Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik leśnik
Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:01
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 10:11

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W lesie o powierzchni 3 ha utworzono co 20 m szlaki robocze o szerokości 4 m. Jaką powierzchnię zajmą te szlaki w tym lesie?

A. 0,3 ha

B. 0,2 ha

C. 0,4 ha

D. 0,6 ha

Obliczenia dotyczące powierzchni zajmowanej przez szlaki operacyjne mogą prowadzić do różnych błędnych wniosków, w zależności od zastosowanej metody i założeń. Często spotykanym błędem jest nieprawidłowe policzenie liczby szlaków, co prowadzi do niewłaściwego oszacowania ich powierzchni. W przypadku pomyłki w obliczeniach, na przykład gdy ktoś oblicza, że 3 ha drzewostanu oznacza 3000 m², co jest mocno niedoszacowane. Ważne jest, aby pamiętać, że 1 ha to 10 000 m², a w związku z tym 3 ha to 30 000 m². Kolejnym typowym błędem jest ignorowanie szerokości szlaków. Nie uwzględniając rzeczywistej szerokości szlaku, łatwo jest uzyskać wynik, który nie odzwierciedla rzeczywistości. Dodatkowo, niektórzy mogą błędnie zakładać, że szlaki można ustawiać w sposób ciągły, co jest sprzeczne z praktykami leśnymi, które wymagają przestrzeni między szlakami dla zachowania zdrowia drzewostanu oraz bioróżnorodności. W praktyce, takie pomyłki mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania lasem oraz nieodpowiednich działań gospodarczych, co w dłuższej perspektywie może wpłynąć na jakość ekosystemu leśnego. Kluczowe jest zrozumienie nie tylko podstawowych obliczeń, ale także zasad planowania przestrzennego i zrównoważonego zarządzania zasobami leśnymi.

Pytanie 2

Drewno jodłowe o gęstości 0,41--0,50 g/cm³ w stanie powietrznie suchym klasyfikuje się jako drewno

A. ciężkie

B. umiarkowanie lekkie

C. bardzo ciężkie

D. lekkie

Wybór odpowiedzi związanej z ciężkim drewnem opiera się na nieprawidłowym zrozumieniu gęstości materiałów. Drewno o gęstości 0,41--0,50 g/cm³ nie może być kwalifikowane jako ciężkie, ponieważ według ogólnie przyjętych standardów gęstość powyżej 0,60 g/cm³ jest zwykle uznawana za ciężką. Kluczowym zagadnieniem jest to, że ciężkość drewna wpływa na jego zastosowanie w budownictwie i przemyśle drzewnym. W rzeczywistości, ciężkie drewno, takie jak dąb czy buk, ma zastosowanie w produkcji mebli, w których wymagana jest większa trwałość i odporność na ścieranie. Z kolei drewno jodłowe, o niższej gęstości, oferuje inne właściwości, takie jak lepsza izolacja akustyczna oraz niższa waga, co czyni je atrakcyjnym materiałem w budownictwie szkieletowym oraz w produkcji lekkich konstrukcji. Odnośnie do odpowiedzi związanej z lekkim drewnem, gęstość w zakresie 0,41--0,50 g/cm³ plasuje drewno jodłowe w kategorii umiarkowanie lekkich, co oznacza, że jest ono znacznie lżejsze niż typowe gatunki ciężkiego drewna, ale nie osiąga jeszcze klasyfikacji jako lekkie. W związku z tym, stwierdzenie, że jodła jest drewnem ciężkim lub bardzo ciężkim, jest mylnym podejściem, które ignoruje fundamentalne różnice w gęstości drewna oraz ich praktyczne implikacje w zastosowaniach inżynieryjnych i rzemieślniczych. Osoby, które utożsamiają umiarkowaną lekkość z ciężarem, mogą nie dostrzegać różnorodności właściwości drewna, co jest kluczowe w kontekście inżynierii materiałowej oraz w przemyśle meblarskim.

Pytanie 3

Gatunki, które charakteryzują się najrzadszym występowaniem obfitych zbiorów owoców, to:

A. brzoza brodawkowata i lipa drobnolistna

B. jodła pospolita i modrzew europejski

C. sosna pospolita i górska

D. buk zwyczajny i dąb szypułkowy

Buk zwyczajny (Fagus sylvatica) i dąb szypułkowy (Quercus robur) to gatunki drzew, które charakteryzują się nieregularnymi cyklami owocowania. Ich owoce, zwane bukwiami i żołędziami, nie występują w obfitości co roku, co jest zgodne z ich biologią i strategią reprodukcyjną. W praktyce, w lasach bukowo-dębowych, obserwuje się, że lata z obfitym owocowaniem przypadają co kilka lat, co może być wynikiem zmian warunków klimatycznych oraz cykli biologicznych tych drzew. Znajomość tego zjawiska jest istotna w kontekście zarządzania zasobami leśnymi, ponieważ wpływa na dostępność pokarmu dla dzikich zwierząt, takich jak dziki czy wiewiórki, które są uzależnione od tych drzew jako źródła pożywienia. Poznanie cyklu owocowania pomaga również leśnikom w planowaniu działań związanych z hodowlą i ochroną tych gatunków, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu bioróżnorodnością.

Pytanie 4

Jaką minimalną średnicę górną bez kory można zaobserwować w drewnie wielkowymiarowym iglastym?

A. 10 cm

B. 14 cm

C. 16 cm

D. 12 cm

Minimalna średnica górna bez kory w drewnie wielkowymiarowym iglastym wynosząca 14 cm jest zgodna z normami branżowymi, które określają wymagania jakościowe dla drewna stosowanego w budownictwie i przemyśle drzewnym. Drewno wielkowymiarowe, używane w konstrukcjach, takich jak belki czy słupy, musi spełniać określone standardy, aby zapewnić odpowiednią wytrzymałość i stabilność. W praktyce, drewno o średnicy 14 cm jest wystarczające do wielu aplikacji, w tym budowy domów, mostów czy innych konstrukcji inżynieryjnych. Takie drewno charakteryzuje się także dobrą jakością fizyczną i mechaniczną, co jest kluczowe dla zachowania trwałości konstrukcji w zmiennych warunkach atmosferycznych. Zgodnie z normami PN-EN 338, drewno iglaste o średnicy powyżej 14 cm jest klasyfikowane jako drewno do zastosowań strukturalnych, co dodatkowo podkreśla jego wartość w branży budowlanej.

Pytanie 5

W jakim stadium zimuje barczatka sosnówka?

A. imago

B. gąsienicy

C. poczwarze

D. jajach

Barczatka sosnówka (Thaumetopea pityocampa) przeżywa zimę w formie gąsienicy, co jest super ważne dla jej przetrwania. W Polsce te gąsienice są najbardziej aktywne latem, a zimują w zagłębieniach kory drzew iglastych. Dzięki temu są jakoś chronione przed zimnem i innymi drapieżnikami. Z mojego doświadczenia wynika, że zrozumienie tego cyklu życia jest istotne, żeby lepiej radzić sobie z populacjami tego owada w lasach. To ma ogromne znaczenie dla ochrony ekosystemu leśnego i produkcji drewna. Kiedy leśnicy wiedzą, kiedy barczatka sosnówka się rozwija, mogą podejmować odpowiednie działania, na przykład monitorować sytuację i stosować biologiczne środki ochrony roślin w odpowiednich porach roku. Jeśli znajdziesz gąsienice zimą, to może to być znak, że drzewa są w niebezpieczeństwie, więc warto obserwować i badać te owady w kontekście zarządzania lasami.

Pytanie 6

Odstęp między legarami umieszczonymi pod mygłą na powierzchni nieutwardzonej powinien wynosić

A. 1÷2 m

B. 2÷3 m

C. 4÷5 m

D. 3÷4 m

Odpowiedź wskazująca na odległość 2÷3 m między legarami pod mygłą o powierzchni nieutwardzonej jest poprawna, ponieważ zapewnia odpowiednią stabilność i wytrzymałość konstrukcji. W przypadku drewnianych legarów, zachowanie odpowiednich odstępów jest kluczowe dla efektywnego rozkładu obciążenia oraz minimalizowania ryzyka deformacji materiału. Zgodnie z normami budowlanymi, odstępy 2÷3 m są rekomendowane dla konstrukcji w warunkach nieutwardzonych, co pozwala na optymalne wsparcie dla podłóg, tarasów czy innych powierzchni użytkowych. Taki rozstaw zmniejsza także ryzyko osiadania gruntu oraz podnoszenia się wilgoci w przypadku wód gruntowych, co mogłoby prowadzić do degradacji legarów. W praktyce można zaobserwować, że takie podejście ma zastosowanie w licznych projektach budowlanych, a jego wdrożenie wpływa na długowieczność konstrukcji. Dodatkowo, odstęp ten jest zgodny z dobrymi praktykami w branży budowlanej, co potwierdzają liczne publikacje i wytyczne.

Pytanie 7

Rębnię prowadzi się podczas zabiegu

A. CP

B. IB

C. PTP

D. CWDPN

Wybór innych odpowiedzi, takich jak CWDPN (Czynniki Wpływające na Dobrą Praktykę Leśną), CP (Czasopismo Leśne) czy PTP (Proces Technologiczny Przemysłu Drzewnego), wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii i koncepcji związanych z użytkowaniem rębnych. CWDPN odnosi się do szerokiego zestawu praktyk oraz wytycznych, które mają na celu zapewnienie zdrowia lasów, ale sam termin nie dotyczy bezpośrednio konkretnego zabiegu użytkowania rębnego. Natomiast CP jest publikacją, która może dostarczać informacji o lasach, lecz sama w sobie nie definiuje procesu użytkowania rębnego. Z kolei PTP, dotyczący procesów technologicznych, jest zbyt ogólnym terminem, który nie odnosi się do specyficznych metod pozyskiwania drewna. W praktyce, błędny wybór odpowiedzi może wynikać z pomylenia ogólnych pojęć związanych z leśnictwem z konkretnej procedury użytkowania rębnego. Takie nieprecyzyjne myślenie prowadzi do mylnych wniosków na temat metod zarządzania lasami, co jest nie tylko nieefektywne, ale także może zaszkodzić zdrowiu ekosystemów leśnych. Właściwe zrozumienie specyficznych zabiegów, takich jak IB, i ich wpływu na ekosystemy jest kluczowe dla odpowiedzialnego zarządzania zasobami leśnymi.

Pytanie 8

Organizmy żywe, które korzystają z aparatu asymilacyjnego drzew, to

A. foliofagi

B. saprofity

C. kambiofagi

D. ksylofagi

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi sugeruje mylne przekonania dotyczące ekologii i biologii organizmów odżywiających się roślinami. Saprofity to organizmy, które odżywiają się martwą materią organiczną, a więc ich metabolism jest związany z rozkładem resztek organicznych, co czyni je kluczowymi dla procesów dekompozycji. Kambiofagi to organizmy żerujące na kambium, czyli warstwie komórek w roślinach odpowiedzialnej za ich wzrost, a ksylofagi to te, które żywią się drewnem. Wybór jednej z tych odpowiedzi sugeruje nieporozumienie dotyczące tego, w jaki sposób organizmy reagują na różne części rośliny. Typowym błędem jest zakładanie, że wszystkie organizmy roślinożerne są w stanie przyjmować pokarm z każdej części rośliny, co jest dalekie od prawdy. W rzeczywistości, różne grupy organizmów mają swoje preferencje żywieniowe, co jest wynikiem ich ewolucyjnych przystosowań. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla zarządzania bioróżnorodnością oraz w praktykach ochrony roślin, gdzie ważne jest, aby rozróżniać organizmy pożyteczne i szkodliwe. Właściwe stosowanie terminologii i zrozumienie interakcji w ekosystemach jest niezbędne dla skutecznego podejścia do ochrony środowiska.

Pytanie 9

Sortyment WB1 produkowany jest z drewna oznaczonego symbolem

A. Db

B. Gb

C. Js

D. Bk

Odpowiedź Bk jest prawidłowa, ponieważ sortyment WB1 jest wytwarzany z drewna oznaczonego symbolem Bk, co odnosi się do drewna bukowego. Drewno bukowe charakteryzuje się wysoką gęstością, twardością oraz dobrą odpornością na ścieranie, co czyni je idealnym materiałem do produkcji mebli, podłóg oraz innych przedmiotów użytku codziennego. W praktyce, użycie drewna bukowego w sortymencie WB1 zapewnia nie tylko estetykę, ale także trwałość i funkcjonalność wyrobów. W branży drzewnej stosuje się różne klasyfikacje gatunków drewna, a oznaczenia takie jak Bk są zgodne z normami, np. PN-EN 13556, które określają sposób klasyfikacji i oznaczania gatunków drewna. Dzięki właściwościom drewna bukowego, wyroby wykonane z tego materiału są dobrze oceniane przez użytkowników końcowych, co wpływa na ich popularność na rynku.

Pytanie 10

Młode pędy drzew i krzewów zebrane na wiosnę, zanurzone w solance, wysuszone i podawane zimą zwierzynie płowej, określane są mianem

A. karmy soczystej

B. lizawek

C. liściarki

D. karmy treściwej

Liściarki to zebrane wiosną młode pędy drzew i krzewów, które po zamoczeniu w solance i wysuszeniu są podawane zwierzynie płowej zimą. Stanowią one istotny komponent diety tych zwierząt w okresie, kiedy dostępność naturalnej paszy jest ograniczona. Liściarki są cenione za wysoką wartość odżywczą, bogactwo witamin oraz minerałów, które wspierają zdrowie i kondycję zwierząt. W praktyce, wykorzystanie liściarków w żywieniu zwierzyny płowej jest zgodne z zasadami zrównoważonego zarządzania biotopami, gdzie dąży się do wsparcia naturalnych populacji poprzez dostarczenie odpowiednich źródeł pożywienia. Zbieranie i przygotowywanie liściarków powinno odbywać się zgodnie z normami ochrony środowiska, aby nie zakłócać ekosystemów, z których pochodzą. Ważne jest również, aby stosować odpowiednie metody przechowywania, by zminimalizować straty wartości odżywczej.

Pytanie 11

Oparzenia oraz poparzenia słoneczne są najbardziej niebezpieczne dla następujących rodzajów drzew:

A. olszy oraz wiązu

B. jesionu i sosny

C. dębu oraz jawora

D. buka i jodły

Odpowiedź wskazująca na buk i jodłę jako gatunki drzew najbardziej narażone na oparzenia i zgorzel słoneczną jest prawidłowa z kilku powodów. Buki i jodły, będące drzewami liściastymi i iglastymi, są szczególnie wrażliwe na ekstremalne warunki atmosferyczne, w tym intensywną ekspozycję na słońce, co może prowadzić do uszkodzenia ich kory i liści. W przypadku buka, jego delikatna kora może łatwo ulegać uszkodzeniom w wyniku wysokich temperatur i silnego nasłonecznienia, co sprawia, że drzewo to jest bardziej podatne na choroby. Jodła, z kolei, ma tendencję do rosnąć w wilgotnych i zacienionych warunkach, dlatego nagłe wystawienie na intensywne światło może prowadzić do stresu i obumierania tkanek. Praktycznym przykładem jest stosowanie osłon przeciwsłonecznych w szkółkach leśnych, aby chronić młode sadzonki buka i jodły przed oparzeniami słonecznymi. W kontekście standardów ochrony roślin, istotne jest stosowanie technik, które minimalizują ryzyko uszkodzeń termicznych, co pozwala na lepszy rozwój i przetrwanie tych gatunków.

Pytanie 12

Defoliacja koron drzew będąca wynikiem działania owadów liściożernych w zakresie 31–60 % określana jest jako poziom żeru

A. słaby

B. średni

C. bardzo silny

D. silny

Defoliacja koron drzew na poziomie 31–60% uznawana jest za średni stopień żerowania przez owady liściożerne. Ta klasyfikacja jest kluczowa w ochronie roślin, ponieważ pozwala na lepsze zrozumienie intensywności uszkodzeń oraz ich potencjalnych skutków dla zdrowia drzew. W praktyce, monitorowanie defoliacji jest istotne dla określenia potrzeby wprowadzenia działań ochronnych, takich jak opryski chemiczne czy biologiczne metody zwalczania szkodników. Na przykład, w przypadku zauważenia średniej defoliacji, leśnicy mogą zdecydować się na aplikację środków owadobójczych, aby zapobiec dalszym uszkodzeniom. Zgodnie z wytycznymi ochrony roślin, takie działania należy podejmować z rozwagą, aby zminimalizować wpływ na ekosystem. Dodatkowo, znajomość poziomów defoliacji wspiera badania nad bioróżnorodnością i zdrowiem ekosystemów leśnych, co jest niezbędne do zachowania równowagi ekologicznej.

Pytanie 13

W drzewach gospodarczych, w których stosuje się rębnię gniazdową częściową (IIIb), realizuje się odnowienie

A. naturalne na gniazdach i sztuczne na powierzchni międzygniazdowej

B. naturalne na gniazdach i powierzchni międzygniazdowej

C. sztuczne na gniazdach i naturalne na powierzchni międzygniazdowej

D. sztuczne na gniazdach i powierzchni międzygniazdowej

Odpowiedź wskazująca na stosowanie odnowienia sztucznego na gniazdach oraz naturalnego na powierzchni międzygniazdowej jest poprawna w kontekście rębni gniazdowej częściowej (IIIb). Tego rodzaju metoda odnowienia jest zgodna z zaleceniami w zakresie zrównoważonego zarządzania lasami, pozwalając na zachowanie różnorodności ekosystemu leśnego. Sztuczne odnowienie na gniazdach polega na wprowadzeniu sadzonek lub nasion w miejscach, gdzie naturalna regeneracja jest niewystarczająca lub gdzie z różnych powodów nie występują młode osobniki. Z kolei naturalne odnowienie na powierzchni międzygniazdowej pozwala na wykorzystanie istniejących młodych drzew lub roślinności, co wspiera lokalne procesy biologiczne. Przykładem może być zastosowanie tej metody w lasach liściastych, gdzie gniazda są sztucznie zakładane, aby wspierać strefy domowe dla nowych pokoleń drzew, a przestrzeń między nimi umożliwia naturalny wzrost. Takie podejście sprzyja odporności ekosystemu na zmiany klimatyczne oraz choroby, a także ogranicza koszty związane z wprowadzaniem nowych roślin.

Pytanie 14

W sztucznej uprawie o klasie 2-1, stwierdzona liczba wadliwych sadzonek wynosi

A. do 20 %

B. 21 * 50 %

C. 81 % i więcej

D. 51 * 80 %

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć typowe nieporozumienia związane z klasyfikacją wadliwych sadzonek. Propozycja, która wskazuje na 21 * 50 %, sugeruje, że ilość wadliwych sadzonek powinna być znacznie wyższa niż dopuszczalne normy. W praktyce, 50% wadliwych sadzonek jest nieakceptowalne i prowadzi do całkowitych strat w uprawach, gdyż zbyt duża ilość uszkodzonych roślin negatywnie wpływa na całą partię. Podobnie, odpowiedź dotycząca 51 * 80 % jest absolutnie nieadekwatna, ponieważ nie da się uprawiać sadzonek z takim poziomem wad, co skutkuje niemożnością uzyskania zdrowych roślin. Warto zauważyć, że w wielu branżach rolniczych i ogrodniczych, akceptowalne normy wad są ściśle regulowane przez standardy jakości, które mają na celu zapewnienie jak najwyższej jakości produktów. Z kolei sugestia o 81% i więcej narusza podstawowe zasady produkcji roślinnej, ponieważ wskazuje na całkowitą degradację jakości sadzonek. W kontekście uprawy roślin, każdym etapem powinien zarządzać wykwalifikowany personel, który zna zasady klasyfikacji i potrafi odpowiednio ocenić jakość sadzonek, by uniknąć wprowadzenia do sprzedaży wadliwych produktów. Takie błędne założenia mogą prowadzić do kosztownych strat i obniżenia reputacji firmy w branży."

Pytanie 15

Drewno oznaczane symbolem ma ciemno zabarwioną twardziel?

A. Md

B. Św

C. Jd

D. Js

Wybór odpowiedzi Js, Jd lub Św wskazuje na pewne nieporozumienie w zakresie klasyfikacji drewna. Odpowiedź Js nie odnosi się do żadnego znanego gatunku drewna o ciemno zabarwionej twardzieli, co może prowadzić do mylnego wniosku. W przypadku odpowiedzi Jd, brakuje jasnej specyfikacji gatunku drewna, co sprawia, że odpowiedź ta jest nieprecyzyjna. Odpowiedź Św również nie wskazuje na konkretne drewno, co może skutkować nieadekwatnym zrozumieniem tematu. W praktyce, istotne jest, aby posiadać wiedzę na temat właściwości różnych gatunków drewna, ich twardzieli oraz zastosowań w różnych branżach. Twardziel drewna ma znaczący wpływ na jego odporność na czynniki zewnętrzne oraz na estetykę końcowego produktu. Zdobycie wiedzy na temat klasyfikacji drewna i jego właściwości jest kluczowe dla osób zajmujących się projektowaniem, budownictwem oraz stolarstwem. Dlatego warto zaznajomić się z normami i standardami branżowymi, które pomogą uniknąć typowych błędów myślowych i niewłaściwych wniosków w zakresie wyboru materiałów drewnianych.

Pytanie 16

Która deska będzie miała najmniejsze odkształcenia?

A. zawierająca rdzeń.

B. wycięta z przekroju poprzecznego.

C. wycięta skośnie z pnia.

D. wycięta z przekroju stycznego.

Deska wycięta skośnie z pnia prowadzi do znacznego ryzyka wypaczenia z powodu nierównomiernego rozkładu włókien w drewnie. Skośne cięcie generuje krzywizny, które mogą pojawić się w wyniku zmian wilgotności, ponieważ różne partie drewna kurczą się i rozszerzają w różnym tempie. Tego rodzaju podejście jest nieskuteczne, zwłaszcza w przypadku zastosowań, w których wymagana jest stabilność. Z kolei deska wycięta z przekroju stycznego również nie zapewnia optymalnej stabilności. Przekrój styczny wprowadza dodatkowe naprężenia, które mogą prowadzić do pęknięć i odkształceń, co w kontekście meblarstwa i budownictwa jest niedopuszczalne. W przypadku deski wyciętej z przekroju poprzecznego, choć jest to bardziej stabilna forma, nadal nie dorównuje deskom zawierającym rdzeń. Powód jest prosty – drewno ma naturalną tendencję do wypaczania się w wyniku zmienności wilgotności. Niekiedy, podejmujemy decyzje o wyborze konkretnego cięcia bez uwzględnienia jego skutków, co prowadzi do wybierania niewłaściwych opcji, a to może skutkować utratą estetyki oraz funkcjonalności gotowych produktów. Dlatego ważne jest, by w procesie produkcji i wyboru surowców opierać się na sprawdzonych praktykach i standardach, które zapewnią wysoką jakość końcowego wyrobu.

Pytanie 17

Przypisz do wymienionych robót: pełna orka na głębokość 30 cm, orka w bruzdy pługiem leśnym, zdarcie pokrywy na talerzach 40 × 40 cm, odpowiednią sekwencję jednostek miary stosowanych przy odbiorze tych prac.

A. 1 tys. mb, 1 ha, 1 tys. szt.

B. 1 ha, 1 tys. mb, 1 tys. szt.

C. 1 ha, 1 tys. szt., 1 tys. mb

D. 1 tys. szt., 1 ha, 1 tys. mb

Poprawna odpowiedź to 1 ha, 1 tys. mb, 1 tys. szt. Przyjrzyjmy się dokładnie, dlaczego ta sekwencja jest właściwa. Pierwszą jednostką miary jest hektar (ha), który jest standardową jednostką powierzchni wykorzystywaną w rolnictwie do określenia obszaru upraw. W kontekście pełnej orki na głębokość 30 cm, hektar jest odpowiednią miarą, ponieważ odnosi się do wymiaru powierzchni, na której wykonuje się tę pracę. Następnie mamy do czynienia z miarą długości, czyli metr bieżący (mb), który jest stosowany do pomiaru orki w bruzdy pługiem leśnym, gdzie istotne jest określenie długości wykonanych bruzd. Praca ta wymaga precyzyjnego pomiaru długości, ponieważ liczba bruzd oraz ich długość wpływa na efektywność całego procesu orki. Ostatnią jednostką jest sztuka (szt.), stosowana do zdarcia pokrywy na talerzach 40 × 40 cm, gdzie liczy się ilość wykonanych operacji czy elementów. Zastosowanie tego podziału jednostek miary pozwala na skuteczne zarządzanie pracami w polu i jest zgodne z dobrą praktyką w rolnictwie, gdzie precyzyjne pomiary są kluczowe dla efektywności produkcji.

Pytanie 18

Podczas pomiaru drzewa za pomocą wysokościomierza Suunto, osoba mierząca o wysokości 1,75 m uzyskała wynik 25 m, mierząc do wierzchołka oraz 2 m, mierząc do podstawy pnia. Jaka jest całkowita wysokość drzewa, jeśli w momencie pomiaru jego podstawa znajdowała się powyżej poziomu głowy osoby mierzącej?

A. 23,00 m

B. 27,00 m

C. 26,75 m

D. 24,25 m

Poprawna odpowiedź wynosi 23,00 m, co można obliczyć przy użyciu prostego wzoru na wysokość drzewa. Wysokość drzewa można obliczyć jako różnicę między zmierzonymi odległościami do wierzchołka i podstawy drzewa oraz dodaniem wzrostu osoby mierzącej. Mierząc do wierzchołka drzewa, uzyskaliśmy wartość 25 m, natomiast mierząc do podstawy pnia, uzyskaliśmy 2 m. W związku z tym obliczenie wysokości drzewa wygląda następująco: H = (25 m - 2 m) + 1,75 m = 24,75 m. Jednak z uwagi na to, że poziom, z którego dokonano pomiaru, znajdował się powyżej podstawy drzewa, musimy odjąć wzrost osoby, co prowadzi nas do H = 25 m - 2 m - 1,75 m = 21,25 m. Ta analiza pokazuje, że do oszacowania wysokości drzewa nie wystarczy jedynie zsumować wartości, ale również uwzględnić, na jakiej wysokości znajduje się punkt pomiaru. Praktyczne zastosowanie pomiaru wysokości drzew ma istotne znaczenie w arborystyce oraz przy wycenach dotyczących drewna, gdzie precyzyjne dane mogą wpływać na decyzje dotyczące zarządzania lasem i jego gospodarki.

Pytanie 19

Kto zatwierdza wniosek cięć do realizacji w leśnictwie?

A. nadleśniczego

B. leśniczego

C. inżyniera nadzoru

D. zastępcę nadleśniczego

Inżynier nadzoru pełni kluczową rolę w procesie zatwierdzania wniosków o cięcia w lasach, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących roli innych pracowników leśnych. Nadleśniczy, jako kierownik nadleśnictwa, ma szeroką odpowiedzialność za zarządzanie całością gospodarki leśnej, jednak to nie on bezpośrednio podejmuje decyzje dotyczące szczegółowych planów cięć. Rola zastępcy nadleśniczego jest podobna; chociaż wspierają nadleśniczego w zarządzaniu, nie mają uprawnień do samodzielnego zatwierdzania wniosków cięć. Leśniczy, który zajmuje się codziennym zarządzaniem w danym leśnictwie, ma za zadanie realizować plany, ale również nie jest odpowiedzialny za zatwierdzanie wniosków. Typowym błędem myślowym jest mylenie odpowiedzialności poszczególnych ról w strukturze leśnictwa. Każda z tych pozycji ma swoje specyficzne zadania, a odpowiedzialność za zatwierdzanie wniosków o cięcia leży w rękach inżyniera nadzoru, który ma odpowiednią wiedzę techniczną oraz doświadczenie. Właściwe zrozumienie tych ról jest niezbędne dla skutecznego zarządzania i ochrony zasobów leśnych. Prawidłowe podejście do kwestii pozyskiwania drewna wymaga znajomości zarówno przepisów, jak i dobrych praktyk w leśnictwie.

Pytanie 20

Do jakiego celu używa się świdra Presslera?

A. wysokości drzewa

B. zdjęcia fitosocjologicznego

C. przyrostu drzewa na grubość

D. profilu glebowego

Świder Presslera to narzędzie wykorzystywane w dendrologii i leśnictwie do pomiaru przyrostu drzew na grubość, co jest kluczowe dla oceny zdrowotności lasów oraz efektywności ich zarządzania. Wykorzystując świder, badacz pobiera rdzeń drewna, co pozwala na dokładną analizę struktury wieku drzewa oraz oszacowanie jego przyrostów w określonym czasie. Przykładowo, analizując rdzenie pobrane z różnych drzew w danym obszarze, możemy uzyskać informacje o wpływie warunków klimatycznych na przyrosty drzew lub ocenić, jak różne metody hodowlane wpływają na rozwój drzewostanów. Zastosowanie tego narzędzia jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie monitorowania stanu zdrowia lasów oraz prowadzenia zrównoważonego gospodarki leśnej, co jest zgodne z normami FAO oraz standardami zarządzania lasami certyfikowanymi przez takie organizacje jak FSC. Dzięki temu narzędziu możliwe jest podejmowanie bardziej świadomych decyzji dotyczących ochrony i gospodarowania zasobami leśnymi.

Pytanie 21

Do rodzajów przedplonów stosowanych przy zalesianiu terenów rolnych zaliczamy

A. jodła oraz brzoza

B. sosna oraz buk

C. buk oraz jodła

D. sosna i brzoza

Wybór gatunków takich jak buk czy jodła jako przedplonów przy zalesianiu gruntów może wydawać się ciekawy, ale ma swoje poważne wady. Buk, chociaż ładny i ekologiczny, woli bogate gleby, a to sprawia, że nie nadaje się dobrze na uboższe tereny, które często spotyka się w gruntach porolnych. Jodła z kolei, to drzewo, które ma dużo wymagań, więc również nie jest zbyt odpowiednie do rekultywacji. Do tego obie te rośliny rosną wolno i mają długą młodość, co może wydłużać czas, zanim ekosystem się ustabilizuje. Poza tym, ich współpraca z innymi roślinami, które mogłyby pomóc glebie, też nie jest najlepsza. Dlatego, myleniem byłoby sądzić, że buk czy jodła mogą zastąpić sosnę i brzozę, które naprawdę poprawiają jakość gleby i współdziałają ze sobą, co jest kluczowe dla sukcesu w zalesianiu.

Pytanie 22

Jaką liczbę drzew dorodnych na 1 ha należy uzyskać po przeprowadzeniu trzebieży wczesnej w przypadku buka rosnącego na Lśw?

A. 400 - 500 szt.

B. 300 - 400 szt.

C. 200 - 300 szt.

D. 500 - 600 szt.

Odpowiedzi takie jak 300 - 400 szt., 400 - 500 szt. oraz 500 - 600 szt. opierają się na nieprawidłowych założeniach dotyczących optymalnej gęstości drzew w lasach bukowych, szczególnie po przeprowadzeniu trzebieży wczesnej. Utrzymywanie zbyt dużej liczby dorodnych drzew na hektar prowadzi do nadmiernej konkurencji o zasoby, co w dłuższej perspektywie może skutkować osłabieniem kondycji drzew oraz obniżeniem ich wzrostu i odporności na choroby. Standardy leśnictwa wskazują, że celem trzebieży wczesnej jest nie tylko eliminacja najsłabszych osobników, ale także stworzenie optymalnych warunków dla pozostałych drzew, co przekłada się na ich zdrowie i rozwój. Wybór zbyt dużej liczby drzew dorodnych może również prowadzić do problemów związanych z bioróżnorodnością, ponieważ powoduje to ograniczenie przestrzeni dla innych gatunków roślin i zwierząt. W praktyce, zarządzanie lasem powinno opierać się na zrównoważonym podejściu, które uwzględnia nie tylko ilość, ale i jakość drzew oraz ich interakcje w ekosystemie. Warto zwrócić uwagę, że podejście oparte na naukowych podstawach i praktycznych doświadczeniach w leśnictwie prowadzi do efektywniejszego zarządzania i ochrony zasobów leśnych.

Pytanie 23

Termin żeru regeneracyjnego odnosi się do chrząszczy, które

A. brały udział w rozmnażaniu

B. zyskują umiejętność latania

C. przygotowują się do okresu zimowego

D. osiągają dojrzałość do reprodukcji

Odpowiedź 'uczestniczyły w rozrodzie' jest prawidłowa, ponieważ pojęcie żeru regeneracyjnego odnosi się do zachowań dorosłych chrząszczy, które po odbyciu rozrodu angażują się w procesy wzrostu i regeneracji. W tym kontekście, żer regeneracyjny oznacza aktywne poszukiwanie pokarmu, które wspiera odbudowę ich zasobów energetycznych po wyczerpującym okresie rozrodczym. Przykładowo, chrząszcze, które przeszły przez proces rozrodu, mogą intensywnie żerować na roślinach, co pozwala im na regenerację tkanki, a także na gromadzenie energii przed zbliżającym się okresem spoczynku. W praktyce, zrozumienie tego procesu jest istotne w ekosystemach, gdzie chrząszcze pełnią ważną rolę w cyklu życia roślin oraz w przekazywaniu materii organicznej, co z kolei ma wpływ na bioróżnorodność oraz zdrowie ekosystemów. Badania nad żerem regeneracyjnym mogą prowadzić do lepszego zarządzania populacjami chrząszczy w kontekście ochrony środowiska i rolnictwa.

Pytanie 24

W leskach, w których drzewa ucierpiały na skutek wiatru, drewno pozostawione po zimie, jeśli nie zostało potraktowane chemicznie, należy okorować do

A. 15 lipca

B. 15 maja

C. 1 lipca

D. 1 maja

Okorowanie drewna w drzewostanach uszkodzonych przez wiatr w terminach innych niż 15 maja może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych drewna i jego późniejszej obróbki. Wybór daty, takiej jak 1 maja, może wydawać się na pierwszy rzut oka korzystny, jednakże w tym czasie warunki hydrologiczne mogą być niesprzyjające, co zwiększa ryzyko rozwinięcia się grzybów i pleśni. Z kolei odpowiedź wskazująca 1 lipca jest również niewłaściwa, ponieważ w tym okresie może już wystąpić intensywna aktywność szkodników, a również drewno może być uszkodzone przez nadmierne działanie promieni słonecznych i wysokie temperatury, jeśli pozostanie na powierzchni. Data 15 lipca jest zupełnie nieadekwatna, ponieważ w tym czasie drewno miałoby znaczny czas na kontakt z warunkami atmosferycznymi, co zwiększa ryzyko degradacji materiału. Typowe błędy w myśleniu dotyczące terminów okorowania często wynikają z ignorowania sezonowych zmian w aktywności biologicznej organizmów szkodliwych oraz nieprzestrzegania zasad ochrony drewna, co jest krytyczne w obliczu współczesnych wyzwań w zarządzaniu leśnictwem. Kluczowe znaczenie ma, aby decyzje dotyczące zarządzania drewnem były oparte na wiedzy naukowej oraz doświadczeniu, które potwierdzają, że termin 15 maja jest najlepszy z punktu widzenia ochrony jakości drewna.

Pytanie 25

Sęk tabaczny to sęk

A. nienaruszony, występujący na drzewach iglastych

B. nienaruszony, występujący na drzewach liściastych

C. uszkodzony, występujący na drzewach iglastych

D. uszkodzony, występujący na drzewach liściastych

Niepoprawne odpowiedzi opierają się na błędnych założeniach dotyczących charakterystyki sęków oraz ich występowania w różnych rodzajach drzew. Przede wszystkim, odpowiedzi wskazujące na zdrowe sęki są mylące, ponieważ sęki tabaczne z definicji są uszkodzone i niezdrowe. W przypadku drzew liściastych, sęki mogą występować, ale nie są określane mianem sęków tabacznych. Ważne jest zrozumienie, że sęki na drzewach iglastych często są wynikiem problemów zdrowotnych, takich jak infekcje grzybowe, które mogą osłabiać drewno i prowadzić do jego gnilności. W branży leśnej oraz przemyśle drzewnym, wiedza o tym, jakie wady mogą występować w drewnie, jest kluczowa dla zapewnienia jakości produktów. Na przykład, w przypadku drewna konstrukcyjnego, obowiązują surowe normy dotyczące klasyfikacji drewna, które wykluczają użycie materiałów z istotnymi wadami, takimi jak sęki tabaczne. Ignorowanie tych standardów może prowadzić do niebezpieczeństwa i nieefektywności w długoterminowym użytkowaniu drewna. Zrozumienie tej problematyki jest fundamentalne dla specjalistów w branży, aby podejmować świadome decyzje dotyczące wyboru materiałów.

Pytanie 26

Gdzie należy szukać "lusterek" brudnicy mniszki?

A. w dolnej części strzały

B. w górnej części strzały

C. w szyi korzeniowej

D. w koronie drzewa

Wybór innych lokalizacji, takich jak szyja korzeniowa, górna część strzały oraz korona drzewa, jako miejsca poszukiwań lusterek brudnicy mniszki jest błędny z kilku powodów. Szyja korzeniowa jest miejscem, gdzie korzenie spotykają się z pniem drzewa i pełni funkcję transportową dla substancji odżywczych. To nie jest typowe miejsce żerowania dla larw tego szkodnika, ponieważ preferują one młode, świeże liście, które znajdują się na dolnej części strzały. Górna część strzały, choć może wydawać się odpowiednia ze względu na dostępność liści, jest z reguły zbyt wysoko i zbyt dobrze chroniona przed atakami szkodników, co czyni ją mniej prawdopodobnym miejscem występowania larw. Korona drzewa, mimo że jest obszarem z intensywnym wzrostem liści, stanowi bardziej złożone środowisko, w którym larwy mogą mieć trudności z ukryciem się przed drapieżnikami i warunkami atmosferycznymi. Z tego powodu, stanowiska larw w dolnej części strzały są bardziej sprzyjające ich przetrwaniu. Typowym błędem jest także założenie, że wszystkie szkodniki preferują wyżej położone części roślin. Ważne jest, aby zrozumieć specyfikę biologii danego szkodnika oraz jego preferencje pokarmowe, co pozwala na skuteczniejsze planowanie działań ochronnych w lesnictwie. Zgodnie z najlepszymi praktykami monitorowania szkodników, kluczowe jest poszukiwanie ich w miejscach, gdzie zyskują optymalne warunki do życia.

Pytanie 27

Aby przeprowadzić konserwację przez zanurzenie, drewno powinno być

A. w korze, wysuszone

B. pozbawione kory, wysuszone

C. w korze, w stanie świeżym

D. pozbawione kory, w stanie świeżym

Poprawna odpowiedź wskazuje na konieczność użycia drewna w korze i w stanie świeżym do procesu konserwacji przez zatapianie. Drewno w stanie świeżym zawiera naturalne oleje i żywice, które działają jako substancje ochronne, wspomagające proces konserwacji. Zatapianie w tym kontekście polega na umieszczeniu drewna w specjalnych roztworach ochronnych, co pozwala na skuteczne wnikanie substancji do struktury drewna. W przypadku drewna okorowanego, proces konserwacji mógłby być mniej skuteczny ze względu na utratę tych naturalnych substancji. W branży budowlanej i meblarskiej powszechnie stosuje się tę technikę, zwłaszcza w przypadku drewna używanego na zewnątrz, gdzie narażone jest na działanie warunków atmosferycznych. Przykładem mogą być elementy konstrukcyjne drewniane w budynkach, które wymagają długotrwałej ochrony przed wilgocią i insektami, co można osiągnąć przez odpowiednie zatapianie w roztworach konserwujących.

Pytanie 28

Na ilustracji przedstawiono spreparowane trofeum łowieckie, które nazywamy

A. medalionem.

B. sztyletem.

C. piórem.

D. tuszką.

Pojęcia związane z trofeami łowieckimi są często mylone, co prowadzi do nieporozumień. W przypadku pióra, jest to element anatomiczny ptaków, nie mający związku z trofeami łowieckimi, które zazwyczaj są trwale prezentowane w formie dekoracyjnej. Pióra mogą być kolekcjonowane, ale nie występują w kontekście medalionów. Sztylet, z kolei, jest narzędziem służącym do cięcia czy obrony, a nie do prezentacji trofeów. Jego związek z tematem polega głównie na myślistwie, ale nie na upamiętnianiu zwierząt. Tuszka, natomiast, to pojęcie, które odnosi się do tuszy zwierzęcia, ale nie w kontekście jego ekspozycji jako trofeum. Pojęcia te są często mylone, ponieważ odnoszą się do różnych aspektów myślistwa, jednak każdy z nich ma swoje specyficzne znaczenie. Zrozumienie różnic pomiędzy nimi jest kluczowe dla pełnego poznania sztuki myśliwskiej i jej kulturowych aspektów. Użycie niewłaściwych terminów może prowadzić do nieporozumień w komunikacji między myśliwymi oraz w kontekście edukacji ekologicznej.

Pytanie 29

Surowiec iglasty uzyskany podczas cięć w okresie jesienno-zimowym, który jest pozostawiony w lesie, powinien zostać okorowany do

A. 15 maja

B. 15 kwietnia

C. 15 marca

D. 15 czerwca

Wybór innej daty, takiej jak 15 kwietnia, 15 czerwca czy 15 marca, wiąże się z fundamentalnymi nieporozumieniami dotyczącymi kalendarza prac w gospodarce leśnej oraz biologicznych aspektów pozyskiwania surowca. Okorowanie przed 15 maja, na przykład 15 kwietnia, może prowadzić do nieefektywności, ponieważ w tym okresie temperatura powietrza i wilgotność mogą jeszcze nie być optymalne dla tego procesu. Wczesne okorowanie w chłodniejszych miesiącach może skutkować powstawaniem pęknięć w drewnie i osłabieniem jego struktury, co w dłuższej perspektywie prowadzi do obniżenia jego jakości. Z drugiej strony, wybór terminu po 15 maju, jak 15 czerwca, jest również niewłaściwy, ponieważ opóźnione okorowanie zwiększa ryzyko ataku szkodników i chorób drzew, a także prowadzi do odparowania wody z drewna, co utrudnia dalszą obróbkę. Pracownicy leśni powinni być świadomi, że nieprzestrzeganie ustalonych standardów czasowych może prowadzić do znaczących strat surowca, a także wpływać na efektywność całego procesu przetwarzania drewna. Kluczowym błędem myślowym jest zatem ignorowanie biologicznych cykli i warunków atmosferycznych, które mają kluczowe znaczenie dla jakości i trwałości pozyskiwanego drewna.

Pytanie 30

Wcistki występują w

A. korze

B. twardzielach

C. kambium

D. łyku

Odpowiedzi wskazujące na korę, łyko oraz kambium są nieprawidłowe z kilku powodów. Kora, będąca zewnętrzną warstwą pnia, pełni zasadniczo funkcje ochronne oraz transportowe, ale nie uczestniczy w tworzeniu wcisków. Wcistki powstają w obrębie twardzieli, a nie w korze, co może prowadzić do mylnych skojarzeń związanych z ich funkcją. Łyk, z kolei, jest tkanką odpowiedzialną za transport substancji odżywczych w roślinie, jednak nie ma związku z procesami, które prowadzą do powstawania wcisków. Kambium to tkanka merystematyczna, która jest odpowiedzialna za przyrost wtórny roślin, ale także nie uczestniczy w tworzeniu wcisków. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji lub lokalizacji tych tkanek. Zrozumienie ich roli w anatomii roślinnej jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji procesów biologicznych zachodzących w drzewach. W praktyce, znajomość tych różnic jest niezbędna dla specjalistów zajmujących się leśnictwem i ochroną roślin, ponieważ pozwala na lepsze zarządzanie zasobami leśnymi oraz skuteczniejsze reagowanie na zagrożenia zdrowotne drzew.

Pytanie 31

Podczas wycinki drzew, minimalny próg bezpieczeństwa powinien wynosić przynajmniej

A. 1/4 średnicy pnia

B. 1/3 średnicy pnia

C. 1/10 średnicy pnia

D. 1/5 średnicy pnia

Odpowiedź 1/10 średnicy pnia jest uznawana za minimalny próg bezpieczeństwa podczas ścinki drzew, co znajduje odzwierciedlenie w najlepszych praktykach w branży leśnej. Taki parametr pozwala na zachowanie właściwej odległości między narzędziami i osobami pracującymi w pobliżu, co minimalizuje ryzyko urazów. Przykładowo, przy ścince drzewa o średnicy pnia wynoszącej 30 cm, minimalna odległość wynosiłaby 3 cm, co, choć wydaje się niewielką wartością, jest wystarczające w kontekście oceny ryzyka upadku gałęzi czy odłamków. Ponadto, normy dotyczące bezpieczeństwa, takie jak PN-EN 14081, podkreślają znaczenie utrzymywania bezpiecznej odległości w kontekście eksploatacji drzewostanu, co skutkuje większym bezpieczeństwem pracowników. Warto również zwrócić uwagę, że praktyka ta ma na celu nie tylko ochronę ludzi, ale także minimalizowanie szkód w otoczeniu, co jest kluczowe dla zrównoważonego zarządzania lasami.

Pytanie 32

Co oznacza symbol produkcyjny 1p2 dla materiału sadzeniowego?

A. Sadzonkę z nasienia, która ma 2 lata, z korzeniami podciętymi po 2 roku

B. Sadzonkę z nasienia, która ma 3 lata, z korzeniami podciętymi po 2 roku

C. Sadzonkę z nasienia, która ma 3 lata, z korzeniami podciętymi po 1 roku

D. Sadzonkę z nasienia, która ma 2 lata, z korzeniami podciętymi po 1 roku

Materiał sadzeniowy oznaczony symbolem 1p2 to 3-letnia sadzonka z nasienia, której korzenie zostały podcięte po 1 roku. Taki system oznaczeń jest powszechnie stosowany w szkółkarstwie, aby precyzyjnie określić wiek sadzonek oraz sposób ich uprawy. W tym przypadku liczba "1" odnosi się do pierwszego roku, w którym sadzonka była uprawiana w szkółce, podczas gdy "p2" informuje o tym, że korzenie zostały podcięte w pierwszym roku, co wpływa na ich dalszy rozwój. Korzenie podcinane w pierwszym roku stymulują rozwój nowych, bardziej dynamicznych korzeni, co przekłada się na lepsze przyjęcie sadzonki po przesadzeniu. Stosowanie odpowiednich praktyk w produkcji materiału sadzeniowego jest kluczowe, ponieważ zdrowe i dobrze rozwinięte korzenie są fundamentem dla przyszłego wzrostu rośliny. Przykładowo, w przypadku drzew owocowych, 3-letnie sadzonki z dobrze podciętymi korzeniami będą miały większą szansę na szybkie owocowanie i lepsze plonowanie. Z tego powodu ważne jest, aby przy zakupie materiału sadzeniowego zwracać uwagę na te oznaczenia, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży ogrodniczej.

Pytanie 33

Czy możliwe jest usytuowanie pasiek w Lasach Państwowych?

A. jedynie po przeprowadzeniu oprysków na polach roślin miododajnych

B. za aprobatą Polskiego Związku Pszczelarskiego

C. za zgodą nadleśniczego

D. wyłącznie w latach obfitych w miód

Lokalizacja pasiek w Lasach Państwowych to temat, który jest regulowany przez prawo i lokalne przepisy. Zgoda nadleśniczego jest niezbędna, żeby wszystko było zgodne z zasadami zarządzania lasami i ochrony środowiska. Na przykład, ważne jest, żeby umiejscowienie pasiek brało pod uwagę dostępność roślin miododajnych i unikało konfliktów z innymi działaniami w lesie, takimi jak wycinka czy ruch turystyczny. Pszczelarze powinni współpracować z nadleśnictwem, by znaleźć najlepsze miejsca, które będą sprzyjać pszczołom i ekosystemowi. Trzeba też pamiętać, że zgoda nadleśniczego często wiąże się z zasadami ochrony przyrody, które mogą mówić o odległościach od szlaków turystycznych czy obszarów chronionych. Takie podejście jest ważne dla odpowiedzialnego zarządzania i zrównoważonego rozwoju pszczelarstwa.

Pytanie 34

Drobnica tyczkowa (M1) jest głównie wykorzystywana do

A. żerdzie

B. martwe drewno

C. palety

D. zrębki

Drobnica tyczkowa (M1) jest wykorzystywana przede wszystkim do produkcji zrębków, które są podstawowym surowcem w przemyśle drzewnym. Zrębki są przetwarzane na biomasę, która służy jako paliwo w elektrowniach i piecach przemysłowych, a także jako materiał do produkcji papieru i materiałów kompozytowych. Użycie drobnicy tyczkowej w tym kontekście jest zgodne z trendami zrównoważonego rozwoju, gdzie wykorzystanie surowców odnawialnych staje się kluczowe. Zrębki charakteryzują się różnorodnymi zastosowaniami, w tym jako materiał izolacyjny, ściółka ogrodowa czy też komponent do produkcji biogazu. Zgodnie z normami branżowymi, takie jak PN-EN 14961, wyróżnia się różne klasy jakości zrębków, co pozwala na ich odpowiednie zastosowanie w różnych procesach technologicznych. Stosowanie drobnicy tyczkowej do produkcji zrębków jest zatem praktycznym podejściem, które wspiera przemysł drzewny oraz przyczynia się do efektywnego gospodarowania zasobami.

Pytanie 35

Pilarz w trakcie godziny pracy wykorzystuje średnio 1 litr etyliny 95 oraz około 0,4 l oleju do smarowania piły łańcuchowej. Przy założeniu, że pracuje pilarką przez 5 godzin w ciągu zmiany roboczej, jakie będzie zapotrzebowanie na materiały pędne?

A. 5 l etyliny i 2,0 l oleju maszynowego

B. 8 l etyliny i 3,2 l oleju maszynowego

C. 5 l etyliny i 2,4 l oleju maszynowego

D. 4 l etyliny i 2,4 l oleju maszynowego

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ obliczenia dotyczące zapotrzebowania na materiały pędne pilarki łańcuchowej uwzględniają średnie zużycie etyliny i oleju na godzinę pracy. Pilarz zużywa 1 litr etyliny na godzinę, więc po pięciu godzinach pracy zapotrzebowanie na etylinę wynosi 5 litrów. Co do oleju do smarowania, pilarz zużywa średnio 0,4 litra na godzinę. Pracując przez 5 godzin, potrzebuje 0,4 l/h x 5 h = 2,0 litra oleju. Takie obliczenia są istotne w praktyce, ponieważ pozwalają na dokładne planowanie zapotrzebowania na materiały eksploatacyjne, co jest kluczowe w branżach leśnych i budowlanych, gdzie efektywność kosztowa oraz minimalizacja przestojów są niezwykle ważne. Warto również zauważyć, że prawidłowe oszacowanie zużycia materiałów może przyczynić się do zwiększenia bezpieczeństwa pracy i optymalizacji procesów zarządzania zasobami.

Pytanie 36

Oznakowanie drewna pozyskanego z parków narodowych polega na umieszczeniu na drewnie czarnego znaku graficznego oraz przytwierdzeniu płytki z numerem w kolorze

A. zielonym

B. żółtym

C. niebieskim

D. czerwonym

Wybór złych kolorów oznaczeń, jak żółty, niebieski czy czerwony, świadczy o tym, że nie do końca rozumiesz, jak działa system identyfikacji drewna w kontekście ochrony środowiska. Żółty kolor nie powinien być używany do drewna z parków narodowych, bo może to wprowadzić w błąd co do jego autentyczności. Niebieski, chociaż gdzieś tam może być używany, to nie ma sensu w standardach oznaczania drewna w Polsce. A czerwony, no cóż, może być mylony z oznaczeniami drewna, które ma być usunięte lub pochodzącego z niepożądanych zadrzewień, więc tu też jest zamieszanie. Takie nieporozumienia mogą sprawić, że ludzie stracą zaufanie do systemu zarządzania lasami, co wcale nie jest dobre. Dlatego warto się zapoznać z obowiązującymi standardami i zrozumieć, jak kolor i kształt oznaczeń wpływają na identyfikację drewna. Ta wiedza jest ważna, nie tylko dla zawodowców, ale i dla konsumentów, którzy chcą podejmować mądrzejsze decyzje przy zakupie drewna.

Pytanie 37

Podczas odnawiania sztucznego, minimalna ilość sadzonek z zakrytym systemem korzeniowym w stosunku do szacunkowej liczby sadzonek z odkrytym systemem korzeniowym nie powinna wynosić mniej niż

A. 60 %

B. 70 %

C. 80 %

D. 90 %

Minimalna liczba sadzonek z zakrytym systemem korzeniowym, która powinna być stosowana w odniesieniu do sadzonek z odkrytym systemem korzeniowym, wynosząca 70%, jest zgodna z aktualnymi praktykami i standardami w zakresie odnowienia sztucznego w leśnictwie. Ta proporcja wynika z badań nad przeżywalnością oraz wzrostem sadzonek, które wykazują, że zakryty system korzeniowy zapewnia lepsze warunki dla rozwoju roślin. Sadzenie sadzonek z zakrytymi korzeniami w wyższych proporcjach może prowadzić do lepszego przyjęcia roślin, co jest kluczowe dla sukcesu odnowień. Przykładem może być praktyka sadzenia w obszarach o trudnych warunkach glebowych, gdzie rośliny z zakrytymi korzeniami mogą lepiej przetrwać okresy suszy, co zwiększa ich odporność na niekorzystne warunki. Dodatkowo, tego typu podejście jest rekomendowane w dokumentach programowych i wytycznych dotyczących zalesień, które podkreślają znaczenie stosowania sadzonek z zakrytymi systemami korzeniowymi w celu osiągnięcia zrównoważonego i efektywnego rozwoju ekosystemów leśnych.

Pytanie 38

Wszystkie działania dotyczące konserwacji oraz czyszczenia sztucznych gniazd lęgowych powinny zostać zrealizowane do

A. początku listopada

B. początku maja

C. końca lutego

D. końca września

Podejmowanie decyzji o terminie konserwacji sztucznych gniazd lęgowych jest kluczowym aspektem, który wymaga zrozumienia cyklu życia ptaków. Wybór terminu do początku listopada jest błędny, ponieważ ten okres przypada na czas, kiedy ptaki już z reguły zakończyły lęgi i rozpoczęły migrację lub przygotowania do zimy. Prace konserwacyjne przeprowadzane w tym czasie mogą być nieefektywne, gdyż ptaki nie będą korzystać z gniazd, a wszelkie działania mogą zakłócać ich naturalne zachowania. Z kolei odpowiedź dotycząca początku maja jest równie nieodpowiednia, ponieważ to okres intensywnych lęgów dla wielu gatunków ptaków. Przeprowadzanie czyszczenia gniazd w tym czasie grozi wypłaszaniem ptaków z ich terytoriów lęgowych oraz narażeniem ich jaj na niebezpieczeństwo. Z kolei koniec września również nie jest odpowiednim terminem, ponieważ w tym czasie ptaki często już opuściły swoje miejsca lęgowe, co czyni konserwację zbędną. Właściwy termin, jakim jest koniec lutego, jest zgodny z praktykami w ochronie ptaków, ponieważ zapewnia ptakom warunki do zasiedlenia gniazd w odpowiednim czasie. Ignorowanie tego aspektu może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym obniżenia sukcesu lęgowego i destabilizacji populacji lokalnych gatunków. Dlatego tak ważne jest, aby działania związane z konserwacją gniazd były synchronizowane z naturalnymi cyklami biologicznymi ptaków.

Pytanie 39

Metoda posztuczna oceny brakarskiej drzew na pniu jest wykorzystywana do planowania cięć

A. w trzebieżach wczesnych

B. w czyszczeniach późnych

C. w użytkowaniu rębnym

D. w trzebieżach późnych

Wybór odpowiedzi dotyczących trzebieży, czy to wczesnych, czy późnych, opiera się na nieporozumieniu co do różnicy między tymi metodami a użytkowaniem rębnym. Trzebieże wczesne mają na celu usunięcie drzew słabszych, które mogą ograniczać wzrost drzew silniejszych i bardziej wartościowych, jednak nie biorą pod uwagę specyfiki i wymagania związane z użytkowaniem drewna w sposób ręczny. W przypadku czyszczeń późnych, które polegają na usuwaniu drzew, które nie mają potencjału wzrostu, również nie zastosuje się metody posztucznej, ponieważ procedura ta nie uwzględnia precyzyjnego szacunku brakarskiego. Użytkowanie rębne natomiast to proces, w którym istotna jest nie tylko ilość, ale jakość pozyskiwanego drewna oraz jego wpływ na ekosystem. Nieprawidłowe myślenie polegające na tym, że każda forma cięcia, jaką jest trzebież, jest odpowiednia dla każdej sytuacji, prowadzi do błędnych decyzji zarządzających lasem. Właściwe podejście powinno być oparte na dogłębnej analizie potrzeb ekosystemu oraz celów gospodarki leśnej, co w kontekście posztucznej metody szacunku brakarskiego nabiera szczególnego znaczenia.

Pytanie 40

Kto ustanawia plan zadań ochronnych dotyczący obszaru Natura 2000?

A. nadleśniczy

B. regionalny dyrektor ochrony środowiska

C. minister odpowiedzialny za sprawy środowiska

D. generalny dyrektor ochrony środowiska

Plan zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000 jest dokumentem kluczowym dla zapewnienia ochrony cennych przyrodniczo obszarów w Polsce. Odpowiedzialność za jego opracowanie spoczywa na regionalnym dyrektorze ochrony środowiska, który działa w ramach Ministerstwa Klimatu i Środowiska. Regionalny dyrektor, korzystając z wiedzy i ekspertyzy zespołu specjalistów, analizuje specyfikę danego obszaru, jego wartości przyrodnicze oraz potrzeby ochronne. Przykładem zastosowania takiego planu może być ochrona siedlisk rzadkich gatunków roślin i zwierząt, które są zagrożone wyginięciem. Opracowanie planu wymaga także współpracy z lokalnymi społecznościami oraz innymi interesariuszami, co zapewnia włączenie różnych perspektyw w proces ochrony. W związku z tym, kluczowe jest, aby regionalny dyrektor działał w zgodzie z obowiązującymi standardami ochrony środowiska oraz zaleceniami Unii Europejskiej, aby skutecznie realizować cele ochrony bioróżnorodności.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej