Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 14:44
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 14:55

Egzamin zdany!

Wynik: 38/40 punktów (95,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby uzyskać pozytywy w skali odwzorowania 1:1 z negatywów o wymiarach 10x15 cm, powinno się wykorzystać

A. kopiarkę stykową

B. skaner

C. kolumnę reprodukcyjną

D. aparat wielkoformatowy

Kopiarka stykowa jest urządzeniem dedykowanym do reprodukcji obrazów z negatywów w skali 1:1, co oznacza, że odwzorowanie rozmiaru jest identyczne. Kluczową cechą kopiarki stykowej jest to, że negatyw jest bezpośrednio stykowo położony na materiale światłoczułym, co zapewnia wysoką jakość odwzorowania detali oraz kontrastu. Przykładowo, w fotografii czarno-białej, kopiarka stykowa pozwala na uzyskanie wyrazistych i szczegółowych odbitek, co jest szczególnie istotne w pracy z negatywami 10x15 cm. W praktyce, stosowanie tego typu urządzenia jest zgodne z zasadami archiwizacji i reprodukcji dzieł sztuki, gdzie precyzja oraz wierne odwzorowanie są kluczowymi wymaganiami. Warto również zaznaczyć, że kopiarki stykowe są często wykorzystywane w profesjonalnych laboratoriach fotograficznych, co podkreśla ich znaczenie w branży.

Pytanie 2

W profesjonalnej fotografii cyfrowej kalibracja obiektywu (lens calibration) służy do

A. eliminacji aberracji sferycznej w obiektywach szerokokątnych

B. dostosowania temperatury barwowej obiektywu do matrycy aparatu

C. zrównoważenia ekspozycji na brzegach kadru

D. skorygowania potencjalnych błędów front-focus lub back-focus systemu autofokusa

W fotografii cyfrowej występuje wiele aspektów, które mogą być mylnie łączone z kalibracją obiektywu. Nieprawidłowe odpowiedzi na to pytanie dotyczą głównie innych terminów i procesów, które nie są związane z kalibracją autofokusa. Na przykład, dostosowanie temperatury barwowej obiektywu do matrycy aparatu to zupełnie inny proces, który jest związany z postprodukcją i ustawieniami aparatu, a nie z samą kalibracją obiektywu. Działania takie jak eliminacja aberracji sferycznej w obiektywach szerokokątnych dotyczą optyki obiektywu i mogą być korygowane na poziomie konstrukcyjnym lub przy użyciu oprogramowania, ale nie są bezpośrednio związane z kalibracją autofokusa. Zrównoważenie ekspozycji na brzegach kadru to również osobny temat, który odnosi się przede wszystkim do kompozycji i technik ekspozycji, a nie do kalibracji obiektywu. Warto zauważyć, że błędne zrozumienie tych pojęć może prowadzić do chaosu w praktycznej fotografii, ponieważ każdy z tych elementów wymaga odrębnego podejścia i odpowiednich metod. Dlatego istotne jest, aby zrozumieć, że kalibracja obiektywu w kontekście błędów autofokusa jest kluczowym krokiem do osiągnięcia jakości zdjęć, a inne aspekty, takie jak aberracje czy expozycja, chociaż ważne, nie są bezpośrednio związane z tym procesem.

Pytanie 3

Fotografując w studiu portret pięcioosobowej rodziny, najlepszym rozwiązaniem jest zastosowanie światła rozproszonego, używając

A. stożkowego tubusu

B. lampy z wrotami

C. transparentnych parasolek

D. srebrnej blendy

Parasolki transparentne są idealnym narzędziem do tworzenia światła rozproszonego, co jest kluczowe w przypadku fotografii portretowej rodzinnej. Dzięki swojej konstrukcji, parasolki te rozpraszają światło, co pozwala na uzyskanie łagodnych cieni i naturalnych tonów skóry, co jest istotne przy fotografowaniu większej grupy osób. W praktyce, gdy używamy parasolek transparentnych, światło jest równomiernie rozprowadzane na wszystkich osobach w kadrze, co eliminuje ryzyko, że jedna osoba będzie oświetlona zbyt mocno, podczas gdy inna pozostanie w cieniu. Zastosowanie tego rodzaju oświetlenia jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej, gdzie naturalność i harmonia tonalna są priorytetowe. Efekty uzyskane przy użyciu parasolek transparentnych są często stosowane w sesjach zdjęciowych rodzinnych, które mają na celu uchwycenie autentycznych emocji i interakcji między członkami rodziny. Takie podejście sprawia, że zdjęcia są bardziej przyjemne dla oka oraz lepiej oddają charakter relacji między osobami.

Pytanie 4

Kiedy w wizjerze aparatu fotograficznego dostrzegalna jest faktura lub wzór składający się z wielu małych elementów umiejscowionych blisko siebie, to na fotografii może pojawić się efekt

A. flary

B. mory

C. paralaksy

D. szumu

Mora to zjawisko optyczne, które występuje, gdy na zdjęciu pojawiają się regularnie powtarzające się wzory, co jest wynikiem interferencji pomiędzy fakturami obiektów a pikselami matrycy aparatu. W momencie, gdy wzór składa się z drobnych, regularnych elementów, jak na przykład kratka czy drobne linie, może dojść do sytuacji, gdzie układ pikseli nie jest w stanie poprawnie zarejestrować tych detali, co prowadzi do powstania wrażenia falowania lub zakłóceń w obrazie. Przykładem mogą być zdjęcia tkanin czy kostki brukowej robione przez aparaty o niskiej rozdzielczości, gdzie efekt mory może być wyraźnie widoczny. Aby zminimalizować wystąpienie tego efektu, fotografowie często stosują techniki takie jak zmiana kąta fotografowania, zastosowanie filtrów lub modyfikacja parametrów ekspozycji. Znajomość tego zjawiska jest niezwykle istotna w profesjonalnej fotografii, ponieważ pozwala na lepsze zrozumienie interakcji między obiektami a sprzętem fotograficznym.

Pytanie 5

W celu uniknięcia na zdjęciu efektu poruszenia należy podczas rejestracji obrazu przy długim czasie ekspozycji użyć

A. lampy błyskowej.

B. statywu z głowicą.

C. adaptera.

D. konwertera.

Statyw z głowicą to absolutna podstawa, jeśli chodzi o fotografowanie przy dłuższych czasach ekspozycji. W praktyce chodzi o to, że im dłużej migawka pozostaje otwarta, tym większe ryzyko, że nawet minimalny ruch aparatu spowoduje nieostre zdjęcie, czyli tak zwane poruszenie. Statyw – najlepiej właśnie ze stabilną głowicą – eliminuje ten problem, bo utrzymuje aparat w absolutnym bezruchu przez cały okres naświetlania. To nie jest przypadkowe zalecenie, w zasadzie w każdej publikacji branżowej dotyczącej technik fotograficznych (czy to książki, czy poradniki internetowe) statyw uznawany jest za pierwsze i najważniejsze narzędzie w fotografii nocnej, krajobrazowej czy produktowej. Do tego dochodzą takie triki jak korzystanie z samowyzwalacza czy wężyka spustowego, żeby nawet dotyk palca nie wprowadził drgań. Często na planie zdjęciowym korzysta się z profesjonalnych statywów z głowicami kulowymi, bo pozwalają one bardzo precyzyjnie ustawić kadr, a sprzęt jest stabilny nawet w trudnych warunkach terenowych. Moim zdaniem, jeśli ktoś poważnie myśli o robieniu zdjęć przy słabym świetle czy z długim czasem, to bez porządnego statywu ani rusz. Warto o tym pamiętać, bo to taki fotograficzny fundament, bez którego ciężko osiągnąć dobre efekty.

Pytanie 6

Którą wartość czułości matrycy należy ustawić w aparacie fotograficznym, do wykonania fotografii studyjnej przy oświetleniu błyskowym?

A. ISO 1600

B. ISO 800

C. ISO 1400

D. ISO 200

ISO 200 to taki złoty standard, jeśli chodzi o fotografię studyjną przy oświetleniu błyskowym. Dlaczego akurat ta wartość? W studiu mamy pełną kontrolę nad światłem – lampy błyskowe potrafią dostarczyć naprawdę sporo światła, więc nie ma potrzeby podbijać czułości matrycy. Ustawienie ISO na 200 pozwala zachować maksymalną jakość obrazu, unikając szumów cyfrowych i utraty detali, które bardzo łatwo pojawiają się przy wyższych wartościach ISO. Moim zdaniem, a też według doświadczeń większości fotografów, to najlepsze wyjście – matryca pracuje w swoim optymalnym zakresie, kolory są naturalne, a szczegóły ostre jak żyleta. Właśnie dlatego zawodowcy zawsze starają się trzymać ISO możliwie nisko, jeśli tylko mogą sobie pozwolić na odpowiednie doświetlenie sceny. Warto też pamiętać, że niektóre aparaty mają natywną czułość startującą od ISO 100, ale ISO 200 to już taki bezpieczny punkt, gdzie praktycznie żadne artefakty nie wchodzą w grę. Praktyka pokazuje, że nawet przy bardzo jasnych lampach błyskowych ISO 200 pozwala elastycznie dobrać czas i przysłonę bez ryzyka prześwietlenia czy utraty jakości.

Pytanie 7

Aby osiągnąć efekt modyfikacji odległości ogniskowej, konieczne jest zastosowanie

A. nasadki zwielokrotniającej

B. konwentera

C. filtra konwersyjnego

D. monopodu

Konwentery, zwane także telekonwerterami, to specjalne akcesoria optyczne, które zmieniają ogniskową obiektywu, zwiększając przy tym jego zasięg. Używanie konwentera pozwala na uzyskanie efektu przybliżenia obrazu bez konieczności zmiany obiektywu na dłuższy. Na przykład, zastosowanie 2x konwentera do obiektywu 200 mm skutkuje uzyskaniem ogniskowej 400 mm. Tego rodzaju akcesoria są szczególnie popularne w fotografii przyrodniczej i sportowej, gdzie fotografowie często muszą uchwycić szczegóły z dużych odległości. Warto jednak pamiętać, że użycie konwentera wpływa na przysłonę obiektywu, co może skutkować mniejszą ilością światła docierającą do matrycy oraz zmniejszeniem jakości obrazu. W związku z tym, podczas pracy w trudnych warunkach oświetleniowych, należy zachować ostrożność i być świadomym potencjalnych ograniczeń związanych z zastosowaniem konwentera. Dobrą praktyką jest testowanie różnych ustawień oraz analizowanie rezultatów, aby uzyskać najlepsze efekty fotograficzne.

Pytanie 8

Do wertykalnego odwracania obrazu w lustrzankach cyfrowych służy

A. matówka.

B. wizjer.

C. pryzmat pentagonalny.

D. lustro półprzepuszczalne.

Pryzmat pentagonalny to kluczowy element w konstrukcji lustrzanek cyfrowych, który odpowiada za odwracanie obrazu w pionie, czyli wertykalnie. Gdy światło wpada przez obiektyw, trafia najpierw na lustro, potem na matówkę, ale to pryzmat pentagonalny w wizjerze prostuje ten obraz, żebyśmy mogli widzieć scenę prawidłowo – tak, jak wygląda na żywo, a nie do góry nogami. To rozwiązanie jest stosowane w lustrzankach od dekad i moim zdaniem bardzo dobrze się sprawdza, bo umożliwia natychmiastową ocenę kadru bez konieczności przetwarzania obrazu elektronicznie. W pryzmacie światło przechodzi przez układ pięciu ścian, co skutecznie odwraca obraz wertykalnie, ale bez zmiany orientacji poziomej. Takie rozwiązania są standardem w fotografii profesjonalnej i amatorskiej – widać to na przykład w aparatach Nikon czy Canon. Warto też wiedzieć, że alternatywą dla pryzmatu w tańszych lustrzankach jest układ luster zwany kominem, ale pryzmat daje wyższą jakość, lepszą jasność i ostrość obrazu w wizjerze. Z doświadczenia wiem, że brak odwrócenia obrazu powodowałby ogromny dyskomfort podczas fotografowania, bo wszystko byłoby dosłownie na opak. To jeden z tych szczegółów, które robią ogromną różnicę w codziennej pracy fotografa.

Pytanie 9

W fotografowaniu obiektów transparentnych i półprzezroczystych technika cross polarization polega na

A. zastosowaniu dwóch źródeł światła o przeciwnych temperaturach barwowych

B. umieszczeniu filtrów polaryzacyjnych zarówno na źródle światła, jak i na obiektywie

C. użyciu techniki HDR z filtrem polaryzacyjnym na obiektywie

D. fotografowaniu obiektu w dwóch różnych płaszczyznach polaryzacji

Technika cross polarization w fotografii obiektów transparentnych i półprzezroczystych polega na umieszczeniu filtrów polaryzacyjnych zarówno na źródle światła, jak i na obiektywie aparatu. Dzięki temu można skutecznie zredukować odbicia światła, które utrudniają uzyskanie wyraźnych i szczegółowych zdjęć takich obiektów. Filtr polaryzacyjny działa na zasadzie przepuszczania tylko światła o określonej polaryzacji, co jest kluczowe w przypadku fotografowania szkła, wody czy innych przezroczystych materiałów. Na przykład, w przypadku fotografowania szkła, użycie filtrów polaryzacyjnych może znacząco poprawić kontrast, a także zredukować odblaski, co pozwala na uchwycenie detali, które normalnie byłyby niewidoczne. W praktyce, taka technika jest szeroko stosowana w fotografii produktowej, jak i w naukowym dokumentowaniu materiałów, gdzie precyzyjne odwzorowanie faktury i struktury materiału jest kluczowe. W standardach fotografii, techniki polaryzacyjne są uważane za jedne z najlepszych praktyk w pracy z obiektami o specyficznych właściwościach optycznych.

Pytanie 10

Jakiego negatywowego materiału średnioformatowego należy użyć do wykonania zdjęć małemu dziecku w naturalnym świetle w pomieszczeniu o niskim natężeniu oświetlenia?

A. Typ 220 o czułości ISO 200

B. Typ 220 o czułości ISO 50

C. Typ 135 o czułości ISO 200

D. Typ 135 o czułości ISO 50

Wybór niewłaściwego materiału negatywowego wpływa na jakość uzyskiwanych zdjęć, szczególnie w trudnych warunkach oświetleniowych. Na przykład, wybór filmu typu 135 o czułości ISO 200 może wydawać się właściwy, jednak w kontekście fotografii dzieci w słabo oświetlonym pomieszczeniu, film o mniejszych wymiarach (135) ogranicza pole widzenia i jakość szczegółów, co jest kluczowe przy uchwyceniu dynamicznych i naturalnych momentów. Dodatkowo, użycie filmu o czułości ISO 50, niezależnie od formatu, jest niewłaściwe w warunkach niskiego oświetlenia, gdyż wymaga znacznie dłuższego czasu naświetlania, co zwiększa ryzyko poruszenia zdjęcia, zwłaszcza w przypadku dzieci, które są trudne do uchwycenia w statycznej pozycji. Przy fotografowaniu w takich warunkach, istotne jest, aby film miał odpowiednią czułość, co wiąże się z minimalizacją szumów oraz maksymalizacją detali. Niezrozumienie tego aspektu może prowadzić do decyzyjnych błędów, które wpływają na końcowy rezultat. Warto zatem stosować filmy o wyższej czułości, w połączeniu z odpowiednim doborem formatu, aby uzyskać optymalne wyniki. Znajomość właściwości materiałów fotograficznych jest kluczowa w praktyce fotograficznej.

Pytanie 11

Nie jest wymagana zgoda na opublikowanie zdjęcia, na którym znajduje się osoba publiczna, jeżeli zdjęcie wykonano w

A. miejscu publicznym podczas prywatnego spotkania.

B. sytuacji niezwiązanej z pełnieniem funkcji publicznej.

C. miejscu prywatnym.

D. sytuacji ściśle związanej z pełnieniem funkcji publicznych.

Zgoda na opublikowanie zdjęcia osoby publicznej nie jest wymagana, gdy fotografia została wykonana w sytuacji związanej z pełnieniem przez tę osobę funkcji publicznych. Chodzi tutaj o sytuacje takie jak wystąpienia publiczne, konferencje prasowe, debaty polityczne, czy inne wydarzenia, podczas których ta osoba wykonuje swoje oficjalne obowiązki. Takie podejście wynika z przepisów prawa autorskiego i ochrony wizerunku (art. 81 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych), które jasno określa wyjątki od konieczności uzyskania zgody. W praktyce oznacza to, że na przykład zdjęcia burmistrza podczas ceremonii miejskiej, aktora na czerwonym dywanie czy posła w trakcie debaty sejmowej mogą być swobodnie publikowane bez pytania o pozwolenie. Kluczowe jest tu powiązanie zdjęcia z funkcją publiczną – nie wystarczy, że dana osoba jest znana, liczy się, czy uwieczniono ją w trakcie wykonywania tych właśnie obowiązków. Moim zdaniem to rozwiązanie dobrze równoważy prawo do prywatności z interesem publicznym i wolnością informacji. Trzeba jednak pamiętać, że jeśli zdjęcie przedstawia osobę publiczną w sytuacji prywatnej, nawet w miejscu publicznym, wtedy ochrona wizerunku działa pełną parą i zgoda jest już potrzebna. W pracy np. dziennikarza czy fotografa zawsze trzeba zadbać, by rozróżniać te sytuacje, bo to podstawa legalnego działania. Warto znać te niuanse, bo niewiedza może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, a świadomość, kiedy można bezpiecznie publikować, znacznie upraszcza pracę w branży medialnej.

Pytanie 12

Do działań związanych z organizowaniem planu zdjęciowegonie wlicza się

A. sporządzenia szkicu planu zdjęciowego

B. przygotowania sprzętu oświetleniowego oraz pomiaru światła

C. przygotowania potrzebnego sprzętu fotograficznego

D. wykonywania zdjęć i archiwizowania obrazów

Zajmowanie się zdjęciami i archiwizowaniem materiałów jest ważne, ale to już etap po zrealizowaniu planu zdjęciowego. Właściwie, to właśnie organizacja takiego planu polega na zbieraniu wszystkich potrzebnych rzeczy, żeby sesja poszła gładko. Na przykład, trzeba przygotować sprzęt fotograficzny i oświetleniowy, żeby mieć pewność, że wszystko działa jak należy. Rysowanie szkicu planu zdjęciowego też jest istotne, bo pomaga określić, co chcemy uchwycić i jak ma wyglądać całe nagranie. Archiwizacja to ważna sprawa, ale to dzieje się dopiero po zakończeniu zdjęć, gdy wszystko już jest gotowe do obróbki. W naszej branży, dobrze zaplanowane etapy pracy to klucz do sukcesu i lepszej jakości efektów końcowych.

Pytanie 13

Perspektywę żabią zastosowano na fotografii

A. Fotografia 3

B. Fotografia 4

C. Fotografia 1

D. Fotografia 2

Perspektywa żabia, często nazywana też ujęciem z żabiej perspektywy, polega na fotografowaniu obiektu od dołu ku górze. Taka technika daje efekt, jakby patrzeć na fotografowany przedmiot z poziomu ziemi, co sprawia, że obiekt wydaje się większy, bardziej monumentalny i dominujący. W praktyce często używa się jej, żeby dodać dynamizmu lub dramatyzmu zdjęciom – na przykład w fotografii architektury, gdzie budynki wydają się wtedy bardziej okazałe, albo w fotografii portretowej, gdzie można podkreślić siłę postaci. W przypadku tej fotografii widać wyraźnie, że zdjęcie jest wykonane od dołu – doniczka z kwiatami została uchwycona z takiego kąta, że jej spód jest widoczny, a same kwiaty wydają się jakby wyższe niż w rzeczywistości. Taki sposób fotografowania nie jest przypadkowy – czasem pomaga ukryć tło lub wydobyć szczegóły, które z normalnego poziomu byłyby niewidoczne. Moim zdaniem to bardzo przydatna technika, bo pozwala eksperymentować z kompozycją i prezentacją przedmiotów w nietypowy sposób. W branży fotograficznej zaleca się, by nie nadużywać tej perspektywy, ale warto ją znać i umieć stosować z głową – bo czasem to właśnie żabia perspektywa ratuje zdjęcie, które byłoby nudne z tradycyjnego ujęcia.

Pytanie 14

Jaką wartość czasu otwarcia migawki powinno się wybrać, aby uzyskać efekt zamrożenia ruchu na fotografii?

A. 1/60 s

B. 1/2 s

C. 1/15 s

D. 1/250 s

Wybór czasu otwarcia migawki 1/250 s jest optymalny do uzyskania efektu zamrożenia ruchu na zdjęciach. Czas ten pozwala na zarejestrowanie szybko poruszających się obiektów z minimalnym rozmyciem, co jest kluczowe w fotografii sportowej czy podczas fotografowania zwierząt w ruchu. Zasada działania migawki polega na tym, że im krótszy czas otwarcia, tym mniejsza ilość światła wpada na matrycę aparatu, co skutkuje większą ostrością zarejestrowanego obrazu. Dla kontekstu, w warunkach naturalnego oświetlenia, czas 1/250 s jest również dostateczny do uchwycenia detali w ruchu, a jednocześnie pozwala na uzyskanie dobrej ekspozycji. W fotografii akcji, takich jak wyścigi czy sporty ekstremalne, użycie czasów migawki w przedziale 1/250 s do 1/1000 s jest standardem, aby efektywnie zamrozić ruch i uchwycić dynamiczne momenty. Dodatkowo, korzystając z trybu priorytetu migawki (Tv lub S), możemy skupić się na odpowiednim doborze czasu otwarcia, co jest kluczową umiejętnością dla każdego fotografa.

Pytanie 15

Do wykonania zamieszczonego zdjęcia zastosowano technikę

A. skaningową.

B. fotomikrografii.

C. mikrofilmowania.

D. makrofotografii.

Makrofotografia to technika, która pozwala na uchwycenie małych obiektów w dużym powiększeniu, co idealnie ilustruje zamieszczone zdjęcie owada. W tej technice kluczowe jest wykorzystanie obiektywów makro, które umożliwiają uzyskanie wysokiej ostrości i szczegółowości w zbliżeniach. Przykładem makrofotografii mogą być zdjęcia owadów, roślin czy detali przedmiotów codziennego użytku. W praktyce, fotografowie często stosują techniki oświetleniowe, takie jak oświetlenie boczne czy użycie pierścieni oświetleniowych, aby uwydatnić detale i tekstury. Makrofotografia znajduje zastosowanie nie tylko w fotografii artystycznej, ale także w naukach przyrodniczych, gdzie może być używana do dokumentowania obserwacji w terenie lub w laboratoriach. Umożliwia to badanie morfologii i anatomii obiektów z bliska, co jest nieocenione w takich dziedzinach jak entomologia czy botanika. Warto również zaznaczyć, że technika ta wymaga dużej precyzji i umiejętności, aby uzyskać zadowalające rezultaty, zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii.

Pytanie 16

Jeśli na kole trybów aparatu fotograficznego ustawiono symbol „S (Tv)”, to oznacza, że fotograf wykona zdjęcia w trybie

A. automatyki programowej.

B. automatyki z preselekcją przysłony.

C. manualnym.

D. automatyki z preselekcją czasu.

Tryb oznaczony jako „S” (w aparatach Nikon, Sony, Fuji) lub „Tv” (w Canonach) to automatyka z preselekcją czasu, czasami nazywana też priorytetem migawki. Ustawiając aparat w tym trybie, fotograf samodzielnie wybiera czas otwarcia migawki, a aparat automatycznie dobiera odpowiednią wartość przysłony, by uzyskać właściwą ekspozycję. To jest super wygodne, gdy zależy Ci np. na zamrożeniu ruchu (krótki czas) przy fotografowaniu sportu albo na wydłużeniu czasu, żeby pokazać ruch, tak jak rozmycie wody w krajobrazach. Moim zdaniem, to jeden z bardziej praktycznych trybów do świadomej pracy, bo masz bezpośrednią kontrolę nad tym, jak rejestrowany jest ruch na zdjęciu. Branżowe standardy praktycznie zawsze zalecają preselekcję czasu w fotografii reportażowej i sportowej, bo to czas decyduje o kluczowym efekcie końcowym. Dodatkowo warto pamiętać, że korzystając z tego trybu, fotograf nie musi już przejmować się skomplikowaną analizą ekspozycji – wystarczy, że wie, jak czas wpływa na efekt. W codziennej pracy często korzystam właśnie z preselekcji czasu, kiedy np. fotografuję dzieci biegające po placu zabaw – dzięki temu zdjęcia są ostre, bez rozmyć. Warto eksperymentować z różnymi czasami, żeby lepiej zrozumieć, jak aparat reaguje i jak zmienia się głębia ostrości czy jasność zdjęcia w różnych warunkach. To naprawdę daje poczucie kontroli i pozwala łatwiej osiągać zamierzone efekty.

Pytanie 17

Układ RGBW w najnowszych matrycach cyfrowych oznacza

A. dodanie białego subpiksela do standardowego układu RGB

B. zmianę kolejności rejestracji kolorów na RGB-Warm

C. zastosowanie wzmocnienia sygnału RGB o Wave-function

D. ustawienie filtrów RGB w układzie warstwowym

Układ RGBW jest nowoczesnym rozwiązaniem stosowanym w matrycach cyfrowych, które polega na dodaniu białego subpiksela do tradycyjnego układu RGB, składającego się z czerwonego, zielonego i niebieskiego koloru. Wprowadzenie białego subpiksela ma na celu poprawę jakości obrazu oraz efektywności energetycznej. Dzięki dodatkowej białej diodzie, możliwe jest uzyskanie jaśniejszych i bardziej zróżnicowanych odcieni bieli, co jest szczególnie istotne w kontekście wyświetlaczy LED i OLED. Efektem takiego rozwiązania jest zwiększona wydajność wyświetlania jasnych obrazów, co przekłada się na oszczędności energii, ponieważ białe subpiksele mogą być używane zamiast mieszania kolorów RGB dla uzyskania jaśniejszego światła. Przy projektowaniu nowoczesnych ekranów, taki układ zyskuje na znaczeniu, szczególnie w kontekście standardów HDR (High Dynamic Range), gdzie odwzorowanie szczegółów w jasnych partiach obrazu jest kluczowe. W praktyce, wiele telewizorów i monitorów wykorzystuje ten układ, aby oferować lepszą jakość obrazu i bardziej naturalne kolory.

Pytanie 18

Na której ilustracji przedstawiono fotografię zgodnie z regułą złotego podziału?

A. Na ilustracji 1.

B. Na ilustracji 4.

C. Na ilustracji 3.

D. Na ilustracji 2.

Wybrałeś ilustrację, która idealnie pokazuje zastosowanie reguły złotego podziału. Na zdjęciu numer 4 domek dla owadów jest umieszczony w taki sposób, że jego główny punkt skupienia znajduje się mniej więcej w miejscu przecięcia linii podziału wynikającego z proporcji złotego podziału (około 1/3 szerokości i wysokości od krawędzi kadru). To bardzo dobra praktyka stosowana przez fotografów i grafików, bo pozwala uzyskać harmonię oraz naturalny balans w kompozycji zdjęcia. Złoty podział to nie tylko teoria – w praktyce, np. przy fotografii przyrodniczej czy produktowej, pomaga nadać obrazom profesjonalny i przyjemny dla oka wygląd. Moim zdaniem, kiedy człowiek choć raz spróbuje kadrować według tej zasady, już trudno wracać do zwykłego „centralnego” ustawiania obiektów. W branży fotograficznej i graficznej stosowanie złotego podziału jest wręcz standardem, a nawet w architekturze i malarstwie spotyka się te proporcje. Warto zwrócić uwagę, że złoty podział to nie tylko matematyczna reguła – to także narzędzie, które wpływa na emocjonalny odbiór obrazu. Warto ćwiczyć kadrowanie w ten sposób, bo zdecydowanie podnosi jakość wykonanych zdjęć.

Pytanie 19

Do rozświetlenia głębokiego, ostrego cienia padającego od słońca na twarz modela pozującego w kapeluszu z dużym rondem, należy zastosować

A. ekran odblaskowy.

B. blendę uniwersalną.

C. kalibrator kolorów.

D. lampę błyskową z dyfuzorem.

Lampa błyskowa z dyfuzorem to naprawdę sprawdzony sposób na rozświetlenie ostrych, głębokich cieni, które powstają na twarzy modela, szczególnie wtedy, gdy światło słoneczne pada z góry, a kapelusz z dużym rondem rzuca mocny cień. W praktyce taka konfiguracja daje bardzo niekorzystne efekty – mocno kontrastowe przejścia światła i cienia, które trudno zniwelować zwykłym ekranem czy blendą, zwłaszcza jeśli warunki są dynamiczne lub mamy ograniczoną przestrzeń do pracy. Dyfuzor na lampie błyskowej sprawia, że światło staje się miękkie, rozproszone i dużo lepiej stapia się z zastanym oświetleniem. Z mojego doświadczenia – szczególnie podczas zdjęć plenerowych w południe – doświetlenie lampą błyskową daje najwięcej kontroli nad ekspozycją twarzy, pozwala podkreślić detale i naturalnie wyrównać koloryt skóry, bez przesadnych refleksów. Profesjonaliści stosują lampy z dyfuzorem jako tzw. fill light nawet wtedy, gdy mają do dyspozycji inne narzędzia, bo takie rozwiązanie zapewnia powtarzalność efektu i minimalizuje ryzyko przepaleń na jasnych partiach skóry. Standardy pracy w branży fotograficznej często wręcz sugerują korzystanie z błysku w takich warunkach – właśnie po to, żeby modelka czy model wyglądali świeżo, a cień pod rondem kapelusza nie zdominował całego kadru. Warto też pamiętać, że nowoczesne lampy reporterskie mają funkcje TTL i różne nasadki dyfuzyjne, więc naprawdę można uzyskać bardzo naturalny efekt bez czasochłonnych poprawek w postprodukcji.

Pytanie 20

Światło oświetlające fotografowanego modela na wysokości twarzy, wpadające pod kątem około 45° do osi optycznej obiektywu, ma kierunek

A. dolno-boczny

B. górno-boczny

C. przednio-boczny

D. boczno-boczny

Odpowiedź "przednio-boczny" jest poprawna, ponieważ światło padające na modela z wysokości twarzy pod kątem 45° do osi optycznej obiektywu pochodzi z przodu i nieco z boku. Taka technika oświetleniowa jest powszechnie stosowana w fotografii portretowej, ponieważ podkreśla rysy twarzy, nadając im głębię i charakterystyczny wygląd. W praktyce, ustawiając źródło światła w tej pozycji, można uzyskać korzystne efekty świetlne, które uwydatniają teksturę skóry oraz tworzą atrakcyjne cienie, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii. Warto zwrócić uwagę na to, że oświetlenie przednio-boczne minimalizuje ryzyko powstawania niekorzystnych cieni, które mogą wystąpić przy innych kątów oświetlenia. Użycie tej techniki jest zgodne z praktykami stosowanymi przez doświadczonych fotografów, którzy często eksperymentują z różnymi kątami i wysokościami źródeł światła, aby uzyskać optymalne efekty wizualne.

Pytanie 21

Poprawę ekspozycji zdjęcia w programie Adobe Photoshop dokonuje się z użyciem

A. poziomów.

B. stempla.

C. mapy gradientu.

D. koloru kryjącego.

Poprawna odpowiedź to poziomy, czyli narzędzie „Levels” w Photoshopie. To jest taki podstawowy sposób na kontrolę jasności, kontrastu i ogólnej ekspozycji zdjęcia. W praktyce działa to tak, że suwakiem możesz regulować wartości cieni, półtonów i świateł, czyli wpływasz na rozkład tonów w obrazie. Już na pierwszych zajęciach z obróbki zdjęć poleca się zaczynać od poziomów, bo pozwalają szybko poprawić typowe błędy ekspozycji, np. zbyt ciemne zdjęcia z aparatu. Moim zdaniem to jest jedna z najważniejszych funkcji w całym Photoshopie, bo używają jej zarówno początkujący, jak i profesjonaliści (w sumie nawet częściej ci drudzy, bo wiedzą, ile można wyciągnąć z RAWa). Dodatkowo, poziomy dają ci podgląd histogramu, więc od razu widzisz, jak rozkłada się światło i czy nie przepalasz świateł albo nie tracisz detali w cieniach. Warto pamiętać, że manipulacja poziomami jest tzw. edycją nieniszczącą, jeśli robisz to na warstwie dopasowania – to taka dobra praktyka w branży. Z mojego doświadczenia, jak ktoś opanuje poziomy, to potem inne narzędzia (krzywe, ekspozycja) są już dużo bardziej intuicyjne. Ważne też, żeby nie przesadzić z korektą – zbyt mocne ciągnięcie suwaków prowadzi do utraty szczegółów. Ostatecznie, większość zawodowych retuszerów zaczyna korektę właśnie od poziomów, zanim przejdą do bardziej zaawansowanych zmian.

Pytanie 22

Podaj format pliku, który wykorzystuje kompresję stratną i jest używany do zapisywania zeskanowanego obrazu.

A. RAW

B. JPEG

C. NEF

D. TIFF

JPEG, czyli Joint Photographic Experts Group, to taki format plików, który używa kompresji stratnej. Co to znaczy? To, że przy zapisywaniu obrazu część danych się usuwa, żeby zmniejszyć rozmiar pliku. Dzięki temu formatowi zdjęcia zajmują mniej miejsca, co jest super przydatne, szczególnie w przypadku zeskanowanych obrazów, bo możesz je łatwo przesyłać i publikować w internecie. JPEG jest naprawdę popularny wśród fotografów, bo daje bezproblemową jakość wizualną. Jak masz skan dokumentu czy rodzinne zdjęcie, zapisanie go w JPEG to prosta sprawa. Warto pamiętać, że wiele programów graficznych oraz platformy społecznościowe preferują ten format, bo dzięki niemu zdjęcia szybciej się ładują. Moim zdaniem, jeśli chcesz archiwizować zdjęcia lub wrzucać je do sieci, JPEG to świetny wybór.

Pytanie 23

Która wada obiektywu polega na tym, że wiązka promieni świetlnych wychodząca z punktu położonego poza osią optyczną obiektywu, po przejściu przez obiektyw tworzy obraz w kształcie przecinka?

A. Astygmatyzm.

B. Aberracja komatyczna.

C. Aberracja chromatyczna.

D. Dystorsja.

Aberracja komatyczna, zwana po prostu komą, to dość ciekawa i niestety bardzo uciążliwa wada optyczna, szczególnie jeśli pracujemy z jasnymi obiektywami i zależy nam na perfekcyjnej ostrości w całym kadrze. Polega ona na tym, że światło pochodzące z punktu położonego poza osią optyczną (czyli np. z rogu kadru) po przejściu przez soczewki nie skupia się w jednym punkcie. Zamiast tego obraz punktowy zamienia się w kształt przypominający przecinek, kometę czy nawet skrzydło mewy – stąd ta nazwa. Efekt ten jest szczególnie widoczny przy fotografii nocnej, np. gdy robisz zdjęcia gwiazd albo świateł w mieście. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet bardzo drogie obiektywy czasami mają z tym problem, zwłaszcza przy pełnym otwarciu przysłony. Najlepsi producenci, tacy jak Zeiss czy Sigma Art, stosują specjalne układy soczewek asferycznych, żeby minimalizować komę, ale nigdy nie pozbywają się jej całkowicie. Fotografowie krajobrazu często przymykają obiektyw właśnie po to, by poprawić ostrość na brzegach i zredukować efekt przecinków. To pokazuje, że znajomość tej wady jest bardzo przydatna w praktyce – można lepiej dobrać sprzęt albo ustawienia do danego zadania. Komatyczna aberracja to zjawisko doskonale opisane w podręcznikach fotografii i optyki, a zrozumienie jej pozwala świadomie korzystać z możliwości (i ograniczeń) obiektywów. Moim zdaniem, jeśli ktoś poważnie podchodzi do fotografii nocnej, to po prostu musi się nauczyć rozpoznawać komę i wiedzieć, jak z nią walczyć.

Pytanie 24

Aby uzyskać pozytyw czarno-biały o bardzo wysokim kontraście obrazu, do kopiowania negatywu wywołanego do zalecanego gradientu należy użyć papieru fotograficznego o gradacji

A. normalnej

B. miękkiej

C. specjalnej

D. twardej

Aby uzyskać pozytyw czarno-biały o bardzo dużym kontraście, kluczowe jest zastosowanie papieru fotograficznego o gradacji twardej. Twarda gradacja pozwala na wyraźne oddanie różnic tonalnych w obrazie, co jest niezbędne w przypadku zdjęć wymagających intensywnego kontrastu. W praktyce oznacza to, że ciemniejsze obszary negatywu będą się bardziej utrwalać na papierze, co prowadzi do ostrzejszych i bardziej wyrazistych detali. Dobrą praktyką jest stosowanie papierów twardych w sytuacjach, gdy negatyw posiada duże różnice w jasności oraz w przypadku fotografii krajobrazowej, czarno-białej portretowej czy architektury. Warto również zwrócić uwagę na wybór odpowiednich chemikaliów do wywoływania, które mogą jeszcze bardziej podkreślić właściwości papeterii, zapewniając ostateczny efekt wizualny. Dobre rezultaty można osiągnąć, korzystając z uznanych marek papieru fotograficznego, które oferują twardą gradację oraz posiadają wysoką jakość powierzchni, co dodatkowo wpływa na końcowy efekt pracy.

Pytanie 25

Jaką technikę wykorzystuje się do uzyskania zdjęć o rozszerzonej gamie tonalnej?

A. 3D

B. posteryzacji

C. fotomontażu

D. HDR

HDR, czyli High Dynamic Range, to technika fotograficzna, która pozwala na uchwycenie szerszej rozpiętości tonalnej w porównaniu do standardowych zdjęć. Dzięki tej metodzie możliwe jest jednoczesne uwydatnienie szczegółów w jasnych i ciemnych partiach obrazu, co jest szczególnie ważne w sytuacjach z trudnymi warunkami oświetleniowymi, jak np. podczas wschodu lub zachodu słońca. Proces HDR polega na wykonaniu kilku zdjęć tej samej sceny z różnymi ustawieniami ekspozycji, a następnie ich połączeniu w celu uzyskania jednego obrazu o większej głębi tonalnej. Praktyczne zastosowanie HDR można zobaczyć w fotografii krajobrazowej, architektonicznej czy portretowej. Ważnym aspektem jest także umiejętne korzystanie z oprogramowania do edycji zdjęć, które umożliwia efektywne zestawianie ujęć oraz korekcję kolorów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.

Pytanie 26

Określ kartę pamięci o najniższej pojemności, na której da się przechować 400 zdjęć, z których każde ma rozmiar 13,3 MB?

A. 32 GB

B. 4 GB

C. 16 GB

D. 8 GB

Aby obliczyć minimalną pojemność karty pamięci potrzebną do przechowywania 400 zdjęć o rozmiarze 13,3 MB każde, należy wykonać prostą kalkulację. Łączny rozmiar zdjęć wynosi 400 plików × 13,3 MB/plik = 5320 MB. Przekształcając tę wartość na gigabajty, otrzymujemy 5320 MB ÷ 1024 MB/GB ≈ 5,2 GB. W związku z tym, aby pomieścić wszystkie pliki, potrzebna jest karta pamięci o pojemności większej niż 5,2 GB. Wybierając spośród dostępnych opcji, 8 GB (opcja 4) jest najmniejszą oferowaną pojemnością, która spełnia ten wymóg. Warto zaznaczyć, że w praktyce zawsze warto mieć dodatkową przestrzeń na przyszłość lub inne pliki, dlatego wybór karty 8 GB jest rozsądny. W sytuacjach, gdzie przechowuje się duże ilości danych, istotne jest również zwrócenie uwagi na prędkości transferu oraz typ karty (np. SD, microSD) zgodny z wymaganiami urządzenia, aby zapewnić optymalną wydajność.

Pytanie 27

Które kolory należy zastosować w kompozycji graficznej, aby uzyskać wrażenie zimnej tonacji?

A. Błękitny i granatowy.

B. Pomarańczowy i brązowy.

C. Pomarańczowy i zielony.

D. Zielony i czerwony.

Błękitny i granatowy to klasyczne kolory zaliczane do chłodnej palety barw. W grafice komputerowej oraz projektowaniu wizualnym takie odcienie używa się, gdy zależy nam na wrażeniu świeżości, spokoju albo nawet lekkości – coś jak poranek po deszczu albo zimowy krajobraz. W praktyce często spotyka się je w identyfikacjach wizualnych firm technologicznych, branży finansowej czy medycznej, bo budzą zaufanie i kojarzą się z profesjonalizmem. Z mojego doświadczenia dobrym trikiem jest zestawianie błękitów i granatów z delikatną szarością lub bielą, dzięki czemu kompozycja nie jest monotonna, a jednocześnie nadal zachowuje zimny charakter. Standardy projektowe, takie jak teoria barw (np. koło barw Ittena), wyraźnie pokazują, że niebieskości i odcienie szaroniebieskie są odbierane jako barwy zimne, czyli takie, które optycznie „oddalają się” od obserwatora. Często stosuje się je w grafice użytkowej, gdy chcemy, by odbiorca odczuł dystans, czystość albo wręcz sterylność – dobrym przykładem są strony szpitali, aplikacje pogodowe albo tła w reklamach leków. Warto też pamiętać, że barwy chłodne wprowadzają do projektu spokój, pomagają wyciszyć całość kompozycji i uniknąć wizualnego chaosu, co jest bardzo ważne szczególnie przy dużych powierzchniach barwnych.

Pytanie 28

Podczas robienia zdjęcia do paszportu, twarz osoby powinna być ustawiona

A. na wprost obiektywu z odsłoniętym czołem i obydwoma uszami

B. na wprost obiektywu z odsłoniętym lewym uchem

C. prawym półprofilem z odsłoniętym prawym uchem

D. lewym półprofilem z odsłoniętym lewym uchem

Poprawna odpowiedź jest zgodna z międzynarodowymi standardami dotyczącymi fotografii do dokumentów tożsamości, w tym paszportów. Zdjęcie powinno być wykonane na wprost obiektywu, co zapewnia symetrię i czytelność wizerunku. Umożliwia to również lepsze rozpoznanie cech rysów twarzy, co jest istotne w kontekście identyfikacji. Odsłonięte czoło oraz obydwa uszy są istotnymi elementami, ponieważ pozwalają na pełne odzwierciedlenie kształtu głowy oraz cech charakterystycznych. Przykładem zastosowania tej zasady jest zdjęcie do biometrycznego paszportu, które musi spełniać rygorystyczne wymogi, takie jak odpowiednie oświetlenie, tło i kąt ustawienia twarzy. W praktyce, aby uzyskać odpowiednią jakość zdjęcia, warto korzystać z profesjonalnych usług fotograficznych, które są świadome specyfikacji takich dokumentów. Dodatkowo, w przypadku zdjęć do innych dokumentów, takich jak dowody osobiste czy prawa jazdy, zasady są często analogiczne, co podkreśla znaczenie znajomości tych wymogów w codziennym życiu.

Pytanie 29

Współczesny standard protokołu PTP/IP (Picture Transfer Protocol over Internet Protocol) umożliwia

A. kalibrację kolorów matrycy aparatu z użyciem wzorców kolorystycznych

B. bezpośrednie publikowanie zdjęć w mediach społecznościowych

C. bezprzewodowe sterowanie aparatem i transfer zdjęć przez sieć WiFi

D. synchronizację kilku aparatów do jednoczesnego wyzwalania migawek

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ PTP/IP, czyli Picture Transfer Protocol over Internet Protocol, to standard, który umożliwia bezprzewodowe sterowanie aparatem oraz transfer danych na zdjęcia przez sieć WiFi. Dzięki temu protokołowi użytkownicy mogą łatwo przesyłać zdjęcia z aparatu do komputerów, smartfonów czy chmur, co znacząco ułatwia pracę z fotografiami. Na przykład, fotograficy mogą korzystać z aplikacji na smartfony, które pozwalają na zdalne sterowanie aparatem, co jest szczególnie przydatne przy fotografowaniu w trudnych warunkach lub w przypadku autoportretów. Standard ten jest szeroko stosowany w nowoczesnych aparatach cyfrowych, co sprawia, że staje się on ważnym narzędziem w codziennej pracy profesjonalnych fotografów oraz amatorów. Dobrą praktyką jest także korzystanie z szybkiego łącza WiFi, co znacząco przyspiesza transfer dużych plików graficznych. Warto także dodać, że PTP/IP jest częścią większej rodziny protokołów, co zapewnia jego interoperacyjność z różnymi urządzeniami i platformami.

Pytanie 30

Konturowe oświetlenie fotografowanego obiektu można uzyskać przez ustawienie światła głównego

A. za obiektem w stronę obiektywu

B. przed obiektem w stronę obiektywu

C. za obiektem w kierunku tła

D. przed obiektem w kierunku tła

Oświetlenie konturowe fotografowanego obiektu uzyskuje się poprzez strategiczne umiejscowienie światła głównego za obiektem w kierunku obiektywu. Taka konfiguracja pozwala na uwydatnienie krawędzi obiektu, co tworzy efekt trójwymiarowości i głębi. Gdy światło pada z tyłu, częściowo oświetla kontury obiektu, jednocześnie odcinając go od tła, co skutkuje wyraźniejszym zarysowaniem formy. Zastosowanie tej techniki jest szczególnie cenione w portrecie oraz fotografii produktowej, gdzie kluczowe jest podkreślenie charakterystycznych detali. Przykładem może być sytuacja, w której fotografujemy osobę na tle zachodzącego słońca, co pozwala na stworzenie dramatycznego efektu świetlnego. Standardy branżowe zalecają korzystanie z tej metody w celu uzyskania atrakcyjnych wizualnie zdjęć, w których obiekt wyróżnia się na tle, a jednocześnie prezentuje się w sposób estetyczny i harmonijny.

Pytanie 31

Obraz z dużymi zniekształceniami wynikającymi z dystorsji powstaje przy zastosowaniu obiektywu

A. długoogniskowego.

B. standardowego.

C. rybie oko.

D. portretowego.

Odpowiedź z obiektywem typu "rybie oko" jest jak najbardziej trafiona. Fotografia z wykorzystaniem takich obiektywów charakteryzuje się bardzo szerokim kątem widzenia – czasem nawet powyżej 180 stopni – co prowadzi do specyficznych, mocno widocznych zniekształceń geometrycznych, zwłaszcza przy krawędziach kadru. To właśnie ta dystorsja, czyli zakrzywienie linii prostych w obrazie, sprawia, że zdjęcia wyglądają wręcz surrealistycznie. Obiektywy "rybie oko" są używane głównie do efektów specjalnych, zdjęć wnętrz, czasem w sportowej fotografii ekstremalnej, a także przez twórców chcących podkreślić nietypowość perspektywy. Z mojego doświadczenia – nie nadają się raczej do zdjęć portretowych czy architektury, gdzie zależy nam na prostych liniach. W branży przyjęło się, by stosować te obiektywy ostrożnie, bo bardzo łatwo przesadzić z efektem i uzyskać nieczytelny, chaotyczny obraz. Profesjonaliści często korzystają z tych szkieł świadomie, budując konkretny nastrój lub podkreślając dynamikę ujęcia. Dodatkowo, warto wiedzieć, że nie każda szeroka ogniskowa to "rybie oko" – tylko te celowo projektowane do bardzo mocnej dystorsji. Moim zdaniem umiejętne użycie tego typu obiektywu to sztuka sama w sobie.

Pytanie 32

Który rodzaj światła na planie zdjęciowym należy skorygować, aby zmniejszyć głębokość cieni po stronie nieoświetlonej fotografowanego obiektu przestrzennego?

A. Wypełniające.

B. Tłowe.

C. Konturowe.

D. Górne.

Właściwie, światło wypełniające jest kluczowe, jeśli chodzi o kontrolowanie głębokości i intensywności cieni po stronie nieoświetlonej obiektu. W praktyce planu zdjęciowego światło wypełniające (fill light) balansuje kontrasty, które powstają na skutek działania światła głównego, czyli kluczowego. To ono „osładza” i łagodzi ostre przejścia między jasnymi a ciemnymi partiami kadru. Z mojego doświadczenia, bez odpowiednio ustawionego światła wypełniającego, portrety stają się zbyt kontrastowe, a detale w cieniach giną. W branży fotograficznej i filmowej standardem jest stosowanie światła wypełniającego właśnie tam, gdzie chcemy zachować informacje w cieniach, ale nie zabić całkowicie efektu przestrzenności. Dobrym patentem jest korzystanie z białych blend, softboxów lub nawet prostych odbijaczy światła – chodzi o to, by wypełnić właśnie te ciemne partie, nie dominując przy tym głównego kształtu światłocienia. To rozwiązanie pozwala uzyskać miękkie światło i bardziej plastyczny, trójwymiarowy wygląd postaci czy obiektu. W profesjonalnych produkcjach operatorskich światło wypełniające jest ustawiane bardzo świadomie, często w zależności od zamierzonego efektu narracyjnego lub emocjonalnego. Podsumowując, umiejętne korekty światła wypełniającego to podstawa, jeśli chcesz świadomie modelować atmosferę i czytelność form w kadrze.

Pytanie 33

Jak nazywa się obraz, który powstaje po ekspozycji na światło materiału światłoczułego, lecz nie został jeszcze wywołany?

A. negatywny

B. iluzoryczny

C. pozytywny

D. utajony

Obraz utajony to termin stosowany w fotografii i technologii obrazowania, który odnosi się do obrazu powstającego na materiale światłoczułym w wyniku naświetlenia, ale który nie został jeszcze wywołany chemicznie. W tym kontekście, materiał światłoczuły, taki jak film fotograficzny lub papier fotograficzny, zawiera substancje chemiczne, które reagują na światło. W momencie naświetlenia powstają zmiany chemiczne w materiale, jednak są one niewidoczne gołym okiem do momentu, gdy nastąpi proces wywołania. Przykładem zastosowania tego zjawiska są tradycyjne techniki fotografii analogowej, w których klisze są naświetlane w aparacie, a następnie wywoływane w ciemni. Procesy te są również kluczowe w przemysłowych aplikacjach związanych z obrazowaniem medycznym, gdzie uzyskiwanie obrazów radiograficznych opiera się na podobnych zasadach. W praktyce, wiedza na temat obrazu utajonego jest istotna dla zrozumienia całego procesu tworzenia zdjęć oraz dla profesjonalnych fotografów, którzy muszą być świadomi, jak różne czynniki wpływają na jakość końcowego obrazu.

Pytanie 34

Na jakim etapie procesu chemicznej obróbki materiałów fotograficznych dochodzi do redukcji halogenków srebra do srebra atomowego?

A. W etapie utrwalania

B. W etapie dekoloryzacji

C. W etapie wywoływania

D. W etapie stabilizowania

Etap wywoływania w procesie chemicznej obróbki materiałów fotograficznych jest kluczowy, ponieważ to właśnie w tym etapie następuje redukcja halogenków srebra do srebra atomowego. W tym procesie utlenione halogenki srebra, które są obecne na naświetlonym materiale światłoczułym, są przekształcane w metaliczne srebro. Reakcje te są katalizowane przez odpowiednie chemikalia, takie jak developer, który zawiera składniki redukujące. Dla przykładu, w tradycyjnych procesach wywoływania używa się rozwodnionego roztworu hydrochinonu lub metol, które skutecznie redukują halogenki srebra. W efekcie, na negatywie fotograficznym powstaje obraz, który jest złożony ze srebra metalicznego, co jest podstawą do dalszej obróbki, takiej jak wybielanie czy utrwalanie. Etap wywoływania jest więc fundamentalny dla uzyskania jakościowego obrazu, co potwierdzają standardy ISO związane z technikami fotograficznymi, które podkreślają znaczenie precyzyjnych warunków wywoływania dla jakości finalnego produktu.

Pytanie 35

Który z programów należy zastosować w celu sprawnego przeprowadzenia archiwizacji zdjęć poprzez odpowiednie ich skatalogowanie i przygotowanie do postprodukcji?

A. Paint

B. Adobe Dreamweaver

C. Adobe Lightroom

D. Gimp

Adobe Lightroom to obecnie jeden z najpopularniejszych programów do zarządzania archiwum zdjęć – nie tylko wśród profesjonalnych fotografów, ale i pasjonatów. Program umożliwia wygodne katalogowanie plików, stosowanie słów kluczowych, ocenianie czy tagowanie fotografii. Dzięki temu, nawet przy dużych zasobach zdjęć, odnalezienie konkretnego ujęcia zajmuje chwilę. Z mojego doświadczenia, Lightroom doskonale sprawdza się w środowiskach pracy zespołowej, bo pozwala na uporządkowane przekazywanie materiałów do postprodukcji – zdjęcia przygotowane i opisane w jednym miejscu to ogromna oszczędność czasu. Standardem branżowym jest korzystanie z takiego workflow, gdzie najpierw zdjęcia są zaimportowane, przechowywane w katalogach i opisane, a potem w tym samym środowisku przechodzą przez podstawową obróbkę. Program ten obsługuje pliki RAW, co jest ważne w kontekście profesjonalnej postprodukcji. Warto jeszcze zwrócić uwagę na integrację z chmurą Adobe oraz szybkie narzędzia pozwalające na eksportowanie zdjęć do różnych formatów czy rozmiarów, co dodatkowo usprawnia archiwizację i dalszą dystrybucję prac. Takie podejście do katalogowania i przygotowania zdjęć zdecydowanie wpisuje się w dobre praktyki branżowe.

Pytanie 36

Które z narzędzi w Adobe Photoshop najlepiej nadaje się do miejscowej korekcji cieni i świateł?

A. Magic Wand (Różdżka)

B. Color Picker (Próbnik koloru)

C. Dodge and Burn (Rozjaśnianie i Ściemnianie)

D. Crop Tool (Kadrowanie)

Narzędzie Dodge and Burn (Rozjaśnianie i Ściemnianie) w Adobe Photoshop jest doskonałym wyborem do miejscowej korekcji cieni i świateł, ponieważ pozwala na precyzyjne manipulowanie jasnością i kontrastem wybranych obszarów obrazu. Umożliwia to artystyczne podejście do retuszu zdjęć, gdzie można podkreślić detale w cieniach lub wyeksponować jaśniejsze fragmenty bez wpływu na całe zdjęcie. Na przykład, jeśli chcemy uwydatnić rysy twarzy modela, używamy narzędzia Rozjaśnianie na wybranych partiach, a następnie narzędzia Ściemnianie w miejscach, gdzie chcemy dodać głębi. Warto pamiętać, że przez nadmierne rozjaśnianie lub ściemnianie można uzyskać niepożądane efekty, dlatego ważne jest, aby zawsze pracować na warstwach i dostosowywać intensywność efektu. Zastosowanie tych narzędzi w odpowiednich proporcjach i z umiarem to klucz do uzyskania naturalnych i efektownych rezultatów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obróbce zdjęć.

Pytanie 37

W aparatach cyfrowych symbol „A (Av)” oznacza

A. automatykę programową.

B. tryb manualny.

C. automatykę z preselekcją przysłony.

D. automatykę z preselekcją czasu.

Symbol „A (Av)” w aparatach cyfrowych to tzw. automatyka z preselekcją przysłony, znana też jako „Aperture Priority”. W praktyce oznacza to, że fotograf sam ustala wartość przysłony (czyli inaczej – otworu obiektywu), a aparat automatycznie dobiera do niej odpowiedni czas naświetlania. To bardzo popularny tryb wśród osób, które chcą mieć kontrolę nad głębią ostrości na zdjęciu – na przykład, gdy chcesz rozmyć tło w portrecie, wybierasz niską wartość przysłony, a aparat martwi się całą resztą. Moim zdaniem to taki złoty środek pomiędzy pełnym automatem a trybem manualnym. W branży fotograficznej to jeden z najczęściej używanych trybów półautomatycznych, zwłaszcza podczas pracy w zmiennych warunkach oświetleniowych. Warto pamiętać, że oznaczenie „Av” (Aperture Value) funkcjonuje w aparatach Canon, natomiast „A” (Aperture) jest typowe dla Nikona i Sony. Korzystanie z preselekcji przysłony pozwala na kreatywne podejście do zdjęć, szczególnie przy pracy z jasnymi obiektywami – łatwo wtedy osiągnąć efekt bokeh albo odwrotnie, uzyskać ostrość na całej scenie przy zdjęciach krajobrazowych. Uważam, że każdy, kto chce zrozumieć kontrolę nad światłem i plastycznością zdjęcia, powinien regularnie korzystać z tego trybu i eksperymentować z różnymi ustawieniami.

Pytanie 38

Który format umożliwia bezpośredni zapis obrazu z matrycy aparatu fotograficznego bez interpolacji danych?

A. TIFF

B. NEF

C. PNG

D. JPEG

NEF to tak zwany format RAW, który stosują aparaty Nikon. To właśnie tu masz do czynienia z bezpośrednim zapisem danych z matrycy, praktycznie bez żadnej ingerencji elektroniki w postaci interpolacji czy kompresji stratnej. Zawartość pliku NEF to surowe dane, które pozwalają później na zaawansowaną obróbkę – zmiany ekspozycji, balansu bieli, odzyskiwanie prześwietleń czy cieni. Fotografowie, zwłaszcza ci pracujący w profesjonalnych studiach albo przy reportażach, bardzo cenią sobie tę elastyczność. Z tego co obserwuję, coraz więcej osób zaczyna rozumieć, jak wiele daje praca na plikach RAW, gdy liczy się jakość szczegółów i naturalność kolorów. Te pliki są większe, to jasne – ale w zamian nie tracisz informacji na etapie rejestracji obrazu. Warto też wiedzieć, że każdy producent ma swoje warianty RAW – Canon np. ma CR2/CR3, Sony ARW, ale zasada działania jest ta sama. W praktyce, jeśli zależy ci na maksymalnej kontroli nad postprodukcją, używaj NEF lub innego RAW-a, bo tylko taki plik daje ci obraz dokładnie taki, jak zarejestrowała matryca, bez narzuconych filtrów czy kompresji.

Pytanie 39

Dla podkreślenia faktury wyrobów drewnianych należy zastosować oświetlenie

A. boczne.

B. tylne.

C. dolne.

D. przednie.

Boczne oświetlenie to naprawdę świetny wybór, jeśli chcemy dobrze wyeksponować fakturę drewna. Chodzi o to, że światło padające z boku podkreśla wszelkie nierówności, usłojenie i nawet bardzo delikatne detale, które inaczej mogłyby umknąć uwadze. W praktyce, w pracowniach stolarskich czy na ekspozycjach, boczne światło stosuje się właśnie po to, by uwidocznić strukturę materiału – bardzo często tak robią nawet fotografowie przy sesjach produktowych, bo wtedy drewno wygląda najatrakcyjniej. Takie rozwiązanie jest też zgodne z zaleceniami projektantów wnętrz, którzy chcą uzyskać efekt przestrzenności i głębi. Moim zdaniem, jak się patrzy na meble czy boazerię z drewnianą strukturą pod takim kątem światła, od razu widzi się całą pracę rzemieślnika i różnorodność drewna. To nie tylko kwestia estetyki, ale też praktyczności – łatwiej ocenić jakość obróbki. W świetle bocznym wyraźnie widoczne są np. szlifowania, wyżłobienia czy celowe postarzenia. W sumie, jeśli ktoś chce prezentować drewno z jak najlepszej strony, boczne światło to podstawa. Fachowcy z branży często powtarzają, że bez tego trudno coś naprawdę pokazać klientowi.

Pytanie 40

Plik cyfrowy przeznaczony do zamieszczenia w folderze reklamowym należy przygotować w minimalnej rozdzielczości

A. 600 ppi

B. 150 ppi

C. 75 ppi

D. 300 ppi

300 ppi to taka wartość rozdzielczości, która praktycznie stała się branżowym standardem dla materiałów przeznaczonych do profesjonalnego druku – zwłaszcza w poligrafii reklamowej. Chodzi o to, żeby w folderach, ulotkach czy katalogach każda grafika, zdjęcie albo nawet drobna czcionka wyglądała ostro i wyraźnie, bez żadnych widocznych pikseli. Drukarnie praktycznie zawsze wymagają minimum właśnie tych 300 punktów na cal, bo wtedy detale grafiki odwzorowują się bardzo precyzyjnie. Co ciekawe, jeśli ktoś zrobi plik w niższej rozdzielczości, to potem na wydruku wychodzą "pikselozy", rozmycia, a czasem nawet całkiem nieczytelne elementy. Moim zdaniem warto o tym pamiętać, bo nie raz widziałem osoby, które pracowały w 72 czy 150 ppi, bo tak wyglądało dobrze na ekranie – a potem cała praca do poprawki, bo drukarnia odrzuciła projekt. 300 ppi to taki złoty środek między jakością a rozmiarem pliku – więcej nie daje już zauważalnie lepszych efektów, a pliki rosną do niepraktycznych rozmiarów. Także, jeśli chodzi o foldery reklamowe czy inne druki wysokiej jakości, po prostu nie ma co schodzić poniżej tej wartości. Warto też wiedzieć, że np. zdjęcia z internetu przeważnie mają 72 ppi, więc nie nadają się do druku reklamowego bez wcześniejszego przeskalowania, co zwykle pogarsza jakość.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej