Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik spedytor
  • Kwalifikacja: SPL.05 - Organizacja transportu oraz obsługa klientów i kontrahentów
  • Data rozpoczęcia: 22 października 2025 15:31
  • Data zakończenia: 22 października 2025 15:57

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 2

Międzynarodowa konwencja COTIF, która została podpisana 9 maja 1980 roku, szczegółowo reguluje przewóz towarów drogą

A. samochodową
B. morską
C. wodną śródlądową
D. kolejową
Przewóz towarów transportem morskim, wodnym śródlądowym czy samochodowym nie jest regulowany przez konwencję COTIF, co stanowi główny powód błędnego wyboru odpowiedzi. Konwencja COTIF dotyczy wyłącznie transportu kolejowego, a jej przepisy nie odnoszą się do innych form transportu. W przypadku transportu morskiego, podstawowymi aktami prawnymi są konwencje takie jak Konwencja z Hamburga czy Konwencja z Genewy, które regulują kwestie odpowiedzialności armatorów i warunki przewozu towarów morskich. Transport wodny śródlądowy również ma swoje regulacje, jak Konwencja o międzynarodowym przewozie towarów wodami śródlądowymi, natomiast transport samochodowy podlega przepisom krajowym oraz międzynarodowym regulacjom, takim jak Konwencja CMR. Typowym błędem myślowym przy wyborze tych odpowiedzi jest zrozumienie, że wszystkie formy transportu są regulowane przez te same przepisy, co jest nieprawdziwe. Każdy rodzaj transportu ma swoje unikalne regulacje prawne dostosowane do specyfiki przewozu, co wymaga od uczestników rynku znajomości odpowiednich konwencji i standardów dla skutecznego działania w branży logistycznej.

Pytanie 3

Na jakim formularzu należy złożyć do Urzędu Skarbowego dane o wspólnikach spółki cywilnej, jawnej, partnerskiej, komandytowej, komandytowo-akcyjnej lub o spółkach tworzących podatkową grupę kapitałową?

A. CIT-7
B. NIP-2
C. NIP-D
D. ZAP-3
Formularze CIT-7, NIP-2 oraz ZAP-3 są często mylone z NIP-D, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście zgłaszania informacji o wspólnikach spółek. CIT-7 jest stosowany w przypadku zeznań podatkowych dla osób prawnych, co nie odnosi się do sytuacji wspólników spółek osobowych. Wypełnienie CIT-7 w kontekście wspólników spółek cywilnych czy jawnych byłoby niezgodne z przepisami, ponieważ ten formularz dotyczy wyłącznie podatków dochodowych od osób prawnych. NIP-2 jest formularzem przeznaczonym dla osób fizycznych oraz prawnych do zgłaszania zmian w danych identyfikacyjnych i nie służy do zgłaszania informacji o wspólnikach. Z kolei ZAP-3 jest używany do zgłaszania danych o podatnikach, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT, co również nie jest adekwatne do kontekstu zgłoszenia informacji o wspólnikach spółek. Typowym błędem w myśleniu jest pomylenie charakteru i przeznaczenia tych formularzy, co prowadzi do składania niewłaściwych dokumentów w urzędzie skarbowym. Rzetelność w doborze formularza jest kluczowa dla zapewnienia zgodności z obowiązującymi przepisami oraz uniknięcia niepotrzebnych komplikacji w przyszłości.

Pytanie 4

W państwach członkowskich Unii Europejskiej istnieje obowiązek stosowania w transporcie chłodniczym urządzeń do pomiaru oraz rejestracji i systemów monitorowania

A. ciśnienia
B. drgań
C. wilgotności
D. temperatury
Wybór odpowiedzi związanych z ciśnieniem, wilgotnością lub drganiami nie uwzględnia kluczowego aspektu, jakim jest kontrola temperatury w transporcie chłodniczym. Ciśnienie ma znaczenie w niektórych procesach technologicznych, jednak nie jest kluczowym parametrem w kontekście przechowywania i transportu produktów wymagających chłodzenia. Wilgotność, choć może wpływać na jakość niektórych produktów, takich jak owoce czy warzywa, nie jest regulowanym i kluczowym parametrem w transporcie chłodniczym dla większości towarów. Z kolei drgania mogą być istotne w przypadku transportu niektórych delikatnych materiałów, jednak nie mają one wpływu na zachowanie właściwej temperatury produktów. Pojawiające się błędne myślenie może wynikać z mylnego przekonania, że wszystkie wymogi transportowe są jednakowo istotne, co nie znajduje odzwierciedlenia w praktyce branżowej. Istotne jest, aby zrozumieć, że chłodnictwo transportowe ma ściśle określone normy, w których najważniejszym czynnikiem jest temperatura, co potwierdzają standardy branżowe i regulacje unijne. W związku z tym, ignorowanie znaczenia pomiaru temperatury można uznać za poważny błąd w ocenie wymagań dotyczących transportu produktów wrażliwych.

Pytanie 5

Osoba zajmująca się logistyką w obszarze przewozów multimodalnych MTO (Multimodal Transport Operator) ponosi odpowiedzialność za zaginięcie lub uszkodzenia towaru w trakcie całej drogi transportu. Dokumentem, który ona wydaje, jest konosament

A. FIATA
B. LOCO
C. PISiL
D. UFO
Odpowiedź FIATA jest prawidłowa, ponieważ międzynarodowy konosament FIATA (FIATA Bill of Lading) jest dokumentem, który potwierdza zawarcie umowy przewozu i jest wystawiany przez operatorów przewozów multimodalnych, takich jak spedytorzy. Jako operatorzy MTO, spedytorzy są odpowiedzialni za transport ładunku wszystkimi środkami transportu, od punktu początkowego do miejsca przeznaczenia. Konosament FIATA jest uznawany na całym świecie i zgodny z międzynarodowymi standardami, co czyni go niezbędnym narzędziem w branży logistycznej. Umożliwia on także śledzenie przesyłek, co jest kluczowe dla zarządzania łańcuchem dostaw. W praktyce, wykorzystanie konosamentu FIATA ułatwia komunikację między różnymi podmiotami zaangażowanymi w proces transportowy, w tym przewoźnikami, spedytorami oraz odbiorcami ładunku. Dodatkowo, konosament ten chroni interesy wszystkich stron, zapewniając jasne zasady odpowiedzialności w przypadku utraty lub uszkodzenia ładunku.

Pytanie 6

Przedstawiony przykład oznaczenia umieszczony na wagonie kolejowym informuje

REVBg02.02.16
A. o terminie ostatniej naprawy okresowej.
B. o pojemności wagonu zbiornikowego.
C. o terminie następnego przeglądu doraźnego.
D. o granicy ładowności wagonu na wózkach trzy- lub więcej osiowych.
Odpowiedź wskazująca, że oznaczenie na wagonie kolejowym dotyczy terminu ostatniej naprawy okresowej, jest prawidłowa. Oznaczenie 'REV' odnosi się do rewizji, co jest kluczowym elementem w zarządzaniu stanem technicznym wagonów kolejowych. Rewizje są przeprowadzane regularnie, aby zapewnić bezpieczeństwo i sprawność pojazdów kolejowych. Wskazana data, '02.02.16', informuje o dacie ostatniej naprawy, co pozwala operatorom i zarządcom taboru na planowanie przyszłych przeglądów i konserwacji. Zgodnie z przepisami kolejowymi oraz standardami branżowymi, regularne przeglądy są niezbędne do utrzymania taboru w odpowiednim stanie technicznym, aby zminimalizować ryzyko awarii i zapewnić bezpieczeństwo pasażerów oraz towarów. Znajomość daty ostatniej naprawy pozwala również na lepsze zarządzanie czasem pracy wagonów oraz optymalizację kosztów utrzymania, co jest szczególnie ważne w kontekście rosnącej konkurencji na rynku transportu kolejowego.

Pytanie 7

Firma przeprowadziła transport dwoma pojazdami na łączną trasę 65 000 km. Ile litrów paliwa zakupiono na jeden samochód, jeśli średnie zużycie paliwa wynosi 25 l na 100 km, a każdy z pojazdów przejechał równą odległość?

A. 6 625 litrów
B. 18 125 litrów
C. 8 125 litrów
D. 10 250 litrów
Odpowiedź "8 125 litrów" jest jak najbardziej trafna. Można to policzyć w taki sposób: łączna odległość obu pojazdów wynosi 65 000 km, więc każdy przejechał 32 500 km. Średnie zużycie paliwa to 25 litrów na 100 km. Żeby dowiedzieć się, ile paliwa zużyje jeden samochód na tej trasie, trzeba to obliczyć. Robimy to tak: 25 litrów podzielić przez 100 km i pomnożyć przez 32 500 km. Po obliczeniach dostajemy x = (25 * 32 500) / 100, co daje 8 125 litrów. Takie wyliczenia są powszechnie stosowane w transporcie. Wiedza o tym, ile paliwa potrzeba, jest kluczowa, gdy planujemy budżet na transport, bo to pozwala na lepsze zarządzanie kosztami.

Pytanie 8

Wartość nominalna, maksymalna, wyrażona w kilogramach lub tonach, dla której zaprojektowano urządzenie do transportu bliskiego oraz dla której producent gwarantuje prawidłowe działanie, to

A. udźwig
B. prędkość podnoszenia
C. rozpiętość
D. wysokość podnoszenia
Odpowiedź 'udźwig' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do maksymalnej masy, którą urządzenie transportu bliskiego, takie jak wózek widłowy czy dźwig, jest w stanie podnieść i przemieszczać w sposób bezpieczny i efektywny. Wartość ta jest ujęta w specyfikacji technicznej urządzenia, co pozwala operatorom na odpowiednie planowanie i wykorzystanie sprzętu w różnych warunkach pracy. Na przykład, w magazynach, gdzie stosuje się wózki widłowe, znajomość udźwigu jest kluczowa dla zapewnienia sprawnego załadunku i rozładunku towarów, a także dla minimalizacji ryzyka wypadków. Standardy branżowe, takie jak normy ISO 3691 dotyczące wózków jezdniowych, jasno określają wymagania dotyczące udźwigu oraz testowania urządzeń przed ich wdrożeniem do użytku. W praktyce, niewłaściwe obliczenie udźwigu może prowadzić do przeciążenia, co z kolei zwiększa ryzyko awarii sprzętu oraz wypadków, dlatego tak ważne jest, aby operatorzy dobrze rozumieli i przestrzegali zasad dotyczących udźwigu.

Pytanie 9

Ilustracja przedstawia przewóz ładunku

Ilustracja do pytania
A. półmasowego.
B. mieszanego.
C. masowego.
D. drobnicowego.
Odpowiedź masowego przewozu ładunku jest prawidłowa, ponieważ ilustracja przedstawia pociąg towarowy, który transportuje duże ilości jednorodnego ładunku w otwartych wagonach. Transport masowy charakteryzuje się przewozem surowców takich jak węgiel, piasek, czy rudy metali, które są załadowywane bezpośrednio do środków transportu, co minimalizuje koszty i zwiększa efektywność. W przeciwieństwie do transportu drobnicowego, gdzie towary są podzielone i często wymagają specjalnego pakowania, przewóz masowy pozwala na optymalizację załadunku, a także zmniejszenie liczby operacji związanych z przeładunkiem. Przykładem zastosowania transportu masowego może być dostarczanie węgla do elektrowni energetycznych, gdzie surowiec ten jest często przewożony w dużych ilościach, co ma istotne znaczenie dla efektywności energetycznej. Normy branżowe, takie jak ISO 9001, podkreślają znaczenie efektywności i jakości w przewozie towarów, co również znajduje odzwierciedlenie w praktykach związanych z transportem masowym.

Pytanie 10

Jaką metodę obliczania należności za świadczone usługi przyjmuje firma spedycyjna, która ustaliła ceny w postaci taryfikatora za wykonanie poszczególnych działań spedycyjnych?

A. Ryczałt
B. Marża
C. Stawka czynnościowa
D. Prowizja spedytorska
Marża, ryczałt i prowizja spedytorska to różne sposoby na ustalanie wynagrodzeń i wcale nie pasują do obliczania kosztów usług spedycyjnych przy użyciu taryfikatora. Marża to różnica pomiędzy ceną, a kosztami zakupu lub wykonania usługi, więc to bardziej typowe dla handlu detalicznego, gdzie celuje się w zysk na wartościach dodanych do produktów. W spedycji ważne jest zaś precyzyjne rozliczanie kosztów konkretnych działań, a więc model marży się tu nie sprawdza. Ryczałt to z kolei ustalona kwota na dany okres lub dla określonego zakresu usług, co może być korzystne przy długoterminowych kontraktach, ale nie oddaje rzeczywistych kosztów związanych z każdą z czynności spedycyjnych. Prowizja spedytorska to wynagrodzenie spedytora, które zazwyczaj liczy się jako procent zlecenia transportowego i też nie pasuje do ustalania cen na podstawie taryfikatora. Takie podejścia mogą prowadzić do nieefektywnych rozliczeń oraz niejasności w kosztach, co ostatecznie może zaszkodzić relacjom z klientami i wizerunkowi firmy. Ważne jest, żeby w spedycji stosować metody, które oddają prawdziwe koszty usług, a stawka czynnościowa wydaje się najlepszym rozwiązaniem.

Pytanie 11

Jakie czynności podejmuje spedytor, w tym doradztwo, obliczenia cenowe, ubezpieczenie ładunku oraz planowanie trasy transportu?

A. Organizacyjnych przed przewozem
B. Handlowo-manipulacyjnych
C. Wykonawczych w trakcie przewozu
D. Wykonawczych przed przewozem
Odpowiedzi dotyczące czynności handlowo-manipulacyjnych, wykonawczych przed przewozem oraz wykonawczych w trakcie przewozu są niepoprawne, ponieważ nie odzwierciedlają one kluczowych zadań spedytora, które mają miejsce przed rozpoczęciem transportu. Czynności handlowo-manipulacyjne koncentrują się głównie na działaniach związanych z obrotem towarów i negocjacjami cenowymi, co jest jedynie fragmentem szerszego procesu organizacji przewozu. Podejście to ignoruje fakt, że spedytorzy muszą dokładnie planować logistykę transportu, co obejmuje również ubezpieczenie i przygotowanie odpowiednich dokumentów. Z kolei wykonawcze czynności przed przewozem, choć istotne, zazwyczaj dotyczą realizacji zadań związanych z odbiorem lub załadunkiem towarów, a nie ich wcześniejszym planowaniem. Zajmowanie się tymi zadaniami w niewłaściwy sposób może prowadzić do nieefektywności w procesie transportu, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami branżowymi. Przykładem błędnego myślenia jest założenie, że wszystkie działania spedytora ograniczają się do momentu załadunku towaru, podczas gdy kluczowe decyzje i planowanie mają miejsce znacznie wcześniej. Wiedza o tym, jak właściwie organizować przewozy, jest niezbędna do realizacji efektywnych strategii transportowych.

Pytanie 12

Całkowity czas trwania jednego kursu wózka widłowego wynosi 20 sekund, a jednorazowo przewozi on 2 paletowe jednostki ładunkowe. O której godzinie najpóźniej powinien zacząć się załadunek 30 pjł, aby środek transportu był załadowany wszystkimi pjł o 16:00?

A. O 15:50
B. O 15:45
C. O 15:55
D. O 15:40
Poprawna odpowiedź to 15:55, ponieważ aby załadować 30 paletowych jednostek ładunkowych, musimy najpierw obliczyć całkowity czas potrzebny na ten proces. Każdy kurs wózka widłowego trwa 20 sekund i przenosi 2 palety. Zatem, liczba kursów potrzebnych do załadunku 30 palet wynosi 30 / 2 = 15 kursów. Całkowity czas załadunku wynosi więc 15 kursów * 20 sekund = 300 sekund, co przekłada się na 5 minut. Aby wszystkie paletowe jednostki ładunkowe były załadowane o godzinie 16:00, wózek widłowy powinien rozpocząć pracę o 15:55. Ta kalkulacja jest zgodna z zasadami efektywnego zarządzania czasem w logistyce, które polegają na planowaniu działań z wyprzedzeniem, aby uniknąć opóźnień. Przykładowo, w praktyce przemysłowej, takie precyzyjne planowanie jest kluczowe dla utrzymania ciągłości operacji i zminimalizowania kosztów związanych z przestojami.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 14

Jaką rolę odgrywają informacje zawarte na opakowaniu dotyczące produktu, producenta, zasad używania produktu oraz sposobu jego przechowywania?

A. Marketingową
B. Ochronną
C. Informacyjną
D. Sprzedażną
Wybór odpowiedzi związanych z funkcją sprzedażną, marketingową czy ochronną jest nieprawidłowy, ponieważ każda z tych funkcji ma inne cele i zastosowanie. Funkcja sprzedażna odnosi się do działań mających na celu zwiększenie sprzedaży, takich jak promocje czy reklama, które są bardziej związane z komunikacją w punktach sprzedaży, a nie z informacjami zawartymi na opakowaniu. Z kolei funkcja marketingowa obejmuje szersze strategie promocji marki oraz pozycjonowania produktu w umysłach konsumentów, co również wykracza poza samą informację zawartą na etykiecie. Z kolei odpowiedź sugerująca funkcję ochronną skupia się na aspektach zabezpieczenia produktowego, takich jak zabezpieczenia przed uszkodzeniem, ale nie odnosi się bezpośrednio do przekazywania informacji. Błędem jest mylenie tych funkcji z informacyjną, co może wynikać z niedostatecznego zrozumienia podstawowych celów komunikacji marketingowej oraz regulacji prawnych dotyczących informacji na opakowaniach, które przede wszystkim służą do informowania konsumentów o właściwościach produktu, a nie bezpośrednio do jego sprzedaży czy promocji.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 17

W technologii lo-lo dotyczącej załadunku kontenerów na statkach kontenerowych konieczne jest użycie

A. wozów podsiębiernych
B. suwnic kolejowych
C. suwnic placowych
D. suwnic nabrzeżowych
Suwnice nabrzeżowe to naprawdę ważny element, gdy mówimy o ładunkach kontenerów na statkach. Dzięki nim można łatwo i bezpiecznie przeładowywać kontenery z łodzi na ląd i odwrotnie. Działają blisko nabrzeża, co pozwala na podnoszenie kontenerów prosto z pokładu statku. Te maszyny mają różne mechanizmy i systemy sterujące, co sprawia, że obsługują kontenery różnych rozmiarów. To czyni je bardzo uniwersalnymi w portach. Trzeba pamiętać, że używanie tych suwnic wymaga przestrzegania procedur BHP i regularnych przeglądów technicznych - to klucz do bezpieczeństwa. Na przykład, zobacz jak to wygląda w portach takich jak Rotterdam czy Szanghaj, gdzie codziennie przeładowuje się ogromne ilości kontenerów.

Pytanie 18

Dokumentem pisemnym, na mocy którego realizuje się transport towarów w żegludze nieregularnej, jest

A. nota bukingowa
B. manifest
C. routing order
D. czarter
Nota bukingowa to dokument potwierdzający rezerwację miejsca na statku i nie jest umową przewozową. Stanowi jedynie potwierdzenie, że przewoźnik zarezerwował ładunek do transportu, ale nie określa szczegółowych warunków przewozu. Manifest to inny rodzaj dokumentu, który zawiera szczegóły dotyczące ładunku, ale nie jest umową między przewoźnikiem a nadawcą. Manifest jest używany głównie w celu zgłoszenia ładunków do urzędów celnych oraz innych instytucji, a nie do regulowania relacji prawnych. Routing order to dokument, który określa trasę przewozu, ale także nie jest umową czarterową. Jest to bardziej instrukcja dla przewoźnika, która ma na celu zapewnienie prawidłowego przebiegu transportu zgodnie z określonymi wymaganiami. W kontekście żeglugi nieregularnej czarter jest jedynym dokumentem, który formalizuje umowę przewozu ładunków, zapewniając bezpieczeństwo transakcji oraz jasność co do odpowiedzialności stron. Błąd w wyborze nieprawidłowej odpowiedzi często wynika z mylenia różnych dokumentów związanych z transportem, które pełnią różne funkcje i nie powinny być stosowane zamiennie w kontekście żeglugi. Zrozumienie różnic między tymi dokumentami jest kluczowe dla właściwego zarządzania transportem morskim.

Pytanie 19

Zgodnie z prawem o ruchu drogowym, ładunek wystający poza płaszczyzny obrysu pojazdu nie może wystawać z przodu pojazdu, od przedniej płaszczyzny obrysu, na odległość większą niż

Prawo o ruchu drogowym
6.Ładunek wystający poza płaszczyzny obrysu pojazdu może być na nim umieszczony tylko przy zachowaniu następujących warunków:
1)ładunek wystający poza boczne płaszczyzny obrysu pojazdu może być umieszczony tylko w taki sposób, aby całkowita szerokość pojazdu z ładunkiem nie przekraczała 2,55 m, a przy szerokości pojazdu 2,55 m nie przekraczała 3 m, jednak pod warunkiem umieszczenia ładunku tak, aby z jednej strony nie wystawał na odległość większą niż 23 cm,
2)ładunek nie może wystawać z tyłu pojazdu na odległość większą niż 2 m od tylnej płaszczyzny obrysu pojazdu lub zespołu pojazdów; w przypadku przyczepy kłonicowej odległość tę liczy się od osi przyczepy,
3)ładunek nie może wystawać z przodu pojazdu na odległość większą niż 0,5 m od przedniej płaszczyzny obrysu i większej niż 1,5 m od siedzenia dla kierującego.
7.Przy przewozie drewna długiego dopuszcza się wystawanie ładunku z tyłu za przyczepę kłonicową na odległość nie większą niż 5 m.
A. 2,55 m
B. 3,00 m
C. 5,00 m
D. 0,50 m
Zgadza się, ładunek wystający z przodu pojazdu nie może przekraczać 0,50 m od przedniej płaszczyzny obrysu. Zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, celem takiego ograniczenia jest zapewnienie bezpieczeństwa na drodze oraz minimalizacja ryzyka kolizji, zwłaszcza w obszarach zurbanizowanych. Praktyka ta jest istotna w kontekście przewozu różnorodnych ładunków, takich jak materiały budowlane czy transport sprzętu. W przypadku, gdy ładunek wystaje ponad określoną odległość, stwarza to zagrożenie dla innych uczestników ruchu oraz może prowadzić do uszkodzenia ładunku w wyniku niezamierzonych manewrów. Warto również pamiętać, że w przypadku przewozu ładunków o większych wymiarach, należy stosować się do dodatkowych regulacji, takich jak oznakowanie pojazdu specjalnymi znakami ostrzegawczymi, co umożliwia innym kierowcom lepsze przewidywanie zachowań transportu. Standardy te są zgodne z zaleceniami krajowych oraz międzynarodowych organizacji transportowych.

Pytanie 20

Jakim skrótem literowym określane jest ubezpieczenie, które pokrywa odpowiedzialność za szkody spowodowane przez użytkownika pojazdu mechanicznego?

A. OC
B. AC
C. NW
D. Cargo
Wybór innej odpowiedzi jest nieco mylący z kilku powodów. Na przykład, cargo odnosi się do ubezpieczenia ładunków, a to zupełnie inna sprawa, niż odpowiedzialność za szkody, które możemy wyrządzić. To prowadzi do nieporozumienia w sprawie ubezpieczeń motoryzacyjnych. AC, czyli autocasco, to zabezpieczenie przed szkodami na naszym własnym pojeździe, ale nie dotyczy odpowiedzialności wobec innych. Czasami ludzie mylą te ubezpieczenia, myśląc, że AC chroni ich także przed stratami związanymi z uszkodzeniami wyrządzonymi innym. A NW, czyli ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków, chroni nas w razie wypadku, gdzie sami cierpimy, ale nie pokrywa szkód w mieniu. Zrozumienie tych różnic jest naprawdę istotne, bo dobrze jest wiedzieć, co dokładnie oferuje dane ubezpieczenie.

Pytanie 21

Jaką trasę przejedzie pojazd poruszający się z przeciętną prędkością 60 km/h w ciągu 2 godzin i 40 minut?

A. 180 km
B. 120 km
C. 160 km
D. 130 km
Obliczenia dotyczące odległości pokonywanej przez pojazdy wymagają zrozumienia podstawowych zasad fizyki dotyczących ruchu. Błędne odpowiedzi, takie jak 130 km, 180 km czy 120 km, mogą wynikać z własnych założeń dotyczących prędkości lub czasu, a także z nieuwzględnienia, jak prędkość i czas wpływają na całkowitą odległość. Na przykład, odpowiedź 130 km może sugerować, że czas podróży został źle przeliczony lub prędkość została niepoprawnie zinterpretowana jako niższa. Odpowiedź 180 km wskazuje na porażkę w obliczeniach, gdzie założono zbyt długi czas jazdy lub zbyt wysoką prędkość. Wreszcie, odpowiedź 120 km może wskazywać na nieuwzględnienie pełnego czasu jazdy lub niewłaściwe zrozumienie konwersji minut na godziny. Dla prawidłowych obliczeń niezwykle istotne jest, aby mieć jasny obraz całego procesu przeliczania jednostek, a także umiejętnie stosować wzór odległości. W praktyce, znajomość tych zasad jest niezbędna zarówno w transporcie drogowym, jak i w innych dziedzinach, gdzie czas i prędkość odgrywają kluczową rolę w planowaniu i realizacji zadań. Ostatecznie, umiejętności te są fundamentalne nie tylko dla inżynierów transportu, ale również dla każdego, kto planuje podróż lub zarządza flotą pojazdów.

Pytanie 22

Jednostka transportowa składająca się z samochodu ciężarowego i przyczepy, przewożąca materiały niebezpieczne, powinna posiadać na wyposażeniu co najmniej

Inne wyposażenie
Każda jednostka transportowa przewożąca towary niebezpieczne powinna posiadać:

(a)     następujące wyposażenie awaryjne ogólnego stosowania:
  • klin do podkładania pod koła odpowiadający masie pojazdu i średnicy kół, co najmniej jeden na każdy pojazd;
  • dwa stojące znaki ostrzegawcze (np. pachołki odblaskowe, trójkąty odblaskowe lub lampy błyskowe o świetle barwy pomarańczowej, zasilane niezależnie od instalacji elektrycznej pojazdu);
  • odpowiednią kamizelkę ostrzegawczą lub ubranie ostrzegawcze dla każdego członka załogi pojazdu (np. określone w normie EN 471);
  • latarkę (patrz również 8.3.4) dla każdego członka załogi pojazdu;

(b)     sprzęt do ochrony dróg oddechowych, zgodnie z wymaganiem dodatkowym S7 (patrz dział 8.5), jeżeli to wymaganie dodatkowe ma zastosowanie na podstawie zapisu w kolumnie (19) tabeli A w dziale 3.2;

(c)     środki ochrony indywidualnej i wyposażenie niezbędne do wykonania czynności dodatkowych lub specjalnych określonych w instrukcjach pisemnych, o których mowa pod 5.4.3.
A. 3 kliny pod koła.
B. 1 klin pod koła.
C. 2 kliny pod koła.
D. 4 kliny pod koła.
Odpowiedź, która wskazuje na potrzebę posiadania co najmniej dwóch klinów pod koła, jest prawidłowa. Zgodnie z przepisami ADR, jednostka transportowa przewożąca materiały niebezpieczne musi być odpowiednio zabezpieczona, aby uniknąć niekontrolowanego ruchu pojazdów podczas załadunku i rozładunku. W przypadku zestawu składającego się z samochodu ciężarowego oraz przyczepy, każdy z tych pojazdów wymaga oddzielnego klinu. Kliny te powinny być dostosowane do masy pojazdu oraz średnicy kół, co zapewnia ich skuteczność w stabilizowaniu pojazdu. Przykładowo, jeśli ciężarówka waży 12 ton, konieczne jest zastosowanie klinów, które są w stanie utrzymać ten ciężar. Zastosowanie odpowiednich klinów jest kluczowe dla bezpieczeństwa operacji transportowych, ponieważ nieodpowiednie zabezpieczenie może prowadzić do wypadków, uszkodzeń ładunku czy nawet zanieczyszczenia środowiska. W praktyce oznacza to, że każda jednostka transportowa powinna być regularnie kontrolowana pod kątem wyposażenia w kliny, aby zapewnić pełną zgodność z normami bezpieczeństwa.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 24

Na jednej palecie znajduje się 36 kartonów. W każdym kartonie jest 20 sztuk części do maszyn. Ile paletowych jednostek ładunkowych można uformować, mając do zapakowania 15 120 sztuk części do maszyn?

A. 756 pjł
B. 21 pjł
C. 17 pjł
D. 420 pjł
Aby obliczyć, ile paletowych jednostek ładunkowych (pjł) zostanie uformowanych, należy najpierw ustalić, ile części do maszyn mieści się na jednej palecie. Na jednej palecie znajduje się 36 kartonów, a w każdym kartonie jest 20 sztuk części. Zatem, na jednej palecie mieści się 36 kartonów x 20 sztuk = 720 części do maszyn. Teraz, mając 15 120 sztuk części, musimy obliczyć, ile palet potrzeba, dzieląc całkowitą liczbę części przez liczbę części na jednej palecie: 15 120 sztuk ÷ 720 sztuk/paletę = 21 palet. Taka kalkulacja jest zgodna z praktykami w logistyce i transporcie, gdzie ważne jest efektywne zarządzanie przestrzenią ładunkową oraz optymalizacja kosztów transportu. Znajomość tych zasad jest kluczowa, aby móc skutecznie planować transport i magazynowanie towarów, co przyczynia się do zwiększenia efektywności operacyjnej.

Pytanie 25

Z przedstawionego fragmentu Kodeksu Cywilnego wynika, że roszczenia z tytułu umowy spedycji dotyczące utraty przesyłki przedawniają się z upływem

Fragment Kodeksu Cywilnego
Art. 803.
§ 1. Roszczenia z umowy spedycji przedawniają się z upływem roku.
§ 2. Termin przedawnienia zaczyna biec: w wypadku roszczeń z tytułu uszkodzenia lub ubytku przesyłki - od dnia dostarczenia przesyłki; w wypadku całkowitej utraty przesyłki lub jej dostarczenia z opóźnieniem - od dnia, w którym przesyłka miała być dostarczona; we wszystkich innych wypadkach - od dnia wykonania zlecenia.
Art. 804.
Roszczenia przysługujące spedytorowi przeciwko przewoźnikom i dalszym spedytorom, którymi się posługiwał przy przewozie przesyłki, przedawniają się z upływem sześciu miesięcy od dnia, kiedy spedytor naprawił szkodę, albo od dnia, kiedy wytoczono przeciwko niemu powództwo. Przepis ten stosuje się odpowiednio do wymienionych roszczeń między osobami, którymi spedytor posługiwał się przy przewozie przesyłki.
A. roku od terminu planowanego dostarczenia przesyłki.
B. dnia, w którym wytoczono powództwo przeciwko spedytorowi.
C. roku od nadania przesyłki.
D. sześciu miesięcy od dnia naprawienia szkody.
Wybór odpowiedzi, że roszczenia przedawniają się sześciu miesięcy od dnia naprawienia szkody, jest nieprawidłowy, ponieważ w kontekście Kodeksu Cywilnego nie uwzględnia on właściwego terminu rozpoczęcia biegu przedawnienia. Uregulowania w prawie cywilnym, szczególnie w odniesieniu do umowy spedycji, wskazują, że przedawnienie rozpoczyna się od terminu planowanego dostarczenia przesyłki, a nie od momentu naprawienia szkody, co może prowadzić do mylnych interpretacji. Wybór odpowiedzi o roku od nadania przesyłki również jest błędny, ponieważ nie uwzględnia kluczowego momentu, którym jest termin dostarczenia, co jest istotne w odniesieniu do prawidłowego ustalenia terminów dochodzenia roszczeń. Podejście, które sugeruje, że przedawnienie zaczyna się od dnia wytoczenia powództwa przeciwko spedytorowi, również jest mylące, jako że nie pasuje do przepisów regulujących przedawnienie. W praktyce, błędne zrozumienie tych terminów może prowadzić do sytuacji, w których roszczenia nie będą mogły być skutecznie dochodzone, co negatywnie wpłynie na sytuację finansową zainteresowanych stron. Ważne jest, aby mieć świadomość, że niezrozumienie terminów przedawnienia może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych i finansowych. Podejmowanie świadomych decyzji w oparciu o właściwe informacje jest kluczowym elementem zarządzania ryzykiem w branży spedycyjnej.

Pytanie 26

Jak określa się przekazanie wykonywania usług zewnętrznej, wyspecjalizowanej firmie na podstawie umowy?

A. Searching
B. Kooperacja
C. Benchmarking
D. Outsourcing
Odpowiedź "Outsourcing" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do praktyki polegającej na powierzeniu zewnętrznemu dostawcy zadań lub usług, które wcześniej były realizowane wewnętrznie przez firmę. Outsourcing pozwala na skoncentrowanie się na podstawowych kompetencjach przedsiębiorstwa, zmniejszenie kosztów operacyjnych oraz dostęp do specjalistycznych umiejętności i technologii. Przykłady zastosowania outsourcingu obejmują usługi IT, zarządzanie kadrami, księgowość oraz obsługę klienta. Firmy często decydują się na outsourcing w celu zwiększenia efektywności i elastyczności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu przedsiębiorstwem. Warto zauważyć, że outsourcing może przyczynić się do poprawy jakości świadczonych usług poprzez współpracę z wyspecjalizowanymi firmami. Przykładem może być sytuacja, gdy firma technologiczna zleca wsparcie techniczne zewnętrznemu dostawcy, co pozwala im skupić się na rozwoju produktów. Outsourcing jest szeroko uznawany w standardach zarządzania, takich jak ISO 9001, które kładą nacisk na efektywność i jakość procesów.

Pytanie 27

Zgodnie z przepisami prawa o transporcie drogowym, dokumentem potwierdzającym posiadanie kwalifikacji oraz wiedzy potrzebnych do rozpoczęcia i prowadzenia działalności w zakresie transportu drogowego jest

A. licencja przewozowa
B. licencja wspólnotowa
C. certyfikat kompetencji zawodowych
D. zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego
Certyfikat kompetencji zawodowych jest dokumentem, który potwierdza posiadanie wiedzy oraz umiejętności niezbędnych do skutecznego zarządzania działalnością w zakresie transportu drogowego. Uzyskanie tego certyfikatu jest wymogiem ustawowym dla osób pragnących prowadzić przedsiębiorstwo transportowe, co ma na celu zapewnienie wysokich standardów w branży. Certyfikat ten obejmuje szereg zagadnień, takich jak przepisy prawa, zarządzanie finansami w transporcie, a także kwestie techniczne związane z przewozem towarów. Przykładowo, osoba posiadająca certyfikat kompetencji zawodowych będzie w stanie efektywniej planować trasy, obliczać koszty operacyjne oraz dbać o bezpieczeństwo transportu, co jest kluczowe dla utrzymania konkurencyjności na rynku. Ponadto, certyfikat ten jest często wymagany w przypadku starania się o licencję przewozową, co podkreśla jego kluczową rolę w działalności transportowej. W kontekście dobrych praktyk branżowych, posiadanie takiego certyfikatu signifikantnie wpływa na reputację przedsiębiorstwa oraz zwiększa zaufanie klientów.

Pytanie 28

Z jakiego rodzaju ubezpieczenia przysługuje zleceniodawcy wypłata odszkodowania za niewłaściwe wykonanie lub brak wykonania zobowiązań wynikających z umowy spedycji?

A. OC spedytora
B. NNW
C. CARGO
D. OC przewoźnika
Odpowiedź OC spedytora jest poprawna, ponieważ ubezpieczenie to obejmuje odpowiedzialność spedytora za niewykonanie lub nienależyte wykonanie czynności wynikających z umowy spedycji. W przypadku, gdy spedytor nie zrealizuje swoich obowiązków, co może prowadzić do strat finansowych dla zleceniodawcy, to właśnie OC spedytora pokryje te koszty. Przykładowo, jeśli spedytor nie dostarczy towaru w ustalonym terminie, a klient poniesie z tego powodu straty, ubezpieczenie OC spedytora może zrekompensować te straty. W branży spedycyjnej ubezpieczenie to jest standardem, które zabezpiecza interesy wszystkich stron umowy. Ważne jest, aby spedytorzy posiadali odpowiednie ubezpieczenie, które chroni ich przed roszczeniami, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży. Warto również zauważyć, że OC spedytora nie obejmuje szkód powstałych w wyniku działania siły wyższej, co jest istotne w kontekście oceny ryzyka w transporcie. Dobrze skonstruowane umowy spedycyjne powinny zawierać klauzule dotyczące ubezpieczeń, co zwiększa transparentność i zabezpiecza interesy wszystkich stron.

Pytanie 29

Reguły transportu żywności zostały opisane w Umowie dotyczącej międzynarodowych przewozów szybko psujących się produktów spożywczych oraz specjalnych środków transportu przeznaczonych do realizacji tych przewozów. Umowa ta nosi skrót

A. ADR
B. ATP
C. AGN
D. ADN
Umowa o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych, znana pod skrótem ATP (Accord Transport Perissables), reguluje zasady transportu żywności, która wymaga szczególnych warunków w celu zachowania jej jakości i bezpieczeństwa. Dokument ten definiuje wymagania dotyczące środków transportu, takich jak pojazdy, opakowania i systemy chłodnicze, które muszą być używane w transporcie szybko psujących się towarów. Przykładem zastosowania tych przepisów jest transport owoców i warzyw, które muszą być przewożone w temperaturach kontrolowanych, aby uniknąć ich zepsucia. W praktyce, przewoźnicy są zobowiązani do przestrzegania norm określonych w ATP, co przynosi korzyści zarówno dla producentów, jak i konsumentów, zapewniając, że żywność dociera do odbiorców w odpowiednim stanie. Ponadto, umowa ta jest uznawana w wielu krajach i wspiera międzynarodowy handel, co jest kluczowe dla globalnych łańcuchów dostaw.

Pytanie 30

Według zamieszczonego fragmentu oferty, brytyjska firma Universal Cargo nie oferuje przewozu ładunków transportem

Oferta przewozowa Universal Cargo
Rodzaj użytego środka transportuWagony o ładowności do 25 tWagony o ładowności powyżej 25 tStatki rzecznePojazdy drogowe o ładowności do 12 tPojazdy drogowe o ładowności powyżej 12 t
Cennik przewozudo 300 km – 1 200 zł
od 301 do 500 km – 1 800 zł
powyżej 501 km – 2 800 zł
Stawki jak dla wagonów do 25 t powiększone o współczynnik korygującyZa każdą tonę ładanego ładunku 300 zł na odległość do 500 kmZa każdy kilometr 3,8 złdo 150 km – 700 zł
od 151 do 300 km – 1 100 zł
powyżej 301 km – 1 800 zł
A. morskim.
B. kolejowym.
C. lotniczym.
D. drogowym.
Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że firma Universal Cargo oferuje przewóz ładunków innymi metodami transportu, jak drogowy, lotniczy czy kolejowy, jest błędny w kontekście analizy oferty przedstawionej w załączonym fragmencie. Warto zauważyć, że odpowiedzi związane z transportem drogowym i kolejowym są w pełni uzasadnione, ponieważ oferta zawiera szczegółowe informacje dotyczące tych środków transportu, takie jak ładowności wagonów oraz rodzaje pojazdów. Natomiast stwierdzenie, że firma oferuje transport morski, jest zgubne i wynika z niepełnej interpretacji przedstawionych danych. Branża transportowa różni się znacząco w zależności od metod przewozu, a każda z nich ma swoje specyficzne zalety i ograniczenia. Transport morski, na przykład, jest jedną z najtańszych metod przewozu dużych ładunków, ale wymaga odpowiednich portów i warunków atmosferycznych, co czyni go bardziej skomplikowanym w zarządzaniu. W kontekście oferowanych usług przez Universal Cargo, brak transportu morskiego może być efektem ich strategii, która skupia się na bardziej lokalnych lub sezonowych potrzebach klientów. Dlatego ważne jest, aby dokładnie analizować oferty przewozowe oraz zrozumieć, jakie formy transportu są dostępne, aby podejmować świadome decyzje w zakresie logistyki.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 32

Przesyłka jest uznawana za zagubioną, gdy nie dotrze do miejsca określonego w liście przewozowym w terminie

A. 21 dni od zakończenia okresu przewozu
B. 14 dni od zakończenia okresu przewozu
C. 7 dni od zakończenia okresu przewozu
D. 30 dni od zakończenia okresu przewozu
Odpowiedź 30 dni od upływu terminu przewozu jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami prawa przewozowego, przesyłki uznaje się za utracone po 30 dniach od momentu, gdy przesyłka miała dotrzeć do miejsca wskazanego w liście przewozowym. Ta zasada ma na celu zabezpieczenie interesów zarówno nadawcy, jak i odbiorcy. W praktyce, po upływie tego okresu, przewoźnik jest zobowiązany do podjęcia działań w celu zwrotu wartości przesyłki lub jej odszkodowania, jeśli przesyłka nie dotarła. Dobrą praktyką w branży logistycznej jest monitorowanie statusu przesyłek na każdym etapie transportu, co pozwala na szybsze wyłapanie ewentualnych opóźnień i podjęcie odpowiednich działań. Przykładem zastosowania powyższego przepisu może być sytuacja, gdy klient zgłasza zaginioną przesyłkę po 15 dniach od przewidywanej daty dostarczenia – w tym przypadku przewoźnik powinien informować klienta o procedurze reklamacyjnej oraz możliwościach dochodzenia roszczeń. Warto również pamiętać, że różne rodzaje przesyłek mogą mieć różne terminy uznawania za utracone, dlatego kluczowe jest zapoznanie się z warunkami konkretnego przewoźnika.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 34

Jakie wskaźniki są wykorzystywane do oceny sytuacji finansowej firmy transportowej?

A. wielkości magazynowanych przesyłek
B. wykorzystania powierzchni ładunkowej
C. płynności finansowej
D. rotacji pracowników
Wskaźnik płynności finansowej jest kluczowym narzędziem oceny kondycji finansowej firmy transportowej. Oznacza on zdolność przedsiębiorstwa do regulowania swoich zobowiązań krótkoterminowych przy jednoczesnym utrzymywaniu odpowiedniego poziomu kapitału obrotowego. W branży transportowej, gdzie występują znaczne koszty operacyjne, a płatności od klientów mogą być opóźnione, odpowiednia płynność finansowa jest niezbędna do zapewnienia ciągłości operacji. Przykładowo, wskaźnik ten może być obliczany jako stosunek aktywów bieżących do zobowiązań bieżących. W praktyce, firmy zajmujące się transportem powinny dążyć do utrzymania wskaźnika płynności na poziomie co najmniej 1.2, co oznacza, że na każdą złotówkę zobowiązań przypada co najmniej 1.2 złotówki aktywów bieżących. Monitorowanie płynności finansowej pozwala na szybkie reagowanie na zmiany w sytuacji rynkowej oraz na podejmowanie lepszych decyzji inwestycyjnych. W kontekście dobrych praktyk, wiele firm transportowych korzysta z prognozowania płynności, aby lepiej planować przyszłe wydatki i inwestycje.

Pytanie 35

Realizacja zarobkowego krajowego transportu towarów jest uzależniona od posiadania licencji, która przyznawana jest m.in. w oparciu o

A. złożenie wniosku o wpis do ewidencji ludności
B. posiadanie certyfikatu kompetencji zawodowych
C. posiadanie certyfikatu ISO
D. legitymowanie się karnetem TIR
Udzielając odpowiedzi, która nie odnosi się do posiadania certyfikatu kompetencji zawodowych, można łatwo popaść w błąd, myśląc, że inne elementy, takie jak certyfikat ISO czy karnet TIR, są wystarczające lub konieczne do uzyskania licencji na przewóz rzeczy. Certyfikat ISO, mimo iż świadczy o wysokiej jakości zarządzania w przedsiębiorstwie, nie jest bezpośrednio związany z kompetencjami w zakresie transportu. To narzędzie certyfikacyjne, które może wspierać działalność firmy, ale jego obecność nie zwalnia od konieczności posiadania wiedzy z zakresu przepisów transportowych. Karnet TIR, z kolei, jest dokumentem stosowanym w międzynarodowym transporcie drogowym, który ułatwia przewóz towarów przez granice, ale nie dotyczy kwestii krajowego przewozu rzeczy i nie stanowi podstawy do uzyskania licencji. Wypełnienie wniosku o wpis do ewidencji ludności nie ma związku z wymaganiami licencyjnymi w transporcie; jest to dokument administracyjny, który dotyczy statusu obywatela, a nie umiejętności zawodowych. Takie niepoprawne rozumienie wymagań licencyjnych może prowadzić do nieprzygotowania w zakresie prowadzenia działalności transportowej, co w konsekwencji może zagrażać zarówno legalności operacji, jak i bezpieczeństwu transportowanych towarów. Właściwe przygotowanie i posiadanie certyfikatu kompetencji zawodowych są fundamentem uczciwego i profesjonalnego podejścia do działalności transportowej.

Pytanie 36

Właściciel fabrycznie nowego samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t, zarejestrował pojazd po raz pierwszy w dniu 5 stycznia 2014 r. Pierwsze okresowe badanie techniczne przeprowadził w dniu 4 stycznia 2017 r. Po ilu latach od dnia pierwszej rejestracji będzie zobowiązany przeprowadzić drugie badanie techniczne tego pojazdu?

n n n nn n nnn n n n nnn
Fragment ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym
Dz.U. 1997 Nr 98 poz. 602 wraz ze zmianami
Art.81.n

6. Okresowe badanie techniczne samochodu osobowego, samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t, motocykla lub przyczepy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t przeprowadza się przed upływem 3 lat od dnia pierwszej rejestracji, następnie przed upływem 5 lat od dnia pierwszej rejestracji i nie później niż 2 lata od dnia przeprowadzenia poprzedniego badania technicznego, a następnie przed upływem kolejnego roku od dnia przeprowadzenia badania. Nie dotyczy to pojazdu przewożącego towary niebezpieczne, taksówki, pojazdu samochodowego konstrukcyjnie przeznaczonego do przewozu osób w liczbie od 5 do 9, wykorzystywanego do zarobkowego transportu drogowego osób, pojazdu marki „SAM", pojazdu zasilanego gazem, pojazdu uprzywilejowanego oraz pojazdu używanego do nauki jazdy lub egzaminu państwowego, które podlegają corocznym badaniom technicznym.

n

7. Okresowe badanie techniczne ciągnika rolniczego, przyczepy rolniczej oraz motoroweru przeprowadza się przed upływem 3 lat od dnia pierwszej rejestracji, a następnie przed upływem każdych kolejnych 2 lat od dnia przeprowadzenia badania.

n
A. Przed upływem 5 lat.
B. Przed upływem 2 lat.
C. Przed upływem 6 lat.
D. Przed upływem 3 lat.
Wybierając odpowiedzi, które sugerują przeprowadzenie drugiego badania technicznego przed upływem 2, 3 lub 6 lat, można wpaść w kilka typowych pułapek myślowych. Po pierwsze, zrozumienie przepisów dotyczących badań technicznych w Polsce jest kluczowe. Ustawa Prawo o ruchu drogowym wyraźnie określa maksymalne okresy między badaniami technicznymi, które dla samochodów ciężarowych o masie do 3,5 t wynoszą 5 lat. Wybór opcji 2 lub 3 lat może wynikać z mylnego przekonania, że pierwsze badanie techniczne jest wyznacznikiem dla kolejnych, co jest błędne. Czas pomiędzy badaniami jest liczony od daty rejestracji, a nie od daty pierwszego przeglądu. Z kolei opcja 6 lat jest również nieprawidłowa, ponieważ przekracza dopuszczalny okres między badaniami, co może skutkować poważnymi konsekwencjami prawnymi. Zrozumienie przepisów oraz przyjęcie właściwego podejścia do terminów badań technicznych jest niezwykle istotne dla każdego właściciela pojazdu. Niezapewnienie zgodności z tymi przepisami może prowadzić do wielu problemów, w tym potencjalnych wypadków na drodze oraz trudności z ubezpieczeniem pojazdu.

Pytanie 37

Jaką maksymalną liczbę paletowych jednostek ładunkowych (pjł) o wymiarach 1 200 x 800 x 2 450 mm (dł. x szer. x wys.) można załadować do naczepy o wewnętrznych wymiarach 13 620 x 2 480 x 2 700 mm (dł. x szer. x wys.), jeśli pjł są ustawione dłuższym bokiem palety wzdłuż naczepy?

A. 22 pjł
B. 34 pjł
C. 33 pjł
D. 36 pjł
Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć, że często wynikają one z nieprawidłowego zrozumienia zasad obliczania przestrzeni transportowej. Na przykład, odpowiedzi sugerujące, że można umieścić 22, 34 lub 36 palet, bazują na błędnych założeniach dotyczących wymiarów naczepy lub palet. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że przestrzeń musi być w pełni wykorzystywana, a każde obliczenie powinno uwzględniać zarówno długość, jak i szerokość naczepy. Użytkownicy mogą mylnie przyjąć, że można zainstalować dodatkowe palety, nie biorąc pod uwagę rzeczywistych wymiarów, co prowadzi do przeszacowania potencjalnej liczby pjł. Na przykład, w przypadku 34 pjł, mogło to wynikać z błędnego założenia, że można zmieścić więcej palet w szerokości, nie uwzględniając, że przy długości naczepy ograniczenie wynika z fizycznych wymiarów palet. Podobnie, wybór odpowiedzi 36 pjł wskazuje na ignorowanie konieczności zachowania przestrzeni dla manipulacji oraz niezbędnych odstępów, które są wymagane zgodnie z normami bezpieczeństwa i zasadami załadunku. Dlatego kluczowe jest, aby przed dokonaniem obliczeń dokładnie zrozumieć wymiary oraz zasady ich stosowania w praktyce, co zapobiegnie prowadzeniu do błędnych wniosków.

Pytanie 38

Zgodnie z obowiązującymi regulacjami, maksymalny czas na zawarcie umowy o pracę na okres próbny dla kierowcy samochodu ciężarowego wynosi

A. 4 miesiące
B. 1 miesiąc
C. 6 miesięcy
D. 3 miesiące
Odpowiedź dotycząca maksymalnego czasu umowy na okres próbny, który wynosi 3 miesiące, jest w porządku i zgodna z prawem. W Kodeksie pracy jest napisane, że umowa na okres próbny może być na maksymalnie 3 miesiące. To ważne, bo daje pracodawcy czas na ocenienie umiejętności pracownika i sprawdzenie, czy dobrze pasuje do danego stanowiska. Na przykład, gdy firma transportowa przyjmuje nowego kierowcę, to ten kierowca potrzebuje chwili, żeby ogarnąć procedury i sprzęt, a także specyfikę transportu towarów. Umowa na okres próbny jest naprawdę przydatna, bo pozwala zobaczyć, jak pracownik sprawdza się w praktyce. Po tym czasie, jeśli pracodawca jest zadowolony, można przejść do umowy na czas określony lub nieokreślony, co daje większą stabilność zatrudnienia.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 40

Przedstawione w tabeli stawki za usługi transportowe mają charakter

Cennik przewozów
StrefaOdległośćCena za km netto
1do 100 km2,80 zł
2od 101 do 200 km2,10 zł
3od 201 km1,30 zł
A. umowny.
B. progresywny.
C. stały.
D. degresywny.
Nieprawidłowe odpowiedzi na to pytanie wynikają zazwyczaj z niepełnego zrozumienia struktury cenowej oraz różnic pomiędzy rodzajami stawek. Progresywne stawki sugerują, że cena rośnie wraz z coraz większym zamówieniem lub odległością, co jest sprzeczne z przedstawionymi w tabeli danymi. W rzeczywistości, jeśli stawki byłyby progresywne, klienci korzystający z dłuższych tras byliby obciążeni wyższymi kosztami, co zniechęcałoby ich do wyboru takich usług. Z kolei stawki umowne odnoszą się do cen ustalanych na podstawie indywidualnych negocjacji między usługodawcą a klientem, co również nie ma zastosowania w przypadku sztywno określonych stawek w tabeli. Stałe stawki z kolei oznaczają, że cena za usługę nie zmienia się niezależnie od długości trasy, co w tym przypadku również nie jest prawdziwe. Na koniec, degresywność stawek jest kluczowym elementem strategii cenowej, mającej na celu maksymalizację przychodów przez zachęcanie do korzystania z usług na dłuższe odległości. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla oceny efektywności modelu cenowego i jego wpływu na decyzje zakupowe klientów, a także na konkurencyjność firmy na rynku transportowym. Unikanie typowych błędów myślowych, takich jak mylenie terminów czy nieuważne analizowanie danych, jest niezbędne do podejmowania świadomych decyzji w zakresie strategii cenowej.