Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 18:09
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 18:24

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Oblicz wynagrodzenie zatrudnionego za przeprowadzenie obustronnego tynkowania ściany o wymiarach 10 × 3 m, jeśli stawka godzinowa tynkarza wynosi 15,00 zł, a czas pracy na wykonanie 1 m² tynku zwykłego wynosi 1,4 r-g?

A. 1 260,00 zł

B. 450,00 zł

C. 900,00 zł

D. 630,00 zł

Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z błędów w obliczeniach lub niepełnego zrozumienia problemu. Przy obliczaniu wynagrodzenia, kluczowe jest dokładne zrozumienie wymagań dotyczących tynkowania. Przykładowo, odpowiedzi takie jak 900,00 zł mogą wynikać z obliczenia kosztów dla jednej strony tynkowania, co jest niepełne, ponieważ pytanie dotyczy obustronnego tynkowania. Inna odpowiedź, 630,00 zł, może być skutkiem błędnego oszacowania liczby roboczogodzin, co prowadzi do nieprawidłowego wyniku. Dodatkowo, odpowiedzi takie jak 450,00 zł mogą sugerować, że osoba dokonująca obliczeń nie uwzględniła stawki godzinowej, co jest kluczowym elementem obliczeń. W przypadku tynkowania, identyfikacja nakładu pracy na metr kwadratowy oraz przeliczenie go na roboczogodziny są niezbędne dla uzyskania zgodnego wyniku. Również, wiedza o standardach branżowych dotyczących pracy budowlanej i normatywów robocizny jest kluczowa, aby uniknąć błędnych wniosków. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do nieadekwatnych ofert cenowych oraz problemów z budżetowaniem, co jest istotne w kontekście zarządzania projektami budowlanymi.

Pytanie 2

Jaką technikę powinno się zastosować do murowania na puste spoiny?

A. Z nakładaniem zaprawy na całą powierzchnię cegły

B. Na wycisk zaprawy cegłą

C. Na wycisk z podcięciem zaprawy kielnią

D. Na docisk zaprawy kielnią

Nieprawidłowe metody murowania, takie jak murowanie na docisk zaprawy kielnią, nie są zalecane, ponieważ mogą prowadzić do problemów związanych z jakością muru. Technika ta nie zapewnia odpowiedniego wypełnienia spoin, co skutkuje powstawaniem szczelin, które mogą negatywnie wpływać na trwałość i stabilność konstrukcji. Murowanie z użyciem kielni może prowadzić do nadmiaru zaprawy w spoinach, co z kolei przyczynia się do deformacji cegieł oraz może prowadzić do ich pęknięcia w dłuższym okresie użytkowania. Nakładanie zaprawy na całą powierzchnię cegły, choć może wydawać się wygodne, również nie jest zalecane, ponieważ może spowodować, że zaprawa będzie się wydobywać na zewnątrz, co wpływa na estetykę muru. W przypadku zastosowania wycisku z podcięciem zaprawy kielnią, może dochodzić do nieprzewidywalnych efektów związanych z przyczepnością, co jest niezgodne z aktualnymi standardami budowlanymi. Wszystkie te błędne podejścia często wynikają z niewłaściwego zrozumienia zasad murowania oraz zaniedbania w zakresie techniki, które są kluczowe dla stworzenia solidnej i estetycznej konstrukcji. Dlatego warto kłaść nacisk na odpowiednie metody, które są zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie.

Pytanie 3

Na rysunku przedstawiono

A. mieszarkę korytową do wykonywania zapraw.

B. węzeł betoniarski.

C. betoniarkę z koszem zasypowym.

D. stanowisko produkcji wyrobów betonowych.

Na rysunku przedstawiono węzeł betoniarski, który odgrywa kluczową rolę w procesie produkcji betonu. Węzeł ten składa się z różnych komponentów, takich jak zasieki do składowania kruszyw, silos do magazynowania cementu oraz mieszalnik, który łączy wszystkie składniki w odpowiednich proporcjach. Przykładowo, podczas budowy dużych obiektów, takich jak mosty czy hale przemysłowe, węzeł betoniarski zapewnia efektywne i szybkie dostarczanie betonu na plac budowy, co zwiększa efektywność prac. W branży budowlanej, zgodnie z normami PN-EN 206 oraz PN-EN 8500, ważne jest, aby produkcja betonu odbywała się w kontrolowanych warunkach, co zapewnia węzeł betoniarski. Umożliwia on również dostosowanie receptur betonu do specyficznych wymagań projektu, co jest niezbędne w przypadku zastosowań specjalistycznych, takich jak beton o wysokiej wytrzymałości na ściskanie.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Przedstawiona na rysunku łata typu H służy do

A. zaciągania tynku bezpośrednio po nałożeniu zaprawy.

B. gładzenia tynku po zwilżeniu jego powierzchni.

C. wyrównywania tynku po lekkim związaniu.

D. nakładania poszczególnych warstw tynku.

Zrozumienie zastosowania łaty typu H jest kluczowe dla skutecznego tynkowania. Wybór odpowiedzi dotyczących wyrównywania tynku po lekkim związaniu, nakładania poszczególnych warstw tynku, czy gładzenia tynku po zwilżeniu jego powierzchni opiera się na nieprawidłowym zrozumieniu funkcji tego narzędzia. W przypadku wyrównywania tynku po związaniu, narzędzie o innej konstrukcji, takie jak paca, jest bardziej odpowiednie, ponieważ łata H jest zaprojektowana do działania na świeżo nałożonym tynku. Co więcej, nakładanie poszczególnych warstw tynku wymaga precyzyjnego dozowania materiału, co również nie jest funkcją łaty H, gdyż jej głównym celem jest zaciąganie tynku, a nie jego nakładanie. Gładzenie tynku po zwilżeniu jego powierzchni może być mylnie postrzegane jako zadanie dla łaty, jednak w rzeczywistości, dla uzyskania gładkiej powierzchni po wyschnięciu, najczęściej stosuje się pacy gładkie lub inne narzędzia. Typowe błędy myślowe, prowadzące do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie różnych etapów procesu tynkowania, a także niepoprawne przypisanie funkcji narzędzi do ich rzeczywistych zastosowań w budownictwie. Kluczowe jest zrozumienie specyfiki każdego narzędzia i jego optymalnego zastosowania, co ma fundamentalne znaczenie dla uzyskania wysokiej jakości wykończenia.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

W celu przygotowania zapraw cementowo-wapiennych zimą, zaleca się wykorzystanie jako spoiwa

A. cementu portlandzkiego

B. wapna hydraulicznego

C. wapna hydratyzowanego

D. cementu hutniczego

Wapno hydratyzowane jest najlepszym wyborem do przygotowania zapraw cementowo-wapiennych w okresie zimowym ze względu na swoje właściwości fizykochemiczne. Dzięki procesowi hydratacji, wapno to ma zdolność do szybkiego wiązania oraz osiągania odpowiedniej wytrzymałości w niskich temperaturach. Wapno hydratyzowane, w przeciwieństwie do wapna hydraulicznego, nie reaguje z wodą w sposób, który mógłby prowadzić do osłabienia spoiwa w chłodniejszych warunkach. W praktyce, stosowanie wapna hydratyzowanego powinno odbywać się w połączeniu z dodatkami, które poprawiają jego właściwości, takimi jak przyspieszacze wiązania. Z tego powodu, w standardach budowlanych i dobrych praktykach zaleca się jego użycie w zimowych warunkach budowlanych, aby zapewnić odpowiednią jakość i trwałość zaprawy. Ponadto, stosowanie wapna hydratyzowanego ma również pozytywny wpływ na środowisko, jako że jest materiałem mniej szkodliwym, a jego produkcja generuje mniejsze emisje CO2 w porównaniu z innymi spoiwami.

Pytanie 8

Na podstawie rzutu magazynu oblicz powierzchnię ścianki działowej z otworem drzwiowym, jeżeli wysokość pomieszczenia wynosi 2,75 m.

A. 6,6 m2

B. 8,8 m2

C. 7,2 m2

D. 4,4 m2

Przy obliczaniu powierzchni ścianki działowej z otworem drzwiowym, często pojawiają się błędy związane z niepoprawnym uwzględnieniem wymiarów. W niektórych przypadkach uczniowie mogą błędnie przyjmować, że powierzchnia ścianki działowej to po prostu wynik pomnożenia wysokości pomieszczenia przez jego długość, bez uwzględnienia otworów, takich jak drzwi. Przykładowo, odpowiedzi 4,4 m², 6,6 m² oraz 8,8 m² mogą wynikać z niepoprawnych obliczeń, w których nie uwzględniono powierzchni otworu drzwiowego lub z przyjęcia błędnych wymiarów ścianki. Na przykład, odpowiedź 4,4 m² może być wynikiem próby pomnożenia zbyt niskiej wartości wysokości pomieszczenia, co prowadzi do znacznego zaniżenia finalnej wartości. Z kolei odpowiedź 8,8 m² może wynikać z niepoprawnego dodania otworów zamiast ich odjęcia lub z pomyłki przy ustalaniu wymiarów ścianki. Takie błędne podejścia wskazują, że kluczowe jest zrozumienie, jak prawidłowo zastosować formuły do obliczeń powierzchni, aby uwzględnić wszystkie istotne elementy. W kontekście budownictwa, wiedza o prawidłowym wymiarowaniu jest niezbędna, aby uniknąć problemów w realizacji projektów oraz nieporozumień z klientami. Dlatego tak ważne jest przyswojenie sobie zasad obliczeń oraz standardów, które mogą pomóc w uniknięciu takich typowych błędów.

Pytanie 9

Na rysunku przedstawiono rusztowanie

A. stojakowe.

B. koszowe.

C. wspornikowe.

D. warszawskie.

Kiedy analizujemy opcje odpowiedzi, istotne jest zrozumienie, jakie charakterystyczne cechy różnią poszczególne typy rusztowań. Opcja koszowa odnosi się do konstrukcji, która ma za zadanie transportować materiały budowlane na wysokość, jednak nie jest stosowana jako podstawowa platforma robocza. Stojakowe rusztowania, z kolei, charakteryzują się inną formą konstrukcyjną, często używaną w specyficznych aplikacjach, gdzie potrzebna jest większa nośność, ale ich budowa oraz przeznaczenie różni się istotnie od rusztowania warszawskiego. W przypadku rusztowania wspornikowego, jego charakterystyczne cechy to brak stawiania podstaw na podłożu, co czyni je mniej stabilnym w porównaniu do rusztowania warszawskiego. Typowe błędy w myśleniu, które prowadzą do wyboru tych opcji, wynikają często z zamieszania w terminologii oraz braku zrozumienia podstawowych różnic pomiędzy tymi konstrukcjami. Wiedza o odpowiednich zastosowaniach i normach dla każdego typu rusztowania jest kluczowa w zapewnieniu bezpieczeństwa na budowie oraz w efektywnym przeprowadzaniu prac budowlanych. Zrozumienie tych różnic oraz ich praktycznych zastosowań jest niezbędne, aby uniknąć nieporozumień i zwiększyć efektywność pracy w branży budowlanej.

Pytanie 10

Ile maksymalnie godzin od momentu przygotowania należy wykorzystać zaprawę cementowo-wapienną?

A. 5 godzin

B. 2 godzin

C. 3 godzin

D. 8 godzin

Wybór odpowiedzi sugerującej dłuższy czas na wykorzystanie zaprawy cementowo-wapiennej opiera się na błędnym założeniu, że zaprawa może nadal być użyteczna po upływie 3 godzin. W rzeczywistości, każda zaprawa cementowa, w tym zaprawa cementowo-wapienna, ma ściśle określony czas otwarty, który nie powinien być przekraczany. Odpowiedzi sugerujące 8, 5 lub 2 godziny nie uwzględniają właściwości chemicznych cementu, który po dodaniu wody zaczyna proces hydratacji, prowadzący do twardnienia. Po upływie 3 godzin, w zależności od warunków otoczenia, zaprawa może znacznie utracić swoje właściwości robocze, co prowadzi do nieprawidłowego przyczepu i osłabienia struktury. Typowym błędem myślowym jest myślenie, że można „zatrzymać czas” i wykorzystać zaprawę po dłuższym okresie. Takie postrzeganie prowadzi do ryzykownych praktyk budowlanych i potencjalnych awarii konstrukcyjnych. Standardy budowlane, takie jak PN-EN 998-1, podkreślają znaczenie przestrzegania zaleceń producentów dotyczących czasu pracy zapraw, co ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa i jakości wykonania prac budowlanych. Właściwe planowanie i organizacja pracy są kluczowe dla uniknięcia marnotrawstwa materiałów oraz zapewnienia długowieczności budowlanych rozwiązań.

Pytanie 11

Do wymurowania ściany o wymiarach 10,0 x 5,0 m i grubości 0,24 m zaplanowano bloczki Ytong łączone na pióro i wpust. Korzystając z danych zawartych w tabeli wskaż, ile 20-kilogramowych worków zaprawy należy kupić, aby sporządzić potrzebną ilość zaprawy.

Zużycie na 1 m³ muru zaprawy do cienkich spoin Ytong
Bloczki gładkie	Bloczki z piórem i wpustem	Wielkość opakowania
20 kg	15 kg	20 kg

A. 6

B. 8

C. 9

D. 7

Poprawna odpowiedź to 9 worków zaprawy, co wynika z precyzyjnych obliczeń związanych z wymiarami wymurowania ściany. Najpierw obliczamy objętość ściany, która wynosi 10,0 m x 5,0 m x 0,24 m, co daje 12 m³. W zależności od rodzaju bloczków oraz metody ich łączenia, zużycie zaprawy na 1 m³ muru jest różne. W przypadku bloczków Ytong łączonych na pióro i wpust, standardowo przyjmuje się, że na 1 m³ muru potrzeba około 0,1 m³ zaprawy. Dlatego całkowita ilość zaprawy potrzebna do wymurowania ściany wynosi 12 m³ x 0,1 m³/m³ = 1,2 m³ zaprawy. Jeśli jeden worek zaprawy waży 20 kg, a gęstość zaprawy wynosi 1,5 t/m³, to jeden worek odpowiada 0,013 m³. Wówczas liczba worków zaprawy to 1,2 m³ / 0,013 m³/worek = 92,3, co po zaokrągleniu daje 9 worków. Zastosowanie takiej metody obliczeniowej jest zgodne z zasadami sztuki budowlanej i zapewnia optymalne wykorzystanie materiałów budowlanych.

Pytanie 12

Stosunek objętościowy 1:3:12 określa składniki zaprawy cementowo-glinianej M 0,6:

A. cement: piasek: zawiesina gliniana

B. cement: zawiesina gliniana: woda

C. cement: zawiesina gliniana: piasek

D. cement: woda: zawiesina gliniana

Odpowiedź 'cement: zawiesina gliniana: piasek' jest prawidłowa, ponieważ proporcja objętościowa 1:3:12 odnosi się do składników zaprawy cementowo-glinianej M 0,6, gdzie cement jest jednym z głównych składników, a jego ilość w mieszance wynosi 1 część. Zawiesina gliniana, będąca materiałem wiążącym, ma 3 części, a piasek, który pełni rolę wypełniacza, stanowi 12 części. Zastosowanie takiej proporcji jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie, gdzie kluczowe jest uzyskanie odpowiednich właściwości mechanicznych oraz trwałości zaprawy. Przykładowo, w kontekście budowy murów czy tynków, stosowanie zaprawy o takiej proporcji przyczynia się do lepszej przyczepności i wytrzymałości na czynniki atmosferyczne. Zgodnie z normami, właściwe stosunki składników mogą znacznie wpłynąć na jakość konstrukcji, co podkreśla znaczenie przestrzegania tych proporcji w praktyce budowlanej.

Pytanie 13

Przed nałożeniem tynku na stalowe belki dwuteowe należy

A. zmyć wodą z dodatkiem mydła

B. oczyścić z rdzy metalową szczotką

C. owinąć stalową siatką

D. odtłuścić rozpuszczalnikiem organicznym

Owijanie stalowych belek stropowych stalową siatką przed otynkowaniem jest kluczowym krokiem w procesie zabezpieczania elementów konstrukcyjnych. Ta technika ma na celu ochronę stali przed działaniem czynników atmosferycznych oraz korozją, które mogą wystąpić w trakcie budowy i użytkowania obiektu. Stalowa siatka działa jako bariera, chroniąc powierzchnię stali przed zanieczyszczeniami, wilgocią oraz innymi substancjami chemicznymi, które mogą przyspieszać proces korozji. Dodatkowo, siatka może być wykorzystana jako nośnik dla materiałów izolacyjnych, jeśli jest to wymagane przez projekt. W praktyce, stosowanie stalowej siatki jest zgodne z normami budowlanymi, które wymagają zabezpieczeń przed korozją w obiektach użyteczności publicznej i przemysłowej. Przykładowo, w wielu projektach inżynieryjnych można spotkać się z wytycznymi, które zalecają stosowanie siatki jako elementu wspierającego trwałość konstrukcji, co jest szczególnie istotne w przypadku budynków narażonych na wilgoć lub agresywne chemicznie środowisko.

Pytanie 14

Odczytaj z rysunku, jakie są grubości ścian tworzących pomieszczenie warsztatu.

A. 36 i 84 cm

B. 25 i 84 cm

C. 84 i 100 cm

D. 25 i 10 cm

Analiza rysunku wykazuje, że grubości ścian pomieszczenia warsztatu wynoszą odpowiednio 25 cm dla ścian zewnętrznych oraz 84 cm dla ściany wewnętrznej. Te wartości są zgodne z normami budowlanymi, które wskazują na minimalne wartości grubości ścian w budynkach użyteczności publicznej oraz mieszkalnych. W przypadku warsztatu, gdzie często zachodzi konieczność zapewnienia odpowiedniej izolacji termicznej i akustycznej, te grubości są optymalne. Ściany o grubości 25 cm zapewniają wystarczającą izolację, natomiast grubość 84 cm dla ściany wewnętrznej może być wynikiem zastosowania materiałów o lepszych parametrach izolacyjnych lub dodatkowej warstwy izolacyjnej. W praktyce oznacza to, że dobór odpowiednich grubości ścian wpływa nie tylko na komfort użytkowania pomieszczenia, ale również na jego efektywność energetyczną, co jest kluczowe w kontekście nowoczesnego budownictwa. Zastosowanie standardów budowlanych, takich jak PN-EN 1996 dotyczący projektowania ścian murowanych, jest istotne dla zapewnienia trwałości i funkcjonalności obiektów budowlanych.

Pytanie 15

Zgodnie z podaną zasadą oblicz powierzchnię ściany pokazanej na rysunku, jeśli będą tynkowane ościeża otworów.

Zasada obliczania powierzchni ścian tynkowanych

Od powierzchni tynkowanej ściany odlicza się powierzchnię otworów powyżej 3 m².
Od powierzchni tynkowanej ściany nie odlicza się powierzchni otworów do 3 m², jeśli tynkowane będą ościeża otworu.

A. 33,00 m2

B. 32,00 m2

C. 35,00 m2

D. 33,50 m2

Gdy popełniłeś błąd, ważne, żeby zrozumieć, dlaczego źle podszedłeś do tych obliczeń. Wiele osób myśli, że zawsze trzeba odjąć otwory od całkowitej powierzchni, ale to nieprawda. To częsty błąd, bo nie do końca rozumie się zasady tynkowania. Odpowiedzi 32,00 m2 czy 33,00 m2 mogą wyglądać sensownie, ale w rzeczywistości liczy się zasada: jeżeli otwór ma 3 m2 lub mniej, to tynkujemy ościeża. Czasami błędne odpowiedzi są skutkiem braku wiedzy o pomiarach i materiałach budowlanych. Ignorowanie tej zasady prowadzi do złych wyników, co może wpłynąć na obliczenia materiałów i cen robót. W budownictwie ważne jest, żeby dobrze rozumieć, jak to wszystko działa, zanim zabierzesz się do liczenia.

Pytanie 16

Jaką powierzchnię tynku mozaikowego nałożono na cokole o wysokości 50 cm wokół budynku o wymiarach w rzucie 15 x 10 m?

A. 95 m2

B. 45 m2

C. 75 m2

D. 25 m2

W przypadku odpowiedzi, które wskazują na inne wartości powierzchni tynku mozaikowego, można zauważyć kilka typowych błędów myślowych. Na przykład, odpowiedzi takie jak 45 m2 czy 75 m2 mogą wynikać z błędnego wyliczenia obwodu budynku. Użytkownicy mogą pomylić się, dodając dodatkowe metry lub pomijając niektóre części konstrukcji, co prowadzi do znacznych rozbieżności w końcowym wyniku. Inna możliwość błędu dotyczy pomiaru wysokości cokołu – jeśli ktoś zastosuje wysokość 1 m zamiast 0,5 m, otrzyma niepoprawny wynik, który będzie dwukrotnie większy niż właściwy. Ważne jest zrozumienie, że każdy element w obliczeniach ma znaczenie i wpływa na końcowy wynik. W przypadku odpowiedzi 95 m2, błąd mógł wynikać ze pomyłkowego obliczenia powierzchni całkowitej ścian budynku, co jest błędnym podejściem, ponieważ obliczamy jedynie powierzchnię cokołu. W praktyce, takie nieporozumienia mogą prowadzić do niewłaściwego zlecania ilości materiałów, co przekłada się na nieefektywność kosztową i czasową w realizacji projektu budowlanego. Dlatego kluczowe jest dokładne i staranne podejście do obliczeń oraz znajomość podstawowych zasad dotyczących obliczania powierzchni w budownictwie.

Pytanie 17

Oblicz koszt robót remontowych polegających na zbiciu rynków tradycyjnych z dwóch sąsiednich ścian pomieszczenia o wymiarach podanych na rysunku, jeżeli cena za zbicie 1 m²tynku wynosi 20 zł.

A. 432 zł

B. 972 zł

C. 486 zł

D. 926 zł

Poprawność odpowiedzi 486 zł wynika z prawidłowego obliczenia kosztu robót remontowych polegających na zbiciu tynków z dwóch sąsiednich ścian. Proces ten rozpoczynamy od przeliczenia wymiarów ścian z centymetrów na metry, co jest kluczowe, ponieważ ceny za usługi budowlane często wyrażane są w metrach kwadratowych. Następnie, obliczamy powierzchnię każdej z dwóch ścian, sumujemy te wartości, co daje nam całkowitą powierzchnię do obróbki. Mnożymy tę powierzchnię przez stawkę za zbicie tynku, która wynosi 20 zł za m². W ten sposób uzyskujemy całkowity koszt robót, który wynosi 486 zł. Takie podejście jest zgodne z zasadami sporządzania kosztorysów budowlanych, gdzie precyzyjne przeliczenia są niezbędne do uzyskania odpowiednich wyników finansowych. Dodatkowo, znajomość takich obliczeń jest istotna dla wykonawców, którzy muszą prezentować klientom realistyczne oferty, biorąc pod uwagę wszystkie istotne czynniki, takie jak czas realizacji oraz użyte materiały.

Pytanie 18

Jeżeli w trakcie remontu czas pracy na wykonanie 100 m² tynku wynosi 35 r-g, to ile czasu będzie potrzebne na otynkowanie ścian pomieszczenia o wymiarach 5×6 m i wysokości 3 m?

A. 35,0 r-g

B. 31,5 r-g

C. 23,1 r-g

D. 10,5 r-g

Odpowiedzi 31,5 r-g, 10,5 r-g oraz 35,0 r-g zawierają błędy w obliczeniach lub w interpretacji danych. W przypadku pierwszej odpowiedzi, osoba mogła źle ocenić powierzchnię pomieszczenia lub pomylić jednostki miary. Powierzchnia ścian nie może być obliczana bez uwzględnienia wszystkich czterech ścian, co jest kluczowe w obliczeniach remontowych. Przykładowo, niektóre osoby mogą pomyśleć, że wystarczy pomnożyć długość przez wysokość jedynie dwóch ścian, co daje zaniżoną powierzchnię. Druga odpowiedź, 10,5 r-g, może wynikać z błędnych proporcji czasowych, co wskazuje na brak zrozumienia, jak dokładnie obliczyć czas robocizny w stosunku do powierzchni. Natomiast odpowiedź 35,0 r-g sugeruje, że osoba przyjęła nieprawidłowe założenie, iż całkowity czas robocizny na pokrycie 100 m2 jest równy czasowi na pokrycie mniejszej powierzchni, co jest nieprawidłowe. W takim przypadku powinno się stosować proporcje, by dostosować czas do rzeczywistej powierzchni, co jest niezbędne w każdej pracy budowlanej. Wnioskując, kluczowe jest posługiwanie się odpowiednimi wzorami i metodami oraz odpowiednie rozumienie proporcji, co jest fundamentalną umiejętnością w tej branży.

Pytanie 19

Łączenie murowanej ściany nośnej z działową realizuje się przy zastosowaniu strzępów

A. zazębionych końcowych

B. zazębionych bocznych

C. uciekających

D. schodkowych

Wybór odpowiedzi schodkowe, uciekające oraz zazębione końcowe pokazuje pewne nieporozumienia związane z metodami łączenia ścian w konstrukcjach budowlanych. Połączenie schodkowe, które polega na nałożeniu ścian na siebie w formie schodków, może prowadzić do osłabienia strukturalnego, ponieważ nie zapewnia solidnego przeniesienia obciążeń między ścianami. Tego typu połączenie jest rzadko stosowane w nowoczesnym budownictwie, gdyż nie spełnia wymogów dotyczących stabilności i trwałości konstrukcji. Z kolei połączenie uciekające, które polega na przesunięciu jednego elementu względem drugiego, również nie jest efektywne w kontekście przenoszenia obciążeń, co może prowadzić do powstawania naprężeń w materiałach i ich deformacji. Wreszcie, zazębienie końcowe, które ma na celu połączenie końców dwóch ścian, nie jest odpowiednie do łączenia ścian nośnych z działowymi z uwagi na brak optymalnego przenoszenia sił oraz ryzyko powstawania szczelin, co negatywnie wpływa na integralność całej konstrukcji. W kontekście norm budowlanych, kluczowe jest, aby połączenia były projektowane w sposób zapewniający ich funkcjonalność i trwałość. Wybierając nieodpowiednie metody, można wprowadzić błędne założenia, które prowadzą do osłabienia całej konstrukcji.

Pytanie 20

Aby zbudować 1 m² jednowarstwowej ściany, potrzebnych jest 8 sztuk bloczków z betonu komórkowego. Jeśli koszt jednego bloczka wynosi 21 zł, to ile wyniesie całkowity koszt bloczków potrzebnych do budowy ściany o powierzchni 15 m²?

A. 2 860 zł

B. 3 520 zł

C. 2 520 zł

D. 3 860 zł

Aby obliczyć koszt bloczków z betonu komórkowego potrzebnych do wykonania ściany o powierzchni 15 m2, należy najpierw ustalić ilość bloczków potrzebnych na 1 m2. Z informacji wynika, że do wykonania 1 m2 jednowarstwowej ściany potrzeba 8 sztuk bloczków. Dla ściany o powierzchni 15 m2 potrzebujemy zatem 8 bloczków/m2 x 15 m2 = 120 bloczków. Koszt jednego bloczka wynosi 21 zł, więc całkowity koszt bloczków wynosi 120 bloczków x 21 zł/bloczek = 2 520 zł. Obliczenia te są zgodne z zasadami efektywnego planowania budowy i pozwalają na uwzględnienie wszystkich niezbędnych materiałów, co jest kluczowe w standardach budowlanych. Przykład ten ilustruje, jak ważne jest precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów budowlanych w celu uniknięcia nieprzewidzianych wydatków oraz sprawne zarządzanie budżetem projektu budowlanego.

Pytanie 21

Perlit to lekkie materiał budowlany, używany do wytwarzania zapraw

A. kwasoodpornych

B. ciepłochronnych

C. krzemionkowych

D. szamotowych

Perlit to materiał o doskonałych właściwościach izolacyjnych, który znajduje szerokie zastosowanie w budownictwie, zwłaszcza w produkcji zapraw ciepłochronnych. Dzięki swojej porowatej strukturze, perlit skutecznie zatrzymuje ciepło, co przyczynia się do poprawy efektywności energetycznej budynków. W praktyce, dodawanie perlitu do zapraw murarskich i tynków zwiększa ich zdolności izolacyjne, co jest szczególnie ważne w kontekście budownictwa pasywnego i energooszczędnego. Stosowanie perlitu w zaprawach ciepłochronnych pozwala także na redukcję masy materiału budowlanego, co przekłada się na łatwiejszy transport i aplikację. Ponadto, perlit jest materiałem niepalnym, co zwiększa bezpieczeństwo budynków. Warto podkreślić, że w branży budowlanej często korzysta się z norm i standardów dotyczących izolacji termicznej, takich jak PN-EN 13162, które uwzględniają właściwości materiałów izolacyjnych, w tym perlitu.

Pytanie 22

Grupa złożona z 6 pracowników prowadziła prace rozbiórkowe budynku przez 5 dni roboczych, każdego dnia pracując 8 godzin. Jaki był całkowity koszt robocizny, jeżeli cena za 1 roboczogodzinę wynosiła 10 zł?

A. 240 zł

B. 480 zł

C. 400 zł

D. 2 400 zł

Aby obliczyć całkowity koszt robocizny w tym przypadku, musimy najpierw ustalić całkowitą liczbę roboczogodzin przepracowanych przez brygadę. Znamy liczbę robotników, dni pracy oraz czas pracy w ciągu jednego dnia. Brygada składa się z 6 robotników, którzy pracowali przez 5 dni po 8 godzin dziennie. Możemy to obliczyć jako: 6 robotników * 5 dni * 8 godzin = 240 roboczogodzin. Następnie, aby uzyskać całkowity koszt robocizny, mnożymy liczbę roboczogodzin przez stawkę za 1 roboczogodzinę, która wynosi 10 zł. Zatem 240 roboczogodzin * 10 zł = 2400 zł. Prawidłowa odpowiedź to 2400 zł, co jest zgodne z praktykami w branży budowlanej, gdzie precyzyjne obliczenia kosztów robocizny są kluczowe dla efektywnego zarządzania budżetem projektu oraz ustalania stawek wynagrodzeń. Tego typu kalkulacje są powszechnie stosowane w ofertach przetargowych oraz w budżetowaniu projektów budowlanych, co pozwala na lepszą kontrolę kosztów oraz optymalizację wydatków.

Pytanie 23

Zgodnie z zaleceniami producenta, z 25 kg zaprawy można uzyskać 1,4 m² tynku o grubości 10 mm. Jaką ilość zaprawy należy przygotować do otynkowania ścian pomieszczenia o powierzchni 56,7 m², aby osiągnąć tynk o tej samej grubości?

A. 1 012,5 kg

B. 10 125 kg

C. 101,25 kg

D. 10,125 kg

Właściwe obliczenie ilości zaprawy wymaga uwzględnienia zarówno powierzchni tynkowanej jak i wydajności zaprawy. Z instrukcji producenta wiemy, że 25 kg zaprawy pokrywa 1,4 m² tynku o grubości 10 mm. Aby obliczyć ilość zaprawy potrzebnej do pokrycia 56,7 m², najpierw obliczamy, ile m² można pokryć 1 kg zaprawy, co wynosi 1,4 m²/25 kg = 0,056 m²/kg. Następnie mnożymy tę wartość przez 56,7 m², co daje 1 012,5 kg zaprawy. Użycie dokładnych obliczeń jest istotne w praktyce budowlanej, aby uniknąć niedoborów lub nadmiaru materiału, co może wpływać na koszty i terminy realizacji. W branży budowlanej zaleca się również uwzględnianie niewielkiego zapasu materiału, aby pokryć ewentualne straty czy błędy przy aplikacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu projektami budowlanymi.

Pytanie 24

Jaką ilość chudego betonu trzeba przygotować, aby stworzyć podkład pod ławę fundamentową o szerokości 0,50 m i długości 10 m, jeśli grubość warstwy wynosi 15 cm?

A. 0,75 m3

B. 1,00 m3

C. 0,25 m3

D. 0,50 m3

Aby obliczyć objętość chudego betonu potrzebną do wykonania podkładu pod ławę fundamentową, należy zastosować wzór na objętość prostopadłościanu: V = a * b * h, gdzie a to szerokość, b to długość, a h to wysokość (grubość). W tym przypadku szerokość wynosi 0,50 m, długość 10 m, a grubość 15 cm (co jest równoważne 0,15 m). Zatem obliczenia będą wyglądały następująco: V = 0,50 m * 10 m * 0,15 m = 0,75 m3. Przygotowanie odpowiedniej ilości chudego betonu jest kluczowe dla zapewnienia właściwej nośności fundamentów oraz ich stabilności. W praktyce stosuje się chudy beton jako warstwę ochronną, która zapobiega nadmiernemu wchłanianiu wody przez materiał budowlany oraz chroni przed osiadaniem gruntu. W przypadku fundamentów, zgodnie z normami budowlanymi, należy również uwzględnić odpowiednie zbrojenie, aby zwiększyć odporność na działanie sił zewnętrznych. Dobrze przygotowany podkład pod fundamenty jest podstawą trwałości całej konstrukcji.

Pytanie 25

Jakie narzędzia są niezbędne do przeprowadzenia demontażu ścian?

A. Przecinak, kielnia, młotek murarski

B. Poziomnica, paca, młotek gumowy

C. Strug, szpachelka, wiertarka wolnoobrotowa

D. Kilof, oskard, młot pneumatyczny

Kilof, oskard i młot pneumatyczny to zestaw narzędzi idealnie nadający się do rozbiórki ścian. Kilof, znany z wysokiej efektywności w przełamywaniu twardych materiałów, jest używany do rozbijania betonu i cegieł. Oskard, z kolei, jest narzędziem o płaskiej, szerokiej końcówce, które doskonale sprawdza się w odrywanie i usuwaniu różnych materiałów budowlanych, jak np. tynki czy płyty gipsowo-kartonowe. Młot pneumatyczny, będący narzędziem elektrycznym, znacznie przyspiesza proces rozbiórki dzięki swojej mocy i szybkości. Dzięki połączeniu tych trzech narzędzi, możliwe jest efektywne i szybkie wykonywanie prac rozbiórkowych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w budownictwie, gdzie priorytetem jest bezpieczeństwo i wydajność. Warto także pamiętać, że stosowanie odpowiednich narzędzi podczas rozbiórki nie tylko ułatwia pracę, ale również minimalizuje ryzyko uszkodzeń innych elementów konstrukcji oraz zapewnia większe bezpieczeństwo pracowników.

Pytanie 26

Na podstawie przedstawionej instrukcji producenta zaprawy murarskiej oblicz, ile wody należy użyć do wymieszania 200 kg suchej mieszanki.

Instrukcja producenta zaprawy murarskiej (fragment)
Gęstość nasypowa (suchej mieszanki)	ok. 1,5 kg/dm³
Gęstość w stanie suchym (po związaniu)	ok. 2,0 kg/dm³
Proporcje mieszania woda/sucha mieszanka	3,5 l/25 kg
Min./max. grubość warstwy zaprawy	6 mm/40 mm
Czas gotowości zaprawy do pracy	ok. 4 godzin

A. 35 litrów.

B. 14 litrów.

C. 28 litrów.

D. 21 litrów.

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia proporcji zalecanych przez producenta zaprawy murarskiej. Niektórzy mogą myśleć, że ilość wody potrzebna do wymieszania suchej mieszanki jest liniowo związana z jej wagą, natomiast kluczowe jest zrozumienie, że producenci podają specyficzne proporcje, które są zoptymalizowane dla danej mieszanki. Odpowiedzi takie jak 35 litrów, 21 litrów czy 14 litrów nie uwzględniają właściwego przeliczenia proporcji podanych w instrukcji. Użycie zbyt dużej ilości wody, na przykład 35 litrów, może prowadzić do powstania zbyt rzadkiej zaprawy, co skutkuje obniżeniem jej wytrzymałości oraz przyczepności do podłoża. Z drugiej strony, niewystarczająca ilość wody, jak w przypadku 14 litrów, może skutkować zaprawą o zbyt gęstej konsystencji, co utrudnia aplikację i może prowadzić do problemów z wytrzymałością na spoinach. Kluczowe jest, aby podczas pracy z materiałami budowlanymi stosować się do zaleceń producentów, aby uniknąć takich błędów, które mogą wpłynąć na jakość i trwałość realizowanych prac budowlanych. Warto pamiętać, że dokładne obliczenia i stosowanie się do norm jakościowych przyczyniają się do dłuższej żywotności konstrukcji.

Pytanie 27

Cyfrą 1 oznaczono na rysunku

A. izolację przeciwwilgociową.

B. otwór iniekcyjny.

C. zbrojenie.

D. dylatację.

No więc, odpowiedź 3 to strzał w dziesiątkę! To dlatego, że to cyfrowe oznaczenie 1 na rysunku dotyczy dylatacji. A to jest mega ważne w budownictwie. Dylatacja to taka zaplanowana szczelina, która daje luz różnym częściom budynku, co się przydaje, gdy zmienia się temperatura, wilgotność, albo na budynek działają różne obciążenia. W praktyce, dylatacje trzeba projektować zgodnie z normami budowlanymi, jak na przykład PN-EN 1992-1-1, bo one mówią, że trzeba mieć na uwadze takie ruchy przy projektowaniu. Dylatacje mogą wyglądać różnie, od prostych szczelin w betonie, po bardziej skomplikowane systemy, które łączą różne elementy jak gumowe albo metalowe. Dzięki dylatacjom zmniejszamy ryzyko pęknięć i uszkodzeń, co wpływa na długość życia konstrukcji. To bardzo ważne dla bezpieczeństwa budynków. Można je spotkać w mostach, mieszkaniówce czy w fabrykach, gdzie zmieniająca się temperatura może mieć duży wpływ na stabilność budowli.

Pytanie 28

Na podstawie tablicy z KNR 2-02 oblicz, ile m³ zaprawy cementowo-wapiennej potrzeba do wymurowania dwóch prostokątnych filarków o wymiarach 2×2½ cegły i wysokości 3 m.

Nakłady na 1 mna podstawie Tablicy 0118

Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	Słupy i filarki prostokątne na zaprawie wapiennej lub cementowo-wapiennej o wymiarach
Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	1×1 cegły	1×1½ cegły	1½×1½ cegły	1½×2 cegły	2×2 cegły	2×2½ cegły	2½×2½ cegły
a	b	c	01	02	03	04	05	06	07
20	Cegły budowlane pełne	szt.	26,00	39,00	65,00	81,30	105,10	131,30	170,70
21	Zaprawa	m³	0,014	0,023	0,037	0,049	0,069	0,087	0,098
70	Wyciąg	m-g	0,10	0,15	0,25	0,32	0,43	0,53	0,67

A. 0,294 m3

B. 0,588 m3

C. 0,522 m3

D. 0,138 m3

Odpowiedź wynosząca 0,522 m³ jest poprawna, ponieważ została obliczona na podstawie danych zawartych w KNR 2-02, które precyzują zużycie zaprawy cementowo-wapiennej dla filarków o wymiarach 2×2½ cegły. Obliczenia zaczynamy od wyznaczenia objętości jednego filarka, która wynosi 7,5 m³ dla dwóch filarków, co daje 15 m³. Zgodnie z normami, zużycie zaprawy wynosi 0,098 m³ na każdy 1 m³ murów, co oznacza, że do wymurowania dwóch filarków potrzebujemy 15 m³ × 0,098 m³/m³ = 1,47 m³ zaprawy. Warto pamiętać, że precyzyjne obliczenia w budownictwie są kluczowe dla zapewnienia stabilności i trwałości konstrukcji. Dobre praktyki inżynierskie zalecają zawsze uwzględniać dodatkowe ilości materiałów na ewentualne straty, co w praktyce oznacza, że warto mieć w zapasie około 10% więcej materiału. Zrozumienie takich obliczeń jest niezbędne dla każdego, kto pracuje w branży budowlanej, ponieważ poprawne oszacowanie ilości materiałów wpływa na koszty oraz jakość wykonania.

Pytanie 29

Do zbudowania 1 m² ściany o grubości 25 cm z pełnych cegieł budowlanych potrzebne jest 0,084 m³ zaprawy cementowo-wapiennej. Jaką kwotę należy przeznaczyć na zaprawę do postawienia ściany o powierzchni 12 m², jeśli cena jednostkowa zaprawy wynosi 250,00 zł/m³?

A. 2 420,00 zł

B. 2 520,00 zł

C. 242,00 zł

D. 252,00 zł

Aby obliczyć koszt zaprawy cementowo-wapiennej potrzebnej do wymurowania ściany o powierzchni 12 m2, należy najpierw ustalić, ile zaprawy potrzebujemy na tę powierzchnię. Z danych wynika, że do wymurowania 1 m2 ściany potrzeba 0,084 m3 zaprawy. Dlatego na 12 m2 ściany potrzebne będzie: 12 m2 * 0,084 m3/m2 = 1,008 m3 zaprawy. Następnie, mnożąc objętość zaprawy przez cenę jednostkową, otrzymujemy całkowity koszt: 1,008 m3 * 250,00 zł/m3 = 252,00 zł. Przykładowo, wiedza na temat kosztów materiałów budowlanych jest kluczowa w procesie budowy, ponieważ pozwala na odpowiednie planowanie budżetu oraz unikanie nieprzewidzianych wydatków. Również zrozumienie ilości materiałów potrzebnych do realizacji projektu budowlanego pomaga w efektywnym zarządzaniu czasem i zasobami, co jest istotne dla przekroczenia standardów branżowych w zakresie efektywności i oszczędności.

Pytanie 30

Jakie materiały wykorzystuje się do łączenia warstw papy asfaltowej stosowanych jako izolacja ław fundamentowych?

A. kitem asfaltowym

B. emulsją asfaltową

C. roztworem asfaltowym

D. lepikiem asfaltowym

Lepik asfaltowy jest najczęściej stosowanym materiałem do łączenia warstw papy asfaltowej, ponieważ zapewnia doskonałą przyczepność i szczelność. Jego właściwości hydroizolacyjne są kluczowe przy izolacji ław fundamentowych, ponieważ zapobiegają przenikaniu wody do konstrukcji. Lepik asfaltowy, będący płynnym materiałem, pod wpływem ciepła staje się lepki, co umożliwia łatwe łączenie poszczególnych warstw papy. W praktyce, stosując lepik, można uzyskać ciągłość izolacji, co jest istotne dla długotrwałej ochrony fundamentów. Dobrą praktyką jest również przestrzeganie norm budowlanych, takich jak PN-EN 13707, które definiują wymagania dla materiałów hydroizolacyjnych. Dzięki zastosowaniu lepika asfaltowego na ławach fundamentowych, inwestorzy mogą mieć pewność, że ich struktury są odpowiednio zabezpieczone przed negatywnym działaniem wody i wilgoci, co w dłuższej perspektywie przekłada się na trwałość budowli.

Pytanie 31

Jeśli koszty robocizny związane z ręcznym nałożeniem tynku szlachetnego nakrapianego na ścianach wynoszą 99,70 r-g na 100 m2, a ustalona stawka godzinowa to 15,00 zł, to całkowity koszt robocizny za 300 m2 wynosi?

A. 1 500,00 zł

B. 4 500,00 zł

C. 1 495,50 zł

D. 4 486,50 zł

Obliczenie kosztu robocizny przy tynku szlachetnym nakrapianym można przeprowadzić na podstawie podanych danych. Jeśli nakłady robocizny wynoszą 99,70 zł na 100 m², to dla 300 m² koszt robocizny można obliczyć mnożąc tę stawkę przez trzy. Obliczenia wyglądają następująco: 99,70 zł * 3 = 299,10 zł. Następnie, aby uzyskać całkowity koszt robocizny, musimy policzyć liczbę godzin pracy. Przy stawce godzinowej wynoszącej 15,00 zł, całkowity koszt robocizny wynosi 299,10 zł * 15,00 zł = 4 486,50 zł. Taki sposób obliczania kosztów robocizny jest zgodny z praktykami branżowymi, które zalecają dokładne oszacowanie nakładów na podstawie jednostkowych stawek robocizny na określone powierzchnie. Zrozumienie tych obliczeń jest kluczowe w zarządzaniu kosztami i planowaniu budżetu w projektach budowlanych.

Pytanie 32

Jaki jest minimalny czas, po którym można zaczynać budowę muru na zaprawie cementowo-wapiennej, nad świeżo wykonaną kondygnacją?

A. 3 dni

B. 7 dni

C. 5 dni

D. 10 dni

Czas, po którym można wznosić mur na zaprawie cementowo-wapiennej, jest ściśle związany z jej procesem wiązania i twardnienia. Odpowiedzi sugerujące dłuższe okresy, takie jak 7, 10 dni, a nawet 3 dni, opierają się na niepełnym zrozumieniu procesu budowlanego oraz specyfiki materiałów. W przypadku zaprawy cementowo-wapiennej, zbyt długi czas oczekiwania na rozpoczęcie budowy murów może być nieefektywny z punktu widzenia harmonogramu robót budowlanych. Z drugiej strony, zbyt krótki czas, jak sugerują odpowiedzi 3 dni, może prowadzić do problemów z wytrzymałością konstrukcji. W praktyce budowlanej, każdy materiał ma swoje specyficzne wymagania dotyczące czasu utwardzania, które powinny być respektowane, aby zapewnić trwałość i bezpieczeństwo budowy. Zastosowanie niewłaściwego czasu oczekiwania prowadzi często do typowych błędów, takich jak pęknięcia w murach, które mogą powstać na skutek niepełnej reakcji chemicznej w zaprawie. Kluczowe jest również uwzględnienie zmiennych warunków otoczenia, które mogą wpływać na czas wiązania, co pokazuje, że nie każdy materiał zachowuje się w ten sam sposób w różnych warunkach. Dlatego też, znajomość standardów dotyczących czasu technologicznego jest niezbędna dla każdego, kto pracuje w branży budowlanej.

Pytanie 33

Jeżeli do wymurowania ścian zaplanowano 6 m3 zaprawy cementowo-wapiennej M 7 i 17 m³ zaprawy cementowej M 12, to łączny koszt zakupu zapraw, zgodnie z cennikiem, wyniesie

Cennik zakupu zapraw
zaprawa cementowo-wapienna M 7	– 175,00 zł/m³
zaprawa cementowa M 12	– 200,00 zł/m³

A. 2 975,00 zł

B. 4 450,00 zł

C. 4 600,00 zł

D. 3 400,00 zł

Aby obliczyć łączny koszt zakupu zapraw, niezbędne jest przemnożenie ilości zaprawy przez ich cenę jednostkową, co stanowi standardową praktykę w zarządzaniu kosztami budowy. W opisywanym przypadku mamy 6 m3 zaprawy cementowo-wapiennej M 7 i 17 m3 zaprawy cementowej M 12. Każdy z tych typów zapraw ma różne ceny, które powinny być znane z cennika. Pomnożenie objętości zaprawy przez jednostkową cenę daje koszt dla każdej z zapraw. Następnie, poprzez zsumowanie tych dwóch wartości, uzyskujemy łączny koszt zakupu. Przykładowo, jeżeli cena jednostkowa zaprawy M 7 wynosi 300 zł/m3, a zaprawy M 12 550 zł/m3, to koszt wynosi odpowiednio 1800 zł dla M 7 oraz 9350 zł dla M 12, co daje łączny koszt 11150 zł. Poprawne podejście do obliczeń kosztów materiałowych jest kluczowe w procesie budowlanym, ponieważ wpływa na ostateczny budżet projektu oraz jego rentowność. Dobrą praktyką jest również uwzględnienie ewentualnych zniżek lub kosztów dodatkowych, co może pomóc w dokładniejszym szacowaniu.

Pytanie 34

Przedstawiony na rysunku pustak ceramiczny służy do wykonania

A. obudowy pionów kanalizacyjnych.

B. obudowy rur centralnego ogrzewania.

C. przewodów wentylacyjnych.

D. ścian z pustką powietrzną.

Pustak ceramiczny, który został przedstawiony na rysunku, ma unikalne cechy konstrukcyjne, które czynią go idealnym materiałem do budowy przewodów wentylacyjnych. Otwory w pustaku są kluczowe, ponieważ pozwalają na efektywny przepływ powietrza, co jest niezbędne w systemach wentylacyjnych, a także w obiektach budowlanych, aby zapewnić odpowiednią jakość powietrza wewnętrznego. Zgodnie z normami budowlanymi, stosowanie pustaków ceramicznych w systemach wentylacyjnych pozwala na osiągnięcie wysokiej efektywności energetycznej oraz redukcję kosztów eksploatacji. Dodatkowo, ceramiczne materiały są odporne na działanie wysokich temperatur i korozję, co sprawia, że są one długotrwałym rozwiązaniem. W praktyce, zastosowanie pustaków ceramicznych w wentylacji może przyczynić się do poprawy komfortu mieszkańców poprzez regulację temperatury i wilgotności powietrza.

Pytanie 35

Na rysunku przedstawiono przekrój muru szczelinowego. Cyfrą 6 oznaczono

A. podkład z zaprawy cementowej.

B. materiał termoizolacyjny.

C. otwór wentylacyjny w warstwie zewnętrznej.

D. pustkę powietrzną.

Cyfra 6 na rysunku wskazuje na pustkę powietrzną w murze szczelinowym, co jest istotnym elementem konstrukcyjnym wpływającym na właściwości termiczne budynku. Pustki powietrzne działają jako izolatory, ponieważ powietrze ma niską przewodność cieplną, co przyczynia się do zwiększenia efektywności energetycznej budynku. W praktyce, zastosowanie pustek powietrznych w muru szczelinowym sprzyja także wentylacji, co zapobiega gromadzeniu się wilgoci i związanym z tym problemom, takim jak pleśń czy uszkodzenia strukturalne. W standardach budowlanych, takich jak PN-EN 1996-1-1, opisano zalecenia dotyczące projektowania i budowy murów szczelinowych, podkreślając ich właściwości izolacyjne i wentylacyjne. Odpowiednio zaprojektowane pustki powietrzne powinny mieć określoną szerokość, aby maksymalizować efektywność izolacji, a także zapewnić odpowiedni przepływ powietrza dla wentylacji. Dlatego zrozumienie roli pustki powietrznej w konstrukcji murów szczelinowych jest kluczowe dla architektów i inżynierów budowlanych.

Pytanie 36

Kolejność technologiczna działań na pierwszym etapie prac rozbiórkowych budynku przy użyciu metod ręcznych przedstawia się następująco:

A. rozbiórka dachu, demontaż okien, demontaż instalacji budowlanych

B. demontaż instalacji budowlanych, demontaż okien i drzwi, rozbiórka ścianek działowych

C. demontaż okien, rozbiórka ścianek działowych, demontaż instalacji budowlanych

D. rozbiórka dachu, rozbiórka ścianek działowych, demontaż instalacji budowlanych

W analizie niepoprawnych odpowiedzi dostrzegamy kilka kluczowych błędów w podejściu do kolejności prac rozbiórkowych. Pierwszym z nich jest pomijanie znaczenia demontażu instalacji budowlanych na samym początku. Zignorowanie tego etapu może prowadzić do niebezpieczeństw związanych z prądem elektrycznym lub wyciekami substancji. Każde z wymienionych podejść zaczyna od rozbiórki dachu lub innych elementów konstrukcyjnych, co jest niewłaściwe, gdyż może to stwarzać ryzyko przygniecenia pracowników przez opadające materiały. Kolejnym błędem jest niezrozumienie, że odpowiednia kolejność prac wpływa na efektywność całego procesu. Demontaż okien i drzwi przed rozbiórką dachu czy ścianek działowych spowodowałby, że z wnętrza budynku wydostaje się kurz i zanieczyszczenia, co dodatkowo komplikowałoby prace. W kontekście praktycznym, doświadczenia na budowach pokazują, że niewłaściwa kolejność może prowadzić do niepotrzebnych opóźnień oraz wzrostu kosztów. Kluczowym aspektem w planowaniu rozbiórek jest nie tylko przestrzeganie przepisów prawa budowlanego, ale także wytycznych dotyczących bezpieczeństwa, które jasno określają, jak powinny przebiegać te etapy, aby zminimalizować ryzyko wypadków oraz maksymalizować efektywność pracy zespołu budowlanego.

Pytanie 37

Jakie wiązanie cegieł w murze przedstawiono na rysunku?

A. Wozówkowe.

B. Kowadełkowe.

C. Krzyżykowe.

D. Główkowe.

Odpowiedzi wskazujące na inne typy wiązań, takie jak kowadełkowe, krzyżykowe czy główkowe, nie są poprawne i mogą prowadzić do błędnych wniosków dotyczących konstrukcji murów. Wiązanie kowadełkowe charakteryzuje się tym, że cegły są ułożone w ten sposób, że ich krawędzie przylegają do siebie w równych odstępach, co nie zapewnia optymalnej stabilności. Krzyżykowe wiązanie polega na ułożeniu cegieł w układzie krzyżowym, co nie jest efektywne w kontekście obciążenia pionowego i może prowadzić do deformacji. Z kolei wiązanie główkowe, w którym cegły są osadzone na końcach (główkach), nie oferuje tej samej odporności na działanie sił poziomych, co czyni je mniej odpowiednim w przypadku wysokich murów. Typowe pomyłki przy rozwiązywaniu tego zadania mogą wynikać z braku znajomości charakterystyk poszczególnych wiązań. Warto pamiętać, że odpowiedni dobór wiązania cegieł ma kluczowe znaczenie dla trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji. Zrozumienie różnic między tymi technikami jest istotne dla każdego, kto pracuje w dziedzinie budownictwa, a także dla osób zainteresowanych architekturą i inżynierią lądową.

Pytanie 38

Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile 25-kilogramowych worków suchej zaprawy murarskiej potrzeba do wymurowania trzech ścian o długości 5 m, wysokości 3 m i grubości 25 cm każda.

Fragment instrukcji producenta
Grubość ściany (z cegły pełnej)	Zużycie suchej zaprawy murarskiej przy grubości spoiny ok. 1 cm
½ c	75 kg/m²
1 c	150 kg/m²
1½ c	225 kg/m²
2 c	300 kg/m²

A. 405 worków

B. 135 worków

C. 540 worków

D. 270 worków

Aby obliczyć ilość worków suchej zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania trzech ścian, należy najpierw obliczyć objętość muru. Ściany mają wymiary: długość 5 m, wysokość 3 m oraz grubość 0,25 m. Obliczamy objętość jednej ściany: 5 m x 3 m x 0,25 m = 3,75 m³. Ponieważ mamy trzy ściany, całkowita objętość wynosi 3 x 3,75 m³ = 11,25 m³. Standardowa zaprawa murarska ma gęstość około 1,6 t/m³, co oznacza, że do wymurowania 11,25 m³ zaprawy potrzebujemy: 11,25 m³ x 1,6 t/m³ = 18 t. Każdy worek ma masę 25 kg, więc ilość worków wynosi: 18 t / 0,025 t/worek = 720 worków. Jednakże, zakładając, że zaprawa straci część objętości podczas mieszania i aplikacji, przyjmuje się pewien margines, co pozwala na uzyskanie końcowego wyniku około 270 worków. Takie podejście uwzględnia praktyki branżowe dotyczące strat materiałowych.

Pytanie 39

Który z elementów budynku przedstawiono na rysunku?

A. Gzyms.

B. Pilaster.

C. Attykę.

D. Cokół.

Pilaster to element architektoniczny, który łączy w sobie cechy kolumny i ściany. Na przedstawionym rysunku widzimy pilaster, który jest wtopiony w mur i pełni zarówno funkcję dekoracyjną, jak i nośną. Pilastry są często stosowane w architekturze klasycznej, aby wzmocnić wizualnie budynek oraz podkreślić jego pionowe akcenty. W praktyce, pilastry mogą być używane do podtrzymywania belkowania bądź jako elementy dekoracyjne w elewacjach, co wpisuje się w zasady harmonii i proporcji w architekturze. Dobrą praktyką jest stosowanie pilastrów w proporcjach zgodnych z zasadami złotego podziału, co pozwala na osiągnięcie estetycznego i zrównoważonego efektu. Warto również zauważyć, że pilastry mogą mieć różne formy, w tym różne stylizacje kapiteli, co czyni je wszechstronnym elementem w projektowaniu budynków, od klasycznych po nowoczesne. Dlatego odpowiedź 'Pilaster' jest jak najbardziej trafna.

Pytanie 40

Przedstawione na zdjęciu narzędzie służy m.in. do

A. zacierania tynków.

B. wiercenia otworów.

C. przecinania stali.

D. odkręcania śrub.

Odpowiedź 'przecinania stali' jest jak najbardziej trafna. To co widzisz na zdjęciu, to szlifierka kątowa, potocznie zwana 'flexem'. Te urządzenia są naprawdę wszechstronne i często ich używają zarówno na budowach, jak i w różnych przemysłach do cięcia czy szlifowania różnych materiałów, w tym stali. Jak dobierzesz odpowiednie tarcze, na przykład diamentowe albo tnące do metalu, to szlifierka pozwoli Ci z łatwością przeciąć blachy, rury i inne stalowe elementy. W praktyce, używając tego narzędzia w pracach remontowych czy budowlanych, pamiętaj o swoim bezpieczeństwie – zawsze zakładaj okulary i rękawice ochronne. Bo nieodpowiednie korzystanie z narzędzi bywa niebezpieczne, więc warto stosować się do zasad BHP. Poza tym, szlifierki kątowe świetnie nadają się też do szlifowania, co sprawia, że są naprawdę praktyczne w wielu sytuacjach.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej