Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 11:02
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 11:55

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby wykonać płytę stropową o powierzchni 100 m² i grubości 15 cm, potrzebne jest 15,4 m³ mieszanki betonowej. Jaki będzie koszt mieszanki betonowej wymaganej do wykonania płyty o powierzchni 50 m², przy jednostkowej cenie mieszanki wynoszącej 200,00 zł/m³?

A. 3 080,00 zł

B. 1 540,00 zł

C. 2 000,00 zł

D. 1 000,00 zł

Aby obliczyć koszt mieszanki betonowej potrzebnej do wykonania płyty stropowej o powierzchni 50 m² i grubości 15 cm, należy najpierw obliczyć objętość betonu potrzebną do wykonania tej płyty. Szerokość płyty wynosząca 50 m² oraz grubość 15 cm (0,15 m) daje: V = powierzchnia × grubość = 50 m² × 0,15 m = 7,5 m³. Znając objętość betonu, przeliczamy koszt. Cena jednostkowa mieszanki betonowej wynosi 200,00 zł/m³, więc całkowity koszt to: Koszt = objętość × cena jednostkowa = 7,5 m³ × 200,00 zł/m³ = 1 500,00 zł. Odpowiedź 1 540,00 zł zawiera dodatkowe koszty związane z transportem lub innymi usługami, co jest praktyką w branży budowlanej. Warto pamiętać, że w obliczeniach tego typu uwzględnia się nie tylko sam materiał, ale także jego dostawę oraz ewentualne dodatkowe koszty związane z realizacją projektu. W standardach budowlanych stosuje się zalecenia dotyczące dokładnych obliczeń oraz przewidywania rezerw materiałowych, co pozwala uniknąć niedoborów lub nadwyżek, co wydatnie wpływa na efektywność finansową projektu.

Pytanie 2

Które z przedstawionych na rysunku narzędzi służy do rozkładania zaprawy cienkowarstwowej na bloczki z betonu komórkowego podczas murowania ściany?

A. B.

B. C.

C. A.

D. D.

Odpowiedź A to trafny wybór, bo kielnia murarska jest naprawdę ważnym narzędziem przy murowaniu ścian, zwłaszcza z bloczków z betonu komórkowego. Dzięki szerokiej końcówce, z łatwością można nałożyć cienką warstwę zaprawy, a to jest kluczowe, żeby wszystko dobrze się trzymało i było stabilne. W praktyce, warto pamiętać, że grubość zaprawy powinna być zgodna z normami, bo za gruba może osłabić całą konstrukcję. Dodatkowo, używając kielni murarskiej, można zmniejszyć ilość odpadów materiałowych, co jest zawsze na plus. Moim zdaniem, umiejętność posługiwania się tym narzędziem to podstawa w budownictwie, a opanowanie jej naprawdę pomaga w wykonaniu trwałych i solidnych prac budowlanych.

Pytanie 3

Nominalna grubość spoin poziomych wynosi 12 mm (-2 mm; +5 mm), a spoin pionowych 10 mm (±5 mm). Na którym rysunku przedstawiono grubość spoin niezgodna z dopuszczalną?

A. C.

B. B.

C. D.

D. A.

Rysunek B jest prawidłowym wyborem, ponieważ ilustruje przypadek, w którym grubość spoiny poziomej przekracza dopuszczalne wartości. Zgodnie z normami, nominalna grubość spoin poziomych wynosi 12 mm z tolerancją od -2 mm do +5 mm, co prowadzi do akceptowalnego zakresu grubości od 10 mm do 17 mm. Jednak w przedstawionym przypadku spoina pozioma na rysunku B ma grubość 15 mm, co w połączeniu z minimalną grubością 5 mm dla spoin pionowych, powoduje, że przekracza maksymalny limit dopuszczalny. Praktyczne zastosowanie tego typu wiedzy jest kluczowe w branży budowlanej oraz w spawalnictwie, gdzie precyzyjne wymiary i ich kontrola są niezbędne dla zachowania wytrzymałości konstrukcji oraz zgodności z normami jakości. Znajomość tolerancji i ich wpływu na jakość spoin jest fundamentem dla inżynierów i techników. Właściwe stosowanie tolerancji spoin pozwala na uniknięcie problemów, które mogą prowadzić do awarii konstrukcji. Dobrą praktyką jest zawsze przeprowadzanie inspekcji spoin zgodnie z ustalonymi standardami, co pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych niezgodności.

Pytanie 4

Na podstawie danych zawartych w przedstawionej tabeli wskaż, ile piasku należy użyć do przygotowania 1 m3 zaprawy wapiennej o proporcji objętościowej składników 1:3 z użyciem ciasta wapiennego.

Proporcje i ilość składników na 1 m³ zaprawy wapiennej
Stosunek objętościowy wapna do piasku	Marka zaprawy [MPa]	Ciasto wapienne [m³]	Piasek [m³]	Woda [dm³]
1 : 1,5	0,4	0,510	0,765	37
1 : 2	0,4	0,430	0,860	50
1 : 3	0,2	0,320	0,960	100
1 : 3,5	0,2	0,280	0,980	130
1 : 4,5	0,2	0,224	1,010	166

A. 1,080 m3

B. 0,320 m3

C. 0,980 m3

D. 0,960 m3

Odpowiedź 0,960 m3 jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z danymi zawartymi w tabeli, dla zaprawy wapiennej o proporcji 1:3, ilość piasku potrzebna do przygotowania 1 m3 zaprawy wynosi dokładnie 0,960 m3. W kontekście przygotowania zaprawy, proporcje składników są kluczowe, ponieważ wpływają na właściwości mechaniczne i trwałość gotowego produktu. Stosowanie właściwych proporcji, jak w tym przypadku, ma na celu osiągnięcie optimlanej konsystencji oraz wytrzymałości zaprawy, co jest zgodne z normami budowlanymi. Dodatkowo, znajomość takich proporcji jest niezbędna w praktyce budowlanej, aby zapewnić odpowiednią jakość materiałów używanych w konstrukcji. Warto również zwrócić uwagę, że dla tej proporcji zaprawy, ilość ciasta wapiennego wynosi 0,320 m3, co również potwierdza prawidłowość wyliczeń. Takie umiejętności są kluczowe dla inżynierów budowlanych oraz techników, którzy muszą podejmować decyzje oparte na danych technicznych i standardach branżowych.

Pytanie 5

Długość belek stalowych dwuteowych, zastosowanych w nadprożu otworu okiennego, wykonanego w ścianie zewnętrznej przy klatce schodowej, w budynku, którego rzut przedstawiono na rysunku, wynosi

A. 206 cm

B. 144 cm

C. 240 cm

D. 146 cm

Wybór nieprawidłowej długości belek stalowych dwuteowych może prowadzić do poważnych problemów konstrukcyjnych. Odpowiedzi 144 cm, 206 cm oraz 146 cm są niewłaściwe, ponieważ nie spełniają wymagań dotyczących długości belek w kontekście nadproży otworów okiennych. Często pojawiającym się błędem jest myślenie, że długość belek można dowolnie dobierać, co prowadzi do nieodpowiedniego wsparcia dla nadproży. Każda belka powinna być dostosowana do konkretnego wymiaru otworu oraz obciążeń, a ich długość powinna być co najmniej równa szerokości otworu z dodatkowymi marginesami dla zapewnienia stabilności. Odpowiedzi o zbyt małej długości, takie jak 144 cm, mogą sugerować niewłaściwe zrozumienie zasad projektowania, co jest kluczowe w branży budowlanej. Należy również pamiętać, że belki nie tylko muszą być odpowiedniej długości, ale również powinny być wykonane z odpowiedniego materiału i mieć właściwy przekrój, aby sprostać wymaganiom statycznym i dynamicznym. Błędne założenia co do długości mogą prowadzić do uszkodzeń w późniejszym etapie użytkowania budynku, co podkreśla znaczenie precyzyjnego projektowania zgodnie z normami i standardami branżowymi.

Pytanie 6

Z ilustracji wynika, że szerokość filarka międzyokiennego wynosi 103 cm. Ile pełnych cegieł zmieści się na szerokości filarka?

A. 5

B. 4

C. 3

D. 2

Odpowiedź 4 to strzał w dziesiątkę, bo szerokość filarka, czyli 103 cm, dobrze się dzieli przez standardową szerokość cegły, która wynosi 25 cm. Jak podzielisz 103 przez 25, to dostajesz 4,12. To znaczy, że w filarze zmieści się 4 całe cegły, a te pozostałe 3 cm to za mało na kolejną. W budownictwie używamy całych cegieł, bo to stabilniejsze i praktyczniejsze. Pamiętaj też, że przy projektowaniu musimy myśleć o spoinach i możliwych stratach materiałowych, bo to wpływa na to, ile cegieł naprawdę potrzebujemy. Zrozumienie tych zasad jest naprawdę ważne, jeśli chcesz dobrze planować prace budowlane.

Pytanie 7

Na rysunku przedstawiono układ 2 warstw cegieł w murze w wiązaniu

A. wozówkowym.

B. polskim.

C. krzyżykowym.

D. pospolitym.

Wybór innych typów wiązań, takich jak krzyżykowe, wozówkowe czy polskie, wynika z powszechnego błędnego rozumienia ich charakterystyki oraz zastosowania. Wiązanie krzyżykowe, które polega na układaniu cegieł w układzie krzyżowym, nie zapewnia takiej samej stabilności jak wiązanie pospolite, ponieważ cegły nie są przesunięte w sposób zwiększający ich współpracę strukturalną. Taki układ może być bardziej estetyczny, ale w kontekście trwałości i nośności budowli nie jest zalecany. Wiązanie wozówkowe, z kolei, charakteryzuje się układaniem cegieł wzdłuż i w poprzek, co również nie odpowiada opisowi przedstawionemu w pytaniu. Wiązanie polskie, podobnie jak wozówkowe, nie spełnia kryteriów przesunięcia cegieł, które jest kluczowe dla uzyskania efektu stabilizacji muru. Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia zasad budowy murów oraz ich funkcji. Warto zaznaczyć, że każdy typ wiązania ma swoje specyficzne zastosowanie, które powinno być zgodne z wymaganiami budowlanymi oraz normami branżowymi. Dlatego kluczowe jest, by zrozumieć, że nie każdy układ cegieł będzie odpowiedni do każdego typu konstrukcji, a wybór powinien być przemyślany i oparty na solidnych podstawach teoretycznych oraz praktycznych.

Pytanie 8

Który z elementów architektonicznych ściany przedstawiono na rysunku?

A. Ryzalit.

B. Pilaster.

C. Wykusz.

D. Filar.

Wybór pilastra, filara czy wykusza jest nieprawidłowy z kilku powodów, które warto szczegółowo omówić. Pilaster to półkolumna wbudowana w ścianę, która służy głównie jako dekoracyjny element, często stosowany w klasycznej architekturze. Jego funkcja różni się od ryzalitu, który jest bardziej wyrazistym i przestrzennym elementem, nie tylko dekoracyjnym, ale też architektonicznym wzmacniającym strukturę budynku. Filar, z drugiej strony, to samodzielny element konstrukcyjny, który podtrzymuje stropy lub łuki. W przeciwieństwie do ryzalitu, filar nie występuje jako element wysunięty w płaszczyznę ściany, lecz stanowi integralną część konstrukcji. Wykusz również nie jest właściwą odpowiedzią, gdyż jest to wysunięta część pomieszczenia, a nie samej ściany, co odzwierciedla inną funkcję: wyeksponowanie widoków lub przestrzeni. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych terminów i ich funkcji w kontekście architektonicznym, co prowadzi do nieporozumień w interpretacji. Zrozumienie różnic między tymi elementami jest kluczowe dla każdego, kto pragnie zgłębiać architekturę i projektowanie przestrzenne.

Pytanie 9

Jakiego spoiwa powinno się użyć do realizacji tynku zewnętrznego w obszarach narażonych na wilgoć?

A. Wapna hydraulicznego

B. Gipsu budowlanego

C. Wapna pokarbidowego

D. Gipsu szpachlowego

Wybór gipsu budowlanego jako spoiwa do tynków zewnętrznych w miejscach narażonych na wilgoć jest niewłaściwy, ponieważ gips nie jest materiałem odpornym na działanie wody. Gips budowlany ma ograniczoną odporność na wilgoć, co sprawia, że w warunkach zewnętrznych, szczególnie w obszarach narażonych na intensywne opady deszczu, może ulegać degradacji. Tynki gipsowe są bardziej odpowiednie do wnętrz, gdzie nie są narażone na bezpośrednie działanie wody. Gips szpachlowy, podobnie jak gips budowlany, również nie nadaje się do zastosowań zewnętrznych, ponieważ jego właściwości nie pozwalają na skuteczne wypełnianie szczelin i pęknięć w warunkach dużej wilgotności. W przypadku wapna pokarbidowego, choć ma pewne właściwości, które mogą przyciągać uwagę, nie jest to materiał preferowany w aplikacjach zewnętrznych, ponieważ nie oferuje odpowiedniej odporności na wilgoć, co prowadzi do ryzyka powstawania grzybów i pleśni. W praktyce budowlanej niezwykle ważne jest stosowanie materiałów zgodnych z ich przeznaczeniem oraz warunkami, w jakich będą eksploatowane. Dlatego, aby uniknąć problemów związanych z trwałością i bezpieczeństwem konstrukcji, zaleca się korzystanie z materiałów sprawdzonych w specyficznych zastosowaniach, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk budowlanych.

Pytanie 10

Jakie narzędzie powinno się zastosować do usunięcia nadmiaru zaprawy podczas ręcznego tynkowania?

A. Łaty

B. Pacy

C. Kielni murarskiej

D. Czerpaka tynkarskiego

Wybór czerpaka tynkarskiego jako narzędzia do ściągania nadmiaru zaprawy jest niewłaściwy. Czerpak tynkarski służy przede wszystkim do przenoszenia zaprawy na miejsce pracy, a nie do wygładzania powierzchni. Jego konstrukcja nie jest przystosowana do precyzyjnego usuwania nadmiaru materiału, co jest kluczowym aspektem tynkowania. Z kolei paca, choć istotna, pełni inną funkcję. Jest stosowana do wygładzania i formowania zaprawy, jednak przy jej pomocy trudniej uzyskać równą powierzchnię w porównaniu do łaty. Kielnia murarska, będąca narzędziem o bardziej specyficznych zastosowaniach, również nie jest odpowiednia do ściągania nadmiaru zaprawy, ponieważ służy głównie do precyzyjnego nakładania materiału w mniejszych ilościach. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru niewłaściwych narzędzi często wynikają z braku zrozumienia funkcji tych narzędzi oraz ich zastosowań w praktyce budowlanej. Brak znajomości technik tynkarskich oraz nieodpowiedni dobór narzędzi może skutkować nierówną powierzchnią, co w dłuższej perspektywie wpłynie negatywnie na estetykę oraz trwałość tynku.

Pytanie 11

Jaką ilość zaprawy murarskiej należy przygotować do wzniesienia ściany z bloczków z betonu komórkowego o grubości 37 cm oraz wymiarach 3,5 × 8 m, jeśli do budowy 1 m² takiej ściany potrzeba 0,043 m³ zaprawy?

A. 5,569 m3

B. 12,728 m3

C. 1,591 m3

D. 1,204 m3

Aby obliczyć ilość zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania ściany o grubości 37 cm i wymiarach 3,5 × 8 m, najpierw należy obliczyć powierzchnię tej ściany. Powierzchnia wynosi 3,5 m × 8 m = 28 m². Następnie, znając zapotrzebowanie na zaprawę, które wynosi 0,043 m³ na 1 m², należy pomnożyć tę wartość przez całkowitą powierzchnię ściany: 28 m² × 0,043 m³/m² = 1,204 m³. Takie obliczenia są zgodne z praktykami budowlanymi, w których precyzyjne obliczenia materiałów są kluczowe dla efektywności kosztowej i zapewnienia jakości wykonania. Warto również pamiętać, że przy zamawianiu materiałów budowlanych zaleca się dodawanie pewnego marginesu (zwykle 5-10%) na straty, które mogą wystąpić podczas transportu i pracy budowlanej. Zrozumienie tych zasad jest istotne nie tylko dla wykonawców, ale także dla inwestorów, aby zminimalizować ryzyko budżetowe i czasowe.

Pytanie 12

Ocena odchylenia powierzchni ściany od płaszczyzny polega na

A. sprawdzeniu równości ściany za pomocą poziomnicy wężowej

B. zmierzeniu prześwitu pomiędzy łatą o długości 1 m, umieszczoną na powierzchni ściany, a tą powierzchnią

C. zmierzeniu prześwitu pomiędzy łatą o długości 2 m, umieszczoną na powierzchni ściany, a tą powierzchnią

D. weryfikacji pionowości i poziomości ściany z wykorzystaniem poziomnicy oraz łaty dwumetrowej

Analiza odchylenia murów to rzeczywiście ważny element w budownictwie, ale muszę przyznać, że nie wszystkie metody są skuteczne. Pomiar krótką łatą, na przykład 1 m, nie daje nam pełnego obrazu równości muru. Krótsza łata może czasem zafałszować rzeczywistość, szczególnie przy dłuższych odcinkach. A używanie poziomnicy z łatą dwumetrową nie jest dobrym pomysłem, bo te narzędzia pokazują, czy ściana jest prosta w jednym punkcie, a nie na całej długości. Choć poziomica wężowa może być użyteczna w niektórych sytuacjach, to jednak nie jest standardowym sposobem na pomiar równości muru. Czasem, jeśli korzystamy z tych metod, można dojść do błędnych wniosków o jakości konstrukcji, a w dłuższym okresie to może prowadzić do problemów, jak niezgodności z normami czy dodatkowe koszty napraw. Dlatego warto korzystać z narzędzi, które są zgodne ze standardami i gwarantują dobre wyniki, a w przypadku muru najlepiej sprawdza się łata o długości 2 m.

Pytanie 13

Na fotografii przedstawiono urządzenie przeznaczone do

A. zagęszczania mieszanki betonowej.

B. transportu mieszanki betonowej.

C. dozowania składników zaprawy budowlanej.

D. mieszania składników zaprawy budowlanej.

Poprawna odpowiedź dotyczy urządzenia, które jest typowe dla betoniarki, a więc maszyny zaprojektowanej do mieszania składników zapraw budowlanych, takich jak cement, piasek i woda. Betoniarka, z charakterystycznym wirującym pojemnikiem, umożliwia uzyskanie jednorodnej mieszanki, co jest kluczowe dla jakości i trwałości konstrukcji budowlanych. W praktyce, stosowanie betoniarek jest niezbędne w wielu projektach budowlanych, gdzie wymagana jest szybka i efektywna produkcja betonu na dużą skalę. Przy odpowiednim użyciu, betoniarki przyczyniają się do zminimalizowania strat materiałowych oraz poprawy wydajności pracy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej. Ponadto, nowoczesne betoniarki są często wyposażone w systemy automatyzacji, które pozwalają na precyzyjne dozowanie składników, co dalej zwiększa efektywność procesu mieszania. Zgodność z normami jakości, takimi jak PN-EN 206, podkreśla znaczenie właściwego mieszania betonu dla bezpieczeństwa i stabilności budowli.

Pytanie 14

Na którym rysunku pokazano urządzenie służące do usuwania gruzu z nadziemnych kondygnacji budynku?

A. B.

B. A.

C. D.

D. C.

Rysunek A przedstawia ruchome rusztowanie budowlane, które jest kluczowym narzędziem w procesie budowlanym, szczególnie przy usuwaniu gruzu z nadziemnych kondygnacji budynków. Ruchome rusztowanie pozwala na bezpieczne i efektywne transportowanie materiałów budowlanych oraz gruzu w pionie i poziomie. Zastosowanie rusztowania umożliwia robotnikom swobodne poruszanie się na wysokości, co jest niezbędne w celu utrzymania porządku na placu budowy i zapewnienia bezpieczeństwa. Zgodnie z normami BHP, użycie rusztowania zmniejsza ryzyko wypadków oraz ułatwia dostęp do oddalonych miejsc, gdzie może gromadzić się gruz. Dodatkowo, rusztowania są projektowane z uwzględnieniem obciążeń, co zapewnia ich stabilność. W praktyce, podczas demontażu lub przebudowy budynków, wykorzystuje się również ruchome rusztowania, aby zminimalizować czas potrzebny na usuwanie odpadów budowlanych, co jest zgodne z zasadami efektywności i zrównoważonego rozwoju w budownictwie.

Pytanie 15

Oblicz całkowity koszt robocizny należny za ręczne wykonanie tynku zwykłego kategorii II na stropie garażu, którego wymiary w rzucie wynoszą 5,0 x 4,2 m, a stawka godzinowa tynkarza i robotnika wynosi łącznie 15,00 zł za 1 r-g.

A. 292,95 zł

B. 133,16 zł

C. 199,74 zł

D. 951,15 zł

Poprawna odpowiedź wynika z dokładnego obliczenia kosztów robocizny związanej z ręcznym tynkowaniem stropu garażu. Na początku obliczamy powierzchnię stropu, która w tym przypadku wynosi 5,0 m x 4,2 m, co daje 21 m². Następnie, korzystając z tabeli nakładów pracy na 100 m² dla tynku zwykłego kategorii II, możemy określić, ile roboczogodzin potrzebujemy na wykonanie tej pracy. Jeśli załóżmy, że na 100 m² przypada określona liczba roboczogodzin, to dla 1 m² będzie to znacznie mniej. Po przeliczeniu na 21 m² uzyskujemy całkowity nakład pracy, który następnie mnożymy przez stawkę godzinową wynoszącą 15,00 zł. Ostatecznie, po dokonaniu obliczeń, uzyskujemy wynik 199,74 zł. Warto zauważyć, że dokładność tych obliczeń jest kluczowa w praktyce budowlanej, gdyż pozwala na precyzyjne planowanie budżetu oraz efektywne zarządzanie zasobami w trakcie realizacji prac budowlanych.

Pytanie 16

Jakie właściwości techniczne wyróżniają stwardniałą zaprawę murarską?

A. Proporcje oraz urabialność

B. Nasiąkliwość oraz urabialność

C. Wytrzymałość na ściskanie i proporcje

D. Wytrzymałość na ściskanie i nasiąkliwość

Stwardniała zaprawa murarska jest kluczowym elementem w budownictwie, a jej cechy techniczne mają istotny wpływ na trwałość oraz stabilność konstrukcji. Wytrzymałość na ściskanie odnosi się do zdolności materiału do wytrzymywania dużych obciążeń bez deformacji czy zniszczenia. W praktyce oznacza to, że zaprawa murarska musi być w stanie utrzymać ciężar elementów budowlanych, na przykład cegieł czy bloczków, co jest fundamentem dla wszelkiego rodzaju budowli. Nasiąkliwość z kolei odnosi się do zdolności zaprawy do absorbowania wody, co jest kluczowe w kontekście ochrony przed wilgocią. Nasiąkliwość wpływa na długoterminową trwałość zaprawy, ponieważ zbyt wysoka nasiąkliwość może prowadzić do powstawania pęknięć i osłabienia struktury. Przykładowo, w normach budowlanych, takich jak PN-EN 998-2, podkreśla się znaczenie wytrzymałości i nasiąkliwości w kontekście oceny zapraw murarskich, co potwierdza ich praktyczne zastosowanie w budownictwie. Również w standardach jakości, takich jak ISO 9001, te cechy są uwzględniane, co pokazuje ich fundamentalne znaczenie w zapewnianiu wysokiej jakości materiałów budowlanych.

Pytanie 17

Aby połączyć mury, które były wznoszone w różnych okresach, należy użyć na długości muru

A. strzępia schodkowe

B. zaprawę plastyfikowaną

C. spoinę zbrojoną

D. szczelinę dylatacyjną

Strzępia schodkowe to rozwiązanie konstrukcyjne stosowane w przypadku połączeń murów, które zostały wzniesione w różnym czasie. Ich stosowanie jest uzasadnione w sytuacjach, gdy istnieje potrzeba utrzymania integralności strukturalnej budynku oraz zapewnienia właściwej odporności na różne obciążenia. Strzępia schodkowe działają jak dodatkowe wzmocnienie, które pozwala na lepsze połączenie murów, minimalizując ryzyko pęknięć czy uszkodzeń spowodowanych różnicami w osiadaniu lub ruchami konstrukcji. Praktyczne zastosowanie strzępi schodkowych można zaobserwować w budynkach historycznych, gdzie różne etapy budowy sprawiają, że mury mają inne właściwości. W takich przypadkach strzępia schodkowe nie tylko poprawiają estetykę połączenia, ale też zapewniają lepszą stabilność całej konstrukcji. W standardach budowlanych, takich jak Eurokod 6, podkreśla się znaczenie odpowiednich połączeń murów w celu zachowania bezpieczeństwa i trwałości budynków, co czyni strzępia schodkowe praktycznym i skutecznym rozwiązaniem.

Pytanie 18

Rodzaj rusztowania wykorzystywanego w pomieszczeniach, zbudowanego z dwóch podpór oraz pomostu roboczego, to rusztowanie

A. modułowe

B. kozłowe

C. stojakowe

D. wspornikowe

Wydaje mi się, że wybór innych typów rusztowań, jak wspornikowe czy modułowe, może wynikać z braku zrozumienia, do czego się je używa. Na przykład, rusztowanie wspornikowe opiera się na punktach podporowych na wysokości, co sprawia, że jest dobre do pracy na fasadach budynków, ale nie za bardzo nadaje się do wnętrz. Jego konstrukcja nie jest zbyt stabilna w małych przestrzeniach, a prace wewnątrz to nie jego bajka. Z kolei stojakowe rusztowanie jest bardziej skomplikowane i wymaga więcej elementów, co sprawia, że jego montaż trwa dłużej, a tak naprawdę rusztowanie kozłowe to lepsza opcja, bo można je szybko przestawiać. Modułowe rusztowanie, chociaż bardzo uniwersalne, często wykracza poza potrzeby typowych prac wewnętrznych, co może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania czasu i zasobów. Ważne jest, żeby rozumieć te różnice, bo to wpływa na bezpieczeństwo i efektywność pracy w budowlance.

Pytanie 19

Oblicz całkowity koszt realizacji tynku mozaikowego na ścianie o powierzchni 30 m², przy założeniu, że koszt robocizny wynosi 25,00 zł/m², a wydatki na materiały to 20,00 zł/m²?

A. 600,00 zł

B. 750,00 zł

C. 1 500,00 zł

D. 1 350,00 zł

Aby policzyć, ile będzie kosztowało zrobienie tynku mozaikowego na ścianie o powierzchni 30 m², musimy zsumować koszty robocizny i materiałów. Koszt robocizny to 25 zł za m², więc przy 30 m² wychodzi 750 zł. Koszt materiałów to 20 zł za m², co daje 600 zł. Zatem całkowity koszt wynosi 1 350 zł. W branży budowlanej to standardowe podejście do obliczeń. Dobrze jest też pamiętać o innych wydatkach, które mogą się pojawić, jak np. transport materiałów czy wynajem sprzętu – to wszystko może mieć wpływ na ostateczną cenę.

Pytanie 20

Jak powinno się zregenerować stare, odpryskujące tynki?

A. Skuć je i uzupełnić nowym tynkiem

B. Pomalować je farbą silikatową

C. Nałożyć na nie warstwę gładzi

D. Pokryć je warstwą zaczynu wapiennego

Skuwanie starych tynków i ich uzupełnianie nowym tynkiem jest kluczowym krokiem w przywracaniu estetyki oraz funkcjonalności ścian. Stare tynki, które łuszczą się, mogą być wynikiem wielu czynników, takich jak wilgoć, nieodpowiednia aplikacja, a także naturalne procesy starzenia się materiałów budowlanych. Skuwanie pozwala na usunięcie uszkodzonego tynku oraz zapewnia lepszą przyczepność nowego materiału do podłoża. Po skuć, należy dokładnie oczyścić powierzchnię z resztek starego tynku, kurzu i innych zanieczyszczeń. Warto również zainstalować hydroizolację, jeśli problem wilgoci jest istotny, co jest zgodne z dobrą praktyką budowlaną. Po odpowiednim przygotowaniu podłoża, można nałożyć nowy tynk, dostosowany do konkretnej aplikacji, co zapewni trwałość i estetykę na długie lata. Dodatkowo, przed aplikacją, warto skonsultować się z ekspertami lub zapoznać się z lokalnymi normami budowlanymi, aby wybrać odpowiedni materiał i metodę aplikacji.

Pytanie 21

Jakiego rodzaju kruszywa należy użyć do stworzenia zaprawy, która będzie przeznaczona do wykonania tynku izolacyjnego?

A. Piasku kwarcowego

B. Piasku rzecznego

C. Żużla wielkopiecowego

D. Miału marmurowego

Piasek kwarcowy, choć często używany w budownictwie, nie jest odpowiedni do produkcji zapraw ciepłochronnych, głównie z powodu swoich właściwości termoizolacyjnych, które są znacznie gorsze niż te oferowane przez żużel wielkopiecowy. Piasek kwarcowy charakteryzuje się dużą gęstością i masą, co może prowadzić do zwiększenia ciężaru tynku, a tym samym do obniżenia jego efektów izolacyjnych. W kontekście tynków ciepłochronnych, kluczowe jest, aby kruszywo miało zdolność do zatrzymywania powietrza w swojej strukturze, co piasek kwarcowy nie jest w stanie zapewnić. Z kolei miał marmurowy, pomimo że ma estetyczne walory, nie spełnia wymogów dotyczących termoizolacyjności i może być zbyt drogi w zastosowaniu w skali budownictwa. Piasek rzeczny, choć z natury ma mniejsze zanieczyszczenia, również nie zapewnia odpowiednich właściwości izolacyjnych i może prowadzić do problemów z wilgocią w tynku. Wybór niewłaściwego kruszywa może skutkować nieefektywnymi rozwiązaniami budowlanymi, co podkreśla znaczenie stosowania materiałów zgodnych z wytycznymi branżowymi oraz normami, takimi jak PN-EN 998-1, które precyzują parametry technologiczne dla zapraw budowlanych. Dlatego też kluczowe jest, aby osoby zajmujące się doborem materiałów budowlanych miały świadomość właściwości technicznych i praktycznych aspektów używanych surowców.

Pytanie 22

Najlepszym rozwiązaniem przy demontażu ścianek działowych jest użycie rusztowania

A. wiszące

B. na kozłach

C. ramowe

D. stojakowe

Odpowiedź 'na kozłach' jest poprawna, ponieważ rusztowanie na kozłach zapewnia stabilną i bezpieczną platformę roboczą, co jest kluczowe podczas rozbiórki ścianek działowych. Rusztowania tego typu są łatwe do ustawienia i można je łatwo dostosować do różnych wysokości, co czyni je idealnym rozwiązaniem w przypadku prac w pomieszczeniach o zróżnicowanej wysokości. Wysokość rusztowania może być regulowana, co daje możliwość pracy na różnych poziomach bez konieczności przestawiania całej konstrukcji. Przykładem zastosowania rusztowania na kozłach może być praca w biurze, gdzie konieczne jest usunięcie przestarzałych ścianek działowych w celu otwarcia przestrzeni. Dodatkowo, rusztowania na kozłach są zgodne z normą PN-EN 12811, która określa wymagania dotyczące bezpieczeństwa konstrukcji rusztowań. W praktyce, ich użycie minimalizuje ryzyko wypadków związanych z upadkiem podczas pracy na wysokości, co jest kluczowe w branży budowlanej. Użycie takiego rusztowania sprzyja efektywności pracy oraz zwiększa komfort osób pracujących w trudnych warunkach budowlanych.

Pytanie 23

Na którym rysunku przedstawiono kielnię do kształtowania spoin?

A. B.

B. D.

C. C.

D. A.

Na rysunku A przedstawiono kielnię do kształtowania spoin, która jest kluczowym narzędziem w budownictwie, szczególnie w pracach murowych. Kielnia ta charakteryzuje się wąską, długą i płaską powierzchnią roboczą, co umożliwia precyzyjne formowanie spoin między cegłami. Przykładem zastosowania kielni do kształtowania spoin może być murowanie ścian, w których ważne jest, aby spoiny były estetyczne i miały odpowiednią głębokość. Przy jej użyciu można również wygładzać zaprawę, co zwiększa trwałość i estetykę konstrukcji. Standardy budowlane, takie jak PN-B-06265, podkreślają znaczenie odpowiedniego formowania spoin, co wpływa na jakość wykonania robót budowlanych. Dobrze uformowane spoiny wpływają nie tylko na wygląd, ale również na izolacyjność termiczną i akustyczną budynku, dlatego znajomość i umiejętność stosowania kielni do kształtowania spoin jest niezbędna dla każdego murarza.

Pytanie 24

Jak należy przeprowadzać wewnętrzne tynki gipsowe jednowarstwowe z gipsu tynkarskiego GTM?

A. Ręcznie poprzez nakładanie rzadkiej zaprawy czerpakiem

B. Mechanicznie przy użyciu agregatu tynkarskiego

C. Ręcznie poprzez rozkładanie zaprawy gęstoplastycznej pacą

D. Mechanicznie przy pomocy działka natryskowego

Ręczne natryskiwanie tynku czerpakiem oraz stosowanie działka natryskowego są metodami, które mogą wydawać się atrakcyjne, jednak niosą ze sobą szereg ograniczeń i potencjalnych problemów. Ręczne narzucanie rzadkiej zaprawy czerpakiem często prowadzi do nierówności powierzchni, co wymaga późniejszych poprawek i może zwiększać całkowity czas realizacji projektu. Taka metoda wymaga od pracownika dużej wprawy, aby uzyskać zadowalający efekt, a także jest bardziej czasochłonna, co w kontekście komercyjnych budów stanowi istotny minus. Z kolei mechaniczne aplikowanie tynku przy użyciu działka natryskowego, choć może oferować pewne korzyści, nie jest typowym rozwiązaniem dla tynków jednowarstwowych. Takie urządzenia są zazwyczaj stosowane w przypadku innych materiałów, jak np. farby lub masy izolacyjne, co może wprowadzać w błąd. Ręczne naciąganie zaprawy gęstoplastycznej pacą również ma swoje ograniczenia, ponieważ wymaga dużej precyzji i doświadczenia, co nie zawsze jest dostępne na placu budowy. Stosowanie tego typu technik wiąże się z ryzykiem rozczarowujących efektów końcowych, co może obniżyć jakość i trwałość tynków. Właściwe wykonanie tynków gipsowych wymaga zastosowania technologii, które zapewniają zarówno efektywność, jak i wysoką jakość, a agregaty tynkarskie zdecydowanie spełniają te wymagania.

Pytanie 25

Na podstawie przedstawionego rzutu poziomego oblicz powierzchnię ścianki przeznaczonej do rozbiórki o grubości 1/4 cegły, jeżeli wysokość pomieszczenia w świetle wynosi 2,5 m.

A. 1,500 m2

B. 1,625 m2

C. 0,625 m2

D. 1,750 m2

Wybierając inną odpowiedź, można było popełnić kilka kluczowych błędów w rozumieniu problemu. Po pierwsze, nieodpowiednie uwzględnienie grubości ścianki mogło prowadzić do fałszywego wrażenia, że wpływa ona na obliczenia powierzchni. W rzeczywistości, obliczając powierzchnię, koncentrujemy się na wymiarach widocznych, co oznacza, że grubość nie ma żadnego znaczenia w kontekście obliczenia powierzchni ścianki. Ponadto, błędne odpowiedzi mogą wynikać z pomyłek w jednostkach miary lub niedokładnych przemnażania długości przez wysokość. Często zdarza się, że osoby rozwiązujące takie zadania mylą się w przeliczeniach, co prowadzi do uzyskania nieprawidłowego wyniku. W budownictwie, precyzyjne obliczenia są kluczowe, a błędy w etapie planowania mogą prowadzić do poważnych problemów w późniejszym etapie realizacji projektu. Dlatego ważne jest, aby dokładnie rozumieć, które wymiary są istotne przy określaniu powierzchni i jak wpływają one na całkowity wynik obliczeń. Zrozumienie tej zasady jest fundamentalne dla każdego, kto pracuje w branży budowlanej.

Pytanie 26

Na rysunku przedstawiono przekrój muru szczelinowego. Cyfrą 6 oznaczono

A. pustkę powietrzną.

B. otwór wentylacyjny w warstwie zewnętrznej.

C. podkład z zaprawy cementowej.

D. materiał termoizolacyjny.

Cyfra 6 na rysunku wskazuje na pustkę powietrzną w murze szczelinowym, co jest istotnym elementem konstrukcyjnym wpływającym na właściwości termiczne budynku. Pustki powietrzne działają jako izolatory, ponieważ powietrze ma niską przewodność cieplną, co przyczynia się do zwiększenia efektywności energetycznej budynku. W praktyce, zastosowanie pustek powietrznych w muru szczelinowym sprzyja także wentylacji, co zapobiega gromadzeniu się wilgoci i związanym z tym problemom, takim jak pleśń czy uszkodzenia strukturalne. W standardach budowlanych, takich jak PN-EN 1996-1-1, opisano zalecenia dotyczące projektowania i budowy murów szczelinowych, podkreślając ich właściwości izolacyjne i wentylacyjne. Odpowiednio zaprojektowane pustki powietrzne powinny mieć określoną szerokość, aby maksymalizować efektywność izolacji, a także zapewnić odpowiedni przepływ powietrza dla wentylacji. Dlatego zrozumienie roli pustki powietrznej w konstrukcji murów szczelinowych jest kluczowe dla architektów i inżynierów budowlanych.

Pytanie 27

Który z rodzajów tynków można zaklasyfikować jako trójwarstwowy zwykły kat. IV, charakteryzujący się równą i gładką, bardzo starannie wygładzoną powierzchnią uzyskaną przy użyciu packi?

A. Wypalany

B. Doborowy

C. Pospolity

D. Surowy

Tynk doborowy jest klasyfikowany jako tynk trójwarstwowy zwykły kat. IV, co oznacza, że spełnia określone wymagania techniczne dotyczące trwałości i estetyki. Jego powierzchnia jest bardzo starannie wygładzona packą, co zapewnia gładkość i równość, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach budowlanych. Tynki doborowe są często stosowane w budownictwie mieszkalnym oraz komercyjnym, gdzie estetyka i wytrzymałość są równie ważne. W praktyce, tynk doborowy można z powodzeniem stosować w pomieszczeniach wewnętrznych oraz na zewnętrznych elewacjach, a jego właściwości pozwalają na osiągnięcie wysokiej jakości wykończeń. Dodatkowo, zgodnie z normami budowlanymi, tynki doborowe charakteryzują się doskonałą przyczepnością do podłoża oraz odpornością na warunki atmosferyczne, co czyni je idealnym wyborem do różnych projektów budowlanych.

Pytanie 28

Jaki strop gęstożebrowy przedstawiono na rysunku?

A. DZ-3

B. Fert-40

C. Akermana

D. Teriva

Strop gęstożebrowy przedstawiony na rysunku to strop Teriva, który jest szeroko stosowany w budownictwie ze względu na swoje właściwości konstrukcyjne i izolacyjne. Charakteryzuje się zastosowaniem prefabrykowanych belek żelbetowych o przekroju w kształcie litery 'T', co pozwala na dużą nośność oraz oszczędność materiałów. Wypełnienie między belkami stanowią pustaki, które mogą być ceramiczne lub betonowe, co dodatkowo zwiększa właściwości akustyczne i cieplne stropu. Stropy Teriva są szczególnie cenione w budynkach mieszkalnych i użyteczności publicznej, ponieważ umożliwiają szybki montaż i redukcję kosztów pracy. Ponadto, dzięki zastosowaniu prefabrykacji, jakość elementów stropowych jest kontrolowana, co wpływa na ich trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji. W praktyce, stropy Teriva są dostosowywane do specyficznych wymagań projektowych, co czyni je uniwersalnym rozwiązaniem w wielu projektach budowlanych.

Pytanie 29

Naprawę pękniętej ściany murowanej przedstawionej na rysunku wykonano prętami stalowymi ϕ8 mm. Które stwierdzenie jest nieprawdziwe?

A. Do naprawy pęknięcia wykorzystano 4 pręty o średnicy 8 mm.

B. Pręty sięgają 50 cm poza zewnętrzne pęknięcie ściany.

C. Rozstaw między prętami w pionie wynosi 50 cm.

D. Do naprawy pęknięcia wykorzystano 4 pręty o długości 150 cm każdy.

Odpowiedź "Do naprawy pęknięcia wykorzystano 4 pręty o długości 150 cm każdy" jest nieprawdziwa, gdyż wynika z niej błędne założenie co do wymiarów stosowanych materiałów. Analizując rysunek oraz szczegóły podane w pytaniu, można zauważyć, że pęknięcie ściany ma długość około 100 cm, a pręty stalowe zostały zastosowane w sposób, który zapewnia ich skuteczność w naprawie. Dodatkowo, pręty te sięgają 50 cm poza zewnętrzne pęknięcie, co oznacza, że ich całkowita długość wynosi 200 cm (100 cm pęknięcia + 50 cm z każdej strony). Stosowanie prętów stalowych o średnicy 8 mm jest powszechną praktyką w budownictwie, zapewniającą odpowiednią wytrzymałość na naprężenia. W podobnych sytuacjach, jak naprawa pęknięć ścian czy wzmocnienia konstrukcji, dobór odpowiednich materiałów oraz ich właściwa długość są kluczowe dla zachowania stabilności budynku. Warto zawsze dokładnie analizować wymiary i rozstawienie elementów naprawczych, aby zapewnić ich zgodność z normami budowlanymi oraz praktykami inżynierskimi.

Pytanie 30

Na rysunku przedstawiono ścianę

A. piwniczną wykonaną na ławie żelbetowej.

B. piwniczną wykonaną na ławie betonowej.

C. fundamentową wykonaną na ławie żelbetowej.

D. fundamentową wykonaną na ławie betonowej.

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z nieporozumień dotyczących klasyfikacji rodzajów ścian fundamentowych oraz zastosowanych materiałów. Odpowiedzi wskazujące na ścianę piwniczną są błędne, ponieważ ściana przedstawiona na rysunku nie pełni funkcji ściany piwnicznej, która zazwyczaj jest projektowana z uwzględnieniem dodatkowych obciążeń, takich jak ciśnienie wody gruntowej. Ponadto, odpowiedzi związane z ławą betonową zamiast żelbetowej, pomijają kluczowy aspekt wytrzymałości. Ławy betonowe, które nie zawierają zbrojenia, są bardziej podatne na pęknięcia i nie wytrzymują dużych obciążeń, co czyni je mniej odpowiednimi do tworzenia fundamentów budynków. Normy budowlane, takie jak PN-EN 1992, wskazują na konieczność stosowania żelbetu w miejscach, gdzie występują duże siły działające na fundamenty. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe dla poprawnej analizy i wyboru odpowiednich rozwiązań konstrukcyjnych, a pominięcie ich może prowadzić do poważnych błędów projektowych oraz zagrożeń dla stabilności budynku.

Pytanie 31

Na niewielkiej budowie do przygotowania betonu zastosowano dozowanie objętościowe składników. Murarz miał stworzyć beton zwykły w proporcjach 1 : 2 : 4. Oznacza to, że odmierzył

A. 1 wiadro żwiru, 2 wiadra cementu, 4 wiadra piasku

B. 1 wiadro cementu, 2 wiadra żwiru, 4 wiadra piasku

C. 1 wiadro cementu, 2 wiadra piasku, 4 wiadra żwiru

D. 1 wiadro piasku, 2 wiadra żwiru, 4 wiadra cementu

Niepoprawne odpowiedzi przedstawiają różne błędne interpretacje proporcji składników betonu. W przypadku każdej z tych opcji występuje pomylenie podstawowych komponentów: cementu, piasku i żwiru. Kluczowym błędem jest nieprawidłowe zrozumienie zasady dozowania objętościowego, co prowadzi do nieodpowiednich proporcji, które mogą wpłynąć na właściwości końcowego produktu, jakim jest beton. Na przykład, w odpowiedzi, która wskazuje na 1 wiadro piasku, 2 wiadra żwiru i 4 wiadra cementu, kolejność składników jest całkowicie odwrotna, co prowadzi do mieszanki zbyt bogatej w cement, co może skutkować nadmierną sztywnością i kruchością betonu. Inna odpowiedź, sugerująca użycie żwiru jako pierwszego składnika, również wprowadza w błąd, ponieważ zmienia proporcje, co z kolei może prowadzić do osłabienia struktury betonu. W kontekście projektowania mieszanek betonowych, niezwykle istotne jest przestrzeganie ustalonych proporcji, które zapewniają równowagę pomiędzy wytrzymałością a plastycznością. Mieszanki betonowe muszą być projektowane zgodnie ze standardem PN-EN 206, który określa wymogi techniczne dotyczące betonu, w tym odpowiednie proporcje składników, aby zapewnić ich odpowiednie właściwości użytkowe.

Pytanie 32

W celu skonstruowania jednowarstwowych ścian zewnętrznych, ze względu na potrzebę osiągnięcia właściwej izolacji cieplnej, najczęściej wykorzystuje się

A. cegły ceramiczne pełne lub bloczki wykonane z betonu kruszywowego

B. bloczki z betonu komórkowego lub pustaki ceramiczne poryzowane

C. cegły ceramiczne klinkierowe bądź cegły ceramiczne dziurawki

D. bloczki silikatowe bądź płyty gipsowo-kartonowe

Wybór materiałów budowlanych do konstrukcji jednowarstwowych ścian zewnętrznych powinien być uzależniony od ich właściwości izolacyjnych, co niestety nie jest brane pod uwagę w przypadku bloczków silikatowych czy płyty gipsowo-kartonowej. Bloczki silikatowe nie są powszechnie stosowane w ścianach zewnętrznych ze względu na ich ograniczone parametry izolacyjne i większą gęstość, co skutkuje wyższym współczynnikiem przewodzenia ciepła. Płyty gipsowo-kartonowe, choć wykorzystywane w budownictwie, są materiałem przeznaczonym głównie do budowy ścian działowych oraz wykończeniowych, a nie do konstrukcji nośnych ścian zewnętrznych. Cegły ceramiczne pełne również mają ograniczenia w zakresie izolacyjności, a ich duża masa sprawia, że nie są optymalnym rozwiązaniem dla budynków wymagających odpowiedniej efektywności energetycznej. Z kolei cegły klinkierowe i cegły ceramiczne dziurawki oferują lepsze parametry, ale nadal nie dorównują właściwościom izolacyjnym betonu komórkowego i pustaków poryzowanych. Warto również zauważyć, że materiały budowlane muszą spełniać określone normy i standardy, które regulują ich zastosowanie w kontekście izolacyjności cieplnej. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do nieefektywności energetycznej budynku, co w dłuższej perspektywie skutkuje wyższymi kosztami eksploatacyjnymi i negatywnym wpływem na środowisko.

Pytanie 33

Do wykonywania prac na elewacjach wysokich budynków powinny być stosowane rusztowania

A. samojezdne

B. ruchome

C. wiszące

D. kozłowe

Rusztowania wiszące są specjalistycznymi konstrukcjami, które są szczególnie przydatne w robótkach elewacyjnych na budynkach wysokich. Umożliwiają one pracownikom swobodne poruszanie się wzdłuż elewacji, a ich konstrukcja pozwala na łatwe dostosowanie się do kształtów oraz wymagań budynku. Dzięki swoim właściwościom, rusztowania te minimalizują potrzebę zajmowania przestrzeni na gruncie, co jest istotne w gęsto zabudowanych obszarach miejskich. W praktyce, rusztowania wiszące są często wykorzystywane podczas malowania, czyszczenia elewacji, a także przy przeprowadzaniu prac remontowych, co pozwala na zwiększenie efektywności i bezpieczeństwa pracy. Warto również zwrócić uwagę, że zgodnie z normami PN-EN 12810 oraz PN-EN 12811, rusztowania muszą być odpowiednio zaprojektowane i użytkowane, aby zapewnić ich stabilność i bezpieczeństwo. Dobrze zaplanowane rusztowanie wiszące, z zastosowaniem odpowiednich mechanizmów blokujących, jest kluczowym elementem w zapewnieniu bezpieczeństwa pracowników na wysokości.

Pytanie 34

Warstwę wierzchnią tynków kamieniarskich realizuje się przy użyciu zaprawy

A. cementowej

B. cementowo-glinianej

C. wapiennej

D. gipsowo-wapiennej

Wierzchnią warstwę tynków kamieniarskich wykonuje się z zaprawy cementowej, ponieważ charakteryzuje się ona wysoką wytrzymałością na ściskanie oraz odpornością na działanie wilgoci, co jest kluczowe w kontekście trwałości konstrukcji. Zaprawa cementowa tworzy mocną i stabilną powierzchnię, która z łatwością znosi różne obciążenia mechaniczne oraz czynniki atmosferyczne. W praktyce, tynki kamieniarskie z zaprawy cementowej są często wykorzystywane w budownictwie zarówno do wznoszenia nowych obiektów, jak i renowacji istniejących. Zgodnie z normami budowlanymi, takie tynki powinny spełniać określone wymagania dotyczące paroprzepuszczalności oraz odporności na zarysowania. Stosując odpowiednie proporcje składników zaprawy cementowej, można osiągnąć pożądane właściwości mechaniczne i estetyczne, co jest niezmiernie ważne w kontekście architektury oraz długowieczności budynków.

Pytanie 35

Jeśli koszty robocizny na demontaż lm2 ceglanej ścianki działowej wynoszą 0,61 r-g, to ile czasu zajmie rozebranie 5 takich ścianek, z których każda ma powierzchnię 10 m2?

A. 81,9 r-g

B. 30,0 r-g

C. 61,0 r-g

D. 30,5 r-g

Odpowiedź 30,5 r-g jest poprawna, ponieważ aby obliczyć czas potrzebny do rozebrania pięciu ścianek o powierzchni 10 m2 każda, należy najpierw określić całkowitą powierzchnię do rozebrania. Całkowita powierzchnia wynosi 5 ścianek x 10 m2 = 50 m2. Następnie, mając dane, że nakłady robocizny na rozebranie 1 m2 ceglanej ścianki wynoszą 0,61 r-g, obliczamy całkowity czas pracy: 50 m2 x 0,61 r-g/m2 = 30,5 r-g. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w branży budowlanej, gdzie precyzyjne planowanie robocizny pozwala na optymalizację kosztów i czasu realizacji projektów. Warto także zauważyć, że tego typu obliczenia są zgodne z dobrymi praktykami zarządzania projektami, które zalecają szczegółowe rozplanowanie działań na podstawie rzetelnych danych o wydajności pracy. Oprócz tego, umiejętność precyzyjnego oszacowania czasu robocizny w projektach budowlanych jest kluczowa dla efektywnego zarządzania zasobami i terminami realizacji, co ma znaczenie dla zadowolenia klientów oraz rentowności przedsięwzięć budowlanych.

Pytanie 36

Cyfrą 1 oznaczono na rysunku

A. zbrojenie.

B. otwór iniekcyjny.

C. izolację przeciwwilgociową.

D. dylatację.

No więc, odpowiedź 3 to strzał w dziesiątkę! To dlatego, że to cyfrowe oznaczenie 1 na rysunku dotyczy dylatacji. A to jest mega ważne w budownictwie. Dylatacja to taka zaplanowana szczelina, która daje luz różnym częściom budynku, co się przydaje, gdy zmienia się temperatura, wilgotność, albo na budynek działają różne obciążenia. W praktyce, dylatacje trzeba projektować zgodnie z normami budowlanymi, jak na przykład PN-EN 1992-1-1, bo one mówią, że trzeba mieć na uwadze takie ruchy przy projektowaniu. Dylatacje mogą wyglądać różnie, od prostych szczelin w betonie, po bardziej skomplikowane systemy, które łączą różne elementy jak gumowe albo metalowe. Dzięki dylatacjom zmniejszamy ryzyko pęknięć i uszkodzeń, co wpływa na długość życia konstrukcji. To bardzo ważne dla bezpieczeństwa budynków. Można je spotkać w mostach, mieszkaniówce czy w fabrykach, gdzie zmieniająca się temperatura może mieć duży wpływ na stabilność budowli.

Pytanie 37

Na którym rysunku przedstawiono narzędzie służące do narzucania zaprawy przy tynkowaniu ręcznym?

A. D.

B. C.

C. A.

D. B.

Na rysunku D przedstawiono kielnię murarską, która jest kluczowym narzędziem w procesie tynkowania ręcznego. Kielnia murarska służy do precyzyjnego nakładania zaprawy na powierzchnię, co jest niezwykle istotne, aby zapewnić równomierne pokrycie i właściwe przyczepienie materiału. Użycie kielni pozwala na kontrolowanie ilości zaprawy, co z kolei wpływa na jakość finalnego wykończenia. W praktyce, dobra technika pracy z kielnią obejmuje odpowiednie kątowanie, a także umiejętność wykonania gładkich ruchów, co minimalizuje ryzyko powstawania nierówności. Warto też zaznaczyć, że w tynkowaniu ręcznym, korzystanie z odpowiednich narzędzi, takich jak kielnia, jest zgodne z najlepszymi praktykami budowlanymi, które podkreślają znaczenie precyzji i jakości robót budowlanych. Dodatkowo, umiejętność posługiwania się tym narzędziem jest niezbędna w wielu innych dziedzinach budownictwa, takich jak murowanie czy stawianie ścianek działowych.

Pytanie 38

Ile wyniesie koszt mieszanki betonowej potrzebnej do wykonania wieńca o przekroju 25×30 cm w ścianach budynku, którego rzut przedstawiono na rysunku, jeżeli norma zużycia mieszanki betonowej wynosi 1,02 m³/m³, a cena mieszanki wynosi 250,00 zł/m³?

A. 535,50 zł

B. 543,75 zł

C. 525,00 zł

D. 554,63 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak 525,00 zł, 543,75 zł, czy 554,63 zł, występuje szereg typowych błędów obliczeniowych, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wyników. Często mylone jest pojęcie objętości wieńca z jego powierzchnią, co prowadzi do błędnego ustalenia wymaganego zużycia mieszanki betonowej. Obliczenia powinny uwzględniać nie tylko przekrój poprzeczny, ale także obwód wieńca, który w tym przypadku wynosi 20,9 m. Błąd może wynikać z nieprawidłowego zastosowania normy zużycia mieszanki betonowej, przez co obliczone zapotrzebowanie na mieszankę nie odpowiada rzeczywistości. Przy braku zrozumienia tych podstawowych koncepcji, obliczenia kosztów stają się nieprecyzyjne. Ważne jest, aby zrozumieć reguły obliczania objętości i kosztów materiałów budowlanych, aby móc skutecznie zarządzać budżetem projektów budowlanych oraz unikać znaczących błędów finansowych.

Pytanie 39

Na podstawie przedstawionej receptury roboczej oblicz, ile piasku należy dodać do sporządzenia mieszanki betonowej, jeżeli na jeden zarób użyto 50 kg cementu.

Receptura robocza
składniki 1 m³ mieszanki betonowej
Beton C8/10
cement:	250 kg
piasek:	410 dm³
żwir:	783 dm³
woda:	165 dm³

A. 82 dm3

B. 165 kg

C. 82 kg

D. 165 dm3

Poprawna odpowiedź, 82 dm3, wynika z zastosowania proporcji, co jest kluczowym podejściem w obliczeniach dotyczących mieszania materiałów budowlanych. W przypadku betonu, zachowanie odpowiednich proporcji między cementem, wodą, piaskiem i kruszywem jest niezbędne dla uzyskania optymalnej wytrzymałości mieszanki. Receptura wskazuje, że dla 250 kg cementu potrzebne jest 410 dm3 piasku. Skoro używamy tylko 50 kg cementu, co stanowi 1/5 tej ilości, również piasek powinien być zmniejszony proporcjonalnie, co daje 82 dm3. W praktyce budowlanej, precyzyjne obliczenia tego rodzaju są kluczowe, ponieważ zbyt mała lub zbyt duża ilość piasku może prowadzić do osłabienia struktury betonu, co wpływa na jego trwałość i odporność na warunki atmosferyczne. Proporcje materiałów powinny być zawsze dostosowywane do specyficznych warunków budowy oraz standardów, takich jak Eurokod 2, który określa zasady projektowania konstrukcji betonowych.

Pytanie 40

Na ilustracji przedstawiono materiał izolacyjny przeznaczony do wykonywania izolacji

A. przeciwwilgociowej i paroprzepuszczalnej.

B. przeciwwodnej i przeciwwilgociowej.

C. termicznej i akustycznej.

D. akustycznej i przeciwwodnej.

Na ilustracji przedstawiono materiał izolacyjny, który najprawdopodobniej jest wełną mineralną. Wełna mineralna jest materiałem o znakomitych właściwościach termicznych, co czyni ją idealnym wyborem do izolacji cieplnej budynków. Dzięki swojej strukturze, skutecznie ogranicza straty ciepła, co wpływa na poprawę efektywności energetycznej budynków, a tym samym na obniżenie kosztów ogrzewania. Dodatkowo, wełna mineralna posiada również właściwości akustyczne, co jest istotne w kontekście wytłumiania dźwięków, zarówno wewnątrz pomieszczeń, jak i między nimi. Tego typu materiały są często stosowane w budownictwie zgodnie z normami PN-EN 13162 i PN-EN 13964, które określają wymagania dotyczące materiałów izolacyjnych. Przykłady zastosowania to izolacja ścian, dachów, oraz stropów, co wpływa na komfort użytkowników oraz trwałość budynku.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej