Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 12:59
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 13:06

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wskaż symbol umieszczany na urządzeniach elektrycznych przeznaczonych do sprzedaży i obrotu w Unii Europejskiej?

A. Rys. C

B. Rys. B

C. Rys. D

D. Rys. A

Oznaczenie CE umieszczane na urządzeniach elektrycznych jest świadectwem zgodności tych produktów z wymogami bezpieczeństwa zawartymi w dyrektywach Unii Europejskiej. Znak ten nie tylko oznacza, że produkt spełnia odpowiednie normy dotyczące zdrowia ochrony środowiska i bezpieczeństwa użytkowania ale także jest dowodem, że przeszedł on odpowiednie procedury oceny zgodności. W praktyce CE jest niezbędne dla producentów którzy chcą wprowadzić swoje produkty na rynek UE. Na przykład jeśli producent w Azji chce eksportować swoje urządzenia elektryczne do Europy musi upewnić się że spełniają one dyrektywy takie jak LVD (dyrektywa niskonapięciowa) czy EMC (dyrektywa kompatybilności elektromagnetycznej). Istotnym aspektem jest to że CE nie jest certyfikatem jakości ale raczej minimalnym wymogiem bezpieczeństwa. Od konsumentów CE oczekuje się aby ufać że produkt jest bezpieczny w użyciu. Dodatkowym atutem tego oznaczenia jest ułatwienie swobodnego przepływu towarów w obrębie rynku wspólnotowego co zwiększa konkurencyjność i innowacyjność produktów na rynku.

Pytanie 2

Urządzeniem, które służy do wycinania kształtów oraz grawerowania między innymi w materiałach drewnianych, szklanych i metalowych, jest ploter

A. tnący.

B. solwentowy.

C. bębnowy.

D. laserowy.

Wiele osób słysząc słowo „ploter” automatycznie kojarzy je z różnymi rodzajami urządzeń tnących czy drukujących, co jest częściowo zrozumiałe, ale prowadzi do pewnych nieścisłości. Ploter tnący rzeczywiście istnieje i jest szeroko wykorzystywany w branży reklamowej – szczególnie do wykrawania folii samoprzylepnych, naklejek czy szablonów z cienkich materiałów, jednak nie poradzi sobie z twardymi materiałami, takimi jak drewno, szkło czy metal. Działa za pomocą specjalnego noża, nie wykorzystuje energii lasera, przez co możliwości jego zastosowania są mocno ograniczone do miękkich, cienkich materiałów. Z kolei ploter bębnowy to raczej historia z czasów, kiedy dominowały wielkoformatowe drukarki atramentowe czy igłowe – tu materiał był nawijany na bęben i powoli przesuwany pod głowicą drukującą. Tego typu urządzenia praktycznie nie mają już zastosowania w precyzyjnym cięciu lub grawerowaniu twardych materiałów. Ploter solwentowy również jest często wybierany mylnie – to typ drukarki wielkoformatowej, która pozwala na nanoszenie bardzo trwałych wydruków na materiały elastyczne, głównie banery, folie czy tkaniny, używając specjalnych atramentów odpornych na warunki atmosferyczne. Solwent nie tnie, nie graweruje, tylko drukuje. Wybierając więc takie urządzenia do obróbki drewna, metalu czy szkła można się mocno rozczarować – fizycznie nie mają możliwości cięcia czy wykonywania precyzyjnego graweru w trudnych technicznie materiałach. To dość powszechny błąd – skupienie się na nazwie urządzenia, a nie na faktycznych możliwościach technologicznych. W branży technicznej, dokładne rozróżnianie i znajomość działania urządzeń jest kluczowe, bo pozwala dobrać odpowiedni sprzęt do konkretnego zadania i uniknąć kosztownych pomyłek. Najlepszą praktyką jest zawsze sprawdzenie specyfikacji i konsultacja z doświadczonymi operatorami przed zakupem czy planowaniem inwestycji w sprzęt warsztatowy lub przemysłowy.

Pytanie 3

Komputer jest połączony z siecią Internetową i nie posiada zainstalowanego oprogramowania antywirusowego. Jak można sprawdzić, czy ten komputer jest zainfekowany wirusem, nie wchodząc w ustawienia systemowe?

A. uruchomienie programu chkdsk

B. aktywowanie zapory sieciowej

C. skorzystanie ze skanera on-line

D. zainstalowanie skanera pamięci

Włączenie zapory sieciowej, choć to ważna rzecz w zabezpieczeniach, nie pomoże nam w znalezieniu wirusa na komputerze. Zapora sieciowa działa jak filtr dla ruchu w sieci, blokując podejrzane połączenia, ale nie sprawdza plików na dysku ani nie monitoruje procesów – a to jest kluczowe, żeby wykryć wirusy. Dużo osób myli zaporę z programem antywirusowym, co prowadzi do błędnych wniosków o jej skuteczności. Chkdsk też nie zadziała w tej sytuacji, bo to narzędzie do naprawy błędów na dysku, a nie do wykrywania wirusów. Często myślimy, że naprawa systemu pomoże, ale to nie rozwiązuje problemu wirusów. Zainstalowanie skanera pamięci, choć może wygląda na pomocne, wymaga najpierw zainstalowania oprogramowania, co przy zainfekowanym komputerze może być trudne. Ważne jest, żeby zrozumieć, że niektóre narzędzia zabezpieczające mają inne cele. Właściwe wykrywanie wirusów wymaga zastosowania narzędzi, które naprawdę potrafią skanować i analizować złośliwe oprogramowanie.

Pytanie 4

Jaki jest pełny adres do logowania na serwer FTP o nazwie ftp.nazwa.pl?

A. ftp:\ftp.nazwa.pl/

B. http:\ftp.nazwa.pl/

C. http://ftp.nazwa.pl/

D. ftp://ftp.nazwa.pl/

Odpowiedzi, które zaczynają się od "http://" lub "http:\", są błędne, ponieważ wskazują na protokół HTTP (Hypertext Transfer Protocol), który służy głównie do przesyłania dokumentów HTML i nie jest przeznaczony do transferu plików. Protokół HTTP nie obsługuje bezpośrednich operacji na plikach, takich jak przesyłanie lub pobieranie plików w sposób, który oferuje FTP. Użycie "ftp:\" zamiast "ftp://" jest również niepoprawne, ponieważ "//" jest integralną częścią składni adresu URL, która wymaga tego separatora, aby poprawnie zidentyfikować zasoby. Typowym błędem w myśleniu jest mylenie tych protokołów i nie zrozumienie ich zastosowania. W praktyce, korzystając z niepoprawnego adresu, użytkownik może napotkać problemy z połączeniem, co prowadzi do frustracji i utraty czasu. Warto zatem zrozumieć różnice pomiędzy tymi protokołami, aby móc skutecznie korzystać z narzędzi do transferu danych. Praktyczne zastosowanie FTP w zakresie importu i eksportu plików w środowisku serwerowym wymaga znajomości tych podstawowych różnić, aby zminimalizować błędy i zwiększyć wydajność pracy.

Pytanie 5

Switch jako kluczowy komponent występuje w sieci o strukturze

A. pełnej siatki

B. pierścienia

C. magistrali

D. gwiazdy

W topologii gwiazdy, switch pełni kluczową rolę jako centralny element, do którego podłączone są wszystkie urządzenia w sieci. Ta struktura pozwala na efektywne zarządzanie ruchem danych, ponieważ każde połączenie jest indywidualne, co minimalizuje kolizje. W praktyce, zastosowanie switcha w topologii gwiazdy umożliwia przesyłanie danych między urządzeniami w sposób bardziej wydajny i zorganizowany. Każde urządzenie komunikuje się z innymi za pośrednictwem switcha, który kieruje ruch do odpowiednich portów na podstawie adresów MAC. Standardy takie jak IEEE 802.3 definiują funkcjonalność switchy, a ich wykorzystanie w sieciach lokalnych (LAN) jest powszechne. Dzięki topologii gwiazdy, sieci stają się bardziej elastyczne i łatwiejsze w diagnostyce, ponieważ awaria jednego z urządzeń nie wpływa na całą sieć. Przykładem zastosowania mogą być małe biura lub domowe sieci komputerowe, gdzie switch zarządza połączeniem kilku komputerów, drukarek i innych urządzeń, zapewniając jednocześnie stabilność i wydajność operacyjną.

Pytanie 6

W systemie adresacji IPv6 adres ff00::/8 definiuje

A. zestaw adresów służących do komunikacji multicast

B. adres nieokreślony

C. zestaw adresów sieci testowej 6bone

D. adres wskazujący na lokalny host

Adres ff00::/8 w adresacji IPv6 jest zarezerwowany dla komunikacji multicast. Adresy multicast to unikalne adresy, które pozwalają na przesyłanie danych do wielu odbiorców jednocześnie, co jest szczególnie przydatne w aplikacjach takich jak transmisja wideo na żywo, wideokonferencje czy gry online. Dzięki zastosowaniu multicast, zamiast wysyłać wiele kopii tej samej informacji do każdego odbiorcy, można przesłać pojedynczą kopię, a routery odpowiedzialne za trasowanie danych zajmą się dostarczeniem jej do wszystkich zainteresowanych. Ta metoda znacząco redukuje obciążenie sieci oraz zwiększa jej efektywność. W praktyce, wykorzystując adresy z zakresu ff00::/8, można budować zaawansowane aplikacje i usługi, które wymagają efektywnej komunikacji z wieloma uczestnikami, co jest zgodne z wytycznymi ustalonymi w standardzie RFC 4220, który definiuje funkcjonalności multicast w IPv6. Zrozumienie roli adresów multicast jest kluczowe dla projektowania nowoczesnych sieci oraz rozwijania aplikacji opartych na protokole IPv6.

Pytanie 7

Podaj poprawną sekwencję czynności, które należy wykonać, aby przygotować nowy laptop do użycia.

A. Montaż baterii, podłączenie zewnętrznego zasilania sieciowego, włączenie laptopa, instalacja systemu operacyjnego, wyłączenie laptopa po instalacji systemu operacyjnego

B. Podłączenie zewnętrznego zasilania sieciowego, włączenie laptopa, instalacja systemu operacyjnego, montaż baterii, wyłączenie laptopa po instalacji systemu operacyjnego

C. Włączenie laptopa, montaż baterii, instalacja systemu operacyjnego, podłączenie zewnętrznego zasilania sieciowego, wyłączenie laptopa po instalacji systemu operacyjnego

D. Podłączenie zewnętrznego zasilania sieciowego, włączenie laptopa, montaż baterii, instalacja systemu operacyjnego, wyłączenie laptopa po instalacji systemu operacyjnego

Twoja odpowiedź jest na pewno dobra, bo założenie baterii oraz podłączenie laptopa do prądu to naprawdę ważne kroki, żeby wszystko działało jak trzeba. Najpierw wkładasz baterię, a potem dopiero podłączasz zasilacz. Dlaczego? Bo inaczej laptop może działać tylko na prąd, co może sprawić różne kłopoty z zasilaniem. Jak już masz zamontowaną baterię, to podłączenie do sieci da Ci pewność, że laptop ma wystarczającą moc, żeby się uruchomić i zainstalować system operacyjny. Potem, jak włączasz laptopa, zaczynasz proces konfiguracji, co jest kluczowe, żeby sprzęt działał. Na końcu, wyłączając laptopa, zamykasz wszystko w dobry sposób. Z mojego doświadczenia najlepiej trzymać się tej kolejności kroków, żeby uniknąć problemów z działaniem laptopa w przyszłości.

Pytanie 8

Podczas próby zapisania danych na karcie SD wyświetla się komunikat „usuń ochronę przed zapisem lub skorzystaj z innego nośnika”. Najczęstszą przyczyną takiego komunikatu jest

A. Ustawienie mechanicznego przełącznika blokady zapisu na karcie w pozycji ON

B. Brak wolnego miejsca na karcie pamięci

C. Zbyt duży rozmiar pliku, który ma być zapisany

D. Posiadanie uprawnień 'tylko do odczytu' dla plików na karcie SD

Ustawienie przełącznika blokady zapisu na karcie SD w pozycji ON to najczęstszy powód, dla którego pojawia się komunikat o błędzie przy zapisywaniu danych. Większość kart SD ma taki mały przełącznik, który pozwala zablokować zapis, żeby uniknąć przypadkowego usunięcia lub zmiany plików. Kiedy przełącznik jest w pozycji ON, to karta jest zablokowana i nic nie można na niej zapisać. W praktyce, żeby móc zapisywać pliki, wystarczy przesunąć ten przełącznik w drugą stronę, co odblokowuje kartę. Też warto zwrócić uwagę, że wiele urządzeń, jak aparaty czy telefony, informuje o tym stanie, co jest zgodne z zasadami użytkowania nośników pamięci. Zrozumienie tego daje ci większą kontrolę nad swoimi danymi i pozwala uniknąć frustracji przy korzystaniu z kart pamięci.

Pytanie 9

Zastosowanie programu w różnych celach, badanie jego działania oraz wprowadzanie modyfikacji, a także możliwość publicznego udostępniania tych zmian, to charakterystyka licencji typu

A. MOLP

B. ADWARE

C. FREEWARE

D. GNU GPL

Licencja GNU GPL (General Public License) jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych typów licencji open source, która pozwala użytkownikom na uruchamianie, analizowanie, modyfikowanie oraz rozpowszechnianie oprogramowania, w tym również jego zmodyfikowanych wersji. Celem GNU GPL jest zapewnienie, że oprogramowanie pozostaje wolne dla wszystkich użytkowników. W praktyce oznacza to, że każdy, kto korzysta z oprogramowania objętego tą licencją, ma prawo do dostępu do jego kodu źródłowego, co umożliwia nie tylko naukę, ale również innowacje. Przykładem zastosowania GNU GPL jest system operacyjny Linux, który stał się fundamentem dla wielu dystrybucji i aplikacji. Licencja ta promuje współpracę i dzielenie się wiedzą w społeczności programistycznej, co prowadzi do szybszego rozwoju technologii oraz większej różnorodności dostępnych rozwiązań. Z perspektywy dobrych praktyk w branży IT, korzystanie z licencji GPL wspiera rozwój zrównoważonego ekosystemu oprogramowania, w którym każdy użytkownik ma wpływ na jakość i funkcjonalność narzędzi, z których korzysta.

Pytanie 10

Połączenia typu point-to-point, realizowane za pośrednictwem publicznej infrastruktury telekomunikacyjnej, oznacza się skrótem

A. WLAN

B. VPN

C. PAN

D. VLAN

VLAN, WLAN oraz PAN to terminy, które odnoszą się do różnych typów sieci, jednak żaden z nich nie opisuje technologii, która umożliwia bezpieczne połączenia przez publiczną infrastrukturę telekomunikacyjną. VLAN (Virtual Local Area Network) to metoda segmentacji sieci lokalnej, która pozwala na tworzenie wielu logicznych sieci w ramach jednego fizycznego medium. VLAN-y są często używane w dużych organizacjach do zwiększenia wydajności i bezpieczeństwa, umożliwiając separację ruchu sieciowego. WLAN (Wireless Local Area Network) odnosi się do sieci lokalnych opartych na technologii bezprzewodowej, co umożliwia urządzeniom mobilnym łączenie się z internetem bez użycia kabli. Z kolei PAN (Personal Area Network) to sieć o bardzo małym zasięgu, używana do komunikacji między urządzeniami osobistymi, takimi jak telefony czy laptopy, zazwyczaj za pośrednictwem technologii Bluetooth. Skupiając się na tych terminach, można zauważyć, że koncentrują się one na różnych aspektach lokalej komunikacji, zamiast na tworzeniu bezpiecznych połączeń przez publiczną infrastrukturę. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby unikać pomyłek w kontekście zastosowań technologii sieciowych oraz ich bezpieczeństwa.

Pytanie 11

W sieci z maską 255.255.255.128 można przypisać adresy dla

A. 128 urządzeń

B. 254 urządzenia

C. 127 urządzeń

D. 126 urządzeń

Wybór liczby 128 hostów do zaadresowania w podsieci z maską 255.255.255.128 opiera się na niepoprawnym zrozumieniu, jak oblicza się dostępne adresy hostów. Aby zrozumieć, dlaczego taka odpowiedź jest błędna, warto przyjrzeć się zasadzie, która mówi, że liczba dostępnych adresów hostów oblicza się jako 2^n - 2, gdzie n to liczba bitów przeznaczonych na hosty. W przypadku maski /25, mamy 7 bitów dla hostów, co daje 2^7 = 128 możliwych adresów, ale musimy odjąć 2 z tego wyniku, co prowadzi do 126 dostępnych adresów. Z kolei wybór odpowiedzi 254 hosty wskazuje na nieporozumienie związane z maską podsieci 255.255.255.0, która rzeczywiście pozwala na 254 adresy hostów, ale nie dotyczy podanej maski. Wybierając 127 hostów, mylnie zakłada się, że również jeden adres sieciowy i jeden rozgłoszeniowy są ujęte w tej liczbie, co przeocza rzeczywisty sposób obliczania adresów w sieci. Te błędne koncepcje mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania adresami IP w organizacji, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w dziedzinie sieci komputerowych.

Pytanie 12

Program WinRaR zaprezentował okno informacyjne widoczne na ilustracji. Jakiego rodzaju licencji na program używał do tej pory użytkownik?

A. Program typu Freeware

B. Program typu Shareware

C. Program typu Adware

D. Program typu Public Domain

Adware to oprogramowanie które jest rozprowadzane za darmo ale zawiera reklamy które generują przychody dla twórców. W przypadku WinRAR użytkownik nie spotyka się z reklamami a jedynie z przypomnieniem o konieczności zakupu co wyklucza tę opcję jako poprawną. Freeware jest natomiast oprogramowaniem które jest dostępne do pobrania i użytkowania w pełnej wersji bez żadnych opłat. WinRAR wymaga zakupu licencji po okresie próbnym co przeczy zasadom Freeware. Public Domain to oprogramowanie które jest w pełni wolne od praw autorskich co oznacza że można je używać modyfikować i rozpowszechniać bez ograniczeń. WinRAR nie jest w domenie publicznej ponieważ jego kod źródłowy jest zamknięty a prawa autorskie są zastrzeżone dla producenta. Użytkownicy często mogą się mylić z powodu mylących komunikatów lub niepełnego zrozumienia modelu licencyjnego ale zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego rozpoznania rodzaju licencji. Poprawna interpretacja licencji Shareware wiąże się z umiejętnością identyfikacji cech takich jak ograniczenie czasowe wersji próbnej oraz konieczność zakupu licencji co jest wyraźnie zaznaczone w komunikatach WinRAR. Kluczowym błędem jest przyjęcie że darmowy dostęp przez pewien czas automatycznie klasyfikuje oprogramowanie jako Freeware co jest nieprawidłowe w przypadku WinRAR. Rozpoznanie różnic między licencjami oraz zrozumienie modelu biznesowego pozwala na dokładniejszą ocenę prawidłowości wyboru licencji.

Pytanie 13

Administrator sieci komputerowej pragnie zweryfikować na urządzeniu z systemem Windows, które połączenia są aktualnie ustanawiane oraz na jakich portach komputer prowadzi nasłuch. W tym celu powinien użyć polecenia

A. arp

B. netstat

C. ping

D. tracert

Wybór odpowiedzi innych niż 'netstat' wskazuje na brak zrozumienia funkcji i zastosowania poszczególnych poleceń w administracji systemami operacyjnymi. Polecenie 'arp' służy do wyświetlania lub modyfikacji tablicy ARP, co jest użyteczne w kontekście identyfikacji adresów MAC powiązanych z adresami IP, ale nie dostarcza informacji o bieżących połączeniach sieciowych ani otwartych portach. Z kolei 'ping' jest narzędziem do diagnozowania dostępności hosta w sieci, mierząc czas odpowiedzi, ale nie pokazuje szczegółów dotyczących aktywnych połączeń ani portów. 'tracert' natomiast umożliwia analizę trasy pakietów do docelowego hosta, co jest przydatne w badaniu opóźnień w sieci, ale również nie dostarcza informacji o bieżących połączeniach. Te polecenia mają swoje zastosowania w diagnozowaniu problemów sieciowych, jednak nie są odpowiednie do monitorowania aktywnych połączeń i portów na komputerze. Typowym błędem jest mylenie diagnostyki połączeń z innymi aspektami zarządzania siecią, co może prowadzić do niewłaściwego doboru narzędzi w analizie problemów sieciowych.

Pytanie 14

Jaką pamięć RAM można użyć z płytą główną GIGABYTE GA-X99-ULTRA GAMING/ X99/ 8x DDR4 2133, ECC, obsługującą maksymalnie 128GB, 4x PCI-E 16x, RAID, USB 3.1, S-2011-V3/ATX?

A. HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 PC3-14900L (DDR3-1866) Load Reduced CAS-13 Memory Kit

B. HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 DDR4-2133 CAS-15-15-15 Load Reduced Memory Kit, ECC

C. HPE 16GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3-14900R (DDR3-1866) Registered CAS-13 Memory Kit

D. HPE 32GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3L-10600R (DDR3-1333) Registered CAS-9 , Non-ECC

Odpowiedź HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 DDR4-2133 CAS-15-15-15 Load Reduced Memory Kit, ECC jest poprawna, ponieważ spełnia wszystkie wymagania techniczne płyty głównej GIGABYTE GA-X99-ULTRA GAMING. Ta płyta obsługuje pamięci DDR4, a wybrany moduł ma specyfikacje DDR4-2133, co oznacza, że działa z odpowiednią prędkością. Dodatkowo, pamięć ta obsługuje technologię ECC (Error-Correcting Code), która jest istotna w aplikacjach wymagających wysokiej niezawodności, takich jak serwery czy stacje robocze. Dzięki pamięci z technologią ECC, system jest w stanie wykrywać i korygować błędy w danych, co znacząco zwiększa stabilność i bezpieczeństwo operacji. Warto również zauważyć, że maksymalna pojemność, jaką można zainstalować na tej płycie, wynosi 128 GB, a wybrany moduł ma 32 GB, co pozwala na wykorzystanie pełnego potencjału płyty. W praktyce, takie rozwiązanie jest idealne dla zaawansowanych użytkowników, którzy potrzebują dużej pojemności RAM do obliczeń, renderowania lub pracy z dużymi zbiorami danych.

Pytanie 15

Jaki jest powód sytuacji widocznej na przedstawionym zrzucie ekranu, mając na uwadze adres IP serwera, na którym umieszczona jest domena www.wp.pl, wynoszący 212.77.98.9?

A. Błędny adres serwera DNS lub brak dostępu do serwera DNS

B. Domena www.wp.pl jest niedostępna w Internecie

C. W sieci nie istnieje serwer o IP 212.77.98.9

D. Stacja robocza i domena www.wp.pl znajdują się w różnych sieciach

Błędny adres serwera DNS lub brak połączenia z serwerem DNS to częsta przyczyna problemów z dostępem do zasobów internetowych. DNS, czyli Domain Name System, pełni kluczową rolę w zamianie nazw domenowych na adresy IP, które są zrozumiałe dla urządzeń sieciowych. W przedstawionym przypadku, mimo że serwer odpowiada na ping pod adresem IP 212.77.98.9, próba pingowania domeny www.wp.pl kończy się niepowodzeniem, co sugeruje problem z tłumaczeniem nazwy na adres IP. Może to wynikać z nieprawidłowej konfiguracji adresu serwera DNS w ustawieniach sieciowych użytkownika lub z chwilowej awarii serwera DNS. Aby rozwiązać ten problem, należy sprawdzić, czy adres DNS w ustawieniach sieciowych jest poprawny i zgodny z zaleceniami dostawcy usług internetowych. Dobrą praktyką jest korzystanie z zewnętrznych, niezawodnych serwerów DNS, takich jak Google DNS (8.8.8.8) czy Cloudflare DNS (1.1.1.1), które są znane z wysokiej dostępności i szybkości. Problemy z DNS są powszechne, dlatego warto znać narzędzia takie jak nslookup lub dig, które pomagają w diagnostyce i rozwiązaniu takich problemów.

Pytanie 16

Jakie urządzenie pozwala na połączenie lokalnej sieci komputerowej z Internetem?

A. hub

B. driver

C. router

D. switch

Router jest urządzeniem, które pełni kluczową rolę w łączeniu lokalnej sieci komputerowej z Internetem. Jego podstawową funkcją jest kierowanie ruchu sieciowego pomiędzy różnymi sieciami, co oznacza, że potrafi wysyłać pakiety danych do odpowiednich adresów IP w Internecie. W praktyce, routery są wykorzystywane w domach i biurach do zapewnienia dostępu do Internetu dla wielu urządzeń jednocześnie, wykonując zadania takie jak NAT (Network Address Translation), które pozwala na ukrycie lokalnych adresów IP i zapewnienie większego bezpieczeństwa. Przykładowo, w domowej sieci router może łączyć smartfony, laptopy oraz urządzenia IoT, umożliwiając im wspólne korzystanie z jednego łącza internetowego. Z punktu widzenia dobrych praktyk, ważne jest, aby routery były odpowiednio konfigurowane, zabezpieczane silnymi hasłami i aktualizowane, aby zminimalizować ryzyko ataków z sieci zewnętrznych. Warto również zwrócić uwagę na różne typy routerów, jak routery przewodowe i bezprzewodowe, które dostosowują się do różnych potrzeb użytkowników.

Pytanie 17

W systemie Windows przypadkowo zlikwidowano konto użytkownika, lecz katalog domowy pozostał nietknięty. Czy możliwe jest odzyskanie nieszyfrowanych danych z katalogu domowego tego użytkownika?

A. to niemożliwe, gdyż zabezpieczenia systemowe uniemożliwiają dostęp do danych

B. to możliwe za pośrednictwem konta z uprawnieniami administratorskimi

C. to osiągalne tylko przy pomocy oprogramowania typu recovery

D. to niemożliwe, dane są trwale utracone wraz z kontem

Wielu użytkowników może błędnie sądzić, że dane użytkownika są bezpowrotnie utracone w momencie usunięcia konta, co jest nieprawdziwe. Istnieje kilka czynników, które prowadzą do tego nieporozumienia. Po pierwsze, usunięcie konta użytkownika w Windows nie oznacza automatycznego usunięcia jego katalogu domowego. System operacyjny oddziela te dwa procesy, a katalog domowy użytkownika może pozostać na dysku twardym. W związku z tym, bez dostępu do konta administracyjnego, użytkownik nie ma możliwości przeglądania ani odzyskiwania tych danych, co prowadzi do przekonania, że są one utracone. Innym błędnym założeniem jest myślenie, że dane są zawsze chronione przez systemowe zabezpieczenia. Choć system Windows ma wbudowane mechanizmy ochrony, takie jak uprawnienia dostępu i szyfrowanie, to w przypadku usunięcia konta te mechanizmy nie mają zastosowania, gdyż katalog domowy pozostaje dostępny dla administratora. Ponadto, niektóre narzędzia do odzyskiwania danych mogą być mylnie postrzegane jako jedyne rozwiązanie, mimo że konta administracyjne mogą przywrócić dostęp do plików bez dodatkowych aplikacji. Z tego powodu kluczowe jest zrozumienie, że dostęp do danych jest możliwy przy odpowiednich uprawnieniach, a nie tylko za pomocą specjalistycznych programów.

Pytanie 18

Zidentyfikowanie głównego rekordu rozruchowego, który uruchamia system z aktywnej partycji, jest możliwe dzięki

A. GUID Partition Table

B. CDDL

C. POST

D. BootstrapLoader

Odpowiedzi takie jak POST, CDDL i GUID Partition Table nie mają bezpośredniego związku z funkcją bootloadera, co prowadzi do nieporozumień na temat procesów uruchamiania systemu. POST, czyli Power-On Self Test, to procedura diagnostyczna, która ma miejsce tuż po włączeniu komputera, mająca na celu sprawdzenie podstawowych komponentów sprzętowych, takich jak pamięć RAM, procesor czy karty rozszerzeń. Choć POST jest istotny w fazie rozruchu, jego zadaniem nie jest wczytywanie systemu operacyjnego, ale raczej przygotowanie sprzętu do dalszego działania. CDDL (Common Development and Distribution License) to licencja open source, która reguluje zasady korzystania z oprogramowania, ale nie jest w ogóle związana z procesem uruchamiania systemu. Z kolei GUID Partition Table (GPT) jest nowoczesnym schematem partycjonowania dysków, który pozwala na tworzenie wielu partycji oraz obsługuje dyski o pojemności większej niż 2 TB. GPT jest używane w kontekście zarządzania danymi na dysku, ale nie jest odpowiedzialne za sam proces rozruchu systemu. Błędne zrozumienie ról tych komponentów może prowadzić do niewłaściwych wniosków o tym, jak działa proces uruchamiania komputera. Kluczowe jest zrozumienie, że to bootloader jest odpowiedzialny za załadowanie systemu operacyjnego z aktywnej partycji, a nie elementy takie jak POST, CDDL czy GPT.

Pytanie 19

Pozyskiwanie materiałów z odpadów w celu ich ponownego użycia to

A. segregacja

B. kataliza

C. utylizacja

D. recykling

Recykling to super ważny proces, który pozwala nam odzyskiwać surowce z odpadów i wykorzystać je na nowo. W kontekście gospodarki o obiegu zamkniętym ma kluczowe znaczenie, bo pomaga zmniejszyć ilość śmieci, oszczędzać surowce naturalne i ograniczać emisję gazów cieplarnianych. Możemy tu wspomnieć o recyklingu szkła, plastiku, metali czy papieru, które tak czy siak wracają do produkcji. Żeby recykling działał jak należy, trzeba przestrzegać pewnych standardów, takich jak EN 13430, które pomagają w uzyskaniu wysokiej jakości surowców wtórnych. Dobrym przykładem są programy zbiórki odpadów, które zachęcają ludzi do segregacji i oddawania surowców do ponownego użycia. To nie tylko zwiększa efektywność, ale też uczy nas, jak dbać o środowisko i zrównoważony rozwój.

Pytanie 20

Jaki protokół stworzony przez IBM służy do udostępniania plików w architekturze klient-serwer oraz do współdzielenia zasobów z sieciami Microsoft w systemach operacyjnych LINUX i UNIX?

A. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

B. POP (Post Office Protocol)

C. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol)

D. SMB (Server Message Block)

Zrozumienie protokołów komunikacyjnych w sieciach komputerowych jest wydaje mi się ważne, ale nie zawsze to wychodzi. Na przykład POP, czyli Post Office Protocol, używamy do odbierania e-maili z serwera, więc nie ma nic wspólnego z udostępnianiem plików w modelu klient-serwer. HTTP, czyli Hypertext Transfer Protocol, to przecież głównie do przesyłania stron w Internecie, a nie udostępniania plików. SMTP, czyli Simple Mail Transfer Protocol, przesyła e-maile między serwerami, więc też nie pasuje do tematu. Ludzie często mylą te funkcje z ich zastosowaniem, ale SMB jest zaprojektowany właśnie do współpracy z systemami, które pozwalają na dzielenie się plikami. Tego typu wiedza jest mega istotna, bo inaczej można łatwo poplątać się w rolach tych protokołów.

Pytanie 21

Numer przerwania przypisany do karty sieciowej został zapisany w systemie binarnym jako 10101. Ile to wynosi w systemie dziesiętnym?

A. 21

B. 41

C. 20

D. 15

Odpowiedzi sugerujące liczby 41, 15 i 20 są wynikiem niepoprawnych obliczeń lub błędnej interpretacji wartości binarnych. Liczba 41 w systemie dziesiętnym odpowiada binarnej reprezentacji 101001, co oznacza, że nie można jej uzyskać z liczby 10101. Podobnie, 15 odpowiada binarnej liczbie 1111, a 20 to 10100. W przypadku liczby 10101, część osób może popełniać błąd w obliczeniach, nieprawidłowo sumując wartości potęg liczby 2. Warto również pamiętać, że każda cyfra binarna ma swoją wagę, co oznacza, że pomyłki mogą wynikać z braku uwagi przy dodawaniu wartości potęg lub z niezrozumienia samej koncepcji systemu binarnego. Typowe błędy myślowe obejmują zbyt szybkie podejście do obliczeń bez ich dokładnej analizy. Zrozumienie, jak działają systemy liczbowo-binarne, jest kluczowe w kontekście technologii, ponieważ wiele urządzeń w dzisiejszych czasach opiera swoją funkcjonalność na binarnych procesach obliczeniowych. Znajomość tych zasad jest fundamentalna w pracy z komputerami i w programowaniu, a błędne przeliczenia mogą prowadzić do poważnych problemów w oprogramowaniu i konfiguracji systemów komputerowych.

Pytanie 22

Na dysku obok systemu Windows zainstalowano system Linux Ubuntu. W celu dostosowania kolejności uruchamiania systemów operacyjnych, należy zmienić zawartość

A. boot.ini

B. /etc/grub

C. bcdedit

D. /etc/inittab

W sumie, jak chcesz zarządzać wieloma systemami na jednym komputerze, musisz wiedzieć, jak ustawić ich kolejność uruchamiania. Wybierając złe odpowiedzi, łatwo się pogubić w tym, jak systemy się uruchamiają. Aha, opcja bcdedit dotyczy Windowsa i służy do edytowania danych rozruchowych, więc w Linuxie nie zadziała. Boot.ini to coś, co było w starszym Windowsie, tak jak XP, ale w Linuxie jest nieprzydatne. Plik /etc/inittab też nie zajmuje się ustawianiem kolejności systemów, tylko określa, co ma się uruchomić podczas startu. Myśląc o tym, warto rozróżniać mechanizmy uruchamiania różnych systemów, bo to się często myli. Wiedza o różnicach między tymi plikami pomoże lepiej zarządzać systemami na komputerze.

Pytanie 23

Który z poniższych adresów IPv4 należy do klasy C?

A. 240.220.0.4

B. 220.191.0.3

C. 191.168.0.2

D. 168.192.0.1

Adres IPv4 220.191.0.3 należy do klasy C, ponieważ jego pierwszy oktet mieści się w przedziale od 192 do 223. Klasa C jest szczególnie istotna w kontekście routingu w Internecie, ponieważ pozwala na wykorzystanie dużej liczby adresów IP dla mniejszych sieci. Klasyfikacja adresów IP opiera się na pierwszym oktetcie, co jest zgodne z konwencjami ustalonymi przez IANA (Internet Assigned Numbers Authority). W praktyce, sieci klasy C są często wykorzystywane przez małe i średnie przedsiębiorstwa oraz w sytuacjach, gdy organizacje potrzebują odrębnych podsieci dla różnych działów. Warto zauważyć, że adresy klasy C są zwykle przypisywane w formacie CIDR (Classless Inter-Domain Routing), co pozwala na bardziej elastyczne zarządzanie przestrzenią adresową. Przykładem praktycznego zastosowania adresu klasy C może być budowanie lokalnej sieci komputerowej w firmie, gdzie router jest skonfigurowany do obsługi sieci 192.168.1.0/24, co pozwala na przydzielenie 254 unikalnych adresów IP. Zrozumienie klasyfikacji adresów IP jest kluczowe dla każdego, kto pracuje z sieciami komputerowymi.

Pytanie 24

Jaki będzie rezultat odejmowania dwóch liczb zapisanych w systemie heksadecymalnym 60Ah - 3BFh?

A. 24Bh

B. 2AEh

C. 39Ah

D. 349h

Wybór odpowiedzi 349h, 2AEh lub 39Ah może wynikać z typowych błędów, które pojawiają się podczas wykonywania operacji arytmetycznych w systemie heksadecymalnym. Jednym z najczęstszych błędów jest niepoprawne przeliczenie liczb heksadecymalnych na system dziesiętny lub omyłkowe przypisanie wartości binarnych. Na przykład, przy obliczaniu 60Ah - 3BFh można błędnie założyć, że odejmowanie heksadecymalnych cyfr przebiega identycznie jak w systemie dziesiętnym, co może prowadzić do pomyłek w zapisie wyników. Gdyby na przykład ktoś skupił się na końcowych cyfrach, mógłby błędnie zinterpretować wynik, traktując heksadecymalne 'h' jako nieistotny dodatek, co prowadzi do nieprawidłowego wyniku. Dodatkowo, niektórzy mogą nie zauważyć, że w systemie heksadecymalnym wartość 'A' odpowiada dziesiętnemu 10, a 'B' odpowiada 11, co może wprowadzać w błąd przy dodawaniu lub odejmowaniu. Przykładem błędnego podejścia jest niepoprawne „przeniesienie” wartości między kolumnami, co często występuje, gdy potrzebne są obliczenia z większymi liczbami heksadecymalnymi. Dlatego kluczowe jest, aby dokładnie przeliczać wartości i stosować się do zasad matematyki heksadecymalnej. W ciągu pracy z różnymi systemami liczbowymi zawsze warto zachować ostrożność i potwierdzić wyniki metodami alternatywnymi, na przykład poprzez konwersję z powrotem na liczby dziesiętne.

Pytanie 25

Który z protokołów w systemach operacyjnych Linux jest używany w sieciach lokalnych?

A. NetBEUI

B. IPX

C. IP

D. AppleTalk

Protokół IP (Internet Protocol) jest podstawowym protokołem komunikacyjnym w sieciach komputerowych, w tym w systemach operacyjnych Linux, który jest wykorzystywany głównie w sieciach LAN (Local Area Network). IP umożliwia przesyłanie danych między różnymi urządzeniami w sieci poprzez nadawanie im unikalnych adresów IP, co pozwala na ich identyfikację i lokalizację w sieci. Protokół IP działa na warstwie sieciowej modelu OSI, co oznacza, że jest odpowiedzialny za trasowanie pakietów danych z jednego miejsca do innego. W praktyce, implementacja protokołu IP w systemach Linux obejmuje zarówno IPv4, jak i nowszy IPv6, co jest zgodne z obecnymi standardami branżowymi i dobrymi praktykami w zakresie zarządzania adresacją sieciową. Użytkownicy Linuxa mogą konfigurować ustawienia IP poprzez różne narzędzia, takie jak 'ip' lub 'ifconfig', co daje im możliwość dostosowania parametrów sieciowych do swoich potrzeb. Protokół IP jest również fundamentem dla wielu innych protokołów, takich jak TCP (Transmission Control Protocol), co czyni go kluczowym elementem w kontekście komunikacji sieciowej.

Pytanie 26

Jaką partycją w systemie Linux jest magazyn tymczasowych danych, gdy pamięć RAM jest niedostępna?

A. var

B. tmp

C. swap

D. sys

Wybór odpowiedzi nieprawidłowych może prowadzić do licznych nieporozumień dotyczących zarządzania pamięcią w systemie Linux. Partycja 'var' jest miejscem przechowywania plików danych zmiennych, takich jak logi systemowe czy tymczasowe pliki aplikacji. Nie ma ona jednak funkcji związanej z pamięcią wirtualną ani z zarządzaniem pamięcią, a jej głównym celem jest umożliwienie aplikacjom przechowywanie danych, które mogą się zmieniać w trakcie pracy systemu. Podobnie, 'sys' to interfejs systemowy, który dostarcza informacji o stanie systemu i umożliwia interakcję z jądrem systemu Linux, lecz nie ma związku z zarządzaniem pamięcią. Odpowiedź 'tmp' odnosi się do katalogu, w którym przechowywane są tymczasowe pliki, ale nie jest to partycja ani obszar pamięci, który służyłby jako pamięć wirtualna. Wiele osób myli funkcje tych katalogów i partycji, co prowadzi do przekonania, że mogą one zastąpić swap. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że swap jest dedykowaną przestrzenią na dysku, która jest wykorzystywana wyłącznie w celu zarządzania pamięcią RAM, a inne partycje czy katalogi mają zupełnie inne przeznaczenia i funkcje w architekturze systemu operacyjnego. Właściwe zrozumienie tych zależności jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami w systemie Linux.

Pytanie 27

Do jakich celów powinno się aktywować funkcję RMON (Remote Network Monitoring) w przełączniku?

A. Obsługi zaawansowanych standardów monitorowania i raportowania

B. Automatyczne przydzielanie VLAN’ów oraz uczenie się

C. Automatyczne rozpoznawanie rodzaju kabla podłączonego do portu

D. Ograniczenia w rozsyłaniu transmisji rozgłoszeniowych

Odpowiedzi, które nie odnoszą się do aktywacji RMON, zawierają szereg błędnych przekonań dotyczących funkcji przełączników sieciowych. Ograniczanie rozsyłania transmisji rozgłoszeniowych to funkcjonalność związana bardziej z konfiguracją VLAN i mechanizmami takimi jak IGMP Snooping, które zapobiegają niepotrzebnemu rozprzestrzenianiu się ruchu multicastowego. Automatyczne uczenie się i przydzielanie VLAN'ów odnosi się głównie do protokołu 802.1Q oraz mechanizmów takich jak GVRP, które umożliwiają dynamiczne przypisywanie portów do VLAN-ów na podstawie ruchu sieciowego, co nie ma związku z monitorowaniem. Z kolei automatyczne wykrywanie rodzaju podłączonego do portu kabla jest funkcją diagnostyczną, często zwaną Auto-MDI/MDIX, która zapewnia, że przełącznik odpowiednio rozpozna typ kabla i dostosuje swoje ustawienia, ale nie odnosi się do monitorowania sieci. Te koncepcje, mimo że są ważne w kontekście zarządzania siecią, nie mają związku z podstawowym celem RMON, jakim jest zaawansowane monitorowanie i raportowanie, co powoduje, że proponowane odpowiedzi nie są właściwe. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych funkcji ma swoje miejsce w architekturze sieci, jednak nie zastąpią one zaawansowanych możliwości, jakie oferuje RMON w zakresie analizy wydajności i diagnostyki.

Pytanie 28

Jak należy ustawić w systemie Windows Server 2008 parametry protokołu TCP/IP karty sieciowej, aby komputer mógł jednocześnie łączyć się z dwiema różnymi sieciami lokalnymi posiadającymi odrębne adresy IP?

A. Wprowadzić dwie bramy, korzystając z zakładki "Zaawansowane"

B. Wprowadzić dwa adresy serwerów DNS

C. Wprowadzić dwa adresy IP, korzystając z zakładki "Zaawansowane"

D. Wybrać opcję "Uzyskaj adres IP automatycznie"

Niepoprawne odpowiedzi bazują na pomyłkach związanych z funkcjonalnością protokołu TCP/IP w kontekście przypisywania adresów IP. Wpisanie dwóch adresów serwerów DNS nie ma nic wspólnego z dodawaniem wielu adresów IP do jednej karty sieciowej; DNS odpowiada za tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP, a nie za bezpośrednie przypisywanie adresów sieciowych. Zaznaczenie opcji 'Uzyskaj adres IP automatycznie' również nie jest właściwe, gdyż ta funkcja dotyczy automatycznego przydzielania adresu IP przez serwer DHCP, co nie odpowiada potrzebie przypisania wielu statycznych adresów IP do jednego interfejsu. Ponadto, wpisanie dwóch adresów bramy jest niemożliwe, ponieważ każda karta sieciowa może mieć tylko jedną domyślną bramę. Dwie bramy w tej samej podsieci prowadzą do konfliktów, ponieważ protokół routingu nie wie, która brama powinna być używana do przesyłania danych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowej konfiguracji sieci, a nieznajomość zasad dotyczących adresacji IP i ról DNS może prowadzić do poważnych problemów z komunikacją w sieci.

Pytanie 29

Aby powiększyć lub zmniejszyć rozmiar ikony na pulpicie, trzeba obracać rolką myszki, trzymając jednocześnie klawisz

A. CTRL

B. TAB

C. ALT

D. SHIFT

Odpowiedź 'CTRL' jest poprawna, ponieważ przy użyciu klawisza CTRL w połączeniu z rolką myszki można efektywnie zmieniać rozmiar ikon na pulpicie systemu operacyjnego Windows. Działa to w sposób bardzo intuicyjny: przytrzymując klawisz CTRL i jednocześnie przewijając rolkę myszki w górę, ikony stają się większe, natomiast przewijanie w dół powoduje ich zmniejszenie. Ta funkcjonalność jest szczególnie przydatna dla użytkowników, którzy preferują dostosowanie wyglądu pulpitu do własnych potrzeb, co może poprawić zarówno estetykę, jak i użyteczność interfejsu. Warto również zauważyć, że ta technika jest zgodna z ogólnymi zasadami dostosowywania interfejsów użytkownika, które zakładają, że użytkownicy powinni mieć możliwość wpływania na prezentację i organizację danych w sposób, który im odpowiada. W praktyce, jeśli na przykład masz wiele ikon na pulpicie i chcesz, aby były bardziej czytelne, użycie tej kombinacji klawiszy sprawi, że szybko dostosujesz ich rozmiar, co może znacząco ułatwić codzienną pracę na komputerze.

Pytanie 30

Czym jest licencja OEM?

A. dokument, który umożliwia używanie oprogramowania na różnych sprzętach komputerowych w określonej w niej liczbie stanowisk, bez potrzeby instalacyjnych dyskietek czy płyt CD

B. licencja oprogramowania ograniczona tylko do systemu komputerowego, na którym zostało pierwotnie zainstalowane, dotyczy oprogramowania sprzedawanego razem z nowymi komputerami lub odpowiednimi komponentami

C. licencja, która pozwala użytkownikowi na zainstalowanie zakupionego oprogramowania tylko na jednym komputerze, z zakazem udostępniania tego oprogramowania w sieci oraz na innych niezależnych komputerach

D. licencja, która czyni oprogramowanie własnością publiczną, na mocy której twórcy oprogramowania zrzekają się praw do jego rozpowszechniania na rzecz wszystkich użytkowników

Wiele osób może błędnie sądzić, że licencje OEM pozwalają na dowolne wykorzystywanie oprogramowania na różnych komputerach, co jest nieprawdziwe. Licencja OEM jest ściśle związana z danym urządzeniem, co stanowi kluczową różnicę w porównaniu do bardziej elastycznych licencji, które mogą być przenoszone między różnymi systemami. Niektórzy mogą mylić licencję OEM z licencją open source, zakładając, że obie umożliwiają swobodny dostęp i instalację oprogramowania na różnych urządzeniach. W rzeczywistości licencje open source pozwalają użytkownikom na modyfikację oraz dystrybucję oprogramowania, co jest całkowicie sprzeczne z zasadami licencji OEM, która ogranicza użycie do pierwotnego komputera. Istnieje również nieporozumienie dotyczące liczby stanowisk objętych licencją. Licencje OEM nie zezwalają na instalację oprogramowania na wielu komputerach bez dodatkowych zakupów, co jest istotne w kontekście organizacji, które mogą myśleć o wdrożeniu oprogramowania na wielu stanowiskach. Dodatkowo, niektóre osoby mogą uważać, że licencje OEM są bardziej kosztowne niż inne typy licencji, co jest fałszywe, gdyż często są one tańsze. Zrozumienie różnic między różnymi rodzajami licencji, takimi jak OEM, open source, czy licencje na wielu użytkowników, jest kluczowe dla prawidłowego korzystania z oprogramowania i unikania problemów prawnych związanych z niezgodnym użyciem.

Pytanie 31

Jak nazywa się system, który pozwala na konwersję nazwy komputera na adres IP w danej sieci?

A. DNS

B. ARP

C. NetBEUI

D. ICMP

DNS, czyli ten system nazw domenowych, jest naprawdę ważnym komponentem w sieciach komputerowych. Dzięki niemu możemy zamieniać skomplikowane adresy IP na proste, łatwe do zapamiętania nazwy, co na pewno ułatwia nam życie w sieci. Pomyśl o tym tak: kiedy wpisujesz w przeglądarkę adres www.przyklad.pl, to tak naprawdę DNS robi całą robotę, przetwarzając tę nazwę i wyszukując odpowiedni adres IP. To sprawia, że łączność z serwerem hostingowym staje się prosta jak drut. Co więcej, DNS nie tylko pomaga w codziennym surfowaniu po internecie, ale również w zarządzaniu lokalnymi sieciami. Administratorzy mogą tworzyć specjalne rekordy DNS dla różnych urządzeń, co znacznie ułatwia ich identyfikację i zarządzanie. Warto też wiedzieć, że DNS działa zgodnie z różnymi standardami, jak na przykład RFC 1035 i RFC 2136, które opisują, jak ten cały system powinien funkcjonować.

Pytanie 32

Do kategorii oprogramowania określanego mianem malware (ang. malicious software) nie zalicza się oprogramowania typu

A. keylogger

B. computer aided manufacturing

C. exploit

D. scumware

Każda z pozostałych opcji odnosi się do oprogramowania szkodliwego, co może prowadzić do nieporozumień w rozpoznawaniu zagrożeń w cyberprzestrzeni. Oprogramowanie scumware jest formą malware, która zbiera niechciane informacje od użytkowników, często bez ich wiedzy, co może prowadzić do naruszenia prywatności. Z kolei keylogger to rodzaj spyware, który rejestruje naciśnięcia klawiszy, umożliwiając hakerom kradzież haseł i innych poufnych danych. Exploit to technika wykorzystywana do atakowania luk w oprogramowaniu, co pozwala na zdobycie nieautoryzowanego dostępu do systemów. Wybór tych odpowiedzi może wynikać z nieznajomości klasyfikacji oprogramowania lub mylenia różnych typów aplikacji. Kluczowe jest zrozumienie, że malware jest narzędziem przestępczym, które ma na celu wyrządzenie szkody, podczas gdy oprogramowanie takie jak CAM działa w przeciwnym kierunku, wspierając rozwój i efektywność produkcji. Zrozumienie tej różnicy jest istotne dla skutecznego zarządzania bezpieczeństwem informatycznym oraz wdrażania odpowiednich środków ochrony w organizacjach.

Pytanie 33

Na podstawie jakiego adresu przełącznik podejmuje decyzję o przesyłaniu ramek?

A. Adresu źródłowego MAC

B. Adresu docelowego IP

C. Adresu źródłowego IP

D. Adresu docelowego MAC

Wiesz, ten adres docelowy MAC to naprawdę ważna sprawa, gdy chodzi o przesyłanie ramek przez przełącznik. Kiedy przełącznik dostaje ramkę, to najpierw sprawdza jej nagłówek, gdzie właśnie znajduje się ten adres docelowy MAC. Na jego podstawie podejmuje decyzję, do którego portu ma przekazać ramkę. Dzięki temu przełącznik świetnie segreguje ruch w sieci lokalnej, co z kolei pozwala na lepsze zarządzanie pasmem i zmniejszenie kolizji. Ciekawa sprawa jest taka, że przełączniki tworzą coś w rodzaju tablicy MAC, która pokazuje, które adresy MAC są przypisane do jakich portów. To pozwala im bardzo szybko kierować ruch. I co fajne, ta tablica jest na bieżąco aktualizowana, co daje dużą elastyczność i zwiększa wydajność sieci. Z tego, co wiem, standard IEEE 802.1D określa zasady działania przełączników, w tym jak identyfikują porty na podstawie adresów MAC. Wiedza na ten temat jest super ważna, jeśli chcesz dobrze projektować i utrzymywać sieci komputerowe.

Pytanie 34

Protokół Transport Layer Security (TLS) jest rozszerzeniem którego z poniższych protokołów?

A. Security Shell (SSH)

B. Network Terminal Protocol (telnet)

C. Session Initiation Protocol (SIP)

D. Security Socket Layer (SSL)

Standard Transport Layer Security (TLS) jest rozwinięciem protokołu Security Socket Layer (SSL), który został zaprojektowany w celu zwiększenia bezpieczeństwa komunikacji w Internecie. SSL, opracowany przez Netscape, zapewniał szyfrowanie danych przesyłanych pomiędzy klientem a serwerem, co znacząco poprawiło ochronę przed podsłuchiwaniem i innymi zagrożeniami. TLS jest jego kontynuacją, wprowadzającą bardziej zaawansowane algorytmy szyfrowania oraz lepszą autoryzację użytkowników. Przykładowo, TLS jest powszechnie stosowany w protokołach HTTPS, które zapewniają bezpieczne połączenia w Internecie, co jest kluczowe dla ochrony danych osobowych i transakcji online. W praktyce oznacza to, że gdy korzystasz z bankowości internetowej lub dokonujesz zakupów online, prawdopodobnie korzystasz z protokołu TLS, który chroni Twoje dane przed przechwyceniem. Dobre praktyki w zakresie zabezpieczeń obejmują regularne aktualizacje implementacji TLS oraz korzystanie z najnowszych wersji protokołu, aby wykorzystać najbardziej aktualne metody zabezpieczeń.

Pytanie 35

Jednym ze sposobów na ograniczenie dostępu do sieci bezprzewodowej dla nieuprawnionych osób jest

A. zmiana częstotliwości nadawania sygnału

B. wyłączenie rozgłaszania SSID

C. dezaktywacja szyfrowania

D. zmiana standardu szyfrowania z WPA na WEP

Wyłączenie szyfrowania sieci bezprzewodowej to jedno z najgorszych możliwych posunięć w kontekście bezpieczeństwa. Szyfrowanie jest fundamentalnym elementem ochrony danych przesyłanych przez sieci Wi-Fi. Bez szyfrowania, każdy może bez przeszkód podsłuchiwać ruch sieciowy, co naraża użytkowników na kradzież danych osobowych, haseł i innych wrażliwych informacji. Ponadto, zmiana kanału nadawania sygnału nie ma bezpośredniego wpływu na bezpieczeństwo sieci. Choć może pomóc w uniknięciu zakłóceń od innych sieci, nie stanowi realnej przeszkody dla intruzów. Dodatkowo, zmiana standardu szyfrowania z WPA na WEP to krok w tył. WEP jest przestarzałym protokołem, który stosunkowo łatwo można złamać, podczas gdy WPA i jego nowsza wersja WPA2 oferują znacznie wyższy poziom zabezpieczeń. Alternatywnie, pomijanie rozgłaszania SSID może wydawać się dobrym rozwiązaniem, ale nie chroni przed bardziej zaawansowanymi atakami, ponieważ doświadczeni hakerzy mogą zidentyfikować sieci nawet bez widocznego SSID. Dlatego kluczowe jest podejście wielowarstwowe obejmujące silne szyfrowanie, stosowanie silnych haseł oraz regularne aktualizacje zabezpieczeń.

Pytanie 36

Nazwa protokołu, który pozwala na konwersję 32-bitowych adresów IP na 48-bitowe fizyczne adresy MAC w sieciach Ethernet, to:

A. DNS

B. NAT

C. RARP

D. ARP

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) jest kluczowym mechanizmem w sieciach komputerowych, zwłaszcza w architekturze Ethernet, który umożliwia przekształcanie adresów IP, które są stosowane w warstwie sieciowej modelu OSI, na fizyczne adresy MAC (Media Access Control). Kiedy urządzenie sieciowe, takie jak komputer lub router, chce komunikować się z innym urządzeniem w lokalnej sieci, potrzebuje znać jego adres MAC. W tym celu wysyła zapytanie ARP, które jest broadcastowane do wszystkich urządzeń w sieci. Urządzenie, które posiada odpowiedni adres IP, odpowiada, przesyłając swój adres MAC. ARP jest fundamentalnym protokołem w funkcjonowaniu sieci lokalnych i jest integralną częścią stosu protokołów TCP/IP. Jego zastosowanie jest szerokie, od prostych aplikacji sieciowych, takich jak przeglądanie stron internetowych, po bardziej złożone systemy komunikacji, takie jak VoIP czy transmisje multimedialne. Zrozumienie działania ARP jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się administracją sieci oraz bezpieczeństwem IT, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie adresacją i rozwiązywanie problemów w lokalnych sieciach komputerowych.

Pytanie 37

Aby uzyskać optymalną wydajność, karta sieciowa w komputerze stosuje transmisję szeregową.

A. synchroniczną Half duplex

B. synchroniczną Simplex

C. asynchroniczną Full duplex

D. asynchroniczną Simplex

Odpowiedź 'asynchroniczna Full duplex' jest prawidłowa, ponieważ oznacza, że karta sieciowa może jednocześnie wysyłać i odbierać dane, co jest kluczowe dla uzyskania maksymalnej wydajności w komunikacji sieciowej. Asynchroniczne pełne dupleksy są powszechnie stosowane w nowoczesnych sieciach komputerowych, ponieważ umożliwiają bardziej efektywne wykorzystanie dostępnej przepustowości. W praktyce oznacza to, że podczas przesyłania danych można równocześnie odbierać nowe informacje, co znacząco przyspiesza komunikację. Na przykład, wiele nowoczesnych kart sieciowych Ethernet obsługuje tryb Full duplex, co pozwala na jednoczesne przesyłanie i odbieranie ramek danych bez kolizji, co jest zgodne z normami IEEE 802.3. Dodatkowo, asynchroniczny transfer danych jest elastyczny, co sprawia, że nadaje się do różnorodnych zastosowań, od prostych lokalnych sieci po złożone struktury w chmurze. Wdrożenie tej technologii przyczynia się do poprawy wydajności sieci, co z kolei wpływa na lepszą jakość usług oraz doświadczenie użytkowników.

Pytanie 38

Z jakim protokołem związane są terminy "Sequence number" oraz "Acknowledgment number"?

 Sequence number: 117752 (relative sequence number)
Acknowledgment number: 33678 (relative ack number)
Header Length: 20 bytes
Flags: 0x010 (ACK)
Window size value: 258

A. UDP (User Datagram Protocol)

B. TCP (Transmission Control Protocol)

C. IP (Internet Protocol)

D. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

IP czyli Internet Protocol jest protokołem bezpołączeniowym który działa na poziomie sieci i służy do przesyłania datagramów między hostami Jego głównym zadaniem jest adresowanie i fragmentacja pakietów ale nie zapewnia on mechanizmów takich jak kontrola przepływu czy potwierdzanie odbioru danych W protokole UDP User Datagram Protocol również brak jest mechanizmów takich jak Sequence number czy Acknowledgment number UDP jest protokołem transportowym bezpołączeniowym i nie dostarcza żadnej formy potwierdzania dane są przesyłane bez gwarancji ich dostarczenia w odpowiedniej kolejności ani nawet ich dostarczenia kiedykolwiek Dzięki temu UDP jest szybszy ale mniej niezawodny Protokół ten jest często używany w aplikacjach wymagających szybkiej transmisji danych gdzie utrata pojedynczych pakietów nie wpływa znacząco na jakość usługi na przykład w transmisjach wideo na żywo HTTP Hypertext Transfer Protocol działa na poziomie aplikacji i jest używany do przesyłania dokumentów hipertekstowych w sieci WWW HTTP korzysta z TCP jako protokołu transportowego zatem same koncepcje Sequence number i Acknowledgment number nie są częścią HTTP ale są realizowane na poziomie warstwy transportowej przez TCP Zrozumienie różnic między tymi protokołami i ich funkcjonalnościami jest kluczowe dla projektowania efektywnych rozwiązań sieciowych i unikania typowych błędów koncepcyjnych takich jak niewłaściwe przypisywanie cech jednego protokołu do innego co często prowadzi do nieoptymalnych decyzji projektowych

Pytanie 39

Na ilustracji widoczna jest pamięć operacyjna

A. RIMM

B. RAMBUS

C. SIMM

D. SDRAM

SDRAM czyli Synchronous Dynamic Random Access Memory to rodzaj pamięci RAM, która jest zsynchronizowana z zegarem systemowym komputera co pozwala na szybsze wykonywanie operacji w porównaniu do jej poprzedników. Dzięki synchronizacji SDRAM jest w stanie przewidywać następne operacje i przygotowywać się do nich z wyprzedzeniem co znacząco redukuje opóźnienia w dostępie do danych. W praktyce oznacza to, że SDRAM jest bardziej wydajna w aplikacjach wymagających dużej przepustowości danych takich jak gry komputerowe czy obróbka wideo. Ponadto SDRAM jest standardem w nowoczesnych komputerach ze względu na swoją niezawodność i stosunek ceny do wydajności. Pamięć SDRAM występuje w kilku wariantach takich jak DDR DDR2 czy DDR3 które oferują różne poziomy wydajności i zużycia energii dostosowane do specyficznych potrzeb użytkownika. Zrozumienie jak działa SDRAM pozwala lepiej dobierać komponenty komputerowe do konkretnych wymagań co jest kluczowe w planowaniu infrastruktury IT i zapewnieniu jej optymalnej wydajności.

Pytanie 40

Użytkownik pragnie ochronić dane na karcie pamięci przed przypadkowym usunięciem. Taką zabezpieczającą cechę oferuje karta

A. SD

B. CF

C. MMC

D. MS

Karty pamięci SD (Secure Digital) są powszechnie stosowane w elektronice użytkowej i oferują mechaniczne zabezpieczenie przed przypadkowym skasowaniem danych. W przypadku kart SD, zabezpieczenie to jest realizowane poprzez fizyczny przełącznik, który można przestawić na pozycję "lock". Gdy przełącznik jest w tej pozycji, karta nie pozwala na zapis nowych danych ani na ich usuwanie, co chroni zawartość przed niezamierzonym skasowaniem. To funkcjonalność, która jest szczególnie przydatna w sytuacjach, gdy użytkownik nie chce ryzykować utraty ważnych danych, na przykład podczas przenoszenia plików między urządzeniami. Warto dodać, że standardy SD są zgodne z międzynarodowymi normami, co zapewnia kompatybilność z wieloma urządzeniami, takimi jak aparaty cyfrowe, smartfony, laptopy czy konsolki do gier. Karty SD są dostępne w różnych pojemnościach i klasach prędkości, co umożliwia ich szerokie zastosowanie w codziennym użytkowaniu i profesjonalnych aplikacjach.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej