Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Stolarz
Kwalifikacja: DRM.04 - Wytwarzanie wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 15:09
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 15:19

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zidentyfikuj uszkodzenia mebli drewnianych, które mogą wystąpić na skutek oddziaływania czynników biologicznych?

A. Pęknięcia i wykrzywienia

B. Oderwanie okleiny

C. Chodniki owadzie

D. Zmatowienie powłoki

Zmatowienie powłoki, pęknięcia i wykrzywienia, oraz oderwanie okleiny to uszkodzenia, które mogą występować w wyrobach stolarskich, lecz nie są one bezpośrednio związane z czynnikami biologicznymi. Zmatowienie powłoki jest efektem działania czynników fizycznych i chemicznych, takich jak ścieranie, działanie promieni UV czy zmiany temperatury, a nie biologicznych. Pęknięcia i wykrzywienia drewna są zazwyczaj rezultatem zmian wilgotności czy temperatury, co prowadzi do skurczu lub rozszerzania się materiału. Podczas gdy oderwanie okleiny może być spowodowane niewłaściwym klejeniem lub działaniem sił mechanicznych, nie jest to skutkiem biologicznym. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich wniosków, polegają na myleniu przyczyn uszkodzeń. Użytkownicy często przypisują zjawiska fizyczne i chemiczne działaniu biologicznemu z powodu braku wiedzy na temat właściwości drewna i mechanizmów jego degradacji. Właściwe zrozumienie tych procesów jest kluczowe dla prawidłowego dbania o wyroby stolarskie oraz ich konserwacji, co w efekcie przyczynia się do ich dłuższej trwałości i użyteczności.

Pytanie 2

W klasyfikacji wymiarowej uwzględnia się grubość oraz rodzaj materiału

A. belek i łat

B. desek i bali

C. desek i łat

D. belek i bali

Odpowiedź 'desek i bali' jest prawidłowa, ponieważ w kontekście klasyfikacji wymiarowej, grubość i odkrycie są kluczowymi parametrami, które wpływają na właściwości mechaniczne oraz zastosowanie materiałów drzewnych. Deski i bale to podstawowe formy drewna stosowane w budownictwie i stolarstwie, gdzie ich odpowiednie wymiary determinują zarówno ich funkcjonalność, jak i estetykę. Na przykład deski stosowane w konstrukcjach podłogowych muszą charakteryzować się określoną grubością i szerokością, aby zapewnić odpowiednią nośność i trwałość. Z drugiej strony, bale, używane często w budownictwie tradycyjnym, mają większe wymiary i są klasyfikowane na podstawie podobnych parametrów, co wpływa na ich zastosowanie w różnych projektach budowlanych. Zgodnie z normami PN-EN 336 dotyczącymi klasyfikacji drewna, istotne jest, aby zarówno deski, jak i bale były odpowiednio klasyfikowane w zależności od ich wymiarów, co przekłada się na ich jakość oraz bezpieczeństwo konstrukcji. Prawidłowe zrozumienie tych klasyfikacji jest niezbędne dla profesjonalistów w branży budowlanej i związanej z obróbką drewna.

Pytanie 3

Jaka jest funkcja kleju epoksydowego w obróbce drewna?

A. Łączenie elementów drewnianych

B. Zabezpieczanie powierzchni przed wilgocią

C. Zmiękczanie drewna przed gięciem

D. Zmniejszanie tarcia między elementami

Kleje epoksydowe są niezwykle popularne w obróbce drewna ze względu na swoją wysoką wytrzymałość oraz zdolność do tworzenia trwałych połączeń. Główna funkcja kleju epoksydowego w tym kontekście to łączenie elementów drewnianych. Dzięki swoim właściwościom, kleje te tworzą bardzo mocne i trwałe spoiny, które są odporne na warunki atmosferyczne oraz wpływ różnych czynników chemicznych. Użycie kleju epoksydowego jest zgodne ze standardami branżowymi, gdyż zapewnia on solidność konstrukcji. Przykładowo, w budownictwie morskim, gdzie elementy drewniane są narażone na wilgoć, klej epoksydowy jest niezastąpiony, ponieważ zapewnia szczelność i wytrzymałość połączeń. Moim zdaniem, znajomość właściwości klejów epoksydowych jest kluczowa dla każdego, kto zajmuje się obróbką drewna, ponieważ pozwala to na wykonywanie połączeń, które przetrwają lata. Kleje te można znaleźć w różnych formach, w tym jako dwuskładnikowe systemy, które po zmieszaniu tworzą substancję o wysokiej lepkości, idealną do wypełniania szczelin i nierówności w drewnie.

Pytanie 4

Aby wykonać wstawki wklejane w miejsca naprawiane na powierzchni zabytkowego mebla, należy wybrać drewno, które

A. ma ciemniejszą barwę niż naprawiane drewno

B. różni się rysunkiem od drewna, które jest naprawiane

C. jest zbliżone wiekiem do drewna w naprawianym meblu

D. ma większą wilgotność od wilgotności drewna w naprawianym meblu

Wybór drewna, które jest zbliżone wiekiem do drewna w naprawianym meblu, jest kluczowy w procesie restauracji zabytków. Starsze drewno często ma unikalne cechy, takie jak struktura włókien czy naturalne zmiany, które rozwijały się przez lata. Użycie wstawki z drewna o podobnym wieku zapewnia większą jednorodność w wyglądzie oraz spójność w zachowaniu materiału pod wpływem zmian warunków otoczenia, takich jak wilgotność czy temperatura. Przykładowo, jeśli naprawiamy mebel z XIX wieku, wstawki z drewna pochodzącego z tego samego okresu będą miały zbliżone właściwości fizyczne i estetyczne, co pozwoli na lepsze wtopienie się w oryginalną strukturę mebla. Dodatkowo, stosowanie drewna o zbliżonym wieku jest zgodne z międzynarodowymi standardami konserwacji, takimi jak zasady ICOM-CC, które zalecają stosowanie materiałów autentycznych i historycznych w pracach restauratorskich, co podkreśla wagę zachowania oryginalności oraz integralności zabytków.

Pytanie 5

Aby przygotować do transportu takie same elementy mebli po demontażu, należy je zorganizować w paczki, owinąć tekturą falistą oraz

A. umieścić w szczelnej skrzyni

B. ścisnąć taśmą stalową

C. połączyć długimi śrubami

D. owinąć cienkimi listwami

Wybór innych metod zabezpieczania zdemontowanych elementów mebli przed transportem, takich jak użycie szczelnej skrzyni, cienkich listew, czy długich śrub, nie jest optymalnym rozwiązaniem. Włożenie zdemontowanych mebli do szczelnej skrzyni może wydawać się logiczne, jednak w praktyce prowadzi do konieczności posiadania odpowiednich rozmiarów skrzyń, co nie zawsze jest możliwe. Oprócz tego, takie podejście może nie zapewnić wystarczającej stabilności elementów, które podczas transportu mogą się przesuwać, co zwiększa ryzyko uszkodzeń. Obicie cienkimi listwami również nie jest skuteczną metodą, ponieważ nie tylko wymaga dodatkowego wysiłku przy montażu, ale także może nie zapewnić odpowiedniej ochrony przed wstrząsami. Ponadto, użycie długich śrub do skręcania elementów w paczki może prowadzić do uszkodzeń powierzchni mebli oraz ich strukturalnej integralności, co z kolei może obniżyć jakość transportowanych produktów. Typowe błędy w myśleniu polegają na założeniu, że wszelkie metody zabezpieczające są równorzędne, podczas gdy w rzeczywistości każda z nich ma swoje ograniczenia i może nie spełniać standardów wymaganych do właściwego transportu. Dlatego kluczowe jest, aby kierować się sprawdzonymi praktykami branżowymi oraz zrozumieniem, że odpowiednia technika pakowania może znacząco wpłynąć na bezpieczeństwo i integralność transportowanych towarów.

Pytanie 6

W procesie produkcji na dużą skalę do łączenia drewna w szerokie elementy należy wybrać

A. prasę wielopółkową

B. sklejarkę membranową

C. sklejarkę zwornicową

D. prasę jednopółkową

Sklejarka zwornicowa to urządzenie, które jest idealne do produkcji wielkoseryjnej drewna klejonego na szerokość. Charakteryzuje się zdolnością do jednoczesnego klejenia wielu elementów, co znacząco zwiększa efektywność procesu produkcyjnego. Dzięki zastosowaniu odpowiednich zworników, sklejarka ta zapewnia równomierne rozłożenie siły nacisku na klejone powierzchnie, co przekłada się na lepszą jakość połączeń. W praktyce, sklejarki zwornicowe są wykorzystywane w produkcji mebli, elementów konstrukcyjnych oraz paneli, gdzie precyzyjne i mocne połączenia są kluczowe. Zastosowanie sklejarki zwornicowej w procesie produkcyjnym pozwala na osiągnięcie wysokiej wydajności przy jednoczesnym zachowaniu wysokiej jakości wyrobów, zgodnie z normami branżowymi. Warto również dodać, że nowoczesne modele sklejarek zwornicowych oferują funkcje automatyzacji, co further zwiększa ich efektywność oraz minimalizuje błędy ludzkie.

Pytanie 7

Łaty giętarskie wyjęte z autoklawu parzelnianego powinny być natychmiast

A. nawilżone

B. ogrzane

C. przycięte na wymiar

D. poddane gięciu

Łaty giętarskie wyjęte z autoklawu parzelnianego należy niezwłocznie poddać gięciu, ponieważ proces autoklawowania polega na poddaniu materiału wysokiemu ciśnieniu i temperaturze, co sprawia, że staje się on bardziej plastyczny i łatwiejszy do formowania. W momencie, gdy łaty są jeszcze gorące, ich struktura molekularna jest bardziej elastyczna, co umożliwia skuteczne i precyzyjne gięcie. Należy pamiętać, że zbyt długie czekanie na rozpoczęcie procesu gięcia po wyjęciu z autoklawu może prowadzić do stygnięcia materiału, co z kolei skutkuje jego twardnieniem i utrudnia dalsze formowanie. W praktyce, aby osiągnąć optymalne efekty, operatorzy powinni mieć przygotowane stanowisko do gięcia oraz odpowiednie narzędzia, takie jak formy czy prasy, które umożliwią uzyskanie pożądanych kształtów. Ponadto, warto zwrócić uwagę na to, że zgodnie z dobrą praktyką przemysłową, każda partia materiału powinna być poddana kontroli jakości przed i po gięciu, co zapewnia zgodność z normami oraz wysoką jakość finalnego produktu.

Pytanie 8

Jakim preparatem powinno się zabezpieczać drewniane uchwyty narzędzi stolarskich?

A. Pokostem

B. Lakierem

C. Emalią

D. Woskiem

Pokost to naturalny środek konserwujący, który skutecznie zabezpiecza drewniane trzonki narzędzi stolarskich przed wilgocią, grzybami i innymi szkodnikami. Jego zastosowanie jest zgodne z dobrą praktyką w obróbce drewna, ponieważ pokost wnika głęboko w strukturę drewna, tworząc trwałą warstwę ochronną. Dzięki swoim właściwościom hydrofobowym, pokost pomaga w zapobieganiu pękaniu i odkształcaniu drewna, co jest szczególnie istotne w przypadku narzędzi narażonych na zmienne warunki atmosferyczne. Stosując pokost, warto pamiętać o kilku etapach: najpierw trzeba dokładnie oczyścić trzonek z brudu i starej powłoki, a następnie nałożyć kilka warstw pokostu, co zwiększa jego skuteczność. Dobre praktyki zalecają również regularne odnawianie powłoki co kilka miesięcy, aby zapewnić długotrwałą ochronę. Pokost jest również preferowany ze względu na swoje ekologiczne właściwości, będąc w pełni biodegradowalnym środkiem ochronnym.

Pytanie 9

Po wyschnięciu lakieru na drewnie można wyczuć małe nierówności. Co jest przyczyną tych zgrubień?

A. użycie zbyt rzadkiego lakieru

B. nieodpylenie powierzchni przed nałożeniem lakieru

C. nierównomierne nałożenie lakieru

D. wysoka wilgotność lakierowanej powierzchni

Zastosowanie zbyt rzadkiego lakieru na powierzchni drewna może prowadzić do powstawania drobnych zgrubień po wyschnięciu powłoki. Rzadki lakier nie tworzy jednolitej warstwy, co skutkuje nierównomiernym rozkładem substancji chemicznych na powierzchni drewna. W wyniku tego, podczas procesu schnięcia, lakier może się kurczyć w miejscach, gdzie jest cieńszy, tworząc zgrubienia. Aby uniknąć takich problemów, ważne jest stosowanie lakierów zgodnych z zaleceniami producenta oraz odpowiednie przygotowanie materiału. Dobrym przykładem jest stosowanie lakierów o odpowiedniej lepkości, które zapewniają równomierne pokrycie. Rekomenduje się również przeprowadzanie testów na niewielkich powierzchniach przed nałożeniem na całość, aby sprawdzić, jak lakier zachowuje się w rzeczywistych warunkach. Ponadto, zgodność z normami branżowymi, takimi jak ISO 9001 dotycząca jakości produktów, zapewnia, że stosowane materiały są odpowiednie do danego zastosowania.

Pytanie 10

Jaką metodę powinno się zastosować, aby uzyskać precyzyjne cięcie drewna o dużej grubości?

A. Struganie ręczne

B. Frezowanie

C. Przecinanie piłą taśmową

D. Piłowanie ręczne

Użycie piły taśmowej do przecinania drewna o dużej grubości to standardowa praktyka w branży stolarskiej. Ta metoda pozwala na uzyskanie precyzyjnego cięcia dzięki zastosowaniu cienkiego i elastycznego ostrza, które może być łatwo prowadzone przez operatora. Piła taśmowa jest szczególnie skuteczna w cięciu dużych kawałków drewna, ponieważ jej konstrukcja umożliwia cięcie o dużej głębokości oraz minimalizuje straty materiałowe. Taki sprzęt jest również wyposażony w regulację prędkości, co pozwala dostosować proces cięcia do rodzaju drewna i potrzebnej precyzji. To narzędzie jest szeroko stosowane w zakładach produkcyjnych, gdzie wymagana jest wysoka jakość i dokładność cięcia. Piła taśmowa zapewnia również bezpieczeństwo operatora, ograniczając ryzyko zacięcia się materiału, co jest częste przy innych metodach cięcia. W praktyce, piła taśmowa to niezastąpione narzędzie w każdym profesjonalnym warsztacie stolarskim, gdzie kluczowa jest precyzja i wydajność pracy.

Pytanie 11

Aby usunąć uszkodzoną powłokę wykończeniową z elementu meblowego o wymiarach 1200 x 600 mm, należy wykorzystać

A. szlifowanie płaszczyznowe

B. szlifowanie profilowe

C. struganie profilowe

D. struganie płaszczyznowe

Struganie płaszczyznowe to technika, która polega na usuwaniu materiału z powierzchni przy pomocy struga. Ale w przypadku usuwania wykończeń z płyty meblowej, to nie jest najlepszy wybór. Struganie daje dokładne wykończenie, ale zazwyczaj używa się go do masywnych kawałków drewna, a nie do materiałów kompozytowych jak płyty wiórowe czy MDF. Poza tym, użycie struga może uszkodzić strukturę materiału, a to pogorszy jakość powierzchni. Mówiąc o szlifowaniu profilowym, to technika, która sprawdza się przy bardziej skomplikowanych kształtach, ale do płaskich powierzchni mebli się nie nadaje. Rzeczywiście, szlifowanie profilowe może prowadzić do nierównomiernego zużycia, więc przy dużych płaskich obszarach nie jest optymalne. Struganie profilowe z kolei jest bardziej skomplikowane i może uszkodzić krawędzie materiału. W praktyce skuteczne usuwanie powłok wymaga narzędzi, które równomiernie obrobią płaskie powierzchnie, więc szlifowanie płaszczyznowe jest najlepszym rozwiązaniem w tej sytuacji.

Pytanie 12

Która kolejność operacji technologicznych jest właściwa dla przygotowania powierzchni elementów drewnianych do lakierowania?

zaprawianie wad	usuwanie plam	usuwanie plam	zaprawianie wad
usuwanie plam	zaprawianie wad	szlifowanie	szlifowanie
szlifowanie	barwienie	zaprawianie wad	usuwanie plam
barwienie	szlifowanie	barwienie	barwienie
A.	B.	C.	D.

A. C.

B. D.

C. B.

D. A.

Odpowiedź A jest prawidłowa, ponieważ przedstawia właściwą kolejność operacji technologicznych, które są kluczowe dla przygotowania powierzchni elementów drewnianych przed lakierowaniem. Pierwszym krokiem jest usunięcie plam i zabrudzeń, co pozwala na uzyskanie jednolitej powierzchni. Następnie należy przeprowadzić szlifowanie, które ma na celu wygładzenie powierzchni oraz usunięcie wszelkich nierówności. Kolejnym etapem jest zaprawianie wad, które pozwala na wypełnienie ubytków i przygotowanie drewna do dalszych procesów. Ostatecznie barwienie elementów drewnianych przyczynia się do poprawy estetyki oraz podkreślenia naturalnego rysunku słojów. Te operacje są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi i zapewniają trwałość oraz estetykę lakierowanej powierzchni. Warto podkreślić, że każdy z tych kroków ma znaczący wpływ na jakość końcowego wyrobu oraz jego odporność na czynniki zewnętrzne.

Pytanie 13

Jakie są długość i szerokość wieńca dolnego oraz górnego w szafie o konstrukcji stojakowej, której wymiary to 2000 x 900 x 550 mm, zrealizowanej z płyty wiórowej laminowanej o grubości 18 mm?

A. 864 mm i 550 mm

B. 936 mm i 545 mm

C. 900 mm i 550 mm

D. 882 mm i 545 mm

Odpowiedź 864 mm i 550 mm jest poprawna, ponieważ wymiary wieńca dolnego i górnego w szafie konstrukcji stojakowej o podanych wymiarach 2000 x 900 x 550 mm uwzględniają grubość materiału, z którego jest wykonana szafa. Przyjmując, że płyta wiórowa laminowana ma grubość 18 mm, należy obliczyć długość wieńca dolnego i górnego, które muszą zmieścić się w szerokości szafy. Wysokość szafy wynosi 2000 mm, a szerokość 900 mm. Grubość płyty po obu stronach wpływa na finalne wymiary wieńca, dlatego dla szerokości szafy 900 mm musimy uwzględnić dwie grubości płyt (2 x 18 mm), co daje 36 mm. Zatem 900 mm - 36 mm = 864 mm. Długość wieńca dolnego i górnego pozostaje na poziomie 550 mm, gdyż wymiary głębokości nie są zmieniane przez grubość materiału. Praktyczne zastosowanie tych obliczeń jest kluczowe w projektowaniu mebli, gdzie precyzyjne wymiary wpływają na stabilność i funkcjonalność konstrukcji, zgodnie z zaleceniami branżowymi dotyczącymi projektowania mebli.

Pytanie 14

Wykonanie nacięcia w elemencie płytowym z drewna wzdłuż włókien na 3/4 jego grubości oraz umieszczenie w tych miejscach klinów z twardszego drewna stosuje się w trakcie naprawy

A. ubytek

B. połączeń

C. pęknięć

D. wypaczeń

Nacięcie drewnianego elementu płytowego wzdłuż włókien na 3/4 jego grubości i wsunięcie w te miejsca klinów z twardszego drewna to naprawdę fajny sposób na naprawę wypaczeń. Wypaczenia powstają głównie przez to, że drewno schnie nierównomiernie, co powoduje, że traci swój pierwotny kształt. Wprowadzenie klinów pomaga ustabilizować strukturę elementu i przywraca mu dawną formę. Warto pamiętać, że twardsze drewno na kliny to klucz do sukcesu, bo zapewnia odporność na naciski, które mogą się pojawić podczas użytkowania. Takie naprawy są dosyć powszechne w stolarstwie i budownictwie drewnianym, bo zmniejszają szansę na kolejne uszkodzenia. Na przykład, jak blat stołu się wypaczy, to ta metoda świetnie przywraca jego funkcjonalność i wygląd. No i jeszcze ważna sprawa, żeby dostosować głębokość nacięcia oraz dobór drewna do konkretnego problemu, co podnosi skuteczność naprawy.

Pytanie 15

Jaką kategorię wad drewna reprezentują pęcherze żywiczne?

A. Wady budowy

B. Zgnilizny

C. Wady kształtu

D. Pęknięcia

Pęcherze żywiczne zaliczane są do grupy wad budowy drewna, ponieważ powstają w wyniku zaburzeń w procesach biologicznych i fizjologicznych roślin, co prowadzi do gromadzenia się żywicy w komórkach tkanki drewna. W kontekście praktycznym, pęcherze żywiczne mogą wpływać na właściwości mechaniczne drewna, w tym jego wytrzymałość oraz odporność na czynniki atmosferyczne. W branży drzewnej, przy ocenie jakości drewna, istotne jest uwzględnienie obecności takich wad, ponieważ pęcherze żywiczne mogą ograniczać zastosowanie drewna w konstrukcjach budowlanych lub meblarskich. W standardach dotyczących jakości drewna, takich jak EN 338, pęcherze żywiczne są klasyfikowane jako wady, które mogą prowadzić do obniżenia klasy jakości drewna, co ma znaczenie przy jego wykorzystaniu w różnych zastosowaniach. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla osób pracujących w przemyśle drzewnym oraz dla projektantów, którzy muszą brać pod uwagę właściwości materiałów, z których tworzą swoje produkty.

Pytanie 16

Mebel uznaje się za odpowiednio naprawiony, gdy nadaje się do użycia zgodnie z jego przeznaczeniem oraz

A. stolarz zrealizował wszystkie czynności, które uznał za niezbędne

B. prezentuje się jak nowy

C. efekt końcowy spełnia oczekiwania klienta

D. został pomalowany w modny kolor

Odpowiedź, że mebel jest dobrze naprawiony, gdy efekt końcowy satysfakcjonuje klienta, jest prawidłowa, ponieważ podkreśla kluczowy aspekt każdej naprawy: zgodność z oczekiwaniami użytkownika. Klient powinien być zadowolony z użyteczności i estetyki mebla, co jest w pełni zgodne z zasadami customer satisfaction, które są fundamentalne w branży meblarskiej. W praktyce, stolarze powinni przywiązywać dużą wagę do komunikacji z klientem na etapie ustalania wymagań, aby móc w pełni zrozumieć jego potrzeby. Na przykład, w przypadku naprawy krzesła, stolarz powinien nie tylko skupić się na funkcjonalności, ale także na tym, jak mebel wpisuje się w ogólną estetykę wnętrza. W standardach jakości ISO 9001, które dotyczą zarządzania jakością w produkcji, również podkreśla się znaczenie zaspokajania potrzeb klienta, co czyni tę odpowiedź szczególnie istotną. Ostatecznie, sukces naprawy mebla mierzy się nie tylko jego sprawnością, ale również satysfakcją użytkownika, co ma bezpośredni wpływ na reputację rzemieślnika oraz jego przyszłe zlecenia.

Pytanie 17

Jaką metodą wykończenia powierzchni drewna z widocznymi siniznami można skutecznie zamaskować tę wadę?

A. Olejowanie.

B. Malowanie lakierem akrylowym.

C. Polerowanie.

D. Malowanie emalią akrylową.

Politurowanie drewna polega na nałożeniu na powierzchnię naturalnych lub syntetycznych wosków i lakierów, co wywołuje efekt połysku, ale nie jest wystarczające do ukrycia sinizny. Tego typu wykończenie ma na celu jedynie poprawę estetyki, nie zapewniając odpowiedniego krycia dla ukrycia przebarwień. Dodatkowo, politura może nie tworzyć dostatecznie trwałej powłoki, co sprawia że drewno jest dalej narażone na działanie wilgoci i grzybów. Olejowanie, z kolei, polega na nasyceniu drewna olejami, co podkreśla naturalną strukturę i kolor, ale nie jest skutecznym rozwiązaniem do maskowania sinizny, gdyż nie tworzy warstwy kryjącej. Malowanie lakierem akrylowym, mimo że może tworzyć powłokę, nie zawsze zapewnia odpowiednie krycie i może być problematyczne, gdyż w przypadku sinizny, lakier może nie pokryć w pełni przebarwień, a w dodatku wymaga przeszlifowania powierzchni przed nałożeniem. Typowym błędem w ocenie skuteczności tych metod jest założenie, że estetyka może zrekompensować niedostateczne właściwości kryjące. Wiedza o charakterystyce materiału i zrozumienie potrzebnych właściwości wykończenia są kluczowe w procesie selekcji metody, co w praktyce znacznie wpływa na efekt końcowy i trwałość użytego rozwiązania.

Pytanie 18

Aby uzyskać fryzy, początkową obróbkę cięcia wykonuje się na piłach

A. taśmowej i wzdłużnej

B. poprzecznej i wzdłużnej

C. formatowej i wzdłużnej

D. formatowej i poprzecznej

Właściwym podejściem do pozyskiwania fryzów jest stosowanie pilarek poprzecznej i wzdłużnej, które umożliwiają cięcie materiału na różne sposoby w zależności od potrzeb produkcyjnych. Pilarka poprzeczna jest przeznaczona do wykonywania cięć prostopadłych do włókien drewna, co pozwala na uzyskanie krótszych elementów o precyzyjnych wymiarach. Z kolei pilarka wzdłużna jest używana do cięcia wzdłuż włókien, co umożliwia pozyskanie długich kawałków drewna, które mają większą wartość użytkową, np. w produkcji mebli czy konstrukcji. W kontekście obróbki drewna, standardy branżowe zalecają stosowanie odpowiednich narzędzi i technik cięcia, aby zminimalizować straty materiałowe i zapewnić wysoką jakość uzyskiwanych produktów. Umiejętność wyboru odpowiednich narzędzi do obróbki drewna jest kluczowa w procesie produkcyjnym i wpływa na efektywność oraz rentowność działalności w branży stolarskiej.

Pytanie 19

Ile mąki żytniej należy użyć do przygotowania 30 kg kleju mocznikowego zgodnie z instrukcją technologiczną?

Instrukcja technologiczna:
przygotowanie kleju mocnikowego do klejenia na gorąco
składnik	ilość
Żywica klejowa	100 cz. w.
Mąka żytnia	40 cz. w.
Utwardzacz	10 cz. w.

A. 10 kg

B. 20 kg

C. 8 kg

D. 16 kg

Niewłaściwy wybór ilości mąki żytniej do przygotowania kleju mocznikowego może prowadzić do poważnych konsekwencji w końcowym produkcie. Odpowiedzi, które sugerują użycie większej ilości mąki, takie jak 10 kg, 16 kg czy 20 kg, opierają się na błędnych założeniach dotyczących proporcji składników. Częstym błędem jest mylenie całkowitych ilości składników z ich właściwym udziałem w mieszance. W przypadku kleju mocznikowego, kluczowe jest zrozumienie, że mąka żytnia nie stanowi jedynego składnika – jej proporcja w stosunku do innych komponentów decyduje o ostatecznych właściwościach kleju. Użycie nadmiaru mąki może skutkować osłabieniem właściwości adhezyjnych i zwiększeniem lepkości, co może utrudnić aplikację. Również, zbyt mała ilość mąki prowadzi do niestabilności kleju, co jest nieakceptowalne w praktyce produkcyjnej. Zrozumienie właściwych proporcji tworzy fundament dla jakości i efektywności procesów technologicznych i jest niezbędne w każdej branży, która korzysta z technologii klejenia. W związku z tym, istotne jest zwracanie uwagi na szczegóły i stosowanie się do wytycznych, aby uniknąć kosztownych błędów i zapewnić wysoką jakość końcowego produktu.

Pytanie 20

Podstawową właściwością powłoki malarskiej, która jest odporna na działanie warunków atmosferycznych, jest

A. połysk

B. twardość

C. elastyczność

D. przepuszczalność

Twardość powłoki malarskiej jest kluczowym parametrem, który wpływa na jej odporność na działanie warunków atmosferycznych. Właściwości twardości determinują, jak dobrze powłoka znosi uderzenia, zadrapania oraz inne mechaniczne uszkodzenia, które mogą wystąpić w wyniku eksploatacji na zewnątrz. Powłoka o wysokiej twardości jest mniej podatna na degradację, co jest szczególnie istotne w przypadku materiałów narażonych na działanie deszczu, śniegu, wiatru oraz promieniowania UV. Przykładem zastosowania twardych powłok malarskich mogą być farby akrylowe, które po utwardzeniu tworzą trwałą, odporną na warunki atmosferyczne powłokę. Zgodnie z normami branżowymi, takimi jak ISO 15184, twardość powłok malarskich można mierzyć przy użyciu testów takich jak test Mohsa lub test kuczny, co pozwala na zapewnienie jakości i trwałości powłok stosowanych w budownictwie i przemyśle. Ponadto, twardość powłoki ma wpływ na jej estetykę, ponieważ odporne na zarysowania powierzchnie zachowują swój wygląd przez dłuższy czas.

Pytanie 21

Jaką metodę impregnacji należy zastosować, aby trwale zabezpieczyć drewno przed szkodnikami?

A. Malowanie farbą olejną

B. Lakierowanie

C. Impregnację ciśnieniową

D. Woskowanie

Lakierowanie drewna jest popularną metodą jego zabezpieczania, jednak nie zapewnia ono ochrony przed szkodnikami. Lakier tworzy warstwę ochronną na powierzchni drewna, która może chronić przed wilgocią i zabrudzeniami, ale nie przed owadami i grzybami atakującymi od środka. Podobnie jest z woskowaniem, które nadaje drewnu ładny połysk i może zabezpieczać przed wilgocią, ale nie wnika w głąb drewna, co czyni je nieskutecznym w walce ze szkodnikami. Malowanie farbą olejną również nie jest odpowiednią metodą do ochrony przed szkodnikami. Farba tworzy barierę na powierzchni, ale nie penetruje wnętrza drewna, co oznacza, że nie zapobiega rozwojowi szkodników wewnątrz materiału. Często błędnie zakłada się, że pokrycie drewna jakimkolwiek środkiem ochronnym automatycznie zabezpiecza je przed wszystkimi zagrożeniami, jednak kluczowa jest znajomość specyfiki poszczególnych metod ochrony i ich ograniczeń. Właściwe zrozumienie różnicy między ochroną powierzchniową a głęboką, jaką oferuje impregnacja ciśnieniowa, jest kluczowe dla trwałej ochrony drewna.

Pytanie 22

Sinizna rozwija się w drewnie iglastym pod wpływem

A. promieni słonecznych

B. wysokiej temperatury

C. wilgotnego powietrza

D. niskiej temperatury

W przypadku sinizny, niektóre błędne koncepcje mogą wynikać z nieprawidłowego zrozumienia czynników wpływających na rozwój grzybów. Promieniowanie słoneczne nie jest głównym czynnikiem sprzyjającym rozwojowi sinizny. Chociaż światło słoneczne może wpływać na wilgotność powierzchni drewna, sama obecność promieni słonecznych nie stwarza idealnych warunków do życia dla grzybów, które wymagają określonej temperatury i wilgotności. Niska temperatura również nie wspiera rozwoju sinizny; wręcz przeciwnie, obniża aktywność biologiczną grzybów, co sprawia, że nie mogą one się rozwijać. Wilgotne powietrze, choć może sprzyjać rozwojowi niektórych form życia, nie jest wystarczającym czynnikiem, jeśli temperatura jest zbyt niska. Często można spotkać się z błędnym przekonaniem, że wilgotność jest kluczowym czynnikiem, jednak bez odpowiedniej temperatury, procesy biodegradacji zachodzą wolniej lub wcale. Dlatego, aby zrozumieć, jak zapobiegać rozwojowi sinizny w drewnie, kluczowe jest uwzględnienie roli wysokiej temperatury, a nie tylko wilgotności czy ekspozycji na światło.

Pytanie 23

Aby wykonać wstawki podczas zaprawiania sęków, należy użyć wiertła

A. środkowiec płaski

B. cylindryczne uniwersalne

C. cylindryczne z wypychaczem

D. środkowiec dwuostrzowy

Wybór wiertła cylindrycznego uniwersalnego jest słuszny, ponieważ tego typu wiertła charakteryzują się wszechstronnością zastosowań oraz odpowiednią geometrią, która umożliwia precyzyjne wykonanie wstawek przy zaprawianiu sęków. Wiertła te są wystarczająco twarde i mają odpowiednie kształty, aby skutecznie wiercić w różnych materiałach, co jest kluczowe w kontekście pracy z drewnem, w którym sęki mogą mieć zróżnicowaną strukturę. Praktyczne przykłady obejmują ich użycie podczas montażu elementów drewnianych, gdzie precyzyjne otwory są niezbędne do umiejscowienia kołków lub innych elementów łączących. Dodatkowo, wiertła cylindryczne uniwersalne są standardem w wielu branżach, w tym w stolarstwie i budownictwie, co czyni je dobrym wyborem dla profesjonalistów. Warto również pamiętać, że stosowanie odpowiednich wierteł zgodnie z ich przeznaczeniem wpływa na jakość wykonanego połączenia oraz trwałość elementów konstrukcyjnych, dlatego znajomość ich zastosowań jest kluczowa dla każdego rzemieślnika.

Pytanie 24

Do okleinowania fornirem szerokich powierzchni płyty jednego stołu, jakiego urządzenia należy użyć?

A. prasy jednopółkowej

B. oklejarki przelotowej

C. zwornicy dźwigniowej

D. prasy wielopółkowej

No dobra, prasa jednopółkowa to naprawdę świetny wybór, jeśli chodzi o okleinowanie dużych powierzchni, jak na przykład płyty stołów. Ma prostą budowę z jednym poziomym dociskiem, co sprawia, że siła rozkłada się równomiernie na materiale. Dzięki temu okleina przylega idealnie, co jest super ważne dla wyglądu i wytrzymałości gotowego produktu. Często spotyka się je w małych i średnich warsztatach stolarskich, bo są naprawdę efektywne. Ich obsługa jest dość prosta, więc nie trzeba być ekspertem, żeby sobie z tym poradzić. Używając takiej prasy, można łatwo uniknąć problemów jak pęcherzyki powietrza czy nierówności na dużych powierzchniach, co jest mega istotne. I jeszcze jedno: korzystając z pras jednopółkowych, spełnia się standardy jakości w branży, co przekłada się na zadowolenie klientów oraz dłuższą żywotność produktów.

Pytanie 25

Aby zapewnić prostopadłość płaszczyzn bazowych, należy zastosować

A. łatwy traserskiej

B. średnicówki

C. linijki

D. kątownika prostego

Kątownik prosty to naprawdę ważne narzędzie, gdy chodzi o sprawdzanie, czy płaszczyzny są prostopadłe. Bez niego ciężko by było dokładnie zmierzyć kąty proste, co jest kluczowe w wielu branżach, takich jak budownictwo czy stolarstwo. Kiedy używasz kątownika prostego, możesz szybko i sprawnie sprawdzić, czy dwie powierzchnie tworzą kąt 90 stopni. Wyobraź sobie, że budujesz ściany nośne - dokładność w tym przypadku jest nie do przecenienia, bo stabilność konstrukcji jest na wagę złota. I co ciekawe, korzystanie z kątownika prostego jest zgodne z różnymi normami budowlanymi, które wymagają precyzyjnych pomiarów, żeby zapewnić bezpieczeństwo i trwałość budynków. Dodatkowo, ten kątownik jest prosty w użyciu i dostępny w różnych rozmiarach, więc można go spotkać zarówno w warsztatach, jak i na placach budowy.

Pytanie 26

Podczas renowacji drewnianych mebli z wykorzystaniem pistoletowej dmuchawy gorącego powietrza powinno się stosować do eliminacji

A. śladów po użytkowaniu

B. farby z dużych powierzchni

C. szkodników związanych z drewnem

D. zanieczyszczeń biologicznych

Usuwanie plam po użytkowaniu przy użyciu pistoletowej dmuchawy gorącego powietrza nie jest skuteczną metodą, ponieważ takie plamy często wymagają zastosowania środków czyszczących odpowiednich dla rodzaju zanieczyszczenia. Zwykle są to substancje oleiste czy też woski, które nie reagują na ciepło, a ich usunięcie wymaga działania mechanicznego lub chemicznego. Z kolei zanieczyszczenia organiczne, takie jak resztki jedzenia czy brud, powinny być czyszczone za pomocą odpowiednich detergentów, które rozpuszczają materiały organiczne, a nie poprzez zastosowanie gorącego powietrza, które może jedynie utrwalić zanieczyszczenia, a nie je usunąć. Podobnie szkodniki techniczne drewna, takie jak korniki czy inne insekty, wymagają specjalistycznych środków owadobójczych oraz zabiegów, które skutecznie eliminują problem, a nie użycia gorącego powietrza, które nie jest w stanie zabić larw znajdujących się wewnątrz drewna. Każda z tych metod wymaga innego podejścia, a ich zrozumienie jest kluczowe w kontekście prawidłowej konserwacji i naprawy mebli drewnianych. Typowe błędy myślowe polegają na upraszczaniu procesu konserwacji i zakładaniu, że jedno narzędzie wystarczy do wszystkich zadań, co prowadzi do nieefektywności i potencjalnych uszkodzeń materiałów.

Pytanie 27

Jaką technikę należy zastosować, aby wygiąć drewnianą deskę bez jej uszkodzenia?

A. Chłodzenie w zamrażarce

B. Gięcie na gorąco

C. Cięcie wzdłuż słojów

D. Lakierowanie na mokro

Gięcie na gorąco to technika, która pozwala na kontrolowane wyginanie drewna, bez ryzyka jego uszkodzenia. Proces polega na podgrzewaniu drewna, co zwiększa jego plastyczność, umożliwiając formowanie w pożądane kształty. Podgrzewanie może odbywać się za pomocą pary wodnej, co jest jednym z najczęściej stosowanych rozwiązań. Para wodna nie tylko podnosi temperaturę drewna, ale także wprowadza wilgoć, co jest kluczowe dla zachowania elastyczności. Jest to bardzo popularna metoda w meblarstwie, gdzie często wymaga się uzyskania krzywizn o dużym promieniu. Warto pamiętać, że po wygięciu drewna, należy je schłodzić i wysuszyć w odpowiednim kształcie, aby utrwalić uzyskany efekt. Ten sposób gięcia jest zgodny z dobrą praktyką przemysłową, ponieważ nie niszczy struktury drewna, a jednocześnie pozwala na tworzenie skomplikowanych form.

Pytanie 28

Zbyt niski nacisk prasy na powierzchnię płyt przy okleinowaniu może prowadzić do powstania

A. pęcherzy powietrznych

B. przebić klejowych

C. pęknięć okleiny

D. przebarwień okleiny

Zrozumienie błędnych odpowiedzi wymaga analizy podstawowych zasad okleinowania. Przede wszystkim, przebić klejowych to zjawisko, które powstaje wskutek zbyt wysokiego ciśnienia lub niewłaściwego doboru kleju, co prowadzi do nadmiernego rozciągania warstwy klejowej. Tego typu problemy mogą być wynikiem złej techniki aplikacji, a nie zbyt małego nacisku. Pęcherze powietrzne są efektem nieodpowiedniego wprowadzenia materiału w kontakt z klejem lub zbyt szybkim procesem utwardzania, które mogą być spowodowane nie tylko niskim naciskiem, ale także niewłaściwym przygotowaniem powierzchni. Pęknięcia okleiny powstają zazwyczaj w wyniku niewłaściwego podgrzania lub nadmiernego naprężenia materiału podczas aplikacji, a nie bezpośrednio z powodu zbyt małego nacisku prasy. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że sama siła nacisku jest kluczowa, podczas gdy równomierne rozłożenie siły i odpowiednia temperatura są równie istotne. Właściwe zrozumienie tych zjawisk jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości efektów końcowych w procesie okleinowania.

Pytanie 29

Do łączenia elementów konstrukcyjnych mebli szkieletowych konieczne jest zastosowanie kleju

A. neoprenowego

B. polioctanowinylowego

C. poliuretanowego

D. topliwego

Klej neoprenowy, mimo że jest popularny w wielu zastosowaniach, nie jest zalecany do łączenia mebli szkieletowych. Jego główną wadą jest to, że nie tworzy tak trwałych połączeń jak klej polioctanowinylowy. Klej neoprenowy, stosowany głównie w obróbce materiałów syntetycznych oraz w branży budowlanej, jest odporny na działanie rozpuszczalników, ale jego elastyczność po wyschnięciu może prowadzić do osłabienia połączeń w przypadku mebli, gdzie sztywność i trwałość są kluczowe. Z kolei klej poliuretanowy, chociaż wykazuje doskonałą odporność na wilgoć oraz jest bardzo wytrzymały, może być trudny w aplikacji i wymaga precyzyjnego dozowania, co czyni go mniej praktycznym w masowej produkcji mebli. Problemy z utwardzaniem oraz czasem schnięcia mogą również wprowadzać trudności w procesie produkcyjnym. Kleje topliwe, mimo że są stosowane w przemyśle meblarskim, to głównie w produkcji elementów dekoracyjnych i wykończeniowych. Głównym ograniczeniem klejów topliwych jest ich niska odporność na wysokie temperatury, co może prowadzić do osłabienia połączenia w wyniku działania ciepła. Dlatego, w przypadku konstrukcji meblowych, wybór kleju polioctanowinylowego jest bardziej uzasadniony i zgodny z najlepszymi praktykami w dziedzinie produkcji mebli.

Pytanie 30

Do drewna o dużych wymiarach kwalifikowane jest drewno okrągłe, które ma minimalną średnicę zmierzoną w cieńszym końcu bez kory równą

A. 13 cm

B. 15 cm

C. 14 cm

D. 16 cm

W przypadku odpowiedzi, które nie wskazują na właściwą średnicę drewna wielkowymiarowego, często pojawiają się nieporozumienia dotyczące definicji oraz klasyfikacji drewna stosowanego w budownictwie. Warto zauważyć, że drewno o średnicy 15 cm, 13 cm czy 16 cm nie spełnia precyzyjnych wymagań norm branżowych, które jasno definiują, co zalicza się do drewna wielkowymiarowego. Odpowiedzi wskazujące na niższe wartości, takie jak 13 cm, wynikają z braku znajomości kluczowych parametrów technicznych i standardów jakości. W rzeczywistości, drewno o średnicy poniżej 14 cm nie ma wystarczającej nośności, co czyni je niewłaściwym wyborem do zastosowań konstrukcyjnych, gdzie wymagana jest wysoka wytrzymałość. Z kolei odpowiedź wskazująca na 16 cm może wprowadzać w błąd, sugerując, że większe średnice są zawsze lepsze, co nie jest prawdą, ponieważ takie drewno może być mniej ekonomiczne i trudniejsze do obróbki. Kluczowe jest zrozumienie, że w budownictwie wybór odpowiedniego drewna bazuje na ścisłych normach, które uwzględniają zarówno parametry techniczne, jak i ekonomiczne. Niewłaściwe podejście do klasyfikacji drewna może prowadzić do poważnych konsekwencji w projektowaniu, a także wpływać na bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 31

Otwór freza można zmierzyć z dokładnością do 0,1 milimetra przy użyciu

A. grubościomierza zegarowego

B. suwmiarki z noniuszem

C. macków wewnętrznych

D. macków zewnętrznych

Macki wewnętrzne oraz macki zewnętrzne są narzędziami pomiarowymi, które mają swoje specyficzne zastosowania, jednak nie są one odpowiednie do pomiaru średnicy otworu freza z wymaganym poziomem dokładności. Macki wewnętrzne są zaprojektowane do mierzenia średnic wewnętrznych, co czyni je idealnymi do pomiarów takich jak rury czy otwory w przedmiotach, ale nie odnosi się to do potrzeby pomiaru średnicy otworów frezów. Macki zewnętrzne z kolei są stosowane do pomiarów zewnętrznych wymiarów obiektów, co również nie jest odpowiednie dla zadania dotyczącego średnicy otworu. Z kolei grubościomierz zegarowy, mimo że jest precyzyjnym narzędziem pomiarowym, jest głównie używany do pomiarów grubości materiałów, a nie średnic otworów. Ten błąd w rozumieniu narzędzi wynika często z mylnej interpretacji ich funkcji. Ważne jest, aby wybierać narzędzia pomiarowe odpowiednio do specyficznych zadań, a nie kierować się ogólnym założeniem, że wszystkie narzędzia pomiarowe są wszechstronne. W praktyce, niewłaściwe wybieranie narzędzi może prowadzić do nieprecyzyjnych pomiarów, co w branżach inżynieryjnych i produkcyjnych może skutkować kosztownymi błędami w produkcie końcowym.

Pytanie 32

Aby wykonać meble ogrodowe z drewna, konieczne jest użycie drewna o wilgotności użytkowej

A. od 6% do 8%

B. od 9% do 12%

C. od 13% do 22%

D. od 28% do 30%

Wybór drewna o wilgotności użytkowej poniżej 13% jest niewłaściwy, ponieważ takie drewno jest zbyt suche i skłonne do pękania oraz deformacji na skutek wahań wilgotności otoczenia. Drewno, które ma wilgotność poniżej 9%, może stać się kruche, co bezpośrednio wpływa na jego trwałość i bezpieczeństwo użytkowania mebli ogrodowych. Z kolei drewno o wilgotności powyżej 22% jest zbyt wilgotne, co może prowadzić do rozwoju pleśni, grzybów oraz innych szkodników, co skutkuje poważnym uszkodzeniem mebli. W przemyśle meblarskim istotne jest zrozumienie, że drewno, jako materiał organiczny, w każdym momencie podlega wpływom otoczenia. Odpowiednia wilgotność drewna jest kluczowa dla jego długowieczności i właściwości użytkowych. Dlatego wiele standardów, w tym PN-EN 13381, zaleca stosowanie drewna z odpowiednią wilgotnością, aby meble mogły służyć przez długi czas bez konieczności kosztownych napraw. Często spotykanym błędem jest mylenie wilgotności użytkowej z wilgotnością surowego drewna, co prowadzi do wyboru niewłaściwych materiałów do produkcji mebli ogrodowych. Prawidłowe nawilżenie drewna to klucz do jego funkcjonalności i estetyki, szczególnie w kontekście zastosowania na zewnątrz.

Pytanie 33

Po każdym użyciu pilarki taśmowej należy czyścić olejem maszynowym 26 przy użyciu oliwiarki

Zespół smarowny	Gatunek smaru lub oleju	Sposób smarowania, ilość	Okres wymiany
Łożyska toczne górnego koła	ŁT 4S	Smarownica 1 cm³	Co 6 miesięcy
Łożyska toczne tarcz oporowych	ŁT 4S	Smarownica 1 cm³	Co 6 miesięcy
Prowadnice suportu	ŁT 4S	Smarownica 1 cm³	Co 6 miesięcy
Mechanizm napędu blokady listwy zębatej	ŁT 4S	Rozebrać, przemyć naftą i nałożyć smar na powierzchnie współpracujące	Raz na rok
Listwa zębata	Olej maszynowy 26	oliwiarką	Po pracy, po oczyszczeniu z kurzu
Powierzchnia stołu	Olej maszynowy 26	Lekko zwilżoną olejem szmatką	Po pracy, po oczyszczeniu z kurzu

A. powierzchnię stołu.

B. prowadnice suportu.

C. listwę zębatą.

D. łożyska toczne górnego koła.

Wybór odpowiedzi dotyczący powierzchni stołu, prowadnic suportu lub łożysk tocznych górnego koła wskazuje na niepełne zrozumienie zasad konserwacji pilarek taśmowych. Powierzchnia stołu, choć ważna, nie wymaga smarowania olejem maszynowym 26 w takiej samej formie jak listwa zębata. Oczyszczanie stołu powinno koncentrować się głównie na usuwaniu resztek materiałowych oraz pyłu, co jest kluczowe dla zachowania jakości cięcia, ale nie wymaga użycia oleju. Prowadnice suportu są elementem, który również wymaga regularnego czyszczenia, ale ich konserwacja polega na używaniu odpowiednich smarów, które mogą różnić się od oleju maszynowego 26. Łożyska toczne górnego koła mają z kolei swoje specyficzne wymagania dotyczące smarowania, które powinny być zgodne z instrukcjami producenta. Stosowanie niewłaściwych środków smarnych lub zaniedbanie tych czynności może prowadzić do przyspieszonego zużycia elementów maszyny oraz potencjalnych awarii. Zrozumienie, które części wymagają konkretnych form konserwacji, jest kluczowe dla efektywnego funkcjonowania maszyn, co podkreśla znaczenie odpowiednich praktyk w zakresie utrzymania sprzętu.

Pytanie 34

Płyty stołów, które są okleinowane mahoniem, powinny być szlifowane na szlifierce

A. dwuwalcowej

B. taśmowej z przesuwnym stołem

C. wałkowej

D. tarczyowej

Szlifowanie płyt okleinowanych mahoniową okleiną przy użyciu szlifierki dwuwalcowej, wałkowej czy tarczowej wiąże się z szeregiem problemów, które mogą prowadzić do uszkodzenia delikatnej powierzchni okleiny. Szlifierki dwuwalcowe, chociaż używane w różnych procesach obróbczych, nie są idealne do precyzyjnego szlifowania oklein, ponieważ ich konstrukcja może wytwarzać nierównomierny nacisk na powierzchnię, co skutkuje ryzykiem powstawania nierówności i zarysowań. Z kolei szlifierki wałkowe, skonstruowane do pracy z większymi elementami, mogą nie zapewniać odpowiedniego podparcia dla cienkich oklein, co zwiększa ryzyko ich uszkodzenia. Natomiast szlifierki tarczowe, mimo iż są efektywne w obróbce krawędzi, mogą powodować przegrzewanie się materiału, co z kolei prowadzi do odklejania się okleiny. Zastosowanie niewłaściwych technik szlifowania często wynika z błędnego założenia, że wszystkie typy szlifierki nadają się do obróbki okleinowanej płyty. Dlatego kluczowe jest dobieranie narzędzi zgodnie z rodzajem obrabianego materiału oraz wymaganiami procesu, co jest zgodne z zasadami efektywnej i bezpiecznej produkcji.

Pytanie 35

W bocznej ściance szafki kuchennej doszło do uszkodzenia płyty wiórowej w rejonie montażu zawiasów puszkowych. Proces naprawy ściany bocznej będzie obejmował

A. sklejenie płyty oraz wzmocnienie przez nawiercenie i wklejenie kołków

B. sklejenie płyty, a potem jej wzmocnienie listwami ustawionymi prostopadle do pęknięcia

C. wydłutowanie obszaru uszkodzenia, wykonanie wstawki z drewna litego oraz jej wklejenie

D. zaklejenie ubytku po wyłamaniu szpachlą do malowania

Zaprawienie ubytku wyłupania szpachlą malarską wydaje się prostym rozwiązaniem, jednak nie zapewnia ono wystarczającej wytrzymałości. Szpachle malarskie są zazwyczaj stosowane do wypełniania drobnych ubytków i mogą nie przetrwać obciążeń, które wynikają z normalnego użytkowania zawiasów puszkowych. Dodatkowo, w przypadku większych uszkodzeń, szpachla może nie przylegać do materiału, co z czasem prowadzi do ponownego uszkodzenia. Sklejenie płyty i wzmocnienie poprzez nawiercenie i wklejenie kołków także jest problematyczne, ponieważ nie rozwiązuje fundamentalnego problemu z uszkodzoną strukturą wiórową. Kołki mogą jedynie stabilizować nienaruszone fragmenty, ale nie naprawiają wyłamania, co może skutkować ponownym uszkodzeniem. Sklejenie płyty i wzmocnienie listwami biegnącymi prostopadle do pęknięcia również nie jest wystarczające, ponieważ nie przywraca integralności materiału w miejscu wyłamania. Kluczowe jest zrozumienie, że metody te mogą przynieść jedynie tymczasowe efekty i w dłuższej perspektywie prowadzić do dalszych uszkodzeń mebla. Dlatego, aby zapewnić trwałość naprawy, konieczne jest zastosowanie bardziej solidnych metod, takich jak wstawka z drewna litego.

Pytanie 36

Aby poprawić czytelność oraz zrozumienie konstrukcji wyrobu w rysunku technicznym, wykorzystuje się

A. rzuty prostokątne i przekroje

B. dimetrię ukośną oraz izometrię

C. perspektywę zbieżną

D. kłady oraz powiększenia

Kłady i powiększenia, dimetria ukośna oraz perspektywa zbieżna to różne metody graficzne, które mogą być ciekawe, ale nie są najlepszym rozwiązaniem, jeśli chodzi o rysunek techniczny. Kłady i powiększenia mogą wprowadzać zniekształcenia, co sprawia, że odczytanie wymiarów staje się trudniejsze. W praktyce może to prowadzić do zamieszania, szczególnie gdy ktoś nie zna skali. Dimetria ukośna i izometria są spoko do przedstawienia 3D, ale często nie pokazują wymiarów i proporcji, co w inżynierii jest mega istotne. Z kolei perspektywa zbieżna jest ładna, ale nie spełnia wymogów rysunkowych, które mówią, że wymiary muszą być jasne. Często ludzie mogą wybierać te metody, bo skupiają się na estetyce, a nie na funkcji rysunku jako narzędzia w komunikacji technicznej. Dla profesjonalnych projektów rzuty prostokątne i przekroje są po prostu niezastąpione, bo dzięki nimi można dokładnie przekazać konstrukcję, co jest kluczowe dla inżynierów, techników i wykonawców.

Pytanie 37

Podaj właściwą sekwencję działań przy wymianie piły w pilarce tarczowej?

A. Odłączenie zasilania, demontaż osłon, zablokowanie wrzeciona, wymiana piły, odblokowanie wrzeciona, montaż osłon, włączenie zasilania

B. Demontaż osłon, odłączenie zasilania, wymiana piły, zablokowanie wrzeciona, włączenie zasilania, odblokowanie wrzeciona, montaż osłon

C. Odłączenie zasilania, wymiana piły, demontaż osłon, włączenie zasilania, zablokowanie wrzeciona, odblokowanie wrzeciona, montaż osłon

D. Odłączenie zasilania, zablokowanie wrzeciona, wymiana piły, demontaż osłon, włączenie zasilania, montaż osłon, odblokowanie wrzeciona

Wybór błędnej kolejności czynności przy wymianie piły w pilarce tarczowej może prowadzić do poważnych konsekwencji, zarówno dla użytkownika, jak i samego urządzenia. Przykładowo, demontaż osłon przed odłączeniem zasilania narusza podstawową zasadę bezpieczeństwa. Może to spowodować przypadkowe uruchomienie maszyny, co stwarza ryzyko obrażeń. Ponadto, zamiana kolejności czynności, w której wymiana piły następuje przed zablokowaniem wrzeciona, może prowadzić do niekontrolowanego ruchu narzędzia, co zwiększa ryzyko wypadków. Zablokowanie wrzeciona ma na celu zapewnienie stabilności podczas pracy, a jego pominięcie jest poważnym błędem. Kolejnym problemem jest pomijanie etapu odblokowania wrzeciona po wymianie piły przed montażem osłon. Takie postępowanie może skutkować niewłaściwym lub niekompletnym montażem, co z kolei wpływa na efektywność i bezpieczeństwo pracy. Warto pamiętać, że każdy krok w procesie wymiany piły ma swoje uzasadnienie i powinien być przestrzegany zgodnie z zaleceniami producentów oraz standardami BHP. Nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do uszkodzenia sprzętu, a także stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia operatora.

Pytanie 38

Który środek jest przeznaczony do zabezpieczenia drewna przed grzybami i nanoszenia na powierzchnie przy pomocy natrysku?

	A.	B.	C.	D.
Główny składnik	Związki boru, związki amonowe	Preparat miedziowy bezchromowy	Chromiany, związki miedzi, związki boru	Chlorek dwudecylodwumetyloamoniowy, pochodna hydantoiny, n-oktylizotiazolon
Zabezpieczenie	Ogień, grzyby, owady, pleśnie	Grzyby, owady, pleśnie	Grzyby, owady	Owady
Trwałość zabezpieczenia	Kilkanaście lat	Przez cały okres użytkowania drewna	Przez cały okres użytkowania drewna	Ok. 6 miesięcy
Barwa	Bezbarwny, zielony, brązowy	Zielony	Szara zieleń, odcień oliwki	Bezbarwny
Rozpuszczalnik	Woda	Woda	Woda	Woda
Sposób nakładania	Pędzel, natrysk, kąpiel, ciśnieniowa	Do nasączania w wannach, do autoklawów	Do nasączania w wannach, do autoklawów	Natrysk, kąpiel w wannach

A. D.

B. C.

C. B.

D. A.

Wybór niepoprawnej odpowiedzi, pomimo potencjalnych korzyści, wskazuje na niepełne zrozumienie tematu zabezpieczania drewna przed grzybami. Wiele osób błędnie kojarzy różne środki ochrony drewna z ich funkcjami, co prowadzi do wyboru niewłaściwego preparatu. Odpowiedzi, które nie koncentrują się na ochronie przed grzybami, mogą skupić się na innych zagrożeniach, jak owady czy ogólna wilgotność, jednakże nie eliminują one ryzyka rozwoju grzybów. Przykładowo, jeśli środek nie zawiera substancji aktywnych, które mają potwierdzoną skuteczność w walce z grzybami, użytkownik naraża drewno na uszkodzenia, co może prowadzić do poważnych problemów strukturalnych. Zastosowanie preparatów, które nie są dedykowane do walki z grzybami, może być nie tylko nieefektywne, ale również szkodliwe, ponieważ mogą wprowadzać dodatkowe substancje chemiczne, które są nieszkodliwe dla owadów, ale nie eliminują ryzyka biologicznego związane z grzybami. Kluczowe jest zrozumienie, że skuteczna ochrona drewna powinna bazować na odpowiednich badaniach i standardach, które zapewniają trwałość oraz bezpieczeństwo konstrukcji. Wybierając odpowiedź, warto zwrócić uwagę na skład chemiczny i zastosowanie środka, ponieważ tylko preparaty w pełni przystosowane do ochrony przed grzybami zapewnią optymalne rezultaty, a ich stosowanie powinno być zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 39

Łaty drewniane o wygiętej formie należy usunąć z wzornika

A. po zakończeniu sezonowania w temperaturze 20°C

B. natychmiast po wyschnięciu

C. bezzwłocznie po uformowaniu

D. bezpośrednio przed procesem suszenia

Wybór momentu zdjęcia wygiętych łat z wzornika jest kluczowy, aby zapewnić ich stabilność i trwałość, jednak odpowiedzi sugerujące inne momenty nie uwzględniają istotnych zasad sezonowania drewna. Usunięcie łat zaraz po wysuszeniu może prowadzić do ich odkształceń, ponieważ drewno nie osiągnęło jeszcze stabilności strukturalnej. W tym przypadku, w wyniku dalszej utraty wilgoci, mogą wystąpić pęknięcia oraz deformacje, co jest niepożądane w finalnych produktach. Podobnie, usunięcie łat niezwłocznie po nadaniu im kształtu również nie jest zalecane, gdyż drewno w tym momencie jest nadal podatne na zmiany wilgotności i temperatury, co skutkuje ich niską stabilnością. Ponadto, zdejmowanie łat tuż przed ich suszeniem nie tylko jest sprzeczne z praktykami sezonowania, ale także naraża na ryzyko, że drewno nie uzyska odpowiedniej wilgotności. Sezonowanie w kontrolowanej temperaturze, takiej jak 20°C, jest kluczowe dla osiągnięcia równowagi wilgotności, co sprawia, że proces ten jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi. Wnioskując, pominięcie etapu sezonowania lub jego nieprawidłowe przeprowadzenie prowadzi do poważnych problemów strukturalnych, które mogą wpływać na jakość i bezpieczeństwo zastosowań drewnianych.

Pytanie 40

Do czynników powodujących odkształcenia elementów z drewna litego można zaliczyć

A. jednorodną szerokość słojów rocznych.

B. obecność insektów w drewnie.

C. występowanie ciał obcych w drewnie.

D. skomplikowany układ włókien.

Co do owadów w drewnie, to nie są one bezpośrednią przyczyną odkształceń elementów graniakowych. Jasne, mogą osłabić strukturę drewna, ale same w sobie nie zmieniają układu włókien, co jest kluczowe w kontekście odkształceń. Owadom jakoś trzeba się przeciwstawić, stosując środki ochrony drewna i regularnie kontrolując stan. Równomierne słoje roczne faktycznie świadczą o stabilnych warunkach wzrostu, co można uznać za coś pozytywnego, a nie za coś, co sprzyja odkształceniom. Słoje, które są jednorodne, mogą wskazywać na zdrowy materiał, a ich szerokość nie wpływa bezpośrednio na deformacje. Warto też wiedzieć, że ciała obce w drewnie mogą uszkodzić narzędzia albo osłabić materiał, ale nie mają związku z odkształceniami. Wiele osób mylnie uważa, że te czynniki są kluczowe, co prowadzi do błędnych wniosków przy wyborze materiałów. W końcu, odkształcenia drewna są najbardziej związane z jego naturalną strukturą i właściwościami fizycznymi, a nie z obecnością obcych rzeczy czy insektów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej