Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:34
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:35

Egzamin niezdany

Wynik: 10/40 punktów (25,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przystępując do udzielania pierwszej pomocy osobie, która została porażona prądem elektrycznym, co należy zrobić w pierwszej kolejności?

A. udrożnić drogi oddechowe

B. zacząć sztuczne oddychanie

C. odłączyć źródło prądu

D. przywrócić krążenie

Jak pomagamy osobie, która doznała porażenia elektrycznego, często jesteśmy w błędzie co do kolejności działań. Niektórzy mogą myśleć, że najpierw trzeba przywrócić krążenie, ale to nie do końca ma sens w tym przypadku. Zanim cokolwiek zrobimy, musimy upewnić się, że ofiara nie jest więcej narażona na prąd. Czasami ludzie zaczynają robić sztuczne oddychanie i ignorują źródło prądu, co może jeszcze pogorszyć sytuację. Zresztą udrożnienie dróg oddechowych przed odłączeniem prądu to też zły pomysł, bo ofiara wciąż może być w niebezpieczeństwie. W takich sytuacjach najważniejsze to skupić się na zabezpieczeniu miejsca i odłączeniu prądu, zanim zabierzemy się za ratujące życie działania. Ignorowanie tego kroku może prowadzić do poważnych kłopotów, więc zawsze lepiej najpierw zadbać o bezpieczeństwo, zanim zaczniemy cokolwiek robić.

Pytanie 2

Jaką największą liczbę urządzeń można przypisać w sieci 36.239.30.0/23?

A. 1022 urządzenia

B. 510 urządzeń

C. 127 urządzeń

D. 254 urządzenia

Adresacja sieciowa w standardzie CIDR (Classless Inter-Domain Routing) pozwala na efektywne zarządzanie przestrzenią adresową. W przypadku sieci 36.239.30.0/23, maska /23 oznacza, że 23 bity są przeznaczone na część sieciową, a pozostałe 9 bitów na część hostów. Obliczamy liczbę możliwych adresów hostów, stosując wzór: 2^(liczba bitów hosta) - 2. W naszym przypadku mamy 2^9 - 2, co daje 512 - 2 = 510. Oduczamy 2 adresy, ponieważ jeden adres jest zarezerwowany dla identyfikacji samej sieci, a drugi dla rozgłoszenia (broadcast). W praktyce, liczba 510 adresów hostów pozwala na efektywne planowanie zasobów w sieci, co jest kluczowe w projektach informatycznych oraz w środowiskach korporacyjnych, gdzie liczba urządzeń może być znaczna. Tego typu obliczenia są również zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu infrastrukturą sieciową, co ułatwia przydzielanie i rozdzielanie adresów IP w organizacji.

Pytanie 3

Który z poniższych adresów mógłby pełnić rolę adresu IP bramy domyślnej dla urządzenia o adresie 192.168.30.1/24?

A. 192.168.0.255

B. 192.168.0.254

C. 192.168.30.255

D. 192.168.30.254

Adres IP 192.168.30.254 to dobry wybór jako brama domyślna dla hosta z adresem 192.168.30.1/24, bo oba znajdują się w tej samej podsieci. Przy masce /24, pierwsze 24 bity (czyli 192.168.30) definiują sieć, a ostatni oktet (1 w przypadku hosta) to miejsce dla urządzeń w tej sieci. Ważne jest, żeby adres bramy był wolny, więc 192.168.30.254, będący w tej samej podsieci, sprawdza się idealnie. Przykład? Jeśli komputery w sieci lokalnej chcą się komunikować z Internetem, to właśnie trzeba ustawić adres bramy na 192.168.30.254. Dzięki temu, ruch będzie trafiał do tej bramy, która następnie go przekazuje dalej. No i w praktyce, poprawna konfiguracja bramy jest kluczowa, żeby komunikacja w sieci działała płynnie i żeby umożliwić dostęp do innych sieci. Fajnie też wiedzieć, że w standardzie IPv4 adresy 0 i 255 są zarezerwowane na specjalne cele, jak adres sieci i adres rozgłoszeniowy.

Pytanie 4

Jakiego rodzaju sygnalizacja jest używana w systemie PCM 30/32?

A. Poza szczeliną skojarzoną z kanałem

B. Poza szczeliną we wspólnym kanale

C. W szczelinie skojarzonej z kanałem

D. W szczelinie we wspólnym kanale

Stosowanie sygnalizacji w szczelinie we wspólnym kanale, szczelinie skojarzonej z kanałem, czy poza szczeliną we wspólnym kanale, nie odpowiada zasadom działania systemu PCM 30/32. Szczelina we wspólnym kanale związana jest z ograniczeniem możliwości przesyłania jednoczesnych sygnałów, co może prowadzić do zatorów i spadku jakości usług. Tego typu podejście zakłada, że sygnały są przesyłane w ściśle określonych ramach czasowych, co ogranicza elastyczność systemu i utrudnia zarządzanie priorytetami w transmisji. W przypadku sygnalizacji poza szczeliną we wspólnym kanale, możliwe jest również wystąpienie kolizji danych, co prowadzi do utraty informacji. Z tych powodów kluczowe jest, aby zrozumieć, że system PCM 30/32 jest zaprojektowany z myślą o maksymalizacji wydajności i niezawodności, co osiągane jest poprzez zastosowanie sygnalizacji poza szczeliną skojarzoną z kanałem. Przyjmowanie innych metod sygnalizacji może skutkować nieefektywnym wykorzystaniem zasobów, co w kontekście nowoczesnych systemów telekomunikacyjnych jest nieakceptowalne. Dobrze jest pamiętać, że zrozumienie architektury systemów i właściwości poszczególnych metod sygnalizacji jest kluczowe dla efektywnego projektowania i utrzymywania sieci telekomunikacyjnych.

Pytanie 5

Termin MAC odnosi się do

A. adresu fizycznego karty sieciowej o długości 48 bitów

B. adresu logicznego hosta o długości 32 bitów

C. adresu dynamicznego o długości 24 bitów

D. adresu NIC o długości 64 bitów

Każda z pozostałych opcji myli podstawowe pojęcia związane z adresacją w sieciach komputerowych. 64-bitowy adres NIC to błędna interpretacja, gdyż adresy MAC mają 48 bitów, a NIC (Network Interface Card) odnosi się do samego interfejsu, a nie do rodzaju adresu. 32-bitowy adres logiczny hosta sugeruje powiązanie z adresowaniem IP, które rzeczywiście stosuje 32 bity w wersji IPv4, ale nie ma związku z adresami MAC. W kontekście adresów IP, adresy logiczne są używane do identyfikacji lokalizacji urządzenia w sieci rozległej, natomiast adresy MAC są używane w ramach sieci lokalnej do fizycznej komunikacji. 24-bitowy adres dynamiczny nie ma odniesienia w standardach sieciowych, które operują na adresach statycznych i dynamicznych, jednak nie definiują adresu MAC jako dynamicznego. Źle pojmowana struktura adresacji prowadzi do nieporozumień w zakresie funkcjonowania sieci komputerowych. Głównym błędem jest mylenie warstwy łącza danych z warstwą sieciową. W praktyce, każdy z tych adresów pełni inną funkcję, a ich zrozumienie jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 6

Jakie oznaczenie ma skrętka, w której każda para jest pokryta folią oraz wszystkie pary są dodatkowo otoczone ekranem foliowym?

A. U/UTP

B. S/FTP

C. F/FTP

D. F/UTP

Odpowiedzi U/UTP, F/UTP oraz S/FTP mają swoje specyficzne zastosowania, które różnią się od standardu F/FTP. U/UTP oznacza, że skrętka nie ma żadnego ekranowania, co czyni ją najbardziej podatną na zakłócenia elektromagnetyczne. W praktyce, takie kable są używane w środowiskach o niskim poziomie zakłóceń, co ogranicza ich wszechstronność w trudniejszych warunkach. Z kolei F/UTP to kabel, który ma ekranowanie na całej długości, ale nie jest ekranowany indywidualnie każda para, co również nie daje tak wysokiego poziomu ochrony jak F/FTP. S/FTP z kolei oznacza, że każda para jest ekranowana osobno oraz całość jest otoczona dodatkowym ekranem, co jest jeszcze bardziej skuteczne w redukcji zakłóceń, ale nie odpowiada na pytanie dotyczące oznaczenia F/FTP. Typowe błędy w myśleniu o tych standardach wynikają z niezrozumienia różnicy między rodzajami ekranowania oraz poziomem ochrony, jaki oferują poszczególne typy kabli. Konsekwentne stosowanie odpowiednich rozwiązań w zależności od środowiska instalacji jest kluczowe dla osiągnięcia niezawodnych połączeń sieciowych.

Pytanie 7

Usługa dodatkowa w systemie ISDN oznaczona skrótem CFNR (Call Forwarding No Reply) pozwala na przekierowanie połączenia w momencie, gdy abonent, do którego dzwonimy,

A. ma aktywowaną usługę DND.

B. nie odpowiada.

C. jest zajęty.

D. jest nieosiągalny.

W kontekście usług telefonicznych w sieci ISDN, niektóre z dostępnych odpowiedzi mogą wydawać się logiczne, ale prowadzą do błędnych wniosków. Usługa CFNR odnosi się wyłącznie do sytuacji, w której abonent nie odpowiada na połączenie, co oznacza, że inne odpowiedzi są niepoprawne. Gdy abonent jest zajęty, używana jest usługa Call Waiting, która pozwala na przyjęcie drugiego połączenia, co nie ma związku z CFNR. W sytuacji, gdy osoba jest nieosiągalna, mówimy o sytuacji, w której telefon jest wyłączony lub poza zasięgiem, co również nie kwalifikuje się do działania CFNR, ponieważ ta usługa nie jest aktywowana przez brak usługi telefonicznej. Odpowiedź, która wskazuje na usługę DND (Do Not Disturb), sugeruje, że abonent świadomie zablokował przychodzące połączenia, co również nie jest powodem do aktywacji CFNR. Te nieporozumienia mogą wynikać z błędnego zrozumienia funkcjonalności poszczególnych usług i ich zastosowań. W praktyce, aby skutecznie zarządzać połączeniami, użytkownicy powinni posiadać jasną wiedzę na temat różnicy między tymi usługami oraz ich specyficznym przeznaczeniu. Pomocne może być również zapoznanie się z dokumentacją techniczną dostarczoną przez operatorów, która precyzyjnie określa, w jakich sytuacjach dana usługa powinna być stosowana.

Pytanie 8

Jaki skrót definiuje format kodowania wykorzystywany w przesyłaniu wideo przy użyciu protokołu RTP (ang.
Real-time Transport Protocol)?

A. H.264

B. MP3

C. G.711

D. GSM 06.10

GSM 06.10, MP3 i G.711 to różne formaty i standardy, ale tak naprawdę nie są bezpośrednio związane z przesyłaniem wideo przez protokół RTP. GSM 06.10 to standard kompresji audio, który głównie używany jest w telefonii komórkowej. Jego zadaniem jest zapewnienie dobrej jakości dźwięku przy niskiej przepustowości, więc sprawdza się w zastosowaniach głosowych, ale nie nadaje się do kodowania wideo. MP3 to znany format audio, który głównie służy do kompresji dźwięku, a jego wykorzystanie w kontekście wideo jest raczej ograniczone. Choć MP3 można spotkać w produkcjach multimedialnych, to w przesyłaniu strumieniowym wideo to zupełnie się nie sprawdzi. G.711 to standard kodeka audio, który również bywa używany w telefonii VoIP, oferując wysoką jakość dźwięku, ale tak jak GSM, skupia się tylko na audio, a o wideo zapomina. Wiele osób myli te sprawy i uważa, że każdy kodek audio nadaje się do przesyłania wideo, co wprowadza w błąd w kontekście standardów w telekomunikacji i multimediach. Żeby efektywnie przesyłać wideo, potrzebujemy specjalnych kodeków, takich jak H.264, które są zaprojektowane właśnie dla wideo.

Pytanie 9

Który z adresów IPv4 należy do grupy C?

A. 219.82.91.20

B. 232.75.92.10

C. 189.93.85.30

D. 125.91.83.40

Adres IPv4 219.82.91.20 należy do klasy C, która obejmuje zakres adresów od 192.0.0.0 do 223.255.255.255. Klasa C jest często wykorzystywana w sieciach lokalnych oraz w mniejszych firmach, gdzie liczba urządzeń nie przekracza 254. Adresy z tej klasy charakteryzują się tym, że ostatni bajt adresu jest używany do identyfikacji hostów, co umożliwia wydzielenie do 256 adresów, z czego 254 jest dostępnych dla urządzeń. Przykładowo, w przypadku, gdy firma posiada 50 komputerów, można przypisać im adresy w zakresie 192.168.1.1 do 192.168.1.50. Klasa C pozwala również na wykorzystanie techniki subnettingu, co umożliwia podział większej sieci na mniejsze segmenty, co z kolei poprawia zarządzanie ruchem oraz bezpieczeństwo. Znajomość klasyfikacji adresów IP jest niezbędna dla administratorów sieci, aby odpowiednio zaplanować infrastrukturę sieciową oraz przydzielać adresy w zgodzie z najlepszymi praktykami branżowymi oraz standardami, takimi jak RFC 791.

Pytanie 10

W dokumentacji technicznej telefonu ISDN znajduje się informacja, że urządzenie realizuje funkcję CLIP (Calling Line Identification Presentation). Ta funkcja polega na

A. wyświetlaniu numeru telefonu przy połączeniu przychodzącym

B. wyświetlaniu numeru telefonu przy połączeniu wychodzącym

C. blokowaniu wyświetlania numeru łącza inicjującego

D. blokowaniu wyświetlania numeru łącza przychodzącego

Funkcja CLIP (Calling Line Identification Presentation) jest istotnym elementem współczesnych systemów telekomunikacyjnych, w tym aparatów telefonicznych ISDN. Jej głównym celem jest umożliwienie użytkownikowi odbierającemu połączenie identyfikacji numeru telefonu osoby dzwoniącej. Dzięki tej funkcji, gdy dzwoniący zainicjuje połączenie, jego numer jest przesyłany do aparatu odbierającego, co pozwala na wyświetlenie go na wyświetlaczu telefonu. Zastosowanie CLIP ma wiele praktycznych zalet, takich jak zwiększenie bezpieczeństwa użytkowników, którzy mogą unikać odbierania połączeń od nieznanych lub podejrzanych numerów, a także umożliwia szybszą decyzję o odebraniu lub odrzuceniu połączenia. W kontekście dobrych praktyk branżowych, standardy ITU-T E.164 definiują zasady dotyczące numeracji i identyfikacji linii, co sprawia, że funkcjonalność CLIP jest zgodna z globalnymi normami telekomunikacyjnymi. Na przykład, w przypadku przedsiębiorstw, możliwość identyfikacji dzwoniących może znacząco wpłynąć na efektywność zarządzania połączeniami i obsługi klienta. Ostatecznie CLIP jest kluczowym elementem w zapewnieniu większej kontroli nad komunikacją telefoniczną.

Pytanie 11

Jaki kodek mowy cechuje się najkrótszym opóźnieniem sygnału oraz oferuje najlepszą jakość połączeń?

A. G.726

B. G.729

C. G.723

D. G.711

G.711 to kodek, który charakteryzuje się niskim opóźnieniem sygnału oraz wysoką jakością połączeń, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla aplikacji wymagających rzeczywistej komunikacji, takich jak VoIP (Voice over Internet Protocol). G.711 stosuje próbkowanie z częstotliwością 8 kHz i kompresję bezstratną, co pozwala na uzyskanie jakości dźwięku bliskiej jakości analogowej. W praktyce, G.711 jest szeroko stosowany w systemach telefonii internetowej oraz w centralach PBX, gdzie jakość dźwięku jest kluczowym czynnikiem. Dzięki niewielkiemu opóźnieniu, które wynosi około 10-20 ms, G.711 doskonale radzi sobie w zastosowaniach wymagających interakcji w czasie rzeczywistym, takich jak rozmowy telefoniczne czy wideokonferencje. W kontekście standardów branżowych, G.711 jest uznawany za jeden z najbardziej stabilnych i niezawodnych kodeków, co czyni go pierwszym wyborem dla wielu dostawców usług telekomunikacyjnych i systemów komunikacji unifikowanej.

Pytanie 12

Jaką liczbę w naturalnym kodzie dwójkowym reprezentuje liczba A3DF5 zapisana w systemie szesnastkowym?

A. 1010 0011 0101 1111 1101

B. 1010 1101 0011 1111 0101

C. 1010 0101 1101 1111 0011

D. 1010 0011 1101 1111 0101

Odpowiedź 1010 0011 1101 1111 0101 jest poprawna, ponieważ kod szesnastkowy A3DF5 można przekształcić na system binarny, przekształcając każdą cyfrę szesnastkową na cztery bity. W systemie szesnastkowym A odpowiada 1010, 3 to 0011, D to 1101, F to 1111, a 5 to 0101. Łącząc te wartości, otrzymujemy 1010 0011 1101 1111 0101. Używanie systemu szesnastkowego jest powszechną praktyką w inżynierii oprogramowania, szczególnie w programowaniu niskopoziomowym, gdzie często konieczne jest reprezentowanie danych w sposób bardziej kompaktowy niż w systemie binarnym. Warto zwrócić uwagę, że konwersje między systemami liczbowymi są istotne w kontekście obliczeń komputerowych oraz przy pracy z różnymi formatami danych, co podkreśla znaczenie znajomości tych procesów. Dobrą praktyką jest pamiętanie, że każda cyfra w systemie szesnastkowym można z łatwością przekształcić na odpowiadający jej zestaw bitów, co ułatwia pracę z danymi oraz ich interpretację w różnych kontekstach.

Pytanie 13

Komunikat S.M.A.R.T.: Harddisk failure is imminent wskazuje, że

A. należy jak najszybciej przeprowadzić defragmentację dysku twardego

B. system plików na dysku jest przestarzały i wymaga aktualizacji

C. na dysku twardym komputera kończy się dostępna przestrzeń

D. dysk twardy komputera nie funkcjonuje prawidłowo i może ulec awarii

Komunikat systemu S.M.A.R.T. (Self-Monitoring, Analysis and Reporting Technology) oznacza, że dysk twardy wykrył potencjalne problemy, które mogą prowadzić do awarii. Oznaczenie Harddisk failure is imminent informuje użytkownika, że dysk nie działa prawidłowo i konieczne jest podjęcie działań, aby zabezpieczyć dane. W praktyce zaleca się natychmiastowe wykonanie kopii zapasowej wszystkich ważnych danych oraz rozważenie wymiany dysku, aby uniknąć utraty informacji. Warto również zlecić diagnostykę dysku profesjonalnemu serwisowi, który może przeprowadzić szczegółowe testy i ocenić stan techniczny nośnika. Standardy branżowe podkreślają znaczenie regularnego monitorowania stanu dysków, a S.M.A.R.T. jest kluczowym narzędziem w tym zakresie. W przypadku wystąpienia takiego komunikatu, ignorowanie go może prowadzić do poważnych konsekwencji, dlatego działania powinny być niezwłoczne, a dysk zastąpiony jeśli jego stan nie rokuje pozytywnie.

Pytanie 14

Kod odpowiedzi protokołu SIP 305 Use Proxy wskazuje, że

A. składnia żądania jest błędna

B. żądanie zostało odebrane i zaakceptowane

C. należy użyć serwera proxy, aby zakończyć realizację żądania

D. żądanie czeka na przetworzenie

Wybranie odpowiedzi, które nie zgadzają się z kodem 305, pokazuje, że coś jest nie tak z rozumieniem roli serwerów w architekturze SIP. Odpowiedź, która mówi, że składnia żądania jest błędna, pomija sens kodów odpowiedzi SIP. Tak naprawdę kod 305 nie odnosi się do błędów w składni, tylko do potrzeby skorzystania z serwera proxy. Dodatkowo mylenie, że żądanie czeka na obsługę, też jest błędne – w przypadku kodu 305 dostajemy konkretne wskazanie dla klienta, a nie stan oczekiwania. Inną nieprawidłową odpowiedzią jest ta, która mówi, że żądanie zostało zrozumiane i zaakceptowane, co pomija fakt, że zaakceptowanie żądania to nie to samo, co jego realizacja. Kod 305 jednoznacznie wskazuje, że potrzebne jest przekierowanie, a to nie ma nic wspólnego z akceptacją żądania bez dodatkowych kroków. W telekomunikacji, według najlepszych praktyk, bardzo ważne jest rozumienie, że poprawne przetwarzanie żądań i odpowiedzi SIP wymaga znajomości ich specyfikacji oraz funkcji, które one realizują. Błędne interpretacje kodów odpowiedzi mogą prowadzić do problemów w komunikacji i realizacji połączeń.

Pytanie 15

System oceniający i kontrolujący działanie dysku twardego to

A. CMOS

B. SMART

C. BIOS

D. MBR

MBR, czyli Master Boot Record, to taka struktura, która jest na początku dysku i robi sporo rzeczy przy uruchamianiu systemu operacyjnego. Choć to jest mega istotne w działaniu systemów, to nie ma opcji, żeby monitorować stan dysków czy sprawdzać ich wydajność. BIOS, czyli Basic Input/Output System, to takie oprogramowanie, które uruchamia komputer, ale też nie ma żadnych narzędzi do monitorowania zdrowia dysków. CMOS to technologia do zapisywania ustawień BIOS-u, ale niestety też nie mówi nam nic o tym, co się dzieje z dyskami. Wybierając odpowiedzi na to pytanie, można się pogubić, bo to łatwe skojarzenia, ale w rzeczywistości, żeby ogarniać stan dysku twardego, potrzebujemy SMART. Ignorowanie tej różnicy to spory błąd, bo może nas to kosztować utratę danych lub problemy z działaniem, więc dobrze jest to wszystko zrozumieć.

Pytanie 16

Jakie jest zadanie zapory sieciowej?

A. zabezpieczanie urządzeń w lokalnej sieci przed atakami z zewnątrz

B. ochrona komputerów w lokalnej sieci przed pożarem

C. szyfrowanie danych przechodzących z zewnętrznej sieci przez zaporę

D. weryfikacja użytkownika podczas logowania do systemu komputerowego

Wybór odpowiedzi dotyczącej szyfrowania danych nie jest właściwy, ponieważ zapora sieciowa nie ma na celu szyfrowania ruchu. Jej główną funkcją jest kontrolowanie przepływu danych oraz blokowanie nieautoryzowanego dostępu do sieci lokalnej. Szyfrowanie danych to zupełnie inny proces, który polega na ochronie informacji poprzez ich przekształcenie w formę niedostępną dla osób nieuprawnionych. Kolejna koncepcja, mówiąca o ochronie komputerów przed pożarem, również jest błędna. W rzeczywistości zapory sieciowe nie mają nic wspólnego z fizycznym bezpieczeństwem urządzeń, takim jak ochrona przed zagrożeniami fizycznymi, jak pożar. To zadanie leży w gestii systemów przeciwpożarowych oraz procedur bezpieczeństwa w miejscu pracy. Ponadto, odpowiedź dotycząca sprawdzenia użytkownika podczas logowania jest myląca, ponieważ zapory nie zajmują się autoryzacją użytkowników. Ta funkcja jest typowa dla systemów zarządzania tożsamością i dostępem, a nie dla zapór. Typowym błędem jest pomylenie ról, jakie pełnią różne technologie w kontekście bezpieczeństwa IT, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat ich działania i zastosowania.

Pytanie 17

Dokumentem zawierającym informacje o zainstalowanych systemach operacyjnych oraz partycjach, na których są uruchamiane, jest

A. mrinfo.exe

B. boot.ini

C. ntbootdd.sys

D. autoexec.bat

Odpowiedzi wskazane jako błędne mają swoje specyficzne funkcje, ale nie są odpowiednie w kontekście pytania dotyczącego opisu zainstalowanych systemów operacyjnych i ich partycji. Plik ntbootdd.sys, na przykład, jest plikiem sterownika używanym w Windows, ale jego rola dotyczy obsługi dysków twardych, zwłaszcza w sytuacjach, gdy system operacyjny nie może zainstalować sterowników w standardowy sposób. Nie służy on do zarządzania konfiguracją rozruchu ani nie zawiera informacji o zainstalowanych systemach operacyjnych. Z kolei autoexec.bat to plik konfiguracyjny używany głównie w systemach DOS, odpowiedzialny za automatyczne wykonywanie poleceń podczas uruchamiania systemu. Nie ma on nic wspólnego z partycjami ani z systemami operacyjnymi zainstalowanymi na dysku. mrinfo.exe to program narzędziowy do zbierania informacji o sieci, który nie ma zastosowania w kontekście zarządzania rozruchem ani partycjami. Wybór niewłaściwej odpowiedzi często wynika z pomylenia funkcji plików i ich roli w systemie operacyjnym. Kluczowe jest zrozumienie, jakie pliki odpowiadają za które elementy systemu, aby uniknąć błędnych wniosków w przyszłości, zwłaszcza przy rozwiązywaniu problemów związanych z uruchamianiem komputerów.

Pytanie 18

Wartość rezystancji jednostkowej pary symetrycznej przedstawionej w formie schematu zastępczego linii długiej jest uzależniona między innymi od

A. pojemności pomiędzy przewodami

B. typu izolacji przewodów

C. średnicy przewodów

D. stanu izolacji przewodów

Stan izolacji żył, rodzaj izolacji oraz pojemność między żyłami to czynniki, które mogą wpływać na inne parametry linii elektrycznej, ale nie mają bezpośredniego wpływu na wartość rezystancji jednostkowej. Stan izolacji żył jest kluczowy dla bezpieczeństwa i niezawodności instalacji, ponieważ uszkodzenia izolacji mogą prowadzić do zwarć lub wycieków prądu, co zagraża nie tylko urządzeniom, ale i użytkownikom. Jednakże, sama rezystancja żył w dużym stopniu zależy od ich średnicy, a nie od stanu czy rodzaju izolacji. Rodzaj izolacji może wpływać na właściwości dielektryczne i ochronę przed czynnikami zewnętrznymi, ale nie zmienia rezystancji samego przewodnika. Pojemność między żyłami, z kolei, jest związana z właściwościami kondensatorowymi linii, które mogą wpływać na efektywniejsze przesyłanie sygnałów w przypadku linii telekomunikacyjnych, ale nie jest czynnikiem decydującym o rezystancji elektrycznej. Te błędne koncepcje mogą prowadzić do mylnych wniosków, gdzie kluczowe dla efektywnego przesyłania prądu parametry są pomijane lub źle interpretowane.

Pytanie 19

Jakie kodowanie liniowe polega na przełączaniu poziomu sygnału z niskiego na wysoki w trakcie każdego bitu mającego wartość logiczną 1 i na przełączaniu poziomu sygnału z wysokiego na niski w połowie każdego bitu o wartości logicznej 0?

A. AMI

B. MLT3

C. HDB3

D. Manchester

Alternatywne metody kodowania, takie jak MLT-3, AMI i HDB3, mają swoje unikalne cechy, ale nie spełniają warunków opisanych w pytaniu. MLT-3 to technika, która używa trzech poziomów sygnału do reprezentacji danych, co pozwala na zmniejszenie pasma i zmniejszenie efektów DC offset. Jednakże nie wprowadza ona zmian sygnału w połowie bitu, co jest kluczowe w Manchesterze. AMI (Alternate Mark Inversion) używa dwóch poziomów sygnału do reprezentowania bitów logicznych, gdzie '1' jest reprezentowane jako zmiana poziomu, a '0' jest reprezentowane jako brak zmiany. To nie odpowiada opisanej metodzie, ponieważ nie implementuje połowicznych przełączeń sygnału. Z kolei HDB3 (High-Density Bipolar 3 Zeros) to technika kodowania, która jest używana do eliminacji długich ciągów zer, ale nie jest zgodna ze specyfiką zmiany sygnału w połowie bitu. Często mylone podejścia, takie jak te, są wynikiem niepełnego zrozumienia zasad kodowania sygnału i jego praktycznych zastosowań. Zrozumienie różnic między tymi technikami jest kluczowe dla właściwego ich zastosowania w odpowiednich kontekstach komunikacyjnych.

Pytanie 20

Który z dynamicznych protokołów routingu jest oparty na otwartych standardach i stanowi bezklasowy protokół stanu łącza, będący alternatywą dla protokołu OSPF?

A. BGP (Border Gateway Protocol)

B. EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol)

C. IS-IS (Intermediate System to Intermediate System)

D. RIP (Routing Information Protocol)

BGP (Border Gateway Protocol) jest protokołem stosowanym głównie w internecie do wymiany informacji o trasach pomiędzy różnymi systemami autonomicznymi, ale nie jest bezklasowym protokołem stanu łącza. BGP operuje na zasadzie wymiany informacji o trasach, co różni się od podejścia stanu łącza, które koncentruje się na analizie aktualnego stanu łącza w sieci. Z kolei RIP (Routing Information Protocol) to protokół wektora odległości, który nie jest oparty na otwartych standardach w takim sensie, jak IS-IS. RIP jest mniej efektywny w dużych sieciach, ponieważ wykorzystuje algorytm Bellmana-Forda, co prowadzi do dłuższych czasów konwergencji w porównaniu do protokołów stanu łącza. EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol) to jeszcze inny protokół, który chociaż poprawia wydajność i szybciej znajduje trasy, nie jest protokołem otwartym i jest rozwijany przez Cisco. Stąd, wybór IS-IS jako poprawnej odpowiedzi opiera się na zrozumieniu różnic w architekturze protokołów i ich zastosowania w praktyce. Typowe błędy myślowe prowadzące do mylnego kojarzenia BGP, RIP i EIGRP z IS-IS często wynikają z nieznajomości różnicy między różnymi typami protokołów rutingu oraz ich specyfiką działania w określonych środowiskach sieciowych.

Pytanie 21

Jaką instytucję reprezentuje skrót ITU-T?

A. Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny – Członkowie Sektorowi

B. Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny – Sektor Rozwoju Telekomunikacji

C. Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny – Sektor Normalizacji Telekomunikacji

D. Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny – Sektor Radiokomunikacji

Poprawna odpowiedź, czyli Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny – Sektor Normalizacji Telekomunikacji (ITU-T), jest kluczową instytucją w zakresie ustalania standardów dla technologii telekomunikacyjnych na całym świecie. ITU-T zajmuje się tworzeniem i publikowaniem standardów, które mają na celu zapewnienie interoperacyjności sieci oraz urządzeń w komunikacji elektronicznej. Przykładowo, standardy takie jak H.264 dla kompresji wideo czy G.711 dla kodowania audio są szeroko stosowane w aplikacjach VoIP oraz transmisjach strumieniowych. Praca tego sektora jest fundamentalna dla zapewnienia spójności i wydajności globalnych systemów telekomunikacyjnych, co z kolei wspiera innowacje i rozwój nowych technologii. Współpraca międzynarodowa oraz angażowanie różnych interesariuszy w proces normalizacji są kluczowe dla odpowiedzi na dynamiczne zmiany w branży telekomunikacyjnej, takie jak rozwój 5G i Internetu Rzeczy (IoT). Dlatego zrozumienie roli ITU-T jest istotne w kontekście nowoczesnych technologii komunikacyjnych oraz strategii rozwoju infrastruktury telekomunikacyjnej.

Pytanie 22

Który z poniższych zapisów nie reprezentuje adresu IPv6?

A. ab01:0cde:0000:0000:00af:0000:0000:0004

B. ab01:0cde::af::4

C. ab01:cde:0:0:0af:0:0:4

D. ab01:0cde:0:0:af::4

Zapis ab01:cde:0:0:0af:0:0:4 to przykład poprawnego adresu IPv6, który składa się z ośmiu grup heksadecymalnych. Każda grupa może mieć od zera do czterech znaków heksadecymalnych, a zredukowane zera mogą być pominięte dla uproszczenia zapisu. W przypadku ab01:0cde:0000:0000:00af:0000:0000:0004, wszystkie grupy są wypełnione, co czyni ten zapis technicznie poprawnym, aczkolwiek nieco mniej czytelnym. Użytkownicy często pomijają zera w grupach, co może prowadzić do nieporozumień w interpretacji adresów. Paradoksalnie, wybierając adresy do użycia w projektach, ważne jest, aby były one nie tylko poprawne, ale również łatwe do zapamiętania i analizy. Istotnym aspektem adresów IPv6 jest również to, że każda grupa oznacza 16-bitową sekcję adresu, co oznacza, że całkowita długość adresu IPv6 wynosi 128 bitów. Oznacza to, że istnieje ogromna liczba możliwych adresów, co jest kluczowe w dobie rosnącej liczby urządzeń w Internecie. W praktyce stosowanie poprawnych zapisów adresów IPv6 ma znaczenie nie tylko dla technicznych aspektów ich działania, ale także dla bezpieczeństwa sieci, wydajności i zarządzania adresacją IP, na co zwracają uwagę standardy IETF w dokumentach RFC.

Pytanie 23

Sygnał analogowy może przybierać wartości

A. dyskretne w czasie dyskretnym

B. dowolne w czasie ciągłym

C. dyskretne w czasie ciągłym

D. dowolne w czasie dyskretnym

Pojęcie sygnału analogowego różni się istotnie od konceptów przedstawionych w niepoprawnych odpowiedziach. Sygnały dyskretne, które byłyby odpowiedzią w kontekście pierwszej opcji, przyjmują tylko określone wartości w wyznaczonych punktach czasowych, co oznacza, że są one ograniczone i nie mogą reprezentować pełnego zakresu informacji. Tego rodzaju sygnały są wykorzystywane w systemach cyfrowych, gdzie przetwarzanie informacji odbywa się w z góry ustalonych wartościach, a nie w sposób ciągły. Dla przykładu, sygnały cyfrowe w komputerach działają na bazie dyskretnych stanów logicznych. Kolejna niepoprawna koncepcja odnosi się do czasów ciągłych lub dyskretnych. Sygnał analogowy, korzystając z czasu ciągłego, umożliwia płynne zmiany, co jest kluczowe w aplikacjach audio i wideo, gdzie istotne jest zachowanie pełnej jakości dźwięku lub obrazu. Powiązanie sygnału analogowego z czasem dyskretnym wprowadza w błąd, ponieważ oznaczałoby to konieczność próbkowania, co ograniczałoby jego naturę. Przekonanie, że sygnał analogowy może być 'dyskretne z czasem ciągłym' jest również nieprawidłowe, ponieważ sprzeciwia się definicji sygnału analogowego, który powinien być ciągły w czasie i wartości. W praktyce, błędy te mogą prowadzić do wyboru niewłaściwych technologii przetwarzania oraz przesyłania sygnałów, co skutkuje obniżeniem jakości i efektywności systemów komunikacyjnych.

Pytanie 24

Wartość współczynnika fali stojącej SWR (Standing Wave Ratio) w linii transmisyjnej, która jest dopasowana falowo na końcu, wynosi

A. 1

B. 0,5

C. 0

D. ∞

Wartości SWR, które są inne niż 1, wskazują na obecność fal odbitych w linii transmisyjnej, co prowadzi do strat energii i potencjalnych uszkodzeń komponentów systemu. Odpowiedzi sugerujące SWR równe 0 lub 0,5 są mylące. SWR równy 0 sugerowałby, że w systemie nie ma żadnej energii przekazywanej ani odbitej, co w rzeczywistości jest niemożliwe, ponieważ każda linia transmisyjna ma jakieś obciążenie, które absorbuje część energii. Odpowiedź 0,5 również jest nieprawidłowa, ponieważ wskazuje na sytuację, w której energia jest przekazywana w bardzo dużej ilości, a odbicia są minimalne, co w praktyce rzadko występuje w tradycyjnych systemach transmisyjnych. Odpowiedź sugerująca nieskończoność (∞) jest skrajnym przypadkiem, który występuje, gdy całkowicie odbija się energia, co jest niepożądane i wskazuje na dużą impedancję na końcu linii. Dlatego każdy z tych niepoprawnych wyborów odzwierciedla błędne zrozumienie dynamiki fali w linii transmisyjnej oraz wpływu impedancji na efektywność systemu. Zrozumienie SWR jest kluczowe dla inżynierów zajmujących się projektowaniem i wdrażaniem systemów RF oraz telekomunikacyjnych, ponieważ pozwala na optymalizację pracy linii transmisyjnych i minimalizację strat energii.

Pytanie 25

Program w systemach Windows, który pozwala na obserwację działania systemu komputerowego, obejmujący między innymi: szczegóły procesów oraz efektywność procesora, to

A. System operacyjny

B. Menadżer urządzeń

C. Menadżer zadań

D. Windows Upgrade

System operacyjny to skomplikowane oprogramowanie, które ogarnia sprzęt komputerowy i wszystkie programy, ale nie daje możliwości monitorowania wydajności ani zarządzania procesami. Windows Upgrade to po prostu aktualizacja systemu do nowszej wersji i to nijak ma się do analizy wydajności czy monitorowania aplikacji. Menadżer urządzeń jest narzędziem do zarządzania sprzętem jak karty graficzne czy dyski, ale nie ma związku z monitorowaniem procesów czy wydajności CPU. Często niektórzy mylą te narzędzia z Menadżerem zadań, co może prowadzić do błędnych wniosków o ich funkcjonalności. Ważne jest, by wiedzieć, jakie są różnice między tymi elementami i w jaki sposób używać ich na co dzień z komputerem. Zrozumienie tego wszystkiego jest kluczowe dla tego, jak dobrze zarządzać systemem i rozwiązywać problemy z wydajnością. W praktyce korzystanie z Menadżera zadań to podstawa dla każdego admina IT, podczas gdy inne wskazane narzędzia mają zupełnie inne funkcje.

Pytanie 26

W systemach operacyjnych obsługujących wiele zadań, co oznacza skrót PID?

A. średni czas pracy bez awarii

B. liczbowy identyfikator użytkownika

C. identyfikator procesu

D. procent wykorzystania pamięci RAM

Numeryczny identyfikator użytkownika, średni czas bezawaryjnej pracy oraz procent zajętości pamięci operacyjnej to pojęcia, które są istotne w kontekście zarządzania systemami, ale nie mają związku z PID, czyli identyfikatorem procesu. Wiele osób myli PID z innymi metrykami, co prowadzi do nieporozumień. Numeryczny identyfikator użytkownika (UID) jest używany do zarządzania uprawnieniami i dostępem w systemie, co jest zupełnie inną funkcją niż monitorowanie procesów. Średni czas bezawaryjnej pracy, znany jako MTBF (Mean Time Between Failures), dotyczy niezawodności systemów, a nie identyfikacji procesów. Podobnie, procent zajętości pamięci operacyjnej jest metryką wydajności, która ma zastosowanie w analizie obciążenia systemu, ale nie dostarcza informacji o konkretnych procesach. Te pomyłki mogą wynikać ze zrozumienia terminologii i kontekstu, w jakim są używane. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że PID jest unikalnym wskaźnikiem dla procesów, a nie dla użytkowników, wydajności ani innych systemowych metryk. Przez nieprecyzyjne rozumienie tych pojęć, można łatwo wprowadzić się w błąd podczas analizy i optymalizacji systemów operacyjnych.

Pytanie 27

Kabel optyczny o symbolu Z-XOTKtsd 16J posiada powłokę zewnętrzną wykonaną

A. z polietylenu

B. z poliamidu

C. z poliuretanu

D. z polwinitu

Wybór powłok z materiałów takich jak poliamid, poliuretan czy polwinit zamiast polietylenu wynika z niepełnego zrozumienia ich właściwości oraz zastosowań. Poliamid, znany ze swojej dużej wytrzymałości mechanicznej, jest stosunkowo elastyczny, ale jego odporność na działanie warunków atmosferycznych jest znacznie niższa niż w przypadku polietylenu. Z tego powodu nie jest on preferowany do zastosowań w kablach, które muszą przetrwać w trudnych warunkach zewnętrznych. Poliuretan, choć bardziej odporny na ścieranie, nie oferuje tak dobrej ochrony przed wilgocią i promieniowaniem UV jak polietylen, co czyni go mniej odpowiednim w kontekście kabli optycznych przeznaczonych do instalacji na zewnątrz. Polwinit, z kolei, to materiał, który może być podatny na degradację pod wpływem promieniowania UV oraz niskich temperatur, co ogranicza jego zastosowanie w kablach, które mają być eksploatowane w otwartym terenie. Błędne przypisanie tych materiałów do konstrukcji kabli optycznych często wynika z nieznajomości ich właściwości oraz z braku zrozumienia, jakie wymagania stawiane są przed kablami w różnych środowiskach. Dlatego kluczowe jest, aby przed podjęciem decyzji o materiale powłoki zewnętrznej dokładnie przemyśleć wymagania dotyczące wytrzymałości, odporności na czynniki zewnętrzne oraz długoterminowej trwałości, by zapewnić optymalne warunki dla przesyłania sygnału optycznego.

Pytanie 28

Jaką komendę trzeba wprowadzić, aby włączyć podsieć 5.6.7.0/24 do systemu OSPF?

A. Router(config-router)#network 5.6.7.0

B. Router(config-router)#network 5.6.7.0 0.0.0.255

C. Router(config-router)#network 5.6.7.0 255.255.255.0

D. Router(config-router)#network 5.6.7.0 0.0.0.255 area 2

Wybór innej komendy do dodania podsieci 5.6.7.0/24 do procesu OSPF może wynikać z nieporozumienia dotyczącego roli maski wildcard i obszarów OSPF. Komenda Router(config-router)#network 5.6.7.0 255.255.255.0 jest nieprawidłowa, ponieważ OSPF nie akceptuje standardowych masek podsieci. W OSPF używa się masek wildcard, które wskazują, które bity adresu IP są istotne dla procesu routingu, a które można zignorować. W omawianej komendzie zastosowano maskę 255.255.255.0, co jest błędem koncepcyjnym. Kolejną niepoprawną koncepcją jest pominięcie określenia obszaru OSPF. Komenda Router(config-router)#network 5.6.7.0 0.0.0.255, choć używa poprawnej maski wildcard, nie przypisuje podsieci do żadnego konkretnego obszaru, co jest niezbędne do działania OSPF. W przypadku OSPF, każdy interfejs i podsieć muszą być przypisane do określonego obszaru, aby zapewnić prawidłowe działanie protokołu i efektywne zarządzanie ruchem. Błąd ten może prowadzić do nieprawidłowego rozgłaszania informacji routingu w sieci, co może skutkować problemami z dostępnością i wydajnością. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do trudności w zarządzaniu i utrzymaniu infrastruktury sieciowej, co jest niezgodne z dobrymi praktykami w projektowaniu sieci.

Pytanie 29

Który z poniższych protokołów jest używany do zdalnego zarządzania urządzeniami sieciowymi za pomocą interfejsu wiersza poleceń?

A. SSH (Secure Shell)

B. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol)

C. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

D. FTP (File Transfer Protocol)

FTP, czyli File Transfer Protocol, jest używany do przesyłania plików pomiędzy komputerami w sieci, ale nie zapewnia bezpiecznego dostępu do interfejsu wiersza poleceń. Jego główną funkcją jest umożliwienie transferu danych, co czyni go mniej odpowiednim do zdalnego zarządzania urządzeniami. HTTP, z kolei, jest protokołem używanym do przesyłania danych na stronach internetowych i nie jest zaprojektowany do interakcji w trybie tekstowym z urządzeniami sieciowymi. Jest to protokół bezstanowy i daje dostęp do zasobów sieciowych przez przeglądarki internetowe, a nie przez bezpośrednie polecenia w wierszu poleceń. SMTP, który stoi za Simple Mail Transfer Protocol, służy do przesyłania wiadomości e-mail. To protokół, który obsługuje wysyłanie i odbieranie poczty elektronicznej i nie ma nic wspólnego z zarządzaniem urządzeniami sieciowymi przez wiersz poleceń. Często błędnie zakłada się, że protokoły te mogą mieć zastosowanie w zarządzaniu siecią, ale każdy z nich ma swoje specyficzne, wąsko zdefiniowane zadanie. SSH wyróżnia się dzięki szyfrowaniu i funkcjom zdalnego zarządzania, które są kluczowe w nowoczesnych administracyjnych strukturach sieciowych. Wybór SSH dla tego celu nie jest przypadkowy — jest to standard uznany i stosowany globalnie w świecie IT.

Pytanie 30

W systemie Windows 7, aby odinstalować aplikację lub zmienić jej ustawienia przez dodanie lub usunięcie wybranych opcji, należy otworzyć okno

A. Domyślne programy

B. Rozwiązywanie problemów

C. Programy i funkcje

D. Centrum ustawień dostępu

Odpowiedź "Programy i funkcje" jest poprawna, ponieważ w systemie Windows 7 to właśnie to okno służy do zarządzania zainstalowanymi aplikacjami. Umożliwia ono nie tylko odinstalowanie programów, ale także ich modyfikację, co oznacza, że można dodawać lub usuwać różne komponenty oprogramowania. Użytkownicy mogą otworzyć to okno, przechodząc do Panelu sterowania, a następnie wybierając opcję "Programy" i "Programy i funkcje". Dobrym przykładem zastosowania tej funkcji może być sytuacja, gdy użytkownik chce usunąć zbędne aplikacje, które spowalniają działanie systemu lub dokonanie zmian w oprogramowaniu, aby dostosować je do swoich potrzeb. Ponadto, korzystanie z tego narzędzia jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania oprogramowaniem, umożliwiając użytkownikom łatwe i szybkie zarządzanie zainstalowanymi programami, co przyczynia się do zwiększenia efektywności pracy systemu operacyjnego.

Pytanie 31

Kabel UTP Cat 6 jest to

A. wielomodowy światłowód

B. jednomodowy światłowód

C. kabel koncentryczny o przekroju 1/4 cala

D. kabel skrętka z 4 parami przewodów

Wybór opcji dotyczącej światłowodu jednomodowego jest błędny, ponieważ światłowody i kable UTP to różne technologie transmisji danych. Światłowody jednomodowe są zaprojektowane do przesyłania sygnałów na bardzo dużych odległościach, wykorzystując jedną wiązkę światła, co pozwala na uzyskanie znacznie większej przepustowości niż typowe kable miedziane, w tym UTP. Z kolei kabel koncentryczny, wspomniany w jednej z opcji, to inna technologia, która jest używana głównie w transmisji telewizyjnej i nie jest odpowiednia do zastosowań w sieciach lokalnych, w przeciwieństwie do kabla UTP, który jest przeznaczony do komunikacji sieciowej. Należy również zauważyć, że światłowody wielomodowe, które także pojawiły się w dostępnych odpowiedziach, różnią się od skrętek ze względu na strukturę i sposób, w jaki przesyłają światło. W praktyce prowadzi to do mylenia ich zastosowania z kablami UTP, co może skutkować niewłaściwym doborem technologii przy planowaniu infrastruktury sieciowej. Aby skutecznie zaprojektować sieć, niezbędne jest zrozumienie różnic między tymi technologiami oraz ich specyfikacji, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich parametrów transmisji oraz zgodności z obowiązującymi standardami branżowymi.

Pytanie 32

Optymalna wartość tłumienia prawidłowo zrealizowanego spawu światłowodu telekomunikacyjnego (SiO₂) powinna mieścić się w zakresie

A. 0,15 ÷ 0,2 dB

B. 0,20 ÷ 1,0 dB

C. 0,01 ÷ 0,1 dB

D. 0,05 ÷ 0,2 dB

Wybór wartości tłumienia spawu światłowodu z przedziałów 0,20 ÷ 1,0 dB, 0,05 ÷ 0,2 dB lub 0,15 ÷ 0,2 dB wskazuje na istotne nieporozumienie w zakresie norm jakościowych dla światłowodów telekomunikacyjnych. Wartości tłumienia, które są zbyt wysokie, mogą być wynikiem nieodpowiednich technik spawania, zanieczyszczeń, czy niewłaściwego doboru materiałów. Przykładem może być spawanie z użyciem niewłaściwego sprzętu lub nieprzestrzeganie procedur spawania, co prowadzi do większego tłumienia. W praktyce, wyższe wartości tłumienia, jak te wskazane w błędnych odpowiedziach, mogą skutkować znacznie niższą jakością sygnału, co z kolei prowadzi do problemów z przepustowością i stabilnością połączeń sieciowych. W kontekście zastosowań komercyjnych, gdzie transmisja danych na długich dystansach jest kluczowa, takie wartości mogą być nieakceptowalne. Ostatecznie, należy również dodać, że w przemyśle telekomunikacyjnym zaleca się przestrzeganie wytycznych i najlepszych praktyk przedstawionych w dokumentach normatywnych, aby osiągnąć optymalne parametry spawów. Dlatego ważne jest, aby technicy i inżynierowie odpowiedzialni za instalacje światłowodowe dokładnie znali te normy, aby unikać błędów, które mogą mieć poważne konsekwencje dla wydajności sieci.

Pytanie 33

Jaką funkcję pełni przetwornik C/A?

A. konwersja napięcia lub prądu na określoną liczbę binarną

B. przekształcanie sygnału analogowego na format cyfrowy

C. zamiana sygnału cyfrowego na sygnał analogowy

D. generowanie odpowiedniego ciągu binarnego, który zależy od wartości danego parametru fizycznego

Rozumienie działania przetwornika C/A jest dość istotne, bo można łatwo się pogubić. Czasami ludzie myślą, że przetwornik C/A zamienia sygnał analogowy na cyfrowy, co w ogóle nie jest prawdą. To tak naprawdę praca przetwornika A/C, który działa w odwrotną stronę. Kiedy słyszy się o konwersji napięcia czy prądu na liczby binarne, też się ma na myśli przetworniki A/C, a nie C/A. Różne parametry fizyczne mogą wprowadzać w błąd, bo mogą sugerować inne zastosowania, ale one wcale nie pasują do tego, co robi przetwornik C/A. Jego zadaniem jest po prostu przekształcić dane cyfrowe w sygnał analogowy, co jest przydatne w urządzeniach audio i wideo. Dlatego warto rozumieć te różnice, żeby nie dać się nabrać i wiedzieć, jak korzystać z technologii cyfrowej.

Pytanie 34

W odpowiedzi na zgłoszenie połączenia przez użytkownika, sygnalizowane podniesieniem słuchawki, centrala przesyła do użytkownika sygnał potwierdzający, który jest oznaką

A. poza pasmem

B. poza szczeliną

C. w paśmie

D. w szczelinie

Odpowiedzi 'poza pasmem', 'w szczelinie' oraz 'poza szczeliną' są niepoprawne z kilku powodów. Po pierwsze, podejście do sygnalizacji poza pasmem odnosi się do sytuacji, w której sygnały sterujące są przesyłane w zakresach częstotliwości, które nie są używane do komunikacji głosowej. W kontekście tradycyjnej telefonii oznacza to, że sygnał zgłoszenia nie mógłby być odbierany przez użytkownika w momencie, gdy odbywa się rozmowa. Ponadto, sygnalizacja w szczelinie nie jest terminem stosowanym w telekomunikacji i wprowadza w błąd, sugerując, że istnieje jakieś specyficzne pasmo pomiędzy sygnałami, co jest niezgodne z praktyką w telekomunikacji. Z kolei termin 'poza szczeliną' również nie ma zastosowania w kontekście sygnalizacji, a wprowadza jedynie dodatkowe zamieszanie. W praktyce, sygnały bywają zorganizowane według różnych schematów, takich jak DTMF, które są przemyślane w taki sposób, aby nie zakłócały transmisji głosowej. Typowym błędem myślowym prowadzącym do takich niepoprawnych odpowiedzi jest mylenie pojęć dotyczących pasm sygnałowych i błędne rozumienie roli sygnalizacji w systemach telekomunikacyjnych. Właściwe zrozumienie, jak różne sygnały interakcyjne są transmitowane w telekomunikacji, jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji i analizy funkcjonowania systemów telekomunikacyjnych.

Pytanie 35

Która technika konwersji sygnału z postaci analogowej na cyfrową charakteryzuje się najmniejszym błędem przetwarzania?

A. Technika z równoważeniem ładunków

B. Technika całkowa

C. Technika z kompensacją wagową

D. Technika z bezpośrednim porównaniem

Wybór innych metod przetwarzania sygnału na cyfrowy, takich jak równoważenie ładunków, kompensacja wagowa czy bezpośrednie porównanie, wiąże się z różnymi ograniczeniami, które mogą prowadzić do zwiększenia błędów w odwzorowaniu sygnału. Metoda równoważenia ładunków, choć może być użyteczna w określonych aplikacjach, często narażona jest na wpływy szumów i zniekształceń, co w rezultacie obniża dokładność przetwarzania sygnału. Z kolei metoda kompensacji wagowej opiera się na stosunku wag przypisanych do różnych próbek sygnału, co może prowadzić do błędów, jeżeli wagi nie są dokładnie skalibrowane. Tego rodzaju podejście jest stosunkowo łatwe do zaimplementowania, ale jego dokładność jest ograniczona, co czyni je mniej preferowanym w zastosowaniach wymagających wysokiej precyzji. Bezpośrednie porównanie sygnałów może wydawać się atrakcyjne ze względu na prostotę, lecz jest to technika, która zazwyczaj nie uwzględnia złożoności sygnałów analogowych, co prowadzi do nieprecyzyjnego odwzorowania. W praktyce, stosowanie tych metod bez zrozumienia ich ograniczeń może prowadzić do mylnych wniosków na temat jakości przetwarzanego sygnału. Dlatego ważne jest, aby przed wyborem odpowiedniej metody, przeanalizować jej specyfikę oraz potencjalne błędy, które mogą wystąpić w danym zastosowaniu.

Pytanie 36

Jakie jest przeznaczenie programu cleanmgr w systemach operacyjnych z rodziny Windows?

A. Oczyszczania dysku, eliminowania niepotrzebnych plików

B. Usuwania programów zainstalowanych w systemie

C. Sprawdzania rejestru systemu i usuwania zbędnych kluczy w rejestrze

D. Wykrywania oraz usuwania złośliwego oprogramowania

Program cleanmgr, znany jako Oczyszczanie dysku, jest narzędziem dostarczanym z systemami operacyjnymi rodziny Windows, którego głównym celem jest zwalnianie miejsca na dysku twardym poprzez usuwanie zbędnych plików. Narzędzie to analizuje dysk i identyfikuje pliki, które można bezpiecznie usunąć, w tym pliki tymczasowe, pliki logów, pliki kosza oraz inne niepotrzebne zasoby. Użytkownicy mogą w prosty sposób uruchomić cleanmgr, wybierając dysk do analizy, co pozwala na efektywne zarządzanie przestrzenią dyskową. Przykładowo, regularne korzystanie z cleanmgr może pomóc w utrzymaniu systemu w lepszej kondycji, zapobiegając spowolnieniu pracy komputera spowodowanemu zbyt dużą ilością zbędnych danych. Ponadto, dbanie o porządek na dysku twardym, poprzez usuwanie niepotrzebnych plików, jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemem, co przyczynia się do zwiększenia jego wydajności oraz stabilności. Warto także pamiętać, że Oczyszczanie dysku jest jednym z wielu narzędzi, które użytkownicy mogą wykorzystać w ramach codziennego utrzymania swojego systemu operacyjnego, obok takich działań jak defragmentacja dysku czy aktualizacja oprogramowania.

Pytanie 37

W systemie Windows narzędzie quota służy do ustanawiania ograniczeń

A. przestrzeni dyskowej.

B. ważności hasła.

C. działalności konta.

D. czasów logowania.

Odpowiedzi takie jak czas logowania, aktywność konta czy ważność hasła, wskazują na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji narzędzia quota w systemie Windows. Czas logowania odnosi się do okresu, przez który użytkownik może być zalogowany do systemu, co jest zarządzane przez inne mechanizmy bezpieczeństwa i nie ma bezpośredniego związku z przestrzenią dyskową. Ograniczenia dotyczące aktywności konta są bardziej związane z politykami bezpieczeństwa i dostępem do zasobów, a nie z kontrolą nad ilością danych przechowywanych przez użytkowników. Ponadto, ważność hasła dotyczy kwestii związanych z bezpieczeństwem kont użytkowników i nie ma wpływu na to, jaką przestrzeń dyskową mogą oni wykorzystywać. Właściwe zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe dla skutecznego zarządzania systemami informatycznymi. Często błędne wnioski powstają z mylenia różnych funkcji administracyjnych, co może prowadzić do problemów z zarządzaniem bezpieczeństwem oraz dostępnością danych. Dlatego ważne jest, aby dobrze znać rolę każdego narzędzia w systemie oraz jego zastosowanie w kontekście całości zarządzania infrastrukturą IT. Zrozumienie, że narzędzie quota służy do ograniczania przestrzeni dyskowej, a nie innych aspektów zarządzania kontami użytkowników, pozwala na efektywniejsze stosowanie dostępnych zasobów oraz zapewnienie lepszej organizacji w środowisku IT.

Pytanie 38

Jak brzmi nazwa protokołu typu point-to-point, używanego do zarządzania tunelowaniem w warstwie 2 modelu ISO/OSI?

A. Telnet

B. IPSec (Internet Protocol Security, IP Security)

C. PPPoE (Point-to-Point Protocol over Ethernet)

D. SSL (Secure Socket Layer)

Protokół Telnet, choć używany do zdalnego dostępu do systemów komputerowych, działa na poziomie warstwy 7 modelu OSI, co czyni go niewłaściwym jako protokół do zarządzania tunelowaniem na poziomie warstwy 2. Telnet nie zapewnia odpowiednich mechanizmów do tworzenia połączeń punkt-punkt, co ogranicza jego zastosowanie w kontekście zarządzania sesjami sieciowymi. Z kolei IPSec jest protokołem niezbędnym do zapewnienia integralności i poufności danych przesyłanych w sieciach IP, jednak również jest związany z poziomem warstwy 3 i 4, a nie z warstwą 2, co wyklucza go z tego kontekstu. SSL, znany z zabezpieczania komunikacji w Internecie, operuje na warstwie aplikacji, co ponownie nie jest zgodne z pytanym protokołem. Typowe błędy myślowe, prowadzące do tych niepoprawnych odpowiedzi, obejmują mylenie roles protokołów w architekturze sieci oraz ignorowanie, że protokół do zarządzania tunelowaniem musi działać na niższych warstwach w celu rzeczywistego zarządzania połączeniami punkt-punkt. Zrozumienie funkcji i zastosowań każdego z tych protokołów w kontekście ich architektury i warstwy, na której działają, jest kluczowe dla prawidłowego ich wykorzystania w praktyce.

Pytanie 39

Standardy 802.11 b oraz g dzielą dostępne pasmo na nakładające się kanały, których częstotliwości środkowe różnią się o 5 MHz. Zgodnie z ETSI w Europie można wyróżnić takie kanały

A. 13

B. 10

C. 2

D. 24

Niezrozumienie liczby kanałów dostępnych w standardach 802.11 b i g może prowadzić do wielu nieporozumień w kontekście projektowania i zarządzania sieciami bezprzewodowymi. Próby określenia liczby kanałów na podstawie zbyt małych lub zbyt dużych wartości, takich jak 24, 10 czy 2, wynikają najczęściej z niedostatecznej wiedzy o pasmach częstotliwości i zasobach dostępnych w Europie. Standardy 802.11 b i g operują w paśmie 2,4 GHz, które, ze względu na przepisy regulacyjne ETSI, udostępnia 13 kanałów. Warto zauważyć, że w niektórych krajach mogą obowiązywać różne regulacje dotyczące wykorzystania kanałów, co wprowadza dodatkowe zamieszanie. Użytkownicy, którzy opierają się na nieaktualnych lub regionalnych danych, mogą błędnie zakładać, że dostępnych jest więcej kanałów, co prowadzi do przeciążenia sieci i zakłócenia transmisji. Oprócz tego, nieprzemyślane podejście do wyboru kanałów, takie jak próby korzystania z wielu kanałów jednocześnie bez zrozumienia ich nakładania się, może prowadzić do degradacji jakości sygnału. Dlatego kluczowe jest, aby sieciowcy i administratorzy byli dobrze poinformowani o liczbie rzeczywiście dostępnych kanałów i zasadach ich użycia, aby skutecznie zarządzać sieciami bezprzewodowymi i zapewnić ich optymalną wydajność.

Pytanie 40

Jakie dwa typy telefonów można podłączyć do magistrali S/T w centrali telefonicznej i w jaki sposób?

A. ISDN szeregowo

B. ISDN równolegle

C. POTS równolegle

D. POTS szeregowo

Odpowiedzi 'ISDN szeregowo', 'POTS szeregowo' oraz 'POTS równolegle' są błędne z kilku powodów. W przypadku ISDN szeregowo, chociaż teoretycznie możliwe jest podłączenie urządzeń w tej konfiguracji, nie jest to zgodne z praktycznymi zastosowaniami, które preferują połączenia równoległe w celu zwiększenia efektywności. Podłączenie szeregowe nie pozwala na równoczesny dostęp do linii, co jest kluczowe w zastosowaniach komercyjnych. W przypadku POTS (Plain Old Telephone Service), standard ten nie jest przystosowany do podłączeń równoległych w kontekście centrali ISDN, ponieważ telefonia analogowa operuje na zupełnie innych zasadach. Ponadto, połączenia szeregowe w systemach POTS są ograniczone przez fakt, że mogą wspierać tylko jedno urządzenie na linii, co prowadzi do znacznych ograniczeń w komunikacji, szczególnie w środowiskach wymagających jednoczesnej obsługi wielu połączeń. Te pomyłki często wynikają z nieporozumień dotyczących różnic między technologią ISDN a analogową POTS oraz ich zastosowaniami w praktyce. Właściwe zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i implementacji systemów telekomunikacyjnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej