Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 15:28
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 15:47

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Kiedy fotografia podlega ochronie prawnej w zakresie praw autorskich?

A. jest traktowana jako zwykła informacja prasowa

B. stanowi formę przekazu bez wyraźnych cech osobistych

C. jest duplikowana i rozpowszechniana w nieograniczony sposób

D. jest oryginalna i ukazuje indywidualną twórczość autora

Fotografia jest przedmiotem prawa autorskiego, gdy wykazuje oryginalność oraz indywidualny charakter, co oznacza, że powinna być wynikiem kreatywnego procesu twórcy. Oryginalność w kontekście prawa autorskiego odnosi się do unikalności pracy, co oznacza, że zdjęcie nie może być jedynie kserokopią lub reprodukcją istniejącego dzieła. Przykładem mogą być zdjęcia artystyczne, które przejawiają osobisty styl fotografa, czy też dokumentacje unikalnych wydarzeń. Zgodnie z międzynarodowymi standardami ochrony praw autorskich, jak konwencja berneńska, kreatywne podejście do tematu, kompozycja oraz techniki fotograficzne wpływają na uznanie danego dzieła za chronione prawem autorskim. W praktyce oznacza to, że jeśli autor wytrwale pracuje nad swoimi zdjęciami, wprowadza unikalne elementy i techniki, to jego prace mogą być objęte ochroną prawną. Warto pamiętać, że każdy, kto planuje publikację lub sprzedaż swoich zdjęć, powinien być świadomy przysługujących mu praw oraz możliwości ich egzekwowania.

Pytanie 2

Na zdjęciu zastosowano kompozycję

A. zamkniętą.

B. otwartą.

C. centralną.

D. rytmiczną.

Odpowiedź "zamkniętą" jest prawidłowa, ponieważ w analizowanej kompozycji wszystkie elementy są wyraźnie zdefiniowane i ograniczone w obrębie kadru. Kompozycja zamknięta charakteryzuje się tym, że skupia uwagę widza na konkretnych detalach, co wpływa na odbiór całej sceny. W kontekście fotografii czy sztuki wizualnej, użycie kompozycji zamkniętej sprzyja tworzeniu harmonijnych i spójnych obrazów, gdzie elementy współgrają ze sobą, tworząc jednorodną całość. Na przykład, w przypadku przedstawienia architektury, takie podejście pozwala uwydatnić szczegóły budynku, jego formę oraz otoczenie, a także wprowadza ład i porządek. W praktyce, aby uzyskać efekt zamkniętej kompozycji, warto umiejętnie wykorzystywać tło oraz plany w obrazie, tak aby każda część była ze sobą zharmonizowana i współtworzyła całość. Zastosowanie tej techniki jest istotnym elementem w pracy artystów i fotografów, ponieważ pozwala na lepsze wyrażenie zamysłu twórczego oraz przyciąga uwagę odbiorcy.

Pytanie 3

Aby przygotować kąpiel przerywacza dla procesu chemicznej obróbki czarno-białych zdjęć, należy wykonać wodny roztwór

A. węglanu sodu

B. kwasu octowego

C. bromku potasu

D. wodorotlenku sodu

Kwas octowy jest kluczowym składnikiem w procesie przygotowania kąpieli przerywacza dla czarno-białych papierów fotograficznych. Jego rola polega na neutralizacji alkalicznych resztek po procesie wywoływania, co jest niezbędne do uzyskania odpowiedniej jakości obrazu oraz zachowania integralności materiału fotograficznego. Kwas octowy, działając jako przerywacz, powoduje zatrzymanie reakcji chemicznych, co pozwala na uzyskanie wyraźnych i trwałych obrazów. W praktyce, stosować można roztwory kwasu octowego w odpowiednich stężeniach, zwykle 5-10%, co jest zgodne z przyjętymi standardami w laboratoriach fotograficznych. Poprawne użycie tego kwasu przyczynia się do minimalizacji uszkodzeń emulsji światłoczułej na papierze, a także do poprawy stabilności obrazu w późniejszych etapach obróbki. Warto również wspomnieć, że kwas octowy jest preferowany ze względu na swoją dostępność i niski koszt, co czyni go popularnym wyborem wśród fotografów oraz w instytucjach edukacyjnych zajmujących się fotografią. Dodatkowo, jego stosowanie jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, ponieważ jest substancją ekologicznie bezpieczną.

Pytanie 4

Jaką wadą obiektywu nazywamy sytuację, w której wiązka światła pochodząca z punktu leżącego poza osią optyczną obiektywu, po przejściu przez obiektyw, generuje obraz przypominający kształt przecinka?

A. Astygmatyzm

B. Aberracja komatyczna

C. Aberracja chromatyczna

D. Dystorsja

Astygmatyzm to wada optyczna, która polega na nierównomiernym załamaniu światła przez soczewki, co prowadzi do rozmycia obrazu w jednej osi. W przypadku obiektywów astygmatycznych, obraz punktowy może być wydłużony w kierunku poziomym lub pionowym, ale nie przyjmuje formy przecinka, co jest charakterystyczne dla aberracji komatycznej. Odpowiedzi związane z aberracją chromatyczną i dystorsją również nie są właściwe w kontekście omawianego pytania. Aberracja chromatyczna powstaje w wyniku różnego załamania promieni świetlnych o różnych długościach fal, co prowadzi do rozdzielenia kolorów na krawędziach obiektów, ale nie wpływa na formę obrazu, który może być nieostry, ale nie ma kształtu przecinka. Dystorsja to zniekształcenie obrazu, które może przyjmować formę beczkowatości lub poduszkowatości, ale znowu nie przekłada się na kształt obrazu jako takiego. Pojawienie się błędnych odpowiedzi wynika często z mylenia różnych typów wad optycznych oraz ich charakterystyki. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwej oceny jakości obiektywów optycznych i ich zastosowania w praktyce.

Pytanie 5

Stała ogniskowa obiektywu standardowego dla aparatu pełnoklatkowego wynosi

A. 24 mm

B. 50 mm

C. 35 mm

D. 80 mm

Stała ogniskowa obiektywu standardowego dla aparatu pełnoklatkowego wynosi 50 mm, co czyni go najczęściej używanym obiektywem w fotografii. Jest to wartość, która odpowiada długości ogniskowej, przy której kąt widzenia zbliżony jest do kątów widzenia ludzkiego oka. Dzięki temu zdjęcia wykonane przy użyciu obiektywu 50 mm mają naturalny i realistyczny wygląd. W praktyce obiektyw ten jest wszechstronny, idealny do portretów, zdjęć ulicznych oraz fotografii codziennych. Oferuje on płytką głębię ostrości, co pozwala na ładne rozmycie tła, a także świetnie sprawdza się w słabym oświetleniu, ze względu na dużą maksymalną przysłonę. Warto wspomnieć, że obiektywy 50 mm są często stosowane jako tzw. "obiektywy podstawowe" w zestawie fotograficznym, ponieważ są zarówno przystępne cenowo, jak i wysokiej jakości. Z perspektywy standardów branżowych, 50 mm jest uważany za klasę obiektywów, które zaczynają edukację w zakresie optyki fotograficznej.

Pytanie 6

W celu ograniczenia wilgoci w torbie fotograficznej, w której przechowywany jest sprzęt zdjęciowy, stosuje się

A. dodatkowe waciki i chusteczki papierowe.

B. saszetki zapachowe.

C. dodatkowe ściereczki z mikrowłókien.

D. saszetki z żelem krzemionkowym.

Saszetki z żelem krzemionkowym (tzw. silica gel) to już od lat absolutny standard, jeśli chodzi o ochronę sprzętu fotograficznego przed wilgocią. W sumie, ciężko sobie wyobrazić profesjonalną torbę na aparat czy obiektywy bez kilku takich woreczków. Ten żel działa na zasadzie adsorpcji pary wodnej z powietrza – pochłania wilgoć, która mogłaby osadzać się na delikatnych powierzchniach soczewek czy wewnątrz aparatu i prowadzić do powstawania korozji albo, co gorsza, grzyba na optyce. Moim zdaniem, to taki cichy bohater – nie rzuca się w oczy, ale potrafi uratować naprawdę drogi sprzęt przed uszkodzeniem. W praktyce, raz na kilka miesięcy warto wymienić lub „przepiec” saszetki (suszenie w piekarniku), bo z czasem tracą zdolność pochłaniania wilgoci. W branży foto-wideo żel krzemionkowy jest rekomendowany przez producentów aparatów – można to znaleźć nawet w oficjalnych instrukcjach obsługi sprzętu od Canona, Nikona czy Sony. To rozwiązanie tanie, skuteczne i łatwe w użyciu – nie ma praktycznie żadnych minusów, jeśli dba się o regularną wymianę lub regenerację. Warto też pamiętać, że takie saszetki przydają się nie tylko w torbie, ale i w szufladzie czy szafce, gdzie przechowujesz obiektywy – szczególnie w naszym klimacie, gdzie potrafi być naprawdę wilgotno. Ja sam zawsze wrzucam dodatkową saszetkę nawet do plecaka fotograficznego, bo nigdy nie wiadomo, kiedy trafi się deszcz lub duża zmiana temperatury.

Pytanie 7

Gromadząc sprzęt potrzebny do robienia zdjęć lustrzanką jednoobiektywową małych obiektów z podkreśleniem ich szczegółów, trzeba uwzględnić

A. soczewkę nakładaną

B. obiektyw zmiennoogniskowy

C. filtr UV

D. obiektyw stałoogniskowy z oznaczeniem Makro

Obiektyw stałoogniskowy z oznaczeniem Makro to idealny wybór do fotografowania małych przedmiotów z uwidocznieniem ich detali. Tego typu obiektywy charakteryzują się dużą zdolnością do odwzorowywania szczegółów oraz umożliwiają fotografię z bliskiej odległości. W standardach fotografii makro, kluczowe znaczenie ma także niska głębia ostrości, co pozwala na uzyskanie efektu bokeh, tła pięknie rozmytego, co podkreśla detale fotografowanego obiektu. Przykładem zastosowania obiektywu makro może być fotografia biżuterii, gdzie detale takie jak kamienie szlachetne czy faktura materiałów są kluczowe dla estetyki zdjęcia. Obiektywy makro są również często wykorzystywane w dokumentacji naukowej i przyrodniczej, gdzie precyzyjne odwzorowanie szczegółów jest niezbędne. Dodatkowo, stosując obiektyw makro, warto zwrócić uwagę na oświetlenie, które również odgrywa istotną rolę w fotografii detali, dlatego zaleca się użycie lamp makro lub pierścieniowe lampy LED.

Pytanie 8

Podczas sesji zdjęciowej na zewnątrz ustalono czas ekspozycji na 1/60 s oraz przysłonę f/8. Jakie ustawienia ekspozycji będą dawały identyczną ilość światła docierającego do matrycy?

A. 1/60 s; f/1,4

B. 1/250 s; f/5,6

C. 1/30 s; f/4

D. 1/125 s; f/5,6

Odpowiedź 1/125 s; f/5,6 jest poprawna, ponieważ zarówno czas naświetlania, jak i przysłona muszą współpracować, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję. W podanej sytuacji mamy czas naświetlania 1/60 s oraz przysłonę f/8. Aby uzyskać tę samą ilość światła przy nowym ustawieniu, musimy zrozumieć, jak zmiany w czasie naświetlania i przysłonie wpływają na ekspozycję. Zmniejszenie czasu naświetlania z 1/60 s do 1/125 s oznacza, że matryca będzie miała mniej czasu na zbieranie światła, co wymaga otwarcia przysłony, aby pozwolić na większy dopływ światła. Przysłona f/5,6 jest szersza niż f/8, co pozwala na uchwycenie większej ilości światła. Utrzymując równowagę między czasem naświetlania a przysłoną, uzyskujemy ten sam efekt ekspozycji. Jest to zgodne z zasadą ekspozycji, która mówi o tym, że zmiany w jednym parametrze muszą być zrekompensowane przez zmiany w innym, aby uzyskać tę samą ilość światła na matrycy.

Pytanie 9

Podział obrazu na mniejsze sekcje ułatwiające projektowanie stron internetowych umożliwia narzędzie

A. magiczna gumka.

B. pędzel korygujący.

C. cięcie na plasterki.

D. lasso wielokątne.

Cięcie na plasterki, czyli tzw. narzędzie „slice” w programach graficznych, to naprawdę jedna z tych funkcji, które niby wyglądają niepozornie, a w praktyce bardzo ułatwiają życie przy projektowaniu stron www. Chodzi o to, że dzięki plasterkom można podzielić cały layout graficzny strony na mniejsze części – na przykład bannery, buttony, tła czy inne sekcje, które potem wyeksportujesz osobno i załadujesz do kodu HTML/CSS. Kiedyś, w czasach starszych rozwiązań jak np. tabelki HTML czy statyczne strony, to był wręcz standard i nawet teraz, przy bardziej responsywnych projektach, czasem cięcie na plasterki ułatwia pracę frontendowcowi, bo pozwala optymalnie przygotować grafikę pod różne elementy. Dodatkowo, dobrze pocięte elementy pozwalają szybciej ładować się stronie, bo osobno zoptymalizowane kawałki graficzne ważą mniej niż jeden wielki obrazek. W praktyce – chociażby w Adobe Photoshop, narzędzie Slice Tool pozwala nie tylko dzielić, ale i precyzyjnie nazwać oraz opisać każdy fragment, co potem ułatwia orientację w kodzie i podczas eksportu. Również agencje interaktywne i freelancerzy często korzystają z tej techniki, żeby dostarczyć klientowi gotowe, uporządkowane assety graficzne. Moim zdaniem, nawet jeśli dziś dużo rzeczy robi się już w plikach SVG czy CSS, plasterki to taki techniczny must-have, który warto znać, bo czasem ratuje projekt w sytuacjach awaryjnych.

Pytanie 10

Który program nie jest przeznaczony do obróbki grafiki rastrowej?

A. Gimp

B. Adobe Photoshop

C. Corel Draw

D. Corel Photo-Paint

Bardzo często pojawia się mylne przekonanie, że wszystkie wymienione programy służą do podobnych rzeczy, bo wiadomo – grafika to grafika. Tymczasem istnieje fundamentalna różnica między programami do grafiki rastrowej i wektorowej. Gimp to popularny, darmowy edytor grafiki rastrowej, idealny do retuszowania zdjęć, obróbki fotografii czy tworzenia kolaży. Jego narzędzia, takie jak maski, warstwy i pędzle, działają właśnie na poziomie pikseli, czyli na tym, co jest podstawą grafiki rastrowej. Podobnie Adobe Photoshop to standard w branży, jeśli chodzi o edycję zdjęć i tworzenie złożonych kompozycji bitmapowych – używają go zarówno profesjonaliści, jak i amatorzy. Corel Photo-Paint również należy do tej samej kategorii, bo jest odpowiednikiem Photoshopa w pakiecie Corela. Pozwala na zaawansowaną korektę kolorów, pracę z warstwami i efekty specjalne na bitmapach. Natomiast Corel Draw służy do zupełnie innej pracy – to narzędzie do projektowania grafiki wektorowej, czyli takiej, którą można łatwo skalować i edytować bez utraty jakości. Często spotykam się z podejściem, że jak coś jest „Corel”, to musi służyć do wszystkiego, jednak w rzeczywistości profesjonalna praca wymaga wybrania właściwego narzędzia do konkretnego zadania. Praca na zdjęciach w Corel Draw po prostu nie ma sensu, bo brakuje tam narzędzi typowych dla edycji rastrowej. Dobre praktyki branżowe mówią o specjalizacji: bitmapy w Photoshopie, Gimpie lub Photo-Paint, a wektory w Corel Draw. Warto o tym pamiętać, bo to oszczędza mnóstwo czasu i nerwów.

Pytanie 11

Po ilu latach obowiązywania umowy licencyjnej wyłącznej uważa się ją zawartą na czas nieokreślony?

A. Po 4 latach.

B. Po 5 latach.

C. Po 2 latach.

D. Po 3 latach.

W polskim prawie autorskim, a dokładnie w art. 68 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, znajduje się zapis, że jeżeli umowa licencyjna wyłączna została zawarta na czas oznaczony dłuższy niż pięć lat, po upływie pięciu lat uważa się ją za zawartą na czas nieokreślony. To jest bardzo ważne, bo wiele osób myśli, że można swobodnie podpisywać takie umowy na 10, 20 lat albo nawet dłużej, a potem są zdziwieni, jak okazuje się, że po pięciu latach mają już do czynienia z innymi warunkami wypowiedzenia i przedłużania. W praktyce, zwłaszcza w branży IT czy marketingowej, spotyka się sytuacje, gdy licencjobiorca chciałby mieć pewność długotrwałej współpracy i myśli, że długość trwania umowy zapewni mu bezpieczeństwo. Jednak ten pięcioletni okres chroni przede wszystkim twórcę lub pierwotnego dysponenta praw - po tym czasie może on łatwiej rozwiązać umowę i ewentualnie udzielić licencji komu innemu. Moim zdaniem to fajny balans między ochroną interesów obu stron, choć czasem rodzi nieporozumienia przy negocjacjach. Warto pamiętać, że to ograniczenie dotyczy licencji wyłącznych, co jest jeszcze jednym powodem, by czytać umowę dokładnie i znać podstawy prawa autorskiego. Dobrą praktyką jest od razu w umowie określić, co się dzieje po pięciu latach, żeby uniknąć niejasności.

Pytanie 12

Która z czynności nie należy do konserwacji drukarki atramentowej?

A. Wymiana tonera.

B. Czyszczenie wkładu drukującego.

C. Czyszczenie gniazda dokowania.

D. Wymiana pojemnika z tuszami.

Jednym z najczęściej spotykanych błędów przy temacie konserwacji drukarek jest mylenie pojęć związanych z materiałami eksploatacyjnymi wykorzystywanymi w różnych technologiach druku. W drukarkach atramentowych kluczowe elementy to tusze oraz głowice drukujące. Wymiana pojemnika z tuszem to podstawowa czynność, bo tusz jest nośnikiem barwnika, bez którego drukarka po prostu nie wydrukuje ani jednej strony. To dokładnie to, co robimy regularnie w domowych biurkowych urządzeniach. Czyszczenie gniazda dokowania jest istotne, bo to miejsce, gdzie stykają się dysze głowicy z systemem zasilania tuszem – zabrudzenia mogą prowadzić do smug, niepełnego wydruku czy nawet uszkodzenia sprzętu. Z kolei czyszczenie wkładu drukującego (czyli głowicy) pozwala utrzymać jakość wydruków. Zasychający tusz, kurz czy inne zanieczyszczenia blokują dysze, przez co nasze wydruki mogą być wyblakłe albo w pasy, co denerwuje każdego użytkownika. W praktyce, wszystkie te czynności to nieodzowna część konserwacji drukarek atramentowych i są opisane w instrukcjach obsługi praktycznie każdej marki. Błąd pojawia się wtedy, gdy próbujemy przenieść praktyki z serwisu drukarek laserowych na atramentowe – tam bowiem wymienia się toner, czyli proszek barwiący, a nie płynny tusz. Takie pomyłki wynikają często z podobieństwa nazw i ogólnego zamieszania w świecie drukarek. Myślenie, że wymiana tonera jest elementem obsługi atramentówki, może prowadzić do niepotrzebnych zakupów lub nawet uszkodzenia urządzenia przez nieprawidłowe manipulacje. Warto więc dokładnie czytać instrukcje producentów, znać budowę własnej drukarki i stosować się do dedykowanych procedur serwisowych – to wydłuża życie sprzętu i pozwala unikać kosztownych błędów.

Pytanie 13

Uwzględniając klasyczne zasady fotografii, wskaż typ błędu który popełniono przy kadrowaniu zdjęcia plenerowego.

A. Kadr prosty.

B. Kadr centralny.

C. Obramowanie.

D. Linia horyzontu.

Dobry wybór, bo faktycznie największy błąd jaki tu widać to kwestia linii horyzontu. W fotografii plenerowej bardzo ważne jest, by linia horyzontu była ustawiona w miarę równo, jeśli nie mamy konkretnego artystycznego zamysłu. Z mojego doświadczenia wynika, że krzywa linia horyzontu mocno rozprasza oglądającego i odbiera zdjęciu profesjonalny charakter, przez co nawet bardzo ciekawe ujęcie może wydać się przypadkowe lub wręcz niechlujne. Standardy branżowe mówią jasno: linia horyzontu powinna być prosta i najlepiej nie przecinać istotnych elementów kadru, np. głów fotografowanych osób czy zwierząt. Zwróć uwagę, że nawet jak kompozycja jest poprawna pod względem innych reguł (np. trójpodziału czy prowadzenia wzroku), krzywy horyzont będzie wyraźnie odstawał i rzucał się w oczy. W praktyce zawsze warto poświęcić chwilę na szybkie sprawdzenie podglądu lub później skorygować to w edycji, bo taki szczegół potrafi mocno poprawić odbiór zdjęcia. Moim zdaniem, jeśli chcesz robić zdjęcia, które wyglądają na przemyślane i dopracowane, kontrolowanie linii horyzontu to absolutna podstawa.

Pytanie 14

W fotografii portretowej oświetlenie głównego motywu zdjęcia określa się terminem światło

A. konturowe.

B. wypełniające.

C. ogólne.

D. kluczowe.

Światło kluczowe, nazywane także światłem głównym, to absolutna podstawa w portretowej fotografii studyjnej i plenerowej. To właśnie ono decyduje o tym, jak zostanie podkreślona twarz oraz wszystkie cechy i detale głównego motywu zdjęcia. Moim zdaniem to światło daje najwięcej możliwości do kreatywnego kształtowania wizerunku osoby – można przez zmianę kąta padania, modyfikatory czy moc oświetlenia całkowicie zmienić charakter portretu. W standardach branżowych, np. w oświetleniu typu Rembrandt czy butterfly, światło kluczowe stanowi punkt wyjścia do dalszej aranżacji sceny. Fotografowie najczęściej ustawiają je jako pierwsze i dopiero później dodają światło wypełniające lub konturowe, jeśli zależy im na zróżnicowaniu efektu. W praktyce bardzo często spotyka się softboxy czy beauty dishe na statywie ustawione w okolicy linii twarzy lub pod odpowiednim kątem, tak żeby uzyskać pożądane cienie i modelowanie. Osobiście uważam, że jeśli ktoś opanuje panowanie nad światłem kluczowym, to już połowa sukcesu w portretach – reszta to już tylko kwestia gustu i atmosfery. Co ciekawe, światło kluczowe nie zawsze musi być bardzo mocne – czasem subtelne światło z okna robi lepszą robotę niż cała bateria lamp. To właśnie zrozumienie jego roli i umiejętne wykorzystanie odróżnia zdjęcia z charakterem od tych bez wyrazu.

Pytanie 15

Na jaki format powinien zostać zmieniony plik PSD, by można go było zamieścić w mediach społecznościowych?

A. DOCX

B. RAW

C. JPEG

D. TIFF

Wybór formatu RAW jest nieodpowiedni, ponieważ jest to format niestraty, przeznaczony głównie do profesjonalnej obróbki zdjęć. Pliki RAW zawierają wszystkie dane z matrycy aparatu, co sprawia, że są znacznie większe niż pliki JPEG. Choć oferują one większą elastyczność w edycji, do publikacji w mediach społecznościowych są mało praktyczne ze względu na ich rozmiar oraz brak wsparcia na większości platform. Podobnie format DOCX, będący dokumentem Microsoft Word, nie ma zastosowania w kontekście obrazów, co może wynikać z nieporozumienia dotyczącego typów plików graficznych. Użytkownicy często mylą aplikacje do edycji tekstu z programami graficznymi, co prowadzi do niewłaściwego wyboru formatu. W przypadku formatu TIFF, który jest formatem rastrowym, jego zastosowanie w mediach społecznościowych jest również ograniczone. Choć TIFF zachowuje wysoką jakość obrazu, często jest zbyt duży do szybkiego ładowania na platformach społecznościowych. Wiedza o standardach formatów graficznych jest kluczowa, aby uniknąć typowych pułapek związanych z kompresją i jakością obrazu, co w kontekście publikacji online jest szczególnie istotne.

Pytanie 16

Jakiego rodzaju oświetlenie powinno być użyte, aby uwydatnić strukturę fotografowanego przedmiotu drewnianego?

A. Tylnie

B. Przednie

C. Górne

D. Górno-boczne

Odpowiedź górno-boczne jest prawidłowa, ponieważ takie oświetlenie pozwala na skuteczne podkreślenie faktury drewnianych przedmiotów. Umieszczając źródło światła pod kątem od góry i z boku, można uzyskać ciekawe cienie i kontrasty, które uwydatniają naturalne struktury drewna, takie jak słoje czy sęki. W praktyce, stosowanie górno-bocznego oświetlenia w fotografii produktowej pomaga w tworzeniu trójwymiarowego efektu, co przyciąga wzrok i zwiększa atrakcyjność przedmiotu. Używając tego typu oświetlenia, warto również zwrócić uwagę na rodzaj zastosowanego źródła światła. Światło miękkie, na przykład z użyciem softboxów, zapewni delikatniejsze przejścia i uniknie zbyt ostrych cieni, co może być korzystne w przypadku drewnianych przedmiotów. Dobrym praktycznym przykładem może być fotografowanie mebli drewnianych, gdzie górno-boczne oświetlenie zastosowane w połączeniu z odpowiednią kompozycją tła może znacząco wpłynąć na końcowy efekt zdjęcia.

Pytanie 17

Podczas wykonywania zdjęć krajobrazu z efektem uwydatnienia chmur na błękitnym niebie wskazane jest korzystanie z filtra

A. polaryzacyjnego.

B. multiplikującego.

C. UV.

D. IR.

Filtr polaryzacyjny to taki trochę must-have w fotografii krajobrazowej, szczególnie gdy chcesz pokazać efektowne, dynamiczne chmury na tle intensywnie niebieskiego nieba. Działa on na zasadzie eliminowania odbić światła spolaryzowanego, czyli takiego, które pochodzi np. od cząsteczek powietrza czy wody. Moim zdaniem to właśnie ten filtr pozwala uzyskać ten charakterystyczny, głębszy odcień nieba i bardzo wyraziste chmury, które "wychodzą" na pierwszy plan zdjęcia. W praktyce dobrze sprawdza się także przy fotografii w słoneczne dni, bo redukuje odblaski z liści, szyby czy powierzchni wody. Warto pamiętać, że efekt działania filtra polaryzacyjnego jest najmocniejszy, gdy kąt między słońcem a obiektywem wynosi około 90 stopni. Branżowe poradniki polecają go właśnie do krajobrazów i fotografii przyrodniczej, bo poza niebem potrafi też poprawić kontrast i nasycenie barw. Oczywiście, trzeba też uważać, żeby nie przesadzić z efektami, bo czasami niebo wychodzi aż za bardzo nienaturalnie niebieskie. W sumie, w pracy fotografa krajobrazów filtr polaryzacyjny to taki prosty, ale bardzo skuteczny sposób na podkręcenie klimatu zdjęć bez żmudnej obróbki komputerowej.

Pytanie 18

Przy tworzeniu planu sesji zdjęciowej do fotografowania w technice wysokiego klucza, co należy wziąć pod uwagę?

A. ciemne tło, oświetlenie skierowane

B. jasne tło, oświetlenie skierowane

C. ciemne tło, oświetlenie rozproszone

D. jasne tło, oświetlenie rozproszone

Fotografia w technice wysokiego klucza charakteryzuje się jasnymi, dobrze oświetlonymi obrazami, w których dominują jasne tony. Wybór jasnego tła jest kluczowy, ponieważ pomaga w uzyskaniu efektu lekkości i przestronności, który jest istotny w tej technice. Oświetlenie rozproszone, które można osiągnąć na przykład poprzez użycie softboxów lub parasoli, pozwala na uzyskanie delikatnych cieni oraz równomierne oświetlenie obiektu. Dzięki temu, przejrzystość i detale w zdjęciach są lepiej widoczne, co jest szczególnie ważne w fotografii portretowej czy produktowej. Przykładem zastosowania tej techniki może być fotografia ślubna, gdzie ważne jest uchwycenie radosnych chwil w jasnej i przyjemnej atmosferze. Wybierając oświetlenie i tło, zawsze należy pamiętać o harmonii między nimi, co pozwoli na uzyskanie estetycznych i profesjonalnych efektów. W praktyce, technika ta jest powszechnie wykorzystywana w komercyjnej fotografii, na przykład w reklamach, gdzie jasność obrazu przyciąga uwagę potencjalnych klientów.

Pytanie 19

Widoczny na zdjęciu sprzęt fotograficzny należy do grupy aparatów

A. typu bezlusterkowiec.

B. typu lustrzanka.

C. średnioformatowych.

D. wielkoformatowych.

Aparat fotograficzny wielkoformatowy, który widzimy na zdjęciu, stanowi doskonały przykład sprzętu, który pozwala na uzyskanie zdjęć o niezwykle wysokiej jakości. Jego charakterystyczna, duża budowa oraz obecność harmonijkowego bellow świadczą o możliwościach precyzyjnej manipulacji ostrością i perspektywą. Takie aparaty są często wykorzystywane w fotografii studyjnej, architektonicznej czy krajobrazowej, gdzie detale i jakość obrazu są kluczowe. Fotografia wielkoformatowa pozwala na uzyskanie szczegółowych odbitek o dużych rozmiarach, co jest szczególnie cenione w sztuce i dokumentacji architektonicznej. Warto również zauważyć, że aparaty te wymagają umiejętności i doświadczenia w zakresie kompozycji i technik fotograficznych, co czyni je bardziej wymagającym narzędziem w rękach fotografa. W kontekście standardów branżowych, wielkoformatowe aparaty fotograficzne często są stosowane w profesjonalnych studiach, a ich użycie wymaga znajomości zasad dotyczących głębi ostrości i perspektywy.

Pytanie 20

Który z wymienionych materiałów nie nadaje się do czyszczenia obiektywów fotograficznych?

A. Pędzelek z naturalnego włosia

B. Sprężone powietrze

C. Ściereczka z mikrofibry

D. Papierowy ręcznik

Papierowy ręcznik to materiał, który zdecydowanie nie nadaje się do czyszczenia obiektywów fotograficznych z kilku powodów. Po pierwsze, papierowy ręcznik jest sztywny i często może zawierać drobne zanieczyszczenia czy włókna, które podczas czyszczenia mogą porysować delikatną powierzchnię soczewek. W branży fotograficznej standardem jest używanie specjalnych ściereczek z mikrofibry, które są miękkie, niepylące i zapobiegają zarysowaniom. Dodatkowo, mikrofibra ma właściwości, które pozwalają na skuteczne usuwanie odcisków palców oraz resztek kurzu czy tłuszczu bez użycia chemikaliów. Warto także wspomnieć, że czyszczenie obiektywu sprężonym powietrzem jest powszechną praktyką, która pozwala na usunięcie drobnych cząsteczek kurzu bez kontaktu z powierzchnią. Stosowanie pędzelka z naturalnego włosia również jest akceptowane, jednak wymaga ostrożności, aby włosie nie pozostawiło resztek na soczewce. W każdym przypadku, kluczowe jest dbanie o delikatność oraz stosowanie odpowiednich narzędzi, by nie uszkodzić drogiego sprzętu fotograficznego.

Pytanie 21

Położenie mocnych punktów kadru zgodnie z zasadą złotego podziału przedstawiono na rysunku

A. D.

B. A.

C. C.

D. B.

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasady złotego podziału i jej zastosowania w kompozycji wizualnej. Wiele osób ma tendencję do wierzenia, że położenie głównych elementów w kadrze nie ma większego znaczenia, co jest błędnym podejściem. Każdy obraz powinien być układany w sposób, który prowadzi wzrok widza do istotnych części kompozycji. Odpowiedzi A, B i D nie uwzględniają kluczowego aspektu, jakim jest umiejscowienie punktów zainteresowania na przecięciach linii podziału. Takie podejście, które ignoruje zasady kompozycji, może prowadzić do tworzenia chaosu wizualnego, gdzie widz nie wie, gdzie skupić swoją uwagę. Stosując się do złotego podziału, możemy zbudować wizualną hierarchię, co jest fundamentalne w fotografii oraz innych dziedzinach wizualnych. Ignorowanie tej zasady może skutkować obrazami, które są mniej atrakcyjne i mniej efektywne w przekazywaniu zamierzonego przesłania. Warto zrozumieć, że zasady kompozycji, w tym złoty podział, są oparte na ludzkiej percepcji i ich przestrzeganie może znacząco poprawić jakość wizualną naszych prac.

Pytanie 22

Do czynności konserwacyjnych zabezpieczających prawidłową pracę akumulatora w aparacie fotograficznym należy

A. wystawianie akumulatora na działanie promieni słonecznych.

B. utrzymywanie zmiennej temperatury w komorze akumulatora.

C. utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora.

D. wystawianie akumulatora na działanie wysokiej temperatury.

Prawidłowe utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora to absolutna podstawa, jeśli chodzi o długą i bezawaryjną pracę aparatu fotograficznego. Styki, nawet jeśli ich nie widać, potrafią bardzo szybko się zabrudzić – czasem wystarczy trochę kurzu, potu z rąk albo resztki tłuszczu. Takie zabrudzenia powodują, że przewodność prądu drastycznie spada, co w praktyce może się objawiać losowym wyłączaniem się aparatu, komunikatami o rozładowanym akumulatorze albo wręcz całkowitym brakiem zasilania. Z mojego doświadczenia najwięcej problemów z zasilaniem to nie wina samego akumulatora, tylko właśnie brudnych styków. Producenci sprzętu foto, jak Canon czy Nikon, w swoich instrukcjach regularnie zalecają okresowe sprawdzanie i czyszczenie styków najlepiej miękką ściereczką z mikrofibry, ewentualnie użycie specjalnych patyczków nasączonych alkoholem izopropylowym. To zajmuje chwilę, a pozwala uniknąć niespodzianek podczas ważnych zdjęć, szczególnie w plenerze. Dobre praktyki branżowe mówią też, żeby nie dotykać styków palcami, bo ślady potu i tłuszczu są trudne do usunięcia. Regularne czyszczenie to naprawdę taki banał, a może wydłużyć żywotność akumulatora i samego aparatu nawet o kilka lat. Takie rzeczy docenia się szczególnie podczas dłuższych plenerów albo pracy w trudnych warunkach, kiedy dostęp do ładowarki to rzadkość.

Pytanie 23

Jaki typ oświetlenia przy robieniu zdjęć portretowych może doprowadzić do osiągnięcia na fotografii efektu porcelanowego, zbyt intensywnie rozjaśnionego, nienaturalnego odcienia skóry modela?

A. Od dołu

B. Od góry

C. Z boku

D. Z przodu

Oświetlenie z przodu jest jednym z najczęściej stosowanych w fotografii portretowej, jednak może prowadzić do uzyskania efektu porcelanowego, co jest efektem zbyt mocnego rozjaśnienia cieni na twarzy modela. Gdy światło pada bezpośrednio z przodu, eliminuje naturalne cienie, które dodają głębi i trójwymiarowości portretom. W rezultacie skóra może wydawać się nienaturalnie gładka i jednolita, co odbiega od rzeczywistego wyglądu. Dla uzyskania bardziej realistycznych efektów, warto rozważyć kierunki oświetlenia, które tworzą cień i uwydatniają teksturę skóry, np. oświetlenie boczne czy górne. W praktyce, aby uniknąć efektu porcelanowego, fotografowie często stosują dyfuzory lub odbłyśniki, które rozpraszają światło, co pozwala na uzyskanie bardziej naturalnego wyglądu. Zrozumienie, jak różne rodzaje oświetlenia wpływają na zdjęcia, jest kluczowe dla profesjonalnych wyników w fotografii portretowej.

Pytanie 24

Aby uzyskać na zdjęciu portretowym en face efekt oświetlenia sylwetkowego, modela należy ustawić

A. w kierunku padającego światła

B. w taki sposób, aby światło padało z góry

C. odwróconego tyłem do padającego światła

D. bokiem w stronę padającego światła

Nieprawidłowe odpowiedzi bazują na błędnych założeniach dotyczących wpływu kierunku oświetlenia na wygląd portretu. Ustawienie modela przodem do padającego światła powoduje, że cała twarz jest równomiernie oświetlona, co eliminuje efekt sylwetkowy. Tego rodzaju oświetlenie jest bardziej odpowiednie w przypadku portretów klasycznych, gdzie zachowanie szczegółów na twarzy jest kluczowe. Ustawienie modela bokiem do światła również nie stworzy pożądanego efektu sylwetkowego, ponieważ oświetli jedynie jedną stronę twarzy, co może skutkować nieestetycznym wrażeniem i brakiem równowagi w kompozycji. Podobnie, ustawienie modela tak, aby światło padało z góry, może prowadzić do niekorzystnych cieni na twarzy, co w portrecie en face jest niepożądane. Wszelkie te podejścia pomijają fundamentalną zasadę oświetlenia sylwetkowego, która polega na odseparowaniu postaci od tła poprzez wykorzystanie kontrastu światła i cienia. Kluczową uwagą jest to, że w przypadku portretu sylwetkowego, najważniejsze jest stworzenie wyraźnego podziału między jasnymi a ciemnymi obszarami kadru, co można osiągnąć jedynie przez odpowiednie ustawienie modela w odniesieniu do źródła światła.

Pytanie 25

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do równomiernego oświetlania dużego obiektu światłem rozproszonym?

A. Lampa studyjna z ciągłym źródłem światła i reflektorem

B. Lampa studyjna błyskowa z wrotami

C. Lampa studyjna błyskowa z softboksem

D. Lampa studyjna z ciągłym źródłem światła i tubusem

Studyjna lampa błyskowa z softboksem jest idealnym wyborem do równomiernego oświetlenia dużego obiektu, ponieważ softboks pozwala na rozproszenie światła, co eliminuję ostre cienie i tworzy bardziej naturalny wygląd. Softboksy są zaprojektowane tak, aby zmniejszać intensywność światła, jednocześnie zwiększając jego powierzchnię, co prowadzi do delikatniejszego, bardziej jednolitego oświetlenia. W praktyce oznacza to, że fotografując duży obiekt, jak na przykład modela czy produkt, otrzymujemy oświetlenie, które równomiernie obejmuje całą scenę. Dobre praktyki w fotografii studyjnej sugerują wykorzystanie źródeł światła, które są w stanie zapewnić taką dyfuzję, a softboksy są powszechnie stosowane w branży. Dodatkowo, lampa błyskowa daje możliwość pracy w różnych warunkach oświetleniowych, co dostosowuje się do potrzeb sesji zdjęciowej, zapewniając kontrolę nad ekspozycją i głębią ostrości. W związku z tym, dla uzyskania profesjonalnych efektów w fotografii, stosowanie lamp błyskowych z softboksami jest zgodne z uznawanymi standardami branżowymi.

Pytanie 26

Jakie działania konserwacyjne są niezbędne do zapewnienia prawidłowego działania akumulatora w aparacie fotograficznym?

A. dbanie o czystość styków w komorze akumulatora

B. zapewnienie zmiennej temperatury w komorze akumulatora

C. narażanie akumulatora na wysokie temperatury

D. narażanie akumulatora na działanie promieni słonecznych

Utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego działania akumulatora w aparacie fotograficznym. Zanieczyszczone styki mogą prowadzić do słabego kontaktu, co skutkuje niestabilnym zasilaniem, a w konsekwencji do nieprawidłowego działania aparatu. Regularne czyszczenie styków pozwala na usunięcie osadów, kurzu oraz innych zanieczyszczeń, które mogą wpłynąć na przewodnictwo elektryczne. Warto stosować odpowiednie środki czyszczące i narzędzia, takie jak miękkie szczoteczki i spraye do czyszczenia kontaktów, aby nie uszkodzić delikatnych elementów. Przestrzeganie tej zasady to nie tylko dobry nawyk konserwacyjny, ale także zgodność z praktykami zalecanymi przez producentów sprzętu fotograficznego, co wydłuża żywotność akumulatora i poprawia ogólną wydajność aparatu. Regularne przeglądy i dbałość o czystość styków powinny być częścią rutynowej konserwacji sprzętu fotograficznego.

Pytanie 27

W kontekście procesu wywoływania forsownego materiału światłoczułego, nie jest prawdą, że ten proces

A. podnosi kontrast

B. zmniejsza ziarnistość

C. zwiększa wrażliwość

D. redukuje ostrość

Wybór odpowiedzi, że proces wywoływania forsownego materiału światłoczułego zwiększa kontrast, nie jest prawidłowy, chociaż może wydawać się logiczny na pierwszy rzut oka. Należy zauważyć, że wywołanie forsowne wpływa na dynamikę tonalną materiału, co może prowadzić do subiektywnego wrażenia większego kontrastu, ale w rzeczywistości nie jest to jego główny cel. Zwiększenie czułości to kolejna nieprawidłowa koncepcja, ponieważ sama czułość materiału światłoczułego jest stałą właściwością danego filmu lub emulsji, która nie zmienia się w wyniku samego procesu wywoływania. Proces forsownego wywoływania, zamiast zwiększać czułość, może prowadzić do utraty detali w jasnych partiach obrazu, co jest przeciwieństwem oczekiwań związanych z poprawą czułości. Co więcej, zmniejszenie ostrości również jest błędnym wnioskiem. W rzeczywistości, wywoływanie forsowne może w niektórych przypadkach prowadzić do wyostrzenia obrazu poprzez zintensyfikowanie kontrastów w obrębie tonalnym, jednak to zjawisko również nie jest pożądane w kontekście zachowania naturalnej jakości obrazu. W związku z tym, kluczowe jest, aby zrozumieć, że techniki wywoływania należy dostosowywać do specyficznych potrzeb projektu fotograficznego, a decydując się na forsowane procesy, warto rozważyć wszelkie ich konsekwencje dla jakości finalnego obrazu.

Pytanie 28

Jaką minimalną rozdzielczość skanowania należy zastosować dla płaskiego oryginału o wymiarach 10x15 cm, aby otrzymać obraz w formacie 40x60 cm przy rozdzielczości 150 dpi, unikając konieczności interpolacji danych?

A. 300 spi

B. 150 spi

C. 1200 spi

D. 600 spi

Minimalna rozdzielczość skanowania oryginału płaskiego 10x15 cm, aby uzyskać obraz o rozmiarze 40x60 cm w rozdzielczości 150 dpi, wynosi 600 spi. Aby to zrozumieć, należy przyjrzeć się, jak działa skanowanie i drukowanie obrazów. Rozdzielczość DPI (dots per inch) określa liczbę punktów, które maszyna drukarska umieszcza na calu kwadratowym papieru. W tym przypadku, 150 dpi oznacza, że drukarka umieści 150 punktów na każdym calu. Wymiary 40x60 cm po przeliczeniu na cale wynoszą około 15,75x23,62 cale. Dlatego, aby osiągnąć wymagane 150 dpi, wymagana jest rozdzielczość obrazu wynosząca 15,75 cala x 150 dpi = 2363 pikseli oraz 23,62 cala x 150 dpi = 3543 pikseli. W sumie daje to 2363 x 3543 pikseli. Aby uzyskać ten obraz z oryginału 10x15 cm, musimy pomnożyć tę wartość przez 4 (co odpowiada rozmiarowi 40x60 cm względem 10x15 cm). Tak więc, aby uzyskać wymagane piksele, musimy skanować z rozdzielczością 600 spi, co pozostaje w standardzie najlepszych praktyk w dziedzinie skanowania i druku, zapewniając jakość obrazu bez interpolacji.

Pytanie 29

Aby wykonać zbliżenia zdjęć kropli wody, należy użyć obiektywu

A. lustrzanego

B. długoogniskowego

C. szerokokątnego

D. makro

Obiektyw makro jest idealnym narzędziem do fotografowania kropel wody w zbliżeniu, ponieważ jest zaprojektowany specjalnie do rejestrowania detali w skali bliskiej rzeczywistości. Dzięki dużemu powiększeniu oraz krótkiej odległości ostrzenia, obiektywy makro pozwalają uchwycić subtelności, takie jak tekstura powierzchni kropel czy odbicie światła. Przykładowo, używając obiektywu makro, fotograf może zbliżyć się do kropli wody na liściu, by uchwycić nie tylko jej kształt, ale również szczegóły otoczenia odbijające się w wodzie. Dobre praktyki w fotografii makro obejmują również użycie statywu, co stabilizuje aparat i pozwala na precyzyjne kadrowanie oraz uniknięcie drgań. Warto również pamiętać o doświetlaniu sceny, ponieważ przy małych przysłonach, typowych dla obiektywów makro, światło może być ograniczone. Obiektywy makro są dostępne w różnych ogniskowych, co daje fotografowi możliwość wyboru odpowiedniego narzędzia w zależności od rodzaju ujęcia, które chce uzyskać.

Pytanie 30

Podczas robienia czarno-białych fotografii górskiego krajobrazu, aby osiągnąć efekt podkreślenia chmur, przyciemnienia nieba i uzyskania burzowego klimatu, należy wykorzystać filtr

A. czerwony

B. zielony

C. szary

D. niebieski

Użycie filtru czerwonego w czarno-białych zdjęciach krajobrazów górskich ma kluczowe znaczenie dla uzyskania głębi oraz dramatyzmu w obrazie. Filtr czerwony blokuje niebieskie światło, co prowadzi do znacznego przyciemnienia nieba, a jednocześnie uwydatnia białe chmury, które stają się bardziej kontrastowe i wyraziste. Tego rodzaju technika jest szeroko stosowana w fotografii krajobrazowej, szczególnie gdy celem jest uchwycenie burzowego nastroju. Przykładowo, w sytuacjach, gdy fotografujemy górskie szczyty z dramatycznym niebem, czerwony filtr pozwala na uzyskanie efektu, który wydobywa szczegóły chmur, sprawiając, że zdjęcie zyskuje na emocjonalnej głębi. Warto również zauważyć, że stosując filtr czerwony, możemy wzbogacić naszą kompozycję o ciekawe zestawienia tonalne, co jest zgodne z zasadami kompozycji w fotografii. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują testowanie różnych ustawień ekspozycji w połączeniu z filtrem, aby uzyskać pożądany efekt wizualny.

Pytanie 31

Jakiego filtra należy użyć podczas robienia zdjęć w podczerwieni?

A. Polaryzacyjny

B. Połówkowy

C. IR

D. UV

Filtr IR (podczerwieni) jest niezbędnym narzędziem podczas wykonywania zdjęć w tym zakresie spektralnym, ponieważ jego zadaniem jest przepuszczenie promieniowania podczerwonego, a jednocześnie zablokowanie widocznego światła. W fotografii podczerwonej, szczególnie w zastosowaniach artystycznych i naukowych, kluczowe jest uchwycenie detali, które są niewidoczne dla ludzkiego oka. Przykładowo, w fotografii krajobrazowej, użycie filtru IR pozwala na uzyskanie niezwykłych efektów wizualnych, takich jak jasne niebo w kontrastującym tle zieleni roślinności, która odbija podczerwień. Dzięki zastosowaniu filtra IR, można również badać termiczne właściwości obiektów, co znajduje zastosowanie w naukach przyrodniczych oraz medycynie. Standardy branżowe zalecają użycie filtrów IR o wysokiej przepuszczalności w zakresie długości fal 700-1200 nm, co zapewnia odpowiednią jakość obrazu oraz minimalizuje zniekształcenia.

Pytanie 32

Przygotowując plan zdjęciowy do wykonania fotografii w technice wysokiego klucza, należy uwzględnić

A. ciemne tło, oświetlenie skierowane.

B. ciemne tło, oświetlenie rozproszone.

C. jasne tło, oświetlenie skierowane.

D. jasne tło, oświetlenie rozproszone.

Technika wysokiego klucza (high key) polega na uzyskaniu bardzo jasnej, miękkiej fotografii z minimalną ilością cieni. To jest taka trochę wizytówka profesjonalnych sesji beauty, portretów dziecięcych albo zdjęć reklamowych, gdzie zależy nam na lekkim, czystym klimacie. Kluczowe jest tutaj jasne tło – najczęściej białe lub bardzo jasne, które pozwala światłu odbijać się i wypełniać kadr, eliminując ciemniejsze partie. Rozproszone oświetlenie to drugi fundament tej techniki. Najlepiej sprawdzają się softboxy, parasolki lub inne modyfikatory światła, które “rozmywają” cienie i sprawiają, że nawet twarz modela wydaje się świetlista i gładka. Z mojego doświadczenia – im bardziej równomiernie rozłożysz światło, tym efekt high key jest bardziej przekonujący. W praktyce często używa się nawet kilku źródeł światła, głównego i dodatkowych, by dokładnie kontrolować ekspozycję każdego fragmentu kadru. Tego typu zdjęcia wymagają też odpowiedniego ustawienia bieli w aparacie i lekkiego prześwietlenia, żeby całość była jeszcze bardziej eteryczna. Branżowy standard mówi jasno: high key = jasne tło + rozproszone światło, i wydaje mi się, że nie da się tu za dużo kombinować, bo każda próba zastosowania tła ciemnego albo światła skierowanego kończy się zupełnie innym efektem.

Pytanie 33

Zdjęcie biometryczne o wymiarach 3,5 x 4,5 cm powinno

A. przedstawiać profil głowy, wzrok na wprost aparatu, uśmiech na twarzy.

B. przedstawiać profil głowy, wzrok przymknięty, uśmiech na twarzy.

C. obejmować całą głowę, wzrok skierowany do aparatu.

D. obejmować całą głowę, wzrok skierowany w bok.

Wiele osób wyobraża sobie zdjęcie do dokumentów jako zwykłą fotografię portretową, gdzie można pozwolić sobie na odrobinę luzu – spojrzenie w bok, lekki uśmiech czy nawet profil głowy. Jednak w przypadku zdjęć biometrycznych obowiązują bardzo konkretne i rygorystyczne zasady, które wynikają z potrzeb nowoczesnych systemów identyfikacji elektronicznej oraz procedur urzędowych. Zdjęcia obejmujące całą głowę, ale z wzrokiem skierowanym w bok, są nieprawidłowe, bo kluczowe elementy biometryczne twarzy – takie jak linia żuchwy, układ oczu czy kontur nosa – mogą być wtedy słabo widoczne. Ustawienie w profilu, nawet przy zachowaniu otwartych oczu czy uśmiechu, powoduje, że systemy rozpoznawania twarzy nie są w stanie prawidłowo przetworzyć danych, a sam urzędnik nie może zweryfikować tożsamości w pełni. Przymknięte oczy, uśmiech lub skrzywienie ust zaburzają naturalny układ twarzy i utrudniają porównanie zdjęcia z rzeczywistą osobą. Z mojego punktu widzenia, jednym z najczęstszych błędów jest traktowanie zdjęcia biometrycznego jak do CV czy na Facebooka – a to zupełnie inne standardy. Właśnie dlatego w oficjalnych wytycznych podkreśla się, że fotografia musi być wykonana na wprost, z neutralnym wyrazem twarzy, bez dodatkowych ozdób i w dobrej ostrości. Pomijanie tych zasad prowadzi do odrzucenia zdjęcia przez urzędnika, co może wydłużyć proces wyrabiania dokumentu i generować dodatkowe koszty. Nie warto ryzykować i robić zdjęcia po swojemu – biometrii nie da się oszukać, a systemy komputerowe są coraz bardziej wymagające pod względem jakości i zgodności materiału zdjęciowego ze standardami.

Pytanie 34

Podczas wymiany spalonej żarówki halogenowej w reflektorze nie powinno się dotykać nieosłoniętą dłonią elementów z szkła kwarcowego, ze względu na

A. zaokrąglone krawędzie

B. toksyczność halogenków

C. zanieczyszczenie powierzchni szkła

D. lokalne podgrzanie powierzchni szkła

Kiedy mówimy o wymianie żarówki halogenowej, pojawiają się różne aspekty, które nie powinny być mylone z istotą problemu. Toksyczność halogenków, choć teoretycznie interesująca, nie jest bezpośrednio związana z kwestią wymiany żarówki, ponieważ podczas standardowego użytkowania żarówki, halogenki nie wydzielają toksycznych substancji w niebezpiecznych ilościach. Odpowiednie postępowanie z odpadami elektronicznymi, w tym zużyty żarówki, zminimalizuje ryzyko. Miejscowe ogrzanie powierzchni szkła to również zbytnie uproszczenie tematu. Ogrzewanie może występować, ale nie jest to główny powód, dla którego nie powinno się dotykać szkła kwarcowego. Przyczyną jest raczej to, że wszelkie zanieczyszczenia mogą prowadzić do nierównomiernego rozkładu temperatury, co jest znacznie bardziej istotne. Zaoblone krawędzie, choć mogą wpływać na bezpieczeństwo, nie stanowią kluczowego zagrożenia w kontekście wymiany żarówki. Zamiast tego, najważniejsze jest zrozumienie, że wszelkie zanieczyszczenia na powierzchni szkła mogą prowadzić do poważnych problemów, a nie jedynie do nieprzyjemnych wrażeń dotykowych. Użytkownicy powinni być świadomi, że odpowiednie zachowanie podczas wymiany i serwisowania komponentów oświetleniowych jest kluczowe dla ich długowieczności oraz bezpieczeństwa. Utrzymywanie czystości i dbanie o stan techniczny reflektorów to podstawa, której należy przestrzegać.

Pytanie 35

Do oczyszczenia przedniej soczewki obiektywu zabrudzonej kroplą smaru należy użyć

A. roztworu alkoholu izopropylowego.

B. sprężonego powietrza.

C. pędzelka.

D. roztworu soli kuchennej.

Roztwór alkoholu izopropylowego to tak naprawdę najbezpieczniejszy i najczęściej rekomendowany środek do czyszczenia delikatnych powierzchni optycznych, takich jak soczewki obiektywów. Optyka jest bardzo wrażliwa na zabrudzenia, zwłaszcza tłuste plamy czy smary – i tu zwykłe metody mogą bardziej zaszkodzić niż pomóc. Alkohol izopropylowy (IPA) ma tę przewagę, że doskonale rozpuszcza tłuszcze, a przy tym szybko odparowuje, nie zostawiając smug czy osadów. Z mojego doświadczenia, nawet w serwisach sprzętu fotograficznego, używa się specjalnych preparatów opartych właśnie o izopropanol, czasem z domieszkami innych substancji, ale główny składnik to zawsze IPA. Co ważne, nie oddziałuje on negatywnie na powłoki antyrefleksyjne, które pokrywają nowoczesne obiektywy – o ile oczywiście nie stosujemy zbyt dużego nacisku i korzystamy z odpowiednich miękkich ściereczek, najlepiej z mikrofibry. Warto pamiętać, żeby nie rozmazywać smaru po całej powierzchni, tylko delikatnie zebrać go przy pomocy zwilżonego roztworem alkoholu fragmentu szmatki. Tak czy siak, to jest najlepsza praktyka, nawet jeśli czasem wydaje się, że "byle co" dałoby radę – naprawdę, soczewki są drogie i wymagają takiego profesjonalnego podejścia.

Pytanie 36

Co określa liczba przewodnia lampy błyskowej?

A. maksymalną ilość błysków w ciągu 1s

B. minimalną ilość błysków w ciągu 1s

C. maksymalny zasięg oświetlenia obiektu fotografowanego, zapewniający uzyskanie poprawnej ekspozycji

D. minimalny zasięg oświetlenia obiektu fotografowanego, zapewniający uzyskanie poprawnej ekspozycji

Liczba przewodnia lampy błyskowej, często oznaczana jako GN (Guide Number), jest kluczowym parametrem określającym maksymalny zasięg oświetlenia, jakiego lampa jest w stanie dostarczyć w celu uzyskania prawidłowej ekspozycji fotografowanego obiektu. W praktyce oznacza to, że im wyższa wartość liczby przewodniej, tym dalej lampa może skutecznie oświetlić obiekt przy określonym ustawieniu przysłony i czułości ISO. Na przykład, lampa o liczbie przewodniej wynoszącej 60, przy ustawieniu ISO 100 i przysłony f/4, może oświetlić obiekt znajdujący się w odległości do 15 metrów (60 podzielone przez 4). Znajomość liczby przewodniej jest szczególnie istotna w sytuacjach, gdy fotografujemy w warunkach słabego oświetlenia lub gdy potrzebne jest zamrożenie ruchu. Umożliwia to precyzyjne dostosowanie parametrów aparatu do warunków oświetleniowych, co w praktyce przekłada się na lepsze wyniki fotograficzne oraz kreatywne możliwości twórcze.

Pytanie 37

W aparatach fotograficznych oznaczenie S (Tv) odnosi się do trybu

A. automatyki programowej

B. automatyki z preselekcją czasu

C. manualnego

D. automatyki z preselekcją przysłony

Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia, jak działają różne tryby fotografowania w aparatach. Tryb automatyki programowej oznacza, że aparat automatycznie dobiera zarówno czas naświetlania, jak i wartości przysłony, co nie daje fotografowi możliwości kontroli nad jednym z tych aspektów. Użycie tego trybu może być korzystne w sytuacjach, gdy nie ma czasu na manualne ustawienia, ale ogranicza kreatywność i praktykę w nauce o ekspozycji. Z kolei tryb manualny wymaga pełnej kontroli nad wszystkimi ustawieniami, co nie zawsze jest praktyczne, zwłaszcza dla początkujących fotografów. Wybór automatyki z preselekcją przysłony z kolei oznacza, że fotograficy ustalają wartość przysłony, a aparat automatycznie dobiera czas naświetlania. To podejście jest przydatne w sytuacjach, gdzie kontrola nad głębią ostrości jest kluczowa, ale nie pozwala na precyzyjne kontrolowanie szybkości działania migawki. W praktyce, dobór odpowiedniego trybu powinien być świadomy i dostosowany do konkretnej sytuacji fotograficznej, co wymaga zrozumienia różnic między tymi trybami i umiejętności ich wykorzystania w praktyce.

Pytanie 38

Trójkąt ekspozycji w fotografii odnosi się do relacji pomiędzy

A. czasem naświetlania, liczbą przysłony, natężeniem oświetlenia

B. czasem naświetlania, liczbą przysłony, czułością detektora obrazu

C. czasem naświetlania, matrycą, czułością detektora obrazu

D. czasem naświetlania, obiektywem, czułością detektora obrazu

Trójkąt ekspozycji w fotografii to kluczowe pojęcie, które odnosi się do trzech głównych parametrów wpływających na naświetlenie zdjęcia: czasu naświetlania, liczby przysłony oraz czułości detektora obrazu. Czas naświetlania, wyrażany w sekundach lub ułamkach sekundy, określa, jak długo światło pada na matrycę aparatu. Liczba przysłony (f-stop) to wartość, która opisuje średnicę otworu w obiektywie, przez który przechodzi światło, co ma bezpośredni wpływ na głębię ostrości. Czułość detektora obrazu, mierzona w ISO, informuje, jak wrażliwy jest czujnik na światło. Zrozumienie interakcji między tymi trzema elementami pozwala fotografom na uzyskanie właściwej ekspozycji oraz na kreatywne manipulowanie efektami obrazu, takimi jak zamglenie tła czy zamrażanie ruchu. Przykładowo, w słabym oświetleniu, zwiększenie czułości ISO może pozwolić na skrócenie czasu naświetlania, co jest szczególnie przydatne w fotografii sportowej czy przy zdjęciach w ruchu. Właściwe zrozumienie tych zasad jest fundamentalne dla każdego fotografa, aby móc świadomie kształtować swoje zdjęcia zgodnie z zamierzonymi efektami.

Pytanie 39

Który z programów należy zastosować w celu sprawnego przeprowadzenia archiwizacji zdjęć poprzez odpowiednie ich skatalogowanie i przygotowanie do postprodukcji?

A. Gimp

B. Adobe Dreamweaver

C. Adobe Lightroom

D. Paint

Adobe Lightroom to obecnie jeden z najpopularniejszych programów do zarządzania archiwum zdjęć – nie tylko wśród profesjonalnych fotografów, ale i pasjonatów. Program umożliwia wygodne katalogowanie plików, stosowanie słów kluczowych, ocenianie czy tagowanie fotografii. Dzięki temu, nawet przy dużych zasobach zdjęć, odnalezienie konkretnego ujęcia zajmuje chwilę. Z mojego doświadczenia, Lightroom doskonale sprawdza się w środowiskach pracy zespołowej, bo pozwala na uporządkowane przekazywanie materiałów do postprodukcji – zdjęcia przygotowane i opisane w jednym miejscu to ogromna oszczędność czasu. Standardem branżowym jest korzystanie z takiego workflow, gdzie najpierw zdjęcia są zaimportowane, przechowywane w katalogach i opisane, a potem w tym samym środowisku przechodzą przez podstawową obróbkę. Program ten obsługuje pliki RAW, co jest ważne w kontekście profesjonalnej postprodukcji. Warto jeszcze zwrócić uwagę na integrację z chmurą Adobe oraz szybkie narzędzia pozwalające na eksportowanie zdjęć do różnych formatów czy rozmiarów, co dodatkowo usprawnia archiwizację i dalszą dystrybucję prac. Takie podejście do katalogowania i przygotowania zdjęć zdecydowanie wpisuje się w dobre praktyki branżowe.

Pytanie 40

Podczas tworzenia barwnego negatywu za pomocą metody subtraktywnej, na próbnej odbitce zauważalna jest dominacja koloru żółtego. Której gęstości filtru należy zwiększyć, by uzyskać właściwą reprodukcję kolorów?

A. Żółtego

B. Purpurowego

C. Zielonego

D. Niebieskiego

Wybór nieodpowiednich filtrów w procesie subtraktywnym może prowadzić do nieprawidłowej reprodukcji barw. Zwiększenie gęstości filtru zielonego nie jest właściwe w tej sytuacji, ponieważ zielony filtr nie redukuje żółtej dominaty, ale wprowadza dodatkowe niebieskie i żółte światło, co może pogłębić problem z równowagą barw. Z kolei zwiększenie gęstości filtru niebieskiego również nie eliminuje nadmiaru żółtego, gdyż wprowadza dodatkowo czerwone światło w wynikowej mieszance, co może powodować jeszcze większe zaburzenia kolorystyczne. W przypadku filtru purpurowego, jego wzmocnienie może prowadzić do jeszcze intensywniejszego wybarwienia żółtego, ponieważ purpurowy filtr absorbuje zielenie i wprowadza więcej czerwieni do obrazu, co również nie rozwiązuje problemu. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że zwiększenie któregoś z filtrów przyniesie poprawę, podczas gdy w rzeczywistości może to tylko pogłębić zniekształcenie kolorów. Kluczowe w tej kwestii jest zrozumienie interakcji między poszczególnymi filtrami oraz ich wpływu na odbiór barw. Dobrym rozwiązaniem w praktyce jest przeprowadzanie testów próbnych oraz optymalizacja ustawień filtrów na podstawie rzeczywistych wyników, co znacznie poprawia jakość końcowego produktu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej