Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rolnik
Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej
Data rozpoczęcia: 2 listopada 2025 21:27
Data zakończenia: 2 listopada 2025 21:29

Egzamin niezdany

Wynik: 10/40 punktów (25,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W przypadku zgubienia kolczyka przez kozę kupioną w Holandii hodowca powinien

Posiadacz zwierzęcia jest zobowiązany do jego oznakowania i zgłoszenia tego faktu Agencji przed opuszczeniem przez zwierzę gospodarstwa lub

w terminie do 7 dni od dnia urodzenia zwierzęcia - w przypadku bydła
w terminie do 180 dni od urodzenia - w przypadku owiec i kóz
w terminie 30 dni od dnia urodzenia - w przypadku świń

Zwierzęta kupione z krajów Unii Europejskiej przy wjeździe do Polski zachowują dotychczasowe oznakowanie. Nie wolno usuwać kolczyka lub zastępować go innym. W przypadku utraty lub uszkodzenia kolczyka należy złożyć zamówienie na jego duplikat na odpowiednim formularzu, a po otrzymaniu kolczyka z tym samym numerem, założyć go odpowiedniemu zwierzęciu.

A. w ciągu 180 dni zgłosić zakup zwierzęcia i wystąpić o nowy kolczyk.

B. założyć nowy kolczyk w ciągu 7 dni.

C. zgłosić zakup zwierzęcia w Biurze Powiatowym ARiMR w ciągu 30 dni.

D. złożyć w Biurze Powiatowym ARiMR zamówienie na jego duplikat, a po otrzymaniu kolczyka z tym samym numerem, założyć go kozie.

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z niezrozumienia zasad związanych z identyfikacją zwierząt oraz obowiązków hodowcy. Zgłaszanie zakupu zwierzęcia w ciągu 180 dni to niewłaściwe podejście, ponieważ obowiązek zgłoszenia dotyczy przede wszystkim sytuacji zakupu, a nie zgubienia kolczyka. Z kolei stwierdzenie, że nowy kolczyk można założyć w ciągu 7 dni, jest niezgodne z procedurami, ponieważ nie można samodzielnie założyć nowego kolczyka bez wcześniejszego uzyskania duplikatu. Każdy kolczyk musi nosić ten sam numer, aby zapewnić zgodność z danymi w systemie ewidencji zwierząt. Ponadto, zgłoszenie zakupu zwierzęcia w Biurze Powiatowym ARiMR w ciągu 30 dni również nie jest wystarczające w kontekście zgubienia kolczyka, gdyż po jego utracie należy podjąć formalne kroki w celu uzyskania duplikatu. W praktyce, brak znajomości wymagań dotyczących identyfikacji zwierząt może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym do trudności w spełnieniu wymogów prawnych, co w konsekwencji wpływa na dobrostan zwierząt i legalność działalności hodowlanej. Zrozumienie i przestrzeganie tych zasad jest kluczowe dla każdego hodowcy, aby uniknąć komplikacji prawnych oraz zapewnić odpowiednią opiekę i identyfikację swoich zwierząt.

Pytanie 2

Aby zminimalizować rozwój mikroorganizmów, mleko surowe zbierane co drugi dzień z gospodarstwa powinno być schłodzone do temperatury nieprzekraczającej

A. 10°C w ciągu 8 godzin po udoju

B. 8°C w ciągu 6 godzin po udoju

C. 6°C w ciągu 2 godzin po udoju

D. 8°C w ciągu 2 godzin po udoju

Odpowiedzi 8°C w ciągu 2 godzin po udoju, 10°C w ciągu 8 godzin po udoju oraz 8°C w ciągu 6 godzin po udoju są niewłaściwe z kilku powodów. Po pierwsze, temperatura 8°C, chociaż może wydawać się akceptowalna, jest zbyt wysoka, aby skutecznie zredukować rozwój bakterii. Wiele drobnoustrojów, w tym patogeny, rozwija się w temperaturach powyżej 4°C, a ich aktywność wzrasta w temperaturze 8°C. Po drugie, czas 2 godzin nie powinien być rozciągany na 6 lub 8 godzin, ponieważ dłuższy czas przechowywania w wyższej temperaturze sprzyja namnażaniu się niepożądanych mikroorganizmów, co z kolei może prowadzić do pogorszenia jakości mleka oraz jego bezpieczeństwa zdrowotnego. W praktyce, jeśli mleko nie zostanie schłodzone do odpowiedniej temperatury w wymaganym czasie, może dojść do szybszego fermentowania, co negatywnie wpływa na smak i właściwości odżywcze. Z tego powodu, standardy dotyczące chłodzenia mleka, takie jak te określone przez międzynarodowe organizacje zajmujące się bezpieczeństwem żywności, zalecają schładzanie mleka surowego do 6°C w jak najkrótszym czasie, co jest kluczowe dla zapewnienia jego jakości i bezpieczeństwa.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Siew rzepaku w rzędy o rozstawie 35 cm ma na celu

A. powiększenie plonu z 1 ha

B. zmniejszenie obecności szkodników

C. zapewnienie mechanicznej pielęgnacji międzyrzędzi

D. umożliwienie przejazdu traktora podczas stosowania oprysków w trakcie wegetacji

Ograniczenie występowania szkodników nie jest bezpośrednim celem rozstawu 35 cm w siewie rzepaku. Chociaż odpowiednia gęstość roślin może wpływać na ograniczenie populacji niektórych szkodników poprzez zwiększenie konkurencji o przestrzeń i zasoby, to jednak sama szerokość rzędów nie stanowi wystarczającego środka ochrony. W przypadku szkodników, kluczową rolę odgrywają również inne czynniki, takie jak dobór odpornych odmian, stosowanie odpowiednich środków ochrony roślin oraz monitorowanie stanu upraw. Przejazd ciągnika podczas stosowania oprysków, chociaż istotny, również nie jest głównym celem korzystania z określonego rozstawu rzędów w rzepaku. Umożliwienie przejazdu maszyn jest bardziej rezultatem właściwego planowania przestrzennego pól i układu upraw, niż bezpośrednim celem rozstawu. Zwiększenie plonu z 1 ha, będące celem wielu praktyk agrotechnicznych, nie jest jednoznacznie związane z rozstawem rzędów. Plon zależy od wielu zmiennych, w tym jakości gleby, warunków pogodowych, stosowanych nawozów i zabiegów agrotechnicznych. Dlatego myślenie, że sama regulacja szerokości rzędów może w znaczący sposób zwiększyć plon, jest błędne. W kontekście dobrych praktyk rolniczych, ważne jest, aby podejść do uprawy w sposób holistyczny, uwzględniając wszystkie czynniki wpływające na uzyskanie jak najwyższych plonów.

Pytanie 5

Narzędzie marketingowe, mające na celu tworzenie korzystnego wizerunku przedsiębiorstwa, to

A. promocja dodatkowa

B. sprzedaż osobista

C. reklama

D. public relation

Wybór reklamy jako narzędzia do kształtowania wizerunku firmy jest nieprecyzyjny, ponieważ reklama skupia się głównie na promowaniu produktów lub usług, a nie na budowaniu relacji. To podejście jest często mylone z PR, jednak reklama działa w oparciu o płatne media, które mają na celu bezpośrednie dotarcie do konsumentów z informacjami o ofercie. Promocja dodatkowa oraz sprzedaż osobista to kolejne narzędzia marketingowe, które koncentrują się na zwiększaniu sprzedaży w krótkim okresie, co nie jest równoważne z długoterminowym kształtowaniem wizerunku firmy. Wiele osób może sądzić, że intensywna kampania reklamowa przełoży się na pozytywne postrzeganie marki, jednak bez odpowiedniej strategii PR, która zarządza komunikacją i relacjami, efekty mogą być krótkotrwałe. Prawidłowe podejście do zarządzania wizerunkiem wymaga zintegrowania działań PR z innymi formami marketingu, co pozwala na osiągnięcie większej spójności i skuteczności. Zrozumienie różnic między tymi narzędziami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania marką w dzisiejszym konkurencyjnym środowisku.

Pytanie 6

Kiedy należy przeprowadzać skracanie ogonków u prosiąt?

A. po zakończeniu 3 tygodnia życia

B. po odsadzeniu od matki

C. po przetransportowaniu miotu do kojca zbiorczego

D. przed upływem 7 dnia życia

Wiele osób może mylnie sądzić, że skracanie ogonków u prosiąt można przeprowadzać w późniejszym okresie, co może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych i behawioralnych. Odpowiedzi sugerujące, że zabieg ten można wykonać po ukończeniu 3 tygodnia życia, są niezgodne z zasadami dobrostanu zwierząt, ponieważ w tym wieku prosięta stają się bardziej wrażliwe na ból, co może wywołać stres i zwiększyć ryzyko powikłań, takich jak zakażenia. Podobnie, skracanie ogonków po przeniesieniu miotu do kojca grupowego lub po odsadzeniu od lochy może skutkować agresją w grupach, gdzie długie ogonki mogą stać się obiektem ataków ze strony innych prosiąt. W praktyce, ogonki mogą stać się narzędziem do walki o dominację, co intensyfikuje rywalizację i stres w grupie. Warto podkreślić, że zabieg skracania ogonków powinien być związany z odpowiednimi standardami i zaleceniami weterynaryjnymi, które jednoznacznie wskazują na konieczność jego przeprowadzenia w pierwszych dniach życia. Ignorowanie tego zalecenia może prowadzić do długofalowych problemów zdrowotnych oraz behawioralnych zwierząt, co ostatecznie wpływa na jakość produkcji zwierzęcej i dobrostan w hodowli.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

W trakcie 305-dniowego okresu laktacji najwyższa produkcja mleka u krowy występuje

A. tuż po wycieleniu

B. w drugim miesiącu po wycieleniu

C. dwa tygodnie przed zasuszeniem

D. w szóstym miesiącu laktacji

Wydajność mleczna krów w ciągu 305 dni laktacji nie osiąga swojego maksimum w szóstym miesiącu, ponieważ w tym czasie zazwyczaj obserwuje się spadek produkcji mleka. To wynika z naturalnych cykli biologicznych, w których krowy zaczynają tracić energię związaną z utrzymywaniem wysokiej produkcji i zbliżają się do okresu zasuszenia. Bezpośrednio po wycieleniu, chociaż produkcja mleka może być wysoka, nie jest to czas maksymalnej wydajności, ponieważ gruczoł mlekowy dopiero zaczyna pełnić swoją funkcję, a organizm krowy musi jeszcze się przystosować do laktacji. Zmiana w diecie, w tym zwiększenie udziału paszy treściwej, oraz odpowiednie zarządzanie stadem odgrywają kluczową rolę w każdym etapie laktacji. Zasady dobrego żywienia i zarządzania stadem wskazują, że przed zasuszeniem, krowy powinny być tak żywione, aby maksymalizować ich potencjał produkcyjny, co nie pokrywa się z pomysłem osiągania szczytowej wydajności w czasie bezpośrednio przed tym okresem. W praktyce, błędne podejście do terminów związanych z wydajnością mleczną może prowadzić do złego zarządzania, które z kolei przekłada się na obniżoną produkcję mleka oraz negatywne równowagi energetyczne.

Pytanie 9

Infekcja brucelozą może wystąpić w wyniku

A. kontaktowania się z chorymi zwierzętami lub udzielania im pomocy

B. spożywania mleka oraz mięsa pochodzącego od zarażonych krów

C. jedzenia jajek lub mięsa od zakażonych kur

D. konsumpcji mięsa pochodzącego od zarażonych owiec

Zrozumienie dróg zakażenia brucelozą jest kluczowe dla profilaktyki i ochrony zdrowia publicznego. Wybór odpowiedzi dotyczących spożycia mleka, mięsa czy jaj, choć może wydawać się logiczny, jest mylny w kontekście brucelozy. Użytkownicy często mylą brucelozę z innymi chorobami przenoszonymi przez żywność. Chociaż spożycie niepasteryzowanego mleka oraz surowego mięsa od zakażonych zwierząt może prowadzić do zakażeń bakteryjnych, w przypadku brucelozy głównym źródłem zakażenia jest kontakt z chorymi zwierzętami. Bakterie Brucella są najbardziej aktywne w wydalinach, takich jak mocz, kał oraz wydzieliny porodowe. Odpowiedzi dotyczące jaj czy mięsa pochodzącego od kur lub owiec również są nieprecyzyjne, ponieważ bruceloza najczęściej dotyczy bydła i niektórych gatunków owiec. Typowym błędem myślowym jest postrzeganie brucelozy jako choroby wyłącznie przenoszonej przez żywność, co ogranicza zrozumienie jej epidemiologii i mechanizmów transmisji. W kontekście profilaktyki zdrowotnej, ważne jest, aby zwracać uwagę na zasadnicze różnice pomiędzy chorobami zakaźnymi, co umożliwi skuteczniejsze podejście do ochrony zdrowia i minimalizacji ryzyka zakażeń.

Pytanie 10

Oblicz, ile powinna wynosić powierzchnia kojca dla 12 tuczników o wadze 85-100 kg.

Kategoria świń	Masa ciała kg	Powierzchnia (m² na zwierzę)
Prosięta	do 10	0,15
Warchlaki	10-20	0,20
Warchlaki	20-30	0,30
Tuczniki	30-50	0,40
Tuczniki	50-85	0,55
Tuczniki	85-100	0,65
Tuczniki	pow. 100	1

A. 6,5 m2

B. 4,5 m2

C. 5,5 m2

D. 7,8 m2

Poprawna odpowiedź wynika z obliczeń zgodnych z ogólnymi standardami dotyczącymi hodowli tuczników. Wymagana powierzchnia dla jednego tucznika o wadze 85-100 kg wynosi 0,65 m2, co jest zgodne z zaleceniami organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt. Przy 12 tucznikach, obliczenia są następujące: 0,65 m2 x 12 = 7,8 m2. Takie podejście jest zgodne z praktykami branżowymi, które sugerują, że odpowiednia przestrzeń ma kluczowe znaczenie dla zdrowia i komfortu zwierząt, co przekłada się na ich wydajność rzeźną. W praktyce, zapewnienie odpowiedniej powierzchni wpływa na redukcję stresu i poprawia warunki życia zwierząt, co może prowadzić do lepszej jakości mięsa. Zachowanie odpowiednich norm przestrzennych jest również istotne dla przestrzegania przepisów dotyczących ochrony zwierząt, co ma znaczenie zarówno z punktu widzenia etyki, jak i legalności działalności hodowlanej.

Pytanie 11

Jakie są dobowe ilości mleka produkowanego przez kozy oraz czas trwania laktacji?

A. 1 - 3 litry; do 150 dni

B. 7 - 10 litrów; do 100 dni

C. 1 - 6 litrów; do 300 dni

D. 10 - 12 litrów; do 300 dni

Odpowiedzi, które sugerują niższe lub wyższe wskaźniki wydajności mleka lub krótszy czas laktacji, oparte są na niepełnych lub błędnych założeniach. Na przykład, stwierdzenie, że kozy produkują zaledwie 1 - 3 litry mleka dziennie przez maksymalnie 150 dni, ignoruje różnorodność ras kóz oraz ich potencjał wydajnościowy. Rasy mleczne, takie jak Saanen czy Holsztyńskie, są znane z wysokiej produkcji mleka i mogą utrzymywać tę wydajność przez dłuższy czas. W praktyce, krótszy czas laktacji, jak 100 dni, również nie jest zgodny z obserwacjami z hodowli, gdzie laktacja trwa zazwyczaj od 210 do 300 dni. Warto zauważyć, że opieranie się na zbyt niskich danych dotyczących wydajności może prowadzić do nieprawidłowych decyzji hodowlanych oraz szacunkowych modeli ekonomicznych. Niewłaściwa interpretacja tych danych może skutkować obniżoną efektywnością gospodarstwa oraz nieoptymalnym wykorzystaniem zasobów. Ponadto, brak zrozumienia pełnego potencjału genetycznego i środowiskowego kóz mlecznych prowadzi do pomniejszenia ich roli w produkcji mleka, co nie tylko ogranicza możliwości hodowców, ale też wpływa na jakość produktów mleczarskich dostępnych na rynku.

Pytanie 12

Która z poniższych roślin uprawnych stanowi najlepszy przedplon dla żyta?

A. jęczmień ozimy

B. ziemniak

C. żyto

D. jęczmień jary

Wybór żyta jako przedplonu dla siebie jest niewłaściwy, ponieważ prowadzi do tzw. monokultury, co negatywnie wpływa na zdrowie gleby oraz obniża plony. Żyto, będąc rośliną z tej samej rodziny co żyto, nie przynosi korzyści w kontekście poprawy struktury gleby, a wręcz przeciwnie – może sprzyjać rozwojowi chorób i szkodników, które mogą utrudniać wzrost zarówno żyta, jak i innych roślin. Jęczmień ozimy i jęczmień jary również nie są idealnymi przedplonami, ponieważ nie wprowadzają do gleby składników odżywczych w sposób optymalny dla kolejnych upraw, a ich wymagania glebowe są zbliżone do tych, które posiada żyto, co również prowadzi do spadku urodzajności. W praktyce, błędne podejścia do doboru przedplonów wynikają często z braku zrozumienia znaczenia różnorodności w płodozmianie oraz skutków długotrwałego uprawiania tych samych roślin na danym terenie. Rolnicy powinni być świadomi, że właściwy dobór przedplonu nie tylko wpływa na wydajność w krótkim okresie, ale także na zdrowie gleby i przyszłe plony w dłuższej perspektywie czasowej. Dlatego ważne jest stosowanie zasad zrównoważonego rolnictwa, które promują odpowiednie rotacje upraw oraz wykorzystanie roślin, takich jak ziemniak, które przynoszą korzyści zarówno w kontekście zdrowia gleby, jak i wydajności produkcji.

Pytanie 13

Wykorzystując dane z zamieszczonej tabeii, wskaż które z niżej wymienionych roślin uprawnych mogą ulec zniszczeniu, jeżeli po wschodach roślin wystąpi przymrozek około -5 °C

Orientacyjne terminy siewu wybranych roślin uprawnych
marzec – kwiecień	kwiecień	kwiecień – maj	maj
bobik groch jęczmień jary pszenica jara	koniczyna czerwona lucerna siewna	ziemniak	gryka

A. Lucerna siewna i koniczyna czerwona.

B. Groch i bobik.

C. Pszenica jara i jęczmień jary.

D. Gryka i ziemniak.

Odpowiedzi sugerujące, że lucerna siewna, koniczyna czerwona, groch, bobik, pszenica jara oraz jęczmień jary mogą ulec zniszczeniu przy przymrozkach -5°C, opierają się na błędnych założeniach dotyczących odporności tych roślin na niskie temperatury. Lucerna siewna (Medicago sativa) i koniczyna czerwona (Trifolium pratense) są roślinami, które wykazują wysoką tolerancję na zimno, co umożliwia im przetrwanie przymrozków nawet do -5°C, co jest zgodne z ich właściwościami agrotechnicznymi. Groch (Pisum sativum) i bobik (Vicia faba) także dobrze znoszą niskie temperatury, a ich wczesne wschody na wiosnę często nie są zagrożone przez przymrozki. Pszenica jara (Triticum aestivum) oraz jęczmień jary (Hordeum vulgare) są natomiast zbożami, które również potrafią wytrzymać przymrozki nawet do -5°C w fazie wschodów. W związku z tym, typowym błędem myślowym jest mylenie wrażliwości różnych roślin na temperaturę, co prowadzi do niepoprawnych wniosków. Aby uniknąć takich pomyłek, zaleca się zdobycie wiedzy na temat biologii roślin oraz ich reakcji na warunki atmosferyczne, co jest kluczowe w planowaniu upraw i zarządzaniu them w rolnictwie.

Pytanie 14

Niedożywienie maciorek kotnych może prowadzić do osłabienia przerobowości wełny przez

A. wystąpienie przewężeń głodowych

B. spadek higroskopijności wełny

C. niewłaściwe karbikowanie wełny

D. wzrost skłonności do spilśniania

Nieprawidłowe karbikowanie wełny odnosi się do technik przetwórczych, a nie do przyczyn związanych z odżywieniem maciorek. Karbikowanie jest procesem, w którym wełna jest poddawana obróbce mechanicznej w celu uzyskania odpowiedniej struktury włókien. Obniżenie higroskopijności wełny, czyli zdolności materiału do absorbowania wilgoci, również nie ma bezpośredniego związku z niedożywieniem maciorek. Warto pamiętać, że higroskopijność wełny jest zdeterminowana głównie przez jej strukturę chemiczną i fizyczną, a nie przez dietę zwierząt. Z kolei zwiększenie zdolności do spilśniania, choć może być wynikiem niewłaściwego traktowania wełny po zbiorach, nie jest skutkiem niedożywienia maciorek. Spilśnianie wełny to proces, w którym włókna splatają się ze sobą, co może być wywołane różnorodnymi czynnikami, takimi jak nadmierna wilgoć czy niewłaściwe przechowywanie, a więc nie ma bezpośredniego związku z problemami odżywiania. W praktyce, zrozumienie wpływu diety na jakość wełny jest kluczowe, jednak błędne przypisywanie problemów jakościowych do niewłaściwych przyczyn prowadzi do nieefektywnych rozwiązań i strategii w hodowli i przetwórstwie wełny.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

W uprawie buraków cukrowych, gdy termin użycia obornika pokrywa się z zabiegiem wapnowania, należy

A. przeprowadzić wapnowanie, a po minimum 2 tygodniach zastosować obornik

B. połączyć nawozy wapniowe z fosforowymi i po 4 tygodniach przeprowadzić nawożenie obornikiem

C. wykonać oba zabiegi w tym samym czasie

D. po nawożeniu obornikiem zastosować nawozy wapniowe

Obornik i nawozy wapniowe pełnią różne funkcje w nawożeniu gleb, jednak łączenie ich zabiegów w jednoczesnym czasie może prowadzić do problemów z dostępnością składników pokarmowych dla roślin. W przypadku pierwszej koncepcji, czyli stosowania obornika bezpośrednio po nawożeniu wapniowym, istnieje ryzyko, że nadmiar amoniaku z obornika może reagować z wapniem, co skutkuje powstawaniem trudno przyswajalnych związków chemicznych. Taki proces obniża efektywność nawożenia i może prowadzić do strat azotu oraz innych cennych składników odżywczych. Z kolei wymieszanie nawozów wapniowych i fosforowych oraz zwlekanie z obornikiem przez 4 tygodnie, nie tylko opóźnia dostarczanie niezbędnych składników odżywczych, ale także może prowadzić do ich strat w wyniku wymywania. Często popełnianym błędem jest również założenie, że nawożenie obornikiem w połączeniu z innymi nawozami nie wymaga czasu na reakcję chemiczną. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do wytworzenia warunków niekorzystnych dla wzrostu roślin, co w efekcie obniży plony. Dlatego tak istotne jest przestrzeganie kolejności i odstępów czasowych przy stosowaniu nawozów, aby w pełni wykorzystać ich potencjał oraz zminimalizować ryzyko negatywnego wpływu na plony.

Pytanie 18

Która rasa bydła najlepiej nadaje się do wytwarzania opasów?

A. Jersey.

B. Nizinna czarno-biała.

C. Limousine.

D. Holsztyńsko-fryzyjska.

Rasa Limousine jest uznawana za jedną z najodpowiedniejszych do produkcji opasów ze względu na swoje wyjątkowe cechy morfologiczne i wydajność w przyroście masy ciała. Limousine charakteryzuje się silną budową ciała, dużą muskulaturą oraz wysoką zdolnością do przetwarzania paszy na masę mięśniową. W praktyce oznacza to, że bydło tej rasy osiąga dużą wagę w krótkim czasie, co jest kluczowe w produkcji opasów. Dobre praktyki w hodowli Limousine obejmują zapewnienie odpowiedniego żywienia, które wspiera intensywny przyrost masy, oraz prowadzenie selekcji zwierząt o najlepszych parametrach wzrostu i jakości mięsa. Rasa ta jest często wykorzystywana w systemach intensywnej produkcji mięsa, gdzie priorytetem jest uzyskanie wysokiej jakości wołowiny, co odpowiada rosnącemu zapotrzebowaniu na rynku. Warto zaznaczyć, że Limousine zdobywa uznanie nie tylko w Europie, ale również na innych kontynentach, co potwierdza jej uniwersalność i adaptacyjność w różnych warunkach hodowlanych.

Pytanie 19

Objawy u krów o wysokiej wydajności mleka, takie jak brak apetytu, obniżona produkcja mleka, twardy i suchy kał oraz wydychany zapach acetonu, świadczą o

A. ketozie

B. mastitis

C. biegunce

D. kwasicy żwacza

Ketoza jest stanem metabolicznym, który często występuje u krów wysokomlecznych, zwłaszcza w pierwszych tygodniach po porodzie. Objawy, takie jak utrata apetytu, spadek wydajności mleka oraz wydalanie suchego i twardego kału, są typowe dla tego schorzenia. W ketozie, organizm krowy przechodzi w stan spalania tłuszczów jako głównego źródła energii, co prowadzi do zwiększonej produkcji ketonów, takich jak aceton. Wydychana woń acetonu jest charakterystycznym objawem. W praktyce, zarządzanie dietą krów w okresie laktacji, stosowanie pasz o odpowiedniej zawartości energii i białka oraz monitorowanie stanu zdrowia zwierząt są kluczowe w prewencji ketozy. Warto też zainwestować w regularne badania weterynaryjne i monitorowanie poziomu ketonów w moczu lub mleku, co pozwala na wczesne wykrycie problemu i podjęcie odpowiednich działań. Wiedza na temat ketozy jest istotna dla zapewnienia dobrego samopoczucia zwierząt oraz wysokiej wydajności produkcji mleka."

Pytanie 20

Wysoka ilość błonnika w diecie zwierząt produkcyjnych, w największym stopniu ogranicza przyswajalność paszy w żywieniu

A. bydła

B. świń

C. owiec

D. koni

Wybór innych zwierząt, takich jak bydło, konie czy owce, jest wynikiem błędnego zrozumienia roli włókien w żywieniu. Bydło, jako zwierzęta przeżuwające, mają adaptacje w układzie pokarmowym, które pozwalają na lepsze trawienie włókien. Mają one rozbudowany żołądek podzielony na komory, co pozwala na fermentację paszy, a tym samym lepsze wykorzystanie substancji odżywczych. Konie również efektywnie wykorzystują dietę bogatą w włókna, ponieważ ich układ pokarmowy jest przystosowany do trawienia roślinnych składników, a wysoka zawartość włókien jest korzystna dla ich zdrowia. Owce, podobnie jak bydło, są również zwierzętami przeżuwającymi, co oznacza, że ich organizmy są dostosowane do przyjmowania paszy o wysokiej zawartości włókien, co w rzeczywistości może wspierać ich zdrowie i produkcję. Typowym błędem w myśleniu jest zakładanie, że wysokie stężenie włókien jest zawsze negatywne dla wszystkich gatunków zwierząt, co jest niezgodne z zasadami zrównoważonego żywienia. W rzeczywistości, dla monogastryków, takich jak świnie, nadmiar włókna może ograniczać strawność, podczas gdy przeżuwacze mogą korzystać z włókien, co podkreśla znaczenie dostosowania diety do specyfiki gatunku.

Pytanie 21

Najlepszym urządzeniem do zbioru kukurydzy na kiszonkę w gospodarstwie z silosami przejazdowymi jest

A. kosiarka bębnowa

B. sieczkarnia samojezdna

C. przenośnik taśmowy

D. przetrząsacz karuzelowy

Wybór niewłaściwego urządzenia do zbioru kukurydzy na kiszonkę może wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji poszczególnych maszyn. Kosiarka bębnowa, chociaż przydatna w zbiorach, nie jest przystosowana do efektywnego przetwarzania kukurydzy na kiszonkę, ponieważ jej funkcja ogranicza się głównie do przycinania roślin. W przypadku zbioru kukurydzy na kiszonkę kluczowe jest nie tylko cięcie, ale również rozdrabnianie i transport materiału do silosu. W kontekście przetrząsacza karuzelowego, jego główną funkcją jest przemieszczenie roślin po zbiorze, co nie zapewnia wystarczającej obróbki do produkcji kiszonki. Przenośnik taśmowy, choć ma zastosowanie do transportu, nie jest odpowiedni jako samodzielne urządzenie do zbioru, ponieważ nie wykonuje operacji zbioru ani przetwarzania. Niezrozumienie roli tych maszyn może prowadzić do wyboru niewłaściwego sprzętu, co z kolei wpływa na jakość kiszonki oraz efektywność całego procesu zbioru. Kluczowe jest, aby pamiętać, że odpowiednie maszyny powinny być dostosowane do specyficznych potrzeb, a także do warunków panujących w gospodarstwie. Właściwy dobór sprzętu jest fundamentem wydajnej produkcji rolnej oraz wpływa na ekonomię całego procesu.

Pytanie 22

Do produkcji mięsa nadają się świnie

A. szybko rosnące i wcześnie dojrzewające

B. wolno rosnące i późno dojrzewające

C. wolno rosnące i wcześnie dojrzewające

D. szybko rosnące i późno dojrzewające

Wybór świnie 'wolno rosnące i późno dojrzewające' jest błędny, ponieważ takie zwierzęta mają dłuższy czas wzrostu, co w efekcie generuje wyższe koszty produkcji, a ich wydajność jest znacznie niższa. W praktyce, hodowcy starają się unikać ras o wolnym wzroście, ponieważ w dzisiejszym przemyśle mięsno-hodowlanym kluczowe jest maksymalizowanie efektywności produkcji. Takie podejście naraża hodowców na straty finansowe, szczególnie w kontekście rosnącej konkurencji na rynku. Z kolei 'szybko rosnące i wcześnie dojrzewające' świnie mogą wydać się korzystne, jednak wcześnie dojrzewające zwierzęta mogą nie osiągać optymalnych rozmiarów i masy ciała, co wpływa negatywnie na jakość mięsa. Przykładem mogą być rasy, które dojrzewają zbyt wcześnie, co często prowadzi do gorszej jakości tkanek mięśniowych. Z kolei 'wolno rosnące i wcześnie dojrzewające' to połączenie, które jest całkowicie nieefektywne, ponieważ takie zwierzęta nie tylko wymagają dłuższego czasu na wzrost, ale także nie osiągają odpowiedniego potencjału masy przed ubojem. Na rynku mięsno-hodowlanym kluczowe jest zrozumienie, że zarówno szybkość wzrostu, jak i czas dojrzewania muszą być dostosowane do wymagań produkcji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 23

Krótkoterminowe działania wykorzystujące bodźce finansowe w celu zwiększenia sprzedaży produktu lub usługi to

A. public relations

B. reklama zewnętrzna

C. sprzedaż osobista

D. promocja sprzedaży

Sprzedaż osobista, reklama zewnętrzna oraz public relations są strategią marketingowe, które różnią się od promocji sprzedaży, a każda z nich ma swoją specyfikę i zastosowanie. Sprzedaż osobista polega na bezpośredniej interakcji sprzedawcy z klientem, co jest bardziej długotrwałym procesem budowania relacji niż krótkookresowe działania promocyjne. W przypadku, gdy sprzedawca korzysta z technik sprzedaży osobistej, nie ma bezpośredniego elementu bodźca ekonomicznego, który na celu ma natychmiastowe zwiększenie sprzedaży. Reklama zewnętrzna, z kolei, odnosi się do promowania marki lub produktu w przestrzeni publicznej, jednak nie jest to strategia nastawiona na krótkookresowe efekty sprzedażowe. Może ona budować świadomość marki na dłuższą metę, lecz nie zawsze prowadzi do natychmiastowych zakupów. Public relations to działania mające na celu kształtowanie wizerunku firmy i jej relacji z otoczeniem, co również jest procesem długoterminowym. Niestety, często myli się te podejścia z promocją sprzedaży, co prowadzi do nieporozumienia w zakresie celów i metod działania. Kluczowym błędem jest założenie, że każda forma komunikacji marketingowej ma ten sam efekt na sprzedaż, co jest nieprawdziwe. Warto zauważyć, że skuteczność promocji sprzedaży polega na umiejętnym łączeniu różnych narzędzi i technik, aby osiągnąć zamierzony efekt w odpowiednim czasie.

Pytanie 24

W diecie krowy mlecznej należy uwzględnić w odniesieniu do masy ciała poniższą ilość pasz

A. 15 % pasz soczystych objętościowo, 5 % pasz suchych objętościowo i paszę treściwą

B. 10 % objętościowych pasz soczystych, 1 - 2 % objętościowych pasz suchych i paszę treściwą

C. 10 % objętościowych pasz soczystych, 5 % objętościowych pasz suchych i paszę treściwą

D. 5 % pasz soczystych objętościowo, 15 % pasz suchych objętościowo oraz 5 kg paszy treściwej

Odpowiedź wskazująca na 10 % objętościowych pasz soczystych oraz 1 - 2 % objętościowych pasz suchych jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla aktualne standardy żywieniowe dla krów mlecznych. Pasze soczyste, takie jak sianokiszonka czy kiszonka z kukurydzy, dostarczają nie tylko niezbędnych składników odżywczych, ale także wody, co jest kluczowe dla zdrowia i wydajności laktacyjnej. Przykładowo, w przypadku krów produkujących wysokie ilości mleka, dobrze zbilansowana dieta powinna zawierać pasze soczyste w odpowiednich proporcjach, co przyczynia się do lepszej kondycji zwierząt oraz efektywności produkcji mleka. Warto również zaznaczyć, że podaż pasz suchych w granicach 1 - 2 % masy ciała jest wystarczająca do pokrycia zapotrzebowania na włókna, co wpływa na prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego. Uwzględnienie paszy treściwej, bogatej w energię i białko, jest niezbędne do osiągnięcia optymalnych wyników produkcyjnych. Praktyka ta jest zgodna z zaleceniami specjalistów ds. żywienia zwierząt oraz normami krajowymi i międzynarodowymi w zakresie hodowli bydła mlecznego.

Pytanie 25

Efektywnym sposobem na zwalczanie wołka zbożowego w wypełnionym silosie jest

A. podniesienie temperatury przechowywania

B. dezynfekcja pomieszczenia

C. fumigacja magazynu środkiem do dezynsekcji zbóż

D. użycie karmnika deratyzacyjnego

Zastosowanie karmnika deratyzacyjnego, zwiększenie temperatury przechowywania oraz dezynfekcja pomieszczenia są metodami, które w kontekście zwalczania wołka zbożowego w silosie nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. Karmniki deratyzacyjne są skuteczne w kontroli gryzoni, ale nie są przeznaczone do walki z owadami, takimi jak wołek zbożowy. Ponadto, zwiększenie temperatury przechowywania może być stosowane jako metoda prewencyjna, ale nie zawsze jest efektywne, gdyż wołek zbożowy potrafi przetrwać w trudnych warunkach, a jego larwy mogą rozwijać się w różnych przedziałach temperatury. Dezynfekcja pomieszczenia, choć ważna dla ogólnej higieny, nie zwalcza szkodników, które mogą być obecne w samym zbożu lub jego resztkach. Szkodniki te wymagają specyficznych metod kontroli, takich jak fumigacja, która zapewnia bardziej kompleksowe podejście do eliminacji zarówno dorosłych osobników, jak i ich jaj. Typowe błędy myślowe prowadzące do błędnych wniosków obejmują zamienianie metod ogólnej dezynfekcji na specyficzne metody zwalczania szkodników oraz ignorowanie potrzeby zastosowania dedykowanych środków chemicznych, które skutecznie radzą sobie z owadami. Dlatego kluczowe jest stosowanie sprawdzonych i skutecznych metod, takich jak fumigacja, która jest zgodna z branżowymi standardami i najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania szkodnikami.

Pytanie 26

Cielę, które przyszło na świat w gospodarstwie, należy oznaczyć i zgłosić do ARiMR przed opuszczeniem siedziby stada, jednak nie później niż

A. w ciągu 7 dni od dnia urodzenia

B. przed ukończeniem 3 miesiąca życia

C. przed ukończeniem 1 miesiąca życia

D. w ciągu 10 dni od dnia urodzenia

Czasy zgłaszania i oznakowania cieląt są ściśle regulowane przez przepisy prawa, które nakładają obowiązek wykonania tych czynności w określonym czasie. W przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak 10 dni czy 3 miesiące, kluczowym błędem jest niedocenianie znaczenia szybkiego zgłoszenia. Zgłoszenie po upływie 7 dni może prowadzić do problemów administracyjnych oraz finansowych, w tym utraty możliwości uzyskania dopłat. Odpowiedź, że należy zgłosić cielę przed ukończeniem 1 miesiąca życia, również jest błędna, ponieważ nie uwzględnia wymogu szybkiej reakcji, co jest istotne z punktu widzenia zdrowia i dobrostanu zwierząt. Niezgłoszenie cielęcia w wymaganym terminie może skutkować brakiem możliwości ścisłej kontroli nad stadem, co może prowadzić do rozprzestrzenienia się chorób zakaźnych wśród zwierząt. Dodatkowo, opóźnienia w oznakowaniu mogą wpłynąć na późniejsze transakcje handlowe, w przypadku sprzedaży bydła, gdzie pełna dokumentacja jest kluczowa. Znajomość obowiązujących terminów jest niezbędna dla każdego hodowcy, aby unikać nieprzyjemnych konsekwencji związanych z niewłaściwym zarządzaniem stadem.

Pytanie 27

Zgodnie z zasadami Zwykłej Dobrej Praktyki Rolniczej, pojemność płyty gnojowej powinna umożliwiać składowanie obornika przez co najmniej

A. 2 miesiące

B. 8 miesięcy

C. 6 miesięcy

D. 4 miesiące

Wybór odpowiedzi na krótsze okresy przechowywania obornika, takie jak 2 lub 4 miesiące, wskazuje na brak zrozumienia znaczenia odpowiedniego zarządzania nawozami organicznymi w rolnictwie. Okresy te są niewystarczające, aby zapewnić pełne składowanie obornika, co może prowadzić do problemów z jego wykorzystaniem oraz negatywnych skutków dla środowiska. Przykładowo, przy niewystarczającej pojemności płyty gnojowej rolnicy mogą być zmuszeni do wczesnego stosowania obornika, co zwiększa ryzyko jego wypłukiwania do wód gruntowych i powierzchniowych, prowadząc do zanieczyszczenia i eutrofizacji. Ponadto, odpowiedź wskazująca na 6 miesięcy nie bierze pod uwagę sezonowości prac polowych oraz harmonogramu nawożenia, który jest kluczowy dla efektywności agronomicznej. W praktyce, płyta gnojowa powinna być projektowana tak, aby uwzględniała okresy największej produkcji obornika oraz ich późniejszego wykorzystania, co z kolei wymaga co najmniej czteromiesięcznego czasu przechowywania. Niezrozumienie tego aspektu prowadzi do błędów w planowaniu oraz zarządzaniu nawozami, co może mieć długofalowe konsekwencje dla wydajności produkcji rolniczej oraz ochrony środowiska.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Co należy zrobić w przypadku opóźnionego terminu siewu pszenicy ozimej?

A. zredukować ilość siewu nasion na hektar

B. utrzymać standardową normę wysiewu nasion dla terminu optymalnego

C. zwiększyć normę wysiewu nasion

D. zmniejszyć liczbę roślin na jednostkę powierzchni

W przypadku opóźnionego terminu siewu pszenicy ozimej zwiększenie normy wysiewu nasion jest kluczowym krokiem, aby zrekompensować straty związane z krótszym okresem wegetacyjnym. Opóźniony siew ogranicza możliwość pełnego wykorzystania potencjału plonotwórczego roślin, dlatego zwiększenie gęstości siewu pozwala na lepsze zagospodarowanie dostępnych zasobów, takich jak światło, woda i składniki odżywcze. Przykładowo, w sytuacji, gdy termin siewu jest opóźniony o kilka tygodni, rośliny mogą nie mieć wystarczająco dużo czasu na osiągnięcie odpowiedniej masy, a zwiększona obsada sprzyja konkurencji o zasoby, co prowadzi do lepszej adaptacji w trudnych warunkach. W praktyce, zwiększenie normy wysiewu powinno być dostosowane do konkretnego środowiska glebowego oraz prognozowanych warunków pogodowych, co jest zgodne z zaleceniami lokalnych instytutów agronomicznych. Takie podejście wpisuje się w zasady zrównoważonego rolnictwa, które akcentuje optymalizację plonów w różnych warunkach agrometeorologicznych.

Pytanie 30

Słodyszek rzepakowy jest szkodnikiem?

A. buraka cukrowego

B. ziemniaków

C. rzepaku ozimego

D. pszenicy jarej

Słodyszek rzepakowiec nie jest szkodnikiem pszenicy jarej, buraka cukrowego ani ziemniaków, ponieważ jego biologiczne preferencje żywieniowe i cykl rozwojowy są ściśle związane z rzepakiem ozimym. W przypadku pszenicy jarej oraz buraka cukrowego, na te rośliny wpływają inne gatunki szkodników, takie jak mszyce czy stonka, które mają zupełnie inną strategię żerowania. Słodyszek preferuje rośliny krzyżowe, a rzepak ozimy dostarcza mu optymalnych warunków do rozwoju. Często popełnianym błędem jest mylenie szkodników na podstawie ich ogólnego wyglądu, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących ich wpływu na różne uprawy. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy szkodnik ma swoje specyficzne preferencje roślinne, a ich identyfikacja jest niezbędna do skutecznego zarządzania ochroną roślin. Zastosowanie niewłaściwych środków ochrony roślin na niewłaściwych uprawach może prowadzić do nieefektywności oraz zwiększenia kosztów produkcji, a także do negatywnego wpływu na środowisko. Dlatego tak ważne jest prowadzenie dokładnych obserwacji i badań, by zrealizować skuteczne strategie ochrony upraw.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Jaką kolejność należy zastosować przy siewie roślin ozimych?

A. pszenica, żyto, jęczmień, wyka, rzepak

B. jęczmień, rzepak, wyka, żyto, pszenica

C. rzepak, wyka, jęczmień, żyto, pszenica

D. wyka, pszenica, rzepak, jęczmień, żyto

Wybierając inne opcje, można zauważyć, że niektóre z nich opierają się na błędnych założeniach dotyczących dynamiki wzrostu oraz interakcji między roślinami. Na przykład, jeśli jako pierwszą roślinę wysieje się pszenicę lub żyto, może to prowadzić do nadmiernej konkurencji o zasoby, co jest szczególnie istotne w przypadku roślin ozimych, które wymagają silnego startu. Pszenica, wysiewana zbyt wcześnie w tym kontekście, może również przyciągać szkodniki, które mogą negatywnie wpływać na inne rośliny w płodozmianie. Z kolei jęczmień wysiewany jako pierwszy może nie wykorzystać pełni dostępnych zasobów glebowych, co ogranicza jego potencjał plonotwórczy. Ponadto, kolejność wysiewu oddziałuje na zachowania biologiczne w glebie, na przykład, może prowadzić do przedwczesnego wyczerpania azotu w glebie, co negatywnie wpłynie na późniejsze rośliny, zwłaszcza na pszenicę. Wybór odpowiedniej kolejności jest kluczowy dla zdrowego wzrostu każdej z upraw i zrozumienie tych zasad jest fundamentem skutecznego zarządzania agrotechnicznego w praktyce. Rozważając tę problematykę, warto zgłębiać tematy takie jak płodozmian, biologiczne właściwości roślin oraz rolnictwo ekologiczne, które dostarczają niezbędnej wiedzy do podejmowania świadomych decyzji w zakresie upraw.

Pytanie 33

Kojec grupowy o wymiarach 3 m x 5 m, w którym znajduje się 10 cieląt o przeciętnej masie 130 kg,

Masa ciała zwierząt (kg)	Minimalna powierzchnia kojca (m²/1 szt.)
Do 150 kg	1,5 m²
150–220 kg	1,7 m²
Powyżej 220 kg	1,8 m²

A. przekracza normę powierzchniową o 2 m2.

B. jest za duży.

C. jest za mały.

D. spełnia normę powierzchniową.

Zrozumienie wymagań dotyczących powierzchni kojców dla zwierząt gospodarskich jest kluczowe dla zapewnienia im odpowiednich warunków życia. Odpowiedzi sugerujące, że kojec jest zbyt mały lub przekracza normę powierzchniową nie uwzględniają faktu, że łączna powierzchnia kojca wynosi 15 m2, co dokładnie odpowiada minimalnym wymaganiom dla grupy 10 cieląt o masie do 150 kg. Podejście zakładające, że przestrzeń jest niewystarczająca, może wynikać z błędnego rozumienia norm w zakresie dobrostanu zwierząt. Ważne jest, aby nie mylić standardów dotyczących powierzchni z innymi wskaźnikami, jak np. przestrzeń na ruch, co również jest istotne, ale nie oznacza, że powierzchnia kojca musi być powiększona, gdy spełnia normy. Inna błędna koncepcja to wyobrażenie, że większa powierzchnia jest zawsze korzystna – nadmiar przestrzeni może prowadzić do problemów z interakcjami społecznymi w stadzie, co jest istotne w przypadku cieląt, które uczą się w grupie. Dlatego kluczowe jest, aby podchodzić do kwestii powierzchni w kontekście ogólnych wymagań zdrowotnych i dobrostanowych, a nie tylko powierzchniowych wartości liczbowych.

Pytanie 34

Na podstawie instrukcji oblicz, ile wapna hydratyzowanego należy użyć do przygotowania 4 litrów mleczka wapiennego, potrzebnego do dezynfekcji kojca dla cieląt.

Instrukcja przygotowania mleczka wapiennego
1.	Do wody dodać świeżego wapna hydratyzowanego (nigdy odwrotnie) w proporcji: na 1kilogram wapna przypada 5 litrów wody.
2.	Otrzymany roztwór – farba wapienna - wymieszać i przecedzić przez sito w celu wyłapania niezlasowanego wapna lub innych zanieczyszczeń mechanicznych.

A. 400 g

B. 600 g

C. 200 g

D. 800 g

Odpowiedzi inne niż 800 g są wynikiem nieprawidłowej analizy proporcji, co prowadzi do błędnych obliczeń związanych z ilością wapna hydratyzowanego potrzebnego do przygotowania mleczka wapiennego. Proporcja 1 kg wapna na 5 litrów wody jest kluczowa i od niej należy rozpocząć kalkulacje. W przypadku odpowiedzi 400 g, 600 g czy 200 g, zastosowane rozumowanie nie uwzględnia poprawnego przeliczenia objętości. Na przykład, błędne założenie, że obliczenia mogą być proporcjonalne bezpośrednio do objętości, prowadzi do zaniżenia wymaganej ilości wapna. Przy 4 litrach wody, można myśleć, że ilość powinna wynosić 400 g, co jest mylne, gdyż na 5 litrów przypada 1000 g, a więc na 4 litry powinno się użyć nieco mniej niż 800 g. Takie myślenie opiera się na typowym błędzie reprezentacji proporcjonalnej. Przy ustalaniu dawek wapna do dezynfekcji należy zawsze opierać się na merytorycznych danych, by uniknąć skutków ubocznych, jak nieskuteczna dezynfekcja, co może prowadzić do niepożądanych chorób w hodowli. Warto zatem stosować się do wytycznych, jakie daje praktyka weterynaryjna oraz standardy w hodowli, które kładą duży nacisk na odpowiednie dawki środków dezynfekcyjnych.

Pytanie 35

Wzbogacenie ziarna jęczmienia, wykorzystywanego w diecie dorosłych zwierząt gospodarskich, w białko ogólne można uzyskać podczas

A. słodowania

B. granulowania

C. mocznikowania

D. śrutowania

Śrutowanie to proces mechanicznego rozdrabniania ziarna, który zwiększa powierzchnię dostępną dla enzymów trawiennych, ale nie prowadzi do wzbogacenia paszy w białko ogólne. Ten proces ma na celu ułatwienie zwierzętom przyswajania składników odżywczych, ale nie zwiększa ich zawartości. Słodowanie polega na kiełkowaniu ziarna, co również nie jest skuteczną metodą wzbogacania go w białko ogólne. W tym przypadku, ziarno ulega przemianom, które prowadzą do produkcji enzymów, co może zwiększyć wartość odżywczą, jednak skutki tej metody są ograniczone i nieimpulsują wzrostu białka w porównaniu do mocznikowania. Granulowanie, z kolei, polega na formowaniu granulek z paszy, co może mieć pozytywny wpływ na jej strawność, ale nie wpłynie na wzbogacenie w białko. Użytkownicy często mylą te procesy z mocznikowaniem, zakładając, że wszystkie metody mają na celu zwiększenie wartości odżywczej. Kluczowym błędem jest nieuznawanie, że tylko dodanie związków azotowych, takich jak mocznik, faktycznie podnosi zawartość białka w paszy. Wartości odżywcze pasz i ich odpowiednie przetwarzanie są istotnymi elementami skutecznego i zrównoważonego żywienia bydła, co podkreśla znaczenie stosowania właściwych metod w praktyce rolniczej.

Pytanie 36

Antywylegacze w uprawie zbóż ozimych powinny być używane

A. w czasie wschodów

B. wiosną, po rozpoczęciu wegetacji

C. w fazie strzelania w źdźbło

D. przed siewem

Zastosowanie antywylegaczy przedsiewnie jest nieefektywne, ponieważ w tym momencie rośliny są jeszcze w początkowej fazie wzrostu i nie wykazują tendencji do wylegania. Antywylegacze działają poprzez wpływ na wzrost roślin w okresach intensywnego rozwoju, a nie przed ich siewem. W okresie wschodów, stosowanie takich substancji może być szkodliwe, gdyż rośliny są wrażliwe na stresy i dodatkowe chemikalia mogą negatywnie wpłynąć na ich rozwój. Aplikacja wiosną po ruszeniu wegetacji również jest problematyczna, ponieważ w tym czasie rośliny są już w pełni rozwinięte, a efekt działania antywylegaczy może być zminimalizowany. Właściwe zarządzanie uprawami zbóż ozimych wymaga precyzyjnego określenia momentu, w którym rośliny są najbardziej zagrożone wyleganiem, co przypada na fazę strzelania w źdźbło. Błędem jest więc postrzeganie antywylegaczy jako środków, które można stosować w dowolnym momencie, gdyż ich skuteczność jest ściśle związana z fazą wzrostu roślin i warunkami środowiskowymi.

Pytanie 37

Rynek, na którym istnieje wielu nabywców i sprzedawców, a ceny kształtują się w wyniku popytu i podaży, to

A. monopol

B. oligopol

C. konkurencja doskonała

D. konkurencja monopolistyczna

Analizując inne formy struktury rynku, można zauważyć, że konkurencja monopolistyczna to sytuacja, w której na rynku istnieje wielu sprzedawców, ale oferują oni zróżnicowane produkty. W takim modelu, sprzedawcy mają pewną kontrolę nad cenami, co prowadzi do możliwości manipulacji rynkiem. Przykładem są rynki detaliczne, gdzie różne marki konkurują, ale każda z nich stara się wyróżnić poprzez unikalne cechy swoich produktów. Monopol z kolei występuje, gdy na rynku działa tylko jeden sprzedawca, który kontroluje całą podaż. Taki stan rzeczy prowadzi do braku konkurencji i możliwości ustalania cen na dowolnym poziomie, co jest niekorzystne dla konsumentów. Oligopol to struktura rynkowa, gdzie niewielka liczba dużych firm dominuje na rynku, co również ogranicza konkurencję. W takiej sytuacji, decyzje jednej firmy mogą zasadniczo wpływać na pozostałe, a zatem rynek nie działa w sposób efektywny jak to ma miejsce w przypadku konkurencji doskonałej. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru niepoprawnych odpowiedzi często wynikają z mylenia charakterystyki różnych struktur rynkowych. Kluczowe jest zrozumienie, że w konkurencji doskonałej ceny są wynikiem działania rynku, podczas gdy w innych strukturach, uczestnicy rynku mają większą kontrolę nad cenami, co wpływa na dynamikę rynkową oraz dostępność dóbr i usług.

Pytanie 38

Próba reduktazowa z błękitem metylenowym określa jakość mikrobiologiczną mleka. Która z prób A, B, C, D wskazuje na najlepszą jakość mikrobiologiczną mleka?

Próba	Czas odbarwiania	Liczba bakterii w 1 ml
A	20 minut	20 min
B	20 minut – 2 godz.	4 – 20 min
C	2 godz. – 5,5 godz.	0,5 – 4 min
D	5,5 godz. – 7 godz.	100 tys. – 500 tys.

A. D.

B. C.

C. B.

D. A.

Odpowiedź D to strzał w dziesiątkę, bo właśnie ta próba z błękitem metylenowym pozwala zobaczyć, jak wygląda jakość mikrobiologiczna mleka. Tu ważny jest czas odbarwienia - im dłużej się odbarwia, tym mniej bakterii w mleku. W próbie D mamy czas odbarwienia między 5,5 a 7 godzin, co znaczy, że bakterii jest naprawdę mało. W branży mleczarskiej to jest super wynik, bo wiadomo, że dłuższy czas to lepsza jakość mleka. Zgodnie z normami, mleko wysokiej jakości powinno mieć mniej niż 300 tys. bakterii w 1 ml, a próba D mieści się w granicach 100 tys. do 500 tys. bakterii, więc spełnia te oczekiwania. Tego typu testy są naprawdę istotne dla producentów, bo pomagają w monitorowaniu jakości i zapewnieniu, że wszystko jest bezpieczne dla konsumentów.

Pytanie 39

W celu zapewnienia odpowiednich potrzeb paszowych dla bydła w gospodarstwie dysponującym ograniczoną powierzchnią użytków zielonych, korzystne może być wprowadzenie do struktury zasiewów płodozmianu paszowego z przewagą uprawy

A. kukurydzy na nasiona

B. zbóż

C. mieszanki roślin motylkowych z trawami

D. roślin strączkowych na nasiona

Wprowadzenie mieszanki roślin motylkowych z trawami w strukturze płodozmianu paszowego dla bydła jest korzystne z kilku powodów. Rośliny motylkowe, takie jak lucerna czy koniczyna, mają zdolność do wiązania azotu atmosferycznego, co poprawia jakość gleby i redukuje potrzebę nawożenia sztucznego. Dodatkowo, mieszanka ta dostarcza bydłu wysokiej jakości białka, co jest kluczowe dla ich wzrostu i wydajności mlecznej. W połączeniu z trawami, takie uprawy zapewniają zrównoważoną dietę, bogatą w błonnik, co wspomaga prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego zwierząt. W praktyce zastosowanie takiej mieszanki przyczynia się do lepszej efektywności paszowej, co w konsekwencji może prowadzić do obniżenia kosztów produkcji mleka lub mięsa. Dobrym przykładem jest gospodarstwo, które wprowadziło mieszanki w celu zaspokojenia potrzeb żywieniowych bydła, co zaowocowało zwiększeniem wydajności mlecznej nawet o 20%. Takie podejście jest zgodne z nowoczesnymi standardami rolnictwa zrównoważonego, które kładą nacisk na efektywność i minimalizację negatywnego wpływu na środowisko.

Pytanie 40

Jakie jest zadanie otoczkowania nasion buraków cukrowych?

A. zmniejszenie wagi nasion

B. dostosowanie kształtu i wielkości nasion do wymagań precyzyjnego siewu

C. zwiększenie rozmiarów nasion

D. opóźnienie procesu kiełkowania nasion

Odpowiedź wskazująca na dopasowanie wielkości i kształtu nasion do wymogów precyzyjnego siewu jest prawidłowa, ponieważ otoczkowanie nasion buraków cukrowych ma na celu poprawę ich właściwości siewnych. Otoczkowanie polega na pokrywaniu nasion specjalnymi materiałami, co pozwala na uzyskanie jednorodnych rozmiarów oraz kształtów. Taki proces nie tylko ułatwia proces siewu, ale także zwiększa precyzję w rozmieszczaniu nasion w glebie. Dzięki zastosowaniu technologii otoczkowania, możliwe jest dostosowanie nasion do nowoczesnych siewników, które wymagają nasion o określonych parametrach. Przykładem może być wykorzystanie nasion otoczkowanych w siewnikach punktowych, które wymagają nasion o standardowych wymiarach dla prawidłowego działania. Ponadto, otoczkowane nasiona często są wzbogacane w substancje odżywcze czy środki ochrony roślin, co zwiększa szansę na ich prawidłowy rozwój i zdrowotność plonów. Dobre praktyki w otoczkowaniu nasion obejmują także precyzyjne dobieranie materiałów otoczkowujących, co wpływa na jakość i efektywność uprawy buraków cukrowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej