Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:50
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 10:58

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką rozdzielczość powinien mieć obraz cyfrowy, który ma być użyty w prezentacji multimedialnej na ekranie monitora?

A. 72 ppi

B. 150 ppi

C. 50 ppi

D. 300 ppi

Wybór rozdzielczości 50 ppi nie jest odpowiedni dla obrazów przeznaczonych do prezentacji multimedialnych. Tak niska wartość rozdzielczości skutkuje marną jakością obrazu, co może prowadzić do nieczytelności i braku detali na ekranie. Obrazy o tak niskiej wartości ppi są zazwyczaj stosowane w kontekście wyświetlania na bardzo dużych powierzchniach, gdzie szczegóły nie są tak istotne, jak w przypadku prezentacji na mniejszych ekranach. Wybór 150 ppi również jest nieoptymalny dla tego typu zastosowań, gdyż choć zapewnia lepszą jakość obrazu, to jednak prowadzi do znacznego zwiększenia rozmiaru pliku. To z kolei może negatywnie wpływać na wydajność aplikacji multimedialnych, wymagając dłuższego czasu ładowania. Z kolei 300 ppi jest powszechnie stosowane w druku, gdzie wysoka jakość obrazu jest kluczowa. W przypadku prezentacji multimedialnych jednak takie natężenie szczegółów jest zbędne, a pliki w takiej rozdzielczości są niepraktyczne do użytku na ekranach. Warto zwrócić uwagę, że niektóre z tych błędnych wyborów wynikają z mylnego założenia, że wyższa rozdzielczość zawsze oznacza lepszą jakość, co nie jest prawdą w kontekście mediów wyświetlanych na ekranie.

Pytanie 2

Który parametr monitora jest najważniejszy dla fotoretuszerów przy pracy z fotografią kolorową?

A. rozdzielczość minimum 8K

B. czas reakcji poniżej 1 ms

C. pokrycie przestrzeni barw Adobe RGB minimum 95%

D. częstotliwość odświeżania minimum 120 Hz

Pokrycie przestrzeni barw Adobe RGB minimum 95% jest kluczowe dla fotoretuszerów, ponieważ pozwala na wierniejsze odwzorowanie kolorów w fotografii. Standard Adobe RGB zapewnia szerszą gamę kolorów niż przestrzeń sRGB, co jest niezbędne w profesjonalnej obróbce zdjęć. W praktyce oznacza to, że monitor potrafi wyświetlić bardziej nasycone kolory i subtelne odcienie, co jest szczególnie ważne w przypadku zdjęć o bogatej kolorystyce, takich jak krajobrazy czy portrety. Używając monitora z tak wysokim pokryciem przestrzeni barw, fotoretuszerzy mają pewność, że kolory, które widzą na ekranie, będą zbliżone do tych, które będą wyświetlane w druku lub na innych urządzeniach. W branży często zaleca się, aby profesjonaliści korzystali z monitorów charakteryzujących się kalibracją fabryczną oraz z możliwością dalszej kalibracji, aby utrzymać spójność kolorów. Dlatego dla osób zajmujących się obróbką zdjęć kolorowych, wybór monitora z tak wysokim pokryciem przestrzeni barw jest absolutnie kluczowy.

Pytanie 3

Który program jest przeznaczony do obróbki grafiki wektorowej?

A. Corel Draw

B. Adobe Photoshop

C. Gimp

D. Corel Photo-Paint

Niektóre programy graficzne bywają mylone ze sobą, zwłaszcza jeśli ktoś dopiero zaczyna przygodę z projektowaniem. Na przykład Gimp czy Adobe Photoshop to przede wszystkim narzędzia do obróbki grafiki rastrowej, czyli takiej, która bazuje na pikselach. I tutaj tkwi podstawowy problem — grafika rastrowa nie nadaje się do skalowania bez utraty jakości, więc jak ktoś chce zaprojektować np. logo, które będzie drukowane zarówno na długopisie, jak i na wielkim banerze, to rastrowe podejście po prostu się nie sprawdzi. Często spotykam się z przekonaniem, że skoro Photoshop jest taki potężny, to nada się do wszystkiego — niestety, nie w przypadku wektorów. Podobnie Gimp, mimo że jest darmowy i popularny, nie umożliwia wygodnej pracy na krzywych Béziera czy dużych ilustracjach wektorowych. Corel Photo-Paint również działa głównie na obrazie rastrowym, to właściwie odpowiednik Photoshopa w pakiecie Corela, a nie narzędzie wektorowe. Często spotykanym błędem jest też myślenie, że wszystkie programy graficzne „robią to samo”, a to nie do końca prawda — branża wyraźnie rozdziela narzędzia do grafiki rastrowej i wektorowej, bo mają inne zastosowania, inne techniki pracy i inne efekty końcowe. W praktyce, jeśli projektujesz coś, co ma być skalowane lub wycinane na ploterze (np. naklejki, szyldy, grawer), tylko programy wektorowe takie jak Corel Draw czy Illustrator mają sens. Warto o tym pamiętać, bo wybór złego narzędzia na etapie projektu może popsuć całą robotę i utrudnić druk czy współpracę z innymi specjalistami. Takie błędy zdarzają się nawet doświadczonym grafikom, zwłaszcza jeśli na co dzień siedzą głównie w Photoshopie.

Pytanie 4

Profile ICC w zarządzaniu kolorem służą do

A. przyspieszenia renderowania obrazu na ekranie

B. kompresji plików graficznych bez utraty jakości

C. zwiększenia rozdzielczości wydruku

D. zapewnienia spójności kolorów między różnymi urządzeniami

Profile ICC (International Color Consortium) w zarządzaniu kolorem mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia spójności kolorów między różnymi urządzeniami, takimi jak monitory, drukarki czy skanery. Dzięki tym profilom możliwe jest dokładne odwzorowanie kolorów niezależnie od specyfiki konkretnego urządzenia. Na przykład, jeśli stworzysz grafikę na monitorze, który ma swoje własne ustawienia kolorów, to kolory mogą wyglądać inaczej na drukarce. Profile ICC pomagają w kalibracji tych urządzeń, co pozwala na zminimalizowanie różnic i uzyskanie jednolitego efektu kolorystycznego w różnych mediach. W praktyce, podczas pracy z grafiką, stworzenie profilu ICC dla danego monitora i użycie go podczas edytowania zdjęć sprawia, że kolory wydrukowane na papierze będą bardziej zbliżone do tych, które widzimy na ekranie. Stosowanie standardów ICC jest powszechne w branży wydawniczej, fotograficznej oraz w produkcji materiałów reklamowych, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest kluczowe.

Pytanie 5

Cechą charakterystyczną przedstawionego zdjęcia jest

A. perspektywa centralna.

B. kontrast barw.

C. światłocień.

D. złoty podział.

Wiele osób może się pomylić, szukając innych cech zdjęcia, takich jak perspektywa centralna, złoty podział czy światłocień. Zacznijmy od perspektywy centralnej – często jest mylona z kompozycją centralną, ale tu mamy do czynienia ze zwyczajnym ujęciem z poziomu oczu, bez wyraźnych linii zbiegających się w jednym punkcie. W standardach fotografii perspektywa centralna charakteryzuje się zbieżnością linii i iluzją głębi przestrzennej, a tutaj tego efektu po prostu nie ma. Jeśli chodzi o złoty podział, to w tym przypadku kwiat nie jest rozmieszczony zgodnie z zasadą złotego podziału, czyli nie znajduje się w typowych punktach mocnych kadru. To raczej prosty, naturalny układ centralny, który wcale nie odwołuje się do tej historycznej reguły kompozycyjnej. Światłocień natomiast polega na operowaniu światłem i cieniem w taki sposób, by modelować bryłę i nadawać jej wyrazistości – tutaj cień kwiatu jest widoczny, ale nie gra kluczowej roli w odbiorze całości. Największy błąd myślowy polega właśnie na uznaniu, że obecność cienia automatycznie oznacza światłocień – jednak w dobrej praktyce fotograficznej światłocień to nie tylko cień, ale przemyślane budowanie trójwymiarowości i nastroju. W tym ujęciu to barwy i ich kontrast wysuwają się na pierwszy plan, zgodnie z zasadami percepcji i kompozycji obrazu. Warto o tym pamiętać przy analizie zdjęć, by nie popaść w rutynę i nie szukać na siłę typowych reguł, które nie zawsze mają zastosowanie.

Pytanie 6

Który format pliku umożliwia zachowanie przezroczystego tła wraz z bezstratną kompresją?

A. BMP

B. JPEG

C. GIF

D. PNG

Chociaż JPEG (Joint Photographic Experts Group) jest bardzo popularnym formatem, jego główną cechą jest to, że stosuje stratną kompresję, co oznacza, że może prowadzić do utraty jakości obrazu. JPEG nie obsługuje przezroczystości, co czyni go niewłaściwym wyborem dla projektów, gdzie taka funkcjonalność jest niezbędna. Z kolei BMP (Bitmap) to format, który zapamiętuje obrazy w postaci bitmapy, ale również nie oferuje opcji przezroczystości. Obrazy BMP mają tendencję do zajmowania dużej ilości miejsca na dysku, ponieważ nie są kompresowane, co czyni je mało praktycznymi do użytku w sieci. GIF (Graphics Interchange Format) obsługuje przezroczystość, ale jest ograniczony do 256 kolorów, co stawia go w niekorzystnej pozycji w porównaniu do PNG, zwłaszcza jeśli chodzi o bogate, kolorowe obrazy. Typowe błędy przy wyborze formatów graficznych to skupianie się jedynie na rozmiarze pliku bez uwzględnienia jakości obrazu oraz funkcji, które dany format może oferować, co prowadzi do nieodpowiednich decyzji w zakresie projektowania i publikacji. Wszyscy projektanci powinni być świadomi, jak ważne jest dobieranie odpowiednich formatów do różnych zastosowań, aby uniknąć problemów z jakością i przejrzystością grafiki.

Pytanie 7

Efekt chromatic aberration (aberracja chromatyczna) na zdjęciach cyfrowych objawia się jako

A. ogólne zmniejszenie ostrości całego obrazu

B. zwiększenie ziarnistości przy wysokich wartościach ISO

C. zniekształcenie geometryczne obiektów na brzegach kadru

D. kolorowe obwódki wzdłuż kontrastowych krawędzi

Podczas analizy niepoprawnych odpowiedzi warto zwrócić uwagę na kilka istotnych kwestii. Zmniejszenie ostrości całego obrazu nie jest charakterystycznym objawem aberracji chromatycznej, lecz może wynikać z innych problemów, takich jak niewłaściwe ustawienia ostrości czy nieodpowiednie warunki oświetleniowe. Ostry obraz jest kluczowy dla atrakcyjności zdjęć, więc ważne jest, aby nie mylić aberracji z innymi czynnikami wpływającymi na ostrość. Zwiększenie ziarnistości przy wysokich wartościach ISO to zjawisko związane z szumem cyfrowym, a nie aberracją chromatyczną. Ziarno to efekt działania sensora w trudnych warunkach oświetleniowych, a jego redukcja jest kwestią odpowiedniej konfiguracji aparatu i zastosowania technik postprodukcji, a nie problemu z optyką. Zniekształcenie geometryczne obiektów na brzegach kadru w rzeczywistości dotyczy aberracji sferycznej lub komatycznej, które są różnymi zjawiskami od aberracji chromatycznej, a związane są z błędami w konstrukcji obiektywu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwej interpretacji jakości obrazu oraz skutecznego korzystania z technik fotograficznych. W praktyce, aby uniknąć mylenia tych zjawisk, warto zainwestować czas w naukę o optyce i jej wpływie na fotografię.

Pytanie 8

Które zdjęcie zostało skadrowane z zachowaniem zasad estetyki i kompozycji obrazu?

A. Zdjęcie 1

B. Zdjęcie 2

C. Zdjęcie 4

D. Zdjęcie 3

Zdjęcie 2 jest przykładem dobrze skadrowanego obrazu pod względem estetyki i kompozycji. Widać tu zastosowanie zasady trójpodziału, która jest jednym z najważniejszych standardów w fotografii – kluczowe elementy obrazu, czyli grupa drzew oraz linia horyzontu, zostały rozmieszczone mniej więcej na liniach podziału kadru. Dzięki temu uzyskujemy poczucie równowagi wizualnej i harmonię. W praktyce branżowej taki układ sprawia, że obraz jest po prostu przyjemniejszy dla oka, nie wydaje się przypadkowy. Z mojego doświadczenia wynika, że właśnie takie kadrowanie pozwala zatrzymać uwagę odbiorcy na dłużej, a całość prezentuje się dużo bardziej profesjonalnie. Dodatkowo nie zostało ucięte zbyt dużo ważnych elementów ani z dołu, ani z góry – widać zarówno fragment drogi w pierwszym planie, jak i wystarczająco dużo nieba, co nadaje zdjęciu głębię. To też pokazuje, że autor miał świadomość, jak istotny jest balans między poszczególnymi częściami obrazu. Takie podejście jest zalecane w podręcznikach fotograficznych oraz kursach dla początkujących i zaawansowanych. Dobrze jest zapamiętać, że nawet w zwykłych miejskich pejzażach warto myśleć o kompozycji – efekty są od razu zauważalne, a odbiór zdjęcia dużo lepszy.

Pytanie 9

W profesjonalnym procesie kalibracji kolorów parametr whitepoint oznacza

A. punkt odniesienia do korekcji balansu bieli na zdjęciu

B. najjaśniejszy punkt na krzywej gamma monitora

C. maksymalną wartość luminancji osiąganą przez monitor

D. temperaturę barwową określającą wygląd bieli na urządzeniu wyjściowym

Odpowiedź, że parametr whitepoint oznacza temperaturę barwową określającą wygląd bieli na urządzeniu wyjściowym, jest jak najbardziej trafna. Whitepoint to kluczowy termin w kalibracji kolorów, który odnosi się do konkretnego punktu w przestrzeni barw, często wyrażanego w kelwinach. W praktyce oznacza to, że każdy wyświetlacz, drukarka czy inna forma reprodukcji kolorów ma swój własny whitepoint, który powinien odpowiadać standardom branżowym, takim jak D65 (6500K) czy D50 (5000K). Na przykład, jeśli pracujesz nad projektem graficznym, a whitepoint twojego monitora jest ustawiony na D65, kolory będą się wydawać bardziej naturalne i wierne rzeczywistości, ponieważ odpowiadają one typowemu oświetleniu dziennemu. Warto również zauważyć, że nieprawidłowo ustawiony whitepoint może prowadzić do niezgodności kolorów między różnymi urządzeniami, co jest szczególnie problematyczne w procesach takich jak drukowanie czy postprodukcja wideo. Kalibracja whitepoint jest zatem fundamentem w tworzeniu spójnych i profesjonalnych kolorów w projektach multimedialnych.

Pytanie 10

Który z poniższych formatów pozwala na zapisanie przetworzonego zdjęcia z zachowaniem warstw, a także umożliwia jego otwieranie w różnych programach graficznych oraz przeglądarkach?

A. JPG

B. PSD

C. TIFF

D. BMP

Wybór formatu PSD może być mylący, gdyż jest on dedykowany głównie dla aplikacji Adobe Photoshop i nie jest obsługiwany przez wiele innych programów graficznych. Oznacza to, że użytkownicy muszą mieć dostęp do konkretnego oprogramowania, aby móc otworzyć lub edytować pliki w tym formacie. Pomimo że PSD obsługuje warstwy, co czyni go przydatnym do skomplikowanej edycji, nie jest to format, który zapewnia uniwersalność i dostępność na różnych platformach. Format JPG, choć niezwykle popularny ze względu na mały rozmiar pliku i dobrą jakość obrazu przy kompresji, nie obsługuje warstw ani nie zachowuje informacji o edycji. Obrazy zapisane w formacie JPG są kompresowane stratnie, co oznacza, że mogą tracić szczegóły i jakość po wielokrotnym zapisywaniu. BMP, z kolei, to format bitmapowy, który również nie obsługuje warstw. Choć BMP może być używany do przechowywania obrazów o wysokiej jakości, to z reguły generuje znacznie większe pliki, co czyni go mniej praktycznym w zastosowaniach związanych z edytowaniem i archiwizacją. Istotne jest, aby przy wyborze formatu graficznego kierować się nie tylko jego możliwościami technicznymi, ale również kompatybilnością z innymi narzędziami i potrzebą zachowania jakości obrazu.

Pytanie 11

Jakie główne zalety ma technika fotografowania w formacie RAW?

A. większa elastyczność w postprodukcji i lepsze zachowanie szczegółów

B. szybszy zapis na karcie pamięci i automatyczna korekcja perspektywy

C. brak konieczności obróbki zdjęć i lepsze odwzorowanie kolorów

D. mniejszy rozmiar plików i automatyczna korekcja kolorów

Fotografowanie w formacie RAW jest jedną z najważniejszych technik w nowoczesnej fotografii, szczególnie dla profesjonalistów. Główna zaleta tego formatu to większa elastyczność w postprodukcji. Pliki RAW przechowują znacznie więcej informacji o obrazie niż standardowe formaty, takie jak JPEG. Dzięki temu, możemy w procesie edycji znacząco zmieniać parametry, takie jak ekspozycja, balans bieli czy kontrast, bez utraty jakości zdjęcia. Na przykład, jeśli zdjęcie jest nieco niedoświetlone, można je znacznie rozjaśnić, a detale, które normalnie by się zgubiły, mogą być uratowane. Inną istotną zaletą jest lepsze zachowanie szczegółów w światłach i cieniach. Kiedy fotografujemy w RAW, szczególnie w trudnych warunkach oświetleniowych, mamy większą szansę na uzyskanie zdjęć, które zachowują detale zarówno w jasnych, jak i ciemnych partiach. Standardy branżowe, takie jak Adobe RGB czy sRGB, również lepiej odwzorowują kolorystykę w formacie RAW, co pozwala na tworzenie bardziej realistycznych i ekspresyjnych fotografii. Umożliwia to artystom pełniejsze wyrażanie swojej wizji i kreatywności w postprodukcji.

Pytanie 12

Efekt przepalenia na zdjęciu cyfrowym oznacza

A. zniekształcenia geometryczne przy krawędziach kadru

B. utratę szczegółów w najciemniejszych partiach obrazu

C. utratę szczegółów w najjaśniejszych partiach obrazu

D. przebarwienia spowodowane zbyt wysoką temperaturą barwową

Wszystkie niepoprawne odpowiedzi na to pytanie zawierają nieporozumienia dotyczące podstawowych pojęć związanych z fotografią cyfrową. Utrata szczegółów w najciemniejszych partiach obrazu odnosi się do efektu podświetlenia, znanego również jako clipping w cieniach, co jest zupełnie innym zjawiskiem niż przepalenie. Przebarwienia spowodowane zbyt wysoką temperaturą barwową to kwestia zarządzania kolorem i wpływu źródła światła na barwy w obrazie, co nie ma związku z przepaleniem. Z kolei zniekształcenia geometryczne przy krawędziach kadru to często wynik aberracji optycznych, takich jak aberracja chromatyczna czy zniekształcenia soczewek, co również jest nieodpowiednie w kontekście pytania o efekt przepalenia. Warto zrozumieć, że fotografia cyfrowa operuje na danych pikselowych, a przepalenie jest wynikiem zbyt intensywnej ekspozycji, co prowadzi do braku możliwości odczytania detali w jasnych obszarach. W praktyce każde z tych błędnych podejść prowadzi do mylnych wniosków, co może skutkować niezadowalającymi efektami wizualnymi. Odpowiednie zrozumienie tych zjawisk jest kluczowe, aby móc świadomie kontrolować ekspozycję i uzyskiwać lepsze rezultaty w fotografii.

Pytanie 13

Na zdjęciu testowym stwierdzono, że zabrudzenia matrycy widoczne są w prawym górnym rogu jej obrazu. Podczas czyszczenia matrycy zabrudzenia należy usunąć z jej rogu

A. lewego górnego.

B. prawego górnego.

C. lewego dolnego.

D. prawego dolnego.

Bardzo często przy pierwszych próbach czyszczenia matrycy pojawia się mylne przekonanie, że zabrudzenia widoczne na zdjęciu znajdują się dokładnie w tym samym miejscu na matrycy, co na obrazie. To niestety częsty błąd wynikający z braku świadomości odwrotności obrazu rzutowanego przez układ soczewek. Obiektyw działa jak lupa – przekręca i odwraca obraz, co powoduje, że układ rożnych elementów na matrycy jest lustrzanym odbiciem tego, co finalnie widzimy na zdjęciu. Przykładowo: plamka widoczna w prawym górnym rogu na fotografii w rzeczywistości leży w prawym dolnym rogu matrycy, a nie – jak mogłoby się wydawać – w tym samym miejscu. Typowym błędem jest próba usuwania zabrudzenia z prawego górnego rogu sensora, bo wydaje się to logiczne i zgodne z intuicją. Równie często spotyka się przekonanie, że kierunek przesunięcia powinien być lewym dolnym czy lewym górnym rogu, jednak wtedy także nie zostanie osiągnięty właściwy efekt i kurz po prostu zostanie na matrycy. Ten błąd wynika po części z braku przyzwyczajenia do myślenia „odwrotnie” oraz ze słabej znajomości specyfiki pracy elementów światłoczułych. Branżowe instrukcje i kursy techniczne kładą nacisk na analizę obrazu testowego i świadome lokalizowanie zabrudzeń zgodnie z zasadą odwrotności obrazu, bo tylko wtedy można skutecznie i szybko wyczyścić matrycę bez zbędnych prób. Z mojego doświadczenia wynika, że zrozumienie tego mechanizmu zdecydowanie skraca czas pracy i pozwala uniknąć uszkodzeń. W praktyce najlepiej zawsze myśleć o obrazie testowym jak o mapie, którą odwracamy do góry nogami – to kluczowa zasada przy serwisie matryc.

Pytanie 14

Który filtr powinien być użyty podczas kopiowania negatywu metodą subtraktywną, aby zlikwidować purpurową dominację występującą na kolorowej odbitce?

A. Zielony

B. Żółty

C. Niebieskozielony

D. Purpurowy

Użycie zielonego, niebieskozielonego lub żółtego filtra do usunięcia purpurowej dominacji jest mylne i nie przyniesie oczekiwanych rezultatów. Filtr zielony, choć może zmieniać balans kolorów, nie jest skuteczny w eliminowaniu purpury, ponieważ nie neutralizuje jej skutków. W rzeczywistości, filtr ten może nawet pogłębić problem, wprowadzając dodatkowe odcienie, które mogą uwydatniać niepożądane kolory. Z kolei filtr niebieskozielony działa na zasadzie łączenia niebieskiego i zielonego światła, co może prowadzić do dodatkowego zafałszowania kolorystycznego, a właśnie te kolory są w konflikcie z purpurową tonacją, co sprawi, że obraz stanie się jeszcze bardziej nieprzejrzysty. Zastosowanie żółtego filtra również jest niewłaściwe, ponieważ filtr ten pochłania niebieskie światło, co w kontekście dominacji purpury nie przyniesie pożądanych rezultatów. Zamiast rozwiązać problem, można jedynie pogorszyć jakość obrazu. Kluczowym błędem w podejściu do tego zagadnienia jest niezrozumienie, jak różne długości fal świetlnych wpływają na kolory w obrazie, co prowadzi do nieadekwatnych wniosków o wyborze filtrów. Aby skutecznie usunąć purpurową dominantę, należy skupić się na filtrach, które potrafią neutralizować konkretne kolory, co jest podstawą praktyki fotograficznej. Warto również zasięgnąć wiedzy na temat teorii kolorów i zasad mieszania kolorów, aby uniknąć takich pułapek w przyszłości.

Pytanie 15

Jakie aplikacje pozwalają na edytowanie pliku zapisanego w formacie RAW?

A. Adobe Flash i Adobe InDesign

B. Adobe Illustrator i GIMP

C. Adobe Photoshop i CorelDRAW

D. Adobe Photoshop i Adobe Lightroom

Adobe Photoshop oraz Adobe Lightroom to dwa z najbardziej powszechnie stosowanych programów do edycji zdjęć w formacie RAW, który jest używany przez profesjonalnych fotografów. Format ten umożliwia zapisanie danych z matrycy aparatu w sposób, który zachowuje najwięcej informacji o obrazie, co jest kluczowe podczas późniejszej obróbki. Adobe Photoshop oferuje zaawansowane narzędzia do edycji zdjęć, w tym funkcje warstw, maski, różnorodne filtry oraz możliwość retuszu. Z kolei Adobe Lightroom jest bardziej wyspecjalizowany w zarządzaniu i organizacji dużych zbiorów zdjęć, oferując jednocześnie potężne narzędzia do podstawowej korekcji kolorów i ekspozycji. Oba programy obsługują różne profile kolorów, co jest ważne dla zachowania spójności wizualnej w projektach graficznych. W praktyce użycie formatu RAW pozwala na większą elastyczność w edytowaniu, co jest istotne w postprodukcji, zwłaszcza w kontekście wydruków o wysokiej jakości i publikacji cyfrowych.

Pytanie 16

Jaka technika pozwala na uzyskanie jak najbardziej zbliżonych do rzeczywistości kolorów w fotografii produktowej?

A. fotografowanie z kartą wzorcową kolorów i kalibracja w postprodukcji

B. zastosowanie techniki HDR i zwiększonego nasycenia kolorów

C. użycie filtrów polaryzacyjnych i światła ciągłego

D. wykonanie zdjęć w trybie monochromatycznym i późniejsze kolorowanie

Fotografowanie z kartą wzorcową kolorów oraz kalibracja w postprodukcji to kluczowy proces w osiąganiu realistycznych i dokładnych kolorów w fotografii produktowej. Karta wzorcowa, zazwyczaj zawierająca różne odcienie kolorów, pozwala na uchwycenie i późniejszą korekcję kolorów w programach graficznych. Dzięki temu, można precyzyjnie zidentyfikować różnice między rzeczywistymi barwami a tymi, które zostały uchwycone przez aparat. Postprodukcja, w której wykorzystuje się oprogramowanie do edycji zdjęć, jest niezbędna do dostosowania kolorów, aby były zgodne z rzeczywistością, co jest szczególnie istotne w marketingu produktów. W praktyce, odpowiednie ustawienie balansu bieli oraz zastosowanie profili kolorów w programach jak Adobe Lightroom czy Photoshop, umożliwia uzyskanie efektów, które są bardziej przyjazne dla oka i bardziej wiarygodne dla potencjalnych klientów. Dlatego technika ta jest niezwykle cenna w branży fotografii komercyjnej, gdzie dokładność kolorów ma kluczowe znaczenie dla sprzedaży.

Pytanie 17

Który program nie jest przeznaczony do obróbki grafiki rastrowej?

A. Corel Draw

B. Corel Photo-Paint

C. Gimp

D. Adobe Photoshop

Bardzo często pojawia się mylne przekonanie, że wszystkie wymienione programy służą do podobnych rzeczy, bo wiadomo – grafika to grafika. Tymczasem istnieje fundamentalna różnica między programami do grafiki rastrowej i wektorowej. Gimp to popularny, darmowy edytor grafiki rastrowej, idealny do retuszowania zdjęć, obróbki fotografii czy tworzenia kolaży. Jego narzędzia, takie jak maski, warstwy i pędzle, działają właśnie na poziomie pikseli, czyli na tym, co jest podstawą grafiki rastrowej. Podobnie Adobe Photoshop to standard w branży, jeśli chodzi o edycję zdjęć i tworzenie złożonych kompozycji bitmapowych – używają go zarówno profesjonaliści, jak i amatorzy. Corel Photo-Paint również należy do tej samej kategorii, bo jest odpowiednikiem Photoshopa w pakiecie Corela. Pozwala na zaawansowaną korektę kolorów, pracę z warstwami i efekty specjalne na bitmapach. Natomiast Corel Draw służy do zupełnie innej pracy – to narzędzie do projektowania grafiki wektorowej, czyli takiej, którą można łatwo skalować i edytować bez utraty jakości. Często spotykam się z podejściem, że jak coś jest „Corel”, to musi służyć do wszystkiego, jednak w rzeczywistości profesjonalna praca wymaga wybrania właściwego narzędzia do konkretnego zadania. Praca na zdjęciach w Corel Draw po prostu nie ma sensu, bo brakuje tam narzędzi typowych dla edycji rastrowej. Dobre praktyki branżowe mówią o specjalizacji: bitmapy w Photoshopie, Gimpie lub Photo-Paint, a wektory w Corel Draw. Warto o tym pamiętać, bo to oszczędza mnóstwo czasu i nerwów.

Pytanie 18

Jaką przestrzeń kolorystyczną należy wybrać w oprogramowaniu do edycji projektu graficznego, który ma być publikowany w internecie?

A. CMYK

B. RGB

C. PANTONE

D. LAB

Odpowiedź RGB jest poprawna, ponieważ przestrzeń barwna RGB (Red, Green, Blue) jest standardem używanym w projektach przeznaczonych do wyświetlania na ekranach. Każdy piksel w obrazie RGB jest tworzony poprzez mieszanie trzech podstawowych kolorów: czerwonego, zielonego i niebieskiego. W kontekście publikacji internetowych, gdzie dominującym medium są monitory i wyświetlacze, RGB jest najodpowiedniejszym wyborem, ponieważ odwzorowuje sposób, w jaki kolory są emitowane przez ekrany. Przykłady zastosowania RGB obejmują tworzenie grafik na strony internetowe, banery reklamowe oraz interfejsy użytkownika. Dobrą praktyką jest również monitorowanie przestrzeni barwnej w programach graficznych, aby uniknąć problemów z odwzorowaniem kolorów. Warto zauważyć, że wiele platform internetowych, takich jak media społecznościowe, rekomenduje wykorzystanie RGB dla uzyskania najlepszej jakości wyświetlania i zgodności kolorystycznej. Dodatkowo, RGB pozwala na szerszą gamę kolorów niż inne przestrzenie, co czyni go idealnym wyborem dla grafik przeznaczonych do użytku w sieci.

Pytanie 19

Które wejście należy wybrać, aby przesłać zdjęcia z komputera na nośnik USB?

A. I.

B. II.

C. III.

D. IV.

Często zdarza się, że mylne rozpoznanie portów na komputerze prowadzi do problemów z przesyłaniem danych między urządzeniami. W tym przypadku tylko port oznaczony jako IV jest klasycznym złączem USB typu A, używanym powszechnie do podłączania pendrive’ów lub zewnętrznych dysków flash. Wybierając inne wejścia, można napotkać poważne ograniczenia techniczne. Port I, choć z pozoru może przypominać nowe wersje USB (np. typ C), w praktyce nie obsługuje tradycyjnych pendrive’ów z końcówką USB-A, ponieważ różni się zarówno kształtem, jak i przeznaczeniem. Port II to złącze HDMI, wykorzystywane wyłącznie do przesyłania obrazu i dźwięku do monitorów lub telewizorów – tutaj nie da się przesłać plików na nośnik USB, bo to zupełnie nie ta forma komunikacji. Port III natomiast to gniazdo sieciowe RJ-45 (Ethernet), służące do przewodowego łączenia się z siecią komputerową, np. internetem. Próba wykorzystania tych portów do przesyłania zdjęć na pendrive może się wiązać z frustracją i stratą czasu – złącza te nie są fizycznie i logicznie kompatybilne z nośnikami USB. Typowym błędem jest też założenie, że każdy nowocześniejszy port jest automatycznie lepszy do wszystkiego. Branżowe normy wyraźnie określają zastosowania każdego typu portu i dobrą praktyką jest każdorazowe sprawdzenie, jakie urządzenie do jakiego wejścia należy podłączyć. Moim zdaniem, jeśli masz wątpliwości, warto obejrzeć symbolikę obok portów – zwykle producenci umieszczają obok portu USB charakterystyczną ikonę z trójzębem, co bardzo ułatwia identyfikację. Wiedza o portach to podstawa w codziennym korzystaniu z komputera, a poprawny wybór oszczędza wiele nerwów.

Pytanie 20

Materiał, który nie wywołuje reakcji alergicznych na światło, reaguje na promieniowanie o kolorze

A. żółtym

B. niebieskim

C. zielonym

D. czerwonym

Odpowiedzi wskazujące na czułość materiału na światło o barwie czerwonej, zielonej czy żółtej opierają się na nieporozumieniu co do zasad działania materiałów optycznych oraz ich interakcji z różnymi długościami fal świetlnych. Barwa czerwona, będąca na końcu widma, często wiąże się z przesunięciem ku dłuższym falom, co może prowadzić do sytuacji, w której materiały nieuczulone optycznie mogą absorbować część tego zakresu, zniekształcając obraz. W przypadku barwy zielonej, choć niektóre materiały mogą być na nią czułe, nie jest to standardowa właściwość materiałów optycznie neutralnych. Materiały te powinny charakteryzować się równomiernym rozkładem transmisji w całym zakresie widma widzialnego, co oznacza, że ich czułość na konkretne kolory jest zredukowana. Z kolei barwa żółta, będąca połączeniem czerwonego i zielonego światła, również nie jest związana z optycznym neutralnością materiału. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich wniosków, wynikają z pomieszania pojęć dotyczących filtracji barwnej i materiałów, które mają zachować optyczną neutralność. Warto pamiętać, że w branży optycznej materiały optycznie neutralne są kluczowe dla zachowania integralności wizualnej, co podkreśla znaczenie ich właściwej selekcji w projektach technologicznych.

Pytanie 21

Na ilustracji przedstawiono zastosowanie filtra

A. usuwanie przeplotu.

B. redukcja szumów.

C. wyostrzenie.

D. solaryzacja.

Solaryzacja to technika, która polega na częściowej inwersji kolorów w obrazie, co prowadzi do uzyskania niezwykłego, surrealistycznego efektu. Na przedstawionej ilustracji widzimy, jak różne obszary obrazu zyskują nietypowy rozkład kolorów, co jest kluczowym znakiem solaryzacji. Tego typu efekty są szeroko stosowane w fotografii artystycznej oraz w grafice cyfrowej, gdzie celem jest uzyskanie unikalnego wyrazu i emocjonalnego przekazu. W praktyce, solaryzacja może być osiągnięta zarówno za pomocą filtrów w programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop, jak i przez odpowiednie ustawienia w aparatach fotograficznych. Efekt ten może również być wykorzystywany w reklamie oraz w projektach multimedialnych, gdzie istotne jest przyciągnięcie uwagi odbiorcy. Warto jednak pamiętać, że solaryzacja wymaga umiejętności oraz wyczucia estetycznego, aby nie zdominowała pierwotnej treści obrazu, a jedynie ją wzbogaciła. Zgłębiając techniki solaryzacji, warto zwrócić uwagę na aspekty kompozycji oraz użycie kolorów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie sztuki wizualnej.

Pytanie 22

Na zamieszczonym zdjęciu zastosowano kompozycję obrazu z wykorzystaniem reguły

A. podziału diagonalnego.

B. podziału ukośnego.

C. trójpodziału.

D. złotego podziału.

Podział ukośny jest techniką kompozycyjną, która wykorzystuje linie i kształty w sposób, który wprowadza dynamikę do obrazu. W przypadku zaprezentowanego zdjęcia, kluczowe elementy zostały rozmieszczone wzdłuż ukośnych linii, co nadaje kompozycji większą energię i przyciąga wzrok. Użycie podziału ukośnego pozwala na stworzenie przestrzeni i ruchu, co jest szczególnie istotne w fotografii architektonicznej i produktowej. Przykładami zastosowania tej zasady mogą być zdjęcia nowoczesnych budynków, gdzie linie dachów czy okien są ukierunkowane w kierunku rogów kadru, co wzmacnia wrażenie głębi i trójwymiarowości. W kontekście dobrych praktyk w kompozycji, warto pamiętać, że podział ukośny nie tylko wzbogaca estetyczny wygląd fotografii, ale także ułatwia widzowi interpretację treści obrazu, prowadząc go wzrokiem w wyznaczonym kierunku, co czyni obraz bardziej angażującym.

Pytanie 23

Ile kolorów może odwzorować głębia 8-bitowa?

A. 16,8 miliona kolorów

B. 256 kolorów

C. 4 kolory

D. 16 kolorów

Głębia 8-bitowa oznacza, że każdy kanał kolorów (czerwony, zielony, niebieski) w systemie RGB może przyjmować 256 różnych wartości (od 0 do 255). W rezultacie, kombinując te trzy kanały, otrzymujemy 256 x 256 x 256, co daje 16,7 miliona kolorów. Niemniej jednak, kolejne konwersje i operacje, takie jak dithering, mogą wpływać na postrzeganą liczbę kolorów, ale podstawowa głębia 8-bitowa daje 256 barw na każdy kanał. Takie odwzorowanie kolorów jest powszechnie stosowane w grafice komputerowej, fotografii cyfrowej oraz w tworzeniu multimediów, co pozwala na wierne przedstawienie rzeczywistych kolorów. Wiele standardów, takich jak sRGB, opiera się na tej koncepcji, co czyni ją kluczowym elementem w pracy z obrazami w różnych zastosowaniach, od web designu po profesjonalną edycję zdjęć.

Pytanie 24

Wada optyczna przedstawiona na rysunku to

A. aberracja sferyczna.

B. aberracja chromatyczna.

C. astygmatyzm.

D. aberracja komatyczna.

Odpowiedź "aberracja chromatyczna" jest poprawna, ponieważ na przedstawionym rysunku ilustrowane jest zjawisko, w którym światło białe, przechodząc przez soczewkę, ulega rozszczepieniu na różne kolory. Jest to spowodowane różnymi długościami fal świetlnych, które są różnie załamywane, co powoduje powstawanie kolorowych brzegów wokół obiektów widocznych w obrazie. Aberracja chromatyczna jest szczególnie istotna w przypadku soczewek optycznych, takich jak obiektywy aparatów fotograficznych czy mikroskopów, gdzie może wpływać na jakość obrazu. Aby zminimalizować ten efekt, inżynierowie optyczni często stosują soczewki achromatyczne, które łączą różne materiały optyczne, aby skompensować różnice w załamaniu światła. Znajomość aberracji chromatycznej jest kluczowa w projektowaniu systemów optycznych, ponieważ pozwala na uzyskanie bardziej precyzyjnych i kontrastowych obrazów, co jest niezbędne w wielu zastosowaniach, od fotografii po medycynę.

Pytanie 25

Jaką metodę rejestracji należy wybrać, aby uzyskać poprawny kolorowy obraz negatywowy?

A. Spektrostrefową

B. Hybrydową

C. Fotochemiczną

D. Elektrofotograficzną

Wybór metody rejestracji obrazu jest kluczowy dla uzyskania wysokiej jakości wyników fotograficznych. Odpowiedzi, które nie wskazują na metodę fotochemiczną, wskazują na pewne nieporozumienia dotyczące podstawowych zasad działania różnych technik rejestracji obrazów. Metoda hybrydowa, która łączy aspekty cyfrowe i analogowe, choć ciekawa, nie jest bezpośrednio związana z uzyskiwaniem negatywów barwnych. Hybrydyzacja w fotografii bardziej odnosi się do cyfrowego przetwarzania już uzyskanych obrazów, a nie do samego procesu rejestracji. Metoda spektrostrefowa, z kolei, wiąże się z analizą widma światła i jest stosowana głównie w naukach przyrodniczych, a nie w tradycyjnej fotografii. Jej zastosowanie w kontekście negatywów barwnych jest mylące, ponieważ nie zapewnia ona odpowiednich wyników w zakresie rejestracji obrazu. Elektrofotograficzna metoda, jak w przypadku drukarek laserowych, również nie jest odpowiednia dla uzyskiwania negatywów; koncentruje się na procesie przetwarzania obrazu, a nie na rejestracji optycznej. Właściwe zrozumienie tych metod i ich ograniczeń jest kluczowe dla profesjonalnych fotografów, którzy chcą uzyskać jak najlepsze rezultaty w swojej pracy. Często błędy w wyborze metody wynikają z niedostatecznej wiedzy o technologiach używanych w fotografii, co prowadzi do niepoprawnych wyborów, a więc i do niezadowalających rezultatów.

Pytanie 26

Aby zredukować czerwoną dominację na wydruku kolorowym, należy podczas kopiowania stosować metodę subtraktywną, co należy zrobić?

A. zmniejszyć intensywność filtrów żółtego i niebiesko-zielonego

B. zmniejszyć intensywność filtrów żółtego i purpurowego

C. zwiększyć intensywność filtrów żółtego i purpurowego

D. zwiększyć intensywność filtru niebiesko-zielonego

Wybór zmniejszenia gęstości filtrów żółtego i purpurowego prowadzi do dalszego wzmocnienia dominacji czerwonego koloru na odbitce. W metodzie subtraktywnej, zmniejszając gęstość filtru żółtego, w rzeczywistości zwiększamy proporcje niebieskiego światła, które jest dopełnieniem żółtego, co przyczynia się do większego wzmocnienia czerwonej barwy, ponieważ czerwony powstaje z interakcji niebieskiego i żółtego. Z kolei wybór zwiększenia gęstości filtru niebiesko-zielonego również nie przynosi oczekiwanych rezultatów, gdyż nie ma bezpośredniego wpływu na redukcję czerwonego odcienia. Zwiększenie gęstości filtrów żółtego i purpurowego, z drugiej strony, skutkuje wzmocnieniem odcieni, które są przeciwwagą dla czerwieni. Warto również zauważyć, że nieprawidłowa konfiguracja filtrów w procesie druku może prowadzić do konsekwencji w postaci zniekształcenia kolorów oraz niesatysfakcjonującego odwzorowania barw, co jest sprzeczne z zaleceniami branżowymi dotyczącymi kontroli jakości. Dlatego kluczowe jest zrozumienie zasad działania podstawowych filtrów barwnych oraz ich wpływu na końcowy efekt kolorystyczny, aby uniknąć typowych błędów w procesie kopiowania i druku.

Pytanie 27

Na zdjęciu testowym stwierdzono, że zabrudzenia matrycy widoczne są w prawym górnym rogu jej obrazu. Podczas czyszczenia matrycy zabrudzenia należy usunąć z jej rogu

A. lewego górnego

B. prawego dolnego

C. prawego górnego

D. lewego dolnego

Podejście do czyszczenia matrycy z błędnym wyborem prawego dolnego rogu obrazu, gdy zabrudzenia widoczne są w prawym górnym rogu, ilustruje typowy błąd myślowy dotyczący lokalizacji problemu. W sytuacji, gdy użytkownik zauważył zabrudzenia w jednym obszarze matrycy, naturalnym odruchem powinno być skupienie się na tym samym obszarze, aby skutecznie je usunąć. Ignorowanie lokalizacji zabrudzenia może prowadzić do jeszcze większych problemów, takich jak nierównomierne czyszczenie matrycy czy nawet uszkodzenie jej powierzchni. Zrozumienie geometrii matrycy i orientacji obrazu jest kluczowe. Takie błędy mogą wynikać z nieuwagi lub nieznajomości technik czyszczenia. Być może użytkownik mógł myśleć, że zabrudzenia „spływają” w dół matrycy, co jest nieprawdziwe. W rzeczywistości zabrudzenia nie zmieniają swojego położenia i wymagają bezpośredniego działania w miejscu ich wystąpienia. Kluczowym elementem jest także użycie odpowiednich narzędzi oraz technik, aby nie tylko usunąć zabrudzenia, ale również nie uszkodzić matrycy. W związku z tym, edukacja w zakresie zasadności czyszczenia matrycy w oparciu o konkretne lokalizacje zabrudzeń jest niezwykle istotna.

Pytanie 28

Który program do obróbki grafiki rastrowej zaliczany jest do kategorii freeware?

A. Corel Photo-Paint

B. AvancePaint

C. Adobe Photoshop

D. PhotoFiltre Studio

Wiele osób zakłada, że najbardziej znane programy graficzne to automatycznie darmowe lub dostępne w wersji freeware, jednak branża graficzna rządzi się swoimi prawami. Przykładowo, Corel Photo-Paint oraz Adobe Photoshop to komercyjne aplikacje, które od lat są liderami na rynku, ale zawsze wymagały płatnej licencji lub subskrypcji – nawet wersje testowe mają poważne ograniczenia czasowe. PhotoFiltre Studio również nie jest typowym freeware, bo choć istnieje darmowa wersja PhotoFiltre, to wariant Studio ma już płatną licencję. Wiele osób myli te podobnie brzmiące nazwy i stąd pojawiają się nieporozumienia. Co ciekawe, firmy Adobe i Corel mocno dbają o swoje prawa autorskie, więc używanie ich programów bez ważnej licencji może się skończyć poważnymi konsekwencjami, nawet w środowisku szkolnym. Typowym błędem jest traktowanie programów z wersją demo lub trial jako freeware – to nie to samo. Freeware oznacza, że twórca pozwala korzystać z aplikacji bez żadnych opłat, nawet do zastosowań komercyjnych (choć to czasem wymaga sprawdzenia licencji). Warto zapamiętać, że nie każdy popularny program jest dostępny za darmo i czasem lepiej wybrać mniej rozbudowaną, ale legalną opcję. Moim zdaniem znajomość tych niuansów bardzo się przydaje, bo potem na stażu czy w pracy uniknie się niezręcznych sytuacji związanych z nielegalnym oprogramowaniem. Najlepiej zawsze czytać licencje i nie sugerować się tylko popularnością czy funkcjonalnością programu.

Pytanie 29

Aby pozbyć się smug z powierzchni filtra zamontowanego na obiektywie, należy zastosować

A. chusteczki papierowej

B. chusteczki bawełnianej

C. bibułki optycznej

D. pędzelka

Użycie chusteczki papierowej do czyszczenia obiektywu może wydawać się praktyczne, jednak może prowadzić do poważnych uszkodzeń. Chusteczki papierowe często zawierają drobne włókna, które mogą zarysować delikatną powierzchnię soczewki, co jest nieodwracalne i wpływa na jakość zdjęć. Zastosowanie pędzelka również nie jest rekomendowane, ponieważ pędzelki mogą zbierać zanieczyszczenia i piasek z powierzchni, a następnie je rozcierać po obiektywie, co prowadzi do zarysowań. W wielu przypadkach pędzelki nie są wystarczająco delikatne, żeby skutecznie usunąć kurz czy smugi, stąd nie spełnią oczekiwań w kontekście konserwacji optyki. Chusteczki bawełniane, mimo że są bardziej miękkie, również mogą pozostawiać włókna na powierzchni soczewki, co jest niewskazane. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że każdy materiał, który jest miękki, nadaje się do czyszczenia optyki. W rzeczywistości, wybór nieodpowiednich materiałów do czyszczenia może prowadzić do pogorszenia jakość obrazu oraz uszkodzenia sprzętu. Dlatego, aby uniknąć tych problemów, zawsze należy wybierać akcesoria dedykowane do czyszczenia optyki, co podkreślają standardy branżowe oraz rekomendacje producentów.

Pytanie 30

Najbardziej odpowiednim formatem do bezstratnej kompresji pliku, który ma być wykorzystany w druku, jest

A. PNG

B. TIFF

C. GIF

D. JPEG

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest uznawany za najlepszy wybór do profesjonalnego druku z kilku powodów. Przede wszystkim, TIFF obsługuje kompresję bezstratną, co oznacza, że obrazy zachowują pełną jakość i szczegółowość, co jest kluczowe w przypadku druku. Użycie tego formatu umożliwia przechowywanie danych w wysokiej głębi kolorów, co jest istotne w kontekście druku o wysokiej jakości, szczególnie dla obrazów wymagających dużej precyzji kolorystycznej, jak fotografie czy ilustracje. Przykładowo, w branży kreatywnej, gdzie grafika jest kluczowym elementem, TIFF jest często preferowanym formatem do archiwizacji i publikacji materiałów, ponieważ pozwala na zachowanie wszystkich detali. Dodatkowo, wiele profesjonalnych programów graficznych, takich jak Adobe Photoshop, wspiera format TIFF, co ułatwia jego edytowanie i modyfikowanie w procesie przygotowania do druku. W dobrych praktykach branżowych, warto również pamiętać o tym, że TIFF wspiera warianty CMYK, co jest istotne w kontekście druku offsetowego, gdzie odwzorowanie kolorów jest kluczowe.

Pytanie 31

Plik cyfrowy przeznaczony do zamieszczenia w folderze reklamowym należy przygotować w minimalnej rozdzielczości

A. 150 ppi

B. 75 ppi

C. 300 ppi

D. 600 ppi

300 ppi to taka wartość rozdzielczości, która praktycznie stała się branżowym standardem dla materiałów przeznaczonych do profesjonalnego druku – zwłaszcza w poligrafii reklamowej. Chodzi o to, żeby w folderach, ulotkach czy katalogach każda grafika, zdjęcie albo nawet drobna czcionka wyglądała ostro i wyraźnie, bez żadnych widocznych pikseli. Drukarnie praktycznie zawsze wymagają minimum właśnie tych 300 punktów na cal, bo wtedy detale grafiki odwzorowują się bardzo precyzyjnie. Co ciekawe, jeśli ktoś zrobi plik w niższej rozdzielczości, to potem na wydruku wychodzą "pikselozy", rozmycia, a czasem nawet całkiem nieczytelne elementy. Moim zdaniem warto o tym pamiętać, bo nie raz widziałem osoby, które pracowały w 72 czy 150 ppi, bo tak wyglądało dobrze na ekranie – a potem cała praca do poprawki, bo drukarnia odrzuciła projekt. 300 ppi to taki złoty środek między jakością a rozmiarem pliku – więcej nie daje już zauważalnie lepszych efektów, a pliki rosną do niepraktycznych rozmiarów. Także, jeśli chodzi o foldery reklamowe czy inne druki wysokiej jakości, po prostu nie ma co schodzić poniżej tej wartości. Warto też wiedzieć, że np. zdjęcia z internetu przeważnie mają 72 ppi, więc nie nadają się do druku reklamowego bez wcześniejszego przeskalowania, co zwykle pogarsza jakość.

Pytanie 32

Obraz przedstawiony na zdjęciu zapisano z głębią

A. 1 bit/piksel.

B. 8 bitów/piksel.

C. 32 bitów/piksel.

D. 16 bitów/piksel.

Wybór innej głębi bitowej, takiej jak 8, 16 lub 32 bity/piksel, wskazuje na nieporozumienie dotyczące podstawowej koncepcji głębi kolorów i jej zastosowania w grafice rastrowej. Różne wartości głębi bitowej przekładają się na zdolność do reprezentacji większej liczby kolorów lub odcieni szarości, co nie jest wymagane w przypadku obrazu binarnego. Wartości takie jak 8 bitów/piksel umożliwiają wyświetlenie 256 różnych kolorów, co jest zbędne dla obrazu, który zawiera jedynie dwa kolory. Użycie 16 bitów/piksel pozwala już na 65,536 kolorów, a 32 bity/piksel na ponad 4 miliardy kolorów, co znacznie przekracza potrzeby dla prostych grafik binarnych. Często błędne wnioski wynikają z założenia, że większa głębia bitowa zawsze prowadzi do lepszego odwzorowania i jakości obrazu. W praktyce jednak dla grafik, w których zmienia się jedynie intensywność dwóch kolorów, jak czarny i biały, wyższa głębia bitowa nie tylko nie wnosi wartości dodanej, ale także zwiększa rozmiar pliku oraz obciążenie systemu. Warto przy tym podkreślić, że w profesjonalnych zastosowaniach graficznych istnieją określone standardy dotyczące głębi kolorów, które uwzględniają zarówno efektywność, jak i jakość obrazu, a wybór odpowiedniej głębi bitowej jest kluczowy dla optymalizacji procesów przetwarzania i przechowywania danych.

Pytanie 33

Konwersja pomiędzy przestrzeniami barw RGB i CMYK jest niezbędna przy

A. publikacji obrazów w internecie

B. wyświetlaniu obrazów na monitorze

C. przygotowaniu zdjęcia do druku offsetowego

D. archiwizacji zdjęć na dysku twardym

Konwersja pomiędzy przestrzeniami barw RGB i CMYK jest kluczowa w procesie przygotowania zdjęcia do druku offsetowego, ponieważ te dwa modele barw służą różnym celom i zastosowaniom. RGB (Red, Green, Blue) jest przestrzenią barwną używaną głównie w urządzeniach elektronicznych, takich jak monitory i telewizory, gdzie kolory są tworzone przez mieszanie światła. Z kolei CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Key/Black) to model stosowany w druku, który polega na nakładaniu tuszy na papier. Przygotowując zdjęcia do druku, ważne jest, aby zrozumieć, że kolory wyświetlane na monitorze nie zawsze będą wyglądały tak samo po wydrukowaniu, ze względu na różnice w przestrzeniach barwnych. Proces konwersji pozwala na zachowanie jak największej zgodności kolorów poprzez odpowiednią kalibrację oraz uwzględnienie specyfikacji drukarni. Na przykład, wybierając profile ICC dla drukowania, możemy lepiej dostosować obraz do specyfikacji używanych przez drukarnię. Warto również pamiętać o tym, że niektóre kolory, które są możliwe do wyświetlenia w RGB, mogą być poza zakresem CMYK, co prowadzi do utraty detali kolorystycznych. Dlatego przekształcanie obrazów zgodnie z odpowiednimi standardami to podstawa udanego druku offsetowego.

Pytanie 34

Uzyskanie pozytywowej kopii z odpowiednim kontrastem obrazu z negatywu o niskim kontraście jest możliwe dzięki papierowi o gradacji

A. twardej

B. miękkiej

C. specjalnej

D. normalnej

Odpowiedź 'twardej' jest prawidłowa, ponieważ papier o twardej gradacji charakteryzuje się większą czułością na detale i kontrast, co jest szczególnie istotne przy uzyskiwaniu pozytywów z negatywów o niskim kontraście. Twardy papier ma mniejszą zdolność do reprodukcji tonów pośrednich, dlatego lepiej eksponuje jasne i ciemne obszary w obrazie, co pozwala na uzyskanie wyraźniejszego i bardziej kontrastowego pozytywu. W praktyce, przy pracy z negatywami, które nie mają wyraźnych różnic tonalnych, użycie papieru twardego przyczynia się do wydobycia detali, które mogą być niewidoczne na mniej kontrastowych kopiach. W przypadku negatywów, gdzie różnice w jasności są minimalne, zastosowanie papieru twardego pozwala na lepsze odwzorowanie wysokich tonów, co jest kluczowe dla uzyskania jakościowych rezultatów w fotografii. Standardy branżowe zalecają użycie papierów o różnej gradacji w zależności od charakterystyki negatywu, co umożliwia fotografom optymalizację procesu druku.

Pytanie 35

Do uzupełnienia brakujących obszarów uszkodzonej fotografii w programie Adobe Photoshop należy zastosować narzędzie

A. Magiczna gumka.

B. Stempel.

C. Lasso.

D. Rozmywanie.

Stempel to zdecydowanie najlepszy wybór do uzupełniania brakujących fragmentów fotografii w Photoshopie. Działa na zasadzie kopiowania wybranego fragmentu obrazu i nakładania go w inne miejsce, co pozwala bardzo precyzyjnie odtworzyć fakturę, kolorystykę i detale uszkodzonych obszarów. W praktyce, kiedy masz np. dziurę, ryskę czy nawet większą plamę na starej fotografii, stempel pozwala wziąć próbkę zdrowego fragmentu i „namalować” nią na zniszczonym kawałku — trochę jak łatka w ubraniu, ale dużo dokładniej. Narzędzie to jest stosowane przez profesjonalistów w retuszu zdjęć, bo daje dużą kontrolę i naturalny efekt końcowy. Branżowo, to absolutny standard w naprawach i rekonstrukcji zdjęć, bo nie narusza struktury obrazu tak jak inne narzędzia, tylko ją faktycznie odtwarza. Warto też wiedzieć, że stempel świetnie się sprawdza tam, gdzie inne narzędzia, jak np. łatka czy pędzel korygujący, mogą sobie nie radzić ze skomplikowaną teksturą czy wzorem. Moim zdaniem, kluczem do sukcesu jest tu cierpliwość i dokładne dobranie miejsca próbkowania — czasem trzeba kilka razy zmieniać źródło, żeby efekt był jak najbardziej naturalny. No i — co ważne — stemplem można pracować na różnych warstwach, co pozwala na nieinwazyjne eksperymenty bez ryzyka zniszczenia oryginału.

Pytanie 36

Które z wymienionych narzędzi programu Adobe Photoshop służy do zaawansowanej korekcji kolorów?

A. Szybka maska (Quick Mask)

B. Pióro (Pen Tool)

C. Krzywe (Curves)

D. Kadrowanie (Crop)

Szybka maska (Quick Mask) oraz Kadrowanie (Crop) to narzędzia, które mają zupełnie inne zastosowanie niż zaawansowana korekcja kolorów. Szybka maska pozwala na szybkie zaznaczanie obszarów w obrazie, ale nie oferuje możliwości bezpośredniej edycji kolorów. Jest użyteczna w kontekście wycinania lub przekształcania określonych fragmentów obrazu, a nie w pracy z tonami czy barwami. Kadrowanie natomiast skupia się na zmniejszeniu rozmiaru obrazu poprzez usuwanie jego fragmentów, co również nie ma związku z korekcją kolorów. Użytkownicy często mylą te narzędzia z krzywymi, ponieważ obie funkcje mogą w pewnym sensie wpływać na ostateczny wygląd zdjęcia, jednak nie w sposób, który pozwalałby na precyzyjną kontrolę nad kolorystyką. Pióro (Pen Tool) jest natomiast narzędziem do rysowania precyzyjnych kształtów i ścieżek, co również nie jest związane z korekcją kolorów. Wymienione opcje są cenne w różnych aspektach edycji, ale nie dostarczają narzędzi do zaawansowanej korekcji kolorów, co może prowadzić do nieporozumień i błędnych wyborów podczas edycji.

Pytanie 37

Jakim uniwersalnym i bezstratnym formatem zapisu obrazu cyfrowego, przeznaczonym do umieszczenia w publikacjach DTP, jest?

A. RAW

B. JPEG

C. GIF

D. TIFF

TIFF (Tagged Image File Format) to uniwersalny i bezstratny format zapisu obrazu cyfrowego, który jest powszechnie stosowany w publikacjach DTP (Desktop Publishing). Format ten charakteryzuje się dużą elastycznością, umożliwiając przechowywanie obrazów w różnych kolorach i głębiach bitowych, co czyni go idealnym do profesjonalnych zastosowań graficznych. TIFF obsługuje wiele warstw, przezroczystość oraz różne profile kolorów, co pozwala na precyzyjne odwzorowanie barw w druku. W praktyce format ten jest często używany w branży wydawniczej, gdzie jakość obrazu jest kluczowa. Przykładem zastosowania TIFF może być przygotowanie zdjęć do druku w magazynach lub książkach, gdzie każdy szczegół jest istotny. Warto również dodać, że wiele programów graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy Illustrator, oferuje pełne wsparcie dla tego formatu, co czyni go standardowym wyborem dla profesjonalnych grafików. Z tego powodu, TIFF jest preferowany w sytuacjach, gdzie jakość obrazu jest priorytetem, a kompresja stratna, taka jak JPEG, może prowadzić do utraty istotnych informacji wizualnych.

Pytanie 38

Wskaż oprogramowanie służące do organizowania albumów zdjęciowych?

A. Adobe Lightroom

B. Adobe Reader

C. Adobe Photoshop

D. Adobe Ilustrator

Adobe Photoshop oraz Adobe Illustrator są programami z rodziny Adobe, jednak ich główne przeznaczenie różni się znacznie od funkcji oferowanych przez Adobe Lightroom. Photoshop jest potężnym narzędziem do edycji grafiki rastrowej, które pozwala na retuszowanie zdjęć, tworzenie skomplikowanych kompozycji oraz dodawanie efektów wizualnych. Mimo że można w nim zarządzać zdjęciami, jego użycie jako katalogu zdjęć nie jest praktyczne, ponieważ nie posiada usprawnień do organizacji i przeszukiwania dużych zbiorów zdjęć. Podobnie, Illustrator jest programem do tworzenia grafiki wektorowej, co czyni go odpowiednim do projektowania logo, ilustracji i innych elementów wizualnych, ale nie jest przeznaczony do katalogowania zdjęć. Użytkownicy mogą mylić te programy z Lightroomem, sądząc, że wszystkie aplikacje Adobe są równorzędne w kontekście edycji zdjęć, co jest błędnym podejściem. Wybór niewłaściwego oprogramowania może prowadzić do znacznych trudności w zarządzaniu zdjęciami oraz utraty cennych informacji o projektach. Adobe Reader z kolei jest narzędziem do przeglądania plików PDF, które nie ma żadnych funkcji związanych z edycją czy katalogowaniem zdjęć. Pominięcie Lightroomu w takim kontekście wskazuje na brak zrozumienia specyfiki narzędzi dostosowanych do różnych potrzeb w branży kreatywnej.

Pytanie 39

Który format plików najlepiej nadaje się do archiwizacji zdjęć z pełną informacją o edycjach niedestrukcyjnych?

A. HEIC z profilem kolorów ICC

B. DNG z osadzonym plikiem XMP

C. TIFF z kompresją ZIP

D. JPEG 2000

Wybór innych formatów plików, takich jak JPEG 2000, TIFF z kompresją ZIP czy HEIC z profilem kolorów ICC, nie zapewnia takiej samej wszechstronności i bezpieczeństwa w kontekście archiwizacji zdjęć z pełną informacją o edycjach niedestrukcyjnych. JPEG 2000, chociaż jest nowoczesnym formatem z lepszą kompresją niż standardowy JPEG, nie obsługuje metadanych w taki sposób jak DNG. Nie zapewnia również pełnej informacji o edycji, co może prowadzić do utraty danych, jeśli zdjęcie zostanie edytowane w różnych programach. TIFF z kompresją ZIP, mimo że jest bardzo jakościowym formatem, nie jest tak powszechnie używany w kontekście edycji niedestrukcyjnej. TIFF zazwyczaj nie przechowuje informacji o zmianach, a jego zastosowanie do archiwizacji może prowadzić do problemów z zarządzaniem wersjami plików. Z kolei HEIC, który zyskał popularność dzięki zastosowaniu w iOS, nie jest tak szeroko wspierany w aplikacjach do edycji zdjęć oraz zarządzania metadanymi, a jego obsługa może być ograniczona. W rezultacie, wybór tych formatów nie tylko nie spełnia wymagań archiwizacyjnych, ale również stwarza ryzyko utraty kluczowych informacji o edycji, co może wpłynąć na przyszłą pracę z tymi zdjęciami.

Pytanie 40

Na podstawie wykresów okna Poziomy przed i po modyfikacji obrazu można wywnioskować, że dokonano korekcji polegającej na

A. oziębieniu tonacji barwnej obrazu.

B. ociepleniu tonacji barwnej obrazu.

C. zmniejszeniu rozpiętości tonalnej obrazu.

D. zwiększeniu rozpiętości tonalnej obrazu.

Patrząc na Twoje błędne odpowiedzi, widać, że mogą pojawić się typowe pomyłki, jeśli chodzi o interpretację histogramów i korekcji obrazu. Oziębienie tonacji barwnej, które według Ciebie miało miejsce, sugeruje przesunięcie kolorów w stronę niebieskiego. Jednak przy zwiększaniu rozpiętości tonalnej, tak naprawdę nic takiego się nie dzieje. Różne rzeczy tu mają znaczenie – oziębienie nie zależy tylko od rozpiętości, ale też od nasycenia i balansu kolorów. Zmniejszenie rozpiętości tonalnejwięc oznaczałoby ograniczenie tonalne, co w efekcie prowadzi do utraty detali w jasnych i ciemnych partiach obrazu. A takie ocieplenie tonacji, sugerujące przesunięcie w stronę czerwieni czy żółci, nie jest zgodne z tym, co się dzieje w histogramie. Kluczowe jest zrozumienie, że te terminy są różne i mają duże znaczenie w pracy nad zdjęciami. Zwróć na to uwagę w przyszłości!

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej