Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik programista
Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 17:42
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 18:10

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Błędy w interpretacji kodu PHP są rejestrowane

A. w logu, o ile odpowiedni parametr jest ustawiony w pliku php.ini

B. w oknie edytora, w którym tworzony jest kod PHP

C. w dzienniku zdarzeń systemu Windows

D. pomijane przez przeglądarkę oraz interpreter PHP

Błędy interpretacji kodu PHP są kluczowym zagadnieniem w procesie programowania w tym języku. Gdy wystąpi błąd, jego zapisanie w logu jest niezwykle istotne dla późniejszej analizy i debugowania. W celu umożliwienia takiej funkcjonalności, programista musi odpowiednio skonfigurować plik php.ini, który jest centralnym plikiem konfiguracyjnym dla PHP. Ustawienia związane z logowaniem błędów obejmują dyrektywy takie jak 'error_reporting', 'log_errors' oraz 'error_log'. Na przykład, aby włączyć logowanie błędów, należy ustawić 'log_errors' na 'On', a 'error_log' wskazuje lokalizację pliku, w którym błędy będą zapisywane. Przykładowo, ustawienie 'error_log = /var/log/php_errors.log' spowoduje, że wszystkie błędy będą trafiały do wskazanego pliku. To podejście jest zgodne z zaleceniami najlepszych praktyk w programowaniu, które wskazują na konieczność monitorowania i analizy błędów w aplikacjach. Takie logowanie może obejmować zarówno błędy krytyczne, jak i ostrzeżenia, co pozwala na lepszą kontrolę nad działaniem aplikacji i szybsze lokalizowanie problemów.

Pytanie 2

Aby zrealizować łamanie linii w tekście, na przykład w zmiennej typu string, należy wykorzystać symbol

A. t

B. b

C. n

D. slash

Aby zdefiniować łamanie linii tekstu w zmiennych napisowych, stosuje się znak "n" (newline), który jest często reprezentowany jako \n w kodzie. Jest to standardowy sposób na wprowadzenie nowej linii w wielu językach programowania, na przykład w Pythonie, C, czy JavaScript. Użycie znaku \n pozwala na formatowanie tekstu w sposób czytelny, dzieląc dłuższe ciągi na mniejsze fragmenty, co poprawia jego przejrzystość. W praktyce, gdy chcemy stworzyć wieloliniowy tekst, stosujemy \n, aby oddzielić poszczególne wiersze, co jest kluczowe w tworzeniu raportów, komunikatów użytkownika lub w interfejsach graficznych. Dobrą praktyką jest również pamiętanie o kontekście, w jakim używamy łamania linii, gdyż różne systemy operacyjne mogą mieć różne konwencje dotyczące znaków końca linii (np. w systemie Windows używa się kombinacji \r\n). Zrozumienie tego mechanizmu jest istotne dla każdego programisty, by skutecznie zarządzać formatowaniem tekstu oraz jego prezentacją.

Pytanie 3

W skrypcie JavaScript deklaracja zmiennych ma miejsce

A. zawsze z poprzedzającym nazwą znakiem $

B. tylko gdy określimy typ zmiennej oraz jej nazwę

C. wyłącznie na początku skryptu

D. w chwili pierwszego użycia zmiennej

W języku JavaScript zmienne mogą być deklarowane w momencie ich pierwszego użycia, co oznacza, że nie muszą być z góry zadeklarowane przed ich użyciem. To podejście ułatwia rozwój aplikacji, ponieważ programista może dynamicznie wprowadzać zmienne w trakcie pisania kodu. Przykładem może być sytuacja, gdy podczas wykonywania funkcji chcemy stworzyć zmienną w oparciu o dane wejściowe użytkownika. W takiej sytuacji możemy od razu przypisać wartość do zmiennej bez wcześniejszej deklaracji. Na przykład: "let x = 10;" można zamienić na "let x; x = 10;". Dodatkowo, JavaScript wspiera hoisting, co oznacza, że deklaracje zmiennych są „podnoszone” na początek ich zakresu, co może prowadzić do sytuacji, w której zmienna jest używana przed jej deklaracją. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe dla efektywnego programowania w JavaScript oraz unikania typowych pułapek, takich jak niezamierzona referencja do niezdefiniowanej zmiennej. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy pozwala tworzyć bardziej elastyczne i dynamiczne skrypty, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami programowania.

Pytanie 4

Jakie formaty wideo są obsługiwane przez standard HTML5?

A. Ogg, QuickTime

B. MP4, AVI

C. MP4, Ogg, WebM

D. Ogg, AVI, MPEG

Odpowiedź MP4, Ogg, WebM jest prawidłowa, ponieważ wszystkie te formaty są zgodne ze standardem HTML5 i są powszechnie stosowane w aplikacjach internetowych. MP4, z wykorzystaniem kodeka H.264, zapewnia wysoką jakość obrazu i dźwięku przy stosunkowo małych rozmiarach plików, co czyni go jednym z najpopularniejszych formatów w sieci. Ogg, szczególnie w wersji Vorbis dla audio i Theora dla wideo, jest otwartym formatem, co oznacza, że nie wymaga licencji na użycie, co sprzyja jego zastosowaniu w projektach, które preferują otwarte technologie. WebM, stworzony przez Google, również korzysta z otwartych kodeków, takich jak VP8/VP9 dla wideo oraz Vorbis/Opus dla audio, co czyni go idealnym do zastosowań w środowisku internetowym. W praktyce, korzystając z tych formatów, deweloperzy mogą zapewnić szeroką kompatybilność z różnymi przeglądarkami oraz urządzeniami, co jest kluczowe w kontekście dostępności treści multimedialnych dla użytkowników. Warto również zwrócić uwagę na dobór formatów w kontekście SEO oraz szybkości ładowania stron, gdyż odpowiednia konfiguracja może wpływać na wyniki w wyszukiwarkach oraz doświadczenie użytkownika.

Pytanie 5

W CSS, poniższy zapis spowoduje, że czerwony kolor zostanie zastosowany do

h1::first-letter {color:red;}

A. pierwsza litera nagłówka pierwszego poziomu

B. pierwsza linia akapitu

C. tekst nagłówka pierwszego poziomu

D. pierwsza litera nagłówka drugiego poziomu

Wiesz, użycie selektora CSS ::first-letter w połączeniu z stylem h1 to fajny sposób na zmianę wyglądu pierwszej litery w nagłówku. Kiedy używasz tego, kolor czerwony sprawi, że ta litera będzie się wyróżniać, co jest super, zwłaszcza w przypadku nagłówków czy akapitów. To technika, którą często stosuje się w projektowaniu stron, żeby nadać im trochę typograficznego stylu, jak w książkach z dużymi inicjałami. Ale pamiętaj, że ten selektor działa tylko z blokowymi elementami, takimi jak <p> czy <h1>, więc jeżeli spróbujesz zastosować go z elementami liniowymi, to niestety efekty nie będą takie, jak się spodziewasz. Zawsze warto też mieć na uwadze standardy W3C, bo one pomagają w tworzeniu dostępnych stron. No i ten selektor jest częścią specyfikacji CSS Pseudo-Elements Level 3, więc przeglądarki go dobrze wspierają. Zrozumienie, jak i kiedy stosować takie selektory, to klucz do tworzenia nowoczesnych stron.

Pytanie 6

Jaką wiadomość należy umieścić w przedstawionym fragmencie kodu PHP zamiast znaków zapytania? $a=mysql_connect('localhost','adam','mojeHasło'); if(!$a) echo "?????????????????????????";

A. Wybrana baza danych nie istnieje

B. Rekord został pomyślnie dodany do bazy

C. Błąd w przetwarzaniu zapytania SQL

D. Błąd połączenia z serwerem SQL

Wybranie innej opcji niż 'Błąd połączenia z serwerem SQL' jest mylne, ponieważ każda z tych odpowiedzi nie odnosi się do kontekstu błędu połączenia z bazą danych. Stwierdzenie 'Wybrana baza nie istnieje' sugeruje, że połączenie z serwerem SQL zostało nawiązane, ale nie udało się znaleźć konkretnej bazy danych. W rzeczywistości jednak błąd przy próbie połączenia z serwerem SQL jest czymś innym, ponieważ w momencie, gdy połączenie się nie udaje, nie można jeszcze mówić o istnieniu czy nieistnieniu bazy. Kolejna opcja, 'Pomyślnie dodano rekord do bazy', jest oczywiście błędna, ponieważ w przypadku braku połączenia nie ma możliwości dodania jakiegokolwiek rekordu. Ta odpowiedź myli koncepcję pomyślnego wykonania operacji z brakiem połączenia z bazą danych. Ostatecznie, 'Błąd przetwarzania zapytania SQL' również jest niepoprawny w tym kontekście, ponieważ odnosi się do sytuacji, w której połączenie z bazą danych zostało nawiązane, ale zapytanie SQL nie mogło zostać przetworzone z powodu błędów składniowych, braku uprawnień lub innych problemów. Jednak w przypadku problemu z połączeniem nie dochodzi nawet do etapu przetwarzania zapytania, co czyni tę odpowiedź nieadekwatną.

Pytanie 7

Jakie skutki wywoła poniższy fragment kodu w języku JavaScript? ```n = "Napis1"; s = n.length;```

A. Przypisze zmiennej s wartość odpowiadającą długości tekstu w zmiennej n

B. Przypisze zmiennej s część napisu ze zmiennej n o długości określonej przez zmienną length

C. Wyświetli liczbę znaków napisu z zmiennej n

D. Przypisze wartość zmiennej n do zmiennej s

Fragment skryptu w języku JavaScript, w którym zmienna n jest przypisana do napisu "Napis1", a następnie zmienna s jest przypisana do długości tego napisu, korzysta z właściwości length. Odpowiedź 3 jest poprawna, ponieważ właściwość length dla obiektów typu string zwraca liczbę znaków w danym napisie. W tym przypadku "Napis1" ma 6 znaków, więc zmienna s przyjmie wartość 6. Tego typu operacje są powszechnie stosowane w programowaniu do manipulacji i analizy danych tekstowych, co jest istotnym aspektem tworzenia aplikacji webowych. W praktyce, programiści często muszą sprawdzać długość napisów, aby weryfikować dane wejściowe, przygotowywać napisy do dalszego przetwarzania lub dostosowywać interfejs użytkownika. Dobrym przykładem zastosowania length jest walidacja formularzy, gdzie długość wprowadzonego tekstu musi spełniać określone kryteria, np. minimalną lub maksymalną liczbę znaków. Warto zaznaczyć, że zgodnie ze standardami ECMAScript, wszystkie napisy w JavaScript mają tę właściwość, co czyni ją niezwykle użyteczną w codziennej pracy programisty.

Pytanie 8

W HTML-u znacznik tekst będzie prezentowany przez przeglądarkę w sposób identyczny do znacznika

A. <sub>tekst</sub>

B. <big>tekst</big>

C. <h1>tekst</h1>

D. <b>tekst</b>

Wybór znaczników <sub>, <h1>, czy <big> w odpowiedzi na pytanie o semantykę i stylizację tekstu jest nieadekwatny. Znacznik <sub> służy do podkreślenia tekstu dolnego, najczęściej używanego w kontekście chemicznym lub matematycznym, np. H₂O, i nie ma nic wspólnego z wyróżnianiem ważności tekstu. Natomiast <h1> to znacznik nagłówka, który definiuje tytuł sekcji lub podsekcji na stronie internetowej. Użycie <h1> dla tekstu, który ma być po prostu pogrubiony, wprowadza w błąd w kontekście struktury semantycznej dokumentu HTML, ponieważ nagłówki mają swoją hierarchię i powinny być używane w odpowiednich miejscach, zgodnie z zasadami SEO. Znacznik <big> z kolei powiększa rozmiar czcionki, co nie jest równoważne z wyróżnieniem tekstu jako ważnego. Każdy z tych znaczników ma własne zastosowanie, ale nie można ich używać zamiennie z <strong>, ponieważ nie przekazują one tego samego znaczenia semantycznego. Przy projektowaniu stron internetowych kluczowe jest stosowanie znaczników zgodnie z ich przeznaczeniem, aby mieć pewność, że treść jest właściwie interpretowana przez przeglądarki oraz urządzenia asystujące.

Pytanie 9

Jakim sposobem można w języku PHP dokumentować blok komentarza składający się z wielu linii?

A. #

B. /* */

C.

D. //

Komentarze w języku PHP mogą być tworzone na kilka sposobów, jednak jedynie sposób wykorzystujący /* */ pozwala na zapis bloku komentarza rozciągającego się na wiele linii. Jest to szczególnie użyteczne w sytuacjach, gdy programista chce umieścić obszerniejsze wyjaśnienia dotyczące kodu, które nie ograniczają się do jednej linii. Przykładem zastosowania może być opis skomplikowanej funkcji lub sekcji kodu, gdzie istotne jest podanie kontekstu lub dodatkowych informacji. Na przykład: /* * Funkcja obliczająca sumę dwóch liczb. * Przyjmuje dwa argumenty: a oraz b. */ function suma($a, $b) { return $a + $b; } Stosowanie bloku komentarza zgodnie z tym stylem jest zgodne z najlepszymi praktykami programowania, gdyż poprawia czytelność kodu oraz ułatwia jego późniejsze utrzymanie. Z punktu widzenia standardów kodowania, szczególnie w większych projektach, dobrze opisane fragmenty kodu mogą zminimalizować ryzyko błędów oraz ułatwić pracę zespołową.

Pytanie 10

W formularzu wartości z pola input o typie number zostały przypisane do zmiennej a, a następnie przetworzone w skrypcie JavaScript w sposób następujący: ```var x = parseInt(a);``` Jakiego typu będzie zmienna x?

A. zmiennoprzecinkowego

B. liczbowego, całkowitego

C. Nan

D. napisowego

Zmienna x, przypisana w wyniku zastosowania funkcji parseInt na zmiennej a, będzie typu liczbowego, całkowitego. Funkcja parseInt jest używana w JavaScript do konwersji wartości na liczbę całkowitą. Jeśli a jest wartością wprowadzoną przez użytkownika w polu input o typie number, to parseInt(a) zwróci wartość liczbową, eliminując wszelkie znaki niebędące cyframi. Wartością return będzie liczba całkowita, ponieważ parseInt zwraca tylko całkowite części liczb. Wartością zwróconą będzie NaN, jeśli a nie zawiera żadnych cyfr, co w tym kontekście nie ma miejsca, zakładając, że użytkownik wprowadził poprawne dane. Przykład: jeśli użytkownik wprowadzi '42.5', to parseInt('42.5') zwróci 42, eliminując część dziesiętną. Warto zaznaczyć, że parseInt może przyjąć drugi argument, który określa system liczbowy (bazę), w jakim liczba ma być interpretowana, co jest zgodne z wytycznymi ECMAScript. Poznanie możliwości i ograniczeń funkcji parseInt jest kluczowe w pracy z danymi liczbowymi w JavaScript, szczególnie w kontekście walidacji danych wejściowych.

Pytanie 11

W instrukcji warunkowej w JavaScript powinno się zweryfikować sytuację, w której zmienne a oraz b są większe od zera, przy czym zmienna b jest mniejsza od 100. Taki warunek należy zapisać w następujący sposób:

A. if ( a > 0 && b > 0 || b > 100)

B. if ( a > 0 || b > 0 || b > 100)

C. if ( a > 0 || (b > 0 && b < 100))

D. if ( a > 0 && b > 0 && b < 100)

Odpowiedź if ( a > 0 && b > 0 && b < 100) jest poprawna, ponieważ precyzyjnie spełnia wszystkie wymagane warunki. Wyrażenie to sprawdza, czy obie zmienne a i b są dodatnie, przy czym dodatkowo b musi być mniejsze niż 100. W kontekście programowania, taki sposób sprawdzania warunków jest zgodny z najlepszymi praktykami, gdyż wykorzystuje operator logiczny AND (&&), co zapewnia, że wszystkie warunki muszą być spełnione jednocześnie. Na przykład, w aplikacji, w której mamy do czynienia z ograniczeniami dla zmiennej b, takie podejście pozwala na kontrolowanie wartości, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa danych. W przypadku, gdyby b miało mieć wartość większą lub równą 100, mogłoby to generować błędy, a więc taki warunek jest kluczowy w zabezpieczaniu logiki programu. Dodatkowo, stosowanie złożonych warunków w instrukcjach warunkowych pozwala na elastyczność i łatwość w modyfikacjach kodu w przyszłości, co jest zgodne z zasadą DRY (Don't Repeat Yourself).

Pytanie 12

Przy założeniu, że użytkownik nie miał wcześniej żadnych uprawnień, polecenie SQL

GRANT SELECT, INSERT, UPDATE ON klienci TO anna;

nada użytkownikowi anna uprawnienia wyłącznie do

A. wybierania, dodawania kolumn oraz zmiany struktury wszystkich tabel w bazie o nazwie klienci

B. wybierania, wstawiania oraz aktualizacji danych we wszystkich tabelach w bazie o nazwie klienci

C. wybierania, dodawania kolumn oraz zmiany struktury tabeli o nazwie klienci

D. wybierania, wstawiania oraz aktualizacji danych w tabeli o nazwie klienci

Polecenie SQL 'GRANT SELECT, INSERT, UPDATE ON klienci TO anna;' przyznaje użytkownikowi 'anna' konkretne uprawnienia do tabeli 'klienci'. Oznacza to, że użytkownik ten będzie miał możliwość wybierania (SELECT), wstawiania (INSERT) oraz aktualizacji (UPDATE) danych w tej konkretnej tabeli. To podejście jest zgodne z zasadą minimalnych uprawnień, co oznacza, że użytkownik powinien mieć jedynie te prawa, które są niezbędne do wykonywania jego zadań. Na przykład, jeśli 'anna' jest pracownikiem działu sprzedaży, może być konieczne, aby miała dostęp do aktualizacji informacji o klientach, ale nie potrzebuje uprawnień do usuwania rekordów (DELETE) czy zmiany struktury tabeli (ALTER). Praktyczne zastosowanie takiego przydzielania uprawnień pomaga w zabezpieczeniu danych oraz minimalizuje ryzyko nieautoryzowanych zmian, co jest standardem w zarządzaniu bazami danych. Dodatkowo, stosowanie takich restrykcji w przydzielaniu ról jest zgodne z najlepszymi praktykami bezpieczeństwa w branży IT, aby zapobiegać potencjalnym nadużyciom.

Pytanie 13

W analizowanym fragmencie algorytmu wykorzystano

A. dwie pętle.

B. trzy bloki operacyjne (procesy).

C. jedną pętlę.

D. jeden blok decyzyjny.

W tym algorytmie na schemacie nie ma dwóch pętli, co jest pewnym nieporozumieniem. Gdyby były dwie pętle, to mielibyśmy dwa różne fragmenty kodu, które by się powtarzały, a tutaj tego nie widać. Często ludzie mylą zagnieżdżanie pętli z posiadaniem kilku pętli, a to jest całkiem inna sprawa. Mówiąc, że algorytm ma jeden blok decyzyjny, to również jest błąd, bo schemat pokazuje kilka bloków decyzyjnych, co jest normalne, gdy algorytm podejmuje różne decyzje na różnych etapach. W algorytmach zazwyczaj jest kilka bloków decyzyjnych, co pozwala na dynamiczne zarządzanie danymi. Co do trzech bloków operacyjnych, to też jest nieprawda. Bloki operacyjne wykonują operacje na danych, które są efektem decyzji z bloków decyzyjnych. Aby dobrze zrozumieć schematy blokowe, trzeba umieć rozpoznać te elementy, co jest kluczowe w analizie i projektowaniu algorytmów. Niepoprawne zrozumienie struktury algorytmu może prowadzić do błędów przy jego implementacji, co w konsekwencji wpływa na wydajność i poprawność działania.

Pytanie 14

W języku PHP operator do wyznaczania reszty z dzielenia to:

A. &

B. @

C. #

D. %

Operatorem reszty z dzielenia w języku PHP jest znak procenta (%). Umożliwia on obliczenie reszty z dzielenia dwóch liczb całkowitych. Na przykład, jeśli zastosujemy wyrażenie "5 % 2", wynikiem będzie "1", ponieważ 5 dzieli się przez 2 z resztą 1. Operator ten jest niezwykle przydatny w wielu kontekstach programistycznych, takich jak algorytmy, które wymagają określenia, czy liczba jest parzysta czy nie. W takim przypadku, używając wyrażenia "if ($number % 2 == 0)", możemy łatwo sprawdzić, czy liczba jest parzysta. Ponadto, operator % jest często używany w pętlach do określenia, co pewne działania powinny być wykonywane co n-ty cykl, co jest szczególnie przydatne w grach i aplikacjach interaktywnych. Stosowanie operatora reszty z dzielenia jest zgodne z najlepszymi praktykami programistycznymi, ponieważ umożliwia efektywne i czytelne rozwiązania w kodzie.

Pytanie 15

Podczas testowania skryptu JavaScript można w konsoli wyświetlać obecnie przechowywane wartości zmiennych przy użyciu funkcji

A. console.warn()

B. console.count()

C. console.error()

D. console.log()

Funkcje console.count(), console.warn() i console.error() mają różne zastosowania, które nie są odpowiednie do prostego wyświetlania wartości zmiennych. console.count() jest używana do zliczania, ile razy została wywołana w danym kontekście, co może być przydatne w niektórych przypadkach, ale nie służy do prezentacji bieżących wartości zmiennych. Użycie tej metody może prowadzić do nieporozumień, ponieważ nie umożliwia użytkownikowi bezpośredniego przeglądania wartości w tradycyjny sposób. console.warn() generuje komunikaty ostrzegawcze, a jej celem jest zwrócenie uwagi na potencjalne problemy w kodzie. Ta funkcja, mimo że może przekazywać informacje o stanie aplikacji, nie jest przeznaczona do monitorowania konkretnych wartości zmiennych. Z kolei console.error() służy do zgłaszania błędów, co jest kluczowe w identyfikacji problemów, ale także nie dostarcza bieżących informacji o zmiennych. Używanie tych metod w kontekście debugowania zmiennych może prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ nie dostarczają one pełnego obrazu danych. Programiści często wpadają w pułapkę myślenia, że wszelkie komunikaty w konsoli są równoważne z efektywnym debugowaniem, co jest mylnym podejściem. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych funkcji ma swoje specyficzne zadanie i nie powinny być one stosowane zamiennie z console.log(), która jest dedykowana do prostego i przejrzystego logowania wartości zmiennych.

Pytanie 16

W zamieszczonym przykładzie pseudoklasa hover sprawi, że styl pogrubiony będzie przypisany

a:hover { font-weight: bold; }

A. odnośnikowi, w momencie kiedy najechał na niego kursor myszy.

B. wszystkim odnośnikom odwiedzonym.

C. każdemu odnośnikowi niezależnie od aktualnego stanu.

D. wszystkim odnośnikom nieodwiedzonym.

Twoja odpowiedź jest prawidłowa. Pseudoklasa :hover w CSS jest używana do stylizacji elementów, na które najechał kursor myszy. Na przykład, jeżeli użyjemy stylu 'font-weight: bold;' z pseudoklasą :hover, tekst odnośnika stanie się pogrubiony tylko wtedy, kiedy na niego najedziemy kursorem. Jest to bardzo przydatne w interaktywnym designie strony internetowej, gdzie możemy w prosty sposób zasygnalizować użytkownikowi, że dany element jest aktywny lub interaktywny. Pamiętaj, że pseudoklasy w CSS są potężnym narzędziem, które pozwala nam na tworzenie zaawansowanych efektów bez konieczności użycia JavaScriptu. Znajomość i umiejętność wykorzystania pseudoklas jest zatem kluczową umiejętnością każdego front-end developera.

Pytanie 17

Który modyfikator jest związany z opisem podanym poniżej?

Metoda oraz zmienna jest dostępna wyłącznie dla innych metod własnej klasy.

A. private

B. protected

C. static

D. public

Modyfikator dostępu private w językach programowania takich jak Java i C# umożliwia ukrywanie szczegółów implementacji danej klasy przed jej użytkownikami. Deklarowanie zmiennych i metod jako private chroni je przed nieumyślnymi zmianami z zewnątrz, co zwiększa bezpieczeństwo i integralność danych. Daje to kontrolę nad tym, jak dane są używane i modyfikowane, co jest kluczowe w projektowaniu solidnych systemów. Prywatne elementy są dostępne jedynie w obrębie klasy, co pozwala zachować enkapsulację, jedną z podstaw programowania obiektowego. Dzięki temu, można łatwo modyfikować wewnętrzne mechanizmy klasy, bez wpływu na inne części programu, które z niej korzystają. Używanie private umożliwia również tworzenie metod pomocniczych, które są niewidoczne dla użytkowników zewnętrznych, ale wspomagają działanie publicznych interfejsów. To podejście zgodne ze standardami projektowania, takimi jak zasada najmniejszej wiedzy, która zaleca ograniczanie dostępu do niezbędnego minimum dla poprawy modularności i utrzymania kodu. Przykładem może być klasa KontoBankowe, gdzie saldo konta jest prywatne, a dostęp do jego zmiany odbywa się poprzez metody publiczne, co pozwala na weryfikację operacji finansowych.

Pytanie 18

Która z funkcji SQL nie przyjmuje żadnych argumentów?

A. now

B. upper

C. len

D. year

Funkcja SQL 'now' jest funkcją, która zwraca bieżącą datę i czas. Jest to przykład funkcji, która nie pobiera żadnych argumentów, co oznacza, że jej działanie jest niezależne od jakichkolwiek wartości wejściowych. W praktyce, użycie tej funkcji pozwala na uzyskanie aktualnego znacznika czasu w zapytaniach SQL, co jest szczególnie przydatne w kontekście logowania zdarzeń w bazach danych, generowania raportów lub wstawiania danych z bieżącą datą i czasem do tabeli. Na przykład, w poleceniu SQL 'INSERT INTO logi (data_czas) VALUES (now());' wstawiamy aktualny czas do kolumny 'data_czas'. Stosowanie funkcji, które nie wymagają argumentów, jak 'now', jest zgodne z najlepszymi praktykami, ponieważ upraszcza kod i minimalizuje ryzyko błędów związanych z przekazywaniem niepoprawnych argumentów.

Pytanie 19

W teorii relacji operacja selekcji polega na

A. wybraniu krotek, które spełniają określone warunki

B. wybraniu krotek, które nie zawierają wartości NULL

C. eliminuje krotki z powtarzającymi się polami

D. pozbywaniu się pustych wierszy

Operacja selekcji w algebrze relacji polega na wydobywaniu z bazy danych krotek, które spełniają określone warunki. Tego rodzaju operacje są kluczowe w kontekście zapytań do baz danych, ponieważ pozwalają na precyzyjne filtrowanie danych. Na przykład, jeśli mamy tabelę 'Klienci' z informacjami o klientach, możemy użyć selekcji, aby wybrać tylko tych, którzy mają status 'aktywny', co pozwala nam skoncentrować się na aktualnych użytkownikach. Takie podejście jest zgodne z podstawowymi zasadami zarządzania danymi, w tym z zasadą minimalizacji danych, która mówi, że należy pracować tylko z tymi informacjami, które są istotne do danego zadania. Ponadto, operacja selekcji jest często używana w połączeniu z innymi operacjami, takimi jak projekcja czy łączenie, co pozwala na budowanie bardziej złożonych zapytań i uzyskiwanie bardziej szczegółowych informacji. W praktyce, umiejętność skutecznego stosowania selekcji jest niezbędna dla każdego, kto pracuje z bazami danych, a znajomość tej operacji stanowi podstawę dla bardziej zaawansowanych technik analizy danych.

Pytanie 20

Tabela o nazwie naprawy posiada kolumny klient oraz czyNaprawione. W celu usunięcia rekordów, w których wartość pola czyNaprawione wynosi prawda, należy użyć komendy

A. DELETE klient FROM naprawy WHERE czyNaprawione = TRUE;

B. DELETE naprawy WHERE czyNaprawione = TRUE;

C. DELETE FROM naprawy;

D. DELETE FROM naprawy WHERE czyNaprawione = TRUE;

Odpowiedź "DELETE FROM naprawy WHERE czyNaprawione = TRUE;" jest poprawna, ponieważ wykorzystuje właściwą składnię SQL do usunięcia rekordów z tabeli. Komenda DELETE jest używana do usuwania danych z bazy danych, a klauzula WHERE precyzuje, które rekordy mają być usunięte na podstawie określonych warunków. W tym przypadku, usuwane są tylko te rekordy, które mają wartość TRUE w polu czyNaprawione. Zastosowanie klauzuli WHERE jest kluczowe, ponieważ umożliwia precyzyjne wybranie danych do usunięcia, co zapobiega przypadkowemu skasowaniu wszystkich rekordów w tabeli. W praktyce, taką komendę można wykorzystać w różnych aplikacjach związanych z zarządzaniem danymi, np. w systemach informatycznych do obsługi klienta, gdzie zachodzi potrzeba bieżącego zarządzania statusami napraw. Dobre praktyki w programowaniu baz danych nakazują zawsze stosować klauzulę WHERE przy usuwaniu danych, aby uniknąć niezamierzonych skutków. Warto również przetestować zapytania w środowisku testowym przed ich zastosowaniem w produkcji, co zwiększa bezpieczeństwo operacji na danych.

Pytanie 21

Funkcja napisana w PHP ma na celu

A. zabezpieczenie bazy danych

B. pobranie informacji z bazy danych

C. ustawienie hasła do bazy danych

D. nawiązanie połączenia z bazą danych

Ustawienie hasła do bazy danych nie jest realizowane przez zapytanie SQL w PHP lecz przez konfigurację połączenia z bazą danych zwykle przy użyciu funkcji mysql_connect lub mysqli_connect gdzie hasło jest jednym z parametrów. Zabezpieczenie bazy danych nie polega na prostym zapytaniu lecz wymaga szerszego podejścia obejmującego kontrolę dostępu zarządzanie uprawnieniami szyfrowanie danych i ochronę przed atakami SQL Injection. Połączenie z bazą danych w PHP realizowane jest poprzez funkcje umożliwiające nawiązanie sesji z serwerem bazodanowym jak mysql_connect lub nowocześniejsze mysqli_connect oraz obiekty PDO które oferują bardziej zaawansowane mechanizmy zarządzania połączeniami. Często występującym błędem jest mylenie funkcji odpowiedzialnych za zarządzanie połączeniem z funkcjami wykonującymi operacje na danych. Mylenie tych dwóch aspektów pracy z bazą danych prowadzi do błędów w aplikacjach jak niewłaściwe zarządzanie zasobami lub podatność na ataki. Nowoczesne podejścia takie jak stosowanie ORM-ów jak Doctrine w PHP abstrahują wiele tych mechanizmów co upraszcza zarządzanie tymi aspektami w kodzie. Ważnym aspektem jest także stosowanie praktyk bezpieczeństwa takich jak walidacja i sanitizacja danych oraz używanie przygotowanych wyrażeń co jest kluczowe w ochronie danych i zapewnieniu prawidłowego działania aplikacji. Zrozumienie tych podstawowych elementów jest kluczowe w tworzeniu bezpiecznych i wydajnych aplikacji bazodanowych.

Pytanie 22

Który z poniższych obrazów został sformatowany przy użyciu zaprezentowanego stylu CSS?

A. D

B. B

C. C

D. A

Odpowiedź A jest prawidłowa, ponieważ zastosowane style CSS dokładnie odzwierciedlają podany kod. Styl img { padding: 5px; border: 1px solid grey; border-radius: 10px; } oznacza, że obrazek otrzymuje wewnętrzny margines o wartości 5 pikseli, szary, jednopikselowy, ciągły obramowanie oraz zaokrąglenie narożników o promieniu 10 pikseli. Efektem tego jest estetyczny wygląd, który umożliwia lepszą prezentację treści graficznych w projektach webowych. Padding pozwala na uzyskanie równowagi wizualnej, natomiast border-radius zapewnia miękkość krawędzi, co jest często stosowane w nowoczesnym web designie. Praktycznym zastosowaniem takich stylów jest m.in. tworzenie kart wizualnych na stronach internetowych, gdzie estetyka i czytelność są kluczowe. Dobrym przykładem jest stosowanie tych technik w responsywnych projektach, gdzie obrazy muszą dobrze współgrać z różnymi elementami interfejsu użytkownika. CSS umożliwia tworzenie atrakcyjnych wizualnie stron, które przyciągają uwagę i poprawiają interakcję użytkownika z treścią.

Pytanie 23

W języku SQL, jaki będzie efekt wykonania poniższego zapytania?

ALTER TABLE osoba DROP COLUMN grupa;

A. Dodana zostanie kolumna grupa.

B. Usunięta zostanie kolumna grupa.

C. Zmieniona zostanie nazwa kolumny na grupa.

D. Zmieniona zostanie nazwa tabeli na grupa.

Gratulacje, wybrałeś poprawną odpowiedź. W zaprezentowanym pytaniu skupiliśmy się na instrukcji 'ALTER TABLE' w języku SQL, a dokładniej na jej konkretnej odmianie, tj. 'DROP COLUMN'. Ta instrukcja służy do usunięcia kolumny z istniejącej tabeli. W tym konkretnym przypadku, użyto jej do usunięcia kolumny o nazwie 'grupa' z tabeli 'osoba'. Jest to przydatne narzędzie w przypadku, gdy chcemy usunąć dane z bazy bez usuwania całej tabeli. Pamiętaj jednak o skutkach utraty wszystkich danych z tej kolumny. Zawsze warto zrobić backup bazy danych przed taką operacją. Dobrą praktyką jest także sprawdzenie, jakie inne elementy bazy są zależne od usuwanej kolumny, aby uniknąć niespodziewanych problemów.

Pytanie 24

Po wykonaniu kodu PHP zostanie wyświetlona aktualna data zawierająca jedynie
echo date("Y");

A. dzień

B. dzień i miesiąc

C. rok

D. miesiąc i rok

Odpowiedź \"rok\" jest prawidłowa, ponieważ funkcja `date()` w PHP, w przypadku użycia formatu \"Y\", zwraca czterocyfrowy rok bieżącej daty. Funkcja ta jest kluczowa w kontekście programowania w PHP, szczególnie gdy chodzi o zarządzanie datami i czasem. W praktyce, używanie tej funkcji jest niezwykle istotne w aplikacjach internetowych, gdzie często jest potrzebne wyświetlenie daty w różnych formach. Na przykład, w systemach zarządzania treścią (CMS) można stosować funkcję `date()` do automatycznego generowania daty publikacji artykułów. Warto również zaznaczyć, że PHP oferuje różne formaty dla dat, a stosowanie standardów, takich jak format ISO 8601, może być przydatne w przypadku wymiany danych z innymi systemami. Używanie `date("Y")` to dobra praktyka, aby uniknąć problemów z lokalizacją i zapewnić spójność w wyświetlaniu daty na stronach internetowych."

Pytanie 25

Podane zapytanie SQL przyznaje użytkownikowi adam@localhost uprawnienia:

GRANT SELECT, INSERT, UPDATE, DELETE
ON klienci TO adam@localhost

A. do zarządzania strukturą tabeli klienci

B. do zarządzania strukturą bazy danych klienci

C. do manipulowania danymi bazy danych klienci

D. do manipulowania danymi w tabeli klienci

Polecenie SQL GRANT SELECT INSERT UPDATE DELETE ON klienci TO adam@localhost nadaje użytkownikowi adam@localhost prawa manipulowania danymi w tabeli klienci Komendy SELECT INSERT UPDATE DELETE są podstawowymi operacjami manipulacji danymi w systemach zarządzania bazami danych (DBMS) SELECT umożliwia odczytywanie danych z tabeli INSERT pozwala na dodawanie nowych rekordów do tabeli UPDATE umożliwia modyfikację istniejących danych DELETE daje możliwość usuwania rekordów z tabeli Takie operacje są kluczowe przy codziennym zarządzaniu danymi w bazach danych oraz podczas tworzenia aplikacji które z tych danych korzystają Nadanie takich uprawnień jest często stosowane w środowiskach produkcyjnych i deweloperskich gdzie użytkownicy muszą wykonywać różnorodne operacje na danych Przydzielanie uprawnień powinno być jednak dobrze przemyślane aby zapewnić bezpieczeństwo danych oraz zgodność z najlepszymi praktykami branżowymi Takie podejście minimalizuje ryzyko nieautoryzowanych modyfikacji i utraty danych co jest zgodne z zasadami zarządzania bezpieczeństwem informacji

Pytanie 26

Specjalna funkcja danej klasy stosowana w programowaniu obiektowym, która jest wywoływana automatycznie w momencie tworzenia obiektu, a jej głównym celem jest zazwyczaj inicjalizacja pól, to

A. obiekt

B. konstruktor

C. specyfikator dostępu

D. destruktor

Obiekt, destruktor oraz specyfikator dostępu to terminy związane z programowaniem obiektowym, jednak nie odnoszą się one do mechanizmu inicjowania obiektów w taki sposób, jak to robi konstruktor. Obiekt to instancja klasy, która powstaje jako rezultat działania konstruktora. Bezpośrednio nie pełni on żadnej roli w procesie tworzenia, a jedynie jest jego efektem. Destruktor, przeciwnie do konstruktora, jest wywoływany automatycznie, gdy obiekt przestaje być potrzebny, a jego zadaniem jest zwolnienie zasobów zajmowanych przez obiekt. Błędne jest przyjęcie, że destruktor mógłby inicjować pola obiektu, gdyż jego rola dotyczy sprzątania po obiekcie, a nie jego tworzenia. Specyfikator dostępu to termin odnoszący się do modyfikatorów, które kontrolują widoczność członków klasy, takich jak public, private, czy protected. To pojęcie nie ma związku z procesem tworzenia, a jedynie z kontrolowaniem dostępu do poszczególnych elementów klasy. Pojęcia te mogą być mylone przez osoby, które nie mają pełnej wiedzy na temat podstawowych zasad programowania obiektowego, co prowadzi do nieporozumień i błędnych wniosków o funkcjach i rolach poszczególnych elementów w tym paradygmacie. Kluczowe jest zrozumienie, że konstruktor jest jedynym mechanizmem bezpośrednio odpowiedzialnym za inicjowanie nowych obiektów.

Pytanie 27

Jakie wartości zwróci funkcja wypisz2) napisana w języku JavaScript?

A. 2 3 4 6

B. 3 4 6

C. 3 4 6 8

D. 6

Funkcja wypisz w języku JavaScript jest zaprojektowana do iteracji zmiennej a sześciokrotnie zwiększając jej wartość o 1 w każdej iteracji. Wewnątrz pętli warunek if sprawdza czy aktualna wartość a jest podzielna przez 2 lub 3. Jeśli tak to wartość ta jest wypisywana. Rozpoczynając od wartości początkowej a i zwiększając ją o 1 w każdej iteracji pierwszą wartością spełniającą warunek podzielności przez 2 lub 3 jest 3. Następnie warunek spełniają wartości 4 6 i łącznie te liczby zostaną wypisane. Taki schemat działania jest typowy w sytuacjach gdy potrzebujemy filtrować lub selekcjonować dane na podstawie określonego kryterium co jest częstą praktyką w programowaniu i przetwarzaniu danych. Pisanie kodu w sposób czytelny i zrozumiały jak w tym przykładzie jest zgodne z dobrymi praktykami programistycznymi co ułatwia jego późniejszą obsługę i modyfikację.

Pytanie 28

Jak można wyświetlić bieżącą datę oraz czas na stronie internetowej przy użyciu JavaScript?

A. echo Date() + Time()

B. echo Date()

C. innerHTML = Date()

D. document.write(Date())

Odpowiedź 'document.write(Date());' jest prawidłowa, ponieważ wykorzystuje metodę 'document.write()', która pozwala na wstawienie tekstu bezpośrednio do dokumentu HTML w momencie jego ładowania. Funkcja 'Date()' zwraca aktualną datę i czas w formie tekstu, co czyni ją odpowiednią do użycia w metodzie 'document.write()'. Warto zauważyć, że zastosowanie 'document.write()' może być ograniczone do momentu pierwszego ładowania strony, dlatego istotne jest, aby używać tej metody z rozwagą. Dobrym praktycznym przykładem jest skrypt, który po załadowaniu strony wyświetla datę i czas w nagłówku lub w innym elemencie strony. Przykładowo, można użyć: <script>document.write('Aktualna data i czas: ' + Date());</script>. Dodatkowo, warto zaznaczyć, że w nowoczesnym podejściu do programowania w JavaScript preferuje się użycie metod manipulacji DOM, takich jak 'innerHTML', ale 'document.write()' nadal ma swoje miejsce w prostych przykładach edukacyjnych.

Pytanie 29

Jak można opisać przedstawiony obiekt w JavaScript?

var obiekt1 = {
  x: 0,
  y: 0,
  wsp: function() { ... }
}

A. trzema metodami

B. trzema właściwościami

C. dwiema metodami i jedną właściwością

D. dwiema właściwościami i jedną metodą

Obiekt w języku JavaScript to struktura danych, która przechowuje zbiór właściwości, gdzie każda właściwość jest parą klucz-wartość. W podanym przykładzie mamy obiekt o nazwie 'obiekt1' zdefiniowany za pomocą literału obiektowego. Składa się on z dwóch właściwości 'x' i 'y', które mają przypisane wartości liczby całkowitej zero oraz jednej metody 'wsp', która jest funkcją. Właściwości 'x' i 'y' są prostymi wartościami liczbowymi, a metoda 'wsp' jest zdefiniowana jako funkcja, co oznacza, że można ją wywoływać, aby wykonywać pewne operacje. Tego typu struktury są często używane w JavaScript do tworzenia obiektów reprezentujących dane, jak współrzędne punktów na płaszczyźnie. Dzięki możliwości definiowania metod, obiekty mogą wykonywać operacje na swoich danych, co jest zgodne z zasadami programowania obiektowego. Dzięki zrozumieniu tej struktury, programista może efektywnie zarządzać danymi i logiką aplikacji, stosując dobre praktyki takie jak enkapsulacja i modularność kodu.

Pytanie 30

Algorytm pokazany na ilustracji można zapisać w języku JavaScript przy użyciu instrukcji

A. for(i = 0; i > 10; i++)

B. var i = 0; do i++; while(i > 10)

C. var i = 0; while(i <= 10) i += 2

D. var i = 0; do i = i + 2; while(i < 10)

Odpowiedź var i = 0 while(i <= 10) i += 2; jest poprawna, ponieważ reprezentuje poprawną implementację pętli while w języku JavaScript, która odzwierciedla logikę przedstawioną na rysunku. Kluczowym elementem jest inicjalizacja zmiennej i, ustawiając ją na 0. Następnie pętla while jest używana do sprawdzenia warunku i <= 10, co oznacza, że dopóki ten warunek jest spełniony, blok pętli będzie wykonywany. W każdym cyklu wartość i jest zwiększana o 2 za pomocą wyrażenia i += 2. Jest to typowy sposób iteracji w JavaScript, który pozwala na kontrolowaną manipulację zmienną kontrolującą pętlę. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami, ponieważ zapewnia przejrzystość kodu i łatwość jego późniejszej modyfikacji. W praktycznych zastosowaniach, takie struktury są często używane w sytuacjach, gdy potrzebujemy przetworzyć dane w określonym zakresie, np. iterując przez elementy tablicy co drugi element. Zastosowanie pętli while z odpowiednim warunkiem umożliwia precyzyjną kontrolę nad przebiegiem iteracji, co jest kluczowe w programowaniu aplikacji i skryptów.

Pytanie 31

W HTML, aby dodać obrazek z tekstem przylegającym, umiejscowionym na środku obrazka, trzeba użyć znacznika

A. <img src="/obrazek.png" alt="obraz3" height="50%">tekst

B. <img src="/obrazek.png" alt="obraz1" hspace="30px">tekst

C. <img src="/obrazek.png" alt="obraz4">tekst

D. <img src="/obrazek.png" alt="obraz2" align="middle">tekst

Wybór niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na niepełne zrozumienie zastosowania znaczników HTML oraz atrybutów związanych z obrazkami i tekstem. Rozważając pierwszy przypadek, użycie atrybutu hspace nie ma wpływu na środkowe umiejscowienie tekstu w pionie. Hspace, który definiuje przestrzeń poziomą wokół obrazka, jest przestarzałym atrybutem, który nie wpływa na sposób wyświetlania tekstu obok obrazka. Kolejna opcja, w której użyto atrybutu align ustawionego na 'middle', jest poprawna w kontekście pozycjonowania obrazka, jednak nie jest częścią HTML5, co czyni ją nieodpowiednią w nowoczesnych projektach. W przypadku wskazania atrybutu height ustawionego na 50%, nie wpływa on na pozycjonowanie w kontekście tekstu. Atrybut height dostosowuje tylko wysokość obrazka, ale nie reguluje jego umiejscowienia względem tekstu. Warto zrozumieć, że dla osiągnięcia zamierzonego efektu przylegania tekstu do obrazka, lepiej jest korzystać z CSS, np. z właściwości 'display: inline-block' i 'vertical-align', które oferują bardziej elastyczne i nowoczesne podejście do stylizacji i pozycjonowania elementów na stronie.

Pytanie 32

W CSS należy ustawić tło dokumentu na obraz rys.png, który powinien się powtarzać tylko w poziomie. Którą definicję trzeba przypisać selektorowi body?

A. {background-image: url("rys.png"); background-repeat: repeat-y;}

B. {background-image: url("rys.png"); background-repeat: round;}

C. {background-image: url("rys.png"); background-repeat: repeat-x;}

D. {background-image: url("rys.png"); background-repeat: repeat;}

Wybrana odpowiedź {background-image: url("rys.png"); background-repeat: repeat-x;} jest poprawna, ponieważ dokładnie definiuje sposób wyświetlania tła w dokumencie HTML. W języku CSS, właściwość background-image ustala źródło obrazu, który ma być użyty jako tło, a background-repeat kontroluje, jak ten obraz się powtarza. Ustawienie repeat-x sprawia, że obraz będzie powtarzany tylko w poziomie, co oznacza, że będzie się ukazywał wielokrotnie od lewej do prawej, ale nie będzie powtarzany w pionie. Taki sposób wyświetlania tła jest przydatny w wielu kontekstach, na przykład w projektowaniu stron internetowych, gdzie chcemy uzyskać efekt pasów lub linii w poziomie, bez nadmiaru treści w pionie. Szereg dobrych praktyk w CSS wskazuje, że należy dbać o efektywność i estetykę, a odpowiednie powtarzanie tła może znacząco wpłynąć na wizualną atrakcyjność strony. Ponadto, użycie właściwego formatu URL i umiejętne stosowanie obrazów tła może poprawić doświadczenia użytkowników, podczas gdy nieodpowiednie podejście może prowadzić do problemów z wydajnością, szczególnie na urządzeniach mobilnych, gdzie ładowanie zbyt dużych lub nieoptymalnych obrazów może obniżyć responsywność strony.

Pytanie 33

Który z poniższych znaczników HTML jest używany do tworzenia struktury strony internetowej?

A. <mark>

B. <input>

C. <em>

D. <aside>

Znacznik <aside> jest poprawnym rozwiązaniem, ponieważ jest używany do definiowania treści, która jest powiązana z otaczającym kontekstem, ale nie jest kluczowa dla głównego przebiegu informacji. Z perspektywy budowy struktury strony internetowej, <aside> doskonale wpisuje się w koncepcję bocznych paneli, przypisów, lub dodatkowych informacji, które wzbogacają główną treść. Przykładem zastosowania może być umieszczenie sekcji z cytatami, powiązanymi artykułami lub innymi treściami uzupełniającymi. Zgodnie z zasadami semantyki HTML5, <aside> pozwala na lepszą interpretację treści przez przeglądarki oraz narzędzia do analizy SEO, co przyczynia się do poprawy dostępności i użyteczności strony. W praktyce, korzystanie z semantycznych znaczników, takich jak <aside>, wspiera także tworzenie bardziej czytelnych i strukturalnych dokumentów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w tworzeniu stron internetowych.

Pytanie 34

Który z poniższych fragmentów kodu HTML5 zostanie uznany za niepoprawny przez walidator HTML?

A. <pre><p class= "stl">tekst</p></pre>

B. <pre><p class= "stl"><style>.a{color:#F00}</style>tekst</p></pre>

C. <pre><p class= "stl" style= "color: #F00 ">tekst</p></pre>

D. <pre><p class= "stl" id= "a">tekst</p></pre>

Odpowiedź, która została wskazana jako błędna, jest przykładem kodu HTML5, który nie spełnia standardów walidacji, ponieważ zawiera tag <style> wewnątrz tagu <p>. Zgodnie z wytycznymi HTML, tag <style> powinien znajdować się w sekcji <head> dokumentu, a nie w treści. Wstawianie stylów CSS bezpośrednio w treści elementu blokowego jest niepraktyczne i niezgodne z dobrymi praktykami, które zalecają separację treści od prezentacji. Dobrą praktyką jest stosowanie arkuszy stylów CSS do zewnętrznego formatowania dokumentów, aby zwiększyć ich dostępność i ułatwić późniejsze modyfikacje. Przykładowo, zamiast używać tagu <style> wewnątrz <p>, należy zdefiniować style w sekcji <head> lub w zewnętrznym pliku CSS, a następnie odwołać się do tych klas w treści dokumentu. W ten sposób utrzymujemy porządek w kodzie i zapewniamy, że będzie on zgodny z zaleceniami W3C, co przekłada się na lepszą kompatybilność z przeglądarkami i urządzeniami. Zatem, poprawne podejście polega na unikalnym zarządzaniu stylami oraz treściami, co jest kluczowe dla efektywnego tworzenia stron internetowych.

Pytanie 35

Kod umieszczony w ramce spowoduje wyświetlenie liczb

A. 2 4 6 8 10

B. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

C. 1 3 5 7 9

D. 2 4 6 8

Prawidłowa odpowiedź to 2 4 6 8 10 co wynika z działania przedstawionego kodu PHP. Pętla for rozpoczyna się od wartości zmiennej x równej 1 i zwiększa ją o jeden przy każdej iteracji aż do osiągnięcia wartości 10 włącznie. Instrukcja if($x % 2 != 0) continue oznacza że dla każdej nieparzystej liczby x wykonanie reszty kodu pętli jest pomijane i kontynuowane jest od kolejnej iteracji. Oznacza to że tylko liczby parzyste są wypisywane na ekranie co zgadza się z przedstawioną odpowiedzią. W praktyce taka konstrukcja jest używana do filtrowania danych gdzie chcemy przetwarzać tylko określone warunki. Stosowanie operatora modulo % jest standardową techniką do sprawdzania podzielności liczb co jest często wykorzystywane w programowaniu np. do selekcji danych lub w algorytmach kryptograficznych. Dobrą praktyką jest również używanie instrukcji continue gdy chcemy zminimalizować zagnieżdżenie kodu i poprawić jego czytelność poprzez eliminację zbędnych bloków else. Użycie pętli for z takim warunkiem pozwala na efektywne przetwarzanie dużych zbiorów danych co jest kluczowe w aplikacjach wymagających wysokiej wydajności.

Pytanie 36

Utworzono bazę danych z tabelą mieszkancy, która zawiera pola: nazwisko, imie, miasto. Następnie zrealizowano poniższe zapytanie do bazy: ```SELECT nazwisko, imie FROM mieszkancy WHERE miasto='Poznań' UNION ALL SELECT nazwisko, imie FROM mieszkancy WHERE miasto='Kraków';``` Wskaź, które zapytanie zwróci te same dane.

A. ```SELECT nazwisko, imie FROM mieszkancy WHERE miasto HAVING 'Poznań' OR 'Kraków';```

B. ```SELECT nazwisko, imie FROM mieszkancy WHERE miasto BETWEEN 'Poznań' OR 'Kraków';```

C. ```SELECT nazwisko, imie FROM mieszkancy AS 'Poznań' OR 'Kraków';```

D. ```SELECT nazwisko, imie FROM mieszkancy WHERE miasto='Poznań' OR miasto='Kraków';```

Zapytanie SELECT nazwisko, imie FROM mieszkancy WHERE miasto='Poznań' OR miasto='Kraków'; jest poprawne, ponieważ umożliwia uzyskanie danych mieszkańców, którzy znajdują się w jednym z dwóch zadanych miast. Użycie operatora 'OR' pozwala na połączenie dwóch warunków, co sprawia, że zapytanie zwróci mieszkańców zarówno z Poznania, jak i z Krakowa. Takie podejście jest zgodne z zasadami SQL i umożliwia elastyczne filtrowanie danych. Alternatywnie, zastosowanie operatora UNION ALL w pierwszym zapytaniu łączy wyniki z dwóch oddzielnych zapytań, co jest również poprawne, ale może być mniej wydajne w przypadku dużych zbiorów danych. Używając UNION ALL, zwracane są wszystkie wiersze, w tym duplikaty, natomiast w przypadku zapytania z OR, uzyskujemy wiersze spełniające przynajmniej jeden z warunków. Dobrą praktyką jest testowanie zapytań w rzeczywistej bazie danych, aby ocenić ich wydajność i poprawność. W kontekście standardów SQL, takie zapytania są zgodne z definicjami języka zapytań i są stosowane do przetwarzania danych w relacyjnych bazach danych.

Pytanie 37

Kolorem, który ma odcień niebieski, jest kolor

A. #EE00EE

B. #00EE00

C. #0000EE

D. #EE0000

Poprawna odpowiedź to kolor #0000EE, który reprezentuje odcień niebieskiego w systemie RGB. Kolory w tym systemie definiowane są poprzez trzy składowe: czerwoną, zieloną i niebieską (RGB), gdzie wartości są podawane w formacie szesnastkowym. W przypadku #0000EE, pierwsze dwie pary zer oznaczają brak składowych czerwonej i zielonej, natomiast ostatnia para 'EE' wskazuje na wysoką intensywność składowej niebieskiej. Takie podejście jest powszechnie stosowane w programowaniu i projektowaniu stron internetowych, gdzie precyzyjnie określone kolory mają kluczowe znaczenie dla estetyki i użyteczności interfejsu. Przykładem zastosowania koloru niebieskiego może być jego użycie w projektach związanych z tematyką technologiczną lub finansową, gdzie niebieski symbolizuje zaufanie i profesjonalizm. Warto również zwrócić uwagę, że w kontekście dostępności barw, stosowanie odpowiednich kontrastów z tłem jest niezbędne, aby zapewnić czytelność tekstu i elementów graficznych. Odpowiednie wykorzystanie kodów koloru może znacząco wpłynąć na postrzeganie marki oraz interakcję użytkowników z treściami wizualnymi na stronach internetowych.

Pytanie 38

Jaki model opisu kolorów charakteryzuje się parametrami takimi jak odcień, nasycenie oraz jasność?

A. RGB

B. CMY

C. HSV

D. CMYK

Model HSV (Hue, Saturation, Value) jest powszechnie stosowany w grafice komputerowej oraz w przemyśle filmowym i fotograficznym do opisu kolorów w sposób bardziej intuicyjny dla ludzi. Odcień (Hue) odnosi się do koloru podstawowego, nasycenie (Saturation) określa intensywność koloru, a jasność (Value) mierzy, jak ciemny lub jasny jest dany kolor. Przykładowo, w modelu HSV, czerwony kolor ma odcień 0°, zielony 120°, a niebieski 240°. W praktyce, projektanci często używają narzędzi opartych na tym modelu, ponieważ umożliwia on łatwe manipulowanie kolorami w programach graficznych, takich jak Photoshop czy GIMP. Model HSV jest również szeroko stosowany w standardach przemysłowych, takich jak ISO 12647, co czyni go ważnym narzędziem w zarządzaniu kolorem. Dzięki zrozumieniu modelu HSV, profesjonaliści mogą lepiej komunikować się z klientami, precyzyjnie dobierać kolory oraz tworzyć harmonijne palety kolorystyczne.

Pytanie 39

Bitmapa stanowi obraz

A. rastrowym

B. wektorowym

C. analogowym

D. interakcyjnym

Bitmapa, znana również jako obraz rastrowy, jest zbiorem pikseli, gdzie każdy piksel ma przypisaną określoną wartość koloru. Tego rodzaju obrazy są powszechnie stosowane w grafice komputerowej i fotografii cyfrowej. Bitmapy wyróżniają się tym, że ich rozdzielczość jest stała, co oznacza, że powiększanie takiego obrazu skutkuje utratą jakości i pojawieniem się rozmycia. W przeciwieństwie do grafiki wektorowej, która opiera się na matematycznych równaniach i jest skalowalna bez utraty jakości, bitmapy są ograniczone do rozdzielczości, w jakiej zostały utworzone. Przykładem formatów obrazów rastrowych są JPEG, PNG, BMP oraz GIF. Praktyczne zastosowanie bitmap obejmuje edycję zdjęć przy użyciu oprogramowania, takiego jak Adobe Photoshop, gdzie możliwe jest manipulowanie każdym pikselem, co daje dużą swobodę w zakresie tworzenia obrazów. Standardy dotyczące obrazów rastrowych, takie jak sRGB czy Adobe RGB, definiują przestrzenie kolorów, co jest kluczowe dla zapewnienia spójności kolorystycznej w różnych urządzeniach wyświetlających.

Pytanie 40

Graficzny interfejs użytkownika, który umożliwia wprowadzanie danych do bazy, to

A. encja

B. formularz

C. kwerenda

D. raport

Formularz to interaktywny obiekt w graficznym interfejsie użytkownika, który umożliwia użytkownikom wprowadzanie danych do bazy danych w sposób zorganizowany i intuicyjny. Formularze są standardowo używane w aplikacjach webowych oraz desktopowych, pozwalając na zbieranie informacji od użytkowników, takich jak imię, nazwisko, adres e-mail czy inne istotne dane. Stosowanie formularzy w systemach informacyjnych jest zgodne z zasadami projektowania UX (User Experience), które zalecają, aby interfejsy były jak najbardziej przyjazne dla użytkowników. Dobrym przykładem zastosowania formularzy są strony rejestracyjne, gdzie użytkownicy muszą wprowadzić swoje dane, a system zapisuje je w bazie danych. Dobrze zaprojektowany formularz powinien zawierać walidację danych wprowadzanych przez użytkowników, co pozwala na eliminację błędów przed przesłaniem informacji do bazy. Warto również pamiętać o responsywności formularzy, aby były one użyteczne na różnych urządzeniach, co jest jednym z wymogów nowoczesnego web designu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej