Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 10 grudnia 2025 23:16
Data zakończenia: 10 grudnia 2025 23:34

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który wzór stosuje się do przybliżonego przeliczania miar typograficznych na metryczne?

A. ⁸/₁₁ × ilość milimetrów.

B. ³/₅ × ilość punktów.

C. ⁹/₈ × ilość milimetrów.

D. ³/₈ × ilość punktów.

To jest właśnie ten wzór, który praktycznie każdy, kto pracuje z typografią, powinien znać. Przeliczenie miar typograficznych na metryczne, czyli głównie z punktów typograficznych na milimetry, najczęściej wykonuje się według przybliżonego wzoru: 3/8 × ilość punktów. W praktyce chodzi o to, że 1 punkt typograficzny (w europejskim systemie Didota) ma około 0,376 mm, więc jak pomnożysz ilość punktów przez trzy i podzielisz przez osiem, to dostajesz mniej więcej milimetry. Szczerze mówiąc, nie znam grafika czy poligrafa, który by tego przelicznika nie używał przy szybkich obliczeniach, bo jest wygodny i pozwala na szybkie ogarnięcie proporcji tekstu czy marginesów. Moim zdaniem, znajomość takich trików ułatwia codzienną praktykę, zwłaszcza gdy masz przed sobą zarówno projekty do druku, jak i do internetu, gdzie jednostki się mieszają. Co ciekawe, choć są dokładniejsze wzory bazujące na definicjach międzynarodowych (np. 1 pkt = 0,376 mm), to 3/8 × ilość punktów to taki branżowy standard, którego używa się od lat, szczególnie w Polsce i krajach korzystających z tego systemu. Warto też wiedzieć, że spotkasz się z nim w podręcznikach, dokumentacji DTP oraz w rozmowach z drukarniami.

Pytanie 2

Jakie podłoże jest używane do druku podczas wytwarzania kart lojalnościowych z paskiem magnetycznym, które pozwala na odczytanie zapisanych na nich danych?

A. Karton powlekany 180 g/m2

B. Tworzywo PCV

C. Folię elektrostatyczną

D. Papier niepowlekany spulchniony 100 g/m2

Tworzywo PCV jest materiałem o wysokiej wytrzymałości i elastyczności, co czyni je idealnym wyborem do produkcji kart lojalnościowych z paskiem magnetycznym. Posiada doskonałe właściwości mechaniczne i chemiczne, co zapewnia długotrwałość oraz odporność na uszkodzenia. W procesie produkcji kart, PCV jest zadrukowywane przy użyciu technologii druku cyfrowego lub offsetowego, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości grafiki oraz tekstu. Dzięki swojej gładkiej powierzchni, zadrukowane karty charakteryzują się wyraźnym i trwałym nadrukiem. Ponadto, PCV doskonale współpracuje z technologią zapisu i odczytu danych magnetycznych, co jest kluczowe w kontekście efektywnego działania pasków magnetycznych. Standardy ISO dla kart identyfikacyjnych, takie jak ISO/IEC 7810, podkreślają znaczenie stosowania materiałów takich jak PCV dla zapewnienia odpowiednich parametrów użytkowych. Przykłady zastosowania kart lojalnościowych z PCV obejmują programy lojalnościowe w sklepach detalicznych, gdzie klienci zbierają punkty, które mogą być wymieniane na nagrody oraz zniżki.

Pytanie 3

Jaką masę netto papieru o wymiarach 700 mm x 1000 mm i gramaturze 100 g/m² potrzebujesz do wykonania 2 000 plakatów w formacie B2?

A. 35 kg

B. 60 kg

C. 70 kg

D. 50 kg

Aby obliczyć ilość kilogramów netto papieru potrzebnego do wydrukowania plakatów, należy najpierw ustalić całkowitą powierzchnię plakatów. Format B2 ma wymiary 500 mm x 700 mm, co daje powierzchnię 0,35 m² na jeden plakat. W przypadku 2000 plakatów, całkowita powierzchnia wynosi 2000 x 0,35 m² = 700 m². Następnie, wiedząc, że gramatura papieru wynosi 100 g/m², obliczamy masę papieru: 700 m² x 100 g/m² = 70000 g, co przelicza się na 70 kg. Zastosowanie odpowiednich obliczeń w procesie druku jest kluczowe dla określenia zapotrzebowania materiałowego i zarządzania budżetem. Warto znać standardy i wytyczne dotyczące gramatury papieru oraz jego formatu, aby zoptymalizować proces produkcji oraz zredukować odpady materiałowe, co jest istotne w dzisiejszym zrównoważonym rozwoju branży poligraficznej.

Pytanie 4

W jakim formacie powinny być zapisane obrazy przeznaczone do druku?

A. WEBP

B. TIFF

C. MP4

D. GIF

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest powszechnie używany do zapisu obrazów przeznaczonych do druku. Jego największa zaleta to obsługa bezstratnej kompresji danych, co oznacza, że jakość obrazu nie ulega pogorszeniu podczas zapisu i ponownego otwierania pliku. TIFF pozwala również na przechowywanie obrazów w dużej rozdzielczości, co jest kluczowe w druku, gdzie szczegóły i jakość obrazu są niezwykle istotne. Dodatkowo, format ten obsługuje 16-bitową głębię kolorów na kanał, co umożliwia zachowanie szerokiego zakresu tonalnego i bardziej precyzyjne odwzorowanie kolorów. To wszystko sprawia, że TIFF jest preferowanym formatem dla profesjonalnych drukarni oraz fotografów. Stosowanie tego formatu jest zgodne z branżowymi standardami, ponieważ zapewnia on kompatybilność z większością programów do edycji grafiki oraz urządzeniami drukującymi. W praktyce, wykorzystanie TIFF w druku to gwarancja, że efekt końcowy będzie najwyższej jakości, co jest kluczowe dla profesjonalnych publikacji.

Pytanie 5

Ile składek potrzebnych jest do złożenia broszury liczącej 32 strony o wymiarach 145 x 206 mm, jeżeli została wydrukowana na arkuszach w formacie SRA3?

A. Wymagana jest 2 składki

B. Wymagana jest 3 składki

C. Wymagana jest 4 składki

D. Wymagana jest 1 składka

Odpowiedzi, które sugerują mniej niż cztery składki, są nieprawidłowe, ponieważ w przypadku wydruków broszur wymagane jest, aby liczba składek była dopasowana do liczby stron w broszurze. Na przykład, jeśli odpowiedź wskazuje na 2 składki, wówczas można by uzyskać jedynie 16 stron (2 x 8), co nie jest wystarczające dla 32-stronicowej broszury. Użytkownicy mogą pomylić się, sądząc, że jedna składka wystarczy, aby pomieścić wszystkie strony, ale prawidłowe zrozumienie konstrukcji broszury wymaga znajomości podstawowych zasad poligrafii. Broszura musi być podzielona na arkusze, a każdy arkusz składa się z wielu stron, które są powielane w sposób symetryczny. Trzy składki również nie spełniają wymogu, gdyż dają jedynie 24 strony (3 x 8), co nadal nie wystarcza. Warto zrozumieć, że prawidłowe przygotowanie materiałów do druku i ich złożenie w odpowiednie składki jest kluczowe dla uzyskania poprawnego końcowego produktu. Praktyka ta opiera się na fundamentalnych zasadach druku i składu, które są powszechnie stosowane w branży, aby zapewnić jakość i efektywność produkcji.

Pytanie 6

Dokument tekstowy zawierający 120 000 znaków typograficznych oraz 6 000 cm2 powierzchni obrazów odpowiada

A. 5 arkuszom wydawniczym

B. 6 arkuszom wydawniczym

C. 4 arkuszom wydawniczym

D. 3 arkuszom wydawniczym

Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego koncepcji arkusza wydawniczego oraz sposobu obliczania wymagań dotyczących druku. Często zdarza się, że osoby nieznające się na standardach typograficznych i wydawniczych pomijają istotne aspekty związane z powierzchnią tekstu i ilustracji. Na przykład, biorąc pod uwagę tylko znaki typograficzne, można błędnie założyć, że 120000 znaków odpowiada mniejszej liczbie arkuszy, co jest mylące. Należy pamiętać, że przy obliczeniach nie można pominąć powierzchni ilustracji, która w tym przypadku wynosi 6000 cm2 i przekłada się na dodatkowe zapotrzebowanie na papier. Kolejnym typowym błędem jest nieumiejętność zaokrąglania wartości w kontekście produkcji, co wprowadza dodatkowe nieporozumienia. Proces wydawniczy wymaga precyzyjnych obliczeń, a nie uwzględnienie ilustracji w obliczeniach może prowadzić do zaniżenia szacunków. Właściwe podejście do obliczeń, w tym stosowanie odpowiednich norm i praktyk, jest kluczowe, aby unikać błędów i nieefektywności, które mogą wpłynąć na całkowity koszt produkcji i termin realizacji.

Pytanie 7

Jaką łączną liczbę arkuszy drukarskich należy przygotować, gdy rzeczywisty nakład wynosi 7 000 netto, a przewidziany naddatek technologiczny na materiał drukowy to 3%?

A. 7 070 arkuszy

B. 7 210 arkuszy

C. 7 030 arkuszy

D. 7 100 arkuszy

Obliczenia związane z naddatkiem technologicznym często prowadzą do nieporozumień, szczególnie w zakresie zastosowania procentów do nakładów. W przypadku odpowiedzi, które wskazują na 7070, 7030 lub 7100 arkuszy, można zauważyć, że brakuje w nich prawidłowego uwzględnienia naddatku. Na przykład, w przypadku 7070 arkuszy, nie uwzględniono naddatku w ogóle, co sugeruje, że całkowity nakład został zignorowany. Z kolei 7030 arkuszy może wynikać z błędnych obliczeń, które nie przyjmują pod uwagę właściwej wartości naddatku, prowadząc do niedoszacowania rzeczywistego zapotrzebowania. Odpowiedź 7100 arkuszy również jest niewłaściwa, ponieważ sugeruje, że naddatek wynosi 100 arkuszy, co jest znacznie niższe niż rzeczywisty wynik 210 arkuszy. Kluczowym błędem w myśleniu jest nieprzywiązywanie wagi do procentów, które powinny być dodane do pierwotnej wartości nakładu, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. W przemyśle graficznym i drukarskim, gdzie precyzja jest niezbędna, umiejętność prawidłowego obliczania naddatków technologicznych jest fundamentalna dla zapewnienia efektywności produkcji i jakości końcowego produktu. Nieprawidłowe wartości mogą prowadzić do poważnych problemów w realizacji zamówień, zwiększając koszty i czas produkcji.

Pytanie 8

Proces technologiczny wykonania 20 opakowań takich jak na ilustracji obejmuje druk

A. tamponowy i perforowanie.

B. offsetowy i nadkrawanie.

C. sitowy i przekrawanie.

D. cyfrowy i wykrawanie.

Odpowiedź "cyfrowy i wykrawanie" jest poprawna, ponieważ proces technologiczny druku cyfrowego doskonale sprawdza się w przypadku produkcji krótkich serii opakowań złożonych graficznie. Druk cyfrowy umożliwia szybkie i efektywne wytwarzanie opakowań, co jest istotne, gdy każdy z wydruków może różnić się od siebie graficznie. W przypadku opakowań z małymi detalami i skomplikowanymi wzorami, technika ta zapewnia wysoką jakość odwzorowania kolorów oraz detali graficznych. Wykrawanie natomiast jest metodą obróbcza, która pozwala na uzyskanie unikalnych kształtów opakowań, co jest kluczowe w kontekście wyróżnienia produktu na rynku. W praktyce, druk cyfrowy i wykrawanie są często stosowane razem w produkcji, ponieważ pozwalają na szybkie dostosowanie i prototypowanie opakowań, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami branżowymi, które promują elastyczność i innowacyjność w procesie wytwarzania.

Pytanie 9

Jakie będą koszty składu tomiku wierszy liczącego 30 stron, w którym ilustracje zajmują 15 stron, jeśli cena składu jednej strony bez ilustracji to 40 zł, a strona z ilustracją jest droższa o 20%?

A. 1 000 zł

B. 1 480 zł

C. 1 320 zł

D. 1 160 zł

Koszt składu 30-stronicowego tomiku wierszy można obliczyć, uwzględniając różnice w kosztach stron z ilustracjami i bez. Koszt składania jednej strony bez ilustracji wynosi 40 zł. Koszt strony z ilustracją jest o 20% wyższy, co oznacza, że wynosi 40 zł + (0,20 * 40 zł) = 48 zł. W tomiku znajduje się 15 stron z ilustracjami i 15 stron bez. Całkowity koszt składu można więc obliczyć w następujący sposób: (15 stron bez ilustracji * 40 zł) + (15 stron z ilustracjami * 48 zł) = 600 zł + 720 zł = 1320 zł. Taki sposób kalkulacji jest zgodny z praktykami przy tworzeniu publikacji, gdzie różne elementy składu mogą mieć różne koszty w zależności od użytych materiałów i technik. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla osób pracujących w branży wydawniczej i projektowej, ponieważ pozwala na dokładniejsze budżetowanie i przewidywanie kosztów produkcji. Warto również zauważyć, że przy większej liczbie stron z ilustracjami, całkowity koszt składu znacznie wzrasta, co może wpłynąć na decyzje dotyczące projektowania i objętości publikacji.

Pytanie 10

Program do rastrowania obrazów w trybie ciągłotonalnym jest określany akronimem

A. RGB

B. DTP

C. GCR

D. RIP

GCR, czyli Gray Component Replacement, to technika stosowana w druku, która ma na celu zmniejszenie użycia atramentów kolorowych poprzez zastępowanie części barwy szarości atramentem czarnym. GCR nie jest oprogramowaniem do przetwarzania obrazów rastrowych, lecz strategią kolorystyczną, która może być wykorzystywana w kontekście przygotowania plików do druku. Właściwe stosowanie GCR może ograniczyć koszty produkcji, jednak nie jest to akronim odnoszący się do procesów rastrowania. DTP, czyli Desktop Publishing, to termin odnoszący się do tworzenia dokumentów cyfrowych przy użyciu komputerów, które mogą być następnie drukowane lub publikowane w formie elektronicznej. Choć DTP obejmuje używanie oprogramowania do edycji tekstu i grafiki, nie jest to specyficzny proces rastrowania obrazów. RGB, z kolei, to model kolorów wykorzystywany w elektronice, który opiera się na trzech podstawowych kolorach: czerwonym, zielonym i niebieskim. Model RGB nie ma zastosowania w procesach związanych z drukiem, gdzie dominującym modelem kolorów jest CMYK. Typowe błędy związane z tymi odpowiedziami wynikają z mylenia pojęć oraz z braku zrozumienia, jak działa proces przetwarzania obrazów rastrowych w kontekście druku. Właściwe zrozumienie różnicy pomiędzy technikami kolorystycznymi a oprogramowaniem do przetwarzania obrazów jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się grafiką i drukiem.

Pytanie 11

Jakie urządzenie powinno zostać użyte do konwersji obrazu z przezroczystych materiałów na sygnał cyfrowy?

A. Aparat fotoreprodukcyjny

B. Naświetlarkę CtF

C. Skaner bębnowy

D. Naświetlarkę CtP

Naświetlarka CtF (Computer-to-Film) jest urządzeniem, które tworzy filmy na podstawie danych cyfrowych, jednak nie jest dedykowana do bezpośredniego przetwarzania transparentnych oryginałów. Użycie CtF w tym kontekście prowadzi do nieporozumień, ponieważ jego funkcjonalność ogranicza się do reprodukcji obrazów już w postaci cyfrowej, co nie odpowiada na pierwotne pytanie dotyczące skanowania oryginałów. Naświetlarka CtP (Computer-to-Plate) również nie jest odpowiednia w tym przypadku, ponieważ jej głównym zadaniem jest przenoszenie obrazów cyfrowych bezpośrednio na płyty drukarskie, co również nie obejmuje konwersji transparentnych oryginałów. Aparat fotoreprodukcyjny, z kolei, wykorzystuje fotografię do dokumentacji obrazów, co może być przydatne w niektórych sytuacjach, ale nie oferuje precyzji oraz szczegółowości skanowania, jaką zapewnia skaner bębnowy. Te błędne koncepcje mogą wynikać z mylnego zrozumienia funkcji poszczególnych urządzeń oraz ich zastosowań w procesie przetwarzania obrazu. Kluczowe jest zrozumienie, że różne technologie są dopasowane do konkretnych zadań i wybór niewłaściwego urządzenia może skutkować niższą jakością końcowego produktu.

Pytanie 12

Niewłaściwe ustawienie kątów rastrowania skutkuje powstaniem na wydrukach zjawiska

A. rozmazania.

B. smużenia.

C. zamazania.

D. mory.

Zjawisko mory to temat, który na pierwszy rzut oka może wydawać się trochę tajemniczy, ale tak naprawdę, w poligrafii pojawia się dość często i potrafi nieźle napsuć krwi każdemu drukarzowi. Tak zwana mora to specyficzny, niezamierzony wzór, który powstaje na wydrukach, jeśli kąty rastrowania dla różnych kolorów są ustawione niepoprawnie – chodzi tutaj głównie o druk wielobarwny, np. w technologii CMYK. Najprościej mówiąc, kiedy siatki rastra nachodzą na siebie pod nieodpowiednimi kątami, wówczas ich regularny układ tworzy widoczne fale, paski albo coś w rodzaju „pajęczej sieci”. To wygląda bardzo nieestetycznie i właściwie od razu zdradza brak profesjonalizmu czy nieuwagę przy przygotowaniu materiałów do druku. Moim zdaniem, każdy, kto chociaż raz widział efekt mory, już zawsze będzie go rozpoznawał – tak specyficzny to efekt. W praktyce, żeby tego uniknąć, stosuje się ściśle określone kąty rastrowania dla poszczególnych kolorów. Na przykład, wg standardów branżowych, cyjan ustawia się na 15°, magentę na 75°, żółty na 0°, a czarny na 45° – i to faktycznie działa. Takie podejście minimalizuje ryzyko powstawania mory. Dobrą praktyką jest też regularne sprawdzanie podglądu separacji przed drukiem. Mora nie ma nic wspólnego ze smużeniem czy rozmazaniem, bo te efekty mają zupełnie inne przyczyny, raczej mechaniczne lub związane z jakością farby. Warto więc zawsze pamiętać o kątach rastrowania, bo to jeden z tych szczegółów, które decydują o jakości finalnego wydruku.

Pytanie 13

Bezpośrednie naświetlanie formy drukowej w maszynie drukującej offsetowej oznaczane jest w poligrafii akronimem

A. CIP

B. CtPress

C. CtFilm

D. RIP

CtPress to skrót, który w branży poligraficznej oznacza technologię Computer-to-Press, czyli bezpośrednie naświetlanie formy drukowej już w maszynie drukującej offsetowej. To jest naprawdę rewolucyjny sposób przygotowania formy, bo całkowicie pomija tradycyjny etap naświetlania płyt poza maszyną. Z mojego doświadczenia wynika, że CtPress pozwala na znaczne skrócenie czasu przygotowania produkcji, co jest nieocenione przy krótkich nakładach i szybkim obrocie zleceniami. Praktycznie – operator przygotowuje plik, a maszyna sama naświetla płytę bezpośrednio przed drukiem. Trochę jakby offsetowa maszyna 'nauczyła się' być własnym CTP. W wielu nowoczesnych drukarniach taka technologia staje się coraz bardziej popularna, bo pozwala ograniczyć koszty materiałów i zminimalizować ryzyko błędów związanych z tradycyjnym przenoszeniem form. Branżowe standardy, jak FOGRA czy ISO 12647, uwzględniają już procesy inline, do których zalicza się właśnie CtPress. Takie rozwiązanie jest uważane za bardzo nowoczesne i rekomendowane zwłaszcza tam, gdzie liczy się elastyczność i szybkość reakcji na zmiany w zleceniu. Osobiście uważam, że to świetny przykład na to, jak automatyzacja w poligrafii przenosi się na realne ułatwienia w codziennej pracy.

Pytanie 14

Przy tworzeniu kosztorysu na wykonanie form drukarskich trzeba brać pod uwagę parametry technologiczne:

A. podłoże dla druku, naddatek technologiczny, próbkę proof

B. metodę drukowania, technologię wytwarzania form, format druku

C. liczbę wydruków, klasyfikację produktu graficznego, format druku

D. technologię wytwarzania form, naddatek technologiczny, podłoże dla druku

W każdej z niepoprawnych odpowiedzi brakuje kluczowych informacji, które są istotne dla prawidłowego kosztorysowania form drukowych. Na przykład, nakład czy klasyfikacja produktu poligraficznego są ważne, jednak nie obejmują one technologicznych aspektów, które mają kluczowy wpływ na koszty. Nakład to liczba odbitek, która może determinować skalę produkcji, ale nie uwzględnia szczegółów technicznych potrzebnych do realizacji druku. Klasyfikacja produktu poligraficznego nie odnosi się bezpośrednio do specyfikacji technologicznych, które są kluczowe przy tworzeniu kosztorysu. Niektóre odpowiedzi wskazują na naddatek technologiczny lub podłoże drukowe, które są istotne w kontekście samego procesu produkcji, ale nie dostarczają całościowego obrazu niezbędnych parametrów. Użytkownik myśli, że te elementy są wystarczające do kosztorysowania, jednak to podejście pomija fundamentalne aspekty, które wynikają z wyboru technologii druku oraz zastosowanej techniki. Właściwe zrozumienie wszystkich tych komponentów jest niezbędne do skutecznego zarządzania projektem drukarskim i realizacji zleceń zgodnie z oczekiwaniami klientów oraz obowiązującymi standardami jakości.

Pytanie 15

Ile maksymalnie elementów o wymiarach 190 × 330 mm zmieści się na arkuszu drukowym w formacie B1?

A. 9 elementów.

B. 10 elementów.

C. 12 elementów.

D. 8 elementów.

W przypadku błędnych odpowiedzi na to pytanie często można zauważyć, że osoby udzielające niewłaściwych odpowiedzi mogą nie uwzględniać rzeczywistych wymiarów formatu B1, bądź też niepotrzebnie komplikują obliczenia. Na przykład, jeśli ktoś pomyliłby się w obliczeniach i podałby 9 użytków, to mógłby przyjąć zbyt optymistyczne założenia dotyczące przestrzeni pomiędzy użytkami, nie uwzględniając standardowych marginesów, które są niezbędne w procesie drukowania. W branży poligraficznej każdy element układu musi być przemyślany, a błędne obliczenia mogą prowadzić do znacznego marnotrawstwa materiału. Również błędna orientacja użytków (np. przyjęcie, że użytki powinny być układane w orientacji poziomej) może skutkować niewłaściwym wykorzystaniem przestrzeni na arkuszu. Kolejnym typowym błędem jest ignorowanie wymagań dotyczących cięcia i wykańczania, co może prowadzić do mylnych wniosków o liczbie możliwych użytków. Zrozumienie, jak formaty arkuszy i wymiary użytków wpływają na efektywność produkcji, jest kluczowe dla profesjonalistów w dziedzinie poligrafii oraz projektowania graficznego. Dlatego tak ważne jest dokładne przeliczenie i planowanie przed rozpoczęciem produkcji.

Pytanie 16

Jakie technologie mogą być zastosowane do wykonania odbitek próbnych?

A. fotoutwardzalnej i mechanicznej

B. fotopolimerowej oraz cyfrowej

C. polimerowej i tradycyjnej

D. fotochemicznej oraz cyfrowej

Wybór niepoprawnych technologii, takich jak "polimerowa i klasyczna" czy "fotoutwardzalna i mechaniczna", nie oddaje rzeczywistości współczesnych procesów produkcji odbitek próbnych. Technologia polimerowa, choć jest stosowana w niektórych procesach druku, nie jest typowo używana do odbitek próbnych. W kontekście druku, polimery są bardziej związane z metodami takimi jak druk fleksograficzny, gdzie wykorzystuje się elastyczne formy drukarskie, a nie bezpośrednio do wywoływania obrazów na bazie światłoczułych materiałów. Klasyczna technologia daje nam do czynienia z tradycyjnymi metodami, jak sitodruk czy offset, które mogą mieć ograniczenia w zakresie szybkości i elastyczności w porównaniu do nowoczesnych technik. Odpowiedzi takie jak "fotochemiczna" są bliskie, jednak nie uwzględniają pełnego spektrum dostępnych rozwiązań. Ostatecznie stosowanie technologii fotoutwardzalnej i mechanicznej odzwierciedla przestarzałe podejścia, które są mniej efektywne w porównaniu do metod cyfrowych, które pozwalają na szybsze prototypowanie i testowanie projektów. Kluczowym błędem myślowym jest zatem utożsamianie tych technologii z nowoczesnym podejściem do produkcji odbitek, co prowadzi do nieadekwatnych wniosków na temat ich zastosowania w praktyce.

Pytanie 17

Jakie są wymiary netto pocztówki, gdy zastosowano spady 3 mm, a wymiar brutto wynosi 111 x 154 mm?

A. 117 x 160 mm

B. 105 x 148 mm

C. 114 x 157 mm

D. 108 x 151 mm

Odpowiedź 105 x 148 mm jest prawidłowa, ponieważ wymiary netto pocztówki obliczamy, odejmując od wymiarów brutto wartość spadów. W przypadku ustalonego wymiaru brutto na 111 x 154 mm oraz zastosowania spadów 3 mm z każdej strony, musimy odjąć 6 mm od każdego wymiaru (3 mm z lewej, 3 mm z prawej). W konsekwencji otrzymujemy wymiary netto: 111 mm - 6 mm = 105 mm oraz 154 mm - 6 mm = 148 mm. Przykład zastosowania tej wiedzy jest widoczny w procesie przygotowywania materiałów drukowanych, gdzie spady są niezbędne dla poprawnego cięcia i zapewnienia, że kolory lub obrazy sięgają do krawędzi finalnego dokumentu, co jest zgodne z dobrymi praktykami w druku komercyjnym. Prawidłowe obliczenie wymiarów netto jest kluczowe, aby uniknąć problemów podczas produkcji, takich jak niepożądane białe krawędzie na końcowym produkcie.

Pytanie 18

Ile stron składa się na arkusz formatu A4 utworzony z jednego pełnoformatowego arkusza papieru?

A. 16

B. 4

C. 32

D. 8

Odpowiedzi 8, 32 i 4 są błędne, bo nie do końca rozumieją, jak działają struktury składek papierowych i ich formaty. Wiele osób może się pomylić z podstawowymi jednostkami miary i nie myśli o tym, że każdy arkusz A0, po odpowiednim złożeniu, daje szereg mniejszych arkuszy. Na przykład, odpowiedź 8 sugeruje, że jedno złożenie A0 daje tylko 8 stron A4, co nie jest prawdziwe, bo nie biorą pod uwagę, że każde kolejne złożenie podwaja liczbę stron. Odpowiedź 32 twierdzi, że arkusz A0 podzielony na cztery części daje znacznie więcej stron, co nie jest zgodne z tym, co zaplanowano w standardowych składkach. Z kolei odpowiedź 4 nie uwzględnia, jak duży potencjał ma jeden arkusz A0 podczas składania. Ważne jest, żeby ucząc się zasad druku i obróbki papieru, zwracać uwagę na międzynarodowe standardy, jak ISO 216, które definiują formaty papieru i ich zastosowanie. Zrozumienie tych zasad pomoże w lepszym planowaniu projektów graficznych i optymalizacji procesów produkcyjnych w poligrafii. Warto zrozumieć, jak arkusz A0 przekształca się w mniejsze formaty, bo to klucz do unikania błędów i lepszego wykorzystania materiałów.

Pytanie 19

W trakcie przygotowania materiałów do druku offsetowego tworzy się elementy w kolorze

A. żółtego

B. czarnego

C. purpurowego

D. niebieskozielonego

Wybrałeś czarny kolor, co jest super, bo w druku offsetowym czarny (oznaczany jako K w CMYK) jest naprawdę ważny. Bez czerni, trudno byłoby uzyskać fajny kontrast i szczegóły w druku. To dlatego, że druk offsetowy opiera się na czterech kolorach: cyjanie, magencie, żółtym i czarnym. Czarny to ten kolor, który nadaje wyrazistość liniom i sprawia, że tło wygląda bardziej intensywnie. W praktyce najczęściej używa się go do druku tekstów i różnych grafik, więc jest nie do przecenienia w procesie przygotowania do druku. Warto też wiedzieć, że czarny kolor często łączy się z innymi kolorami, co pozwala nam uzyskać szeroką paletę barw, co jest zgodne z zasadami kolorystycznymi. Dobre praktyki w druku podpowiadają, żeby czarny był bazą, bo to naprawdę podnosi jakość finalnego produktu.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Jakie podłoże należy zastosować do cyfrowego druku dwustronnych, wielobarwnych wizytówek firmowych?

A. karton satynowany o gramaturze 350 g/m2

B. tektura jednostronna o gramaturze 1200 g/m2

C. papier samoprzylepny o gramaturze 120 g/m2

D. papier fotograficzny o gramaturze 150 g/m2

Karton satynowany o gramaturze 350 g/m2 to super opcja na wizytówki. Dzięki wysokiej jakości tego kartonu, kolory wyglądają naprawdę świetnie, a detale są wyraźne. Gramatura 350 g/m2 sprawia, że wizytówki są sztywne, co jest ważne, bo nie mogą się wyginać ani psuć. Do tego, gładka powierzchnia kartonu daje eleganckie wykończenie. W branży druku cyfrowego używanie materiałów o odpowiedniej gramaturze i fakturze to najlepsza praktyka, co wpłynie pozytywnie na to, jak ludzie postrzegają Twoje wizytówki. W dodatku, klienci lepiej reagują na wizytówki z kartonu satynowanego, co może pozytywnie wpłynąć na ich wrażenia o firmie. Warto też pamiętać, że ten typ kartonu jest często używany w druku offsetowym, więc dobrze się sprawdza w różnych sytuacjach.

Pytanie 22

Wielobarwny wydruk jest analogowym źródłem do prac graficznych, który powinno się zdigitalizować poprzez zastosowanie operacji

A. skanowania refleksyjnego.

B. rastrowania stochastycznego.

C. naświetlania CtP.

D. skanowania transmisyjnego.

Skanowanie refleksyjne to podstawa, jeśli chodzi o digitalizację wydruków wielobarwnych, czyli takich już utrwalonych na papierze metodą np. offsetową lub cyfrową. Z mojego doświadczenia, w praktyce biurowej czy graficznej, większość dokumentów, okładek, plakatów i ilustracji przenosimy do świata cyfrowego właśnie skanerem refleksyjnym, bo ten typ skanera został zoptymalizowany pod kątem pracy z materiałami nieprzeźroczystymi. Skanowanie refleksyjne polega na zczytywaniu światła odbitego od powierzchni wydruku, co pozwala na wierne odwzorowanie barw i detali, o ile sprzęt i ustawienia są odpowiednie. W branży przyjmuje się, że to najpewniejszy sposób na przygotowanie plików do dalszej edycji, archiwizacji czy druku. Co ciekawe, profesjonalne skanery do grafiki potrafią analizować strukturę papieru i niwelować niepożądane efekty typu moiré – to naprawdę robi różnicę przy reprodukcji materiałów drukowanych. Moim zdaniem, każdy kto poważnie myśli o obróbce graficznej, powinien wiedzieć, że refleksyjny skan to nie tylko podstawa digitalizacji, ale też standard branżowy – pod tym kątem uczą nawet w technikach poligraficznych. Taka wiedza potem procentuje, bo pozwala uniknąć błędów przy pracy z archiwaliami czy nawet prostymi materiałami reklamowymi.

Pytanie 23

Przygotowanie rozmieszczenia kompozycji graficzno-tekstowej pokazanej na ilustracji jest nazywane w procesach przygotowawczych (prepress)

A. layoutem.

B. kolofonem.

C. frontyspisem.

D. złamem.

Odpowiedź "layoutem" jest poprawna, ponieważ w kontekście procesów przygotowawczych (prepress) odnosi się do układu graficznego, który ma kluczowe znaczenie w publikacji materiałów drukowanych. Layout to nie tylko estetyka, ale również praktyczne rozmieszczenie elementów, takich jak tekst, obrazy, infografiki, które muszą być ze sobą zharmonizowane, aby przekazać zamierzony komunikat. W branży graficznej właściwy layout odpowiada za czytelność i atrakcyjność wizualną dokumentu, co jest szczególnie istotne w profesjonalnych publikacjach, takich jak magazyny, książki czy broszury. Dobrze zaprojektowany layout stosuje zasady kompozycji, takie jak zasada trzeciego, równowaga czy kontrast, co może znacząco wpłynąć na odbiór treści przez czytelnika. Przykładem praktycznego zastosowania layoutu może być projektowanie strony internetowej, gdzie przestrzeń musi być mądrze wykorzystana, aby prowadzić użytkownika przez treści w sposób intuicyjny. Warto zauważyć, że profesjonalne oprogramowanie do projektowania, takie jak Adobe InDesign, oferuje narzędzia, które wspierają proces tworzenia layoutu, ułatwiając tym samym pracę grafikom.

Pytanie 24

Którą technikę należy zastosować do zadrukowania przestawionego na rysunku opakowania?

A. Fleksografia.

B. Offset.

C. Typooffset.

D. Rotograwiura.

Typooffset, offset i rotograwiura to techniki druku, które mają swoje specyficzne zastosowania, ale nie są odpowiednie do zadrukowywania opakowań wykonanych z tektury falistej. Technika typooffset, oparta na druku płaskim, z założenia nie sprawdza się w sytuacjach wymagających elastyczności formy, co jest kluczowe w przypadku materiałów o zróżnicowanej powierzchni, takich jak tektura falista. Offset, mimo że jest popularny w druku offsetowym, zazwyczaj stosuje się go w przypadku sztywnych materiałów papierowych, a nie elastycznych, co ogranicza jego zastosowanie w branży opakowaniowej. Rotograwiura, z drugiej strony, jest techniką, która sprawdza się w produkcji dużych nakładów druków, jednak jej koszt i złożoność procesu czynią ją mniej dostępną dla mniejszych serii opakowań. Dodatkowo, rotograwiura wymaga użycia farb na bazie rozpuszczalników, co nie jest zgodne z obecnymi trendami ekologicznymi i może wpływać negatywnie na jakość druku oraz bezpieczeństwo produktów, zwłaszcza w przypadku opakowań żywnościowych. Właściwe zrozumienie różnic między tymi technikami jest kluczowe, aby uniknąć błędnych wyborów przy projektowaniu i produkcji opakowań. Wybór niewłaściwej techniki do zadrukowywania może prowadzić do nie tylko zwiększenia kosztów, ale także do problemów z jakością druku, co wpływa na wizerunek marki oraz satysfakcję klientów.

Pytanie 25

Jaką kwotę trzeba przeznaczyć na wykonanie form drukarskich koniecznych do druku ulotek w kolorystyce 4 + 1, jeśli koszt przygotowania jednej formy wynosi 30,00 zł?

A. 90,00 zł

B. 120,00 zł

C. 150,00 zł

D. 180,00 zł

Koszt przygotowania form do ulotek w kolorystyce 4 + 1 to 150,00 zł. To wynika z tego, ile form musimy mieć, żeby zrealizować taki projekt. W druku offsetowym, kolorystyka 4 + 1 to tak naprawdę cztery kolory podstawowe (CMYK) i jeden dodatkowy kolor, zazwyczaj jakiś specjalny lub lakier. Przy druku ulotek musimy mieć osobne formy dla każdego koloru, więc liczymy, że jedna forma kosztuje 30,00 zł. A skoro 4 kolory i 1 dodatkowy to razem pięć form, to 5 x 30,00 zł daje nam 150,00 zł. Takie kalkulacje są super ważne w poligrafii, bo pomagają nam w oszacowaniu kosztów produkcji, żeby projekt się opłacał. W praktyce to widać przy każdym zleceniu druku, gdzie trzeba dobrze zaplanować koszty form, żeby nie mieć niespodzianek i móc zarobić.

Pytanie 26

Jakie są szacunkowe wydatki na zakup 10 000 arkuszy papieru offsetowego w formacie A1 o gramaturze 150 g/m², jeśli cena za kilogram tego materiału wynosi 2,50 zł?

A. 1 575

B. 1 675

C. 1 975

D. 1 875

Błędne odpowiedzi mogą wynikać z różnych nieporozumień związanych z obliczaniem kosztów materiałów. Wiele osób może pominąć kluczowy krok związany z przeliczeniem powierzchni arkuszy papieru na masę, co prowadzi do niepoprawnych wyników. Przykładowo, niektórzy mogą błędnie wyliczyć powierzchnię arkusza, nie uwzględniając rzeczywistych wymiarów formatu A1, co skutkuje zaniżeniem lub zawyżeniem całkowitego kosztu. Dodatkowo, niektóre błędne odpowiedzi mogą wynikać z ignorowania faktu, że cena jednostkowa materiału (2,50 zł/kg) musi być pomnożona przez całkowitą masę papieru w kilogramach, a nie przez nieodpowiednio dobraną wartość. Ważne jest, aby w obliczeniach uwzględniać wszystkie parametry, takie jak gramatura, format oraz ilość zamawianego materiału. Zastosowanie metod obliczeniowych zgodnych z powszechnie przyjętymi standardami w branży poligraficznej, jak również znajomość rodzajów papieru oraz ich właściwości, pozwala na precyzyjne planowanie kosztów, co w dłuższej perspektywie przyczynia się do lepszego zarządzania budżetem projektów i optymalizacji procesów produkcyjnych.

Pytanie 27

Który wzorzec montażu elektronicznego stosuje się, aby wydrukować składkę książki złamywaną prostopadle trzykrotnie?

A. D.

B. A.

C. B.

D. C.

Wybierając coś innego niż A, ciężko powiedzieć, że na pewno rozumiesz, jak działa montaż elektroniczny. Wzorce są kluczowe, bo to one decydują o tym, jak strony będą poukładane. Złamanie składki trzykrotnie wymaga przemyślanego planu, a inne opcje mogą prowadzić do niezbyt sensownych układów. Często ludzie myślą, że różne układy są na równi, a tak nie jest. To powoduje, że w produkcji mogą się pojawić nieprzemyślane błędy. Warto zrozumieć, dlaczego te zasady są takie ważne, bo zaniedbanie ich może sprawić, że stracisz mnóstwo czasu i pieniędzy na poprawki i ponowny druk. Dlatego wiedza o wzorcach montażu jest absolutnie kluczowa dla każdego, kto działa w branży drukarskiej.

Pytanie 28

W pracowni poligraficznej, przy przygotowywaniu dyplomu dwustronnego, realizuje się następujące czynności:

A. naświetlanie płyty fleksograficznej, przygotowanie pliku PDF o kompozytowej strukturze

B. adiustację tekstu, łamanie, tworzenie layoutu, impozycję

C. jednostka drukarska, impozycję, opracowanie layoutu

D. zalewkowanie, przetwarzanie bitmap, łamanie, kontrola wydruków

Patrząc na błędne odpowiedzi, można zauważyć, że wiele z nich odchodzi od tematu przygotowania dwustronicowego dyplomu. Naświetlanie płyty fleksograficznej, na przykład, jest rzeczą, która bardziej dotyczy druku fleksograficznego i nie ma nic wspólnego z tym, co robimy przy dyplomach. Przygotowanie pliku PDF to kolejna sprawa – to bardziej skomplikowana technika i nie jest pierwszym krokiem w całym procesie. Owszem, może to pomóc w druku, ale nie jest to coś, co powinno dominować, gdy mówimy o dyplomach, które zazwyczaj robi się inaczej. Jeśli chodzi o narzędzia drukarskie i operacje, to również bardziej odnosi się do produkcji niż samego przygotowania. Rozróżnienie tych etapów jest kluczowe, bo każdy z nich wymaga innego podejścia i umiejętności. W poligrafii ważne jest, by stosować dobre praktyki, jak odpowiednie łamanie tekstu, by uniknąć typograficznych błędów, które mogą popsuć ostateczny produkt. Zrozumienie wszystkich tych procesów jest niezbędne, żeby ogarnąć, jak wygląda cała procedura przygotowawcza.

Pytanie 29

Która z operacji technologicznych chroni częściowo produkt poligraficzny przed negatywnym wpływem warunków zewnętrznych (np. nawilżeniem)?

A. Łamanie.

B. Perforowanie.

C. Laminowanie.

D. Kalandrowanie.

Laminowanie to proces technologiczny, który polega na pokrywaniu powierzchni materiału specjalną folią, co znacząco zwiększa jego odporność na działanie niekorzystnych warunków zewnętrznych, takich jak wilgoć, zabrudzenia czy uszkodzenia mechaniczne. Folia może mieć różne właściwości, w tym matowe lub błyszczące wykończenie, co pozwala na dostosowanie efektu wizualnego do wymagań klienta. Laminowanie jest powszechnie stosowane w branży poligraficznej, szczególnie w produkcji ulotek, plakatów, czy opakowań. Dzięki tej operacji, wydruki stają się bardziej trwałe, co jest istotne w kontekście ich późniejszej eksploatacji. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, laminowanie jest rekomendowane dla materiałów, które będą narażone na kontakt z wodą lub wilgotnymi warunkami, co zabezpiecza je przed zniszczeniem. Ponadto, proces ten podnosi również estetykę wyrobów poligraficznych, nadając im profesjonalny wygląd.

Pytanie 30

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop jest najbardziej odpowiednie do eliminacji niewielkich zanieczyszczeń na skanowanym obrazie?

A. Różdżka

B. Stempel

C. Chwytak

D. Rozmycie

Narzędzie Stempel w programie Adobe Photoshop jest idealne do usuwania drobnych plam na zeskanowanych zdjęciach, ponieważ pozwala na precyzyjne kopiowanie pikseli z jednego obszaru obrazu i nałożenie ich na inny. Użytkownik może dostosować rozmiar pędzla, dzięki czemu ma większą kontrolę nad tym, jak duże lub małe obszary mogą być naprawiane. Stempel działa na zasadzie klonowania, co oznacza, że można nim efektywnie maskować niedoskonałości, takie jak plamy, kurz czy zarysowania, co jest szczególnie przydatne w przypadku archiwalnych zdjęć. Dobrym przykładem zastosowania stempla jest sytuacja, gdy na zdjęciu znajduje się niepożądany punkt, którego chcemy się pozbyć; wystarczy wybrać dobre źródło z obrazu, a następnie nałożyć je na problematyczny obszar. Ważne jest także, żeby korzystać z różnych źródeł klonowania, aby uzyskać naturalny efekt, unikając widocznych powtórzeń. W branży graficznej standardem jest dbałość o szczegóły, dlatego umiejętność stosowania stempla w Photoshopie jest kluczowa dla zachowania wysokiej jakości edytowanych zdjęć.

Pytanie 31

Jaka jest cena wykonania offsetowych form drukowych w technologii CtP, niezbędnych do zadrukowania arkuszy w kolorystyce 4 + 1, jeśli koszt naświetlenia jednej formy wynosi 35 zł?

A. 175 zł

B. 280 zł

C. 70 zł

D. 140 zł

W odpowiedzi na pytanie o koszt wykonania offsetowych form drukowych w technologii CtP, poprawna kwota wynosi 175 zł. Koszt naświetlenia jednej formy wynoszący 35 zł odnosi się do sytuacji, w której w kolorystyce 4 + 1 potrzeba 5 form. Zatem całkowity koszt można obliczyć, mnożąc koszt jednej formy przez liczbę form: 35 zł x 5 = 175 zł. W praktyce, technologia CtP (Computer to Plate) pozwala na bezpośrednie naświetlanie form drukowych z plików cyfrowych, co znacznie zwiększa efektywność i precyzję produkcji. Użycie tej technologii pozwala na eliminację pośrednich procesów, co przekłada się na niższe koszty i wyższą jakość druku, czyniąc ją standardem w nowoczesnych drukarniach. Dodatkowo, znajomość kosztów produkcji form jest kluczowa dla planowania budżetu oraz negocjacji z klientami. Dzięki temu można lepiej przewidzieć koszty całego projektu drukarskiego, co jest istotne w kontekście zarządzania finansami w branży poligraficznej.

Pytanie 32

Ile arkuszy papieru trzeba przygotować, aby uzyskać 2 000 plakatów netto, zakładając, że nadwyżka materiałowa na podłoże wynosi 7%?

A. 2 000

B. 2 140

C. 1 070

D. 2 700

Aby obliczyć liczbę arkuszy drukowych potrzebnych do uzyskania 2000 plakatów netto, musimy uwzględnić nadwyżkę materiałową wynoszącą 7%. Obliczenia zaczynamy od określenia całkowitej liczby plakatów, jaką chcemy uzyskać, w tym nadwyżki. Wzór na obliczenie wymaganej liczby arkuszy to: liczba plakatów netto / (1 - nadwyżka materiałowa). W naszym przypadku obliczenia wyglądają następująco: 2000 / (1 - 0,07) = 2000 / 0,93 = 2150,54. Oznacza to, że potrzebujemy 2151 arkuszy, a po zaokrągleniu do najbliższej liczby całkowitej otrzymujemy 2140 arkuszy, co jest odpowiedzią nr 2. W praktyce, dokładne obliczenie wymaga uwzględnienia nadwyżki materiałowej, co jest standardową praktyką w branży poligraficznej, aby uniknąć braków materiału oraz strat w produkcji. Takie podejście nie tylko zwiększa efektywność procesu drukowania, ale również zapewnia lepszą jakość końcowego produktu.

Pytanie 33

Na przedstawionej ilustracji projektu opakowania zielona linia wskazuje

A. zarys etykiety.

B. kształt wykrojnika.

C. wymiar formy drukowej.

D. linię perforacji.

W projektach opakowań nietrudno się pomylić, bo pojawia się sporo różnych linii technicznych, z których każda ma trochę inną funkcję i kolor. Jeżeli ktoś myśli, że zielona linia przedstawia zarys etykiety, to widać tu pewne nieporozumienie dotyczące skali projektu – etykieta to osobny element, przyklejany lub nadrukowywany na gotowe opakowanie, a tutaj mówimy o całym rozkroju kartonika, który będzie potem zaginany i sklejany. Zielona linia nie wyznacza miejsca na etykietę, tylko całą formę opakowania. Z kolei linia perforacji oznaczałaby zazwyczaj specjalne nacięcie albo dziurkowanie ułatwiające otwieranie – takie linie są zwykle przerywane i wyraźnie opisane w dokumentacji, bo mają inną rolę i są technologicznie inaczej traktowane przez maszyny. W tym projekcie nie widać przerywanej linii, a zielony kolor użyty jest wyłącznie do pokazania granicy cięcia. Co do wymiaru formy drukowej – to już całkiem inna sprawa, bo forma drukowa odnosi się do całego arkusza, na którym drukuje się kilka opakowań naraz, a nie do pojedynczego wykrojnika. Częsty błąd popełniany przez początkujących to mylenie wymiarów finalnego opakowania z wymiarem całej matrycy czy formy drukarskiej. W praktyce, jeśli projektant pomyli te pojęcia, to może dojść nawet do sytuacji, gdzie opakowanie nie będzie się dało wyciąć z arkusza albo nadruk się rozjedzie. Dlatego tak ważne jest, żeby znać i rozumieć, które linie odpowiadają za jakie procesy produkcyjne – i nie mylić wykrojnika z etykietą, perforacją czy wymiarem technicznym drukarni.

Pytanie 34

Aby wydrukować 1 500 jednostronnych plakatów w pełnym kolorze (4 + 0) w formacie A2, co należy zastosować?

A. karton 200 g/m2, kopioramę, drukarkę cyfrową

B. karton 250 g/m2, naświetlarkę CTF, maszynę fleksograficzną

C. papier powlekany 250 g/m2, naświetlarkę CTP, maszynę offsetową arkuszową

D. papier powlekany 170 g/m2, wywoływarkę, ploter drukujący

Odpowiedź wskazująca na papier powlekany o gramaturze 250 g/m2, naświetlarkę CTP oraz maszynę offsetową arkuszową jako odpowiednią metodę produkcji 1 500 jednostronnych plakatów w formacie A2 jest poprawna z kilku powodów. Papier powlekany 250 g/m2 zapewnia wysoką jakość druku dzięki swojej gęstości i strukturze, co jest istotne przy reprodukcji wielobarwnych grafik. Naświetlarka CTP (Computer-to-Plate) umożliwia bezpośrednie przenoszenie obrazu na płytę drukarską, co minimalizuje straty w jakości i przyspiesza proces przygotowania do druku. Wykorzystanie maszyny offsetowej arkuszowej jest idealne dla dużych nakładów, gdyż oferuje wysoką efektywność i doskonałą jakość druku, zwłaszcza w przypadku plakatów wymagających intensywnych kolorów. Przykładowo, przy produkcji plakatów reklamowych, taka kombinacja narzędzi pozwala uzyskać żywe kolory oraz precyzyjne detale, co jest kluczowe w marketingu wizualnym. Dobre praktyki branżowe wskazują, że wybór odpowiednich materiałów i technologii ma kluczowe znaczenie dla końcowego efektu wizualnego oraz trwałości wydruków.

Pytanie 35

Ile arkuszy papieru w formacie A1 jest potrzebnych do wydrukowania 1 000 plakatów w formacie A2 z uwzględnieniem 10% naddatku technologicznego?

A. 250

B. 350

C. 550

D. 850

Odpowiedź 550 arkuszy papieru formatu A1 jest prawidłowa z kilku powodów. Aby obliczyć, ile arkuszy A1 potrzebujemy do wydrukowania 1000 plakatów formatu A2, najpierw musimy zrozumieć powierzchnię, jaką zajmują różne formaty papieru. Format A1 ma wymiary 594 mm x 841 mm, co daje powierzchnię 0,5 m². Format A2 (420 mm x 594 mm) zajmuje 0,28 m². Na jednym arkuszu A1 zmieści się więc 2,5 arkusza A2 (0,5 m² / 0,28 m² = 1,785, co zaokrąglamy do 2, ponieważ nie możemy mieć części arkusza). Z tego wynika, że do wydrukowania 1000 plakatów A2 potrzebujemy 1000 / 2 = 500 arkuszy A1. Jednakże, biorąc pod uwagę 10% naddatku technologicznego, musimy dodać dodatkowe 50 arkuszy (10% z 500), co daje 550 arkuszy A1. Taka procedura uwzględnia typowe praktyki w druku, gdzie naddatek jest wprowadzany w celu zminimalizowania ryzyk związanych z błędami drukarskimi oraz stratami materiałowymi. Warto pamiętać, że stosowanie naddatku jest standardem w branży, co pozwala na uzyskanie lepszych rezultatów końcowych.

Pytanie 36

Na rysunku zaznaczono błąd w składzie tekstu nazywany

A. złożeniem.

B. korytarzem.

C. rozspacjowaniem.

D. interlinią.

Odpowiedź "korytarz" jest poprawna, ponieważ odnosi się do zjawiska typowego dla składów typograficznych, szczególnie w przypadku tekstów złożonych. Korytarz to przestrzeń między słowami, która jest zbyt duża, co prowadzi do nieestetycznego wyglądu tekstu. W profesjonalnym składzie tekstu, ważne jest, by zachować odpowiednie odstępy między wyrazami, aby tekst był czytelny i estetyczny. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy odnosi się do procesu składania dokumentów, gdzie nieprawidłowe ustawienie interlinii lub odstępów między słowami może wpłynąć na odbiór tekstu przez czytelnika. W branży graficznej, stosowanie odpowiednich narzędzi i technik, takich jak precyzyjne ustawienia typograficzne w programach do składu tekstu, jest kluczowe. Standardy takie jak ISO 12647 określają wymagania dla produkcji druków, w tym zasady dotyczące typografii, co podkreśla znaczenie unikania korytarzy.

Pytanie 37

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop jest odpowiednie do eliminacji niewielkich plam na skanie starej pocztówki?

A. Magiczne różdżka.

B. Stempel.

C. Rozmycie.

D. Uchwyt.

Narzędzie Stempel w programie Adobe Photoshop jest używane do usuwania drobnych defektów z obrazu, w tym plam, rys, czy zanieczyszczeń na skanach archiwalnych. Działa na zasadzie kopiowania fragmentów obrazu z jednego miejsca i nakładania ich na inne, co pozwala na precyzyjne usunięcie niepożądanych elementów. Przykładem zastosowania tego narzędzia może być poprawa jakości skanów pocztówek, gdzie drobne przebarwienia mogą zakłócać ich estetykę. Użytkownik powinien wybrać obszar, który będzie kopiowany, a następnie nałożyć go na plamę, co w efekcie daje naturalny efekt. Warto pamiętać, że kluczowe jest dostosowanie opcji pędzla Stempla, takich jak rozmiar i twardość, aby uzyskać najlepsze rezultaty. Ponadto, stosowanie warstw w Photoshopie, a także funkcji Cofnij, pozwala na bieżąco kontrolować efekty pracy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami edytorskimi w branży graficznej.

Pytanie 38

Ile egzemplarzy o wymiarach 148 x 210 mm brutto można maksymalnie umieścić na arkuszu SRA3 (320 x 450 mm) podczas realizacji impozycji?

A. 8

B. 4

C. 6

D. 2

Pozostałe odpowiedzi to nie to, co trzeba. Widać, że coś nie tak z rozumieniem, jak działa impozycja. Na przykład, jeśli ktoś stwierdza, że na SRA3 zmieści się tylko 2 użytki, to pomija fakt, że mogą się zmieścić 4. To wygląda tak, jakby myślał, że arkusz jest za mały, ale to nieprawda, bo SRA3 jest naprawdę spory. Z kolei odpowiedź mówiąca o 6 użytkach? To też błąd, bo przy takim układzie brakuje miejsca na odstępy, co może zepsuć jakość druku. Jeszcze inna odpowiedź, gdzie było mowa o 8 użytkach, też pomija ważne szczegóły – jak cięcia i marginesy. Kluczowe jest zrozumienie całej koncepcji impozycji, bo to wpływa na koszty i jakość wydruków.

Pytanie 39

Ile arkuszy formatu B2 jest niezbędnych do wydrukowania 4 000 sztuk ulotek o formacie B4, przy założeniu naddatku technologicznego wynoszącego 10%?

A. 1 000 arkuszy

B. 1 100 arkuszy

C. 1 200 arkuszy

D. 1 300 arkuszy

Wybierając inne odpowiedzi, można zauważyć typowe błędy w obliczeniach i analizach. Na przykład, odpowiedź wskazująca 1 200 arkuszy B2 może wynikać z błędnego założenia, że naddatek technologiczny jest znacznie większy niż w rzeczywistości lub że arkusze B2 są wykorzystywane mniej efektywnie. W rzeczywistości, z jednego arkusza B2 można wydrukować cztery ulotki B4, a nie mniej, co oznacza, że każdy arkusz jest wykorzystywany optymalnie. Przeoczenie tego aspektu może prowadzić do zaniżania efektywności produkcji. Podobnie, decyzja o wyborze 1 000 arkuszy ignoruje konieczność uwzględnienia naddatku technologicznego, co w praktyce może skutkować brakiem wystarczającej liczby wydruków, jeśli wystąpią jakiekolwiek błędy lub straty w trakcie produkcji. Z kolei odpowiedzi 1 100 arkuszy wydają się bardziej logiczne, ale nie uwzględniając prawidłowo obliczonego naddatku, prowadzi to do zbyt wczesnego zakupu materiałów. Natomiast wybór 1 300 arkuszy może być konsekwencją nadmiernego dodawania naddatku, co nie jest standardową praktyką w branży, gdzie zaleca się staranność i precyzyjność w obliczeniach. Naddatek technologiczny powinien być stosowany w sposób przemyślany i dostosowany do specyfiki produkcji.

Pytanie 40

Ile składek zawiera książka licząca 160 stron w formacie A5, jeśli została wydrukowana na arkuszach A1?

A. 5 składek

B. 4 składki

C. 6 składek

D. 10 składek

Podczas rozwiązywania tego problemu można się natknąć na różne mylące koncepcje dotyczące liczby składek oraz ich powiązań z ilością stron książki. W pierwszej kolejności, wiele osób może pomyśleć, że wystarczy po prostu podzielić liczbę stron przez liczbę stron w jednej składce, nie zważając na to, ile stron można uzyskać z jednego arkusza A1. Sposób, w jaki składki zostały zaplanowane, odgrywa kluczową rolę w produkcji materiałów drukowanych. Na przykład, jeśli założymy, że każda składka zawiera 16 stron, to 160 stron podzielone przez 16 prowadziłoby do 10 składek, co jednak nie uwzględnia zagadnienia formatu A1. W praktyce, każda składka A5 wymaga znacznie większej ilości papieru, co wprowadza dodatkowe zmiany w liczbie potrzebnych składek. Innym błędem jest nieprawidłowe oszacowanie liczby stron, które można uzyskać z jednego arkusza A1, ponieważ nie uwzględnia się, że arkusze te mogą być składane w sposób, który maksymalizuje wykorzystanie papieru. Ostatecznie, kluczowe jest zrozumienie, że liczba składek nie zależy wyłącznie od ilości stron, ale także od konkretnego formatu i sposobu ich druku. Zastosowanie dobrych praktyk w druku i precyzyjne obliczenia są niezbędne do efektywnego planowania produkcji, co jest ważne w branży poligraficznej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej