Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:49
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 12:09

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W fotografii portretowej, główne źródło światła padającego na obiekt zdjęcia nazywane jest światłem

A. kluczowym

B. konturowym

C. wypełniającym

D. ogólnym

W kontekście fotografii portretowej, nieprawidłowe odpowiedzi dotyczą różnych rodzajów oświetlenia, które mają swoje specyficzne zastosowania, ale nie pełnią roli światła kluczowego. Światło ogólne odnosi się do równomiernego oświetlenia całej sceny, co nie sprzyja uwydatnieniu szczegółów twarzy. Użycie tylko światła ogólnego może prowadzić do płaskiego wyglądu zdjęcia, w którym brak jest wyrazistych cieni i konturów, co jest niepożądane w portretach. Z kolei światło konturowe jest wykorzystywane do akcentowania krawędzi obiektów i może być stosowane jako światło dodatkowe, ale nie powinno być pierwszorzędnym źródłem oświetlenia portretu. Zastosowanie światła wypełniającego, które ma na celu zredukowanie cieni, również jest istotne, ale nie zastępuje funkcji światła kluczowego. Typowym błędem jest mylenie tych pojęć oraz brak zrozumienia ich roli w kontekście kompozycji fotograficznej. Kluczowym elementem skutecznego portretu jest umiejętność balansowania między tymi różnymi źródłami światła, aby uzyskać zamierzony efekt artystyczny oraz poprawić jakość obrazu. Zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla każdego, kto pragnie tworzyć profesjonalne portrety.

Pytanie 2

Czy oświetlenie rembrandtowskie można uzyskać przez umiejscowienie światła głównego

A. poniżej obiektywu

B. za modelem, w kierunku obiektywu

C. bezpośrednio nad obiektywem

D. w miejscu przednio-górno-bocznym

Oświetlenie rembrandtowskie charakteryzuje się specyficzną konfiguracją, która prowadzi do powstania charakterystycznego trójkątnego światła na policzku modela. Aby uzyskać ten efekt, światło główne powinno być umieszczone w pozycji przednio-górno-bocznej, co oznacza, że znajduje się ono na wysokości oczu modela lub nieco powyżej, a z boku, tworząc kąt około 45 stopni w stosunku do osi obiektywu. Taka lokalizacja światła pozwala na odpowiednie modelowanie rysów twarzy, uwydatniając cienie i światła, co jest istotne dla stworzenia dramatycznego, ale jednocześnie naturalnego efektu. W praktyce, oświetlenie rembrandtowskie jest często stosowane w portretach, szczególnie w fotografii studyjnej oraz malarstwie, gdzie zależy nam na uzyskaniu głębi i tekstury w obrazie. Ważnym aspektem jest również użycie odpowiednich modyfikatorów światła, takich jak softboxy czy reflektory, które mogą pomóc w kontrolowaniu intensywności i kierunku światła, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii.

Pytanie 3

Wygładzanie skóry w programie Adobe Photoshop realizowane jest z użyciem narzędzia

A. inteligentne wyostrzanie.

B. stempel.

C. separacja częstotliwości.

D. gumka.

Wiele osób zaczynających przygodę z Photoshopem często myśli, że narzędzia takie jak gumka, stempel czy nawet inteligentne wyostrzanie są odpowiednie do wygładzania skóry. Gumka w praktyce służy raczej do usuwania fragmentów obrazu – po prostu kasuje piksele, przez co nie da się jej wykorzystać do retuszu w sposób precyzyjny czy estetyczny. Takie podejście może prowadzić do widocznych, nienaturalnych dziur albo braku ciągłości tekstury, co jest nie do przyjęcia w profesjonalnej fotografii. Stempel to narzędzie typowo do klonowania fragmentów – świetnie się sprawdza do usuwania pojedynczych niedoskonałości, pryszczy czy plamek, ale jeśli zaczynamy nim „wygładzać” całą skórę, efekt jest najczęściej nienaturalny, bo powstają powtarzające się wzory albo zamazane miejsca. Brakuje też kontroli nad oddzieleniem detali od warstw tonalnych, co jest podstawą w dobrym retuszu. Inteligentne wyostrzanie z kolei działa dokładnie odwrotnie – podkreśla szczegóły i zwiększa kontrast na krawędziach, więc nie nadaje się do wygładzania, a wręcz może pogorszyć wygląd skóry, uwypuklając jej mankamenty. Wygładzanie skóry wymaga precyzji, zachowania naturalnej tekstury i subtelnych zmian – dlatego w branży przyjęło się stosować zaawansowane techniki, takie jak separacja częstotliwości. Błędnym założeniem jest sądzić, że proste narzędzia dadzą równie profesjonalny efekt jak metody wykorzystywane przez najlepszych retuszerów. Warto od początku uczyć się rozróżniać, kiedy użyć jakiej techniki i czemu nie każda sprawdzi się w tym samym zadaniu.

Pytanie 4

W przypadku, gdy podczas obróbki chemicznej C-41 naświetlony klasyczny czarno-biały materiał negatywowy zostanie przetworzony, jaki będzie rezultat negatywu?

A. przezroczysty

B. czarny

C. niebieski

D. zadymiony

Odpowiedzi takie jak "niebieski", "zadymiony" oraz "czarny" są nieprawidłowe i wynikają z nieporozumienia dotyczącego natury procesu wywoływania negatywów czarno-białych. Materiały czarno-białe działają na zasadzie reakcji emulsji na światło, co oznacza, że naświetlony materiał generuje obraz poprzez proces utleniania i redukcji, a nie przez zmiany kolorystyczne jak w przypadku materiałów kolorowych. Odpowiedź "niebieski" może sugerować źle zrozumiane procesy chemiczne, które są stosowane w filmach kolorowych, gdzie niebieski ton może być wynikiem jednego z etapów obróbki. Jednak w przypadku czarno-białych negatywów, efektem wywołania powinno być uzyskanie przezroczystego lub czarnego negatywu. Odpowiedź "zadymiony" wskazuje na nieprawidłowe rozumienie, ponieważ nie istnieje standardowy proces wywoływania, który prowadziłby do powstania zadymionego efektu w negatywach czarno-białych. Możliwość uzyskania negatywu czarnego to także błędne myślenie, ponieważ czarne negatywy są zazwyczaj rezultatem wywołania materiałów stworzonych z myślą o tym procesie. Błędy te wynikają z braku zrozumienia, jak różne chemikalia oddziałują na różne typy materiałów oraz jak procesy wywoływania są dostosowywane do specyfiki użytych emulsji. Zrozumienie tych procesów jest kluczowe dla każdego fotografa, który chce osiągać oczekiwane efekty w swojej pracy.

Pytanie 5

Technika fotograficzna called ETTR (Expose To The Right) ma na celu

A. zrównoważenie ekspozycji poprzez punktowy pomiar światła

B. maksymalizację ilości zarejestrowanych informacji poprzez ekspozycję na granicy prześwietlenia

C. redukcję szumów poprzez niedoświetlenie zdjęcia o 1EV

D. zwiększenie kontrastu poprzez redukcję tonów średnich

Wybór błędnych odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące technik ekspozycji w fotografii. Redukcja szumów przez niedoświetlenie zdjęcia o 1EV jest często stosowana, ale nie ma związku z techniką ETTR. Niedostateczne naświetlenie może prowadzić do zwiększenia szumów w cieniach, co jest odwrotnością tego, co się osiąga przy ETTR. Niewłaściwe zrozumienie zwiększenia kontrastu przez redukcję tonów średnich również jest problematyczne. Zwiększanie kontrastu poprzez manipulację tonami średnimi nie uwzględnia pełnej gamy tonalnej i może prowadzić do utraty szczegółów w zarówno jasnych, jak i ciemnych partiach obrazu. Z kolei zrównoważenie ekspozycji przez punktowy pomiar światła może być użyteczne w niektórych sytuacjach, ale nie jest zgodne z zasadą ETTR, która skupia się na optymalizacji całego histogramu. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe, aby móc w pełni wykorzystać potencjał techniki ETTR i uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do niedostatecznego wykorzystania możliwości aparatu.

Pytanie 6

Który rodzaj kompozycji charakteryzuje się umieszczeniem głównego motywu na przecięciu linii dzielących kadr na trzy równe części w pionie i poziomie?

A. Reguła trójpodziału

B. Kompozycja diagonalna

C. Kompozycja centralna

D. Kompozycja symetryczna

Reguła trójpodziału to jedna z podstawowych zasad kompozycji w fotografii i sztukach wizualnych. Polega na podzieleniu kadru na trzy równe części w pionie i poziomie, co tworzy dziewięć równych prostokątów. Główny motyw umieszczony na przecięciu tych linii przyciąga wzrok widza i nadaje kompozycji równowagę. Przykładem zastosowania tej zasady może być fotografia pejzażowa, w której horyzont znajduje się na jednej z linii poziomych, a interesujący obiekt (np. drzewo, budynek) na przecięciu linii pionowych. Wykorzystanie reguły trójpodziału zwiększa szansę na stworzenie obrazu, który jest estetycznie przyjemny i harmonijny. W praktyce, aby skutecznie stosować tę zasadę, warto używać matrycy w aparacie, która wizualizuje te linie, co ułatwia kadrowanie. W kontekście profesjonalnym, reguła ta jest powszechnie stosowana w filmie, reklamie oraz grafice, co czyni ją kluczowym elementem nauki kompozycji.

Pytanie 7

Rozpowszechnianie na stronie internetowej wizerunku osoby powszechnie znanej, podczas pełnienia funkcji publicznych

A. nie wymaga uzyskania od osoby pisemnej zgody.

B. wymaga zapłacenia osobie za wykorzystanie wizerunku.

C. wymaga uzyskania od osoby pisemnej zgody.

D. wymaga uzyskania zgody osoby na poprawę ekspozycji zdjęcia.

W polskim prawie dość jasno określono, że wizerunek osoby powszechnie znanej (czyli np. polityka, sportowca, artysty) można upubliczniać w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, bez konieczności uzyskiwania jej pisemnej zgody. Wynika to z art. 81 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – takie osoby są po prostu niejako „na świeczniku” i społeczeństwo ma prawo wiedzieć, jak działają czy zachowują się publicznie. Oczywiście, pod jednym warunkiem: musisz użyć tego wizerunku w kontekście związanym z działalnością tej osoby publicznej, np. relacjonując wydarzenie, konferencję, czy nawet protest. Praktyka branżowa i kodeksy etyczne mediów też to potwierdzają – nie trzeba biegać za każdym radnym czy piłkarzem po autograf, jeśli robisz zdjęcia w trakcie oficjalnych wystąpień. Często się o tym zapomina, ale publikowanie wizerunku w innym kontekście (np. prywatnym życiu gwiazdy) już wymaga zgody. Moim zdaniem to sensowne – balansuje ochronę prywatności i prawo do informacji. Warto też pamiętać o szacunku – nawet osoba publiczna nie powinna być kompromitowana przez wybiórczy dobór kadr czy obraźliwe opisy. Codzienna praktyka w redakcjach czy na portalach informacyjnych dokładnie tak to rozwiązuje. Pamiętaj – nie zawsze samo rozpoznanie osoby wystarczy do braku zgody, liczy się kontekst jej działalności publicznej.

Pytanie 8

W których formatach można zarchiwizować obrazy z zachowaniem warstw?

A. JPEG, PDF, PSD

B. PNG, BMP, GIF

C. PNG, PDF, PSD

D. TIFF, PDF, PSD

Wiele osób myli pojęcia związane z archiwizacją obrazów i obsługą warstw, kierując się popularnością formatów graficznych zamiast ich rzeczywistymi możliwościami. Przykładowo, JPEG czy PNG są bardzo popularne do zapisywania zdjęć czy grafik na potrzeby internetu, ale oba te formaty całkowicie ignorują warstwy – zapisują obraz na „płasko” i żadne dodatkowe dane o strukturze projektu nie zostaną tam zachowane. PDF to ciekawy przypadek, bo w zależności od programu i ustawień faktycznie może przechowywać warstwy, szczególnie jeśli generuje się go np. z Photoshopa czy Illustratora, jednak JPEG lub PNG nigdy nie wspierają tej funkcji – ich architektura pliku jest po prostu zbyt uproszczona. BMP i GIF to kolejne przykłady formatów, które historycznie były używane do prostych grafik lub animacji, ale nie mają opcji zapisywania warstw – GIF skupia się na animacji i indeksowanych kolorach, a BMP to czysty, surowy zapis pikseli, bez żadnych metadanych tego typu. PSD i TIFF są w środowisku grafików uznawane za standard w pracy z projektami wielowarstwowymi – ich struktura pliku pozwala na przechowywanie nie tylko warstw, ale i innych zaawansowanych danych jak maski czy ścieżki. Jeśli więc myśli się o archiwizacji projektów z możliwością późniejszej edycji, to tylko te formaty wchodzą w grę. Typowy błąd myślowy to założenie, że każdy popularny format graficzny musi przechowywać wszystko – niestety, większość jest projektowana raczej z myślą o prostym przechowywaniu obrazu końcowego, a nie o pracy projektowej. Praktyka branżowa pokazuje, że wybór niewłaściwego formatu prowadzi do utraty cennych danych projektowych i znacznie utrudnia pracę w przyszłości. Lepiej dwa razy sprawdzić możliwości danego formatu przed zapisaniem ważnego pliku.

Pytanie 9

Na której fotografii zastosowano kompozycję otwartą?

A. Fotografia 1

B. Fotografia 3

C. Fotografia 2

D. Fotografia 4

Wiele osób myli się, wybierając zdjęcia, na których kompozycja jest zamknięta, czyli zawiera w kadrze całość motywu lub centralny układ elementów. Tego typu błędne podejście wynika często z utożsamiania symetrii lub wyraźnych granic z dobrze zbudowaną kompozycją – w rzeczywistości jednak kompozycja otwarta polega na czymś zupełnie innym. Zdjęcia oparte na układach centralnych, jak chociażby wzór dywanu widoczny na czwartej fotografii, czy cała pizza przedstawiona na trzecim zdjęciu, wyraźnie domykają wizualną narrację w obrębie kadru. Takie obrazy dają poczucie kompletności i często sprawiają wrażenie, że poza kadr nie dzieje się już nic więcej. Z kolei zdjęcie z perforowaną powierzchnią (fotografia 2) mimo powtarzalnego charakteru również prezentuje kompozycję zamkniętą, bo wszystkie elementy są w pełni widoczne i ograniczone ramką zdjęcia. Typowym błędem jest też uznanie, że powtarzalność automatycznie oznacza kompozycję otwartą – otóż kluczowe jest to, czy widz czuje, że scena może się kontynuować poza kadr. W branżowych praktykach, zwłaszcza przy fotografowaniu struktur, deseni czy tłumów, warto uważnie patrzeć, czy motyw „wychodzi” poza zdjęcie. Kompozycje otwarte są mniej oczywiste, ale często bardziej angażujące wizualnie. Moim zdaniem warto zapamiętać, że otwartość polega na niedopowiedzeniu i pozostawieniu miejsca dla wyobraźni, a nie na pokazaniu wszystkiego od A do Z w ramach jednej fotografii.

Pytanie 10

Niedostateczne naświetlenie materiału negatywowego może być spowodowane zbyt

A. dużym otworem przysłony

B. długim czasem ekspozycji

C. niską czułością filmu

D. długim czasem naświetlania

Niska czułość filmu, oznaczana jako ISO, jest kluczowym czynnikiem wpływającym na zdolność filmu do rejestrowania światła. Im niższa wartość ISO, tym mniej czuły jest materiał fotograficzny na światło, co w praktyce oznacza, że potrzebuje on dłuższego czasu naświetlania lub mocniejszego źródła światła, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję. Przykładowo, film o czułości ISO 100 wymaga jaśniejszego oświetlenia lub dłuższego czasu naświetlania niż film o czułości ISO 400. W fotografii, dobierając film, warto kierować się warunkami oświetleniowymi; w słabszym świetle należy wybierać filmy o wyższej czułości. Przy planowaniu sesji zdjęciowych, szczególnie w zmiennych warunkach oświetleniowych, istotne jest, aby zrozumieć, jak czułość filmu wpływa na końcowy efekt. W praktyce, niedoświetlenie może prowadzić do zbyt ciemnych i mało szczegółowych zdjęć, co jest niepożądane w większości sytuacji fotograficznych.

Pytanie 11

Jaką minimalną odległość przedmiotową (x) w odniesieniu do ogniskowej zastosowanego soczewki (f) powinien mieć aparat fotograficzny względem obiektu, aby uzyskany obraz optyczny był rzeczywisty, odwrócony i miał taką samą wielkość?

A. x < f

B. x = f

C. x = 2f

D. x > 2f

Zrozumienie zasad optyki jest kluczowe dla uzyskania poprawnych obrazów fotograficznych. Odpowiedzi sugerujące, że aparat powinien znajdować się w odległości f lub x < f, opierają się na nieprawidłowym rozumieniu, jak ogniskowa wpływa na obraz. Gdy aparat znajduje się w odległości mniejszej niż f, obiekt jest w obszarze bliskim ogniskowej łamiącej promienie, co skutkuje tym, że obraz staje się wirtualny, nieodwrócony i powiększony. Jest to powszechny błąd, zwłaszcza wśród początkujących fotografów, którzy myślą, że bliskość do obiektu może poprawić jakość zdjęcia. Odpowiedź sugerująca odległość większą niż 2f również jest błędna, ponieważ w takim przypadku obraz staje się rzeczywisty, ale mniejszy niż obiekt. Te nieprawidłowe koncepcje mogą prowadzić do frustracji i niezadowolenia z uzyskanych zdjęć. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne dla efektywnej pracy z różnymi obiektywami oraz w celu osiągnięcia zamierzonych efektów wizualnych, co jest szczególnie istotne w profesjonalnej fotografii, gdzie kontrola nad obrazem jest kluczowa dla sukcesu artystycznego.

Pytanie 12

W fotografii portretowej światło padające na modela na wysokości twarzy w przybliżeniu pod kątem 45° do osi optycznej obiektywu ma kierunek

A. górno-boczny.

B. tylno-boczny.

C. przednio-boczny.

D. dolno-boczny.

Odpowiedź przednio-boczny jest dokładnie tym, co stosuje się w klasycznej fotografii portretowej, szczególnie jeśli zależy nam na uzyskaniu naturalnego, modelującego światła. Ustawienie źródła światła na wysokości twarzy i pod kątem około 45° do osi optycznej obiektywu powoduje, że światło pada na modela z przodu i z boku jednocześnie. Taki układ nazywany jest też często światłem Rembrandta, bo pozwala uzyskać miękkie, trójwymiarowe cienie na twarzy, jednocześnie zachowując atrakcyjną plastyczność kształtów. Z mojego doświadczenia to najczęściej wybierane ustawienie przez portrecistów, bo daje naturalne przejścia tonalne i nie deformuje rysów twarzy. No i w praktyce – wystarczy nawet zwykła lampa błyskowa, by uzyskać taki efekt, ważne tylko by nie przesadzić z kątem, bo wtedy światło stanie się za bardzo boczne i mogą się pojawić mocne cienie, które nie zawsze wyglądają korzystnie. W branży to dosłownie podstawa – jeśli ktoś zaczyna przygodę z portretem, to zawsze słyszy o zasadzie 45°. Moim zdaniem warto też zwrócić uwagę na odbicia światła w oczach modela, tzw. catchlights, bo dobrze ustawione przednio-boczne światło pięknie je podkreśla. To takie małe detale, ale właśnie one mocno wpływają na odbiór zdjęcia. W praktyce, niezależnie czy korzystasz ze światła dziennego, czy studyjnego softboxa, ta zasada będzie działać praktycznie w każdych warunkach.

Pytanie 13

Stylizację fotografii wykonano, stosując polecenie

A. filtr/rozmycie/rozmycie promieniste.

B. filtr/tekstura/witraż.

C. filtr/artystyczne/akwarele.

D. filtr/szkic/wzór rastra.

Używanie filtru 'szkic/wzór rastra' w fotografii jest naprawdę ciekawe, bo daje taki efekt jakby zdjęcie było rysowane. Jest to przydatne w grafice komputerowej, zwłaszcza w programach jak Photoshop czy GIMP, gdzie można znaleźć różne warianty tego filtru. Ten wzór, który tworzy małe punkty, może naprawdę fajnie oddać głębię i fakturę obrazu. Często ten styl widać w retro ilustracjach, które świetnie sprawdzają się w reklamach, bo przypominają tradycyjne techniki druku. Co więcej, filtry oparte na rastrze zyskują popularność w marketingu, bo nadają wyjątkowy wygląd plakatom czy broszurom. Swoją drogą, zastosowanie tego filtru w zdjęciach może dodać im nowoczesnego akcentu, co sprawia, że jest coraz chętniej wybierany przez różnych artystów i projektantów.

Pytanie 14

Aby odtworzyć uszkodzone zdjęcie, należy użyć komputera z programem do edycji grafiki?

A. rastrowej oraz skaner optyczny

B. wektorowej oraz ploter grawerujący

C. rastrowej oraz ploter laserowy

D. wektorowej oraz skaner przestrzenny

Wybór odpowiedniego oprogramowania do obróbki grafiki rastrowej oraz skanera optycznego jest mega ważny, jeśli chodzi o naprawę zniszczonych zdjęć. Programy takie jak Adobe Photoshop czy GIMP dają możliwość edytowania pikseli, co jest kluczowe, bo takie zdjęcia często wymagają pracy w konkretnych miejscach. Jak mamy skanera, to możemy zdigitalizować fizyczne fotografie w wysokiej jakości, co się przydaje, gdy zaczynamy edytować zdjęcia. Możesz pomyśleć o rekonstrukcji starych zdjęć rodzinnych – daje to szansę na odzyskanie ich estetyki i zachowanie wspomnień. Warto też zwrócić uwagę na standardy, jak ISO 12641 – mówią o kolorach skanowania, co sprawia, że digitalizacja jest zrobiona jak należy. Bez znajomości tych narzędzi ciężko będzie dobrze pracować z archiwalnymi obrazami.

Pytanie 15

Którą czynność diagnostyczno-konserwacyjną drukarki atramentowej należy wykonać w pierwszej kolejności, jeżeli uzyskano wydruk w postaci liniowych nieciągłości zdjęcia?

A. Wymianę tuszy.

B. Wydrukowanie testu i oczyszczenie głowic drukujących.

C. Wymianę tuszy i wydrukowanie testu głowic.

D. Przeinstalowanie sterownika drukarki.

Kiedy pojawiają się liniowe nieciągłości na wydruku z drukarki atramentowej, naturalnie można pomyśleć o kilku scenariuszach – ale nie wszystkie prowadzą do dobrych decyzji serwisowych. Wymiana tuszy jako pierwszy krok to, moim zdaniem, zbyt pochopne działanie. Bardzo często wina leży nie w samym tuszu, a w zapchanych lub zaschniętych dyszach głowicy. Gdybyśmy od razu wymienili wkład, a głowica nadal byłaby zapchana, to problem absolutnie by nie zniknął, a koszt poniesiony niepotrzebnie. Drugą często spotykaną pułapką jest przeinstalowanie sterownika drukarki – technicznie to działanie ma sens wyłącznie wtedy, gdy drukarka albo się nie wykrywa, albo drukuje totalne bzdury (np. znaki specjalne). Linie na zdjęciu to ewidentny problem z fizyczną częścią mechanizmu druku, a nie z oprogramowaniem. Często spotykam się z opinią, że sterownik jest winny wszystkiemu, ale w praktyce problem z przerywanymi liniami niemal nigdy nie wynika z software’u. Często spotykanym błędem jest też mylenie testu głowic po wymianie tuszy z rzeczywistym testem diagnostycznym przy istniejącym już problemie – test po wymianie tuszu to raczej procedura sprawdzająca, czy nowe tusze dobrze zamontowano, a nie narzędzie do wyłapywania i czyszczenia zapchanych dysz. W dobrych praktykach branżowych zawsze podkreśla się, by najpierw zweryfikować i spróbować udrożnić głowice, bo to szybkie, tanie i nie generuje strat. Dopiero jeśli to nie pomaga, można myśleć o kolejnych krokach. Wymieniając tusz od razu lub bawiąc się w reinstalację sterowników, często tylko tracimy czas i pieniądze, a problem pozostaje. Myślę, że takie podejście jest po prostu nieekonomiczne i nieprofesjonalne.

Pytanie 16

Który z ruchów czołówki kamery wielkoformatowej pozwala na skorygowanie konwergencji linii pionowych podczas robienia zdjęcia wysokiemu budynkowi z poziomu jezdni?

A. Przesuw poziomy

B. Przesuw pionowy

C. Odchylenie pionowe

D. Odchylenie poziome

Przesuw pionowy jest kluczowym ruchem czołówki kamery wielkoformatowej, który pozwala na korekcję zbieżności linii pionowych, co jest szczególnie istotne podczas fotografowania wysokich budynków z poziomu ulicy. Gdy kamera jest ustawiona na poziomie ulicy, zbieżność linii pionowych, znana również jako efekt perspektywy, może prowadzić do zniekształcenia obrazu, gdzie prostokątne obiekty wydają się zwężać ku górze. Przesuw pionowy pozwala na równoległe ustawienie osi optycznej kamery z liniami pionowymi obiektu, co skutkuje prostymi i wyraźnymi krawędziami zdjęcia. Przykładowo, w architekturze, gdy dokumentujemy fasady budynków, zastosowanie tego ruchu umożliwia uzyskanie realistycznych proporcji, co jest niezwykle ważne w kontekście archiwizacji i reklamy. W praktyce to podejście wspiera standardy fotograficzne, które dążą do minimalizacji zniekształceń w obrazowaniu, co z kolei podnosi jakość finalnych prac fotograficznych.

Pytanie 17

Oświetlenie, które dociera na wysokości twarzy fotografowanego modela w przybliżeniu pod kątem 90° względem osi optycznej obiektywu, charakteryzuje się rodzajem oświetlenia

A. tylnego

B. przedniego

C. bocznego

D. dolnego

Oświetlenie boczne jest techniką używaną w fotografii, która polega na umiejscowieniu źródła światła w taki sposób, aby padało na obiekt z boku, co tworzy ciekawe cienie i podkreśla teksturę. Kiedy światło pada na modela z boku, pod kątem zbliżonym do 90°, ujawnia detale, które byłyby niewidoczne przy innych typach oświetlenia. Przykładem zastosowania oświetlenia bocznego może być portretowanie modeli, gdzie cienie tworzą głębię i trójwymiarowość, co czyni zdjęcie bardziej dynamicznym. W branży fotograficznej standardem jest stosowanie różnych źródeł światła, takich jak lampy błyskowe lub lampy ciągłe, które można ustawiać w różnych pozycjach, aby osiągnąć pożądany efekt. Technika ta jest również powszechnie stosowana w fotografii produktowej, gdzie oświetlenie boczne pomaga uwydatnić cechy produktów, zwłaszcza w przypadku materiałów o złożonej fakturze. Warto zwrócić uwagę na odpowiednią moc światła oraz jego temperaturę barwową, aby uzyskać efekty zgodne z zamierzonymi celami artystycznymi.

Pytanie 18

Do fotografowania scen o dużym kontraście, w celu prawidłowej rejestracji szczegółów w światłach należy w aparacie fotograficznym ustawić tryb pomiaru

A. matrycowy.

B. punktowy.

C. uśredniony.

D. centralnie ważony.

Wielu osobom wydaje się, że tryby takie jak matrycowy, centralnie ważony czy uśredniony automatycznie „załatwią sprawę” w każdej sytuacji, bo przecież aparat sam dobierze najlepszą ekspozycję. Jednak to podejście często prowadzi do rozczarowań, szczególnie gdy fotografujemy sceny o dużym kontraście. Matrycowy i uśredniony analizują jasność z całego kadru, próbując znaleźć kompromis pomiędzy światłami i cieniami. To niestety powoduje, że w przypadku bardzo jasnych fragmentów (np. mocne światło słoneczne na części zdjęcia) aparat „zgubi” szczegóły w światłach, wypalając je, albo zbyt mocno przyciemni cienie, czyniąc je zupełnie czarnymi. Centralnie ważony skupia się bardziej na środku kadru, ale nadal bierze pod uwagę otoczenie, więc przy kontrastowych scenach także nie daje pełnej kontroli nad ekspozycją kluczowych detali w światłach. Typowym błędem jest przekonanie, że automatyka zawsze rozpozna nasze intencje – niestety, algorytmy pomiaru światła nie wiedzą, co dla nas jest najważniejsze w kadrze. Profesjonalni fotografowie i trenerzy technologii obrazowania od lat podkreślają, że w trudnych, kontrastowych warunkach trzeba świadomie korzystać z narzędzi, które pozwalają wskazać aparatowi konkretny punkt do pomiaru. Pomiar punktowy jest tu nieoceniony, bo ignoruje resztę sceny i dba tylko o szczegóły tam, gdzie tego chcemy – np. na jasnej twarzy, refleksach czy świetle przebijającym przez okno. Zbyt duże uogólnienie pomiaru prowadzi do utraty niuansów i nieodwracalnych błędów ekspozycji. Moim zdaniem, zaufanie wyłącznie automatyce bywa zgubne i, paradoksalnie, utrudnia rozwój fotograficznej świadomości.

Pytanie 19

Jakie prace konserwacyjne obejmują czynności związane z czyszczeniem monitora?

A. Mycie obudowy i wydmuchiwanie zanieczyszczeń z elementów elektronicznych monitora

B. Mycie obudowy oraz kalibracja monitora

C. Czyszczenie otworów wentylacyjnych i łączenie monitora z komputerem

D. Czyszczenie wyświetlacza oraz sprawdzanie parametrów technicznych monitora

Czynności konserwacyjne przy monitorach są często mylone z innymi działaniami, które niekoniecznie są dobre dla ich funkcjonowania. Na przykład czyszczenie ekranu i sprawdzanie parametrów technicznych to nie jest cała konserwacja, bo te rzeczy powinny być robione osobno. Nie musisz testować parametrów na każdym kroku, a skupianie się tylko na czyszczeniu może prowadzić do problemów, które nie są związane z brudem. Mycie obudowy i kalibracja w tym samym czasie to też nie najlepszy pomysł, bo kalibracja dotyczy ustawień, a nie czyszczenia. Niektóre odpowiedzi sugerują, że podłączanie monitora do komputera to część konserwacji, co jest nieprawidłowe. Dobre dbanie o sprzęt to nie tylko zewnętrzna czystość, ale też wnętrze, które może wymagać odpowiednich narzędzi i technik. Dużo osób nie zdaje sobie sprawy, że kurz wewnętrzny to główny powód problemów z monitorami, które prowadzą do przegrzewania. Dlatego warto skupić się na tym, co naprawdę jest potrzebne, a nie na powierzchownych rzeczach.

Pytanie 20

Na przedstawionej fotografii zastosowano perspektywę

A. z jednym punktem zbiegu.

B. ptasią.

C. z dwoma punktami zbiegu.

D. żabią.

Na przedstawionej fotografii zastosowano perspektywę ptasią, co jest techniką fotografii, w której obiekty są rejestrowane z góry. Taki kąt widzenia przypomina perspektywę, jaką miałby ptak obserwujący świat z lotu, co pozwala na uzyskanie unikalnych kompozycji oraz lepsze zrozumienie relacji przestrzennych między obiektami. W przypadku fotografii przyrodniczej, perspektywa ptasia może być szczególnie przydatna do uchwycenia detali otoczenia oraz ukazania całego kontekstu, w jakim znajduje się fotografowany obiekt, na przykład kwiat czy owad. Warto zwrócić uwagę, że przy zastosowaniu tej perspektywy, znaczenie ma nie tylko kąt, ale także odpowiednie oświetlenie i kompozycja, które mogą podkreślić walory estetyczne zdjęcia. Praktyką w fotografii jest również wykorzystanie dronów do uzyskania tych ujęć, co staje się coraz bardziej popularne w dokumentacji przyrody oraz architektury. Posługiwanie się perspektywą ptasią wzmaga kreatywność fotografa oraz umożliwia odkrycie nowych, nieznanych wcześniej kadrów.

Pytanie 21

Obraz przedstawiony na zdjęciu zapisano z głębią

A. 8 bitów/piksel.

B. 32 bitów/piksel.

C. 1 bit/piksel.

D. 16 bitów/piksel.

Wybór innej głębi bitowej, takiej jak 8, 16 lub 32 bity/piksel, wskazuje na nieporozumienie dotyczące podstawowej koncepcji głębi kolorów i jej zastosowania w grafice rastrowej. Różne wartości głębi bitowej przekładają się na zdolność do reprezentacji większej liczby kolorów lub odcieni szarości, co nie jest wymagane w przypadku obrazu binarnego. Wartości takie jak 8 bitów/piksel umożliwiają wyświetlenie 256 różnych kolorów, co jest zbędne dla obrazu, który zawiera jedynie dwa kolory. Użycie 16 bitów/piksel pozwala już na 65,536 kolorów, a 32 bity/piksel na ponad 4 miliardy kolorów, co znacznie przekracza potrzeby dla prostych grafik binarnych. Często błędne wnioski wynikają z założenia, że większa głębia bitowa zawsze prowadzi do lepszego odwzorowania i jakości obrazu. W praktyce jednak dla grafik, w których zmienia się jedynie intensywność dwóch kolorów, jak czarny i biały, wyższa głębia bitowa nie tylko nie wnosi wartości dodanej, ale także zwiększa rozmiar pliku oraz obciążenie systemu. Warto przy tym podkreślić, że w profesjonalnych zastosowaniach graficznych istnieją określone standardy dotyczące głębi kolorów, które uwzględniają zarówno efektywność, jak i jakość obrazu, a wybór odpowiedniej głębi bitowej jest kluczowy dla optymalizacji procesów przetwarzania i przechowywania danych.

Pytanie 22

W celu wykonania zdjęć reklamowych samochodu w studio z efektem braku perspektywy za obiektem na planie fotograficznym należy zorganizować platformę obrotową oraz

A. kolumnę reprodukcyjną.

B. system zawieszenia tła.

C. cykloramę.

D. stół bezcieniowy.

W fotografii reklamowej samochodów często kluczowe jest uzyskanie efektu „czystej nieskończoności” tła, gdzie nie pojawiają się żadne linie, cienie czy elementy, które zdradzają, gdzie kończy się plan zdjęciowy. Wbrew pozorom, takie klasyczne rozwiązania jak kolumna reprodukcyjna, system zawieszenia tła czy stół bezcieniowy nie zdają tutaj egzaminu. Kolumna reprodukcyjna to sprzęt typowy raczej do fotografii makro lub kopiowania dokumentów, nie daje możliwości odpowiedniego kadrowania i ustawiania dużych obiektów jak samochód. Stół bezcieniowy również jest przeznaczony do zdjęć małych przedmiotów – jego powierzchnia i wytrzymałość są ograniczone, a efekt bezcienia nie obejmie pojazdu o masie i rozmiarach samochodu. Często spotykam się z mylnym przekonaniem, że wystarczy dowolne białe tło zawieszone za autem – niestety, typowy system zawieszenia tła jest zbyt wąski i nie pozwala na uzyskanie tego efektu „braku perspektywy”, bo zawsze gdzieś zobaczymy rogi, zagięcia lub cienie. To są podstawowe błędy myślowe, które prowadzą do złych wyborów podczas aranżacji planu zdjęciowego. Cyklorama jest rozwiązaniem specjalistycznym, które pozwala uzyskać profesjonalny, branżowy standard – dokładnie taki, jaki widzimy w katalogach czy reklamach producentów aut. Dzięki niej, w połączeniu z platformą obrotową, można prezentować samochód w sposób atrakcyjny, pod każdym kątem, bez zakłóceń wizualnych. To nie jest kwestia mody, tylko praktyki i sprawdzonych rozwiązań w branży fotograficznej.

Pytanie 23

Który z poniższych typów oświetlenia jest najbardziej odpowiedni do fotografii produktowej?

A. Softbox

B. Światło neonowe

C. Latarka

D. Światło żarowe

Softbox to narzędzie oświetleniowe, które jest niezbędne w fotografii produktowej. Jego główną zaletą jest możliwość uzyskania miękkiego, równomiernego światła, które minimalizuje ostre cienie oraz refleksy na fotografowanym obiekcie. Dzięki temu, produkty prezentują się bardziej profesjonalnie i atrakcyjnie. Softbox działa na zasadzie rozpraszania światła, co pozwala na kontrolowanie jego kierunku i intensywności. W praktyce oznacza to, że można go ustawić w taki sposób, aby najlepiej podkreślić cechy produktu, takie jak tekstura, kolor czy kształt. Z mojego doświadczenia wynika, że stosowanie softboxów w fotografii produktowej jest standardem, zwłaszcza w e-commerce, gdzie jakość zdjęć ma bezpośredni wpływ na decyzje zakupowe klientów. Warto zainwestować w dobrej jakości softboxy, które są regulowane i łatwe w montażu, co pozwala na szybkie dostosowanie ustawień do różnych potrzeb fotograficznych. W praktyce, dobra kontrola oświetlenia może znacząco poprawić efektywność sesji zdjęciowej i wpłynąć na finalny rezultat.

Pytanie 24

Na jaki format trzeba zmienić plik PSD, aby móc go umieścić w serwisie społecznościowym?

A. JPEG

B. TIFF

C. RAW

D. DOCX

Odpowiedź JPEG jest poprawna, ponieważ jest to jeden z najczęściej stosowanych formatów plików graficznych w Internecie, szczególnie w kontekście portali społecznościowych. Plik PSD (format używany przez Adobe Photoshop) zawiera warstwy, efekty i inne elementy, które są niezbędne do edytowania grafiki, ale nie są potrzebne w przypadku publikacji w sieci. Zmiana formatu na JPEG powoduje zredukowanie rozmiaru pliku i uproszczenie struktury grafiki, co jest istotne dla szybkiego ładowania stron internetowych oraz oszczędności przestrzeni dyskowej. Format JPEG obsługuje kompresję stratną, co pozwala na uzyskanie plików o mniejszej wielkości, idealnych do publikacji obrazów w sieci. Przykładem zastosowania może być publikacja zdjęć na Instagramie, gdzie JPEG jest preferowanym formatem z uwagi na jego jakość i efektywność. Działając w zgodzie z dobrymi praktykami, warto również zwrócić uwagę na optymalizację obrazów zanim zostaną one przesłane do sieci, aby zminimalizować czas ładowania i poprawić doświadczenia użytkowników.

Pytanie 25

Czy osoba fotografowana może sprzeciwić się publikacji zdjęcia z jej wizerunkiem?

A. Może, bez podania przyczyny.

B. Może, pod warunkiem określenia przyczyny ustnie.

C. Nie może się sprzeciwić.

D. Może, pod warunkiem określenia przyczyny na piśmie.

Prawo do wizerunku jest jednym z najważniejszych praw osobistych człowieka. W polskim prawie, a konkretnie w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wyraźnie zaznaczono, że rozpowszechnianie czyjegoś wizerunku wymaga jego zgody. Co ciekawe, osoba fotografowana może się sprzeciwić publikacji swojego zdjęcia bez podania jakiejkolwiek przyczyny – i to jest właśnie kluczowa rzecz, którą warto zapamiętać. To nie jest tak, że trzeba się tłumaczyć, dlaczego nie chce się być pokazanym w internecie, gazecie czy na szkolnej stronie. Z mojego doświadczenia wynika, że w praktyce branżowej zawsze warto uzyskiwać zgodę na piśmie, nawet jeśli prawo nie nakłada obowiązku podania przyczyny odmowy. Fotografowie, dziennikarze czy nawet osoby prowadzące blogi powinny szanować wolę fotografowanego. Nawet jeśli ktoś najpierw wyraził zgodę, a potem zmienił zdanie – ma do tego prawo i nie musi się tłumaczyć. Takie podejście jest zgodne nie tylko z przepisami, ale też z dobrymi obyczajami i etyką zawodową. Branża kreatywna bardzo sobie ceni takie standardy, bo budują zaufanie i profesjonalizm, a także chronią przed niepotrzebnymi sporami. Często spotyka się sytuacje, gdy ktoś publikuje zdjęcie grupowe – wtedy przepisy są nieco inne, ale w przypadku pojedynczego portretu decyzja osoby widocznej na zdjęciu jest decydująca. Warto o tym pamiętać, bo to nie tylko kwestia prawa, ale i szacunku do drugiego człowieka.

Pytanie 26

Aby uzyskać srebrzystą kopię pozytywową z czarno-białego negatywu w skali powiększenia 4:1, jakie urządzenie należy wykorzystać?

A. powiększalnik

B. kopiarkę stykową

C. skaner płaski

D. naświetlarkę

Naświetlarka, kopiarka stykowa i skaner płaski to urządzenia, które nie są odpowiednie do uzyskiwania srebrowych kopii pozytywowych z negatywów czarno-białych w skali 4:1. Naświetlarka, choć może być używana do tworzenia odbitek, nie oferuje możliwości regulacji powiększenia obrazu, co jest kluczowe w przypadku pracy z negatywami. Umożliwia ona jedynie naświetlenie papieru fotograficznego na podstawie wzoru, co ogranicza kontrolę nad jakością i szczegółowością odbitek. Kopiarka stykowa z kolei, mimo że dobrze sprawdza się przy reprodukcji obrazów w rzeczywistej wielkości, nie pozwala na osiągnięcie powiększenia, co jest istotne dla uzyskania detali w większej skali. Skaner płaski, choć przydatny w digitalizacji obrazów, nie jest przeznaczony do uzyskiwania tradycyjnych srebrowych kopii. Skanowanie obrazu wiąże się z przetwarzaniem cyfrowym, co nie jest tożsame z klasycznym procesem fotograficznym. Użytkownicy często mylą te urządzenia z powiększalnikami, myśląc, że mogą one zastąpić tradycyjne metody, podczas gdy każde z nich ma swoje specyficzne zastosowania, które nie obejmują procesu tworzenia powiększeń w technice srebrowej. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi narzędziami jest kluczowe w kontekście praktycznej fotografii i uzyskiwania wysokiej jakości odbitek.

Pytanie 27

Do fotografowania architektury najlepiej wykorzystać obiektyw

A. standardowy o stałej ogniskowej

B. tilt-shift

C. teleobiektyw

D. makro

Wybór niewłaściwego obiektywu do fotografowania architektury może prowadzić do wielu problemów, które negatywnie wpływają na jakość zdjęć. Standardowy obiektyw o stałej ogniskowej, choć może dostarczać wyraźne obrazy, nie oferuje elastyczności potrzebnej do uchwycenia skomplikowanej geometracji budynków. Przy fotografowaniu wysokich budynków często można zauważyć efekt 'zbiegania się' linii, co sprawia, że zdjęcia wyglądają nieprofesjonalnie. Makro obiektyw, skoncentrowany na detalu, jest zupełnie nieodpowiedni w kontekście architektury, ponieważ nie jest stworzony do uchwycenia dużych obiektów w ich całości. Teleobiektyw, z kolei, mimo że może być użyteczny w niektórych sytuacjach, ogranicza perspektywę i może powodować problemy z proporcjami, a także nie oddaje w pełni kontekstu architektonicznego. W przypadku architektury najważniejsze jest uchwycenie całego obiektu w odpowiedniej perspektywie, a to wymaga zastosowania technik, które obiektyw tilt-shift skutecznie zapewnia. Źle dobrany obiektyw może zaszkodzić nie tylko estetyce zdjęcia, ale również jego funkcjonalności w kontekście dokumentacji architektonicznej.

Pytanie 28

Na zdjęciu przeważają barwy

A. dopełniające się.

B. ciepłe.

C. zimne.

D. uzupełniające się.

Na tym zdjęciu widać, że dominują zimne kolory, jak niebo błękitne i metaliczne elementy konstrukcji. Te kolory, takie jak niebieski czy zielony, mają to do siebie, że dają wrażenie chłodnej atmosfery. Często są wykorzystywane w architekturze i projektowaniu wnętrz, bo pomagają stworzyć spokojne i harmonijne miejsce. Z mojego doświadczenia, projektanci chętnie sięgają po takie zimne palety, gdy chcą, żeby przestrzeń, na przykład biuro czy strefa do medytacji, sprzyjała relaksacji lub lepszej koncentracji. Co ciekawe, barwy zimne potrafią optycznie powiększać pomieszczenia, co jest super ważne przy projektowaniu wnętrz. Świetnym przykładem mogą być nowoczesne biura, które często wybierają szarości, błękity i biele, żeby stworzyć przyjemne miejsce do pracy.

Pytanie 29

Aby zarchiwizować pliki graficzne na zewnętrznym nośniku pamięci, zachowując informacje o warstwach cyfrowego obrazu, należy zapisać plik w formacie

A. TIFF

B. GIF

C. BMP

D. JPEG

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest idealnym wyborem do archiwizacji plików graficznych, zwłaszcza gdy zachowanie informacji o warstwach obrazu cyfrowego jest kluczowe. TIFF obsługuje wiele warstw, przezroczystość oraz różne modele kolorów, co czyni go niezwykle elastycznym i wszechstronnym formatem. W praktyce, fotograficy i graficy często używają TIFF do przechowywania wysokiej jakości obrazów, ponieważ format ten nie kompresuje danych w sposób stratny, jak ma to miejsce w przypadku JPEG. Dzięki temu, podczas edytowania i zapisywania plików TIFF, nie tracimy na jakości obrazu, co jest istotne przy profesjonalnych projektach graficznych. Dodatkowo, TIFF jest powszechnie akceptowany przez wiele programów graficznych i systemów obróbczych, co ułatwia współpracę w zespołach kreatywnych. Używając TIFF do archiwizacji, masz pewność, że wszystkie szczegóły i efekty zastosowane w warstwach zostaną zachowane, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 30

Na ilustracji przeważa barwa

A. czysta.

B. złamana.

C. dopełniająca.

D. zimna.

Wybór odpowiedzi 'złamana' wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji kolorów. Barwy złamane to te, które zostały zmieszane z innym kolorem, co skutkuje ich osłabieniem lub stonowaniem. W kontekście analizy wizualnej, zrozumienie tej klasyfikacji jest kluczowe, ponieważ złamane kolory często mają bardziej subtelny wpływ na odbiorcę, co może być korzystne w niektórych zastosowaniach, ale nie w tym przypadku. Osoby mylące barwę czystą z złamaną mogą mieć tendencję do koncentrowania się na odcieniach i tonach, które w rzeczywistości nie odpowiadają rzeczywistemu nasyceniu koloru na zdjęciu. Z kolei odpowiedź 'zimna' sugeruje, że czerwień, która sama w sobie jest barwą ciepłą, mogłaby być zinterpretowana jako zimna, co jest niezgodne z teorią kolorów. W kontekście barwnym, zimne kolory, takie jak niebieski czy zielony, mają zupełnie inne właściwości percepcyjne i emocjonalne. Ponadto, barwy dopełniające, które często są postrzegane jako kolory kontrastowe, powinny być stosowane w kontekście kompozycji wizualnej, jednak nie odnoszą się do samej eksponowanej barwy na zdjęciu. Te typowe błędy myślowe mogą prowadzić do nieporozumień w ocenie kolorystyki i jej zastosowania w praktyce artystycznej i projektowej.

Pytanie 31

Pomiar odbitego światła wykonuje się, ustawiając światłomierz z miejsca aparatu na

A. obiekt fotografowany

B. tło

C. źródło światła

D. aparat fotograficzny

Kierowanie światłomierza na źródło światła nie daje właściwego obrazu sytuacji oświetleniowej obiektu. Pomiar taki może prowadzić do błędnych ustawień ekspozycji, ponieważ nie uwzględnia on, jak światło reaguje z obiektem fotografowanym. Na przykład, jeśli światłomierz jest skierowany bezpośrednio na żarówkę, pomiar będzie wskazywał na intensywność światła emitowanego przez źródło, a nie na to, jak to światło wpływa na obiekt. To podejście jest typowym błędem, który może skutkować niedoświetleniem lub prześwietleniem zdjęcia, szczególnie w sytuacjach, gdzie obiekt ma różne właściwości odbicia. Dodatkowo, kierowanie światłomierza na aparat fotograficzny nie ma sensu, ponieważ aparat nie jest źródłem światła ani obiektem, który ma być fotografowany. W przypadku tła, pomiar światła również nie uwzględnia interakcji między obiektem a światłem, co jest kluczowe dla uzyskania optymalnych wyników. Dlatego najważniejsze jest, aby kierować światłomierz na obiekt, co pozwala na uzyskanie najdokładniejszych odczytów i lepszą kontrolę nad efektem końcowym fotografii.

Pytanie 32

Ikonę efektów warstwy w programie Adobe Photoshop wskazano strzałką na rysunku

A. D.

B. A.

C. B.

D. C.

Wybór innej opcji niż B wskazuje na pewne nieporozumienie dotyczące funkcji ikon w Adobe Photoshop. Ikony są kluczowymi elementami interfejsu użytkownika, które pełnią różne role w procesie edycyjnym. W przypadku efektów warstwy, ich brak zrozumienia może prowadzić do utraty możliwości, jakie oferują, na przykład dodawania złożonych efektów wizualnych do obrazów. Osoby, które wskazują inne opcje, mogą mylić ikonę efektów warstwy z innymi ikonami na pasku narzędzi lub w panelu warstw, co może wynikać z niedostatecznej znajomości interfejsu. Każda ikona w Photoshopie ma przypisaną unikalną funkcję, a pomylenie ikon może skutkować wyborem niewłaściwych narzędzi do edycji. Na przykład, zamiast dodawania efektów, użytkownicy mogą przypadkowo wybrać ikonę do maskowania warstw, co prowadzi do chaosu w projekcie. Takie nieporozumienia mogą przyczynić się do frustracji i wydłużenia czasu pracy nad projektem. Aby uniknąć tych błędów, warto poświęcić czas na zapoznanie się z funkcjami i ikonami programu, co pozwoli na efektywniejszą i bardziej świadomą pracę w Adobe Photoshop.

Pytanie 33

Zastosowanie szerokokątnego obiektywu przy fotografowaniu z bliskiej odległości powoduje

A. zwiększenie głębi ostrości

B. zawężenie kąta widzenia

C. rozmycie tła

D. zniekształcenie proporcji obiektów

Wybór szerokokątnego obiektywu przy fotografowaniu z bliskiej odległości rzeczywiście prowadzi do zniekształcenia proporcji obiektów. To zjawisko jest szczególnie widoczne, gdy obiekt znajduje się blisko soczewki, co może powodować, że obiekty zbliżone do kamery wydają się znacznie większe niż te, które są dalej. Przykładem może być portret, gdzie twarz fotografowanej osoby wydaje się nieproporcjonalna, a nos może być nadmiernie wyeksponowany. Tego rodzaju efekty mogą być wykorzystywane w sztuce fotograficznej do tworzenia interesujących, niekonwencjonalnych ujęć. Szerokokątne obiektywy są często stosowane w fotografii architektonicznej, krajobrazowej czy fotografii wnętrz, gdzie ważne jest uchwycenie szerokiego pola widzenia. Warto jednak pamiętać, że zniekształcenia proporcji mogą być niepożądane w innych kontekstach, takich jak fotografia portretowa, gdzie naturalne przedstawienie obiektów jest kluczowe.

Pytanie 34

Aby zredukować efekt zamglenia przy fotografowaniu pejzaży w technice czarno-białej, powinno się użyć filtru

A. szary

B. niebieski

C. polaryzacyjny

D. ciemnożółty

Użycie filtra ciemnożółtego w fotografii czarno-białej jest kluczowe w celu zniwelowania efektu zamglenia, który często jest wynikiem obecności cząsteczek w powietrzu, takich jak kurz czy wilgoć. Filtr ten działa poprzez selektywne tłumienie niektórych długości fal światła, co pozwala na zwiększenie kontrastu oraz poprawę wyrazistości zdjęcia. Dzięki ciemnożółtemu filtrowi, obiekty w krajobrazie, takie jak drzewa czy budynki, stają się wyraźniejsze, a niebo intensywniejsze, co jest szczególnie ważne w czarno-białej fotografii, gdzie różnice w odcieniach szarości mają kluczowe znaczenie dla ostatecznego efektu wizualnego. W praktyce, fotografowie często stosują ten filtr w sytuacjach, gdy zamglenie jest zauważalne, aby uzyskać bardziej dramatyczne ujęcia. Ponadto, zgodnie z zasadami kompozycji i estetyki w fotografii krajobrazowej, poprawa kontrastu między elementami obrazu znacząco wpływa na jego odbiór, co sprawia, że filtr ciemnożółty staje się standardowym narzędziem w arsenale profesjonalnych fotografów krajobrazowych.

Pytanie 35

Jakiego filtru należy użyć, aby uzyskać delikatny efekt klasycznej fotografii w odcieniu sepii?

A. Konwersyjny

B. Połówkowy

C. Polaryzacyjny

D. Szary

Użycie filtrów takich jak polaryzacyjny, połówkowy czy szary w kontekście uzyskania efektu sepii jest nieadekwatne i może prowadzić do mylnych wniosków. Filtr polaryzacyjny, na przykład, służy do redukcji odblasków oraz zwiększenia nasycenia kolorów, co jest pomocne w fotografii krajobrazowej. Niemniej jednak, jego właściwości nie są zgodne z celem uzyskania tonacji sepii, która wymaga intensyfikacji specyficznych ciepłych tonów. Z kolei filtr połówkowy, który jest używany do wyrównania różnic w ekspozycji pomiędzy jasnymi a ciemnymi obszarami obrazu, nie wpływa na kolorystykę w sposób, który pozwalałby uzyskać efekt sepii. Zastosowanie filtra szarego, który obniża ilość światła docierającego do matrycy aparatu, również nie odpowiednio wspiera zamierzony efekt, gdyż skupia się na kontroli ekspozycji, a nie na manipulacji kolorami. To niezrozumienie praktycznego zastosowania filtrów i ich właściwości prowadzi do błędnych wyborów w procesie twórczym. Dobrze jest zrozumieć, że każdy filtr ma swoje specyficzne przeznaczenie, a ich wybór powinien być przemyślany w kontekście zamierzonego efektu artystycznego.

Pytanie 36

Jaki format pozwala na zapisanie wielobarwnego obrazu w trybie CMYK z wykorzystaniem kompresji bezstratnej?

A. PNG

B. GIF

C. CDR

D. TIFF

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest preferowanym standardem dla przechowywania wielobarwnych obrazów w trybie CMYK, zwłaszcza w kontekście druku profesjonalnego. TIFF obsługuje kompresję bezstratną, co oznacza, że obraz może być skompresowany bez utraty jakości, co jest kluczowe dla zachowania detali i kolorów w druku. Używanie TIFF ma istotne znaczenie w branży graficznej, ponieważ pozwala na wysoką jakość, która jest wymagana w zastosowaniach takich jak druk broszur, plakatów czy czasopism. Warto również zauważyć, że TIFF wspiera różne głębokości kolorów oraz wiele warstw, co czyni go elastycznym narzędziem w rękach projektantów i grafików. Dodatkowo, ze względu na swoją wszechstronność i zgodność z wieloma programami graficznymi, TIFF stał się jednym z najczęściej używanych formatów w profesjonalnym workflow. Posiadanie obrazów w tym formacie pozwala na naukę i eksperymentowanie z różnymi technikami przeróbki bez obawy o degradację jakości obrazu.

Pytanie 37

Fotograf, który do wykonania zdjęć krajobrazowych ustawił liczbę przysłony: f/1.2, czułość matrycy: ISO 1400 i czas ekspozycji: 30 sekund, najprawdopodobniej zamierza wykonać zdjęcia przy świetle zastanym

A. po południu.

B. o świcie.

C. nocą.

D. w południe.

Takie ustawienia aparatu – bardzo niska liczba przysłony f/1.2, wysoka czułość ISO 1400 i niezwykle długi czas naświetlania, bo aż 30 sekund – są typowe w fotografii nocnej. Przy tak słabym świetle, jakim dysponujemy w nocy, aparat musi zebrać maksymalnie dużo światła. Przysłona f/1.2 to jedna z najjaśniejszych dostępnych opcji i pozwala na wejście bardzo dużej ilości światła przez obiektyw. ISO 1400 to dość wysoka wartość, dzięki której matryca jest bardziej czuła, choć trzeba uważać na szumy, zwłaszcza w ciemnych partiach obrazu – to częsty kompromis w fotografii nocnej. 30 sekund ekspozycji pozwala rejestrować detale, których gołym okiem często nie widać – np. gwiazdy, światła miasta, czy nawet delikatne poświaty zorzy polarnej. Moim zdaniem, to klasyczny zestaw do robienia krajobrazów nocą, kiedy światła jest naprawdę mało. W praktyce wielu fotografów krajobrazowych właśnie tak ustawia sprzęt podczas sesji po zachodzie słońca lub przy nowiu księżyca. To też świetna okazja, żeby pobawić się z efektami, jak tzw. star trails czy rozmyte chmury. W ciągu dnia takie parametry skutkowałyby całkowitym prześwietleniem – zdjęcie byłoby po prostu białą plamą. W nocy natomiast pozwalają wydobyć piękno otoczenia, które normalnie byłoby niewidoczne dla ludzkiego oka. Takie podejście dobrze pokazuje praktyczne zastosowanie teorii ekspozycji w prawdziwych, często trudnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 38

Który program do obróbki grafiki rastrowej zaliczany jest do kategorii freeware?

A. Corel Photo-Paint

B. PhotoFiltre Studio

C. AvancePaint

D. Adobe Photoshop

Często pojawia się przekonanie, że popularne, szeroko reklamowane programy graficzne muszą mieć bezpłatną wersję lub być dostępne dla każdego – ale to niestety nie do końca tak działa w rzeczywistości. Przykładowo, Corel Photo-Paint oraz Adobe Photoshop to zaawansowane narzędzia dedykowane profesjonalistom, które dostępne są wyłącznie na płatnych licencjach. Adobe Photoshop właściwie od zawsze był sztandarowym przykładem komercyjnego oprogramowania dla grafików, a jego legalne użytkowanie wiąże się z niemałymi kosztami. Z kolei Corel Photo-Paint, będący częścią pakietu CorelDRAW Graphics Suite, również nie jest dostępny bez opłat – nawet w wersjach edukacyjnych zazwyczaj wymaga zakupu. PhotoFiltre Studio także nie wpisuje się w kategorię freeware, bo choć są darmowe wersje PhotoFiltre, to właśnie "Studio" jest wydaniem płatnym, z większymi możliwościami, skierowanym do poważniejszych zastosowań. Myślę, że wiele osób daje się zwieść nazwom lub opiniom w internecie, sądząc, że każda wersja danego programu musi być darmowa, albo nie odróżniają freeware od wersji trial czy shareware. W praktyce to właśnie AvancePaint jest programem typu freeware – można go swobodnie pobierać i wykorzystywać, co idealnie wpisuje się w dobre praktyki dostępności narzędzi graficznych w edukacji i nauce podstaw obróbki rastrowej. Poprawne rozróżnianie tych kategorii pozwala unikać problemów licencyjnych i rozwijać kompetencje na solidnych podstawach.

Pytanie 39

W profesjonalnym procesie kalibracji kolorów parametr whitepoint oznacza

A. maksymalną wartość luminancji osiąganą przez monitor

B. punkt odniesienia do korekcji balansu bieli na zdjęciu

C. temperaturę barwową określającą wygląd bieli na urządzeniu wyjściowym

D. najjaśniejszy punkt na krzywej gamma monitora

Odpowiedź, że parametr whitepoint oznacza temperaturę barwową określającą wygląd bieli na urządzeniu wyjściowym, jest jak najbardziej trafna. Whitepoint to kluczowy termin w kalibracji kolorów, który odnosi się do konkretnego punktu w przestrzeni barw, często wyrażanego w kelwinach. W praktyce oznacza to, że każdy wyświetlacz, drukarka czy inna forma reprodukcji kolorów ma swój własny whitepoint, który powinien odpowiadać standardom branżowym, takim jak D65 (6500K) czy D50 (5000K). Na przykład, jeśli pracujesz nad projektem graficznym, a whitepoint twojego monitora jest ustawiony na D65, kolory będą się wydawać bardziej naturalne i wierne rzeczywistości, ponieważ odpowiadają one typowemu oświetleniu dziennemu. Warto również zauważyć, że nieprawidłowo ustawiony whitepoint może prowadzić do niezgodności kolorów między różnymi urządzeniami, co jest szczególnie problematyczne w procesach takich jak drukowanie czy postprodukcja wideo. Kalibracja whitepoint jest zatem fundamentem w tworzeniu spójnych i profesjonalnych kolorów w projektach multimedialnych.

Pytanie 40

Aby zidentyfikować zanieczyszczenia na matrycy aparatu przed przeprowadzeniem jej czyszczenia, należy wykonać fotografię

A. testu rozdzielczości

B. przez filtr polaryzacyjny

C. czarnej kartki

D. jednolitej jasnej powierzchni

Wykonywanie zdjęcia testu rozdzielczości, czarnej kartki lub przez filtr polaryzacyjny to metody, które nie są skuteczne w lokalizacji zabrudzeń na matrycy aparatu fotograficznego i mogą prowadzić do błędnych wniosków. Test rozdzielczości służy do oceny jakości optyki aparatu i nie ujawnia plam czy zanieczyszczeń na matrycy. Tego typu testy skupiają się na detalach obrazu, takich jak ostrość i kontrast, a nie na ewentualnych zabrudzeniach matrycy, które mogą wpływać na jakość zdjęć, ale niekoniecznie będą widoczne w kontekście rozdzielczości. Z kolei wykonanie zdjęcia czarnej kartki może skutkować zniekształceniem percepcji zabrudzeń, ponieważ wszelkie plamy na matrycy mogą być mniej widoczne na ciemnym tle. Z kolei zdjęcie wykonane przez filtr polaryzacyjny również nie jest odpowiednią metodą, gdyż taki filtr modyfikuje światło wpadające do aparatu, co może zniekształcić rzeczywisty obraz matrycy. Błędem jest więc przyjmowanie, że te metody mogą skutecznie wskazać zabrudzenia – zamiast tego, ich użycie jedynie wprowadza w błąd i może powodować dalsze problemy ze zrozumieniem stanu matrycy. Dlatego kluczowe jest stosowanie jasnych, jednolitych powierzchni, które w sposób najbardziej bezpośredni ujawniają obecność zabrudzeń.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej