Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Monter zabudowy i robót wykończeniowych w budownictwie
Kwalifikacja: BUD.11 - Wykonywanie robót montażowych, okładzinowych i wykończeniowych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 12:05
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 12:39

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W celu ułożenia podłogi zakupiono 10 paczek paneli. Każda paczka ma powierzchnię 0,72 m². Zgodnie z pomiarem wykorzystano 6,5 m² paneli. Ile paneli pozostało?

A. 3,50 m2

B. 5,78 m2

C. 0,20 m2

D. 0,70 m2

Aby obliczyć ilość pozostałych paneli, najpierw należy ustalić całkowitą powierzchnię, jaką można uzyskać z zakupionych paczek. Zakupiono 10 paczek paneli, a każda z nich zawiera 0,72 m², co daje łączną powierzchnię 7,2 m² (10 paczek x 0,72 m²/paczka). Z obliczeń wynika, że zużyto 6,5 m² paneli. Od całkowitej powierzchni odejmujemy zużytą powierzchnię: 7,2 m² - 6,5 m² = 0,7 m². W ten sposób otrzymujemy ilość pozostałych paneli. Praktycznie, znajomość takich obliczeń jest kluczowa przy planowaniu i realizacji projektów budowlanych oraz wykończeniowych. Umożliwia to efektywne zarządzanie materiałami, minimalizację strat oraz optymalne wykorzystanie zakupionych surowców, co bezpośrednio wpływa na koszty oraz jakość wykonania. W branży budowlanej stosuje się również zasadę zamawiania materiałów z pewnym zapasem, aby uwzględnić ewentualne straty podczas montażu. Warto pamiętać o przepisach budowlanych i standardach dotyczących jakości materiałów, co wspiera zarówno bezpieczeństwo użytkowników, jak i trwałość wykonanych prac.

Pytanie 2

Aby zrealizować i przymocować jednopoziomowy system rusztu w suficie podwieszanym, należy zastosować profile

A. CW i CD

B. UA i UW

C. CD i UD

D. UA i UD

Profile CD (podwieszane) i UD (uchwyty) są standardowymi elementami stosowanymi w konstrukcji sufitu podwieszanego. Profile CD tworzą szkielet rusztu, na którym mocowane są płyty gipsowo-kartonowe, co pozwala na uzyskanie estetycznego wykończenia oraz możliwości ukrycia instalacji elektrycznych i wentylacyjnych. Profile UD służą do wykończenia krawędzi, a także jako elementy wspierające w miejscach, gdzie ruszt styka się ze ścianą. Użycie profili CD i UD jest zgodne z normami budowlanymi, co zapewnia trwałość oraz bezpieczeństwo konstrukcji. Dobrze zainstalowany sufit podwieszany może również przyczynić się do poprawy akustyki pomieszczenia, co jest szczególnie istotne w biurach oraz przestrzeniach publicznych. Dodatkowo, zastosowanie tych profili pozwala na łatwą adaptację sufitu w przypadku późniejszych zmian w aranżacji wnętrza.

Pytanie 3

Panele charakteryzujące się najwyższą odpornością na ścieranie mają symbol

A. AC3

B. AC4

C. AC5

D. AC2

Panele oznaczone symbolem AC5 charakteryzują się najwyższą odpornością na ścieranie, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla miejsc o intensywnym użytkowaniu, takich jak biura, sklepy czy przestrzenie komercyjne. Klasyfikacja AC (Abrasion Class) jest standardem określającym odporność paneli podłogowych na ścieranie, zgodnie z normą EN 13329. Panele AC5 mogą wytrzymać ekstremalne obciążenia mechaniczne, co sprawia, że są odpowiednie do zastosowań w miejscach, gdzie podłoga narażona jest na duży ruch pieszy oraz przesuwanie mebli. Przykładem zastosowania mogą być centra handlowe, hotele, czy inne obiekty publiczne, gdzie wymagana jest wysoka trwałość podłogi. Wybór paneli AC5 jest nie tylko inwestycją w jakość, ale również w długowieczność oraz estetykę powierzchni użytkowych. Dzięki podwyższonej odporności na ścieranie, panele te zachowują swoje właściwości przez długi czas, co zmniejsza potrzeby konserwacyjne i koszty związane z wymianą podłogi.

Pytanie 4

Dla podwójnego otynkowania ścianki działowej na stalowej konstrukcji płytami gipsowo-kartonowymi o grubości 12,5 mm każda, blachowkręty powinny mieć długość

A. 55 mm

B. 35 mm

C. 45 mm

D. 25 mm

Zastosowanie blachowkrętów o długości 25 mm, 45 mm lub 55 mm w tym kontekście prowadzi do nieprawidłowych rozwiązań technicznych. Wkręty o długości 25 mm są zbyt krótkie do podwójnego opłytowania, ponieważ nie zapewnią odpowiedniego wkręcenia w stalowy szkielet. Przy grubości dwóch płyt gipsowo-kartonowych wynoszącej 25 mm, wkręt o długości 25 mm nie wniknie wystarczająco głęboko w stal, co może skutkować niestabilnością konstrukcji. Z drugiej strony, wkręty o długości 45 mm i 55 mm są zbyt długie, co może prowadzić do ich wbicia w elementy konstrukcyjne, a nawet do uszkodzenia płyt gipsowo-kartonowych. W przypadku blachowkrętów, zbyt duża długość może również powodować niebezpieczne wystające końcówki, co stanowi ryzyko dla użytkowników. Dodatkowo, wkręty o nieodpowiedniej długości mogą nie spełniać standardów jakości i bezpieczeństwa, co jest nie do przyjęcia w profesjonalnych pracach budowlanych. Kluczowe jest, aby przy doborze długości wkrętów kierować się zasadą, że długość wkrętu musi być dostosowana do grubości łączonych materiałów, co w tym przypadku jasno wskazuje, że 35 mm jest optymalnym wyborem.

Pytanie 5

Zgodnie z przepisami technicznymi określonymi w Prawie budowlanym, nie wolno umieszczać instalacji pod sufitem podwieszanym?

A. wentylacyjnych

B. gazowych

C. klimatyzacyjnych

D. elektrycznych

Istnieje kilka nieporozumień dotyczących ukrywania różnych instalacji pod sufitem podwieszanym. Wiele osób może sądzić, że instalacje elektryczne, wentylacyjne lub klimatyzacyjne mogą być swobodnie umieszczane w takich przestrzeniach. Jednakże, ukrywanie tych instalacji również wiąże się z pewnymi wymaganiami prawnymi i technicznymi. Instalacje elektryczne mogą być ukrywane pod sufitem podwieszanym, ale muszą być one odpowiednio zabezpieczone, aby uniknąć potencjalnych zagrożeń, takich jak zwarcia czy uszkodzenia mechaniczne. W przypadku instalacji wentylacyjnych i klimatyzacyjnych, ich projektowanie powinno uwzględniać efektywność energetyczną oraz odpowiednie dobory techniczne, co jest regulowane przez normy PN-EN 13779 oraz PN-EN 15251. Zastosowanie tych instalacji pod sufitem podwieszanym może być również praktyczne w kontekście estetyki wnętrz, ale kluczowe jest zapewnienie ich dostępności do konserwacji i serwisowania. Nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do poważnych problemów technicznych oraz bezpieczeństwa, dlatego zawsze należy konsultować się z odpowiednimi normami i przepisami budowlanymi przed podjęciem decyzji o lokalizacji instalacji.

Pytanie 6

Określenie umiejscowienia ściany działowej z płyt gipsowo-kartonowych polega na wytyczeniu

A. krawędzi profili na podłodze, ścianach i suficie

B. osi ściany działowej tylko na ścianach pomieszczenia

C. krawędzi profili tylko na ścianach pomieszczenia

D. osi ściany działowej na podłodze, ścianach i suficie

Wyznaczenie położenia ściany działowej z płyt gipsowo-kartonowych rzeczywiście opiera się na wytrasowaniu krawędzi profili na podłodze, ścianach i suficie. Jest to kluczowy proces przygotowawczy, który ma na celu zapewnienie prawidłowej konstrukcji oraz stabilności całej ściany. Krawędzie profili stanowią punkty odniesienia, które umożliwiają precyzyjne ustawienie płyt gipsowo-kartonowych. W praktyce oznacza to, że przed przystąpieniem do montażu, wykonawca powinien dokładnie oznaczyć miejsca, gdzie zamontowane zostaną profile stalowe. Zgodnie z obowiązującymi standardami budowlanymi, profilowanie powinno być wykonane z użyciem poziomicy oraz miarki, co zapewnia prawidłowe odwzorowanie osi ściany. Należy również pamiętać o uwzględnieniu odpowiednich odstępów między profilem a podłogą oraz sufitem, co jest istotne dla późniejszej instalacji izolacji akustycznej lub termicznej. Dzięki precyzyjnemu wytrasowaniu możliwe jest zminimalizowanie błędów montażowych, co w praktyce przekłada się na lepszą jakość wykonanego projektu.

Pytanie 7

W pomieszczeniu gospodarczym, gdzie podłoga jest regularnie narażona na zalania wodą, zaplanowano wykonanie posadzki z płytek ceramicznych. Jak należy przeprowadzić izolację wodoszczelną podłogi w tym miejscu?

A. Rozłożyć matę grzewczą tuż pod podkładem betonowym

B. Nałożyć dwie warstwy folii w płynie tuż pod posadzką

C. Rozłożyć dwie warstwy folii budowlanej tuż pod izolacją termiczną

D. Nałożyć emulsję gruntującą tuż pod posadzką

Wybór nałożenia dwóch warstw folii w płynie jako izolacji wodoszczelnej jest najlepszym rozwiązaniem w kontekście pomieszczenia gospodarczego narażonego na ciągłe zalewanie wodą. Folia w płynie jest materiałem elastycznym, który po wyschnięciu tworzy jednolitą, bezszwową powłokę, co eliminuje ryzyko powstawania mostków wodnych. Dwie warstwy folii zapewniają zwiększoną odporność na przenikanie wody, co jest kluczowe w przypadku pomieszczeń o wysokiej wilgotności. Przy aplikacji folii w płynie należy pamiętać o odpowiednim przygotowaniu podłoża, aby była ona dobrze przylegająca. W praktyce, nałożenie folii powinno odbywać się zgodnie z zaleceniami producenta, co często obejmuje gruntowanie powierzchni przed aplikacją. Warto również zwrócić uwagę na aspekt sezonowy, ponieważ niektóre folie mają ograniczenia dotyczące temperatury aplikacji. W kontekście standardów budowlanych, zgodnych z normą PN-EN 14891, ważne jest, aby stosować materiały posiadające odpowiednie certyfikaty, co gwarantuje ich skuteczność i trwałość.

Pytanie 8

Która z okładzin jest używana do wykończenia fasady budynku jednorodzinnego?

A. Płyty gipsowo-włóknowe

B. Glazura ścienna

C. Blacha stalowa trapezowa

D. Panele z polichlorku winylu

Płyty gipsowo-włóknowe, mimo że są materiałem o szerokim zastosowaniu wewnątrz budynków, nie nadają się do stosowania na elewacjach budynków jednorodzinnych. Wynika to z ich niskiej odporności na działanie warunków atmosferycznych, takich jak deszcz czy śnieg, co prowadzi do ich szybkiej degradacji na zewnątrz. W przypadku zastosowania płyt gipsowo-włóknowych na elewacji, istnieje ryzyko uszkodzenia materiału przez wilgoć, co może skutkować rozwojem pleśni i grzybów, a także obniżeniem izolacyjności termicznej budynku. Glazura ścienna jest materiałem przeznaczonym głównie do wykończenia wnętrz, a jej zastosowanie na elewacji również nie jest zalecane. Glazura nie jest wystarczająco elastyczna ani odporna na zmienne warunki atmosferyczne, co może prowadzić do jej łamania lub odspajania się od podłoża. Blacha stalowa trapezowa, choć jest materiałem odpornym na czynniki atmosferyczne, jest stosunkowo ciężka i wymaga odpowiedniego wsparcia konstrukcyjnego. Ponadto, blacha może być narażona na korozję, jeśli nie zostanie odpowiednio zabezpieczona. Często inwestorzy popełniają błąd myślowy, sądząc, że wszystkie materiały budowlane mogą być stosowane w dowolny sposób, bez uwzględnienia ich specyfikacji i przeznaczenia, co może prowadzić do poważnych problemów z trwałością i funkcjonalnością budynku.

Pytanie 9

Na ilustracji przedstawiono szlifierkę kątową przeznaczoną

A. tylko do szlifowania.

B. do szlifowania i mieszania.

C. do szlifowania i malowania.

D. do szlifowania i cięcia.

Szlifierka kątowa to narzędzie o wszechstronnym zastosowaniu, które może być wykorzystywane zarówno do szlifowania, jak i cięcia materiałów takich jak metal, kamień czy ceramika. Jej konstrukcja umożliwia łatwą wymianę tarcz, co sprawia, że jest idealnym rozwiązaniem w wielu branżach, w tym budowlanej i stolarskiej. Do szlifowania używa się tarcz szlifierskich, które pozwalają na wygładzanie powierzchni i usuwanie nierówności. Z kolei tarcze tnące, które są zaprojektowane do intensywnego cięcia, zapewniają precyzyjne i efektywne cięcie różnych materiałów. Użycie szlifierki kątowej do cięcia i szlifowania jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, co zapewnia wysoką jakość wykonania pracy. Dzięki odpowiedniemu doborowi tarcz i akcesoriów, szlifierka kątowa staje się niezastąpionym narzędziem w każdym warsztacie, a znajomość jej właściwego użycia przekłada się na efektywność oraz bezpieczeństwo pracy.

Pytanie 10

Podłoże z drewna, przed przymocowaniem do niego płyt gipsowo-włóknowych, wymaga

A. zaimpregnowania

B. odgrzybienia

C. zagruntowania

D. zaizolowania

Zanim przykręcisz płyty gipsowo-włóknowe do drewnianego podłoża, pamiętaj o impregnacji! To bardzo ważny krok, bo impregnat zabezpiecza drewno przed wilgocią, grzybami i owadami. Dobrze zrobiona impregnacja sprawia, że drewno staje się bardziej trwałe i mniej podatne na uszkodzenia. Jak już dobrze zaimpregnujesz, to podłoże będzie bardziej odporne na deformacje, co jest kluczowe, gdy planujesz montować cięższe elementy. Wybierz impregnaty, które dobrze wnikają w drewno, bo to nie tylko zabezpieczy materiał, ale też przyspieszy schnięcie i późniejsze prace wykończeniowe. Dobrze wykonana impregnacja to podstawa, która naprawdę ma znaczenie dla jakości całej konstrukcji.

Pytanie 11

Jakie narzędzie należy zastosować do gruntowania ściany przed nałożeniem tapety?

A. pacy metalowej

B. pędzla ławkowca

C. wałka gumowego

D. szczotki do tapet

Pędzel ławkowiec jest idealnym narzędziem do gruntowania powierzchni przed tapetowaniem, ponieważ pozwala na równomierne i dokładne nałożenie gruntu na ścianę. Gruntowanie ma kluczowe znaczenie dla uzyskania trwałego efektu tapetowania, ponieważ poprawia przyczepność tapety, a także wyrównuje i stabilizuje podłoże. Pędzel ławkowiec, dzięki swojej szerokiej i płaskiej główce, umożliwia dotarcie do wszystkich kątów oraz szczelin, co jest istotne w przypadku nierównych powierzchni. W praktyce, odpowiednio dobrany grunt oraz technika aplikacji za pomocą pędzla ławkowca mogą znacznie zwiększyć przyczepność późniejszych warstw kleju do tapet, co przekłada się na ich większą trwałość oraz estetykę. Zastosowanie pędzla do gruntowania wykazuje zgodność z najlepszymi praktykami, które rekomendują używanie narzędzi umożliwiających precyzyjne nałożenie materiałów przygotowawczych.

Pytanie 12

Jednostkowa cena płytek ceramicznych na ścianę wynosi 30,00 zł/m². Oblicz wydatki na płytki konieczne do zrealizowania okładziny o wysokości 2 m i długości 12 m?

A. 180,00 zł

B. 270,00 zł

C. 540,00 zł

D. 720,00 zł

Poprawna odpowiedź to 720,00 zł. Aby obliczyć koszt płytek ceramicznych potrzebnych do wykonania okładziny, należy najpierw obliczyć powierzchnię ściany, która ma być pokryta płytkami. Wysokość ściany wynosi 2 m, a długość 12 m, co daje całkowitą powierzchnię równą 2 m * 12 m = 24 m². Cena jednostkowa płytek ceramicznych wynosi 30,00 zł/m², więc całkowity koszt płytek można obliczyć, mnożąc powierzchnię przez cenę jednostkową: 24 m² * 30,00 zł/m² = 720,00 zł. To obliczenie jest zgodne z dobrymi praktykami w budownictwie, gdzie precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów jest kluczowe dla efektywności projektu. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest wyposażenie wykonawcy w umiejętność precyzyjnego planowania budżetu remontowego, co pozwala uniknąć nieprzewidzianych wydatków i opóźnień w realizacji inwestycji.

Pytanie 13

Na podstawie zamieszczonego rzutu mieszkania określ całkowitą powierzchnię sufitów w łazience i kotłowni.

A. 16,80 m2

B. 11,00 m2

C. 11,70 m2

D. 10,90 m2

Odpowiedź 10,90 m2 jest jak najbardziej poprawna, bo opiera się na precyzyjnych danych z rzutu mieszkania. Powierzchnie różnych pomieszczeń, na przykład łazienki i kotłowni, zostały dobrze przedstawione, dzięki czemu można je zsumować bez problemu. Osobiście myślę, że w projektowaniu wnętrz czy remontach dokładne pomiary są mega ważne. Mają wpływ na to, jakie materiały wybierzemy do wykończenia i na cały kosztorys. Jeśli chodzi o obliczenia powierzchni sufitów, powinno się też pamiętać o wszelkich nieciągłościach, jak wnęki czy skosy, bo mogą one zmienić końcowy wynik. Znajomość pomiarów i standardów budowlanych naprawdę się przydaje, by uniknąć błędów, które mogą nas kosztować w trakcie realizacji projektu. Dlatego warto sprawdzać poprawność obliczeń i znać różne techniki pomiarowe – to kluczowe umiejętności dla każdego, kto chce działać w branży budowlanej.

Pytanie 14

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ maksymalną wysokość ścianki działowej z podwójnym opłytowaniem na profilach CW 75.

Maksymalne wysokości ścian działowych na profilach stalowych typu CW (w metrach)
Liczba warstw poszycia	Szerokość profilu (w mm)
Liczba warstw poszycia	50	75	100
1	3,00	4,50	5,00
2	4,50	5,75	6,50
3	4,70	6,00	6,75

A. 4,00 m

B. 4,70 m

C. 5,00 m

D. 5,75 m

Odpowiedź 5,75 m jest poprawna, ponieważ zgodnie z danymi zawartymi w tabeli maksymalne wysokości ścian działowych z podwójnym opłytowaniem na profilach CW 75 wynoszą właśnie 5,75 m. W budownictwie i architekturze wewnętrznej, właściwe określenie maksymalnej wysokości ścianki działowej jest kluczowe dla zapewnienia jej stabilności oraz funkcjonalności. W przypadku profili CW 75, które są szeroko stosowane w systemach suchej zabudowy, istotne jest, aby zachować odpowiednie parametry konstrukcyjne, które gwarantują bezpieczeństwo oraz trwałość budowli. Zastosowanie dwóch warstw poszycia zwiększa wytrzymałość ścianki, co pozwala na uzyskanie maksymalnej wysokości. W praktyce, w przypadku projektowania wnętrz, takie rozwiązanie umożliwia efektywne podział przestrzeni oraz kreowanie otwartych i funkcjonalnych aranżacji, zgodnych z aktualnymi normami budowlanymi i standardami jakości. Warto również pamiętać, że przy projektowaniu należy uwzględnić nie tylko maksymalne wysokości, ale także dodatkowe czynniki, takie jak obciążenia czy izolacyjność akustyczna, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi.

Pytanie 15

Podłoża pod posadzki o dużym obciążeniu wykonuje się z betonowych mieszanek wzmocnionych siatką

A. z polietylenu

B. stalowo-ceramiczną

C. z drutów miedzianych

D. z prętów stalowych

Wybór prętów stalowych do zbrojenia silnie obciążonych podłoży pod posadzki jest uzasadniony ich wysoką wytrzymałością na rozciąganie oraz doskonałą odpornością na różne obciążenia dynamiczne. Pręty stalowe, stosowane w formie siatki zbrojeniowej, skutecznie przekazują obciążenia na podłoże, co jest kluczowe w przypadku konstrukcji narażonych na intensywne użytkowanie, takich jak hale przemysłowe czy magazyny. Zastosowanie stali w zbrojeniu betonu poprawia trwałość i stabilność konstrukcji. W praktyce, zgodnie z normą PN-EN 1992-1-1, odpowiednie zbrojenie jest zalecane tam, gdzie przewiduje się duże obciążenia, również w przypadku zmiennych warunków środowiskowych. Przykładem może być posadzka w fabryce, gdzie na powierzchnię działają duże maszyny i sprzęt, co wymaga solidnego zbrojenia, aby uniknąć pęknięć i zwiększyć żywotność posadzki. Pręty stalowe, w porównaniu do innych materiałów, takich jak miedź czy ceramika, oferują lepsze właściwości mechaniczne oraz łatwiejsze zastosowanie w procesie budowlanym, co czyni je materiałem pierwszego wyboru w tego typu konstrukcjach.

Pytanie 16

Aby uzyskać zieleń, należy połączyć farby w kolorach

A. niebieskiej i żółtej

B. fioletowej i niebieskiej

C. czerwonej i żółtej

D. niebieskiej i czerwonej

Odpowiedź 'żółtej i niebieskiej' jest poprawna, ponieważ w teorii kolorów uzyskanie koloru zielonego następuje poprzez zmieszanie tych dwóch barw. W modelu addytywnym mieszania kolorów, stosowanym często w malarstwie, żółty i niebieski są podstawowymi kolorami, które po połączeniu dają zielony. W praktyce, artysta może wykorzystać różne odcienie tych kolorów, co pozwoli na uzyskanie zmieniających się tonów zieleni. Na przykład, dodając więcej niebieskiego, można uzyskać ciemniejszy, bardziej intensywny odcień zieleni, podczas gdy większa ilość żółtego stworzy jaśniejszy, bardziej wiosenny kolor. W kontekście standardów malarskich, mieszanie kolorów powinno opierać się na zasadach kolorów RYB (czerwony, żółty, niebieski), co jest szeroko akceptowane w edukacji artystycznej. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy można znaleźć w różnych dziedzinach, od malarstwa po projektowanie graficzne, gdzie zrozumienie kolorów i ich właściwości jest kluczowe dla tworzenia estetycznych kompozycji.

Pytanie 17

Aby zagruntować 1 m² betonowej ściany, potrzeba 0,5 litra środka gruntującego. Cena 1 litra tego preparatu wynosi 15 zł. Jakie będą łączne wydatki na grunt do zagruntowania ściany o powierzchni 20 m²?

A. 200 zł

B. 150 zł

C. 350 zł

D. 300 zł

Aby obliczyć całkowity koszt środka gruntującego potrzebnego do zagruntowania ściany o powierzchni 20 m², należy najpierw ustalić, ile litra środka gruntującego jest potrzebne. W opisanym przypadku zużycie wynosi 0,5 litra na 1 m². Zatem dla 20 m² potrzeba 0,5 litra/m² * 20 m² = 10 litrów. Koszt 1 litra preparatu wynosi 15 zł, więc całkowity koszt zakupu 10 litrów wynosi 10 litrów * 15 zł/litr = 150 zł. Takie obliczenia są standardem w branży budowlanej, gdzie precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów jest kluczowe dla budżetowania projektu. W praktyce, warto również brać pod uwagę ewentualne straty materiałowe podczas aplikacji, jednakże w tym przypadku skupiliśmy się na czystych obliczeniach. Zrozumienie tych zasad jest fundamentalne zarówno dla profesjonalistów, jak i amatorów zajmujących się budowlą.

Pytanie 18

Pod panelami podłogowymi HDF, które są układane na podłożu cementowym, należy wykonać izolację przeciwwilgociową

A. z emulsji asfaltowej

B. z folii polietylenowej

C. z pianki polipropylenowej

D. z papy asfaltowej

Wybór innych materiałów na izolację przeciwwilgociową, takich jak emulsje asfaltowe, papa asfaltowa czy pianka polipropylenowa, wynika często z niepełnego zrozumienia ich właściwości oraz zastosowania. Emulsje asfaltowe, mimo że są stosowane w budownictwie do ochrony przed wilgocią, nie są odpowiednie w przypadku podłóg HDF, gdyż ich konsystencja może prowadzić do spowolnionego wysychania, co w konsekwencji może osłabić właściwości podłoża. Papa asfaltowa, z kolei, jest materiałem sztywnym, który nie przylega wystarczająco dobrze do podłoża w porównaniu do elastycznej folii, co stwarza ryzyko powstawania szczelin i nieszczelności. Pianka polipropylenowa, choć używana w budownictwie jako materiał izolacyjny, nie ma właściwości barierowych, które są kluczowe w ochronie przed wilgocią, a jej zastosowanie może prowadzić do problemów z odprowadzaniem pary wodnej, co sprzyja powstawaniu pleśni i grzybów. Kluczowym błędem jest zatem nieuznanie istotnej roli, jaką izolacja przeciwwilgociowa odgrywa w długowieczności podłóg HDF, co prowadzi do nieodpowiednich wyborów materiałowych i potencjalnych problemów w przyszłości. Ważne jest, aby wybrać materiał, który nie tylko spełni normy budowlane, ale również zapewni trwałość i funkcjonalność podłogi przez długi czas.

Pytanie 19

Drewniane klepki parkietowe przecina się wzdłuż włókien drewna

A. frezarką

B. piłą grzbietnicą

C. pilarką tarczową

D. gilotyną

Frezarka, mimo że jest narzędziem używanym w obróbce drewna, nie jest odpowiednia do cięcia klepek parkietowych wzdłuż włókien. Jej głównym przeznaczeniem jest frezowanie, co polega na usuwaniu materiału w sposób bardziej skomplikowany, często z zastosowaniem różnych kształtów narzędzi. Frezowanie nie sprawia, że cięcia są precyzyjne w kontekście długości i prostoliniowości, co jest kluczowe dla instalacji parkietu. Piła grzbietnica, z drugiej strony, służy do cięcia desek wzdłuż, ale jej konstrukcja i przeznaczenie sprawiają, że nie jest wystarczająco precyzyjna do delikatnych cięć, jakie wymagane są dla drewnianych klepek parkietowych. Z kolei pilarka tarczowa, jako wszechstronne i precyzyjne narzędzie, jest w stanie zapewnić odpowiednią jakość cięcia. Gilotyna, znana głównie z cięcia papieru lub cienkich materiałów, nie nadaje się do obróbki drewna. Jej mechanizm nie został zaprojektowany do pracy z twardymi, drewnianymi materiałami, co może prowadzić do uszkodzenia klepek oraz niebezpieczeństwa dla użytkownika. Do cięcia drewna należy zawsze wybierać narzędzia zaprojektowane do tego celu, aby zminimalizować ryzyko błędów i zapewnić optymalną jakość pracy.

Pytanie 20

Za przygotowanie podłoża i wytapetowanie 1 m² ściany firma płaci robotnikom 20 zł. Jakie wynagrodzenie otrzyma pracownik, który przygotował podłoże oraz wytapetował 100 m² ścian?

A. 2 000 zł

B. 1 200 zł

C. 2 100 zł

D. 1 000 zł

Odpowiedź 2 000 zł jest prawidłowa, ponieważ wynagrodzenie za przygotowanie podłoża i wytapetowanie 1 m² ściany wynosi 20 zł. Aby obliczyć, ile pracownik otrzyma za 100 m², należy pomnożyć stawkę za m² przez powierzchnię. Wzór na obliczenie wynagrodzenia wygląda następująco: 20 zł/m² * 100 m² = 2 000 zł. To obliczenie ilustruje fundamentalne zasady wynagradzania w branży budowlanej i remontowej, gdzie stawki są ustalane na podstawie jednostkowych kosztów pracy. W praktyce, takie podejście pozwala na precyzyjne oszacowanie kosztów projektu oraz ułatwia planowanie budżetu. Warto również zauważyć, że w odpowiednich normach i praktykach branżowych, jasne i transparentne wynagradzanie pracowników jest kluczowe dla utrzymania wysokiej jakości wykonania oraz satysfakcji ze strony klientów.

Pytanie 21

Za położenie 1 m² podłogi z płytek ceramicznych pracownik otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 50 zł, a za położenie 1 m cokolika z płytek dostaje 10 zł. Jakie będzie wynagrodzenie pracownika za ułożenie posadzki oraz cokolików w pomieszczeniu o wymiarach 2,5 x 4,0 m, nie biorąc pod uwagę otworu drzwiowego?

A. 500 zł

B. 600 zł

C. 630 zł

D. 750 zł

Obliczanie wynagrodzenia pracownika za ułożenie posadzki i cokolików w pomieszczeniu o wymiarach 2,5 x 4,0 m nie jest wcale skomplikowane. Zaczynamy od obliczenia powierzchni posadzki: 2,5 m razy 4,0 m daje nam 10 m². Pracownik dostaje 50 zł za każdy metr kwadratowy, więc za całą posadzkę dostanie 500 zł (10 m² razy 50 zł/m²). Potem liczymy długość cokolików. Przyjmując, że będą one wzdłuż całego obwodu pomieszczenia, robimy obliczenie: (2,5 m + 4,0 m) razy 2 = 13 m. Za każdy metr cokolika pracownik ma 10 zł, więc wynagrodzenie za cokoliki wyniesie 130 zł (13 m razy 10 zł/m). Jak zsumujemy wszystko, to 500 zł plus 130 zł daje 630 zł. Taki sposób działania jest naprawdę przydatny w branży budowlanej, bo trzeba liczyć wszystko, żeby dobrze zarządzać projektem i budżetem.

Pytanie 22

Deszczułki parkietowe przed ich ułożeniem powinny być przechowywane w pomieszczeniu, gdzie będą kładzione. W tym celu należy deszczułki

A. rozpakować i owinąć papierem

B. zostawić w oryginalnych opakowaniach, bez dodatkowego owijania

C. rozpakować i owinąć folią

D. zostawić w oryginalnych opakowaniach i dodatkowo owinąć papierem

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ deszczułki parkietowe powinny być sezonowane w warunkach, w których będą docelowo układane. Pozostawienie ich w fabrycznych opakowaniach bez dodatkowego owijania pozwala im na stopniowe dostosowanie się do wilgotności i temperatury panującej w danym pomieszczeniu. Taki proces aklimatyzacji jest kluczowy, ponieważ drewno jest materiałem higroskopijnym, co oznacza, że reaguje na zmiany wilgotności otoczenia, co może wpływać na jego rozmiar i kształt. W praktyce, zaleca się sezonowanie parkietu przez co najmniej 48 godzin przed układaniem. Dobre praktyki branżowe wskazują, że przed montażem należy sprawdzić poziom wilgotności zarówno deszczułek, jak i podłoża. Właściwe przygotowanie deszczułek zminimalizuje ryzyko pęknięć, paczenia się oraz innych deformacji, co ma kluczowe znaczenie dla trwałości i estetyki podłogi.

Pytanie 23

Wałek malarski w kolorze czerwonym jest przeznaczony do aplikacji

A. farb dyspersyjnych

B. lakierów na bazie rozpuszczalnika

C. lazury

D. lakierów akrylowych

Wybór wałka malarskiego do różnych typów farb jest kluczowym aspektem w procesie malarskim, jednak niektóre z wymienionych odpowiedzi mogą prowadzić do mylnych wniosków. Lakierów na bazie rozpuszczalnika, takich jak lakiery poliuretanowe, nie powinno się nakładać wałkiem malarskim przeznaczonym do farb dyspersyjnych, ponieważ ich skład chemiczny wymaga innych metod aplikacji, takich jak pędzle lub natrysk, które zapewniają odpowiednią kontrolę nad procesem. Lazury, które są półprzezroczystymi powłokami, również wymagają specjalnego podejścia; wałki dedykowane lazurze zazwyczaj mają inną strukturę włosia, co pomaga w uzyskaniu właściwego efektu estetycznego na powierzchni drewna. Prawidłowe użycie lakierów akrylowych również wymaga odmiennej techniki, a ich aplikacja za pomocą wałka oznaczonego na czerwono może prowadzić do zbyt grubych warstw, co z kolei obniża trwałość powłoki. Rozumienie właściwości farb i odpowiednich narzędzi do ich aplikacji jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości wykończenia i unikania typowych błędów, takich jak niedostateczne pokrycie czy nierównomierne rozłożenie materiału, co może zrujnować końcowy efekt wizualny. Dlatego ważne jest, aby przed przystąpieniem do malowania upewnić się, że wybrany wałek jest zgodny z używaną farbą i specyfiką projektu, co pozwoli uniknąć wielu problemów w trakcie pracy.

Pytanie 24

Przed nałożeniem tapety na powierzchnię z płyt gipsowo-kartonowych, konieczne jest wygładzenie

A. całej powierzchni.

B. wszystkich łączeń płyt.

C. wyłącznie otworów po wkrętach.

D. styku jedynie mocno ściętych krawędzi płyt.

Wybór odpowiedzi, która wskazuje jedynie na wypełnienie otworów po wkrętach, czy też na wyszpachlowanie wyłącznie styku ostro ciętych krawędzi płyt, wynika z niepełnego zrozumienia procesu przygotowania podłoża pod tapetę. Otwory po wkrętach są oczywiście jednym z miejsc, które wymagają wypełnienia, ale ograniczenie się tylko do nich jest niewystarczające. Takie podejście prowadzi do ryzyka pojawienia się widocznych defektów na powierzchni po nałożeniu tapety, co może negatywnie wpłynąć na efekt wizualny. Również koncentrowanie się jedynie na styku ostro ciętych krawędzi pomija inne kluczowe obszary, takie jak miejsca połączenia płyt, które również będą wymagały starannego wypełnienia. Tego rodzaju błędne myślenie, że wystarczy wyszpachlować tylko niektóre fragmenty, może prowadzić do niedostatecznego przygotowania podłoża. Standardy budowlane oraz dobre praktyki w branży jasno wskazują, że cała powierzchnia, w tym wszystkie miejsca łączeń, wymagają starannego wyszpachlowania. Nieprzygotowana powierzchnia może prowadzić do dalszych problemów, takich jak odklejanie się tapety, co w dłuższej perspektywie generuje dodatkowe koszty związane z naprawami. Dlatego kluczowe jest, aby nie pomijać żadnego elementu podczas przygotowywania podłoża, aby zapewnić najwyższą jakość finalnego efektu.

Pytanie 25

Luźno zamocowane wkręty przytrzymujące płyty gipsowo-kartonowe prowadzą do

A. nierówności na powierzchni

B. pęknięć płyt

C. zarysowań powierzchni

D. wgnieceń na płytach

Odpowiedzi spękanie płyt, wgniecenia płyt oraz porysowanie powierzchni nie oddają właściwej przyczyny problemów związanych z niedokręconymi wkrętami mocującymi płyty gipsowo-kartonowe. Spękanie płyt gipsowo-kartonowych zazwyczaj wynika z nieodpowiedniego ich montażu w kontekście obciążeń mechanicznych lub zmiennych warunków atmosferycznych, a nie z niedostatecznego dokręcenia wkrętów. W przypadku wgnieceń, przyczyny mogą leżeć w niewłaściwej obróbce płyt lub zastosowaniu zbyt dużej siły podczas ich montażu, a nie w samym procesie mocowania. Z kolei porysowanie powierzchni jest problemem, który może wystąpić podczas obróbki płyt, transportu lub montażu, ale nie ma bezpośredniego związku z ich właściwym mocowaniem. Typowe błędy myślowe, prowadzące do tych niepoprawnych wniosków, często wynikają z braku zrozumienia interakcji między poszczególnymi elementami systemu budowlanego oraz niewłaściwego postrzegania roli, jaką wkręty odgrywają w stabilności konstrukcji. Kluczowym jest, aby nauczyć się, że każdy z tych problemów powinien być analizowany w kontekście ich rzeczywistych przyczyn, zamiast łączyć je z prostym niedokręceniem wkrętów.

Pytanie 26

Do zbudowania 1 m² rusztu krzyżowego w podwieszanym suficie potrzeba 5 m profilu CD60, którego cena jednostkowa wynosi 3,00 zł/m. Jaką kwotę należy przeznaczyć na profile potrzebne do wykonania tego rusztu w pomieszczeniu o wymiarach 25 m na 10 m?

A. 2500 zł

B. 5000 zł

C. 3750 zł

D. 1250 zł

Aby obliczyć koszt profili potrzebnych do wykonania rusztu krzyżowego sufitu podwieszanego w pomieszczeniu o powierzchni 250 m² (długość 25 m, szerokość 10 m), musimy najpierw określić ilość profili CD60 potrzebnych na 1 m². Zgodnie z danymi, na 1 m² zużywa się 5 m profilu. Zatem, dla całego pomieszczenia, potrzebujemy: 5 m/m² × 250 m² = 1250 m profilu. Koszt jednego metra profilu wynosi 3,00 zł, więc całkowity koszt profili to: 1250 m × 3,00 zł/m = 3750 zł. W praktyce, tego typu obliczenia są kluczowe w budownictwie, ponieważ pozwalają na dokładne planowanie budżetu oraz zamówień materiałów. Znajomość cen jednostkowych oraz ilości potrzebnych materiałów jest standardową praktyką w branży, co pozwala uniknąć nieporozumień i opóźnień w realizacji projektów.

Pytanie 27

Do łączenia podkładów podłogowych w systemie suchej zabudowy wykorzystuje się

A. paca

B. nóż

C. liniał

D. łata

Wybór narzędzia do spoinowania podkładów podłogowych może wydawać się na pierwszy rzut oka prostą kwestią, jednak nieprawidłowy dobór narzędzi ma istotny wpływ na jakość wykonania. Liniał, chociaż jest narzędziem pomocnym w pomiarach i prostej kontroli linii, nie jest przystosowany do aplikacji materiału spoinującego. Nie pozwala na równomierne rozprowadzenie masy, co jest kluczowym elementem procesu spoinowania. W przypadku użycia łaty, chociaż może ona służyć do wygładzania powierzchni, brakuje jej precyzji, jaką zapewnia paca, zwłaszcza w kontekście wypełniania szczelin. Nóż, z kolei, ma zupełnie inne zastosowanie i jest przeznaczony do cięcia materiałów, a nie do ich aplikacji. Taki wybór może prowadzić do nieestetycznych wykończeń oraz problemów z trwałością podłogi. Kluczowe jest zrozumienie, że użycie odpowiednich narzędzi, zgodnych z normami i dobrymi praktykami, jest podstawą skutecznego wykonania prac budowlanych. Dlatego tak ważne jest, aby podchodzić do wyboru narzędzi z odpowiednią wiedzą i zrozumieniem ich funkcji.

Pytanie 28

Jaką długość paska dekoracyjnego trzeba przygotować do wykonania zdobienia tapety wzdłuż całkowitego obwodu pomieszczenia o wymiarach podłogi 4,0 × 3,5 m?

A. 14 m

B. 7 m

C. 15 m

D. 28 m

Często błędne odpowiedzi biorą się z tego, że nie do końca rozumiemy, o co chodzi z obwodem pomieszczenia. Jak ktoś zaznacza odpowiedzi mniejsze niż 15 m, to może nie uwzględnił obu wymiarów albo po prostu się pomylił w dodawaniu. Na przykład, jeśli ktoś napisał 14 m, to może obliczył tylko jeden z boków, a nie cały obwód. Odpowiedzi takie jak 7 m mogą wynikać z mylnego przekonania, że obwód to jeden z wymiarów – to jest jednak poważny błąd. Z kolei 28 m może powstać przez źle zrobione mnożenie obwodu lub jakieś złe przeliczenie. Fajnie, jakbyśmy pamiętali, że kluczowym błędem jest pominięcie sumy długości wszystkich boków, bo to jest konieczne do określenia długości paska. W dekoratorstwie i budownictwie zrozumienie zasad obliczeń obwodu jest mega ważne, bo wpływa na ilość materiałów i ich rozmieszczenie. Dlatego dobrze, żeby każdy, kto pracuje nad projektem, miał chociaż podstawową wiedzę z geometrii, żeby lepiej planować i ogarniać różne rzeczy.

Pytanie 29

Aby ułożyć posadzkę z płytek ceramicznych na drewnianym stropie, konieczne jest użycie podkładu wykonanego z płyt

A. pilśniowych twardych

B. wiórowo-cementowych

C. gipsowo-kartonowych

D. z suchego jastrychu

Wybór innych podkładów, takich jak płyty pilśniowe, gipsowo-kartonowe czy wiórowo-cementowe, na drewnianym stropie do układania płytek ceramicznych jest niewłaściwy z kilku powodów. Płyty pilśniowe, choć mogą być stosowane w niektórych zastosowaniach, mają ograniczoną odporność na wilgoć oraz obciążenia, co może prowadzić do deformacji i uszkodzeń w dłuższym okresie użytkowania. Płyty gipsowo-kartonowe, znane są przede wszystkim z zastosowań w ścianach i sufitach, a ich zastosowanie jako podkład pod płytki ceramiczne jest niewłaściwe. Gips, będąc materiałem o wysokiej wrażliwości na wilgoć, nie zapewnia wymaganej stabilności dla płytek, co zwiększa ryzyko ich pękania oraz odklejania się. Płyty wiórowo-cementowe, mimo że oferują lepszą odporność na wilgoć, również nie są najlepszym rozwiązaniem do zastosowania na drewnianych stropach, ponieważ ich struktura może powodować nierównomierne osiadanie, co prowadzi do problemów z układaniem płytek. Kluczowym błędem jest zatem brak zrozumienia podstawowych właściwości materiałów budowlanych oraz ich interakcji z różnymi rodzajami podłoża. Wybierając odpowiedni podkład, należy kierować się normami branżowymi oraz zaleceniami producentów, które wskazują na konieczność użycia podkładów odpornych na wilgoć i o stabilnych właściwościach mechanicznych.

Pytanie 30

Jakie środki stosuje się do modyfikacji naturalnej barwy drewna?

A. żywica.

B. bejca.

C. powłoka.

D. dyspersja.

Bejca to substancja stosowana do zmiany naturalnego zabarwienia drewna poprzez impregnację jego powierzchni. W odróżnieniu od pokostu czy lakieru, bejca nie tworzy na powierzchni drewna warstwy ochronnej, lecz wnika w jego strukturę, co pozwala na podkreślenie naturalnych słojów oraz faktury drewna. Stosowanie bejcy ma na celu nadanie drewna pożądanego koloru oraz podkreślenie jego estetyki, a także ułatwienie późniejszej obróbki, na przykład malowania lub lakierowania. W praktyce, bejcowanie drewnianych elementów meblowych czy podłóg pozwala na uzyskanie różnorodnych efektów kolorystycznych, które mogą harmonizować z resztą wystroju wnętrza. Bejce są dostępne w wielu odcieniach, co umożliwia szeroką gamę zastosowań w projektach dekoratorskich oraz stolarskich. W branży stolarstwa i wykończenia wnętrz, bejcowanie jest często stosowanym krokiem, który pozwala na uzyskanie estetycznego wykończenia przy jednoczesnym zachowaniu naturalnych właściwości drewna. Warto również zwrócić uwagę na odpowiednie przygotowanie drewna przed nałożeniem bejcy, co zwiększa efektywność procesu oraz poprawia jego rezultaty.

Pytanie 31

Jakie jest dopuszczalne nawilżenie drewna, które ma być pomalowane w zamkniętym pomieszczeniu?

A. 13÷15%

B. 19÷21%

C. 16÷18%

D. 8÷12%

Wilgotność drewna jest kluczowym czynnikiem wpływającym na jakość i trwałość powłok malarskich. Wprowadzenie wilgotności w zakresie 16÷18% lub 19÷21% jest błędne, ponieważ takie wartości mogą prowadzić do wielu problemów podczas malowania. W przypadku wyższej wilgotności, drewno staje się bardziej elastyczne i podatne na deformacje. Farby i lakiery, które są nakładane na drewno o tak wysokiej wilgotności, mogą się nie trzymać i nie tworzyć jednolitej powłoki, co skutkuje ich odpadaniem oraz łuszczeniem się w krótkim czasie. Ponadto, wilgotne drewno może sprzyjać rozwojowi pleśni i grzybów, co dodatkowo obniża estetykę i trwałość wykończenia. W odpowiedzi na pytania dotyczące wilgotności drewna, wielu może myśleć, że większa wilgotność oznacza lepszą stabilność materiału, co jest nieprawdziwe. Zjawisko to prowadzi do błędnego założenia, że wilgotne drewno lepiej przyjmie farby, co jest sprzeczne z zasadami dobrej praktyki malarskiej. Odpowiednia wilgotność w przedziale 8÷12% to najlepszy wybór, ponieważ zapewnia optymalną przyczepność i trwałość powłok malarskich, co jest potwierdzone przez standardy jakości w branży budowlanej i wykończeniowej.

Pytanie 32

Na podstawie instrukcji producenta określ, w jakiej ilości wody należy rozrobić 0,5 kg proszku, aby uzyskać gotowy klej do tapet.

Instrukcja producenta kleju do tapet
Przygotowanie kleju Zawartość opakowania wsypać do zimnej wody silnie mieszając. Zachować proporcje wagowe proszku do wody - 1:20. Podczas wsypywania proszku opakowanie trzymać tuż nad wodą. Po upływie 3 minut jeszcze raz silnie zamieszać. Klej jest gotowy do użycia.

A. 5 litrów.

B. 1 litr.

C. 20 litrów.

D. 10 litrów.

Aby przygotować klej do tapet z 0,5 kg proszku, konieczne jest użycie 10 litrów wody, co wynika z proporcji 1:20, zalecanej przez producenta. Proporcje te są kluczowe, ponieważ zapewniają odpowiednią konsystencję oraz właściwości kleju, które umożliwiają skuteczne mocowanie tapet. Przykładowo, stosując niewłaściwą ilość wody, można uzyskać zbyt gęsty lub zbyt rzadki klej, co w praktyce może prowadzić do problemów z aplikacją i trwałością tapet. Warto pamiętać, że odpowiedniej jakości klej powinien być łatwy do naniesienia, a po wyschnięciu powinien zapewniać stabilne mocowanie, co jest istotne w kontekście długotrwałego użytkowania. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy ma znaczenie nie tylko przy aplikacji tapet, ale również w innych pracach wykończeniowych, gdzie precyzyjnie odmierzane proporcje mają decydujący wpływ na końcowy efekt pracy. Dobre praktyki w branży zalecają zawsze odnosić się do instrukcji producenta, aby zapewnić optymalne rezultaty.

Pytanie 33

Jakiej farby nie wolno używać na powierzchniach gipsowych?

A. Klejowej

B. Olejnej

C. Krzemianowej

D. Emulsyjnej

Wybór farby emulsyjnej na podłoża gipsowe jest często oparty na przekonaniu, że jest to rozwiązanie uniwersalne. Emulsyjne farby akrylowe są odpowiednie na wiele powierzchni, jednak ich skuteczność na podłożach gipsowych wymaga zachowania ostrożności, szczególnie w kontekście odpowiedniego przygotowania podłoża. Przy nieodpowiednim użyciu, farby emulsyjne mogą nie zapewnić wystarczającej trwałości i odporności na wilgoć. Farby klejowe, z kolei, są stosowane głównie w celu uzyskania efektów dekoracyjnych, ale ich zastosowanie na gipsie również może prowadzić do problemów z przyczepnością. Ponadto, farby olejne, mimo że mogą być używane w różnych warunkach, również nie są zalecane na podłogach gipsowych, ze względu na ich długie schnięcie i ryzyko tworzenia nieodpowiednich powłok. Kluczowym błędem przy wyborze farb na gips jest pomijanie ich specyfiki oraz interakcji z daną powierzchnią. Każdy rodzaj farby ma swoje unikalne właściwości, a ich stosowanie powinno być zgodne z zaleceniami producenta oraz standardami branżowymi. Efektem ignorowania tych zasad mogą być nie tylko estetyczne niedociągnięcia, ale także znaczne problemy z trwałością i funkcjonalnością malowanych powierzchni.

Pytanie 34

Nowe, niealkaliczne, gładkie i równe powierzchnie z betonu prefabrykowanego przed nałożeniem kleju do tapet wymagają

A. wyrównania

B. szpachlowania

C. fluatowania

D. odtłuszczenia

Szpachlowanie, wyrównanie i fluatowanie to procesy, które mogą być mylnie uznawane za odpowiednie przygotowanie podłoża przed nałożeniem kleju do tapet, jednak każdy z nich ma swoje specyficzne zastosowanie i nie są one kluczowe w kontekście nowych, gładkich podłoży z betonu prefabrykowanego. Szpachlowanie polega na wypełnianiu ubytków i nierówności, co w przypadku idealnie gładkiej powierzchni nie jest konieczne, ponieważ może prowadzić do nadmiernego kosztu i czasu pracy. Wyrównanie, chociaż ważne na nieidealnych powierzchniach, nie ma zastosowania w tej sytuacji, ponieważ nowe betony prefabrykowane często charakteryzują się jednolitą i równą strukturą. Fluatowanie to proces, który ma na celu wygładzenie i uformowanie powierzchni, ale w przypadku nowych prefabrykatów nie ma potrzeby przeprowadzania tego zabiegu. Prawidłowe przygotowanie podłoża wymaga skupienia się na usunięciu zanieczyszczeń, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i skuteczności kleju. Ignorowanie procesu odtłuszczenia może prowadzić do osłabienia przyczepności, co w dłuższej perspektywie skutkuje odklejaniem się tapet, a co za tym idzie, koniecznością kosztownych napraw. Dlatego ważne jest, aby unikać typowych błędów myślowych związanych z nieodpowiednim przygotowaniem podłoża, co może prowadzić do poważnych konsekwencji w trakcie użytkowania.

Pytanie 35

Jakie jest zużycie dekoracyjnych płytek gipsowych, które wynosi 1,03 m²/m²? Ile płytek będzie potrzebnych do pokrycia ściany o wymiarach 5 × 3 m?

A. 5,15 m2

B. 3,09 m2

C. 14,56 m2

D. 15,45 m2

Odpowiedź 15,45 m² jest trafna. Wynika to z tego, że najpierw liczymy powierzchnię ściany, która to 5 m na 3 m, czyli daje nam 15 m². Potem, przy zużyciu na poziomie 1,03 m²/m², musisz to pomnożyć przez naszą powierzchnię, żeby dowiedzieć się, ile płytek potrzebujesz. Zatem, to wygląda tak: 15 m² razy 1,03 m² = 15,45 m². Wiesz, w praktyce to ważne, bo potrzebujemy trochę więcej płytek, żeby uwzględnić straty, które mogą się zdarzyć podczas cięcia czy błędów. W budowlance warto mieć też zapas materiału, żeby nie zabrakło na końcu roboty. Dlatego finalnie wychodzi nam 15,45 m², co jest standardem w obliczeniach materiałów budowlanych.

Pytanie 36

Podczas wygładzania wyszpachlowanych połączeń płyt gipsowo-kartonowych trzeba bezwzględnie założyć

A. obuwie ochronne

B. rękawice ochronne

C. ochraniacze słuchu

D. maskę przeciwpyłową

Podczas szlifowania wyszpachlowanych styków płyt gipsowo-kartonowych, wydziela się znaczna ilość pyłu, który może być szkodliwy dla dróg oddechowych. Dlatego kluczowym elementem ochrony osobistej jest stosowanie maski przeciwpyłowej, która skutecznie filtruje cząsteczki pyłu. Maska taka powinna spełniać normy filtracji N95 lub FFP2, co zapewnia odpowiedni poziom ochrony. W praktyce, dobór maski zależy od intensywności pracy oraz rodzaju wykonywanych czynności. Na przykład, podczas dłużej trwającego szlifowania, lepiej jest zastosować maskę z wymiennymi filtrami, co poprawia komfort oddychania. Ponadto, zgodnie z wytycznymi BHP, pracownicy powinni być regularnie szkoleni w zakresie stosowania środków ochrony osobistej, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w miejscu pracy. Dbanie o zdrowie w kontekście narażenia na pył powinno być priorytetem, dlatego zaleca się również stosowanie osłon na oczy oraz odpowiedniej odzieży ochronnej.

Pytanie 37

Na etapie finalnym wykonywania posadzki cementowej, powierzchnię warstwy monolitycznej należy wygładzić pacą

A. gumową

B. stalową zębatą

C. stalową gładką

D. styropianową

Odpowiedź 'stalową gładką' jest całkiem trafiona. Używając pacą gładką, możemy naprawdę dobrze zespolić powierzchnię posadzki cementowej. Takie wykończenie sprawia, że podłoga staje się gładka i estetyczna, co jest bardzo ważne, zwłaszcza w miejscach, gdzie dużo się chodzi. Poza tym, pacą gładką łatwo zamykamy pory, co zwiększa odporność na zarysowania. W praktyce to znaczy, że podłoga jest mniej podatna na uszkodzenia. No i nie zapominajmy o normach budowlanych, które rekomendują takie wykończenie, zwłaszcza w obiektach publicznych, gdzie estetyka i bezpieczeństwo są kluczowe. Po prostu, użycie pac gładkich to standard w tej branży i nie ma co się z tym kłócić.

Pytanie 38

Jaką liczbę płyt gipsowo-kartonowych o wymiarach 120 x 260 cm trzeba nabyć do budowy ścianki działowej o długości 6 m i wysokości 2,60 m z jednostronnym poszyciem po obu stronach?

A. 5 szt.

B. 6 szt.

C. 12 szt.

D. 10 szt.

Żeby policzyć, ile płyt gipsowo-kartonowych potrzebujemy na ściankę działową o długości 6 m i wysokości 2,60 m, to trzeba zacząć od ustalenia całkowitej powierzchni do pokrycia. Mnożysz długość przez wysokość, więc mamy 6 m * 2,60 m, co daje 15,6 m². Ponieważ obie strony ścianki muszą być pokryte, mnożymy to przez 2 i otrzymujemy 31,2 m². Teraz sprawdzamy, jaką powierzchnię ma jedna płyta gipsowo-kartonowa. Płyta ma 120 cm x 260 cm, co w metrach daje 1,2 m x 2,6 m, a to daje 3,12 m². Dzieląc całkowitą powierzchnię ścianki (31,2 m²) przez powierzchnię jednej płyty (3,12 m²), otrzymujemy 10. Więc, potrzebujesz 10 płyt gipsowo-kartonowych. Pamiętaj, żeby dorzucić jeszcze kilka na wszelki wypadek, bo zdarzają się uszkodzenia przy transporcie czy montażu. To po prostu dobra praktyka budowlana.

Pytanie 39

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ maksymalny rozstaw profili CD 60 dla sufitu podwieszanego wykonanego z płyt gipsowo-kartonowych o grubości 12,5 mm w układzie poprzecznym.

Rozstaw profili nośnych
grubość płyty	sufity podwieszane w układzie		ścianki działowe w układzie
grubość płyty	podłużnym	poprzecznym	podłużnym	poprzecznym
9,5 mm	30 cm	20 cm	40 cm	x
12,5 mm	40 cm	50 cm	60 cm	x

A. 30 cm

B. 50 cm

C. 40 cm

D. 60 cm

Maksymalny rozstaw profili CD 60 został podany w kilku opcjach, które niestety są nieprawidłowe. Zastosowanie rozstawu 30 cm, 40 cm lub 60 cm jest niezgodne z zaleceniami dla tego typu konstrukcji. Rozstaw 30 cm, chociaż może wydawać się bezpieczny, wprowadza nadmierne użycie materiałów i podnosi koszty budowy, a także zwiększa czas realizacji projektu. W przypadku rozstawu 40 cm, choć może się wydawać, że leży w akceptowalnym zakresie, nie spełnia on wymagań dotyczących nośności przy płytach gipsowo-kartonowych o grubości 12,5 mm. Wybór 60 cm z kolei prowadzi do zbyt dużej odległości pomiędzy profilami, co zagraża stabilności i integralności sufitu, a także może skutkować widocznymi defektami estetycznymi. Kluczowym błędem myślowym, który prowadzi do tych nieprawidłowych odpowiedzi, jest zaniżenie znaczenia norm budowlanych i wytycznych producentów. Ostatecznie, właściwy dobór rozstawu profili ma kluczowe znaczenie dla trwałości konstrukcji oraz bezpieczeństwa użytkowania pomieszczeń. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne dla każdego profesjonalisty pracującego w branży budowlanej.

Pytanie 40

Aby wzmocnić oraz uzyskać równą krawędź wewnętrznego narożnika o kącie różnym od 90° pomiędzy dwiema płaszczyznami okładziny z płyt gipsowo-kartonowych, najlepiej zastosować

A. taśmy fizelinowej

B. taśmy papierowej z wkładką metalową

C. siatki z włókna szklanego

D. narożnika aluminiowego

Narożnik aluminiowy, choć popularny, nie jest optymalnym rozwiązaniem w przypadku naroży o kącie innym niż 90°. Jego sztywność i twardość mogą prowadzić do trudności w dopasowaniu do kształtów naroży, co skutkuje nieestetycznymi spoinami i widocznymi niedoskonałościami. Dodatkowo, montaż narożnika aluminiowego często wiąże się z koniecznością stosowania dodatkowych materiałów wykończeniowych, co zwiększa czas i koszty pracy. Z drugiej strony, taśma fizelinowa, chociaż elastyczna, nie zapewnia wystarczającej wytrzymałości w porównaniu z taśmą papierową z wkładką metalową. Może to prowadzić do osłabienia naroża w dłuższej perspektywie, a także zwiększonego ryzyka pęknięć. Siatka z włókna szklanego, mimo że jest użyteczna w innych zastosowaniach, nie oferuje takiej precyzji i wsparcia, które są niezbędne przy wykończeniu naroży o nietypowych kątach. W praktyce, wybór niewłaściwego materiału do wzmocnienia naroży może prowadzić do problemów z estetyką i trwałością, co jest często wynikiem pomijania kluczowych aspektów związanych z właściwościami materiałów budowlanych. Dlatego niezwykle ważne jest, aby dobrze rozumieć zastosowanie różnych materiałów i ich właściwości, aby podejmować świadome decyzje w procesie budowlanym.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej