Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 18:41
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 18:57

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na podstawie zamieszczonego wpisu w książeczce można stwierdzić, że pies został uodporniony przeciwko

Data	Nazwa szczepionki	Seria szczepionki
26.06.2013	xxx DHPL	211010

A. wirusowemu zapaleniu wątroby, kaszlowi kenelowemu, parwowirozie, leptospirozie.

B. nosówce, wirusowemu zapaleniu wątroby, parwowirozie, leptospirozie.

C. nosówce, wirusowemu zapaleniu wątroby, kaszlowi kenelowemu, leptospirozie.

D. nosówce, parwowirozie, kaszlowi kenelowemu, leptospirozie.

Wybór każdej z niepoprawnych odpowiedzi sugeruje niepełne zrozumienie oraz brak znajomości szczepień obowiązkowych dla psów. Nosówka, wirusowe zapalenie wątroby, parwowiroza i leptospiroza to choroby, które są powszechnie uwzględniane w programach szczepień dla psów, jednak ich kombinacje w odpowiedziach niepoprawnych są mylące. Na przykład, niektóre odpowiedzi pomijają istotne choroby, co może prowadzić do niepełnej ochrony pupila. Błędem jest również założenie, że podanie szczepionki tylko przeciwko jednemu wirusowi wystarcza do zapewnienia pełnej ochrony. Każda z wymienionych chorób ma odmienne mechanizmy zakaźne i wymagają specyficznego podejścia w kontekście profilaktyki. Ponadto, nieodpowiednie szczepienia mogą prowadzić do mylnych przekonań o ochronie zwierzęcia, co może skutkować brakiem odpowiedniej opieki zdrowotnej. Kluczowe jest, aby właściciele psów byli zaznajomieni z zaleceniami weterynaryjnymi oraz z faktami na temat chorób, przeciwko którym ich pupile są szczepione. Właściwa wiedza na ten temat pozwala nie tylko zapobiegać chorobom, ale również zrozumieć znaczenie pełnego cyklu szczepień dla zdrowia zwierząt domowych.

Pytanie 2

Jakie będą skutki braku witaminy A u zwierząt?

A. krzywica

B. szkorbut

C. kurza ślepota

D. zaburzenia w płodności

Kurza ślepota, znana także jako night blindness, jest schorzeniem wynikającym z niedoboru witaminy A, która odgrywa kluczową rolę w prawidłowym funkcjonowaniu narządu wzroku. Witamina A jest niezbędna do produkcji rodopsyny, pigmentu w siatkówce, który umożliwia widzenie w warunkach słabego oświetlenia. Niedobór tej witaminy prowadzi do osłabienia zdolności wzrokowej, szczególnie w ciemności. Oprócz problemów ze wzrokiem, niedobór witaminy A może wpływać na ogólny stan zdrowia zwierząt, prowadząc do osłabienia układu odpornościowego. W praktyce, aby zapobiegać niedoborom, ważne jest zapewnienie odpowiedniej diety, bogatej w źródła witaminy A, takie jak marchew, wątroba czy produkty mleczne. W przypadku hodowli zwierząt, monitorowanie poziomu witaminy A w diecie jest kluczowe dla zapewnienia ich zdrowia i wydajności. Przestrzeganie zaleceń dotyczących żywienia zwierząt, według standardów takich jak NRC (National Research Council), może pomóc w uniknięciu tego rodzaju niedoborów.

Pytanie 3

Guzy o rozmiarze orzecha włoskiego, które pojawiają się na skórze bydła w okresie wiosennym, w okolicy lędźwiowo-krzyżowej, to symptom

A. gruźlicy skóry

B. guzowatej choroby bydła

C. grzybicy skóry

D. gławicy bydła

Gruźlica skóry, to choroba, która jest spowodowana bakteriami Mycobacterium bovis. Atakują one skórę i inne tkanki, co prowadzi do powstawania wrzodów i guzków. Objawy nie są zawsze ograniczone do dolnej części pleców, dlatego może być to mniej prawdopodobne w przypadku naszego pytania. Inna sprawa to grzybica skóry, która jest wynikiem infekcji grzybiczej. Objawia się raczej łuszczącą się skórą niż guzkami jak w gzawicy. Grzybica nie jest związana z porą roku, a bakterie grzybowe lepiej czują się w wilgotnych miejscach. Guzowata choroba bydła może brzmieć podobnie, ale tak naprawdę to nie to samo co gzawica i ma inny sposób działania. Wiedza o różnicach między tymi chorobami i ich symptomami jest ważna, zwłaszcza w weterynarii. Często ludzie mylą te schorzenia, bo nie znają objawów i źródeł, co prowadzi do niepoprawnych wniosków.

Pytanie 4

System do natychmiastowego informowania o niebezpiecznej żywności oraz paszach nosi nazwę

A. RASFF

B. GHP

C. TRACES

D. HACCP

RASFF, czyli System Szybkiej Wymiany Informacji o Niebezpiecznej Żywności i Paszach, jest kluczowym narzędziem w zapewnieniu bezpieczeństwa żywności w Europie. Jego głównym celem jest umożliwienie szybkiej wymiany informacji między państwami członkowskimi Unii Europejskiej, a także z Komisją Europejską, w przypadku wykrycia niebezpieczeństw związanych z żywnością i paszami. System ten pozwala na natychmiastowe reagowanie na zagrożenia, co jest niezwykle istotne dla ochrony zdrowia publicznego. Przykładowo, jeśli w jednym z krajów zostanie wykryta salmonella w partii mięsa, informacje o tym są natychmiast przekazywane do innych państw, co pozwala na szybkie działania, takie jak wycofanie zagrożonej żywności z rynku. RASFF działa również w oparciu o standardy międzynarodowe i dobre praktyki, co zapewnia jego skuteczność i spójność w działaniu. Umożliwia on również monitorowanie trendów w bezpieczeństwie żywności, co pozwala na podejmowanie działań zapobiegawczych w przyszłości.

Pytanie 5

W trakcie typowej inspekcji poubojowej tusze oraz organy wewnętrzne świń są poddawane procesowi

A. oględzin płuc, tchawicy i przełyku

B. cięcia i analizy węzłów chłonnych podżuchwowych

C. badania palpacyjnego śledziony

D. podłużnego cięcia serca w celu udostępnienia komór i przecięcia przegrody międzykomorowej

Podczas standardowego badania poubojowego tusze i narządy wewnętrzne świń poddaje się oględzinom płuc, tchawicy i przełyku, co jest kluczowym elementem oceny ich jakości oraz wykrywania potencjalnych nieprawidłowości. Wizualna inspekcja tych narządów pozwala na identyfikację zmian patologicznych, takich jak obrzęki, zaczerwienienia czy obecność wydzieliny, które mogą sugerować choroby dróg oddechowych. W przypadku stwierdzenia takich nieprawidłowości, dalsze działania mogą obejmować pobranie próbek do badań laboratoryjnych. Oględziny te są zgodne z normami weterynaryjnymi określonymi w przepisach dotyczących kontroli poubojowej, co zapewnia bezpieczeństwo zdrowotne mięsa przeznaczonego do konsumpcji. Na przykład, w przypadku wystąpienia objawów chorób zakaźnych, takich jak mykoplazmoza, konieczne może być podjęcie działań mających na celu eliminację zakażonych zwierząt z łańcucha dostaw. Regularne przeprowadzanie takich badań jest nie tylko obowiązkiem prawnym, ale również najlepszą praktyką w zakresie ochrony zdrowia publicznego oraz dobrostanu zwierząt.

Pytanie 6

Podczas wystąpienia brucelozy u bydła można zauważyć wyciek z

A. odbytu

B. nozdrzy

C. dróg rodnych

D. gruczołów łojowych

Bruceloza jest zoonozą wywoływaną przez bakterie z rodzaju Brucella, która szczególnie dotyka bydło, prowadząc do wielu poważnych zaburzeń zdrowotnych. W przypadku brucelozy u bydła, jednym z charakterystycznych objawów jest wypływ z dróg rodnych. Infekcja ta często prowadzi do ciężkich zapaleń macicy oraz poronień, co skutkuje wydzieliną, która może być zauważalna w postaci ropnego lub krwistego wypływu. W praktyce weterynaryjnej ważne jest, aby zdiagnozować brucelozę na wczesnym etapie, co pozwala na wdrożenie odpowiednich środków zapobiegawczych oraz leczenia. Zgodnie z najlepszymi praktykami, w przypadku wystąpienia podejrzanych objawów, takich jak wypływ z dróg rodnych, należy przeprowadzić badania serologiczne oraz mikrobiologiczne, aby potwierdzić obecność bakterii Brucella. Wczesne wykrywanie i zarządzanie tą chorobą ma kluczowe znaczenie dla zdrowia stada oraz bezpieczeństwa żywnościowego.

Pytanie 7

W trakcie analizy poubojowej można zidentyfikować wągrzycę, wykonując cięcia

A. płuc.

B. mięśni.

C. wątroby.

D. węzłów chłonnych.

Nacięcia w płucach, wątrobie czy węzłach chłonnych nie są odpowiednimi miejscami do wykrywania wągrzycy, ponieważ larwy tego pasożyta najczęściej lokalizują się w mięśniach. Płuca, wątroba i węzły chłonne mogą być miejscami występowania innych schorzeń, ale nie wągrzycy. Zrozumienie anatomii i patologii zwierząt rzeźnych jest kluczowe dla poprawnej diagnostyki. Nacięcia w mięśniach, które mogą ujawnić obecność cyst, są zgodne z obowiązującymi protokołami inspekcji poubojowej, które mają na celu zidentyfikowanie chorób, które mogą wpłynąć na jakość mięsa oraz zdrowie konsumentów. Ignorowanie właściwych miejsc inspekcji może prowadzić do błędnych wniosków, a w konsekwencji do niewłaściwego postępowania w przypadku wykrycia choroby. Powszechnym błędem jest przekonanie, że inspekcja innych narządów może wystarczyć do stwierdzenia obecności wągrzycy, co w praktyce jest nieprawidłowe. Takie podejście może również zmniejszyć skuteczność działań prewencyjnych oraz epidemiologicznych, co jest kluczowe dla ochrony zdrowia publicznego. Dlatego ważne jest, aby przestrzegać uznanych praktyk i procedur, aby skutecznie identyfikować i zarządzać ryzykiem związanym z chorobami zwierząt rzeźnych.

Pytanie 8

Zasada halal wymaga przeprowadzenia uboju zwierząt bez

A. oszołomienia

B. wytrzewienia

C. skórowania

D. wykrwawienia

Wybór odpowiedzi związanej z wykrwawieniem, skórowaniem czy wytrzewieniem jako kluczowymi aspektami reguły halal pokazuje powszechne nieporozumienie dotyczące priorytetów w procesie uboju zwierząt. Podczas gdy wykrwawienie jest istotnym etapem, polegającym na usunięciu krwi z ciała zwierzęcia, nie jest to etap, który zostałoby pominięte w kontekście zasad halal. Wręcz przeciwnie, prawidłowe wykrwawienie jest niezbędne, aby zapewnić, że mięso jest uznawane za czyste i odpowiednie do konsumpcji. Skórowanie oraz wytrzewienie również stanowią część procesu, ale odbywają się po zakończeniu uboju. Z perspektywy etycznej, uboju powinno towarzyszyć poszanowanie życia zwierzęcia, co wyklucza jakiekolwiek formy oszołomienia, które mogą prowadzić do sytuacji, w których zwierzęta są pozbawione świadomości w trakcie tego ważnego momentu. Tego typu błędne rozumienie przyczynia się do dezinformacji w obszarze zasad halal i może prowadzić do praktyk, które nie są zgodne z etyką oraz wymaganiami religijnymi. Odpowiednie podejście do uboju powinno zawsze uwzględniać wszystkie aspekty, które wpływają na dobrostan zwierząt oraz na jakość końcowego produktu, co jest niezbędne, aby spełnić oczekiwania konsumentów poszukujących żywności halal.

Pytanie 9

Właściciel którego zwierzęcia ma obowiązek powiadomić powiatowego lekarza weterynarii o jego śmierci?

A. Drobiu

B. Psa

C. Krowy

D. Świni

W przypadku pozostałych zwierząt, takich jak psy, świnie czy drób, chociaż również istnieją obowiązki zgłaszania padnięć, nie są one tak rygorystyczne jak w przypadku bydła. Posiadacze psów na ogół nie mają obowiązku informowania powiatowego lekarza weterynarii o padnięciu swojego pupila, co wynika z innego statusu prawnego tych zwierząt, które są uważane za zwierzęta towarzyszące, a nie produkcyjne. W przypadku świń, obowiązki dotyczące zgłaszania padnięć są mniej restrykcyjne, ponieważ w wielu krajach przepisy są skoncentrowane na dużych hodowlach komercyjnych, a nie na pojedynczych właścicielach. Drobiu również nie dotyczy ściśle taki obowiązek, pomimo że istnieją programy monitorowania zdrowia drobiu, które różnią się w zależności od regionu i mogą obejmować inne wymogi. Te różnice w regulacjach mogą prowadzić do mylnych wniosków, że posiadacze tych zwierząt mają podobne obowiązki jak w przypadku bydła. Warto zatem zwrócić uwagę na kontekst, w jakim te przepisy obowiązują oraz na różnice w traktowaniu zwierząt w zależności od ich przeznaczenia oraz ryzyka epidemiologicznego. Właściwe zrozumienie tych przepisów oraz ich znaczenia dla zdrowia publicznego jest kluczowe dla każdego hodowcy i właściciela zwierząt, aby uniknąć nieporozumień i przestrzegać norm bioasekuracji.

Pytanie 10

Termin "DC" w nazwie leku, np. "Orbenin DC", wskazuje, że lek jest przeznaczony do stosowania

A. w czasie karmienia.

B. w celu synchronizacji cyklu rujowego.

C. do wywołania rui.

D. w fazie zasuszenia.

Oznaczenie "DC" w nazwie leku, takim jak "Orbenin DC", wskazuje na jego zastosowanie w okresie zasuszenia, co jest kluczowym etapem w cyklu produkcyjnym mleka u bydła. Zasuszanie to proces, w którym krowy są przygotowywane do kolejnej laktacji poprzez stopniowe zmniejszenie wydajności mleka i wprowadzenie do ich diety odpowiednich suplementów. Użycie leków oznaczonych jako "DC" ma na celu nie tylko utrzymanie zdrowia wymienia, ale również zapobieganie i leczenie stanów zapalnych oraz infekcji, które mogą wystąpić w tym okresie. Dobre praktyki w zarządzaniu zdrowiem bydła w tym czasie obejmują regularne kontrole weterynaryjne oraz stosowanie odpowiednich preparatów, co przyczynia się do zwiększenia wydajności mleka w następnej laktacji. Poznanie i zrozumienie tych działań jest niezbędne dla hodowców, aby optymalizować procesy produkcyjne i zapewniać dobrostan zwierząt. Efektywne wykorzystanie leków w okresie zasuszenia jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji weterynaryjnych i naukowych, które podkreślają znaczenie tego etapu w cyklu życia bydła mlekowego.

Pytanie 11

W wyniku przerwania przepływu krwi do tkanek narządy doświadczają

A. degeneracji

B. atrofii

C. martwicy

D. hipertrofii

Odpowiedzi "atrofia", "hipertrofia" i "degeneracja" nie są poprawne w kontekście braku dopływu krwi do tkanek, ponieważ odnoszą się do innych zjawisk patologicznych. Atrofia to proces zmniejszania się objętości komórek lub tkanek, który może wystąpić na skutek długotrwałego braku stymulacji, niedożywienia czy starzenia się, a nie bezpośrednio na skutek braku krwi. Hipertrofia z kolei to wzrost objętości komórek, co również nie ma związku z niedokrwieniem. Zjawisko to występuje najczęściej w odpowiedzi na zwiększone obciążenie, takie jak w przypadku serca sportowca. Degeneracja odnosi się do stopniowego uszkodzenia komórek, co może być wynikiem różnych procesów patologicznych, ale nie jest bezpośrednio związana z nagłym odcięciem dopływu krwi. W zrozumieniu tych pojęć kluczowe jest odróżnienie ich od martwicy, która jest bezpośrednim wynikiem braku tlenowej perfuzji tkanek. Zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla prawidłowej oceny stanu pacjenta i podejmowania decyzji klinicznych.

Pytanie 12

Ile ml antybiotyku powinno się podać podskórnie kotu o masie 5 kg po kastracji, jeśli zalecana dawka preparatu wynosi 1 ml na 10 kg masy ciała?

A. 5,0 ml

B. 1,0 ml

C. 12,5 ml

D. 0,5 ml

Wybór 1,0 ml jako dawki dla kota ważącego 5 kg to chyba nie najlepszy pomysł. Tak naprawdę, to nie uwzględnia, jak ważne jest dostosowanie dawki do wagi zwierzęcia. Ta dawka byłaby dobra dla kota o wadze 10 kg, więc dla 5 kg byłoby to zdecydowanie za dużo. Tak duża dawka może wywołać jakieś niepożądane skutki, jak problemy zdrowotne, a w ekstremalnych przypadkach nawet mogłoby zaszkodzić zwierzakowi. No i wybór 5,0 ml czy 12,5 ml to zupełnie chybione obliczenia - to są po prostu przerażająco wysokie ilości dla tak małego zwierzęcia. Tutaj można zauważyć typowy błąd myślowy, gdzie niektórzy opiekunowie myślą, że im więcej leku, tym lepszy efekt, co jest kompletnie w błędzie. Ważne jest, żeby pamiętać, że dawkowanie musi być dopasowane do wagi i stanu zdrowia zwierzęcia, co wymaga dokładnych obliczeń oraz rozmowy z weterynarzem.

Pytanie 13

Zwierzęta kręgowe w rzeźni mogą być zabijane tylko po wcześniejszym

A. wykrwawieniu

B. unieruchomieniu

C. oszołomieniu

D. uspokojeniu

Oszołomienie zwierząt kręgowych przed uśmierceniem jest kluczowym elementem standardów dotyczących humanitarnego traktowania zwierząt w rzeźniach. Metody oszołomienia, takie jak użycie pistoletów pneumatycznych czy elektrody, mają na celu zapewnienie, że zwierzę nie odczuwa bólu ani stresu w trakcie uśmiercania. Proces ten jest zgodny z dyrektywami Unii Europejskiej, które nakładają obowiązek na producentów żywności, aby stosowali metody uśmiercania minimalizujące cierpienie zwierząt. Przykładami praktycznego zastosowania tej wiedzy są szkolenia dla pracowników rzeźni w zakresie bezpiecznego i skutecznego oszołomienia, co nie tylko poprawia dobrostan zwierząt, ale także zwiększa efektywność procesu produkcji. Oszołomienie jest również przewidziane w przepisach dotyczących ochrony zwierząt, co podkreśla znaczenie tej procedury w przemyśle mięsnym.

Pytanie 14

Flotacja to jedna z metod stosowanych w parazytologicznych badaniach

A. sierści

B. zeskrobin

C. krwi

D. kału

Metoda flotacji jest techniką stosowaną w parazytologii, głównie w badaniu kału, która pozwala na wykrywanie jaj i cyst pasożytów. Technika ta polega na wykorzystaniu różnicy gęstości między jajami pasożytów a roztworem flotacyjnym. Jaja pasożytów, które mają mniejszą gęstość niż roztwór, unoszą się na powierzchni, co ułatwia ich zbieranie i dalszą analizę pod mikroskopem. W praktyce, próbki kału są mieszane z roztworem flotacyjnym, a następnie odwirowywane, co umożliwia separację jaj pasożytów od pozostałych składników. Metoda ta jest standardem w diagnostyce parazytów jelitowych, a jej skuteczność wzrasta przy użyciu odpowiednich roztworów, takich jak sól czy cukier, które zapewniają optymalne warunki do flotacji. Dobrą praktyką jest także stosowanie odpowiednich filtrów i odpowiednia mikroskopia, co pozwala na dokładne zidentyfikowanie gatunków pasożytów oraz ich jaj.

Pytanie 15

Standardowe badanie węzłów chłonnych obejmuje

A. USG

B. RTG

C. palpację

D. biopsję

Palpacja węzłów chłonnych jest kluczowym elementem rutynowego badania, ponieważ pozwala na ocenę ich wielkości, kształtu, konsystencji oraz ewentualnych zmian, które mogą wskazywać na proces patologiczny, taki jak infekcja czy nowotwór. W praktyce klinicznej, palpację wykonuje się w przypadku podejrzenia powiększenia węzłów chłonnych, co może być sygnałem alarmowym do dalszych badań diagnostycznych. Standardy medyczne wskazują, że lekarze powinni regularnie przeprowadzać badania palpacyjne, szczególnie u pacjentów z historią nowotworów czy infekcji wirusowych. Dzięki palpacji można zidentyfikować węzły chłonne, które są nie tylko powiększone, ale także wykazują cechy twardości lub przykurczu, co może sugerować obecność złośliwego procesu. Przykładem zastosowania palpacji jest badanie pacjentów z podejrzeniem chłoniaka, gdzie drobne zmiany w węzłach mogą być kluczowe dla postawienia diagnozy. Warto również pamiętać, że palpacja jest techniką, która nie wymaga skomplikowanego sprzętu, co czyni ją dostępną w różnych warunkach, w tym w gabinetach lekarskich oraz podczas wizyt domowych.

Pytanie 16

Co oznacza skrót DDD?

A. dekoronizację, denaturację, dekarbonizację

B. deratyzację, denaturację, dezynfekcję

C. dekoronizację, deratyzację, dezynfekcję

D. dezynfekcję, dezynsekcję, deratyzację

Skrót DDD oznacza dezynfekcję, dezynsekcję i deratyzację, co jest kluczowym pojęciem w obszarze ochrony zdrowia publicznego oraz zarządzania szkodnikami. Dezynfekcja odnosi się do procedury eliminacji bakterii, wirusów i innych patogenów z powierzchni, co jest szczególnie istotne w miejscach o wysokim ryzyku zarażeń, takich jak szpitale czy obiekty gastronomiczne. Dezynsekcja to proces zwalczania insektów, co jest niezbędne w celu ochrony jakości żywności i minimalizacji ryzyka epidemii. Deratyzacja natomiast dotyczy kontroli populacji gryzoni, które mogą przenosić choroby oraz powodować znaczne straty materialne. W praktyce, wykonanie tych trzech procedur często odbywa się w ramach kompleksowego programu sanitarno-epidemiologicznego, co jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz lokalnych służb zdrowia. Znajomość i umiejętność stosowania tych metod jest niezbędna dla profesjonalistów zajmujących się higieną i bezpieczeństwem żywności, a także w kontekście szeroko pojętego zarządzania zdrowiem publicznym.

Pytanie 17

Monitorowanie akcji serca płodu połączone z jednoczesnym zapisem skurczów mięśnia macicy nazywa się skrótem

A. EKG

B. KGT

C. KTG

D. EEG

Elektryczna encefalografia (EEG) jest techniką diagnostyczną, która rejestruje aktywność elektryczną mózgu i nie odnosi się do monitorowania stanu płodu. Użycie EEG w kontekście porodu jest błędne, ponieważ ta metoda wykorzystywana jest głównie w neurologii do diagnozowania zaburzeń mózgowych, a nie w położnictwie. Właściwe monitorowanie płodu wymaga zastosowania odpowiednich metod, takich jak KTG. EKG, czyli elektrokardiografia, to badanie dotyczące aktywności elektrycznej serca, a nie akcji serca płodu. Choć EKG jest niezwykle ważne w kardiologii, nie jest narzędziem do oceny stanu płodu. W kontekście porodów, odwoływanie się do EKG może prowadzić do mylnych wniosków i nieporozumień w ocenie stanu zdrowia matki i dziecka. KGT, choć brzmi podobnie do KTG, nie jest powszechnie używanym skrótem w literaturze medycznej, co może wprowadzać w błąd. W praktyce klinicznej istotne jest, aby używać precyzyjnych terminów związanych z monitorowaniem stanu zdrowia płodu, aby zapobiec nieporozumieniom i zapewnić właściwą opiekę zdrowotną. Wykorzystywanie nieodpowiednich terminów lub metod w obszarze monitorowania stanu płodu może prowadzić do poważnych błędów diagnostycznych, co podkreśla znaczenie edukacji i stałego kształcenia w dziedzinie położnictwa.

Pytanie 18

Jaką ilość ml preparatu Bioketan 100 mg/ml, roztworu do wstrzykiwań przeznaczonego dla psów i kotów, powinno się podać domięśniowo psu ważącemu 25 kg, jeśli dawkowanie dla psów wynosi 3 mg/kg m.c. i.v. oraz 7 mg/kg m.c. i.m.?

A. 12,5 ml

B. 0.75 ml

C. 1,75 ml

D. 17,5 ml

Aby obliczyć dawkę preparatu Bioketan 100 mg/ml dla psa o wadze 25 kg, należy najpierw ustalić, ile mg leku powinno być podane na podstawie dawkowania 7 mg/kg masy ciała dla podania domięśniowego. Dla psa o wadze 25 kg obliczamy: 25 kg * 7 mg/kg = 175 mg. Preparat Bioketan ma stężenie 100 mg/ml, więc aby uzyskać 175 mg, potrzebujemy 175 mg / 100 mg/ml = 1,75 ml. Takie obliczenia są kluczowe w praktyce weterynaryjnej, gdyż dokładne dawkowanie jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa i skuteczności leczenia. Przykładowo, podając zbyt małą dawkę, ryzykujemy, że nie osiągniemy oczekiwanego efektu terapeutycznego, a podanie zbyt dużej dawki może prowadzić do działań niepożądanych. Dlatego tak ważne jest, aby zawsze dokładnie przeliczać dawki na podstawie wagi zwierzęcia oraz rodzaju podania, stosując się do ustalonych protokołów dawkowania.

Pytanie 19

Podczas badania klinicznego krowy zaobserwowano wypukłość lewego dołu głodowego oraz bębenkowe uwypuklenie w tym rejonie. Wskazuje to na

A. niedrożność jelit

B. wzdęcie żwacza

C. przemieszczenie trawieńca

D. zator ksiąg

Wzdęcie żwacza to dość poważny problem, który polega na zbieraniu się gazów w żwaczu. To może prowadzić do tego, że zwierzę się powiększa, co wygląda naprawdę niepokojąco. Objawy, które opisałeś, jak wysklepiony lewy dół głodowy i bębenkowy wypuk, są jasnymi sygnałami, że coś jest nie tak. Krowa w takim stanie zazwyczaj nie czuje się najlepiej – może być niespokojna, nie je, a nawet może mieć problemy z poruszaniem się. Jeśli weterynarz szybko tego nie zdiagnozuje, to może się to skończyć tragicznie. W takich sytuacjach ważne jest, żeby zbadać brzuch i czasem wprowadzić dreny, żeby pozbyć się nadmiaru gazów. No i oczywiście, dieta ma tu ogromne znaczenie, więc dobrze jest ją kontrolować, żeby unikać takich sytuacji. Wiedza o tym, co się dzieje z wzdęciem żwacza, jest naprawdę istotna dla każdego hodowcy bydła – im szybciej działasz, tym lepiej dla zwierząt.

Pytanie 20

Czy transport bez oddzielania jest możliwy?

A. zwierząt posiadających rogi oraz tych ich pozbawionych

B. dorosłych ogierów i byków

C. matek z potomstwem zależnym

D. zwierząt uwiązanych oraz tych nieuważanych

Odpowiedzi, które wskazują na możliwość transportu zwierząt uwiązanych i nieuwiązanych, zwierząt z rogami i bez rogów oraz dorosłych ogierów i byków, opierają się na błędnych założeniach dotyczących bezpieczeństwa i dobrostanu zwierząt podczas transportu. Transport zwierząt uwiązanych i nieuwiązanych może prowadzić do wielu problemów. Zwierzęta nieuwiązane są narażone na obrażenia w trakcie transportu, a ich nieprzewidywalne zachowanie może stanowić zagrożenie zarówno dla innych zwierząt, jak i osób obsługujących transport. Z kolei, transport zwierząt z rogami i bez rogów nie uwzględnia specyficznych wymogów dotyczących zabezpieczeń i przestrzeni dla poszczególnych grup zwierząt, co może prowadzić do urazów i stresu. Ponadto, dorosłe ogiery i byki transportowane razem mogą być narażone na agresję, co zwiększa ryzyko wypadków. W transporcie zwierząt kluczowe jest przestrzeganie przepisów dotyczących zachowania harmonii w grupie oraz zapewnienie odpowiednich warunków, które odpowiadają ich specyfice. Właściwe podejście do transportu ludzkiego i zwierzęcego zgodnie z etyką i prawem minimalizuje stres i ryzyko urazów, co jest istotne w kontekście dobrostanu zwierząt oraz efektywności transportu.

Pytanie 21

Na zdjęciu przedstawiony jest

A. stetoskop.

B. otoskop.

C. oftalmoskop.

D. stereoskop.

Odpowiedź 'oftalmoskop' jest poprawna, ponieważ to właśnie to narzędzie jest wykorzystywane przez okulistów do badania wnętrza oka. Oftalmoskop umożliwia lekarzom ocenę stanu siatkówki oraz tarczy nerwu wzrokowego, co jest kluczowe w diagnostyce wielu schorzeń oczu, takich jak retinopatia cukrzycowa czy jaskra. Dzięki zastosowaniu oftalmoskopu, specjaliści mogą w porę wykrywać zmiany patologiczne, co pozwala na wczesne wdrożenie leczenia i zapobieganie poważnym konsekwencjom zdrowotnym. Warto zauważyć, że umiejętność prawidłowego użycia oftalmoskopu jest niezbędną kompetencją w praktyce okulistycznej i jest omawiana w standardach nauczania w medycynie. W codziennej praktyce klinicznej oftalmoskop jest także wykorzystywany w ocenie stanu układu naczyniowego oka, co wiąże się z całościowym zrozumieniem zdrowia pacjenta.

Pytanie 22

Jaką chorobą neurologiczną bydła uważa się za śmiertelną?

A. ASF

B. IBR

C. BSE

D. BVD-MD

BSE (Bolączka szalejącego bydła) jest poważną chorobą neurologiczną bydła, znaną również jako choroba gąbczastej encefalopatii bydła. Jest to choroba prionowa, co oznacza, że jest wywoływana przez nieprawidłowo sfałdowane białka, zwane prionami, które prowadzą do uszkodzenia komórek nerwowych w mózgu bydła. Przykłady skutków BSE obejmują zmiany zachowań, problemy z koordynacją ruchową oraz ostatecznie śmierć zwierzęcia. Choroba ta ma poważne konsekwencje nie tylko dla zwierząt, ale również dla zdrowia publicznego, ponieważ istnieje związek z przypadkami choroby Creutzfeldta-Jakoba u ludzi, którzy spożywają zakażone mięso. Dlatego ważne jest, aby wprowadzać odpowiednie środki zapobiegawcze, takie jak kontrola paszy, która jest źródłem zakażeń prionowych. W ramach dobrych praktyk hodowlanych, producenci bydła powinni stosować zasady bioasekuracji oraz regularnie monitorować stan zdrowia stada, aby zapobiegać rozprzestrzenieniu się tej choroby.

Pytanie 23

Zwierzęta nabyte w państwach Unii Europejskiej przy wjeździe do Polski

A. dostają nowy tatuaż

B. są pozbawiane kolczyków

C. dostają nowe kolczyki

D. zachowują dotychczasowe oznaczenie

Istnieje wiele nieporozumień dotyczących kwestii oznakowania zwierząt przy wjeździe do Polski, szczególnie w odniesieniu do kolczyków i tatuaży. Pomysł, że zwierzęta otrzymują nowy tatuaż lub nowe kolczyki przy wjeździe, jest mylny i oparty na błędnym rozumieniu przepisów dotyczących identyfikacji zwierząt. W rzeczywistości, regulacje unijne jasno wskazują, że zwierzęta, które już posiadają odpowiednią identyfikację, nie muszą być ponownie oznakowywane. Wprowadzenie nowego tatuażu czy kolczyków może prowadzić do zamieszania w dokumentacji i stanowić potencjalne zagrożenie dla zwierzęcia, które mogłoby być narażone na dodatkowy stres i niepotrzebne zabiegi medyczne. Odpowiedzi sugerujące, że zwierzęta są pozbawione kolczyków, również są błędne, ponieważ oznakowanie jest kluczowym elementem nie tylko dla identyfikacji właścicieli, ale także dla zapewnienia ścisłej kontroli zdrowotnej i bezpieczeństwa zwierząt. Według standardów europejskich, każde zwierzę powinno być identyfikowane przez oznaczenia, które są zarejestrowane i uznawane we wszystkich krajach członkowskich. Dlatego istotne jest, aby każdy właściciel zwierzęcia rozumiał zasady dotyczące oznakowania i wymogi prawne, aby uniknąć nieporozumień oraz problemów związanych z identyfikacją zwierząt w trakcie transgranicznego przemieszczania.

Pytanie 24

Proces polegający na eliminacji wszelkich szkodliwych owadów to

A. dezynsekcja

B. dezynfekcja

C. deawionizacja

D. deratyzacja

Dezynfekcja, deawionizacja oraz deratyzacja to terminy, które często są mylone z dezynsekcją, co prowadzi do nieporozumień w kontekście zarządzania szkodnikami i utrzymania higieny. Dezynfekcja to proces eliminowania drobnoustrojów, takich jak bakterie i wirusy, a nie insektów, co czyni ją niewłaściwą odpowiedzią na pytanie o szkodliwe owady. Z kolei deawionizacja odnosi się do usuwania jonów z roztworów, co nie ma zastosowania w kontekście eliminacji insektów. Deratyzacja z kolei dotyczy zwalczania gryzoni, takich jak szczury czy myszy, co również jest inną sferą działań niż dezynsekcja. Częstym błędem myślowym jest utożsamianie wszystkich działań związanych z higieną z jedną, wspólną metodą. W rzeczywistości każde z tych działań ma swoją specyfikę oraz odpowiednie metody i substancje, które są używane w zależności od celu. Wiedza na temat różnic między tymi terminami jest kluczowa dla skutecznego zarządzania problemami sanitarnymi oraz w podejmowaniu odpowiednich działań na rzecz ochrony zdrowia.

Pytanie 25

W tabeli podano prawidłowe wskaźniki hematologiczne dla różnych gatunków zwierząt. Które ze zwierząt ma leukopenię?

Wskaźnik	Jednostka	Gatunek
Wskaźnik	Jednostka	Konie	Bydło	Owce	Kozy	Świnie	Psy	Koty
Leukocyty (LEU)	10³/l	6,0 – 12,0	4,0 – 10,0	4,0 – 12,0	5,0 – 13,0	10,0 – 22,0	6,0 – 17,0	5,0 – 20,0
	tys./mm³	6,0 – 12,0	4,0 – 10,0	4,0 – 12,0	5,0 – 13,0	10,0 – 22,0	6,0 – 17,0	5,0 – 20,0

A. Pies - 17tys./mm3

B. Świnia - 8 tys./mm3

C. Koń - 7 tys./mm3

D. Krowa - 12 tys./mm3

Odpowiedzi "Pies - 17 tys./mm3", "Koń - 7 tys./mm3" i "Krowa - 12 tys./mm3" są nieprawidłowe, ponieważ każdy z tych wyników mieści się w granicach normy dla ich gatunków. Pies ma podwyższoną liczbę leukocytów, co jest typowe w przypadku stanów zapalnych, a jego norma wynosi od 6 tys. do 17 tys./mm3. Koń z wynikiem 7 tys./mm3 jest w dolnej granicy normy, jednak wciąż nie kwalifikuje się jako leukopenia, której próg określany jest indywidualnie dla różnych ras i pomiarów, a norma dla koni wynosi zazwyczaj 5,0 - 12,0 tys./mm3. Krowa, ze względu na swój wynik 12 tys./mm3, również nie przejawia objawów leukopenii, ponieważ mieści się w normie wynoszącej 6,0 - 12,0 tys./mm3. Typowe błędy w ocenie tych wyników mogą wynikać z nieznajomości norm dla różnych gatunków, co jest kluczowe w diagnostyce weterynaryjnej. Zrozumienie, że leukopenia to stan patologiczny, a nie jedynie niska liczba białych krwinek, jest istotne. Należy pamiętać, że interpretacja wyników laboratoryjnych wymaga znajomości kontekstu klinicznego oraz norm specyficznych dla każdego gatunku. Dlatego należy zawsze konsultować wyniki z weterynarzem oraz zaktualizować wiedzę na temat norm hematologicznych dla różnych zwierząt.

Pytanie 26

Szczepionka Biocan DP przeznaczona jest do ochrony przed

A. panleukopenią i parwowirozą

B. parwowirozą oraz nosówką

C. chorobą Rubartha i panleukopenią

D. nosówką oraz chorobą Rubartha

Biocan DP jest szczepionką, która została zaprojektowana w celu ochrony psów przed dwoma poważnymi chorobami wirusowymi: parwowirozą i nosówką. Parwowiroza jest wysoce zakaźną chorobą wirusową, która może prowadzić do ciężkiej biegunki, wymiotów oraz odwodnienia, a w skrajnych przypadkach do śmierci. Nosówka, z kolei, jest wirusowym zakażeniem, które może wpłynąć na układ oddechowy, pokarmowy oraz nerwowy. Szczepienie za pomocą Biocan DP jest szczególnie istotne w profilaktyce tych chorób, zwłaszcza w przypadku szczeniąt, które są bardziej narażone na infekcje. Zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi, szczepienia te powinny być przeprowadzane regularnie, aby zapewnić optymalną ochronę i zmniejszyć ryzyko wystąpienia epidemii w populacji psów. Przykładem dobrej praktyki jest wprowadzenie szczepień już w młodym wieku, co pozwala na zbudowanie odpowiedniej odporności przed pojawieniem się patogenów w otoczeniu. Zrozumienie znaczenia szczepień, takich jak Biocan DP, jest kluczowe dla zdrowia psów oraz dla utrzymania ich w dobrej kondycji przez całe życie.

Pytanie 27

Podczas badania w mięśniach bydła zauważono okrągłe, perłowo-białe pęcherzyki wągrów o średnicy 1 cm, będące formami larwalnymi

A. włośnia spiralnego

B. tasiemca nieuzbrojonego

C. motylicy wątrobowej

D. tasiemca uzbrojonego

Odmienne odpowiedzi, takie jak włośnia spiralnego, motylicy wątrobowej czy tasiemca uzbrojonego, wynikają z nieporozumienia dotyczącego biologii tych pasożytów oraz ich cykli życiowych. Włośnia spiralnego, na przykład, to nicienie, których larwy wnikają do mięśni, ale ich występowanie nie jest związane z opisanymi pęcherzykami w mięśniach. Motylica wątrobowa (Fasciola hepatica) z kolei jest płazińcem, który pasożytniczo atakuje wątrobę zwierząt, a nie mięśnie, co również wyklucza tę odpowiedź. Zastosowanie terminów 'tasiemiec uzbrojony' (Taenia solium) jest mylące, gdyż ten pasożyt również nie wytwarza opisywanych pęcherzyków w mięśniach bydła, lecz u świń. W rzeczywistości, błędne odpowiedzi płyną często z niepełnej wiedzy na temat anatomicznych różnic i charakterystyk cykli życiowych różnych pasożytów. Zrozumienie biologii pasożytów, ich lokalizacji oraz ich wpływu na zdrowie publiczne jest kluczowe w diagnostyce i leczeniu chorób pasożytniczych. W praktyce, znajomość odpowiednich objawów i metod wykrywania infestacji jest niezbędna w weterynarii i medycynie, aby uniknąć poważnych konsekwencji zdrowotnych.

Pytanie 28

W procesie uboju rytualnego nie występuje etap

A. wytrzewiania

B. oszałamiania

C. wykrwawiania

D. skórowania

Ubój zwierząt, niezależnie od stosowanej metody, zawsze wiąże się z pewnymi procesami, które mają na celu zapewnienie jak najmniejszego cierpienia zwierzęcia. Wykrwawianie jest fundamentalnym etapem w każdej metodzie uboju, w tym w rytualnym, ponieważ niesie ze sobą konieczność usunięcia krwi, co jest kluczowe z perspektywy higieny i jakości mięsa. Skórowanie, które następuje po wykrwawieniu, jest również standardowym etapem, który pozwala na pozyskanie cennych surowców, takich jak skóra. Wytrzewianie, czyli usunięcie wnętrzności, jest również niezbędnym procesem, który przeprowadza się, aby zapewnić dalsze przetwarzanie mięsa. Wybór niewłaściwej odpowiedzi, takiej jak oszałamianie, może prowadzić do przekonania, że wszystkie metody uboju zakładają taki etap, co jest mylnym rozumowaniem. Oszałamianie jest stosowane w wielu nowoczesnych rzeźniach, ale nie w praktykach rytualnych, co jest istotnym punktem, który warto podkreślić. Warto również zaznaczyć, że zrozumienie tych procesów jest niezbędne nie tylko dla profesjonalistów w branży, ale także dla konsumentów, którzy chcą podejmować świadome decyzje dotyczące źródeł pozyskiwania mięsa oraz etyki związanej z jego produkcją.

Pytanie 29

Po przeprowadzeniu pobrania krwi z użyciem EDTA trzeba

A. odstawić probówkę do czasu oddzielenia się osocza

B. odstawić probówkę do momentu, kiedy surowica się oddzieli

C. energicznie wymieszać krew z antykoagulantem

D. delikatnie wymieszać krew z antykoagulantem

Odpowiedź 'delikatnym ruchem wymieszać krew z antykoagulantem' jest prawidłowa, ponieważ kluczowym celem mieszania krwi z EDTA jest zapewnienie równomiernego połączenia antykoagulantu z pobraną próbką. Użycie delikatnego ruchu zapobiega uszkodzeniu komórek krwi oraz minimalizuje ryzyko hemolizy, co jest istotne dla uzyskania dokładnych wyników badań laboratoryjnych. W praktyce laboratoryjnej, po pobraniu krwi do probówki zawierającej EDTA, zaleca się delikatne odwrócenie probówki kilka razy, aby umożliwić właściwą interakcję krwi z antykoagulantem. Przykład zastosowania tej metody można zobaczyć w laboratoriach zajmujących się diagnostyką hematologiczną, gdzie ważne jest, aby próbki krwi były odpowiednio przygotowane do analizy. Zgodnie z wytycznymi organizacji takich jak CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institute), właściwe mieszanie krwi z antykoagulantem jest kluczowe dla zachowania integralności próbki, co przekłada się na wiarygodność wyników. Warto zwrócić uwagę, że każdy rodzaj antykoagulantu wymaga swojej specyficznej procedury mieszania, co powinno być znane każdemu pracownikowi laboratorium.

Pytanie 30

Jakie urządzenie służy do analizy mięsa pod kątem obecności larw włośnia spiralnego?

A. otoskop

B. stetoskop

C. trychinoskop

D. plezimetr

Stetoskop, plezimetr oraz otoskop to narzędzia, które są używane w zupełnie innych dziedzinach medycyny i diagnostyki, co czyni je nieodpowiednimi do badań nad obecnością larw włośnia spiralnego w mięsie. Stetoskop jest instrumentem do osłuchiwania dźwięków wewnętrznych organizmu, takich jak tony serca czy odgłosy płuc. Pomimo że jest to niezwykle przydatne narzędzie w kardiologii i pulmonologii, nie ma żadnego zastosowania w kontekście analizy mikroskopowej próbek mięsa. Plezimetr to narzędzie służące do pomiaru odległości lub powierzchni, najczęściej wykorzystywane w geodezji, a tym samym nie ma zastosowania w identyfikacji pasożytów. Otoskop z kolei jest stosowany do badania ucha, pozwalając lekarzom na ocenę zdrowia ucha zewnętrznego oraz błony bębenkowej. Żadne z wymienionych narzędzi nie są przeznaczone do badania tkanki mięsnej w celu wykrycia szkodliwych organizmów, co jest kluczowym zadaniem w ocenie bezpieczeństwa żywności. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi mogą obejmować pomylenie zastosowania narzędzi medycznych z ich zastosowaniem w przemyśle spożywczym, co może wynikać z braku wiedzy na temat specyfiki badań mikrobiologicznych oraz analitycznych w kontekście analizy żywności.

Pytanie 31

Krew do analiz biochemicznych należy pobierać do probówki

A. czystej i suchej

B. z heparyną litową

C. z cytrynianem sodu

D. z EDTA

Krew do badań biochemicznych pobiera się do czystej i suchej probówki, ponieważ zanieczyszczenia lub pozostałości innych substancji mogą wpływać na wyniki analizy. Czystość probówki jest kluczowa, aby uniknąć fałszywych wyników przez kontaminację. Przykładem mogą być badania poziomu glukozy, gdzie nawet niewielka ilość resztek chemicznych lub wody może zaburzyć oznaczenie. Ponadto, stosowanie czystych probówek jest zgodne z ogólnie przyjętymi standardami w laboratoriach, które zalecają korzystanie z probówek wolnych od jakichkolwiek dodatków, aby zapewnić rzetelność wyników. W praktyce kluczowym jest również, aby probówki były odpowiednio oznaczone i przechowywane w warunkach, które minimalizują ryzyko ich zanieczyszczenia. Zastosowanie czystych probówek jest nie tylko kwestią techniczną, ale również przestrzeganiem zasad zapewnienia jakości w laboratoriach medycznych, co jest fundamentem wiarygodnych badań.

Pytanie 32

Przemiany w mięśniach, nazywane PSE, najczęściej występują w wyniku

A. chorób metabolicznych

B. nadmiernego stresu

C. nieprawidłowego żywienia

D. rozległych urazów

Słuchaj, choroby metaboliczne, poważne urazy i złe odżywianie mogą mieć wpływ na mięśnie, ale nie są to główne powody tego, co nazywamy PSE, czyli przewlekłymi zespołami bólowymi. Na przykład, cukrzyca może uszkodzić nerwy i osłabić mięśnie, ale to bardziej skutki długofalowe braku kontroli nad tą chorobą. Urazy mogą zmieniać tkanki mięśniowe, ale nie są typowe dla PSE, które w dużej mierze biorą się z chronicznego napięcia i złych wzorców ruchowych. A jeśli chodzi o żywienie, to wpływa na mięśnie, ale bardziej ogólnie, bo dotyczy całego zdrowia, a nie konkretnych zmian w mięśniach. Wiele osób myli te sprawy, upraszczając je i pomijając kontekst stresu oraz wpływ czynników psychosomatycznych. Żeby naprawdę zrozumieć, co się dzieje w mięśniach, trzeba uwzględnić stres, bo to kluczowy czynnik, który w dłuższym czasie wpływa na ich funkcjonowanie.

Pytanie 33

Strefa otaczająca teren zagrożony, podlegająca ograniczeniom, szczególnie związanym z zakazami lub nakazami dotyczącymi ruchu zwierząt, to strefa

A. buforowy

B. zapowietrzony

C. niezagrożony

D. zakaźny

Odpowiedzi 'zakaźny', 'niezagrożony' oraz 'zapowietrzony' nie oddają właściwego znaczenia pojęcia obszaru buforowego. Obszar zakaźny odnosi się do strefy, w której występują choroby zwierzęce. Chociaż w obrębie takiej strefy mogą być wprowadzone różne formy ograniczeń, nie obejmują one szerszego kontekstu ochrony przed rozprzestrzenieniem się choroby. Obszar niezagrożony to termin wskazujący na brak zagrożenia w danym regionie, co nie ma zastosowania w sytuacji, gdy istnieje potrzeba ochrony zdrowia zwierząt w sąsiedztwie obszaru zakaźnego. Z kolei zapowietrzony odnosi się zwykle do strefy, gdzie wprowadzono szczególne środki ochrony biologicznej, ale nie odnosi się bezpośrednio do koncepcji strefy ochronnej wokół obszaru zagrożonego. W praktyce, mylenie tych terminów prowadzi do nieporozumień w zarządzaniu zdrowiem publicznym i zwierzęcym, co może skutkować niewłaściwym podejściem do kontroli chorób. Zrozumienie roli obszaru buforowego jest kluczowe dla skutecznego wdrażania strategii ochrony zdrowia zwierząt oraz zapobiegania epidemiom, wymagając precyzyjnej znajomości terminologii i praktyk w tym zakresie.

Pytanie 34

Graficzny obraz aktywności elektrycznej serca, uzyskiwany podczas badania EKG, to

A. endokardiogram

B. egzokardiogram

C. echokardiogram

D. elektrokardiogram

Elektrokardiogram (EKG) jest graficznym zapisem aktywności elektrycznej serca, który umożliwia ocenę jego funkcji i identyfikację ewentualnych zaburzeń. Rejestrowanie EKG polega na umieszczeniu elektrod na skórze pacjenta, co pozwala na detekcję impulsów elektrycznych generowanych przez serce podczas każdego cyklu jego pracy. EKG jest fundamentalnym narzędziem diagnostycznym w kardiologii, wykorzystywanym do diagnozowania chorób serca, takich jak arytmie, niedokrwienie miokardium czy przerost mięśnia sercowego. W praktyce klinicznej EKG może być stosowane w różnych kontekstach, od rutynowych badań przesiewowych po monitorowanie pacjentów w stanach krytycznych. Dobrym przykładem zastosowania EKG jest jego wykorzystanie w trakcie badań przedoperacyjnych, gdzie ocena stanu serca jest kluczowa dla bezpieczeństwa pacjenta podczas znieczulenia i operacji. Standardy dotyczące wykonania EKG, takie jak wytyczne American Heart Association (AHA), podkreślają znaczenie jakości zapisu oraz interpretacji wyników przez wykwalifikowany personel medyczny, co jest niezbędne dla postawienia trafnej diagnozy.

Pytanie 35

Na podstawie danych z rozporządzenia, określ obsadę cieląt o wadze do 150 kg utrzymywanych grupowo, jaka może znajdować się w kojcu o wymiarach 3 m x 6 m.

Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 lutego 2010 r. w sprawie wymagań i sposobu postępowania przy utrzymywaniu gatunków zwierząt gospodarskich, dla których normy ochrony zostały określone w przepisach Unii Europejskiej.

Minimalne warunki utrzymania cieląt

Powierzchnia kojca w przypadku, gdy cielęta utrzymuje się w tym kojcu grupowo, w przeliczeniu na jedną sztukę powinna wynosić co najmniej:

1,5 m² – dla cieląt o masie ciała do 150 kg,
1,7 m² – dla cieląt o masie ciała powyżej 150 do 220 kg,
1,8 m² – dla cieląt o masie ciała powyżej 220 kg.

A. 10 sztuk.

B. 14 sztuk.

C. 16 sztuk.

D. 12 sztuk.

Wybrana odpowiedź jest niepoprawna, co może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia wymagań dotyczących powierzchni hodowlanej cieląt. W przypadku cieląt o wadze do 150 kg, zgodnie z obowiązującymi normami, na jednego osobnika powinno przypadać 1,5 m² przestrzeni. Osoba, która wybrała odpowiedź 10, 14 lub 16 cieląt, mogła nie uwzględnić odpowiedniej powierzchni, co prowadzi do zbyt dużej gęstości zaludnienia w kojcu. Nieodpowiednie rozmieszczenie cieląt skutkuje nie tylko złymi warunkami życia dla zwierząt, ale również może prowadzić do problemów zdrowotnych, stresu i obniżonej wydajności. Typowym błędem jest zakładanie, że większa liczba zwierząt w kojcu nie wpływa na ich dobrostan. W rzeczywistości, przestrzeń powinna być dostosowana do wymagań hodowlanych, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia chorób i zwiększyć efektywność produkcji. Wnioskując, kluczowe jest, aby każdy hodowca dokładnie zapoznał się z przepisami i zastosował je w praktyce, aby zapewnić optymalne warunki dla zwierząt oraz dostosować liczebność stad do wymagań hodowlanych.

Pytanie 36

Aby unieruchomić zwierzę, zabrania się używania prądu elektrycznego, który nie powoduje ogłuszenia ani nie prowadzi do śmierci w warunkach kontrolowanych, szczególnie mowa tu o prądzie elektrycznym, który nie przepływa przez

A. gałki oczne

B. mózg

C. serce

D. nozdrza

Zastosowanie prądu elektrycznego w unieruchamianiu zwierząt jest kwestią bardzo delikatną i wymaga zachowania szczególnych środków ostrożności. Właściwe zastosowanie prądu elektrycznego, które ma na celu ogłuszenie lub uśmiercenie, powinno być ściśle kontrolowane. Odpowiedź 'mózg' jest poprawna, ponieważ prąd elektryczny, który przepływa przez mózg, ma potencjał do szybkiego wywołania utraty przytomności, co jest kluczowe dla humanitarnego traktowania zwierząt. Przykładowo, w kontekście uboju zwierząt, stosuje się urządzenia do ogłuszania, które wykorzystują prąd o odpowiedniej intensywności, aby skutecznie i szybko znieczulić zwierzę. Właściwe organy regulacyjne, takie jak FAO czy OIE, zalecają użycie takich metod, które minimalizują cierpienie zwierząt i zachowują zasady dobrostanu zwierząt. Praktyki te są zgodne z etyką oraz przepisami prawa, co jest niezbędne w każdym procesie związanym z obsługą zwierząt.

Pytanie 37

Badanie przedubojowe nie jest realizowane w przypadku uboju

A. rytualnego bydła

B. dziczyzny na łowisku

C. sanitarnego

D. zwierząt podejrzanych o chorobę zakaźną

Badanie przedubojowe nie jest wymagane w przypadku uboju dziczyzny na łowisku, co wynika z przepisów prawa dotyczących ochrony zdrowia publicznego i dobrostanu zwierząt. Ustawa o ochronie zdrowia zwierząt oraz niektóre regulacje unijne, takie jak Rozporządzenie (WE) nr 178/2002, stanowią, że dziczyzna, jako dziko żyjące zwierzęta, nie podlega takim samym procedurom jak zwierzęta hodowlane. Badanie przedubojowe ma na celu zapobieganie rozprzestrzenieniu chorób zakaźnych, jednak w przypadku dziczyzny, nadzór prowadzony jest na poziomie monitorowania populacji, a nie na poziomie pojedynczych osobników przed ich ubojem. Praktycznie, myśliwi są zobowiązani do zgłaszania przypadków podejrzenia chorób, co zapewnia, że ewentualnie chore osobniki nie trafią do obiegu. Warto również zwrócić uwagę na odpowiednie praktyki sanitarno-epidemiologiczne, które powinny być przestrzegane podczas obróbki dziczyzny, aby zminimalizować ryzyko przenoszenia chorób na ludzi.

Pytanie 38

Wskaż zmiany chorobowe w organach, które występują przy różycy świń?

A. Plamy z mlecznym odcieniem w wątrobie

B. Kalafiorowate zgrubienia na zastawkach serca

C. Pęcherze oraz ubytki na błonie śluzowej jamy ustnej

D. Wybroczyny oraz zawały w nerkach

Plamy mleczne w wątrobie, pęcherze i ubytki na błonie śluzowej jamy gębowej oraz wybroczyny i zawały w nerkach, choć mogą wywoływać niepokój w kontekście patologii zwierzęcych, nie są typowymi objawami różycy świń. Plamy mleczne w wątrobie mogą sugerować inne schorzenia, takie jak stłuszczenie wątroby czy choroby metaboliczne, co wprowadza w błąd, gdyż nie są związane bezpośrednio z działaniem bakterii Erysipelothrix. Z kolei pęcherze i ubytki na błonie śluzowej jamy gębowej mogą być objawem wirusowych lub bakteryjnych infekcji, ale nie są specyficzne dla różycy. Wybroczyny i zawały w nerkach również mogą występować w wyniku różnych patologii, takich jak niewydolność nerek czy choroby sercowo-naczyniowe, jednak nie są one typowe dla różycy. Właściwe zrozumienie objawów klinicznych i ich przyczyn jest kluczowe w praktyce weterynaryjnej, aby uniknąć fałszywych diagnoz. Błędne przypisanie objawów do konkretnej choroby może prowadzić do niewłaściwego leczenia, a nawet poważniejszych konsekwencji zdrowotnych zwierząt. Stąd tak ważne jest, aby lekarze weterynarii dokładnie analizowali objawy i stosowali wytyczne diagnostyczne oparte na dowodach naukowych i standardach branżowych.

Pytanie 39

Jaką metodę podania leku należy wybrać, jeśli u suki wystąpił stan zapalny po przeprowadzeniu zabiegu sterylizacji, a lekarz zalecił stosowanie Karprofenu w dawce 4 mg/kg/dz p.o.?

A. Domięśniowo

B. Dożylnie

C. Doustnie

D. Podskórnie

Podanie leku doustnie (p.o. - per os) jest właściwym sposobem podawania Karprofenu w przypadku stanu zapalnego po zabiegu sterylizacji. Karprofen jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym (NLPZ), który działa poprzez hamowanie enzymów cyklooksygenazy (COX), co prowadzi do zmniejszenia produkcji prostaglandyn, odpowiedzialnych za proces zapalny oraz odczucia bólu. W praktyce weterynaryjnej, podawanie leków doustnie jest powszechne, gdyż zapewnia łatwość podania oraz komfort dla pacjenta. W przypadku suki po sterylizacji, podawanie Karprofenu w dawce 4 mg/kg/dobę doustnie umożliwia stałe poziomy leku w organizmie, co jest istotne dla jego skuteczności. Dodatkowo, podawanie leku przez drogę doustną może być mniej stresujące dla zwierzęcia, w porównaniu do iniekcji. Przykładami zastosowania tej metody mogą być leczenie bólu pooperacyjnego oraz łagodzenie objawów przewlekłych stanów zapalnych u psów.

Pytanie 40

Materiał kategorii 1 pozyskany w zakładach przetwórstwa spożywczego powinien być użyty

A. w spalarniach

B. do produkcji polepszaczy gleby

C. jako składnik pasz dla zwierząt gospodarskich

D. w biogazowniach

Wykorzystanie materiału kategorii 1 w biogazowniach nie jest zalecane, ponieważ tego rodzaju odpady mogą zawierać substancje patogenne i potencjalnie niebezpieczne dla zdrowia, co stanowi ryzyko w procesach fermentacji anaerobowej. Przykładem mogą być odpady pochodzące z przetwórstwa mięsa, które w biogazowniach mogą prowadzić do zanieczyszczenia biogazu i osadów, co w konsekwencji wymagałoby dodatkowych procesów oczyszczania. Z kolei stosowanie materiału kategorii 1 do produkcji polepszaczy gleby jest niewłaściwe, ponieważ odpady te mogą zawierać substancje chemiczne oraz patogeny, które są niepożądane w rolnictwie. Użycie takich materiałów w nawożeniu gleb mogłoby prowadzić do kontaminacji produktów rolnych, co naruszyłoby standardy bezpieczeństwa żywności. Zastosowanie tych odpadów jako składników pasz dla zwierząt gospodarskich jest również zabronione ze względu na ryzyko przenoszenia chorób zwierzęcych oraz negatywnego wpływu na jakość mleka i mięsa. W kontekście aktów prawnych, takich jak Rozporządzenie (WE) nr 1069/2009, jasno określono, że materiały kategorii 1 muszą być poddawane odpowiednim procesom utylizacji, aby zapewnić bezpieczeństwo zdrowotne i ochronę środowiska. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że wybór właściwego sposobu utylizacji takich materiałów ma istotne znaczenie dla zdrowia publicznego i ochrony środowiska.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej