Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik elektronik
- Kwalifikacja: ELM.05 - Eksploatacja urządzeń elektronicznych
- Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 11:31
- Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 11:46
Egzamin niezdany
Wynik: 14/40 punktów (35,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Kiedy impedancja falowa linii Zf oraz impedancja obciążenia Zobc są równe, to linia długa
A. stanowi dla sygnału wejściowego przerwę
B. nie jest dostosowana falowo
C. stanowi dla sygnału wejściowego zwarcie
D. jest dostosowana falowo
Odpowiedź "jest dopasowana falowo" jest prawidłowa, ponieważ oznacza, że impedancja falowa linii Zf jest równa impedancji obciążenia Zobc, co skutkuje minimalizacją odbić fali elektromagnetycznej na końcu linii. W praktyce oznacza to, że energia sygnału jest w pełni absorbowana przez obciążenie, a nie odbijana z powrotem w stronę źródła. Takie dopasowanie falowe jest kluczowe w systemach telekomunikacyjnych, gdzie ma wpływ na jakość sygnału i efektywność przesyłu danych. W zastosowaniach, takich jak linie transmisyjne w systemach RF czy optycznych, przestrzeganie zasad dopasowania impedancji pozwala na zminimalizowanie strat sygnału oraz zredukowanie zakłóceń, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w inżynierii komunikacyjnej. W standardach takich jak IEEE 802.3 czy w systemach telekomunikacyjnych, dopasowanie impedancji stanowi fundament efektywnej wymiany danych i zapewnienia integralności sygnału.
Pytanie 3
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 4
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 5
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 6
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 7
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 8
Podczas konserwacji systemu telewizyjnego trzeba zweryfikować jakość sygnału w gniazdkach abonenckich. W związku z tym, w gniazdku abonenckim należy przeprowadzić pomiar
A. natężenia prądu (I)
B. współczynnika zawartości harmonicznych (THD)
C. mocy czynnej (P)
D. współczynnika błędnych bitów (BER)
Moc czynna (P) oraz natężenie prądu (I) są parametrami, które, choć fundamentalne w inżynierii elektrycznej, nie mają bezpośredniego związku z oceną jakości sygnału telewizyjnego. W przypadku instalacji telewizyjnych kluczowe jest zrozumienie, że jakość sygnału nie jest mierzona przez moc, lecz przez wskaźniki, które bezpośrednio korelują z jakością odbioru, takie jak BER. Natężenie prądu odnosi się do przepływu elektryczności w obwodzie, co może być istotne w kontekście zasilania urządzeń, ale nie informuje nas o tym, jak dobrze sygnał jest odbierany przez odbiornik. Podobnie, współczynnik zawartości harmonicznych (THD) odnosi się do zniekształceń sygnału elektrycznego, a nie telewizyjnego. W praktyce, diagnostyka jakości sygnału wymaga narzędzi, które analizują dane transmisyjne, a nie tylko parametry elektryczne. Częste błędy myślowe w tym obszarze wynikają z mylenia pojęć związanych z elektrycznością i sygnałem telewizyjnym. Właściwe podejście do konserwacji instalacji telewizyjnych powinno koncentrować się na pomiarach takich jak BER, aby zapewnić prawidłowy odbiór i satysfakcję użytkowników.
Pytanie 9
Aby zmierzyć moc czynną urządzenia działającego w obwodzie prądu stałego metodą techniczną, jakie przyrządy należy zastosować?
A. dwa amperomierze
B. watomierz
C. dwa woltomierze
D. woltomierz i amperomierz
Zastosowanie wyłącznie watomierza do pomiaru mocy czynnej w obwodach prądu stałego może wydawać się logiczne, jednak takie podejście ma swoje ograniczenia. Watomierz, będący urządzeniem do bezpośredniego pomiaru mocy, często jest stosowany w obwodach prądu przemiennego, gdzie mierzona moc może mieć różne wartości w zależności od współczynnika mocy. W obwodach prądu stałego, gdzie nie ma fazy i przesunięcia fazowego pomiędzy prądem a napięciem, bardziej odpowiednie jest użycie woltomierza i amperomierza, co pozwala na precyzyjne kalkulacje mocy według podstawowych wzorów. Ponadto, wybór dwóch woltomierzy lub dwóch amperomierzy jest nieefektywny, ponieważ nie dostarcza pełnych informacji o obwodzie. Używając dwóch woltomierzy, nie można zmierzyć natężenia prądu, co jest kluczowe w obliczeniach mocy. Z kolei dwa amperomierze nie pozwalają na określenie napięcia, co również uniemożliwia obliczenie mocy. Dobrą praktyką w pomiarach jest stosowanie zestawów pomiarowych, które umożliwiają jednoczesny pomiar obu wielkości, co znacznie podnosi wiarygodność i dokładność wyników. W praktyce, nieprawidłowe podejście do pomiarów może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących wydajności urządzeń oraz ich wpływu na ogólną efektywność energetyczną systemów, co w dłuższej perspektywie może przekładać się na nieoptymalne zużycie energii.
Pytanie 10
Amperomierz o klasie precyzji 1 oraz zakresie pomiarowym In=100 mA zarejestrował prąd I=100 mA. Jaki jest maksymalny błąd względny tego pomiaru?
A. 3%
B. 1%
C. 4%
D. 2%
Wybierając inne wartości błędu względnego, można łatwo wpaść w pułapki wynikające z niezgodności z definicjami klas dokładności. Klasa dokładności 2% oraz 3% są często mylone z rzeczywistym marginesem błędu, jednak należy pamiętać, że klasa dokładności 1 oznacza, iż maksymalny błąd wynosi tylko 1% pełnego zakresu. Błąd pomiarowy w klasie 2% oznacza, że pomiar może odbiegać o 2% od rzeczywistej wartości, co jest znacznie wyższą wartością, prowadząc do większych niepewności w aplikacjach wymagających precyzyjnych pomiarów. Co więcej, w przypadku błędnej interpretacji wartości procentowych, można błędnie oszacować tolerancje w systemach zabezpieczeń czy kontroli procesów, co może prowadzić do poważnych incydentów. Zrozumienie mechanizmów działania amperomierzy i ich klas dokładności jest kluczowe dla inżynierów oraz techników zajmujących się pomiarami elektrycznymi. Znajomość norm oraz dobrych praktyk, takich jak regularne kalibracje urządzeń pomiarowych i znajomość ich limitów, pozwala na uniknięcie błędów i zapewnienie zgodności z wymaganiami bezpieczeństwa. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe, by poprawnie interpretować wyniki pomiarów i podejmować właściwe decyzje inżynieryjne.
Pytanie 11
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 12
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 13
Według standardu przesyłania sygnału telewizyjnego w Polsce (64QAM, FEC 3/4), minimalna wartość sygnału na wyjściu z gniazda antenowego powinna wynosić
A. 26 dBμV
B. 48 dBμV
C. 30 dBμV
D. 42 dBμV
Wybór jakiegokolwiek poziomu sygnału innego niż 48 dBμV może prowadzić do nieprawidłowego odbioru sygnału telewizyjnego, co jest szczególnie istotne w systemie opartym na 64QAM i FEC 3/4. Poziomy takie jak 30 dBμV, 42 dBμV czy 26 dBμV są niewystarczające, aby zapewnić stabilny i niezawodny odbiór. Poziom 30 dBμV, na przykład, jest zbyt niski, aby pokonać typowe straty sygnału związane z kablami antenowymi oraz zakłóceniami zewnętrznymi. W praktyce może to prowadzić do błędów w dekodowaniu, co skutkuje przerywanym lub całkowicie utraconym sygnałem. 42 dBμV, chociaż teoretycznie może wydawać się akceptowalnym poziomem, nie uwzględnia należycie wszelkich dodatkowych strat, które mogą wystąpić w rzeczywistych warunkach. Ponadto, poziom 26 dBμV jest zdecydowanie poniżej wymaganych wartości, co oznacza, że sygnał będzie zbyt słaby do jakiejkolwiek sensownej analizy i dekodowania, co prowadzi do złej jakości obrazu oraz dźwięku. Zrozumienie tych wartości jest kluczowe dla projektowania efektywnych systemów telewizyjnych. Zastosowanie niewłaściwych poziomów sygnału może wynikać z niepełnej wiedzy na temat norm oraz specyfikacji technicznych, co prowadzi do błędnych decyzji podczas planowania i budowy instalacji. Dlatego tak ważne jest, aby zawsze przestrzegać zalecanych norm i standardów, aby uniknąć problemów z jakością sygnału.
Pytanie 14
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 15
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 16
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 17
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 18
Która z funkcji w oprogramowaniu EDA zajmuje się wyznaczaniem ścieżek przy projektowaniu układów PCB?
A. Routing
B. Annotation
C. Placing
D. RuleCheck
Routing to kluczowa funkcja w programach EDA (Electronic Design Automation), która odpowiada za wytyczanie ścieżek w projektowaniu obwodów drukowanych (PCB). Proces ten polega na automatycznym lub półautomatycznym tworzeniu połączeń między komponentami na płycie, zgodnie z określonymi regułami projektowymi i wymaganiami elektrycznymi. Dobrze zaprojektowany routing nie tylko zapewnia prawidłowe połączenia, ale również minimalizuje interferencje elektromagnetyczne, optymalizuje długości ścieżek oraz ułatwia proces produkcji. W praktyce, inżynierowie często korzystają z algorytmów routingu, które uwzględniają różne czynniki, takie jak szerokość ścieżek, odstępy między nimi, a także charakterystykę sygnałów. Zgodnie z najlepszymi praktykami, routing powinien być wykonywany z uwzględnieniem zasad projektowania, takich jak DFM (Design for Manufacturing) i DFT (Design for Testability), co przyczynia się do efektywności produkcji i późniejszej diagnostyki.
Pytanie 19
Oblicz amplitudę sygnału wyjściowego generatora o częstotliwości 100 Hz, jeśli woltomierz elektromagnetyczny zmierzył napięcie 8 V?
A. 5,6 V
B. 22,1 V
C. 11,3 V
D. 9,8 V
Amplituda sygnału wyjściowego generatora o częstotliwości 100 Hz, którą mierzono za pomocą woltomierza elektromagnetycznego, może wprowadzać w błąd, jeśli nie zrozumie się, jak działają pomiary napięcia w kontekście sygnałów zmiennych. Odpowiedzi takie jak 5,6 V, 9,8 V czy 22,1 V sugerują różne błędne interpretacje tego, co woltomierz wskazuje. Woltomierz elektromagnetyczny, gdy mierzy sygnał sinusoidalny, wyświetla wartość skuteczną (RMS) napięcia. Wartość RMS dla sygnału sinusoidalnego jest mniejsza od maksymalnej wartości napięcia o pierwiastek z dwóch. Zatem dla napięcia 8 V, które zostało zmierzone przez woltomierz, należy stosować wzór U(max) = U(RMS) × √2. Jeśli ktoś pomyliłby pomiar z innym typem sygnału, np. prostokątnym czy trójkątnym, mógłby błędnie oszacować amplitudę. Często występującym problemem jest także nieuwzględnienie wpływu impedancji obciążenia lub nierozumienie, że pomiar wykonany na zniekształconym sygnale nie będzie odzwierciedlał rzeczywistej amplitudy. Tego rodzaju błędne rozumowanie może prowadzić do znaczących pomyłek w projektach inżynieryjnych, gdzie precyzyjne dane o napięciu są kluczowe, a ich ignorowanie może skutkować awarią sprzętu lub niewłaściwym działaniem obwodów. W związku z tym warto zapoznać się z dokumentacją producentów przyrządów pomiarowych oraz standardami, takimi jak IEC 61557, aby lepiej zrozumieć, jak maksymalizować dokładność i bezpieczeństwo pomiarów.
Pytanie 20
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 21
Na rysunku pokazano widok sygnału zmodulowanego amplitudowo, przy czym amplituda sygnału nośnego Un = 1 V. Wartość współczynnika głębokości modulacji wynosi
A. 1
B. 3/2
C. 1/3
D. 1/2
Wartości współczynnika głębokości modulacji, które zostały podane jako odpowiedzi, mogą prowadzić do różnych błędów w interpretacji sygnałów zmodulowanych amplitudowo. Odpowiedzi takie jak 3/2, 1/3 i 1 są nieprawidłowe z kilku powodów, które warto rozważyć. W kontekście sygnałów zmodulowanych amplitudowo, współczynnik m powinien zawsze wynosić od 0 do 1, gdzie wartość 1 oznacza pełną modulację, a wartości bliskie 0 sugerują minimalny wpływ sygnału modulującego na sygnał nośny. Odpowiedź 3/2 sugeruje, że amplituda sygnału modulującego jest większa niż amplituda sygnału nośnego, co jest fizycznie niemożliwe w klasycznej modulacji. Jest to powszechny błąd myślowy, który wynika z nieprawidłowego zrozumienia relacji między tymi dwoma amplitudami. Z kolei 1/3 oznaczałoby, że sygnał modulujący ma bardzo niską amplitudę w porównaniu do sygnału nośnego, co może prowadzić do znacznych zniekształceń sygnału, zwłaszcza jeśli modulacja nie jest odpowiednio kontrolowana. Odpowiedź 1 również jest błędna, ponieważ sugeruje, że amplituda sygnału modulującego jest równa amplitudzie sygnału nośnego, co nie jest zgodne z danymi przedstawionymi na rysunku. Właściwe zrozumienie głębokości modulacji jest kluczowe dla projektowania systemów komunikacyjnych, w których odpowiednia głębokość modulacji wpływa na jakość odbioru sygnału oraz na skuteczność transmisji informacji. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do poważnych problemów w inżynierii komunikacyjnej i telekomunikacyjnej.
Pytanie 22
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 23
Uchyb regulacji wynoszący 0 umożliwia działanie regulatora typu
A. nieciągłym, trójpołożeniowym
B. ciągłym typu PD
C. ciągłym typu PI
D. nieciągłym, dwupołożeniowym
Ciągły regulator typu PD (proporcjonalno-różniczkujący) jest odpowiedni w systemach, które wymagają szybkiej reakcji na zmiany, jednak nie eliminuje on uchybu ustalonego. W kontekście regulacji, uchyb ustalony to wartość, którą system dąży osiągnąć, a regulator PD może wprowadzać oscylacje, co czyni go nieodpowiednim w sytuacjach, gdzie stabilność jest kluczowa. Regulator trójpołożeniowy, z kolei, działa w oparciu o skokowe zmiany, co jest typowe w systemach, gdzie precyzyjne utrzymywanie wartości nie jest tak istotne, jak natychmiastowa reakcja na błędy. Jednakże, jego zastosowanie w sytuacjach wymagających ciągłej regulacji prowadziłoby do dużych wahań i niestabilności. Regulator dwupołożeniowy, działający na zasadzie włącz/wyłącz, również nie jest w stanie dostarczyć wymaganej precyzji w systemach, gdzie uchyb równy 0 jest kluczowy. W kontekście praktyki inżynieryjnej, ważne jest, aby wybierać odpowiedni typ regulatora zgodnie z wymaganiami systemu, a nie wszystkie metody są uniwersalnie odpowiednie dla każdego rodzaju regulacji. Wybór regulatora powinien opierać się na głębokim zrozumieniu dynamiki systemu oraz celów regulacyjnych, co jest fundamentem efektywnego projektowania systemów automatyki.
Pytanie 24
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 25
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 26
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 27
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 28
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 29
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 30
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 31
W systemie z wzmacniaczem oraz głośnikiem kluczowe jest z perspektywy efektywności układu, aby impedancja głośnika
A. przekraczała impedancję wyjściową wzmacniacza
B. była jak największa
C. była jak najmniejsza
D. była równa impedancji wyjściowej wzmacniacza
Poprawną odpowiedzią jest "równa impedancji wyjściowej wzmacniacza", gdyż zasadniczym celem w projektowaniu systemów audio jest osiągnięcie maksymalnej efektywności energetycznej. Zasada dopasowania impedancji wskazuje, że impedancja głośnika powinna być zgodna z impedancją wyjściową wzmacniacza, co minimalizuje straty energii. W praktyce, jeśli impedancja głośnika jest na poziomie 8 Ohm, a wzmacniacz ma impedancję wyjściową również 8 Ohm, to cała moc wyjściowa wzmacniacza zostanie przekazana do głośnika, co zapewnia optymalne wykorzystanie energii i jakość dźwięku. Niedopasowanie impedancji prowadzi do strat mocy, co skutkuje niższą głośnością oraz zniekształceniami dźwięku. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze głośników do wzmacniaczy, uwzględniać parametry techniczne, takie jak impedancja, zgodnie z zaleceniami producentów sprzętu audio. Warto również pamiętać, że standardy branżowe, takie jak AES (Audio Engineering Society), promują stosowanie dopasowania impedancji dla poprawy jakości dźwięku w systemach audio.
Pytanie 32
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 33
Wzmacniacz mocy dysponuje wyjściami głośnikowymi o impedancji 8 Ω. Jaka konfiguracja połączenia dwóch głośników będzie właściwa dla tego wzmacniacza?
A. Dwa głośniki 16 Ω połączone równolegle
B. Dwa głośniki 8 Ω połączone równolegle
C. Głośnik 4 Ω i 2 Ω połączone szeregowo
D. Głośnik 8 Ω i 4 Ω połączone szeregowo
Rozważając inne połączenia, można zauważyć, że łączenie dwóch głośników 8 Ω równolegle skutkowałoby uzyskaniem impedancji 4 Ω, co jest zbyt niskie dla wzmacniacza zaprojektowanego do pracy z obciążeniem 8 Ω. Tego typu złe połączenie może prowadzić do przesterowania wzmacniacza i jego uszkodzenia, ponieważ wzmacniacz nie jest w stanie dostarczyć wystarczającej mocy przy takiej impedancji. Podobnie, połączenie głośników o impedancji 8 Ω i 4 Ω szeregowo daje całkowitą impedancję 12 Ω. Takie połączenie również jest nieoptymalne, ponieważ wzmacniacz może nie osiągnąć pełnej mocy, co prowadzi do niższej wydajności systemu audio. Z kolei połączenie głośników 4 Ω i 2 Ω szeregowo skutkuje całkowitą impedancją 6 Ω, co znów różni się od wymaganego 8 Ω. W systemach audio ważne jest, aby zrozumieć zasady dotyczące impedancji oraz prawidłowego łączenia głośników. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do niepoprawnych wniosków, to brak znajomości wzorów na obliczanie impedancji w połączeniach równoległych i szeregowych, co może prowadzić do niewłaściwych decyzji w doborze komponentów audio.
Pytanie 34
Zawarte w tabeli dane techniczne dotyczą czujki
| Typ czujki | NC |
| Dwa tory detekcji | PIR+MW |
| Wymiary obudowy | 65 x 138 x 58 mm |
| Zakres temperatur pracy | -40°C...+55°C |
| Zalecana wysokość montażu | 2,4 m |
| Maksymalny pobór prądu | 20 mA |
| Zasięg działania | 15 m |
A. zalania.
B. czadu.
C. ruchu.
D. akustycznej.
Czujki ruchu są kluczowymi elementami nowoczesnych systemów zabezpieczeń, a ich działanie opiera się na technologii detekcji PIR (pasywnej podczerwieni) oraz MW (mikrofali). W przedstawionej tabeli, informacja o "dwóch torach detekcji PIR+MW" jasno wskazuje, że czujka jest zaprojektowana do wykrywania ruchu. Technologia PIR jest odpowiedzialna za detekcję zmian w promieniowaniu podczerwonym, co jest skuteczne w monitorowaniu obiektów emitujących ciepło, takich jak ludzie. Z kolei technologia mikrofalowa pozwala na wykrywanie ruchu w większym zakresie, co zwiększa niezawodność czujnika. Praktyczne zastosowanie czujek ruchu znajduje się w systemach alarmowych, automatyce budynkowej oraz inteligentnych domach, gdzie mogą służyć do automatycznego włączenia oświetlenia lub alarmu, gdy wykryją obecność. Zastosowanie takich czujników jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa i komfortu użytkowania, co czyni je niezbędnymi w nowoczesnych instalacjach.
Pytanie 35
Podczas fachowej wymiany uszkodzonego układu scalonego SMD – kontrolera przetwornicy impulsowej w odbiorniku TV – powinno się zastosować
A. stację na gorące powietrze
B. lutownicę gazową
C. lutownicę transformatorową
D. stację lutowniczą grzałkową
Stacja na gorące powietrze jest narzędziem idealnym do wymiany uszkodzonych układów scalonych SMD, takich jak sterowniki przetwornic impulsowych w odbiornikach TV. Dzięki zastosowaniu gorącego powietrza można jednocześnie podgrzewać wiele pinów układu, co znacząco ułatwia proces lutowania oraz odlutowywania. Metoda ta minimalizuje ryzyko uszkodzenia elementów sąsiadujących, ponieważ nie wprowadza bezpośredniego kontaktu z gorącą powierzchnią, jak ma to miejsce w przypadku lutownic. W praktyce, użytkownicy stacji na gorące powietrze powinni ustawić odpowiednią temperaturę (zwykle w zakresie 250-350°C) oraz przepływ powietrza, co zależy od konkretnego rozmiaru i typu układu. Użycie tej technologii jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, co podkreślają normy IPC, które promują odpowiednie techniki lutowania dla komponentów SMD. Ponadto, stacje na gorące powietrze są również używane do reworku i napraw, co czyni je wszechstronnym narzędziem w elektronice.
Pytanie 36
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 37
Rodzaj metody pomiarowej, w której wartość mierzonej wielkości uzyskuje się na podstawie pomiarów innych, powiązanych z nią wielkości, zgodnie z zależnością funkcyjną teoretyczną lub doświadczalną, to metoda
A. pośrednia
B. bezwzględna
C. względna
D. bezpośrednia
Pojęcie metod pomiarowych jest złożone i może prowadzić do nieporozumień, szczególnie w kontekście różnych typów metod. Propozycja zastosowania metody bezwzględnej odnosi się do pomiarów, które są dokonywane bezpośrednio na badanej wielkości, co nie jest zgodne z treścią pytania. Metoda ta polega na bezpośrednim określeniu wartości wielkości, bez potrzeby odniesienia do innych parametrów, co czyni ją niewłaściwą w kontekście opisywanego zagadnienia. W przypadku metody względnej, pomiar także polega na odniesieniu do innej, lecz niekoniecznie stosuje się przy tym funkcje matematyczne, które określają tę zależność. Metoda bezpośrednia, jak sama nazwa wskazuje, odnosi się do sytuacji, w której wartość mierzona jest określane bezpośrednio, na przykład poprzez użycie tradycyjnego przyrządu pomiarowego, co kontrastuje z ideą metody pośredniej, która wymaga więcej kroków w celu uzyskania finalnego wyniku. Błędem jest mylenie tych koncepcji, co może wynikać z nieprecyzyjnego zrozumienia podstawowych zasad pomiarów. Również, uznawanie metod bezpośrednich i względnych jako takich, które mogą być stosowane zamiennie z metodą pośrednią, prowadzi do dezinformacji i zniekształcenia zrozumienia procesów pomiarowych. W praktyce, ważne jest, aby rozróżniać te metody, aby stosować je w odpowiednich kontekstach oraz zapewnić dokładność i wiarygodność wyników pomiarów.
Pytanie 38
Sieć komputerowa, która rozciąga się poza granice miast, krajów lub kontynentów, jest siecią
A. PAN
B. MAN
C. LAN
D. WAN
Sieć WAN (Wide Area Network) to typ sieci komputerowej, której zasięg geograficzny wykracza poza granice pojedynczego miasta, państwa, a nawet kontynentu. WAN jest używana do łączenia lokalnych sieci, takich jak LAN (Local Area Network), w celu umożliwienia komunikacji na dużą odległość. Przykładem zastosowania sieci WAN są połączenia między biurami korporacji działających w różnych krajach, które wykorzystują takie technologie jak MPLS (Multi-Protocol Label Switching) czy VPN (Virtual Private Network) do zapewnienia bezpiecznego transportu danych. WAN jest również kluczowym elementem infrastruktury Internetu, gdzie różne dostawcy usług internetowych łączą swoje sieci, tworząc globalną sieć komunikacyjną. W kontekście standardów, WAN opiera się na różnych protokołach komunikacyjnych, takich jak TCP/IP, które pozwalają na niezawodne przesyłanie danych na dużych odległościach. Dobry projekt sieci WAN powinien zapewniać wysoką dostępność, bezpieczeństwo oraz odpowiednią przepustowość, co można osiągnąć poprzez zastosowanie technologii redundancji i optymalizacji tras.
Pytanie 39
Jakie urządzenie łączy komputer z lokalną siecią komputerową?
A. wyposażenie bramowe
B. karta sieciowa
C. firewall
D. most
Karta sieciowa to taki kluczowy element, który łączy komputer z lokalną siecią, jakby to był most między różnymi urządzeniami. Jej główne zadanie to umożliwienie komunikacji, co jak wiadomo, odbywa się poprzez zamianę danych na sygnały elektryczne i przesyłanie ich przez różne media, jak kable Ethernet czy fale radiowe w sieciach bezprzewodowych. Karty sieciowe występują w różnych wersjach, na przykład jako karty rozszerzeń do montażu w gniazdach PCI albo jako wbudowane urządzenia w laptopach. Każda z nich ma swój unikalny adres MAC, który jest, mówiąc kolokwialnie, takim identyfikatorem w sieci. Standardy, jak IEEE 802.3 dla Ethernet czy IEEE 802.11 dla Wi-Fi, mówią, jak te karty powinny działać, żeby wszystko ze sobą współpracowało. Dzięki nim użytkownicy mogą korzystać z różnych zasobów sieciowych, jak serwery, drukarki czy internet, co jest niezbędne, szczególnie w biurach i domach.
Pytanie 40
Jaki układ wzmacniający z użyciem tranzystora bipolarnego odznacza się względnie wysokim wzmocnieniem napięciowym oraz znacznym wzmocnieniem prądowym?
A. OE
B. OB
C. OC
D. OG
Wybór odpowiedzi OB, OC lub OG wskazuje na nieporozumienie związane z charakterystyką układów wzmacniających. Układ OB (obrotnik bazy) jest stosunkowo rzadko używany w praktycznych zastosowaniach, ponieważ jego wzmocnienie napięciowe jest niskie, a głównym celem jest przekształcenie sygnału bez znaczącego wzmocnienia. Z kolei układ OC (obrotnik kolektora) charakteryzuje się wysokim wzmocnieniem prądowym, ale niskim wzmocnieniem napięciowym. Jest to konfiguracja, która jest wykorzystywana głównie w przypadku wzmacniaczy mocy, gdzie kluczowe jest dostarczenie dużych prądów do obciążenia, a niekoniecznie wzmocnienie sygnału. W przypadku OG (obrotnik górny) mamy do czynienia z układem, który nie jest standardowo używany w klasycznych układach wzmacniających, co może prowadzić do mylnego wniosku, że ma zastosowanie w kontekście dużego wzmocnienia zarówno napięciowego, jak i prądowego. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich nieprawidłowych odpowiedzi, obejmują mylenie typów wzmacniaczy i ich podstawowych właściwości. Kluczowe jest zrozumienie, że różne konfiguracje tranzystorów mają różne zastosowania i skutki dla wzmocnienia sygnałów, co jest fundamentalne w inżynierii elektronicznej.