Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 00:53
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 01:05

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Liczba wskazująca na następną stronę w publikacji to

A. interlinia

B. ligatura

C. pagina

D. sygnatura

Liczba określająca kolejną stronę w publikacji to 'pagina', pochodząca od łacińskiego słowa oznaczającego stronę. Strona jest podstawowym elementem struktury dokumentu, a numeracja stron jest kluczowa dla orientacji czytelnika. W kontekście publikacji drukowanych lub cyfrowych, pagina odgrywa fundamentalną rolę w organizacji treści, umożliwiając lokalizację informacji oraz nawigację. Przykładem praktycznego zastosowania jest wprowadzenie numeracji stron w książkach, czasopismach oraz raportach, co ułatwia odnalezienie konkretnych informacji. W projektowaniu dokumentów, standardy takie jak APA czy MLA również zalecają odpowiednią numerację stron. Dobre praktyki wskazują, że numeracja powinna być konsekwentna i widoczna, co wpływa na profesjonalizm publikacji oraz komfort czytelnika. Ponadto, znajomość terminologii związanej z publikacjami, w tym pojęcia 'pagina', jest istotna w pracy redaktora lub wydawcy.

Pytanie 2

Wymiary początkowe plakatu to 483 mm x 683 mm, natomiast spad wynosi 3 mm. Jakie będą wymiary gotowego produktu?

A. 483 mm x 686 mm

B. 483 mm x 680 mm

C. 477 mm x 677 mm

D. 486 mm x 686 mm

Odpowiedź 477 mm x 677 mm jest poprawna, ponieważ aby obliczyć format gotowego wyrobu, musimy uwzględnić spad, który wynosi 3 mm z każdej strony. Oznacza to, że do szerokości i wysokości plakatu należy odjąć 6 mm (3 mm z każdej strony). W przypadku podanego formatu brutto plakatu 483 mm x 683 mm, obliczenia przedstawiają się następująco: 483 mm - 6 mm = 477 mm oraz 683 mm - 6 mm = 677 mm. Ostateczny format gotowego wyrobu wynosi 477 mm x 677 mm. W praktyce, uwzględnienie spadu jest kluczowe w procesie przygotowania grafiki do druku, ponieważ pozwala uniknąć niepożądanych białych krawędzi, które mogą pojawić się w wyniku niewłaściwego przycięcia. W branży poligraficznej standardem jest stosowanie spadów, aby zapewnić, że kolory i grafiki będą sięgały krawędzi gotowego produktu. Prawidłowe przygotowanie materiałów do druku zgodnie z takimi zasadami jest niezbędne dla jakości finalnego wyrobu oraz satysfakcji klienta.

Pytanie 3

Jaką maszynę drukarską należy zastosować, aby w czasie 10-godzinnej zmiany wydrukować 100 000 egzemplarzy plakatów w formacie A2?

A. Półformatową o wydajności 1 000 odbitek na godzinę

B. Pełnoformatową o wydajności 5 000 odbitek na godzinę

C. Ćwierćformatową o wydajności 10 000 odbitek na godzinę

D. Półformatową o wydajności 5 000 odbitek na godzinę

Wybór półformatowej maszyny o wydajności 5 000 odbitek na godzinę, półformatowej o wydajności 1 000 odbitek na godzinę lub ćwierćformatowej o wydajności 10 000 odbitek na godzinę nie jest odpowiedni ze względu na wymagania dotyczące wydajności produkcji. Półformatowa maszyna o wydajności 5 000 odbitek na godzinę może wydrukować 50 000 plakatów w ciągu 10 godzin, co jest połową potrzebnej liczby. Natomiast półformatowa o wydajności 1 000 odbitek na godzinę pozwala na zrealizowanie jedynie 10 000 odbitek w tym samym czasie, co czyni ją całkowicie nieadekwatną do tego zadania. Z kolei ćwierćformatowa maszyna o wydajności 10 000 odbitek na godzinę, chociaż teoretycznie bardziej wydajna niż inne, również nie zaspokaja wymagań, ponieważ produkuje jedynie 100 000 odbitek w ciągu 10 godzin, co w praktyce może prowadzić do przestojów i nieefektywności. Wybór odpowiedniego urządzenia do druku jest kluczowy w kontekście maksymalizacji produkcji i minimalizacji kosztów operacyjnych. Niedoszacowanie wydajności może prowadzić do opóźnień w realizacji zamówień oraz wzrostu kosztów, co z kolei negatywnie wpływa na reputację firmy i jej zdolność do przyciągania klientów. W branży druku komercyjnego kluczowe jest nie tylko dostosowanie wydajności maszyn do wymagań produkcyjnych, ale także zapewnienie, że wybór sprzętu jest zgodny z najlepszymi praktykami oraz standardami branżowymi, co w dłuższej perspektywie zwiększa efektywność oraz rentowność operacyjną.

Pytanie 4

Projektant otrzymał zadanie przygotowania grafiki do druku offsetowego. Plik źródłowy został przygotowany w przestrzeni barwnej RGB. Jaki będzie skutek pozostawienia tej przestrzeni przy druku offsetowym?

A. Plik zostanie automatycznie poprawnie wydrukowany

B. Zwiększy się nasycenie kolorów na wydruku

C. Kolory na wydruku mogą być niezgodne z projektem

D. Wydruk będzie miał wyższą rozdzielczość

Pozostawienie pliku w przestrzeni RGB przy przygotowaniu materiałów do druku offsetowego to jeden z częstszych błędów, szczególnie u osób początkujących w branży poligraficznej. Druk offsetowy opiera się na modelu barw CMYK, czyli czterech farbach podstawowych – cyan, magenta, yellow, black – które mieszane są na papierze. Natomiast RGB to model wykorzystywany w ekranach i monitorach, gdzie kolory powstają przez mieszanie światła czerwonego, zielonego i niebieskiego. Różnica między tymi modelami sprawia, że wiele barw możliwych do uzyskania na ekranie (w RGB) nie da się odwzorować w druku (CMYK). Jeśli plik zostanie przygotowany w RGB i nie zostanie przekonwertowany do CMYK przed drukiem, to drukarnia zwykle automatycznie przeprowadzi konwersję – często bez kontroli projektanta nad końcowym efektem. Skutkuje to widocznymi różnicami w kolorystyce: barwy mogą stać się matowe, mniej nasycone lub całkiem inne niż te, które projektant widział na monitorze. W praktyce może to być powodem reklamacji, niezadowolenia klienta i strat finansowych. Dlatego jednym z kluczowych standardów przygotowania plików do druku jest zawsze konwersja do CMYK i kontrola kolorów przed wysłaniem do drukarni. To podstawa w branży DTP i grafiki użytkowej.

Pytanie 5

W jakim formacie powinny być zapisane obrazy przeznaczone do druku?

A. GIF

B. WEBP

C. TIFF

D. MP4

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest powszechnie używany do zapisu obrazów przeznaczonych do druku. Jego największa zaleta to obsługa bezstratnej kompresji danych, co oznacza, że jakość obrazu nie ulega pogorszeniu podczas zapisu i ponownego otwierania pliku. TIFF pozwala również na przechowywanie obrazów w dużej rozdzielczości, co jest kluczowe w druku, gdzie szczegóły i jakość obrazu są niezwykle istotne. Dodatkowo, format ten obsługuje 16-bitową głębię kolorów na kanał, co umożliwia zachowanie szerokiego zakresu tonalnego i bardziej precyzyjne odwzorowanie kolorów. To wszystko sprawia, że TIFF jest preferowanym formatem dla profesjonalnych drukarni oraz fotografów. Stosowanie tego formatu jest zgodne z branżowymi standardami, ponieważ zapewnia on kompatybilność z większością programów do edycji grafiki oraz urządzeniami drukującymi. W praktyce, wykorzystanie TIFF w druku to gwarancja, że efekt końcowy będzie najwyższej jakości, co jest kluczowe dla profesjonalnych publikacji.

Pytanie 6

Które pojęcia opisują sposoby rozmieszczenia elementów graficznych na stronicy publikacji?

otwarty	zamknięty	łączony	osiowy
dowolny	dynamiczny	dowolny	symetryczno-blokowy
swobodny	symetryczny	statyczny	asymetryczny dowolny
nieokreślony	wielopłaszczyznowy	mieszany	wielołamowy
A.	B.	C.	D.

A. B.

B. C.

C. D.

D. A.

Odpowiedź D jest trafna, ponieważ dotyka istotnych kwestii związanych z tym, jak rozmieszczać elementy graficzne na stronie. Pojęcia takie jak "osiowy", "symetryczno-blokowy" czy "asymetryczny dowolny" to kluczowe metody kompozycji. Nie są to tylko suche definicje – mają realne zastosowanie w projektowaniu graficznym. Na przykład układ osowy, to świetny sposób na uzyskanie harmonijnego efektu, idealnego dla broszur czy czasopism. Z kolei układ asymetryczny wprowadza dynamikę, co sprawia, że publikacje są bardziej interesujące dla oka. Wybór odpowiedniego układu jest mega ważny, bo wpływa na to, jak odbiorcy postrzegają hierarchię informacji. Dobrze przemyślany układ graficzny ułatwia zrozumienie treści, co potwierdzają różne standardy branżowe, jak te od AIGA (American Institute of Graphic Arts). Wiedza na temat tych pojęć i umiejętność ich zastosowania w praktyce to klucz do sukcesu dla każdego, kto chce projektować materiały graficzne.

Pytanie 7

Wykonanie logo firmy, które będzie można skalować na dowolną wielkość bez utraty jakości, wymaga użycia programu Adobe

A. Dreamweaver

B. Bridge

C. Photoshop

D. Illustrator

Adobe Illustrator to absolutny standard w projektowaniu grafiki wektorowej, zwłaszcza jeśli chodzi o logotypy. Wektorowe pliki, takie jak te tworzone w Illustratorze (np. AI, SVG, EPS), można skalować do dowolnych rozmiarów bez żadnej utraty jakości – i to jest klucz, jeśli myślimy o profesjonalnym tworzeniu identyfikacji wizualnych dla firm. Moim zdaniem, każdy grafik powinien znać te narzędzia i rozumieć, dlaczego bitmapowe programy, jak Photoshop, nie nadają się do tego celu. Z doświadczenia wiem, że drukarniom i agencjom interaktywnym często zależy na plikach wektorowych – wtedy logo może być użyte na długopisie, banerze czy reklamie wielkoformatowej bez żadnych strat wizualnych. Illustrator daje też możliwość tworzenia bardzo precyzyjnych krzywych i ścieżek, co jest superprzydatne przy projektowaniu znaków graficznych. W branży przyjęło się, że plik źródłowy logo zawsze przekazujemy w formacie wektorowym właśnie z Illustratora, bo to gwarantuje elastyczność i kompatybilność na przyszłość. Zresztą nawet format PDF, jeśli wyeksportowany z Illustratora, może zachować wektorowość. Także, projektując logo, lepiej od razu myśleć „wektor” – to oszczędza czas i nerwy.

Pytanie 8

Jaką liczbę arkuszy netto papieru o wymiarach 610 × 860 mm potrzebujemy, aby wydrukować 900 świadectw o rozmiarze 190 × 270 mm?

A. 90 arkuszy

B. 150 arkuszy

C. 120 arkuszy

D. 100 arkuszy

Wybór niewłaściwej liczby arkuszy może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia, jak oblicza się potrzebną ilość papieru do druku. Niektórzy mogą przyjąć, że wystarczy podzielić liczbę świadectw przez liczbę świadectw, które można umieścić na arkuszu, nie uwzględniając przy tym wymogów związanych z formatowaniem, marginesami oraz stratami w wyniku cięcia. Na przykład, wybierając 120 lub 150 arkuszy, można popełnić błąd w oszacowaniu liczby świadectw, które można zmieścić na arkuszu, lub nie uwzględnić wpływu marginesów, które są niezbędne do prawidłowego druku. Wytłumaczenie błędnych odpowiedzi, takich jak 90 arkuszy, może wynikać z niskiej oceny wymagań dotyczących zapasowych arkuszy, co prowadzi do niepełnych obliczeń. Przemysł drukarski stosuje standardy, które nakładają obowiązek uwzględnienia strat materiałowych, co oznacza, że zawsze powinniśmy zaokrąglić liczbę arkuszy w górę oraz uwzględnić dodatkowe arkusze na ewentualne błędy. To pokazuje, jak istotne jest zrozumienie całego procesu produkcyjnego oraz zastosowanie odpowiednich praktyk w zakresie kalkulacji. Właściwe podejście do obliczeń i uwzględnianie możliwych strat to kluczowe elementy w skutecznym zarządzaniu procesem druku.

Pytanie 9

Oblicz koszt złamania 10 000 arkuszy o formacie A1 na arkusze A4, jeśli cena za jeden złam wynosi 1 grosz?

A. 300 zł

B. 100 zł

C. 200 zł

D. 400 zł

Aby określić koszt złamywania 10 000 arkuszy formatu A1 na składki formatu A4, należy najpierw zrozumieć, ile złamów będzie potrzebnych. Arkusz A1 można podzielić na cztery arkusze formatu A4, co oznacza, że z jednego A1 uzyskujemy cztery A4. W przypadku 10 000 arkuszy A1, otrzymujemy 40 000 arkuszy A4. Cena za jeden złam wynosi 1 grosz, a każdy arkusz A1 wymaga jednego złamu. W związku z tym, całkowita liczba złamów wynosi 10 000, co przekłada się na koszt 10 000 złamów x 0,01 zł = 100 zł. Niestety, w tej sytuacji nie chodzi o złamanie, ale o uzyskanie arkuszy A4, co wymaga złamania 10 000 A1 na 40 000 A4, co prowadzi do 30 000 złamów. Dlatego 30 000 x 0,01 = 300 zł. Warto zwrócić uwagę na znaczenie dokładnych obliczeń w procesie produkcji, aby uniknąć błędów kosztowych i logistycznych, co jest kluczowe w branży poligraficznej.

Pytanie 10

Jakie oprogramowanie wykorzystuje się do kompresji dużych plików graficznych?

A. Audacity

B. WinRar

C. ArtiosCad

D. Eset Nod32

WinRar to bardzo znany program do archiwizacji plików, zwłaszcza tych większych. Obsługuje różne formaty, jak RAR czy ZIP, co jest super wygodne. Jego główna funkcja to kompresja dużych plików, więc zaoszczędzisz miejsce na dysku, a przesyłanie danych będzie znacznie łatwiejsze. Ma też sporo fajnych opcji, jak możliwość ustawienia stopnia kompresji, szyfrowania archiwów, a nawet podziału plików na mniejsze części. Przydaje się to, gdy masz do wysłania większe zbiory, czy to przez e-mail, czy na chmurę. Dla grafika WinRar to wręcz must-have, bo pomaga w organizacji pracy i zarządzaniu zasobami. Ogólnie, ze względu na prostotę i funkcjonalność, jest to program, który wielu profesjonalistów uznaje za standard w archiwizacji danych.

Pytanie 11

Ile arkuszy netto w formacie A2 jest potrzeba do wydrukowania 15 000 egzemplarzy broszur składających się z 12 stron i mających wymiary 180 x 180 mm?

A. 21 000 arkuszy

B. 15 000 arkuszy

C. 12 000 arkuszy

D. 18 000 arkuszy

Pytanie dotyczy obliczenia liczby arkuszy netto potrzebnych do wydrukowania 15 000 sztuk broszur, co wymaga zrozumienia relacji między formatem papieru a wymiarami broszury. Zastosowanie formatu A2, który ma wymiary 420 x 594 mm, powinno prowadzić do obliczenia, ile pojedynczych broszur można wydrukować na jednym arkuszu. Typowe błędy w kalkulacjach wynikają z braku uwzględnienia całkowitej powierzchni papieru oraz optymalnego układu stron. Warto zauważyć, że odpowiedzi sugerujące 12 000, 18 000 czy 21 000 arkuszy nie uwzględniają podstawowych zasad efektywności produkcji, takich jak intensywność wykorzystania papieru. Zazwyczaj przy układzie broszury można zmieścić więcej niż jedną sztukę na arkuszu A2, co oznacza, że nadmierna liczba arkuszy prowadzi do niepotrzebnego marnotrawstwa materiału. Dlatego kluczowe jest dokładne obliczenie potrzebnych arkuszy, uwzględniając zarówno format broszury, jak i optymalizację układu na arkuszu, co jest istotne nie tylko dla redukcji kosztów, ale także dla zwiększenia efektywności całego procesu drukarskiego. Ogólnie rzecz biorąc, zrozumienie tych zasad jest kluczowe w branży poligraficznej, gdzie efektywne zarządzanie zasobami i minimalizacja odpadów są centralnymi ideami.

Pytanie 12

Jakim skrótem określa się technologię pozyskiwania edytowalnego tekstu z zeskanowanego dokumentu lub obrazu bitmapowego?

A. ICC

B. CTA

C. CMS

D. OCR

OCR, czyli Optical Character Recognition, to technologia umożliwiająca rozpoznawanie tekstu w zeskanowanych dokumentach oraz obrazach bitmapowych. Dzięki zastosowaniu algorytmów przetwarzania obrazu, OCR konwertuje tekst z obrazów na formaty edytowalne, co pozwala na łatwą edycję, przeszukiwanie i archiwizację dokumentów. Przykłady zastosowania to skanowanie dokumentów papierowych, konwertowanie książek w formacie PDF na tekst, czy automatyczne przetwarzanie formularzy. W branży, technologia ta znajduje zastosowanie w biurach, bibliotekach oraz systemach zarządzania dokumentami, zgodnych z normami ISO 19005 dla archiwizacji dokumentów elektronicznych. Dzięki OCR możliwe jest zaoszczędzenie czasu i zasobów, a także poprawa dostępności informacji. Warto również wspomnieć, że nowoczesne systemy OCR integrują sztuczną inteligencję, co zwiększa dokładność rozpoznawania tekstu oraz umożliwia radzenie sobie z różnymi czcionkami i stylami pisania.

Pytanie 13

Na rysunku przedstawiono błąd łamania tekstu o nazwie

A. bękart.

B. szewc.

C. korytarz.

D. sierota.

Odpowiedź "korytarz" jest poprawna, ponieważ odnosi się do konkretnego błędu łamania tekstu zwanego "korytarzem", który charakteryzuje się pozostawieniem dużej, pionowej przerwy między wyrazami w sąsiadujących wierszach. Tego rodzaju błąd typograficzny może znacznie obniżyć estetykę dokumentu oraz utrudnić czytanie tekstu. W praktyce, aby uniknąć korytarza, stosuje się różne techniki, takie jak automatyczne dostosowywanie odstępów między wyrazami lub marginesami. Dobrą praktyką jest także stosowanie narzędzi do sprawdzania typografii przed publikacją tekstu, co pozwala na wczesne wychwycenie takich błędów. W standardach typograficznych, takich jak te zalecane przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), unikanie korytarzy jest kluczowym elementem poprawnej obróbki tekstu. Rozumiejąc różne rodzaje błędów typograficznych, projektanci i edytorzy mogą tworzyć bardziej czytelne i atrakcyjne dokumenty.

Pytanie 14

Gdzie w publikacji znajduje się informacja dotycząca materiałów ikonograficznych?

A. Na stronie redakcyjnej

B. W przypisach do bibliografii

C. W bibliografii uzupełniającej

D. Na stronie ofertowej

Wybór miejsca, w którym zamieszcza się informacje o materiałach ikonograficznych, jest istotny dla prawidłowego zrozumienia struktury publikacji. Strona wakatowa, jako miejsce ogłoszenia dostępnych pozycji w redakcji, nie jest właściwym miejscem do zamieszczania tego rodzaju informacji. Ta strona jest przeznaczona do przedstawiania ofert pracy, a nie treści dotyczących publikacji. Umieszczanie informacji o materiałach ikonograficznych w bibliografii załącznikowej również nie jest uzasadnione. Bibliografia załącznikowa skupia się na źródłach literackich i referencjach, a nie na materiałach wizualnych. Z kolei przypisy bibliograficzne mają na celu dostarczenie kontekstu dla cytatów lub odwołań w tekście głównym, a nie szczegółowego opisu używanych ilustracji. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest mylenie różnych funkcji stron publikacji; każdy element ma swoją specyfikę i przeznaczenie, co jest kluczowe dla odbiorców, którzy poszukują rzetelnych informacji. Zrozumienie struktury publikacji i roli poszczególnych jej elementów jest niezbędne dla efektywnego przyswajania wiedzy oraz właściwego posługiwania się materiałami ikonograficznymi.

Pytanie 15

W jaka sposób powinny być ułożone karty tytułowe w publikacji, która zawiera czwórkę tytułową?

A. Redakcyjna, przedtytułowa, tytułowa, przytytułowa

B. Przytytułowa, przedtytułowa, redakcyjna, tytułowa

C. Tytułowa, redakcyjna, przedtytułowa, przytytułowa

D. Przedtytułowa, przytytułowa, tytułowa, redakcyjna

Wiele osób błędnie interpretuje kolejność kart tytułowych, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście publikacji. Na przykład, umieszczanie karty redakcyjnej przed tytułową jest niezgodne z ustalonymi standardami, które podkreślają znaczenie właściwego przedstawienia tytułu publikacji jako centralnego elementu. Karta tytułowa powinna zawsze znajdować się w odpowiedniej pozycji, aby nie wprowadzać czytelnika w błąd. Wybór kart przytytułowej przed tytułową może sugerować, że główny tytuł jest mniej ważny, co jest niezgodne z zasadą hierarchii informacji w publikacjach. Również umieszczenie karty przedtytułowej w niewłaściwej kolejności może prowadzić do braku kontekstu, ponieważ nie dostarcza wstępnych informacji, które są niezbędne do zrozumienia dalszych treści. Wydaje się, że niektórzy autorzy mogą nie być świadomi, jak ważna jest kolejność elementów w publikacji. Poprawna struktura nie tylko sprzyja lepszemu zrozumieniu treści, ale również wpływa na profesjonalny wizerunek autora oraz publikacji jako całości. Dlatego kluczowe jest zapoznanie się z zaleceniami dotyczącymi formatowania i prezentacji, aby uniknąć tych powszechnych błędów.

Pytanie 16

Sprzętem wykorzystywanym do skanowania przezroczystych materiałów jest skaner

A. ręczny.

B. bębnowy.

C. zwierciadlany.

D. trójwymiarowy.

Skaner bębnowy jest specjalistycznym urządzeniem zaprojektowanym do skanowania materiałów transparentnych, takich jak slajdy czy filmy. Funkcjonuje na zasadzie umieszczania skanowanego materiału na bębnie, który obraca się, co umożliwia dokładne skanowanie każdej sekcji materiału. Dzięki zastosowaniu wysokiej jakości optyki oraz zaawansowanej technologii, skanery bębnowe oferują znakomitą rozdzielczość oraz wierne odwzorowanie kolorów, co jest kluczowe w profesjonalnych zastosowaniach, takich jak archiwizacja zdjęć czy prace w laboratoriach fotograficznych. Użycie skanera bębnowego jest standardem w branży, gdyż pozwala na uzyskanie skanów o wysokiej jakości, co jest niezbędne w pracach wymagających precyzyjnego odwzorowania detali. Przykłady zastosowań obejmują skanowanie archiwalnych zdjęć, materiałów do publikacji czy też dokumentacji naukowej, gdzie wysoka jakość obrazu jest niezbędna. Warto również zauważyć, że skanery bębnowe często są wykorzystywane w procesach digitalizacji, co przyczynia się do zachowania dziedzictwa kulturowego.

Pytanie 17

Jakie są wymiary netto ulotki, jeżeli przy użyciu 3 mm spadu z każdej strony wymiar brutto wynosi 111 x 154 mm?

A. 105 x 151 mm

B. 108 x 151 mm

C. 105 x 148 mm

D. 108 x 148 mm

Wymiary netto ulotki oblicza się poprzez odjęcie spadów od wymiarów brutto. W przypadku podanych wymiarów brutto 111 mm x 154 mm oraz spadu wynoszącego 3 mm z każdej strony, proces obliczeniowy wygląda następująco: należy od wymiarów brutto odjąć podwójny spad, co oznacza, że z każdego wymiaru musimy odjąć 6 mm (3 mm z każdej strony). Dlatego dla szerokości: 111 mm - 6 mm = 105 mm, a dla wysokości: 154 mm - 6 mm = 148 mm. Ostatecznie uzyskujemy wymiary netto ulotki 105 mm x 148 mm. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie druku, gdzie spad jest istotny dla zapewnienia, że kolor lub obrazek dociera do krawędzi po przycięciu. Prawidłowe ustalenie wymiarów netto jest kluczowe w procesie projektowania, aby uniknąć nieprzewidzianych efektów przy druku i cięciu ulotek.

Pytanie 18

Jaką rozdzielczość skanowania powinien posiadać wielobarwny oryginał, zakładając, że podczas druku zostanie on powiększony 6 razy?

A. 300 dpi

B. 600 dpi

C. 3600 dpi

D. 1800 dpi

Wybór 600 dpi jako rozdzielczości skanowania może wydawać się rozsądny, jednak nie jest wystarczający w kontekście 6-krotnego powiększenia. Przy powiększeniu obrazu, każdy punkt na oryginale jest rozszerzany, co może prowadzić do utraty szczegółów. Przy 600 dpi, po powiększeniu, uzyskujemy rozdzielczość 100 dpi, co jest poniżej minimalnych standardów jakości dla wydruków. Przykładowo, dla materiałów drukowanych, które mają być wyraźne i szczegółowe, zaleca się co najmniej 300 dpi. W kontekście powiększenia 6-krotnego, oznacza to, że powinniśmy skanować w dużo wyższej rozdzielczości, aby zachować jakość. Z kolei wybór 3600 dpi może również wydawać się korzystny, ale często jest zbędny i nieefektywny pod względem wydajności. Taka rozdzielczość generuje ogromne pliki, a w praktyce, szczegóły nie będą widoczne podczas końcowego wydruku, co czyni taką strategię niepraktyczną. Zrozumienie, jakie rozdzielczości są odpowiednie do różnych zastosowań, jest kluczowe w branży graficznej. Niezwykle ważne jest, aby przy planowaniu skanowania i druku zrozumieć, jakie są wymogi dotyczące jakości, a także jak różne rozdzielczości wpływają na ostateczny produkt.

Pytanie 19

Jaką liczbę form offsetowych należy przygotować, aby wykonać druk na arkuszu w schemacie kolorystycznym 4 + 4 z wykorzystaniem odwracania przez boczny margines?

A. 2 formy.

B. 4 formy.

C. 6 form.

D. 8 form.

Odpowiedź 4 formy jest poprawna, ponieważ przy kolorystyce 4 + 4, mamy do czynienia z drukiem dwustronnym, gdzie każda strona jest zadrukowywana w pełnym kolorze. Oznacza to, że musimy przygotować 4 formy dla jednej strony oraz 4 formy dla drugiej, co łącznie daje 8 form. Jednak przy odwracaniu przez margines boczny, proces ten pozwala na wykorzystanie istniejących form w sposób bardziej efektywny. W praktyce, przy odpowiednim ustawieniu maszyny drukarskiej i zastosowaniu standardów offsetowych, możliwe jest naświetlenie tylko 4 form, co znacznie obniża koszty produkcji i czas realizacji zlecenia. W branży druku, optymalizacja procesów jest kluczowa, dlatego zrozumienie takich praktyk, jak dobór odpowiednich form i efektywne zarządzanie procesem drukowania, jest niezbędne dla osiągnięcia sukcesu w produkcji druków o wysokiej jakości.

Pytanie 20

Ile matryc drukarskich jest koniecznych do zrealizowania wydruku czterostronicowego zaproszenia w technice wielobarwnej (CMYK) z elementami lakieru wybiórczego na stronach pierwszej i czwartej?

A. 5 matryc

B. 4 matryce

C. 8 matryc

D. 6 matryc

Aby wydrukować 4-stronicowe zaproszenie z elementami lakierowanymi wybiórczo na stronach 1 i 4, potrzebne jest 5 form drukowych. W praktyce, każda forma służy do zadrukowania określonego koloru w procesie druku wielobarwnego CMYK, co oznacza, że dla każdego koloru (Cyan, Magenta, Yellow, Black) potrzebujemy osobnej formy. Dodatkowo, ponieważ na stronach 1 i 4 zastosowano lakierowanie wybiórcze, niezbędna będzie również osobna forma dla lakieru. Zatem, 4 formy to standardowe zadrukowanie w kolorach CMYK, a 5. forma jest konieczna do nałożenia lakieru na wybrane elementy. Taki proces odzwierciedla najlepsze praktyki w branży poligraficznej, gdzie precyzyjne przygotowanie form drukowych wpływa na jakość finalnego produktu. Przykładem zastosowania tej techniki może być luksusowe zaproszenie na wesele, gdzie elementy lakierowane podkreślają estetykę i dodają elegancji.

Pytanie 21

W którym z programów komputerowych nie jest możliwe stworzenie materiałów graficznych przeznaczonych do druku?

A. Adobe Illustrator

B. Adobe InDesign

C. Corel Draw

D. Impozycjoner

Wizja projektowania graficznego często wiąże się z używaniem dedykowanych narzędzi, które pozwalają na tworzenie i edytowanie elementów wizualnych. Adobe Illustrator, Corel Draw oraz Adobe InDesign to potężne programy, które umożliwiają artystom i projektantom grafiki realizację swoich pomysłów. Istotne jest zrozumienie różnic między tymi aplikacjami, aby właściwie je wykorzystać. Adobe Illustrator jest idealny do tworzenia grafiki wektorowej, co pozwala na skalowanie obrazów bez utraty jakości. Z kolei Corel Draw oferuje wiele funkcji dla projektantów, zwłaszcza w kontekście druku i identyfikacji wizualnej. Adobe InDesign natomiast specjalizuje się w układzie publikacji, co czyni go najlepszym wyborem do projektowania złożonych materiałów, takich jak broszury czy czasopisma. Wiele osób błędnie zakłada, że impozycjonery są jednym z narzędzi do projektowania, podczas gdy ich rzeczywistą rolą jest przygotowanie dokumentów do druku. Impozycjonowanie koncentruje się na efektywnym rozmieszczaniu stron na arkuszu papieru, co jest kluczowe w produkcji drukarskiej. Zrozumienie tego rozróżnienia jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień i skutecznie wykorzystywać odpowiednie narzędzia do właściwych zadań. Wybór odpowiedniego oprogramowania ma kluczowe znaczenie dla jakości końcowego produktu, dlatego warto inwestować czas w naukę jego funkcji i możliwości.

Pytanie 22

Montaż elektroniczny z właściwym rozmieszczeniem użytków na arkuszu do druku, zawierający oznaczenia niezbędne do realizacji drukowania i procesów wykończeniowych, określa się jako

A. obłamywanie

B. pierwodruk

C. łamanie

D. impozycja

Impozycja to kluczowy proces w montażu elektronicznym, który polega na odpowiednim zorganizowaniu elementów druku na arkuszu, tak aby maksymalnie wykorzystać powierzchnię roboczą i zminimalizować odpady materiałowe. W praktyce impozycja obejmuje umiejscowienie różnych stron publikacji w taki sposób, aby po ich złożeniu i cięciu uzyskać właściwą kolejność oraz estetykę wydruku. W standardach branżowych, takich jak ISO 12647, impozycja traktowana jest jako istotny element procesu prepress, który znacząco wpływa na jakość końcowego produktu. Przykładowo, w druku książek czy broszur, poprawna impozycja umożliwia uzyskanie właściwej sekwencji stron, co jest kluczowe dla użytkowników końcowych. Dodatkowo, zastosowanie programów do impozycji, takich jak Adobe InDesign czy QuarkXPress, pozwala na automatyzację tego procesu, co zwiększa efektywność produkcji oraz redukuje ryzyko błędów ludzkich.

Pytanie 23

W projekcie opakowania graficznego warstwa wykrojnika, grafika oraz znaczniki drukarskie powinny być

A. zapisane w pliku tylko w formacie zamkniętym

B. uporządkowane w kolejności od najbardziej widocznych elementów

C. połączone w jedną warstwę

D. usytuowane na oddzielnych warstwach

Umieszczanie siatki wykrojnika, grafiki i znaczników drukarskich na osobnych warstwach jest kluczowym elementem profesjonalnego projektowania opakowań. Taka organizacja pliku pozwala na łatwiejsze wprowadzanie zmian oraz precyzyjne zarządzanie każdym z elementów. Na przykład, w przypadku konieczności edytowania grafiki, można to zrobić bez wpływu na siatkę wykrojnika czy znaczniki drukarskie. Dobre praktyki projektowe sugerują, aby każdy z tych elementów był dostępny na oddzielnej warstwie, co nie tylko ułatwia edytowanie, ale także pozwala na lepszą kontrolę jakości w procesie druku. Dzięki temu, projektanci mogą uniknąć przypadkowego przesunięcia elementów, co jest istotne w kontekście precyzyjnego druku. Ponadto, umieszczanie elementów na osobnych warstwach jest zgodne z wytycznymi wielu standardów branżowych, co zwiększa szanse na prawidłowe odwzorowanie projektu w finalnym produkcie. Zastosowanie tej metody w praktyce przyczynia się do oszczędności czasu oraz redukcji kosztów produkcji, ponieważ minimalizuje ryzyko błędów. Warto również zauważyć, że takie podejście jest szczególnie istotne w kontekście pracy zespołowej, gdzie różni członkowie mogą zajmować się różnymi aspektami projektu jednocześnie.

Pytanie 24

Na rysunku zilustrowano operację

A. skalowania bitmapy.

B. wyostrzania bitmapy.

C. kadrowania bitmapy.

D. rozjaśniania bitmapy.

Odpowiedzi takie jak "kadrowania bitmapy", "skalowania bitmapy" oraz "wyostrzania bitmapy" są błędne, ponieważ z niepokojem mogą prowadzić do mylnych interpretacji podstawowych operacji edycyjnych w grafice. Kadrowanie bitmapy polega na przycinaniu obrazu w celu usunięcia niepożądanych części, co nie ma nic wspólnego z dostosowywaniem jasności. Scalowanie dotyczy zmiany rozmiaru obrazu, co również nie wpływa na jego jasność. Wyostrzanie bitmapy natomiast ma na celu poprawę ostrości detali, co może być mylone z rozjaśnianiem, lecz jest to zupełnie inna operacja skoncentrowana na akcentowaniu krawędzi, a nie regulacji jasności. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych procesów edycyjnych bez zrozumienia ich specyfiki. Warto zrozumieć, że każda z tych operacji ma swoje odrębne zastosowanie i cele, co jest kluczowe w profesjonalnej pracy z grafiką. Zrozumienie różnic między rozjaśnianiem a innymi technikami jest niezbędne dla uzyskania zadowalających efektów w edytorach graficznych oraz w kontekście zachowania jakości obrazu.

Pytanie 25

Przygotowanie rozmieszczenia kompozycji graficzno-tekstowej pokazanej na ilustracji jest określane w procesach przygotowawczych (prepress) jako

A. layout.

B. frontyspis.

C. łam.

D. stronica.

Wiele osób myli pojęcia związane z projektowaniem graficznym i przygotowaniem publikacji do druku, przez co nietrudno o błędne skojarzenia. Łam to określenie odnoszące się głównie do składania tekstu w kolumnach, czyli ustawiania go w odpowiednich układach i formatkach, ale nie dotyczy całościowego rozmieszczenia wszystkich elementów graficznych i tekstowych na stronie. Łam pojawia się najczęściej w pracy z dłuższymi tekstami, jak gazety, czasopisma czy książki, gdzie chodzi o techniczne rozwiązania związane z ciągłością akapitów i stron. Stronica to po prostu pojedyncza strona dokumentu – może być zarówno w książce, jak i w katalogu czy broszurze – jednak nigdy nie oznacza sposobu ułożenia treści czy grafiki na niej. To pojęcie bardzo ogólne, techniczne, związane bardziej z rozliczaniem i paginacją niż z projektowaniem. Z kolei frontyspis to element czysto książkowy – jest to ozdobna strona początkowa z tytułem, czasem grafiką, nie ma nic wspólnego z układem ani rozmieszczeniem całej kompozycji. Typowym błędem jest też traktowanie tych pojęć zamiennie, co prowadzi do nieporozumień podczas współpracy w zespole projektowym. W praktyce branżowej, jeśli rozmawiamy o planowaniu rozmieszczenia treści i grafiki dla całości, zawsze mowa o layoutcie – to on nadaje strukturę i porządek, pozwalając każdej kolejnej osobie w procesie produkcji wiedzieć, gdzie i co powinno się znaleźć. Bez znajomości tych różnic ciężko zbudować profesjonalną świadomość projektową i uniknąć pomyłek, które mogą dużo kosztować na etapie druku lub publikacji online.

Pytanie 26

Aby zrealizować 1 000 rozkładów jazdy w formacie A5, jaka maszyna powinna być wykorzystana?

A. sitodrukowa i krajarka jednonożowa

B. drukująca cyfrowa i krajarka trójnożowa

C. drukująca cyfrowa i ploter tnący

D. offsetowa i krajarka trójnożowa

Wybór maszyn offsetowych oraz krajarki trójnożowej, drukowania sitodrukowego z krajarką jednonożową, czy też cyfrowych z krajarką trójnożową nie jest optymalnym rozwiązaniem dla produkcji 1 000 rozkładów jazdy w formacie A5. Technologia offsetowa charakteryzuje się wysoką jakością druku oraz niskimi kosztami jednostkowymi przy dużych nakładach, jednak nie jest efektywna przy mniejszych seriach ze względu na długi czas przygotowania maszyn oraz wyższe koszty startowe. Krajarka trójnożowa, mimo że jest odpowiednia do cięcia arkuszy, nie zawsze zapewnia precyzję wymaganą w produkcji materiałów o małych formatach. W przypadku sitodruku, technologia ta jest zdecydowanie bardziej odpowiednia do druku na materiałach tekstylnych czy innych powierzchniach, a nie do produkcji druku papierowego, co czyni tę opcję nieadekwatną. Użytkownicy często mylą technologie druku, sądząc, że każda maszyna nadaje się do wszystkich zastosowań. Warto zwrócić uwagę na specyfikę materiałów, które chcemy wyprodukować oraz ich docelowe zastosowania, co niejednokrotnie prowadzi do nieprawidłowych wyborów. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jakie technologie są najlepsze dla konkretnych zadań, co pozwala na uzyskanie optymalnych rezultatów w produkcji poligraficznej.

Pytanie 27

Aby ocenić projekt graficzny pod kątem kolorystyki, przed rozpoczęciem produkcji należy wykonać

A. odbitkę próbną (proof)

B. narząd drukarski

C. formy drukowe

D. plik impozycyjny

Odbitka próbna, znana również jako proof, jest kluczowym etapem w procesie przygotowania do druku, szczególnie w kontekście oceny projektu graficznego pod względem kolorystycznym. Odbitki próbne są wykonywane na specjalnych urządzeniach, które odwzorowują kolory i detale finalnego produktu, co pozwala na weryfikację, czy kolory oraz układ graficzny zgadzają się z oczekiwaniami klienta. Przykładowo, w branży drukarskiej często korzysta się z systemów takich jak Fogra, które definiują standardy jakości dla odbitek próbnych. Te standardy umożliwiają uzyskanie precyzyjnych i powtarzalnych rezultatów, co jest kluczowe, aby uniknąć kosztownych błędów produkcyjnych. Odbitki próbne są także wykorzystywane do oceny zgodności kolorystycznej między różnymi mediami, co jest istotne w przypadku projektów, które mają być realizowane na różnych materiałach. Użycie odbitek próbnych pozwala na wprowadzenie ewentualnych korekt jeszcze przed rozpoczęciem właściwego druku, co zwiększa efektywność produkcji oraz zadowolenie klienta.

Pytanie 28

Na czym polega różnica między naświetlarkami CtP a CtF?

A. naświetlają formy drukowe, a CtF formy papierowe

B. naświetlają formy drukowe, a CtF formy kopiowe

C. naświetlają płyty offsetowe, a CtF w innych technikach

D. wykorzystują dane cyfrowe

Naświetlarki CtP (Computer-to-Plate) są urządzeniami, które naświetlają formy drukowe bezpośrednio na płytach offsetowych, co jest kluczowym procesem w nowoczesnym druku offsetowym. W przeciwieństwie do CtF (Computer-to-Film), które naświetlają formy kopiowe na filmie, CtP oferuje bezpośrednie naświetlanie, co eliminuje krok pośredni w postaci filmu. Ta technologia znacząco zwiększa efektywność i jakość procesów drukarskich. Naświetlanie bezpośrednie na płytach pozwala na uzyskanie wyższej precyzji, a także redukuje koszty związane z produkcją filmów. W praktyce, przedsiębiorstwa drukarskie korzystające z CtP mogą szybciej wprowadzać zmiany w projektach i uzyskiwać lepszą jakość druku dzięki dokładniejszemu odwzorowaniu detali. Dodatkowo, CtP wspiera zrównoważony rozwój w druku przez ograniczenie odpadów związanych z materiałami filmowymi. W kontekście standardów branżowych, technologia CtP jest zgodna z najnowszymi normami ISO, co z kolei podkreśla jej znaczenie i zalety w przemyśle poligraficznym.

Pytanie 29

Jaką metodą można zadrukować klawiaturę komputerową?

A. typograficzną

B. tampondrukową

C. fleksograficzną

D. offsetową

Tampondruk to technika druku, która polega na przenoszeniu farby z matrycy na podłoże za pomocą elastycznego tamponu. Jest to metoda szczególnie efektywna w przypadku zadrukowywania powierzchni o nieregularnych kształtach, co czyni ją idealną do użycia na klawiaturach komputerowych, gdzie elementy takie jak klawisze mają różne kontury i głębokości. Tampondruki są często wykorzystywane do oznaczania klawiszy, logo oraz innych informacji, które muszą być wyraźne i odporne na ścieranie. W tej technice stosowane są farby o wysokiej trwałości, co zapewnia długowieczność zadruku nawet w intensywnie użytkowanych produktach. Standardy jakości w branży drukarskiej wymagają, aby zadruk był odporny na działanie chemikaliów, co jest kluczowe w kontekście użytkowania klawiatury. Dobrą praktyką jest również przeprowadzenie testów przyczepności farby, aby upewnić się, że nadruk będzie odporny na codzienne użytkowanie. Tampondruk znajduje zastosowanie nie tylko w elektronice, ale również w przemysłach takich jak medycyna czy automatyka, gdzie precyzyjne i trwałe oznaczenia są kluczowe.

Pytanie 30

Jaką liczbę arkuszy netto papieru o wymiarach 610 mm x 860 mm należy użyć do wykonania druku 32 000 ulotek w formacie A6?

A. 1000

B. 2000

C. 900

D. 500

Aby obliczyć liczbę arkuszy netto papieru potrzebnych do wydrukowania 32 000 ulotek formatu A6, najpierw musimy określić, ile ulotek zmieści się na jednym arkuszu papieru formatu 610 mm x 860 mm. Format A6 ma wymiary 105 mm x 148 mm. Na arkuszu 610 mm x 860 mm można umieścić 8 ulotek A6, gdyż wzdłuż krótszej krawędzi zmieszczą się 4 ulotki (610 mm / 105 mm) i wzdłuż dłuższej krawędzi 5 ulotek (860 mm / 148 mm). Zatem z jednego arkusza otrzymujemy 4 x 5 = 20 ulotek. Skoro potrzebujemy 32 000 ulotek, to dzielimy tę liczbę przez 20, co daje 1600 arkuszy. Kolejnym krokiem jest uwzględnienie strat materiałowych oraz ewentualnych błędów w druku, co zwiększa zapotrzebowanie na arkusze. W rzeczywistości, przyjęcie współczynnika strat na poziomie 1,25 (25% więcej) pozwala na uzyskanie bardziej realistycznej liczby 2000 arkuszy. Zatem wybór odpowiedzi 1000 jest błędny, ponieważ nie uwzględnia strat oraz zapotrzebowania na dodatkowe kopie w praktyce.

Pytanie 31

Wykonanie nadruku na drewnie z efektem wypukłej struktury jak na przedstawionej ilustracji jest możliwe przy zastosowaniu maszyny cyfrowej drukującej w technologii

A. elektrofotograficznej.

B. termotransferowej.

C. natryskowej UV.

D. elkograficznej.

Wybór technologii druku, która nie umożliwia uzyskania efektu wypukłej struktury, prowadzi do nieporozumień w zakresie możliwości dostępnych technologii. Termotransfer, jako metoda polegająca na przenoszeniu obrazu z podłoża na materiał za pomocą ciepła, nie pozwala na uzyskanie efektu trójwymiarowego. Zastosowanie termotransferu w druku na drewnie prowadzi do płaskiego wykończenia, co jest niewystarczające w kontekście pożądanej struktury. Z kolei metoda elektrofotograficzna, często stosowana w drukarkach laserowych, również nie zapewnia możliwości tworzenia wypukłości. Technologia ta polega na nanoszeniu toneru na papier czy inne materiały, a proces ten nie angażuje utwardzania UV, co skutkuje brakiem głębi i tekstury. Podobnie, elkografia, jako technika druku fleksograficznego, jest przystosowana do szybkiego drukowania na różnych materiałach, ale również nie oferuje możliwości utwardzenia i formowania wypukłych struktur. To prowadzi do często popełnianych błędów w zrozumieniu, jakie techniki mogą być użyteczne w kontekście druku 3D lub oferującym efekty wizualne. Właściwy dobór technologii druku jest kluczowy, a każda z wymienionych metod ma swoje unikalne zastosowania, które nie zawsze odpowiadają na potrzeby tworzenia skomplikowanych efektów wizualnych.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Jakiego wzoru używa się do szacowania przeliczenia jednostek metrycznych na typograficzne w systemie Didota?

A. Liczba punktów = 9/3 x liczba milimetrów

B. Liczba milimetrów = 3/9 x liczba punktów

C. Liczba milimetrów = 3/8 x liczba punktów

D. Liczba punktów = 8/3 x liczba milimetrów

Niestety, inne odpowiedzi są oparte na błędnych założeniach, jeśli chodzi o konwersje jednostek typograficznych na metryczne. Na przykład jedna z opcji mówi o stosunku 3/9, ale to nie ma sensu, bo nie jest zgodne z właściwymi przeliczeniami w systemie Didota. Widać, że tu można się pomylić w proporcjach, a to może prowadzić do niezłych wpadek w projektach, zwłaszcza w typografii, gdzie musimy trzymać się dokładności. W innej niepoprawnej odpowiedzi współczynnik 3/8 również nie oddaje realnych relacji między jednostkami. Warto pamiętać, że błędne przeliczenia mogą spowodować, że tekst będzie źle wyważony, co później wpływa na jego czytelność i wygląd publikacji. Potem jest jeszcze trzecia opcja, która sugeruje, że liczba punktów to przeliczenie 8/3 x liczba milimetrów. To wprowadza zamieszanie, bo to dokładnie odwrotność tego, co powinniśmy zrobić. Używanie takich błędnych wzorów w praktyce może prowadzić do poważnych błędów w druku i niezadowolenia klientów. Dlatego dla projektantów ważne jest, by wiedzieć, jak poprawnie robić te przeliczenia, żeby unikać takich pułapek i skutecznie realizować projekty.

Pytanie 34

Jaką maszynę należy wykorzystać do produkcji 500 plakatów w formacie A3 w kolorystyce 4 + 0?

A. 2-kolorowej maszyny sitodrukowej

B. 4-kolorowej maszyny rotograwiurowej

C. 8-kolorowej maszyny offsetowej

D. 4-kolorowej maszyny cyfrowej

Wybór 4-kolorowej maszyny cyfrowej do wykonania 500 plakatów formatu A3 w kolorystyce 4 + 0 jest uzasadniony z kilku powodów. Maszyny cyfrowe doskonale sprawdzają się w produkcji małych i średnich nakładów, oferując dużą elastyczność i szybkość realizacji. W przypadku druku 4 + 0, co oznacza pełen kolor z przodu i brak koloru z tyłu, maszyna cyfrowa pozwala na stosunkowo tanią produkcję bez przebiegów przygotowawczych, takich jak matrice czy formy, co znacząco obniża koszty dla mniejszych nakładów. Dodatkowo, technologia druku cyfrowego umożliwia łatwe wprowadzanie zmian w projekcie, co jest nieocenione w przypadku ostatnich poprawek graficznych. Przykładowo, przy zamówieniu 500 plakatów, możemy wydrukować kilka wersji kolorystycznych lub różne projekty w tym samym nakładzie, co znacząco zwiększa wartość dodaną dla klienta. Warto również podkreślić, że nowoczesne maszyny cyfrowe oferują wysoką jakość druku, z możliwością uzyskania wyraźnych detali oraz intensywnych kolorów, co jest kluczowe w przypadku plakatów reklamowych.

Pytanie 35

Formaty, w jakich można zapisać książkę w postaci e-publikacji do wyświetlania w sieci, to

A. CDR, EPUB, HTML

B. AI, EPUB, FLA

C. CSV, PSD, EPUB

D. PDF, EPUB, HTML

Odpowiedź PDF, EPUB, HTML jest poprawna, ponieważ wszystkie te formaty są standardowo stosowane do publikacji elektronicznych. PDF (Portable Document Format) jest niezwykle popularnym formatem, który zapewnia zachowanie układu strony i jest szeroko akceptowany w świecie wydawniczym. Umożliwia on użytkownikom wyświetlenie dokumentu w sposób identyczny na różnych urządzeniach, co czyni go idealnym do publikacji książek, raportów i innych dokumentów. EPUB (Electronic Publication) to z kolei format zaprojektowany specjalnie do e-booków, który pozwala na dynamiczne dostosowanie treści do rozmiaru ekranu urządzenia. Oferuje on również funkcje takie jak możliwość zmiany czcionek i kolorów, co wpływa na komfort czytania. HTML (HyperText Markup Language) jest podstawowym językiem używanym do tworzenia stron internetowych, co czyni go idealnym do publikacji książek, które mają być dostępne online. Umożliwia on interaktywność, wstawianie multimediów i linków, co może wzbogacić doświadczenie czytelnika. Wybór tych trzech formatów odzwierciedla aktualne standardy w branży e-publikacji, które koncentrują się na dostępności, elastyczności i łatwości użycia.

Pytanie 36

Jakie będą całkowite wydatki związane z drukowaniem banera o wymiarach 3 × 10 m, jeśli wydajność plotera wynosi 20 m²/h, cena druku za 1 m² materiału wynosi 5 zł, a koszt pracy operatora wynosi 60 zł/h?

A. 180 zł

B. 240 zł

C. 160 zł

D. 300 zł

Aby obliczyć całkowity koszt wydrukowania banera o wymiarach 3 × 10 m, należy najpierw obliczyć powierzchnię banera, która wynosi 3 m × 10 m = 30 m². Następnie, znając cenę zadruku 1 m² podłoża, która wynosi 5 zł, można obliczyć koszt materiałów: 30 m² × 5 zł/m² = 150 zł. Kolejnym krokiem jest obliczenie czasu, jaki zajmie operatorowi wydrukowanie banera. Przy wydajności plotera wynoszącej 20 m²/h, czas potrzebny na wydruk wynosi: 30 m² ÷ 20 m²/h = 1,5 h. Koszt pracy operatora, przy stawce 60 zł/h, wyniesie: 1,5 h × 60 zł/h = 90 zł. Całkowity koszt to suma kosztów materiałów i pracy: 150 zł + 90 zł = 240 zł. Praktyczne przykłady zastosowania tej kalkulacji można znaleźć w branży reklamowej, gdzie precyzyjne obliczenia kosztów są kluczowe dla ustalania ofert i wyceny usług. Zastosowanie tych zasad pozwala na efektywne zarządzanie budżetami projektów reklamowych i podejmowanie świadomych decyzji finansowych.

Pytanie 37

Kolorystykę przedstawionego na zdjęciu produktu poligraficznego określa się jako

A. 4 + 4

B. 4 + 1

C. 2 + 0

D. 1 + 0

Wybór odpowiedzi innej niż "1 + 0" wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące podstawowych zasad druku i kolorystyki w poligrafii. Odpowiedzi takie jak "2 + 0" sugerują, że założono wielokolorowy druk jednostronny, co jednak jest niezgodne z przedstawionymi informacjami wizualnymi. Druk w dwóch kolorach na jednej stronie oznacza bardziej złożone procesy drukarskie oraz dodatkowe koszty związane z używaniem różnych farb, co w przypadku omawianego produktu nie ma miejsca. Z kolei odpowiedzi "4 + 4" oraz "4 + 1" odnoszą się do druku czterokolorowego, co jest standardem w druku offsetowym, jednak w tym przypadku nie jest to zastosowane, ponieważ zdjęcie przedstawia produkt z jednolitą kolorystyką, co wyklucza takie interpretacje. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że ponieważ produkt mógłby być drukowany w wielu kolorach, to musi być tak w każdym przypadku. Kluczową rzeczą jest zrozumienie, że kolorystyka i technologia druku muszą być dostosowane do specyfikacji konkretnego projektu oraz oczekiwań klienta. Nieodpowiednie przypisanie kolorów do techniki druku prowadzi do nie tylko błędnych wniosków, ale także może skutkować nieodpowiednimi rozwiązaniami w procesie produkcji, co w efekcie może obniżyć jakość finalnego produktu.

Pytanie 38

Jaki program pozwala na automatyczną impozycję?

A. Adobe Illustrator

B. Blender

C. Impozycjoner

D. IrfanView

Wybór IrfanView, Blendera czy Adobe Illustratora do impozycji to nie najlepszy pomysł. IrfanView jest bardziej do przeglądania i edytowania obrazów, a do impozycji się nie nadaje. On co prawda ma jakieś podstawowe funkcje, ale to trochę za mało, żeby dobrze wykonać ten proces. Blender to narzędzie do grafiki 3D, skupia się na modelowaniu i animacji, więc też nie ma co liczyć, że z pomocą tego zrobisz impozycję. Jeśli chodzi o Adobe Illustratora, to tak, jest bardzo mocny w tworzeniu grafiki wektorowej, ale nie jest stworzony do automatyzacji impozycji. Można co prawda układać elementy ręcznie, ale to nie to samo, co automatyzacja. Wiele osób myli te programy i przez to idą na skróty, co później wychodzi na złe. Moim zdaniem, żeby uniknąć takich wpadek, lepiej dobrze znać funkcje narzędzi, które się wybiera, i sięgnąć po specjalistyczne programy, które naprawdę się nadają do druku.

Pytanie 39

Jak nazywa się strona tytułowa?

A. 2. strona czwórki tytułowej

B. 3. strona czwórki tytułowej

C. 4. strona czwórki tytułowej

D. 1. strona czwórki tytułowej

Zrozumienie struktury czwórki tytułowej jest kluczowe dla prawidłowego przygotowania dokumentów i publikacji. Odpowiedzi, które wskazują na inne numery stron w kontekście czwórki tytułowej, są oparte na niepełnym zrozumieniu zasad dotyczących formatowania dokumentów. Na przykład, błędna identyfikacja stron jako 1. lub 2. strony czwórki tytułowej może prowadzić do pomyłek w organizacji treści publikacji. Strona 1. czwórki tytułowej to zazwyczaj okładka, która nie jest uważana za stronę tytułową, a strona 2. to zazwyczaj strona z tytułem, ale nie jest to strona tytułowa w sensie formalnym. Często spotykanym błędem jest mylenie funkcji poszczególnych stron, co może wprowadzać w błąd zarówno autorów, jak i wydawców. Przykładowo, strona dedykacji, która często występuje na stronie 3. czwórki tytułowej, ma inny cel i zawartość niż strona tytułowa. Wiedza o tym, jak zorganizować czwórkę tytułową, jest istotna w kontekście przygotowania materiałów do druku, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży wydawniczej. Wynika z tego, że niezrozumienie struktury czwórki tytułowej może prowadzić do poważnych błędów w procesie wydawniczym.

Pytanie 40

Który znak typograficzny jest oznaczony w składzie tekstu strzałką?

A. Spacja.

B. Pauza.

C. Dywiz.

D. Diagraf.

Pauza to jeden z tych znaków, które naprawdę mają znaczenie w pisaniu. Działa jak most między różnymi myślami w zdaniu. Dzięki niej można lepiej zrozumieć, co autor miał na myśli. Co ciekawe, pauza szczególnie przydaje się, gdy mamy wtrącenia czy zdania podrzędne. Na przykład w zdaniu: "W tym miejscu – wyjątkowym w swojej urodzie – zorganizowaliśmy spotkanie", pauza fajnie podkreśla, jak wyjątkowe jest to miejsce. Warto pamiętać, że w typografii są też inne znaki, jak dywiz, który jest krótszy i daje się używać do różnych wyrazów złożonych, jak "słowo-klucz". Dlatego ważne jest, żeby dobrze wiedzieć, jak używać tych znaków, bo jak zrobimy to źle, to łatwo o nieporozumienia. Z doświadczenia mogę powiedzieć, że warto używać pauzy oszczędnie, żeby tekst nie stał się chaotyczny. Znajomość różnic między tymi znakami jest na pewno przydatna, szczególnie gdy piszemy coś poważniejszego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej