Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 21:45
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 21:57

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie technologie są wykorzystywane do przeprowadzenia echokardiografii?

A. fale ultradźwiękowe

B. silne pole elektromagnetyczne

C. pole elektryczne

D. promieniowanie rentgenowskie

Echo serca, czyli echokardiografia, to fajna technika, która nie wymaga żadnych inwazyjnych zabiegów. Działa na zasadzie ultradźwięków, czyli dźwięków, których nie słyszymy, ale które potrafią stworzyć obrazy serca. Przetwornik wysyła fale, które odbijają się od serca, a sprzęt to wszystko przetwarza. Dzięki temu lekarze mogą zobaczyć, w jakim stanie jest serce, jakie są wady czy jak funkcjonuje. Używa się jej na przykład, gdy ktoś ma objawy niewydolności serca albo po zawale, żeby sprawdzić, jak pracują komory. Ważne, żeby pacjent był dobrze przygotowany i żeby wyniki interpretowały osoby, które się na tym znają - to wszystko zgodnie z wytycznymi. W sumie echokardiografia ma wiele zalet w kardiologii i pomaga w identyfikacji problemów z sercem.

Pytanie 2

Różyca jest schorzeniem o podłożu

A. pasożytniczym

B. grzybowym

C. wirusowym

D. bakteriologicznym

Różyca, znana również jako róża, jest chorobą skóry wywołaną przez bakterie, głównie przez paciorkowce z grupy A (Streptococcus pyogenes). Ta bakteria może wnikać przez uszkodzoną skórę, prowadząc do stanu zapalnego i wystąpienia charakterystycznych objawów, takich jak zaczerwienienie, obrzęk oraz bolesność w miejscu infekcji. W praktyce, wczesne wykrycie i leczenie różycy są kluczowe dla zapobiegania powikłaniom, takim jak ropnie czy posocznica. Leczenie zazwyczaj obejmuje stosowanie antybiotyków, co jest zgodne z wytycznymi medycznymi w zakresie leczenia infekcji bakteryjnych. Ważne jest również stosowanie odpowiedniej higieny oraz unikanie urazów skóry, aby minimalizować ryzyko zakażeń. Dobrą praktyką w profilaktyce jest edukowanie pacjentów na temat objawów różycy oraz wskazanie, kiedy należy zgłosić się do lekarza.

Pytanie 3

Krew stanowi materiał do analizy w kierunku

A. mastitis u owiec.

B. BSE u bydła.

C. choroby Aujeszkyego u świń.

D. nosicielstwa pałeczek Salmonella u ptactwa.

Analiza krwi nie jest odpowiednim materiałem do badań w kierunku nosicielstwa pałeczek Salmonella u drobiu. W przypadku zakażeń Salmonellą, najczęściej stosowaną metodą diagnostyczną jest badanie kału, które pozwala na bezpośrednie wykrycie patogenu w przewodzie pokarmowym ptaków. Również testy na obecność Salmonelli w surowcach paszowych są praktykowane, co podkreśla znaczenie kontroli żywności i paszy w produkcji drobiarskiej. Z kolei mastitis u owiec, stan zapalny gruczołu mlekowego, także nie jest diagnozowany na podstawie analizy krwi, lecz przez badanie mleka oraz oceny kliniczne zwierząt. Istotnym błędem jest także sugerowanie, że krew może być użyta do diagnozy BSE (choroby szalonych krów), ponieważ w tym przypadku odpowiednie są materiały pochodzenia mózgowego, a nie krew. Takie niepoprawne podejście do diagnostyki prowadzi do nieefektywnego zarządzania zdrowiem zwierząt oraz może skutkować poważnymi konsekwencjami epidemiologicznymi. Zrozumienie rodzajów materiałów diagnostycznych, które są właściwe dla danej choroby, jest kluczowe dla skutecznego monitorowania stanu zdrowia zwierząt oraz zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób w stadach.

Pytanie 4

Wprowadzenie do paszy kokcydiostatyków ma na celu wyeliminowanie

A. nicieni

B. włośni

C. pierwotniaków

D. tasiemców

Wybór odpowiedzi odnoszących się do nicieni, tasiemców czy włośni wskazuje na nieporozumienie dotyczące specyfiki patogenów, które wpływają na zdrowie zwierząt. Nicienie, takie jak Ascaris czy Strongyloides, są robakami jelitowymi, których zwalczanie wymaga zastosowania innych rodzajów leków, najczęściej przeciwrobaczych, a nie kokcydiostatyków. W przypadku tasiemców, infekcje są zwykle zwalczane poprzez podawanie leków przeciwpasożytniczych, a nie poprzez dodawanie kokcydiostatyków do paszy. Włośnia natomiast jest pasożytem, który zaraża mięśnie i wymaga całkowicie odmiennych strategii leczenia, co również nie ma związku z zastosowaniem kokcydiostatyków. Zrozumienie różnicy między tymi grupami patogenów jest kluczowe dla skutecznego zarządzania zdrowiem zwierząt. Niewłaściwe przypisanie roli kokcydiostatyków do zwalczania tych pasożytów może prowadzić do błędnych praktyk w hodowli, które nie tylko nie przyniosą oczekiwanych efektów, ale mogą także przyczynić się do pogorszenia stanu zdrowia zwierząt i obniżenia wydajności produkcji.

Pytanie 5

W początkowej fazie zapalenia ścięgien u koni zaleca się używanie kompresów

A. oziębiających

B. rozgrzewających

C. usztywniających

D. osłaniających

Wybór okładów oziębiających w pierwszej fazie zapalenia ścięgien u koni jest kluczowy dla skutecznego zarządzania stanem zapalnym. Oziębianie tkanek przyczynia się do zmniejszenia obrzęku i bólu, co jest istotne w pierwszych godzinach po urazie. Zastosowanie okładów zimnych, takich jak lód owinięty w ręcznik lub kompresy żelowe schłodzone w lodówce, tworzy lokalne obniżenie temperatury, co ogranicza krążenie krwi w okolicy kontuzji. W praktyce, należy stosować takie okłady przez około 15-20 minut co kilka godzin w ciągu pierwszych 48 godzin po urazie. Zaleca się unikać bezpośredniego kontaktu lodu z skórą konia, aby zapobiec odmrożeniom, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w weterynarii. Warto również pamiętać, że po ustąpieniu pierwszych objawów zapalenia, gdy obrzęk się zmniejszy, można rozważyć inne metody wsparcia, takie jak okłady rozgrzewające lub usztywniające, jednak wyłącznie po konsultacji z weterynarzem.

Pytanie 6

W trakcie analizy poubojowej węzłów chłonnych płuc bydła zauważono w nich skupiska w formie serowatych mas. Jakie to są skupiska?

A. nosacizny

B. brucelozy

C. gruźlicze

D. pasożytnicze

Odpowiedź "gruźlicze" jest prawidłowa, ponieważ ogniska serowate w węzłach chłonnych bydła są charakterystyczne dla zakażeń wywoływanych przez Mycobacterium bovis, czynnik sprawczy gruźlicy bydła. W procesie patogenezy, bakterie te powodują powstawanie granulomów, które mogą przyjmować postać serowatych mas, co jest wynikiem martwicy serowatej. W praktyce, rozpoznanie gruźlicy u bydła jest kluczowe z punktu widzenia zdrowia publicznego oraz bezpieczeństwa żywności, gdyż ta choroba jest zoonozą. Właściwe monitorowanie i kontrola zakażeń są zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) oraz krajowymi regulacjami weterynaryjnymi. Regularne badania poubojowe, w tym ocena zmian w węzłach chłonnych, są niezbędne do wczesnego wykrywania chorób zakaźnych i minimalizacji ryzyka ich rozprzestrzeniania. Ponadto, kontrola epidemiologiczna oraz stosowanie szczepień mogą przyczynić się do zwalczania tej choroby w stadach bydła.

Pytanie 7

Zabieg usunięcia gruczołu piersiowego to

A. embriotomia

B. laparotomia

C. histerektomia

D. mastektomia

Mastektomia to chirurgiczny zabieg usunięcia gruczołu mlekowego, który najczęściej przeprowadza się w leczeniu raka piersi. W przypadku wykrycia nowotworu, mastektomia może być konieczna, aby usunąć złośliwe komórki i zapobiec ich rozprzestrzenieniu się. Zabieg ten może mieć różne formy, w tym mastektomię całkowitą, gdzie usuwa się cały gruczoł, oraz mastektomię oszczędzającą pierś, gdy część tkanki jest usuwana, a reszta pozostaje nienaruszona. Mastektomia jest częścią szerszego planu leczenia, który może obejmować chemioterapię, radioterapię oraz terapie hormonalne. Standardy opieki onkologicznej zalecają, aby pacjentki były dokładnie informowane o rozważanych opcjach leczenia, co może wpłynąć na ich decyzje dotyczące leczenia. Ważne jest także, aby zrozumieć, że mastektomia ma nie tylko skutki zdrowotne, ale również psychologiczne i społeczne, dlatego wsparcie psychologiczne w trakcie i po zabiegu jest kluczowe dla pacjentek.

Pytanie 8

Termohigrometr pozwala na pomiar

A. wilgotności oraz ciśnienia

B. przepływu powietrza wraz z temperaturą

C. temperatury oraz wilgotności

D. ciśnienia oraz temperatury

Pomiar ciśnienia, temperatury czy przepływu powietrza to ważne aspekty monitorowania warunków atmosferycznych, ale nie są one funkcjami termohigrometru, co prowadzi do błędnych wniosków. Ciśnienie atmosferyczne mierzono by za pomocą barometrów, które są zaprojektowane specjalnie do detekcji zmian w ciśnieniu powietrza, na przykład przy użyciu zasady syfonu lub podciśnienia. W kontekście termohigrometru, mylenie jego roli z innymi instrumentami pomiarowymi, takimi jak manometry czy anemometry, może wynikać z niepełnego zrozumienia jego funkcji. Kolejnym typowym błędem jest zakładanie, że wszystkie urządzenia pomiarowe związane z powietrzem mają podobne zastosowanie; tymczasem każdy instrument ma swoje unikalne właściwości i zastosowania. Termohigrometr został specjalnie zaprojektowany do dwóch parametrów – temperatury i wilgotności – co oznacza, że jego działanie jest ściśle związane z tymi dwoma zmiennymi. Bez właściwego zrozumienia różnic między tymi instrumentami, można łatwo popełnić błąd w doborze narzędzi do określonych zastosowań, co może prowadzić do nieprawidłowych wyników i trudności w analizie danych.

Pytanie 9

Jaką ilość ml leku powinno się zastosować u psa o wadze 15 kg, jeżeli preparat zawiera 5 mg/l ml aktywnego składnika, przy dawce 1 mg/kg masy ciała zwierzęcia?

A. 1,5 ml

B. 15 ml

C. 5 ml

D. 3 ml

Wybór niewłaściwej dawki leku dla psa może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Na przykład, 5 ml leku w tym przypadku byłoby zbyt dużą dawką, ponieważ dostarczyłoby 25 mg substancji czynnej (5 ml x 5 mg/ml = 25 mg), co znacznie przekracza zalecaną dawkę 1 mg/kg dla psa ważącego 15 kg. Taki błąd może prowadzić do toksyczności i niebezpiecznych skutków ubocznych. Z kolei odpowiedź 15 ml również jest niewłaściwa, dostarczając aż 75 mg substancji czynnej (15 ml x 5 mg/ml = 75 mg), co jest ekstremalnie niebezpieczne i może zagrozić życiu zwierzęcia. Propozycja 1,5 ml również nie jest prawidłowa, ponieważ prowadziłaby jedynie do dostarczenia 7,5 mg substancji czynnej (1,5 ml x 5 mg/ml = 7,5 mg), co wciąż nie spełnia wymagań dawkowania. W przypadku obliczeń dotyczących dawek leku, kluczowe jest dokładne zrozumienie zasad dawkowania oraz ich proporcji. Typowymi błędami myślowymi w tej kwestii są zaniedbanie przeliczeń lub nieprawidłowe rozumienie zawartości substancji czynnej w preparacie. Dlatego istotne jest, aby weterynarze i właściciele zwierząt wykazywali znajomość procedur obliczeniowych oraz zachowywali ostrożność przy podawaniu leków, aby unikać poważnych błędów medycznych.

Pytanie 10

Nie zezwala się na stosowanie zwierzętom gospodarskim

A. sulfonamidów

B. kokcydiostatyków

C. tyreostatyków

D. neuroleptyków

Sulfonamidy, neuroleptyki i kokcydiostatyki to grupy substancji, które mogą być stosowane w weterynarii z pewnymi ograniczeniami, ale nie są one zakazane w hodowli zwierząt gospodarskich w takim samym stopniu jak tyreostatyki. Sulfonamidy to antybiotyki o szerokim działaniu, które stosuje się w leczeniu infekcji bakteryjnych u zwierząt; jednak ich stosowanie podlega restrykcjom, zwłaszcza w kontekście mięsa przeznaczonego do spożycia przez ludzi, ponieważ mogą pozytywnie wpływać na oporność bakterii. Neuroleptyki, z drugiej strony, są stosowane do uspokajania zwierząt, lecz ich podawanie w kontekście produkcji zwierzęcej wymaga ścisłej kontroli, ponieważ mogą one wpłynąć na jakość mięsa i jego bezpieczeństwo. Kokcydiostatyki to związki wykorzystywane w zapobieganiu i leczeniu kokcydiozy, choroby pasożytniczej, która dotyka ptaków i innych zwierząt; ich stosowanie jest akceptowane, ale wymaga przestrzegania określonych norm w celu minimalizacji ryzyka dla zdrowia ludzkiego. W każdym przypadku, kluczowe jest zrozumienie, że niektóre substancje, mimo że są stosowane w weterynarii, mogą nie być odpowiednie w kontekście hodowli zwierząt przeznaczonych do produkcji żywności. Ważne jest przestrzeganie zaleceń dotyczących okresów karencji oraz monitorowanie pozostałości leków w produktach pochodzenia zwierzęcego, aby zapewnić bezpieczeństwo konsumentów.

Pytanie 11

Podczas analizy próbek mięsa pod kątem obecności larw włośni, stosując metodę wytrawiania, temperatura roztworu trawiącego powinna wynosić

A. od 44°C do 46°C

B. od 50°C do 55°C

C. od 12°C do 15°C

D. od 20°C do 25°C

Wybór błędnych temperatur dla płynu trawiącego podczas badania próbek mięsa może prowadzić do nieadekwatnych wyników analizy. Odpowiedzi wskazujące na zakresy temperatury od 50°C do 55°C oraz od 20°C do 25°C są niewłaściwe, ponieważ są zbyt wysokie lub zbyt niskie w kontekście wytrawiania. Zbyt wysoka temperatura, taka jak 50°C lub 55°C, może prowadzić do denaturacji białek w sposób, który uniemożliwia prawidłowe działanie enzymów, co skutkuje trudnościami w identyfikacji larw. Z kolei zbyt niska temperatura, jak 20°C czy 25°C, nie zapewnia odpowiedniego tempa reakcji enzymatycznych, co również ogranicza efektywność trawienia. W metodach analitycznych kluczowe jest działanie w określonym zakresie temperatur, który zapewnia optymalne warunki dla enzymów proteolitycznych. Stosowanie niewłaściwych temperatur może prowadzić do fałszywych negatywnych lub pozytywnych wyników, co jest poważnym błędem w każdej analizie laboratoryjnej. Dlatego niezwykle istotne jest, aby osoby przeprowadzające analizy były dobrze zaznajomione z wymaganiami technicznymi i standardami branżowymi, co pozwala uniknąć tych typowych pomyłek i zapewnia rzetelność wyników.

Pytanie 12

Badanie przedubojowe u krowy należy przeprowadzić najwcześniej po upływie

A. 12 godzin przed planowanym ubojem

B. 72 godziny przed planowanym ubojem

C. 48 godzin przed planowanym ubojem

D. 24 godziny przed planowanym ubojem

Badanie przedubojowe krowy jest kluczowym elementem zapewnienia dobrostanu zwierząt oraz bezpieczeństwa żywnościowego. Zgodnie z przepisami prawa oraz standardami weterynaryjnymi, badanie to należy przeprowadzić nie później niż 24 godziny przed planowanym ubojem. Celem tego badania jest ocena stanu zdrowia zwierzęcia, co pozwala na identyfikację ewentualnych chorób, które mogą zagrażać zdrowiu ludzi lub innych zwierząt. Przykładem może być kontrola na obecność chorób zakaźnych, takich jak bruceloza czy wirusowa biegunka bydła. Regularne i odpowiednio przeprowadzone badania przedubojowe są integralną częścią systemu identyfikacji i rejestracji zwierząt, co jest wymogiem w wielu krajach. Działania te nie tylko zwiększają bezpieczeństwo żywności, ale również przyczyniają się do poprawy ogólnego dobrostanu zwierząt, co jest fundamentem nowoczesnego rolnictwa i hodowli zwierząt.

Pytanie 13

Badanie opisane powyżej pozwala na rozpoznanie

n n nn

„(...)materiał do badań pobiera się z najbardziej zmienionych miejsc na skórze (świnia: wewnętrzna powierzchnia małżowiny usznej). Zeskrobinę powierzchniową wykonuje się poprzez zeskrobanie skalpelem łusek, strupów i włosów. Umieszcza się je następnie w 10% ługu potasowym lub sodowym i bada po upływie godziny. Badanie można przyspieszyć lub zwiększyć jego wiarygodność poprzez zagotowanie zeskrobiny w ługu, odwirowanie i zbadanie osadu. Materiał bada się pod mikroskopem przy małym lub średnim powiększeniu (...)"

A. świerzbowców.

B. pcheł.

C. wszy.

D. kleszczy.

Badanie opisane w pytaniu jest kluczowe dla identyfikacji świerzbowców, które są pasożytami odpowiedzialnymi za chorobę znaną jako świerzb. Proces polega na zeskrobaniu zmian skórnych, co umożliwia pobranie materiału biologicznego, a następnie umieszczeniu go w 10% ługu potasowym lub sodowym. Taki sposób przygotowania próbki pozwala na uwolnienie jaj i samic świerzbowców, które następnie mogą być zidentyfikowane pod mikroskopem. Najważniejszym aspektem tego badania jest jego specyficzność oraz skuteczność w diagnozowaniu infekcji wywołanej przez Sarcoptes scabiei. W praktyce, szybka i dokładna diagnoza jest kluczowa dla podjęcia odpowiednich działań terapeutycznych, co pozwala na łagodzenie dolegliwości pacjenta oraz zapobieganie dalszemu rozprzestrzenieniu się pasożyta. Zgodnie z wytycznymi takich organizacji jak Światowa Organizacja Zdrowia, wczesna diagnostyka oraz skuteczne leczenie świerzbu powinny być priorytetem w opiece zdrowotnej, zwłaszcza w populacjach narażonych na wysokie ryzyko zakażenia.

Pytanie 14

Do czego służą kleszcze Backhausa?

A. do zatkania krwawiącego naczynia

B. do przymocowania serwet wokół obszaru operacyjnego

C. do usuwania zębów

D. do stabilizacji dwóch fragmentów kostnych

Kleszcze Backhausa, znane również jako kleszcze chirurgiczne, są specjalistycznym narzędziem używanym w chirurgii do przymocowywania serwet wokół pola operacyjnego. Ich konstrukcja pozwala na pewne chwytanie tkanin, co minimalizuje ryzyko ich przesunięcia podczas zabiegów. Użycie tych kleszczy jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie aseptyki, co jest kluczowe dla zapobiegania infekcjom. Przykładowo, podczas operacji brzusznych, wygodne i stabilne utrzymanie serwet wokół pola operacyjnego jest niezwykle istotne, aby zapewnić chirurgowi swobodny dostęp do obszaru operacyjnego, a jednocześnie zminimalizować ryzyko kontaminacji. Dzięki zastosowaniu kleszczy Backhausa, personel medyczny może skuteczniej koncentrować się na samej procedurze chirurgicznej, co przyczynia się do zwiększenia jej efektywności i bezpieczeństwa. Warto również zauważyć, że te kleszcze są powszechnie używane w różnych dziedzinach medycyny, co podkreśla ich uniwersalność i niezastąpioną rolę w praktyce klinicznej.

Pytanie 15

Do założenia opatrunku chroniącego na krwawiącą ranę nie będzie potrzebny

A. środek antyseptyczny

B. jałowy gazik

C. bandaż elastyczny

D. bandaż dziany

Bandaż dziany, bandaż elastyczny, jałowy gazik oraz środek antyseptyczny to elementy, które często mylnie przypisywane są do podstawowych materiałów potrzebnych do udzielenia pierwszej pomocy. Każdy z tych komponentów pełni swoją specyficzną rolę, ale nie wszystkie są konieczne w kontekście opatrunku osłaniającego na krwawiącą ranę. Bandaż dziany, znany ze swojej elastyczności, jest zazwyczaj używany do stabilizacji urazów stawów i mięśni, co nie jest wymagane w przypadku prostego opatrunku na ranę. Z kolei jałowy gazik i środek antyseptyczny są kluczowe dla ochrony rany przed zanieczyszczeniami i infekcjami, ponieważ eliminują bakterie i wspomagają gojenie. Użytkownicy często mylą te funkcje, co może prowadzić do nieprawidłowego zabezpieczenia urazu. Zastosowanie bandaża elastycznego bez odpowiedniego zabezpieczenia rany może skutkować przenikaniem zanieczyszczeń, co generuje ryzyko powikłań. W praktyce, najpierw należy oczyścić ranę i zastosować odpowiedni środek antyseptyczny, a następnie nałożyć jałowy gazik, co jest zgodne z zasadami pierwszej pomocy. Stąd wynika kluczowe znaczenie znajomości podstawowych zasad stosowania materiałów opatrunkowych, aby skutecznie chronić zdrowie i wspierać proces gojenia.

Pytanie 16

Objawem świadczącym o odwodnieniu u psa podczas badania klinicznego jest:

A. wzmożone łzawienie

B. zwiększona wilgotność nosa

C. obniżona temperatura kończyn

D. zmniejszona elastyczność skóry

<strong>Zmniejszona elastyczność skóry</strong> to jeden z najważniejszych i najłatwiejszych do zbadania objawów odwodnienia u psa. W praktyce klinicznej często wykonuje się tzw. test fałdu skórnego – polega on na uchwyceniu skóry na karku lub w okolicy międzyłopatkowej i jej lekkim uniesieniu. U zdrowego psa skóra powinna natychmiast wrócić na swoje miejsce. Jeśli jednak pies jest odwodniony, fałd skórny utrzymuje się przez kilka sekund lub dłużej, co wynika ze spadku ilości płynu w tkance podskórnej. To bardzo praktyczny, szybki i bezbolesny sposób oceny stanu nawodnienia zwierzęcia, który powinien być znany każdemu technikowi weterynarii. Warto pamiętać, że stopień utraty elastyczności skóry koreluje z poziomem odwodnienia – im większe odwodnienie, tym wolniejszy powrót skóry do pierwotnej pozycji. Regularne sprawdzanie tego objawu pozwala na wczesne wykrycie problemu i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Dobrą praktyką jest łączenie tej oceny z innymi wskaźnikami klinicznymi, ale test fałdu pozostaje jednym z podstawowych narzędzi diagnostycznych przy podejrzeniu odwodnienia.

Pytanie 17

Aby uniknąć wystąpienia tężyczki pastwiskowej, krowom przed wypasem należy podawać suplementy bogate w

A. potas

B. wapń

C. sód

D. magnez

Podawanie potasu, sodu lub wapnia nie jest skutecznym sposobem zapobiegania tężyczce pastwiskowej, gdyż te minerały nie mają kluczowego wpływu na utrzymanie równowagi elektrolitowej oraz funkcji nerwowych, które są ściśle związane z obecnością magnezu. Potas jest ważny w regulacji ciśnienia osmotycznego i pracy serca, ale jego nadmiar w diecie może prowadzić do większego wydalania magnezu, co z kolei zwiększa ryzyko niedoboru tego ostatniego. Sód również odgrywa istotną rolę w równowadze elektrolitowej, ale nie wspiera bezpośrednio funkcji mięśni, co jest kluczowe w kontekście tężyczki pastwiskowej. Wapń, chociaż znajduje zastosowanie w wielu procesach metabolicznych, nie jest czynnikiem zapobiegającym niedoborowi magnezu. Właściwe podejście do żywienia bydła obejmuje zrozumienie interakcji między różnymi minerałami oraz ich wpływ na zdrowie zwierząt. Kluczowe jest zatem, aby hodowcy śledzili zawartość magnezu w paszy i dostosowywali suplementację w oparciu o wyniki analiz paszy oraz obserwacje kliniczne, aby uniknąć błędów w zarządzaniu żywieniem, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych u bydła.

Pytanie 18

Czym jest system zapewnienia jakości?

A. RASFF

B. WHO

C. CELAB

D. HACCP

HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points) to system zarządzania jakością, który koncentruje się na identyfikacji i kontroli zagrożeń związanych z bezpieczeństwem żywności. Jest to podejście prewencyjne, które ma na celu zminimalizowanie ryzyka wystąpienia zagrożeń biologicznych, chemicznych i fizycznych w procesie produkcji żywności. Przykładem zastosowania HACCP jest przemysł spożywczy, gdzie ten system jest wdrażany w zakładach przetwórstwa mięsnego, mleczarskiego czy warzywno-owocowego. Wdrożenie HACCP wymaga stworzenia szczegółowej analizy zagrożeń, opracowania procedur monitorowania oraz dokumentacji, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO 22000. Dzięki temu, przedsiębiorstwa mogą zapewnić bezpieczeństwo swoich produktów, co jest kluczowe dla zyskania zaufania konsumentów i przestrzegania przepisów prawnych.

Pytanie 19

Chwytanie za kłąb w celu ujarzmienia zwierzęcianie powinno być stosowane wobec psów rasy

A. york.

B. labrador.

C. pekińczyk.

D. jamnik,

Wybór chwytu za kłąb jako metody poskromienia psów różnych ras może wynikać z błędnego założenia, że wszystkie psy reagują na takie techniki w ten sam sposób. Labradory, jamniki czy yorki, choć mogą być bardziej zrównoważone, wciąż nie są odpowiednimi kandydatami do stosowania tego rodzaju technik. Labradory, znane z przyjaznego usposobienia, są bardzo wrażliwe na stres i mogą zareagować negatywnie na siłowe metody. Chwyt za kłąb, będący formą dominacji, może prowadzić do lęku i agresji w reakcji na postrzeganą krzywdę. Jamniki, ze względu na swoją długą sylwetkę, mogą doznać urazów kręgosłupa przy niewłaściwym chwytaniu. Z kolei yorki, niewielkie, ale energiczne psy, mogą stać się nieufne wobec osób, które stosują takie metody. Często błędne zrozumienie potrzeby poskromienia psa prowadzi do używania siły zamiast technik pozytywnego wzmocnienia, co jest zgodne z najnowszymi standardami w szkoleniu psów. Etyka pracy z psami zaleca, by korzystać z technik, które nie tylko są skuteczne, ale także budują zaufanie między psem a opiekunem. Właściwe metody poskromienia powinny opierać się na zrozumieniu zachowań zwierząt, co pozwala uniknąć niebezpiecznych i nieodpowiednich interakcji.

Pytanie 20

Fascioloza jest schorzeniem

A. świń i drobiu

B. bydła i owiec

C. bydła i świń

D. owiec i świń

Fascioloza to choroba wywoływana przez przywrę z rodzaju Fasciola, która najczęściej atakuje bydło i owce. Infekcja odbywa się poprzez spożycie larw pasożyta, które znajdują się w wodzie lub na roślinach. Bydło i owce są szczególnie narażone na zarażenie, ponieważ mają dostęp do terenów podmokłych, gdzie rozwijają się ślimaki, będące żywicielem pośrednim dla Fasciola. Fascioloza może powodować szereg objawów, takich jak osłabienie, anemia, a w cięższych przypadkach może prowadzić do śmierci zwierząt. W praktyce hodowlanej, profilaktyka polega na regularnym monitorowaniu stanu zdrowia zwierząt, stosowaniu odpowiednich leków przeciwpasożytniczych oraz kontrolowaniu dostępu do terenów z potencjalnym zanieczyszczeniem. Stosowanie dobrych praktyk weterynaryjnych, takich jak okresowe badania kału, jest kluczowe w walce z fasciolozą i zapewnieniu zdrowia stada.

Pytanie 21

Podczas sekcji psa, po otwarciu jamy brzusznej, gdzie należy poszukiwać śledziony?

A. pomiędzy pęcherzem moczowym a prawą nerką

B. bezpośrednio pod przeponą po prawej stronie

C. pomiędzy pęcherzem moczowym a lewą nerką

D. bezpośrednio pod przeponą po lewej stronie

Wybór lokalizacji śledziony psa z odpowiedzi, które wskazują na położenie między pęcherzem moczowym a nerkami, jest błędny. Takie przedstawienie lokalizacji sugeruje, że śledziona znajduje się w jamie brzusznej w okolicy miednicy, co jest niezgodne z jej rzeczywistym położeniem. Śledziona jest narządem o kształcie podłużnym, który znajduje się w lewym górnym kwadrancie jamy brzusznej, tuż pod przeponą. Wskazywanie na prawą stronę również jest mylące, ponieważ w anatomii psa śledziona nie znajduje się po tej stronie ciała. Pomylenie lokalizacji narządów może prowadzić do poważnych konsekwencji w diagnostyce i terapii, w tym do nieprawidłowego przeprowadzenia zabiegów chirurgicznych. W praktyce weterynaryjnej kluczowe jest posiadanie dokładnej wiedzy o anatomii, aby uniknąć takich błędów. Prawidłowe zrozumienie anatomicznych relacji między narządami jest nie tylko podstawą do prowadzenia operacji, ale także do skutecznej diagnostyki, co jest istotne dla zdrowia i bezpieczeństwa pacjentów. Dlatego niezwykle ważne jest, aby weterynarze byli dobrze zaznajomieni z położeniem i funkcjami wszystkich narządów wewnętrznych psa.

Pytanie 22

Proces polegający na eliminacji wszelkich szkodliwych owadów to

A. dezynsekcja

B. dezynfekcja

C. deawionizacja

D. deratyzacja

Zabieg dezynsekcji polega na eliminowaniu wszelkich szkodliwych insektów, które mogą zagrażać zdrowiu ludzi, zwierząt lub mogą powodować szkody w mieniu. Dezynsekcja obejmuje różnorodne metody i techniki, takie jak stosowanie insektycydów, pułapek, a także biotechnologii, które pozwalają na skuteczne pozbycie się insektów. Przykładem zastosowania dezynsekcji jest zwalczanie owadów, takich jak karaluchy, mrówki czy pluskwy, w budynkach mieszkalnych oraz obiektach użyteczności publicznej. W praktyce, dezynsekcja jest kluczowym elementem zarządzania szkodnikami i jest ściśle związana z przestrzeganiem standardów higieny oraz regulacji prawnych. Warto również zaznaczyć, że efektywna dezynsekcja wymaga zrozumienia cyklu życia szkodników, co pozwala na wdrożenie precyzyjnych działań w odpowiednich fazach ich rozwoju. W wielu branżach, takich jak gastronomia czy hotelarstwo, dezynsekcja jest nie tylko zalecana, ale również wymagana prawnie, co podkreśla jej znaczenie w zachowaniu bezpieczeństwa sanitarno-epidemiologicznego.

Pytanie 23

Narządy, które są najbardziej narażone na promieniowanie RTG, to

A. gonady i szpik kostny

B. mózg i mięsień serca

C. żołądek oraz wątroba

D. skóra oraz włosy

Gonady i szpik kostny są najwrażliwszymi narządami na promieniowanie RTG ze względu na ich wysoką aktywność metaboliczną oraz intensywny proces podziału komórkowego. Gonady, czyli jądra i jajniki, są szczególnie narażone na negatywne skutki promieniowania, ponieważ uszkodzenia DNA w komórkach jajnikowych i plemnikowych mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak niepłodność czy nowotwory. Szpik kostny, z kolei, jest kluczowym narządem krwiotwórczym, a komórki macierzyste znajdujące się w nim są niezwykle wrażliwe na działanie promieniowania, co może prowadzić do aplazji szpiku, a w konsekwencji do niedokrwistości i zwiększonego ryzyka infekcji. Dobrymi praktykami w obszarze ochrony radiologicznej są minimalizacja ekspozycji na promieniowanie oraz stosowanie odpowiednich osłon ochronnych. Zgodnie z wytycznymi organizacji takich jak ICRP (Międzynarodowa Komisja Ochrony Radiologicznej), należy dążyć do jak najniższego poziomu narażenia, przy jednoczesnym zachowaniu diagnostycznej wartości badań. Na przykład, w przypadku badań RTG miednicy u pacjentów, zaleca się stosowanie odpowiednich osłon na gonady, aby zminimalizować ich narażenie na promieniowanie.

Pytanie 24

Jakim urządzeniem dokonuje się pomiaru przepływu powietrza?

A. anemostatu

B. anemometru

C. oscyloskopu

D. higrometru

Anemostat to coś zupełnie innego, bo działa w systemach wentylacyjnych, ale nie zmierzy przepływu powietrza. Jego rola polega na kierowaniu i regulowaniu powietrzem w pomieszczeniach, co jest super ważne dla klimatyzacji. Anemostaty nie potrafią zmierzyć prędkości ani objętości powietrza, tylko nim sterują. Oscyloskop to znowu urządzenie do analizy sygnałów elektrycznych, więc w kontekście powietrza to się nie sprawdzi, bo nie mierzy mechanicznych parametrów jak prędkość wiatru. I higrometr mierzy wilgotność, a nie przepływ powietrza. Użycie higrometru w tym zadaniu nie ma sensu, bo to inny temat. Czasami można się pogubić w tym, jak działają różne urządzenia i jakie mają funkcje, co pokazuje, że warto to lepiej poznać.

Pytanie 25

Podczas pobierania mleka do analiz mikrobiologicznych, należy unikać

A. stosowania środków dezynfekcyjnych

B. zrzucania początkowych strug mleka

C. czyszczenia oraz mycia strzyków

D. wykorzystywania sterylnego sprzętu

Podczas pobierania próbek mleka do badań mikrobiologicznych, kluczowe jest, aby proces ten był wykonany z najwyższą starannością, aby uzyskane wyniki były wiarygodne. Oczyszczanie i mycie strzyków przed pobraniem mleka to praktyka, która ma na celu usunięcie zanieczyszczeń z powierzchni, co w rzeczywistości jest niezbędne do uzyskania czystych próbek. Brak takiego oczyszczenia może prowadzić do wprowadzenia do próbki bakterii i innych mikroorganizmów, które nie pochodzą z wnętrza gruczołu mlekowego. Dodatkowo, zdawanie pierwszych strug mleka, zwane także eliminacją pierwszego strumienia, jest praktyką polecaną do eliminacji zanieczyszczeń, które mogą znajdować się na końcówkach strzyków. Użycie sterylnego sprzętu jest również kluczowe, ponieważ zapewnia, że próbki nie będą kontaminowane materiałami, które mogłyby wpływać na wyniki analizy. Zastosowanie takich procedur jest zgodne z normami i dobrymi praktykami w branży, które mają na celu uzyskanie próbki jak najbardziej reprezentatywnej dla rzeczywistego stanu mikrobiologicznego mleka. Osoby zajmujące się pobieraniem próbek powinny być odpowiednio przeszkolone, aby zrozumieć znaczenie wszystkich tych kroków, co pozwoli na ograniczenie błędów w wyniku pomiarów i zapewnienie rzetelności badań.

Pytanie 26

TENS, czyli transskórna stymulacja nerwów, to proces polegający na aktywacji nerwów za pomocą

A. impulsów elektrycznych

B. pola elektromagnetycznego

C. niskiej temperatury

D. ultradźwięków

TENS, czyli przezskórna stymulacja nerwów, to technika, która wykorzystuje impulsy elektryczne do stymulacji nerwów w celu łagodzenia bólu. Działanie to opiera się na teorii bramki bólowej, która sugeruje, że pobudzenie włókien nerwowych A-beta, za pomocą impulsów elektrycznych, może zredukować odczuwanie bólu poprzez zahamowanie przekazywania sygnałów bólowych do mózgu. TENS jest stosowany w terapii wielu schorzeń, w tym bólu przewlekłego, bólu pooperacyjnego oraz bólów mięśniowych i stawowych. Urządzenia TENS są zazwyczaj przenośne, co umożliwia pacjentom samodzielne stosowanie tej metody w warunkach domowych. Z perspektywy standardów branżowych, TENS jest uznawany za bezpieczną metodę terapii, a jego stosowanie powinno być zintegrowane z innymi formami leczenia, co jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się medycyną bólu.

Pytanie 27

Jakie urządzenie służy do osłuchiwania zwierząt?

A. fonendoskopu

B. fetotomu

C. radioskopu

D. endoskopu

Osłuchiwanie zwierzęcia przeprowadza się za pomocą fonendoskopu, który jest specjalistycznym narzędziem wykorzystywanym do nasłuchiwania dźwięków wydawanych przez narządy wewnętrzne. Fonendoskop składa się z tuby i membrany, co pozwala na precyzyjne wychwytywanie dźwięków, takich jak bicie serca, oddech czy szmery jelitowe. W weterynarii osłuchiwanie jest kluczowym elementem diagnostyki, ponieważ umożliwia wykrycie problemów zdrowotnych, takich jak choroby serca, infekcje płucne czy zaburzenia trawienne. Przykładowo, w przypadku podejrzenia zapalenia płuc u psa, weterynarz używa fonendoskopu, aby zlokalizować nietypowe dźwięki oddechowe. Użycie fonendoskopu zgodnie z dobrymi praktykami weterynaryjnymi pozwala na skuteczną diagnozę i wdrożenie odpowiedniego leczenia, co jest kluczowe dla zdrowia zwierzęcia.

Pytanie 28

Jak nazywa się system zapewniania jakości?

A. RASFF

B. HACCP

C. CELAB

D. WHO

HACCP, czyli Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli, to system, który ma na celu zapewnienie jakości w produkcji żywności. Zamiast czekać na problemy, lepiej wykrywać je na etapie produkcji. Przykładem może być produkcja mięsa, gdzie kluczowe są takie rzeczy jak odpowiednia temperatura czy czystość w zakładzie. System ten jest ważny, bo pomaga uniknąć różnych zagrożeń. Wdrażając HACCP, trzeba pamiętać, że wszyscy w firmie muszą być dobrze przeszkoleni i wiedzieć, co mają robić, żeby wszystko działało jak należy. Dobre praktyki w kuchni i ustalone procedury są tu naprawdę istotne, żeby to wszystko miało sens.

Pytanie 29

Technika rehabilitacji opierająca się na ugniataniu, rozcieraniu, klepaniu oraz wstrząsaniu to

A. magnetoterapia

B. masaż leczniczy

C. kinezyterapia

D. sonoterapia

Masaż leczniczy to coś więcej niż tylko przyjemność. To naprawdę fajna metoda rehabilitacyjna, która działa na tkanki ciała za pomocą rąk. Techniki takie jak ugniatanie czy klepanie to kluczowe elementy, które pomagają w rehabilitacji. Dzięki nim krążenie poprawia się, napięcie mięśniowe się zmniejsza, a procesy regeneracyjne idą szybciej. Sporo osób korzysta z masażu, gdy mają bóle, urazy sportowe, a nawet stres. Na przykład, po operacjach ortopedycznych masaż jest super ważny, bo pomaga w odbudowie ruchu i zmniejsza obrzęki. Oczywiście, warto pamiętać, żeby masaż robił wykwalifikowany terapeuta, bo to gwarantuje bezpieczeństwo i efekty. Dobrze zrobiony masaż potrafi też pozytywnie wpłynąć na samopoczucie psychiczne, co w rehabilitacji jest naprawdę ważne.

Pytanie 30

Wymienione symptomy zagrażające życiu zwierzęcia towarzyszą

Występują problemy ze strony układu pokarmowego – biegunki oraz wymioty. Narządy odpowiedzialne za krwiotwórstwo ulegają poważnym uszkodzeniom. Zauważalna jest zwiększona podatność na infekcje. Skóra ma widoczne owrzodzenia, a na błonach śluzowych pojawiają się wybroczyny.

A. chorobie popromiennej

B. porażeniu prądem elektrycznym

C. porażeniu słonecznemu

D. wstrząsowi pourazowemu

Wstrząs pourazowy występuje w wyniku nagłego urazu ciała, który prowadzi do zaburzeń hemodynamicznych i może skutkować ciężkimi uszkodzeniami narządów. Objawy wstrząsu obejmują zwiększoną częstość akcji serca, niskie ciśnienie krwi, a także objawy neurologiczne, jednak nie są one typowe dla opisanego przypadku. Porażenie prądem elektrycznym z kolei często prowadzi do oparzeń, zaburzeń rytmu serca oraz uszkodzenia układu nerwowego, co również nie pasuje do przedstawionych objawów, jak biegunki, wymioty czy zmiany skórne. Porażenie słoneczne, chociaż może objawiać się poprzez nudności i wymioty, zazwyczaj nie prowadzi do uszkodzenia narządów krwiotwórczych ani nie wywołuje owrzodzeń na skórze czy wybroczyn. Kluczowym błędem myślowym przy rozważaniu tych odpowiedzi jest pomijanie kontekstu objawów i ich specyfiki, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Wiązanie różnych objawów z innymi stanami medycznymi, które nie mają związku z opisaną sytuacją, pokazuje, jak ważne jest zrozumienie różnorodności objawów zespołów chorobowych oraz ich patofizjologii w diagnozowaniu schorzeń, zwłaszcza w medycynie weterynaryjnej.

Pytanie 31

Roztwory, które drażnią tkanki, powinny być wprowadzane w formie iniekcji

A. podskórnej

B. dożylnej

C. dotętniczej

D. dootrzewnowej

Podawanie roztworów drażniących tkanki w iniekcji dożylnej jest zgodne z najlepszymi praktykami medycznymi. Roztwory te, ze względu na ich potencjalnie toksyczny wpływ na tkanki, powinny być podawane w sposób, który minimalizuje ich kontakt z tkankami wrażliwymi. Iniekcja dożylna pozwala na bezpośrednie wprowadzenie substancji do krwiobiegu, co nie tylko zmniejsza ryzyko miejscowej reakcji zapalnej, ale także zapewnia szybkie działanie farmakologiczne. Przykładem zastosowania tego rodzaju iniekcji są leki chemoterapeutyczne, które mogą być drażniące dla tkanek, a ich podawanie dożylnie z użyciem odpowiednich zestawów infuzyjnych jest standardem w terapii onkologicznej. Ponadto, stosowanie odpowiednich technik aseptycznych jest kluczowe, aby zminimalizować ryzyko zakażeń oraz innych powikłań związanych z infuzjami dożylnymi. W praktyce klinicznej, personel medyczny powinien być dobrze przeszkolony w zakresie technik podawania iniekcji dożylnych, aby zminimalizować jakiekolwiek ryzyko związane z podawaniem drażniących roztworów.

Pytanie 32

Jakie antybiotyki nie są uznawane za dodatki paszowe, z wyjątkiem

A. kokcydiostatyki oraz histomonostatyki

B. makrolidy oraz kokcydiostatyki

C. histomonostatyki oraz sulfonamidy

D. sulfonamidy oraz histomonostatyki

Prawda jest taka, że wszystkie inne odpowiedzi poza tą właściwą są błędne. Niektóre z wymienionych substancji nie są dozwolone w paszy. Histomonostatyki i sulfonamidy, które wymieniłeś w pierwszych odpowiedziach, są lekiem weterynaryjnym, a nie dodatkiem paszowym, właściwie to mogą być stosowane w leczeniu chorób, ale nie w codziennej diecie zwierząt. Sulfonamidy mogą prowadzić do oporności bakterii, co jest niebezpieczne dla zdrowia publicznego. Tak samo, makrolidy nie są akceptowane jako dodatki paszowe, bo mogą wpływać na florę bakteryjną w układzie pokarmowym, a to może mieć wpływ na jakość produktów zwierzęcych. Wiele z tych substancji, jak sulfonamidy i makrolidy, budzi obawy co do ich wpływu na zdrowie ludzi i środowisko, przez co są restrykcje ich stosowania. Dzisiaj coraz bardziej stawia się na alternatywy, jak probiotyki czy prebiotyki, które wspierają zdrowie zwierząt bez ryzyka związanego z antybiotykami. Ciekawe, że hodowcy powinni być świadomi zasad, które regulują dodatki paszowe i unikać substancji, które mogą zaszkodzić zwierzętom i ludziom.

Pytanie 33

Miejsce, z którego pobierane są próbki do badań diagnostycznych ze zwłok podczas sekcji, powinno być przepłukane

A. czystą wodą lub oczyszczone

B. roztworem środka biobójczego

C. spirytusem 70%

D. wodą z detergentem

Odpowiedź wskazująca na przepłukanie miejsca pobierania próbek czystą wodą jest właściwa, ponieważ zapewnia usunięcie potencjalnych zanieczyszczeń bez ryzyka wprowadzenia dodatkowych substancji chemicznych. W kontekście działań sekcyjnych kluczowe jest zachowanie maksymalnej sterylności, a stosowanie czystej wody pozwala na minimalizowanie ryzyka kontaminacji próbek, które mogą być analizowane w dalszych badaniach. Przykładowo, w laboratoriach patologicznych zaleca się stosowanie wody destylowanej do płukania narzędzi oraz miejsc, z których pobierane są próbki, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie diagnostyki. Ponadto, czysta woda może współdziałać z materiałami biologicznymi, nie wprowadzając dodatkowych zmiennych, co jest istotne dla uzyskania wiarygodnych wyników. Takie praktyki są zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się standardami w laboratoriach oraz procedurami bezpieczeństwa i higieny pracy.

Pytanie 34

Embonian pyrantelu, jako składnik aktywny, wykazuje działanie szkodliwe na

A. pierwotniaki

B. nicienie

C. tasiemce

D. przywry

Wybór odpowiedzi związanych z pierwotniakami, tasiemcami czy przywrami jest wynikiem niepełnego zrozumienia specyfiki działania pyrantelu jako leku. Pierwotniaki, takie jak Giardia lamblia czy Entamoeba histolytica, są organizmami jednokomórkowymi, które wymagają zupełnie innych strategii terapeutycznych, zazwyczaj opartych na lekach takich jak metronidazol czy tinidazol, które działają na poziomie ich metabolizmu komórkowego, a nie na neuromuskularnym, jak w przypadku nicieni. Z kolei tasiemce, będące płazińcami, wymagają zastosowania leków takich jak praziquantel, które działają na ich strukturę ciała i metabolizm. Przywry, będące także płazińcami, wymagają podobnych strategii terapeutycznych. W kontekście pyrantelu istotnym błędem jest mylenie tych grup pasożytów, co prowadzi do nieprawidłowego doboru terapii. W każdym przypadku ważne jest, aby dostosować leczenie do konkretnego rodzaju pasożyta, co podkreśla znaczenie znajomości farmakologii oraz biologii pasożytów w medycynie. Dlatego kluczowe jest, aby przed podjęciem decyzji terapeutycznej dokładnie zidentyfikować rodzaj inwazji pasożytniczej, aby zastosować najbardziej odpowiednie leczenie.

Pytanie 35

Mózgowiec jest pozyskiwany w kierunku BSE z

A. świn

B. bydła

C. drobiu

D. koni

Odpowiedź 'bydła' jest prawidłowa, ponieważ pień mózgu zwierząt jest kluczowym materiałem do badań nad chorobami prionowymi, takimi jak choroba BSE (gąbczasta encefalopatia bydła). BSE jest chorobą neurodegeneracyjną bydła, która może być przenoszona na ludzi poprzez spożycie zainfekowanego mięsa. W związku z tym, badania nad pniem mózgu bydła są niezwykle istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego w przemyśle mięsnym oraz dla monitorowania i kontroli chorób zakaźnych. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest wdrożenie regulacji w Unii Europejskiej, które nakładają obowiązek badania pnia mózgu bydła w celu wykrywania obecności patogenów BSE. Takie działania są zgodne z praktykami HACCP (Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli), które mają na celu zapobieganie wprowadzeniu niebezpiecznych patogenów do łańcucha pokarmowego.

Pytanie 36

Toksokaroza to schorzenie powodowane przez

A. grzyby

B. bakterie

C. wirusy

D. pasożyty

Chociaż wirusy, grzyby i bakterie są odpowiedzialne za wiele chorób, w przypadku toksokarozy to pasożyty odgrywają kluczową rolę. Odpowiedzi dotyczące wirusów mogłyby być mylące, ponieważ wiele chorób wirusowych (jak grypa czy COVID-19) jest powszechnie znanych, jednak toksokaroza nie jest jedną z nich. W kontekście grzybów, niektóre mogą infekować ludzi, ale nie mają związku z toksokarozą. Typowe infekcje grzybicze obejmują np. kandydozę, ale są one inne pod względem etiologii. Bakterie są również odpowiedzialne za liczne choroby, takie jak zapalenie płuc czy salmonelloza, ale tak jak wirusy i grzyby, nie mają związku z powstawaniem toksokarozy. Wiele osób myli te grupy patogenów, co prowadzi do nieporozumień dotyczących sposobów zakażeń i ich przyczyn. Zrozumienie, że toksokaroza jest wywoływana przez pasożyty, a nie inne grupy mikroorganizmów, jest istotne z punktu widzenia epidemiologii i zdrowia publicznego. Edukacja na temat różnic pomiędzy grupami patogenów oraz ich wpływu na zdrowie ludzi jest kluczowa w profilaktyce chorób pasożytniczych.

Pytanie 37

Do którego zestawu badanych parametrów należy przyporządkować w kolejności skróty stosowane w diagnostyce laboratoryjnej?

Ht, RBC, WBC, Hb

A. Hematokryt, erytrocyty, leukocyty, hemoglobina.

B. Leukocyty, erytrocyty, hemoglobina, hematokryt.

C. Hemoglobina, hematokryt, erytrocyty, leukocyty.

D. Hematokryt, leukocyty, erytrocyty, hemoglobina.

Wybór niepoprawnych odpowiedzi może wynikać z mylnego zrozumienia kolejności parametrów w diagnostyce laboratoryjnej oraz ich znaczenia klinicznego. Wiele osób może błędnie sądzić, że kolejność wyników nie ma wpływu na ich interpretację, co jest nieprawdziwe. Na przykład, umieszczenie leukocytów przed erytrocytami może sugerować, że priorytetem w ocenie jest stan zapalny, podczas gdy w rzeczywistości ocena transportu tlenu za pomocą erytrocytów jest równie istotna. Ponadto, niektóre z odpowiedzi mylnie sugerują, że hemoglobina powinna znajdować się na początku listy, co może prowadzić do dezinformacji, zwłaszcza w kontekście diagnostyki anemii. Hemoglobina jest niezwykle ważnym parametrem, ale jej analiza powinna być przeprowadzona w kontekście innych wskaźników, takich jak hematokryt i liczba erytrocytów, które dostarczają pełniejszego obrazu stanu pacjenta. Często błędne odpowiedzi wynikają z braku zrozumienia, jak różne parametry krwi wpływają na siebie i jakie mają znaczenie kliniczne. To podkreśla potrzebę gruntownej wiedzy z zakresu hematologii oraz umiejętności interpretacji wyników w odpowiedniej kolejności, co jest niezbędne dla prawidłowej diagnostyki i podejmowania decyzji klinicznych.

Pytanie 38

W procesie uboju pośredniego czynnością, która prowadzi do śmierci zwierzęcia, jest

A. oparzanie

B. wytrzewianie

C. wykrwawianie

D. oszołomienie

Wykrwawianie jest kluczowym etapem w procesie uboju pośredniego, mającym na celu pozbawienie zwierzęcia życia przez usunięcie krwi. To działanie, realizowane zgodnie z normami i przepisami weterynaryjnymi, jest przeprowadzane po wcześniejszym oszołomieniu zwierzęcia, co ma na celu zminimalizowanie jego cierpienia. W praktyce, wykrwawianie polega na przecięciu głównych naczyń krwionośnych, co prowadzi do szybkiej utraty krwi i skutkuje śmiercią zwierzęcia. W wielu krajach procedura ta jest regulowana przez prawo, które zaleca, aby była wykonywana w sposób, który zapewnia maksymalne poszanowanie dobrostanu zwierząt. Dobrą praktyką jest, aby procedury wykrwawiania były wykonywane przez wykwalifikowany personel, który zna techniki zapewniające szybkie i humanitarne zakończenie życia zwierzęcia. Na przykład, w systemach produkcji mięsa certyfikowanych przez organizacje takie jak European Food Safety Authority (EFSA), procedury te muszą być dokumentowane i regularnie kontrolowane, aby zapewnić ich zgodność z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 39

Badanie przedubojowe powinno być przeprowadzone w okresie nieprzekraczającym

A. 24 godziny przed ubojem

B. 6 godzin przed ubojem

C. 12 godzin przed ubojem

D. 18 godzin przed ubojem

Badanie przedubojowe jest kluczowym elementem zapewnienia dobrostanu zwierząt oraz bezpieczeństwa żywności. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, badanie to musi być przeprowadzone nie później niż 24 godziny przed ubojem. Taki czas pozwala na dokładną ocenę stanu zdrowia zwierząt, identyfikację ewentualnych chorób oraz uwzględnienie ich dobrostanu. W praktyce oznacza to, że weterynarz ma wystarczająco dużo czasu, aby zbadać zwierzęta, przeanalizować wyniki ewentualnych badań dodatkowych oraz podjąć decyzję o ich dalszym losie. Na przykład, jeśli podczas badania zostaną zauważone objawy chorobowe, weterynarz może zalecić dalsze badania lub zdecydować o niewykonywaniu uboju. Przestrzeganie tego 24-godzinnego okresu jest zgodne z rozporządzeniem (WE) nr 1099/2009 o ochronie zwierząt podczas uboju, które stanowi fundament dobrych praktyk w branży.

Pytanie 40

W przypadku jakiej choroby zakaźnej, objętej obowiązkowym zwalczaniem, wykorzystuje się test tuberkulinowy wstrzyknięty w skórę?

A. Nosacizny koni

B. Paratuberkulozy bydła

C. Gruźlicy bydła

D. Brucelozy bydła

Wybór innych odpowiedzi jest rezultatem nieporozumienia dotyczącego metod diagnostyki chorób zakaźnych w hodowli zwierząt. Paratuberkuloza bydła, nosacizna koni oraz bruceloza bydła to schorzenia, które wymagają zastosowania innych metod diagnostycznych. Paratuberkuloza, wywołana przez Mycobacterium avium subspecies paratuberculosis, jest często diagnozowana za pomocą testów serologicznych oraz testów PCR, które mogą wykrywać DNA patogenu. Nosacizna, choroba koni, jest z kolei diagnozowana przez obserwację kliniczną i testy serologiczne, a nie przez testy skórne, które są charakterystyczne dla gruźlicy. Bruceloza bydła, spowodowana przez bakterie z rodzaju Brucella, również wymaga innych form diagnostyki, takich jak testy serologiczne, które identyfikują przeciwciała we krwi zwierząt. Błędem jest zastosowanie śródskórnego testu tuberkulinowego w tych przypadkach, ponieważ każda z tych chorób ma swoją specyfikę i wymaga odmiennych podejść diagnostycznych, zgodnych z wytycznymi weterynaryjnymi. Właściwe zrozumienie różnic w podejściu do diagnostyki chorób zakaźnych jest kluczowe dla skutecznego zwalczania ich w hodowlach i ochrony zdrowia publicznego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej