Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:08
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:16

Egzamin niezdany

Wynik: 3/40 punktów (7,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby wydrukować zdjęcia przeznaczone na wystawy, należy wybrać papier fotograficzny o gramaturze

A. 70-90g/m2

B. 80-110g/m2

C. 200-350g/m2

D. 100-150g/m2

Wybór papieru fotograficznego o gramaturze 200-350 g/m2 do celów wystawowych jest kluczowy dla uzyskania wysokiej jakości wydruków. Tego rodzaju papier charakteryzuje się odpowiednią sztywnością i trwałością, co pozwala na lepsze odwzorowanie detali oraz intensywności kolorów. Wydruki na takim papierze są bardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne i działanie czynników atmosferycznych, co jest szczególnie ważne w kontekście wystaw, gdzie fotografie mogą być narażone na dotyk publiczności oraz zmienne warunki otoczenia. W branży fotograficznej powszechnie stosuje się standardy, które rekomendują wyższe gramatury dla profesjonalnych wydruków, aby zapewnić jak najlepszą jakość prezentacji. Ponadto, papier o wyższej gramaturze często oferuje lepszą strukturalność, co przyczynia się do lepszego efektu estetycznego. W praktyce, fotografie wydrukowane na papierze w tym zakresie gramatury będą miały lepszą głębię kolorów, co jest kluczowe w przypadku prac przeznaczonych do ekspozycji w galeriach czy na konkursach.

Pytanie 2

Jakim terminem określa się zmianę temperatury barwowej światła w procesie obróbki zdjęć?

A. Kontrast

B. Balans bieli

C. Saturacja

D. Ekspozycja

Saturacja, ekspozycja i kontrast to inne ważne pojęcia w obróbce zdjęć, ale żadne z nich nie odnosi się bezpośrednio do zmiany temperatury barwowej światła. Saturacja dotyczy intensywności kolorów. Zwiększenie saturacji powoduje, że kolory stają się bardziej wyraziste, co może być pożądane w przypadku chęci uzyskania bardziej żywych zdjęć. Jednakże przesadzenie z tym parametrem może prowadzić do nienaturalnego wyglądu zdjęcia. Z kolei ekspozycja to miara ilości światła, które dociera do matrycy aparatu, a jej regulacja wpływa na jasność zdjęć. Poprawne ustawienie ekspozycji jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej jasności i detali w zdjęciach. Kontrast natomiast odnosi się do różnicy między najjaśniejszymi a najciemniejszymi częściami obrazu. Zwiększenie kontrastu może sprawić, że zdjęcia będą wyglądały bardziej dynamicznie, ale zbyt duży kontrast może prowadzić do utraty detali w cieniach i światłach. W kontekście zmiany temperatury barwowej, te pojęcia, mimo że istotne, nie są bezpośrednio związane z problemem korekty barwowej światła. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla każdego, kto chce profesjonalnie zajmować się fotografią i obróbką zdjęć.

Pytanie 3

Jaką minimalną rozdzielczość skanowania należy zastosować dla płaskiego oryginału o wymiarach 10x15 cm, aby otrzymać obraz w formacie 40x60 cm przy rozdzielczości 150 dpi, unikając konieczności interpolacji danych?

A. 1200 spi

B. 150 spi

C. 300 spi

D. 600 spi

Aby odpowiedzieć na pytanie dotyczące minimalnej rozdzielczości skanowania oryginału płaskiego, ważne jest zrozumienie podstawowych koncepcji związanych z DPI oraz SPI. Rozdzielczość SPI (samples per inch) różni się od DPI, ponieważ dotyczy sposobu, w jaki obraz jest skanowany, podczas gdy DPI odnosi się do drukowania. Niektóre z podanych odpowiedzi, takie jak 1200 spi, mogą wydawać się rozsądne, ale w rzeczywistości są zbyt wysokie dla tego zastosowania. Wyższe wartości rozdzielczości przyczyniają się do większych plików i dłuższego czasu skanowania, co często prowadzi do nieefektywności, zwłaszcza gdy nie jest to konieczne do uzyskania zamierzonej jakości druku. Z kolei rozdzielczości takie jak 150 spi lub 300 spi nie dostarczą wystarczającej liczby pikseli, co może skutkować utratą detali podczas powiększania obrazu. W przypadku obrazu formatu 40x60 cm przy 150 dpi, minimalna wymagana rozdzielczość skanowania wynosi 600 spi, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży i pozwala na uzyskanie wysokiej jakości bez post-processingu. Dlatego istotne jest, aby podejść do tego tematu z odpowiednim zrozumieniem wymagań dotyczących rozdzielczości, aby uniknąć takich powszechnych błędów myślowych, które mogą prowadzić do wyboru niewłaściwych ustawień skanowania.

Pytanie 4

Obrazy HDR wyświetlane na monitorach HDR charakteryzują się

A. większą kompresją pliku przy tej samej jakości

B. większą rozpiętością tonalną od czerni do bieli

C. wyższą rozdzielczością przy tej samej liczbie pikseli

D. lepszą ostrością krawędzi obiektów

W kontekście obrazu HDR, pojawiają się powszechne nieporozumienia dotyczące jego właściwości. Na przykład, większa kompresja pliku przy tej samej jakości może sugerować, że HDR wymaga mniejszych rozmiarów plików, co jest błędne. W rzeczywistości, obrazy HDR często zajmują więcej miejsca ze względu na dodatkowe informacje o kolorach i jasności. Kompresja nie koreluje bezpośrednio z jakością obrazu; wręcz przeciwnie, aby zachować wszystkie detale, może być potrzebna mniejsza kompresja lub jej brak. Kolejnym błędnym przekonaniem jest, że HDR przekłada się na lepszą ostrość krawędzi obiektów. Ostrość obrazu zależy od rozdzielczości i jakości materiału źródłowego, a HDR koncentruje się na zakresie tonalnym, a nie na ostrości. Wyższa rozdzielczość przy tej samej liczbie pikseli to również nieporozumienie – liczba pikseli definiuje rozdzielczość, a nie format obrazu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby w pełni wykorzystać potencjał technologii HDR oraz uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków.

Pytanie 5

W trakcie chemicznej obróbki materiałów wrażliwych na światło, substancją służącą do utrwalania jest

A. chlorek srebra

B. żelazicyjanek potasu

C. tiosiarczan sodu

D. siarczan hydroksylaminy

Tiosiarczan sodu, który może się wydawać skomplikowany, jest tak naprawdę ważnym składnikiem w fotografii. Działa jak substancja, która utrwala obrazy na papierze fotograficznym. Jego głównym zadaniem jest pozbycie się resztek srebra z emulsji. To pozwala na stabilizację obrazu i zapobiega dalszemu „rozwojowi” zdjęcia, kiedy jest naświetlane. Wyobraź sobie, że po naświetleniu filmu, tiosiarczan sodu wchodzi do akcji, by „ugasić” obraz, dzięki czemu pozostaje on wyraźny i nie blaknie. Warto dodać, że w fotografii czarno-białej to naprawdę kluczowy proces, a normy branżowe, na przykład ISO 12232, mówią jasno, jak ważne jest użycie odpowiednich substancji. Tiosiarczan sodu jest powszechnie stosowany w laboratoriach fotograficznych, a jego stosowanie idealnie wpisuje się w dobre praktyki w obróbce materiałów światłoczułych.

Pytanie 6

Technika cyfrowa zwana luminosity masking w zaawansowanej obróbce fotografii polega na

A. zastosowaniu filtrów neutralnych podczas wykonywania zdjęć w trudnych warunkach oświetleniowych

B. automatycznym balansowaniu ekspozycji pomiędzy najjaśniejszymi i najciemniejszymi obszarami

C. tworzeniu masek selekcji bazujących na jasności poszczególnych obszarów zdjęcia

D. separacji kolorów na podstawie ich jasności w modelu HSL

Próba zrozumienia techniki luminosity masking bez znajomości jej kluczowego założenia, jakim jest tworzenie masek selekcji na podstawie jasności, prowadzi do wielu mylnych wniosków. Właściwie, odpowiedzi sugerujące automatyczne balansowanie ekspozycji między najjaśniejszymi i najciemniejszymi obszarami, separację kolorów na podstawie ich jasności czy zastosowanie filtrów neutralnych, nie oddają istoty tej techniki. Automatyczne balansowanie ekspozycji to proces, który działa na poziomie globalnym, czyli na całym obrazie, a nie selektywnie na poszczególnych obszarach. Również, separacja kolorów na podstawie ich jasności, chociaż może być przydatna w pewnych kontekstach, nie ma bezpośredniego związku z maskingiem, który koncentruje się na jasności pikseli w celu maskowania. Z kolei użycie filtrów neutralnych podczas robienia zdjęć ma na celu kontrolę światła docierającego do matrycy aparatu, co jest zupełnie innym aspektem fotografii. Te wszystkie podejścia ignorują kluczowy element luminosity masking, czyli możliwość precyzyjnej manipulacji obrazem poprzez selektywne maski, co jest niezbędne do uzyskania wysokiej jakości obróbki. Zrozumienie tej koncepcji jest więc fundamentalne dla każdego fotografa, który pragnie podnieść swoje umiejętności w zakresie obróbki cyfrowej.

Pytanie 7

Format DNG (Digital Negative) to

A. format zapisu zdjęć z kompresją stratną

B. otwarty standard surowych danych z matrycy aparatu cyfrowego

C. technologia druku cyfrowego o podwyższonej jakości

D. format zapisu plików wideo 4K z kompresją bezstratną

Format DNG nie jest formatem zapisu plików wideo 4K z kompresją bezstratną, co jest podstawowym błędem w rozumieniu specyfiki tego standardu. Format wideo 4K zazwyczaj odnosi się do rozdzielczości 3840x2160 pikseli i może wykorzystywać różne kodeki w celu kompresji danych, ale DNG nie ma nic wspólnego z wideo. Kolejna nieprawidłowość to sugestia, że DNG jest formatem zapisu zdjęć z kompresją stratną. DNG może zawierać również skompresowane pliki, ale kompresja jest bezstratna, co oznacza, że nie traci się jakości obrazu. To jest kluczowe, gdyż w fotografii, gdzie detale są niezwykle ważne, każdy zbytek informacji ma ogromne znaczenie. Co więcej, nie można pomylić DNG z technologią druku cyfrowego o podwyższonej jakości, która dotyczy procesu wydruku, a nie formatu plików zdjęciowych. Typowe błędy myślowe to mylenie różnych obszarów technologicznych – multimedia, fotografie oraz druk to trzy różne domeny, które wymagają różnego podejścia i zrozumienia. Właściwe rozpoznanie i zrozumienie formatów plików oraz ich zastosowań jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się profesjonalnie obróbką obrazów lub fotografią, dlatego warto zainwestować czas w naukę tych podstawowych pojęć.

Pytanie 8

Który z poniższych formatów pozwala na zapisanie przetworzonego zdjęcia z zachowaniem warstw, a także umożliwia jego otwieranie w różnych programach graficznych oraz przeglądarkach?

A. PSD

B. TIFF

C. BMP

D. JPG

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest jednym z najbardziej wszechstronnych formatów graficznych, który umożliwia zapisanie obrobionego zdjęcia z zachowaniem warstw oraz metadanych. W przeciwieństwie do formatu PSD, który jest specyficzny dla programu Adobe Photoshop, TIFF jest standardem otwartym, co oznacza, że może być otwierany i edytowany w wielu różnych programach graficznych, takich jak GIMP, CorelDRAW czy inne aplikacje obsługujące grafiki rastrowe. Zastosowanie TIFF jest szczególnie zalecane w profesjonalnej fotografii oraz w druku, gdzie istotne jest zachowanie jak najwyższej jakości obrazu. TIFF pozwala również na kompresję bezstratną, co umożliwia oszczędność miejsca na dysku przy jednoczesnym zachowaniu jakości obrazu. Dodatkowo, format ten obsługuje różne przestrzenie kolorów, co czyni go odpowiednim dla złożonych prac graficznych i archiwizacji, gdzie istotne jest zachowanie szczegółów kolorystycznych.

Pytanie 9

Aby zwiększyć kontrast w cyfrowym obrazie w programie Photoshop, należy wykorzystać

A. Filtry

B. Warstwy

C. Balans koloru

D. Krzywe

Filtry są często używane w Photoshopie do stosowania różnych efektów na obrazach, jednak ich zastosowanie w kontekście poprawy kontrastu nie jest najefektywniejsze. Filtry działają na całym obrazie w jednorodny sposób, co może prowadzić do utraty szczegółów oraz naturalności, szczególnie w obszarach o złożonym zróżnicowaniu tonalnym. Z kolei warstwy, chociaż niezwykle użyteczne w organizacji i edytowaniu elementów graficznych, nie są narzędziem do bezpośredniego zwiększania kontrastu. Warstwy umożliwiają pracę na różnych elementach bez ryzyka zniszczenia oryginalnego obrazu, ale nie mają wbudowanych funkcji do optymalizacji tonacji. Balans koloru wprowadza zmiany w kolorystyce obrazu, co może poprawić jego estetykę, jednak nie wpływa na kontrast w sposób, w jaki robią to krzywe. Osoby, które niezdolnie rozróżniają te narzędzia, mogą wprowadzać niezamierzone efekty, co zaburza zamierzony rezultat edycji. Istotne jest zrozumienie, że poprawa kontrastu wymaga precyzyjnego podejścia, które najlepiej osiąga się poprzez zastosowanie krzywych, a nie ogólnych narzędzi takich jak filtry czy balans koloru.

Pytanie 10

Ile wynosi optymalna rozdzielczość obrazu cyfrowego przeznaczonego do umieszczenia w internecie?

A. 100 ppi

B. 72 ppi

C. 300 ppi

D. 200 ppi

Wiele osób sądzi, że im wyższa rozdzielczość ppi ustawimy w obrazie, tym lepsza będzie jakość na stronie internetowej – to częsty błąd wynikający z mylenia standardów druku z projektowaniem na potrzeby ekranów. W praktyce wartości takie jak 100 ppi, 200 ppi czy 300 ppi mają znaczenie głównie w przygotowaniu materiałów do druku, gdzie faktycznie wymaga się wysokiej gęstości pikseli (najczęściej 300 ppi, czasem nawet więcej), żeby uzyskać ostre i szczegółowe wydruki na papierze. Natomiast w środowisku cyfrowym, czyli przy projektowaniu na potrzeby internetu, ppi nie ma aż takiego wpływu jak rozmiar wyrażony w pikselach. Powszechnie stosowaną wartością jest 72 ppi – to taki techniczny kompromis między wagą pliku a jego czytelnością na ekranie. Wyższe ustawienia, np. 200 czy 300 ppi, nie poprawią wyglądu obrazu na stronie internetowej, bo przeglądarka i tak wyświetli obraz na podstawie liczby pikseli, nie gęstości. Często też spotykam się z przekonaniem, że skoro ekrany mają coraz większą rozdzielczość, to trzeba wrzucać obrazy z dużo większym ppi – niestety to uproszczenie. W rzeczywistości lepiej zadbać o odpowiednie wymiary obrazu w pikselach, a nie zawyżać ppi. Zbyt wysokie ppi w plikach na stronę tylko zwiększa ich rozmiar, co wydłuża ładowanie, nie daje żadnych korzyści wizualnych i może nawet pogorszyć odbiór strony przez użytkownika (np. przez wolniejsze ładowanie na telefonach). Moim zdaniem, trzymanie się standardu 72 ppi to podstawa dobrej praktyki webowej, a wszystko powyżej tego poziomu zazwyczaj nie ma sensu i wynika z niezrozumienia różnic między drukiem a wyświetlaniem na ekranie.

Pytanie 11

Przedstawiony obraz zapisano z głębią bitową

A. 3 bity/piksel.

B. 1 bit/piksel.

C. 2 bity/piksel.

D. 4 bity/piksel.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Obraz zapisany z głębią 1 bit na piksel to najprostszy sposób na zapis kolorów, gdzie każdy piksel może być albo czarny, albo biały. Tego typu formaty są super przydatne w aplikacjach, gdzie liczy się minimalna ilość danych, jak na przykład w grafikach do prostych ikon czy symboli. W praktyce, obrazy o głębokości 1 bit są często używane do skanowania dokumentów. Tam ważne jest, żeby plik był jak najmniejszy, a przy tym tekst czytelny. Format BMP to jeden z tych, które to umożliwiają, przez co są naprawdę przydatne w archiwizacji dokumentów. Zresztą, obrazy monochromatyczne w takiej głębi są też efektywne, jeśli chodzi o przetwarzanie i przesyłanie danych, co jest ważne w sieciach o ograniczonej przepustowości.

Pytanie 12

Wskaź, który z poniższych formatów zapisuje dane z zastosowaniem kompresji stratnej?

A. PSD

B. JPEG

C. RAW

D. GIF

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
JPEG (Joint Photographic Experts Group) to format plików graficznych, który wykorzystuje kompresję stratną, co oznacza, że przy redukcji rozmiaru pliku część danych obrazowych jest usuwana w sposób, który minimalnie wpływa na postrzeganą jakość obrazu. Kompresja stratna w JPEG polega na analizie koloru i tekstury w obrazie, co pozwala na usunięcie informacji, które są mniej zauważalne dla ludzkiego oka. Jest to szczególnie przydatne w przypadku zdjęć i obrazów o dużych detalach, gdzie niezbędne jest zmniejszenie rozmiaru pliku dla szybszego ładowania i oszczędności przestrzeni dyskowej. JPEG jest szeroko stosowany w fotografii cyfrowej, na stronach internetowych oraz w aplikacjach mobilnych, gdzie szybkość przesyłania danych i efektywność przechowywania mają kluczowe znaczenie. Warto również zauważyć, że JPEG może być zapisany z różnymi poziomami kompresji, co pozwala użytkownikowi na dostosowanie jakości obrazu do swoich potrzeb. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży, należy unikać wielokrotnego zapisywania plików JPEG, ponieważ każda konwersja powoduje dalszą utratę jakości obrazu.

Pytanie 13

Jakie aplikacje pozwalają na edytowanie pliku zapisanego w formacie RAW?

A. Adobe Flash i Adobe InDesign

B. Adobe Photoshop i Adobe Lightroom

C. Adobe Photoshop i CorelDRAW

D. Adobe Illustrator i GIMP

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Adobe Photoshop oraz Adobe Lightroom to dwa z najbardziej powszechnie stosowanych programów do edycji zdjęć w formacie RAW, który jest używany przez profesjonalnych fotografów. Format ten umożliwia zapisanie danych z matrycy aparatu w sposób, który zachowuje najwięcej informacji o obrazie, co jest kluczowe podczas późniejszej obróbki. Adobe Photoshop oferuje zaawansowane narzędzia do edycji zdjęć, w tym funkcje warstw, maski, różnorodne filtry oraz możliwość retuszu. Z kolei Adobe Lightroom jest bardziej wyspecjalizowany w zarządzaniu i organizacji dużych zbiorów zdjęć, oferując jednocześnie potężne narzędzia do podstawowej korekcji kolorów i ekspozycji. Oba programy obsługują różne profile kolorów, co jest ważne dla zachowania spójności wizualnej w projektach graficznych. W praktyce użycie formatu RAW pozwala na większą elastyczność w edytowaniu, co jest istotne w postprodukcji, zwłaszcza w kontekście wydruków o wysokiej jakości i publikacji cyfrowych.

Pytanie 14

Na przedstawionej fotografii zastosowano efekt dostępny w programie Adobe Photoshop o nazwie

A. filtr flara obiektywu

B. jaskrawość

C. balans bieli

D. filtr chmury różnicowe

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Efekt widoczny na tej fotografii to klasyczny przykład użycia filtra „flara obiektywu” w programie Adobe Photoshop. Ten filtr symuluje optyczne zjawisko polegające na rozpraszaniu się światła wewnątrz obiektywu aparatu – coś, co często pojawia się na zdjęciach wykonanych pod światło, gdy promień słońca trafia bezpośrednio w soczewki. W Photoshopie można dość swobodnie kontrolować intensywność, położenie oraz rodzaj takiej flary, co daje fotografowi lub grafikowi spore możliwości kreatywnego wzbogacenia obrazu. Moim zdaniem to bardzo fajny sposób na nadanie zdjęciu efektu realizmu, szczególnie w projektach reklamowych lub filmowych, gdzie zależy nam na uzyskaniu tzw. „filmowego looku”. W praktyce flarę stosuje się często tam, gdzie chcemy zasymulować silne źródło światła lub dodać dynamiki statycznym obrazom – przykładem mogą być plakaty filmowe, wizualizacje architektoniczne czy nawet okładki płyt. Ważne, by nie przesadzić, bo efekt jest bardzo charakterystyczny i łatwo można popaść w przesadę, co z kolei sprawia, że praca wygląda nienaturalnie. Branżowe standardy wskazują, żeby używać tego filtra z umiarem i zawsze sprawdzać, jak wpływa na odbiór całej kompozycji. Z mojego doświadczenia – jeśli dobrze dobierzesz parametry, flara potrafi mocno podkręcić klimat zdjęcia.

Pytanie 15

Aby uzyskać płynne przejścia pomiędzy kolorami, konieczne jest skorzystanie z narzędzia

A. gradient

B. stempel

C. aerograf

D. ołówek

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Gradient to technika, która pozwala na uzyskanie płynnych przejść między kolorami, co jest kluczowym aspektem w wielu dziedzinach sztuki i projektowania graficznego. Użycie gradientu umożliwia tworzenie efektów wizualnych, które mogą nadać głębię i dynamikę projektom, zarówno w grafice rastrowej, jak i wektorowej. Przykładowo, w projektowaniu stron internetowych gradienty są często wykorzystywane w tle lub elementach interfejsu, aby zwiększyć estetykę, a także poprawić użyteczność poprzez lepsze wyróżnienie kluczowych elementów. W programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy Illustrator, narzędzie gradientu pozwala na precyzyjne dostosowanie kolorów, ich intensywności oraz kątów przejścia, co daje projektantom pełną kontrolę nad finalnym efektem. Warto również wspomnieć, że dobre praktyki w zastosowaniu gradientów sugerują unikanie przesadnego kontrastu oraz zbyt jaskrawych kolorów, aby nie przytłoczyć odbiorcy. Zastosowanie gradientów w designie to nie tylko estetyka, ale także technika, która może wpłynąć na emocje i wrażenia użytkowników.

Pytanie 16

Na ilustracji przedstawiono oprogramowanie służące wyłącznie do obróbki

A. obrazów rastrowych.

B. obiektów wektorowych.

C. materiałów wideo.

D. materiałów audio.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "materiałów audio" jest poprawna, ponieważ ilustracja przedstawia interfejs programu Audacity, który jest uznawany za jedno z najpopularniejszych narzędzi do obróbki dźwięku. Audacity umożliwia użytkownikom nagrywanie dźwięków z różnych źródeł, takich jak mikrofony i instrumenty, jak również importowanie plików audio w różnorodnych formatach, w tym WAV i MP3. Program ten oferuje szeroki wachlarz funkcji edycyjnych, takich jak cięcie, kopiowanie, wklejanie oraz aplikowanie efektów dźwiękowych, co czyni go wszechstronnym narzędziem w produkcji audio. W kontekście standardów branżowych, Audacity spełnia wymagania dotyczące jakości dźwięku i edycji, co czyni go preferowanym wyborem w edukacji oraz wśród amatorów i profesjonalistów w dziedzinie audio. Użytkownicy mogą również korzystać z zaawansowanych funkcji, takich jak analiza spektralna i obsługa wielu ścieżek, co jest istotne w produkcji muzycznej oraz w postprodukcji dźwięku.

Pytanie 17

Jaka technika pozwala na uzyskanie jak najbardziej zbliżonych do rzeczywistości kolorów w fotografii produktowej?

A. fotografowanie z kartą wzorcową kolorów i kalibracja w postprodukcji

B. wykonanie zdjęć w trybie monochromatycznym i późniejsze kolorowanie

C. użycie filtrów polaryzacyjnych i światła ciągłego

D. zastosowanie techniki HDR i zwiększonego nasycenia kolorów

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Fotografowanie z kartą wzorcową kolorów oraz kalibracja w postprodukcji to kluczowy proces w osiąganiu realistycznych i dokładnych kolorów w fotografii produktowej. Karta wzorcowa, zazwyczaj zawierająca różne odcienie kolorów, pozwala na uchwycenie i późniejszą korekcję kolorów w programach graficznych. Dzięki temu, można precyzyjnie zidentyfikować różnice między rzeczywistymi barwami a tymi, które zostały uchwycone przez aparat. Postprodukcja, w której wykorzystuje się oprogramowanie do edycji zdjęć, jest niezbędna do dostosowania kolorów, aby były zgodne z rzeczywistością, co jest szczególnie istotne w marketingu produktów. W praktyce, odpowiednie ustawienie balansu bieli oraz zastosowanie profili kolorów w programach jak Adobe Lightroom czy Photoshop, umożliwia uzyskanie efektów, które są bardziej przyjazne dla oka i bardziej wiarygodne dla potencjalnych klientów. Dlatego technika ta jest niezwykle cenna w branży fotografii komercyjnej, gdzie dokładność kolorów ma kluczowe znaczenie dla sprzedaży.

Pytanie 18

Utworzenie zdjęcia panoramicznego, fotografii w technice HDR oraz wykonanie stykówki i animacji możliwe jest w programie

A. Paint.

B. Adobe Lightroom.

C. Gimp.

D. Adobe Photoshop.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Adobe Photoshop to zdecydowanie najbardziej wszechstronny program z wymienionych, jeśli chodzi o zaawansowaną edycję i obróbkę fotografii. Pozwala nie tylko na podstawową korekcję zdjęć, ale umożliwia także tworzenie panoram przez automatyczne łączenie kilku fotografii w jeden szeroki obraz. Funkcja Photomerge działa tu naprawdę sprawnie, nawet przy zdjęciach z drobnymi różnicami ekspozycji. Co więcej, Photoshop świetnie radzi sobie z tworzeniem zdjęć HDR, czyli takich o wysokiej rozpiętości tonalnej – można tu połączyć kilka ekspozycji, by uzyskać obraz o dużo lepszych detalach zarówno w cieniach, jak i światłach. Do tego dochodzi stykówka (czyli tzw. contact sheet), którą da się automatycznie wygenerować z wielu plików – bardzo przydatne, jeśli chce się szybko przejrzeć rezultaty sesji zdjęciowej. Nie można też zapomnieć o tworzeniu animacji, bo Photoshop obsługuje zarówno animowane GIF-y, jak i bardziej rozbudowane sekwencje klatkowe. W branży graficznej, reklamowej czy fotograficznej to taki standardowy kombajn – trudno znaleźć profesjonalistę, który nie miałby z nim styczności. Takie zintegrowane środowisko pracy naprawdę przyspiesza realizację nawet skomplikowanych pomysłów, więc jeśli ktoś chce rozwijać się w fotografii cyfrowej czy grafice, Photoshop to praktycznie niezbędne narzędzie. Moim zdaniem warto zainwestować czas w naukę tego programu, bo te wszystkie funkcje są mocno rozbudowane i pozwalają osiągnąć efekty, o których w innych programach można tylko pomarzyć.

Pytanie 19

Na fotografii największe wrażenie kontrastu walorowego stworzy połączenie kolorów

A. niebieskiego i żółtego.

B. niebieskiego i czerwonego.

C. białego i czarnego.

D. białego i szarego.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Połączenie bieli i czerni to absolutna klasyka, jeśli chodzi o kontrast walorowy na fotografii. Te dwa kolory znajdują się na przeciwległych krańcach skali szarości, co powoduje, że ich zestawienie daje maksymalną różnicę jasności. W praktyce fotografowie często wykorzystują ten kontrast, żeby podkreślić strukturę, formę czy głębię obrazu. Szczególnie w fotografii czarno-białej ten efekt jest nie do przecenienia – jasne elementy wybijają się na tle ciemnych i odwrotnie, przez co oko widza od razu skupia się na najważniejszych fragmentach zdjęcia. Moim zdaniem, to właśnie dlatego portrety czy zdjęcia architektury tak świetnie wypadają w tej stylistyce – kontury i detale są bardzo dobrze widoczne. Branżowe standardy w zakresie kompozycji czy ekspozycji (np. zasady „zone system” Anselma Adamsa) również opierają się na umiejętnym zarządzaniu walorem, żeby uzyskać pożądany efekt wizualny. Takie podejście warto stosować nie tylko w fotografii klasycznej, ale także w grafice komputerowej czy projektowaniu wizualnym, bo kontrast walorowy to podstawa czytelności i wyrazu obrazu. Jeśli kiedyś będziesz planować zdjęcie, w którym zależy ci na dramatycznym, wyrazistym efekcie – biel i czerń to najprostsza, a jednocześnie najskuteczniejsza droga.

Pytanie 20

Które parametry powinien posiadać plik zdjęciowy przeznaczony do zamieszczenia w Internecie?

A. Tryb barwny sRGB oraz rozdzielczość 72 ppi

B. Tryb barwny CMYK oraz rozdzielczość 96 ppi

C. Tryb barwny RGB oraz rozdzielczość 600 dpi

D. Tryb barwny LAB oraz rozdzielczość 300 dpi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Tryb barwny sRGB i rozdzielczość 72 ppi to absolutny standard, jeśli chodzi o przygotowanie zdjęć do Internetu. Moim zdaniem czasami ludzie trochę się tym ppi pogubią, ale w praktyce większość monitorów i tak wyświetla w okolicy 72–96 ppi, więc nie ma sensu wrzucać zdjęć w wyższej rozdzielczości, bo to tylko niepotrzebnie zwiększa wagę pliku. Co do trybu barwnego — sRGB powstał właśnie na potrzeby ekranów komputerowych i urządzeń mobilnych. Każda przeglądarka, Facebook, Instagram czy inne serwisy internetowe ‘rozumieją’ sRGB najlepiej. Gdy wrzucisz plik w innym trybie, kolory potrafią się rozjechać, robią się jakieś dziwne odcienie czy przygaszone barwy. Z mojego doświadczenia, grafik czy fotograf, która nie przekonwertuje zdjęcia do sRGB, często jest potem rozczarowana efektem końcowym na stronie. Warto też pamiętać, żeby nie przesadzać z rozdzielczością, bo im większa, tym dłużej ładuje się strona — a przecież nikt nie chce czekać na zdjęcia w internecie. Standard sRGB i 72 ppi daje nie tylko dobre odwzorowanie kolorów, ale i szybkie ładowanie. To taki kompromis pomiędzy jakością a wydajnością, dlatego zawsze polecam ten zestaw parametrów przy pracy z plikami na WWW.

Pytanie 21

W metodzie addytywnej uzyskiwania kolorów wykorzystuje się zestaw filtrów:

A. czerwony, zielony, żółty

B. czerwony, zielony, niebieski

C. żółty, purpurowy, niebieski

D. żółty, niebieski, purpurowy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "czerwony, zielony, niebieski" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do addytywnej metody tworzenia barw, która opiera się na zasadzie mieszania światła. W tej metodzie podstawowe kolory to czerwony, zielony i niebieski (RGB), a ich połączenie w różnych proporcjach pozwala na uzyskanie szerokiego spektrum kolorów. Na przykład, łącząc czerwone i zielone światło, uzyskujemy kolor żółty, a łącząc wszystkie trzy kolory w równych ilościach, otrzymujemy kolor biały. Ta metoda jest szeroko stosowana w technologii ekranów, takich jak telewizory i monitory, gdzie piksele składają się z diod LED emitujących światło w tych trzech podstawowych kolorach. W praktyce, zrozumienie addytywnego mieszania kolorów jest kluczowe dla projektantów grafiki oraz inżynierów pracujących nad oświetleniem oraz wizualizacjami komputerowymi, ponieważ umożliwia im precyzyjne dobieranie kolorów oraz tworzenie harmonijnych palet barw. Wiedza ta jest również istotna w kontekście standardów branżowych, takich jak sRGB, które definiują przestrzeń kolorów używaną w sieci i przy produkcji multimediów.

Pytanie 22

Na ilustracji przedstawiono zastosowanie filtra

A. usuwanie przeplotu.

B. wyostrzenie.

C. redukcja szumów.

D. solaryzacja.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Solaryzacja to naprawdę ciekawy efekt – na zdjęciu po prawej widać wyraźnie, jak obraz zmienia charakter, pojawiają się nietypowe, prawie surrealistyczne barwy, a jasne i ciemne partie jakby zamieniają się miejscami. To jest właśnie klasyczny przykład solaryzacji. W fotografii analogowej powstaje po częściowym naświetleniu negatywu światłem, a w cyfrowej – przez odpowiednią operację na poziomach jasności pikseli. Efekt ten bywa wykorzystywany w grafice artystycznej i eksperymentalnej, bo pozwala uzyskać niecodzienne, wręcz psychodeliczne rezultaty. W praktyce, solaryzacja świetnie sprawdza się podczas tworzenia plakatów, okładek muzycznych, czy tam gdzie zależy nam na mocnym, abstrakcyjnym wyrazie. Odwołując się do standardów: wiele programów graficznych, takich jak Photoshop czy GIMP, posiada gotowe filtry solaryzujące – to jeden z klasycznych filtrów efektowych. Często spotykam się z tym efektem podczas zajęć z edycji zdjęć – pozwala dzieciakom zrozumieć, jak można bawić się z tonacjami i światłem w fotografii cyfrowej. Solaryzacja nie ma nic wspólnego z wyostrzaniem czy redukcją szumów, działa zupełnie inaczej, bo ingeruje w sposób bardzo kreatywny w strukturę tonalną obrazu. Warto czasem poeksperymentować z tym filtrem, bo jego efekty potrafią pozytywnie zaskoczyć nawet doświadczonych grafików.

Pytanie 23

Na ilustracjach przedstawiono efekt zastosowania w programie Adobe Photoshop filtra

A. krystalizacja.

B. wyostrzenie.

C. solaryzacja.

D. płaskorzeźba.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybrałeś solaryzację, ale popatrz jeszcze raz na efekt na obrazku... Tak naprawdę to nie jest typowy efekt solaryzacji. W solaryzacji chodzi o odwracanie części tonów, taki efekt negatywu i trochę jakby na zdjęcie ktoś rzucił cień z innej epoki. Natomiast tutaj mamy inny charakterystyczny efekt – obraz po filtrze wygląda jakby był złożony z małych, nieregularnych kryształków. W praktyce ten filtr, czyli krystalizacja, jest często używany w projektach graficznych do stylizowania zdjęć, dając im taki mozaikowy, 'łamany' wygląd, co kompletnie zmienia odbiór fotografii. W Adobe Photoshop krystalizacja bywa wykorzystywana do robienia tła pod plakaty albo do różnych kreatywnych zabiegów, kiedy chcemy uzyskać efekt sztucznej, cyfrowej tekstury. Szczerze mówiąc, czasem nawet w druku można spotkać ulotki lub banery, gdzie ten filtr podbija nowoczesność grafiki. Podsumowując – solaryzacja daje zupełnie inny efekt, bardziej kontrastowy i graficzny, a krystalizacja łamie obraz na wielokąty i to właśnie ten efekt zobaczysz na powyższym przykładzie. Warto uważnie rozróżniać te dwa filtry na etapie obróbki zdjęć, bo każdy z nich działa na inną potrzebę projektową.

Pytanie 24

Aby zeskanować oryginał, który ma być wykorzystany w materiałach reklamowych, jaką powinien mieć rozdzielczość?

A. 150 spi

B. 200 spi

C. 72 spi

D. 300 spi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór rozdzielczości 300 spi (punktów na cal) dla skanowania oryginału do folderu reklamowego jest zgodny z najlepszymi praktykami w dziedzinie druku i grafiki. Rozdzielczość 300 spi zapewnia wystarczającą jakość obrazu, co jest szczególnie istotne w przypadku materiałów reklamowych, gdzie detale i ostrość są kluczowe dla przyciągnięcia uwagi odbiorcy. W standardowej produkcji drukarskiej, taka jak offset, przyjmuje się, że rozdzielczość 300 spi jest optymalna dla uzyskania wyraźnych i profesjonalnych efektów wizualnych. Jeśli oryginał zostałby zeskanowany w niższej rozdzielczości, na przykład 150 spi, mogłoby to skutkować utratą szczegółów i rozmyciem, co może negatywnie wpłynąć na jakość finalnego produktu. Przykłady zastosowania tej wiedzy obejmują przygotowanie ilustracji do broszur, ulotek, a także plakaty, które będą drukowane w dużych formatach. W przypadku profesjonalnych wydruków, takich jak fotografie czy grafiki artystyczne, zachowanie wysokiej jakości skanowanego obrazu jest kluczowe, aby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek w procesie produkcji.

Pytanie 25

Prawidłowa głębia bitowa dla fotografii przeznaczonej do profesjonalnego druku w pełnym kolorze to

A. 8 bitów

B. 1 bit

C. 24 bity

D. 4 bity

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Głębokość bitowa w fotografii odnosi się do ilości informacji o kolorze, jaką możemy zapisać dla każdego piksela obrazu. W przypadku profesjonalnego druku w pełnym kolorze, standardem jest głębia 24-bitowa, co oznacza, że każdy piksel jest reprezentowany przez 8 bitów dla każdego z trzech kanałów kolorów: czerwonego, zielonego i niebieskiego (RGB). To pozwala na uzyskanie ponad 16 milionów różnych odcieni, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć. Ta szeroka paleta kolorów zapewnia, że zdjęcia będą wyglądać naturalnie i wiernie odwzorują rzeczywistość. W praktyce oznacza to, że przy tworzeniu obrazów do druku, na przykład w profesjonalnych laboratoriach fotograficznych, wykorzystuje się formaty plików takie jak TIFF czy PNG, które wspierają głębokość 24-bitową. Warto również pamiętać, że zastosowanie odpowiedniej głębi bitowej ma kluczowe znaczenie w procesach edycyjnych, gdzie możliwość precyzyjnego manipulowania kolorami i tonami jest niezbędna.

Pytanie 26

W kontekście procesu wywoływania forsownego materiału światłoczułego, nie jest prawdą, że ten proces

A. podnosi kontrast

B. zmniejsza ziarnistość

C. zwiększa wrażliwość

D. redukuje ostrość

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, że proces wywoływania forsownego materiału światłoczułego nie zmniejsza ziarnistości, jest prawidłowa. W rzeczywistości proces ten zazwyczaj prowadzi do zwiększenia ziarnistości, ponieważ intensywne wywoływanie może powodować większe agregaty świecących kryształów emulsji światłoczułej. W kontekście fotografii, ziarnistość jest istotnym czynnikiem wpływającym na jakość obrazu, szczególnie w czarno-białej fotografii. Często stosuje się techniki forsownego wywoływania, aby podkreślić pewne aspekty obrazu, ale nie wpływa to na redukcję ziarnistości. W praktyce, fotografowie, którzy poszukują wyważonego kontrastu i ostrości, powinni być świadomi, że forsowne wywoływanie może nie być najlepszym rozwiązaniem dla zachowania czystości i subtelności szczegółów. Przykładem może być fotografia analogowa, gdzie dla uzyskania pożądanych efektów często wybiera się odpowiednie chemikalia i czasy wywoływania, aby zoptymalizować ostateczny rezultat bez nadmiernego zwiększania ziarnistości emulsji.

Pytanie 27

Wskaż symbol narzędzia, które przeznaczone jest do wypełniania zaznaczonego obszaru kolorem?

A. A.

B. C.

C. D.

D. B.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Narzędzie oznaczone symbolem 'D', znane jako 'wiadro z farbą' (ang. Paint Bucket Tool), jest kluczowym elementem w grafice komputerowej, służącym do efektywnego wypełniania obszarów jednorodnym kolorem. Umożliwia to użytkownikom szybkie i wygodne wypełnianie dużych powierzchni, co jest szczególnie przydatne w procesie tworzenia grafik, ilustracji oraz w projektowaniu wizualnym. Wybierając narzędzie, możemy również dostosować jego właściwości, takie jak tolerancja koloru, co oznacza, że możemy kontrolować, jak bliskie odcienie będą wypełniane. Zastosowanie tego narzędzia jest powszechne w różnych programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy GIMP, gdzie efektywne zarządzanie kolorami jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanych rezultatów estetycznych. Warto również znać inne narzędzia, które mogą współpracować z narzędziem wypełniania, np. narzędzia do zaznaczania, które pozwalają precyzyjnie określić obszary do wypełnienia, co jest fundamentalne w pracy nad złożonymi projektami graficznymi. Dobrą praktyką jest również tworzenie warstw w programach graficznych, co pozwala na łatwiejsze zarządzanie elementami projektu i edytowanie ich bez wpływu na inne części grafiki.

Pytanie 28

Który z wymienionych formatów plików graficznych pozwala na zapisanie animacji?

A. TIFF

B. PSD

C. GIF

D. PNG

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Format GIF (Graphics Interchange Format) jest jednym z nielicznych formatów plików graficznych, który umożliwia zapisanie animacji. Dzięki temu, w jednym pliku można mieć sekwencję obrazów, które odtwarzane są w określonym czasie, tworząc wrażenie ruchu. To czyni go bardzo popularnym w Internecie, szczególnie w mediach społecznościowych oraz na stronach internetowych, gdzie krótkie animacje mogą przyciągać uwagę użytkowników. GIF-y wspierają maksymalnie 256 kolorów na obraz, co sprawia, że są idealne do prostych animacji, jak również do grafik z ograniczoną paletą barw. Warto zauważyć, że GIF-y są również szeroko stosowane do prezentacji prostych efektów wizualnych, jak przyciski, ikony czy emotikony. W kontekście standardów, GIF jest uznawany za jeden z podstawowych formatów w branży, zwłaszcza wśród designerów i twórców treści internetowych.

Pytanie 29

Jaki jest główny cel kalibracji monitora w procesie obróbki zdjęć?

A. Zmniejszenie poboru energii elektrycznej

B. Zwiększenie rozdzielczości obrazu

C. Uzyskanie właściwego odwzorowania kolorów

D. Przyspieszenie działania komputera

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kalibracja monitora to niezwykle istotny proces w obróbce zdjęć, mający na celu uzyskanie właściwego odwzorowania kolorów. Dlaczego to takie ważne? Otóż, bez odpowiednio skalibrowanego monitora, kolory przedstawiane na ekranie mogą znacznie różnić się od rzeczywistych, co może prowadzić do błędnych decyzji w postprodukcji. Wyobraź sobie, że pracujesz nad zdjęciem, gdzie zieleń trawnika ma być intensywna, ale na nieskalibrowanym monitorze wygląda wyblakle. Po wydruku lub publikacji w internecie może się okazać, że zamiast żywej zieleni uzyskałeś niepożądany odcień. Kalibracja pozwala uniknąć takich problemów. W branży fotograficznej i graficznej przyjmuje się, że regularne wykonywanie kalibracji monitorów jest standardem. Dzięki temu fotografowie i graficy mają pewność, że ich praca będzie widziana przez odbiorców dokładnie tak, jak to zamierzali. Dobrej jakości monitory często są wyposażone w narzędzia do kalibracji, ale można też używać zewnętrznych kalibratorów, które pozwalają na bardziej precyzyjne ustawienia. To inwestycja w jakość i profesjonalizm.

Pytanie 30

Który z poniższych formatów zapisu obrazu pozwala na przechowywanie informacji o przezroczystości?

A. BMP

B. JPEG

C. PCX

D. PNG

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Format PNG jest jednym z najpopularniejszych formatów zapisu obrazu, który wspiera przechowywanie informacji o przezroczystości. PNG (Portable Network Graphics) został stworzony jako ulepszenie formatu GIF, z naciskiem na lepszą jakość obrazu i większą liczbę kolorów. PNG używa bezstratnej kompresji, co oznacza, że nie traci jakości obrazu podczas zapisu. Dzięki możliwości przechowywania informacji o kanale alfa, PNG umożliwia tworzenie grafik z przezroczystymi obszarami, co jest szczególnie przydatne w projektowaniu stron internetowych czy tworzeniu grafik na potrzeby multimediów. W praktyce, jeśli chcesz nałożyć obraz na inny bez widocznej tła, PNG będzie idealnym wyborem. Jest to zgodne z najlepszymi praktykami w branży graficznej i webowej, gdzie przezroczystość i jakość obrazu są kluczowe.

Pytanie 31

W jakim modelu kolorów oraz w jakiej rozdzielczości powinno być zapisane zdjęcie, które ma być umieszczone w Internecie?

A. CMYK i 150 dpi

B. RGB i 150 dpi

C. CMYK i 72 dpi

D. RGB i 72 dpi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybierając tryb kolorów RGB i ustawiając rozdzielczość na 72 dpi, trafiłeś bardzo dobrze, jeśli chodzi o zdjęcia do wrzucenia w sieć. RGB, czyli czerwień, zieleń i niebieski, to standard, który świetnie się sprawdza na ekranach, bo tak właśnie działają monitory. Kolory w RGB wyglądają lepiej i są bardziej żywe niż w CMYK, który jest raczej do druku stworzony. A co do rozdzielczości - 72 dpi to w sam raz na internet, bo wygląda dobrze, a plik nie jest za duży. Jak wrzucasz zdjęcia na strony czy social media, to szybkie ładowanie jest kluczowe i 72 dpi w tym pomaga. Warto też pamiętać o kompresji zdjęć, bo to jeszcze bardziej przyspiesza ładowanie. W skrócie, RGB i 72 dpi to dobre połączenie jakości i wydajności, co ważne dla osób, które korzystają z internetu.

Pytanie 32

Aby uzyskać najwyższą jakość zdjęć w zakładzie fotograficznym, najlepiej zapisać je w rozdzielczości

A. 0 ppi

B. 300 ppi

C. 72 ppi

D. 150 ppi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 300 ppi (pikseli na cal) jest uznawana za standard w branży fotograficznej do uzyskiwania zdjęć profesjonalnej jakości. Wartość ta oznacza, że na każdym calu obrazu znajduje się 300 pikseli, co przekłada się na niezwykle szczegółowe odwzorowanie detali, co jest kluczowe w druku. Przy tej rozdzielczości obrazy wyglądają ostro i wyraźnie, co jest szczególnie istotne w pracy z dużymi formatami, takimi jak plakaty czy wystawy. Ponadto, standard ten jest zgodny z wymaganiami większości drukarni, które sugerują właśnie 300 ppi jako minimalną rozdzielczość dla uzyskania wysokiej jakości wydruku. Przykładem może być przygotowanie zdjęcia portretowego do druku na dużym formacie, gdzie każdy detal, od zmarszczek po fakturę skóry, ma znaczenie. W praktyce oznacza to, że przed wysłaniem zdjęcia do druku warto upewnić się, że zapisaliśmy je w odpowiedniej rozdzielczości, aby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek w postaci rozmytych lub pikselowanych obrazów. Przykłady typowych zastosowań to fotografie mody, krajobrazów lub portretów, które często są publikowane w magazynach, gdzie jakość jest kluczowa.

Pytanie 33

Który z wymienionych algorytmów kompresji obrazu jest bezstratny?

A. GIF

B. JPEG

C. LZW

D. MP3

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Algorytm kompresji LZW (Lempel-Ziv-Welch) jest jednym z najpowszechniej stosowanych bezstratnych algorytmów kompresji danych, także w przypadku obrazów. Działa poprzez identyfikowanie powtarzających się wzorców w danych i zastępowanie ich krótszymi kodami. Mechanizm ten pozwala na odtworzenie oryginalnych danych bez jakiejkolwiek utraty informacji po dekompresji. LZW znalazł zastosowanie m.in. w formacie GIF oraz w niektórych implementacjach formatu TIFF. W codziennej pracy z grafiką komputerową, kompresja bezstratna jest kluczowa, gdy obraz musi być zachowany w najwyższej jakości, np. do druku lub archiwizacji. Dobrą praktyką jest używanie algorytmów bezstratnych, gdy nie można sobie pozwolić na jakiekolwiek zniekształcenia obrazu, co jest istotne w przypadku danych medycznych czy dokumentów prawnych. Z mojego doświadczenia wynika, że choć kompresja stratna oferuje mniejsze rozmiary plików, to w wielu zastosowaniach profesjonalnych lepiej postawić na jakość, jaką zapewniają właśnie algorytmy bezstratne.

Pytanie 34

Który z formatów umożliwia zapis obrazu z matrycy aparatu cyfrowego bez procesu interpolacji danych?

A. JPEG

B. NEF

C. PNG

D. TIFF

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
NEF (Nikon Electronic Format) to format plików surowych, który umożliwia zapis obrazu z matrycy aparatu fotograficznego bez jakiejkolwiek interpolacji danych. Oznacza to, że plik NEF zawiera wszystkie informacje zarejestrowane przez matrycę, co pozwala na zachowanie najwyższej jakości obrazu oraz większą elastyczność przy późniejszej edycji. Użytkownicy, którzy pracują w branży fotograficznej, doceniają ten format za możliwość precyzyjnego dostosowania parametrów takich jak ekspozycja, balans bieli czy kontrast, bez utraty jakości obrazu. Dodatkowo, format NEF korzysta z kompresji bezstratnej, co oznacza, że zminimalizowane są rozmiary plików bez wpływu na ich jakość. Ten typ plików jest często stosowany przez profesjonalnych fotografów, którzy wymagają maksymalnych możliwości postprodukcji. Zastosowanie formatów surowych, takich jak NEF, jest standardem w profesjonalnej fotografii i umożliwia uzyskanie najlepszych rezultatów w pracy twórczej.

Pytanie 35

W programie Adobe Photoshop, aby pozbyć się małego przebarwienia na policzku, należy wykorzystać

A. stempel

B. lasso

C. gumkę

D. pędzel

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Stempel w programie Adobe Photoshop jest narzędziem, które doskonale sprawdza się w usuwaniu niedoskonałości na zdjęciach, w tym przebarwień na skórze. Działa na zasadzie klonowania fragmentu obrazu, co oznacza, że możemy skopiować zdrowy fragment skóry z innej części twarzy i umieścić go w miejscu, gdzie występuje przebarwienie. Używanie stempla jest zgodne z praktykami retuszu w fotografii, ponieważ pozwala na zachowanie naturalnego wyglądu skóry, unikając efektu „wygładzenia”, który często towarzyszy innym technikom. Ważne jest, aby dopasować wielkość i miękkość pędzla stempla do obszaru, który chcemy poprawić. Warto również zwrócić uwagę na ustawienie opcji, takich jak „Aligned” czy „Sample All Layers”, co pozwala na jeszcze lepsze dostosowanie efektu. Przykładowo, wybierając stempel, można ustawić przezroczystość na niższy poziom, co umożliwia delikatniejsze wtapianie skopiowanego fragmentu w tło, co jest przydatne w przypadku subtelnych poprawek. Kluczowym elementem jest także praca na warstwach, co pozwala na nieniszczący retusz i łatwe cofnięcie zmian, jeśli efekt nie będzie zadowalający.

Pytanie 36

Na ilustracji przedstawiono oprogramowanie służące wyłącznie do obróbki

A. obiektów wektorowych.

B. materiałów wideo.

C. obrazów rastrowych.

D. materiałów audio.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Program przedstawiony na ilustracji to Audacity, czyli jeden z najpopularniejszych, darmowych edytorów audio. Moim zdaniem to absolutny klasyk jeśli chodzi o obróbkę dźwięku – korzystają z niego zarówno początkujący, jak i profesjonaliści, bo daje masę możliwości. W Audacity można nagrywać, edytować, przycinać, miksować i stosować różnego rodzaju efekty na ścieżkach audio. Narzędzie wspiera pracę z wieloma formatami (np. WAV, MP3, FLAC) i umożliwia eksport gotowych nagrań do różnych zastosowań – od podcastów, przez audiobooki, po mastering muzyki. Jest to też świetny przykład programu typu open source, którego interfejs skupia się wyłącznie na dźwięku – nie ma tu funkcji do edycji grafiki czy wideo. Audacity respektuje standardy branżowe, jak chociażby obsługa częstotliwości próbkowania 44100 Hz czy praca z wieloma ścieżkami naraz. Z mojego doświadczenia, jeśli ktoś chce zacząć przygodę z obróbką dźwięku lub potrzebuje solidnego narzędzia do prostych oraz zaawansowanych projektów audio, to Audacity jest jednym z najlepszych pierwszych wyborów. Praktyczne zastosowania? Obróbka nagrań z mikrofonu, usuwanie szumów, konwersja plików czy przygotowywanie materiału do emisji w radiu internetowym – w tym programie to wszystko jest osiągalne w kilku kliknięciach.

Pytanie 37

Obraz przedstawiony na zdjęciu zapisano z głębią

A. 32 bitów/piksel.

B. 1 bit/piksel.

C. 16 bitów/piksel.

D. 8 bitów/piksel.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Obraz przedstawiony na zdjęciu ma głębię bitową wynoszącą 1 bit/piksel, co oznacza, że każdy piksel może przyjąć jedną z dwóch wartości: czarny lub biały. Takie obrazy, znane jako obrazy binarne, są powszechnie stosowane w różnych dziedzinach, w tym w grafice komputerowej i skanowaniu dokumentów. W praktyce, obrazy tego typu są często używane w sytuacjach, gdzie nie jest wymagana pełna gama kolorów, na przykład w skanach dokumentów, gdzie tylko tekst jest istotny. Standardowe formaty graficzne, takie jak BMP, mogą obsługiwać obrazy o różnej głębi bitowej, a głębia 1 bit/piksel jest minimalną wartością, która zapewnia wystarczającą jakość wizualną przy jednoczesnym ograniczeniu rozmiaru pliku. Gdyby obraz miał większą głębię, na przykład 8 bitów/piksel, mógłby zawierać 256 odcieni szarości, co w przypadku tego konkretnego zdjęcia nie jest potrzebne. Warto również zaznaczyć, że przy projektowaniu systemów wizualnych, które mają obsługiwać obrazy o ograniczonej palecie barw, należy stosować najlepsze praktyki, aby zapewnić optymalną jakość w stosunku do rozmiaru pliku.

Pytanie 38

Co oznacza termin temperatura barwowa w kontekście skali?

A. Rankine'a

B. Celcjusza

C. Kehdna

D. Fahrenheita

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Temperatura barwowa to wartość wyrażająca kolor światła emitowanego przez źródło światła w porównaniu do temperatury ciała doskonałego, znajdującego się w równowadze termicznej. Jednostką miary temperatury barwowej jest kelwin (K), a nie żadna z pozostałych wymienionych jednostek. W praktyce, temperatura barwowa jest kluczowym parametrem w różnych dziedzinach, takich jak fotografia, grafika komputerowa, projektowanie oświetlenia oraz w przemyśle filmowym. Na przykład, światło o temperaturze barwowej wynoszącej około 3200 K jest typowe dla oświetlenia studyjnego, co odpowiada ciepłemu, pomarańczowemu światłu. Z kolei światło dzienne ma temperaturę barwową w zakresie 5000-6500 K, co nadaje mu chłodny, niebieskawy odcień. Zrozumienie temperatury barwowej pozwala na dobór odpowiednich źródeł światła w zależności od zamierzonych efektów wizualnych oraz atmosfery, jaką chcemy stworzyć w danym pomieszczeniu czy podczas zdjęć. Warto również wspomnieć o normach ISO i standardach branżowych, które podkreślają znaczenie precyzyjnego pomiaru temperatury barwowej w kontekście uzyskiwania jak najwyższej jakości obrazu.

Pytanie 39

Wygładzanie skóry w programie Adobe Photoshop realizowane jest z użyciem narzędzia

A. inteligentne wyostrzanie.

B. stempel.

C. gumka.

D. separacja częstotliwości.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Separacja częstotliwości w Photoshopie to prawdziwy gamechanger, jeśli chodzi o profesjonalne wygładzanie skóry, zwłaszcza w branży beauty czy portretowej. Cała magia polega na tym, że rozdzielasz zdjęcie na dwa osobne poziomy: jeden odpowiada za szczegóły (np. pory, drobne włoski), drugi za kolory i ogólne przejścia tonalne. Dzięki temu możesz wygładzić kolorystykę skóry, nie zabijając przy tym tekstury. To właśnie ta metoda pozwala wyeliminować nieestetyczne przebarwienia albo plamy, jednocześnie zachowując naturalny wygląd skóry – żaden efekt maski, tylko subtelne poprawki. Moim zdaniem, separacja częstotliwości to też świetny sposób, żeby uniknąć typowych błędów początkujących, którzy czasem przesadzają z rozmywaniem czy klonowaniem. Pracując tą techniką, dużo łatwiej kontrolować efekt końcowy. W profesjonalnych workflow retuszerskich separację stosuje się regularnie, bo daje maksymalną elastyczność. W praktyce wygląda to tak, że tworzysz dwa duplikaty warstwy – jedna dla niskich częstotliwości, druga dla wysokich – i edytujesz je niezależnie. Warto też wspomnieć, że taka metoda jest zgodna z dobrymi praktykami, bo nie prowadzi do utraty szczegółów ani nie niszczy struktury skóry, co jest kluczowe w wysokiej klasy retuszu. Jak się w tym wprawisz, to efekty potrafią naprawdę zachwycić nawet najbardziej wymagających klientów.

Pytanie 40

Które z narzędzi dostępnych w programie Adobe Photoshop pozwala na redukcję nasycenia kolorów?

A. Gąbka

B. Stempel

C. Różdżka

D. Lasso

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Gąbka to narzędzie w programie Adobe Photoshop, które jest specjalnie zaprojektowane do manipulacji nasyceniem kolorów w obrazach. Używając gąbki, można zmniejszać nasycenie kolorów w określonych obszarach obrazu, co pozwala na uzyskanie bardziej stonowanych efektów. Narzędzie to działa poprzez 'wypijanie' koloru z pikseli, co skutkuje ich blaknięciem. Przykładem zastosowania gąbki jest sytuacja, gdy chcemy zredukować intensywność kolorów w portrecie, aby uzyskać bardziej naturalny wygląd skóry. Gąbka może być również używana w fotografii krajobrazowej, kiedy nadmierna saturacja zieleni w trawie lub drzewach może odciągać uwagę od głównego tematu zdjęcia. Dobrą praktyką jest dostosowanie wartości nasycenia i ustawienia narzędzia, aby uzyskać pożądany efekt bez nadmiernej utraty detali, co jest kluczowe w profesjonalnej edycji zdjęć. Warto również pamiętać, że podczas manipulacji kolorami istotne jest zachowanie równowagi tonalnej obrazu, co można osiągnąć poprzez precyzyjne używanie gąbki w połączeniu z innymi narzędziami edycyjnymi, jak krzywe czy poziomy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej