Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik inżynierii sanitarnej
Kwalifikacja: BUD.09 - Wykonywanie robót związanych z budową, montażem i eksploatacją sieci oraz instalacji sanitarnych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 06:50
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 07:23

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby pewnie zamocować grzejnik żeliwny na ścianie, konieczne jest użycie co najmniej

A. jednego wspornika i dwóch uchwytów

B. dwóch wsporników

C. dwóch uchwytów

D. jednego uchwytu i dwóch wsporników

Aby stabilnie osadzić grzejnik żeliwny na ścianie, kluczowe jest zastosowanie co najmniej jednego uchwytu i dwóch wsporników. Uchwyt zapewnia główne mocowanie, które absorbuje część obciążenia grzejnika, natomiast wsporniki dodatkowo stabilizują całą konstrukcję, zapobiegając jej chwianiu się lub opadaniu. W praktyce, gdy grzejnik jest zainstalowany w sposób zgodny z tymi wymaganiami, zmniejsza się ryzyko uszkodzenia zarówno samego grzejnika, jak i ściany, na której jest zamontowany. Zgodnie z normami budowlanymi, takie mocowanie jest nie tylko zalecane, ale również często wymagane w obiektach publicznych, gdzie bezpieczeństwo użytkowników jest priorytetem. Dobrą praktyką jest również regularne sprawdzanie stanu mocowania grzejnika oraz ewentualne dokręcanie uchwytów, co zwiększa trwałość instalacji. Dodatkowo, warto pamiętać o odpowiednim rozkładzie masy grzejnika, co ma istotne znaczenie dla stabilności całej konstrukcji.

Pytanie 2

W wodach powierzchniowych mieszczą się wody

A. wgłębne

B. płynące

C. zaskórne

D. gruntowe

Wody zaskórne, wgłębne oraz gruntowe często są mylone z wodami powierzchniowymi, jednak różnią się one istotnie pod względem lokalizacji i charakterystyki. Wody zaskórne, znajdujące się tuż pod powierzchnią gleby, są często trudne do odróżnienia w praktyce, ale nie są widoczne gołym okiem, co czyni je mniej dostępnymi dla ekosystemów wodnych i ludzkiego użytku. Wody wgłębne, które występują w głębszych warstwach geologicznych, również nie są klasyfikowane jako wody powierzchniowe, gdyż ich dostępność oraz interakcje z górnymi warstwami wód są ograniczone. Wody gruntowe natomiast, które znajdują się w porach skał i gleby, stanowią istotny zasób wody pitnej, jednak ich związek z powierzchnią ziemi jest bardziej pośredni. Często w praktyce dochodzi do pomylenia tych kategorii przez brak zrozumienia hydrologii oraz cyklu hydrologicznego. Kluczowe jest zrozumienie, że wody powierzchniowe są bezpośrednio związane z atmosferą i wpływają na lokalny mikroklimat, a ich zanieczyszczenie lub zmiany w ich stanach mają natychmiastowy wpływ na otaczające środowisko. W przeciwnym razie, wody gruntowe i zgromadzone w głębszych warstwach ziemi mogą być mniej widoczne w krótkoterminowym zarządzaniu zasobami wodnymi, co prowadzi do długofalowych konsekwencji, takich jak obniżenie poziomu wód gruntowych czy degradacja ekosystemów. Dlatego też świadomość różnic między tymi rodzajami wód jest kluczowa dla efektywnego zarządzania zasobami wodnymi oraz ochrony środowiska.

Pytanie 3

Kurek główny instalacji gazowej powinien być umieszczony w wentylowanej szafce wykonanej z materiałów o niskiej zapalności?

A. na zewnątrz budynku

B. w pomieszczeniu gospodarczym

C. na klatce schodowej

D. w piwnicy, w zamkniętym pomieszczeniu

Umieszczenie kurka głównego instalacji gazowej na klatce schodowej, w piwnicy lub w pomieszczeniu gospodarczym niesie ze sobą istotne ryzyka oraz narusza zasady bezpieczeństwa. Klatka schodowa, będąca miejscem ewakuacyjnym, nie powinna być zajmowana przez urządzenia gazowe, ponieważ w sytuacji awaryjnej może to uniemożliwić bezpieczną ewakuację mieszkańców. Pożar lub wyciek gazu na klatce schodowej stwarza dodatkowe zagrożenie dla osób korzystających z tego miejsca. Piwnica, będąca zamkniętym pomieszczeniem, jest miejscem o ograniczonej wentylacji, co stwarza ryzyko gromadzenia się gazu w przypadku awarii. W sytuacji, gdy gaz zaczyna się kumulować, może to doprowadzić do wybuchu, co jest szczególnie niebezpieczne w zamkniętych przestrzeniach. Umieszczanie kurka w pomieszczeniu gospodarczym, które często wykorzystywane jest do przechowywania różnych substancji, również zwiększa ryzyko. W takich miejscach może dojść do przypadkowego zapłonu, co jest nieakceptowalne w kontekście przepisów dotyczących bezpieczeństwa instalacji gazowych. W każdym przypadku, umiejscowienie kurka powinno zawsze uwzględniać zarówno dostępność, jak i minimalizację ryzyka pożaru oraz wybuchu, co jest kluczowe w projektowaniu systemów gazowych.

Pytanie 4

Które z przedstawionych w tabeli paliw charakteryzuje się najwyższą wartością opałową?

Rodzaj paliwa	Wartość opałowa [MJ]
węgiel kamienny	29,33
węgiel brunatny	7,96
olej opałowy	37,80
gaz ziemny	32,26
pelety	18,00
drewno (suche 15% wilgotności)	6,50 ÷ 11,00

A. Węgiel kamienny.

B. Drewno.

C. Olej opałowy.

D. Gaz ziemny.

Odpowiedź "Olej opałowy" jest poprawna, ponieważ charakteryzuje się najwyższą wartością opałową, wynoszącą 37,80 MJ/kg. Wartość opałowa paliwa to kluczowy parametr, który określa ilość energii, jaką można uzyskać z jednostki paliwa podczas jego spalania. W kontekście zastosowań przemysłowych i domowych, wybór paliwa o wysokiej wartości opałowej jest niezwykle istotny, ponieważ przekłada się na efektywność energetyczną i koszty eksploatacji. Olej opałowy znajduje zastosowanie w ogrzewaniu budynków oraz w przemyśle, a jego wysoka wartość opałowa sprawia, że jest wydajnym źródłem energii. Dobrą praktyką w branży energetycznej jest stosowanie paliw, które zapewniają optymalne parametry spalania, co z kolei przyczynia się do zmniejszenia emisji szkodliwych substancji do atmosfery. Stosowanie oleju opałowego w systemach grzewczych powinno jednak być zgodne z obowiązującymi normami ekologicznymi, aby minimalizować wpływ na środowisko.

Pytanie 5

Jakie urządzenie zabezpiecza kocioł dwufunkcyjny przed uruchomieniem w sytuacji braku wody?

A. hydrometr

B. flusostat

C. wodowskaz

D. areometr

Wybór hydrometru, areometru lub wodowskazu jako elementów zabezpieczających kocioł przed włączeniem w przypadku braku dopływu wody jest błędny, ponieważ te urządzenia nie spełniają funkcji zabezpieczających. Hydrometr jest przyrządem służącym do pomiaru przepływu wody, co nie ma bezpośredniego wpływu na bezpieczeństwo kotła. Jego działanie polega na monitorowaniu ilości wody przepływającej przez system, a nie na kontrolowaniu jej poziomu czy obecności. Areometr, z kolei, jest narzędziem służącym do pomiaru gęstości cieczy, co również nie ma zastosowania w kontekście bezpieczeństwa kotłów grzewczych. Jego głównym użyciem jest analiza cieczy w laboratoriach, a nie monitorowanie poziomu wody w systemach grzewczych. Wodowskaz, chociaż może wskazywać poziom wody, nie jest urządzeniem automatycznym i nie posiada funkcji odcinania zasilania w przypadku braku wody. Tego rodzaju podejście do zabezpieczeń ma swoje ograniczenia i może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, gdyż brak automatyzacji zwiększa ryzyko błędów ludzkich. Właściwe podejście inżynieryjne powinno zawsze opierać się na zastosowaniu elementów takich jak flusostat, które są dedykowane do zabezpieczania systemów grzewczych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży HVAC.

Pytanie 6

Aby zmienić średnicę rury gazowej, trzeba zastosować

A. mufę równoprzelotową elektrooporową

B. trójnik elektrooporowy

C. kolano elektrooporowe

D. mufę redukcyjną elektrooporową

Mufa redukcyjna elektrooporowa to faktycznie ważny element w gazociągach, gdzie trzeba zmienić średnicę rury. Działa to na zasadzie elektrooporowej, czyli łączy rury poprzez podgrzewanie materiału prądem elektrycznym. Dzięki temu połączenie jest trwałe i szczelne, co w praktyce jest mega ważne. W przemyśle często musimy dostosować średnicę rury do potrzeb konkretnej instalacji i właśnie do tego używamy muf redukcyjnych. Jest to zgodne z normami, co zapewnia bezpieczeństwo i efektywność pracy. Z mojego doświadczenia mogę powiedzieć, że zastosowanie tych muf pomaga unikać problemów z ciśnieniem i przepływem, co jest kluczowe w transporcie gazu. Dobre praktyki wskazują, że mufa redukcyjna poprawia wydajność systemu i obniża ryzyko awarii, co jest naprawdę istotne w gazownictwie.

Pytanie 7

Przewody w instalacji freonowej między jednostką wewnętrzną a zewnętrzną klimatyzatora typu "Split" powinny być łączone kielichowo poprzez

A. luźne lutowanie

B. lutowanie twarde

C. spawanie

D. klejenie

Lutowanie miękkie, spawanie i klejenie to techniki, które w kontekście łączenia przewodów instalacji freonowej nie powinny być stosowane. Lutowanie miękkie, mimo że stosunkowo łatwe w wykonaniu, charakteryzuje się niższą odpornością na ciśnienie, co stwarza ryzyko wycieków czynnika chłodniczego. Przy stosowaniu lutowania miękkiego, idealna temperatura topnienia jest znacznie niższa, co może prowadzić do osłabienia połączenia w przypadku narażenia na wysokie obciążenia. Spawanie z kolei wymaga podgrzania materiałów do ich stanu ciekłego, co w kontekście miedzi i innych metali używanych w instalacjach chłodniczych, może doprowadzić do ich utlenienia, zmieniając właściwości mechaniczne i prowadząc do osłabienia struktur. Takie połączenia są zatem nieodpowiednie dla instalacji, gdzie wymagana jest wysoka szczelność i odporność na zmiany ciśnienia. Klejenie, pomimo że może być stosowane w innych zastosowaniach, nie zapewnia wymaganej szczelności ani wytrzymałości w kontekście instalacji freonowej. Oparcie się na takich technikach w instalacjach klimatyzacyjnych jest błędem, który może prowadzić do poważnych awarii oraz nieefektywności systemu. Aby zapewnić prawidłowe i trwałe połączenia, należy stosować sprawdzone metody, takie jak lutowanie twarde, które spełniają normy i standardy branżowe.

Pytanie 8

Jaką metodę oczyszczania rur w sieci wodociągowej powinno się stosować do eliminacji osadów zwartych oraz przylegających do ścianek rur?

A. Płukanie wodą z sieci wodociągowej

B. Płukanie za pomocą mieszaniny wody wodociągowej i powietrza

C. Mechaniczne czyszczenie przewodów wodociągowych

D. Czyszczenie rur przy użyciu kwasu azotowego

Wybór złej metody do usunięcia osadów z rur może naprawdę narobić kłopotów, zarówno technicznych, jak i finansowych. Płukanie wodą z powietrzem, chociaż czasem działa na mniejsze zanieczyszczenia, to na twarde osady to już nie wystarczy. To ciśnienie, które tam działa, może być za małe, przez co rury nie będą dobrze oczyszczone. Natomiast czyszczenie kwasem azotowym, mimo że ma swoje zastosowanie, wiąże się z ryzykiem dla zdrowia i dla środowiska. Kwas potrafi zniszczyć materiał rur, co może skończyć się drobnymi kłopotami, jak uszkodzenia i w efekcie wymiana rur, a to zawsze kosztuje. I pamiętajmy, że płukanie wodą wodociągową też nie zawsze się sprawdzi, bo może nie dać rady z twardymi osadami i to może prowadzić do większych problemów z jakością wody. Kluczowe jest, aby wiedzieć, że różne zanieczyszczenia wymagają różnych metod oczyszczania, żeby dobrze utrzymać naszą sieć wodociągową.

Pytanie 9

Jaką metodę stosuje się do przeprowadzenia próby szczelności instalacji wodociągowej?

A. sprężonego powietrza

B. zimnej wody

C. gazu obojętnego

D. ciepłej wody

Próba szczelności instalacji wodociągowej za pomocą zimnej wody jest standardowym i zalecanym podejściem w branży budowlanej oraz inżynieryjnej. Zimna woda jest stosunkowo łatwo dostępna, a jej użycie minimalizuje ryzyko uszkodzeń instalacji. Podczas testu ciśnienie jest podnoszone do wartości określonej w projekcie lub zgodnie z normami, co pozwala na wykrycie ewentualnych nieszczelności. Zgodnie z normą PN-EN 806-4, przy próbie szczelności należy stosować wodę o temperaturze nieprzekraczającej 20°C. Zimna woda nie tylko jest mniej korozyjna, ale również pozwala na lepsze monitorowanie ewentualnych wycieków, które są bardziej zauważalne. Przykładem zastosowania tego podejścia jest okresowe przeprowadzanie prób w nowych instalacjach przed ich oddaniem do użytku, co zapewnia bezpieczeństwo i niezawodność systemu wodociągowego.

Pytanie 10

Aby zagwarantować grawitacyjny spływ ścieków z urządzeń sanitarnych w kierunku pionu, podejście powinno mieć nachylenie wynoszące co najmniej

A. 2,0%

B. 1,0%

C. 0,5%

D. 1,5%

Wybór spadku mniejszego niż 2,0% może przysporzyć sporo problemów z odprowadzaniem ścieków. Spadki 0,5%, 1,0% czy 1,5% to zdecydowanie za mało, żeby grawitacja mogła sobie poradzić z wodą i śmieciami. Przy tak małych spadkach ścieki zostają w rurach, co powoduje zatykanie i nieprzyjemne zapachy. W dodatku, jak spadek jest za mały, ciśnienie wodne może nie wystarczyć, żeby dostarczyć wodę do urządzeń sanitarnych, co psuje ich działanie. W praktyce, zbyt niski spadek wychodzi często przez błędne obliczenia lub brak wiedzy o tym, jak projektować instalacje wodno-kanalizacyjne. Ważne jest, żeby projektanci brali pod uwagę normy i zasady, które pozwalają uniknąć stagnacji wody, bo to może doprowadzić do problemów i kosztownych napraw.

Pytanie 11

Na jakiej wysokości ponad gazociągiem powinno się umieścić taśmę ostrzegawczą?

A. 0,70 m

B. 0,90 m

C. 0,40 m

D. 0,60 m

Odpowiedź 0,40 m jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi normami branżowymi, w tym z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury oraz standardami bezpieczeństwa, taśma ostrzegawcza powinna być instalowana w odległości 0,40 m nad gazociągiem. Takie umiejscowienie taśmy ma na celu zapewnienie optymalnej widoczności i ostrzeżenie o obecności infrastruktury podziemnej. Praktyczne zastosowanie tego standardu polega na minimalizacji ryzyka kolizji podczas prac ziemnych oraz zwiększeniu bezpieczeństwa osób pracujących w pobliżu gazociągów. W przypadku wykopów czy innych prac budowlanych, właściwe oznakowanie terenu jest kluczowe dla uniknięcia niebezpieczeństw związanych z uszkodzeniem rurociągów, co może prowadzić do poważnych zagrożeń dla zdrowia i życia ludzi, a także do szkód materialnych. Dlatego przestrzeganie tych odległości jest istotne dla zachowania bezpieczeństwa w trakcie realizacji robót budowlanych.

Pytanie 12

Jakie działania nie wchodzą w zakres kontroli funkcjonowania urządzeń klimatyzacyjnych?

A. potwierdzenia działania wyłącznika termicznego

B. wykonania regulacji mocy wentylatora

C. sprawdzenia stanu czystości filtrów

D. przeprowadzenia testu szczelności obwodów sprężarki

Przeprowadzenie testu szczelności obwodów sprężarki jest kluczowym elementem diagnostyki systemów klimatyzacyjnych, jednak nie wchodzi w zakres kontroli ich działania. Kontrola działania polega głównie na weryfikacji, czy wszystkie komponenty systemu funkcjonują prawidłowo i zgodnie z założeniami producenta. Test szczelności dotyczy natomiast oceny integralności obwodów, co jest etapem sprawdzania instalacji przed jej uruchomieniem lub po poważniejszych naprawach. W praktyce, aby zapewnić efektywność i bezpieczeństwo pracy urządzenia, kontrola wydajności wentylatora, działanie wyłącznika termicznego oraz czystość filtrów są kluczowe. Na przykład, nieprawidłowa regulacja wentylatora może prowadzić do obniżonej wydajności chłodzenia, a brudne filtry mogą skutkować większym zużyciem energii oraz ryzykiem awarii. Dobrym przykładem jest również regularna konserwacja, która powinna obejmować te aspekty, zgodnie z zaleceniami ISO 9001 dla systemów zarządzania jakością.

Pytanie 13

Zanim zostanie uruchomiona instalacja wentylacyjna w zimie, konieczne jest najpierw upewnienie się, że czerpnia jest zamknięta, a następnie należy

A. włączyć wentylator

B. sprawdzić odczyt z termometru

C. ustawić łopatki nawiewników

D. włączyć nagrzewnicę powietrza

Poprawna odpowiedź to włączenie nagrzewnicy powietrza, ponieważ przed uruchomieniem wentylacji w okresie zimowym, kluczowe jest zapewnienie odpowiedniej temperatury powietrza w systemie. W przypadku zamkniętej czerpni, zimne powietrze nie powinno dostać się do systemu, co oznacza, że nagrzewnica powinna być włączona, aby przygotować powietrze do obiegu. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, przed uruchomieniem wentylacji w zimie, nagrzewnica powinna być aktywowana, aby zminimalizować ryzyko uszkodzeń elementów systemu, które mogą wynikać z nagłego wprowadzenia zimnego powietrza. Przykładowo, w systemach HVAC (Heating, Ventilation, and Air Conditioning) często stosuje się automatyczne sterowanie nagrzewnicami, aby zapewnić optymalne warunki pracy. Prawidłowe włączenie nagrzewnicy przed wentylacją jest kluczowe dla komfortu użytkowników oraz dla trwałości urządzeń w systemie wentylacyjnym.

Pytanie 14

W kotłowni opalanej paliwem stałym konieczne jest zainstalowanie wentylacji?

A. wywiewną z otworem wlotowym montowanym pod stropem pomieszczenia kotłowni oraz wentylację nawiewną montowaną nad poziomem posadzki

B. wywiewną z otworem wlotowym montowanym nad poziomem posadzki oraz wentylację nawiewną wyprowadzoną ponad dach kotłowni

C. nawiewnej z otworem wlotowym montowanym pod stropem pomieszczenia kotłowni oraz wentylację wyciągową grawitacyjną

D. nawiewnej z otworem wlotowym wyprowadzonym ponad dach kotłowni oraz wentylację wyciągową grawitacyjną

Nieprawidłowe odpowiedzi dotyczące wentylacji w kotłowni na paliwo stałe często bazują na mylnym założeniu, że wentylacja nie wymaga szczególnej uwagi lub że dowolna konfiguracja może być wystarczająca. Na przykład zastosowanie wentylacji nawiewnej z otworem wlotowym montowanym pod stropem pomieszczenia może prowadzić do sytuacji, w której zimne powietrze wchodzi do kotłowni w niewłaściwy sposób, co może zaburzyć proces spalania i zwiększyć emisję spalin. Podobnie, wentylacja wywiewna umieszczona nad poziomem posadzki może być niewystarczająca w przypadku kotłowni na paliwo stałe, gdzie gromadzenie się ciepłego powietrza w górnej części pomieszczenia może prowadzić do niebezpiecznych warunków. Istnieje również ryzyko, że niewłaściwie zaprojektowana wentylacja nie spełni wymogów bezpieczeństwa, co może prowadzić do gromadzenia się tlenku węgla, co zagraża życiu osób znajdujących się w pobliżu. Takie podejście jest niezgodne z zasadami bezpiecznego projektowania kotłowni, które wymagają staranności w doborze odpowiednich rozwiązań wentylacyjnych zgodnych z normami budowlanymi i sanitarnymi. Właściwe zaplanowanie wentylacji jest kluczowe w kontekście nie tylko efektywności energetycznej, ale też ochrony zdrowia i życia ludzi, co podkreślają przepisy związane z bezpieczeństwem instalacji grzewczych.

Pytanie 15

Jakiego typu armatury pomiarowej nie wykorzystuje się w systemach ciepłowniczych?

A. Manometr

B. Anemometr

C. Termometr oporowy

D. Termometr manometryczny

Anemometr to urządzenie do mierzenia prędkości i kierunku przepływu gazów, głównie powietrza. W sieciach ciepłowniczych jednak mamy do czynienia z wodą jako głównym medium, więc anemometr nie ma tam zastosowania. W tych systemach kluczowe jest śledzenie temperatury i ciśnienia, co robią inne przyrządy, jak termometry oporowe czy manometry. Na przykład, termometr oporowy działa na zasadzie zmiany oporu elektrycznego w związku z temperaturą, co daje nam dokładny pomiar temperatury w obiegu. Z kolei manometr sprawdza ciśnienie, a to jest naprawdę ważne, żeby systemy grzewcze działały jak należy i nie miały problemów. Więc w sumie, anemometr, mimo że jest przydatny w pomiarach gazów, nie nadaje się do używania w ciepłownictwie, dlatego Twoja odpowiedź jest poprawna.

Pytanie 16

Gdzie należy umieścić naczynie wzbiorcze zamknięte w instalacji centralnego ogrzewania?

A. W najwyższym miejscu instalacji na gałązce

B. W najwyższym miejscu instalacji na pionie

C. Jak najbliżej kotła na rurze wzbiorczej

D. Jak najdalej od kotła na rurze bezpieczeństwa

Umieszczanie naczynia wzbiorczego w najwyższym punkcie instalacji, zarówno na gałązce, jak i na pionie, jest nieefektywne i może prowadzić do wielu problemów. Naczynie wzbiorcze zamknięte nie ma za zadanie jedynie zbierać nadmiar wody, ale przede wszystkim zarządzać ciśnieniem w systemie. W przypadku umiejscowienia go w najwyższym punkcie, nie tylko utrudniamy jego funkcjonowanie, ale również zwiększamy ryzyko wystąpienia nadciśnienia, co może prowadzić do uszkodzenia elementów instalacji. Przykładami złego praktyki są sytuacje, gdzie naczynie wzbiorcze nie może skutecznie reagować na zmiany ciśnienia, gdyż jest zbyt daleko od kotła. Z kolei umiejscowienie naczynia w najbardziej oddalonym miejscu na rurze bezpieczeństwa jest jeszcze bardziej problematyczne, ponieważ może prowadzić do opóźnienia w reakcji na zmiany ciśnienia, co jest sprzeczne z zasadami sprawnego funkcjonowania instalacji grzewczych. Takie podejścia wynikają często z nieporozumień dotyczących roli naczynia wzbiorczego. Przy projektowaniu instalacji centralnego ogrzewania należy zawsze kierować się zasadą, że naczynie wzbiorcze powinno być blisko kotła, aby zapewnić efektywne zarządzanie systemem i uniknąć niepotrzebnych komplikacji.

Pytanie 17

Zanim podłączysz urządzenie hydroforowe do studni, powinieneś upewnić się, że na rurze ssawnej w studni zainstalowany jest

A. zawór zwrotny z filtrem siatkowym

B. zawór zwrotny z filtrem osadnikowym

C. filtr samoczyszczący

D. filtr odwróconej osmozy

Filtr odwróconej osmozy to dość skomplikowany system oczyszczania wody, ale wiesz co? Nie nadaje się do montażu na rurze ssawnej w studni. Jego działanie polega na usuwaniu zanieczyszczeń na poziomie molekularnym, a to zbędne na etapie ssania wody. Poza tym, systemy odwróconej osmozy potrzebują ciśnienia, żeby prawidłowo działać, a w hydroforze to się nie sprawdzi. Instalowanie tam filtrów samoczyszczących czy osadnikowych też nie ma sensu. Filtr samoczyszczący, mimo że w innych sytuacjach jest fajny, to nie zabezpiecza instalacji przed cofaniem się wody, co jest kluczowe dla stabilności systemu. Zawór zwrotny z filtrem osadnikowym może prowadzić do częstych zatorów i wymaga większej konserwacji. Myślę, że zasadniczym błędem myślowym jest to, że każdy element w instalacji musi być dobrany dokładnie do jego funkcji, a ich wybór powinien opierać się na standardach ochrony i efektywności hydraulicznej. Jak się to olewa, to można mieć poważne problemy z zasilaniem wodą i większym ryzykiem awarii.

Pytanie 18

Gdzie należy umieścić miejscowe układy mieszające, które umożliwiają zasilenie zarówno ogrzewania podłogowego, jak i grzejnikowego z jednej instalacji c.o.?

A. w szafce koło rozdzielacza

B. w kotłowni przy naczyniu przeponowym

C. w kotłowni obok naczynia otwartego

D. na pionie zasilającym

Miejscowe układy mieszające, które umożliwiają zasilenie ogrzewania podłogowego i grzejnikowego z tej samej instalacji centralnego ogrzewania (c.o.), powinny być umieszczane w szafce przy rozdzielaczu. Taka lokalizacja zapewnia łatwy dostęp do wszystkich komponentów systemu, co jest niezbędne do regularnej konserwacji oraz ewentualnych napraw. Umiejscowienie układów w szafkach przy rozdzielaczach pozwala również na efektywne zarządzanie ruchem cieczy w instalacji, co jest kluczowe dla uzyskania optymalnych parametrów pracy każdego z systemów grzewczych. Dodatkowo, zamknięcie tych elementów w szafce minimalizuje ryzyko przypadkowego uszkodzenia komponentów oraz ułatwia utrzymanie estetyki pomieszczenia. Stosowanie miejscowych układów mieszających w tej lokalizacji jest zgodne z zasadami dobrych praktyk budowlanych oraz normami instalacyjnymi, które zalecają ergonomiczne i funkcjonalne rozwiązania w projektowaniu systemów grzewczych. Przykładowo, w sytuacji, gdy w jednym pomieszczeniu korzystamy z ogrzewania podłogowego, a w innym z grzejników, umiejscowienie układów mieszających w szafce przy rozdzielaczu upraszcza regulację temperatury oraz pozwala na precyzyjne dopasowanie parametrów do indywidualnych potrzeb użytkowników.

Pytanie 19

Do regulacji temperatury w pomieszczeniach instalowane są przy grzejnikach

A. anemostaty

B. odpowietrzniki

C. termostaty

D. presostaty

Termostaty to urządzenia, które automatycznie regulują temperaturę w pomieszczeniach, co czyni je kluczowym elementem systemów grzewczych. Działają na zasadzie pomiaru aktualnej temperatury i porównania jej z zadaną wartością. Gdy temperatura spada poniżej wartości ustawionej, termostat uruchamia grzejnik, a gdy osiągnie wartość docelową, wyłącza go. Dzięki temu zapewniają optymalny komfort cieplny oraz efektywność energetyczną. Przykładem zastosowania termostatów mogą być systemy grzewcze w domach jednorodzinnych, gdzie użytkownicy mogą ustawić pożądane temperatury dla różnych stref. Dobrze zaprojektowane systemy z termostatami mogą również być zgodne z normami, takimi jak EN 15500, które dotyczą efektywności energetycznej budynków. Ponadto, nowoczesne termostaty programowalne i inteligentne umożliwiają zdalne sterowanie oraz precyzyjniejsze zarządzanie zużyciem energii, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 20

Elementy instalacji wentylacyjnej o przekroju cylindrycznym, wykonane z blachy ocynkowanej, powinny być łączone przy użyciu

A. zaprasowywania

B. kleju

C. kołnierzy

D. blachowkrętów

Blachowkręty są najczęściej stosowanym rozwiązaniem do łączenia przewodów wentylacyjnych wykonanych z blachy ocynkowanej. Dzięki ich konstrukcji, zapewniają one solidne połączenie, które jest odporne na drgania oraz zmiany temperatury, co jest niezwykle istotne w systemach wentylacyjnych. Przy użyciu blachowkrętów można łatwo i szybko montować oraz demontować poszczególne elementy instalacji, co jest praktyczne w przypadku konieczności przeprowadzenia konserwacji lub modernizacji systemu. Zgodnie z normami branżowymi, takim jak PN-EN 12237, połączenia powinny być wykonane w sposób zapewniający szczelność i wytrzymałość, co blachowkręty z powodzeniem gwarantują. Istotne jest również, aby blachowkręty były odpowiednio dobrane pod względem długości i rodzaju, aby zapewnić optymalne trzymanie w obrębie połączenia. Przykładowo, w instalacjach wentylacyjnych o dużych średnicach stosuje się blachowkręty o większej długości, co dodatkowo wzmacnia całą konstrukcję.

Pytanie 21

W sieci wodociągowej, gdzie powinny być zainstalowane odwadniacze?

A. w najwyżej usytuowanych częściach sieci

B. na każdym rozgałęzieniu systemu

C. w najniżej położonych miejscach sieci

D. po każdym hydrancie nadziemnym

Odwadniacze w sieci wodociągowej powinny być umieszczane w najniższych punktach sieci, ponieważ to właśnie tam gromadzi się woda, która może zawierać zanieczyszczenia oraz osady. Umiejscowienie odwadniaczy w tych punktach jest kluczowe dla skutecznego usuwania nadmiaru wody oraz zabezpieczania systemu przed uszkodzeniami wywołanymi przez zamarzanie. W praktyce, dobrym przykładem są odwadniacze instalowane w piwnicach budynków lub w dolinach, gdzie gromadzenie się wody deszczowej jest najbardziej prawdopodobne. Zgodnie z normami i standardami branżowymi, takimi jak PN-EN 12056, właściwe odwadnianie sieci wodociągowej jest niezbędne do zapewnienia jej długotrwałej funkcjonalności oraz zminimalizowania kosztów eksploatacyjnych związanych z naprawami. Dodatkowo, lokalizacja odwadniaczy w najniższych punktach sprzyja również efektywnemu przepływowi wody, co jest kluczowe dla utrzymania odpowiedniego ciśnienia w sieci. Właściwe umiejscowienie tych elementów przyczynia się do ogólnej niezawodności systemu wodociągowego.

Pytanie 22

Komponentem wyposażenia systemu wentylacyjnego wykorzystywanym w wentylacji naturalnej w postaci aeracji jest

A. wentylator

B. anemostat

C. wyrzutnia powietrza

D. wywietrzak ekranowy

Wybór odpowiedzi takich jak wyrzutnia powietrza, wentylator czy anemostat jest wynikiem nieporozumienia co do ról poszczególnych elementów w systemach wentylacyjnych. Wyrzutnia powietrza jest elementem, który stosuje się głównie w wentylacji mechanicznej, a nie naturalnej. Jej rolą jest usuwanie powietrza z pomieszczeń, co w kontekście wentylacji naturalnej nie ma zastosowania, gdyż opiera się ona na naturalnych zjawiskach atmosferycznych. Wentylator również jest elementem wentylacji mechanicznej, który wymusza ruch powietrza. W systemach wentylacji naturalnej dominują zjawiska konwekcyjne i różnice ciśnienia, a nie mechaniczne wymuszanie przepływu, co czyni wentylatory zbędnymi w tym kontekście. Anemostat, z kolei, jest urządzeniem regulacyjnym stosowanym w wentylacji mechanicznej do kontrolowania przepływu powietrza w systemie. Zastosowanie anemostatów w wentylacji naturalnej jest niewłaściwe, ponieważ nie umożliwiają one swobodnej wymiany powietrza, a ich funkcja polega na regulacji przepływu w zamkniętych systemach wentylacyjnych. Wybierając te odpowiedzi, można nieświadomie ograniczyć zrozumienie kluczowej różnicy między wentylacją naturalną a mechaniczną, co skutkuje niepoprawnymi założeniami w projektowaniu i eksploatacji systemów wentylacyjnych.

Pytanie 23

Próbę szczelności instalacji wodociągowej z połączeniami gwintowanymi uznaje się za pozytywną, jeśli spadek ciśnienia próbnego nie przekroczy 2% w ciągu

A. 20 minut

B. 40 minut

C. 10 minut

D. 30 minut

Czas przeprowadzania próby szczelności instalacji wodociągowej jest naprawdę istotny i może wpływać na to, jak rzetelny jest test. Jeśli ktoś myśli, że wystarczy mniej niż 30 minut, to może się rozczarować. Krótszy czas może nie uchwycić niektórych drobnych nieszczelności, które wychodzą dopiero później. Jak zrobimy test na przykład przez 10 czy 20 minut, to ciśnienie może się nie ustabilizować, co prowadzi do fałszywego poczucia bezpieczeństwa. Osobiście myślę, że nieprzestrzeganie tego czasu może spowodować naprawdę poważne problemy, jak wycieki czy dodatkowe koszty związane z naprawami. Dlatego ważne jest, żeby trzymać się norm i standardów, bo 30 minut to minimum potrzebne dla wiarygodnych wyników. Ignorowanie tych zasad to spory błąd, który może skutkować kłopotami w przyszłości.

Pytanie 24

Wody, które gromadzą się w warstwach o właściwościach wodoodpornych, oddzielone od innych zbiorników wodnych, silnie zmineralizowane, przez co nieprzydatne do użytku w systemach wodociągowych, określamy jako

A. artezyjskimi

B. głębinowymi

C. zaskórnymi

D. infiltracyjnymi

Odpowiedzi "artezyjskie", "zaskórne" oraz "infiltracyjne" odnoszą się do różnych zjawisk hydrologicznych, które nie pasują do opisu wód zalegających w warstwach wodoszczelnych. Wody artezyjskie to wody gruntowe, które znajdują się pod ciśnieniem w warstwach geologicznych, co pozwala im wypływać na powierzchnię bez potrzeby pompowania. Są one często czyste i nadają się do spożycia, co stanowi znaczną różnicę w porównaniu do wód głębinowych. Z kolei wody zaskórne to wody, które znajdują się blisko powierzchni ziemi, zazwyczaj w warstwach gruntowych, i mogą łatwo ulegać zanieczyszczeniu z powodu kontaktu z różnymi substancjami. Wreszcie, wody infiltracyjne są to wody, które przenikają z powierzchni gruntu do warstw podziemnych, zwykle w wyniku opadów deszczu. Jak widać, te terminy są związane z różnymi procesami hydrologicznymi i nie opisują wód zmineralizowanych zalegających w warstwach wodoszczelnych. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest mylenie terminów związanych z różnymi warstwami wodonośnymi oraz ich właściwościami, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście ich zastosowania i jakości.

Pytanie 25

Zbyt szybkie napełnianie wodą instalacji centralnego ogrzewania wyposażonej w automatyczne odpowietrzniki może prowadzić do

A. odkształcenia kompensatorów

B. rozszczelnienia połączeń

C. rozregulowania przepływomierzy

D. zapowietrzenia instalacji

Odpowiedzi sugerujące, że zbyt szybkie napełnianie wodą instalacji centralnego ogrzewania może prowadzić do rozszczelnienia połączeń, odkształcenia się kompensatorów czy rozregulowania przepływomierzy, nie są prawidłowe. Rozszczelnienie połączeń zazwyczaj jest wynikiem niewłaściwego montażu lub zużycia materiałów, a nie samego procesu napełniania. W przypadku zbyt szybkiego napełniania, ciśnienie w instalacji może wzrosnąć, jednak standardowe połączenia są projektowane z uwzględnieniem odpowiednich tolerancji i norm, co czyni je odpornymi na takie sytuacje. Co do kompensatorów, ich odkształcenie jest wynikiem długotrwałego działania wysokich temperatur i ciśnień, a nie nagłej zmiany ciśnienia podczas napełniania. Natomiast przepływomierze, które mogą być wrażliwe na zmiany przepływu, raczej będą reagować na długotrwałe zmiany w instalacji, a nie na jednorazowe działanie napełniania. Wszelkie te nieprawidłowe podejścia mogą wynikać z niedostatecznej wiedzy na temat zasad działania systemów grzewczych oraz ich projektowania. Warto zwrócić uwagę na to, że właściwe zarządzanie instalacją, w tym regularne przeglądy i konserwacja, jest kluczowe dla zapobiegania problemom oraz zapewnienia efektywności energetycznej całego systemu.

Pytanie 26

Aby zrealizować instalację wentylacyjną, należy nabyć kanał wykonany z

A. blachy stalowej ocynkowanej

B. polibutylenu z zatopioną tuleją wspomagającą

C. polietylenu z wkładką aluminiową

D. blachy miedzianej pokrytej akrylem

Blacha stalowa ocynkowana jest powszechnie stosowanym materiałem w instalacjach wentylacyjnych, ze względu na swoje właściwości mechaniczne oraz odporność na korozję. Ocynkowanie polega na pokryciu stali warstwą cynku, co znacząco poprawia jej trwałość i wydłuża żywotność elementów wentylacyjnych, szczególnie w warunkach, gdzie mogą występować różne czynniki atmosferyczne. Zastosowanie blachy stalowej ocynkowanej w wentylacji pozwala na łatwy montaż, a także na utrzymanie odpowiedniej estetyki systemów. Materiał ten charakteryzuje się dobrą izolacyjnością akustyczną oraz możliwością formowania w różne kształty, co jest niezbędne przy projektowaniu sieci wentylacyjnych. W praktyce, blacha stalowa ocynkowana jest wykorzystywana w systemach wentylacyjnych zarówno w budynkach mieszkalnych, jak i przemysłowych, gdzie zapewnia efektywne odprowadzanie powietrza oraz jego odpowiednią jakość. Warto również dodać, że stosowanie tego materiału wpisuje się w zalecenia norm, takich jak PN-EN 1505, które określają wymagania dotyczące kanałów wentylacyjnych.

Pytanie 27

Jaką wartość osiągnie kosztorys robocizny za przeprowadzenie próby szczelności sieci ciepłowniczej o długości 150 m, jeżeli nakłady robocze wynoszą 6 r-g na 100 m, a stawka za roboczogodzinę wynosi 15,00 zł?

A. 135,00 zł

B. 90,00 zł

C. 250,00 zł

D. 375,00 zł

Aby obliczyć wartość kosztorysową robocizny za wykonanie próby szczelności sieci ciepłowniczej o długości 150 m, należy najpierw ustalić ilość roboczogodzin potrzebnych do wykonania tego zadania. Z danych wynika, że nakłady robocze wynoszą 6 roboczogodzin (r-g) na 100 m. Zatem dla 150 m obliczamy to w następujący sposób: (150 m / 100 m) * 6 r-g = 9 r-g. Następnie, mając stawkę za roboczogodzinę wynoszącą 15,00 zł, możemy obliczyć wartość kosztorysową robocizny: 9 r-g * 15,00 zł = 135,00 zł. Taki sposób kalkulacji jest zgodny z obowiązującymi standardami w kosztorysowaniu robót budowlanych, które podkreślają znaczenie precyzyjnych obliczeń oraz analizy nakładów roboczych. Praktyka ta jest powszechnie stosowana w branży budowlanej, zwłaszcza przy planowaniu i wycenie robót instalacyjnych.

Pytanie 28

Jaką metodą wykonuje się połączenia rozłączne przewodów miedzianych?

A. Lutowania na miękko.

B. Zaciskania przez skręcanie

C. Zgrzewania.

D. Lutowania na twardo.

Lutowanie, zarówno na twardo, jak i na miękko, to techniki, które mają swoje miejsce w łączeniu przewodów, jednak nie są one optymalne dla połączeń rozłącznych przewodów miedzianych. Lutowanie na twardo, polegające na używaniu stopów metalicznych o wysokiej temperaturze topnienia, jest skomplikowaną metodą, która wymaga precyzyjnego przygotowania i odpowiednich narzędzi. Chociaż lutowanie na twardo zapewnia bardzo silne połączenia, to nie jest to technika, która umożliwia łatwe rozłączanie przewodów, co stoi w sprzeczności z założeniem pytania. Lutowanie na miękko, z kolei, polega na użyciu topników i cyny, co również nie jest najlepszym rozwiązaniem dla przewodów rozłącznych. Ta metoda jest bardziej stosowana w małych aplikacjach, gdzie wysoka siła połączenia nie jest tak krytyczna, a także może prowadzić do osłabienia struktury przewodów wskutek wysokiej temperatury. Zaciskanie przez skręcanie, oparte na mechanicznym łączeniu przewodów, jest bardziej praktyczną i odpowiednią metodą, która umożliwia szybkie i efektywne połączenia rozłączne, spełniając wymagania branżowe oraz normy jakościowe. Wybór niewłaściwej metody łączenia może prowadzić do wielu problemów, takich jak korozja, przegrzewanie czy niewłaściwe przewodnictwo elektryczne, co z kolei może skutkować poważnymi awariami w systemach elektrycznych.

Pytanie 29

Do wód powierzchniowych zaliczają się wody

A. wgłębne

B. gruntowe

C. zaskórne

D. opadowe

Zarówno wody wgłębne, jak i gruntowe, różnią się od wód powierzchniowych i nie powinny być z nimi mylone. Wody wgłębne to wody, które znajdują się w głębszych warstwach gleby oraz w skałach porowatych. Te wody są mniej dostępne dla ekosystemów powierzchniowych i najczęściej wymagają specjalnych technologii do ich wydobycia. Wody gruntowe, z kolei, to wody, które wypełniają przestrzenie porowe w górnych warstwach ziemi. Chociaż mogą one wpływać na poziom wód powierzchniowych, same w sobie nie są klasyfikowane jako wody powierzchniowe. Wody zaskórne to terminy stosowane dla wód znajdujących się tuż pod powierzchnią, w strefie zwanej strefą zaskórną. Takie wody pełnią istotne funkcje w bilansie wodnym, ale również nie są klasyfikowane jako wody powierzchniowe. Zrozumienie różnicy między tymi rodzajami wód jest fundamentalne dla efektywnego zarządzania zasobami wodnymi, co jest niezbędne w kontekście ochrony środowiska oraz planowania przestrzennego. Aby uniknąć nieporozumień, warto zgłębić klasyfikacje zasobów wodnych oraz ich wpływ na lokalne ekosystemy i działalność człowieka.

Pytanie 30

Tabliczka przedstawiona na rysunku wskazuje lokalizację na sieci wodociągowej

A. zaworu redukcyjnego.

B. zaworu antyskażeniowego.

C. zasuwy.

D. zaworu zwrotnego.

Tabliczka, którą widzisz na zdjęciu, jest standardowym oznaczeniem lokalizacji zasuwy w sieci wodociągowej. Zasuwa, oznaczona litera 'Z', to kluczowe urządzenie, które pozwala na kontrolowanie przepływu wody w rurociągu. W przypadku konieczności przeprowadzenia prac konserwacyjnych, napraw lub w sytuacjach awaryjnych, operatorzy mogą szybko zlokalizować zasuwa i odciąć dopływ wody. Oznaczenia na tabliczkach są zgodne z normami branżowymi, co pozwala na łatwą identyfikację elementów infrastruktury. W praktyce, wiedza na temat lokalizacji zasuw jest niezbędna, aby zapewnić efektywne zarządzanie siecią wodociągową i minimalizować czas przestojów w dostawach wody. Ponadto, użytkownicy powinni być świadomi, że istnieją różne typy zasuw, a ich prawidłowe oznaczenie jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności operacyjnej. Dlatego zrozumienie i umiejętność interpretacji tych oznaczeń przez pracowników technicznych jest niezwykle ważne.

Pytanie 31

Wody gruntowe znajdujące się w strefie nasycenia, znanej jako strefa saturacji, to wody

A. błonkowate

B. kapilarne

C. głębionowe

D. higroskopijne

Kapilarne, błonkowate i higroskopijne to terminy odnoszące się do różnych typów wód, które nie leżą w strefie nasycenia. Woda kapilarna to woda, która jest zatrzymywana w glebie w charakterystycznych mikroprzestrzeniach pomiędzy cząstkami gleby. Jest ona dostępna dla roślin, ale w odróżnieniu od wód głębinowych nie wypełnia wszystkich porów gleby, co oznacza, że nie znajduje się w strefie nasycenia. Woda błonkowata to woda, która tworzy cienką warstwę na powierzchni cząstek gleby; nie jest ona dostatecznie głęboka, aby uznać ją za zasoby wód gruntowych. Higroskopijne wody są te, które są związane z cząstkami glebowymi, ale nie są dostępne dla organizmów żywych w sposób, który pozwala na ich wykorzystanie. Dlatego też, wbrew powszechnym przekonaniom, wody te nie stanowią odpowiedniego źródła dla zaopatrzenia w wodę. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków często wynikają z niepełnego zrozumienia procesów hydrologicznych oraz różnicy w dostępności wód dla różnych zastosowań. W praktyce ważne jest, aby rozróżniać te rodzaje wód, ponieważ mają one różne właściwości i zastosowania w ekosystemach oraz inżynierii środowiskowej.

Pytanie 32

Do prac pomocniczych związanych z budową sieci wodociągowej należy zaliczyć realizację

A. oznakowania

B. bloków oporowych

C. montażu uzbrojenia

D. wykopu

W kontekście budowy sieci wodociągowej, oznakowanie, montaż uzbrojenia oraz wykopy są działaniami pomocniczymi, które nie obejmują jednak kluczowych aspektów związanych z zapewnieniem stabilności i zabezpieczenia konstrukcji. Oznakowanie, choć istotne z perspektywy bezpieczeństwa na placu budowy, nie wpływa bezpośrednio na strukturę budowlaną i nie jest klasyfikowane jako robota pomocnicza w kontekście inżynieryjnym. Z kolei montaż uzbrojenia, który obejmuje instalację rur czy armatury, jest działaniem związanym z realizacją samej sieci, a nie z pracami pomocniczymi. Wykopy, choć niezbędne do zainstalowania systemu wodociągowego, również nie są robotami pomocniczymi w wąskim znaczeniu, gdyż stanowią kluczowy etap budowy. Często popełnianym błędem jest utożsamianie różnych procedur budowlanych z pracami pomocniczymi, co prowadzi do nieporozumień. W rzeczywistości roboty pomocnicze w budownictwie wodociągowym powinny koncentrować się na działaniach, które wspierają stabilizację i ochronę konstrukcji, takich jak właśnie stosowanie bloków oporowych. Brak uwzględnienia tych aspektów może prowadzić do osłabienia całej infrastruktury, co w dłuższej perspektywie może skutkować poważnymi problemami inżynieryjnymi.

Pytanie 33

Rury polietylenowe, które służą do budowy sieci wodociągowej, powinny być łączone

A. kielichowo na uszczelkę gumową

B. przez zgrzewanie kielichowe

C. kielichowo na uszczelkę klinkierytową

D. przez zgrzewanie doczołowe

Kielichowe łączenie rur na uszczelkę gumową nie jest optymalną metodą dla rur polietylenowych w instalacjach wodociągowych. Uszczelki gumowe mogą ulegać degradacji pod wpływem działania wody oraz warunków atmosferycznych, co prowadzi do możliwości wystąpienia przecieków. Różnica w rozszerzalności cieplnej polietylenu i gumy może powodować, że uszczelki nie będą zadawalająco szczelne w dłuższym okresie eksploatacji. Z kolei kielichowe łączenie na uszczelkę klinkierytową, choć stosowane w innych materiałach, takich jak ceramika czy beton, również nie jest zalecane dla rur polietylenowych, gdyż klinkier nie współpracuje z polietylenem w sposób, który zapewniałby wystarczającą szczelność i elastyczność. Zgrzewanie kielichowe, wymagające specjalistycznego sprzętu oraz precyzyjnej kontroli procesu, jest bardziej skomplikowane i czasochłonne niż zgrzewanie doczołowe, co czyni je mniej praktycznym rozwiązaniem w kontekście budowy sieci wodociągowych. Dlatego kluczowe jest, aby projektanci i wykonawcy stosowali najnowsze technologie oraz metody, które zapewniają długoterminową trwałość i niezawodność instalacji wodociągowych.

Pytanie 34

Jakie kable można wykorzystać do budowy sieci kanalizacyjnej?

A. Mosiężne

B. Miedziane

C. Betonowe

D. Stalowe

Betonowe przewody są powszechnie stosowane w budowie sieci kanalizacyjnych ze względu na swoje właściwości mechaniczne oraz odporność na działanie substancji chemicznych. Beton charakteryzuje się dużą wytrzymałością na ściskanie, co jest kluczowe w przypadku instalacji podziemnych, gdzie przewody muszą wytrzymać duże obciążenia. Dodatkowo, beton ma niską przepuszczalność, co zapobiega przedostawaniu się wód gruntowych do systemu kanalizacyjnego. W praktyce, przewody betonowe są często stosowane w dużych systemach kanalizacyjnych, takich jak kolektory ściekowe, gdzie ich rozmiar i masa zapewniają stabilność. Warto również zauważyć, że zgodnie z normami budowlanymi, wiele systemów kanalizacyjnych wymaga stosowania materiałów o określonych parametrach, a beton w pełni spełnia te wymogi. Oprócz tego, przewody betonowe można łatwo łączyć i montować, co przyspiesza proces budowy oraz obniża koszty robocizny.

Pytanie 35

Minimalna odległość między gazomierzem a kuchenką gazową w rzucie poziomym powinna wynosić

A. 100 cm

B. 60 cm

C. 80 cm

D. 120 cm

Wybór innej odległości gazomierza od kuchenki gazowej niż 100 cm może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji oraz stanowić naruszenie przepisów dotyczących instalacji gazowych. Odpowiedzi wskazujące na mniejsze odległości, takie jak 80 cm czy 60 cm, mogą wynikać z nieprawidłowej interpretacji przepisów lub niedostatecznej znajomości standardów bezpieczeństwa. Zbyt mała odległość może nie tylko ograniczać dostęp do gazomierza w przypadku awarii czy przeglądu, ale również zwiększać ryzyko pojawienia się niebezpiecznych sytuacji, takich jak wycieki gazu. W praktyce, przestrzeganie wymogu 100 cm pozwala na zachowanie odpowiedniego marginesu bezpieczeństwa, co jest szczególnie istotne w kontekście użytkowania urządzeń gazowych, które mogą generować wysokie temperatury. Ponadto, w sytuacji, gdy gazomierz znajduje się zbyt blisko kuchenki, może to prowadzić do uszkodzeń zarówno gazomierza, jak i samego urządzenia gazowego, co w konsekwencji może skutkować nieprawidłowym pomiarem zużycia gazu, a tym samym do błędów w rozliczeniach finansowych. Dlatego tak ważne jest, aby przestrzegać ustalonych norm oraz dobrych praktyk, które są podstawą bezpiecznego użytkowania instalacji gazowych.

Pytanie 36

Aby przeprowadzić odpowietrzanie gazociągu, trzeba zainstalować na jego końcu kolumnę odpowietrzającą, która będzie wystawać ponad poziom gruntu przynajmniej na

A. 3,0 m

B. 4,0 m

C. 1,0 m

D. 2,0 m

Wybór wysokości odpowietrzenia gazociągu na poziomie 4,0 m, 2,0 m lub 1,0 m jest błędny ze względu na niezrozumienie zasad dynamiki gazów oraz norm regulujących instalacje gazowe. Wysokość odpowietrzenia ma kluczowe znaczenie dla skuteczności tego procesu. Wysokość 4,0 m może wydawać się odpowiednia, jednak jest to nadmiarowa wartość, która może prowadzić do niepotrzebnych komplikacji oraz zwiększenia kosztów budowy i konserwacji. W przypadku 2,0 m i 1,0 m, te wartości są niewystarczające do skutecznego usunięcia powietrza z systemu, co może prowadzić do zjawiska, jakim jest tzw. "bąbel powietrzny". Bąble te mogą powodować lokalne wzrosty ciśnienia, co z kolei stwarza ryzyko uszkodzenia instalacji, a także zmniejsza wydajność transportu gazu. W branży gazowej istnieją standardy, które wyraźnie określają minimalne wysokości odpowietrzenia, uwzględniając różnorodne czynniki, takie jak lokalne warunki geograficzne i klimatyczne. Pomijanie tych wytycznych może prowadzić do nieefektywnego działania systemu oraz stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa. Aby zminimalizować ryzyko i zapewnić efektywność, zaleca się stosowanie się do uznawanych norm i praktyk, które są rezultatem długotrwałych badań i doświadczeń w dziedzinie inżynierii gazowej.

Pytanie 37

Który przewód w instalacji grzewczej łączy dolną część przestrzeni wodnej zbiornika wyrównawczego z górnym obszarem przestrzeni wodnej kotła?

A. Wzbiorczy

B. Sygnalizacyjny

C. Bezpieczeństwa

D. Przelewowy

Odpowiedzi takie jak 'Bezpieczeństwa', 'Przelewowy' czy 'Sygnalizacyjny' są niepoprawne, ponieważ każdy z tych przewodów pełni inną funkcję w systemie grzewczym. Przewód bezpieczeństwa jest zazwyczaj stosowany w celu odprowadzania nadmiaru ciśnienia z systemu, ale nie ma bezpośredniego połączenia z dolną częścią naczynia wzbiorczego i górną częścią kotła. Jego zadaniem jest ochrona instalacji przed niebezpiecznymi sytuacjami, takimi jak nadciśnienie, a nie dostarczanie wody. Przewód przelewowy natomiast, służy do odprowadzania nadmiaru wody z naczynia wzbiorczego, ale nie transportuje wody do kotła. Jego rola jest bardziej związana z ochroną przed przepełnieniem, a nie z aktywnym wprowadzaniem wody do układu grzewczego. Wreszcie, przewód sygnalizacyjny zazwyczaj odpowiada za przesyłanie informacji o stanie systemu, na przykład poziomie wody w naczyniu wzbiorczym, ale nie ma fizycznej roli w transferze wody. Często mylone są funkcje tych przewodów, co może prowadzić do błędnych ustaleń dotyczących ich zastosowania i roli w instalacji grzewczej. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i eksploatacji systemów grzewczych.

Pytanie 38

Rura ustawiona pionowo, wysunięta z rury ochronnej gazociągu w obszarze szczególnie narażonym na straty gazu lub w miejscach, gdzie gazociąg przechodzi pod przeszkodami, jest

A. odpowietrznikiem

B. upustem węchowym

C. sączkiem węchowym

D. przepustem

Sączek węchowy to element systemu gazociągowego, który ma na celu detekcję obecności gazu w powietrzu, zwłaszcza w miejscach, które są szczególnie narażone na ubytki. Jego działanie opiera się na wprowadzeniu powietrza do rury ochronnej gazociągu, co umożliwia monitorowanie potencjalnych wycieków. Zastosowanie sączków węchowych jest zgodne z normami bezpieczeństwa, które nakładają obowiązek monitorowania stanu instalacji gazowych, aby zminimalizować ryzyko niebezpiecznych sytuacji. Przykładem może być użycie sączków węchowych w obszarach, gdzie gazociągi przebiegają przez tereny zabudowane czy w pobliżu obiektów użyteczności publicznej, co zwiększa bezpieczeństwo mieszkańców. W przypadku wykrycia gazu, systemy alarmowe mogą automatycznie powiadomić odpowiednie służby, co pozwala na szybką reakcję na zagrożenie. Dobre praktyki w branży gazowniczej sugerują regularne testowanie i konserwację takich urządzeń, aby zapewnić ich niezawodność i właściwe działanie.

Pytanie 39

Gdzie montowane są przepustnice w komorze klimatyzacyjnej?

A. na wlocie świeżego powietrza przed filtrem powietrza

B. za komorą zraszania, a przed nagrzewnicą wtórną

C. za nagrzewnicą wtórną, a przed wentylatorem

D. na wlocie świeżego powietrza za filtrem powietrza

Montaż przepustnic w niewłaściwych lokalizacjach może prowadzić do wielu problemów w funkcjonowaniu systemu klimatyzacji. Przykładowo, umieszczanie przepustnic za nagrzewnicą wtórną, a przed wentylatorem, ogranicza ich zdolność do regulacji przepływu świeżego powietrza. W takim przypadku, przepustnice mogą nie być w stanie efektywnie kontrolować ilości powietrza wchodzącego do systemu, co negatywnie wpłynie na jakość powietrza wewnętrznego. Dodatkowo, montaż na wlocie świeżego powietrza za filtrem powietrza jest również niewłaściwy, ponieważ zanieczyszczone powietrze mogłoby trafić do systemu, co zwiększa ryzyko jego uszkodzenia oraz obniża efektywność wymiany ciepła. W sytuacji, gdy przepustnice umiejscowione są za komorą zraszania, a przed nagrzewnicą wtórną, ich działanie jest również znacząco ograniczone, co prowadzi do problemów z zarządzaniem wilgotnością oraz komfortem cieplnym w pomieszczeniu. Typowym błędem myślowym przy podejmowaniu decyzji o lokalizacji przepustnic jest nieuwzględnienie ich roli w całym systemie wentylacji i klimatyzacji. Każdy element ma swoje miejsce, a ich nieprawidłowe rozmieszczenie może skutkować nieefektywnym działaniem, a w skrajnych przypadkach może prowadzić do awarii całego systemu. Dlatego tak istotne jest, aby projektować systemy klimatyzacyjne zgodnie z przyjętymi standardami i dobrymi praktykami, co zapewnia ich niezawodność i efektywność.

Pytanie 40

Jakie zasady są kluczowe podczas odpowietrzania i napełniania sieci gazowej prowadzonej na niskim i średnim ciśnieniu?

A. Odpowietrzenie powinno być realizowane niezależnie od panujących warunków atmosferycznych

B. Uziemiony wylot kolumny wydmuchowej musi być umiejscowiony w odpowiedniej odległości od potencjalnych źródeł zapłonu oraz wyprowadzony na wysokość 3 m ponad poziom ziemi

C. Ciśnienie gazu mierzone na kolumnie wydmuchowej w trakcie odpowietrzania powinno wynosić więcej niż 10 kPa

D. Odpowietrzanie powinno zostać wstrzymane, jeśli w mieszance wydobywającej się z kolumny wentylacyjnej wykryto zawartość tlenu większą niż 5%

Zarówno pomiar ciśnienia gazu na kolumnie wydmuchowej, jak i warunki atmosferyczne podczas odpowietrzania są elementami istotnymi, jednak ich niewłaściwe zrozumienie może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Odpowiedź sugerująca, że ciśnienie gazu powinno przekraczać 10 kPa podczas odpowietrzania, jest myląca, ponieważ kluczowe jest, aby zapewnić stabilność i bezpieczeństwo całego systemu. Właściwe ciśnienie robocze nie powinno być jedynym czynnikiem branym pod uwagę, gdyż wysoka wartość ciśnienia może prowadzić do niekontrolowanego wydobycia gazu oraz ryzyka wybuchu. Kolejny aspekt dotyczy konieczności przeprowadzania odpowietrzania bez względu na warunki atmosferyczne. Takie podejście jest niebezpieczne, ponieważ zewnętrzne warunki, takie jak deszcz, śnieg czy wiatr, mogą wpływać na rozprzestrzenianie się gazu oraz jego potencjalne skupiska w powietrzu. Ostatecznie, ignorowanie obecności tlenu w wydobywającej się mieszaninie, co jest wskazane w kilku odpowiedziach, jest krytycznym błędem, ponieważ zbyt wysoka zawartość tlenu może prowadzić do sytuacji zapalnych, szczególnie w połączeniu z gazami palnymi. Dlatego ważne jest, aby wszystkie operacje związane z odpowietrzaniem i napełnianiem sieci gazowych były prowadzone zgodnie z rygorystycznymi normami bezpieczeństwa, uwzględniając zarówno właściwe ciśnienie, jak i odpowiednie warunki atmosferyczne oraz skład gazów w atmosferze.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej