmaragdów przy użyciu miękkiej ściereczki i łagodnych detergentów, aby zabezpieczyć ich strukturę. Dobre praktyki w jubilerstwie podkreślają znaczenie ostrożności w dbaniu o kamienie szlachetne, zwłaszcza te o delikatnej budowie, takie jak szmaragdy.

Pytanie 33

Podczas topienia srebra o próbie 0,999 i gęstości 10,5 g/cm³ w tyglu grafitowym o pojemności 30 ml, należy go napełnić tak, by płynne srebro zajmowało 75% tej objętości. Jaką ilość srebra trzeba zważyć?

A. 225,0 g

B. 23,6 g

C. 236,25 g

D. 22,5 g

Aby obliczyć ilość srebra próby 0,999, która zajmie 75% objętości tyglu o pojemności 30 ml, najpierw obliczamy objętość srebra, jaka jest potrzebna. 75% z 30 ml to 22,5 ml. Następnie, korzystając z gęstości srebra wynoszącej 10,5 g/cm³, możemy obliczyć masę srebra. Stosując wzór: masa = gęstość × objętość, otrzymujemy masę srebra równą 10,5 g/cm³ × 22,5 ml, co daje 236,25 g. Poprawne obliczenia są kluczowe w procesie odważania metali szlachetnych, ponieważ precyzyjne określenie masy jest niezbędne do uzyskania odpowiednich właściwości fizycznych i chemicznych stopu. W praktyce, stosowanie wyważarek o wysokiej dokładności oraz przestrzeganie norm dotyczących odważania materiałów pozwala na minimalizację strat i zapewnienie jakości końcowego produktu. Takie praktyki są standardem w przemyśle jubilerskim i metalurgicznym.

Pytanie 34

Przesycanie stopów metali szlachetnych ma na celu modyfikację

A. koloru

B. masy

C. lejności

D. plastyczności

Przesycanie stopów metali szlachetnych jest procesem, który ma na celu zwiększenie ich plastyczności, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach przemysłowych i jubilerskich. Metody przesycania polegają na wprowadzeniu do stopu dodatków, które znacząco poprawiają jego właściwości mechaniczne. W kontekście metali szlachetnych, takich jak złoto czy srebro, zwiększenie plastyczności pozwala na łatwiejsze formowanie i obróbkę, co jest niezbędne przy produkcji biżuterii oraz innych wyrobów. Przykładem może być złoto o wysokiej czystości, które bez odpowiednich stopów byłoby zbyt kruche. Poprzez dodawanie miedzi lub srebra, otrzymuje się stop, który jest nie tylko bardziej odporny na uszkodzenia, ale także łatwiejszy do kształtowania. W branży jubilerskiej, gdzie estetyka i trwałość są kluczowe, właściwe dopasowanie składu stopu do zamierzonych zastosowań jest standardem, zgodnym z najlepszymi praktykami w obróbce metali szlachetnych.

Pytanie 35

Rodzajem oprawy nie jest oprawa

A. księżycowa

B. w gwiazdę

C. brukowa

D. kanałowa

Oprawa księżycowa nie jest uznawana za typ oprawy związanej z oświetleniem w kontekście projektowania wnętrz czy architektury. W branży oświetleniowej wyróżnia się różne rodzaje opraw, takie jak oprawy w gwiazdę, kanałowe czy brukowe, które mają swoje specyficzne zastosowania. Oprawy w gwiazdę są często stosowane w dekoracyjnych instalacjach oświetleniowych, nadając przestrzeni wyjątkowy charakter. Oprawy kanałowe są powszechnie używane w systemach oświetleniowych w biurach czy przestrzeniach handlowych, umożliwiając skierowanie światła w określone miejsca, co jest zgodne z zasadami efektywności energetycznej i ergonomii. Z kolei oprawy brukowe służą do oświetlenia przestrzeni zewnętrznych, takich jak chodniki czy place, i są projektowane z myślą o odporności na warunki atmosferyczne oraz estetyce przestrzeni miejskiej. Zrozumienie różnych typów opraw oświetleniowych i ich zastosowania jest kluczowe dla skutecznego projektowania oświetlenia, które nie tylko spełnia funkcje użytkowe, ale także wpływa na atmosferę i komfort w przestrzeni.

Pytanie 36

Który składnik stopów złota wpływa na ich kruchość?

A. cyna

B. nikiel

C. cynk

D. miedź

Cyna jest składnikiem stopów złota, który może przyczyniać się do ich kruchości. W procesie tworzenia stopów złota, cyna, znana z właściwości spawalniczych i antykorrozyjnych, jest dodawana w celu zwiększenia twardości oraz poprawy odporności na ścieranie. Niemniej jednak, nadmierna ilość cyny w stopie może prowadzić do obniżenia plastyczności materiału, co skutkuje jego kruchością. W praktyce, stop złota zawierający cynę powinien być stosowany w aplikacjach, gdzie nie jest wymagane dużego ugięcia lub odkształcenia, jak w przypadku niektórych elementów biżuterii. Standardy branżowe, takie jak ISO 8653, określają dopuszczalne proporcje składników w stopach metali szlachetnych, co pozwala na uzyskanie równowagi między estetyką a wytrzymałością stopów. Dlatego istotne jest, aby projektanci biżuterii i inżynierowie materiałowi dokładnie dobierali składniki stopów, aby uzyskać optymalne właściwości mechaniczne.

Pytanie 37

Aby znacząco zredukować czas obróbki wykańczającej obrączki, należy zastosować polerkę

A. magnetyczną

B. wirową

C. stołową

D. bębnową

Polerka bębnowa, wirowa i magnetyczna różnią się zasadniczo zarówno zastosowaniem, jak i parametrami technicznymi od polerki stołowej, co sprawia, że nie są one najlepszym wyborem do obróbki wykańczającej obrączek. Polerka bębnowa jest często używana do obróbki większych elementów, jednak niesie ze sobą ryzyko nierównomiernego polerowania, co może prowadzić do powstawania zarysowań lub nieestetycznych efektów na powierzchni obrączki. Polerka wirowa, z kolei, działa na zasadzie ruchu obrotowego, który może być zbyt agresywny dla delikatnych detali, co skutkuje ryzykiem zniszczenia lub deformacji wyrobu jubilerskiego. Polerka magnetyczna, choć może być skuteczna w obróbce małych elementów, nie zawsze zapewnia równomierny efekt i wymaga dodatkowych procesów, aby uzyskać pożądany połysk. Typowe błędy myślowe, prowadzące do wyboru tych narzędzi, mogą obejmować niewłaściwe zrozumienie specyfiki obróbki materiałów oraz niedostateczne uwzględnienie wymagań dotyczących jakości końcowego produktu. W kontekście obróbki wykańczającej obrączek, kluczowe jest dobranie właściwych narzędzi, które zapewnią najwyższą jakość i efektywność pracy.

Pytanie 38

Ile gramów ligury trzeba dodać do 12 gramów złota o próbie 0,999, aby uzyskać stop złota o próbie 0,500?

A. 10g

B. 6g

C. 24g

D. 12g

Aby uzyskać stop złota próby 0,500 z 12 gramów złota o próbie 0,999, należy dodać odpowiednią ilość ligury, która obniży próby końcowej. Złoto próby 0,999 oznacza, że zawiera 99,9% czystego złota, natomiast złoto próby 0,500 ma tylko 50% czystego złota. Zatem, aby obliczyć ilość ligury, możemy zastosować zasadę zachowania masy. W tym przypadku, gdy mamy 12 gramów złota (0,999), jego zawartość złota wynosi 11,988 gramów (12 g * 0,999). Aby uzyskać stop o próbie 0,500, całkowita zawartość złota w stopie musi stanowić 50% sumy masy złota i ligury. Załóżmy, że dodajemy X gramów ligury. Wówczas: (11,988 g)/(12 g + X) = 0,500 Rozwiązując to równanie, otrzymujemy, że X musi wynosić 12 gramów. Dlatego prawidłowa odpowiedź to 12 gramów ligury. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe w jubilerstwie i metalurgii, gdzie precyzyjne proporcje metali szlachetnych są niezwykle istotne w produkcji biżuterii i innych wyrobów. Tego rodzaju umiejętności są również przydatne w kontekście inwestycji w metale szlachetne, gdzie znanie próby metalu może znacząco wpłynąć na jego wartość.

Pytanie 39

Jaki jest główny składnik stopu o nazwie 'sterling silver'?

A. Cyna

B. Miedź

C. Srebro

D. Złoto

Sterling silver, czyli srebro sterling, to stop metalu, który składa się głównie z srebra. Standardowy skład tego stopu to 92,5% srebra oraz 7,5% innych metali, najczęściej miedzi. Taki skład zapewnia wyrobom jubilerskim trwałość i wytrzymałość, przy jednoczesnym zachowaniu pięknego, srebrzystego blasku. Srebro samo w sobie jest metalem stosunkowo miękkim, co utrudniałoby jego obróbkę i obniżało trwałość wyrobów wykonanych z czystego srebra. Dodatek miedzi, choć niewielki, znacząco poprawia te właściwości mechaniczne, co jest kluczowe w branży jubilerskiej, gdzie produkty muszą być nie tylko atrakcyjne wizualnie, ale i odporne na codzienne użytkowanie. Dzięki temu srebro sterling jest idealnym materiałem do produkcji biżuterii, sztućców czy przedmiotów dekoracyjnych. Warto pamiętać, że wyroby z tego stopu są często znakowane symbolem '925', co odnosi się właśnie do zawartości srebra. Moim zdaniem, znajomość tych proporcji i cech jest niezbędna dla każdego, kto zajmuje się projektowaniem lub naprawą wyrobów jubilerskich, ponieważ pozwala lepiej zrozumieć, jak materiał będzie się zachowywał w praktyce.

Pytanie 40

Aby ustalić ilość metalu szlachetnego w stopie lub produkcie w warunkach laboratorium jubilerskiego, należy zastosować ciecz

A. ciężkich

B. immersyjnych

C. probierczych

D. obróbczych

Odpowiedź probiercze jest prawidłowa, ponieważ do określenia zawartości metali szlachetnych, takich jak złoto czy srebro, w stopach metalowych stosuje się specjalistyczne cieczy probiercze. Ciecze te zawierają odczynniki chemiczne, które reagują z metalami szlachetnymi, umożliwiając ocenę ich zawartości na podstawie zmiany koloru lub innych właściwości fizykochemicznych. W laboratoriach jubilerskich używa się często roztworów azotanu srebra, kwasu siarkowego lub kwasu azotowego, które są w stanie wykryć obecność określonych metali. Przykładem zastosowania tej metody jest badanie próby złota, gdzie odpowiednie ciecze pozwalają na precyzyjne określenie zawartości złota w stopie, co jest kluczowe dla wyceny i certyfikacji biżuterii. Stosowanie cieczy probierczych jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży jubilerskiej oraz standardami jakości, co zapewnia dokładność i wiarygodność analiz.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej