Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Terapeuta zajęciowy
Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 15:17
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 15:33

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie oprogramowanie powinien zastosować terapeuta do zorganizowania spotkania online z uczestnikiem warsztatu terapii zajęciowej?

A. Google Meet

B. Canva

C. Microsoft Power Point

D. Windows Media Player

Wybór złego oprogramowania do spotkań online, jaknp. Windows Media Player czy Power Point, pokazuje, że nie do końca rozumiesz, co jest potrzebne w terapii zajęciowej. Windows Media Player to tak naprawdę tylko odtwarzacz multimedialny, więc nie ma opcji interakcji w czasie rzeczywistym, a to jest kluczowe w terapii. Terapeuta musi mieć platformę, która pozwala na wideo, dzielenie się ekranem i interakcję z uczestnikami. Power Point to narzędzie do robienia prezentacji, i choć może pomagać wizualnie, to nie da rady prowadzić sesji online. Z kolei Canva jest do tworzenia grafik, nie do komunikacji wideo czy organizacji spotkań. Nie ma też opcji zarządzania uczestnikami czy zapewnienia prywatności rozmów. Wybierając takie złe narzędzia, terapeuta nie tylko ogranicza efektywność sesji, ale też może zestresować uczestników technologią, co na pewno nie wpływa dobrze na proces terapeutyczny. Zrozumienie potrzeb terapeutycznych i dostępnych narzędzi jest kluczowe, żeby zapewnić skuteczną i bezpieczną terapię online.

Pytanie 2

Kiedy zaleca się przeprowadzanie ćwiczeń grafomotorycznych, które mają na celu poprawę zdolności manualnych dłoni?

A. gastrostomia

B. stan po udarze mózgowym

C. depresja

D. uszkodzenie widzenia peryferyjnego

Stan po udarze mózgowym często prowadzi do osłabienia zdolności manipulacyjnych ręki, co może znacznie utrudniać codzienne funkcjonowanie pacjenta. Ćwiczenia grafomotoryczne, które obejmują różnorodne działania związane z pisaniem, rysowaniem czy manipulowaniem przedmiotami, są kluczowe w procesie rehabilitacji. Takie ćwiczenia pomagają w poprawie koordynacji wzrokowo-ruchowej, co jest niezbędne do odzyskania sprawności manualnej. W terapii często stosuje się różne przybory, takie jak specjalne długopisy, kolorowe pisaki czy nawet materiały o różnej teksturze, aby zachęcić pacjenta do ćwiczeń. Dobre praktyki rehabilitacyjne wskazują na systematyczność i progresywność tych ćwiczeń, co pozwala na stopniowe zwiększanie ich trudności, a tym samym efektywności. Warto również uwzględnić w ćwiczeniach elementy zabawy oraz motywacji, aby pacjent miał większą chęć do aktywności, co jest niezbędne dla osiągnięcia pozytywnych rezultatów w terapii.

Pytanie 3

Aby ocenić postępy podopiecznego na podstawie standaryzowanej obserwacji, terapeuta powinien skorzystać z narzędzia, którym jest

A. formularza obserwacyjnego

B. plan obserwacyjny

C. zeszytu obserwacyjnego

D. arkusza obserwacyjnego

Arkusz obserwacyjny jest narzędziem, które umożliwia systematyczne i zorganizowane rejestrowanie postępów podopiecznego w kontekście terapii. W przeciwieństwie do innych form dokumentacji, takich jak dzienniczek obserwacyjny czy karta obserwacyjna, arkusz ten jest skonstruowany w sposób, który pozwala na łatwe porównywanie danych oraz ich analizowanie w oparciu o ustalone kryteria. Przykładowo, terapeuta może wprowadzać dane dotyczące zachowań, umiejętności czy emocji klienta w określonych sytuacjach, co pozwala na identyfikację wzorców oraz obszarów wymagających interwencji. W kontekście standardów branżowych, korzystanie z arkuszy obserwacyjnych jest zalecane przez organizacje zajmujące się terapią, ponieważ sprzyja to rzetelności i obiektywności ocen. Dzięki temu terapeuta ma możliwość nie tylko bieżącego monitorowania postępów, ale także dostosowywania strategii terapeutycznej do zmieniających się potrzeb podopiecznego, co jest kluczowe w procesie terapeutycznym.

Pytanie 4

Która forma mózgowego porażenia dziecięcego cechuje się lepszą sprawnością w kończynach górnych aniżeli w dolnych oraz przywodzeniem lub krzyżowaniem nóg i ustawianiem stóp na palcach w pozycji stojącej?

A. Obustronne porażenie połowicze

B. Postać móżdżkowa

C. Obustronne porażenie kurczowe

D. Postać pozapiramidowa

Obustronne porażenie kurczowe to charakterystyczna postać mózgowego porażenia dziecięcego, w której dochodzi do znacznych ograniczeń ruchowych, zwłaszcza w kończynach dolnych. Cechą wyróżniającą tę postać jest większa sprawność w kończynach górnych, co pozwala dzieciom na wykonywanie prostszych zadań takich jak chwytanie przedmiotów. Dzieci z obustronnym porażeniem kurczowym często prezentują przywodzenie nóg oraz ich krzyżowanie w pozycji stojącej, co jest wynikiem zwiększonego napięcia mięśniowego. Zrozumienie tych objawów jest kluczowe w planowaniu terapii, która może obejmować fizjoterapię, aby poprawić mobilność i koordynację. W praktyce terapeuci powinni dostosować ćwiczenia do indywidualnych potrzeb dziecka, na przykład poprzez wprowadzanie gier i zabaw ruchowych, które angażują kończyny górne i dolne, co pozwoli na rozwijanie sprawności ruchowej. Wiedza na temat tej postaci mózgowego porażenia dziecięcego jest istotna w kontekście wczesnej interwencji, co znacząco wpływa na jakość życia dzieci i ich rodzin.

Pytanie 5

U pacjentki stwierdzono chorobę wieńcową serca. W kontekście organizacji czasu wolnego, co terapeuta powinien zaproponować pacjentce?

A. gimnastykę ogólnousprawniającą oraz ćwiczenia oddechowe

B. ćwiczenia oddechowe oraz biegi na czas

C. gimnastykę ogólnousprawniającą oraz biegi przełajowe

D. gimnastykę korekcyjną oraz ćwiczenia oddechowe

Gimnastyka ogólnousprawniająca i ćwiczenia oddechowe stanowią kluczowe elementy w rehabilitacji osób z chorobą wieńcową serca, ponieważ pomagają one w poprawie wydolności fizycznej oraz wsparciu układu oddechowego. Gimnastyka ogólnousprawniająca, poprzez różnorodne formy aktywności, angażuje wiele grup mięśniowych, co sprzyja zwiększeniu siły i elastyczności. Ćwiczenia oddechowe natomiast, takie jak techniki oddechu przeponowego czy kontrolowanego, wspomagają efektywność wentylacji płuc oraz poprawiają dotlenienie organizmu. Zgodnie z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego, aktywność fizyczna powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb pacjenta, a połączenie ćwiczeń ogólnych z oddechowymi zwiększa skuteczność rehabilitacji. Na przykład, proponując podopiecznej spacery po parku z elementami ćwiczeń oddechowych, można poprawić jej samopoczucie i jakość życia, jednocześnie minimalizując ryzyko powikłań sercowych.

Pytanie 6

Podopieczna z entuzjazmem bierze udział w zajęciach manualnych w pracowni terapii zajęciowej i pragnie nauczyć się szyć. Terapeuta zajęciowy powinien rozpocząć z nią współpracę od nauki

A. haftowania oraz nauki ściegów maszynowych

B. użytkowania maszyny oraz overlocka

C. wszywania zamka i obróbki dziurek

D. podstawowych ściegów ręcznych oraz fastrygowania

Wybór nauki prostych ściegów ręcznych i fastrygowania jako pierwszego etapu nauki szycia jest zgodny z najlepszymi praktykami w terapii zajęciowej. Proste ściegi, takie jak ścieg do szycia, są fundamentem, na którym można zbudować bardziej zaawansowane umiejętności szycia. Nauka tych podstawowych technik pozwala podopiecznej zrozumieć, jak materiał zachowuje się podczas szycia oraz jak działa igła i nitka. Fastrygowanie, czyli tymczasowe łączenie materiałów, to kluczowy element w procesie szycia, który ułatwia późniejsze wykonanie bardziej skomplikowanych projektów. Przykładem może być przygotowanie tkaniny do szycia przymiaru lub szwu, co zwiększa precyzję i jakość wykonania pracy. W terapii zajęciowej istotne jest także to, że uczenie się podstawowych technik szycia może wpływać pozytywnie na rozwój motoryki małej, poprawiając zdolności manualne uczestnika oraz zwiększając jego pewność siebie. Dostosowanie stopnia trudności do umiejętności podopiecznej jest kluczowe dla jej motywacji i sukcesu w nauce.

Pytanie 7

Chromoterapia to terapia poprzez

A. ekspozycję zmysłu wzroku na odpowiednie kolory

B. świadome oraz nieuświadomione oddziaływania oparte na śmiechu

C. taniec oraz ruch ekspresyjny w rytmie muzyki

D. interakcję osoby poddawanej terapii z kotem

Chromoterapia, znana również jako terapia kolorami, to metoda leczenia, która wykorzystuje różne barwy do wpływania na samopoczucie pacjenta oraz wspierania procesów zdrowotnych. Eksponowanie zmysłu wzroku na odpowiednie barwy ma na celu harmonizowanie energii ciała, co jest zgodne z teorią, że kolory mają różne częstotliwości wibracji, które wpływają na nasze emocje i zdrowie fizyczne. Na przykład, kolor niebieski ma działanie uspokajające, podczas gdy czerwony stymuluje i pobudza. W praktyce chromoterapia może być stosowana w różnych formach, takich jak oświetlenie w pomieszczeniach terapeutycznych, wykorzystanie kolorowych świateł w sesjach medytacyjnych, a także w terapii wizualnej. Badania wykazują, że odpowiednie zastosowanie kolorów może pomóc w redukcji stresu, poprawie nastroju oraz wspomaganiu regeneracji organizmu. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, chromoterapia powinna być stosowana jako uzupełnienie tradycyjnych metod leczenia, aby zwiększyć ich skuteczność oraz poprawić jakość życia pacjentów.

Pytanie 8

Terapeuta, pragnąc zachęcić podopiecznego do dokładnego wykonania pracy rękodzielniczej, powinien

A. regularnie przypominać podopiecznemu o mijającym czasie zajęć

B. ciągle porównywać pracę podopiecznego z dziełami rówieśników

C. zaproponować podopiecznemu, aby przedstawił swoje prace na wystawie

D. nagradzać podopiecznego słodyczami w trakcie zajęć

Propozycja zaprezentowania prac podopiecznego na wystawie jest skutecznym sposobem na zmotywowanie go do starannego wykonania rękodzieła. Takie przedsięwzięcie nie tylko daje podopiecznemu poczucie wartości i uznania, ale także stwarza okazję do osobistego rozwoju oraz refleksji nad własnymi umiejętnościami. W kontekście terapii zajęciowej, umiejętność prezentacji swoich osiągnięć sprzyja poprawie samooceny i zachęca do dążenia do coraz wyższych standardów jakości. Organizacja wystawy może być również doskonałą okazją do integracji społecznej, co jest kluczowe w kontekście terapeutycznym. Przykłady dobrych praktyk w tym zakresie obejmują arteterapię, gdzie prezentacje prac artystycznych są integralną częścią procesu terapeutycznego. Takie działania są zgodne z uznawanymi standardami w dziedzinie terapii zajęciowej, które podkreślają znaczenie stawiania przed podopiecznym wyzwań oraz kreowania pozytywnych doświadczeń, co z kolei sprzyja ich dalszemu rozwojowi.

Pytanie 9

Terapeuta zajęciowy w pracowni zajęć rekreacyjnych zauważył sytuację, w której jedna z jego podopiecznych bez pytania przeszukuje plecak koleżanki. Zwrócił się do niej słowami: Widzę, że przeszukujesz plecak Ani. Nie jest to w porządku, ponieważ są to jej osobiste przedmioty. Chcę, aby wszyscy czuli się komfortowo i szanowani w naszej pracowni. Jaką metodę zastosował terapeuta?

A. informację zwrotną.

B. naganę.

C. aktywne słuchanie.

D. komentarz.

Terapeuta zastosował informację zwrotną, co jest kluczowym elementem pracy z podopiecznymi w kontekście terapii zajęciowej. Informacja zwrotna polega na dostarczeniu konkretnych, zrozumiałych i konstruktywnych uwag dotyczących zachowania, co pozwala na zwiększenie świadomości podopiecznych o ich działaniach oraz wpływie tych działań na innych. W tym przypadku terapeuta jasno wyraził swoje zaniepokojenie sytuacją, pokazując, że zaglądanie do plecaka koleżanki narusza jej prywatność. Tego typu podejście nie tylko promuje szacunek do osobistych rzeczy innych osób, ale także wspiera budowanie atmosfery bezpieczeństwa i empatii w grupie. W praktyce informacja zwrotna może przyjmować różne formy, takie jak bezpośrednia rozmowa, wykorzystanie technik takich jak „ja” komunikaty, które skupiają się na odczuciach i obserwacjach terapeuty, co sprzyja lepszemu zrozumieniu sytuacji przez podopiecznego. Dobre praktyki w tym zakresie rekomendują, aby feedback był nie tylko krytyczny, ale także wspierający, co ułatwia rozwój osobisty i społeczny.

Pytanie 10

Które zajęcia mogą być pomocne w redukcji stresu u pacjentów w terapii zajęciowej?

A. Intensywne zajęcia sportowe

B. Medycyna sztuką

C. Zaawansowana matematyka

D. Dietetyka i kontrola wagi

Medycyna sztuką, znana również jako arteterapia, jest uznawana za skuteczne narzędzie w redukcji stresu w terapii zajęciowej. To forma terapii, która wykorzystuje różne dziedziny sztuki, takie jak malarstwo, rysunek, czy rzeźba, jako narzędzie do wyrażania emocji i wspierania zdrowia psychicznego. Uczestnictwo w takich zajęciach pozwala pacjentom na odkrycie i wyrażenie swoich uczuć w sposób kreatywny, co często prowadzi do obniżenia poziomu stresu i poprawy samopoczucia. Arteterapia pomaga również w budowaniu lepszej samoświadomości oraz w rozwijaniu zdolności komunikacyjnych, co jest niezwykle ważne w procesie zdrowienia. Praktyczne zastosowanie tej metody można zauważyć w wielu placówkach zdrowotnych, gdzie pacjenci korzystają z różnych form sztuki, aby radzić sobie z trudnymi emocjami. Dobre praktyki branżowe zalecają włączenie arteterapii jako części kompleksowego podejścia do terapii pacjentów zmagających się ze stresem, ponieważ jest to metoda nieinwazyjna i dostępna dla szerokiej grupy pacjentów. Z mojego doświadczenia, zajęcia z medycyny sztuką są nie tylko efektywne, ale również bardzo lubiane przez pacjentów.

Pytanie 11

Terapeuta organizuje zespół reprezentantów ośrodka wsparcia społecznego do zawodów sportowych. 24-letnia podopieczna z zespołem Downa oraz znaczną krótkowzrocznością wykazuje dużą nadpobudliwość i wyraża chęć do aktywności fizycznej. W jaką dyscyplinę sportową terapeuta powinien jej zaproponować przygotowania?

A. Biegów przełajowych

B. Turnieju boules

C. Akrobacji na trampolinach

D. Zawodów pływackich

Zawody pływackie są idealnym wyborem dla 24-letniej podopiecznej z zespołem Downa i znaczną krótkowzrocznością. Pływanie oferuje wiele korzyści, w tym poprawę kondycji fizycznej, koordynacji oraz wydolności organizmu. Dla osób z ograniczeniami wzrokowymi, takich jak krótkowzroczność, woda stanowi przyjazne środowisko, które minimalizuje ryzyko urazów oraz daje poczucie swobody w poruszaniu się. Terapeuci często wykorzystują pływanie jako formę terapii, ponieważ angażuje całe ciało i wspomaga rozwój motoryki dużej oraz małej. Wartościowe jest również to, że zawody pływackie mogą odbywać się w różnych formatach, umożliwiając dostosowanie poziomu trudności do indywidualnych potrzeb uczestników. Ponadto, pływanie sprzyja integracji społecznej i może być świetną okazją do współpracy z innymi uczestnikami, co jest szczególnie istotne w kontekście środowiskowego domu samopomocy, gdzie wsparcie grupowe odgrywa kluczową rolę. Wysokie standardy bezpieczeństwa oraz profesjonalna pomoc instruktorów sprawiają, że pływanie jest bezpieczną i korzystną formą aktywności fizycznej dla osób z różnymi niepełnosprawnościami.

Pytanie 12

Terapeuta, który w trakcie rozmowy z pacjentem utrzymywał kontakt wzrokowy oraz stosował techniki klaryfikacji, zrealizował wymagania

A. aktywnego słuchania

B. konstruktywnego udzielania informacji zwrotnej

C. motywacji o charakterze wewnętrznym

D. asertywnego zachowania

Aktywne słuchanie to kluczowa umiejętność w terapii, polegająca na pełnym zaangażowaniu w rozmowę z podopiecznym. Utrzymywanie kontaktu wzrokowego jest jednym z najważniejszych elementów aktywnego słuchania, ponieważ sygnalizuje, że terapeuta jest zainteresowany i skoncentrowany na rozmówcy. Klaryfikacja, czyli proces dopytywania się o szczegóły i wyjaśniania wątpliwości, pozwala na lepsze zrozumienie emocji i myśli podopiecznego. W praktyce, terapeuta może na przykład powtórzyć lub sparafrazować to, co powiedział podopieczny, aby upewnić się, że obie strony mają tę samą perspektywę. Takie zachowanie wspiera budowanie zaufania oraz otwartej komunikacji, co jest fundamentalne w efektywnej terapii. Standardy etyczne w psychoterapii, takie jak te opracowane przez Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne (APA), podkreślają znaczenie aktywnego słuchania jako kluczowego elementu skutecznej praktyki terapeutycznej. Poprzez aktywne słuchanie terapeuta nie tylko odkrywa głębsze potrzeby klienta, ale również wspiera jego proces samopoznania i refleksji.

Pytanie 13

Powrót, zazwyczaj pod wpływem stresu, do zachowań typowych dla wcześniejszego etapu rozwojowego, określa się mianem

A. progresją

B. infantylizmem

C. regresją

D. autoagresją

Regresja to pojęcie psychologiczne, które odnosi się do powrotu jednostki do wcześniejszych, bardziej prymitywnych lub dziecięcych zachowań pod wpływem stresu lub innych trudnych sytuacji życiowych. Zjawisko to jest często obserwowane w terapii psychologicznej, gdzie pacjenci mogą przejawiać zachowania przypominające te z ich dzieciństwa, takie jak płacz, złość czy skłonność do szukania poczucia bezpieczeństwa w osobach dorosłych. Regresja może być mechanizmem obronnym, który pozwala na chwilowe złagodzenie stresu poprzez ucieczkę do prostszych, bardziej znanych emocji i sposobów reagowania. W praktyce, terapeuci mogą spotkać się z regresją u osób przeżywających kryzysy życiowe, takie jak rozwody, utraty bliskich czy poważne zmiany zawodowe. W takich przypadkach ważne jest, aby terapeuta potrafił zrozumieć i uznać te zachowania, jednocześnie pomagając pacjentowi w powrocie do bardziej adaptacyjnych strategii radzenia sobie. Warto również zaznaczyć, że regresja nie jest zawsze negatywna; w pewnych kontekstach może być naturalnym i zdrowym sposobem na poradzić sobie z trudnościami.

Pytanie 14

Terapeuta, prowadząc zajęcia terapeutyczne z 20-letnią Agnieszką, która ma umiarkowaną niepełnosprawność intelektualną, powinien zaproponować jej wspólne

A. przygotowanie posiłku

B. wyjście do kina

C. rozwiązywanie krzyżówek

D. spacery

Wybór przygotowania posiłku jako aktywności terapeutycznej dla Agnieszki jest niezwykle trafny. Tego rodzaju zajęcia pozwalają na rozwijanie umiejętności praktycznych, które są kluczowe dla samodzielnego życia. Przygotowanie posiłku angażuje wiele zmysłów i wymaga wykorzystania różnych umiejętności, takich jak planowanie, organizacja, a także umiejętności motoryczne. Praca w kuchni daje możliwość nauki prostych przepisów, co nie tylko rozwija zdolności kulinarne, ale także przyczynia się do zwiększenia pewności siebie w codziennych czynnościach. Zgodnie z założeniami terapii zajęciowej, aktywności takie jak gotowanie powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości pacjenta, co wspiera ich rozwój na wielu płaszczyznach. Przykładowo, terapeuta może wprowadzić elementy edukacji żywieniowej, ucząc Agnieszkę o wartościach odżywczych różnych składników, co dodatkowo wzmacnia jej umiejętności w zakresie zdrowego stylu życia. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii osób z niepełnosprawnością intelektualną, które kładą nacisk na kształtowanie umiejętności przydatnych w codziennym życiu."

Pytanie 15

Terapeuta zajęciowy, który w trakcie rozmowy z podopiecznym oraz jego bliskimi stara się unikać oceniania, wydawania poleceń i nie narzuca swojego punktu widzenia, posługuje się stylem komunikacji

A. partnerski

B. niepartnerski

C. egocentryczny

D. allocentryczny

Wybór niewłaściwego stylu komunikacji może prowadzić do licznych problemów w pracy terapeutycznej. Na przykład, allocentryczny styl komunikacji, w którym terapeuta koncentruje się głównie na potrzebach innych, może prowadzić do zaniedbania własnych potrzeb pacjenta. Taki styl może wytwarzać presję na podopiecznego, aby spełniał oczekiwania zewnętrzne, co nie sprzyja jego samodzielności i rozwojowi. Niepartnerski styl, w którym terapeuta dominującą rolę przypisuje sobie i narzuca swoje zdanie, może z kolei zniechęcać pacjenta do wyrażania własnych opinii. Taka komunikacja bywa nieefektywna, ponieważ pacjent może czuć się niedoceniany i niechciany, co ogranicza jego chęć do współpracy. Egocentryczny styl, który zakłada, że terapeuta stawia własne potrzeby na pierwszym miejscu, sprawia, że pacjent nie otrzymuje odpowiedniego wsparcia. Tego rodzaju podejście jest sprzeczne z zasadami etyki w terapii zajęciowej, które podkreślają znaczenie indywidualizacji procesu terapeutycznego. Kluczowe jest, aby terapeuta był świadomy nie tylko swojego stanowiska, ale także potrzeb i punktów widzenia swoich pacjentów, co jest podstawą skutecznej terapii. Dlatego ważne jest, aby unikać stylów, które mogą zniekształcać relację terapeutyczną i hamować rozwój pacjenta.

Pytanie 16

Terapeuta zauważył u pacjenta w domu pomocy społecznej trudności w zapinaniu guzików, wynikające z dołokciowego skrzywienia palców oraz ich deformacji w formie łabędziej szyi, co sugeruje zmiany charakterystyczne dla

A. reumatoidalnego zapalenia stawów

B. dystrofii mięśniowej Duchenne'a

C. stwardnienia rozsianego

D. choroby Parkinsona

Reumatoidalne zapalenie stawów, to poważna sprawa. To choroba, która nie tylko atakuje stawy, ale też może skutkować ich deformacjami. Objawy, takie jak dołokciowe odchylenie palców czy zniekształcenie w postaci 'łabędziej szyi', są naprawdę charakterystyczne dla tego schorzenia. W praktyce, to niestety może utrudniać codzienne życie – nawet zapinanie guzików staje się wyzwaniem. Dlatego tak ważne jest, by jak najszybciej zauważyć te objawy i zacząć działać, np. przez odpowiednią rehabilitację czy leczenie. Myślę, że projektowanie terapii zajęciowej, która bierze pod uwagę ograniczenia pacjentów, ma sens. Dzięki temu mogą oni lepiej funkcjonować na co dzień. Właściwe rozpoznanie i postępowanie według standardów, jak wytyczne EULAR, naprawdę mogą poprawić jakość życia osób z RZS.

Pytanie 17

Wynik 6 punktów w skali Katza zapisany w dokumentacji osoby korzystającej z domu pomocy społecznej dla seniorów wskazuje, że

A. podopieczny zmaga się z poważnymi odleżynami

B. podopieczny ma znaczące trudności w wykonywaniu podstawowych czynności życiowych

C. podopieczny ma zdolności do wykonywania podstawowych czynności życiowych

D. u podopiecznego występuje duże ryzyko upadków podczas samodzielnego poruszania się

Wynik 6 punktów w skali Katza jest wskaźnikiem, który sugeruje, że podopieczny jest sprawny w zakresie podstawowych czynności życiowych. Skala Katza ocenia zdolności osób starszych do samodzielnego funkcjonowania w codziennych czynnościach, takich jak kąpiel, ubieranie się, korzystanie z toalety, przemieszczanie się oraz jedzenie. Osiągnięcie 6 punktów oznacza, że podopieczny ma zapewnioną niezależność w tych obszarach, co jest kluczowe dla jego samopoczucia psychicznego i fizycznego. W praktyce, osoby, które zachowują sprawność w codziennych czynnościach, są mniej narażone na izolację społeczną i mają większe możliwości aktywności fizycznej i społecznej, co przyczynia się do ich lepszego zdrowia. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami WHO, które podkreślają znaczenie aktywności i jakości życia w starzejących się populacjach. Warto dążyć do utrzymania i wspierania sprawności podopiecznych, co przekłada się na ich poczucie autonomii i satysfakcji z życia.

Pytanie 18

Zajęcia w pracowni obejmują czynności takie jak odpowietrzanie, formowanie, suszenie, spiekanie oraz szkliwienie

A. wikliniarskiej

B. ceramicznej

C. stolarskiej

D. metaloplastycznej

Odpowiedź "ceramicznej" jest poprawna, ponieważ wymienione czynności: odpietrzanie, formowanie, suszenie, spiekanie i szkliwienie są kluczowymi etapami w procesie produkcji ceramiki. Odpietrzanie polega na usunięciu powietrza z formy, co zapewnia lepsze przyleganie materiału do formy. Formowanie jest procesem, w którym glina przybiera zamierzony kształt, często przy użyciu różnych technik, takich jak toczenie czy lepienie. Suszenie jest niezbędne, by usunąć nadmiar wilgoci z formowanego produktu przed jego wypaleniem. Spiekanie to proces, w którym wypalana ceramika osiąga swoje finalne właściwości mechaniczne i chemiczne, co jest kluczowe dla trwałości wyrobów. Szkliwienie natomiast polega na pokryciu powierzchni ceramiki szkliwem, co nie tylko poprawia estetykę, ale także nadaje elementom funkcjonalność, taką jak wodoodporność. Wszystkie te procesy są zgodne z najlepszymi praktykami w ceramice, zapewniając wysoką jakość i trwałość wyrobów ceramicznych.

Pytanie 19

Osoba chora na schizofrenię nie dba o higienę, nie stylizuje fryzury, ani nie troszczy się o prezentowanie schludnego wyglądu. Co to opisuje w kontekście deprywacji potrzeb?

A. bezpieczeństwa i afiliacji

B. uznania i szacunku

C. higienicznych i estetycznych

D. poznawczych i psychologicznych

Odpowiedź dotycząca deprywacji potrzeb higienicznych i estetycznych jest trafna, ponieważ opisane zachowania chorego na schizofrenię wskazują na brak dbałości o osobisty wygląd i higienę. W kontekście schizofrenii, pacjenci mogą doświadczać objawów negatywnych, które obejmują spadek motywacji do wykonywania codziennych czynności, w tym dbałości o siebie. Deprywacja potrzeb higienicznych oznacza, że jednostka nie tylko zaniedbuje podstawowe czynności pielęgnacyjne, ale także może odczuwać brak zainteresowania swoim wyglądem, co jest istotnym wskaźnikiem stanu zdrowia psychicznego. Praktyczne przykłady obejmują sytuacje, w których terapeuci lub opiekunowie muszą interweniować, aby pomóc pacjentom w przywracaniu codziennych nawyków higienicznych, co może być kluczowe dla ich rehabilitacji. Wspieranie pacjentów w powrocie do zdrowia często wymaga zrozumienia ich potrzeb w zakresie higieny oraz wrażliwości na ich indywidualne problemy. Standardy opieki psychologicznej podkreślają znaczenie rehabilitacji psychospołecznej, która uwzględnia takie aspekty, a także promuje działania mające na celu poprawę jakości życia osób z zaburzeniami psychicznymi.

Pytanie 20

Jaki styl komunikacji opiera się na wspólnej współpracy oraz szacunku dla opinii, potrzeb i oczekiwań pomiędzy terapeutą, podopiecznym a jego rodziną?

A. Partnerski

B. Uległy

C. Autorytarny

D. Paternalistyczny

Styl komunikacji partnerskiej opiera się na wzajemnej współpracy, otwartości i poszanowaniu dla wszystkich stron zaangażowanych w proces terapeutyczny. W tym modelu terapeuta traktuje podopiecznego oraz jego rodzinę jako równorzędnych partnerów, co sprzyja budowaniu zaufania i efektywnej współpracy. Przykładem może być wspólne ustalanie celów terapeutycznych, gdzie każdy członek zespołu ma możliwość wyrażenia swoich opinii i potrzeb. W praktyce terapeuci stosują różne techniki, takie jak aktywne słuchanie czy techniki wspierające, aby zaangażować podopiecznego w proces decyzyjny. Współpraca w zespole interdyscyplinarnym, w skład którego wchodzą specjaliści z różnych dziedzin, również jest kluczowa i opiera się na zasadzie partnerskiego podejścia. Takie działania są zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się zdrowiem psychicznym, które podkreślają znaczenie holistycznego i zindywidualizowanego podejścia do terapii, uwzględniającego cały kontekst życia pacjenta.

Pytanie 21

Uczestnik przyjęty do dziennego ośrodka wsparcia boryka się z trudnościami w zapamiętywaniu imion nowych znajomych. W indywidualnym planie terapii powinno się uwzględnić

A. gry integracyjne z wykorzystaniem mnemotechniki

B. zajęcia teatralne z wprowadzeniem elementów choreoterapii

C. wspólne oglądanie filmu, który został wybrany podczas dyskusji

D. grupowe muzykowanie na specjalne okazje

Zajęcia teatralne, muzykowanie czy wspólne oglądanie filmów, chociaż mogą pomóc w integracji, nie są najlepszymi sposobami na zapamiętywanie imion. Zajęcia teatralne są fajne, bo rozwijają kreatywność, ale nie są nastawione na techniki pamięciowe, które są potrzebne, gdy ktoś ma problemy z zapamiętywaniem. Również muzykowanie i filmy pomagają budować relacje, ale nie oferują konkretnych narzędzi do poprawy pamięci. Wydaje mi się, że często myśli się, że te artystyczne aktywności zaspokajają potrzeby poznawcze, ale w rzeczywistości mogą nie być w stanie wspierać rozwijania umiejętności zapamiętywania. Dla osób z problemami z pamięcią kluczowe jest użycie technik mnemotechnicznych, które pomagają skutecznie przyswajać nowe informacje przez aktywne uczestnictwo w grach i zadaniach, a tego w tych alternatywnych rozwiązaniach nie ma.

Pytanie 22

Jakie materiały oraz narzędzia powinien zgromadzić terapeuta przed zajęciami z użyciem techniki patchwork?

A. Kredki pastelowe, karton, świece, rysik, tusz kreślarski

B. Linoleum, dłuta, farba drukarska, papier o wysokiej gramaturze

C. Kawałki tkanin, igły, nici, nożyczki krawieckie, maszyna do szycia

D. Aparat fotograficzny, laptop, papier techniczny, program do cyfrowej obróbki zdjęć

Technika patchwork to sztuka szycia kawałków materiału w sposób, który tworzy jedną spójną całość. Przygotowanie takich zajęć wymaga odpowiednich materiałów i narzędzi, które umożliwiają uczestnikom praktyczne zastosowanie tej techniki. Kawałki tkanin, które są różnorodne pod względem kolorów, faktur i wzorów, pozwalają na rozwijanie kreatywności oraz umiejętności estetycznych. Igły i nici są kluczowe do łączenia tkanin, co jest podstawą każdego projektu patchworkowego. Nożyczki krawieckie umożliwiają precyzyjne cięcie materiałów, a maszyna do szycia znacznie przyspiesza proces łączenia tkanin oraz pozwala na osiągnięcie profesjonalnych efektów. W praktycznych zajęciach terapeutycznych można wykorzystać technikę patchwork do promowania wyobraźni, poprawy zdolności manualnych i relaksacji. Technika ta jest również szeroko stosowana w terapii zajęciowej, ponieważ może być dostosowana do różnych poziomów umiejętności uczestników.

Pytanie 23

Gdzie w scenariuszu powinna być umieszczona czynność terapeutyczna, polegająca na ocenianiu oraz udzielaniu wskazówek uczestnikowi w danym miejscu pracy?

A. Na liście celów szczegółowych

B. W początkowej części realizacji zajęć

C. W głównej części realizacji zajęć

D. Na liście metod oraz technik terapii zajęciowej

Umieszczenie czynności terapeuty, polegającej na sprawdzaniu i udzielaniu wskazówek uczestnikowi, w we wstępnej części przebiegu zajęć jest nieodpowiednie, ponieważ ten etap zajęć ma na celu przede wszystkim wprowadzenie uczestników w tematykę oraz zapoznanie ich z celami i zasadami zajęć. Wstęp powinien być skoncentrowany na budowaniu atmosfery, wyjaśnieniu koncepcji oraz motywowaniu uczestników do aktywnego zaangażowania się w proces terapeutyczny. Umieszczanie aktywności terapeutycznej w tym momencie może prowadzić do zamieszania oraz obniżenia efektywności uczenia się, gdyż uczestnicy mogą nie być jeszcze gotowi na przyjmowanie i wdrażanie wskazówek. Podobnie, umieszczenie tej czynności na liście metod i technik terapii zajęciowej nie oddaje jej kluczowego miejsca w realnym procesie terapeutycznym, który powinien być dynamiczny i dostosowywać się do potrzeb oraz postępów uczestnika. W kontekście celów szczegółowych, choć istotne jest ich określenie przed rozpoczęciem zajęć, nie są one miejscem na aktywne udzielanie wskazówek. Często spotykanym błędem myślowym jest przyjęcie, że wszelkie interwencje należy prowadzić na początku zajęć, co może prowadzić do ograniczenia praktycznego zastosowania nabytej wiedzy. Efektywna terapia zajęciowa wymaga, aby kluczowe działania terapeuty miały miejsce w odpowiednim kontekście, co sprzyja większej samodzielności i pewności uczestników w ich działaniach.

Pytanie 24

Która z poniższych aktywności jest przykładem ergoterapii?

A. Medytacja w ciszy

B. Wykonywanie prostych prac domowych

C. Słuchanie muzyki relaksacyjnej

D. Czytanie książek przyrodniczych

Ergoterapia, znana również jako terapia zajęciowa, to forma terapii, która wykorzystuje codzienne czynności do rehabilitacji i wsparcia osób z różnymi dysfunkcjami fizycznymi, psychicznymi lub rozwojowymi. Jej celem jest pomoc pacjentom w osiągnięciu jak największej samodzielności i poprawie jakości życia poprzez rozwijanie umiejętności potrzebnych do wykonywania codziennych czynności. Wykonywanie prostych prac domowych jest doskonałym przykładem ergoterapii, ponieważ angażuje pacjentów w rzeczywiste zadania, które mogą zwiększyć ich funkcjonalność i niezależność w życiu codziennym. Na przykład, osoba po udarze może ćwiczyć składanie ubrań, co nie tylko rozwija umiejętności motoryczne, ale także buduje poczucie własnej wartości i sprawczości. Ergoterapeuci często dostosowują te aktywności, aby były bezpieczne i odpowiednio wyzwaniające dla pacjenta, co może obejmować modyfikację środowiska lub użycie specjalistycznego sprzętu. Praktyczne podejście ergoterapii pozwala pacjentom na lepsze zrozumienie i wykorzystanie ich zdolności w różnych aspektach życia.

Pytanie 25

Przekazywanie negatywnej informacji zwrotnej, które polega na formułowaniu wypowiedzi składającej się z trzech elementów, a mianowicie: pozytywnego, negatywnego i pozytywnego, jest typowe dla

A. metody zacznij, przestań, kontynuuj

B. zasady jestem słoniem

C. metody kanapki

D. modelu Pendeltona

Metoda kanapki to technika udzielania informacji zwrotnej, która polega na formułowaniu wypowiedzi w trzech częściach: pozytywnej, negatywnej oraz ponownie pozytywnej. To podejście jest cenione w kontekście zarządzania zasobami ludzkimi oraz efektywnej komunikacji w zespołach. Dzięki zastosowaniu metody kanapki, pracownicy są bardziej skłonni przyjąć krytykę, gdyż jest ona otoczona konstruktywnym akcentem pozytywnym. Na przykład, lider zespołu może zacząć od pochwały dotyczącej osiągnięć pracownika, następnie przejść do obszaru, który wymaga poprawy, a na koniec ponownie podkreślić mocne strony, co wzmocni motywację i zaangażowanie. Zgodnie z dobrymi praktykami w zarządzaniu, takie podejście zmniejsza opór przed przyjmowaniem negatywnej informacji zwrotnej i sprzyja tworzeniu kultury otwartości w organizacji. Warto również zaznaczyć, że metoda ta znajduje zastosowanie nie tylko w sytuacjach formalnych, ale także w codziennych interakcjach, co czyni ją uniwersalnym narzędziem w komunikacji.

Pytanie 26

Lekarz pulmonolog zalecił dziecku z astmą oskrzelową aktywność fizyczną. W związku z tym, terapeuta prowadząc zajęcia ruchowe powinien

A. organizować długodystansowe biegi oraz gry zespołowe na świeżym powietrzu

B. dobierać wyłącznie zabawy w pozycji siedzącej, pamiętając o zamykaniu okien

C. unikać nadmiernego wysiłku, pamiętać o rozgrzewce i wprowadzać przerwy

D. skupiać się głównie na ćwiczeniach oddechowych oraz izometrycznych

Wybór opcji dotyczącej unikania zbyt długiego wysiłku oraz pamiętania o rozgrzewce i przerwach jest kluczowy w kontekście dzieci z astmą oskrzelową. Astma jest schorzeniem, które wymaga szczególnej uwagi podczas aktywności fizycznej, ponieważ intensywny wysiłek może prowadzić do zaostrzenia objawów, takich jak duszność czy kaszel. Odpowiednia rozgrzewka może pomóc w stopniowym wprowadzeniu organizmu w stan zwiększonej aktywności, co jest istotne, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia epizodów astmatycznych. Przerwy w trakcie ćwiczeń pozwalają dzieciom na odpoczynek i regulację oddechu, co jest niezwykle istotne dla ich komfortu i bezpieczeństwa. Warto również wprowadzać różnorodne formy aktywności, które nie są zbyt obciążające, np. spacerowanie, jazda na rowerze czy ćwiczenia w wodzie, które stanowią doskonałą alternatywę. Przestrzeganie takich zasad wpisuje się w zalecenia Polskiego Towarzystwa Alergologicznego, które podkreśla konieczność indywidualizacji programu aktywności fizycznej dla dzieci z astmą.

Pytanie 27

Kluczowym dokumentem tworzonym dla każdego mieszkańca domu pomocy społecznej jest indywidualny plan

A. wsparcia

B. socjalizacyjny

C. adaptacyjno-mobilizacyjny

D. ewaluacyjno-terapeutyczny

Indywidualny plan wsparcia jest kluczowym dokumentem w pracy instytucji takich jak domy pomocy społecznej, który ma na celu dostosowanie się do unikalnych potrzeb każdego mieszkańca. Plan ten powinien być opracowany w ścisłej współpracy z mieszkańcem oraz jego rodziną, a także zespołem terapeutycznym, co zapewnia holistyczne podejście do opieki. W ramach indywidualnego planu wsparcia definiuje się konkretne cele, działania oraz metody oceny ich realizacji. Na przykład, jeśli mieszkaniec wymaga wsparcia w zakresie umiejętności życiowych, plan może obejmować zajęcia z zakresu gotowania czy zarządzania budżetem. Praktyczne zastosowanie takiego planu pozwala na systematyczne monitorowanie postępów i dostosowywanie działań do zmieniających się potrzeb. W kontekście standardów, indywidualny plan wsparcia jest zgodny z zasadami person-centered care, które kładą nacisk na indywidualizację i aktywne uczestnictwo mieszkańców w procesie decyzyjnym.

Pytanie 28

Osoba ta bierze udział w zajęciach skoncentrowanych na realizacji złożonych, ale opanowanych 1 rutynowych czynności ruchowych, które wymagają zapamiętania prostych umiejętności oraz kolejności ich wykonania, takich jak zakładanie odzieży. Terapeuta powinien zorganizować te zajęcia w kontekście problemu

A. aleksji

B. atoni

C. afazji

D. apraksji

Aleksja, atonia i afazja to zaburzenia, które mają inne podstawy i objawy, które mogą prowadzić do nieporozumień w kontekście planowania terapii. Aleksja odnosi się do trudności w czytaniu, co jest zaburzeniem poznawczym, a nie motorowym. Osoby z aleksją mogą radzić sobie z wykonywaniem prostych czynności ruchowych, ale mają problemy z dekodowaniem symboli pisemnych. Atonia, z kolei, dotyczy obniżonego napięcia mięśniowego i niekoniecznie wpływa na umiejętności planowania ruchów. Osoby z atonią mogą mieć trudności w wykonywaniu zadań, ale są one bardziej związane z brakiem siły i koordynacji, a nie z utratą pamięci o sekwencji ruchów. Afazja odnosi się do zaburzeń mowy i komunikacji, co również nie ma bezpośredniego związku z problemami w wykonywaniu złożonych ruchów. Typowym błędem myślowym, który prowadzi do takich wniosków, jest mylenie różnych zaburzeń neurologicznych, co może skutkować nieadekwatnym podejściem terapeutycznym. W każdej sytuacji kluczowe jest zrozumienie specyficznych objawów i ograniczeń pacjenta przed zaplanowaniem interwencji terapeutycznej.

Pytanie 29

U pacjenta skierowanego na oddział psychiatryczny w celu oceny zaburzeń nastroju terapeuta zauważył mimowolne ruchy pląsawicze. Co one sugerują?

A. neurologiczne właściwe dla zespołu Tourette'a

B. motoryki dużej w rozwoju choroby Huntingtona

C. motoryki małej w chorobie Parkinsona

D. rozwojowe w zespole Retta

Ruchy pląsawicze są często mylone z objawami innych zaburzeń neurologicznych, takich jak zespół Tourette'a, zespół Retta czy choroba Parkinsona, co może prowadzić do błędnych diagnoz. Zespół Tourette'a jest zaburzeniem charakteryzującym się tikami ruchowymi i wokalnymi, które nie mają charakteru pląsawiczego. Ruchy te są bardziej stereotypowe i nie są wynikiem degeneracji neuronów, co odróżnia je od pląsawicy. W kontekście zespołu Retta, jest to zaburzenie rozwojowe, które dotyka głównie dziewczynki, a jego objawy obejmują regresję rozwoju psychomotorycznego, co również nie jest związane z pląsawicą. Choroba Parkinsona, na którą często wskazuje się w kontekście zaburzeń motoryki małej, objawia się głównie drżeniem spoczynkowym i sztywnością, jednak nie ma ona bezpośredniego związku z pląsawicą. Błędem myślowym w tych interpretacjach jest nieodróżnianie charakterystyki objawów i ich powiązań z konkretnymi schorzeniami. Dlatego kluczowe jest, aby w diagnozowaniu zaburzeń nastroju i objawów ruchowych wykorzystywać dokładną wiedzę na temat różnicowania chorób, co pozwala na skuteczną interwencję terapeutyczną oraz odpowiednie kierowanie pacjentów na dalsze badania.

Pytanie 30

Warsztaty terapii zajęciowej prowadzą działania w zakresie rehabilitacji społecznej oraz zawodowej, mające na celu osiągnięcie przez uczestnika przede wszystkim

A. możliwie niezależnego i samodzielnego życia

B. swobody w komunikacji

C. jak największej sprawności fizycznej

D. umiejętności związanych z różnymi technikami

Warsztaty terapii zajęciowej (WTZ) mają na celu wsparcie osób z niepełnosprawnościami w dążeniu do maksymalnej niezależności życiowej. Odpowiedź, która wskazuje na dążenie do możliwie niezależnego i samodzielnego życia, jest zgodna z przyjętymi standardami rehabilitacji społecznej. W ramach WTZ uczestnicy uczą się nie tylko umiejętności praktycznych, ale także społecznych i emocjonalnych, które są niezbędne do funkcjonowania w społeczeństwie. Przykłady takich umiejętności to zarządzanie finansami, gotowanie, czy umiejętności interpersonalne. Takie wsparcie pozwala na integrowanie się z otoczeniem oraz nawiązywanie relacji międzyludzkich, co jest kluczowe dla poprawy jakości życia. Dążenie do samodzielności jest również zgodne z zasadami Konwencji o prawach osób z niepełnosprawnościami, która podkreśla znaczenie zapewnienia dostępności i wsparcia dla osób z ograniczeniami. W ten sposób, WTZ działają jako platforma, która umożliwia osobom z niepełnosprawnościami rozwój i aktywizację, co przekłada się na ich większe zaangażowanie w życie społeczne.

Pytanie 31

Podopieczna z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi, która niedawno zaczęła być kłótliwa, oddała swoją biżuterię w lombardzie i wzięła kredyt w banku. Śpi zaledwie 2-3 godziny każdej nocy, a w godzinach nocnych przegląda portale społecznościowe, uruchomiła również internetowy biznes "Kobieta sukcesu". Przedstawione zachowania mogą sugerować, że doszło do

A. dysforii

B. manii

C. dystymii

D. paratymii

Zachowania opisanej podopiecznej są charakterystyczne dla manii, która jest jednym z epizodów w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Mania objawia się podwyższonym nastrojem, zwiększoną aktywnością, impulsywnością oraz obniżoną potrzebą snu, co jest doskonale widoczne w przypadku tej pacjentki, która śpi jedynie 2-3 godziny na dobę oraz intensywnie angażuje się w działania takie jak otwieranie nowego biznesu. Zwiększone wydatki, jak oddanie biżuterii pod zastaw oraz zaciągnięcie kredytu, mogą świadczyć o braku rozsądku i myśleniu o wysokim ryzyku, co jest typowe dla fazy manii. W praktyce klinicznej, istotne jest monitorowanie takich objawów, aby wdrożyć odpowiednią interwencję terapeutyczną, która może obejmować farmakoterapię i psychoterapię. Efektywne leczenie manii polega na stabilizacji nastroju i przywróceniu pacjenta do funkcjonowania w codziennym życiu, co może zostać osiągnięte m.in. poprzez leki stabilizujące nastrój oraz wsparcie psychologiczne.

Pytanie 32

Rozpoczynając zajęcia z kulinarnego treningu, terapeuta powinien najpierw

A. sporządzić listę niezbędnych produktów spożywczych

B. zapoznać uczestników z zasadami funkcjonowania pracowni kulinarnej

C. nauczyć uczestników korzystania ze sprzętu gospodarstwa domowego

D. opracować wraz z uczestnikami jadłospis oraz harmonogram dyżurów porządkowych

Rozpoczęcie zajęć z zakresu treningu kulinarnego od zapoznania grupy z regulaminem pracowni kulinarnej jest kluczowym krokiem w zapewnieniu bezpieczeństwa, organizacji oraz efektywności zajęć. Regulamin definiuje zasady korzystania z urządzeń, procedury bezpieczeństwa oraz oczekiwania dotyczące zachowania uczestników. Na przykład, zaznajomienie grupy z zasadami użycia noży czy sprzętu elektronicznego, jak piekarniki, minimalizuje ryzyko kontuzji oraz wypadków. Ponadto dobrym praktykom w zakresie edukacji kulinarnej przypisuje się również znaczenie ścisłego przestrzegania norm sanitarnych, co powinno być zawarte w regulaminie. Wprowadzenie do zasad porządku i organizacji pracy sprzyja stworzeniu atmosfery współpracy i zaufania, co z kolei zwiększa efektywność nauki i praktykowania umiejętności kulinarnych. Warto również podkreślić, że zgodność z regulaminem powinna być monitorowana przez terapeutę, co zapewnia uczniom poczucie odpowiedzialności za wspólne przestrzenie i sprzęty oraz wpływa na rozwijanie umiejętności organizacyjnych. W kontekście terapii kulinarnej, przestrzeganie zasad jest nie tylko kwestią praktyczną, ale również podstawą budowania zdrowych nawyków.

Pytanie 33

Jakie materiały mogą wspierać realizację zajęć z wykorzystaniem metody komunikacji alternatywnej?

A. Książki naukowe

B. Instrumenty muzyczne

C. Piktogramy

D. Aparat fotograficzny

Piktogramy są istotnym narzędziem w zakresie komunikacji alternatywnej, ponieważ stanowią wizualne reprezentacje pojęć, które ułatwiają zrozumienie i współpracę. Używanie piktogramów w zajęciach edukacyjnych wspiera osoby, które mają trudności z werbalnym wyrażaniem swoich myśli, co jest kluczowe w kontekście edukacji specjalnej. Piktogramy mogą być stosowane do przedstawiania codziennych czynności, emocji czy wcześniejszych doświadczeń, co umożliwia uczniom lepsze zrozumienie i przyswajanie informacji. W praktyce, nauczyciele mogą używać piktogramów podczas prezentacji materiału, aby zwiększyć zaangażowanie uczniów oraz ułatwić im interakcję z otoczeniem. Zgodnie z zasadami komunikacji alternatywnej, piktogramy powinny być jasno zdefiniowane i powszechnie zrozumiałe, co sprzyja ich skuteczności. Ponadto, ich integracja z innymi metodami, takimi jak AAC (Augmentative and Alternative Communication), może znacząco poprawić jakość nauczania oraz umożliwić bardziej zindywidualizowane podejście do potrzeb uczniów. Warto zauważyć, że piktogramy są szeroko stosowane w różnych środowiskach edukacyjnych i terapeutycznych, co potwierdza ich użyteczność i efektywność w praktyce.

Pytanie 34

W terapii osób z zaburzeniami psychicznymi można wyróżnić dwa etapy: terapię

A. aktywującą i resocjalizującą

B. relaksacyjną i usprawniającą

C. dyrektywną i niedyrektywną

D. czynnościową i spoczynkową

Odpowiedzi, które wskazują na dyrektywną i niedyrektywną terapię, aktywizującą i resocjalizującą, uczynniającą i spoczynkową oraz relaksacyjną i usprawniającą, opierają się na nieporozumieniach dotyczących struktury i celów terapii psychicznej. Dyrektywna oraz niedyrektywna terapia odnoszą się w zasadzie do stylów prowadzenia terapii, a nie do etapów terapeutycznych. W terapii dyrektywnej terapeuta kieruje przebiegiem sesji, co może być skuteczne w niektórych przypadkach, ale nie definiuje to fundamentalnego etapu leczenia. W przypadku spoczynkowej terapii, koncentrującej się na odpoczynku, nie dostarcza ona aktywnych narzędzi do rozwoju pacjenta, co jest kluczowe w pracy z osobami z zaburzeniami psychicznymi. Uczynniającą i relaksacyjną terapią często są traktowane jako metody wspierające, a nie jako główne etapy. Kluczowe w pracy z pacjentami jest zrozumienie, że ich potrzeby są złożone, a terapia powinna koncentrować się na ich aktywizacji i resocjalizacji, co sprzyja ich zdrowieniu oraz integracji ze społeczeństwem. Niezrozumienie tych aspektów prowadzi do pomniejszania znaczenia skutecznych metod terapeutycznych, które są oparte na aktualnych badaniach i praktykach w dziedzinie psychoterapii. Ignorowanie tego może prowadzić do niepełnej lub nieefektywnej interwencji terapeutycznej, co z kolei negatywnie wpływa na osiągane rezultaty w leczeniu pacjentów.

Pytanie 35

Warsztat, w którym będą wykonywane witraże metodą Tiffaniego, musi być zaopatrzony w poniższy zestaw narzędzi:

A. dłuta, ścisk żelazny, kątownik, wiertarkę, przyrżnie

B. nożyce do blachy, szczypce, młotek, klepadła, modelatory

C. szlifierkę, lutownicę, noże olejowe, taśmę miedzianą, topnik

D. dziurkacze obrotowe, kostkę ołowianą, szydła, przycinaki, modelarki

Wybór szlifierki, lutownicy, noży olejowych, taśmy miedzianej oraz topnika jako zestawu sprzętów do pracowni witraży techniką Tiffaniego jest właściwy z kilku powodów. Szlifierka jest niezbędna do precyzyjnego wygładzania krawędzi szklanych elementów, co zapewnia ich idealne dopasowanie oraz estetyczny wygląd. Lutownica jest kluczowym narzędziem, które umożliwia trwałe łączenie miedzianych taśm, na które nakładane są szklane płytki. Taśma miedziana odgrywa fundamentalną rolę w technice Tiffaniego, gdyż jest używana do obklejania krawędzi szklanych elementów przed lutowaniem, a topnik jest niezbędny do zapewnienia dobrego przewodnictwa i trwałości lutowania. Noże olejowe natomiast służą do precyzyjnego cięcia miedzianych taśm. Wykorzystanie tych narzędzi zgodnie z obowiązującymi standardami branżowymi zapewnia nie tylko wysoką jakość finalnych produktów, ale też bezpieczeństwo pracy. Przykładem zastosowania tej technologii może być tworzenie witraży o skomplikowanych wzorach, gdzie precyzyjne cięcie i łączenie elementów jest kluczowe dla końcowego efektu wizualnego.

Pytanie 36

Uczestnicy warsztatów terapii zajęciowej poinformowali o agresywnych zachowaniach jednego z uczestników. Osoba ta zaprzecza i składa skargi na innych. W tej sytuacji terapeuta powinien zastosować obserwację

A. kontrolowaną

B. pośrednią

C. standaryzowaną

D. ukrytą

Odpowiedź 'ukrytą' jest prawidłowa, ponieważ w sytuacji, gdy uczestnicy zgłaszają agresywne zachowania podopiecznego, a on sam zaprzecza tym zachowaniom, terapeuta powinien zastosować ukrytą obserwację. To podejście pozwala na neutralne zbieranie danych o zachowaniach podopiecznego w naturalnym kontekście, bez jego wiedzy o prowadzonej obserwacji. Dzięki temu można uzyskać bardziej autentystyczne informacje na temat interakcji z innymi uczestnikami warsztatu. Ukryta obserwacja jest szczególnie przydatna, gdy obawy dotyczą zachowań, które nie występują w momencie formalnej oceny. W praktyce terapeuci mogą na przykład obserwować interakcje podczas zajęć grupowych, co pozwala na identyfikację problemów, które mogą nie być widoczne w sytuacjach, gdy podopieczny jest świadomy bycia ocenianym. Dobrą praktyką jest dokumentowanie tych obserwacji w celu późniejszej analizy, co wspiera podejmowanie decyzji terapeutycznych oraz wdrażanie skutecznych strategii interwencji. Ukryta obserwacja, gdy jest stosowana etycznie, zgodnie z zasadami ochrony prywatności, stanowi ważne narzędzie w pracy z osobami z różnymi potrzebami terapeutycznymi.

Pytanie 37

U uczestnika zajęć w środowiskowym domu samopomocy występuje triada problemów spowodowanych diagnozą autyzmu jako główną przyczyną niepełnosprawności. Jakie to problemy?

A. zaburzenia w zakresie interakcji społecznych, trudności z motoryką dużą i małą, problemy z integracją sensoryczną

B. zniżony poziom zdolności intelektualnych, trudności w komunikacji werbalnej i niewerbalnej oraz nadwrażliwość sensoryczna

C. zaburzenia w zakresie interakcji społecznych, problemy z komunikacją werbalną i niewerbalną oraz powtarzające się wzorce zachowań

D. zwiększony poziom zdolności intelektualnych w wybranych obszarach, trudności z motoryką dużą i małą, nadwrażliwość sensoryczna

Poprawna odpowiedź odnosi się do kluczowych objawów autyzmu, które są definiowane przez kryteria diagnostyczne zawarte w DSM-5 oraz ICD-10. Zaburzenia w sferze interakcji społecznych obejmują trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji z innymi ludźmi, co może przejawiać się brakiem zainteresowania interakcjami społecznymi, trudnościami w odczytywaniu emocji oraz brakiem empatii. Problemy z komunikacją werbalną i niewerbalną mogą manifestować się w ograniczonej zdolności do wyrażania myśli oraz emocji, co utrudnia codzienne funkcjonowanie i relacje z otoczeniem. Powtarzalne wzorce zachowań, takie jak rytualne ruchy czy sztywność w nawykach, mogą wpływać na zdolność do adaptacji w zmieniających się sytuacjach. W praktyce, zrozumienie tych problemów jest kluczowe dla osób pracujących z uczestnikami zajęć w domach samopomocy, ponieważ umożliwia to dostosowanie metod terapeutycznych do indywidualnych potrzeb, co jest zgodne z zasadami podejścia zindywidualizowanego w terapii autyzmu. Przykładem może być zastosowanie terapii behawioralnej, która koncentruje się na rozwijaniu umiejętności społecznych oraz komunikacyjnych poprzez konkretne techniki, takie jak modelowanie zachowań czy wzmocnienie pozytywne.

Pytanie 38

Pacjent z oddziału psychiatrycznego jest przekonany, że nieznane siły pragną go pozbawić zdrowia. Jakie objawy psychopatologiczne u niego występują?

A. lęki

B. halucynacje

C. urojenia

D. natręctwa

Odpowiedź "urojenia" jest prawidłowa, ponieważ urojeniowe przekonania są jednym z głównych objawów psychopatologicznych występujących w zaburzeniach psychicznych, szczególnie w schizofrenii i innych psychozach. Urojenia to fałszywe przekonania, które są mocno zakorzenione i niezmienne, mimo że osoby cierpiące na nie nie są w stanie zrozumieć ich irracjonalności. W przypadku pacjenta opisującego obce siły, które mają na celu pozbawienie go zdrowia, mówimy o typowych dla urojeń prześladowczych. Praktyczne podejście do diagnozy i terapii tych objawów wymaga wysoce wyspecjalizowanej wiedzy oraz zastosowania odpowiednich interwencji terapeutycznych, takich jak psychoterapia czy farmakoterapia. Kluczowe jest również zrozumienie, że pacjent wymaga wsparcia w bezpiecznym środowisku, gdzie można skutecznie monitorować jego stan i podejmować działania mające na celu poprawę jakości życia oraz zdrowia psychicznego. W standardach opieki psychiatrycznej kładzie się duży nacisk na zindywidualizowane podejście do pacjenta, które uwzględnia jego unikalne potrzeby oraz kontekst społeczny.

Pytanie 39

Jakiego rodzaju barierą komunikacyjną jest wypowiedź: Gdyby Pan bardziej się postarał, mógłby Pan już samodzielnie korzystać z toalety?

A. Ocenianie.

B. Rozkazywanie.

C. Zaniedbywanie.

D. Aprobowanie.

Odpowiedź 'Ocenianie' jest poprawna, ponieważ wypowiedź: 'Gdyby Pan się bardziej postarał, już dawno umiałby Pan sam skorzystać z toalety' zawiera osąd dotyczący zdolności i wysiłków drugiej osoby. Ocenianie to forma bariery komunikacyjnej, która polega na wydawaniu sądów o innych ludziach, co często prowadzi do obniżenia ich poczucia wartości i może blokować otwartą komunikację. W kontekście profesjonalnym, szczególnie w obszarze zdrowia i opieki społecznej, ważne jest, aby unikać oceniania, ponieważ może to wpływać negatywnie na relację z klientem i postrzeganą przez niego pomoc. Zamiast oceniać, warto stosować techniki aktywnego słuchania, które pomagają zrozumieć perspektywę drugiej osoby bez wydawania osądów. Przykładem może być zadawanie otwartych pytań, które zachęcają do refleksji i wyrażania uczuć, co prowadzi do lepszego zrozumienia i współpracy.

Pytanie 40

Zestaw właściwości takich jak: celowość, operatywność, elastyczność oraz kompletność dotyczy

A. prawidłowego monitoringu

B. dobrego planu

C. dokładnej obserwacji

D. diagnozy terapeutycznej

Grupa cech takich jak celowość, operatywność, elastyczność i kompletność rzeczywiście opisuje dobry plan. Celowość odnosi się do jasnego określenia celu, do którego dążymy, co jest kluczowe w procesie planowania. Operatywność oznacza, że plan powinien być wykonalny i praktyczny w zastosowaniu, co zapewnia efektywność działań. Elastyczność to zdolność planu do adaptacji w zmieniających się warunkach, co jest istotne w dynamicznym środowisku pracy. Kompletność z kolei wskazuje, że plan powinien obejmować wszystkie niezbędne elementy, by zapewnić pełne zrozumienie procesów. Na przykład w kontekście projektów zdrowotnych, dobry plan terapeutyczny musi uwzględniać cele zdrowotne pacjenta, dostępne zasoby, metody działania oraz mechanizmy oceny. W literaturze przedmiotu, takie podejście jest zgodne z zasadami zarządzania projektami oraz metodami planowania, które podkreślają znaczenie dobrze skonstruowanego planu dla osiągnięcia sukcesu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej