Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik weterynarii
  • Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 08:15
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 09:04

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Przedstawiony opis charakteryzuje

...drążą korytarze i kieszonki w powierzchownej warstwie naskórka, odżywiają się złuszczonym naskórkiem i wysiękiem. Ze składanych przez samice jaj w tunelach po 3-5 dniach wykluwają się larwy, które drążą w powierz-chownych warstwach skóry oraz w mieszkach włosowych i tam po dwukrotnej lince osiągają postać dorosłą.
A. świerzbowce.
B. nużeńce.
C. kleszcze.
D. gzy.
Świerzbowce to pasożytnicze roztocza, które wywołują chorobę znaną jako świerzb. Opis w pytaniu dotyczy ich specyficznego cyklu życiowego, który obejmuje drążenie korytarzy w naskórku ludzkiej skóry przez samice, gdzie składają jaja. Po wylęganiu się larw, które również penetrują skórę, następuje proces linienia, po którym larwy przechodzą w postać dorosłą. W praktyce, rozpoznanie świerzbu jest kluczowe dla skutecznego leczenia, co zazwyczaj obejmuje stosowanie miejscowych środków owadobójczych oraz edukację pacjentów na temat higieny. Świerzbowce są klasyfikowane jako ectoparasites, co oznacza, że żyją na zewnętrznej powierzchni gospodarza, przyczyniając się do nieprzyjemnych objawów jak swędzenie, podrażnienie skóry i stany zapalne. Warto zaznaczyć, że skuteczność leczenia opiera się na ścisłym przestrzeganiu zaleceń lekarza oraz regularnej dezynfekcji odzieży i pościeli, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dermatologii.

Pytanie 2

Choroba bakteryjna o charakterze zakaźnym i zaraźliwym, manifestująca się w postaci ostrej posocznicy, podostrej w formie pokrzywki oraz przewlekłej jako proces zapalny w stawach i sercu oraz martwicą tkanek, to

A. choroba Aujeszkyego
B. klasyczny pomór świń
C. różyca świń
D. afrykański pomór świń
Choroba Aujeszkyego, afrykański pomór świń oraz klasyczny pomór świń to wszystkie istotne choroby zakaźne, ale mają różne etiologie, objawy i mechanizmy patogenności, co czyni je nieodpowiednimi odpowiedziami na zadane pytanie. Choroba Aujeszkyego jest wirusowym schorzeniem, które atakuje przede wszystkim układ nerwowy świń, prowadząc do objawów neurologicznych, a nie posocznicy czy przewlekłych zmian w stawach. Objawy tej choroby są związane z zaburzeniami neurologicznymi, a nie skórnymi, co wyraźnie różni się od obrazu klinicznego różycy świń. Afrykański pomór świń to także wirusowa choroba, która charakteryzuje się wysoką śmiertelnością, ale nie przebiega przez posocznicę w tradycyjnym sensie, ani nie prowadzi do przewlekłych stanów zapalnych stawów czy serca. Z kolei klasyczny pomór świń, jak sama nazwa wskazuje, jest inną wirusową chorobą, która dotyka świnie, powodując gorączkę oraz zmiany w układzie krążenia, lecz nie ma związku z martwicą skóry ani przewlekłymi objawami zapalnymi w stawach. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi chorobami jest kluczowe dla skutecznej diagnostyki i leczenia zwierząt, a także dla planowania działań prewencyjnych w gospodarstwie.

Pytanie 3

Ocena surowców oraz produktów pochodzenia zwierzęcego przeprowadzona przy użyciu zmysłów osoby badającej jest klasyfikowana jako badanie

A. organoleptyczne
B. chemiczne
C. bakteriologiczne
D. mikrobiologiczne
Badanie organoleptyczne to świetna metoda, żeby ocenić surowce i produkty zwierzęce. W sumie, to chodzi o wykorzystanie naszych zmysłów do sprawdzenia, jak coś wygląda, smakuje czy pachnie. To bardzo ważny proces, zwłaszcza w branży spożywczej i gastronomii. Na przykład, zanim kupimy mięso, warto zwrócić uwagę na jego zapach czy kolor, bo to dużo mówi o jakości. Są też normy takie jak ISO 8586, które mówią, jak powinno się przeprowadzać te badania, aby wszystko było jasne i bez zakłóceń. Zespoły degustacyjne to profesjonalne grupy, które są przeszkolone do zauważania drobnych różnic między produktami. Moim zdaniem, wiedza na ten temat jest mega istotna, bo dzięki temu zarówno producenci, jak i konsumenci mogą podejmować lepsze decyzje o tym, co jedzą i jaki jest poziom bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 4

Zwierzęta zabijane w warunkach innych niż rzeźnia muszą być obowiązkowo poddawane badaniu w zakresie BSE po ukończeniu

A. 96. miesiąca życia
B. 106. miesiąca życia
C. 24. miesiąca życia
D. 48. miesiąca życia
Odpowiedź 48. miesiąca życia jest prawidłowa, ponieważ zwierzęta, które osiągnęły ten wiek, są klasyfikowane jako potencjalnie zagrożone chorobami prionowymi, takimi jak BSE (bovine spongiform encephalopathy). W związku z tym, w wielu krajach wprowadzono obowiązkowe badania dla bydła, aby zapobiec rozprzestrzenieniu się tej niebezpiecznej choroby. Badanie to jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa łańcucha żywnościowego oraz ochrony zdrowia publicznego. Przykładem zastosowania tej regulacji jest system nadzoru weterynaryjnego, który monitoruje i kontroluje jakość mięsa na etapie uboju. W praktyce, jeśli zwierzęta nie zostaną poddane testom przed ubojem, może to prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, jak również do utraty zaufania konsumentów do produktów mięsnych. Zgodnie z zaleceniami organizacji takich jak Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE) oraz standardami Unii Europejskiej, regularne testowanie starszego bydła jest kluczowe dla minimalizacji ryzyka wystąpienia BSE.

Pytanie 5

Podczas fizykalnego badania psa zaobserwowano bladość błon śluzowych w jamie ustnej, co sugeruje

A. niedotlenienie
B. paradontozę
C. anemię
D. alergię
Bladość błon śluzowych w pysku psa to dość ważny sygnał, który często mówi nam o możliwej anemii. To stan, kiedy brakuje czerwonych krwinek albo hemoglobiny. Tak naprawdę, anemia może być spowodowana różnymi rzeczami, jak na przykład niedoborem żelaza, pasożytami, krwawieniami wewnętrznymi czy przewlekłymi chorobami. Dobrze wiedzieć, że w weterynarii ocena koloru błon śluzowych to kluczowy krok w badaniu. Pomaga to szybko znaleźć potencjalne problemy zdrowotne. Jak weterynarz zauważy bladość, na pewno zleci jakieś badania, przykładowo morfologię krwi, żeby dowiedzieć się, co jest nie tak i jak leczyć psa. Ważne też, żeby właściciele zwierząt rozumieli, że bladość może iść w parze z innymi objawami jak letarg, osłabienie, brak apetytu czy duszność, co powinno ich skłonić do wizyty u weterynarza. Szybka reakcja w takich sytuacjach może uratować życie psa.

Pytanie 6

Jakie metody można wykorzystać do przepędzania dorosłego bydła oraz świń?

A. urządzenie wykorzystujące wstrząsy elektryczne
B. wywieranie nacisku na gałki oczne
C. wykręcanie ogona
D. ciągnięcie za małżowiny uszne
Ciągnięcie za uszy, wykręcanie ogona oraz nacisk na gałki oczne są podejściami, które nie tylko są wątpliwe etycznie, ale także mogą prowadzić do poważnych obrażeń u zwierząt. Takie metody mogą wywoływać ból i stres, co jest sprzeczne z zasadą dobrostanu zwierząt, która nakłada na hodowców obowiązek zapewnienia im odpowiednich warunków życia. Ciągnięcie za uszy może powodować uszkodzenia tkanek oraz prowadzić do stanów zapalnych, a wykręcanie ogona może skutkować kontuzjami kręgosłupa i nerwów. Nacisk na gałki oczne jest nie tylko nieludzki, ale również może prowadzić do uszkodzeń wzroku. Takie postawy są również niezgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt, które kładą duży nacisk na humanitarne traktowanie zwierząt i unikanie wszelkich form przemocy. Zamiast tego, skuteczne metody przepędzania zwierząt powinny bazować na przyjaznych technikach, takich jak wykorzystanie psów pasterskich, które są szkolone do pracy z bydłem i świńmi, a także na pozytywnej interakcji ze zwierzętami. Współczesne podejścia do zarządzania zwierzętami podkreślają znaczenie zrozumienia ich zachowań oraz potrzeb, co pozwala na skuteczniejsze i bardziej humanitarne metody ich transportu i kierowania.

Pytanie 7

Enrofloksacynę w formie iniekcji należy przechowywać w

A. lodówce
B. szafce z lekami
C. kasetce na klucz
D. cieplarce
Przechowywanie enrofloksacyny w kasetce zamykanej na klucz nie jest zalecane, ponieważ nie spełnia podstawowych wymagań dotyczących warunków przechowywania leków. Kasetki, choć mogą zapewniać bezpieczeństwo przed dostępem osób nieuprawnionych, nie gwarantują odpowiedniej temperatury oraz ochrony przed światłem, co jest istotne dla zachowania stabilności chemicznej leku. Dodatkowo, wiele leków, takich jak enrofloksacyna, wymaga specyficznych warunków środowiskowych, które nie są zapewniane przez zamknięte pojemniki. Przechowywanie w lodówce może być mylnie uznawane za odpowiednie, jednak w przypadku enrofloksacyny nie jest to konieczne, a wręcz może prowadzić do niepożądanych reakcji chemicznych lub zmiany jej farmakokinetyki. Cieplarka, z kolei, z definicji służy do podtrzymywania wyższych temperatur, co jest nieodpowiednie dla tego typu leku. Niewłaściwe przechowywanie leków często wynika z braku wiedzy na temat ich specyficznych właściwości oraz norm branżowych dotyczących farmakoterapii. Dlatego kluczowe jest, aby farmaceuci i pracownicy służby zdrowia byli dobrze zaznajomieni z wytycznymi przechowywania i obsługi leków, aby uniknąć błędów mogących prowadzić do obniżenia skuteczności terapii oraz zwiększenia ryzyka działań niepożądanych.

Pytanie 8

Bioketan w dawce 100 mg/ml to roztwór do iniekcji dla psów i kotów. Dawkowanie dla psów wynosi 3 mg/kg m.c. dożylnie oraz 5-10 mg/kg m.c. domięśniowo. Jaką ilość preparatu należy podać dożylnie psu ważącemu 25 kg?

A. 7,50 ml
B. 0,75 ml
C. 2,50 ml
D. 0,50 ml
Prawidłowa odpowiedź to 0,75 ml preparatu Bioketan 100 mg/ml dla psa o wadze 25 kg. Dawkowanie dożylne wynosi 3 mg/kg masy ciała. Aby obliczyć wymaganą ilość preparatu, należy najpierw obliczyć całkowitą dawkę: 25 kg x 3 mg/kg = 75 mg. Preparat Bioketan ma stężenie 100 mg/ml, dlatego do obliczenia objętości roztworu, który odpowiada 75 mg, należy podzielić tę wartość przez stężenie: 75 mg / 100 mg/ml = 0,75 ml. Przy stosowaniu leków u zwierząt domowych kluczowe jest precyzyjne obliczanie dawek, aby uniknąć zarówno niedodawania, jak i przedawkowania. Przedawkowanie może prowadzić do poważnych efektów ubocznych, takich jak depresja oddechowa czy uszkodzenie narządów, co podkreśla znaczenie starannego dawkowania zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi.

Pytanie 9

Jakie objawy wskazują na ostre rozszerzenie żołądka u konia?

A. kopanie się po brzuchu, przekrwienie błon śluzowych, silne pocenie się
B. postawa siedzącego psa, zasinienie błon śluzowych, silne pocenie się
C. kopanie się po brzuchu, wymioty, silne pocenie się
D. silne pocenie się, wymioty, postawa siedzącego psa
Odpowiedzi, które wskazują na wymioty, kopanie się po brzuchu oraz przekrwienie błon śluzowych, nie są trafne w kontekście objawów ostrego rozszerzenia żołądka u konia. Wymioty są zjawiskiem rzadko spotykanym u koni z powodu ich anatomicznych uwarunkowań; ich układ pokarmowy nie sprzyja wymiotom jak u innych gatunków. Kopanie się po brzuchu może być objawem dyskomfortu, ale nie jest specyficzne dla ostrego rozszerzenia żołądka. Takie działanie może wskazywać na różnorodne problemy, jak kolki czy inne dolegliwości brzuszne, a nie wyłącznie na ostre rozszerzenie żołądka. Ponadto, przekrwienie błon śluzowych nie jest typowym objawem w tym przypadku, gdyż zasinienie, a nie przekrwienie, jest kluczowym wskaźnikiem zaburzeń krążeniowych. Ważne jest, aby w diagnostyce różnicowej uwzględnić te specyfiki oraz zrozumieć, że błędne podejście do objawów może prowadzić do nieprawidłowej oceny stanu zdrowia konia. Wiedza na temat symptomów i reakcji organizmu jest kluczowa w odpowiednim diagnozowaniu i leczeniu, co podkreśla znaczenie rzetelnych informacji w pracy weterynaryjnej.

Pytanie 10

Jakie gatunki zwierząt muszą posiadać paszport?

A. Świnie oraz konie
B. Bydło i konie
C. Bydło oraz świnie
D. Konie oraz owce
Bydło i konie to jedyne zwierzęta, które muszą mieć paszporty, zgodnie z przepisami unijnymi i krajowymi. Paszport to taki dokument, w którym są wszystkie ważne info o zwierzęciu - skąd pochodzi, jakie ma zdrowie i jakie szczepienia przeszło. To bardzo ważne, szczególnie gdy chodzi o przemieszczanie się zwierząt, bo chodzi o zapobieganie rozprzestrzenianiu się różnych chorób. Na przykład choroba zakaźna bydła potrafi być naprawdę groźna dla hodowli. Paszporty wydają odpowiednie instytucje, na przykład organy weterynaryjne czy związki hodowlane, co sprawia, że zwierzęta są dobrze monitorowane. Dobrze jest też regularnie aktualizować info w paszporcie, żeby szybciej reagować, jak coś się stanie. A w przypadku koni, posiadanie paszportu jest wręcz obowiązkowe, gdy bierze się udział w zawodach jeździeckich, więc to pokazuje, jak ważny jest ten dokument w kontekście sportów jeździeckich.

Pytanie 11

Produkt uboczny kategorii 1 powinien być barwiony błękitem patentowym w taki sposób, aby barwnik pokrywał

A. 30% powierzchni
B. 100% powierzchni
C. 50% powierzchni
D. 20% powierzchni
Wybór odpowiedzi dotyczący barwienia produktu ubocznego kategorii 1 w 50%, 30%, lub 20% powierzchni wynika z nieporozumień dotyczących zasad oznakowania i identyfikacji takich materiałów. Barwienie w niepełnym zakresie może prowadzić do pomyłek i niejasności przy dalszym przetwarzaniu, co z kolei wiąże się z zagrożeniem dla zdrowia i bezpieczeństwa. W praktyce, częściowe pokrycie materiałów nie jest wystarczające, aby skutecznie oznaczyć ich właściwości, co jest kluczowe w przypadku produktów ubocznych, które mogą być niebezpieczne. Takie podejście może prowadzić do sytuacji, w której pracownicy lub użytkownicy mylą barwiony materiał z innymi, co stwarza ryzyko niewłaściwego ich użycia lub utylizacji. Zgodnie z wytycznymi Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO), pełne oznakowanie jest standardem, który zapewnia przejrzystość i bezpieczeństwo w obiegu materiałów. Dodatkowo, w kontekście regulacji prawnych związanych z ochroną środowiska, brak odpowiedniego oznakowania może skutkować konsekwencjami prawnymi dla przedsiębiorstw. Tak więc, istotnym jest zrozumienie, że błędy myślowe związane z przekonaniami o wystarczalności częściowego barwienia mogą prowadzić do poważnych zagrożeń w praktycznym zastosowaniu w różnych branżach.

Pytanie 12

Metoda referencyjna do identyfikacji włośni Trichinella spiralis w mięsie wymaga użycia jako elementu płynu trawiącego

A. 25% kwasu chlorowodorowego
B. 25% kwasu siarkowego
C. 12% kwasu siarkowego
D. 12% kwasu chlorowodorowego
Odpowiedź '25% kwasu chlorowodorowego' jest poprawna, ponieważ kwas chlorowodorowy w tej stężeniu skutecznie wytrawia tkanki mięsa, co umożliwia wykrycie cyst włośni Trichinella spiralis. Metoda ta jest powszechnie stosowana w laboratoriach zajmujących się diagnostyką weterynaryjną i kontroli jakości żywności. Wytrawianie przy użyciu 25% kwasu chlorowodorowego pozwala na optymalne uwolnienie larw, co jest kluczowe dla dokładności analizy. Kwas ten, stosowany zgodnie z odpowiednimi normami, umożliwia również uniknięcie degradacji innych struktur tkankowych, co może zafałszować wyniki. W praktyce, stosowanie tej metody jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), które zalecają regularne kontrole mięsa na obecność włośni w celu zapewnienia bezpieczeństwa konsumentów. Warto również zauważyć, że odpowiednie przygotowanie próbek oraz przestrzeganie procedur laboratoryjnych znacząco wpływa na końcowe wyniki badań.

Pytanie 13

Parametry CTO przedstawione w ramce są prawidłowe dla

temperatura 37,5-39°Ctętno 70-140/min.oddechy 10-30/min.
A. bydła.
B. świni.
C. psa.
D. konia.
Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego specyfiki parametrów życiowych różnych gatunków zwierząt. Istotne jest zrozumienie, że każdy gatunek ma swoją unikalną normę, co przekłada się na różnice w wartościach takich jak temperatura ciała, tętno oraz liczba oddechów. W przypadku bydła, liczby te są inne niż dla psów, co może prowadzić do błędnych wniosków. Typowa temperatura ciała bydła waha się między 38 a 39,5°C, a tętno wynosi od 40 do 80 uderzeń na minutę. Podobnie, dla świń wartości te również nie pokrywają się z danymi dotyczącymi psów, ponieważ typowa temperatura ciała świń to 38,5-39,5°C, z tętnem wynoszącym od 60 do 90. W przypadku koni, ich parametry życiowe są również odmienne; temperatura ciała koni oscyluje od 37,5 do 38,5°C, a tętno wynosi od 28 do 44 uderzeń na minutę. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w pracy z różnymi gatunkami zwierząt. Prawidłowe odczytanie tych wartości i ich interpretacja mają kluczowe znaczenie przy diagnozowaniu i leczeniu chorób zwierząt. Błędy w ocenie mogą prowadzić do niewłaściwej diagnozy i leczenia, co w konsekwencji może zagrażać zdrowiu zwierzęcia. Dlatego tak istotne jest, aby weterynarze i hodowcy posiadali wiedzę na temat specyficznych parametrów życiowych dla różnych gatunków, co pozwala na precyzyjniejsze podejmowanie decyzji oraz skuteczniejsze leczenie.

Pytanie 14

Analiza osadu z moczu umożliwia ustalenie obecności

A. wałeczków
B. ciał ketonowych
C. białka
D. mocznika
Mocnik, ciała ketonowe i białko to substancje, które mogą być analizowane w moczu, ale ich obecność nie jest bezpośrednio związana z badaniem osadu moczu, co prowadzi do błędnych wniosków. Mocznikiem jest produkt końcowy metabolizmu białek, którego stężenie w moczu jest ważne w ocenie funkcji nerek, jednak nie stanowi elementu osadu moczu. Jego poziom można badać w teście moczu, ale nie jest on widoczny w osadzie. Ciała ketonowe, będące produktami niepełnego utlenienia tłuszczów, mogą być obecne w moczu w stanach takich jak cukrzyca, jednak ich wykrycie również nie jest związane z analizą osadu. Z kolei białko w moczu, choć istotne w diagnostyce stanów patologicznych, nie jest elementem osadu, ponieważ jego obecność może być wynikiem filtracji kłębuszkowej. Stąd, wybierając odpowiedzi, kluczowe jest zrozumienie, jakie substancje są analizowane w danym teście oraz jakie metody diagnostyczne są stosowane w praktyce medycznej. Często zdarza się, że studenci mylą te pojęcia, co może prowadzić do nieprawidłowych interpretacji wyników i diagnoz. Ostatecznie, właściwe zrozumienie różnic między tymi substancjami a wałeczkami jest niezbędne dla prawidłowej oceny stanu zdrowia pacjentów.

Pytanie 15

Co jest dozwolone w celu przepędzania zwierząt podczas ich transportu w rzeźni?

A. wykręcanie ogona
B. stosowanie grzechotek
C. ciągnięcie za futro
D. naciskanie na gałki oczne
Stosowanie grzechotek jako metody przepędzania zwierząt w rzeźniach jest zgodne z zasadami humanitarnego traktowania zwierząt oraz standardami branżowymi, które mają na celu minimalizowanie stresu i cierpienia zwierząt podczas transportu. Grzechotki są narzędziem, które wydaje dźwięk, co może skutecznie skupić uwagę zwierzęcia, kierując je w pożądanym kierunku bez konieczności stosowania przemocy. Przykłady zastosowania grzechotek obejmują ich użycie w rzeźniach, gdzie zwierzęta mogą być kierowane do odpowiednich pomieszczeń w sposób, który nie powoduje ich paniki czy strachu. Warto również zauważyć, że zgodnie z przepisami prawnymi i etycznymi w obszarze hodowli i uboju zwierząt, należy stosować metody, które zapewniają dobrostan zwierząt. Użycie grzechotek jest zgodne z tymi założeniami, ponieważ nie wpływa negatywnie na ich stan zdrowia ani nie wywołuje traumy. W praktyce, odpowiednie szkolenie pracowników w zakresie stosowania takich narzędzi jest kluczowe, aby zapewnić skuteczność i bezpieczeństwo tego podejścia.

Pytanie 16

Surowicę odpornościową, która jest używana w terapii kociąt podejrzewanych o panleukopenię, należy przechowywać w

A. lodówce
B. inkubatorze
C. temperaturze pokojowej
D. ciekłym azocie
Surowice odpornościowe, takie jak surowica stosowana w leczeniu panleukopenii u kociąt, powinny być przechowywane w lodówce, gdzie temperatura wynosi od 2 do 8 stopni Celsjusza. Utrzymanie odpowiedniej temperatury jest kluczowe dla zachowania stabilności i skuteczności immunoglobulin zawartych w surowicy. W warunkach pokojowych lub w cieplejszym otoczeniu, surowice mogą tracić swoje właściwości, co prowadzi do ich nieefektywności. W praktyce, przetrzymywanie surowicy w lodówce, obok innych preparatów biologicznych, pozwala na łatwy dostęp oraz minimalizuje ryzyko przypadkowego uszkodzenia ich struktury. Warto również pamiętać, że surowice powinny być transportowane w kontrolowanych warunkach temperaturowych, aby zachowały swoją skuteczność do momentu ich użycia. Zgodnie z zaleceniami wielu instytucji weterynaryjnych, surowice powinny być przechowywane w oryginalnych opakowaniach, aby chronić je przed światłem i zanieczyszczeniami.

Pytanie 17

W rzeźni zwierzęta, które nie są w stanie poruszać się samodzielnie, powinny być

A. odsyłane do miejsca pochodzenia
B. uśmiercone w miejscu, w którym się znajdują
C. przekazywane do magazynu żywca
D. transportowane do lecznicy dla zwierząt
Odpowiedź "uśmiercone w miejscu, w którym się znajdują" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi dobrostanu zwierząt, zwierzęta, które nie mogą poruszać się o własnych siłach, powinny być poddawane uśmierceniu w sposób humanitarny, bez zbędnego stresu i cierpienia. Praktyka ta jest zgodna z wytycznymi Europejskiej Konwencji o ochronie zwierząt podczas ich transportu oraz z zasadami, które regulują funkcjonowanie rzeźni. Uśmiercenie w miejscu ich przebywania ma na celu minimalizację ich cierpienia oraz zapewnienie, że nie są one transportowane w stanie skrajnym wyczerpania czy stresu. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, gdy zwierzęta wykazują objawy chorobowe lub urazowe, co czyni transport niemożliwym bądź niehumanitarnym. W takich przypadkach, zgodnie z najlepszymi praktykami, personel rzeźni powinien podjąć decyzję o uśmierceniu zwierzęcia, stosując metody zgodne z obowiązującymi normami, takimi jak wykorzystanie urządzeń do szybkiego uśmiercania, co zapewnia natychmiastowe i humane zakończenie życia zwierzęcia.

Pytanie 18

Proces, którego celem jest eliminacja szkodliwych insektów, to

A. deratyzacja
B. dezynsekcja
C. dekoronizacja
D. dezynfekcja
Dezynsekcja to proces, którego celem jest eliminacja szkodliwych owadów, które mogą zagrażać zdrowiu ludzi, zwierząt oraz stanowić zagrożenie dla mienia. W ramach dezynsekcji stosuje się różne metody, takie jak chemiczne środki owadobójcze, pułapki lub techniki biologiczne. Przykładowo, dezynsekcja może być stosowana w przypadku infestacji karaluchami w budynkach mieszkalnych czy też w restauracjach, gdzie higiena jest kluczowa. Procedury dezynsekcji muszą być realizowane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi oraz normami bezpieczeństwa, co zapewnia skuteczność i minimalizuje ryzyko dla ludzi i zwierząt. Dobrą praktyką jest także przeprowadzanie regularnych kontroli i monitoringów po dezynsekcji, aby zapobiec ponownemu pojawieniu się szkodników. Warto podkreślić, że skuteczna dezynsekcja powinna być częścią szerszego programu zarządzania szkodnikami, który obejmuje również prewencję i edukację na temat zabezpieczania obiektów przed inwazją owadów.

Pytanie 19

Zgłoszenie zamiaru uboju świń na własny użytek powinno być dokonane u Powiatowego Lekarza Weterynarii?

A. najmniej 48 godzin przed zamierzonym ubojem
B. w dniu zamierzonego uboju
C. najwcześniej tydzień przed planowanym ubojem
D. co najmniej 24 godziny przed planowanym ubojem
Istnieje kilka nieporozumień związanych z czasem zgłoszenia zamiaru uboju świń, które mogą prowadzić do błędnych decyzji. Zgłoszenie w dniu planowanego uboju jest niewłaściwe, ponieważ nie daje służbom weterynaryjnym wystarczająco dużo czasu na wykonanie wymaganych kontroli. Taki brak wcześniejszego zgłoszenia może skutkować nie tylko naruszeniem przepisów prawa, ale także poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi dla konsumentów, ponieważ może uniemożliwić wykrycie chorób, które mogą być przenoszone przez mięso. Zgłoszenie co najmniej 48 godzin przed ubojem również jest niewłaściwe w kontekście praktyki, ponieważ zbyt długi okres zgłoszenia nie jest wymagany, co skutkuje nieefektywnością w organizacji tego procesu. Z kolei sugerowanie, że należy zgłosić zamiar uboju co najmniej tydzień wcześniej, jest niepraktyczne, ponieważ wprowadza nadmierne obciążenie dla osób zajmujących się hodowlą oraz zniechęca do legalnego uboju dla własnych potrzeb. W praktyce opracowanie właściwego czasu zgłoszenia ma na celu zarówno ochronę zdrowia publicznego, jak i wsparcie hodowców w przestrzeganiu przepisów. Dlatego tak istotne jest zrozumienie, że przestrzeganie wymogu zgłoszenia co najmniej 24 godziny przed planowanym ubojem jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i jakości mięsa, a także dla zapobiegania ewentualnym problemom zdrowotnym związanym z nieodpowiednim ubojem zwierząt.

Pytanie 20

Aby utrwalić tkanki oraz narządy do analiz histopatologicznych, stosuje się

A. zasadę sodową
B. kwas solny
C. wodę demineralizowaną
D. formalinę
Formalin to po prostu roztwór formaldehydu w wodzie i jest używany do utrwalania tkanek w histopatologii. Dzięki jego chemicznym właściwościom białka się wiążą, co zapobiega ich degradacji i pomaga zachować strukturę komórek. Używanie formaliny w laboratoriach histopatologicznych to standard, bo daje naprawdę dobre efekty do analizy mikroskopowej. Oprócz stabilizacji komórek, formalina zachowuje też szczegółową morfologię tkanek, co jest super ważne w diagnostyce chorób. Na przykład, gdy mówimy o diagnostyce nowotworów, to odpowiednie utrwalenie próbek tkankowych przy pomocy formaliny jest kluczowe. W ten sposób, patolodzy mogą dokładnie ocenić i przeanalizować próbki pod mikroskopem. Dobrze jest pamiętać, że formalina powinna być w odpowiednich stężeniach, zazwyczaj używa się 10% roztworu, co jest zgodne z wytycznymi WHO dla przygotowania próbek do badań histopatologicznych.

Pytanie 21

Morzyska zatorowo-zakrzepowe u koni mogą być spowodowane inwazją

A. słupkowców
B. glist
C. tasiemców
D. gzów
Inwazja gzów, glist czy tasiemców nie jest bezpośrednio związana z występowaniem zatorowości zatorowo-zakrzepowej u koni, co często prowadzi do mylnych przekonań na temat zagrożeń związanych z pasożytami. Gzy, jako owady, mogą powodować jedynie lokalne podrażnienia i stres u koni, nie mają jednak wpływu na układ krwionośny ani nie wywołują zakrzepów. Glisty natomiast, mimo że są powszechnymi pasożytami jelitowymi, również nie mają związku z powstawaniem zakrzepów, a ich wpływ na zdrowie koni dotyczy głównie problemów pokarmowych i wzrostu. Tasiemce, chociaż mogą prowadzić do osłabienia organizmu, również nie są czynnikiem ryzyka zatorowości. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków, obejmują mylenie różnych grup pasożytów i ich wpływu na organizm. Ważne jest, aby w praktyce weterynaryjnej stosować się do standardów diagnostycznych, które pomagają w prawidłowej identyfikacji pasożytów oraz w podejmowaniu właściwych działań profilaktycznych i terapeutycznych.

Pytanie 22

Właściciel zwierzęcia powinien nosić fartuch ołowiany podczas przeprowadzania badania

A. endoskopowego
B. rentgenowskiego
C. elektrokardiograficznego
D. bioelektrycznej aktywności mózgu
Fartuch ołowiany to naprawdę ważny element ochronny, kiedy robimy badania rentgenowskie. I to zarówno dla lekarzy, jak i dla zwierząt, które są badane. Wiesz, promieniowanie rentgenowskie może być szkodliwe dla zdrowia, dlatego fartuchy ołowiane są takie istotne. Działają jak bariera, przez co zmniejszają narażenie na promieniowanie, które mogłoby zaszkodzić komórkom w ciele. Na przykład, kiedy weterynarz przeprowadza zdjęcia rentgenowskie psa, powinien koniecznie założyć fartuch ołowiany. To jest zgodne z zasadami ochrony radiologicznej. Co więcej, gdy pies potrzebuje prześwietlenia klatki piersiowej, właściciel też powinien nosić fartuch, żeby zminimalizować ryzyko ewentualnych skutków zdrowotnych spowodowanych promieniowaniem. To wszystko znajduje potwierdzenie w zaleceniach Międzynarodowej Komisji Ochrony Radiologicznej (ICRP), która mówi, że w trakcie takich procedur powinno się stosować odpowiednie środki ochronne.

Pytanie 23

Jakie narzędzia powinny zostać wykorzystane do szycia otrzewnej oraz mięśni podczas zabiegu sterylizacji?

A. imadła Mathieu, pęsety chirurgicznej, nici AMIFIL z igłą trójkątną 1/3 koła
B. igłotrzymacza Olsen-Hegar, pęsety chirurgicznej, nici AMIFIL z igłą okrągłą 1/2 koła
C. igłotrzymacza Olsen-Hegar, pęsety chirurgicznej, nici PGA z igłą okrągłą 1/2 koła
D. imadła Mathieu, pęsety chirurgicznej, nici PGA z igłą trójkątną 1/3 koła
Wybrana odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ użycie igłotrzymacza Olsen-Hegar, pęsety chirurgicznej oraz nici PGA z igłą okrągłą 1/2 koła jest zgodne z obowiązującymi standardami w chirurgii weterynaryjnej. Igłotrzymacz Olsen-Hegar łączy funkcje igłotrzymacza i noża, co umożliwia jednoczesne trzymanie igły oraz cięcie nici, co znacznie zwiększa efektywność pracy chirurga. Pęseta chirurgiczna jest kluczowym narzędziem do chwytania i manipulacji tkankami, co jest niezbędne w trakcie szycia otrzewnej i mięśni. Nici PGA (poliglikolowy) charakteryzują się dobrymi właściwościami do stosowania w zabiegach chirurgicznych, ponieważ zapewniają odpowiednią wytrzymałość oraz biodegradację w organizmie. Igły okrągłe 1/2 koła są idealne do szycia miękkich tkanek, takich jak otrzewna, ponieważ minimalizują ryzyko uszkodzenia tkanek i zmniejszają ból pooperacyjny. Stosowanie tych narzędzi i materiałów chirurgicznych jest zgodne z najlepszymi praktykami, co wpływa na szybszy proces gojenia i mniejsze powikłania powysiłkowe.

Pytanie 24

Zwierzę, które nie jest podatne na chorobę, a które może przenosić czynnik chorobotwórczy od jednego osobnika wrażliwego do innego, nazywa się

A. czynnika epizootycznego
B. rezerwuaru choroby
C. wektora
D. nosiciela
Odpowiedzi takie jak nosiciel, czynnik epizootyczny i rezerwuar choroby wskazują na różne koncepcje epidemiologiczne, które są często mylone z definicją wektora. Nosiciel to organizm, który może być nosicielem patogenu, jednak często nie przenosi go bezpośrednio na inne zwierzęta, co różni go od wektora. Czynnik epizootyczny odnosi się do czynnika wywołującego choroby w populacjach zwierząt, ale nie wskazuje bezpośrednio na mechanizm przenoszenia, który jest kluczowy dla definicji wektora. Z kolei rezerwuar choroby to organizm, w którym patogen może przetrwać i namnażać się, ale niekoniecznie przenosi go na inne organizmy. Mylenie tych pojęć może prowadzić do nieporozumień w kontekście zwalczania chorób, ponieważ każda z tych kategorii wymaga innego podejścia w ramach działań epidemiologicznych. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice między nimi oraz ich rolę w ekologii patogenów i chorób, co jest zgodne z aktualnymi standardami w epidemiologii i zdrowiu publicznym.

Pytanie 25

Arytmia oddechowa, czyli spowolnienie pracy serca podczas wydechu oraz jej przyspieszenie w trakcie wdechu, jest zjawiskiem naturalnym

A. u bydła
B. u psów
C. u koni
D. u kotów
W przypadku kotów, koni i bydła, nie obserwuje się arytmii oddechowej w takim samym stopniu, jak ma to miejsce u psów. U kotów, chociaż mogą występować różnice w rytmie serca, wpływ oddechu na akcję serca jest mniej wyraźny. W kontekście koni, mechanizmy regulacyjne są bardziej złożone, a ich rytm serca jest znacznie mniej podatny na wpływ faz oddechowych. W przypadku bydła, u których częstość akcji serca jest stosunkowo stała, zmiany rytmu związane z oddechem są minimalne, co może być mylnie interpretowane jako brak arytmii oddechowej. Często spotykaną pomyłką jest utożsamianie różnic w reakcjach serca zwierząt z patologią, podczas gdy w rzeczywistości są one wynikiem różnorodności biologicznej. Zrozumienie, że nie wszystkie gatunki wykazują arytmię oddechową, jest kluczowe dla oceny stanu zdrowia różnych zwierząt. Właściwe podejście do diagnostyki weterynaryjnej wymaga znajomości fizjologii poszczególnych gatunków oraz ich reakcji na bodźce zewnętrzne, co pozwala na uniknięcie błędnych wniosków i diagnoz.

Pytanie 26

Najczęściej krew z konia pobiera się z żyły

A. odpiszczelowej
B. szyjnej zewnętrznej
C. szyjnej jarzmowej wewnętrznej
D. czczej przedniej
Odpowiedź 'szyjna zewnętrzna' jest prawidłowa, ponieważ to właśnie ta żyła jest najczęściej wykorzystywana do pobierania krwi od koni. Żyła szyjna zewnętrzna, znajdująca się po obu stronach szyi konia, jest dobrze widoczna i łatwo dostępna, co ułatwia proces pobierania krwi. Jej lokalizacja sprzyja również minimalizacji stresu u zwierzęcia oraz maksymalizacji bezpieczeństwa, zarówno dla konia, jak i dla osoby dokonującej zabiegu. Ponadto, krew pobierana z tej żyły może być używana do różnorodnych badań diagnostycznych, w tym oceny stanu zdrowia konia, monitorowania parametrów biochemicznych oraz oceny poziomu elektrolitów. W praktyce weterynaryjnej, znajomość anatomii żył konia oraz umiejętność prawidłowego pobierania krwi są kluczowe i powinny być wykonywane zgodnie z najlepszymi praktykami, aby zapewnić najwyższą jakość wyników badań.

Pytanie 27

Aby wyeliminować inwazję włosogłówki, konieczne jest pobranie do analizy

A. kał
B. krew
C. płyn otrzewnowy
D. mocz
Wybór kału jako materiału do badania w przypadku podejrzenia inwazji włosogłówki jest uzasadniony, ponieważ włosogłówka (Trichuris trichiura) jest pasożytem jelitowym, którego formy dorosłe żyją w jelicie grubym człowieka. W organizmie człowieka pasożyt ten składa jaja, które są następnie wydalane z kałem. W związku z tym badanie kału jest kluczowe do wykrywania obecności jaj włosogłówki. W praktyce, aby skutecznie zdiagnozować infekcje pasożytnicze, należy stosować metody, takie jak badanie mikroskopowe próbek kału lub testy immunologiczne. Standardowe procedury diagnostyczne, zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, zalecają wykonywanie co najmniej dwóch badań kału w odstępie kilku dni, aby zwiększyć szanse na wykrycie jaj, biorąc pod uwagę ich zmienność w wydalaniu. Dobrą praktyką jest również zbieranie próbek rano, gdyż w tym czasie wydalanie jaj jest najintensywniejsze.

Pytanie 28

Innym sposobem oznakowania świni, gdy jest ona przenoszona do stada różniącego się od miejsca urodzenia, jest

A. wytatuowanie
B. założenie nowego kolczyka
C. podanie transpodera
D. wydanie paszportu
Wytatuowanie to jedna z metod dodatkowego oznakowania świń, która jest wymagana w przypadku ich przemieszczania do stada innego niż siedziba urodzenia. Praktyka ta jest zgodna z regulacjami dotyczącymi identyfikacji zwierząt, które mają na celu ścisłe monitorowanie oraz kontrolowanie pochodzenia i zdrowia zwierząt. Wytatuowanie zapewnia trwałą formę identyfikacji, która jest odporna na zmiany, takie jak utrata kolczyka. W praktyce, wytatuowanie wykonuje się zazwyczaj w obrębie ucha zwierzęcia, co umożliwia łatwe odczytanie informacji przez hodowców oraz inspektorów weterynaryjnych. W kontekście dobrych praktyk w hodowli świń, wytatuowanie jako metoda oznakowania powinna być stosowana zgodnie z wytycznymi UE, które promują transparentność i bezpieczeństwo w branży. Dodatkowo, odpowiednia dokumentacja dotycząca przemieszczania zwierząt jest kluczowa, aby spełnić normy zdrowotne oraz zapewnić ścisłą kontrolę nad chorobami zakaźnymi w populacji świń.

Pytanie 29

Głównie przez jaką drogę matka przekazuje glistnicę kociętom?

A. jatrogenną
B. laktogenną
C. pionową
D. płciową
Kocięta zarażają się glistnicą głównie drogą laktogenną, co oznacza, że pasożyty mogą być przekazywane przez mleko matki. Glistnica, wywołana przez pasożyty z rodzaju Toxocara, jest powszechnym schorzeniem u kociąt, które nie są jeszcze w pełni samodzielne. Mleko matki zawiera jaja pasożyta, które mogą być wprowadzone do organizmu kociąt podczas karmienia. Zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi, ważne jest, aby matki były regularnie odrobaczane, aby zminimalizować ryzyko zakażenia ich potomstwa. W praktyce oznacza to, że właściciele zwierząt powinni konsultować się z weterynarzem i przestrzegać harmonogramu odrobaczania. Zrozumienie tego mechanizmu transmisji jest kluczowe, aby skutecznie zapobiegać rozprzestrzenieniu się glistnicy w populacji kociąt oraz podejmować odpowiednie działania profilaktyczne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece nad zwierzętami.

Pytanie 30

W procesie etching’u próbki zbiorczej z wykorzystaniem techniki magnetycznego mieszania, do składników mieszanki wytrawiającej należy kwas

A. solny
B. octowy
C. siarkowy
D. fosforowy
Kwas solny (HCl) jest powszechnie stosowany w metodzie wytrawiania próby zbiorczej z zastosowaniem magnetycznego mieszania ze względu na swoje właściwości chemiczne. Wysoka reaktywność kwasu solnego skutkuje efektywnym usuwaniem zanieczyszczeń oraz składników niepożądanych z próbki. Kwas solny działa jako silny kwas, co umożliwia jego reakcję z wieloma metalami, tworząc chlorki metalowe, które są bardziej rozpuszczalne i łatwiej usuwalne. W praktyce, w laboratoriach chemicznych, kwas solny jest często używany do przygotowywania próbek metalowych przed analizą spektroskopową, co jest zgodne z normą ISO 11885 dotycząca analizy chemicznej. Dodatkowo, proces magnetycznego mieszania zwiększa homogeniczność roztworu, co prowadzi do jednorodnej reakcji i lepszej kontroli nad parametrami procesu wytrawiania. Użycie kwasu solnego w tej metodzie jest więc nie tylko standardem, ale także podstawą wielu praktyk laboratoryjnych, co czyni go kluczowym w analizie chemicznej.

Pytanie 31

Jaki pasożyt żyje na skórze, tworząc w niej tuneliki?

A. Pchła
B. Kleszcz
C. Świerzbowiec
D. Wesz
Świerzbowiec, czyli Sarcoptes scabiei, jest pasożytem, który drąży korytarze w warstwie rogowej naskórka, co prowadzi do wystąpienia świerzbu. Jest to choroba zakaźna, przenoszona głównie poprzez kontakt z osobami zarażonymi. Świerzbowiec jest mikroskopijnym roztoczem, który żywi się komórkami skóry gospodarza, co powoduje intensywny świąd oraz stany zapalne. W odpowiedzi na inwazję, organizm wydziela substancje zapalne, co dodatkowo nasila dyskomfort. W praktyce, diagnoza świerzbu opiera się na badaniu klinicznym oraz potwierdzeniu obecności roztoczy w skórze. Leczenie obejmuje stosowanie preparatów miejscowych, takich jak permethrin lub benzylobenzonian, oraz ścisłe przestrzeganie zasad higieny, aby zapobiec ponownemu zakażeniu. Ważne jest również edukowanie pacjentów na temat profilaktyki i znaczenia unikania bliskiego kontaktu z osobami zakażonymi, co stanowi kluczowy aspekt w zapobieganiu szerzeniu się tej choroby.

Pytanie 32

Preparat typu spot on stosuje się

A. poprzez kroplowanie
B. w sposób doustny
C. w postaci zastrzyku
D. w postaci sprayu
Preparat spot on jest formą leku, który podaje się poprzez nakrapianie na skórę zwierzęcia. Metoda ta polega na aplikacji substancji czynnej w małych kroplach, co zapewnia skuteczne wchłanianie przez skórę. Preparaty te są powszechnie stosowane w weterynarii w celu zwalczania pasożytów, takich jak pchły, kleszcze oraz inne inwazyjne organizmy. Dzięki lokalizacji aplikacji, substancje czynne mogą działać przez dłuższy czas, co jest korzystne dla zdrowia zwierząt. Należy pamiętać, aby aplikować preparat w odpowiednich miejscach, zwykle w okolicach karku lub między łopatkami, gdzie zwierzęta nie będą miały łatwego dostępu do miejsca aplikacji. Ta metoda jest preferowana ze względu na swoją prostotę oraz minimalny stres, jaki wywołuje u zwierząt, w porównaniu do iniekcji, które mogą być bardziej inwazyjne. Dobrą praktyką jest także unikanie mycia miejsca aplikacji przez 48 godzin po podaniu preparatu, aby zwiększyć efektywność jego działania.

Pytanie 33

Gdy u psa występuje dermatoza oraz znaczne wypadanie sierści, karma powinna być wzbogacona o

A. wysoką zawartość niezbędnych kwasów tłuszczowych.
B. składniki dostarczające glukozę jako źródło energii.
C. składniki stymulujące perystaltykę jelit.
D. niską ilość wapnia.
Odpowiedź, że wysokie poziomy niezbędnych kwasów tłuszczowych są ważne, jest całkiem trafna. Te składniki mają kluczowe znaczenie dla zdrowia skóry i futra u psów. Kwasy tłuszczowe, takie jak omega-3 i omega-6, są naprawdę istotne, bo pomagają w utrzymaniu zdrowej bariery skórnej, zmniejszają stany zapalne i poprawiają kondycję sierści. Jeżeli psy nie dostaną ich w odpowiednich ilościach, mogą mieć różne problemy ze skórą, na przykład suchość, swędzenie, a w efekcie mogą nawet tracić sierść. Dlatego karmy dla psów z problemami skórnymi powinny zawierać te składniki, na przykład w oleju rybnym czy lnianym. Weterynaryjne normy żywieniowe mówią, że suplementacja kwasami tłuszczowymi może naprawdę polepszyć jakość skóry i sierści. Takie podejście sprawia, że psy czują się lepiej i mają zdrowszą skórę.

Pytanie 34

W procesie uboju rytualnego nie występuje etap

A. wytrzewiania
B. skórowania
C. wykrwawiania
D. oszałamiania
W uboju rytualnym, jednym z kluczowych elementów jest brak zastosowania oszałamiania zwierząt przed ubojem. Metoda ta polega na szybkim i skutecznym wykrwawieniu zwierzęcia, co jest zgodne z prawodawstwem w wielu krajach, które uznaje rytualny ubój za praktykę kulturową. Oszałamianie, które ma na celu zredukowanie cierpienia zwierząt poprzez ich tymczasowe unieruchomienie, nie jest stosowane w tradycyjnym uboju rytualnym, jak na przykład w metodzie halal czy koszernej. W tych przypadkach, zgodnie z normami i dobrymi praktykami, zwierzęta muszą być zabijane w sposób, który jest zgodny z zasadami religijnymi, co nie przewiduje wcześniejszego oszałamania. Z tego powodu, właściwe zrozumienie różnic między różnymi metodami uboju jest kluczowe zarówno z perspektywy etycznej, jak i prawnej, a także dla zapewnienia, że proces odbywa się w sposób zgodny z przyjętymi normami.

Pytanie 35

Co oznacza skrót DDD?

A. dekoronizację, denaturację, dekarbonizację
B. dekoronizację, deratyzację, dezynfekcję
C. deratyzację, denaturację, dezynfekcję
D. dezynfekcję, dezynsekcję, deratyzację
Skrót DDD oznacza dezynfekcję, dezynsekcję i deratyzację, co jest kluczowym pojęciem w obszarze ochrony zdrowia publicznego oraz zarządzania szkodnikami. Dezynfekcja odnosi się do procedury eliminacji bakterii, wirusów i innych patogenów z powierzchni, co jest szczególnie istotne w miejscach o wysokim ryzyku zarażeń, takich jak szpitale czy obiekty gastronomiczne. Dezynsekcja to proces zwalczania insektów, co jest niezbędne w celu ochrony jakości żywności i minimalizacji ryzyka epidemii. Deratyzacja natomiast dotyczy kontroli populacji gryzoni, które mogą przenosić choroby oraz powodować znaczne straty materialne. W praktyce, wykonanie tych trzech procedur często odbywa się w ramach kompleksowego programu sanitarno-epidemiologicznego, co jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz lokalnych służb zdrowia. Znajomość i umiejętność stosowania tych metod jest niezbędna dla profesjonalistów zajmujących się higieną i bezpieczeństwem żywności, a także w kontekście szeroko pojętego zarządzania zdrowiem publicznym.

Pytanie 36

Pozycja "siedzącego psa" u konia może świadczyć o

A. ostrym poszerzeniu żołądka
B. kolce wątrobowej
C. mięśniochwacie
D. ochwacie
Pozycja 'siedzącego psa' u konia, polegająca na obniżeniu tylnej części ciała oraz uniesieniu przednich kończyn, jest często objawem ostrego rozszerzenia żołądka. W tej sytuacji, dochodzi do nadmiernego gromadzenia się gazów lub płynów w żołądku, co prowadzi do jego rozciągania i bólu. W wyniku tego, koń przyjmuje pozycję w celu złagodzenia dyskomfortu. Rozszerzenie żołądka jest stanem nagłym i wymaga natychmiastowej interwencji weterynaryjnej, aby zapobiec poważnym konsekwencjom zdrowotnym. Przykładowo, w przypadku koni, które miały historię nagłych zmian diety lub nadmiernego spożycia paszy, ryzyko wystąpienia tego schorzenia wzrasta. Właściwe podejście do żywienia, regularne kontrole weterynaryjne oraz monitorowanie zachowań koni mogą znacząco zmniejszyć ryzyko wystąpienia ostrego rozszerzenia żołądka. W praktyce, weterynarze zalecają również, aby w przypadku zauważenia tej pozycji, niezwłocznie skontaktować się z profesjonalistą, aby ocenić stan zdrowia zwierzęcia oraz podjąć odpowiednie kroki terapeutyczne.

Pytanie 37

Kontrola mięsa na obecność włośni jest obowiązkowa

A. u nutrii, dzików i koni
B. u dzików, królików i koni
C. u świń, królików i nutrii
D. u królików, bydła i świń
Badanie mięsa na obecność włośni, czyli larw pasożytniczego robaka Trichinella spiralis, jest kluczowym elementem w zapewnieniu bezpieczeństwa żywności oraz ochrony zdrowia publicznego. Włośnica jest chorobą, która może prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych u ludzi, a jej źródłem mogą być źle przygotowane lub surowe mięso zwierząt, takich jak dziki, konie i nutrie. Przykładowo, w krajach, gdzie poluje się na dziki, badania kontrolne są niezbędne, aby zapobiec rozprzestrzenieniu się włośnicy. Właściwe praktyki dotyczące badania mięsa, zgodne z normami Sanepidu oraz wymogami weterynaryjnymi, mają na celu zminimalizowanie ryzyka zakażeń. Dodatkowo, inspekcje mięsa przed i po uboju są nie tylko zalecane, ale również wymagane przez prawo, aby zapewnić, że produkty mięsne trafiające na rynek są wolne od pasożytów. Wiedza ta jest istotna zarówno dla producentów, jak i konsumentów, ponieważ pozwala na świadomy wybór oraz odpowiednie przygotowanie żywności.

Pytanie 38

Jaką chorobę układu rozrodczego mogą mieć bydło?

A. otręt
B. wągrzyca
C. ketoza
D. gzawica
Otręt to choroba układu rozrodczego bydła, która jest wywoływana przez bakterię Mycobacterium avium subspecies paratuberculosis. Jest to schorzenie, które wpływa na układ pokarmowy bydła, ale ma również znaczący wpływ na płodność zwierząt. W przypadku bydła, otręt może prowadzić do obniżonej płodności, co ma bezpośrednie konsekwencje ekonomiczne w hodowli. W praktyce, w celu zapobiegania rozprzestrzenieniu się choroby, zaleca się regularne badania weterynaryjne, stosowanie odpowiednich szczepień oraz kontrolę stanu zdrowia stada. Standardy weterynaryjne w hodowli bydła podkreślają znaczenie monitorowania oraz eliminacji chorych zwierząt z obiegu w celu ochrony zdrowia stada oraz zapewnienia odpowiedniej jakości produktów pochodzenia zwierzęcego. Właściwe zarządzanie chorobami układu rozrodczego jest kluczowym elementem w produkcji mleka i mięsa, gdzie wysoka jakość oraz wydajność stada są priorytetowe.

Pytanie 39

Weterynarz zalecił, aby podać psu 150 mg cefaleksyny. Jaką ilość ml preparatu Cefalexin 18% trzeba zastosować, jeśli w 1 ml znajduje się 180 mg cefaleksyny?

A. 0,32 ml
B. 0,83 ml
C. 1,20 ml
D. 0,27 ml
Aby obliczyć, ile mililitrów preparatu Cefalexin 18% należy podać psu, musimy zastosować odpowiednie proporcje. Preparat zawiera 180 mg cefaleksyny w 1 ml, a zalecana dawka wynosi 150 mg. Możemy to obliczyć według wzoru: potrzebna objętość (ml) = zalecana dawka (mg) / stężenie (mg/ml). W naszym przypadku: 150 mg / 180 mg/ml = 0,8333 ml. Zaokrąglając, otrzymujemy 0,83 ml. Taki sposób obliczania dawek jest istotny w praktyce weterynaryjnej, ponieważ precyzyjne dawkowanie leków jest kluczowe dla skuteczności terapii oraz bezpieczeństwa pacjenta. Niewłaściwe obliczenia mogą prowadzić do poważnych powikłań zdrowotnych. Warto również podkreślić, że przed podaniem leku należy zawsze skonsultować się z lekarzem weterynarii oraz upewnić się, że dawka jest odpowiednia dla konkretnego zwierzęcia, biorąc pod uwagę jego wagę, wiek oraz stan zdrowia.

Pytanie 40

Lekarz weterynarii chce dokonać wlewu dożylnego u psa. Jaki kolor wenflonu powinien zastosować, jeżeli ma podać 500 ml płynu fizjologicznego z prędkością przepływu 80 ml/min?

WenflonŚrednica (mm)Skala GPrędkość przepływu ml/min
Wenflon żółty0,72413
Wenflon niebieski0,82231
Wenflon różowy1,02064
Wenflon zielony1,21880
Wenflon biały1,417125
Wenflon szary1,716180
Wenflon czerwony2,014270
A. Niebieski.
B. Zielony.
C. Biały.
D. Różowy.
Wybór wenflonu zielonego jest zgodny z wymaganiami, ponieważ ten kolor jest przeznaczony do przepływów wynoszących 80 ml/min. Użycie wenflonu o odpowiedniej średnicy jest kluczowe w kontekście podawania płynów dożylnie, zwłaszcza w sytuacjach wymagających szybkiego nawodnienia. Wenflon zielony, ze względu na swoje właściwości, jest standardowo stosowany w przypadkach, gdy konieczne jest podanie większych objętości płynów, co ma miejsce w omawianej sytuacji z 500 ml płynu fizjologicznego. W praktyce weterynaryjnej, wybór odpowiedniego wenflonu może znacząco wpłynąć na komfort pacjenta oraz efektywność terapii. Ważne jest również, aby przed przystąpieniem do zabiegu upewnić się, że wszystkie materiały są sterylne, a technika wprowadzenia wenflonu jest zgodna z protokołami aseptycznymi. Dobrą praktyką jest także monitorowanie przepływu płynów oraz reakcji pacjenta podczas wlewu, aby szybko reagować w razie jakichkolwiek nieprawidłowości.