Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:43
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:03

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby zabezpieczyć system przed atakami typu phishing, nie zaleca się

A. aktualizowania oprogramowania do obsługi e-maili

B. używania stron WWW, które korzystają z protokołu HTTPS

C. posługiwania się przestarzałymi przeglądarkami internetowymi

D. wykorzystywania bankowości internetowej

Używanie starszych przeglądarek internetowych jest niewłaściwe, ponieważ te przeglądarki często nie są aktualizowane, co prowadzi do luk w zabezpieczeniach. Starsze wersje przeglądarek mogą nie obsługiwać najnowszych standardów bezpieczeństwa, takich jak protokoły TLS, co naraża użytkowników na ataki phishingowe. Phishing to technika oszustwa, w której hakerzy podszywają się pod zaufane źródła, aby wyłudzić poufne dane, takie jak hasła czy numery kart kredytowych. Przykładowo, przeglądarki, które nie wspierają nowoczesnych zabezpieczeń, mogą nie ostrzegać użytkowników przed stronami, które są potencjalnie niebezpieczne, co zwiększa ryzyko udanego ataku. Warto regularnie aktualizować przeglądarki oraz korzystać z tych, które mają aktywne wsparcie techniczne i są zgodne z bieżącymi standardami bezpieczeństwa, takimi jak OWASP. Pamiętajmy, że cyberprzestępcy stale udoskonalają swoje metody, dlatego kluczowe jest, aby nasze narzędzia do przeglądania internetu były zawsze na czasie.

Pytanie 2

Oprogramowanie OEM (Original Equipment Manufacturer) jest związane z

A. właścicielem/nabywcą komputera

B. wszystkimi komputerami w danym gospodarstwie domowym

C. komputerem (lub jego elementem), na którym zostało zainstalowane

D. systemem operacyjnym zainstalowanym na konkretnym komputerze

Oprogramowanie OEM (Original Equipment Manufacturer) jest przypisane do konkretnego komputera lub jego części, na którym zostało zainstalowane. Tego rodzaju oprogramowanie jest zazwyczaj dostarczane przez producentów sprzętu komputerowego w zestawie z urządzeniem. Przykładem może być system operacyjny Windows, który jest preinstalowany na laptopach lub komputerach stacjonarnych. Licencja OEM jest przypisana do danego urządzenia i nie może być przenoszona na inny komputer, co odróżnia ją od licencji detalicznej. Ważne jest, aby użytkownicy zdawali sobie sprawę, że w przypadku wymiany kluczowych komponentów, takich jak płyta główna, może wystąpić konieczność ponownej aktywacji oprogramowania. Z tego powodu, znajomość zasad licencjonowania OEM jest niezbędna dla osób zarządzających infrastrukturą IT, aby uniknąć nielegalnego użytkowania oprogramowania oraz zapewnić zgodność z regulacjami prawnymi. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują również regularne aktualizacje oprogramowania, aby zapewnić bezpieczeństwo i wsparcie techniczne od producentów.

Pytanie 3

Jakie urządzenie pełni rolę wskaźnika?

A. drukarka

B. skaner

C. pamięć USB

D. ekran dotykowy

Ekran dotykowy to urządzenie wskazujące, które pozwala użytkownikowi na interakcję z systemem komputerowym poprzez dotyk. Dzięki technologii pojemnościowej lub rezystancyjnej, użytkownik może bezpośrednio manipulować elementami interfejsu, co czyni go bardzo intuicyjnym w użyciu. Ekrany dotykowe znajdują zastosowanie w różnych urządzeniach, takich jak smartfony, tablety, kioski informacyjne oraz terminale płatnicze. W branży IT ekran dotykowy stał się standardem, zwłaszcza w kontekście rozwoju interfejsów użytkownika, które wymagają szybkiej i bezpośredniej interakcji. Z uwagi na ergonomię, zastosowanie ekranów dotykowych w miejscach publicznych umożliwia łatwe i szybkie uzyskiwanie informacji, co wpisuje się w najlepsze praktyki projektowania UX. Warto również zauważyć, że standardy takie jak ISO 9241 wskazują na znaczenie dostępności i użyteczności interfejsów, co ekran dotykowy dostarcza poprzez swoją prostotę i bezpośredniość działania.

Pytanie 4

Jaką długość ma adres IP wersji 4?

A. 2 bajty

B. 10 bajtów

C. 16 bitów

D. 32 bitów

Adres IP w wersji 4 (IPv4) to kluczowy element w komunikacji w sieciach komputerowych. Ma długość 32 bity, co oznacza, że każdy adres IPv4 składa się z czterech oktetów, a każdy z nich ma 8 bitów. Cała przestrzeń adresowa IPv4 pozwala na przydzielenie około 4,3 miliarda unikalnych adresów. Jest to niezbędne do identyfikacji urządzeń i wymiany danych. Na przykład, adres IP 192.168.1.1 to typowy adres lokalny w sieciach domowych. Standard ten ustala organizacja IETF (Internet Engineering Task Force) w dokumencie RFC 791. W kontekście rozwoju technologii sieciowych, zrozumienie struktury adresów IP oraz ich długości jest podstawą do efektywnego zarządzania siecią, a także do implementacji protokołów routingu i bezpieczeństwa. Obecnie, mimo rosnącego zapotrzebowania na adresy, IPv4 często jest dopełniane przez IPv6, który oferuje znacznie większą przestrzeń adresową, ale umiejętność pracy z IPv4 wciąż jest bardzo ważna.

Pytanie 5

Który element pasywny sieci powinien być użyty do połączenia okablowania ze wszystkich gniazd abonenckich z panelem krosowniczym umieszczonym w szafie rack?

A. Przepust szczotkowy

B. Kabel połączeniowy

C. Adapter LAN

D. Organizer kabli

Organizer kabli to kluczowy element pasywny w infrastrukturze sieciowej, który służy do uporządkowania i zarządzania okablowaniem. Poprawne ułożenie kabli w panelach krosowniczych oraz w szafach rackowych ma fundamentalne znaczenie dla efektywności i niezawodności całego systemu. Organizer kabli pozwala na uniknięcie splątania, co ułatwia identyfikację i konserwację okablowania. Dobrze zorganizowane kable zmniejszają ryzyko błędów podłączeniowych oraz poprawiają wentylację w szafie rackowej, co jest istotne dla utrzymania odpowiedniej temperatury urządzeń sieciowych. Zgodnie z normami ANSI/TIA-568 oraz ISO/IEC 11801, odpowiednie zarządzanie kablami jest kluczowe dla zapewnienia zgodności oraz optymalnej wydajności sieci. Przykładem praktycznego zastosowania organizera kabli jest wykorzystanie go w biurach oraz centrach danych, gdzie złożoność okablowania wymaga starannego zarządzania, aby zminimalizować przerwy w działaniu i ułatwić przyszłe rozbudowy systemu.

Pytanie 6

Topologia fizyczna, w której każdy węzeł łączy się z wszystkimi innymi węzłami, to topologia

A. hierarchiczna

B. pojedynczego pierścienia

C. siatki

D. gwiazdy rozszerzonej

Topologia siatki charakteryzuje się tym, że każdy węzeł jest bezpośrednio połączony z wszystkimi pozostałymi węzami, co zapewnia dużą niezawodność i elastyczność w komunikacji. W tej topologii, w przypadku awarii jednego z węzłów, pozostałe węzły nadal mogą się komunikować, ponieważ istnieje wiele alternatywnych ścieżek. Przykładem zastosowania topologii siatki może być środowisko obliczeniowe wysokiej wydajności, gdzie węzły współpracują przy wykonywaniu skomplikowanych obliczeń. Dodatkowo, topologia ta jest zgodna z najlepszymi praktykami w projektowaniu rozproszonych systemów, ponieważ pozwala na łatwe dodawanie nowych węzłów do sieci bez zakłócania działania istniejących połączeń. Siatka jest również wykorzystywana w sieciach lokalnych, które wymagają wysokiej przepustowości i niskiego opóźnienia, co czyni ją idealnym wyborem dla zaawansowanych aplikacji sieciowych.

Pytanie 7

Na którym z przedstawionych rysunków ukazano topologię sieci typu magistrala?

A. Rys. A

B. Rys. D

C. Rys. C

D. Rys. B

Topologia typu magistrala charakteryzuje się jedną linią komunikacyjną, do której podłączone są wszystkie urządzenia sieciowe. Rysunek B pokazuje właśnie taką konfigurację gdzie komputery są podłączone do wspólnej magistrali liniowej. Tego typu sieć jest prosta w implementacji i wymaga minimalnej ilości kabli co czyni ją ekonomiczną opcją dla małych sieci. Wadą może być jednak to że awaria pojedynczego fragmentu przewodu może prowadzić do przerwania działania całej sieci. W rzeczywistości topologia magistrali była popularna w czasach klasycznych sieci Ethernet jednak obecnie jest rzadziej stosowana na rzecz topologii bardziej odpornych na awarie takich jak gwiazda. Niemniej jednak zrozumienie tej topologii jest kluczowe ponieważ koncepcja wspólnej magistrali jest podstawą wielu nowoczesnych architektur sieciowych gdzie wspólne medium służy do przesyłania danych pomiędzy urządzeniami. Dlatego znajomość jej zasad działania może być przydatna w projektowaniu rozwiązań sieciowych szczególnie w kontekście prostych systemów telemetrii czy monitoringu które mogą korzystać z tego typu struktury. Praktyczne zastosowanie znajduje się również w sieciach rozgłoszeniowych gdzie skutecznie wspiera transmisję danych do wielu odbiorców jednocześnie.

Pytanie 8

Protokół transportowy bezpołączeniowy to

A. TCP

B. SSH

C. UDP

D. ARP

ARP (Address Resolution Protocol) nie jest protokołem warstwy transportowej, lecz protokołem warstwy łącza danych, który służy do tłumaczenia adresów IP na adresy MAC w sieciach lokalnych. Jego głównym zadaniem jest umożliwienie komunikacji w sieciach Ethernet, co czyni go fundamentalnym dla prawidłowego działania sieci lokalnych, ale nie ma zastosowania w kontekście przesyłania danych na wyższych warstwach. TCP (Transmission Control Protocol) to z kolei protokół warstwy transportowej, który zapewnia połączeniowe przesyłanie danych, co oznacza, że przed wysłaniem danych nawiązywane jest połączenie. TCP oferuje niezawodność dzięki mechanizmom takim jak retransmisja utraconych pakietów i kontrola przepływu, ale te cechy sprawiają, że jest wolniejszy w porównaniu do UDP. SSH (Secure Shell) to protokół służący do bezpiecznego zdalnego logowania oraz zarządzania systemami, działający na warstwie aplikacji. Choć używa protokołu TCP do przesyłania danych, nie jest samodzielnym protokołem warstwy transportowej. Zrozumienie różnic między tymi protokołami jest kluczowe, by unikać pomyłek w ich zastosowaniach. Typowym błędem jest przypisywanie funkcji protokołów z różnych warstw do jednego kontekstu, co prowadzi do nieporozumień i niewłaściwego ich wykorzystania w praktyce. W kontekście wyboru protokołu do przesyłania danych, ważne jest, aby znać różnice między protokołami połączeniowymi a bezpołączeniowymi, oraz ich odpowiednie zastosowania w zależności od wymagań aplikacji.

Pytanie 9

W systemie Linux komenda chown pozwala na

A. zmianę parametrów pliku

B. naprawę systemu plików

C. zmianę właściciela pliku

D. przeniesienie pliku

Polecenie chown (change owner) w systemie Linux służy do zmiany właściciela pliku lub katalogu. Właściciel pliku ma prawo do zarządzania nim, co obejmuje możliwość jego edytowania, przesuwania czy usuwania. W praktyce, polecenie to jest kluczowe w kontekście zarządzania uprawnieniami w systemach wieloużytkownikowych, gdzie różni użytkownicy mogą potrzebować dostępu do różnych zasobów. Na przykład, aby zmienić właściciela pliku na użytkownika 'janek', użyjemy polecenia: `chown janek plik.txt`. Ważne jest, aby użytkownik wykonujący to polecenie miał odpowiednie uprawnienia, najczęściej wymaga to posiadania roli administratora (root). Zmiana właściciela pliku jest również stosowana w przypadku przenoszenia plików pomiędzy różnymi użytkownikami, co pozwala na odpowiednią kontrolę nad danymi. W kontekście bezpieczeństwa IT, właściwe zarządzanie właścicielami plików jest istotne dla ochrony danych i zapobiegania nieautoryzowanemu dostępowi.

Pytanie 10

W drukarce laserowej do trwałego utrwalania druku na papierze wykorzystuje się

A. bęben transferowy

B. głowice piezoelektryczne

C. rozgrzane wałki

D. promienie lasera

Wydawać by się mogło, że inne komponenty drukarki laserowej również pełnią ważne funkcje w procesie wydruku, jednak nie są one odpowiedzialne za utrwalanie obrazu na papierze. Głowice piezoelektryczne, które są elementem stosowanym głównie w drukarkach atramentowych, działają na zasadzie zmiany kształtu pod wpływem napięcia, co pozwala na precyzyjne wyrzucanie kropli atramentu na papier. To podejście nie znajduje zastosowania w technologii druku laserowego, gdzie zamiast tego wykorzystuje się tonery i proces elektrofotograficzny. Bęben transferowy pełni inną rolę – jest odpowiedzialny za przenoszenie obrazu z bębna światłoczułego na papier, ale nie jest on elementem, który utrwala toner na papierze. Promienie lasera, z drugiej strony, są kluczowe do naświetlania bębna światłoczułego i tworzenia obrazu, ale nie mają wpływu na sam proces utrwalania. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych funkcji komponentów drukujących, co może prowadzić do mylnego przekonania, że inne elementy, takie jak laser czy bęben transferowy, również przyczyniają się do trwałości wydruku. Zrozumienie, że każdy z elementów drukarki laserowej ma swoje unikalne zadanie, jest kluczowe dla efektywnego korzystania z tej technologii oraz dla optymalizacji procesów drukowania w środowisku biurowym.

Pytanie 11

Jak wygląda konwencja zapisu ścieżki do udziału w sieci, zgodna z UNC (Universal Naming Convention)?

A. \nazwa_komputera\nazwa_zasobu

B. //nazwa_komputera/nazwa_zasobu

C. \nazwa_zasobu\nazwa_komputera

D. //nazwa_zasobu/nazwa_komputera

Odpowiedź \nazwa_komputera\nazwa_zasobu jest na pewno właściwa. Zgodnie z konwencją UNC, ścieżka do udziału w sieci zaczyna się od dwóch ukośników wstecznych. Potem podajemy nazwę komputera lub serwera, a na końcu nazwę zasobu. To jest standard w Windows. Przykład? Chcesz otworzyć folder 'Dokumenty' na komputerze 'Serwer1', to ścieżka będzie wyglądać tak: \Serwer1\Dokumenty. Korzystanie z tej konwencji to świetny sposób na bezpieczne i sprawne dzielenie się plikami w sieci lokalnej. Co więcej, jest to zgodne z protokołem SMB, który jest mega ważny dla komunikacji między urządzeniami. Dobrze jest też wiedzieć, że admini sieci mogą łatwiej zarządzać zasobami, stosując te zasady.

Pytanie 12

Co umożliwia połączenie trunk dwóch przełączników?

A. zwiększenie przepustowości połączenia poprzez użycie dodatkowego portu

B. zablokowanie wszystkich zbędnych połączeń na danym porcie

C. ustawienie agregacji portów, co zwiększa przepustowość między przełącznikami

D. przesyłanie ramek z różnych wirtualnych sieci lokalnych w jednym łączu

Odpowiedzi dotyczące agregacji portów oraz zwiększenia przepustowości przez wykorzystanie kolejnego portu dotyczą nieco innych aspektów zarządzania połączeniami w sieci. Agregacja portów, realizowana na przykład poprzez protokół LACP (Link Aggregation Control Protocol), polega na łączeniu kilku fizycznych portów w jeden logiczny port, co zwiększa całkowitą przepustowość i redundancję. Jednak nie jest to to samo, co trunking, który dotyczy przesyłania ramek z różnych VLAN-ów. Zwiększenie przepustowości poprzez dodanie kolejnego portu, które można by interpretować jako dołączenie drugiego trunku, jest w rzeczywistości bardziej skomplikowane i niekoniecznie daje takie same korzyści. W kontekście implementacji trunkingu, błędnym podejściem jest mylenie tych pojęć, co może prowadzić do nieefektywnego projektowania architektury sieci. Zablokowanie nadmiarowych połączeń również nie jest związane bezpośrednio z trunkingiem; takie działania są często realizowane w ramach protokołów STP (Spanning Tree Protocol), które zapobiegają pętlom w sieci, ale nie koncentrują się na przesyłaniu danych z różnych VLAN-ów. Pojęcie trunkingu jest fundamentalne dla zrozumienia dzisiejszych architektur sieciowych, gdzie różne VLAN-y muszą współistnieć i komunikować się ze sobą przez wspólne łącza.

Pytanie 13

Jak sprawdzić, który z programów w systemie Windows generuje największe obciążenie dla procesora?

A. dxdiag

B. menedżer zadań

C. regedit

D. msconfig

Menedżer zadań jest kluczowym narzędziem w systemie Windows, które umożliwia monitorowanie i zarządzanie procesami działającymi na komputerze. Dzięki niemu użytkownicy mogą uzyskać wgląd w aktualne obciążenie procesora przez poszczególne aplikacje oraz procesy systemowe. W zakładce 'Procesy' można zobaczyć zarówno zużycie CPU, jak i pamięci RAM przez różne aplikacje, co jest niezwykle pomocne w identyfikacji programów, które obciążają system. Przykładowo, jeśli zauważysz, że jeden z procesów, jak przeglądarka internetowa, zużywa znaczną część CPU, można podjąć decyzję o jego zamknięciu lub optymalizacji. Dobre praktyki sugerują regularne sprawdzanie Menedżera zadań w celu utrzymania optymalnej wydajności systemu. Dodatkowo, program ten pozwala na zakończenie nieodpowiadających aplikacji oraz zarządzanie uruchamianiem programów przy starcie systemu, co również wpływa na ogólną wydajność komputera.

Pytanie 14

Na ilustracji zaprezentowano konfigurację urządzenia, co sugeruje, że

A. VLAN z ID48 został skonfigurowany jako zarządzalny

B. powstały trzy nowe VLAN-y: ID1, ID13, ID48

C. utworzono dwa nowe VLAN-y: ID13, ID48

D. wszystkie porty zostały przypisane do VLAN z ID48

Prawidłowa odpowiedź wskazuje na utworzenie dwóch nowych VLAN-ów o ID 13 i 48. W sieciach komputerowych VLAN, czyli Virtual Local Area Network, umożliwia logiczne segmentowanie sieci na mniejsze, odizolowane segmenty, co zwiększa bezpieczeństwo i efektywność zarządzania ruchem. Na przedstawionym rysunku widać, że poza domyślnym VLAN-em o ID 1 skonfigurowano dwa dodatkowe VLAN-y. VLAN 13 obejmuje porty 1 i 3 jako nieoznakowane, co oznacza, że urządzenia podłączone do tych portów komunikują się w ramach tej samej domeny rozgłoszeniowej bez konieczności tagowania ramek. VLAN 48 obejmuje porty 2 oraz 4-18 w tym samym trybie. Dobra praktyka w zarządzaniu sieciami komputerowymi obejmuje używanie VLAN-ów do separacji ruchu np. dla różnych działów firmy co minimalizuje ryzyko związane z dostępem do danych oraz zwiększa przepustowość dzięki ograniczeniu zbędnych transmisji. Dodatkowo VLAN-y mogą być używane do wdrożenia polityk bezpieczeństwa takich jak separacja sieci IoT od sieci korporacyjnej aby zapobiec potencjalnym atakom.

Pytanie 15

Aby przeprowadzić instalację bez nadzoru w systemie Windows, konieczne jest przygotowanie pliku odpowiedzi o nazwie

A. pagefile.sys

B. boot.ini

C. modprobe.conf

D. unattend.txt

Pliki 'modprobe.conf', 'pagefile.sys' i 'boot.ini' nie pasują do nienadzorowanej instalacji Windows, bo każdy z nich pełni inną funkcję w systemie. 'modprobe.conf' jest typowy dla Linuksa i zajmuje się modułami jądra, więc to nie to samo. 'pagefile.sys' to plik stronicowania, który pomaga RAMowi, ale nie ma nic wspólnego z instalacją. A 'boot.ini' to stary plik do zarządzania opcjami rozruchowymi w Windows XP, więc też nie działa w kontekście nienadzorowanej instalacji. Takie pomyłki biorą się często z mylenia ról plików w różnych systemach. Ważne, żeby wiedzieć, że każdy ma swoje zastosowanie i nie da się ich zamieniać. Jak się tego nie rozumie, to można narobić bałaganu w administracji i mieć niezłe problemy z instalacjami.

Pytanie 16

Aby użytkownicy lokalnej sieci mogli korzystać z przeglądarek do odwiedzania stron WWW za pomocą protokołów HTTP i HTTPS, brama internetowa musi umożliwiać ruch na portach

A. 90 i 443

B. 80 i 434

C. 80 i 443

D. 90 i 434

Odpowiedź 80 i 443 jest prawidłowa, ponieważ port 80 jest standardowym portem dla protokołu HTTP, a port 443 dla HTTPS. Kiedy użytkownik przegląda stronę internetową, jego przeglądarka wysyła żądanie do serwera, a serwer odpowiada, przesyłając dane na określonym porcie. Port 80 obsługuje komunikację niezabezpieczoną, podczas gdy port 443 obsługuje komunikację szyfrowaną, co zapewnia bezpieczeństwo danych przesyłanych między użytkownikiem a serwerem. Zastosowanie tych portów jest zgodne z normami IANA, które zarządzają listą portów oraz przypisaniami protokołów. Przykładowo, podczas zakupu online lub logowania do konta bankowego, przeglądarka używa portu 443, aby zabezpieczyć komunikację, co zapobiega przechwytywaniu danych przez nieautoryzowane osoby. W praktyce, aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie stron internetowych, administratorzy sieci muszą skonfigurować bramy lub zapory ogniowe, aby umożliwić ruch na tych portach, co jest kluczowe dla zaawansowanych operacji sieciowych oraz bezpieczeństwa.

Pytanie 17

Serwer DNS pełni rolę

A. który umożliwia przekształcenie nazw mnemonicznych (opisowych) na odpowiadające im adresy IP

B. usług terminalowych

C. zdalnego i szyfrowanego dostępu

D. dynamicznego przydzielania adresów IP

Serwer DNS (Domain Name System) odgrywa kluczową rolę w internecie, umożliwiając konwersję nazw domenowych na odpowiadające im adresy IP, co jest niezbędne do komunikacji w sieci. Gdy użytkownik wpisuje adres strony internetowej w przeglądarkę, serwer DNS przetwarza tę nazwę na jej numeryczny odpowiednik, który jest zrozumiały dla maszyn. Przykładowo, podczas wpisywania www.example.com, serwer DNS przekształca tę nazwę na adres IP, np. 192.0.2.1, co pozwala na nawiązanie połączenia z odpowiednim serwerem. To przekształcenie jest realizowane poprzez hierarchiczny system serwerów DNS, które współpracują ze sobą, umożliwiając szybkie i efektywne odnajdywanie żądanych zasobów. Zgodnie z najlepszymi praktykami, konfiguracja serwera DNS powinna być przeprowadzana z uwzględnieniem bezpieczeństwa, aby zapobiegać atakom, takim jak spoofing DNS. W kontekście rozwoju technologicznym, znaczenie serwerów DNS rośnie, ponieważ coraz więcej usług internetowych opiera się na niezawodnym i szybkim dostępie do danych, co wymaga efektywnego zarządzania nazwami domenowymi i adresami IP.

Pytanie 18

Metoda transmisji żetonu (ang. token) znajduje zastosowanie w topologii

A. gwiaździstej

B. pierścieniowej

C. kratowej

D. magistralowej

Fajnie, że zrozumiałeś technikę przekazywania żetonu, bo to naprawdę ważny element w topologii pierścienia. W tej topologii dane przemieszczają się w pakietach, które krążą po pierścieniu, a każdy węzeł może przechwycić żeton, gdy jest gotowy do nadawania. Żeton to taki specjalny pakiet, dzięki któremu tylko jeden węzeł może przesyłać dane w danym momencie, co zapobiega kolizjom. Przykład z siecią Token Ring z lat 80. i 90. to dobry sposób, żeby to zobrazować. To podejście naprawdę pomaga w zarządzaniu dostępem do medium transmisyjnego, co jest mega ważne w sieciach, gdzie stabilność i przewidywalność to podstawa. Współczesne standardy, jak IEEE 802.5, wciąż opierają się na tej idei, co czyni ją użyteczną w różnych kontekstach, jak sieci lokalne czy systemy komunikacji rozproszonej.

Pytanie 19

Komunikat "BIOS checksum error" pojawiający się w trakcie startu komputera zazwyczaj wskazuje na

A. błąd pamięci RAM

B. wadliwy wentylator CPU

C. uszkodzoną lub wyczerpaną baterię na płycie głównej

D. brak urządzenia z systemem operacyjnym

Błąd "BIOS checksum error" może być mylący, bo niekoniecznie oznacza problemy z pamięcią RAM, jak niektórzy mogą sądzić. Generalnie, kłopoty z RAM-em objawiają się w inny sposób, na przykład przez niestabilność systemu, a nie przez ten konkretny komunikat. Natomiast jeśli wentylator procesora jest popsuty, to zazwyczaj skutkuje to przegrzewaniem się CPU i wyłączaniem się komputera, a nie błędem sumy kontrolnej BIOS. Jak brakuje nośnika z systemem operacyjnym, to dostajemy zupełnie inne błędy, raczej związane z brakiem systemu. Problemy z BIOS-em są bardziej związane z CMOS i jego funkcjonowaniem, a nie z innymi częściami sprzętowymi jak RAM czy wentylatory. Słabo jest też łączyć różne problemy sprzętowe, nie znając ich przyczyn, bo to prowadzi do pomyłek w diagnozowaniu. Rozumienie, że BIOS odpowiada za kluczowe ustawienia sprzętowe i że błąd sumy kontrolnej często pokazuje na problemy z zapamiętywaniem tych ustawień, może pomóc szybciej rozwiązać problemy z systemem.

Pytanie 20

W systemach operacyjnych z rodziny Windows odpowiednikiem programu fsck z systemu Linux jest aplikacja

A. tasklist

B. erase

C. icacls

D. chkdsk

'chkdsk' to rzeczywiście to, czego szukałeś. To narzędzie w Windows sprawdza dyski twarde i naprawia różne błędy. W sumie, można je porównać do 'fsck' w Linuxie, bo oba zajmują się sprawdzaniem systemu plików i naprawą uszkodzeń. To przydatna sprawa, zwłaszcza jak system ma problemy z czytaniem danych albo coś się psuje podczas pracy na plikach. Żeby użyć 'chkdsk', wystarczy otworzyć wiersz poleceń jako administrator i wpisać 'chkdsk C:', gdzie 'C' to litera dysku do sprawdzenia. Fajnie jest też robić to regularnie, szczególnie po awarii lub intensywnym użytkowaniu, żeby mieć pewność, że wszystko działa jak należy i że nasze dane są bezpieczne. Warto też wiedzieć, że 'chkdsk' można ustawić, żeby działał automatycznie przy starcie systemu, co pomaga w naprawie problemów jeszcze zanim użytkownik zdąży coś zrobić na problematycznym dysku.

Pytanie 21

Najwyższy stopień zabezpieczenia sieci bezprzewodowej zapewnia szyfrowanie

A. ROT13

B. WEP

C. WPA2

D. WPA

WPA2 (Wi-Fi Protected Access 2) to najnowszy i najbezpieczniejszy standard szyfrowania w sieciach bezprzewodowych, który zastępuje wcześniejsze protokoły, takie jak WEP i WPA. WPA2 wprowadza silniejsze algorytmy szyfrowania, korzystając z AES (Advanced Encryption Standard), co zapewnia znacznie wyższy poziom ochrony danych przesyłanych w sieciach Wi-Fi. Przykładem zastosowania WPA2 jest wiele nowoczesnych routerów oraz urządzeń mobilnych, które standardowo obsługują ten protokół, co pozwala użytkownikom na bezpieczne łączenie się z Internetem w domach oraz w miejscach publicznych. Warto zaznaczyć, że WPA2 jest również zgodne z wymogami bezpieczeństwa dla przedsiębiorstw, które często przechowują wrażliwe informacje, dzięki czemu immanentnie ogranicza ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Dobre praktyki w zakresie bezpieczeństwa Wi-Fi zalecają używanie WPA2 z silnym hasłem oraz regularne aktualizowanie oprogramowania routera, co dodatkowo podnosi poziom ochrony sieci.

Pytanie 22

Jak będzie wyglądać liczba 29A16 w systemie binarnym?

A. 1001011010

B. 1010011010

C. 1000011010

D. 1010010110

Podczas analizy błędnych odpowiedzi, należy zwrócić uwagę na kilka typowych pułapek, które mogą prowadzić do niepoprawnych wyników. Wiele osób popełnia błąd w interpretacji cyfr szesnastkowych, nie zdając sobie sprawy z ich wartości dziesiętnych. Na przykład, nie uwzględniając wartości cyfry A w systemie szesnastkowym, co skutkuje błędnym przeliczeniem. Zamiast traktować A jako 10, niektórzy mogą mylnie użyć wartości 11 lub innej, co prowadzi do błędnych wyników. Dodatkowo, konwersja z systemu szesnastkowego do binarnego wymaga znajomości odpowiednich reprezentacji binarnych dla każdej cyfry. W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, mogły one wyniknąć z pomyłek w tej konwersji, na przykład poprzez złą kombinację binarną dla cyfr 2, 9 i A. Ważne jest również, aby przy konwersji nie zapominać o zerach wiodących, które są istotne w kontekście liczby binarnej. Błąd w dodawaniu lub pomijaniu zer może prowadzić do znacznej różnicy w końcowym wyniku. Takie pomyłki są częste wśród osób uczących się, dlatego warto zwracać uwagę na szczegóły i upewnić się, że każda cyfra jest poprawnie przetłumaczona na jej równowartość binarną. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe w programowaniu oraz w pracy z systemami informatycznymi, gdzie precyzyjna reprezentacja danych jest niezbędna.

Pytanie 23

Proporcja ładunku zgromadzonego na przewodniku do potencjału tego przewodnika definiuje jego

A. indukcyjność

B. pojemność elektryczną

C. rezystancję

D. moc

Moc, rezystancja oraz indukcyjność to wielkości, które mają różne definicje i zastosowania w elektromagnetyzmie, ale nie są one związane ze stosunkiem ładunku zgromadzonego na przewodniku do jego potencjału. Moc elektryczna odnosi się do szybkości, z jaką energia jest konsumowana lub przekazywana w obwodzie elektrycznym i mierzy się ją w watach (W). W kontekście obwodów, moc nie ma bezpośredniego związku z ładunkiem i potencjałem, lecz z napięciem i natężeniem prądu. Rezystancja, mierząca opór elektryczny, również nie odnosi się do pojemności elektrycznej. Jest to wielkość, która opisuje, jak bardzo dany materiał utrudnia przepływ prądu i jest wyrażana w omach (Ω). Wyższa rezystancja oznacza mniejszy przepływ prądu dla danej wartości napięcia. Inaczej wygląda to w przypadku indukcyjności, która dotyczy zdolności elementu do generowania siły elektromotorycznej w odpowiedzi na zmieniające się prądy w swoim otoczeniu. Indukcyjność, wyrażana w henrach (H), ma znaczenie głównie w obwodach zmiennoprądowych i nie ma zastosowania w kontekście pojemności elektrycznej. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie tych różnych pojęć, co często prowadzi do nieporozumień w elektrotechnice oraz w analizie obwodów. Zrozumienie różnic między tymi parametrami jest fundamentalne dla efektywnego projektowania i diagnostyki systemów elektrycznych.

Pytanie 24

Który procesor będzie działał z płytą główną o zaprezentowanej specyfikacji?

A. Procesor Podstawka Taktowanie AMD FX1150n AM3+ 3900 MHz

B. Procesor Podstawka Taktowanie Intel Celeron 1150 3000 MHz

C. Procesor Podstawka Taktowanie Athlon 64 FX AM2 160 MHz

D. Procesor Podstawka Taktowanie Intel Core i7 1151 1150 MHz

Analiza niepoprawnych odpowiedzi ujawnia szereg powszechnych nieporozumień dotyczących kompatybilności procesorów z płytami głównymi. W przypadku odpowiedzi dotyczącej procesora Intel Core i7 z podstawką 1151, kluczowym błędem jest założenie, że płyta główna z gniazdem 1150 obsługuje procesory zaprojektowane dla gniazda 1151. Procesory te różnią się nie tylko fizycznym rozmiarem podstawki, ale także charakterystyką zasilania i architekturą, co czyni je niekompatybilnymi. Takie myślenie prowadzi do frustrujących prób uruchomienia systemu, które z reguły kończą się niepowodzeniem. Podobnie, procesory o gniazdach AM2 i AM3+, takie jak Athlon 64 FX i AMD FX1150n, są całkowicie niekompatybilne z płytą główną wyposażoną w gniazdo 1150. Warto zrozumieć, że każda generacja procesorów ma swoje specyficzne wymagania i standardy, które muszą być spełnione, aby zapewnić prawidłowe działanie systemu. Użytkownicy często popełniają błąd, koncentrując się tylko na parametrach technicznych, takich jak taktowanie, pomijając kluczowe informacje dotyczące podstawki. Kluczowe jest zatem, aby przed zakupem procesora zawsze weryfikować kompatybilność z płytą główną na podstawie dokumentacji producenta oraz sprawdzonych źródeł branżowych. To podejście nie tylko minimalizuje ryzyko błędnych zakupów, ale również zapewnia optymalną wydajność systemu.

Pytanie 25

Na który port rutera należy podłączyć kabel od zewnętrznej sieci, aby uzyskać dostęp pośredni do Internetu?

A. WAN

B. LAN

C. PWR

D. USB

Port USB nie jest używany do podłączania zewnętrznych sieci internetowych. Jego funkcja w routerze zwykle obejmuje podłączanie urządzeń peryferyjnych, takich jak drukarki czy pamięci masowe, a także może służyć do aktualizacji oprogramowania routera. Jest to częsty błąd wynikający z założenia, że wszystkie porty w urządzeniach sieciowych mogą pełnić podobne funkcje. Port LAN z kolei jest przeznaczony do łączenia urządzeń w sieci lokalnej (Local Area Network), takich jak komputery, drukarki czy inne urządzenia sieciowe. Błędne jest założenie, że LAN zapewni bezpośredni dostęp do Internetu; jego funkcją jest tylko komunikacja w obrębie lokalnej sieci. Port PWR natomiast to złącze zasilające, którego funkcją jest dostarczanie energii do urządzenia. Używanie go w kontekście połączeń sieciowych jest niemożliwe, a takie myślenie wynika z braku zrozumienia podstawowych funkcji złączy w routerach. Aby zapewnić pośredni dostęp do Internetu, konieczne jest zastosowanie odpowiednich standardów sieciowych i poprawnego podłączania urządzeń zgodnie z ich przeznaczeniem. Złe przyporządkowanie kabli może prowadzić do braku dostępu do Internetu oraz problemów z konfiguracją sieci. Zrozumienie różnic między tymi portami jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania siecią i uniknięcia typowych błędów konfiguracyjnych.

Pytanie 26

Licencja Office 365 PL Personal (jedno stanowisko, subskrypcja na rok) ESD jest przypisana do

A. wyłącznie jednego użytkownika na jednym komputerze oraz jednym urządzeniu mobilnym do celów komercyjnych i niekomercyjnych

B. dowolnej liczby użytkowników, jedynie na jednym komputerze do celów komercyjnych i niekomercyjnych

C. dowolnej liczby użytkowników, jedynie na jednym komputerze do celów komercyjnych

D. wyłącznie jednego użytkownika, na jednym komputerze, jednym tablecie i jednym telefonie, tylko do celów niekomercyjnych

Wiele osób myli zasady licencjonowania oprogramowania, co może prowadzić do błędnych wniosków. Przykładowo, przypisanie licencji do "dowolnej liczby użytkowników" jest nieprawidłowe w kontekście Office 365 PL Personal, ponieważ licencja ta jest ściśle ograniczona do jednego użytkownika. Użytkownicy mogą mieć tendencję do interpretacji licencji jako możliwości dzielenia się oprogramowaniem z innymi, co jest niezgodne z jej warunkami. Kolejnym powszechnym błędem jest przekonanie, że licencja może być używana na kilku urządzeniach przez różnych użytkowników, co jest sprzeczne z zasadą przypisania licencji do jednej osoby. Warto również zauważyć, że wiele osób może błędnie założyć, że licencje do celów komercyjnych i niekomercyjnych są wymienne, co jest mylnym podejściem. Licencje na oprogramowanie często mają różne warunki użycia, a ich niewłaściwe zrozumienie może prowadzić do naruszenia umowy licencyjnej, co z kolei może skutkować konsekwencjami prawnymi i finansowymi. Kluczowe jest zatem dokładne zapoznanie się z zapisami umowy licencyjnej, aby uniknąć problemów związanych z jej naruszeniem. W kontekście zarządzania oprogramowaniem, znajomość modeli licencjonowania oraz ich praktyczne zastosowanie w codziennej pracy ma kluczowe znaczenie dla efektywności oraz zgodności z przepisami prawa.

Pytanie 27

AES (ang. Advanced Encryption Standard) to?

A. wykorzystuje symetryczny algorytm szyfrujący

B. nie można go zaimplementować sprzętowo

C. nie może być używany do szyfrowania plików

D. jest poprzednikiem DES (ang. Data Encryption Standard)

AES, czyli Advanced Encryption Standard, jest jednym z najważniejszych algorytmów szyfrowania używanych w dzisiejszych systemach informatycznych. Kluczowym aspektem AES jest to, że wykorzystuje on symetryczny algorytm szyfrujący, co oznacza, że ten sam klucz jest używany zarówno do szyfrowania, jak i deszyfrowania danych. Symetryczne algorytmy szyfrowania są powszechnie stosowane w różnych aplikacjach, od ochrony danych osobowych po zabezpieczenie komunikacji w sieciach. Przykładowo, wiele systemów płatności online oraz protokołów komunikacyjnych, takich jak TLS (Transport Layer Security), wykorzystuje AES do zapewnienia poufności i integralności przesyłanych informacji. Ponadto, AES jest standardem zatwierdzonym przez NIST (National Institute of Standards and Technology), co podkreśla jego bezpieczeństwo i niezawodność w zastosowaniach komercyjnych oraz rządowych. Wybór AES jako algorytmu szyfrującego jest rekomendowany w dokumentach dotyczących najlepszych praktyk w obszarze bezpieczeństwa IT, co czyni go de facto standardem w branży.

Pytanie 28

Aby przekształcić serwer w kontroler domeny w systemach Windows Server, konieczne jest użycie komendy

A. dcgpofix

B. winnt32

C. regsvr32

D. dcpromo

Kiedy mówimy o promocji serwera do roli kontrolera domeny, warto zauważyć, że istnieje wiele komend systemowych, które mogą być mylące w tym kontekście. Na przykład, 'dcgpofix' jest narzędziem służącym do przywracania domyślnych obiektów polityki grupowej (Group Policy Objects) w Active Directory. Choć związane z zarządzaniem domeną, nie ma zastosowania podczas procesu promocji serwera do roli kontrolera domeny. Użytkownicy często mylą 'dcpromo' z innymi komendami, co może prowadzić do błędnej konfiguracji i problemów z zarządzaniem. 'regsvr32' jest narzędziem służącym do rejestrowania bibliotek DLL, co również nie ma żadnego związku z rolą kontrolera domeny. Można je wykorzystać w kontekście instalacji oprogramowania, ale nie w kontekście zarządzania domeną. Kolejnym mylnym podejściem jest 'winnt32', które służy do uruchamiania instalacji systemu Windows, ale nie ma zastosowania w kontekście promocji serwera do roli kontrolera. Użytkownicy często popełniają błąd, łącząc różne aspekty zarządzania siecią z promocją kontrolera domeny, co prowadzi do nieporozumień i błędnych decyzji. Ważne jest, by zrozumieć właściwe zastosowanie każdej komendy oraz ich kontekst, aby skutecznie zarządzać infrastrukturą IT.

Pytanie 29

Jaki sterownik drukarki jest uniwersalny dla różnych urządzeń oraz systemów operacyjnych i stanowi standard w branży poligraficznej?

A. PCL5

B. PostScript

C. Graphics Device Interface

D. PCL6

Wybór PCL5, PCL6 lub Graphics Device Interface jako odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia związane z rolą i funkcjonalnością tych technologii. PCL, czyli Printer Command Language, to zestaw języków stworzonych przez firmę Hewlett-Packard, które są specyficzne dla urządzeń HP. Chociaż PCL5 i PCL6 oferują różne możliwości, w tym wsparcie dla kolorów i zaawansowane funkcje drukowania, są one ściśle związane z technologią i urządzeniami HP, co czyni je mniej uniwersalnymi niż PostScript. W rzeczywistości, PCL nie jest standardem w branży, a raczej specyfikacją ograniczoną do określonych producentów, co może prowadzić do problemów z kompatybilnością na innych urządzeniach. Z kolei Graphics Device Interface (GDI) jest interfejsem graficznym w systemie Windows, który umożliwia aplikacjom rysowanie na ekranie oraz drukowanie, ale nie jest to rozwiązanie niezależne od systemu operacyjnego. GDI nie został stworzony z myślą o zapewnieniu standardu w poligrafii, a jego zastosowanie jest ściśle związane z platformą Windows. Podsumowując, wybór tych odpowiedzi sugeruje mylne zrozumienie, że PCL i GDI mogą funkcjonować jako uniwersalne standardy, podczas gdy w rzeczywistości PostScript, dzięki swojej niezależności i wszechstronności, odgrywa kluczową rolę w profesjonalnej poligrafii.

Pytanie 30

Pierwszym krokiem koniecznym do ochrony rutera przed nieautoryzowanym dostępem do jego panelu konfiguracyjnego jest

A. zmiana nazwy loginu oraz hasła domyślnego konta administratora

B. zmiana standardowej nazwy sieci (SSID) na unikalną

C. aktywacja filtrowania adresów MAC

D. włączenie szyfrowania z zastosowaniem klucza WEP

Najważniejsze, co musisz zrobić, to zmienić domyślne hasło i login do swojego rutera. Większość urządzeń przychodzi z ustawieniami, które są znane wszystkim, więc hakerzy mogą łatwo się włamać. Dlatego dobrze jest wymyślić mocne hasło, które ma mieszankę liter, cyfr i znaków specjalnych. Moim zdaniem, warto też od czasu do czasu to hasło zmieniać, a najlepiej mieć różne hasła do różnych urządzeń. Menedżer haseł może być naprawdę pomocny w tworzeniu i przechowywaniu tych trudnych haseł. Poza tym, jeśli nie potrzebujesz zdalnego zarządzania, to lepiej to wyłączyć. Sprawdzanie logów dostępu również jest dobrym pomysłem, bo możesz wtedy zauważyć, czy ktoś próbuje się włamać. Te wszystkie kroki to podstawa bezpieczeństwa w sieci i naprawdę pomagają w ochronie przed atakami.

Pytanie 31

Co oznacza skrót WAN?

A. sieć komputerowa w mieście

B. sieć komputerowa prywatna

C. sieć komputerowa lokalna

D. rozległa sieć komputerowa

WAN, czyli Wide Area Network, odnosi się do rozległych sieci komputerowych, które rozciągają się na dużych odległościach, często obejmując wiele miast, krajów czy nawet kontynentów. WAN-y są kluczowe dla organizacji, które potrzebują połączyć swoje biura rozlokowane w różnych lokalizacjach. Przykładem zastosowania WAN może być sieć korporacyjna łącząca oddziały firmy w różnych krajach, umożliwiająca wymianę danych i komunikację. W praktyce WAN-y wykorzystują różne technologie, takie jak MPLS (Multiprotocol Label Switching), VPN (Virtual Private Network) czy połączenia dedykowane. Standardy takie jak ITU-T G.8031 dotyczące ochrony sieci w WAN-ach, są istotne dla zapewnienia niezawodności i bezpieczeństwa przesyłania danych. Dzięki zastosowaniu WAN, przedsiębiorstwa mogą centralizować swoje zasoby, zdalnie zarządzać danymi i aplikacjami oraz zapewniać pracownikom zdalny dostęp do informacji, co jest niezbędne w dzisiejszym zglobalizowanym świecie.

Pytanie 32

Jak nazywa się protokół odpowiedzialny za wysyłkę wiadomości e-mail?

A. Post Office Protocol

B. File Transfer Protocol

C. Simple Mail Transfer Protocol

D. Internet Message Access Protocol

Post Office Protocol (POP) jest protokołem służącym do pobierania poczty e-mail z serwera na lokalne urządzenie, a nie do jej wysyłania. Użytkownicy, którzy mylnie przypisują POP do wysyłania wiadomości e-mail, mogą nie zrozumieć różnicy między pobieraniem a wysyłaniem wiadomości. Protokół ten działa w trybie offline, co oznacza, że wiadomości są pobierane na urządzenie użytkownika i mogą być przeglądane bez dostępu do Internetu, co jest praktyczne, ale nie jest związane z procesem wysyłania e-maili. Internet Message Access Protocol (IMAP) również nie jest odpowiedni do wysyłania wiadomości, ponieważ jest używany głównie do synchronizacji i zarządzania wiadomościami e-mail przechowywanymi na serwerze, umożliwiając użytkownikowi przeglądanie ich na różnych urządzeniach. Z kolei File Transfer Protocol (FTP) jest zupełnie innym protokołem, który służy do przesyłania plików między komputerami, a nie do zarządzania wiadomościami e-mail. Wybór niewłaściwego protokołu do wysyłania poczty często wynika z braku zrozumienia architektury i funkcji protokołów internetowych. Kluczowe w tym kontekście jest zrozumienie, że różne protokoły mają różne zastosowania i są zoptymalizowane do konkretnych zadań. Zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla efektywnego korzystania z technologii internetowych oraz zapewnienia właściwej komunikacji w środowisku e-mailowym.

Pytanie 33

Na ilustracji widoczne jest oznaczenie sygnalizacji świetlnej w dokumentacji technicznej laptopa. Wskaż numer odpowiadający kontrolce, która zapala się podczas ładowania akumulatora?

A. 3

B. 2

C. 4

D. 5

Kontrolka oznaczona numerem 2 symbolizuje proces ładowania baterii w laptopie co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi identyfikacji wskaźników w urządzeniach elektronicznych. W praktyce kontrolki te są kluczowe dla użytkowników ponieważ dostarczają informacji o stanie zasilania i naładowania baterii. W przypadku gdy laptop jest podłączony do źródła zasilania a bateria jest w trakcie ładowania ta kontrolka zazwyczaj świeci się na określony kolor na przykład pomarańczowy lub migocze sygnalizując aktywność ładowania. Jest to zgodne z międzynarodowymi standardami takimi jak IEC 62079 które dotyczą instrukcji użytkowania produktów elektronicznych. Kontrolki ładowania są zaprojektowane w sposób ułatwiający szybkie i intuicyjne odczytanie ich funkcji co jest istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa użytkowania i efektywnego zarządzania energią. Dodatkowo zapewniają one natychmiastową informację zwrotną co do stanu urządzenia co jest nieocenione w sytuacjach kryzysowych gdy wymagane jest szybkie podjęcie decyzji dotyczącej zasilania urządzenia.

Pytanie 34

Informacje ogólne na temat zdarzeń systemowych w systemie Linux są zapisywane w

A. pliku messages

B. bibliotece RemoteApp

C. programie perfmon

D. rejestrze systemowym

Zrozumienie, gdzie przechowywane są informacje o zdarzeniach systemowych w Linuxie, jest kluczowe dla każdej osoby zajmującej się administracją systemów. Odpowiedź, która sugeruje rejestr systemowy, odnosi się do koncepcji, która nie ma zastosowania w kontekście Linuxa. Rejestry systemowe to termin używany głównie w systemach operacyjnych Windows, gdzie istnieje centralna baza danych przechowująca ustawienia systemowe oraz informacje o zainstalowanych programach. Z kolei odpowiedź odnosząca się do programu perfmon jest błędna, ponieważ jest to narzędzie do monitorowania wydajności systemu Windows, a nie Linuxa. Użytkownicy mogą mylić funkcje monitorowania wydajności z rejestrowaniem zdarzeń, co może prowadzić do fałszywych wniosków. Ostatnia odpowiedź dotycząca biblioteki RemoteApp również jest myląca, ponieważ odnosi się do technologii zdalnego dostępu w systemie Windows, a nie do systemów Linux. Takie nieporozumienia wynikają często z mieszania terminologii między różnymi systemami operacyjnymi. Kluczowe jest zrozumienie, że Linux korzysta z plików logów, a nie centralnych rejestrów, co jest zgodne z jego architekturą i filozofią otwartego oprogramowania.

Pytanie 35

Określ zakres adresów IP z klasy A, który wykorzystywany jest do adresacji prywatnej w sieciach komputerowych?

A. 172.16.0.0. - 172.31.255.255

B. 192.168.0.0 - 192.168.255.255

C. 127.0.0.0 - 127.255.255.255

D. 10.0.0.0 - 10.255.255.255

Zakres adresów od 127.0.0.0 do 127.255.255.255 to adresy znane jako loopback. Służą one do komunikacji lokalnej na tym samym komputerze i nie są przeznaczone do użycia w prywatnych sieciach. Ich główną rolą jest testowanie aplikacji, więc użycie ich w inny sposób nie ma sensu. Z kolei adresy od 172.16.0.0 do 172.31.255.255 są zarezerwowane dla użytku prywatnego, ale są w klasie B, a nie A. Klasa B oferuje mniej adresów, co nie jest najlepsze dla dużych firm, które potrzebują więcej możliwości. Adresy od 192.168.0.0 do 192.168.255.255 to najczęściej spotykane prywatne adresy w domach czy małych biurach i należą do klasy C. Jeśli wybierzesz niewłaściwy zakres adresów, to mogą się pojawić różne problemy z siecią, a zarządzanie adresami IP może stać się kłopotliwe. Znajomość tych klas i ich zastosowań jest naprawdę ważna, żeby infrastruktura IT działała prawidłowo i była bezpieczna. Rozumienie, jak działają adresy IP, pomoże unikać typowych błędów, które mogą być problematyczne dla dostępności usług oraz komunikacji między urządzeniami.

Pytanie 36

Urządzenie klienckie automatycznie uzyskuje adres IP od serwera DHCP. W sytuacji, gdy serwer DHCP przestanie działać, karcie sieciowej przydzielony zostanie adres IP z przedziału

A. 224.0.0.1 ÷ 224.255.255.254

B. 127.0.0.1 ÷ 127.255.255.255.254

C. 192.168.0.1 ÷ 192.168.255.254

D. 169.254.0.1 ÷ 169.254.255.254

Wybór adresów spoza zakresu 169.254.0.1 ÷ 169.254.255.254 jest błędny z kilku powodów, które wynikają z niepełnego zrozumienia zasad przydzielania adresów IP oraz roli DHCP. Adresy 127.0.0.1 ÷ 127.255.255.254 są zarezerwowane dla lokalnego hosta, znane jako loopback addresses, które umożliwiają aplikacjom komunikację same ze sobą w obrębie jednej maszyny, ale nie służą do komunikacji w sieci lokalnej. W przypadku awarii serwera DHCP, adresy te nie mogą być używane do nawiązywania połączeń z innymi urządzeniami w sieci. Zakres 192.168.0.1 ÷ 192.168.255.254 to adresy prywatne, które są często wykorzystywane w sieciach lokalnych. Aby mogły zostać przypisane, urządzenie musiałoby mieć możliwość uzyskania adresu z routera lub DHCP, co w sytuacji jego braku jest niemożliwe. Natomiast adresy w zakresie 224.0.0.1 ÷ 224.255.255.254 są zarezerwowane dla multicastu, co oznacza, że są używane do komunikacji z grupą odbiorców, a nie dla pojedynczych hostów. Te niepoprawne odpowiedzi wskazują na typowe błędy w analizowaniu funkcji DHCP oraz mechanizmów przydzielania adresów IP, gdzie niezbędna jest znajomość zarówno zasad funkcjonowania protokołów sieciowych, jak i podstawowych standardów adresacji IP.

Pytanie 37

W bezprzewodowej sieci firmowej aktywowano usługę, która zajmuje się tłumaczeniem nazw mnemonicznych. Co to za usługa?

A. RADIUS

B. DHCP

C. DNS

D. RDS

Usługa tłumaczenia nazw mnemonicznych w firmowej sieci bezprzewodowej odnosi się do systemu DNS (Domain Name System), który jest odpowiedzialny za mapowanie nazw domenowych na adresy IP, umożliwiając użytkownikom korzystanie z przyjaznych dla oka adresów zamiast trudnych do zapamiętania numerów. DNS jest fundamentalnym składnikiem działania Internetu oraz sieci lokalnych, gdyż upraszcza proces łączenia się z zasobami sieciowymi. Na przykład, użytkownik może wpisać w przeglądarkę adres www.przyklad.pl, a DNS automatycznie przetłumaczy tę nazwę na odpowiedni adres IP, co pozwala na komunikację z serwerem. W kontekście firmowej sieci bezprzewodowej, dobra praktyka obejmuje konfigurację lokalnych serwerów DNS, co pozwala na szybsze rozwiązywanie nazw i zwiększa bezpieczeństwo, umożliwiając kontrolę nad tym, jakie zasoby są dostępne dla użytkowników. Włączenie usługi DNS w sieci bezprzewodowej to kluczowy element zarządzania infrastrukturą IT, wspierający zarówno wydajność, jak i bezpieczeństwo komunikacji.

Pytanie 38

Który z poniższych mechanizmów zapewni najwyższy stopień ochrony sieci bezprzewodowych w standardzie 802.11n?

A. WEP (Wired Equivalent Privacy)

B. WPA2 (Wi-Fi Protected Access II)

C. WPA (Wi-Fi Protected Access)

D. WPS (Wi-Fi Protected Setup)

WPA2 (Wi-Fi Protected Access II) jest najbardziej zaawansowanym mechanizmem zabezpieczeń dla sieci bezprzewodowych standardu 802.11n. Wprowadza on silne algorytmy szyfrowania oparty na AES (Advanced Encryption Standard), który jest znacznie bezpieczniejszy od starszych standardów, takich jak WEP czy WPA. Dzięki zastosowaniu protokołu 802.1X, WPA2 zapewnia także lepszą autoryzację użytkowników, co pozwala na bardziej kontrolowany dostęp do zasobów sieciowych. W praktyce, WPA2 jest standardem stosowanym w większości nowoczesnych routerów i punktów dostępowych, co czyni go de facto normą w zabezpieczaniu sieci bezprzewodowych. Przykładem zastosowania WPA2 jest jego użycie w sieciach domowych oraz biurowych, gdzie użytkownicy mogą korzystać z silnego szyfrowania, co minimalizuje ryzyko nieautoryzowanego dostępu czy podsłuchiwania przesyłanych danych. Warto również wspomnieć, że WPA2 obsługuje różne tryby pracy, w tym Personal i Enterprise, co pozwala na elastyczne dostosowanie zabezpieczeń do różnych środowisk i potrzeb organizacji.

Pytanie 39

Jakim kolorem oznaczona jest izolacja żyły pierwszego pinu wtyku RJ45 w układzie połączeń T568A?

A. Biało-brązowym

B. Biało-niebieskim

C. Biało-zielonym

D. Biało-pomarańczowym

Wybór niewłaściwego koloru izolacji żyły w wtyku RJ45 może prowadzić do poważnych problemów w komunikacji sieciowej. Kolory, takie jak biało-brązowy, biało-niebieski czy biało-pomarańczowy, nie są zgodne z ustalonymi normami dla pierwszego pinu w standardzie T568A. Błąd w podłączeniu żył może skutkować nieprawidłowym działaniem urządzeń, obniżoną prędkością transmisji danych lub całkowitym brakiem połączenia. Przykładowo, biało-brązowy kolor odpowiada drugiej parze, a jego umiejscowienie w wtyku jest inne, co może prowadzić do zamiany par transmisyjnych. Tego typu zamiany mogą powodować zjawisko crosstalk, czyli zakłócenia między parami, co w konsekwencji obniża jakość sygnału. W praktyce, nieprzestrzeganie standardów kablowania, takich jak T568A, prowadzi do problemów w diagnostyce i konserwacji sieci. Użytkownicy często mylą kolory i przypisania pinów, co jest wynikiem nieznajomości tematu lub nieuważności podczas wykonywania połączeń. Dlatego ważne jest, aby dobrze zrozumieć standardy okablowania oraz ich znaczenie dla funkcjonowania infrastruktury sieciowej.

Pytanie 40

Jaka jest maska dla adresu IP 192.168.1.10/8?

A. 255.255.255.0

B. 255.0.255.0

C. 255.255.0.0

D. 255.0.0.0

Wszystkie pozostałe odpowiedzi są niepoprawne, a każda z nich ilustruje typowe nieporozumienia dotyczące działania masek podsieci. Odpowiedź 255.0.255.0 sugeruje, że pierwsze 16 bitów jest wykorzystywanych do identyfikacji sieci, co jest błędne w przypadku maski /8. Taka struktura maski jest charakterystyczna dla większych podsieci, co nie ma miejsca tutaj. Odpowiedź 255.255.255.0, z kolei, jest typowa dla klasy C, gdzie 24 bity są przeznaczone na identyfikację sieci, co jest zbyt szerokim zakresem dla adresu klasy A. Użycie tej maski w kontekście adresu 192.168.1.10 wprowadza w błąd, ponieważ nie wykorzystuje ono potencjału adresacji klasy A. Odpowiedź 255.255.0.0 również przypisuje zbyt wiele bitów do identyfikacji sieci, co skutkowałoby zbyt małą liczbą dostępnych adresów dla hostów. Typowym błędem myślowym w podejściu do masek podsieci jest założenie, że większa liczba bitów w masce zawsze oznacza lepszą kontrolę nad siecią. W rzeczywistości, odpowiednia maska powinna być dostosowana do rozmiaru i wymagań konkretnej sieci, co w przypadku maski /8 oznacza, że 8 bitów jest wystarczające na identyfikację sieci, a pozostałe bity powinny być przeznaczone na hosty.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej