Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 12:57
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 13:21

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podczas układania dawki pokarmowej dla bydła w pierwszej kolejności należy bilansować

A. związki mineralne.

B. pasze treściwe.

C. pasze objętościowe suche.

D. pasze objętościowe soczyste.

Wiele osób przy układaniu dawki pokarmowej dla bydła na początku bierze pod uwagę pasze treściwe albo od razu skupia się na związkach mineralnych. To dość częsty błąd, zwłaszcza u osób, które nie mają jeszcze dużego doświadczenia w praktycznym bilansowaniu żywienia. Pasze treściwe, takie jak śruty czy zboża, są bardzo ważne dla dużej produkcji mleka, ale ich ilość i rodzaj powinny być dobierane dopiero po ustaleniu, ile bydło zje pasz objętościowych – tych soczystych i suchych. Jeśli zaczniemy od treściwych, łatwo można przedawkować energię na początku, a wtedy bilans całej dawki się rozjeżdża. Związki mineralne, z kolei, są kluczowym elementem, ale korektę mineralną robi się dopiero na końcu, gdy już wiadomo, ile podstawowych składników jest w paszach objętościowych i treściwych – dzięki temu nie ma ryzyka niedoborów ani kosztownych nadmiarów. Pasze objętościowe suche, jak siano, są ważne jako źródło struktury dla żwacza, ale mają niższą zawartość energii niż kiszonki czy zielonki i nie są bazą, tylko uzupełnieniem dawki. Planując od nich, łatwo zapomnieć o ogromnej roli soczystych pasz, które dostarczają bydłu większości składników pokarmowych. Moim zdaniem, takie myślenie bierze się z przekładania uproszczonych schematów z podręczników lub ze złych nawyków utrwalonych jeszcze z czasów, gdy pasze soczyste były trudno dostępne. W nowoczesnej produkcji żywca i mleka, zwłaszcza przy obecnych standardach i zaleceniach, zaczynamy od tego, co najważniejsze i najobfitsze w dawce, czyli właśnie od pasz objętościowych soczystych. Wszystko inne dopasowuje się dopiero potem, żeby uniknąć błędów w bilansie i niepotrzebnych kosztów.

Pytanie 2

Jak nazywa się dziedzina medycyny, która bada budowę, funkcje fizjologiczne, diagnostykę oraz leczenie żeńskiego układu płciowego?

A. inseminacja

B. położnictwo

C. ginekologia

D. andrologia

Ginekologia jest dziedziną medycyny, która koncentruje się na strukturze, funkcji oraz zdrowiu żeńskiego układu płciowego. Obejmuje szereg praktycznych działań, jak diagnostyka, leczenie schorzeń i przeprowadzanie zabiegów. Na przykład, ginekolog może diagnozować i leczyć choroby takie jak endometrioza, zespół policystycznych jajników czy nowotwory układu rozrodczego. Ginekologia ma również kluczowe znaczenie w opiece nad kobietami w różnych etapach życia, od młodzieńczej fazy menstruacyjnej, przez ciążę, aż po menopauzę. W ramach tej specjalizacji ginekologowie stosują nowoczesne techniki diagnostyczne, takie jak ultrasonografia, badania cytologiczne oraz testy laboratoryjne, co pozwala na wczesne wykrywanie i skuteczne leczenie schorzeń. Ponadto, ginekologia współpracuje z innymi dziedzinami medycyny, co sprawia, że jest niezbędna w zintegrowanym podejściu do zdrowia kobiet. Standardy dobrych praktyk w ginekologii opierają się na rekomendacjach towarzystw medycznych, promujących regularne badania kontrolne oraz edukację pacjentek w zakresie profilaktyki i zdrowego stylu życia.

Pytanie 3

Określ właściwą powierzchnię okien dla pomieszczenia inwentarskiego o powierzchni 120 m², przy założeniu, że wymagany stosunek powierzchni okien do podłogi wynosi 1:15?

A. 8 m2

B. 15 m2

C. 12 m2

D. 10 m2

Wynik 8 m² dla okien w pomieszczeniu inwentarskim o powierzchni 120 m² jest zgodny z wymaganym stosunkiem okien do podłogi wynoszącym 1:15. Aby obliczyć wymaganą powierzchnię okien, należy podzielić całkowitą powierzchnię pomieszczenia przez wskaźnik. W tym przypadku, 120 m² / 15 = 8 m². Odpowiednia wentylacja oraz naturalne doświetlenie odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu zdrowego środowiska dla zwierząt hodowlanych. Powierzchnia okien w pomieszczeniach inwentarskich powinna być dostosowana do rodzaju zwierząt, sezonu, a także warunków klimatycznych. Na przykład, w obiektach zajmujących się hodowlą drobiu, większa ilość światła dziennego może przyczynić się do lepszego wzrostu ptaków. Standardy budowlane oraz normy dotyczące hodowli zwierząt zalecają odpowiednie proporcje okien w celu zapewnienia optymalnych warunków. W praktyce, odpowiednie zaprojektowanie okien oraz ich umiejscowienie może również wpłynąć na efektywność energetyczną budynku.

Pytanie 4

Ruja występuje najczęściej dwa razy w ciągu roku (na wiosnę i na jesień)?

A. u lochy

B. u suki

C. u królicy

D. u maciorki

U maciorki, lochy i królicy cykl reprodukcyjny oraz czas rui różnią się znacząco od tego, co obserwujemy u suk. Maciorki, czyli samice szczurów, nie mają wyraźnie zdefiniowanego cyklu rui, a ich reprodukcja jest regulowana przez bodźce środowiskowe. W przypadku loch, samice świń mają cykle rui z częstością około 21 dni, co nie odpowiada wzorcom obserwowanym u suk. Lochy mogą mieć kilka rui w ciągu roku, ale ich cykl jest bardziej regularny i nie ogranicza się do dwóch określonych pór roku, jak u suk. Z kolei króliczki mają cykl rui, który jest praktycznie ciągły przez cały rok, co oznacza, że samice mogą być gotowe do krycia przez większość czasu. Te różnice w cyklach rui mogą prowadzić do mylnych przekonań, jeśli nie są jasno zrozumiane. Zrozumienie specyfiki cykli reprodukcyjnych różnych gatunków jest niezbędne dla odpowiedniej hodowli i opieki weterynaryjnej. Zastosowanie tej wiedzy w praktyce pozwala na lepsze zarządzanie rozmnażaniem zwierząt i zwiększenie dobrostanu. Błędy w interpretacji cykli rui mogą prowadzić do nieodpowiedniego planowania krycia oraz potencjalnych problemów zdrowotnych, co podkreśla znaczenie dokładnej wiedzy w tym obszarze.

Pytanie 5

Podstawową paszą w dawce pokarmowej dla koni jest

A. siano z koniczyny.

B. siano łąkowe.

C. ziarno owsa.

D. marchew pastewna.

Wiele osób sądzi, że podstawą diety konia powinno być ziarno owsa, bo koń to w końcu zwierzę użytkowe, które potrzebuje energii do pracy. To jednak częsty błąd. Owszem, owies jest cennym składnikiem paszy treściwej, szczególnie dla koni pracujących intensywnie, ale nie może być bazą diety – podawany w nadmiarze prowadzi do kwasicy, ochwatu czy nawet wrzodów żołądka. Ziarno jest dodatkiem energetycznym, nie rdzeniem żywienia. Podobnie z sianem z koniczyny – teoretycznie brzmi dobrze, bo ma sporo białka, jednak praktyka pokazuje, że nadmiar białka z koniczyny obciąża nerki i sprzyja problemom z układem moczowym, a także może prowadzić do rozluźnienia kału. Koniczyna, zwłaszcza ta późno koszona lub zanieczyszczona grzybami, bywa także przyczyną alergii i zaburzeń trawiennych. Jeśli chodzi o marchew pastewną, to świetny smakołyk i źródło witamin, ale traktuje się ją raczej jako dodatek, nagrodę czy urozmaicenie, a nie coś, co powinno stanowić trzon żywienia. W rzeczywistości koń potrzebuje dużo włókna, żeby jego układ pokarmowy prawidłowo pracował – to wynika z budowy przewodu pokarmowego, który przystosowany jest do trawienia dużych ilości włóknistych roślin. Również zalecenia branżowe, zarówno krajowe, jak i światowe (np. NRC 2007), jasno mówią o konieczności zapewnienia stałego dostępu do siana jako podstawowej paszy objętościowej. Z mojego doświadczenia wynika, że kiedy bazą żywienia jest coś innego niż siano łąkowe, prędzej czy później pojawiają się kłopoty zdrowotne – i to zarówno u źrebiąt, jak i dorosłych koni. Warto też wiedzieć, że siano łąkowe, ze względu na swoją strukturę i skład, ogranicza nudę w stajni, zespół stereotypii i inne zaburzenia behawioralne, które pojawiają się, gdy koń nie ma co żuć przez dużą część dnia. To dlatego prawidłowa odpowiedź zawsze będzie wskazywała na siano łąkowe jako bazę, a wszystko inne traktujemy wyłącznie pomocniczo.

Pytanie 6

Hormonem niezbędnym do utrzymania ciąży jest

A. prolaktyna.

B. progesteron.

C. testosteron.

D. oksytocyna.

Progesteron to absolutna podstawa, jeśli chodzi o utrzymanie ciąży — jego rola jest wręcz nie do przecenienia. Ten hormon, wydzielany głównie przez ciałko żółte, a potem przez łożysko, przygotowuje błonę śluzową macicy do zagnieżdżenia zarodka i hamuje jej skurcze przez praktycznie cały okres ciąży. Moim zdaniem właśnie przez to nazywany jest „hormonem ciąży”. W praktyce, bez odpowiedniego poziomu progesteronu, rozwijający się zarodek nie miałby szans na przetrwanie, bo macica nie byłaby wystarczająco „przyjazna”. Lekarze, gdy widzą zbyt niski poziom tego hormonu u ciężarnych, często przepisują suplementację, bo to naprawdę bardzo ważne! Programy nauczania w szkołach medycznych i wytyczne takich instytucji jak Polskie Towarzystwo Ginekologiczne zawsze podkreślają, jak istotne jest monitorowanie progesteronu w przypadku problemów z utrzymaniem ciąży. W praktyce laboratoryjnej oznaczanie stężenia progesteronu jest jednym z podstawowych badań diagnostycznych w ciąży. Często spotyka się przypadki, gdzie właśnie terapia progesteronem pozwala na donoszenie ciąży, dlatego warto zapamiętać, jak kluczowa jest jego funkcja.

Pytanie 7

W celu poprawnego sporządzania preliminarza pasz stosowane są rezerwy. Dla pasz: treściwych – 5%, objętościowych suchych – 15%, objętościowych soczystych – 25%. Rezerwę 25% należy zastosować dla

A. makuchu rzepakowego.

B. kiszonki z kukurydzy.

C. siana łąkowego.

D. otrąb pszennych.

Rezerwa na poziomie 25% odnosi się do pasz objętościowych soczystych, czyli takich, które zawierają dużo wody – przykładem jest właśnie kiszonka z kukurydzy. W praktyce przy sporządzaniu preliminarza paszowego na gospodarstwie zawsze trzeba uwzględnić, że podczas przechowywania, transportu i skarmiania tych pasz mogą pojawić się spore straty – czasem nawet więcej niż się wydaje na pierwszy rzut oka. Kiszonka z kukurydzy, mimo że jest świetnym źródłem energii dla bydła, potrafi się psuć, ubywać przez zagrzewanie, czy chociażby przez to, że trochę zostaje na maszynach lub nie wszystko da się wykorzystać do końca. Dlatego właśnie przyjęto, że rezerwa na poziomie 25% jest tu najbardziej racjonalna – pozwala zabezpieczyć się przed niedoborami w sezonie. Stosuje się to powszechnie, bo lepiej mieć trochę zapasu, niż później kombinować z dokupowaniem pasz, które zwykle są już wtedy droższe. Takie podejście widać w zaleceniach Instytutu Zootechniki czy podręcznikach do produkcji zwierzęcej. Warto też pamiętać, że inne pasze – jak suche siano czy pasze treściwe – mają mniejsze straty, więc te rezerwy są niższe. Moim zdaniem dobrze jest pamiętać o tej zasadzie przy każdym planowaniu żywienia – rezerwa to nie jest przesada, tylko zabezpieczenie przed realnymi stratami, które zawsze mogą się pojawić.

Pytanie 8

Rolnik planuje skoncentrować swoje gospodarstwo na produkcji mleka. W związku z tym powinien nabyć krowy rasy

A. piemontese

B. holsztyńsko-fryzyjskiej

C. limousine

D. belgijskiej biało-błękitnej

Krowy rasy holsztyńsko-fryzyjskiej są jednym z najbardziej popularnych wyborów dla rolników ukierunkowanych na produkcję mleka. Ich cechy, takie jak wysoka wydajność w produkcji mleka oraz zdolność do adaptacji w różnych warunkach środowiskowych, sprawiają, że są idealnym rozwiązaniem dla gospodarstw nastawionych na intensywną produkcję mleka. Holsztynki charakteryzują się również korzystnym stosunkiem masy ciała do wydajności mlecznej, co wpływa na efektywność produkcji. W praktyce, bydło tej rasy może osiągać wydajność na poziomie 30-40 litrów mleka dziennie. Warto także zauważyć, że krowy holsztyńsko-fryzyjskie mają dobre predyspozycje zdrowotne, co przekłada się na niższe koszty leczenia i lepszą rentowność gospodarstwa. Dlatego, decydując się na tę rasę, rolnik może liczyć na stabilne i opłacalne wyniki produkcyjne, zgodne z najlepszymi praktykami w branży mleczarskiej.

Pytanie 9

Jakie obciążenie pastwiska w DJP występuje, gdy na 1 ha pasie się równocześnie 20 krów o średniej masie ciała 5 dt?

A. 15

B. 25

C. 10

D. 20

Obciążenie pastwiska w Dziennych Jednostkach Paszowych (DJP) można obliczyć na podstawie liczby krów i ich średniej masy ciała. W tym przypadku mamy 20 krów, z których każda ma średnią masę 5 dt. Aby obliczyć obciążenie w DJP, stosujemy wzór: liczba zwierząt * (masa ciała w dt / 1,0). Każda krowa waży 5 dt, co oznacza, że w przeliczeniu na DJP (gdzie 1 DJP odpowiada 1 dt masy ciała), obciążenie wynosi 20 krów * 5 dt = 100 dt. Ponieważ mamy 1 ha pastwiska, obciążenie wynosi 100 dt/1 ha = 20 DJP. Znajomość tego zagadnienia jest kluczowa dla efektywnego zarządzania pastwiskami, aby uniknąć ich nadmiernej eksploatacji i zachować równowagę ekologiczną. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy obejmuje planowanie intensywności wypasu, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi zrównoważonego rozwoju w hodowli zwierząt.

Pytanie 10

Elementy mieszanek treściwych, które mają za zadanie łączenie toksycznych metabolitów oraz mykotoksyn produkowanych przez niepożądane mikroorganizmy, to

A. detoksykanty

B. prebiotyki

C. przeciwutleniacze

D. enzymy

Detoksykanty to składniki mieszanek treściwych, które odgrywają kluczową rolę w procesie wiązania toksycznych metabolitów oraz mykotoksyn produkowanych przez szkodliwe mikroorganizmy. Substancje te działają poprzez adsorpcję toksyn w przewodzie pokarmowym, co znacząco ogranicza ich wchłanianie do organizmu. Przykłady detoksykantów obejmują związki takie jak węgiel aktywowany, bentonit czy różne naturalne substancje roślinne. W praktyce wykorzystuje się je w suplementach diety, które mają na celu wsparcie detoksykacji organizmu oraz ochronę przed skutkami narażenia na szkodliwe substancje. Stosowanie detoksykantów jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie zdrowia publicznego oraz ochrony żywności, jako że efektywnie wspomagają one eliminację szkodliwych związków i poprawiają ogólny stan zdrowia. Warto zaznaczyć, że detoksykanty powinny być stosowane w sposób przemyślany, z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb organizmu oraz w konsultacji z specjalistą.

Pytanie 11

Czas karencji po użyciu antybiotyku w gospodarstwie ekologicznym ulega wydłużeniu

A. trzykrotnie

B. pięciokrotnie

C. czterokrotnie

D. dwukrotnie

Odpowiedź "dwukrotnie" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z regulacjami dotyczącymi produkcji ekologicznej, okres karencji po zastosowaniu antybiotyków w gospodarstwie ekologicznym wynosi co najmniej dwukrotność standardowego okresu karencji. Przykładowo, jeśli standardowy okres karencji dla danego antybiotyku wynosi 7 dni, w produkcji ekologicznej będzie to 14 dni. Wydłużenie okresu karencji ma na celu zapewnienie, że pozostałości substancji czynnych nie trafią do żywności, co jest kluczowe dla zachowania standardów ekologicznych oraz bezpieczeństwa zdrowotnego konsumentów. Zastosowanie antybiotyków w gospodarstwie ekologicznym powinno być również bardzo ograniczone, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska. Dlatego rolnicy ekologiczni są zobowiązani do stosowania alternatywnych metod leczenia i zarządzania zdrowiem zwierząt, minimalizując tym samym potrzebę stosowania antybiotyków.

Pytanie 12

Ziemniaki są podawane świniom

A. gotowane i całe

B. surowe i pokruszone

C. gotowane i pokruszone

D. surowe i w całości

Podawanie świniom parowanych i rozdrobnionych ziemniaków to według mnie naprawdę dobra praktyka w hodowli. Taki sposób obróbki sprawia, że składniki odżywcze są lepiej przyswajalne. Ziemniaki są pełne skrobi, witamin i minerałów, które są super ważne dla zdrowia świń. Parowanie ich pozwala zachować więcej wartości odżywczych niż gotowanie, a do tego zmniejsza ryzyko bakterii, które mogą być w surowych warzywach. Rozdrobnione ziemniaki mają też większą powierzchnię, która jest dostępna dla enzymów trawiennych, co znacznie ułatwia ich przyswajanie. W praktyce można je używać jako dodatek do paszy, co pozytywnie wpływa na wzrost i kondycję zwierząt. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi żywienia trzody, które kładą nacisk na wysoką jakość paszy i zdrowie zwierząt.

Pytanie 13

Pies do towarzystwa, który dobrze pełni rolę obrońcy. Wysokość w kłębie psa wynosi 55-61 cm, a suki 50-58 cm. Oczy: średniej wielkości, okrągłe, preferowane jak najciemniejsze, szczególnie u psów biało-czarnych, natomiast u psów biało-brązowych akceptowalne są jaśniejsze. Włos: krótki, prosty, sztywny. Szczenięta rodzą się białe. Cętki zaczynają się pojawiać u około dwutygodniowych szczeniąt, a dorosłe psy na białym tle mają czarne lub brązowe plamki. Ogon sięga do stawu skokowego i nie powinien być zakręcony ani opadnięty.
Opis ten odnosi się do psa rasy

A. bernardyn

B. doberman

C. beagle

D. dalmatyńczyk

Prawidłowa odpowiedź to dalmatyńczyk, który jest rasą psa znaną ze swojego charakterystycznego umaszczenia. Cechą rozpoznawczą dalmatyńczyków są czarne lub brązowe cętki na białym tle, co idealnie wpisuje się w opis zawarty w pytaniu. Wysokość w kłębie dla samców wynosi 55-61 cm, a dla suk 50-58 cm, co również jest zgodne z danymi przedstawionymi w opisie. Szczenięta dalmatyńczyków rodzą się całkowicie białe, a cętki zaczynają się pojawiać dopiero po około dwóch tygodniach życia. Krótki, twardy włos jest kolejną kluczową cechą tej rasy. Dalmatyńczyki są znane nie tylko jako psy do towarzystwa, ale również jako psy obronne, co czyni je wszechstronnymi towarzyszami. Dobrze sprawdzają się w różnych rolach, od towarzyszy rodziny po psy służbowe. Warto również zaznaczyć, że dalmatyńczyki wymagają regularnej aktywności fizycznej i umysłowej, co powinno być brane pod uwagę przez przyszłych właścicieli.

Pytanie 14

Jak długo użytkowane są krowy w stawie podstawowym, jeśli wynosi to 5 lat? Ile krów trzeba corocznie wyeliminować z stada liczącego 80 osobników?

A. 40

B. 80

C. 8

D. 16

Poprawna odpowiedź to 16 krów, co wynika z faktu, że okres użytkowania krów w stadzie podstawowym wynosi 5 lat. Aby obliczyć liczbę krów, które należy corocznie wybrakować w stadzie liczącym 80 krów, należy podzielić całkowitą liczbę krów przez okres użytkowania. W tym przypadku: 80 krów / 5 lat = 16 krów rocznie. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w zarządzaniu stadem, gdyż pozwala na planowanie rotacji zwierząt, co wpływa na zdrowie stada oraz jego wydajność. W branży hodowlanej, regularne wybrakowywanie krów, które osiągnęły wiek użytkowy, zgodnie z normami i zaleceniami, minimalizuje ryzyko chorób i poprawia ogólne parametry produkcyjne. Dzięki temu, można także skupić się na utrzymaniu młodszych, bardziej wydajnych zwierząt w stadzie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli bydła, takimi jak programy zarządzania zdrowiem zwierząt oraz optymalizacja genetyki stada.

Pytanie 15

Najniższy poziom uwolnienia amoniaku do atmosfery osiąga się przy hodowli zwierząt w systemie

A. ściołowym

B. rusztowym

C. bezściołowym, na podłogach szczelinowych

D. bezściołowym, na podłogach pełnych

Utrzymanie zwierząt w systemach bezściołowych, zarówno na podłogach pełnych, jak i szczelinowych, wiąże się z wyższymi emisjami amoniaku z kilku powodów. W przypadku systemu bezściołowego na podłogach pełnych, brak absorpcyjnego materiału, takiego jak ściółka, powoduje, że mocz i odpady zwierzęce pozostają na powierzchni, co sprzyja ich szybkiemu parowaniu i uwalnianiu amoniaku do atmosfery. W tym wypadku, efektywność zbierania odchodów jest ograniczona, co dodatkowo potęguje problem emisji. Natomiast w systemie rusztowym, choć odpady są zbierane bezpośrednio pod rusztami, ich rozkład na otwartej przestrzeni również sprzyja emisji amoniaku, szczególnie w warunkach wysokiej temperatury i wilgotności. W obu przypadkach, brak ściółki sprawia, że nie ma naturalnego procesu rozkładu, który mógłby zredukować emisję gazów. Typowym błędem myślowym jest założenie, że systemy te mogą być równie efektywne jak systemy ściołowe w kontekście ochrony środowiska. W rzeczywistości, praktyki te mogą prowadzić do poważniejszych problemów związanych z zanieczyszczeniem powietrza oraz zdrowiem zwierząt, co jest niezgodne z nowoczesnymi standardami zrównoważonej hodowli zwierząt.

Pytanie 16

Jakim narządem nieparzystym charakteryzują się przeważnie ptaki?

A. jajnik

B. nasieniowód

C. jądro

D. nerka

Odpowiedź "jajnik" jest poprawna, ponieważ u większości ptaków samice mają tylko jeden jajniki, co czyni go narządem nieparzystym. Jajniki są odpowiedzialne za produkcję komórek jajowych oraz hormonów płciowych, co jest kluczowe dla reprodukcji. W odróżnieniu od wielu innych kręgowców, ptaki wykazują adaptacje, które pozwalają im na redukcję masy ciała, co jest istotne dla ich zdolności do lotu. Na przykład, samice ptaków mogą produkować jednocześnie wiele jaj, co zwiększa ich szanse na reprodukcję. Jajniki ptaków mogą różnić się pod względem wielkości i funkcji w zależności od gatunku, a ich rozwój jest ściśle regulowany przez cykle hormonalne. Zrozumienie budowy i funkcji jajników u ptaków jest nie tylko kluczowe dla biologii ewolucyjnej, ale ma także praktyczne zastosowanie w hodowli ptaków i ochronie gatunków, gdzie rozmnażanie odgrywa kluczową rolę.

Pytanie 17

W żywieniu klaczy w okresie laktacji stosowana jest mieszanka mineralna w ilości 200 g/szt./dzień. Na ile dni wystarczy 15 kg opakowanie mieszanki mineralnej dla 5 klaczy przy tej samej dawce dziennej?

A. Na 30 dni.

B. Na 20 dni.

C. Na 25 dni.

D. Na 15 dni.

Właściwie obliczyłeś zapotrzebowanie na mieszankę mineralną przy żywieniu klaczy w okresie laktacji. Rozwiązanie tego zadania polegało na przeliczeniu łącznej ilości mieszanki potrzebnej dla wszystkich klaczy na jeden dzień (5 klaczy × 200 g = 1000 g, czyli 1 kg dziennie), a następnie podzieleniu całkowitej masy opakowania (15 kg) przez dzienną dawkę (1 kg). Wynik – 15 dni – dokładnie odpowiada praktyce w gospodarstwach, gdzie precyzyjne planowanie zużycia dodatków mineralnych jest kluczowe zarówno ze względów ekonomicznych, jak i zdrowotnych. Moim zdaniem, takie przeliczenia to absolutna podstawa codziennej pracy w stadninie – niedopilnowanie ilości dodatków może prowadzić do niedoborów lub strat finansowych. Branżowe wytyczne, np. zalecenia Instytutu Zootechniki, podkreślają, że regularność i dokładność dawkowania składników mineralnych wpływa na laktację, zdrowotność źrebiąt oraz kondycję klaczy. W praktyce dobrze jest mieć zawsze w zapasie kilka dni rezerwy, bo niespodziewane sytuacje się zdarzają. Często słyszę, że młodzi hodowcy mają problem z przeliczaniem takich dawek na większe grupy zwierząt – a to naprawdę proste, wystarczy zachować systematykę. To też pomaga w zamawianiu pasz i planowaniu budżetu. Sumując, poprawna kalkulacja ilości mieszanki to nie tylko zadanie rachunkowe, ale element dbałości o dobrostan zwierząt.

Pytanie 18

Do wysokobiałkowych pasz zaliczają się

A. zboża oraz wysłodki buraczane

B. śruty poekstrakcyjne oraz nasiona roślin strączkowych

C. kiszonki i marchew

D. mączki zwierzęce i okopowe

Śruty poekstrakcyjne i nasiona roślin strączkowych są uznawane za pasze wysokobiałkowe, ponieważ dostarczają one znaczną ilość białka potrzebnego w diecie zwierząt. Śruty poekstrakcyjne, takie jak śruta sojowa czy rzepakowa, są produktem ubocznym procesu ekstrakcji oleju z nasion oleistych i charakteryzują się wysoką zawartością białka, często przekraczającą 40%. Nasiona roślin strączkowych, takie jak groch czy fasola, również są bogate w białko, co czyni je idealnym składnikiem w żywieniu zwierząt, szczególnie w dietach bydła, świń oraz drobiu. W praktyce, wykorzystanie pasz wysokobiałkowych jest kluczowe w przemysłowej produkcji mięsa, mleka i jaj, gdzie odpowiednia podaż białka wpływa na wzrost, wydajność oraz zdrowie zwierząt. Zgodnie z zaleceniami żywieniowymi, stosowanie tych pasz powinno być zrównoważone z innymi składnikami diety, aby zapewnić optymalne warunki do produkcji zwierzęcej oraz zdrowy rozwój organizmów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt.

Pytanie 19

Na zdjęciu przedstawiono przedmiot służący do

A. korekcji racic i kopyt.

B. wykrywania rui.

C. trokarowania.

D. dekornizacji.

Wybór odpowiedzi związanej z trokarowaniem, wykrywaniem rui czy korekcją racic i kopyt wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące zastosowania konkretnych narzędzi i technik w hodowli zwierząt. Trokarowanie to procedura, której celem jest umożliwienie odpływu gazów z żołądka, co jest istotne w przypadku wystąpienia wzdęcia, szczególnie u bydła. Chociaż jest to ważny zabieg, nie ma on związku z procesem dekornizacji, który dotyczy usuwania rogów. Wykrywanie rui to z kolei proces identyfikacji okresu płodności u samic, co jest kluczowe dla planowania rozrodu, ale również nie ma związku z dekornizacją. Natomiast korekcja racic i kopyt jest oddzielnym zagadnieniem, które odnosi się do utrzymania zdrowia nóg zwierząt oraz ich komfortu, ale nie dotyczy usuwania rogów. Te pomyłki mogą wynikać z mylnego kojarzenia różnych procedur weterynaryjnych i hodowlanych. Warto zrozumieć, że każda z wymienionych metod ma swoje specyficzne zastosowania i jest stosowana w różnych kontekstach w hodowli zwierząt. Aby poprawnie ocenić sytuację, hodowcy powinni zapoznać się z różnymi technikami i ich przeznaczeniem, co pozwoli uniknąć błędnych wniosków i skutecznie zarządzać zdrowiem oraz dobrostanem swoich zwierząt.

Pytanie 20

W gospodarstwie, w którym znajduje się 6 000 kur niosek, z których każda waży średnio 2 kg, jaką wartość ma DJP?

A. 18

B. 36

C. 12

D. 24

W gospodarstwie utrzymującym 6000 kur niosek, każda ważąca średnio 2 kg, stosuje się przelicznik dla jednostek przeliczeniowych zwierząt (DJP). W przypadku kur niosek, jedna sztuka to 0,4 DJP, co wynika z ustalonych norm dotyczących masy zwierząt w produkcji rolnej. Aby obliczyć łączną liczbę DJP, należy pomnożyć liczbę kur przez przelicznik. Zatem: 6000 kur x 0,4 DJP/kurę = 2400 DJP. Następnie, aby uzyskać wynik w DJP, dzielimy to przez 100, co daje 24. Takie przeliczenia są kluczowe w zarządzaniu produkcją zwierzęcą, ponieważ pozwalają na lepsze zrozumienie bilansu paszy, wydajności oraz wpływu na środowisko. Warto również zauważyć, że znajomość DJP jest istotna przy planowaniu procesu żywienia, a także w kontekście ubiegających się o dotacje lub wsparcie finansowe w branży rolniczej. W praktyce, prawidłowe obliczenie DJP wpływa na efektywność produkcji oraz zgodność z normami środowiskowymi.

Pytanie 21

Chalazy stanowią element struktury

A. jelita

B. jaja

C. włosa

D. pazura

Chalazy, czyli te komórki chalazalne, to naprawdę ważny element w budowie jaj ptaków. Ich główna rola to utrzymywanie żółtka w jajku w odpowiedniej pozycji, co jest kluczowe dla rozwoju zarodka. Chalazy zbudowane są z białka, a ich struktura sprawia, że żółtko nie wędruje w jajku. To jest istotne, zwłaszcza w kontekście ewolucji i rozmnażania ptaków, bo stabilizacja żółtka ma duży wpływ na to, jak efektywnie przebiega zapłodnienie i rozwój zarodków. Moim zdaniem, zrozumienie roli chalaz w produkcji jaj jest istotne nie tylko dla nauki, ale też dla przemysłu drobiarskiego, gdzie jakość jaj ma ogromne znaczenie. Badania nad chalazami są ciekawe, bo skupiają się nie tylko na ich mechanicznych właściwościach, ale i na tym, jak mogą być wykorzystywane w biotechnologii i inżynierii biologicznej, co otwiera nowe perspektywy w badaniach białek i ich funkcji.

Pytanie 22

Głównym minerałem stosowanym w żywieniu bydła, mającym na celu uzupełnienie braków wapnia, jest

A. sól pastewna

B. kreda pastewna

C. melasa

D. mocznik pastewny

Kreda pastewna jest kluczowym dodatkiem mineralnym, który dostarcza wapnia, niezbędnego do prawidłowego rozwoju bydła, zwłaszcza u młodych zwierząt oraz podczas laktacji. Wapń odgrywa istotną rolę w wielu procesach biologicznych, w tym w mineralizacji kości, funkcjonowaniu mięśni oraz w procesach krzepnięcia krwi. Niedobór wapnia może prowadzić do poważnych schorzeń, takich jak krzywica u cieląt czy choroby metaboliczne u bydła mlecznego. Kreda pastewna jest powszechnie stosowana w praktyce hodowlanej, gdyż jej stosunek kosztów do korzyści jest korzystny. Zaleca się, aby kreda pastewna była podawana w odpowiednich proporcjach, co powinno być zgodne z zaleceniami żywieniowymi, które można znaleźć w krajowych normach dotyczących żywienia zwierząt. Na przykład, w przypadku bydła mlecznego, ilość wapnia powinna wynosić około 0,7-1,0% suchej masy paszy, co można osiągnąć dzięki dodaniu kredy pastewnej.

Pytanie 23

W diecie klaczy karmiących wykorzystuje się dodatek stymulujący laktację w formie pójła z

A. otrąb pszennych

B. siana z traw

C. śruty poekstrakcyjnej sojowej

D. kiszonek z kukurydzy

Kiszonki z kukurydzy, siano z traw oraz śruta poekstrakcyjna sojowa, mimo że mogą być wartościowe w diecie koni, nie są optymalnym wyborem jako dodatek mlekopędny dla klaczy karmiących. Kiszonki z kukurydzy charakteryzują się wysoką zawartością skrobi, co może prowadzić do zaburzeń trawiennych i problemów ze zdrowiem, zwłaszcza u klaczy w okresie laktacji, które wymagają stabilnej i zdrowej diety, bogatej w błonnik. Siano z traw, chociaż jest ważnym źródłem błonnika, nie dostarcza wystarczających ilości białka i składników mineralnych, które są niezbędne dla wsparcia laktacji. Z kolei śruta poekstrakcyjna sojowa, mimo wysokiej zawartości białka, może powodować problemy z równowagą hormonalną i alergiami pokarmowymi, co jest niewskazane w diecie klaczy karmiących. Klacze w okresie laktacji potrzebują składników odżywczych, które wspomagają produkcję mleka i regenerację organizmu po porodzie. Niepoprawne podejście do ich żywienia, w tym stosowanie niewłaściwych dodatków, może prowadzić do spadku produkcji mleka oraz wpłynąć negatywnie na zdrowie zarówno klaczy, jak i źrebiąt. Warto więc stosować dodatki, które są potwierdzone badaniami, a otręby pszenne stanowią doskonały przykład takiego składnika, który wspiera laktację i zdrowie klaczy karmiących.

Pytanie 24

System alkierzowy odnosi się do hodowli zwierząt

A. na uwięzi.

B. na ściółce.

C. przez cały rok w obiekcie.

D. latem na pastwisku, a zimą w obiekcie.

Odpowiedzi, które sugerują inne metody utrzymania zwierząt, nie do końca rozumieją, jak działa system alkierzowy. Utrzymywanie zwierząt na ściółce, mimo że czasami może być dobre, to nie pasuje do założeń tego systemu. Chodzi o to, żeby zwierzęta miały przez cały rok odpowiednią opiekę i stabilne środowisko, a to trudno osiągnąć, jak korzysta się z naturalnej ściółki. Dodatkowo, to może prowadzić do problemów z patogenami i większego ryzyka chorób. Utrzymywanie zwierząt latem na pastwisku, a zimą w budynku, też mija się z celem alkierzowym, bo zakłada sezonowe zmiany w ich miejscu pobytu. To może być stresujące dla zwierząt i wpłynąć na ich zdrowie oraz dietę. A trzymanie ich na uwięzi to już w ogóle nie wpisuje się w nowoczesne standardy hodowlane, które mówią, że zwierzęta powinny mieć odpowiednią przestrzeń do ruchu i interakcji. Taki sposób działania po prostu odbiera im swobodę i naturalne zachowawcze potrzeby.

Pytanie 25

Podmiot zajmujący się zabiegami sztucznego unasienniania, który przeprowadził inseminację lochy, jest zobowiązany do przechowywania kopii zaświadczenia przez czas

A. pięciu lat

B. trzech lat

C. jednego roku

D. dwóch lat

Wybór krótszych okresów przechowywania dokumentacji, takich jak trzy, dwa czy jeden rok, opiera się na błędnym zrozumieniu znaczenia długotrwałej archiwizacji danych w kontekście inseminacji zwierząt. Krótszy okres przechowywania dokumentów może prowadzić do utraty cennych informacji dotyczących historii hodowlanej, co jest kluczowe dla oceny zdrowia i wydajności loch w dłuższym okresie. Z perspektywy prawnej, ustawodawstwo dotyczące dobrostanu zwierząt oraz standardy produkcji zwierzęcej wymagają, aby hodowcy mieli dostęp do pełnej dokumentacji przez czas wystarczający do przeprowadzenia rzetelnych analiz. Ponadto, krótsze okresy archiwizacji mogą ograniczyć możliwość przeprowadzania analizy trendów w hodowli, co jest istotne dla optymalizacji procesów produkcyjnych i poprawy jakości genetycznej stada. Wielu hodowców popełnia błąd, myśląc, że wystarczy przechowywać dokumenty przez czas krótszy niż wymagany, co może skutkować brakiem odpowiednich dowodów w przypadku kontroli lub sporów prawnych. Właściwe podejście do zarządzania dokumentacją w obszarze inseminacji zwierząt powinno opierać się na długoterminowym planowaniu, które uwzględnia wszystkie aspekty związane z hodowlą i jej efektywnością, co z kolei jest kluczowe dla sukcesu gospodarstw rolnych.

Pytanie 26

Na nadmiar soli w paszy szczególnie wrażliwe są zwierzęta takie jak

A. krowy

B. świnie

C. konie

D. kozy

Krowy, konie oraz kozy, mimo że również są zwierzętami hodowlanymi, nie są tak wrażliwe na nadmiar soli jak świnie. Krowy, na przykład, mają zdolność do tolerowania wyższych poziomów sodu w diecie, co wynika z ich specyficznej fizjologii oraz adaptacji do spożywania pasz, które mogą być naturalnie bogate w sól. Koń, jako zwierzę roślinożerne, także charakteryzuje się większą tolerancją na sól, pod warunkiem, że jego dieta jest zróżnicowana i dobrze zbilansowana. Z kolei kozy, z uwagi na ich unikalny układ pokarmowy, również mogą w pewnym stopniu tolerować wyższe stężenia soli w diecie, choć zaleca się umiar przynajmniej w kontekście długoterminowej diety. W praktyce wiele osób może mylnie sądzić, że wszystkie zwierzęta gospodarskie prezentują podobne wymagania żywieniowe. Takie uproszczenia prowadzą do błędów w zarządzaniu dietą, co może skutkować problemami zdrowotnymi zwierząt. W branży zootechnicznej istotne jest, aby każdy gatunek był traktowany indywidualnie, a wymagania dietetyczne były precyzyjnie dostosowane do ich biologii oraz etologii. Ponadto, nieodpowiednie zrozumienie wpływu nadmiaru soli na zdrowie zwierząt może prowadzić do obniżenia ich wydajności produkcyjnej oraz jakości produktów pochodzenia zwierzęcego.

Pytanie 27

Koza została skutecznie pokryta 15 października. Kiedy przewiduje się termin porodu?

A. 15 lipca

B. 15 lutego

C. 15 stycznia

D. 15 marca

Odpowiedź 15 marca jest jak najbardziej okej, bo ciąża kozy trwa około 150 dni, czyli jakieś pięć miesięcy. Jeśli liczymy od 15 października, dodajemy te 150 dni i wychodzi nam właśnie 15 marca jako dzień porodu. W hodowli kóz dobrze jest znać dokładny termin porodu, bo można wtedy lepiej zapewnić opiekę nad zwierzęciem i przygotować wszystko, jak jedzenie, miejsce na poród czy opiekę nad maluchami. Zrozumienie, jak działa cykl reprodukcyjny w hodowli, ma ogromne znaczenie dla każdego hodowcy i pozwala lepiej zarządzać zdrowiem zwierząt oraz całym stadem, zgodnie z tym, co zalecają najlepsi w branży.

Pytanie 28

Koń przedstawiony na ilustracji jest maści

A. srokatej.

B. dereszowatej.

C. bułanej.

D. tarantowatej.

Odpowiedzi, które wskazują na inne maści, takie jak derenowata, srokata czy bułana, mogą wydawać się logiczne na pierwszy rzut oka, jednak mają swoje istotne błędy w ocenie. Maść dereszowata, znana z jednolitych odcieni w odcieniach brązu, nie ma nic wspólnego z widocznymi plamami na białym tle, które definiują maść tarantowatą. Wiele osób myli maść srokata, która charakteryzuje się sporadycznymi białymi plamami na ciemniejszej sierści, z tarantowatą, co często prowadzi do nieporozumień. Z kolei maść bułana, będąca odcieniem jasnego złotego, również nie jest zgodna z opisanym umaszczeniem. Przyczyną tych błędów może być brak znajomości cech charakterystycznych różnych maści, co jest kluczowe w kontekście hodowli koni. Na przykład, hodowcy często używają terminów związanych z umaszczeniem do określenia właściwości genetycznych zwierząt, co podkreśla ich znaczenie w selekcji i ocenie. Zrozumienie różnic pomiędzy maściami jest również istotne dla dobrze rozwiniętej hodowli, gdzie dobór rodziców na podstawie maści i cech jest kluczowy dla uzyskania pożądanych wyników. Dlatego tak ważne jest, aby właściwie identyfikować maści koni na podstawie ich charakterystycznych cech.

Pytanie 29

Pasza, która jest stworzona do bezpośredniego karmienia zwierząt oraz odpowiednio skomponowana, aby całkowicie zaspokoić dzienne potrzeby różnych gatunków zwierząt na składniki odżywcze, minerały oraz witaminy, nazywana jest

A. mieszanka treściwa, pełnoporcjowa

B. koncentrat białkowy

C. mieszanka treściwa, uzupełniająca

D. mieszanka mineralno-witaminowa

Wybór odpowiedzi, która odnosi się do mieszanki treściwej, uzupełniającej, nie oddaje istoty zbilansowanej diety, jaką powinny otrzymywać zwierzęta w hodowli. Mieszanka treściwa, uzupełniająca jest bowiem przeznaczona do stosowania w połączeniu z innymi paszami i nie dostarcza wszystkich niezbędnych składników odżywczych, które są kluczowe dla zachowania zdrowia i wydajności zwierząt. Również koncentrat białkowy, który zawiera głównie białko, nie jest wystarczający, aby dostarczyć pełne spektrum składników odżywczych, jakie są wymagane. Tego rodzaju pasze mogą prowadzić do niedoborów innych ważnych składników, takich jak witaminy i minerały, co w dłuższym czasie może negatywnie wpływać na zdrowie zwierząt oraz ich wydajność. Mieszanka mineralno-witaminowa, choć ważna, również nie jest w stanie zaspokoić pełnych potrzeb żywieniowych, ponieważ nie dostarcza odpowiedniej ilości energii i białka. Błędem jest zatem myślenie, że podstawowym celem paszy może być jedynie uzupełnianie, a nie kompleksowe zaspokajanie potrzeb żywieniowych. Kluczowe jest zrozumienie, że prawidłowa dieta powinna być zrównoważona, a mieszanka treściwa, pełnoporcjowa jest jedynym rozwiązaniem, które zapewnia zwierzętom całościowe pokrycie ich potrzeb. Zachowanie równowagi w diecie jest podstawą efektywnej produkcji zwierzęcej oraz zdrowia hodowli.

Pytanie 30

W oparciu o dane zamieszczone w tabeli oblicz, ile litrów EM Probiotyku potrzeba do jednorazowego opryskania pomieszczenia dla niosek o powierzchni 1 000 m²przy aplikacji raz na tydzień

Pomieszczenia	EM Probiotyk	Woda	Łączna ilość	Ilość aplikacji
1 m²	10 ml	40 ml	50 ml	Co 3 dni
1 m²	25 ml	75 ml	100 ml	1 x na tydzień
100 m²	1 litr	4 litry	5 litrów	Co 3 dni
100 m²	2,5 litra	7,5 litra	10 litrów	1 x na tydzień

A. 75 litrów

B. 25 litrów

C. 10 litrów

D. 40 litrów

Tak, 25 litrów to na pewno dobra odpowiedź. Z tabeli wynika, że na 100 m² potrzebujesz 2,5 litra EM Probiotyku, więc przy 1000 m² to już 2,5 litra razy 10, czyli 25 litrów. To ważne, żeby stosować odpowiednie dawki tego preparatu, bo jak dasz za mało, to nie zadziała tak, jak powinno, a jak za dużo, to może być nieekonomicznie. Trzymanie się tych zaleceń pomaga poprawić mikroflorę w hodowlach i wpływa pozytywnie na zdrowie niosek oraz jakość jaj. Swoją drogą, badania też pokazują, że probiotyki mają rzeczywiście dobry wpływ na zwierzęta, więc warto się w to zagłębić.

Pytanie 31

Dysponując kosiarką, prasą zwijającą oraz owijarką do bel, a przewidując ładną pogodę jedynie na dwa następne dni od momentu koszenia trawy, w jaki sposób powinno się zabezpieczyć trawę?

A. suszu

B. siana

C. sianokiszonki

D. kiszonki

Wybór siana jako formy konserwacji trawy nie jest właściwy w opisanej sytuacji. Siano wymaga dłuższego czasu suszenia na polu, co jest problematyczne przy ograniczonej prognozowanej słonecznej pogodzie. Wilgotne powietrze lub deszcz mogą prowadzić do pleśnienia, co obniża jakość paszy i jej wartość odżywczą. Susz, z kolei, jest efektem znacznego obniżenia wilgotności trawy poprzez wysuszenie, jednak również wymaga dłuższego czasu oraz odpowiednich warunków do zachowania jakości. Kiszonka, która zazwyczaj polega na fermentacji trawy w warunkach beztlenowych, może być stosowana, ale w kontekście dostępnych narzędzi (prasa zwijająca i owijarka folią) sianokiszonka daje lepsze wyniki pod względem zachowania wartości pokarmowej. Kluczowym błędem w myśleniu jest założenie, że tradycyjne metody konserwacji, jak sianokiszonka, będą równie skuteczne w zachowaniu wartości odżywczych. Wartość paszy jest niezmiernie istotna dla zdrowia zwierząt, a błędny wybór metody może prowadzić do obniżenia efektywności ich żywienia. Dlatego, w obliczu prognozy krótkotrwałej słonecznej pogody oraz dostępnych narzędzi, najlepszym rozwiązaniem jest wybór sianokiszonki, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami w hodowli zwierząt.

Pytanie 32

Niedobór wapnia w diecie młodych zwierząt jest m.in. jedną z przyczyn

A. anemii

B. łomikostu

C. perozy

D. krzywicy

Krzywica jest schorzeniem spowodowanym niedoborem witaminy D, wapnia lub fosforu, które prowadzi do zaburzeń mineralizacji kości u młodych zwierząt. Wapń odgrywa kluczową rolę w procesach metabolicznych, w tym w budowie szkieletu oraz w funkcjonowaniu układu nerwowego i mięśniowego. Niedobór wapnia w diecie młodych zwierząt skutkuje osłabieniem struktury kości, ich deformacją oraz zwiększoną łamliwością. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest konieczność monitorowania poziomu wapnia w diecie młodych zwierząt hodowlanych, takich jak cielęta czy prosięta. Właściwe żywienie powinno być zgodne z zaleceniami zawartymi w normach żywieniowych dla poszczególnych gatunków zwierząt, co pozwala zapobiegać tym schorzeniom. Regularne badanie składu paszy oraz suplementacja wapnia są standardowymi praktykami w hodowli, które mają na celu zapewnienie zdrowego wzrostu i rozwoju zwierząt.

Pytanie 33

Cechy prawidłowego wymięcia krowy to

A. zawieszenie brzuszne i kształt kulisty

B. zawieszenie sromowe i kształt miskowaty

C. zawieszenie sromowo-brzuszne i kształt kulisty

D. zawieszenie sromowo-brzuszne i kształt skrzynkowaty

Prawidłowe wymię krowy charakteryzuje zawieszenie sromowo-brzuszne oraz kształt skrzynkowaty. Zawieszenie sromowo-brzuszne oznacza, że wymię jest podparte tak, że jego dolna część jest nieznacznie uniesiona, co sprzyja prawidłowemu odpływowi mleka i zmniejsza ryzyko stanów zapalnych. Kształt skrzynkowaty jest preferowany, ponieważ pozwala na efektywne gromadzenie mleka oraz ułatwia dojenie ręczne lub mechaniczne. Wymiona o tym kształcie są bardziej wydajne, co jest istotne zarówno dla dobrostanu zwierząt, jak i dla ekonomiki produkcji mleka. W praktyce, zwierzęta z takimi wymionami wykazują lepsze wyniki w zakresie wydajności mlecznej oraz zdrowotności. Dobrą praktyką hodowlaną jest wybór buhajów, których potomstwo charakteryzuje się zadowalającymi cechami anatomicznymi wymion, co można monitorować przy użyciu standardów oceny zwierząt, takich jak wskaźniki cech pokarmowych i morfologicznych.

Pytanie 34

Największy gruczoł organizmu zwierzęcego produkujący żółć, położony w jamie brzusznej, umiejscowiony przed żołądkiem, na przeponie, to

A. grasica.

B. śledziona.

C. trzustka.

D. wątroba.

Wątroba to naprawdę fascynujący narząd – największy gruczoł w organizmie zwierzęcym i człowieka. Jej masa, sięgająca nawet 1,5 kg u dorosłego człowieka, mówi sama za siebie. Zlokalizowana jest w jamie brzusznej, zaraz pod przeponą i – co ciekawe – częściowo zachodzi nawet na żołądek. Najważniejszym zadaniem wątroby w kontekście tego pytania jest produkcja żółci, która jest niezbędna do emulgowania tłuszczów w przewodzie pokarmowym. Bez tej żółci nasze trawienie tłuszczów byłoby bardzo mocno utrudnione. Ale tak szczerze, wątroba to prawdziwy kombajn funkcjonalny – magazynuje glikogen, filtruje toksyny, rozkłada hemoglobinę, produkuje ważne białka osocza, no i właśnie syntetyzuje żółć. W praktyce, w każdym laboratorium weterynaryjnym czy pracowni biologii zawsze zwraca się uwagę na jej wielkość i położenie, bo pomaga to w szybkim rozpoznawaniu nieprawidłowości, zwłaszcza przy diagnostyce schorzeń układu pokarmowego lub zatruć. Co ciekawe, w praktyce lekarsko-weterynaryjnej często bada się parametry wątrobowe, by ocenić ogólny stan zwierzęcia – tak bardzo centralną rolę pełni ten narząd. Z mojego doświadczenia wynika, że zrozumienie funkcji wątroby pomaga lepiej ogarnąć całościowo anatomię i fizjologię zwierząt, bo wiele narządów z nią współpracuje. Takie podejście jest standardem nie tylko w szkołach, ale i na studiach oraz w pracy technika weterynarii.

Pytanie 35

Makuchy wykorzystywane jako pasza dla zwierząt stanowią produkt uboczny powstający przy produkcji

A. oleju.

B. piwa.

C. cukru.

D. mąki.

Makuchy bywają mylone z innymi produktami ubocznymi różnych gałęzi przemysłu spożywczego, przez co nietrudno o pomyłkę przy wyborze odpowiedzi. W przypadku produkcji piwa, tzw. młóto browarniane rzeczywiście jest wykorzystywane jako pasza, ale to nie są makuchy – młóto powstaje po wysładzaniu słodu i ma zupełnie inny skład oraz właściwości żywieniowe niż makuchy olejarskie. Produkcja mąki natomiast generuje otręby, które także stosuje się w żywieniu zwierząt, jednak znów mówimy tu o innej frakcji odpadowej – makuchy nie powstają podczas przemiału zbóż, tylko wyciskania oleju z nasion. Co do cukru, tutaj odpadem paszowym są głównie wysłodki buraczane, które powstają po ekstrakcji cukru z buraków cukrowych. Widać więc, jak łatwo pomylić produkty uboczne charakterystyczne dla różnych procesów technologicznych. Typowym błędem jest utożsamianie wszystkich odpadów zbożowych lub przemysłowych jako makuchów, ale to pułapka, w którą wpada wiele osób uczących się branży. Makuchy są ściśle związane z tłoczeniem oleju – to masa, która powstaje, gdy z nasion usuwa się tłuszcz, a pozostałość, bogata w białko, nadaje się świetnie na paszę. Wiedza ta jest przydatna nie tylko w żywieniu zwierząt, ale też przy planowaniu produkcji rolnej i przetwórstwa, bo odpowiednie zagospodarowanie makuchów to element dobrych praktyk rolniczych i przemysłowych. Mylenie makuchów z innymi odpadami pokazuje, jak ważne jest rozumienie procesów technologicznych w przemyśle spożywczym – tylko wtedy można świadomie wykorzystywać produkty uboczne i optymalizować żywienie zwierząt.

Pytanie 36

Kto jest odpowiedzialny za wydanie duplikatu zaświadczenia unasienniania krowy w przypadku jego zgubienia?

A. osoba prowadząca księgę hodowlaną buhaja

B. podmiot, który dostarczył nasienie do przeprowadzenia zabiegu

C. podmiot, który wykonał zabieg unasienniania

D. osoba prowadząca księgę hodowlaną krowy

Wybór podmiotu, który dostarczył nasienie do wykonania zabiegu, jako odpowiedzi na pytanie jest nieprawidłowy, ponieważ ten podmiot nie ma wglądu w szczegóły dotyczące konkretnego zabiegu inseminacji, a tym samym nie jest odpowiedzialny za dokumentację związana z tym procesem. Nie prowadzi on dokumentacji dotyczącej wykonania zabiegu ani nie ma dostępu do informacji, które są kluczowe do wydania duplikatu zaświadczenia. Kolejną niewłaściwą odpowiedzią jest prowadzący księgę hodowlaną krowy, który odpowiedzialny jest za rejestrację oraz monitorowanie stanu zdrowia i pochodzenia zwierząt, ale nie jest bezpośrednio zaangażowany w sam proces inseminacji. Prowadzący księgę hodowlaną buhaja również nie ma kompetencji do wydawania takich duplikatów, ponieważ jego rola ogranicza się do dokumentacji związanej z danym buhajem, a nie z inseminacją krowy. Często spotykanym błędem myślowym jest utożsamianie różnych ról w procesie hodowli, co prowadzi do nieporozumień w kontekście odpowiedzialności za dokumentację. Właściwe zrozumienie, kto jest odpowiedzialny za dany element w procesie hodowli, jest kluczowe, by uniknąć problemów związanych z dokumentacją oraz zapewnić przejrzystość w zarządzaniu informacjami o zwierzętach.

Pytanie 37

Na zdjęciu przedstawiono

A. osę.

B. trzmiela.

C. pszczołę.

D. szerszenia.

Prawidłowa odpowiedź to pszczoła, ponieważ na zdjęciu widać cechy typowe dla pszczół miodnych, takie jak gęste owłosienie na ciele, które pomaga w zbieraniu pyłku oraz wyraźne prążkowanie na odwłoku. Pszczoły mają również bardziej zaokrąglony kształt ciała oraz proporcjonalnie krótsze odnóża w porównaniu do trzmieli, os i szerszeni. W praktyce rozpoznawanie pszczół ma kluczowe znaczenie w pszczelarstwie, gdzie identyfikacja gatunku owada może mieć wpływ na metody hodowli oraz zarządzania pasieką. Pszczoły są również niezwykle ważne dla ekosystemu, ponieważ odgrywają istotną rolę w zapylaniu roślin. Wiedza na temat różnic między tymi owadami jest przydatna nie tylko dla pszczelarzy, ale także dla osób zajmujących się ochroną środowiska. Zrozumienie biologii i ekologii pszczół sprzyja lepszemu zarządzaniu ich populacjami oraz ochronie ich siedlisk. Warto również wspomnieć, że pszczoły miodne są gatunkiem społecznym, co wpływa na ich zachowania i współpracę w kolonii, co stanowi kolejny aspekt, który można obserwować i analizować w kontekście ich ochrony i hodowli.

Pytanie 38

Krzyżowanie różnych ras zwierząt ma na celu uzyskanie efektu

A. heterozji.

B. korelacji.

C. selekcji.

D. modyfikacji.

Heterozja to zjawisko bardzo ważne w hodowli zwierząt, zwłaszcza jeśli komuś zależy na polepszeniu cech użytkowych potomstwa. Ogólnie polega to na tym, że gdy skrzyżuje się osobniki pochodzące z różnych ras, to ich młode wykazują większą żywotność, przyrosty masy, odporność czy plenność niż obie rasy rodzicielskie. W praktyce spotyka się to choćby w produkcji trzody chlewnej czy drobiu – taki efekt wykorzystywany jest przy tworzeniu tzw. mieszańców towarowych, bo rolnikowi zależy, by uzyskać jak najlepsze wyniki produkcyjne. Z mojego punktu widzenia, heterozja jest trochę jak ukryty bonus, który wyciągamy ze skrzyżowania dwóch dobrze dobranych linii. W branży standardem jest prowadzenie dokumentacji rodowodowej i analizowanie efektów heterozji, bo pozwala to planować kolejne krzyżowania z korzyścią dla gospodarstwa. Warto pamiętać, że efekt heterozji nie jest trwały, czyli kolejne pokolenia niekoniecznie zachowują tę przewagę. Trzeba więc umiejętnie dobierać zwierzęta do krzyżowania, żeby zjawisko to wykorzystać maksymalnie. W sumie heterozja to taka trochę tajna broń w rękach doświadczonego hodowcy, która może dać sporo przewagi na rynku.

Pytanie 39

W praktyce w celu uzyskania około 2% roztworu środka dezynfekcyjnego do 1 litra wody dodaje się 20 ml środka X. Oblicz, ile ml środka X należy dodać do 5 litrów wody, aby uzyskać roztwór około 5%.

A. 200 ml

B. 150 ml

C. 250 ml

D. 100 ml

Dokładnie o to chodzi – żeby osiągnąć roztwór o stężeniu około 5% przy wykorzystaniu 5 litrów wody, trzeba dodać 250 ml środka X. Skąd ten wynik? To prosta proporcja i to narzędzie, które praktycznie zawsze sprawdza się przy rozcieńczaniu chemikaliów. Jeśli do 1 litra wody 20 ml daje 2%, to do 5 litrów potrzeba pięciokrotnie więcej, czyli 100 ml, ale to nadal stężenie 2%. Żeby dojść do 5%, trzeba podnieść ilość środka: 1 litr wody + 50 ml środka X to już 5%. Dla 5 litrów wody to 5 x 50 ml, czyli właśnie 250 ml środka. Moim zdaniem warto zapamiętać, że w branży dezynfekcyjnej często właśnie tak operuje się proporcjami, a przeliczanie stężeń to podstawowa umiejętność. Praktycznie w każdym zakładzie, gdzie liczy się skuteczność dezynfekcji i bezpieczeństwo pracy, takie kalkulacje są na porządku dziennym. Dobrą praktyką jest też zawsze weryfikować swoje obliczenia, bo nawet niewielka różnica w stężeniu środka może wpłynąć na skuteczność dezynfekcji – albo nawet bezpieczeństwo użytkowników. Oczywiście zawsze warto też sprawdzić instrukcje producenta, bo niektóre środki mogą mieć inne zalecenia, ale zasada proporcji i wyliczania procentów pozostaje uniwersalna. Z mojego doświadczenia najlepsi technicy zawsze mają pod ręką kalkulator i nie boją się pytać albo sprawdzać, jak coś budzi wątpliwości – lepiej dwa razy sprawdzić niż zrobić źle.

Pytanie 40

W dniu 15 maja buhaj rasy limousin zostanie wykorzystany jako reproduktor w stacji produkcji nasienia. Określ na podstawie przepisu termin najwcześniejszego przeprowadzenia badania klinicznego buhaja.

§ 5.1 Do stacji produkcji nasienia mogą być wprowadzane wyłącznie zwierzęta zbadane w okresie do 30 dni przed wprowadzeniem do stacji i zaopatrzone w orzeczenie lekarsko-weterynaryjne wystawione przez lekarza weterynarii, stwierdzające, że zwierzęta te są zdrowe i przydatne do rozrodu.

A. 15 marca.

B. 15 lutego.

C. 15 czerwca.

D. 15 kwietnia.

Wybrałeś odpowiedź, która idealnie wpisuje się w wymogi prawne i praktyczne funkcjonowanie stacji produkcji nasienia. Zgodnie z § 5.1 rozporządzenia, buhaj może być wprowadzony do stacji tylko wtedy, gdy przeszedł badanie kliniczne w ciągu 30 dni poprzedzających to zdarzenie. Jeśli planowany dzień wprowadzenia to 15 maja, badanie nie może być wykonane wcześniej niż 15 kwietnia. W praktyce ustalenie takiego terminu ma duży sens – dzięki temu mamy aktualną informację o stanie zdrowia zwierzęcia i minimalizujemy ryzyko wprowadzenia do stada osobnika z jakąkolwiek infekcją czy zaburzeniami. Sam spotkałem się w pracy z sytuacjami, gdzie lekceważenie tej zasady prowadziło do poważnych konsekwencji – od kwarantanny całej stacji po konieczność wycofania nasienia z obrotu. Warto pamiętać, że lekarz weterynarii zawsze musi wystawić stosowne orzeczenie, a wszelkie odstępstwa od terminów mogą być podstawą do odrzucenia zwierzęcia przez inspekcję weterynaryjną. To rozwiązanie stanowi standard branżowy i jest zgodne z praktykami stosowanymi w całej UE. Takie podejście gwarantuje zarówno bezpieczeństwo biologiczne, jak i wysoką jakość materiału genetycznego. Z mojej perspektywy, im precyzyjniej i sumienniej podchodzi się do terminów badań, tym mniej problemów później – nie tylko formalnych, ale i zdrowotnych w stadzie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej