Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 11 grudnia 2025 19:38
Data zakończenia: 11 grudnia 2025 19:47

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Rodzajem rośliny, która jest uprawiana głównie dla kolorowych oraz długo utrzymujących się na krzewie żółtych, pomarańczowych lub czerwonych owoców, jest

A. mahonia pospolita (Mahonia aquifolium)

B. ognik szkarłatny (Pyracantha coccinea)

C. pigwo wiec japoński (Chaenomeles japonica)

D. winobluszcz pięciolistkowy (Parthenocissus quinquefolia)

Mahonia pospolita (Mahonia aquifolium) to roślina, która również ma swoje zalety, jednak jej owoce są mniej kolorowe i bardziej umiarkowane niż intensywne barwy ognika szkarłatnego. Mahonia wytwarza ciemnoniebieskie jagody, które są mniej dekoracyjne, a ich długość utrzymywania się na krzewie jest ograniczona. Winobluszcz pięciolistkowy (Parthenocissus quinquefolia) jest pnączem, które nie produkuje owoców w kolorach żółtym, pomarańczowym ani czerwonym, a jego głównym walorem dekoracyjnym są liście, które zmieniają kolor na jesieni, co może prowadzić do mylnego wniosku w kontekście owoców. Pigwo wiec japoński (Chaenomeles japonica) również nie spełnia kryteriów, ponieważ owoce tego gatunku są zazwyczaj większe i zielone, a ich kolor nie odpowiada opisanemu w pytaniu. Tego rodzaju błędy w ocenie roślin wynikają często z ograniczonej wiedzy na temat charakterystyki gatunków. Ważne jest, aby przy wyborze roślin zwracać uwagę na specyfikę ich owoców oraz ich zastosowanie w ogrodzie. Kluczowe jest zrozumienie różnic między gatunkami, co pozwoli na odpowiedni ich dobór w zależności od oczekiwań estetycznych i funkcjonalnych. Zachowanie krytycznego podejścia do analizy roślinności przyczyni się do poprawnej oceny każdego z gatunków, co jest podstawą profesjonalnego ogrodnictwa.

Pytanie 2

Jakie rośliny nadają się do wypełnienia aranżacji ogrodu skalnego, który został zaplanowany w odcieniach białych?

A. Gęsiówkę kaukaską (Arabis caucasica), ubiorek wieczniezielony (Iberis sempervirens)

B. Omieg wschodni (Doronicum orientale), macierzankę piaskową (Thymus serpyllum)

C. Dąbrówkę rozłogową (Ajuga reptans), miłka wiosennego (Adonis vernalis)

D. Rojnik ogrodowy (Sempervivum hybridum), rozchodnik kamczacki (Sedum kamtschaticum)

Wskaźniki dotyczące błędnych odpowiedzi koncentrują się na roślinach, które nie wpasowują się w białą kolorystykę ogrodu skalnego. Rojnik ogrodowy (Sempervivum hybridum) oraz rozchodnik kamczacki (Sedum kamtschaticum) to rośliny, które mogą mieć kwiaty w różnych odcieniach, od czerwieni po żółć, co czyni je mniej odpowiednimi do monochromatycznej kompozycji. Dąbrówka rozłogowa (Ajuga reptans) to roślina o intensywnych niebieskich kwiatach, która nie współgra z koncepcją białego ogrodu. Miłek wiosenny (Adonis vernalis) również charakteryzuje się żółtymi kwiatami, co podkreśla błędne przypisanie do białej palety. Omieg wschodni (Doronicum orientale) ma żółte kwiaty, a macierzanka piaskowa (Thymus serpyllum) kwitnie głównie na różowo lub fioletowo. Wybór roślin do ogrodu skalnego powinien być starannie przemyślany, z uwzględnieniem nie tylko koloru, ale także wymagań glebowych i środowiskowych. Kluczowe jest, aby rośliny były dobrane pod kątem ich kompatybilności, co pozwala na stworzenie harmonijnej i estetycznej przestrzeni. Ignorowanie tych zasad prowadzi do nieefektywności w projektowaniu ogrodów, gdzie rośliny mogą konkurować o zasoby, co skutkuje ich słabym wzrostem i zdrowiem.

Pytanie 3

Ile metrów sześciennych ziemi urodzajnej trzeba przygotować do utworzenia rabaty o wymiarach 10 m x 15 m, zakładając, że norma zużycia ziemi na 100 m2 przy grubości warstwy 15 cm wynosi 10,3 m3?

A. 154,45 m3

B. 15,45 m3

C. 1545,0 m3

D. 1,545 m3

W przypadku analizy błędnych odpowiedzi, warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych aspektów. Odpowiedzi takie jak 1,545 m3 oraz 154,45 m3 mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia obliczeń związanych z normą zużycia ziemi. Na przykład, 1,545 m3 mogło być obliczone przez pomyłkowe zastosowanie niewłaściwej jednostki miary lub pomnożenie przez niewłaściwą powierzchnię, co prowadzi do znacznego zaniżenia wymaganej ilości ziemi. Natomiast w przypadku 154,45 m3, można zauważyć, że odpowiedź ta mogła powstać z błędnego wyliczenia całkowitej objętości dla większej powierzchni, a nie uwzględnienia normy dla 100 m2. Dodatkowo, odpowiedź 1545,0 m3 całkowicie mija się z celem, co może być wynikiem błędnego założenia dotyczącego grubości warstwy ziemi lub niepoprawnego przeliczenia jednostek. Wszystkie te błędy wskazują na potrzebę dokładnego zrozumienia zasad obliczeń oraz ich zastosowania w praktyce, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić właściwe przygotowanie terenu przed sadzeniem roślin. W praktyce ogrodniczej kluczowe jest stosowanie precyzyjnych obliczeń w oparciu o przyjęte normy, co pozwala uniknąć zbędnych kosztów oraz problemów z jakością gleby.

Pytanie 4

Nawożenie dolistne roślin balkonowych powinno odbywać się w dni

A. pochmurne i deszczowe

B. słoneczne i bezwietrzne

C. pochmurne i wietrzne

D. słoneczne i suche

Wybór dni słonecznych i suchych do nawożenia dolistnego roślin balkonowych może wydawać się rozsądny, jednak w praktyce niesie ze sobą wiele zagrożeń. W słoneczne dni, zwłaszcza przy wysokich temperaturach, rośliny narażone są na stres termiczny, co prowadzi do osłabienia ich zdolności absorpcyjnych. Wysoka temperatura i bezpośrednie działanie promieni słonecznych mogą powodować parowanie wody z liści, co skutkuje zmniejszeniem efektywności nawożenia. Ponadto, nawozy dolistne aplikowane w takich warunkach mogą prowadzić do poparzeń liści, co znacząco osłabia rośliny. W przypadku pochmurnych dni, rośliny są lepiej przygotowane do przyjęcia substancji odżywczych, ponieważ temperatura jest niższa, co sprzyja ich rozpuszczaniu i przyswajaniu. Odpowiednie nawadnianie oraz wilgotność powietrza są kluczowe dla efektywności nawożenia. Wietrzne warunki mogą prowadzić do rozprzestrzeniania się nawozów na inne rośliny lub do utraty substancji odżywczych, co negatywnie wpływa na skuteczność zabiegu. Dlatego, dla uzyskania najlepszych efektów nawożenia dolistnego, należy wybierać dni z pochmurnym i deszczowym niebem, co zminimalizuje ryzyko uszkodzeń roślin oraz zapewni skuteczną absorpcję nawozów.

Pytanie 5

Jakie rośliny nadają się do zasadzenia w parku na stanowisku zacienionym oraz w glebie wilgotnej?

A. bodziszek popielaty (Geranium cinereum)

B. jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea)

C. parzydło leśne (Aruncus dioicus)

D. krwawnik wiązówkowaty (Achillea filipendulina)

Bodziec popielaty (Geranium cinereum) to roślina, która preferuje stanowiska słoneczne lub półcieniste i dobrze zdrenowane gleby. Jego wymagania glebowe i świetlne sprawiają, że nie nadaje się do sadzenia w głębokim cieniu ani w glebach o wysokiej wilgotności. Z kolei jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea) jest rośliną ciepłolubną, która dobrze rośnie w słońcu i umiarkowanie wilgotnych warunkach. Nie jest to roślina odpowiednia do cienistych miejsc, co ogranicza jej zastosowanie w parkach leśnych. Krwawnik wiązówkowaty (Achillea filipendulina) również preferuje stanowiska słoneczne i dobrze przepuszczalne gleby; jest to gatunek, który zazwyczaj nie toleruje nadmiaru wilgoci. Typowym błędem w doborze roślin jest ignorowanie specyficznych wymagań danego gatunku, co prowadzi do ich niewłaściwego umiejscowienia w ogrodzie. Rośliny, które są niewłaściwie dopasowane do warunków środowiskowych, mogą mieć trudności z wzrostem, co w ostateczności skutkuje ich osłabieniem lub obumieraniem. W projektowaniu krajobrazu kluczowe jest zrozumienie, jakie warunki panują w danym miejscu oraz jakie gatunki roślin najlepiej się w nich odnajdą, aby uniknąć niepowodzeń oraz niepotrzebnych kosztów związanych z ich wymianą lub pielęgnacją.

Pytanie 6

Dla jednego drzewa rosnącego na trawniku najbardziej skuteczne będzie nawożenie

A. dolistne, metodą oprysku

B. powierzchniowe, metodą posypową

C. powierzchniowe, metodą oprysku

D. wgłębne, metodą iniekcji doglebowej

Powierzchniowe nawożenie, niezależnie od wybranej metody, nie jest optymalnym rozwiązaniem dla pojedynczego drzewa rosnącego na trawniku. Metoda oprysku, zarówno w formie powierzchniowej, jak i dolistnej, opiera się na aplikacji nawozów na liście lub na powierzchni gleby. Takie podejście ma swoje ograniczenia, ponieważ składniki odżywcze mogą szybko ulegać degradacji pod wpływem czynników atmosferycznych, takich jak deszcz czy wiatr, co prowadzi do ich strat. W przypadku nawożenia dolistnego, roślina absorbując składniki odżywcze przez liście, wymaga idealnych warunków atmosferycznych, a sama wydajność tego procesu zależy od wielu czynników, w tym od stanu zdrowia rośliny oraz jej zdolności do absorpcji substancji chemicznych. Z kolei powierzchniowe nawożenie posypowe, choć również może mieć zastosowanie, często prowadzi do nieefektywnego wchłonięcia nawozów przez korzenie, a ich nadmiar może zanieczyszczać glebę oraz wody gruntowe. W praktyce takie metody są bardziej podatne na straty nawozów, co skutkuje mniejszą efektywnością i potencjalnym negatywnym wpływem na środowisko naturalne. Typowym błędem myślowym związanym z tymi metodami jest założenie, że aplikacja nawozów w sposób powierzchniowy wystarczy do zaspokojenia potrzeb żywieniowych rośliny, podczas gdy w rzeczywistości, aby osiągnąć optymalne wyniki, kluczowe jest dostarczenie składników odżywczych bezpośrednio do strefy korzeniowej.

Pytanie 7

Jakie rośliny można wykorzystać do wypełnienia szczelin między kamiennymi płytami w nawierzchni ogrodowej ścieżki?

A. płomyk wiechowaty (Phlox paniculata)

B. serduszkę okazałą (Dicentra spectabilis)

C. rudbekię błyskotliwą (Rudbeckiafidgidd)

D. karmnik ościsty (Sagina subulata)

Rudbekia błyskotliwa (Rudbeckia fulgida) to roślina, która, choć piękna i atrakcyjna, nie jest odpowiednia do obsadzania szczelin pomiędzy płytami kamiennymi. Jej większy wzrost oraz wymagania dotyczące przestrzeni mogą prowadzić do niepożądanych skutków, jak np. wyganianie się poza wyznaczone obszary. Roślina ta preferuje pełne nasłonecznienie i dobrze zdrenowane gleby, co w przypadku wąskich szczelin może nie być łatwe do osiągnięcia. Wybór płomyka wiechowatego (Phlox paniculata) również nie jest trafiony, ponieważ jest to roślina o znacznie większych wymaganiach przestrzennych oraz wodnych. Oprócz tego, jej wysokość i rozłożystość sprawiają, że łatwo może przysłonić inne rośliny, co prowadzi do konkurencji o światło i składniki odżywcze. Serduszka okazała (Dicentra spectabilis) to roślina, która wymaga wilgotnego podłoża oraz ochrony przed słońcem, co nie odpowiada warunkom panującym w szczelinach pomiędzy płytami. Często myśląc o obsadzaniu takich miejsc, ogrodnicy mogą błędnie sądzić, że każdy rodzaj rośliny będzie się tam dobrze rozwijał, co jest nieprawidłowe. Kluczowe jest, aby dostosować wybór roślin do specyficznych warunków, w jakich mają one rosnąć, co podkreśla znaczenie umiejętności oraz wiedzy w dziedzinie ogrodnictwa.

Pytanie 8

Jaką technologię uprawy roślin można zastosować w gospodarstwie ogrodniczym, które nie dysponuje tunelami ani ogrzewanymi szklarniami?

A. Pędzenie roślin cebulowych

B. Uprawianie roślin doniczkowych

C. Rozmnażanie krzewów z sadzonek zdrewniałych

D. Rozmnażanie roślin jednorocznych z rozsady

Wybór metod rozmnażania roślin jednorocznych z rozsady oraz pędzenia roślin cebulowych w kontekście gospodarstwa ogrodniczego, które nie dysponuje tunelami i ogrzewanymi szklarniami, nie jest trafny. Rozmnażanie roślin jednorocznych z rozsady to technika, która wymaga zapewnienia odpowiednich warunków do kiełkowania nasion, a także optymalnej temperatury i wilgotności, co jest trudne do osiągnięcia bez kontrolowanych warunków, jakimi dysponują tunele czy szklarnie. W przypadku pędzenia roślin cebulowych, metoda ta również wymaga precyzyjnej kontroli temperatury i światła, aby uzyskać pożądany efekt wzrostu cebul. Takie podejście może prowadzić do niepowodzeń, ponieważ rośliny nie będą miały odpowiednich warunków do rozwoju, co w efekcie skutkuje słabymi plonami. Uprawa roślin doniczkowych z kolei, wymaga przestrzeni oraz odpowiednich pojemników, które muszą być umieszczone w miejscach zapewniających ich właściwy rozwój, co w przypadku braku tuneli i szklarni również staje się wyzwaniem. Ponadto, często popełnianym błędem jest brak zrozumienia, że wiele roślin doniczkowych, jak również jednorocznych, wymaga szczególnej opieki w zakresie nawadniania i nawożenia, co może być problematyczne w warunkach ograniczonego dostępu do odpowiednich technologii uprawy. Zrozumienie specyfiki tych metod oraz ich wymagań jest kluczowe dla osiągnięcia sukcesu w ogrodnictwie.

Pytanie 9

Jaki sposób przygotowania roślin do sadzenia jest odpowiedni dla rozsady pelargonii ogrodowej uprawianej w pojemnikach?

A. Przycięcie korzeni oraz pędów

B. Skrócenie korzeni o 50% oraz pozbycie się suchych liści

C. Zredukowanie pędów o połowę oraz podlanie

D. Usunięcie uszkodzonych części rośliny i podlanie

Usunięcie uszkodzonych części rośliny oraz podlanie to kluczowe kroki przygotowania rozsady pelargonii ogrodowej do sadzenia. W praktyce, usunięcie uszkodzonych lub chorych liści oraz pędów wspomaga zdrowy wzrost rośliny i minimalizuje ryzyko rozprzestrzeniania się chorób. Przygotowując rośliny w ten sposób, zapewniamy im lepsze warunki do adaptacji po przesadzeniu. Podlanie jest istotne, ponieważ dostarcza roślinom niezbędną wilgoć, co ułatwia ich aklimatyzację w nowym środowisku. Ważne jest, aby woda była równomiernie rozprowadzona, co można osiągnąć przez delikatne podlewanie, aby nie uszkodzić delikatnych korzeni. Zgodnie z zaleceniami agronomów, regularne monitorowanie stanu roślin po przesadzeniu oraz odpowiednie nawożenie wspiera ich dalszy rozwój. Standardy branżowe podkreślają również znaczenie uniknięcia stresu roślin podczas sadzenia, a usunięcie uszkodzonych części znacząco w tym pomaga.

Pytanie 10

Jakie rośliny są wykorzystywane w ogrodach przydomowych z uwagi na ich jadalne owoce?

A. Ognik szkarłatny (Pyracantha coccinea) i irga pozioma (Cotoneaster horizontalis)

B. Jaśminowiec wonny (Philadelphus coronarius) i lilak pospolity (Syringa vulgaris)

C. Bez czarny (Sambucus nigra) i ałycza (Prunus cerasifera)

D. Bluszcz pospolity (Hedera helix) i wawrzynek wilcze łyko (Daphne mezereum)

Bez czarny (Sambucus nigra) i ałycza (Prunus cerasifera) są doskonałymi przykładami roślin, które można z powodzeniem uprawiać w ogrodach przydomowych ze względu na ich jadalne owoce. Bez czarny jest znany przede wszystkim ze swoich owoców, które po przetworzeniu mogą być wykorzystywane do produkcji dżemów, soków oraz win. Owoce bzu są źródłem cennych składników odżywczych, w tym witamin C i A, a także antocyjanów, które mają właściwości przeciwutleniające. Ałycza natomiast, znana również jako mirabelka, produkuje słodkie, soczyste owoce, które można spożywać na surowo lub używać do wypieków, kompotów oraz przetworów. Zastosowanie tych roślin w ogrodach nie tylko wzbogaca ich wygląd, ale także przyczynia się do bioróżnorodności, przyciągając różne gatunki owadów zapylających. Sadzonki obu roślin są łatwo dostępne i mogą być uprawiane w różnych warunkach glebowych i klimatycznych, co czyni je idealnymi dla każdego ogrodnika.

Pytanie 11

Jakie z wymienionych gatunków drzew warto zasadzić w parku zdrojowym obok sanatorium usytuowanego w górach?

A. Dąb szypułkowy (Quercus robur)

B. Jesion pensylwański (Fraxinus pennsylvanica)

C. Cypryśnik błotny (Taxodium distichum)

D. Sosnę limbę (Pinus cembra)

Dąb szypułkowy (Quercus robur) jest znanym i cenionym drzewem, jednak jego adaptacja do górskich warunków jest znacznie ograniczona. W niższych partiach gór dąb może poradzić sobie z umiarkowanym klimatem, ale w wyższych lokalizacjach, gdzie występują silniejsze wiatry i zmienne temperatury, jego wzrost może być hamowany. Dąb wymaga też bardziej żyznych gleb, co w górskich warunkach może być problematyczne. Cypryśnik błotny (Taxodium distichum) to gatunek przystosowany do wilgotnych warunków, co czyni go nieodpowiednim do górskich parków, gdzie gleby są zazwyczaj suche, a dostęp do wody może być ograniczony. Jesion pensylwański (Fraxinus pennsylvanica) również nie jest idealnym wyborem, gdyż preferuje umiarkowane do subtropikalnych klimatycznych, a jego tolerancja na mróz jest niższa od sosny limby. Zazwyczaj przy doborze roślinności dla parków zdrojowych kluczowe jest uwzględnienie lokalnych warunków środowiskowych, w tym klimatu, gleby oraz dostępności wody. Znajomość tych czynników oraz ich wpływu na wzrost drzewostanu jest niezbędna, aby uniknąć błędów przy sadzeniu. Prawidłowy dobór roślin powinien opierać się na ich naturalnym występowaniu w podobnych warunkach, co znacząco zwiększa szanse na zdrowy i zrównoważony rozwój ekosystemu.

Pytanie 12

Jakie miejsce powinno się wybrać do zadołowania roślin z nagim systemem korzeniowym na czas zimy?

A. Zacienione, przewiewne, z glebą gliniastą

B. Nasłonecznione, przewiewne, z glebą piaszczystą

C. Nasłonecznione, bezwietrzne, z glebą gliniastą

D. Zacienione, bezwietrzne, z lekkim podłożem

Zadołowanie roślin z nagim systemem korzeniowym na okres zimy w zacienionym, bezwietrznym miejscu o lekkim podłożu jest kluczowe dla ich przetrwania. Takie warunki minimalizują ryzyko uszkodzeń korzeni spowodowanych mrozem oraz przyspieszają odnowę ich wilgotności. Lekkie podłoże, takie jak piaskowo-gliniaste, dobrze drenuje wodę, ale jednocześnie zatrzymuje pewną ilość wilgoci, co jest korzystne dla korzeni. W zacienieniu rośliny są chronione przed intensywnym działaniem słońca i mrozu, co zapobiega ich osłabieniu. Dodatkowo, brak wiatru w tym miejscu chroni rośliny przed utratą wilgoci, a także przed mechanicznymi uszkodzeniami. Przykładem stosowania tej praktyki są szkółki roślinne, które w okresie zimowym często stosują takie metody zadołowania, aby zapewnić roślinom optymalne warunki do regeneracji przed kolejnym sezonem wegetacyjnym. Warto również pamiętać o monitorowaniu stanu roślin, aby w razie potrzeby dostosować warunki ich przechowywania.

Pytanie 13

Zgodnie z normą PN-B-01027 we fragmencie planu inwentaryzacyjnego zaznaczono

A. drzewo liściaste projektowane.

B. drzewo iglaste istniejące.

C. drzewo iglaste projektowane.

D. drzewo liściaste istniejące.

Wybierając jedną z pozostałych odpowiedzi, można łatwo wpaść w pułapkę błędnych założeń dotyczących symboliki w normie PN-B-01027. Na przykład, odpowiedź sugerująca drzewo liściaste projektowane mogłaby wynikać z nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji drzew oraz ich statusu. Drzewa liściaste i iglaste różnią się nie tylko wyglądem, ale także funkcjami ekologicznymi, co jest kluczowe w kontekście inwentaryzacji. Wybór drzew liściastych jako projektowanych jest błędny, ponieważ symbolika w normie wskazuje na projektowanie konkretnego rodzaju drzew, które mogą być iglaste. Kolejną powszechną pomyłką jest mylenie statusu istniejącego i projektowanego. Drzewa istniejące, niezależnie od ich typu, są już częścią ekosystemu, co powinno być odpowiednio zaznaczone. W kontekście planowania przestrzennego, mylenie tych terminów prowadzi do nieprawidłowego rozrachunku zasobów naturalnych oraz błędów w dokumentacji projektowej. Zrozumienie symboliki i różnic między drzewami liściastymi a iglastymi jest zatem niezbędne, aby unikać takich pomyłek i efektywnie zarządzać zielenią. Właściwa klasyfikacja drzew jest kluczowa w kontekście ochrony bioróżnorodności i odpowiedniego planowania przestrzennego, co wymaga znajomości norm i standardów branżowych.

Pytanie 14

Kompozycja, w której na jednej osi znajdują się: zespół dziedzińców wprowadzających, pałac oraz salon ogrodowy (tzw. entre cour et jardin), spotykana jest w ogrodach

A. sentymentalnych

B. barokowych

C. renesansowych

D. średniowiecznych

Wybór odpowiedzi sentymentalnych jako poprawnej jest mylny, ponieważ ten styl ogrodowy nie odnosi się do układów kompozycyjnych typowych dla epok barokowych. Ogrody sentymentalne, które powstały w XVIII wieku, charakteryzują się bardziej naturalistycznym podejściem, z akcentem na emocje i osobiste doznania. W przeciwieństwie do rygorystycznej symetrii baroku, ogrody te zazwyczaj nie mają wyraźnie zdefiniowanych osi kompozycyjnych, a ich kształt jest bardziej swobodny i organiczny. Z kolei odpowiedź renesansowe, nawiązująca do ogrodów z okresu XV i XVI wieku, również jest niewłaściwa. Renesansowe ogrody kładły nacisk na harmonię i proporcje, a ich układy były bardziej geometryczne, jednak nie zawierały układów kompozycyjnych między dziedzińcami, pałacem a ogrodem w takim sensie, jak w baroku. Wybór średniowiecznych ogrodów jako odpowiedzi jest również błędny, ponieważ w tym okresie dominowały ogrody klasztorne, które były zorganizowane w oparciu o funkcjonalność, a nie estetykę przestrzenną. W średniowieczu ogrody były zazwyczaj zamkniętymi przestrzeniami przeznaczonymi na uprawy ziół i warzyw, a ich kompozycja różniła się od późniejszych stylów. Typowe pomyłki przy wyborze niepoprawnych odpowiedzi wynikają z braku zrozumienia specyficznych charakterystyk i kontekstów epok historycznych oraz ich wpływu na projektowanie ogrodów.

Pytanie 15

Jakie gatunki roślin można zastosować do obsadzenia, aby zapobiegać erozji i wzmocnić powierzchnię skarpy?

A. Forsycja pośrednia (Forsythia intermedia), hortensja ogrodowa (Hydrangea macrophylla)

B. Tawuła szara (Spiraea x cinerea), migdałek trójklapowy (Prunus triloba)

C. Budleja Dawida (Buddleja davidii), różanecznik katawbijski (Rhodofendron catawbiense)

D. Róża pomarszczona (Rosa rugosa), rokitnik pospolity (Hippophae rhamnoides)

Róża pomarszczona (Rosa rugosa) oraz rokitnik pospolity (Hippophae rhamnoides) to rośliny szczególnie przydatne w kontekście umacniania skarp oraz zapobiegania erozji gruntów. Róża pomarszczona cechuje się silnym systemem korzeniowym, który skutecznie stabilizuje glebę, a jej liście i pędy tworzą naturalną ochronę przed wiatrem i deszczem. Z kolei rokitnik pospolity nie tylko ma zdolności do umacniania skarp dzięki głębokim korzeniom, ale również przyczynia się do poprawy jakości gleby poprzez wzbogacenie jej w azot. Ponadto, te rośliny są odporne na niekorzystne warunki atmosferyczne, co czyni je idealnymi kandydatami do takich zastosowań w ogrodnictwie i projektowaniu krajobrazu. Rośliny te mogą być także stosowane w połączeniu z innymi gatunkami, co prowadzi do synergicznego efektu zwiększającego efektywność ochrony przed erozją. Zastosowanie takich roślin w praktyce ogrodniczej wpisuje się w standardy zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska, promując bioróżnorodność i naturalne metody ochrony gleby.

Pytanie 16

Jakiego z wymienionych pierwiastków nadmiar w ziemi powoduje zbyt intensywny rozwój roślin, redukcję ich kwitnienia oraz owocowania, a także zwiększa ich podatność na choroby?

A. Fosforu

B. Azotu

C. Potasu

D. Żelaza

Żelazo, potas i fosfor są również istotnymi składnikami odżywczymi dla roślin, jednak ich nadmiar nie powoduje tych samych skutków, co nadmiar azotu. Żelazo jest kluczowe dla fotosyntezy i enzymatycznych procesów w roślinach, ale jego nadmiar rzadko występuje i zwykle nie prowadzi do nadmiernego wzrostu. Co więcej, rośliny często cierpią na niedobór żelaza, co przejawia się w chlorozie i osłabieniu ich ogólnej kondycji. Potas natomiast, odgrywa ważną rolę w regulacji procesów wodnych i odporności na choroby. Choć zbyt wysoka jego zawartość może wpływać na równowagę innych składników, nie powoduje typowego wzrostu rośliny ani osłabienia kwitnienia w takim stopniu jak azot. Fosfor jest kluczowy w fazie kwitnienia i owocowania oraz w rozwoju korzeni. Jego nadmiar może prowadzić do eutrofizacji wód, ale nie ma tak bezpośredniego wpływu na wzrost masy zielonej jak w przypadku azotu. Wiele osób myli te pierwiastki z azotem, co jest typowym błędem, ponieważ każdy z nich pełni inną rolę w metabolizmie roślin. Zrozumienie różnicy między tymi składnikami jest kluczowe dla prawidłowego nawożenia i zdrowia roślin.

Pytanie 17

Jak należy przygotować końcówki pędów róż ciętych, które będą użyte do stworzenia bukietu, aby wydłużyć ich świeżość?

A. Przyciąć pod kątem ostrym nożem.

B. Przypalić ogniem.

C. Przyciąć prosto nożycami ogrodowymi.

D. Rozbić używając młotka.

Przycinanie końcówek pędów róż ciętych pod kątem jest zalecaną metodą, ponieważ zwiększa powierzchnię przyswajającą wodę. Skośne cięcie pozwala na lepsze wnikanie wody do tkanki roślinnej, co jest kluczowe dla ich dłuższej trwałości. W praktyce, użycie ostrym nożem umożliwia wykonanie gładkiego, czystego cięcia, co minimalizuje uszkodzenia komórek roślinnych i zapobiega powstawaniu ran, które mogłyby stać się wrotami dla patogenów. Dodatkowo, zaleca się, aby cięcia wykonywać w wodzie lub pod bieżącą wodą, aby uniknąć dostania się powietrza do naczyń przewodzących, co mogłoby prowadzić do ich zatykania. Tego typu technika jest powszechnie stosowana w florystyce oraz ogrodnictwie, a jej skuteczność potwierdzają liczne badania. Przykładami takich zastosowań są wiązanki na uroczystości oraz dekoracje weselne, gdzie świeżość roślin jest kluczowa dla estetyki.

Pytanie 18

Roślinami wieloletnimi charakteryzującymi się dekoracyjnymi liśćmi są

A. celozja srebrzysta (Celosia argentea), aster chiński (Callistephus chinensis)

B. rudbekia dwubarwna (Rudbeckia bicolor), szałwia błyszcząca (Salvia splendens)

C. irezyna Lindena (Iresine lindenii), funkia ogrodowa (Hosta hybrida)

D. lewkonia letnia (Mathiola incana), zatrwian wrębny (Limonium sinuatum)

Irezyna Lindena (Iresine lindenii) oraz funkia ogrodowa (Hosta hybrida) to rośliny, które charakteryzują się wyjątkowo dekoracyjnymi liśćmi, co czyni je popularnymi w aranżacjach ogrodowych oraz w uprawach doniczkowych. Irezyna Lindena jest znana z intensywnie czerwono-brązowych liści, które kontrastują z jej zielonymi sąsiadami, co sprawia, że doskonale nadaje się do nasadzeń w miejscach cienistych i półcienistych. Funkia ogrodowa, z kolei, oferuje różnorodność kształtów i kolorów liści, od jasnozielonych po ciemnozielone z żółtymi lub białymi brzegami, co czyni ją doskonałym wyborem do ogrodów w stylu japońskim. Obie rośliny nie tylko dodają estetyki, ale również mogą być stosowane do tworzenia kompozycji w stylu nowoczesnym, gdzie nacisk kładzie się na formę i teksturę. Ponadto, ich pielęgnacja jest stosunkowo łatwa, co sprawia, że są idealne dla początkujących ogrodników. Użytkowanie tych bylin w ogrodach publicznych może również przyczynić się do edukacji na temat różnorodności flory oraz zachęcać do zainteresowania ogrodnictwem.

Pytanie 19

Jakie dodatkowe elementy można spotkać na ścieżce ekologiczno-przyrodniczej w parku podmiejskim?

A. trejaże

B. kosze na śmieci

C. bindaże

D. murki kwiatowe

Odpowiedzi wskazujące na bindaże, murki kwiatowe i trejaże są nieadekwatne w kontekście uzupełnienia wyposażenia ścieżki ekologiczno-przyrodniczej. Bindaże są stosowane głównie w kontekście uprawy roślin, a nie jako elementy infrastruktury parkowej. Choć mogą wspierać wzrost roślin, które są częścią ekosystemu, nie mają bezpośredniego wpływu na zarządzanie odpadami i utrzymanie czystości. Murki kwiatowe, które zazwyczaj są używane do dekoracji przestrzeni, mogą wprowadzać dodatkowe elementy estetyczne, jednak nie pełnią funkcji praktycznych związanych z ochroną środowiska. Nie służą one do zarządzania odpadami, co jest kluczowe w kontekście dbania o ścieżki ekologiczne. Trejaże, jako wsparcie dla pnączy, mogą również być atrakcyjnym elementem architektury krajobrazu, ale ich zastosowanie jest ograniczone i nie wpływa na efektywne utrzymanie porządku w parku. Kluczowym błędem jest zatem mylenie elementów dekoracyjnych i wspierających wzrost roślin z tymi, które bezpośrednio wpływają na zachowania odwiedzających i utrzymanie czystości. Warto zatem skoncentrować się na elementach, które mają praktyczne zastosowanie w kontekście ochrony środowiska, takich jak kosze na śmieci, które są niezbędne do odpowiedniego zarządzania odpadami w przestrzeniach publicznych.

Pytanie 20

Osoba pracująca z pestycydami bez używania środków ochrony osobistej jest narażona na

A. Otarcie naskórka

B. Podrażnienie śluzówki nosa

C. Poparzenie dłoni

D. Trwałe odbarwienie skóry

Podrażnienie śluzówki nosa jest typowym objawem narażenia na działanie pestycydów, które mogą być wdychane w trakcie aplikacji tych substancji. Pestycydy, zwłaszcza te w postaci aerozoli lub sprayów, mogą drażnić błony śluzowe dróg oddechowych, co prowadzi do dyskomfortu oraz potencjalnych problemów zdrowotnych. W praktyce, stosowanie środków ochrony indywidualnej, takich jak maski ochronne, jest kluczowe dla minimalizacji ryzyka wchłonięcia szkodliwych substancji przez organizm. Standardy bezpieczeństwa, takie jak normy OSHA czy przepisy dotyczące ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracy, nakładają obowiązek stosowania odpowiednich środków ochrony osobistej w przypadku pracy z substancjami chemicznymi. Pracownicy powinni być szkoleni w zakresie identyfikacji zagrożeń związanych z używaniem pestycydów oraz w zakresie skutecznych metod ich stosowania. Prawidłowe procedury dotyczące aplikacji pestycydów mogą znacznie zredukować ryzyko wystąpienia podrażnień i innych problemów zdrowotnych.

Pytanie 21

Aby przeprowadzić pomiar terenu o wąskim i wydłużonym kształcie z dobrze widocznymi punktami odniesienia, najłatwiej jest ustanowić osnowę w formie

A. sieci poligonowej

B. odcinka

C. trójkąta

D. wieloboku

Odpowiedź 'odcinka' jest poprawna, ponieważ w przypadku terenów o wąskim i wydłużonym kształcie, najlepiej jest zastosować proste pomiary liniowe. Odcinek stanowi najprostszą formę osnowy, która umożliwia szybkie i efektywne wykonanie pomiarów. W praktyce, gdy mamy do czynienia z terenami, gdzie punkty pomiarowe są dobrze widoczne, można z łatwością ustanowić punkty wzdłuż linii prostej, co minimalizuje ryzyko błędów pomiarowych związanych z kształtem terenu. Wykorzystując odcinki, można również łatwo sprawdzić dokładność pomiarów poprzez ich wzajemne porównania. W kontekście standardów geodezyjnych, stosowanie odcinków jako osnowy jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi efektywności pomiarów. Dobrą praktyką jest także wykorzystanie narzędzi takich jak niwelatory czy teodolity, które umożliwiają precyzyjne określenie długości i kątów, co w połączeniu z odcinkami zwiększa precyzję całego procesu pomiarowego.

Pytanie 22

Korzystając z danych zawartych w tabeli, dotyczących nasion różnych gatunków pierwiosnków, wskaż liczbę nasion potrzebnych do wyprodukowania 2 000 roślin pierwiosnka kubkowego.

Gatunek	Liczba nasion w 1g	Zdolność kiełkowania w %	Dla wyprodukowania 1 000 roślin należy wysiać
Pierwiosnek kubkowy	5 000	50	0,5 g
Pierwiosnek pospolity	1 200	45	2,0 g
Pierwiosnek ślimakowy	10 000	55	0,2 g

A. 5 000 nasion.

B. 5 500 nasion.

C. 2 500 nasion.

D. 2 000 nasion.

Wybierając błędne odpowiedzi, możliwe jest wystąpienie pewnych typowych nieporozumień związanych z obliczaniem potrzebnej liczby nasion. Odpowiedzi takie jak 2 500 nasion mogą wynikać z mylnego założenia, że ilość nasion potrzebna do uzyskania określonej liczby roślin jest równoważna tej samej liczbie. Jednakże, aby zrozumieć proces kiełkowania, należy uwzględnić wskaźnik kiełkowania, który w tym przypadku wynosi tylko 50%. Dlatego też, zasiewając 2 500 nasion, uzyskalibyśmy jedynie 1 250 roślin, co jest niewystarczające. Z kolei odpowiedzi takie jak 5 500 nasion mogą być wynikiem nadmiernego ostrożności lub błędu w szacowaniu, które nie uwzględniają rzeczywistego wskaźnika kiełkowania. Przemnożenie liczby roślin przez wskaźnik kiełkowania powinno zawsze prowadzić do dokładnych obliczeń. Ponadto, odpowiedź 2 000 nasion jest również błędna, ponieważ sugeruje, że każda roślina wymaga tylko jednego nasiona, co jest błędnym podejściem do praktyki siewu. W rzeczywistości, zjawisko kiełkowania i przetrwania nasion jest o wiele bardziej złożone i wymaga uwzględnienia wielu czynników, takich jak genotyp, warunki glebowe oraz pielęgnacja nasion. W związku z tym, kluczowe jest posiadanie solidnych podstaw w zakresie agrotechniki oraz odpowiednich danych, aby podejmować właściwe decyzje w produkcji roślin.

Pytanie 23

Aby przygotować siewki drzew ozdobnych do wysyłki, należy je sklasyfikować według ustalonych norm, uwzględniając

A. średnicę szyjki korzeniowej oraz jakość korzeni szkieletowych

B. długość szyjki korzeniowej oraz liczbę i długość korzeni bocznych

C. średnicę szyjki korzeniowej oraz liczbę i długość korzeni szkieletowych

D. długość szyjki korzeniowej i stopień rozwoju systemu korzeniowego

Zrozumienie, jak sortować siewki drzew ozdobnych, wymaga znajomości podstawowych zasad dotyczących ich rozwoju i zdrowia. Wiele odpowiedzi w tej kwestii bazuje na błędnych założeniach o istotności poszczególnych parametrów. Na przykład, skupianie się na długości szyjki korzeniowej oraz liczbie i długości korzeni bocznych może prowadzić do pominięcia kluczowych informacji o zdrowiu i potencjale wzrostu siewek. Korzenie boczne, choć ważne, nie są głównymi strukturami stabilizującymi roślinę, co czyni je mniej istotnymi w kontekście ich sortowania do ekspedycji. Ponadto, analizowanie tylko długości szyjki korzeniowej bez uwzględnienia jej średnicy nie odzwierciedla rzeczywistego stanu rośliny. Odpowiedzi, które koncentrują się na stopniu rozrośnięcia systemu korzeniowego, mogą nie brać pod uwagę faktu, że korzenie szkieletowe są kluczowe dla zdrowia siewek oraz ich zdolności do przetrwania w nowym środowisku. Niejednokrotnie można spotkać się z sytuacją, w której siewki z dobrze rozwiniętą średnicą szyjki korzeniowej i korzeniami szkieletowymi przewyższają swoimi właściwościami siewki o długich korzeniach bocznych, które mogą być mniej stabilne. W praktyce, stosowanie niewłaściwych kryteriów sortowania prowadzi do zmniejszenia jakości materiału szkółkarskiego oraz zwiększenia ryzyka niepowodzeń w dalszym etapie uprawy.

Pytanie 24

Jakie skutki mają trawniki w obszarach zieleni?

A. zwiększenie zawartości jonów dodatnich w powietrzu

B. redukcja temperatury otoczenia w upalne dni

C. obniżenie wilgotności powietrza latem

D. silne emanowanie ciepła w nocy

Trawniki w terenach zieleni mają kluczowe znaczenie w obniżaniu temperatury otoczenia, szczególnie w gorące dni. Dzięki procesowi transpiracji, w którym rośliny odparowują wodę z liści, trawnik działa jak naturalny system klimatyzacji. Efekt ten jest szczególnie zauważalny w miastach, gdzie powierzchnie asfaltowe i betonowe akumulują ciepło, powodując tzw. efekt wyspy ciepła. Wprowadzenie trawników w przestrzenie miejskie pozwala na złagodzenie tego efektu, co jest zgodne z dobrymi praktykami z zakresu urbanistyki i architektury krajobrazu. Warto dodać, że trawniki nie tylko obniżają temperaturę, ale również poprawiają jakość powietrza poprzez absorpcję zanieczyszczeń. W kontekście zrównoważonego rozwoju, kreowanie terenów zielonych, w tym trawników, staje się niezbędne dla poprawy komfortu życia mieszkańców oraz ochrony lokalnego ekosystemu. Przykłady zastosowania to parki, skwery oraz tereny rekreacyjne, gdzie trawniki sprzyjają wypoczynkowi, a także pomagają w zarządzaniu wodą opadową, co jest istotne w kontekście zmian klimatycznych.

Pytanie 25

Róża pomarszczona (Rosa rugosa), sadzona na zboczach wzdłuż dróg komunikacyjnych, przede wszystkim pełni funkcję

A. sanitarną

B. gospodarczą

C. klimatyczną

D. przeciwerozyjną

Róża pomarszczona (<i>Rosa rugosa</i>) jest rośliną, która odgrywa kluczową rolę w ochronie przed erozją gleb, zwłaszcza w obszarach skarp i nasypów przy trasach komunikacyjnych. Jej mocny system korzeniowy stabilizuje glebę, co zmniejsza ryzyko osuwisk oraz degradacji gruntów. Roślina ta, dzięki swojej odporności na trudne warunki, takie jak sól, wiatr oraz zmienność wilgotności, staje się idealnym wyborem na tereny ekspozycyjne. W praktyce, sadzenie róży pomarszczonej na skarpach nie tylko wspiera ochronę ziemi, ale także poprawia bioróżnorodność w otoczeniu, służąc jako habitat dla wielu gatunków. W wielu krajach, takich jak Japonia czy Stany Zjednoczone, rośliny te są używane w projektach rekultywacji, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami ochrony środowiska. Dodatkowo, ich zastosowanie w ogrodnictwie krajobrazowym sprzyja estetyce otoczenia, co podkreśla ich wszechstronność w kontekście ekologii oraz urbanistyki.

Pytanie 26

Zieleńce w obrębie osiedli zakładane są na obszarze

A. od 3 do 10 ha

B. od 1 do 2 ha

C. od 26 do 30 ha

D. od 11 do 25 ha

Wybór odpowiedzi dotyczących większych powierzchni zieleńców, takich jak 3 do 10 ha, 11 do 25 ha czy 26 do 30 ha, wskazuje na nieporozumienie dotyczące definicji zieleńców osiedlowych oraz ich funkcji. Zieleńce osiedlowe są projektowane z myślą o mieszkańcach konkretnego obszaru, a ich rozmiar powinien odpowiadać na lokalne potrzeby społeczności. Powierzchnie większe niż 2 ha są typowe dla parków miejskich, które mają znacznie szerszy zasięg i różnorodność funkcji. Takie większe tereny wymagają bardziej skomplikowanego zarządzania oraz mogą wiązać się z większymi kosztami utrzymania i większymi wymaganiami w zakresie planowania przestrzennego. Typowym błędem myślowym jest mylenie zieleńców osiedlowych z innymi formami zieleni miejskiej, co prowadzi do nadmiernych oczekiwań co do ich funkcji i rozmiaru. Kluczowe jest zrozumienie, że zieleńce osiedlowe mają na celu przede wszystkim zaspokajanie lokalnych potrzeb mieszkańców, co w przypadku dużych przestrzeni może być trudne do osiągnięcia. Właściwe projektowanie i zarządzanie tymi przestrzeniami powinno uwzględniać zasady zrównoważonego rozwoju oraz dostosowywać się do skali i charakterystyki osiedla.

Pytanie 27

W piaskownicach piasek powinien być wymieniany

A. co tydzień

B. raz w miesiącu

C. raz w roku

D. co pięć lat

Wymiana piasku w piaskownicach raz w roku jest zalecana, ponieważ zapewnia to odpowiednią jakość i bezpieczeństwo materiału do zabawy dla dzieci. Z czasem piasek może stać się zanieczyszczony, zawierać szkodliwe substancje, a także ulegać degradacji pod wpływem warunków atmosferycznych. Wymiana piasku co roku pozwala na usunięcie zanieczyszczeń, bakterii oraz wszelkich innych szkodliwych elementów, które mogłyby stanowić zagrożenie dla zdrowia dzieci. Praktycznym przykładem może być sytuacja, w której w piaskownicy gromadzą się resztki organiczne, jak liście czy inne odpady naturalne, które mogą sprzyjać rozwojowi pleśni i bakterii. Rekomendacje dotyczące utrzymania piaskownic są zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się bezpieczeństwem dzieci, które podkreślają znaczenie czystości i higieny w przestrzeniach zabaw. Regularne przeglądy i konserwacja piaskownic, w tym wymiana piasku, to kluczowe praktyki w zapewnieniu zdrowego środowiska do zabawy.

Pytanie 28

W jakiej skali wykonuje się część graficzną miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego?

A. 1:100

B. 1:200

C. 1:50

D. 1:1000

Skala 1:100 oraz 1:50 są zbyt dużymi powiększeniami dla miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co prowadzi do trudności w interpretacji całościowego układu przestrzennego. W przypadku skali 1:100, każdy centymetr na planie odpowiada 1 metr na terenie, co może sprawić, że szczegóły związane z układem drogowym, granicami działek czy innymi elementami stanie się nieczytelne w kontekście szerszego planu. Z kolei skala 1:50, w której 1 centymetr na planie odpowiada 0,5 metra w rzeczywistości, jest zbyt szczegółowa dla tego rodzaju dokumentu, co może prowadzić do przeładowania informacjami. Użycie takich skal jest typowym błędem, ponieważ nie uwzględnia podstawowej zasady planowania, która mówi o konieczności wyważenia detali z ogólnym zarysem przestrzennym. Skala 1:200 z kolei, choć bliższa właściwym wymogom, również jest niewłaściwa, ponieważ nie oddaje wystarczająco dobrze kontekstu urbanistycznego, który wymaga szerszego ujęcia. Zatem wybór niewłaściwej skali przy opracowywaniu MPZP może prowadzić do nieporozumień i błędnych decyzji w zakresie zagospodarowania przestrzeni, co w konsekwencji wpływa na planowanie urbanistyczne i jakość życia mieszkańców.

Pytanie 29

Kwiatowe łąki o dekoracyjnym charakterze należy kosić po zakończeniu kwitnienia?

A. 3-4 razy na kwartał

B. 3-4 razy w ciągu sezonu

C. 1-2 razy na kwartał

D. 1-2 razy w sezonie

Koszenie łąk kwietnych 3-4 razy w sezonie lub kwartale jest podejściem, które może prowadzić do negatywnych konsekwencji dla bioróżnorodności oraz zdrowia ekosystemu. Zbyt intensywne koszenie może zakłócać naturalne cykle wzrostu roślin, co w dłuższej perspektywie prowadzi do ich osłabienia. W odpowiedziach sugerujących częstsze koszenie może pojawić się mylne przekonanie, że im częściej kosimy, tym bardziej zadbane będą łąki. W rzeczywistości, zbyt częste usuwanie biomasy ogranicza możliwość roślin do regeneracji i kwitnienia w następnych sezonach, co wpływa negatywnie na produkcję nasion. Dodatkowo, intensywne koszenie może prowadzić do zmniejszenia liczby gatunków roślin, ponieważ dominują te, które są bardziej odporne na stres związany z częstym usuwaniem ich części nadziemnych. Warto również zauważyć, że nie wszystkie gatunki roślin łąkowych kwitną w tym samym czasie, a ich różnorodność jest kluczowa dla zachowania równowagi w ekosystemie. Koszenie w niewłaściwych terminach może wyeliminować te, które są mniej konkurencyjne, co prowadzi do ubogacenia środowiska w długim okresie. Z tego powodu, zamiast koszenia w nadmiarze, kluczowe jest zrozumienie cyklu życia roślin i ich potrzeb, co powinno być fundamentem dla każdej strategii pielęgnacyjnej łąk kwietnych.

Pytanie 30

Jodła koreańska najlepiej wygląda w parku

A. jako roślina soliterowa

B. w postaci formowanego żywopłotu

C. jako roślina okrywowa na skarpy

D. w swobodnych grupach

Jodła koreańska (Abies koreana) to drzewo iglaste, które w aranżacji przestrzeni ogrodowej najlepiej prezentuje się jako roślina soliterowa. Taki sposób uprawy umożliwia uwydatnienie jej naturalnych walorów estetycznych, takich jak regularna, stożkowata forma oraz intensywna, ciemnozielona barwa igieł. Jako soliter, jodła koreańska staje się centralnym punktem ogrodu lub parku, przyciągając wzrok i tworząc elegancką, harmonijną kompozycję z otoczeniem. W praktyce, rośliny soliterowe często wykorzystuje się w przestrzeniach publicznych, takich jak parki, gdzie ich majestatyczny wygląd podnosi atrakcyjność wizualną miejsca. Zgodnie z zasadami projektowania krajobrazu, zaleca się umieszczanie takich roślin w miejscach wyróżniających się, aby maksymalnie podkreślić ich urodę. Ponadto, jodła koreańska jest ceniona za swoje dodatkowe atuty, jak możliwość wzrostu w różnych warunkach glebowych oraz odporność na choroby, co czyni ją dobrym wyborem dla ogrodników i architektów krajobrazu.

Pytanie 31

Jakie rośliny można polecić do obsadzenia niewielkich rond miejskich?

A. róże okrywowe (Rosa sp.)

B. różaneczniki (Rhododendron sp.)

C. laurowiśnie (Prunus laurocerasus)

D. magnolie (Magnolia sp.)

Laurowiśnie (Prunus laurocerasus) są często postrzegane jako atrakcyjne rośliny do obsadzania miejskich przestrzeni, jednak ich zastosowanie w małych rondach może być problematyczne ze względu na ich inwazyjny charakter. Ta roślina szybko się rozprzestrzenia, co może prowadzić do zdominowania innych gatunków, a także do znacznych kosztów związanych z ich kontrolą. Ponadto, laurowiśnie wymagają regularnego przycinania, aby zachować pożądany kształt, co może być niepraktyczne w kontekście małych rond. Magnolie (Magnolia sp.) z kolei, choć piękne i majestatyczne, są roślinami o dużych wymaganiach dotyczących przestrzeni i gleby, a ich większe rozmiary mogą sprawić, że nie będą odpowiednie do ograniczonej powierzchni rond. Różaneczniki (Rhododendron sp.) są również niewłaściwym wyborem, zwłaszcza że ich wymagania glebowe są specyficzne i mogą nie być spełnione w warunkach miejskich, gdzie gleba często jest zanieczyszczona. Ponadto, różaneczniki potrzebują odpowiedniej wilgotności i cienia, co czyni je mniej elastycznymi w kontekście różnorodnych warunków miejskich. Zatem wybierając roślinność do obsadzenia małych rond, kluczowe jest kierowanie się ich praktycznością, estetyką oraz zdolnością do komponowania się z miejskim krajobrazem, co róże okrywowe spełniają w sposób najpełniejszy.

Pytanie 32

Pojedyncze drzewa "z gołym korzeniem" należy sadzić w miejscu stałym

A. w odpowiednio dużych zaprawionych dołach

B. w wąskich szczelinach o głębokości około 20 cm

C. w zaprawionych rowach

D. w zagłębionych pojemnikach szkółkarskich

Sadzenie drzew z gołym korzeniem w wąskich szczelinach o głębokości około 20 cm, w zagłębionych pojemnikach szkółkarskich czy w zaprawionych rowach jest nieodpowiednie i może prowadzić do problemów w ich rozwoju. Wąskie szczeliny ograniczają przestrzeń dla systemu korzeniowego, co może skutkować ich zagięciem, deformacją, a w konsekwencji słabym wzrostem i mniejszą odpornością na choroby. Gleba w takich miejscach często nie ma odpowiedniej struktury ani pojemności wodnej, co prowadzi do stresu hydricznego i niedoborów składników odżywczych. Z kolei zagłębione pojemniki szkółkarskie nie są odpowiednie dla drzew z gołym korzeniem, ponieważ ograniczają ich kontakt z naturalnym podłożem, co utrudnia wnikanie korzeni w glebę i osłabia zdolność do pobierania wody oraz substancji odżywczych. Ponadto, sadzenie w zaprawionych rowach, jeśli nie jest przeprowadzone według odpowiednich zasad, może prowadzić do problemów z odprowadzaniem wody i stwarzać ryzyko zalania korzeni, co prowadzi do ich gnicie. Wszelkie te błędy mogą negatywnie wpłynąć na zdrowie i wzrost roślin, dlatego kluczowe jest stosowanie się do sprawdzonych praktyk, takich jak sadzenie w odpowiednich zaprawionych dołach, aby zapewnić drzewom optymalne warunki do rozwoju.

Pytanie 33

Podstawową rolą, jaką pełni las drzew iglastych oddzielający obszar zamieszkany od drogi, jest rola

A. kulturowa

B. klimatyczna

C. izolacyjna

D. estetyczna

Odpowiedź 'izolacyjna' jest poprawna, ponieważ rząd drzew iglastych ma kluczowe znaczenie w oddzielaniu terenów zamieszkałych od tras komunikacyjnych, pełniąc funkcję ochronną. Drzewa tworzą barierę, która znacznie redukuje hałas i zanieczyszczenia komunikacyjne, co przekłada się na poprawę komfortu życia mieszkańców. Przykładowo, w miastach takich jak Warszawa, sadzenie drzew wzdłuż głównych arterii komunikacyjnych skutkuje zmniejszeniem poziomu hałasu oraz poprawą jakości powietrza. Zgodnie z normami ekologicznymi i urbanistycznymi, takie działania przyczyniają się do zrównoważonego rozwoju miast, w którym ochrona zdrowia mieszkańców jest priorytetem. Dodatkowo, funkcja izolacyjna drzew polega na tworzeniu mikroklimatu, który wpływa na temperaturę oraz wilgotność w ich otoczeniu, co jest szczególnie istotne w kontekście zmieniającego się klimatu. Warto zatem w projektach urbanistycznych uwzględniać zasadzenie drzew, aby zminimalizować negatywne skutki urbanizacji.

Pytanie 34

Piaskownica zwyczajna rosnąca na wydmach nadmorskich pełni przede wszystkim rolę

A. izolacyjną

B. gospodarczą

C. klimatyczną

D. techniczną

Izolacyjna funkcja piaskownicy zwyczajnej może być mylnie interpretowana jako jej główna rola w ekosystemie wydm nadmorskich. Izolacja, w kontekście biologicznym, odnosi się zwykle do zdolności do ochrony przed warunkami atmosferycznymi, co w przypadku roślinności nie jest jej kluczowym zastosowaniem. Choć rośliny mogą oferować pewną formę osłony przed wiatrem, nie jest to ich podstawowa funkcja. Po drugie, postrzeganie piaskownicy jako rośliny pełniącej funkcję klimatyczną wydaje się nieadekwatne, ponieważ jej wpływ na klimat jest pośredni i związany głównie z stabilizacją gruntu, a nie z bezpośrednim kształtowaniem warunków pogodowych. Wreszcie, funkcja gospodarcza również nie jest kluczowa w kontekście piaskownicy, ponieważ roślina ta nie jest uprawiana jako surowiec ani nie przynosi bezpośrednich korzyści ekonomicznych. Można spotkać się z błędnym przekonaniem, że roślinność wydmowa ma istotne znaczenie gospodarcze, jednak jej główną rolą jest ochrona i stabilizacja ekosystemów, co jest kluczowe dla ich przetrwania w obliczu zmieniających się warunków klimatycznych. Te błędne rozumienia wynikają często z braku wiedzy na temat funkcji ekologicznych i interakcji między różnymi elementami środowiska, co prowadzi do uproszczonych wniosków i niepełnej analizy roli piaskownicy w ekosystemach nadmorskich.

Pytanie 35

Jak zabezpiecza się rany drzew w miejscach, gdzie dokonano cięcia?

A. tworzywem sztucznym w postaci pianki.

B. trocinami drzew łączonymi spoiwem bitumicznym.

C. papą na lepiku.

D. preparatem na bazie farby emulsyjnej.

Wybór innych opcji jako sposobu zabezpieczania ran drzew jest obarczony istotnymi błędami. Papą na lepiku nie jest odpowiednim preparatem do ochrony ran drzew, ponieważ materiały te są przeznaczone głównie do izolacji budowlanej, a ich zastosowanie na drzewach może prowadzić do zastoju wody, co sprzyja rozwojowi grzybów i bakterii. Takie podejście nie jest zgodne z praktykami arborystycznymi, które zalecają stosowanie produktów przeznaczonych specjalnie do pielęgnacji roślin. Z kolei tworzywo sztuczne typu piankowego może nie przylegać odpowiednio do powierzchni rany, co prowadzi do utraty efektywności ochrony. Materiały te mogą również zakłócać naturalne procesy gojenia, co jest kluczowe dla regeneracji drzewa. Użycie trocin drzew łączonych spoiwem bitumicznym nie tylko jest nietypowe, ale również może być problematyczne, gdyż spoiwa bitumiczne mogą emitować toksyczne substancje, które są szkodliwe dla roślin. Zastosowanie takich materiałów może prowadzić do pogorszenia stanu zdrowia drzewa, a także do obniżenia jego estetyki. Dlatego kluczowe jest, aby wybierać metody zabezpieczania ran drzew oparte na sprawdzonych badaniach i zaleceniach ekspertów, które uwzględniają potrzeby oraz specyfikę danego gatunku.

Pytanie 36

W jakim celu wykorzystuje się fiołki ogrodowe?

A. do letniego sadzenia kwietników

B. do sadzenia oczek wodnych

C. do sadzenia murków skalnych

D. do wiosennego sadzenia kwietników

Rozważając inne możliwości zastosowania fiołków ogrodowych, warto zwrócić uwagę na powszechne nieporozumienia dotyczące ich obsadzania. Fiołki nie są przeznaczone do letniego obsadzania kwietników, ponieważ w okresie letnim, przy wyższych temperaturach, mogą mieć trudności z utrzymaniem odpowiedniego poziomu wilgotności. Warto zauważyć, że letnie cieplne warunki mogą sprzyjać rozwojowi chorób grzybowych, co znacząco wpływa na ich zdrowie i estetykę. Ponadto, stosowanie fiołków do obsadzania oczek wodnych jest niewłaściwe, gdyż preferują one gleby dobrze zdrenowane oraz pełne słońca, co czyni je mało odpornymi na nadmiar wilgoci. Również pomysł obsadzania murków skalnych fiołkami jest błędny, ponieważ ich preferencje w zakresie podłoża i nasłonecznienia nie są zgodne z wymaganiami, jakie stawiają rośliny stosowane w takich miejscach. Murki skalne często wymagają roślin o większej odporności na trudne warunki, a fiołki mogą zginąć w takich warunkach. Przykłady typowych błędów myślowych w związku z fiołkami obejmują myślenie, że każda roślina kwitnąca jest uniwersalna i nadaje się do każdego typu obsadzenia, co nie jest zgodne z zasadami uprawy roślin i ich doboru w kontekście specyficznych warunków środowiskowych.

Pytanie 37

Jakie narzędzie należy użyć do zmierzenia obwodu pnia drzewa?

A. taśmę mierniczą

B. węgielnicę

C. sznurek konopny

D. pochylnik

Taśma miernicza jest najwłaściwszym narzędziem do pomiaru pierśnicy drzewa, ponieważ zapewnia dokładność i precyzję, które są niezbędne w leśnictwie oraz w arborystyce. Pierśnica, czyli obwód pnia drzewa na wysokości 130 cm, jest istotnym wskaźnikiem zdrowia oraz wzrostu drzewa. Użycie taśmy mierniczej, która jest zaprojektowana specjalnie do pomiarów obwodów, pozwala na uzyskanie wartości, które można łatwo porównać z danymi z badań dendrologicznych oraz z normami branżowymi. Przykładem zastosowania może być ocena potencjału drewna do pozyskania lub monitorowanie wzrostu drzew w ramach projektów badawczych. Ponadto, taśma miernicza jest poręczna i łatwa w użyciu, co czyni ją idealnym narzędziem dla leśników i ekologów, którzy często pracują w terenie.

Pytanie 38

Jakie narzędzie jest wykorzystywane do pomiaru odległości na terenie płaskim?

A. węgielnicę

B. taśmę mierniczą

C. niwelator

D. libellę

Taśma miernicza jest podstawowym narzędziem stosowanym do pomiaru odległości w terenie płaskim. Charakteryzuje się dużą dokładnością, łatwością w użyciu oraz przenośnością, co czyni ją idealnym wyborem do różnorodnych prac geodezyjnych, budowlanych oraz inżynieryjnych. W praktyce, taśmy miernicze mogą być wykonane z różnych materiałów, takich jak metal, włókno szklane czy tworzywa sztuczne, co wpływa na ich trwałość oraz zastosowanie. Standardowe długości taśm mierniczych to zazwyczaj 20, 30 lub 50 metrów, co umożliwia pomiar odległości zarówno w małych, jak i dużych projektach. Przy pomiarze odległości ważne jest, aby taśma była napięta i ułożona w linii prostej, co zapewnia dokładność. Dodatkowo, zastosowanie taśmy mierniczej w terenie płaskim jest zgodne z ogólnymi standardami pomiarowymi, co zapewnia spójność i wiarygodność wyników. Warto również wspomnieć, że taśma miernicza może być używana w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak teodolit czy niwelator, co zwiększa jej funkcjonalność. Na przykład, w geodezji taśma może być używana do wyznaczania punktów kontrolnych lub do określania odległości między punktami referencyjnymi.

Pytanie 39

Aeratory, używane do pielęgnacji terenów zielonych, służą do

A. napowietrzania darni i usuwania mchu oraz chwastów z trawnika

B. przycinania żywopłotów oraz formowania koron drzew i krzewów

C. ugniatania oraz poziomowania trawników

D. czyszczenia ścieżek z liści oraz ściętej trawy

Aeratory są kluczowym narzędziem w pielęgnacji terenów zieleni, zwłaszcza w kontekście zdrowia trawnika. Ich główną funkcją jest napowietrzanie darni, co oznacza, że poprawiają one przepływ powietrza do korzeni roślin, co jest niezbędne dla ich prawidłowego wzrostu i rozwoju. W procesie napowietrzania aeratory wycinają małe otwory w trawie, co sprzyja lepszemu wchłanianiu wody i składników odżywczych oraz redukuje kompaktację gleby. Usuwanie mchu i chwastów z trawnika jest również istotnym aspektem ich zastosowania, ponieważ te niepożądane elementy konkurują z trawą o zasoby, mogą prowadzić do osłabienia trawnika oraz zmniejszenia jego estetyki. Przykładowo, sezonowe stosowanie aeratorów wiosną lub jesienią zgodnie z zaleceniami dotyczącymi pielęgnacji trawnika pozwala na utrzymanie jego zdrowia oraz atrakcyjnego wyglądu. Warto również zauważyć, że regularne napowietrzanie jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania terenami zieleni, co wspiera zrównoważony rozwój ekosystemów ogrodowych.

Pytanie 40

Jakie gatunki roślin wskazane są do sadzenia wzdłuż brzegów rzek i strumieni, aby zabezpieczyć je przed erozją?

A. Graby, dęby

B. Buki, klony

C. Głogi, śliwy

D. Wierzby, topole

Graby oraz dęby, choć są wartościowymi drzewami w ekosystemie leśnym, nie są najlepszymi kandydatami do sadzenia na brzegach cieków wodnych, szczególnie w kontekście erozji. Ich korzenie nie mają takiej elastyczności jak korzenie wierzby, co ogranicza ich zdolność do stabilizacji brzegów. Głogi i śliwy również nie są optymalne, ponieważ nie posiadają charakterystyki, która sprzyjałaby przeciwdziałaniu erozji, a ich wzrost jest znacznie wolniejszy. Buki i klony, mimo że są pięknymi drzewami, również nie są przystosowane do warunków wilgotnych, jakie panują wzdłuż cieków wodnych. Typowym błędem w myśleniu o doborze roślinności na brzegi jest skoncentrowanie się na ich atrakcyjności wizualnej, a nie na ich funkcjonalności. Ważne jest, aby przy doborze roślin kierować się ich właściwościami ekologicznymi oraz przystosowaniem do lokalnych warunków, co jest kluczowe w praktykach ochrony środowiska. Znajomość biologii roślin oraz ich interakcji z otoczeniem pozwala na skuteczniejsze podejście do tematu ochrony brzegów, gdzie dobór odpowiednich gatunków może znacząco wpłynąć na efektywność działań zapobiegających erozji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej