Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 30 grudnia 2025 21:48
Data zakończenia: 30 grudnia 2025 22:07

Egzamin zdany!

Wynik: 37/40 punktów (92,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Trójkąt ekspozycji w fotografii to pojęcie opisujące zależność między

A. czasem naświetlania, liczbą przysłony, natężeniem oświetlenia.

B. czasem naświetlania, obiektywem, czułością detektora obrazu.

C. czasem naświetlania, matrycą, czułością detektora obrazu.

D. czasem naświetlania, liczbą przysłony, czułością detektora obrazu.

Trójkąt ekspozycji w fotografii to absolutna podstawa, jeśli chce się mieć pełną kontrolę nad wyglądem zdjęcia. Składa się z trzech elementów: czasu naświetlania (ang. shutter speed), liczby przysłony (aperture, f/), oraz czułości detektora obrazu, czyli ISO. Te trzy parametry są ze sobą powiązane – jak manipulujesz jednym, musisz skorygować pozostałe, żeby zdjęcie nie wyszło ani za jasne, ani za ciemne. Z mojego doświadczenia wynika, że największą frajdę daje eksperymentowanie z nimi, bo np. zmniejszając czas naświetlania, możesz zamrozić ruch, ale wtedy musisz albo otworzyć przysłonę bardziej, albo podkręcić ISO. Z kolei przysłona nie tylko wpływa na ilość światła, ale też reguluje głębię ostrości – to ona pozwala rozmyć tło (super przy portretach!) albo wszystko wyostrzyć (krajobrazy). ISO natomiast podkręca się, gdy brakuje światła, ale większe ISO to niestety często więcej szumów na zdjęciu. Fajnie, jak się oswoisz z tymi pojęciami, bo łatwiej wtedy przewidzieć efekt końcowy i dostosować się do warunków. W profesjonalnej fotografii manualna kontrola nad trójkątem ekspozycji to w sumie taki standard, bo pozwala osiągnąć dokładnie taki klimat, jaki się chce. Dla mnie to zdecydowanie jedna z najbardziej kreatywnych części fotografowania.

Pytanie 2

Ilustracja przedstawia

A. pilota do lamp.

B. światłomierz.

C. slider.

D. konwerter.

To na zdjęciu to klasyczny światłomierz – bardzo praktyczne narzędzie, szczególnie dla osób pracujących z fotografią analogową lub w studiu, gdzie precyzyjna kontrola ekspozycji jest kluczowa. Światłomierz mierzy natężenie światła padającego na scenę lub odbijanego od obiektu, dzięki czemu można właściwie ustawić parametry aparatu: przysłonę, czas naświetlania i czułość ISO. Jest to sprzęt pozwalający uzyskać powtarzalne i kontrolowane efekty, o co trudno przy samym korzystaniu z pokręteł w aparacie na oko – szczególnie w złożonych warunkach oświetleniowych. Z mojego doświadczenia, światłomierze ręczne są niezastąpione podczas sesji portretowych czy fotografii produktowej, gdzie liczy się drobiazgowa kontrola światła. Warto wiedzieć, że profesjonaliści w branży przestrzegają standardu pracy ze światłomierzem, bo zapewnia on powtarzalność i eliminuje zgadywanie we wstępnych ustawieniach. Co ciekawe, światłomierze bywają używane też w filmowaniu, gdzie odpowiedni dobór ekspozycji wpływa na odbiór całości materiału. Moim zdaniem – jeśli ktoś poważnie myśli o fotografii czy pracy ze światłem, to umiejętność obsługi światłomierza to absolutna podstawa fachu.

Pytanie 3

Jaką substancję konserwującą wykorzystuje się w wywoływaczu?

A. siarczyn sodu

B. węglan potasu

C. wodorotlenek sodu

D. węglan sodu

Siarczyn sodu jest substancją konserwującą, która skutecznie zapobiega utlenianiu się substancji w wywoływaczach, a także ogranicza rozwój mikroorganizmów. Jego działanie polega na redukcji stężenia tlenu w roztworze, co wpływa na stabilizację chemiczną i biologiczną preparatów. Siarczyn sodu jest szeroko stosowany w przemyśle spożywczym jako dodatek E221, ale również w przemyśle fotograficznym, gdzie ma na celu ochronę emulsji światłoczułych. Przykłady jego zastosowania obejmują konserwację win, owoców oraz soków, gdzie skutecznie przedłuża trwałość produktów. Warto dodać, że stosowanie siarczynu sodu jest ściśle regulowane przez przepisy prawa, co zapewnia bezpieczeństwo konsumentów oraz jakość produktów. Dobrze zrozumieć zastosowanie tej substancji w kontekście stabilizacji i jakości wyrobów, co podkreśla znaczenie przestrzegania standardów branżowych w produkcji.

Pytanie 4

Wskaż elementy dodatkowe do lamp studyjnych, które nie są przeznaczone do rozpraszania światła?

A. Plaster miodu

B. Soft Box

C. Parasol

D. Strumiennica

Strumiennica to akcesorium, które skupia światło, zamiast je rozpraszać. Jej konstrukcja umożliwia skierowanie promieni świetlnych w określonym kierunku, co pozwala na uzyskanie intensywnego i precyzyjnego oświetlenia. W praktyce strumiennice są często wykorzystywane w studiach fotograficznych oraz podczas produkcji filmowej, gdzie kluczowe jest kontrolowanie źródła światła. Dzięki nim można uzyskać efekty takie jak mocne podkreślenie detali lub stworzenie głębokiego cienia, co jest ważne przy pracy nad kompozycją obrazu. Warto zauważyć, że stosowanie strumiennic jest zgodne z zasadami dobrego oświetlenia, ponieważ pozwala na efektywne wykorzystanie energii świetlnej oraz osiągnięcie zamierzonych efektów artystycznych. W kontekście standardów branżowych, strumiennice często znajdują się w zestawach profesjonalnych lamp studyjnych, co świadczy o ich dużym znaczeniu w pracy z oświetleniem.

Pytanie 5

Podczas wykonywania zdjęcia owoców na tle koszyka zachowując ostry pierwszy i drugi plan ustalono parametry ekspozycji: – czas naświetlania 1/30 s – przysłona f/8 W celu uzyskania rozmytego tła, przy zachowaniu takiej samej ilości światła padającego na matrycę, należy ustawić parametry:

A. 1/250 s, f/5,6

B. 1/60 s, f/22

C. 1/125 s, f/5,6

D. 1/250 s, f/2,8

Dobrze wybrana odpowiedź, bo właśnie takie parametry pozwolą uzyskać rozmyte tło, zachowując tę samą ekspozycję. Jeśli chcesz mieć rozmyte tło (czyli płytką głębię ostrości), musisz otworzyć przysłonę – czyli wybrać niższą liczbę f, w tym przypadku f/2,8. To jest standardowa praktyka w fotografii portretowej czy produktowej, kiedy chcesz, żeby główny motyw był ostry, a tło miękko się rozmywało. Ale, żeby zdjęcie nie wyszło prześwietlone (bo więcej światła wpada przez szeroko otwartą przysłonę), trzeba skrócić czas naświetlania – i właśnie stąd 1/250 s. W praktyce to jest typowy kompromis – balans światła między przysłoną i czasem ekspozycji zawsze musi się zgadzać, żeby nie „przepalić” lub nie „niedoświetlić” zdjęcia. Ustalając ekspozycję, korzysta się z tzw. zasady wzajemności – jeżeli otwierasz przysłonę o dwa stopnie (np. z f/8 na f/2,8), to czas skracasz o tyle samo stopni (w tym przypadku z 1/30 s do 1/250 s). Moim zdaniem to bardzo praktyczna umiejętność – szybko dobierać parametry zależnie od efektu, jaki chcesz osiągnąć. Fotografowie często automatycznie to wyliczają, ale dobrze jest zrozumieć, co się dzieje „pod maską”. W większości aparatów cyfrowych można to zrobić manualnie lub korzystać z trybu preselekcji przysłony, ale świadomość, jak te ustawienia wpływają na zdjęcie, daje dużo większą kontrolę i kreatywność.

Pytanie 6

W jakim formacie powinien być zapisany zeskanowany obraz, aby mógł być poddany dalszej obróbce?

A. PDF

B. JPEG

C. RAW

D. TIFF

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest preferowany do zapisywania skanowanych obrazów przeznaczonych do dalszej obróbki, ponieważ oferuje bezstratną kompresję, co zapewnia wysoką jakość obrazu oraz zachowanie wszystkich szczegółów. Umożliwia on przechowywanie danych w różnych przestrzeniach kolorów oraz obsługuje różne głębokości bitów, co jest szczególnie istotne w profesjonalnej fotografii oraz grafice komputerowej. Dzięki temu, obrazy zapisane w formacie TIFF mogą być edytowane w programach graficznych bez utraty jakości. Przykładem zastosowania TIFF jest archiwizacja zdjęć w muzeach czy bibliotekach, gdzie zachowanie oryginalnej jakości obrazu ma kluczowe znaczenie. Dodatkowo, TIFF jest standardem w wielu programach graficznych, co czyni go wszechstronnym rozwiązaniem dla profesjonalistów w dziedzinie obróbki obrazów, takich jak fotografowie, graficy czy architekci.

Pytanie 7

Na której fotografii zastosowano kompozycję otwartą?

A. Fotografia 2

B. Fotografia 1

C. Fotografia 3

D. Fotografia 4

Fotografia 1 doskonale ilustruje kompozycję otwartą, co wynika z tego, że kwiatowy wzór nie kończy się w obrębie kadru, tylko niejako wychodzi poza ramy zdjęcia. W praktyce kompozycja otwarta polega na takim ujęciu sceny, że widz ma wrażenie kontynuacji motywu poza fotografią. Moim zdaniem w branży fotograficznej to bardzo wartościowa technika – pozwala pokazać fragment większej całości, zachęca do interpretacji i buduje ciekawą narrację wizualną. Często stosuje się ją przy dokumentowaniu wzorów, tłumów czy przyrodniczych krajobrazów, gdzie nie zależy nam na domknięciu obrazu, tylko na pokazaniu nieograniczoności lub powtarzalności. Standardowe podręczniki fotografii, jak np. „The Photographer’s Eye” Michaela Freemana, podkreślają, że kompozycja otwarta jest bardzo ceniona zwłaszcza w reportażu czy fotografii ulicznej. Widać tu fajnie, że elementy są „ucięte” przez kadr – to charakterystyczne dla tej techniki. Sam nieraz korzystam z tej metody, np. fotografując tapety, tłumy lub serie przedmiotów. Pozwala to oddać dynamikę i życie, a nie jedynie zamknięty, wyizolowany fragment rzeczywistości. W praktyce, jeśli coś w fotografii sugeruje, że mogłoby się ciągnąć dalej poza kadr – to najpewniej właśnie kompozycja otwarta.

Pytanie 8

Jaki rodzaj planu zdjęciowego przedstawia postać ludzką od wysokości nieco powyżej kolan do tuż nad głową?

A. Amerykański

B. Ogromny.

C. Zbliżony.

D. Cały.

Odpowiedź 'Amerykański' jest poprawna, ponieważ ten rodzaj planu zdjęciowego, znany również jako plan amerykański, obejmuje postać ludzką od wysokości nieco powyżej kolan do miejsca tuż nad głową. Jest to popularny format w filmie oraz telewizji, ponieważ umożliwia uchwycenie zarówno gestów oraz mimiki postaci, jak i ich otoczenia. W praktyce plan amerykański jest często stosowany w scenach dialogowych, gdzie ważne jest, aby widzowie mogli zobaczyć zarówno wyraz twarzy aktora, jak i reakcje innych postaci. Dobrą praktyką jest umieszczenie kamery na wysokości wzroku, co pozwala na naturalne przedstawienie interakcji między postaciami. Użycie tego planu jest zgodne z zasadami kompozycji i kadrowania w sztuce filmowej, co wspiera narrację wizualną. Pozwala również na uzyskanie dynamiki w scenach akcji, co jest istotne w kontekście produkcji filmowych i telewizyjnych.

Pytanie 9

Aparat cyfrowy pełnoklatkowy charakteryzuje się matrycą o wymiarach

A. 22,2 x 14,8 mm

B. 24 x 36 mm

C. 17,3 x 13 mm

D. 23,6 x 15,7 mm

Pełnoklatkowy aparat cyfrowy charakteryzuje się matrycą o wymiarach 24 x 36 mm, co odpowiada standardowi formatu 35 mm, powszechnie stosowanemu w fotografii analogowej. Ten rozmiar matrycy umożliwia uzyskanie szerszego kąta widzenia oraz lepszej głębi ostrości w porównaniu do mniejszych matryc, co jest szczególnie istotne w fotografii krajobrazowej oraz portretowej. Dzięki pełnoklatkowemu formatowi możliwe jest też lepsze odwzorowanie szczegółów oraz mniejsze szumy w warunkach słabego oświetlenia, co czyni go preferowanym wyborem wśród profesjonalnych fotografów. Przykładem zastosowania pełnoklatkowych aparatów są sesje zdjęciowe w plenerze, gdzie wymagane jest uchwycenie detali oraz kolorów. Warto również zauważyć, że obiektywy zaprojektowane do współpracy z tym formatem oferują większą wszechstronność i lepsze osiągi optyczne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii.

Pytanie 10

Aby przypisać archiwizowanym zdjęciom atrybuty ułatwiające ich szybkie odnajdywanie, należy użyć aplikacji programu Adobe

A. Bridge

B. InDesign

C. Acrobat

D. Flash

Adobe Bridge to aplikacja stworzona z myślą o zarządzaniu i organizacji plików multimedialnych, w tym fotografii. Umożliwia użytkownikom przypisywanie atrybutów, takich jak słowa kluczowe, oceny czy metadane, które znacznie ułatwiają późniejsze wyszukiwanie i organizację zdjęć. Dzięki integracji z innymi aplikacjami Adobe, takimi jak Photoshop czy Lightroom, Bridge stanowi centralne miejsce do zarządzania zasobami kreatywnymi. Przykładem praktycznego zastosowania może być stworzenie złożonej biblioteki zdjęć, gdzie fotografie są systematycznie kategoryzowane i tagowane, co pozwala na szybkie odnalezienie ich w przyszłości. Co więcej, użycie Bridge jako narzędzia do archiwizacji i organizacji zdjęć jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają stosowanie metadanych w celu zwiększenia efektywności i możliwości wyszukiwania w dużych zbiorach danych. Efektywne zarządzanie zdjęciami z wykorzystaniem Bridge może znacząco poprawić produktywność pracy kreatywnej.

Pytanie 11

Obiektyw w aparacie fotograficznym o wymiarach kadru 24 x 36 mm, który oferuje kąt widzenia zbliżony do kąta widzenia ludzkiego oka, posiada ogniskową

A. 20 mm

B. 28 mm

C. 35 mm

D. 50 mm

Ogniskowa obiektywu 50 mm w aparacie fotograficznym o formacie kadru 24 x 36 mm (pełnoklatkowym) jest klasycznie uważana za ogniskową, która najbardziej zbliża się do kąta widzenia ludzkiego oka. Kąt widzenia ludzkiego oka wynosi około 46 stopni w poziomie, co odpowiada obiektywowi o ogniskowej 50 mm w formacie pełnoklatkowym. Taki obiektyw doskonale sprawdza się w różnych zastosowaniach, od portretów po zdjęcia uliczne, ponieważ oferuje naturalny, niewymuszony wygląd obrazu, co jest cenione przez fotografów. W praktyce, w przypadku portretów, obiektyw ten pozwala na uzyskanie przyjemnego rozmycia tła (bokeh), co podkreśla temat zdjęcia. Dodatkowo, obiektywy o tej ogniskowej są często wykorzystywane w różnych stylach fotografii, a ich uniwersalność czyni je podstawowym narzędziem w arsenale każdego fotografa.

Pytanie 12

Do którego formatu należy przekonwertować plik PSD, aby opublikować go w portalu społecznościowym?

A. RAW

B. JPEG

C. DOCX

D. TIFF

Format JPEG jest zdecydowanie najpopularniejszy, jeśli chodzi o publikowanie grafik i zdjęć na portalach społecznościowych. Z mojego doświadczenia wynika, że praktycznie wszystkie te serwisy – od Facebooka, przez Instagram, aż po Twittera – wymagają grafiki właśnie w tym formacie, bo JPEG doskonale godzi jakość z niewielkim rozmiarem pliku. To bardzo ważne, bo przecież nikt nie chce czekać, aż zdjęcie będzie się ładować kilka minut. Pliki PSD, które służą do pracy z warstwami w Photoshopie, są zbyt ciężkie i nieobsługiwane przez przeglądarki internetowe ani przez portale. JPEG natomiast jest rozpoznawalny przez praktycznie każde urządzenie i aplikację – zarówno na komputerze, jak i na smartfonie. Co ciekawe, JPEG stosuje kompresję stratną, więc czasem warto dostosować ustawienia jakości przy eksporcie, żeby kompromis między wagą a jakością był akceptowalny. W branży graficznej utarło się, by najpierw pracować na pliku PSD, a kiedy projekt jest skończony, eksportować go do JPG na potrzeby internetu. No i jeszcze jedno – portale społecznościowe bardzo często same kompresują zdjęcie, więc czasem lepiej samodzielnie przygotować odpowiedni JPEG, żeby nie było nieprzyjemnych niespodzianek z jakością.

Pytanie 13

W dziedzinie fotografii, technika znana jako wysoki klucz to inaczej

A. low key

B. kalotypia

C. cyjanotypia

D. high key

Technika wysokiego klucza, znana jako high key, jest stylem oświetleniowym, który wykorzystuje jasne i stonowane tony. Charakterystyczne dla tej techniki jest minimalne zastosowanie cieni oraz dominacja jasnych barw, co daje efekt lekkości i świeżości. W praktyce, fotografowie używają tej techniki w portretach, produktach czy zdjęciach mody, aby stworzyć pozytywną atmosferę oraz podkreślić detale. Wysoki klucz często stosowany jest także w reklamie kosmetyków czy odzieży, gdzie kluczowe jest uchwycenie detali w jasnym świetle. Standardy branżowe wskazują, że efektywny high key wymaga starannego planowania oświetlenia, gdzie główne źródło światła powinno być miękkie, a tło dobrze oświetlone, aby uniknąć kontrastów i cieni. Dla uzyskania pożądanego efektu, zaleca się użycie kilku źródeł światła, takich jak softboxy lub reflektory, które równomiernie oświetlają scenę. Kluczowe jest również zrozumienie, jak różne powierzchnie odbijają światło, co wpływa na końcowy rezultat. Technika ta jest ceniona w branży, gdyż pozwala na uchwycenie emocji i estetyki w sposób, który przyciąga uwagę widza.

Pytanie 14

Aby osiągnąć efekt modyfikacji odległości ogniskowej, konieczne jest zastosowanie

A. konwentera

B. monopodu

C. nasadki zwielokrotniającej

D. filtra konwersyjnego

Konwentery, zwane także telekonwerterami, to specjalne akcesoria optyczne, które zmieniają ogniskową obiektywu, zwiększając przy tym jego zasięg. Używanie konwentera pozwala na uzyskanie efektu przybliżenia obrazu bez konieczności zmiany obiektywu na dłuższy. Na przykład, zastosowanie 2x konwentera do obiektywu 200 mm skutkuje uzyskaniem ogniskowej 400 mm. Tego rodzaju akcesoria są szczególnie popularne w fotografii przyrodniczej i sportowej, gdzie fotografowie często muszą uchwycić szczegóły z dużych odległości. Warto jednak pamiętać, że użycie konwentera wpływa na przysłonę obiektywu, co może skutkować mniejszą ilością światła docierającą do matrycy oraz zmniejszeniem jakości obrazu. W związku z tym, podczas pracy w trudnych warunkach oświetleniowych, należy zachować ostrożność i być świadomym potencjalnych ograniczeń związanych z zastosowaniem konwentera. Dobrą praktyką jest testowanie różnych ustawień oraz analizowanie rezultatów, aby uzyskać najlepsze efekty fotograficzne.

Pytanie 15

W technice fotografii studyjnej spill oznacza

A. celowe prześwietlenie tła dla uzyskania efektu high-key

B. połączenie dwóch źródeł światła dla uzyskania efektu kluczowego

C. niepożądane rozproszenie światła na obszary, które powinny pozostać nieoświetlone

D. ustawienie świateł w trójkąt oświetleniowy dla portretu

Odpowiedź dotycząca spill w fotografii studyjnej jest prawidłowa, ponieważ spill odnosi się do niepożądanego rozproszenia światła na obszary, które powinny pozostać nieoświetlone. W praktyce oznacza to, że światło, które powinno oświetlać jedynie wyznaczone elementy kompozycji (takie jak model czy obiekt), przypadkowo pada na inne fragmenty tła, co może prowadzić do nieestetycznych efektów. Aby uniknąć spill, fotografowie często korzystają z modyfikatorów światła, takich jak softboxy czy reflektory, które kierują światło dokładnie tam, gdzie to potrzebne. Dobre praktyki w fotografii studyjnej sugerują również użycie odpowiednich kątów oraz odległości między źródłami światła a obiektami, co pozwala na kontrolę nad tym, jak światło się rozprzestrzenia. Przykładem może być ustawienie świateł w taki sposób, aby uniknąć przypadkowego oświetlania tła, co jest kluczowe dla uzyskania czystych i profesjonalnych zdjęć.

Pytanie 16

Z jakiej odległości powinien ustawić się fotograf, aby oświetlić obiekt, korzystając z lampy błyskowej o LP=42, przy ustawieniu ISO 100 i przysłonie f/8?

A. Około 15 m

B. Około 30 m

C. Około 5 m

D. Około 1 m

Odpowiedź 'około 5 m' jest prawidłowa, ponieważ obliczenie odległości, z jakiej powinno być oświetlane fotografowane obiekt, opiera się na zastosowaniu zasady, że odległość do obiektu powinna odpowiadać wartości liczby przewodniej lampy błyskowej, liczby przesłony oraz ISO. W przypadku lampy o liczbie przewodniej LP=42, przy ISO 100 i przysłonie f/8, odległość można obliczyć przy pomocy wzoru: Odległość = LP / (f/stopień). Zatem, w tym wypadku odległość wynosi 42 / 8 = 5,25 m, co zaokrąglamy do około 5 m. W praktyce, prawidłowe ustawienie lampy w tej odległości zapewni odpowiednie naświetlenie obiektu, co jest kluczowe w fotografii portretowej czy produktowej. Użycie lampy błyskowej w tej odległości pozwala na uzyskanie naturalnych cieni oraz nieprzeciążenie ekspozycji, co jest szczególnie istotne w pracy z różnorodnymi materiałami i kolorami. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami, warto zawsze stosować technikę testowania oświetlenia przed właściwą sesją, aby dostosować parametry do konkretnego scenariusza fotograficznego.

Pytanie 17

Przy tworzeniu planu sesji zdjęciowej do fotografowania w technice wysokiego klucza, co należy wziąć pod uwagę?

A. jasne tło, oświetlenie skierowane

B. ciemne tło, oświetlenie rozproszone

C. ciemne tło, oświetlenie skierowane

D. jasne tło, oświetlenie rozproszone

Fotografia w technice wysokiego klucza charakteryzuje się jasnymi, dobrze oświetlonymi obrazami, w których dominują jasne tony. Wybór jasnego tła jest kluczowy, ponieważ pomaga w uzyskaniu efektu lekkości i przestronności, który jest istotny w tej technice. Oświetlenie rozproszone, które można osiągnąć na przykład poprzez użycie softboxów lub parasoli, pozwala na uzyskanie delikatnych cieni oraz równomierne oświetlenie obiektu. Dzięki temu, przejrzystość i detale w zdjęciach są lepiej widoczne, co jest szczególnie ważne w fotografii portretowej czy produktowej. Przykładem zastosowania tej techniki może być fotografia ślubna, gdzie ważne jest uchwycenie radosnych chwil w jasnej i przyjemnej atmosferze. Wybierając oświetlenie i tło, zawsze należy pamiętać o harmonii między nimi, co pozwoli na uzyskanie estetycznych i profesjonalnych efektów. W praktyce, technika ta jest powszechnie wykorzystywana w komercyjnej fotografii, na przykład w reklamach, gdzie jasność obrazu przyciąga uwagę potencjalnych klientów.

Pytanie 18

Aby uchwycić postać w pełnym wymiarze na zdjęciu, należy zmieścić

A. całą postać

B. postać do kolan

C. połowę postaci

D. wyłącznie głowę

Wykonanie zdjęcia postaci w pełnym planie oznacza uchwycenie jej w całości, co jest kluczowe dla oddania zarówno detali postaci, jak i kontekstu otoczenia. W pełnym planie osoba jest umieszczona w kadrze od stóp do głowy, co pozwala na zaprezentowanie postawy, mimiki oraz emocji. Taki sposób kadrowania jest powszechnie stosowany w fotografii portretowej, reklamowej oraz w filmie, gdzie istotne jest pokazanie, jak postać wchodzi w interakcję z otoczeniem. Przykładem takiego zastosowania może być zdjęcie modela w odzieży, które ma na celu zaprezentowanie nie tylko samego ubrania, ale także stylu, w jakim jest noszone. Warto pamiętać, że stosowanie pełnego planu w fotografii zachowuje proporcje i pozwala widzowi na lepsze zrozumienie kompozycji. Dobrą praktyką jest również zwrócenie uwagi na tło i jego wpływ na odbiór postaci, aby całość była harmonijna i przyciągająca wzrok.

Pytanie 19

Wskaż typ aparatów, które nie posiadają trybu rejestracji wideo.

A. Bezlusterkowe.

B. Kompaktowe.

C. Wodoodporne kompaktowe.

D. Wielkoformatowe.

Wielkoformatowe aparaty to zupełnie inna liga w fotografii – głównie są wykorzystywane w profesjonalnych zastosowaniach takich jak fotografia architektury, reklamy czy prace studyjne, gdzie liczy się maksymalna jakość i duża powierzchnia materiału światłoczułego. Ich konstrukcja opiera się na manualnych ustawieniach, wymiennych kasetach na klisze lub matrycach światłoczułych, a także braku jakiejkolwiek automatyki, nie mówiąc już o funkcjach cyfrowych. Co ciekawe, nawet najnowsze modele wielkoformatowych kamer cyfrowych rzadko kiedy mają możliwość rejestracji wideo – głównie przez to, że tego typu praca wymaga zupełnie innych parametrów technicznych i przepustowości danych. Moim zdaniem takie aparaty zarezerwowane są dla świadomych fotografów, którzy wiedzą, kiedy i do czego użyć tego sprzętu. W codziennej pracy, kiedy klient chce film czy rejestrację ruchu, wielkoformat nie ma sensu – i po prostu tego nie oferuje. W przeciwieństwie do kompaktów, bezlusterkowców czy wodoodpornych kompaktów, które nawet w najtańszych wersjach mają już wideo, wielkoformat to skrajność totalnie analogowa lub nastawiona wyłącznie na statyczne zdjęcia. Często spotykam się z mylnym przekonaniem, że skoro coś jest duże i drogie, to musi mieć wszystko – a tu właśnie odwrotnie, mniej znaczy więcej, a wideo tu po prostu nie występuje. Takie rozwiązania wynikają z tradycji tego segmentu i z jasno określonych potrzeb rynku.

Pytanie 20

Który program do obróbki grafiki rastrowej zaliczany jest do kategorii freeware?

A. Corel Photo-Paint

B. PhotoFiltre Studio

C. AvancePaint

D. Adobe Photoshop

Wiele osób zakłada, że najbardziej znane programy graficzne to automatycznie darmowe lub dostępne w wersji freeware, jednak branża graficzna rządzi się swoimi prawami. Przykładowo, Corel Photo-Paint oraz Adobe Photoshop to komercyjne aplikacje, które od lat są liderami na rynku, ale zawsze wymagały płatnej licencji lub subskrypcji – nawet wersje testowe mają poważne ograniczenia czasowe. PhotoFiltre Studio również nie jest typowym freeware, bo choć istnieje darmowa wersja PhotoFiltre, to wariant Studio ma już płatną licencję. Wiele osób myli te podobnie brzmiące nazwy i stąd pojawiają się nieporozumienia. Co ciekawe, firmy Adobe i Corel mocno dbają o swoje prawa autorskie, więc używanie ich programów bez ważnej licencji może się skończyć poważnymi konsekwencjami, nawet w środowisku szkolnym. Typowym błędem jest traktowanie programów z wersją demo lub trial jako freeware – to nie to samo. Freeware oznacza, że twórca pozwala korzystać z aplikacji bez żadnych opłat, nawet do zastosowań komercyjnych (choć to czasem wymaga sprawdzenia licencji). Warto zapamiętać, że nie każdy popularny program jest dostępny za darmo i czasem lepiej wybrać mniej rozbudowaną, ale legalną opcję. Moim zdaniem znajomość tych niuansów bardzo się przydaje, bo potem na stażu czy w pracy uniknie się niezręcznych sytuacji związanych z nielegalnym oprogramowaniem. Najlepiej zawsze czytać licencje i nie sugerować się tylko popularnością czy funkcjonalnością programu.

Pytanie 21

Aby uwydatnić kontury obiektu na zdjęciu, należy użyć oświetlenia

A. górno-bocznego

B. przednio-bocznego

C. dolnego

D. tylnego

Oświetlenie tylne w fotografii to naprawdę istotna sprawa. Dzięki niemu możemy pięknie podkreślić kontury obiektów, co jest super widoczne w przypadku różnych przezroczystych rzeczy. Kiedy światło pada z tyłu, powstaje taki efekt halo, który nadaje zdjęciom głębię i sprawia, że wyglądają bardziej trójwymiarowo. Przykład? Fotografując szklane przedmioty, jak wazon czy butelkę, to tylne oświetlenie wydobywa wszystkie detale i strukturę szkła. W fotografii produktowej takie zdjęcia często przyciągają uwagę, bo świetnie uwypuklają cechy produktów. W sztuce i portrecie to tylne światło potrafi dodać dramatyzmu i atmosfery, co czyni sesje zdjęciowe dużo ciekawsze.

Pytanie 22

Aby na fotografii uzyskać efekt zatrzymania ruchu kolarzy na zamazanym tle, jakie parametry należy ustawić w aparacie?

A. f/5,6 i 1/250 s

B. f/16 i 1/60 s

C. f/22 i 1/30 s

D. f/8 i 1/125 s

Te ustawienia, czyli f/5,6 i czas 1/250 s, są naprawdę fajne do zamrożenia ruchu. To dlatego, że migawka się szybko zamyka, co jest super ważne, gdy mamy do czynienia z obiektami, które się szybko poruszają. Przysłona f/5,6 daje nam całkiem dobrą głębię ostrości, co sprawia, że kolarze będą ostro widoczni na zdjęciu, a jednocześnie zdjęcie nie będzie prześwietlone. Czas 1/250 s mocno ogranicza ryzyko rozmycia, które tak często zdarza się przy szybkich ruchach, na przykład w sportowej fotografii. Dobrym przykładem są wyścigi kolarskie, gdzie chcemy uchwycić nie tylko samą akcję, ale także emocje na twarzach kolarzy. W takich sytuacjach ważne jest, by również dostosować ISO i balans bieli do światła, bo to naprawdę pomoże w otrzymaniu jakościowych zdjęć z zamrożonym ruchem.

Pytanie 23

Technika fotograficzna luminography (luminografia) polega na

A. fotografowaniu obiektów emitujących światło w zakresie UV

B. rejestrowaniu śladów światła poruszającego się w ciemności przy długim czasie ekspozycji

C. wykorzystaniu specjalnych filtrów luminescencyjnych na obiektywach

D. wykonywaniu zdjęć przy bardzo wysokich wartościach ISO powyżej 25600

Luminografia to unikalna technika fotograficzna, która pozwala na rejestrowanie śladów światła poruszającego się w ciemności, przy wykorzystaniu długiego czasu ekspozycji. Dzięki temu, na zdjęciu mogą zostać uchwycone różne źródła światła, takie jak latarki, ognie sztuczne czy nawet ruchy ciał świetlnych. Długie czasy naświetlania, często przekraczające kilka sekund, umożliwiają uchwycenie nawet najdelikatniejszych ruchów światła, co tworzy niezwykłe efekty wizualne. W praktyce, luminografia może być stosowana do tworzenia artystycznych kompozycji, a także do eksperymentów w ramach fotografii nocnej. Na przykład, można użyć tej techniki do uchwycenia śladów ruchu tańczącej osoby z latarką, co stworzy efekt dynamicznego ruchu na zdjęciu. Warto również wspomnieć, że luminografia wymaga precyzyjnego ustawienia aparatu, stabilizacji oraz odpowiedniego dobierania parametrów ekspozycji, aby uzyskać pożądany efekt. Dodatkowo, jest to technika, która wciąga, angażując fotografów w proces tworzenia i eksperymentowania z różnymi źródłami światła.

Pytanie 24

W celu uzyskania na zdjęciu efektu „zamrożenia ruchu” siatkarza w wyskoku należy przede wszystkim ustawić

A. krótki czas otwarcia migawki.

B. małą liczbę przysłony.

C. długi czas otwarcia migawki.

D. dużą liczbę przysłony.

Aby uzyskać efekt „zamrożenia ruchu” na zdjęciu, najważniejszym parametrem, na który trzeba zwrócić uwagę, jest właśnie krótki czas otwarcia migawki. Im krótszy czas naświetlania (np. 1/1000 sekundy czy nawet szybciej), tym skuteczniej zatrzymasz w kadrze dynamiczny ruch – nawet bardzo szybkie akcje sportowe, takie jak wyskok siatkarza, są wtedy ostre i nie rozmazane. To taka podstawa w fotografii sportowej, ale w sumie także w innych sytuacjach, gdzie akcja dzieje się błyskawicznie, jak np. zdjęcia ptaków w locie czy dzieci biegających po boisku. Profesjonalni fotografowie praktycznie zawsze korzystają z bardzo krótkich czasów migawki podczas fotografowania sportu czy innych dynamicznych tematów – nawet jeśli oznacza to, że muszą podnieść czułość ISO albo użyć jaśniejszego obiektywu. Moim zdaniem warto to ćwiczyć, bo dopiero wtedy człowiek rozumie, jaką przewagę daje świadome ustawienie ekspozycji. Oczywiście są wyjątki – czasami chcemy celowo rozmazać ruch (taki artystyczny efekt), ale jeśli zależy nam na ostrości i „zatrzymaniu” momentu, krótki czas migawki to absolutny must have. Z mojego doświadczenia, nawet niepozorne ruchy, jak uderzenie piłki, potrafią się rozmazać, jeśli czas będzie ciut za długi. Warto też pamiętać, że w słabszym świetle krótkie czasy wymagają mocnego oświetlenia lub wyższych ISO. To taki balans, który przychodzi z praktyką.

Pytanie 25

Na której ilustracji przedstawiono fotografię zgodnie z regułą złotego podziału?

A. Na ilustracji 4.

B. Na ilustracji 3.

C. Na ilustracji 2.

D. Na ilustracji 1.

Ilustracja 4. jest doskonałym przykładem zastosowania reguły złotego podziału, która jest fundamentalnym narzędziem w kompozycji wizualnej. Reguła ta jest oparta na matematycznej proporcji, która pozwala na stworzenie harmonijnej i estetycznej kompozycji. W kontekście tej ilustracji, domknięcie dla ptaków zostało umieszczone w punkcie, który dobrze oddaje tę proporcję, co przyciąga wzrok i wpływa na równowagę wizualną całości. W praktyce, projektanci graficzni i fotografowie często wykorzystują złoty podział do aranżacji elementów w sposób, który prowadzi oko odbiorcy wzdłuż kluczowych linii kompozycyjnych. Przykładem mogą być fotografie krajobrazowe, gdzie horyzont lub istotny element krajobrazu umieszczony jest w punkcie złotego podziału, co znacząco podnosi walory estetyczne zdjęcia. Prawidłowe zastosowanie złotego podziału nie tylko poprawia atrakcyjność wizualną, ale również może zwiększać przekaz emocjonalny dzieła.

Pytanie 26

Aby uzyskać pozytywy w skali odwzorowania 1:1 z negatywów o wymiarach 10×15 cm, jakie urządzenie powinno zostać użyte?

A. kopiarkę stykową

B. powiększalnik z głowicą filtracyjną

C. aparat wielkoformatowy

D. kolumnę reprodukcyjną

Kopiarka stykowa to urządzenie, które doskonale nadaje się do wykonywania pozytywów w skali 1:1 z negatywów, takich jak te o wymiarach 10×15 cm. Główna zasada działania kopiarki stykowej polega na bezpośrednim stykaniu negatywu z materiałem światłoczułym, co pozwala na uzyskanie odwzorowania w pełnej skali, bez żadnych deformacji czy zniekształceń. Praktyczne zastosowanie tego typu urządzenia jest widoczne w warsztatach fotograficznych i laboratoriach do wywoływania zdjęć, gdzie zachowanie oryginalnych wymiarów jest kluczowe. Zastosowanie kopiarki stykowej umożliwia również uzyskanie wyraźnych szczegółów oraz wysokiej jakości odwzorowania tonalnego, co jest istotne w fotografii artystycznej oraz dokumentacyjnej. Dobre praktyki zalecają również stosowanie odpowiednich materiałów światłoczułych, które współdziałają z kopiarką stykową, aby uzyskać optymalne rezultaty. W kontekście norm branżowych, kopiarki stykowe są uznawane za standard w reprodukcji zdjęć, co potwierdza ich popularność wśród profesjonalistów.

Pytanie 27

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop pozwala na tworzenie ścieżek?

A. Szybkie zaznaczenie

B. Lasso wielokątne

C. Zaznaczenie eliptyczne

D. Pióro

Narzędzie Pióro w programie Adobe Photoshop jest kluczowym elementem dla osób zajmujących się grafiką wektorową oraz precyzyjnym rysowaniem. Umożliwia ono tworzenie i edytowanie ścieżek, które można wykorzystywać do różnych celów, takich jak tworzenie złożonych kształtów, zaznaczeń czy krzywych. Ścieżki tworzone za pomocą Pióra są niezwykle elastyczne, co pozwala na ich modyfikację w dowolnym momencie bez utraty jakości. Przykładowo, projektant graficzny może wykorzystać narzędzie Pióro do narysowania konturów postaci, a następnie wypełnienia ich kolorem, co jest istotne w procesie tworzenia ilustracji. Poprawne korzystanie z tego narzędzia wymaga jednak zrozumienia zasad działania krzywych Béziera, co jest standardem w branży graficznej. Pióro pozwala na precyzyjne dostosowywanie punktów zakotwiczających oraz ich uchwytów, co umożliwia uzyskanie idealnych kształtów. W przypadku pracy nad projektami wymagającymi dużej precyzji, takich jak logo czy infografiki, umiejętność korzystania z narzędzia Pióro staje się niezbędna.

Pytanie 28

W cyfrowych aparatach, pomiar intensywności światła w centralnej części kadru nazywany jest pomiarem

A. wielopunktowym

B. centralnie ważonym

C. matrycowym

D. punktowym

Pomiar punktowy w aparatach cyfrowych odnosi się do metody, w której intensywność światła jest mierzona w jednym, konkretnym punkcie kadru, zazwyczaj w centrum. Ta technika pomiarowa jest szczególnie przydatna w sytuacjach, gdy obiekt, na którym koncentrujemy uwagę, jest znacznie jaśniejszy lub ciemniejszy niż otoczenie. Dzięki temu, aparat może dokładniej określić ekspozycję, co skutkuje lepszym odwzorowaniem detali w obszarze zainteresowania, co jest kluczowe w fotografii portretowej czy makrofotografii. W praktyce, stosowanie pomiaru punktowego pozwala fotografom na uzyskanie odpowiedniego balansu światła, minimalizując ryzyko niedoświetlenia lub prześwietlenia. Warto dodać, że w standardach branżowych oraz w instrukcjach obsługi wielu aparatów, technika ta jest szczególnie zalecana w sytuacjach wymagających precyzyjnego ustawienia ekspozycji.

Pytanie 29

Aby zrealizować wymagania reprodukcji, należy równomiernie oświetlić płaski oryginał, a ustawienie aparatu powinno być takie, aby oś optyczna obiektywu była

A. równoległa do powierzchni oryginału

B. równoległa do kierunku promieni oświetlenia

C. skośna w stosunku do płaszczyzny oryginału

D. prostopadła do powierzchni oryginału

Odpowiedź, że oś optyczna obiektywu powinna być prostopadła do płaszczyzny oryginału, jest kluczowa dla uzyskania najwyższej jakości reprodukcji płaskich obiektów. Ustawiając aparat w ten sposób, zapewniamy, że wszystkie punkty na oryginale będą odwzorowane w równych proporcjach, co eliminuje zniekształcenia perspektywiczne. W praktyce, ustawienie prostopadłe pozwala na uniknięcie efektu trapezowego, który występuje, gdy aparat jest nachylony. Z tego powodu w standardowych praktykach fotograficznych, takich jak skanowanie dokumentów czy reprodukcja dzieł sztuki, stosuje się tzw. „układ ortogonalny”, gdzie obiekt jest fotografowany bez kąta, co zapewnia wierne odwzorowanie kształtów i kolorów. Dodatkowo, prostopadłe ustawienie ułatwia równomierne oświetlenie, co jest niezbędne dla utrzymania jednorodności tonalnej i teksturalnej obrazu. Tego rodzaju techniki są szeroko stosowane w fotografii produktowej, archiwizacji, a także w akademickich badaniach nad dokumentacją wizualną.

Pytanie 30

Planowanie zdjęć krajobrazowych na barwnym materiale przy użyciu obiektywu ultraszerokokątnego wymaga wziąć pod uwagę filtr do przyciemnienia nieba

A. połówkowy czerwony

B. połówkowy pomarańczowy

C. polaryzacyjny

D. połówkowy szary

Filtr połówkowy szary jest kluczowym narzędziem w fotografii krajobrazowej, szczególnie gdy chcemy uzyskać zrównoważoną ekspozycję między jasnym niebem a ciemniejszym horyzontem. Działa on poprzez stopniowe przyciemnienie górnej części kadru, co pozwala na zredukowanie nadmiaru światła pochodzącego z nieba. Stosując ten filtr, fotograf może uzyskać lepszą równowagę tonalną, co przekłada się na bardziej efektowne zdjęcia, w których niebo nie jest prześwietlone, a szczegóły krajobrazu są odpowiednio uwydatnione. Praktycznym zastosowaniem tego filtra jest jego użycie podczas fotografowania o wschodzie lub zachodzie słońca, kiedy to niebo jest szczególnie jasne w porównaniu do ciemniejszych elementów krajobrazu. Dobrą praktyką jest także przeprowadzanie testów z różnymi ustawieniami filtra, aby znaleźć optymalne ustawienia dla konkretnego ujęcia, co może znacząco zwiększyć jakość uzyskanych zdjęć. Ponadto, stosowanie filtrów połówkowych jest zalecane w kontekście zachowania zakresu tonalnego w zdjęciach, co jest istotne w obróbce cyfrowej, gdyż pozwala na łatwiejsze dostosowanie kolorów i kontrastu.

Pytanie 31

Którą część aparatu fotograficznego można czyścić za pomocą zwykłej szmatki z detergentem?

A. Lustro.

B. Soczewkę.

C. Migawkę.

D. Korpus.

Korpus aparatu to ta część, którą najczęściej dotykasz i która, no nie ma co ukrywać, najłatwiej łapie kurz, odciski palców czy nawet ślady po małych zachlapaniach. Dlatego właśnie w praktyce branżowej przyjęło się, że do jego czyszczenia można spokojnie użyć zwykłej, lekko zwilżonej szmatki z odrobiną delikatnego detergentu. Mówię tu raczej o płynach do mycia naczyń czy neutralnych środkach, nie żadnych agresywnych żrących chemikaliach – to ważne! Takie podejście wynika z faktu, że korpusy są najczęściej wykonane ze stopów metali, tworzyw sztucznych lub gumowanych materiałów, które są odporne na delikatne środki czystości. Z mojego doświadczenia warto po czyszczeniu korpusu przetrzeć go jeszcze suchą, czystą ściereczką z mikrofibry, żeby nie zostawić smug. Wiadomo, elektronika w środku nie lubi wilgoci, więc nie ma co przesadzać z ilością wody – to podstawowy standard nawet w instrukcjach obsługi Markowych aparatów typu Canon czy Nikon. Nigdy nie czyści się w ten sposób wrażliwych elementów optycznych czy mechanicznych (o tym za chwilę), ale korpus jak najbardziej można, a czasem nawet trzeba – szczególnie, gdy mocno eksploatujesz sprzęt w plenerze czy studiu. Osobiście uważam, że regularne dbanie o czystość korpusu przedłuża żywotność sprzętu i poprawia komfort pracy. Oczywiście, nie ma co szorować z całej siły – delikatność to podstawa. W branży podkreśla się, że czysty korpus to też dobra wizytówka profesjonalisty.

Pytanie 32

Na zamieszczonym rysunku przedstawiono ikonę narzędzia programu Adobe Photoshop, do której jest przypisane polecenie

A. utwórz maskę warstwy.

B. utwórz warstwę.

C. utwórz nową warstwę dopasowania.

D. utwórz nową grupę.

Ikona przedstawiona na rysunku to charakterystyczny symbol maski warstwy w Adobe Photoshop. W praktyce maska warstwy umożliwia niesamowicie precyzyjną kontrolę nad widocznością różnych fragmentów warstwy – bez trwałego usuwania danych. Używając maski, zamiast „wycinać” coś gumką, malujesz na niej czernią, bielą lub odcieniami szarości, co pozwala na płynne przejścia, delikatne korekty czy zupełnie nieszablonowe efekty. To jedna z tych funkcji, które bardzo szybko stają się nieodłącznym narzędziem w codziennej pracy – szczególnie jeśli zależy Ci na nieniszczącej edycji grafiki. Moim zdaniem, maski to po prostu must-have w każdym projekcie graficznym, gdzie ważna jest elastyczność i jakość poprawek. Standardem branżowym jest wykorzystywanie masek warstw do tworzenia fotomontaży, retuszu, korekty ekspozycji czy nawet zaawansowanych efektów specjalnych. Co ciekawe, maska działa trochę jak szyba: czarne obszary blokują widoczność warstwy, białe wszystko pokazują, a szarości dają przezroczystość częściową. To genialne narzędzie do eksperymentów i kreatywnej pracy, bo zawsze można coś poprawić, cofnąć albo całkowicie zmienić koncepcję bez utraty jakości. Warto też wiedzieć, że maski są obecne niemal w każdym profesjonalnym workflow graficznym i są promowane we wszystkich kursach oraz materiałach edukacyjnych z zakresu grafiki komputerowej.

Pytanie 33

Aby uzyskać najwyższy kontrast kolorów na zdjęciu między tłem a fotografowanym żółtym obiektem, jakie tło powinno być użyte podczas robienia zdjęcia cytryny?

A. niebieskie

B. zielone

C. czerwone

D. białe

Wybór tła do fotografowania cytryny wymaga znajomości zasad kontrastu i koloru. Odpowiedzi takie jak czerwone, białe czy zielone mogą prowadzić do nieefektywnego efektu wizualnego. Czerwone tło, będące kolorem ciepłym, może zdominować obraz, przez co żółta cytryna zleje się z tłem, zmniejszając jej widoczność. Często zdarza się, że osoby fotografujące, nie zdając sobie sprawy z tej zasady, wybierają kolory, które są bliskie dominującemu kolorowi obiektu, przez co efekty są mylące. Białe tło z kolei może wydawać się popularnym wyborem, lecz w rzeczywistości może powodować odbicia światła i zbyt dużą jasność, co pod względem technicznym utrudnia uzyskanie prawidłowego balansu kolorów. Takie warunki mogą powodować, że detale cytryny zostaną utracone w nadmiarze światła. Zielone tło, będące kolorem uzupełniającym dla żółtego, również nie sprzyja uzyskaniu wyraźnego kontrastu, co może prowadzić do zamazania konturów obiektu. W praktyce, zrozumienie teorii kolorów i ich wpływu na postrzeganie obrazu jest kluczowe dla osiągnięcia oczekiwanego efektu w fotografii. Wybór tła powinien być przemyślany i dostosowany do konkretnego obiektu, aby unikać typowych pułapek związanych z podobieństwem tonów.

Pytanie 34

Który program jest przeznaczony do obróbki grafiki wektorowej?

A. Adobe Photoshop

B. Gimp

C. Corel Draw

D. Corel Photo-Paint

Corel Draw to klasyk, jeśli chodzi o programy do grafiki wektorowej. Pracując w tej branży, praktycznie nie da się go nie znać, bo od lat jest jednym ze standardów na rynku, obok Adobe Illustratora. Główna różnica polega na tym, że grafika wektorowa bazuje na matematycznych krzywych, a nie na pikselach, co pozwala na dowolne skalowanie obrazu bez utraty jakości — idealnie nadaje się do projektowania logotypów, ilustracji czy wszelkiego rodzaju materiałów reklamowych, które potem drukuje się w różnych rozmiarach. Corel Draw oferuje bardzo rozbudowane narzędzia do pracy z krzywymi Béziera, gradientami, tekstem na ścieżce czy złożonymi kształtami. Szczerze mówiąc, nie raz widziałem, jak w drukarniach i studiach DTP ludzie używają właśnie Corela do przygotowania wektorowych plików pod plotery czy lasery. Moim zdaniem, zdecydowanie warto opanować taki program, bo znajomość narzędzi wektorowych to już podstawowy wymóg na rynku pracy w grafice użytkowej. Dla porównania — grafika rastrowa (np. Photoshop, Gimp) ma zupełnie inne zastosowania: obróbka zdjęć, retusze, fotomontaże. Jak ktoś myśli o poważnej grafice komercyjnej, Corel Draw to podstawa. Tak po prostu jest, serio.

Pytanie 35

Do czyszczenia matrycy z kurzu, drobnych włosków najkorzystniej zastosować

A. chusteczkę nawilżoną wodą miceralną.

B. specjalne pióro czyszczące.

C. szmatkę.

D. nasączoną watkę.

Specjalne pióro czyszczące do matryc to w zasadzie jedyne sensowne narzędzie, gdy zależy nam na bezpieczeństwie i skuteczności. Takie pióra mają końcówki z bardzo miękkiego, antystatycznego włókna, które nie zostawia zarysowań, nie generuje ładunków elektrostatycznych i nie zbiera tłustych plam z palców. W branży foto i serwisie sprzętu elektronicznego to właściwie złoty standard — każde porządne laboratorium czy dobry serwis zawsze ma na wyposażeniu takie pióro. Dzięki temu można bez obaw usunąć z matrycy kurz, pojedyncze paproszki czy nawet drobne włoski, nie ryzykując uszkodzenia lub zarysowania powierzchni światłoczułej, która jest bardzo delikatna i podatna na uszkodzenia mechaniczne. Moim zdaniem, próbowanie innych rozwiązań to trochę proszenie się o kłopoty, zwłaszcza jeśli chodzi o matryce w aparatach czy kamerach przemysłowych. Co ciekawe, profesjonalni fotografowie i serwisanci praktycznie nie używają już nawet sprężonego powietrza, bo można nim przypadkiem wepchnąć pył głębiej lub uszkodzić elektronikę. Specjalistyczne pióro czyszczące pozwala na precyzyjną, punktową aplikację i często posiada wymienne końcówki – to jest nie do przecenienia podczas regularnych konserwacji. Takie narzędzia można łatwo kupić w sklepach fotograficznych i kosztują niewiele w porównaniu do potencjalnych strat po nieumiejętnym czyszczeniu. Ostatecznie, dobór profesjonalnych narzędzi to podstawa każdej pracy z delikatną optyką.

Pytanie 36

Fotografię wykonano z wykorzystaniem oświetlenia

A. tylnego.

B. przedniego.

C. górno-bocznego.

D. górnego.

Wybór oświetlenia górnego, górno-bocznego lub przedniego jest nieprawidłowy, ponieważ każde z tych źródeł światła tworzy zupełnie inny efekt wizualny. Oświetlenie górne zazwyczaj powoduje cienie na twarzy lub obiekcie, co może prowadzić do niekorzystnego przedstawienia detali, szczególnie w portretach. Użycie górno-bocznego światła może prowadzić do nadmiernego podkreślenia faktur, co w niektórych przypadkach może być pożądane, ale nie jest zgodne z zamysłem oświetlenia tylnego, które ma na celu stworzenie efektu halo lub konturowania obiektu. Natomiast przednie oświetlenie, chociaż pozwala na równomierne oświetlenie obiektu, często usuwa głębię i trójwymiarowość fotografii, co jest przeciwieństwem efektu, jaki można uzyskać przy oświetleniu tylnym. Kluczowym błędem myślowym przy wyborze niewłaściwego oświetlenia jest brak zrozumienia, w jaki sposób różne kierunki światła wpływają na percepcję obiektu. Fotografowie powinni być świadomi, że każdy typ oświetlenia ma swoje unikalne właściwości, które mogą całkowicie zmienić odbiór obrazu. Dlatego ważne jest, aby przed podjęciem decyzji o rodzaju oświetlenia, przeanalizować zamierzony efekt i charakterystykę obiektu, co zapewni lepsze rezultaty wizualne.

Pytanie 37

Przekształcenie swobodne obrazu możliwe jest z użyciem skrótu klawiszy

A. CTR+T

B. CTR+V

C. CTR+A

D. CTR+Z

Skrót klawiszowy Ctrl+T w programach graficznych takich jak Adobe Photoshop czy GIMP otwiera narzędzie przekształcania swobodnego (Free Transform). To właśnie ono pozwala szybko i wygodnie zmieniać rozmiar, obracać, pochylać, zniekształcać lub odbijać wybrane warstwy albo fragmenty obrazu – wszystko w ramach jednej, dynamicznej operacji, bez konieczności sięgania po kilka różnych funkcji z menu. Moim zdaniem bardzo przydatne jest to, że można natychmiast chwycić za róg zaznaczenia i swobodnie edytować obiekt według własnych potrzeb, bez precyzyjnych wymiarów czy sztywnego skalowania. W praktyce codziennej pracy projektanta czy fotografa Ctrl+T to jeden z najbardziej intuicyjnych i najczęściej wykorzystywanych skrótów. Jest to również zgodne z ogólnymi standardami branżowymi – większość nowoczesnych programów graficznych korzysta z podobnych skrótów, by usprawnić workflow i ograniczyć konieczność przeklikiwania się przez rozbudowane menu. Warto też pamiętać o dodatkowych opcjach, np. przytrzymaniu Shift lub Alt podczas transformacji, co pozwala zachować proporcje albo skalować względem środka – to już taka wyższa szkoła jazdy, ale bardzo się przydaje. Z własnego doświadczenia zauważyłem, że znajomość tego skrótu naprawdę przyspiesza pracę i sprawia, że edycja staje się bardziej płynna i kreatywna.

Pytanie 38

Aby wykonać zbliżenia zdjęć kropli wody, należy użyć obiektywu

A. szerokokątnego

B. długoogniskowego

C. lustrzanego

D. makro

Obiektyw makro jest idealnym narzędziem do fotografowania kropel wody w zbliżeniu, ponieważ jest zaprojektowany specjalnie do rejestrowania detali w skali bliskiej rzeczywistości. Dzięki dużemu powiększeniu oraz krótkiej odległości ostrzenia, obiektywy makro pozwalają uchwycić subtelności, takie jak tekstura powierzchni kropel czy odbicie światła. Przykładowo, używając obiektywu makro, fotograf może zbliżyć się do kropli wody na liściu, by uchwycić nie tylko jej kształt, ale również szczegóły otoczenia odbijające się w wodzie. Dobre praktyki w fotografii makro obejmują również użycie statywu, co stabilizuje aparat i pozwala na precyzyjne kadrowanie oraz uniknięcie drgań. Warto również pamiętać o doświetlaniu sceny, ponieważ przy małych przysłonach, typowych dla obiektywów makro, światło może być ograniczone. Obiektywy makro są dostępne w różnych ogniskowych, co daje fotografowi możliwość wyboru odpowiedniego narzędzia w zależności od rodzaju ujęcia, które chce uzyskać.

Pytanie 39

Aby poprawnie uchwycić detale w cieniach i światłach na zdjęciu, należy skorzystać z techniki łączenia kilku ekspozycji, znanej jako

A. ISO Bracketing

B. Cross-processing

C. Timelapse

D. HDR

Technika HDR (High Dynamic Range) jest szeroko stosowana w fotografii do zwiększania zakresu dynamicznego zdjęć. Jest to proces łączenia kilku zdjęć tego samego ujęcia, wykonanych przy różnych wartościach ekspozycji - zwykle jednym, które dobrze naświetla cienie, drugim, które dobrze naświetla światła, i trzecim, które balansuje pomiędzy tymi dwoma. Dzięki temu można uzyskać efekt, który wygląda bardziej naturalnie dla ludzkiego oka, które jest w stanie postrzegać szeroki zakres tonalny. W praktyce HDR pozwala na wydobycie szczegółów zarówno w jasnych, jak i ciemnych partiach obrazu, które na jednym zdjęciu mogłyby zostać utracone. Dobre praktyki branżowe zalecają stosowanie tej techniki w scenach z dużą rozpiętością tonalną, takich jak krajobrazy oświetlone przez słońce i cień, wnętrza z widokiem przez okna, czy sceny nocne z jasnymi światłami.

Pytanie 40

Aby uzyskać pozytywy w skali odwzorowania 1:1 z negatywów o wymiarach 10x15 cm, powinno się wykorzystać

A. kopiarkę stykową

B. kolumnę reprodukcyjną

C. aparat wielkoformatowy

D. skaner

Kopiarka stykowa jest urządzeniem dedykowanym do reprodukcji obrazów z negatywów w skali 1:1, co oznacza, że odwzorowanie rozmiaru jest identyczne. Kluczową cechą kopiarki stykowej jest to, że negatyw jest bezpośrednio stykowo położony na materiale światłoczułym, co zapewnia wysoką jakość odwzorowania detali oraz kontrastu. Przykładowo, w fotografii czarno-białej, kopiarka stykowa pozwala na uzyskanie wyrazistych i szczegółowych odbitek, co jest szczególnie istotne w pracy z negatywami 10x15 cm. W praktyce, stosowanie tego typu urządzenia jest zgodne z zasadami archiwizacji i reprodukcji dzieł sztuki, gdzie precyzja oraz wierne odwzorowanie są kluczowymi wymaganiami. Warto również zaznaczyć, że kopiarki stykowe są często wykorzystywane w profesjonalnych laboratoriach fotograficznych, co podkreśla ich znaczenie w branży.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej