Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 16 listopada 2025 20:12
Data zakończenia: 16 listopada 2025 20:30

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 2

W budynkach z cegły ceramicznej z użyciem zaprawy cementowo-wapiennej, dylatacje należy umieszczać co ile?

A. 60 m

B. 40 m

C. 50 m

D. 25 m

Rozmieszczanie przerw dylatacyjnych w budynkach murowanych jest kluczowym elementem projektowania, jednak wybór niewłaściwych odległości, takich jak 40 m, 25 m czy 50 m, może prowadzić do poważnych problemów z integralnością konstrukcji. Przykładowo, przerwy dylatacyjne co 40 m mogą być niewystarczające w przypadku dużych budowli, co skutkuje nadmiernym naprężeniem w murze, prowadząc do pęknięć i osiadania. Podobnie, 25 m jest zbyt małą odległością, co powoduje, że materiał nie ma wystarczającej swobody na rozszerzanie i kurczenie się, co w konsekwencji prowadzi do uszkodzeń. Z kolei opcja 50 m, choć bliższa prawidłowej odpowiedzi, nadal nie uwzględnia optymalnych warunków dla dużych obiektów, co może prowadzić do osłabienia strukturalnego. Zrozumienie, że przerwy dylatacyjne są projektowane w oparciu o konkretne normy i dobre praktyki budowlane, jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości budynków. W kontekście projektowania, należy również brać pod uwagę czynniki takie jak rodzaj użytych materiałów, klimat oraz przewidywane obciążenia, aby dobrać właściwe interwały dylatacyjne dla konkretnej konstrukcji.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Na podstawie wyciągu ze Szczegółowej Specyfikacji Technicznej Wykonania i Odbioru Robót Budowlanych SST wskaż, ile litrów zaprawy gipsowej można uzyskać z 20 kg worka suchej, gotowej mieszanki?

Szczegółowa Specyfikacja Techniczna Wykonania i Odbioru Robót Budowlanych SST (wyciąg)
B.3.03. Tynk gipsowy Dane techniczne: - średnia grubość tynku: 10 mm (grubość min.8 mm) - ciężar nasypowy: 800kg/m³ - uziarnienie: do 1,2 mm - wydajność: 100 kg = 125 l zaprawy - zużycie: 0,8 kg na mm i m² - czas schnięcia: średnio około 14 dni

A. 25,01

B. 2,51

C. 50,01

D. 5,01

Odpowiedź 25,01 l jest poprawna, ponieważ wynika z właściwego przeliczenia masy suchej mieszanki na objętość zaprawy. Zgodnie z danymi technicznymi w Szczegółowej Specyfikacji Technicznej Wykonania i Odbioru Robót Budowlanych, stosunek masy do objętości wynosi 100 kg do 125 l. Oznacza to, że na każdy kilogram suchej mieszanki przypada 1,25 l zaprawy. W przypadku 20 kg suchej mieszanki, obliczenia są proste: 20 kg x 1,25 l/kg = 25 l. Tę wartość można również zaokrąglić do 25,01 l, co jest zgodne z wymaganiami technicznymi dotyczącymi precyzyjnego podawania objętości. Wiedza ta jest istotna nie tylko w kontekście przygotowania zaprawy, ale także w planowaniu ilości materiałów budowlanych. Znajomość przeliczeń pozwala na lepsze zarządzanie kosztami projektów budowlanych oraz minimalizację odpadów, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i efektywnego gospodarowania zasobami.

Pytanie 5

Tynk klasy IVf wykonuje się

A. trójwarstwowo, wygładzając packą na gładko

B. dwuwarstwowo, wygładzając packą na ostro

C. dwuwarstwowo, wygładzając packą styropianową

D. trójwarstwowo, wygładzając packą pokrytą filcem

Poprawna odpowiedź wskazuje, że tynk kategorii IVf wykonuje się trójwarstwowo, zacierając packą obłożoną filcem. Proces ten jest zgodny z aktualnymi normami budowlanymi i najlepszymi praktykami w branży tynkarskiej. Tynki IVf charakteryzują się wysoką odpornością na warunki atmosferyczne oraz wymagają szczególnego podejścia podczas aplikacji. Trójwarstwowy system tynkowy pozwala na uzyskanie optymalnej trwałości i estetyki powłok. Pierwsza warstwa, zwana podkładową, ma na celu zapewnienie odpowiedniej przyczepności do podłoża, podczas gdy druga warstwa odpowiada za wyrównanie powierzchni. Ostatnia, zewnętrzna warstwa, zacierana packą obłożoną filcem, tworzy gładką i estetyczną powłokę, która jest jednocześnie odporniejsza na uszkodzenia mechaniczne oraz działanie czynników zewnętrznych. Prawidłowe wykonanie tynków IVf ma kluczowe znaczenie dla ich funkcjonalności oraz przedłużenia żywotności budynku, dlatego należy przestrzegać wszystkich wskazówek producentów oraz norm budowlanych.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz ilość żwiru potrzebnego do wykonania 0,5 m³mieszanki betonowej klasy C 16/20.

Receptury robocze na 1 m³ mieszanki betonowej
klasa betonu	cement	żwir	piasek	woda
C 8/10	341 kg	661 l	367 l	216 l
C 12/16	362 kg	642 l	351 l	227 l
C 16/20	367 kg	770 l	426 l	223 l

A. 770 l

B. 642 l

C. 385 l

D. 213 l

Aby obliczyć ilość żwiru potrzebnego do wykonania 0,5 m³ mieszanki betonowej klasy C 16/20, należy skorzystać z proporcji podanej w tabeli dla 1 m³. Zgodnie z branżowymi standardami, dla mieszanki betonowej klasy C 16/20 typowe proporcje to: 1 część cementu, 2 części piasku i 4 części żwiru. Dzięki tym proporcjom można obliczyć, że dla 1 m³ mieszanki potrzeba 770 l żwiru. Skoro potrzebujemy jedynie 0,5 m³ mieszanki, musimy odpowiednio przeskalować wartość żwiru. Dlatego 770 l x 0,5 = 385 l, co jest poprawnym wynikiem. Tego typu kalkulacje są kluczowe w inżynierii budowlanej, aby zapewnić odpowiednie właściwości mieszanki betonowej, takie jak wytrzymałość i trwałość. Przykładowo, przy projektowaniu fundamentów budynków, dokładność w obliczeniach materiałowych wpływa na bezpieczeństwo konstrukcji. Znajomość proporcji oraz umiejętność ich przeskalowania do potrzeb projektu jest podstawą pracy każdego inżyniera budowlanego.

Pytanie 8

Jeśli koszty robocizny związane z ręcznym nałożeniem tynku szlachetnego nakrapianego na ścianach wynoszą 99,70 r-g na 100 m2, a ustalona stawka godzinowa to 15,00 zł, to całkowity koszt robocizny za 300 m2 wynosi?

A. 4 500,00 zł

B. 1 500,00 zł

C. 1 495,50 zł

D. 4 486,50 zł

Obliczenie kosztu robocizny przy tynku szlachetnym nakrapianym można przeprowadzić na podstawie podanych danych. Jeśli nakłady robocizny wynoszą 99,70 zł na 100 m², to dla 300 m² koszt robocizny można obliczyć mnożąc tę stawkę przez trzy. Obliczenia wyglądają następująco: 99,70 zł * 3 = 299,10 zł. Następnie, aby uzyskać całkowity koszt robocizny, musimy policzyć liczbę godzin pracy. Przy stawce godzinowej wynoszącej 15,00 zł, całkowity koszt robocizny wynosi 299,10 zł * 15,00 zł = 4 486,50 zł. Taki sposób obliczania kosztów robocizny jest zgodny z praktykami branżowymi, które zalecają dokładne oszacowanie nakładów na podstawie jednostkowych stawek robocizny na określone powierzchnie. Zrozumienie tych obliczeń jest kluczowe w zarządzaniu kosztami i planowaniu budżetu w projektach budowlanych.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Aby ustalić powierzchnię tynków klasy IV na ścianie, jakie elementy należy zastosować?

A. listwy aluminiowe

B. wkładki dystansowe

C. kątowniki aluminiowe

D. siatkę z tworzywa sztucznego

Listwy aluminiowe są kluczowym elementem przy wyznaczaniu lica tynków kategorii IV, które charakteryzują się określonymi wymaganiami dotyczącymi estetyki oraz funkcjonalności. Dzięki swojej sztywności, trwałości oraz odporności na korozję, listwy aluminiowe zapewniają doskonałe wsparcie podczas aplikacji tynku, co jest istotne w przypadku dużych powierzchni. Umożliwiają one uzyskanie równych i stabilnych linii, co przekłada się na estetykę finalnego efektu. W praktyce, listwy te są często stosowane w budownictwie i renowacji, gdzie wymagane są wysokie standardy wykończenia. Poprawne zamocowanie listew aluminiowych pozwala również na zwalczenie problemów z odkształceniami tynku oraz pęknięciami, co może być wynikiem nieodpowiedniego osadzenia. Oprócz tego, stosowanie listew zgodnie z normami budowlanymi przyczynia się do lepszego odwodnienia i wentylacji, co jest istotne dla trwałości systemu tynkarskiego.

Pytanie 12

Odpady, które powstają w wyniku demontażu ścian działowych na piętrze w budynku, powinny być

A. usuwane na zewnątrz, przy użyciu zbudowanych zsypów

B. układane na stropach w sąsiedztwie okien

C. transportowane na zewnątrz przez okna do podstawionych pojemników

D. składowane w jednym miejscu wewnątrz budynku

Jasne, że usuwanie gruzu z budowy przez obudowane zsypy to świetny pomysł, zwłaszcza z punktu widzenia bezpieczeństwa i efektywności. Dzięki tym zsypom wszystko odbywa się w uporządkowany sposób. W praktyce to zmniejsza ryzyko, że coś się rozleci i będzie niebezpieczne na placu budowy. Można by powiedzieć, że to wręcz kluczowe, żeby wszystkie prace były dobrze zorganizowane, co z kolei jest zgodne z przepisami BHP. Warto też pomyśleć o przeszkoleniu pracowników, by wiedzieli, jak z tego korzystać, bo to na pewno pomoże uniknąć zagrożeń. No i wszyscy wiemy, że standardy dotyczące zarządzania odpadami są ważne, więc szybkie i bezpieczne usuwanie gruzu to na pewno dobry ruch. Generalnie, obudowane zsypy nie tylko pomagają w porządku, ale także przyspieszają transport materiałów, co wpływa na to, jak szybko skończymy robotę.

Pytanie 13

Ile zaprawy do cienkowarstwowego murowania należy zastosować przy budowie ściany o wymiarach 3 m × 12 m z bloczków Silka Tempo o szerokości 24 cm, jeżeli zużycie zaprawy dla muru o tej grubości wynosi 1,2 kg na 1 m²?

A. 43,2 kg

B. 86,4 kg

C. 28,8 kg

D. 10,4 kg

Aby obliczyć ilość zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania ściany o wymiarach 3 m × 12 m, najpierw musimy obliczyć powierzchnię ściany. Powierzchnia ta wynosi 3 m × 12 m = 36 m². Znając zużycie zaprawy wynoszące 1,2 kg na 1 m², możemy obliczyć całkowitą ilość zaprawy: 36 m² × 1,2 kg/m² = 43,2 kg. To obliczenie opiera się na standardach budowlanych, które zalecają przestrzeganie określonych wartości zużycia materiałów w zależności od ich grubości i rodzaju. W praktyce, odpowiednie obliczenia pozwalają uniknąć niedoborów materiałów podczas budowy oraz zapewniają odpowiednią jakość muru. Warto również pamiętać, że różne rodzaje zaprawy mogą mieć różne właściwości, co wpływa na ich zużycie, dlatego zawsze warto posiłkować się danymi producenta. Wymagania te są szczególnie istotne w przypadku budowy obiektów, gdzie precyzyjne obliczenia mają kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i trwałości konstrukcji.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Która z wymienionych metod łączenia dodatków podczas wytwarzania zaprawy cementowej jest błędna?

A. Dodatki suche i rozpuszczalne w wodzie powinny być stosowane w formie roztworów

B. Dodatki sypkie i nierozpuszczalne w wodzie trzeba wymieszać na sucho z cementem przed dodaniem do piasku

C. Ciecze należy rozpuścić w wodzie przed dodaniem do składników sypkich

D. Ciekłe należy połączyć z cementem przed wymieszaniem z piaskiem

Stwierdzenie, że suche i rozpuszczalne w wodzie dodatki należy stosować w postaci roztworów, jest nieco mylące. Chociaż niektóre dodatki rzeczywiście powinny być stosowane w formie roztworu, kluczowe jest, aby stosować je we właściwy sposób, decydując o ich proporcjonalnym rozcieńczeniu. Niektóre dodatki mogą wymagać wcześniejszego rozpuszczenia w wodzie, ale stosowanie ich w formie roztworu przed dodaniem do cementu może skutkować ich niewłaściwym wchłonięciem przez materiał. Koncentracja roztworu ma kluczowe znaczenie, a nieodpowiednie proporcje mogą prowadzić do nieprawidłowych reakcji chemicznych, co osłabia końcową wytrzymałość zaprawy. W przypadku cieczy, które należy rozprowadzić w wodzie przed dodaniem ich do składników sypkich, ułatwia to wilgotnienie sypkich składników, ale nie zawsze jest to optymalne podejście. Jeśli ciecz zostanie bezpośrednio wymieszana z cementem, może to zapewnić lepsze połączenie chemiczne. W kontekście mieszania sypkich i nierozpuszczalnych w wodzie dodatków, należy przestrzegać zasad ich wprowadzania do mieszanki, aby uniknąć grudek i nierównomiernego rozkładu, co jest niezgodne z praktykami budowlanymi. Kluczowe jest zrozumienie, że każda metoda mieszania ma swoje ograniczenia i zastosowania, które muszą być dostosowane do specyficznych wymagań projektu.

Pytanie 17

Wyrównanie powierzchni tynku w narożach wklęsłych odbywa się poprzez

A. zacieranie powierzchni pacą styropianową w ruchach okrężnych

B. zacieranie powierzchni packą narożnikową w ruchach w 'ósemkę'

C. przesuwanie pacy narożnikowej w ruchach 'góra-dół'

D. przesuwanie pacy w ruchu zygzakowym od dołu ku górze

Przesuwanie pacy narożnikowej ruchem 'góra-dół' w narożach wklęsłych jest uznawane za najlepszą praktykę w procesie wyrównywania powierzchni tynku. Taki ruch pozwala na skuteczne i równomierne rozprowadzenie materiału tynkarskiego, co jest kluczowe dla uzyskania gładkiej i estetycznej powierzchni. Praktyka ta minimalizuje ryzyko powstawania nierówności, co jest szczególnie istotne w przypadku narożników, które mogą być bardziej narażone na uszkodzenia. Standardy branżowe, takie jak normy PN-EN odnośnie prac tynkarskich, wskazują na konieczność zachowania wysokiej jakości wykończenia, co można osiągnąć poprzez odpowiednie techniki zacierania. Zastosowanie ruchu 'góra-dół' pozwala na lepsze przyleganie tynku do podłoża oraz zminimalizowanie powstawania pęknięć, co przyczynia się do trwałości i funkcjonalności wykonanej powierzchni. Na przykład, w przypadku tynków w łazienkach, gdzie wilgotność jest wysoka, odpowiednie wyrównanie narożników jest kluczowe, aby uniknąć problemów z odpadaniem tynku w przyszłości.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Aby nałożyć tynk zwykły na suficie, jakie narzędzia są wymagane?

A. deska z trzonkiem oraz packa

B. kielnia i listwa tynkarska

C. deska z trzonkiem i kielnią

D. czerpak tynkarski i packa

Wybór narzędzi do narzutu tynku jest kluczowy dla uzyskania wysokiej jakości wykończenia. Odpowiedzi wskazujące na stosowanie czerpaka tynkarskiego oraz packi są nieprawidłowe, ponieważ te narzędzia nie są przeznaczone do aplikacji tynku na suficie. Czerpak tynkarski jest najczęściej używany do przygotowania mieszanki tynkarskiej, ale jego forma i kształt nie pozwalają na precyzyjne nakładanie tynku na dużą powierzchnię, taką jak sufit. Packa, która jest bardziej odpowiednia do wygładzania powierzchni, nie jest wystarczająco elastyczna, aby efektywnie rozprowadzić materiał w ruchu roboczym. Z kolei lista tynkarska, mimo że może być używana w pewnych zastosowaniach, nie zastąpi funkcji deski z trzonkiem. Dodatkowo, niepoprawne podejście do narzutu tynku może prowadzić do problemów takich jak nierówności, pęknięcia czy złe przyleganie tynku do podłoża. Wybór niewłaściwych narzędzi może wynikać z braku wiedzy na temat procesów tynkarskich oraz złych praktyk w branży budowlanej. Dlatego istotne jest, aby każdy wykonawca posiadał solidną wiedzę na temat narzędzi oraz umiejętności ich właściwego zastosowania zgodnie z normami i standardami obowiązującymi w budownictwie.

Pytanie 20

Nierównomierne osiadanie budynków może prowadzić do

A. zawilgocenia murów

B. erozji fundamentów

C. pęknięcia murów

D. korozji murów

Odpowiedzi "korozja murów", "erozja fundamentów" oraz "zawilgocenie murów" są wynikiem niepełnego zrozumienia procesów związanych z osiadaniem budynków. Korozja murów odnosi się do chemicznych procesów degradacji materiału budowlanego, które są zazwyczaj efektem działania wody, wilgoci czy też zanieczyszczeń chemicznych, a nie bezpośrednio związane z nierównomiernym osiadaniem. Erozja fundamentów z kolei dotyczy procesów hydrologicznych, które mogą występować w wyniku działania wody gruntowej lub deszczowej, lecz nie są efektem osiadania budynków. Zawilgocenie murów jest problemem, który zazwyczaj wiąże się z wadliwą izolacją przeciwwilgociową czy zbyt dużą wilgotnością w otoczeniu, jednak nie jest to bezpośredni skutek nierównomiernego osiadania. W praktyce zdarza się, że nieprawidłowa interpretacja objawów może prowadzić do błędnych decyzji dotyczących konserwacji i napraw budynków. Należy pamiętać, że każde zjawisko w budownictwie ma swoje specyficzne przyczyny i skutki, a znajomość tych procesów jest kluczowa dla prawidłowego projektowania i utrzymania obiektów budowlanych. Stosowanie odpowiednich badań, takich jak analiza gruntów oraz monitorowanie osiadania, jest niezbędne dla zapobiegania problemom związanym z konstrukcją budynków.

Pytanie 21

Jakie materiały należy wykorzystać do wykonania lekkiej pionowej izolacji przeciwwilgociowej na ścianie w podziemiu?

A. dwóch warstw lepiku asfaltowego

B. jednej warstwy emulsji asfaltowej

C. jednej warstwy folii polietylenowej

D. dwóch warstw papy na lepiku asfaltowym

Izolacja przeciwwilgociowa pionowa typu lekkiego na ścianie podziemia powinna być wykonana z dwóch warstw lepiku asfaltowego, ponieważ ten materiał zapewnia wysoką odporność na wilgoć oraz dobrą przyczepność do podłoża. Dwie warstwy lepiku tworzą solidną barierę, która skutecznie zapobiega przenikaniu wody do wnętrza budynku. Zastosowanie lepiku asfaltowego w tej formie jest zgodne z normami budowlanymi oraz standardami dotyczącymi izolacji budynków podziemnych. Przykładem zastosowania może być budowa piwnic w obiektach mieszkalnych, gdzie zapewnienie odpowiedniej izolacji wilgoci jest kluczowe dla zdrowia mieszkańców oraz trwałości budynku. Lepik asfaltowy charakteryzuje się elastycznością oraz odpornością na zmiany temperatury, co czyni go idealnym materiałem do wykorzystania w takich warunkach. Warto również pamiętać, że odpowiednie przygotowanie podłoża oraz użycie technik aplikacji zgodnych z zaleceniami producenta są kluczowe dla zapewnienia trwałości izolacji.

Pytanie 22

Przy ręcznym sporządzaniu zaprawy cementowo-wapiennej z wykorzystaniem wapna hydratyzowanego, należy łączyć poszczególne składniki w następującym porządku:

A. wapno + woda + piasek + cement

B. piasek + cement + woda + wapno

C. woda + cement + wapno + piasek

D. piasek + cement + wapno + woda

Kolejność składników w przygotowywaniu zaprawy cementowo-wapiennej jest kluczowa, a nieprawidłowe podejścia mogą prowadzić do poważnych problemów. Dodawanie piasku jako pierwszego składnika, jak sugeruje jedna z odpowiedzi, może skutkować niejednolitym wymieszaniem materiałów i obniżeniem jakości zaprawy. Piasek, jako materiał sypki, wymaga dokładnego połączenia z innymi składnikami, co jest trudne do osiągnięcia, jeśli nie są one odpowiednio rozpuszczone w wodzie. Z kolei dodanie wapna przed cementem może zakłócić proces hydratacji, gdyż wapno nie wchodzi w reakcję z wodą tak efektywnie, jak cement. Ważne jest, aby zrozumieć, że cement jest odpowiedzialny za uzyskanie twardości zaprawy, a woda działa jako aktywator tego procesu. Złe proporcje lub niewłaściwa kolejność mogą prowadzić do pęknięć, zmniejszenia przyczepności oraz długoterminowych uszkodzeń strukturalnych. Takie błędy są często wynikiem niepełnej wiedzy na temat chemii materiałów budowlanych, dlatego kluczowe jest przestrzeganie standardów budowlanych oraz praktyk zalecanych przez specjalistów, aby osiągnąć optymalne wyniki w budownictwie. Właściwe przygotowanie zaprawy cementowo-wapiennej wpływa na jej funkcjonalność i trwałość, co ma bezpośredni wpływ na niezawodność całego obiektu budowlanego.

Pytanie 23

Wykonanie zbrojenia wieńca stropu powinno odbywać się

A. tylko na zewnętrznej ścianie budynku, na której opiera się strop

B. jedynie na ścianach osłonowych budynku

C. wyłącznie na dwóch przeciwnych ścianach nośnych budynku, które wspierają strop

D. na wszystkich ścianach nośnych wokół całego stropu

Zbrojenie wieńca stropu jest kluczowym elementem konstrukcyjnym, który ma za zadanie zapewnienie odpowiedniej nośności i stabilności całej konstrukcji budynku. Właściwe rozłożenie zbrojenia na wszystkich ścianach nośnych dookoła stropu jest zgodne z zasadami inżynierii budowlanej oraz standardami, które podkreślają konieczność wzmocnienia miejsc, gdzie przenoszone są obciążenia. Zbrojenie na wszystkich ścianach nośnych ma na celu równomierne rozłożenie sił działających na strop, co minimalizuje ryzyko powstania pęknięć i uszkodzeń w konstrukcji. Przykładem zastosowania tej zasady może być budowa budynków wielokondygnacyjnych, gdzie stropy przenoszą znaczące obciążenia z wyższych pięter. W takich przypadkach stosowanie zbrojenia na wszystkich ścianach nośnych jest niezbędne dla zapewnienia stabilności konstrukcji na całej wysokości budynku. Dobrą praktyką jest również projektowanie zbrojenia w oparciu o normy PN-EN 1992-1-1, które określają wymagania dotyczące projektowania konstrukcji betonowych, w tym zbrojenia wieńców stropowych.

Pytanie 24

Betonowe podłoże, które ma być tynkowane, powinno charakteryzować się równą powierzchnią oraz

A. zwilżone i chropowate

B. suche i gładkie

C. zwilżone i gładkie

D. suche i chropowate

Odpowiedzi, które sugerują, że podłoże powinno być suche, są nieprawidłowe, ponieważ sucha powierzchnia nie zapewnia odpowiedniego przyczepności tynku. W przypadku podłoża suchego, tynk może nie przywierać właściwie, co prowadzi do jego odspajania się z powierzchni betonu. To zjawisko jest szczególnie widoczne w warunkach, gdy wykończenie jest narażone na zmienne warunki atmosferyczne, takie jak wilgoć czy zmiany temperatury. Ponadto, odpowiedzi wskazujące na gładkie podłoże mogą prowadzić do błędnego wniosku, że tynk nie wymaga chropowatej struktury dla dobrej przyczepności. Gładkie podłoża nie stwarzają odpowiednich warunków dla mechanicznego wiązania, co może skutkować powstawaniem pęknięć i deformacji w wyniku obciążeń mechanicznych. W praktyce, tynkowanie na gładkich powierzchniach wymaga zastosowania dodatkowych metod zapewniających przyczepność, co zwiększa koszty i czas pracy. Zrozumienie znaczenia przygotowania podłoża betonowego jest kluczowe dla uzyskania trwałych i estetycznych efektów pracy, w oparciu o zasady zawarte w normach budowlanych, takich jak PN-EN 13914, które podkreślają rolę chropowatości i wilgotności w kontekście aplikacji tynków.

Pytanie 25

Który z poniższych rodzajów tynków nie jest tynkiem mineralnym?

A. Akrylowy

B. Silikatowy

C. Cementowy

D. Gipsowy

Odpowiedź 'Akrylowy' jest prawidłowa, ponieważ tynki akrylowe nie są tynkami mineralnymi. Tynki mineralne, takie jak cementowe, gipsowe i silikatowe, są oparte na naturalnych składnikach, co sprawia, że mają różne właściwości fizyczne i chemiczne. Tynki akrylowe z kolei są wykonane na bazie żywic syntetycznych, co nadaje im elastyczność i odporność na warunki atmosferyczne. W praktyce tynki akrylowe stosuje się głównie do wykończeń zewnętrznych budynków, oferując szeroką gamę kolorów i faktur, co pozwala na dużą dowolność w aranżacji. Tynki mineralne są często stosowane w budownictwie ze względu na ich paroprzepuszczalność oraz zdolność do regulacji wilgotności, co jest kluczowe w zapewnieniu trwałości budowli. Tynki akrylowe nie posiadają tych właściwości, co czyni je mniej odpowiednimi do aplikacji w obiektach o wysokiej wilgotności lub w miejscach, gdzie wymagana jest dobra wentylacja. Ważnym aspektem jest także, że tynki akrylowe mogą być bardziej podatne na uszkodzenia mechaniczne i chemiczne, co również powinno być brane pod uwagę przy ich wyborze do konkretnego zastosowania.

Pytanie 26

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz, ile worków zaprawy murarskiej będzie potrzebnych do wymurowania ściany o długości 4,0 m, wysokości 2,5 m i grubości 1 cegły.

Zużycie zaprawy z 25-kilogramowego worka
Rodzaj ściany	Powierzchnia ściany
dla grubości ściany (z cegły pełnej) 1/2 c	ok. 0,33 m²
grubości 1 c	ok.0,16 m²
grubości 1 ½c	ok. 0,11 m²
grubości 2 c	ok. 0,08 m²

A. 63 szt.

B. 40 szt.

C. 16 szt.

D. 93 szt.

Żeby policzyć, ile worków zaprawy murarskiej potrzebujemy do wymurowania ściany, najpierw musimy określić jej powierzchnię. Mamy ścianę, która ma 4,0 m długości i 2,5 m wysokości. Więc robimy obliczenia: 4,0 m * 2,5 m = 10 m². Następnie trzeba wiedzieć, ile m² pokryjemy z jednego worka zaprawy. Z reguły to około 0,16 m² z worka. Teraz dzielimy powierzchnię ściany przez to, co pokrywa jeden worek: 10 m² / 0,16 m², co daje 62,5. Ostatecznie zaokrąglamy to do 63 worków. To ważne, żeby dobrze to obliczyć, bo jak źle oszacujemy, to może być opóźnienie w pracy i dodatkowe koszty. Zastosowanie norm, jak PN-EN 998-2, daje pewność, że wszystko będzie solidne i trwałe. Wiedza o tym, jak obliczać materiały, jest ważna nie tylko dla wykonawców, ale także dla inwestorów, żeby dobrze planować budżet budowlany.

Pytanie 27

Proces docieplania metodą lekką mokrą zaczyna się od

A. nałożenia tynku cienkowarstwowego

B. przytwierdzenia materiału izolacyjnego

C. instalacji listwy startowej

D. przymocowania siatki zbrojącej

Wprowadzenie w błąd podczas planowania docieplenia metodą lekką mokrą może prowadzić do wielu problemów technicznych, które mogą wpłynąć na efektywność energetyczną budynku. Wklejenie siatki zbrojącej, choć istotne, nie powinno być pierwszym krokiem, ponieważ wymaga wcześniejszego przygotowania podłoża oraz ustabilizowania materiału izolacyjnego. Mieszanie kolejności czynności prowadzi do ryzyka, że siatka nie zostanie odpowiednio osadzone, co może skutkować jej odklejaniem się lub pękaniem tynku. Mocowanie materiału izolacyjnego powinno następować po stabilizacji listwy startowej. W przeciwnym razie, istnieje ryzyko, że izolacja nie będzie trwale przymocowana i może ulegać odkształceniom. Wykonanie tynku cienkowarstwowego jako pierwszego kroku jest nie tylko niemożliwe, ale także niezgodne z ogólnymi zasadami wykonywania prac budowlanych. Tynk wymaga solidnej podstawy, jaką zapewnia właściwie zamontowana listwa startowa oraz izolacja. Zrozumienie tych etapów jest kluczowe dla uniknięcia problemów z izolacyjnością oraz trwałością całej konstrukcji budowlanej, dlatego należy ściśle stosować się do sprawdzonych praktyk budowlanych.

Pytanie 28

Zaprawę tynkarską produkowaną w zakładzie, oznaczoną symbolem R, wykorzystuje się do realizacji tynków

A. szlachetnych

B. jednowarstwowych zewnętrznych

C. izolujących cieplnie

D. renowacyjnych

Odpowiedź dotycząca tynków renowacyjnych jest prawidłowa, ponieważ zaprawa tynkarska oznaczona symbolem R została zaprojektowana z myślą o zastosowaniu w pracach renowacyjnych. Tynki renowacyjne są stosowane w celu przywrócenia oryginalnych właściwości estetycznych oraz ochronnych istniejących budynków, które mogą być narażone na degradację ze względu na warunki atmosferyczne lub inne czynniki. Przykłady zastosowania obejmują renowację historycznych elewacji, gdzie ważne jest zachowanie charakterystyki materiałów oryginalnych, ale również w przypadku budynków, które doznały uszkodzeń, takich jak pęknięcia czy zawilgocenie. Tynki te często zawierają specjalne dodatki, które poprawiają ich przyczepność, elastyczność oraz parametry izolacyjne, co czyni je idealnym wyborem do renowacji. Dobrze przemyślany dobór tynku renowacyjnego zgodnego z charakterystyką budynku oraz jego otoczenia jest kluczowy, a normy PN-EN 998-1 oraz PN-EN 1015-12 mogą służyć jako wytyczne w tym zakresie.

Pytanie 29

W trakcie prac remontowych, które obejmują wykonanie otworu dla przełożenia instalacji centralnego ogrzewania w betonie, powinno się wykorzystać

A. piły tarczowej

B. wiertarki o niskich obrotach

C. piły łańcuchowej

D. młota udarowego

Wykorzystanie młota udarowego do wykonania otworu w ścianie betonowej jest najlepszym wyborem w tym przypadku. Młot udarowy łączy w sobie funkcję wiercenia i udaru, co pozwala na skuteczne wnikanie w twarde materiały, takie jak beton. Dzięki zastosowanej technologii, narzędzie to generuje silne uderzenia, które rozbijają beton, co znacząco ułatwia pracę w porównaniu do innych urządzeń. Na przykład, używając młota udarowego, można szybko i efektywnie przebić się przez grube ściany, co jest niezbędne podczas instalacji rur centralnego ogrzewania. W standardach budowlanych oraz w branżowych praktykach remontowych, młot udarowy jest rekomendowany do tego typu zadań, ponieważ zapewnia szybkość oraz precyzję, minimalizując ryzyko uszkodzenia otaczających struktur. Dodatkowo, przy stosowaniu młota udarowego warto pamiętać o odpowiednich środkach ochrony osobistej, takich jak okulary ochronne i nauszniki, ponieważ praca z tym narzędziem generuje znaczny hałas oraz odpryski materiału.

Pytanie 30

Do prac zanikających oraz tych, które zostają zakryte i wymagają odbioru, zalicza się

A. malowanie

B. układanie podłogi

C. uzupełnianie tynku

D. przygotowanie podłoża

Przygotowanie podłoża jest kluczowym etapem w procesie budowlanym, który ma na celu zapewnienie odpowiednich warunków dla dalszych prac wykończeniowych. Podłoże musi być solidne, równe i suche, aby materiały takie jak płytki, podłogi czy tynki mogły prawidłowo związać i funkcjonować bez ryzyka uszkodzeń. Niezbędne jest przeprowadzenie odpowiednich badań, takich jak ocena nośności podłoża oraz sprawdzenie poziomu wilgotności. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie wytycznych zawartych w normach budowlanych, które wskazują na konieczność przygotowania podłoża poprzez jego oczyszczenie, zagruntowanie oraz wyrównanie. Należy również wziąć pod uwagę rodzaj materiałów, które będą aplikowane na podłoże, ponieważ różne systemy wymagają specyficznych przygotowań. Odpowiednio przygotowane podłoże zapewnia trwałość i estetykę wykończenia, co jest kluczowe w kontekście przyszłych prac konserwacyjnych i użytkowania przestrzeni.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Jakie z podanych cegieł powinny być użyte do budowy lekkiej ścianki działowej o grubości 12 cm?

A. Klinkierowe

B. Silikatowe pełne

C. Ceramiczne pełne

D. Dziurawki

Silikatowe pełne cegły, mimo iż mają wysoką wytrzymałość i są często stosowane w budownictwie, nie nadają się do wymurowania lekkiej ścianki działowej o grubości 12 cm. Ich pełna struktura sprawia, że są znacznie cięższe i trudniejsze do montażu, co może prowadzić do niepotrzebnego obciążenia konstrukcji. W przypadku lekkich ścian działowych kluczowe jest stosowanie materiałów, które nie tylko zmniejszą obciążenie, ale również zapewnią odpowiednią izolację akustyczną, co silikaty nie zawsze gwarantują. Klinkierowe cegły, z kolei, są znane ze swojej trwałości i odporności na warunki atmosferyczne, co czyni je idealnymi do stosowania w ścianach zewnętrznych, a nie wewnętrznych ścianach działowych. Ich zastosowanie w tym kontekście jest nieodpowiednie ze względu na wysoką masę oraz koszt, co czyni je niepraktycznymi w przypadku lekkich ścianek. Ceramiczne pełne cegły również nie są najlepszym wyborem do budowy lekkich ścianek działowych. Choć ceramiczne cegły oferują dobre właściwości izolacyjne, ich pełna budowa prowadzi do zwiększenia masy oraz trudności w montażu, co jest niekorzystne w przypadku konstrukcji, gdzie kluczowa jest lekkość i łatwość w montażu. Wybierając materiały do budowy ścianek działowych, ważne jest, aby kierować się nie tylko estetyką, ale przede wszystkim funkcjonalnością i zgodnością z normami budowlanymi.

Pytanie 33

Który z wymienionych typów tynków kwalifikuje się jako tynki szlachetne?

A. Ciepłochronny

B. Wodoszczelny

C. Pocieniony

D. Nakrapiany

Tynki wodoszczelne, ciepłochronne oraz pocienione, mimo że pełnią ważne funkcje, nie są klasyfikowane jako tynki szlachetne. Tynki wodoszczelne, stosowane głównie w obszarach narażonych na działanie wody, jak piwnice czy fundamenty, mają na celu ochronę przed wilgocią. Jednak ich funkcjonalność nie obejmuje estetycznych aspektów, które są kluczowe dla tynków szlachetnych. Z kolei tynki ciepłochronne, zaprojektowane z myślą o poprawie izolacyjności termicznej, skupiają się na efektywności energetycznej budynku, a nie na jego wyglądzie. Co więcej, tynki pocienione, które mają na celu zmniejszenie ciężaru powłok tynkarskich, również nie są uznawane za szlachetne, gdyż ich właściwości estetyczne są ograniczone. Typowe błędne podejście polega na utożsamianiu wszelkich tynków spełniających określone funkcje z tynkami szlachetnymi, co wynika z braku zrozumienia różnorodności i specyfiki zastosowań tynków. Tynki szlachetne są przede wszystkim cenione za swoje walory estetyczne oraz zdolność do nadawania unikalnego charakteru budynkom, co w przypadku wymienionych rodzajów tynków nie występuje.

Pytanie 34

Tynki doborowe to tynki standardowe

A. dwuwarstwowymi o równej i gładkiej powierzchni

B. dwuwarstwowymi o równej, lecz szorstkiej powierzchni

C. trójwarstwowymi o równej i bardzo gładkiej powierzchni

D. trójwarstwowymi o równej, lecz szorstkiej powierzchni

Wybór tynków dwuwarstwowych, jak sugerują niektóre odpowiedzi, jest niezgodny z definicją tynków doborowych, które wymagają zaawansowanego podejścia w budowie. Tynki dwuwarstwowe składają się z warstwy podkładowej oraz wykończeniowej, co nie zapewnia takich samych właściwości funkcjonalnych i estetycznych, jak tynki trójwarstwowe. Warstwa zbrojona, obecna w tynkach trójwarstwowych, ma na celu nie tylko wzmocnienie struktury, ale również poprawę izolacyjności akustycznej i termicznej, co jest kluczowe w budynkach mieszkalnych i komercyjnych. Ponadto, tynki dwuwarstwowe zazwyczaj prowadzą do uzyskania powierzchni mniej gładkiej, co może skutkować problemami przy dalszym wykańczaniu ścian. Odrzucenie tynków gładkich w kontekście tynków doborowych wskazuje na niedostateczne zrozumienie istoty tych systemów. Wiele osób myli także tynki gładkie z tynkami o powierzchni szorstkiej, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących ich zastosowania i właściwości. Aby uniknąć takich pomyłek, ważne jest, aby zrozumieć różnice między różnymi typami tynków oraz ich wpływ na jakość wykończenia wnętrz. Zastosowanie niewłaściwego typu tynku może nie tylko obniżyć estetykę pomieszczenia, ale także wpłynąć na jego trwałość oraz energooszczędność.

Pytanie 35

Tynk klasy 0, znany jako tynk rapowany, jest zaliczany do tynków

A. jednowarstwowych

B. cienkowarstwowych

C. dwuwarstwowych

D. trójwarstwowych

Tynk rapowany, zaliczany do kategorii 0, jest tynkiem jednowarstwowym, co oznacza, że jest aplikowany w jednej warstwie bez dodatkowych podkładów. Tynki jednowarstwowe charakteryzują się szybkim procesem aplikacji oraz wysoką efektywnością, co jest kluczowe w nowoczesnym budownictwie. Tynki tego typu są często stosowane na budynkach mieszkalnych i komercyjnych, gdzie ważne są zarówno walory estetyczne, jak i funkcjonalne. Do tynków rapowanych można stosować różne rodzaje materiałów, w tym produkty wykonane na bazie cementu, wapna czy gipsu. W praktyce, tynki jednowarstwowe zapewniają dobry poziom izolacji cieplnej oraz odporności na warunki atmosferyczne, co wpisuje się w aktualne standardy budowlane. Zastosowanie tynku rapowanego przyczynia się do redukcji kosztów robocizny oraz czasu realizacji budowy, co jest niezwykle istotne w kontekście współczesnych wymagań rynkowych. Dlatego znajomość tej kategorii tynków jest niezbędna dla profesjonalistów w branży budowlanej.

Pytanie 36

Zalecana ilość domieszki napowietrzającej wynosi 0,5 kg na 1 m³ mieszanki betonowej. Jaką ilość domieszki trzeba dodać do 750 dm³ mieszanki betonowej?

A. 0,375 kg

B. 0,550 kg

C. 0,750 kg

D. 0,250 kg

Odpowiedź 0,375 kg jest w porządku, bo zużycie tej domieszki napowietrzającej to 0,5 kg na każdy metr sześcienny mieszanki betonu. Jak przeliczymy jednostki, to 750 dm³ wychodzi nam 0,75 m³ (bo 1 m³ to 1000 dm³). Żeby obliczyć potrzebną ilość domieszki, mnożymy objętość mieszanki przez to, co jest zalecane: 0,75 m³ razy 0,5 kg/m³ daje nam 0,375 kg. To podejście jest zgodne z tym, co stosuje się w budownictwie, gdzie dokładne dozowanie materiałów jest super ważne dla jakości betonu. Warto pamiętać, że te domieszki poprawiają też cechy betonu, takie jak odporność na mróz czy wodoszczelność, co jest istotne, szczególnie w naszym zmiennym klimacie. Dlatego ważne jest, żeby stosować odpowiednie dawki, bo to zapewnia lepszą wydajność i trwałość mieszanki. Ostatecznie wpływa to nie tylko na właściwości mechaniczne betonu, ale też na jego długowieczność i odporność na różne warunki atmosferyczne.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Keramzyt to lekkie materiały budowlane, wykorzystywane do wytwarzania zapraw

A. krzemionkowych

B. szamotowych

C. ciepłochronnych

D. kwasoodpornych

Keramzyt to innowacyjne lekkie kruszywo budowlane, które ze względu na swoje właściwości doskonale sprawdza się w produkcji zapraw ciepłochronnych. Jego niska gęstość oraz porowata struktura pozwalają na skuteczną izolację termiczną, co jest kluczowe w tworzeniu energooszczędnych budynków. Przykładem zastosowania keramzytu może być jego użycie w warstwie izolacyjnej w budynkach jednorodzinnych, gdzie przyczynia się do minimalizacji strat ciepła. W standardach budowlanych, takich jak PN-EN 13055, podkreśla się znaczenie stosowania materiałów, które nie tylko spełniają normy wytrzymałościowe, ale również przyczyniają się do efektywności energetycznej budynków. Keramzyt, dzięki swoim właściwościom, jest także materiałem ekologicznym, co wpisuje się w trendy zrównoważonego budownictwa, dążącego do ograniczenia wpływu na środowisko. Stosując keramzyt w zaprawach ciepłochronnych, inwestorzy mogą znacząco obniżyć koszty ogrzewania, co jest szczególnie istotne w kontekście rosnących cen energii.

Pytanie 39

Abyzbudować ścianę o powierzchni 1 m² zgodnie z KNR 2-02, wymaganych jest 8,20 szt. bloczków z betonu komórkowego. Na jednej palecie znajduje się 48 bloczków. Ile palet bloczków należy zamówić do zbudowania 75 m² ścian?

A. 9

B. 48

C. 75

D. 13

Aby obliczyć liczbę palet bloczków potrzebnych do wymurowania 75 m² ścian, należy najpierw ustalić, ile bloczków potrzebujemy. Zgodnie z KNR 2-02, do wymurowania 1 m² ściany potrzeba 8,20 bloczków. Dlatego, dla 75 m², zapotrzebowanie wynosi 75 m² * 8,20 bloczków/m² = 615 bloczków. Skoro na jednej palecie mieści się 48 bloczków, to aby obliczyć liczbę palet, dzielimy 615 bloczków przez 48 bloczków/paleta, co daje nam 12,8125. Ponieważ nie możemy zamówić ułamkowej części palety, zaokrąglamy w górę do najbliższej całkowitej liczby, co daje 13 palet. Praktycznie, w takich obliczeniach zawsze zaokrąglamy w górę, aby zapewnić wystarczającą liczbę materiałów budowlanych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży budowlanej oraz zarządzaniu projektami.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej