Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 09:15
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 09:34

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby wykonać 150 000 formularzy dotyczących zwolnień lekarskich, jaki typ papieru powinien być użyty jako podłoże do druku?

A. offsetowy

B. syntetyczny

C. samokopiujący

D. samoprzylepny

Wybór papieru offsetowego do produkcji formularzy na zwolnienia lekarskie jest nieodpowiedni, ponieważ ten typ papieru nie posiada właściwości samokopiujących. Papier offsetowy, stosowany zazwyczaj w druku offsetowym, charakteryzuje się gładką powierzchnią, co sprawia, że jest idealny do druku kolorowych materiałów, ale nie nadaje się do tworzenia kopii. Użycie papieru syntetycznego, z kolei, zakłada, że dokumenty będą wykorzystywane w warunkach, gdzie mogą być narażone na działanie wody lub substancji chemicznych. Choć papier syntetyczny ma swoje zalety, nie jest on przeznaczony do tworzenia wielokrotnych kopii i może nie zapewnić wymaganej przejrzystości informacji na formularzu. Zastosowanie papieru samoprzylepnego do formularzy na zwolnienia lekarskie również nie jest zalecane, ponieważ tego rodzaju papier jest stworzony do etykiet i aplikacji, które wymagają przyczepienia się do innych powierzchni. W kontekście formularzy lekarskich, kluczowe jest, aby kopie były czytelne i zgodne z wymogami administracyjnymi, a żadna z wymienionych opcji nie gwarantuje efektywności w tym zakresie. Warto zwrócić uwagę, że wybór odpowiedniego materiału do druku formularzy jest kluczowy dla zapewnienia ich funkcjonalności i efektywności w obiegu dokumentów.

Pytanie 2

Jaki program pozwala na automatyczną impozycję?

A. Adobe Illustrator

B. IrfanView

C. Blender

D. Impozycjoner

Impozycjoner to taki program, który naprawdę ułatwia życie, jeśli chodzi o przygotowywanie dokumentów do druku. On zajmuje się tym, żeby odpowiednio poukładać strony na arkuszu drukarskim, tak żeby po złożeniu i przycięciu wszystko wyglądało jak należy. Dzięki różnym szablonom i opcjom, można dostosować impozycję do konkretnego projektu, co przyspiesza pracę w drukarniach. Na przykład, kiedy pracujesz nad książką, to impozycjoner automatycznie układa strony w dobrej kolejności, więc nie musisz się martwić, że coś źle ułożysz ręcznie. W branży mówi się, że warto korzystać z takich narzędzi jak Impozycjoner, bo to pomaga trzymać się norm druku, a przy okazji oszczędza czas i kasę. Co więcej, nowoczesne systemy impozycyjne często współpracują z innymi programami graficznymi, co jeszcze bardziej zwiększa ich możliwości.

Pytanie 3

Jak symbolicznie oznacza się proces przeniesienia obrazu z komputera na wersję drukowaną?

A. OCR

B. RIP

C. CtP

D. CtF

W kontekście przenoszenia obrazu z komputera na formę kopiową, inne zaproponowane odpowiedzi odnoszą się do różnych technologii i procesów, które nie są bezpośrednio związane z tradycyjnym przekazywaniem obrazu na film. RIP, czyli Raster Image Processor, jest oprogramowaniem, które konwertuje dane wektorowe na obrazy rastrowe, co jest niezbędnym etapem w procesach CtP i CtF, ale nie jest samodzielnym procesem przenoszenia obrazu na film. Może powstać mylne wrażenie, że RIP i CtF są tożsame, ponieważ obydwa angażują procesy cyfrowe, jednak RIP jest jedynie narzędziem do przetwarzania, a nie metodą transferu. CtP, czyli Computer to Plate, odnosi się do bezpośredniego przenoszenia obrazów z komputera na płyty drukarskie, co jest inną metodą niż CtF. Metoda ta wymaga dodatkowego etapu w procesie przygotowawczym, ponieważ obrazy muszą być naświetlane na płytach, a nie na filmie. To może prowadzić do nieporozumień, gdyż obydwa procesy są używane w produkcji drukarskiej, ale różnią się pod względem finalnego medium, na które przenoszony jest obraz. OCR, czyli Optical Character Recognition, to technologia używana do odczytywania tekstu z obrazów, która jest zupełnie innym zagadnieniem, skupionym na identyfikacji i przetwarzaniu znaków, a nie na przenoszeniu obrazów w kontekście drukarskim. Pojmowanie tych terminów jako synonimów może prowadzić do nieprawidłowych wniosków i dezorientacji w zakresie procesów poligraficznych.

Pytanie 4

W pliku PDF składającym się z wielu warstw dla projektów z kolorowym tłem należy uwzględnić marginesy drukarskie o wartości

A. 2,0-5,0 mm

B. 10,0-12,0 mm

C. 0,5-1,5 mm

D. 6,0-7,5 mm

Wybranie innych spadów, jak 0,5-1,5 mm, 6,0-7,5 mm czy 10,0-12,0 mm, to nie najlepszy pomysł i może sprawić różne kłopoty przy drukowaniu. Spady 0,5-1,5 mm są zdecydowanie zbyt małe, więc można natrafić na białe krawędzie na gotowym produkcie. Przy cięciu materiału, nawet małe błędy mogą zniszczyć całość, zwłaszcza jak mamy do czynienia z kolorowymi tłami. Z drugiej strony, spady 6,0-7,5 mm czy 10,0-12,0 mm mogą być za duże, co wiąże się z marnowaniem materiałów i wyższymi kosztami. Kiedy masz do czynienia z małymi nakładami, to może to być nieopłacalne. Na dodatek, za duże spady mogą wprowadzić zamieszanie przy składaniu i obróbce, co zwiększa ryzyko błędów i opóźnień. Wybór odpowiednich spadów powinien być zawsze dostosowany do konkretnego projektu i standardów w branży, żeby wszystko działało sprawnie i żeby efekt był naprawdę dobry.

Pytanie 5

Na rysunku przedstawiono T-shirt. Którą technikę należy zastosować do zadrukowania 1 000 takich koszulek?

A. Tampodrukową.

B. Sitodrukową.

C. Fleksograficzną.

D. Cyfrową.

Sitodruk to najczęściej wybierana technika druku w produkcji dużych nakładów, takich jak 1000 koszulek. Jest to proces, który polega na przepuszczaniu farby przez sitodrukową siatkę, co pozwala na uzyskanie wyraźnych i trwałych nadruków. Dzięki sitodrukowi można stosować różnorodne farby, w tym plastizole, które dobrze wnikają w tkaninę, zapewniając doskonałą przyczepność i odporność na ścieranie oraz blaknięcie. Koszt jednostkowy druku maleje wraz ze wzrostem nakładu, co czyni tę metodę bardziej opłacalną przy produkcji masowej. W praktyce, sitodruk nie tylko umożliwia drukowanie na bawełnie, ale także na innych materiałach, takich jak poliester, co jest niezwykle istotne w odzieżowym przemyśle. Warto również wspomnieć o możliwości używania różnych technik i efektów, takich jak nadruki fluorescencyjne, reliefowe czy metaliczne, co czyni sitodruk niezwykle elastycznym w zastosowaniu.

Pytanie 6

Przy tworzeniu kosztorysu na wykonanie form drukarskich trzeba brać pod uwagę parametry technologiczne:

A. podłoże dla druku, naddatek technologiczny, próbkę proof

B. technologię wytwarzania form, naddatek technologiczny, podłoże dla druku

C. metodę drukowania, technologię wytwarzania form, format druku

D. liczbę wydruków, klasyfikację produktu graficznego, format druku

Poprawna odpowiedź uwzględnia kluczowe elementy, które mają wpływ na kosztorys wykonania form drukowych. Technika drukowania, czyli wybrana metoda realizacji (np. offset, cyfrowe, sitodruk), determinuje zarówno rodzaj użytych materiałów, jak i czas oraz koszty produkcji. Technologia wykonania form ma bezpośredni wpływ na jakość finalnego produktu, jak również na czas potrzebny do jego realizacji. Format drukowania jest równie istotny, ponieważ większe formaty wymagają większych nakładów materiałowych i mogą wiązać się z dodatkowymi kosztami transportu oraz przetwarzania. Przykładowo, w przypadku druku wielkoformatowego może być konieczne zastosowanie specjalnych farb lub tuszy, co podwyższa całkowity koszt produkcji. Zrozumienie tych parametrów jest kluczowe dla efektywnego planowania i wyceny projektów w branży poligraficznej, co wymaga znajomości standardów takich jak ISO 12647, dotyczących procesów druku i jego jakości.

Pytanie 7

Aby ocenić zgodność kolorów podczas druku prac wielobarwnych, należy wykorzystać

A. densytometru refleksyjnego

B. kalibratora

C. densytometru transmisyjnego

D. lupki poligraficznej

Kalibrator, densytometr refleksyjny i densytometr transmisyjny to narzędzia o różnych zastosowaniach, które nie są optymalne do bezpośredniej oceny spasowania kolorów w pracach wielobarwnych. Kalibrator służy do ustawiania parametrów urządzeń drukarskich oraz ich optymalizacji, co jest ważne, lecz nie obejmuje analizy kolorów na poziomie detali, która jest kluczowa w druku wielobarwnym. Użycie densytometru refleksyjnego, który mierzy gęstość światła odbitego od powierzchni druku, może dawać jedynie ogólny obraz jakości druku, ale nie umożliwia precyzyjnej analizy kolorów. Densytometr transmisyjny, z kolei, jest używany głównie do analizy materiałów przezroczystych, takich jak folie czy przezroczyste papiery, co sprawia, że jest on nieadekwatny do oceny kolorów w kontekście druku na papierze. Zastosowanie tych narzędzi mogłoby prowadzić do wyciągania błędnych wniosków i zaniżania jakości nadruku. Zamiast tego, by skutecznie ocenić spasowanie kolorów w druku wielobarwnym, konieczne jest korzystanie z lupki poligraficznej, która pozwala na dokładną analizę i identyfikację potencjalnych problemów, co jest kluczowe dla zachowania standardów jakości w branży poligraficznej.

Pytanie 8

Jakie urządzenie umożliwia certyfikację proofa?

A. Skaner.

B. Kolorymetr.

C. Spektrofotometr.

D. Ekspozytory.

Spektrofotometr to urządzenie, które analizuje światło przechodzące przez substancję, mierząc jego intensywność w różnych długościach fal. Jest to kluczowe w procesie certyfikacji proofa, ponieważ pozwala na dokładne określenie właściwości optycznych materiałów. Umożliwia to pomiar parametrów takich jak współczynnik odbicia, przepuszczalność oraz barwa, co jest niezbędne w wielu zastosowaniach przemysłowych, od druku cyfrowego po produkcję farb i lakierów. Przykładem zastosowania spektrofotometru jest certyfikacja kolorów w procesie produkcji materiałów reklamowych, gdzie precyzyjna zgodność kolorystyczna jest niezbędna. Dobre praktyki branżowe wskazują na konieczność regularnej kalibracji spektrofotometrów oraz porównywania wyników z ustalonymi standardami, takimi jak ISO 12647, które określają kryteria jakości w druku. Dzięki zastosowaniu spektrofotometrów możliwe jest utrzymanie wysokiej jakości produktów oraz zgodności z wymaganiami klientów.

Pytanie 9

Koszt zadrukowania 1 m² siatki mesh wynosi 30 zł. Jaki będzie całkowity wydatek na wydruk banera składającego się z dwóch pasów o wymiarach 300 x 150 cm każdy?

A. 90 zł

B. 270 zł

C. 540 zł

D. 58 zł

Odpowiedź 270 zł jest poprawna, ponieważ aby obliczyć całkowity koszt zadrukowania banera, należy najpierw obliczyć jego powierzchnię. Baner składa się z dwóch pasów o wymiarach 300 cm x 150 cm każdy. Powierzchnia jednego pasa wynosi: 300 cm * 150 cm = 45000 cm², co w przeliczeniu na metry kwadratowe (1 m² = 10000 cm²) daje 4,5 m². Dla dwóch pasów powierzchnia wynosi: 2 * 4,5 m² = 9 m². Koszt zadrukowania wynosi 30 zł za m², więc całkowity koszt to 9 m² * 30 zł/m² = 270 zł. W praktyce, znajomość kosztów druku jest kluczowa w branży reklamowej, ponieważ pozwala na precyzyjne budżetowanie projektów graficznych oraz optymalizację kosztów produkcji. Warto również pamiętać, że przy zamówieniach większych ilości istnieje możliwość negocjacji ceny, co jest standardem w branży. Takie podejście do obliczeń kosztów zadrukowania pomoże w efektywnym zarządzaniu budżetem i planowaniu kampanii reklamowych.

Pytanie 10

Na rysunku przedstawiono książkę z oprawą

A. prostą.

B. złożoną.

C. specjalną.

D. zeszytową.

Wybór odpowiedzi, która nie wskazuje na oprawę złożoną, może wynikać z niepełnego zrozumienia terminologii używanej w przemyśle wydawniczym. Oprawa prosta, określana również jako oprawa miękka, to konstrukcja, która nie zapewnia takiej samej ochrony i trwałości jak oprawa złożona. Zwykle składa się z cienkiej tektury i jest stosowana w książkach, które mają być tańsze w produkcji, ale przez to są mniej odporne na uszkodzenia. Wybierając książki z oprawą zeszytową, możemy myśleć o publikacjach, takich jak zeszyty czy broszury, które zazwyczaj są mniej trwałe i przeznaczone do krótkotrwałego użytku. Odpowiedzi, które wskazują na oprawę specjalną, mogą przywodzić na myśl różnorodne techniki bindowania, ale termin ten jest zbyt ogólny, aby odzwierciedlał specyfikę oprawy złożonej. Często błędne wnioski są wynikiem mylenia terminów lub niedostatecznej znajomości typów opraw, co może prowadzić do pomyłek przy ocenie jakości książek. Dlatego zrozumienie właściwych kategorii opraw oraz ich zastosowań jest kluczowe dla każdego, kto chce świadomie wybierać materiały do czytania lub kolekcjonowania.

Pytanie 11

Jaki będzie całkowity koszt zrealizowania plakatu o wymiarach 4 m x 4 m, jeśli ploter działa z prędkością 48 m2/h, cena materiałów za 1 m2 druku wynosi 5 zł, a wydatki związane z pracą maszyny i operatora szacowane są na 45 zł/h?

A. 140 zł

B. 125 zł

C. 110 zł

D. 95 zł

Całkowity koszt zrobienia plakatu 4 na 4 metry można łatwo policzyć. Pierwsze, co musimy zrobić, to znaleźć powierzchnię plakatu. Tak więc, 4 metry razy 4 metry dają nam 16 metrów kwadratowych. Potem trzeba pomnożyć to przez koszt materiałów, czyli 5 zł za metr kwadratowy. Czyli 16 m2 razy 5 zł daje 80 zł. Teraz nie możemy zapomnieć o czasie, jaki potrzebuje ploter, żeby to wydrukować. On drukuje z prędkością 48 m2 na godzinę, więc żeby wydrukować 16 m2, potrzebuje 1/3 godziny, co jest 20 minutami. Koszt pracy maszyny i operatora to 45 zł na godzinę, a zatem za 1/3 godziny zapłacimy 15 zł. Łącznie więc wychodzi 80 zł za materiały plus 15 zł za pracę, co daje 95 zł. Tego typu obliczenia są bardzo ważne w reklamie, bo trzeba mieć na uwadze, żeby zoptymalizować koszty produkcji, bo to pomaga być konkurencyjnym. Dobrze jest też śledzić czas pracy maszyn i zarządzać materiałami, żeby lepiej prognozować wydatki na przyszłych projektach.

Pytanie 12

Jaką kwotę należy zapłacić za wydruk banera, który składa się z 2 pasów o wymiarach 300 x 150 cm każdy, jeśli cena za zadrukowanie 1 m² siatki mesh wynosi 30,00 zł?

A. 270,00 zł

B. 540,00 zł

C. 58,00 zł

D. 90,00 zł

Aby dowiedzieć się, ile kosztuje wydruk banera, najpierw trzeba obliczyć powierzchnię jednego pasa. Wymiary pasa to 300 cm na 150 cm, co razem daje 45000 cm². Jak przeliczymy to na metry kwadratowe, to wychodzi 4,5 m² (bo 1 m² to 10,000 cm²). Ponieważ mamy dwa pasy, to całkowita powierzchnia to 2 razy 4,5 m², czyli w sumie 9 m². A cena za zadrukowanie jednego metra kwadratowego siatki mesh to 30 zł, więc całkowity koszt to 9 m² razy 30 zł/m², co daje 270 zł. Tego rodzaju obliczenia są bardzo ważne w branży, bo dokładne pomiary i przeliczenia to podstawa, żeby dobrze oszacować koszty produkcji. Przy większych zamówieniach umiejętność dokładnego obliczania kosztów na podstawie powierzchni jest niezbędna, żeby uniknąć błędów i nieporozumień finansowych.

Pytanie 13

Na którym rysunku prawidłowo umieszczono znaczniki cięcia uwzględniające spady drukarskie?

A. B.

B. A.

C. D.

D. C.

W odróżnieniu od rysunku A, inne rysunki przedstawiają niepoprawne rozmieszczenie znaczników cięcia, co może prowadzić do poważnych problemów podczas procesu druku. Umieszczanie znaczników cięcia wewnątrz obszaru projektowego, jak w przypadku rysunków B, C i D, jest błędem, ponieważ zmniejsza marginesy spadów drukarskich. W rezultacie, po przycięciu materiału, może pojawić się nieestetyczny biały brzeg, co jest niepożądane w profesjonalnym druku. Wiele osób myli znaczniki cięcia z liniami prowadzącymi lub innymi elementami dekoracyjnymi, co prowadzi do błędnych założeń w przygotowaniu plików do druku. Zrozumienie, że spady drukarskie są nieodłącznym elementem procesu przygotowania materiałów, jest kluczowe. W branży graficznej, standardy jakości, takie jak FOGRA, jasno określają wymagania dotyczące spadów oraz umiejscowienia znaczników cięcia. Ignorowanie tych zasad prowadzi do sytuacji, w której finalny produkt nie spełnia oczekiwań ani standardów branżowych, co może wpływać na reputację firmy i satysfakcję klientów. Dlatego tak ważne jest, aby mieć pełną świadomość znaczenia spadów drukarskich oraz ich prawidłowego umiejscowienia w projektach graficznych.

Pytanie 14

Termin opisujący rozmieszczenie materiałów na arkuszu drukarskim w poligrafii to

A. impozycja

B. rasteryzacja

C. pasowanie

D. pozycjonowanie

Impozycja to proces, który polega na odpowiednim rozmieszczeniu użytków na arkuszu drukarskim, co jest kluczowym etapem w produkcji poligraficznej. Właściwa impozycja zapewnia efektywne wykorzystanie materiału drukarskiego, redukując marnotrawstwo i obniżając koszty produkcji. Podczas impozycji należy uwzględnić różne czynniki, takie jak rozmiar arkusza, rodzaj druku, a także specyfikę projektu, co pozwala na optymalizację procesu. Przykładowo, w druku offsetowym impozycja odbywa się na podstawie tzw. układów impozycyjnych, które są dostosowane do wymagań konkretnego zadania, co umożliwia uzyskanie odpowiedniego jakościowego efektu końcowego. Stosowanie odpowiednich narzędzi i oprogramowania do impozycji, takich jak Adobe InDesign czy specjalistyczne systemy impozycyjne, jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej. Poprawna impozycja nie tylko wpływa na jakość druku, ale także na czas realizacji zamówienia, co jest niezwykle istotne w dzisiejszym, szybko zmieniającym się środowisku rynkowym.

Pytanie 15

Które podłoże należy zastosować do wykonania opakowania pokazanego na rysunku?

A. Papier dwustronnie powlekany o gramaturze 135÷150 g/m2

B. Tekturę introligatorską o gramaturze 1200 g/m2

C. Papier offsetowy o gramaturze 70 g/m2

D. Karton jednostronnie powlekany o gramaturze 220÷280 g/m2

Wybór kartonu jednostronnie powlekanego o gramaturze 220÷280 g/m2 wydaje się być dobrym pomysłem, biorąc pod uwagę to, co widać na zdjęciu. Taki karton jest dość sztywny, a to bardzo ważne, żeby dobrze chronić produkty podczas transportu i przechowywania. Gramatura 220÷280 g/m2 to taka złota średnia – nie za ciężki, ale wystarczająco mocny. Co więcej, jednostronne powlekanie sprawia, że opakowanie lepiej wygląda, a to też ma znaczenie, gdy chodzi o marketing. Gładka powierzchnia przyciąga wzrok klienta, co jest kluczowe w wyborze opakowania. Tego typu karton używa się do bardzo różnych rzeczy, jak pudełka na kosmetyki, żywność czy elektronika, więc można powiedzieć, że jest naprawdę uniwersalny.

Pytanie 16

Ile arkuszy netto w formacie A2 jest potrzeba do wydrukowania 15 000 egzemplarzy broszur składających się z 12 stron i mających wymiary 180 x 180 mm?

A. 15 000 arkuszy

B. 21 000 arkuszy

C. 12 000 arkuszy

D. 18 000 arkuszy

Pytanie dotyczy obliczenia liczby arkuszy netto potrzebnych do wydrukowania 15 000 sztuk broszur, co wymaga zrozumienia relacji między formatem papieru a wymiarami broszury. Zastosowanie formatu A2, który ma wymiary 420 x 594 mm, powinno prowadzić do obliczenia, ile pojedynczych broszur można wydrukować na jednym arkuszu. Typowe błędy w kalkulacjach wynikają z braku uwzględnienia całkowitej powierzchni papieru oraz optymalnego układu stron. Warto zauważyć, że odpowiedzi sugerujące 12 000, 18 000 czy 21 000 arkuszy nie uwzględniają podstawowych zasad efektywności produkcji, takich jak intensywność wykorzystania papieru. Zazwyczaj przy układzie broszury można zmieścić więcej niż jedną sztukę na arkuszu A2, co oznacza, że nadmierna liczba arkuszy prowadzi do niepotrzebnego marnotrawstwa materiału. Dlatego kluczowe jest dokładne obliczenie potrzebnych arkuszy, uwzględniając zarówno format broszury, jak i optymalizację układu na arkuszu, co jest istotne nie tylko dla redukcji kosztów, ale także dla zwiększenia efektywności całego procesu drukarskiego. Ogólnie rzecz biorąc, zrozumienie tych zasad jest kluczowe w branży poligraficznej, gdzie efektywne zarządzanie zasobami i minimalizacja odpadów są centralnymi ideami.

Pytanie 17

Próbny wydruk cyfrowy to

A. cromalin

B. ozalid

C. matchprint

D. proof

Cyfrowy wydruk próbny, nazywany również proof, to kluczowy etap w procesie druku, który ma na celu weryfikację kolorów, szczegółów i ogólnego wyglądu projektu przed jego finalnym wydrukowaniem. Proofowanie jest szczególnie istotne w branży poligraficznej, gdzie precyzja kolorów i jakości wydruku ma kluczowe znaczenie dla satysfakcji klienta. Istnieje kilka typów proofów, w tym proof cyfrowy, który jest tworzony za pomocą drukarek cyfrowych i jest stosowany do wizualizacji, jak projekt będzie wyglądał po wydrukowaniu w danym procesie druku, na przykład offsetowym. W praktyce, proofy są wykorzystywane do akceptacji kolorów przez klienta, co pozwala uniknąć kosztownych błędów na etapie produkcji. Profesjonalne studia graficzne i drukarnie zazwyczaj stosują standaryzowane metody proofowania, takie jak FOGRA lub GRACoL, aby zapewnić spójność i jakość wydruków. Warto zaznaczyć, że proofy nie są identyczne jak gotowy produkt, ale ich celem jest maksymalne zbliżenie do oczekiwań klienta.

Pytanie 18

Jaką maszynę drukarską należy zastosować, aby w czasie 10-godzinnej zmiany wydrukować 100 000 egzemplarzy plakatów w formacie A2?

A. Ćwierćformatową o wydajności 10 000 odbitek na godzinę

B. Półformatową o wydajności 1 000 odbitek na godzinę

C. Pełnoformatową o wydajności 5 000 odbitek na godzinę

D. Półformatową o wydajności 5 000 odbitek na godzinę

Wybór półformatowej maszyny o wydajności 5 000 odbitek na godzinę, półformatowej o wydajności 1 000 odbitek na godzinę lub ćwierćformatowej o wydajności 10 000 odbitek na godzinę nie jest odpowiedni ze względu na wymagania dotyczące wydajności produkcji. Półformatowa maszyna o wydajności 5 000 odbitek na godzinę może wydrukować 50 000 plakatów w ciągu 10 godzin, co jest połową potrzebnej liczby. Natomiast półformatowa o wydajności 1 000 odbitek na godzinę pozwala na zrealizowanie jedynie 10 000 odbitek w tym samym czasie, co czyni ją całkowicie nieadekwatną do tego zadania. Z kolei ćwierćformatowa maszyna o wydajności 10 000 odbitek na godzinę, chociaż teoretycznie bardziej wydajna niż inne, również nie zaspokaja wymagań, ponieważ produkuje jedynie 100 000 odbitek w ciągu 10 godzin, co w praktyce może prowadzić do przestojów i nieefektywności. Wybór odpowiedniego urządzenia do druku jest kluczowy w kontekście maksymalizacji produkcji i minimalizacji kosztów operacyjnych. Niedoszacowanie wydajności może prowadzić do opóźnień w realizacji zamówień oraz wzrostu kosztów, co z kolei negatywnie wpływa na reputację firmy i jej zdolność do przyciągania klientów. W branży druku komercyjnego kluczowe jest nie tylko dostosowanie wydajności maszyn do wymagań produkcyjnych, ale także zapewnienie, że wybór sprzętu jest zgodny z najlepszymi praktykami oraz standardami branżowymi, co w dłuższej perspektywie zwiększa efektywność oraz rentowność operacyjną.

Pytanie 19

Ile arkuszy B2 należy przygotować, aby wydrukować 1 000 plakatów o formacie A3, biorąc pod uwagę naddatek technologiczny wynoszący 5%?

A. 1 050 arkuszy

B. 525 arkuszy

C. 1 000 arkuszy

D. 500 arkuszy

Aby obliczyć liczbę arkuszy B2 potrzebnych do wykonania 1 000 plakatów formatu A3, należy uwzględnić naddatek technologiczny wynoszący 5%. Format A3 ma wymiar 297 mm x 420 mm, co oznacza, że można na jednym arkuszu B2 (format 500 mm x 700 mm) umieścić 2 plakaty A3 w orientacji poziomej. Całkowita liczba plakatów potrzebnych, uwzględniając naddatek, wynosi: 1 000 plakatów + 5% = 1 050 plakatów. Przy założeniu, że na jednym arkuszu B2 można uzyskać 2 plakatów A3, potrzebujemy 1 050 / 2 = 525 arkuszy B2. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w przemyśle poligraficznym, gdzie precyzyjne planowanie materiałów pozwala na optymalizację kosztów i minimalizację odpadów. Warto również pamiętać o standardach dotyczących przygotowania do druku, które często zalecają dodanie naddatku technologicznego, aby uwzględnić ewentualne błędy podczas produkcji oraz cięcia materiałów. Wiedza ta jest niezwykle ważna dla efektywnego zarządzania produkcją i utrzymania wysokiej jakości druku.

Pytanie 20

Ile form drukowych offsetowych powinno być naświetlonych, aby wydrukować jednostronnie powlekane arkusze kartonu w kolorystyce 2 + 2 z obrotem przez margines przedni?

A. 1 szt.

B. 3 szt.

C. 4 szt.

D. 2 szt.

Wybór niewłaściwej liczby form drukowych może wynikać z kilku błędnych założeń dotyczących procesu druku offsetowego. Przede wszystkim, w druku w kolorystyce 2 + 2, ważne jest zrozumienie, że każdy kolor wymaga osobnej formy, co z kolei oznacza, że dla efektywnego odwzorowania dwóch kolorów na przodzie i dwóch na tyle konieczne jest naświetlenie czterech form. Odpowiedzi sugerujące mniejszą liczbę form, takie jak 1, 2, czy 3, mogą pochodzić z nieporozumienia co do tego, jak wiele kolorów i stron wymaga odrębnego przygotowania. Często spotykanym błędem jest założenie, że można użyć jednej formy do zadrukowania różnych kolorów, co nie jest możliwe w przypadku druku offsetowego ze względu na charakterystykę procesu oraz potrzeby precyzyjnego nałożenia farby. Kolejnym błędem jest pominięcie potrzeby naświetlenia form dla każdej strony, co prowadzi do pomniejszenia jego efektywności oraz jakości. Zrozumienie tych podstawowych zasad jest kluczowe dla prawidłowego planowania produkcji w drukarstwie, gdzie jakość i efektywność są kluczowe. Wiedza na temat liczby form drukowych nie tylko wpływa na jakość druku, ale także na zarządzanie kosztami i czasem produkcji, co czyni ją fundamentalnym elementem w pracy każdego specjalisty w branży poligraficznej.

Pytanie 21

Kiedy stosuje się proces offsetowy w poligrafii?

A. Do druku na żądanie

B. Do dużych nakładów druku

C. Do druku w małym formacie

D. Do druku na materiałach tekstylnych

Proces drukowania offsetowego jest powszechnie stosowany w poligrafii, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z dużymi nakładami druku. Dlaczego? Przede wszystkim dlatego, że offset oferuje doskonałą jakość druku przy stosunkowo niskim koszcie jednostkowym, co jest kluczowe przy produkcji dużych ilości kopii. Druk offsetowy działa na zasadzie pośredniego przenoszenia farby z formy drukarskiej na papier poprzez cylinder pośredni, co pozwala na uzyskanie bardzo precyzyjnego odwzorowania szczegółów. Dzięki temu, możemy osiągnąć żywe kolory i ostre detale, co jest niezbędne w profesjonalnych publikacjach. Ponadto, offset sprawdza się doskonale przy drukowaniu na różnych typach papieru, co daje dużą elastyczność przy wyborze materiałów. Proces ten jest również bardzo wydajny, ponieważ maszyny offsetowe są w stanie pracować z dużą prędkością, co znacznie skraca czas realizacji zamówień. W praktyce drukarnie często korzystają z tej techniki przy produkcji gazet, magazynów, książek oraz wszelkiego rodzaju materiałów promocyjnych, gdzie liczy się zarówno jakość, jak i koszt jednostkowy.

Pytanie 22

Najlepszym materiałem do wytworzenia wielobarwnego opakowania na telefon jest

A. tektura jednostronnie powlekana 350 g/m2

B. papier syntetyczny 200 g/m2

C. papier fotograficzny 90 g/m2

D. tektura introligatorska 1260 g/m2

Wybór materiału na opakowanie telefonów jest ważny, bo wpływa na to, jak to wszystko wygląda i działa. Papier syntetyczny 200 g/m2, choć jest odporny na wilgoć, nie daje dobrych efektów druku, co może skutkować blaknięciem kolorów. Dodatkowo, jest często droższy i mniej ekologiczny niż tektura, co raczej nie sprzyja oszczędnościom i może sprawić, że marka wydaje się nieprzyjazna dla środowiska. Papier fotograficzny 90 g/m2 znowu, mimo że kolory są świetne, jest po prostu za cienki, a to wpływa na trwałość takiego opakowania. Może być problem przy transporcie, bo nie chroni dostatecznie produktu. A tektura introligatorska 1260 g/m2? Jest po prostu zbyt ciężka i niepraktyczna do używania, co pewnie podniesie koszty transportu. No i w ogóle ciężko się z nią pracuje, zwłaszcza przy cięciu i składaniu. Wydaje mi się, że to ważne, żeby zrozumieć te rzeczy, bo mogą nas wprowadzić w błąd przy projektowaniu opakowań.

Pytanie 23

Wskaż rodzaj oryginału, którego reprodukcję przedstawiono na rysunku.

A. Diapozytyw, refleksyjny, wielotonalny.

B. Negatyw, refleksyjny, jednotonalny.

C. Negatyw, transparentny, wielotonalny.

D. Diapozytyw, transparentny, jednotonalny.

W codziennej praktyce zawodowej z obrazami fotograficznymi często pojawia się zamieszanie dotyczące pojęć: negatyw, diapozytyw, refleksyjność i transparentność oraz ilość tonów w obrazie. Odpowiedzi błędne wynikają zazwyczaj z mylenia tych terminów lub z braku doświadczenia z tradycyjnymi materiałami światłoczułymi. Negatyw to materiał, na którym obraz zarejestrowany jest w odwróconej skali jasności i barw – to podstawa fotografii analogowej. Kluczowe jest tutaj rozróżnienie pomiędzy materiałem refleksyjnym (odbijającym światło, jak papier fotograficzny) a transparentnym (przepuszczającym światło, jak klisza fotograficzna). Typowym błędem jest mylenie negatywu z diapozytywem – diapozytyw to obraz pozytywowy, najczęściej barwny, przeznaczony do projekcji, nie do wykonania odbitki kontaktowej. Równie często pojawia się przekonanie, że negatyw może być refleksyjny, co jest niezgodne z praktyką – negatywy zawsze są transparentne, bo wymagają światła przechodzącego do prawidłowego odczytu obrazu. Jednotonalność sugerowałaby obraz dwubarwny (czarno-biały, ale bez odcieni szarości), co w praktyce nie występuje w standardowych negatywach – te mają wiele tonów, co pozwala na płynne przejścia i dokładność odwzorowania szczegółów. Moim zdaniem te pomyłki wynikają często z nieznajomości procesu wywoływania oraz sposobu późniejszego wykorzystania obrazu fotograficznego w pracy zawodowej. Warto zwracać uwagę na to, jak sam materiał jest wykorzystywany – skanery do negatywów, jak na zdjęciu, zawsze pracują z transparentnymi, wielotonalnymi oryginałami, zgodnie z branżowymi standardami digitalizacji i archiwizacji obrazów.

Pytanie 24

Ile arkuszy należy uwzględnić jako 6% naddatek technologiczny, jeżeli wiadomo, że na wydrukowanie nakładu potrzeba 6 000 arkuszy?

A. 320 sztuk.

B. 180 sztuk.

C. 240 sztuk.

D. 360 sztuk.

Dokładnie tyle, czyli 360 arkuszy, powinno się dodać jako naddatek technologiczny przy nakładzie 6 000 arkuszy i 6% zapasie. Dlaczego tak? W praktyce poligraficznej zawsze planuje się pewien nadmiar materiału – tak zwany naddatek technologiczny – żeby uwzględnić straty podczas przygotowania maszyn, rozruchu, ustawiania kolorów czy ewentualnych błędów innych procesów, jak np. falcowanie czy introligatornia. Liczenie jest proste, ale wcale nie takie oczywiste, bo spotkałem się z różnymi dziwnymi interpretacjami: 6% z 6 000 to po prostu 0,06 × 6000, co daje 360. I to jest ta liczba, która powinna pojawić się w zamówieniu na papier lub podczas przygotowywania produkcji. Z punktu widzenia profesjonalnego zakładu poligraficznego, nie doliczenie naddatku może skończyć się problemami z realizacją nakładu o wymaganej jakości. Z mojego doświadczenia wynika, że czasem lepiej nawet zawyżyć ten naddatek, bo minimalne straty czy nieprzewidziane awarie maszyn się zdarzają. Prawidłowe obliczenie naddatku pozwala uniknąć przestojów i reklamacji, a także zapewnia, że klient dostanie żądaną ilość gotowych arkuszy. Warto pamiętać, że branżowe normy – choćby te zalecane w normach ISO lub przez producentów maszyn drukarskich – przewidują takie naddatki i uznaje się je za dobrą praktykę. Takie podejście pomaga też optymalizować koszty i planować zużycie surowców. Niby banał, a jednak kluczowy dla sprawnej produkcji poligraficznej.

Pytanie 25

Które urządzenie należy zastosować, aby wykonać próbne odbitki kontraktowe?

A. Skaner.

B. Proofer.

C. Powielacz risograficzny.

D. Naświetlarkę CtP.

Proofer to właśnie to narzędzie, które umożliwia wykonanie próbnych odbitek kontraktowych, czyli tzw. proofów. W branży poligraficznej proofing jest kluczowym etapem przygotowania do druku, bo pozwala zweryfikować, jak dokładnie będzie wyglądał finalny produkt przed rozpoczęciem masowej produkcji. Proofer generuje wydruki symulujące efekt końcowy na podstawie tych samych profili kolorystycznych i ustawień, jakie zastosowane będą w docelowej maszynie drukującej. Z mojego doświadczenia wiem, że bez tego urządzenia ryzyko błędów kolorystycznych i niezgodności rośnie drastycznie. Co ciekawe, proofery są często skalibrowane zgodnie z normami ISO, np. ISO 12647, co daje pewność, że proof jest rzeczywistym odwzorowaniem późniejszego druku. W codziennej pracy proof służy też do akceptacji projektu przez klienta – nie wyobrażam sobie poważnej drukarni pomijającej ten etap. Nawet jeśli ktoś zna świetnie teorię barwy i zarządzanie kolorem, to i tak proof pozwala wychwycić niuanse, których na monitorze nie da się zobaczyć. Co ważne, proof można wykonać na różnych podłożach, by jak najdokładniej oddać ostateczny efekt. Jeżeli ktoś chce działać profesjonalnie w druku, proofer to podstawa warsztatu.

Pytanie 26

Z której strony należy przewidzieć spady w trakcie przygotowania do druku wizytówki przedstawionej na rysunku?

A. Wyłącznie z lewej i prawej strony.

B. Wyłącznie z dołu i z góry.

C. Spady są zbędne.

D. Ze wszystkich stron.

Spady to taki must-have, kiedy chodzi o przygotowanie wizytówek do druku. Dzięki nim nasza wizytówka wygląda lepiej i bardziej profesjonalnie. Kiedy przewidujemy spady ze wszystkich stron, zmniejszamy szansę na białe krawędzie, które mogą się pojawić, gdy drukarnia źle przytnie nasz projekt. Standardy branżowe mówią, że spady powinny wynosić przynajmniej 3 mm – to zapewnia, że grafika sięga aż do krawędzi wizytówki. Warto też pamiętać, że przy bardziej skomplikowanych kształtach, jak zaokrąglone rogi, trzeba pomyśleć o dodatkowych marginesach. Na przykład, jeżeli projektujemy wizytówkę z intensywnymi kolorami lub tekstem blisko krawędzi, to spady będą kluczowe, żeby uniknąć niechcianych efektów wizualnych. W praktyce, używanie spadów sprawia, że klienci lepiej odbierają wizytówki, a to jest mega ważne w branży poligraficznej, gdzie każdy detal się liczy.

Pytanie 27

Do wykonania 15 000 wielobarwnych ulotek reklamowych A4 złamywanych do A5 należy użyć następującego zestawu maszyn i urządzeń:

proofer	stanowisko DTP	stanowisko DTP	skaner bębnowy
kopiorama	naświetlarka CtP	naświetlarka CtP	naświetlarka CtF
2-kolorowa maszyna offsetowa zwojowa	4-kolorowa arkuszowa maszyna offsetowa	4-kolorowa maszyna sitodrukowa	8-kolorowa maszyna rotograwiurowa
krajarka krążkowa	krajarka jednonożowa	krajarka trójnożowa	nożyce introligatorskie
złamywarka kasetowo-nożowa	złamywarka kasetowa	bigówko-perforówka	złamywarka nożowa
A.	B.	C.	D.

A. B.

B. C.

C. A.

D. D.

W odpowiedziach, które nie zostały wybrane, są jakieś spore błędy odnośnie tego, jakie maszyny są potrzebne do robienia ulotek. Na przykład odpowiedź A sugeruje użycie 2-kolorowej maszyny offsetowej, co bardzo ogranicza możliwości druku. To na pewno nie jest dobre, bo ulotki muszą wyglądać atrakcyjnie, a użycie tylko dwóch kolorów na pewno nie pomoże w tym. Odpowiedź C wskazuje na maszynę sitodrukową, która nie nadaje się do produkcji ulotek. Sitodruk jest fajny, ale głównie do materiałów tekstylnych, a nie do takich detali, jakie są potrzebne w ulotkach. Z kolei odpowiedź D ma maszynę 8-kolorową, ale korzysta z technologii rotograwiuru, co jest bardziej do dużych nakładów jak gazety czy opakowania. Nie za bardzo pasuje do ulotek, które muszą zmieniać format i mają mniejsze nakłady. Podsumowując, kluczowe błędy wynikają z tego, że nie wybrano odpowiednich technologii druku do zadania, co ostatecznie wpływa na jakość druku.

Pytanie 28

W jakim oprogramowaniu zrealizujemy impozycję arkusza do druku?

A. Distiller

B. Acrobat Reader

C. PDF Organizer

D. Adobe Bridge

PDF Organizer to naprawdę fajne narzędzie, które pomaga ogarnąć dokumenty PDF, zwłaszcza jak chcemy je przygotować do druku. W impozycji strony układa się w przejrzysty sposób, co jest mega ważne, żeby później druk wyszedł tak, jak sobie zaplanowaliśmy. Dzięki PDF Organizer możemy nie tylko robić impozycję, ale też zarządzać wieloma plikami PDF jednocześnie, co jest super przydatne w branży poligraficznej. Na przykład, kiedy robimy broszury, musimy mieć strony złożone w odpowiedni sposób, żeby po złożeniu wszystko się zgadzało i było estetycznie. To na pewno pozwala zaoszczędzić papier i lepiej zarządzać całym procesem drukowania, co pasuje do dzisiejszych ekologicznych trendów. Co więcej, PDF Organizer daje możliwość ustawienia różnych rzeczy jak marginesy, formaty stron czy kolory, co pomaga spełnić oczekiwania drukarni i mieć pewność, że efekt końcowy będzie na wysokim poziomie. Narzędzie to też wspiera standardy PDF/X, co jest ważne dla profesjonalnego druku, ponieważ dba o kolory i typografię.

Pytanie 29

Ile arkuszy papieru B3 powinno być przygotowanych do druku offsetowego 1 000 kalendarzy planszowych w formacie A4 z uwzględnieniem 20% zapasu technologicznego?

A. 500 sztuk

B. 1 000 sztuk

C. 1 200 sztuk

D. 600 sztuk

Wybór niewłaściwej liczby arkuszy papieru może wynikać z kilku nieprawidłowych obliczeń lub błędnych założeń dotyczących wymagań technologicznych. Na przykład, odpowiedź sugerująca 500 arkuszy nie uwzględnia naddatku technologicznego, co jest kluczowe w procesie druku offsetowego. Naddatek ten jest istotny, ponieważ pozwala na pokrycie strat związanych z cięciem, brudem lub innymi nieprzewidzianymi okolicznościami, które mogą wystąpić w trakcie produkcji. Odpowiedź sugerująca 1 200 arkuszy wydaje się być przesadna, co może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia wymagań dotyczących pokrycia materiału, a także nadmiernego założenia w zakresie strat technologicznych. Z kolei wybór 1 000 arkuszy może sugerować mylne założenie, że każdy kalendarz wymaga jednego arkusza A4, bez uwzględnienia specyfiki formatu B3 i jego wydajności w procesie druku. W rzeczywistości, zrozumienie różnicy między formatami papieru oraz umiejętność dokładnych obliczeń matematycznych jest kluczowe w celu osiągnięcia optymalnych rezultatów w druku offsetowym. Kluczowym aspektem jest również znajomość specyfikacji technicznych i norm, które definiują, jak obliczać zapotrzebowanie na papier w zależności od formatu końcowego produktu oraz specyfikacji maszyn drukarskich, co czyni zrozumienie tego zagadnienia istotnym dla każdego profesjonalisty w branży.

Pytanie 30

Który z materiałów jest materiałem wyjściowym do przygotowania certyfikowanej odbitki próbnej?

A. Plik PNG.

B. Plik PDF.

C. Forma drukowa.

D. Forma kopiowa.

Bardzo często można spotkać się z przekonaniem, że do przygotowania odbitki próbnej nadają się pliki graficzne takie jak PNG, albo nawet fizyczne formy drukowe czy kopiowe, ale niestety to są mylne założenia. Pliki PNG, choć popularne w projektowaniu czy prezentacjach cyfrowych, kompletnie nie nadają się do proofingu poligraficznego – po pierwsze nie obsługują przestrzeni barwnych CMYK w pełni profesjonalnie, po drugie nie dają możliwości precyzyjnego osadzenia profili ICC czy spłaszczenia przezroczystości, co jest kluczowe dla prawidłowej kontroli koloru i zgodności z finalnym wydrukiem. Użycie PNG w środowisku poligraficznym to częsty błąd początkujących grafików, wynikający z przekładania nawyków z internetu do poważnej pracy drukarskiej. Forma kopiowa oraz forma drukowa to już są elementy samego procesu produkcyjnego, czyli narzędzia wykorzystywane w maszynach drukarskich do przenoszenia obrazu na podłoże – bezpośrednie używanie ich w przygotowaniu certyfikowanego proofu nie ma sensu technicznego, bo proof musi powstać zanim zostaną one w ogóle wykonane. To właśnie na etapie proofingu sprawdzamy poprawność kolorów i całego projektu, żeby uniknąć kosztownych błędów już na etapie produkcji. Zdarza się, że niektóre osoby myślą, że można wykonać proof na podstawie tego, co już znajduje się na formie drukowej, ale to odwracanie procedury – proof powstaje właśnie po to, żeby takiej formy nie trzeba było poprawiać w ostatniej chwili. Moim zdaniem takie pomyłki pokazują, jak ważne jest rozumienie całego workflow poligraficznego i znajomość aktualnych branżowych standardów, które jasno wskazują, że plik PDF jest jedynym sensownym materiałem wyjściowym do certyfikowanego proofowania.

Pytanie 31

Ile matryc drukarskich jest koniecznych do zrealizowania wydruku czterostronicowego zaproszenia w technice wielobarwnej (CMYK) z elementami lakieru wybiórczego na stronach pierwszej i czwartej?

A. 5 matryc

B. 6 matryc

C. 4 matryce

D. 8 matryc

Aby wydrukować 4-stronicowe zaproszenie z elementami lakierowanymi wybiórczo na stronach 1 i 4, potrzebne jest 5 form drukowych. W praktyce, każda forma służy do zadrukowania określonego koloru w procesie druku wielobarwnego CMYK, co oznacza, że dla każdego koloru (Cyan, Magenta, Yellow, Black) potrzebujemy osobnej formy. Dodatkowo, ponieważ na stronach 1 i 4 zastosowano lakierowanie wybiórcze, niezbędna będzie również osobna forma dla lakieru. Zatem, 4 formy to standardowe zadrukowanie w kolorach CMYK, a 5. forma jest konieczna do nałożenia lakieru na wybrane elementy. Taki proces odzwierciedla najlepsze praktyki w branży poligraficznej, gdzie precyzyjne przygotowanie form drukowych wpływa na jakość finalnego produktu. Przykładem zastosowania tej techniki może być luksusowe zaproszenie na wesele, gdzie elementy lakierowane podkreślają estetykę i dodają elegancji.

Pytanie 32

Zdefiniowany format naświetlania formy kopiowej w technologii CtF powinien być

A. równy formatowi zdefiniowanej strony w projekcie.

B. większy od formatu zdefiniowanej strony w projekcie.

C. mniejszy od formatu zdefiniowanej strony w projekcie.

D. równy maksymalnemu formatowi danej naświetlarki.

Wiele osób myli pojęcia związane z formatem naświetlania i formatem projektu, przez co pojawiają się różne nieporozumienia w praktyce poligraficznej. Często wydaje się, że najlepiej, jeśli forma kopiowa jest dokładnie taka sama jak strona w projekcie, ale to tylko pozory – w rzeczywistości taka sytuacja prowadzi do poważnych problemów przy cięciu, montażu i kontroli jakości. Jeśli forma jest równa zdefiniowanemu formatowi strony, nie zostaje miejsca na spady ani marginesy technologiczne, które są absolutnie niezbędne w każdej profesjonalnej drukarni. Z drugiej strony, wybieranie największego możliwego formatu naświetlarki też nie ma sensu, bo to marnotrawstwo materiału i zupełnie niepotrzebna komplikacja przy dalszej obróbce – forma powinna być funkcjonalnie większa, ale tylko o tyle, ile wymagają tego procesy technologiczne. Błędem jest również przekonanie, że forma może być mniejsza niż strona z projektu. Wtedy po prostu nie da się poprawnie odwzorować całego projektu na formie i część treści zostaje utracona, a efekt końcowy jest nieakceptowalny z punktu widzenia klienta i branżowych standardów. Tego typu rozumowanie zazwyczaj wynika z braku doświadczenia lub nieznajomości zasad rządzących przygotowaniem materiałów do druku, zwłaszcza w kontekście technologii CtF, gdzie precyzja i przewidywanie kolejnych etapów obróbki naprawdę mają kluczowe znaczenie. W każdej szanującej się drukarni stosuje się zapasy technologiczne, żeby uniknąć błędów produkcyjnych i zapewnić wysoką jakość produktu końcowego. Zawsze warto zwracać uwagę na wytyczne producentów sprzętu oraz standardy ISO, które jednoznacznie wskazują na konieczność zapewnienia odpowiednich nadmiarów w formacie formy kopiowej względem ostatecznego projektu.

Pytanie 33

Ile form drukowych offsetowych należy przygotować, aby pokryć arkusz w kolorze 4+4, używając techniki odwracania przez boczny margines?

A. 6

B. 4

C. 2

D. 8

Aby zadrukować arkusz w kolorystyce 4+4, konieczne jest przygotowanie czterech offsetowych form drukowych. Formy te są niezbędne, ponieważ każda z form odpowiada za oddzielny kolor w procesie CMYK (cyjan, magenta, żółty, czarny), a zatem do zadrukowania arkusza dwustronnie w pełnym kolorze musimy przygotować dwie formy z każdej strony, co łącznie daje nam cztery formy. Przykładem praktycznego zastosowania tej metody jest produkcja materiałów reklamowych, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest kluczowe dla zachowania identyfikacji wizualnej marki. Standardowe praktyki w branży drukarskiej podkreślają znaczenie odpowiedniego przygotowania form, aby uniknąć błędów kolorystycznych i zwiększyć efektywność produkcji. Zrozumienie tego procesu pozwala na lepsze planowanie oraz zarządzanie kosztami produkcji, co jest niezbędne w konkurencyjnym środowisku rynku druku.

Pytanie 34

W jakim celu stosuje się proof cyfrowy w przygotowywaniu publikacji?

A. Aby uzyskać większą liczbę odbitek

B. Aby obniżyć koszty produkcji

C. Aby zwiększyć rozdzielczość obrazu

D. Aby sprawdzić zgodność kolorystyczną przed drukiem

Proof cyfrowy to kluczowe narzędzie w procesie przygotowania do druku, które pozwala na weryfikację zgodności kolorystycznej materiału przed jego finalnym wydrukiem. Umożliwia to graficy i drukarzowi dokładne sprawdzenie, jak kolory na ekranie komputera będą wyglądały po wydrukowaniu. Dzięki temu można uniknąć kosztownych błędów, które mogą wyniknąć z różnic między kolorami na ekranie a tymi po wydruku. Proces zarządzania kolorami w proofingu cyfrowym jest oparty na profilach ICC, co pozwala na uzyskanie spójnych i przewidywalnych rezultatów w różnych urządzeniach drukujących. W praktyce proof cyfrowy staje się nieocenionym narzędziem w produkcji wysokiej jakości materiałów, gdzie precyzja kolorystyczna jest priorytetem, np. w reklamach, magazynach, czy opakowaniach produktów. Dzięki niemu klient oraz drukarnia mogą mieć pewność, że finalny produkt spełni oczekiwania estetyczne i techniczne, a proces produkcji będzie przebiegał sprawnie i bez nieprzewidzianych problemów.

Pytanie 35

Rozmieszczenie materiałów na arkuszu druku to

A. dublowanie

B. skalowanie

C. pozycjonowanie

D. impozycja

Impozycja to proces rozmieszczania użytków na arkuszu drukarskim w taki sposób, aby po wydrukowaniu i złożeniu arkusza uzyskać właściwie uporządkowane i czytelne elementy. Jest to kluczowy etap w produkcji materiałów drukowanych, który ma na celu optymalizację wykorzystania powierzchni papieru oraz zapewnienie prawidłowej kolejności stron w finalnym produkcie. Przykładem jest przygotowanie książki, gdzie odpowiednia impozycja pozwala na ułożenie stron tak, aby po złożeniu wszystkie znajdowały się we właściwej kolejności. W branży graficznej i poligraficznej impozycja jest ściśle związana z normami i standardami, takimi jak PDF/X, które określają zasady przygotowania dokumentów do druku. Dobre praktyki w impozycji to m.in. uwzględnienie marginesów, spadów oraz specyfikacji dotyczących rodzaju papieru i techniki druku. Zrozumienie procesu impozycji jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości finalnego produktu drukowanego.

Pytanie 36

Ile arkuszy netto papieru A4 jest koniecznych do wydrukowania 20 000 wizytówek w wymiarze 90 x 50 mm?

A. 1 000 szt.

B. 2 000 szt.

C. 3 000 szt.

D. 4 000 szt.

Obliczenia związane z ilością arkuszy kartonu A4 potrzebnych do wydrukowania wizytówek mogą wydawać się proste, ale niepoprawne odpowiedzi często wynikają z niepełnego zrozumienia zagadnienia. Wiele osób może błędnie przeprowadzić obliczenia, zakładając niewłaściwą liczbę wizytówek na arkuszu A4. W przypadku wizytówek o wymiarach 90 x 50 mm, na jednym arkuszu A4 można umieścić aż osiem wizytówek (dwie w poziomie i cztery w pionie). Często mylenie tych wymiarów lub niepotrzebne zaokrąglanie wyników prowadzi do niepoprawnych wniosków. Na przykład, jeżeli ktoś myli wymiary wizytówki z innymi standardami lub zapomina uwzględnić, że wizytówki muszą być wycięte z arkusza, może przeliczyć, że potrzebuje mniej arkuszy, co jest błędne. Inny typowy błąd to zignorowanie, że arkusz A4 ma swoje ograniczenia. Niektórzy mogą myśleć, że możliwe jest umieszczenie większej liczby wizytówek, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania materiału. W branży druku, precyzyjne obliczenia są kluczowe dla efektywności produkcji. Właściwe zrozumienie tych zasad jest nie tylko niezbędne do zrealizowania zamówienia, ale także do optymalizacji procesów produkcyjnych oraz zarządzania kosztami. Zastosowanie standardów i dobrych praktyk branżowych, takich jak normy ISO, może pomóc w uniknięciu tych powszechnych pułapek obliczeniowych.

Pytanie 37

Format naświetlania formy kopiowej w technologii CtF powinien mieć

A. wielkość większą niż format określonej strony w projekcie

B. wielkość mniejszą niż format określonej strony w projekcie

C. wielkość równą maksymalnemu formatowi danej naświetlarki

D. wielkość równą formatowi określonej strony w projekcie

Nieprawidłowe podejście do ustalania formatu naświetlania formy kopiowej w technologii CtF często wynika z mylnego przekonania o tym, że format naświetlania powinien być mniejszy lub równy formatowi zdefiniowanej strony w projekcie. Wybór formatu mniejszego od tego, który jest wymagany, może prowadzić do sytuacji, w której istotne elementy projektu nie zostaną uwzględnione w finalnym wydruku. Z kolei odpowiedź sugerująca, że format naświetlania powinien być równy maksymalnemu formatowi danej naświetlarki, nie uwzględnia praktycznych aspektów związanych z marginesami i przesunięciami podczas naświetlania. W rzeczywistości, naświetlarki są projektowane z myślą o pewnym marginesie i przestrzeni roboczej, co czyni ich maksymalny format niewłaściwym odniesieniem. Zastosowanie formatu równego zdefiniowanej stronie w projekcie również może prowadzić do nieprawidłowości, zwłaszcza jeżeli projekt zawiera elementy, które sięgają krawędzi strony, co grozi ich obcięciem lub zniekształceniem. Typowy błąd myślowy polega na ignorowaniu znaczenia marginesów bezpieczeństwa. Osoby podejmujące decyzje w tej kwestii powinny być świadome, że poprawne przygotowanie materiałów do druku, w tym prawidłowe określenie formatu naświetlania, jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości druku, a także dla redukcji kosztów związanych z błędami produkcyjnymi.

Pytanie 38

Jak nazywa się procedura, która polega na przekształceniu rzeczywistej skali tonalnej oryginału w obraz złożony z małych kropek, które po wydrukowaniu tworzą wrażenie półtonów?

A. Rastrowanie

B. Impozycja

C. Digitalizacja

D. Wektoryzacja

Zrozumienie pojęć związanych z konwersją obrazów może być trudne, zwłaszcza jak się nie ma kontekstu. Impozycja to w sumie układanie stron do druku, a nie chodzi o konwersję tonalną. Digitalizacja dotyczy przekształcania analogowych danych w cyfrowe, co oczywiście jest ważne, ale nie ma to bezpośredniego związku z tym, w jaki sposób zamienia się tonacje obrazów na kropki. A wektoryzacja? To jest robienie z rastrowych obrazów formatów wektorowych, co też nie odpowiada na twoje pytanie o zamianę skali tonalnej na kropki. Często myli się te procesy, bo nie wszyscy wiedzą, jakie są różnice między grafiką rastrową a wektorową i gdzie się je stosuje. W mojej opinii, zrozumienie tych terminów jest kluczowe dla każdego, kto zaczyna swoją przygodę z grafiką komputerową, bo każda metoda ma swoje własne właściwości i zastosowania. Żeby lepiej ogarnąć, jak i kiedy te techniki stosować, warto spojrzeć na praktyki w branży oraz na konkretne przykłady zastosowań w projektach graficznych.

Pytanie 39

Jaki jest koszt przygotowania form drukarskich CtP do zadrukowania arkuszy w schemacie kolorystycznym 4 + 1, jeśli cena jednej formy wynosi 40 zł?

A. 160 zł

B. 200 zł

C. 40 zł

D. 80 zł

Koszt wykonania form drukowych CtP do zadrukowania arkuszy w kolorystyce 4 + 1 wynosi 200 zł, ponieważ w procesie druku offsetowego wykorzystuje się zazwyczaj pięć form (cztery kolory plus dodatkowy kolor, często stosowany jako kolor specjalny lub czarny). Każda forma kosztuje 40 zł, co po pomnożeniu przez pięć daje 200 zł. Warto zwrócić uwagę, że technologia CtP (Computer to Plate) jest standardem w nowoczesnym druku, umożliwiającym uzyskanie wysokiej jakości i precyzyjnego odwzorowania kolorów. Przykładem zastosowania tej technologii może być produkcja broszur, plakatów czy katalogów, gdzie kluczowa jest jakość kolorów oraz detali. Stosowanie form CtP w druku pozwala na znaczne przyspieszenie procesu produkcji i ograniczenie błędów, co wpływa na efektywność kosztową oraz czasową realizacji zlecenia.

Pytanie 40

Jaką liczbę zadrukowanych arkuszy A2 powinien otrzymać pracownik obsługujący złamywarkę, jeśli nakład 16-stronicowego czasopisma w formacie A4 wynosi 5 000 egzemplarzy, a naddatek technologiczny na procesy introligatorskie to 3%?

A. 5 150 sztuk

B. 5 300 sztuk

C. 10 600 sztuk

D. 10 300 sztuk

Zauważyłem, że wybrałeś 10 600, 5 300 albo 5 150, co nie do końca się zgadza. Często takie pomyłki wynikają z błędnych obliczeń. Na przykład, odpowiedź 10 600 może sugerować, że nadmiar naddatku technologicznego został dodany w złym miejscu. Przypomnij sobie, naddatek wynosi 3%, a powinno się go obliczać na podstawie 10 000 arkuszy A2, nie dodawać do błędnej wartości. W przypadku 5 300 i 5 150, może popełniłeś błąd przy dzieleniu nakładu na arkusze A2. Możliwe, że nie uwzględniłeś wszystkich 16 stron lub pomyliłeś się w liczbie potrzebnych arkuszy A4. Takie błędy w obliczeniach mogą prowadzić do problemów, bo w poligrafii każdy szczegół ma znaczenie. Dlatego ważne jest, aby na spokojnie wszystko przeliczyć przed zamówieniem.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej