Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 08:45
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 09:01

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką metodę znakowania bydła dopuszcza prawo?

A. kopiowanie

B. kolczykowanie

C. wypalanie

D. wymrażanie

Kolczykowanie to jedna z najpopularniejszych metod znakowania bydła na całym świecie. W skrócie, polega na włożeniu kolczyków do uszu zwierząt. To podejście jest zgodne z przepisami prawnymi i standardami, które dbają o dobrostan zwierząt. Każdy kolczyk ma unikalny numer, co naprawdę ułatwia śledzenie bydła w różnych systemach. Na przykład w Unii Europejskiej kolczykowanie jest wymagane, żeby lepiej kontrolować łańcuch pokarmowy i identyfikować zwierzęta, zwłaszcza w sytuacjach kryzysowych, jak choroby. Dzięki temu hodowcy mogą szybko sprawdzić zdrowie i pochodzenie swoich zwierząt, co ma spore znaczenie dla bezpieczeństwa żywności. Warto pamiętać, że dobre praktyki kolczykowania obejmują dobór odpowiednich kolczyków, żeby nie sprawiały one dyskomfortu zwierzętom oraz regularną kontrolę ich stanu. Z doświadczenia wiem, że jeśli kolczykowanie przeprowadza się z głową i przez wykwalifikowany zespół, to nie wpływa to źle na dobrostan zwierząt.

Pytanie 2

Z jakiego materiału przeprowadza się badania nad gąbczastą encefalopatią bydła?

A. pień mózgu

B. mózg

C. rdzeń kręgowy

D. móżdżek

Odpowiedzi rdzeń kręgowy, mózg oraz móżdżek, choć mają swoje znaczenie w kontekście neurologii, nie są odpowiednie w przypadku badań nad gąbczastą encefalopatią bydła. Rdzeń kręgowy to struktura odpowiedzialna głównie za przewodzenie impulsów nerwowych między mózgiem a resztą ciała, a zmiany związane z BSE nie są zlokalizowane w tej części układu nerwowego. Ponadto, móżdżek, który pełni kluczową rolę w koordynacji ruchowej i równowadze, również nie jest miejscem, gdzie można zaobserwować charakterystyczne zmiany patologiczne związane z tą chorobą. Z kolei mózg jako całość obejmuje różne obszary, ale to pień mózgu jest najbardziej dotknięty przez priony. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru tych odpowiedzi, to pomylenie lokalizacji zmian patologicznych z funkcjami anatomicznymi. Badania nad BSE koncentrują się na specyficznych obszarach mózgu, gdzie występują charakterystyczne zmiany histopatologiczne, a nie na ogólnych funkcjach pozostałych struktur układu nerwowego. Zrozumienie, które obszary mózgu są krytyczne w kontekście chorób prionowych, jest kluczowe dla właściwej diagnostyki i podejmowania działań profilaktycznych w odniesieniu do zdrowia bydła.

Pytanie 3

Na wyniku morfologii psa znajduje się informacja: WBC 21,3 <6,0-16,5>. Co ona oznacza?

A. o leukopenii

B. o limfopenii

C. o limfocytozie

D. o leukocytozie

Odpowiedź "o leukocytozie" jest prawidłowa, ponieważ w wynikach morfologii psa widnieje wartość WBC (białe krwinki) wynosząca 21,3. Wartość ta przekracza górny zakres normy, który wynosi 6,0-16,5. Leukocytoza, czyli podwyższony poziom białych krwinek, może być wynikiem różnych stanów patofizjologicznych, takich jak infekcje, stany zapalne, stres, reakcje alergiczne oraz niektóre nowotwory. W praktyce klinicznej, rozpoznawanie leukocytozy jest istotne, ponieważ może wskazywać na aktywną odpowiedź immunologiczną organizmu na patogeny lub inne czynniki. W przypadku psa, lekarz weterynarii może zlecić dodatkowe badania, aby ustalić przyczynę tego stanu, co może obejmować badania krwi na obecność patogenów, badania obrazowe czy inne analizy, aby dokładnie zdiagnozować i wdrożyć odpowiednie leczenie. Znajomość wartości referencyjnych jest kluczowa w diagnostyce i może pomóc w szybkiej reakcji na potencjalne zagrożenia zdrowotne.

Pytanie 4

Kto przeprowadza badanie przedubojowe bydła, które potwierdza brak chorób zakaźnych?

A. urzędowy lekarz weterynarii

B. pracownik rzeźni

C. inspektor ARiMR

D. właściciel zwierząt

Z mojej perspektywy, urzędowy lekarz weterynarii jest naprawdę istotną postacią w dbaniu o zdrowie zwierząt gospodarskich i bezpieczeństwo żywności. Jego zadaniem jest prowadzenie badań przedubojowych, co jest konieczne według prawa, żeby upewnić się, że bydło nie ma żadnych chorób zakaźnych przed wysłaniem do rzeźni. W trakcie tych badań lekarz dokładnie sprawdza stan zdrowia zwierząt, robiąc różne oględziny, badania kliniczne i analizując ich historię zdrowotną. Z tego, co wiem, zgodnie z przepisami Unii Europejskiej oraz krajowymi regulacjami, te badania mają na celu ochronę zdrowia publicznego i zapobieganie przenoszeniu chorób na ludzi poprzez spożycie mięsa. Dobrze jest też prowadzić odpowiednią dokumentację, co jest wymagane do dalszej obróbki zwierząt w rzeźniach. Wydaje mi się, że takie działania są naprawdę kluczowe dla bioasekuracji i bezpieczeństwa żywności w branży produkcji zwierzęcej.

Pytanie 5

Kto odpowiada za przeprowadzanie szkoleń dla pracowników zakładów produkujących artykuły pochodzenia zwierzęcego?

A. Powiatowy Lekarz Weterynarii

B. Pracownicy na własną rękę

C. Właściciel lub kierujący zakładem

D. Urzędowy Lekarz Weterynarii nadzorujący zakład

Właściciel lub kierujący zakładem jest odpowiedzialny za szkolenie pracowników w zakładach wytwarzających produkty pochodzenia zwierzęcego, ponieważ to on odpowiada za zgodność z przepisami prawa oraz standardami dotyczącymi bezpieczeństwa żywności. Właściciel ma obowiązek zapewnienia, że wszyscy pracownicy są odpowiednio przeszkoleni w zakresie higieny, obsługi sprzętu oraz procedur związanych z produkcją, co jest kluczowe dla zachowania zdrowia publicznego i jakości produktów. Przykładem dobrze wdrożonego systemu szkoleniowego może być program szkoleń w zakładach przetwórstwa mięsnego, gdzie każdy pracownik przechodzi specjalistyczne kursy związane z technologią produkcji, a także z procedurami BHP. Ponadto, zgodnie z normami ISO 22000, odpowiednie szkolenie pracowników jest istotnym elementem systemu zarządzania bezpieczeństwem żywności, co podkreśla znaczenie tej odpowiedzialności.

Pytanie 6

W jakim zakresie powinna wynosić prawidłowa liczba oddechów zdrowego konia w stanie spoczynku?

A. 33÷36

B. 25÷35

C. 20÷25

D. 8÷16

Fizjologiczna liczba oddechów zdrowego konia w spoczynku rzeczywiście mieści się w przedziale 8-16 oddechów na minutę. Jest to standardowy zakres uznawany w weterynarii i hodowli koni, odzwierciedlający normalne funkcjonowanie układu oddechowego tego zwierzęcia. Liczba ta może się różnić w zależności od kilku czynników, takich jak wiek konia, jego kondycja fizyczna oraz obecność stresu. Ważne jest, aby monitorować tę wartość w praktyce, zwłaszcza przed i po wysiłku, aby ocenić wydolność i zdrowie konia. W sytuacjach diagnostycznych, takich jak ocena stanu zdrowia konia, lekarze weterynarii często wykorzystują pomiar liczby oddechów jako wskaźnik ogólnego stanu zdrowia, co podkreśla znaczenie uzyskania prawidłowych wartości referencyjnych. Dobrze jest także znać różnice w liczbie oddechów pomiędzy poszczególnymi rasami koni, co może mieć wpływ na metody treningowe oraz opiekę weterynaryjną.

Pytanie 7

Przedsiębiorstwa sektora spożywczego zobowiązane są, aby mięso po badaniu poubojowym zostało niezwłocznie schłodzone w rzeźni do temperatury nie wyższej niż

Fragment Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 853/2004

Wszelkie prace przy obróbce mięsa muszą być zorganizowane w sposób zapobiegający zanieczyszczeniu lub je minimalizujący. W tym celu, przedsiębiorstwa sektora spożywczego muszą zapewnić, aby:
a) mięso przeznaczone do rozbioru było wnoszone do pomieszczeń roboczych stopniowo, w miarę potrzeb;
b) w trakcie rozbioru, oddzielania tuszy od kości, trybowania, porcjowania i krojenia, pakowania jednostkowego lub zbiorczego, temperatura mięsa wynosiła nie więcej niż 3°C dla podrobów i 7°C dla pozostałego mięsa, przez utrzymanie temperatury otoczenia nie wyższej niż 12°C lub za pomocą innego alternatywnego systemu o równoważnym skutku;

A. 3°C

B. 12°C

C. 7°C

D. 3,7°C

Poprawna odpowiedź na to pytanie to 7°C, co jest zgodne z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 853/2004. Przepisy te nakładają na przedsiębiorstwa sektora spożywczego obowiązek natychmiastowego schłodzenia mięsa po badaniu poubojowym do temperatury nieprzekraczającej 7°C. Odpowiednia temperatura jest kluczowa dla zachowania jakości i bezpieczeństwa żywności, ponieważ wysokie temperatury sprzyjają rozwojowi drobnoustrojów, które mogą prowadzić do psucia się mięsa oraz zagrożeń dla zdrowia konsumentów. Przykładem praktycznego zastosowania tej regulacji jest wykorzystanie termometrów do monitorowania temperatury w czasie transportu i przechowywania mięsa, co pozwala na szybkie wykrycie ewentualnych nieprawidłowości. Utrzymanie odpowiedniej temperatury jest nie tylko wymogiem prawnym, ale także praktyką, która wpływa na reputację przedsiębiorstwa i zaufanie klientów.

Pytanie 8

Obowiązkowo podlegają identyfikacji oraz rejestracji

A. świnie i owce

B. owce i psy

C. krowy i króliki

D. psy i krowy

Identyfikacja i rejestracja zwierząt, takich jak świnie czy owce, to naprawdę ważny temat. W Polsce każdy hodowca musi to robić, bo to pomaga w monitorowaniu zdrowia zwierząt i zapobieganiu chorobom. Jak zdarzy się epidemia, szybka reakcja jest kluczowa, zwłaszcza przy groźnych chorobach, jak afrykański pomór świń. Oprócz tego, identyfikacja zwierząt to też sposób na kontrolowanie, skąd pochodzi mięso i inne produkty, co ma ogromne znaczenie dla konsumentów. W praktyce, można to robić na różne sposoby – tatuaże, kolczyki czy mikroczipy. Każda zmiana stanu zdrowia albo właściciela zwierzęcia musi być też zgłoszona, co wcale nie jest takie proste. Ale to wszystko jest potrzebne dla naszego bezpieczeństwa żywnościowego.

Pytanie 9

Mata czyszcząca przejazdowa w gospodarstwie powinna mieć długość co najmniej

A. trzech obwodów koła samochodu przejeżdżającego.

B. dwóch obwodów koła samochodu przejeżdżającego.

C. jednego obwodu koła samochodu przejeżdżającego.

D. czterech obwodów koła samochodu przejeżdżającego.

Mata dezynfekcyjna przejazdowa w gospodarstwie powinna mieć długość odpowiadającą przynajmniej jednemu obwodowi koła przejeżdżającego samochodu. Taki wymóg wynika z konieczności zapewnienia skutecznego oczyszczania i dezynfekcji kół pojazdów, które mogą wprowadzać do gospodarstwa patogeny oraz zanieczyszczenia. Jednoboczna długość pozwala na efektywne zminimalizowanie ryzyka przeniesienia chorób zakaźnych, co jest szczególnie istotne w kontekście zdrowia zwierząt oraz jakości produktów rolnych. Przestrzeganie tego standardu jest zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się bioasekuracją i zdrowiem zwierząt. W praktyce, gdy pojazd wjeżdża na matę, koła muszą mieć możliwość pełnego kontaktu z powierzchnią mata, co znacznie zwiększa efektywność dezynfekcji. Dodatkowo, odpowiednia długość maty zmniejsza ryzyko osiadania zanieczyszczeń na terenie gospodarstwa, co jest kluczowe dla zachowania czystości i higieny.

Pytanie 10

Czy transport bez oddzielania jest możliwy?

A. zwierząt posiadających rogi oraz tych ich pozbawionych

B. zwierząt uwiązanych oraz tych nieuważanych

C. matek z potomstwem zależnym

D. dorosłych ogierów i byków

Odpowiedź 'matek z zależnym potomstwem' jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi transportu zwierząt, matki z młodymi powinny być przewożone razem, aby zminimalizować stres i zapewnić odpowiednią opiekę. W praktyce oznacza to, że jeśli matka i jej potomek są oddzieleni, może to prowadzić do niepokoju zarówno dla matki, jak i dla młodego zwierzęcia, co negatywnie wpływa na ich dobrostan. Przykładem zastosowania tego podejścia jest transport bydła mlecznego, gdzie krowy z cielakami są przewożone razem, co zapewnia ich spokojny stan i redukuje ryzyko urazów. W branży hodowlanej, postępowanie zgodnie z tymi zasadami jest kluczowe dla utrzymania zdrowia zwierząt oraz ich dobrostanu, co jest zgodne z wytycznymi takich organizacji jak Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE) i lokalnymi przepisami weterynaryjnymi. Dobre praktyki w transporcie zwierząt przewidują także odpowiednie warunki w środkach transportu, takie jak przestronność i odpowiednie podłoże, które sprzyjają komfortowi przewożonych zwierząt.

Pytanie 11

Dzik, u którego stwierdzono obecność wirusa ASF, zostanie wykorzystany

A. w formie nawozu organicznego

B. jako materiał do biogazowni

C. jako pasza dla zwierząt

D. poprzez spalenie

Zakażenie wirusem ASF (Afrykański Pomór Świń) stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia zwierząt oraz branży hodowlanej. W przypadku potwierdzenia zakażenia u dzika, najlepszą metodą zagospodarowania takiego zwierzęcia jest jego spalenie. Proces spalania jest zgodny z normami sanitarno-epidemiologicznymi i ma na celu zminimalizowanie ryzyka dalszego rozprzestrzenienia wirusa. Spalanie jako metoda utylizacji zwłok zwierząt chorych jest uznawane za najbardziej skuteczną formę, gdyż wysokotemperaturowe procesy eliminują patogeny i wirusy, zapewniając tym samym bezpieczeństwo sanitarno-epidemiologiczne. W praktyce spalenie odbywa się w wyspecjalizowanych piecach przystosowanych do utylizacji materiałów biologicznych, co gwarantuje, że nie dojdzie do ich przypadkowego uwolnienia do środowiska. Takie działania są zgodne z wytycznymi i regulacjami unijnymi, które podkreślają wagę właściwego zarządzania odpadami zwierzęcymi w kontekście ochrony zdrowia publicznego i zwierząt.

Pytanie 12

Zgodnie z regulacjami dotyczącymi systemu identyfikacji i rejestracji zwierząt, jakie zwierzęta muszą posiadać paszporty?

A. kóz i owiec

B. bydła i koniowatych

C. bydła i owiec

D. koniowatych i trzody chlewnej

Wybrałeś odpowiedź o kozach, owcach i innych zwierzętach, ale to trochę nietrafione. Wiesz, że ustawa mówi wyraźnie, że paszporty są wymagane dla zwierząt do obrotu, ale też dla tych, które mogą być niebezpieczne zdrowotnie? Kózki i owieczki co prawda muszą być identyfikowane, ale paszporty nie są dla nich obowiązkowe w takim sensie. Wiele osób myli to z innymi gatunkami, jak bydło czy konie, które rzeczywiście potrzebują tych dokumentów. Trzoda chlewna również ma swoje wymogi, ale to zupełnie inna sprawa z dokumentacją. Warto naprawdę zrozumieć te niuanse, żeby nie mylić rzeczy, bo różne zasady obowiązują dla różnych zwierząt. Zrozumienie tego pomoże ci unikać błędów i być na bieżąco z przepisami.

Pytanie 13

W kurniku, w którym przebywa 18 000 brojlerów, jednego dnia zmarło 15 ptaków. Jaki jest wskaźnik śmiertelności dziennej?

A. 0,83%

B. 0,083%

C. 83%

D. 8,3%

Wskaźnik śmiertelności dziennej to miara, która pozwala ocenić straty w populacji brojlerów w danym okresie, a w tym przypadku oblicza się go według wzoru: (liczba padłych ptaków / całkowita liczba ptaków) x 100. W naszym przykładzie, mamy 15 padłych brojlerów na 18 000. Obliczenia wyglądają następująco: (15 / 18000) x 100 = 0,083%. Tak niski wskaźnik śmiertelności jest pożądany w chowie brojlerów, ponieważ może wskazywać na dobre warunki hodowlane, zdrową paszę oraz odpowiednie zarządzanie, co jest kluczowe dla efektywności produkcji. Warto również zauważyć, że wskaźniki śmiertelności mogą się różnić w zależności od wielu czynników, takich jak wiek ptaków, warunki środowiskowe i zdrowotne. Regularne monitorowanie tego wskaźnika pozwala na wczesne wykrywanie problemów w stadzie, co stanowi fundament dla efektywnego zarządzania fermą.

Pytanie 14

Podczas czyszczenia po kocie, osoba może się zarazić

A. toksyplazmozą

B. brucelozą

C. włośnicą

D. babeszjozą

Toksoplazmoza jest chorobą wywołaną przez pierwotniaka Toxoplasma gondii, który może być obecny w odchodach kotów, szczególnie tych, które mają dostęp do zewnątrz. W przypadku sprzątania kocich odchodów, istnieje ryzyko zakażenia się poprzez przypadkowy kontakt z oocystami tego pasożyta. Oocysty są odporne na czynniki zewnętrzne i mogą przetrwać w glebie lub na powierzchniach przez długi czas. Dlatego ważne jest, aby podczas sprzątania używać rękawiczek oraz myć ręce dokładnie mydłem i wodą po zakończeniu tej czynności. Osoby w ciąży, osoby z obniżoną odpornością oraz małe dzieci powinny szczególnie unikać kontaktu z odchodami kotów. Standardy sanitarno-epidemiologiczne zalecają także regularne odrobaczanie kotów oraz utrzymywanie ich w czystości, co może zmniejszyć ryzyko przenoszenia tego patogenu. Warto również wiedzieć, że toksoplazmoza często przebiega bezobjawowo, ale u osób z osłabionym układem odpornościowym może prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych.

Pytanie 15

Tuberkulinizację bydła przeprowadza się u zwierząt, które mają więcej niż

A. 6 tygodni.

B. 3 miesiące.

C. 3 tygodnie.

D. 6 miesięcy.

Tuberkulinizacja bydła jest procedurą diagnostyczną, która polega na ocenie reakcji organizmu zwierzęcia na tuberkulinę, co jest kluczowe w wykrywaniu gruźlicy bydła. Właściwe przeprowadzenie tego badania jest niezbędne dla monitorowania i kontrolowania chorób zakaźnych w stadzie. Zgodnie z zaleceniami i standardami weterynaryjnymi, tuberkulinizację należy przeprowadzać u bydła, które osiągnęło co najmniej 6 tygodni życia. Przeprowadzenie testu w tym okresie pozwala na wczesne wykrycie potencjalnych zakażeń, co jest istotne dla zdrowia zarówno pojedynczych zwierząt, jak i całego stada. Praktyka ta jest zgodna z zasadami bioasekuracji oraz kontrolowania chorób zakaźnych, co jest szczególnie istotne w hodowlach, gdzie występują ryzyka związane z zoonozami. Systematyczne badania i monitorowanie stanu zdrowia bydła przyczyniają się do ograniczenia rozprzestrzeniania się choroby, a także zwiększają bezpieczeństwo produktów pochodzenia zwierzęcego.

Pytanie 16

Co należy zrobić w przypadku podejrzenia choroby zakaźnej zwierząt w gospodarstwie?

A. niezwłocznie poinformować organy IW lub lokalne władze

B. zakopać wszystkie padłe zwierzęta

C. usunąć paszę, ściółkę oraz nawozy

D. poddać ubojowi wszystkie zwierzęta z gospodarstwa

W przypadku podejrzenia wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt w gospodarstwie, kluczowe jest niezwłoczne zawiadomienie odpowiednich organów, takich jak Inspekcja Weterynaryjna (IW) lub władze samorządowe. Taka procedura jest zgodna z obowiązującymi standardami bioasekuracji oraz przepisami prawa dotyczącego zdrowia zwierząt. Powiadomienie tych instytucji umożliwia szybką reakcję, która może obejmować badania diagnostyczne, kontrolę epidemiologiczną oraz działania mające na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się choroby. Przykładem praktycznym jest sytuacja, w której farmer zauważa nietypowe objawy u zwierząt. W takim przypadku, zamiast podejmować działania na własną rękę, powinien jak najszybciej skontaktować się z IW, co przyczyni się do lepszej ochrony zarówno jego stada, jak i innych gospodarstw w okolicy. Prawidłowe postępowanie zgodnie z procedurami pozwala minimalizować straty ekonomiczne, a także chronić zdrowie publiczne.

Pytanie 17

Czy możliwy jest transport zwierząt w sposób wspólny, bez konieczności ich rozdzielania?

A. zwierząt z rogami oraz bez nich

B. zwierząt zarówno uwiązanych, jak i luzem

C. dorosłych ogierów i byków

D. matek karmiących z młodymi

Odpowiedź dotycząca transportu matek karmiących z potomstwem jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami unijnymi oraz międzynarodowymi standardami dotyczących dobrostanu zwierząt w transporcie, matki z młodym muszą być przewożone razem w celu zapewnienia ich zdrowia i dobrostanu. Transportowanie matek karmiących oddzielnie od potomstwa może prowadzić do stresu, a także do problemów zdrowotnych zarówno dla matki, jak i dla młodych zwierząt. Przykładem może być przewóz bydła mlecznego, gdzie matki są utrzymywane w bliskim kontakcie z cielętami, co sprzyja ich dobremu samopoczuciu oraz minimalizuje ryzyko problemów behawioralnych. W przypadku transportu, należy również zadbać o odpowiednie warunki, takie jak dostęp do wody i odpowiednia przestrzeń, aby zapewnić komfort zwierząt. W praktyce oznacza to, że podczas planowania transportu zwierząt, operatorzy muszą przestrzegać zasad dotyczących transportu zwierząt, które zostały określone w rozporządzeniach takich jak Rozporządzenie (WE) nr 1/2005.

Pytanie 18

Która z chorób bakteryjnych jest objęta obowiązkowym zwalczaniem z urzędu?

A. paratuberkuloza

B. gruźlica

C. gorączka Q

D. salmonelloza

Wybór paratuberkulozy, salmonellozy lub gorączki Q zamiast gruźlicy może wynikać z niepełnego zrozumienia różnic w klasyfikacji chorób zakaźnych. Paratuberkuloza, spowodowana przez Mycobacterium avium subsp. paratuberculosis, jest chorobą zwierząt, a jej zwalczanie nie jest obowiązkowe w kontekście zdrowia publicznego, lecz koncentruje się głównie na hodowli bydła. Salmonelloza, wywoływana przez bakterie z rodziny Salmonella, również nie jest chorobą podlegającą obowiązkowi zwalczania z urzędu. Choć stanowi istotny problem zdrowia publicznego, działania prewencyjne są zazwyczaj wdrażane w oparciu o epidemiologie lokalne, a nie na poziomie centralnym. Gorączka Q, wywoływana przez Coxiella burnetii, może prowadzić do poważnych powikłań, jednak jej kontrola opiera się na monitorowaniu i działaniach w przypadku ognisk, a nie na stałym obowiązku zgłaszania. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie znaczenia chorób w kontekście zdrowia publicznego z ich epidemiologią oraz obowiązkami związanymi z kontrolą. Gruźlica, jako choroba o wysokiej transmisyjności i zagrożeniu dla zdrowia publicznego, wymaga stałej uwagi i interwencji ze strony służb sanitarnych, co odróżnia ją od wymienionych chorób.

Pytanie 19

Aby zidentyfikować motylicę podczas badania poubojowego, należy wykonać nacięcie w

A. wątrobę

B. nerkach

C. płucach

D. języku

W wykrywaniu motylicy w badaniach poubojowych ważne jest, żeby dobrze zrozumieć, jak działa anatomia i patofizjologia zwierząt. Motylica wątrobowa, znana jako Fasciola hepatica, to jeden z najczęściej występujących pasożytów, które mogą zaatakować wątrobę zwierząt, na przykład bydła czy owiec. Weterynarze, podczas badań poubojowych, sprawdzają wątrobę, bo to tam motylica się osiedla i rozwija, co prowadzi do różnych zmian, które można zauważyć. Jak już znajdą motylicę, lekarze patrzą na charakterystyczne zmiany, jak zwłóknienie czy jajka pasożyta. Zgodnie z wytycznymi OIE, ważne jest, żeby wykrywać takie pasożyty, bo to ma bezpośredni wpływ na zdrowie żywności oraz bezpieczeństwo zwierząt. Dzięki tej wiedzy możemy stosować odpowiednie leczenie i profilaktykę, by zmniejszyć ryzyko infestacji wśród zwierząt.

Pytanie 20

Jakiego kształtu jest kolczyk służący do identyfikacji świń?

A. w kształcie kwadratu

B. w kształcie okręgu

C. w kształcie prostokąta

D. w formie trójkąta

Okrągły kształt kolczyka do identyfikacji świń jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie identyfikacji zwierząt hodowlanych. Taki kształt zapewnia łatwość aplikacji oraz skuteczną widoczność identyfikatora, co jest kluczowe w kontekście zarządzania stadem. Okrągłe kolczyki są często wykonane z materiałów odpornych na działanie czynników atmosferycznych oraz uszkodzenia mechaniczne, co zwiększa ich trwałość w trudnych warunkach hodowlanych. Zastosowanie kolczyków o okrągłym kształcie sprzyja również minimalizacji ryzyka uszkodzenia ucha zwierzęcia, co jest istotne z punktu widzenia dobrostanu. W praktyce, kolczyki te są często używane w połączeniu z unikalnym numerem identyfikacyjnym, co pozwala na efektywne śledzenie historii zdrowotnej i produkcyjnej poszczególnych świń. W kontekście hodowli, właściwe oznakowanie zwierząt jest kluczowe dla spełnienia norm sanitarno-epidemiologicznych oraz dla zarządzania programami szczepień i profilaktyki zdrowotnej.

Pytanie 21

Za pomocą badania fizykalnego można określić

A. wskaźniki morfologiczne krwi

B. ilość uderzeń serca

C. osad w moczu

D. ciśnienie tętnicze

Liczba uderzeń serca, zwana także częstością akcji serca, jest podstawowym parametrem, który można ocenić podczas badania fizykalnego. Pomiar ten jest kluczowy w diagnostyce stanów chorobowych związanych z układem sercowo-naczyniowym. Niekiedy zbyt wysoka (tachykardia) lub zbyt niska (bradykardia) częstość akcji serca może wskazywać na poważne problemy zdrowotne, takie jak choroby serca, problemy z elektrolitami, czy reakcje na leki. W praktyce klinicznej, ocena liczby uderzeń serca odbywa się zazwyczaj poprzez palpację tętnicy promieniowej, co jest szybkim i łatwym sposobem na uzyskanie tych informacji. Dodatkowo, w przypadku pacjentów z podejrzeniem chorób kardiologicznych, lekarze mogą stosować EKG do dokładnej analizy rytmu serca. Standardy praktyki medycznej zalecają regularne monitorowanie tego parametru, szczególnie u pacjentów z czynnikami ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Wiedza na temat częstości akcji serca jest również kluczowa w ocenie reakcji organizmu na wysiłek fizyczny oraz stres, co jest niezbędne w rehabilitacji kardiologicznej oraz programach zdrowotnych.

Pytanie 22

FIV występuje u jakich zwierząt?

A. u świń

B. u koni

C. u owiec

D. u kotów

FIV, czyli wirusowe zapalenie jelit u kotów, jest chorobą specyficzną dla tej grupy zwierząt. FIV jest wirusem z rodziny retrowirusów, który powoduje osłabienie układu odpornościowego kotów, co prowadzi do zwiększonej podatności na różnorodne infekcje oraz inne choroby. W przeciwieństwie do wielu innych wirusów, FIV nie występuje u koni, świń czy owiec, co czyni go problemem wyłącznie kocim. Ważne jest, aby weterynarze i właściciele kotów byli świadomi ryzyka zarażenia, które najczęściej występuje w wyniku walki pomiędzy kotami, ponieważ wirus przenosi się głównie przez kontakt z zakażoną krwią. Dobrym podejściem do zapobiegania FIV jest wprowadzenie programów sterylizacji, które mogą pomóc zredukować agresywne zachowania kotów. Regularne badania weterynaryjne oraz edukacja dotycząca zdrowia kotów są również kluczowe dla wczesnego wykrywania FIV i poprawy jakości życia zarażonych zwierząt.

Pytanie 23

Opis przedstawia badanie, za pomocą którego sprawdza się

Lewą rękę kładzie się na badanym miejscu, a prawą dłonią uciska się drugi koniec badanego miejsca. W ten sposób badający kontroluje, czy wewnątrz miejsca powiększenia obwodu można przemieścić płynną zawartość, czego potwierdzeniem jest unoszenie się i opadanie lewej ręki. Następnie bada się, czy powiększenie obwodu jest przesuwalne w stosunku do podłoża, czy też nie.

A. atrofię.

B. krepitacje.

C. złamanie.

D. chełbotanie.

Chełbotanie to termin medyczny, który odnosi się do charakterystycznego dźwięku powstającego podczas badania fizykalnego, gdy dochodzi do ruchu płynu w jamie ciała, na przykład w jamie brzusznej. Badanie to zwykle wykonuje się podczas oceny pacjentów z podejrzeniem wnęki płynowej, na przykład w przypadku ascites. Obecność płynu w jamie ciała można wykryć, wykonując tzw. test chełbotania, który polega na opukiwaniu brzucha pacjenta. Lekarz stuka w jedną stronę brzucha, co powoduje powstanie fal dźwiękowych spowodowanych ruchem płynu, które są następnie słyszalne w drugiej części jamy brzusznej. Zrozumienie tej techniki ma kluczowe znaczenie w diagnostyce, ponieważ pozwala na wczesne wykrycie poważnych stanów medycznych, takich jak zapalenie otrzewnej. W praktyce klinicznej, stosowanie odpowiednich technik badania fizykalnego oraz znajomość terminologii medycznej, jak chełbotanie, są zgodne z najlepszymi praktykami w diagnostyce medycznej.

Pytanie 24

Tuberkulinizację należy obowiązkowo wykonać u

A. świń

B. koni

C. bydła

D. psów

Tuberkulinizacja bydła jest kluczowym elementem zdrowia publicznego oraz ochrony zwierząt. Procedura ta ma na celu wczesne wykrywanie zakażeń prątkiem gruźlicy, co jest niezbędne do kontrolowania rozprzestrzeniania się tej choroby w stadach. W Polsce, zgodnie z ustawą o ochronie zdrowia zwierząt, tuberkulinizacja jest obligatoryjna dla bydła, co odzwierciedla poważne zagrożenie, jakie stanowi gruźlica dla zarówno zwierząt, jak i ludzi. Stosowanie testów tuberkulinowych pozwala na identyfikację zwierząt zakażonych, co umożliwia ich izolację i leczenie, a w przypadku zaawansowanej choroby – eutanazję. W praktyce, systematyczne przeprowadzanie tuberkulinizacji jest nie tylko wymogiem prawnym, ale także elementem dobrych praktyk hodowlanych, który przyczynia się do poprawy ogólnego stanu zdrowia stada oraz zwiększa jego produktywność. Z perspektywy zdrowia publicznego, kontrola gruźlicy bydła ma istotne znaczenie, ponieważ choroba ta może być przenoszona na ludzi, co podkreśla potrzebę przestrzegania standardów weterynaryjnych oraz bioasekuracji w gospodarstwach.

Pytanie 25

Uzyskuje się odporność poprzez podanie surowicy zwierzęciu, które jest chore?

A. swoistą czynną

B. swoistą bierną

C. nieswoistą bierną

D. nieswoistą czynną

Odpowiedź "swoista bierna" jest prawidłowa, ponieważ podanie surowicy immunologicznej dostarcza organizmowi gotowe przeciwciała, co jest charakterystyczne dla biernej formy odporności. Ta forma odporności występuje, gdy przeciwciała są wprowadzane do organizmu z zewnątrz, zamiast być produkowane przez jego własny układ odpornościowy. Przykładem zastosowania tej metody jest stosowanie surowicy odpornościowej w leczeniu chorób zakaźnych, takich jak wścieklizna, gdzie szybkie wprowadzenie gotowych przeciwciał może uratować życie zwierzęcia. Surowice są przygotowywane z krwi zwierząt, które zostały wcześniej zaszczepione, co pozwala na uzyskanie dużej ilości specyficznych przeciwciał. W praktyce weterynaryjnej, stosowanie surowic jako formy leczenia jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia Weterynaryjnego (OIE), które wskazują na konieczność szybkiego reagowania w przypadku niektórych chorób zakaźnych, aby zapobiec ich rozprzestrzenieniu. Taka interwencja zapewnia, że organizm chorego zwierzęcia ma natychmiastowy dostęp do środków ochronnych przed patogenami.

Pytanie 26

Hodowca może nabyć paszę leczniczą na podstawie

A. zgody uzyskanej w ARiMR

B. recepty wydanej przez lekarza weterynarii

C. dokumentu handlowego producenta pasz

D. łańcucha pokarmowego zwierząt

Zakup paszy leczniczej przez hodowcę jest regulowany przepisami prawnymi, które zapewniają odpowiednie zabezpieczenie zdrowia zwierząt. Recepta wystawiona przez lekarza weterynarii stanowi kluczowy dokument umożliwiający nabycie tego rodzaju paszy. Lekarz weterynarii, zgodnie z ustawą o zawodzie lekarza weterynarii, jest odpowiedzialny za diagnozowanie i leczenie zwierząt, co oznacza, że tylko on ma kompetencje do oceny potrzeby stosowania paszy leczniczej. Przykładowo, jeśli zwierzę cierpi na określoną dolegliwość, lekarz może zalecić zastosowanie paszy leczniczej, która pomoże w rehabilitacji lub leczeniu schorzenia. W takich sytuacjach, hodowca musi przedstawić receptę w punkcie sprzedaży, co gwarantuje, że pasza jest stosowana zgodnie z zaleceniami, co minimalizuje ryzyko nadużyć oraz zapewnia właściwe stosowanie substancji leczniczych w hodowli. Przestrzeganie tego procesu jest kluczowe dla zdrowia zwierząt oraz ochrony konsumentów na rynku produktów pochodzenia zwierzęcego.

Pytanie 27

Badanie, które pozwala na diagnozowanie chorób stawu, nazywa się

A. kolonoskopią

B. gastroskopią

C. artroskopią

D. laparoskopią

Laparoskopia jest techniką chirurgiczną stosowaną głównie w operacjach w obrębie jamy brzusznej, takich jak wycięcie pęcherzyka żółciowego czy operacje na jelitach. Nie ma zastosowania w diagnostyce schorzeń stawów, co jest kluczowe dla zrozumienia, dlaczego ta odpowiedź jest niepoprawna. Gastroskopia, z kolei, to procedura służąca do badania górnego odcinka przewodu pokarmowego, w tym przełyku, żołądka i dwunastnicy, a nie stawów, co również czyni ją nieodpowiednią opcją w kontekście diagnostyki ortopedycznej. Kolonoskopia jest badaniem jelita grubego i jest wykorzystywana do diagnostyki chorób jelit, takich jak polipy czy nowotwory jelita grubego, co również nie ma związku ze stawami. Przy wyborze odpowiednich metod diagnostycznych dla stawów kluczowe jest zrozumienie, że każda z wymienionych technik ma swoje specyficzne wskazania i cele. Typowym błędem jest mylenie różnych technik chirurgicznych i diagnostycznych, co może prowadzić do nieprawidłowych wniosków i niewłaściwego leczenia. Ważne jest, aby pamiętać, że artroskopia stanowi jedyną właściwą metodę diagnostyczną dla schorzeń stawów, a inne wymienione procedury są dedykowane zupełnie innym obszarom medycyny.

Pytanie 28

Analiza osadu z moczu umożliwia ustalenie obecności

A. białka

B. mocznika

C. wałeczków

D. ciał ketonowych

Badanie osadu moczu jest kluczowym elementem diagnostyki laboratoryjnej, pozwalającym na identyfikację różnych składników moczu, w tym wałeczków. Wałeczki to struktury białkowe, które mogą być obecne w moczu w wyniku patologicznych procesów zachodzących w nerkach. Ich obecność może wskazywać na różne schorzenia, takie jak ostre uszkodzenie nerek, zapalenie kłębuszków nerkowych lub inne formy nefropatii. Przykładowo, wałeczki erytrocytarne sugerują uszkodzenie kłębuszków nerkowych, podczas gdy wałeczki leukocytarne mogą wskazywać na infekcję nerek. Regularne badanie osadu moczu w praktyce klinicznej umożliwia monitorowanie stanu zdrowia pacjentów oraz ocenę skuteczności terapii nefrologicznych. Dlatego zrozumienie i umiejętność interpretacji wyników badania osadu moczu jest niezbędne dla specjalistów zajmujących się diagnostyką i leczeniem chorób układu moczowego.

Pytanie 29

W UPPZ odpady klasyfikowane w kategorii 3 to odpady

A. szczególnego ryzyka

B. średniego ryzyka

C. niskiego ryzyka

D. wysokiego ryzyka

Odpady klasyfikowane jako materiał kategorii 3 w Ustawie o odpadach są uznawane za odpady niskiego ryzyka. Oznacza to, że ich potencjalny wpływ na zdrowie ludzi oraz środowisko jest ograniczony w porównaniu do odpadów wyższych kategorii. Przykładem mogą być odpady z działalności przemysłowej lub komunalnej, które nie zawierają niebezpiecznych substancji ani nie stanowią zagrożenia dla ekosystemów. W praktyce, odpady niskiego ryzyka mogą być kierowane do recyklingu lub kompostowania, co promuje zrównoważony rozwój i minimalizuje negatywny wpływ na środowisko. Zgodnie z dobrymi praktykami zarządzania odpadami, istotne jest, aby odpady te były odpowiednio segregowane i przetwarzane zgodnie z obowiązującymi normami, co sprzyja efektywnemu gospodarowaniu zasobami.

Pytanie 30

Pęcherze oraz nadżerki w błonie śluzowej jamy ustnej, na skórze wymienia i w szparze międzyracicznej obserwuje się u zwierząt parzystokopytnych w przypadku

A. pryszczycy

B. białaczki

C. gruźlicy

D. wściekliźnie

To prawda, odpowiedzią jest pryszczyca. To wirusowa infekcja, która daje o sobie znać przez pęcherze oraz nadżerki, szczególnie na błonie śluzowej w ustach i na skórze zwierząt, głównie parzystokopytnych. Wirus pryszczycy należy do rodziny Picornaviridae i może powodować spore problemy, jak silne reakcje zapalne. Dla weterynarzy i hodowców ważne jest, żeby znali te objawy, bo pryszczyca może strasznie wpłynąć na produkcję mleka i zdrowie zwierząt. Jak zauważysz pęcherze, koniecznie zgłoś to służbom weterynaryjnym. Warto też dbać o szczepienia i stale monitorować stado, żeby zminimalizować ryzyko epidemii. Dobre praktyki profilaktyczne są kluczowe, jeśli chcemy chronić zwierzęta i własne zyski.

Pytanie 31

Aby zdiagnozować babeszjozę u psa, konieczne jest przeprowadzenie badania

A. rozmazu krwi.

B. osadu moczu.

C. popłuczyn z napletka.

D. zeskrobiny ze skóry.

Badanie rozmazu krwi jest kluczowym narzędziem w diagnozowaniu babeszjozy, choroby wywołanej przez pasożyty należące do rodzaju Babesia, które atakują czerwone krwinki psów. W rozmazie krwi można zaobserwować obecność tych pasożytów, co pozwala na postawienie szybkiej i trafnej diagnozy. W praktyce weterynaryjnej, rozmaz krwi wykonuje się poprzez pobranie próbki krwi z żyły oraz nałożenie jej na szkiełko mikroskopowe. Następnie próbka jest barwiona i badana pod mikroskopem, co umożliwia identyfikację pasożytów, ich stadiów rozwojowych oraz oceny stopnia anemii. Wczesne wykrycie babeszjozy jest niezwykle istotne, ponieważ choroba ta może prowadzić do poważnych powikłań, a nawet zgonu psa. Standardem diagnostycznym w przypadku babeszjozy jest także wykonanie testów serologicznych, jednak rozmaz krwi pozostaje podstawowym narzędziem wykrywania tej choroby w praktyce klinicznej, co podkreśla znaczenie naukowej wiedzy w diagnostyce weterynaryjnej.

Pytanie 32

Na podstawie zamieszczonego fragmentu decyzji określ poziom dobrostanu w kurniku, w którym skumulowany wskaźnik śmiertelności wyniósł 4%, a ocenę zmian na podeszwach obliczono na 60 punktów.

Ocena poziomu dobrostanu

bez uwag
- – skumulowany wskaźnik śmiertelności zgodny z przepisami,
- – ocena zmian na podeszwach do 40 punktów,
średni poziom dobrostanu
- – skumulowany wskaźnik śmiertelności do 5% przy jednoczesnym braku właściwego uzasadnienia takiego poziomu śmiertelności lub
- – ocena zmian na podeszwach 41-80 punktów,
niski poziom dobrostanu
- – skumulowany wskaźnik śmiertelności > 5% przy jednoczesnym braku właściwego uzasadnienia takiego poziomu śmiertelności lub

ocena zmian na podeszwach > 80 punktów

A. Bez uwag.

B. Wysoki.

C. Niski.

D. Średni.

Poprawna odpowiedź to 'Średni'. Analizując podane dane, skumulowany wskaźnik śmiertelności wynoszący 4% oraz ocena zmian na podeszwach na poziomie 60 punktów spełniają kryteria określające średni poziom dobrostanu w kurnikach. Zgodnie z wytycznymi branżowymi, średni poziom dobrostanu jest definiowany jako sytuacja, w której wskaźnik śmiertelności nie przekracza 5%, a ocena na podeszwach mieści się w przedziale 41-80 punktów. Takie wartości sugerują, że ptaki znajdują się w stosunkowo dobrej kondycji, co może świadczyć o odpowiednich warunkach hodowlanych, takich jak odpowiednia wentylacja, żywienie oraz ogólna opieka. Przykładem zastosowania tych standardów może być regularne monitorowanie warunków w kurnikach, co pozwala na wczesne identyfikowanie problemów i wprowadzanie korekt w zarządzaniu stadem. W obliczeniach dotyczących dobrostanu zwierząt nie tylko przydatne są te wskaźniki, ale także ich regularna ocena pozwala gospodarstwom na zgodność z normami welfare, co jest kluczowe z perspektywy zarówno etycznej, jak i ekonomicznej.

Pytanie 33

Zwalczaniu podlegają następujące schorzenia

A. włośnica

B. choroba niebieskiego języka

C. toksoplazmoza

D. myksomatoza

Toksyplazmoza, myksomatoza i włośnica, mimo że są to ważne choroby, nie podlegają obowiązkowemu zwalczaniu w tym samym sensie co choroba niebieskiego języka. Toksyplazmoza, wywoływana przez pasożyta Toxoplasma gondii, jest chorobą zakaźną, która dotyka wiele zwierząt, w tym ludzi, ale nie jest typowo objęta obowiązkowymi programami zwalczania. Zamiast tego, kontrola toksoplazmozy opiera się na edukacji i świadomości społecznej, aby zminimalizować ryzyko zakażeń. Myksomatoza, choroba wirusowa królików, była kiedyś przedmiotem intensywnej kontroli, ale w wielu krajach obecnie traktuje się ją jako chorobę endemiczną, co oznacza, że jest w pewnym stopniu zintegrowana z ekosystemem i nie wymaga tak drastycznych działań. W przypadku włośnicy, choroby wywoływanej przez pasożyty, chociaż istotnej, nie jest ona objęta obowiązkowym zwalczaniem w skali krajowej, a jej kontrola często opiera się na edukacji o higienie oraz zdrowym żywieniu. Często występującą niepoprawną koncepcją jest mylenie chorób o różnym poziomie zagrożenia dla zdrowia zwierząt i ludzi. Ważne, aby zrozumieć, że tylko niektóre choroby, takie jak choroba niebieskiego języka, mają tak poważne konsekwencje, że wymagają wprowadzenia obowiązkowych programów zwalczania, co nie dotyczy pozostałych wymienionych chorób.

Pytanie 34

Kiedy występuje hemoglobinuria?

A. chorobie Rubartha

B. babeszjozie

C. hemobartonellozie

D. nosówce

Wybór innych odpowiedzi, takich jak hemobartonelloza, choroba Rubartha czy nosówka, może prowadzić do mylnych wniosków o patogenezie i objawach tych chorób. Hemobartonelloza, wywoływana przez bakterie z rodzaju Mycoplasma, prowadzi do anemii, ale nie wiąże się z hemoglobinurią, ponieważ mechanizm hemolizy nie jest na tyle intensywny, aby uwalniać hemoglobinę do moczu. W przypadku choroby Rubartha, czyli leptospirozy, również nie obserwuje się hemoglobinurii; choroba ta ma zupełnie inną patogenezę, obejmującą uszkodzenie wątroby i nerek, co może skutkować innymi objawami. Nosówka, wywoływana przez wirusa, prowadzi do wielu symptomów ogólnoustrojowych, ale nie jest związana z hemoglobinurią, a raczej z objawami układu oddechowego i pokarmowego. Wybierając odpowiedzi, ważne jest, by zrozumieć specyfikę każdej z chorób oraz ich objawy diagnostyczne, unikając zbyt ogólnych lub mylnych koncepcji, które mogą wynikać z braku dokładnej analizy i znajomości tematów. Właściwa interpretacja objawów klinicznych jest kluczowa dla skutecznego leczenia oraz zapobiegania powikłaniom związanym z tymi schorzeniami.

Pytanie 35

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące afrykańskiego pomoru świń?

A. Jedynie świnie i dziki są na to narażone

B. To choroba przenoszona z zwierząt na ludzi

C. Wektorem infekcji są owady kłujące

D. Nie występują wyraźne objawy kliniczne

Afrykański pomór świń (APS) jest zaraźliwą wirusową chorobą, która wpływa wyłącznie na świnie i dziki. Wrażliwość tych zwierząt na wirusa jest kluczowa dla zrozumienia epidemiologii choroby i jej rozprzestrzenienia. W praktyce oznacza to, że hodowcy świń oraz zarządzający populacjami dzików muszą szczególnie dbać o bioasekurację, aby zapobiec wprowadzeniu wirusa do swoich stada. Właściwe praktyki obejmują monitorowanie zdrowia zwierząt, ograniczanie kontaktu z dzikimi świniami oraz stosowanie ścisłych zasad higieny w gospodarstwach. Dodatkowo, w przypadku stwierdzenia przypadków APS, konieczne jest zgłaszanie ich odpowiednim służbom weterynaryjnym oraz wdrażanie procedur mających na celu ograniczenie dalszego rozprzestrzenienia choroby, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami zdrowia zwierząt. Zrozumienie, że tylko te gatunki są wrażliwe na wirusa, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania ryzykiem i ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 36

Czy można oznakować półtusze wieprzowe "znakiem jakości zdrowotnej" przed uzyskaniem wyników badania na obecność włośni?

A. Tak, ponieważ znak jakości zdrowotnej wskazuje na mięsność tuszy

B. Tak, gdyż półtusze niezawierające włośni oznacza się okrągłym znakiem z literą T, pod którą są litery IW

C. Nie, można je oznakować dopiero po otrzymaniu wyniku badania

D. Tak, pod warunkiem, że przed uzyskaniem wyniku badania nie opuszczą zakładu

Wszystkie niepoprawne odpowiedzi opierają się na błędnych założeniach dotyczących procesu oznakowania półtusz wieprzowych. Po pierwsze, oznakowanie półtusz znakiem jakości zdrowotnej przed uzyskaniem wyniku badania na obecność włośni jest niezgodne z obowiązującymi przepisami. Znak jakości zdrowotnej nie odnosi się jedynie do mięsności tuszy, ale przede wszystkim do bezpieczeństwa zdrowotnego mięsa, co wymaga wcześniejszego przeprowadzenia badań. Stąd, oznaczenie półtusz jako zdrowych bez wyników badania jest praktyką nieodpowiedzialną i potencjalnie niebezpieczną. Ponadto, stwierdzenie, że tusze wolne od włośni można oznaczyć znakiem z literą T, w kontekście wcześniejszego nieprzeprowadzenia badania, wprowadza w błąd, ignorując krytyczne znaczenie wyników testów. Takie praktyki mogłyby prowadzić do obniżenia standardów bezpieczeństwa żywności oraz naruszenia przepisów dotyczących ochrony zdrowia publicznego. Kluczowym błędem jest również założenie, że jakiekolwiek oznakowanie przed wynikami badań jest akceptowalne, co jest sprzeczne z zasadami odpowiedzialności w branży mięsnej. Właściwym podejściem jest stosowanie procedur zapewniających pełną transparentność i bezpieczeństwo, które są fundamentem zaufania konsumentów do produktów mięsnych.

Pytanie 37

Podmiot funkcjonujący w branży spożywczej nie jest zobowiązany do wdrożenia

A. GHP

B. GMP

C. HACCP

D. ISO

Wybór odpowiedzi dotyczących GMP, GHP czy HACCP może być mylący, ponieważ te standardy są związane z obowiązkami prawnymi i regulacjami w zakresie produkcji i obrotu żywnością. GMP (Dobre Praktyki Wytwarzania) oraz GHP (Dobre Praktyki Higieniczne) mają na celu zagwarantowanie, że produkty spożywcze są wytwarzane w sposób bezpieczny i higieniczny, co jest kluczowe dla ochrony zdrowia konsumentów. Te normy są wymagane przez prawo w wielu krajach i ich stosowanie jest niezbędne do uzyskania odpowiednich zezwoleń. Z kolei HACCP (Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli) to system zarządzania bezpieczeństwem żywności, który koncentruje się na identyfikacji i ocenie zagrożeń w procesie produkcji żywności, a także na wprowadzeniu środków kontrolnych dla tych zagrożeń. W praktyce oznacza to, że przedsiębiorstwa spożywcze są zobowiązane do wdrożenia tych standardów, aby zapewnić bezpieczeństwo swoich produktów. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że wszystkie standardy są dobrowolne, podczas gdy w rzeczywistości normy dotyczące bezpieczeństwa żywności mają kluczowe znaczenie dla ochrony zdrowia publicznego. Ignorując obowiązki wynikające z GMP, GHP czy HACCP, przedsiębiorstwa narażają się na sankcje prawne oraz utratę zaufania ze strony konsumentów, co może negatywnie wpłynąć na ich działalność.

Pytanie 38

Gdy istnieje możliwość zbadania całej tuszy pod kątem obecności larw włośni, najpierw powinno się pobrać

A. ścięgna

B. mięśnie żuchwowe

C. filary przepony

D. mięśnie języka

Filary przepony stanowią jedną z kluczowych lokalizacji do analizy w kontekście badania na obecność larw włośni. Włókna mięśniowe w obrębie przepony są bardziej narażone na zakażenie przez larwy, ponieważ są one bezpośrednio związane z układem pokarmowym. Z biologicznego punktu widzenia, włośnica, wywołana przez pasożyta Trichinella spiralis, ma tendencję do osiedlania się w tkankach mięśniowych. Techniczne standardy dotyczące badań na obecność włośni zalecają, aby próbki były pobierane z miejsc, gdzie larwy mają największą szansę na wystąpienie. W przypadku tuszy zwierzęcej, filary przepony są istotnym miejscem, ponieważ ich struktura anatomiczna jest odpowiednia do przechowywania larw. Przykładowo, w badaniach rutynowych, analizując mięśnie przepony, możemy uzyskać wiarygodne wyniki dotyczące ewentualnego zakażenia, co ma znaczenie dla oceny bezpieczeństwa żywności. Zastosowanie tej wiedzy w praktyce jest kluczowe, zwłaszcza dla inspektorów weterynaryjnych oraz producentów żywności.

Pytanie 39

Podstawowym aktem prawnym regulującym działania powiatowego lekarza weterynarii w przypadku podejrzenia wścieklizny u zwierzęcia jest ustawa

A. o ochronie zwierząt

B. o identyfikacji i rejestracji zwierząt

C. o Inspekcji Weterynaryjnej

D. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt

Poprawna odpowiedź to ustawa o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, ponieważ to właśnie ten akt prawny reguluje działania powiatowego lekarza weterynarii w przypadku podejrzenia wścieklizny. Wścieklizna jest poważną chorobą zakaźną, która zagraża zarówno zwierzętom, jak i ludziom. Ustawa ta określa procedury postępowania, a także obowiązki weterynarzy w zakresie diagnozowania i zwalczania chorób zakaźnych. Na przykład, w sytuacji podejrzenia wścieklizny lekarz weterynarii ma obowiązek niezwłocznie zgłosić przypadek do właściwego inspektora weterynaryjnego oraz przeprowadzić niezbędne badania. Standardy te są zgodne z najlepszymi praktykami w ochronie zdrowia publicznego oraz dobrostanu zwierząt, co ma na celu minimalizację ryzyka rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych i ochronę zdrowia zarówno zwierząt, jak i ludzi. Ponadto, ustawa ta przewiduje również działania prewencyjne, takie jak szczepienia zwierząt domowych, co jest kluczowe w walce z wścieklizną.

Pytanie 40

Który z poniższych środków najlepiej nadaje się do dezynfekcji narzędzi chirurgicznych stosowanych w gabinecie weterynaryjnym?

A. Roztwór podchlorynu sodu

B. Olej mineralny

C. Roztwór sacharozy

D. Woda destylowana

<strong>Roztwór podchlorynu sodu</strong> to jeden z najskuteczniejszych środków dezynfekujących, szeroko stosowany w medycynie, stomatologii, a także w gabinetach weterynaryjnych. Jego główną zaletą jest bardzo silne działanie bakteriobójcze, wirusobójcze i grzybobójcze. Dzięki temu pozwala skutecznie zredukować ryzyko przenoszenia zakaźnych drobnoustrojów podczas zabiegów chirurgicznych. Właściwie przygotowany roztwór podchlorynu sodu działa szybko i jest relatywnie tani, co ma znaczenie przy codziennych procedurach w lecznicy. Moim zdaniem, stosowanie tego środka jest zgodne z wytycznymi i standardami higieny przyjętymi zarówno w branży medycznej, jak i weterynaryjnej. Oczywiście, ważne jest stosowanie odpowiedniego stężenia (najczęściej 0,5-1%) oraz dokładne płukanie narzędzi po dezynfekcji, by uniknąć działania korozyjnego. W praktyce, podchloryn sodu radzi sobie nawet z opornymi formami bakterii, jak przetrwalniki. W gabinetach, gdzie liczy się bezpieczeństwo pacjenta i personelu, trudno wyobrazić sobie skuteczniejszy preparat do szybkiej dezynfekcji narzędzi, o ile nie korzystamy z autoklawu. Warto wiedzieć, że podchloryn sodu jest polecany również przez WHO jako środek dezynfekujący do powierzchni i sprzętu. Z mojego doświadczenia – nawet jeśli czasem śmierdzi chlorem, to jednak daje poczucie bezpieczeństwa.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej