Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 13 maja 2025 22:43
Data zakończenia: 13 maja 2025 23:01

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jak należy przygotować suchą zaprawę murarską do użycia?

A. spoiwo, piasek oraz ewentualne dodatki są odmierzane na sucho w betoniarni, a na miejscu budowy trzeba jedynie dodać wodę i wymieszać

B. wszystkie składniki zaprawy są odważane i mieszane na miejscu budowy

C. piasek i woda są odmierzane w betoniarni, a na miejscu budowy należy dodać spoiwo i wymieszać

D. wszystkie składniki zaprawy są odważane i mieszane w betoniarni

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ przygotowanie suchej zaprawy murarskiej w betoniarni, z odmierzonymi spoiwami, piaskiem oraz dodatkami, a następnie dodanie tylko wody na placu budowy, jest zgodne z najlepszymi praktykami budowlanymi. Taki proces zapewnia optymalną jakość zaprawy, ponieważ umożliwia dokładne wymieszanie wszystkich składników w kontrolowanych warunkach. W betoniarni można użyć odpowiednich urządzeń do mieszania, które zapewniają jednorodność mieszanki. Na placu budowy, dodanie jedynie wody minimalizuje ryzyko błędów w proporcjach oraz umożliwia większą kontrolę nad wilgotnością, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej konsystencji zaprawy. Taki sposób przygotowania jest również zgodny z normami PN-EN 998-1, które dotyczą zapraw do murowania, zapewniając odpowiednią trwałość i wytrzymałość konstrukcji. Przykładem praktycznego zastosowania tej metody może być budowa ścian nośnych, gdzie istotne jest, aby zachować równowagę między wytrzymałością a plastycznością zaprawy.

Pytanie 2

Jakie działania powinny być podjęte jako pierwsze przed nałożeniem suchego tynku na nierównomierne podłoże ściany z cegły kratówki?

A. Wykonać na ścianie placki "marki"

B. Zastosować na ścianie warstwę gładzi gipsowej

C. Uformować pasy kierunkowe z zaprawy cementowo-wapiennej

D. Nałożyć zaprawę gipsową na płyty suchego tynku i mocno je przycisnąć do podłoża

Wykonanie placków 'marki' na nierównym podłożu ściany z cegły kratówki to kluczowy krok przed montażem płyt suchego tynku. Placki te służą jako punkty odniesienia, które ułatwiają wyrównanie powierzchni oraz zapewniają odpowiednią przyczepność dla kolejnych warstw. Ustanowienie placków jest zgodne z zaleceniami zawartymi w normach budowlanych, które podkreślają znaczenie przygotowania podłoża pod każde prace wykończeniowe. Przykładowo, przygotowanie podłoża w ten sposób pozwala na zminimalizowanie ryzyka pęknięć i odspojenia tynku od ściany, co jest szczególnie istotne w przypadku materiałów porowatych, jak cegła. Zastosowanie placków 'marki' w praktyce jest często realizowane przy użyciu zaprawy cementowej, co zwiększa stabilność i trwałość wykończenia. Dobrą praktyką jest także weryfikacja pionu i poziomu placków przed nałożeniem kolejnych warstw, co zapewnia długotrwałe efekty wykończeniowe.

Pytanie 3

Tynki przeznaczone do użytku na zewnątrz obiektów powinny wyróżniać się wysoką

A. higroskopijnością

B. nasiąkliwością

C. kapilarnością

D. mrozoodpornością

Zaprawy tynkarskie przeznaczone do stosowania na zewnątrz budynków muszą charakteryzować się mrozoodpornością, aby zapewnić trwałość i ochronę elewacji przed szkodliwym wpływem niskich temperatur oraz zjawisk atmosferycznych. Mrozoodporność oznacza, że materiał jest odporne na cykle zamrażania i rozmrażania, co jest kluczowe w klimacie, gdzie występują takie warunki. W praktyce, użycie zaprawy mrozoodpornej minimalizuje ryzyko pęknięć, łuszczenia się tynku oraz innych uszkodzeń, które mogą prowadzić do konieczności kosztownych napraw. W standardach budowlanych, takich jak PN-EN 998-1, określone są wymagania dotyczące zapraw tynkarskich, w tym odporności na działanie mrozu. Przykładem zastosowania są budynki jednorodzinne oraz wielorodzinne, gdzie elewacja narażona jest na działanie zmiennych warunków atmosferycznych. Osoby budujące lub odnawiające elewacje powinny zawsze wybierać materiały certyfikowane pod kątem mrozoodporności, aby zagwarantować wysoką jakość i trwałość wykończenia."

Pytanie 4

Wykorzystanie deskowania pełnego jest kluczowe przy realizacji stropu?

A. DZ-3

B. Akermana

C. Fert

D. Teriva

Zastosowanie deskowania pełnego w systemie Akermana jest kluczowe, gdyż zapewnia stabilność i odpowiednią jakość wykonywanego stropu. W systemie Akermana, który jest nowoczesnym rozwiązaniem w budownictwie, deskowanie pełne wykorzystuje się do uzyskania gładkiej powierzchni oraz zminimalizowania ryzyka związanych z kruszeniem się betonu. Pełne deskowanie pozwala na równomierne rozłożenie obciążeń i zapewnia odpowiednią formę podczas wiązania betonu, co jest istotne dla utrzymania wytrzymałości konstrukcji. Praktyczne zastosowanie deskowania pełnego w systemie Akermana można zaobserwować na przykład w budowie dużych obiektów przemysłowych, gdzie wymagana jest wysoka jakość stropów, a także w budynkach mieszkalnych, gdzie estetyka i funkcjonalność stropów mają kluczowe znaczenie. Warto również zauważyć, że w przypadku systemu Akermana, zastosowanie deskowania pełnego pozwala na efektywne prowadzenie prac budowlanych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej i jest zgodne z normami budowlanymi, które nakładają obowiązek zachowania odpowiednich standardów jakościowych.

Pytanie 5

Na podstawie danych z KNR oblicz, ile pustaków ceramicznych Max220 potrzeba do wymurowania ścian o grubości 19 cm i powierzchni 35 m².

Nakłady na 1 m² ścian wykonanych z pustaków ceramicznych Max220 (wyciąg z KNR)
Grubość ścian	Liczba pustaków
19 cm	14,90 sztuk
39 cm	22,40 sztuk

A. 784 szt.

B. 665 szt.

C. 522 szt.

D. 426 szt.

Odpowiedź 522 szt. jest prawidłowa, ponieważ obliczenia oparte na danych z KNR (Katalog Norm Rzeczowych) wskazują, że do wymurowania ściany o grubości 19 cm i powierzchni 35 m² potrzeba 14,90 pustaków ceramicznych Max220 na każdy metr kwadratowy. Aby uzyskać całkowitą ilość pustaków, wystarczy pomnożyć tę wartość przez powierzchnię ściany: 14,90 szt./m² x 35 m² = 521,5 szt. Zgodnie z dobrymi praktykami budowlanymi, zawsze zaokrąglamy do najbliższej pełnej liczby, co w tym przypadku daje 522 sztuki. Dobrze jest również uwzględnić ewentualny zapas materiałów budowlanych na wypadek uszkodzeń czy błędów podczas montażu. W praktyce, znajomość tych zasad jest niezbędna do efektywnego planowania i zarządzania projektami budowlanymi, co pozwala uniknąć opóźnień i dodatkowych kosztów.

Pytanie 6

Która z wymienionych czynności nie jest częścią badań kontrolnych przeprowadzanych podczas odbioru tynków cienkowarstwowych?

A. Weryfikacja prawidłowości przygotowania podłoża

B. Pomiar grubości tynku

C. Badanie nasiąkliwości tynku

D. Sprawdzenie przyczepności tynku do podłoża

Wśród czynności kontrolnych podczas odbioru tynków pocienionych, badanie przyczepności tynku do podłoża oraz badanie grubości tynku są kluczowymi parametrami, które wpływają na jakość i trwałość aplikacji. Często pomija się znaczenie tych testów, co prowadzi do błędnych przekonań o ich nieważności. Przyczepność tynku do podłoża jest niezbędna dla stabilności i długowieczności całej konstrukcji. Niewłaściwa przyczepność może powodować odspajanie się tynku, co skutkuje poważnymi uszkodzeniami i kosztownymi naprawami. Z kolei badanie grubości tynku jest istotne dla zapewnienia, że aplikacja spełnia normy projektowe oraz gwarantuje odpowiednie właściwości izolacyjne i estetyczne. Właściwa grubość tynku bezpośrednio wpływa na jego funkcjonalność, a także na ochronę podłoża przed działaniem czynników atmosferycznych. Mimo że badanie nasiąkliwości tynku może dostarczać informacji o jego właściwościach, w przypadku tynków pocienionych nie jest kluczowe, ponieważ ich formuły są zaprojektowane z myślą o zminimalizowaniu wchłaniania wody. Dlatego wiele osób myli tę kwestię, uznając, że wszystkie powyższe badania są równie istotne dla oceny jakości tynku, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków i zaniedbań w procesie kontroli jakości.

Pytanie 7

Kolejność technologiczna działań na pierwszym etapie prac rozbiórkowych budynku przy użyciu metod ręcznych przedstawia się następująco:

A. rozbiórka dachu, demontaż okien, demontaż instalacji budowlanych

B. demontaż instalacji budowlanych, demontaż okien i drzwi, rozbiórka ścianek działowych

C. demontaż okien, rozbiórka ścianek działowych, demontaż instalacji budowlanych

D. rozbiórka dachu, rozbiórka ścianek działowych, demontaż instalacji budowlanych

Poprawna odpowiedź wskazuje na odpowiednią kolejność prac w procesie rozbiórkowym, która jest zgodna z ogólnie przyjętymi standardami branżowymi. Na początku należy zdemontować instalacje budowlane, takie jak wodociągi, instalacje elektryczne oraz systemy grzewcze, aby uniknąć ewentualnych uszkodzeń lub zagrożeń bezpieczeństwa podczas dalszych prac. Następnie przystępuje się do demontażu okien i drzwi, co pozwala na swobodny dostęp do wnętrza budynku i minimalizuje ryzyko niekontrolowanego opadania elementów konstrukcyjnych. Ostatnim krokiem jest rozbiórka ścianek działowych, co pozwala na jednoczesne prowadzenie prac porządkowych po wcześniejszych etapach. Taki porządek prac jest zgodny z zaleceniami Krajowych Standardów Rozbiórek, które podkreślają znaczenie planowania i bezpieczeństwa w procesach budowlanych. Praktyczne przykłady zastosowania takiej kolejności można zaobserwować na placach budowy, gdzie przestrzeganie tych zasad zwiększa efektywność oraz bezpieczeństwo pracy.

Pytanie 8

Aby połączyć kształtki ceramiczne narażone na wysokie temperatury, należy użyć zaprawy

A. krzemionkowej

B. cementowej

C. żywiczej

D. polimerowej

Krzemionkowa zaprawa jest najodpowiedniejszym wyborem do łączenia kształtek kamionkowych narażonych na działanie wysokiej temperatury ze względu na swoje właściwości termiczne i chemiczne. Krzemionka, jako główny składnik, wykazuje doskonałą odporność na wysokie temperatury, co czyni ją idealnym materiałem do stosowania w piecach, kominkach oraz innych instalacjach, gdzie wymagana jest trwałość w ekstremalnych warunkach. W praktyce, zaprawa krzemionkowa nie tylko łączy elementy, ale także zapewnia ich stabilność oraz odporność na szoki termiczne. W budownictwie ceramicznym i piekarskim, stosowanie zaprawy krzemionkowej zgodnie z normami PN-EN 998-2 pozwala na uzyskanie trwałych i odpornych na działanie wysokich temperatur połączeń. Dlatego w kontekście zastosowania w warunkach wysokotemperaturowych, krzemionkowa zaprawa jest najlepszym wyborem, co potwierdzają standardy branżowe oraz praktyki inżynieryjne.

Pytanie 9

Oblicz całkowity koszt realizacji tynku mozaikowego na ścianie o powierzchni 30 m², przy założeniu, że koszt robocizny wynosi 25,00 zł/m², a wydatki na materiały to 20,00 zł/m²?

A. 1 350,00 zł

B. 750,00 zł

C. 1 500,00 zł

D. 600,00 zł

Aby policzyć, ile będzie kosztowało zrobienie tynku mozaikowego na ścianie o powierzchni 30 m², musimy zsumować koszty robocizny i materiałów. Koszt robocizny to 25 zł za m², więc przy 30 m² wychodzi 750 zł. Koszt materiałów to 20 zł za m², co daje 600 zł. Zatem całkowity koszt wynosi 1 350 zł. W branży budowlanej to standardowe podejście do obliczeń. Dobrze jest też pamiętać o innych wydatkach, które mogą się pojawić, jak np. transport materiałów czy wynajem sprzętu – to wszystko może mieć wpływ na ostateczną cenę.

Pytanie 10

Gdzie można wykorzystać zaprawy gipsowe?

A. do murowania fundamentów z elementów betonowych

B. do tynkowania elewacji budynków

C. do tynkowania działowych ścian w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności

D. do murowania ścian z gipsowych elementów w suchych pomieszczeniach

Odpowiedź dotycząca murowania ścian z elementów gipsowych w pomieszczeniach suchych jest poprawna, ponieważ zaprawy gipsowe charakteryzują się odpowiednimi właściwościami do stosowania w takich warunkach. Gips jest materiałem, który ma dobre właściwości klejące oraz szybko wiąże, co czyni go idealnym do murowania elementów gipsowych, które są lekkie i łatwe w obróbce. W praktyce, zaprawy gipsowe są często wykorzystywane do tworzenia ścianek działowych oraz do zabudów, które nie są narażone na wilgoć. W kontekście dobrych praktyk budowlanych, zastosowanie zaprawy gipsowej w suchych pomieszczeniach przyczynia się do poprawy efektywności energetycznej budynku oraz zwiększa komfort akustyczny. Ponadto, elementy gipsowe, takie jak płyty gipsowo-kartonowe, współpracują z zaprawami gipsowymi, co zapewnia trwałość i estetykę wykończenia. Warto również zwrócić uwagę na normy takie jak PN-EN 13279, które określają wymagania dla materiałów budowlanych na bazie gipsu.

Pytanie 11

Wylicz koszt wymiany pięciu okien o wymiarach 120×150 cm każde, jeśli cena jednostkowa tej usługi to 65,00 zł/m.

A. 1950,00 zł

B. 1560,00 zł

C. 1755,00 zł

D. 1404,00 zł

Żeby obliczyć, ile kosztuje wymiana pięciu okien o wymiarach 120x150 cm, najpierw trzeba policzyć pole jednego okna. To proste – 120 cm razy 150 cm daje nam 18000 cm². Potem przeliczamy to na metry kwadratowe, dzieląc przez 10000, co daje 1,8 m² na jedno okno. Jak już mamy pięć okien, to całkowite pole wychodzi 5 razy 1,8 m², czyli 9 m². Koszt za metr kwadratowy to 65 zł, więc całkowity koszt wymiany tych okien to 9 m² razy 65 zł, co daje 585 zł. Pamiętaj, że zawsze musisz sprawdzić jednostki, żeby uniknąć błędów. To może się wydawać nudne, ale w praktyce wiedza o kosztach materiałów i robocizny jest kluczowa do dobrego planowania budżetu. Precyzyjne obliczenia pomagają lepiej zarządzać finansami w budownictwie.

Pytanie 12

Całkowita powierzchnia dwóch ścian o rozmiarach 4,0 x 2,5 x 0,25 m, wykonanych z cegły ceramicznej pełnej na zaprawie cementowej, jest równa

A. 10,0 m2

B. 20,0 m2

C. 5,0 m2

D. 2,5 m2

Często pojawia się błąd, który może prowadzić do złych wyników, a mianowicie niewłaściwe zrozumienie tego, co to jest powierzchnia. Niektórzy użytkownicy mylą jednostki miary albo po prostu się gubią w obliczeniach, przez co wychodzą im nieprawidłowe wartości. Przykładowo odpowiedzi, które mówią, że łączna powierzchnia to 5,0 m2, 2,5 m2 czy 10,0 m2, mogą wynikać z błędów, jak np. liczenie tylko jednej ściany albo używanie złych wymiarów. Kiedy chcemy obliczyć całkowitą powierzchnię dwóch ścian, ważne jest, żeby pamiętać, że każda z nich ma swoje wymiary, które trzeba pomnożyć, a potem zsumować. Niektórzy mogą też nie zdawać sobie sprawy, że powierzchnie ścian liczymy w metrach kwadratowych, a nie w metrach, co prowadzi do pomyłek przy konwersji jednostek. Dodatkowo, warto mieć na uwadze kontekst, w jakim używamy tych obliczeń, bo w budownictwie precyzyjne wyliczenia są naprawdę istotne dla dalszego przebiegu projektu, jak dobór materiałów czy wycena kosztów budowy. Dlatego uczestnicy szkoleń i testów powinni szczególnie zwracać uwagę na praktyczne zastosowanie wzorów oraz na skutki błędnych obliczeń w całym procesie budowlanym.

Pytanie 13

Przed dodaniem płynnych dodatków chemicznych, takich jak przeciwmrozowe, do zaprawy, należy je wcześniej wymieszać

A. z kruszywem

B. ze spoiwem

C. z wodą

D. ze spoiwem i wodą

Dodawanie płynnych dodatków chemicznych, takich jak środki przeciwmrozowe, do zaprawy budowlanej powinno odbywać się poprzez ich wcześniejsze wymieszanie z wodą. Taki proces jest kluczowy, ponieważ pozwala na równomierne rozprowadzenie dodatku w całej objętości wody, co zwiększa skuteczność jego działania. Dodatki chemiczne są często skoncentrowane, a ich bezpośrednie dodawanie do suchych składników, takich jak kruszywo czy spoiwo, może prowadzić do ich nierównomiernego rozkładu, co z kolei może osłabić właściwości zaprawy. W praktyce, na przykład przy przygotowywaniu zaprawy do muru w zimnych warunkach, dokładne wymieszanie dodatku z wodą zapewnia, że wszystkie składniki są odpowiednio aktywowane i zapobiega tworzeniu się lokalnych stref o różnej wytrzymałości. To podejście jest zgodne z zasadami stosowanymi w budownictwie, które podkreślają konieczność dokładnego przygotowania materiałów budowlanych dla zapewnienia ich funkcjonalności oraz trwałości.

Pytanie 14

Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile kilogramów zaprawy murarskiej potrzeba do wymurowania jednej ściany grubości 25 cm, długości 12 m i wysokości 4 m.

Fragment instrukcji producenta Zużycie zaprawy murarskiej
Grubość ściany z cegły pełnej	Zużycie suchej zaprawy [kg/m²]
½ cegły	ok. 40
1 cegła	ok. 100

A. ok. 1200 kg

B. ok. 400 kg

C. ok. 1920 kg

D. ok. 4800 kg

Aby obliczyć ilość zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania jednej ściany, należy najpierw określić jej powierzchnię. W tym przypadku ściana ma wymiary: długość 12 m, wysokość 4 m oraz grubość 25 cm. Powierzchnia ściany wynosi 12 m * 4 m = 48 m². Kolejnym krokiem jest określenie zużycia zaprawy na metr kwadratowy. Zgodnie z tabelami producentów, średnie zużycie zaprawy murarskiej przy budowie ścian z cegły pełnej wynosi około 100 kg na metr kwadratowy. Dlatego całkowita ilość zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania ściany wynosi 48 m² * 100 kg/m² = 4800 kg. Tego typu obliczenia są kluczowe w praktyce budowlanej, ponieważ pozwalają na dokładne oszacowanie kosztów materiałowych oraz uniknięcie strat materiałów podczas budowy. Wiedza ta jest istotna dla każdego wykonawcy, aby móc planować i wdrażać projekty budowlane zgodnie z obowiązującymi standardami i dobrymi praktykami branżowymi.

Pytanie 15

Jaki będzie koszt mieszanki betonowej potrzebnej do zbudowania dwóch słupów o wymiarach 60×60 cm i wysokości 3 m każdy, zakładając, że norma zużycia mieszanki betonowej wynosi 1,02 m³/m³, a cena 325,00 zł/m³?

A. 716,04 zł

B. 351,00 zł

C. 358,02 zł

D. 702,00 zł

Obliczanie kosztu mieszanki betonowej do zrobienia dwóch słupów o wymiarach 60 na 60 cm i wysokości 3 metry zaczynamy od wyliczenia objętości jednego słupa. Tak więc 60 cm na 60 cm daje nam 0,6 metra na 0,6 metra, co w rezultacie to 0,36 metra kwadratowego. Potem mnożymy to przez wysokość, czyli 0,36 m² pomnożone przez 3 metry daje 1,08 metra sześciennego. Ponieważ mamy dwa słupy, całkowita objętość betonu wynosi 1,08 metra sześciennego razy 2, co daje 2,16 metra sześciennego. Właściwie licząc zużycie mieszanki betonowej, zakładając normę 1,02 m³/m³, wychodzi nam 2,16 metra sześciennego razy 1,02, co daje około 2,20 metra sześciennego mieszanki. Na końcu, żeby obliczyć koszt, mnożymy to przez cenę za m³ betonu, na przykład 2,20 m³ razy 325 zł za m³ wychodzi 716,04 zł. Dobre obliczenia i znajomość norm w budownictwie są na prawdę istotne, bo to pomaga zaplanować wydatki na materiały budowlane w projekcie.

Pytanie 16

Wykończenie powierzchni tynku zwykłego klasy IVf polega na

A. zatarciu świeżej zaprawy packą obłożoną filcem.

B. dociśnięciu świeżej zaprawy za pomocą packi.

C. przetarciu stwardniałej zaprawy ząbkowaną cykliną.

D. przeszlifowaniu stwardniałej zaprawy osełką.

Zatarcie świeżej zaprawy packą obłożoną filcem jest prawidłowym procesem wykończenia tynku zwykłego kategorii IVf. Ta technika ma na celu uzyskanie gładkiej, estetycznej powierzchni, która będzie dobrze współpracować z późniejszymi warstwami wykończeniowymi, takimi jak farby czy tynki dekoracyjne. Packa obłożona filcem pozwala na równomierne rozprowadzenie zaprawy, a także wygładzenie jej powierzchni, co jest kluczowe dla uzyskania właściwej przyczepności i trwałości. Użycie filcu zmniejsza ryzyko powstawania rys i innych uszkodzeń, co przekłada się na lepszy efekt końcowy. Dobrą praktyką jest wykonanie zatarcia po około 24 godzinach od nałożenia zaprawy, kiedy materiał jest jeszcze wystarczająco wilgotny, ale już na tyle stwardniały, by można było z nim pracować. Standardy budowlane wskazują, że odpowiednie wykończenie tynku ma kluczowe znaczenie dla jego funkcji ochronnych i estetycznych, dlatego warto stosować sprawdzone metody i materiały.

Pytanie 17

Najlepszym rozwiązaniem przy demontażu ścianek działowych jest użycie rusztowania

A. wiszące

B. stojakowe

C. na kozłach

D. ramowe

Odpowiedź 'na kozłach' jest poprawna, ponieważ rusztowanie na kozłach zapewnia stabilną i bezpieczną platformę roboczą, co jest kluczowe podczas rozbiórki ścianek działowych. Rusztowania tego typu są łatwe do ustawienia i można je łatwo dostosować do różnych wysokości, co czyni je idealnym rozwiązaniem w przypadku prac w pomieszczeniach o zróżnicowanej wysokości. Wysokość rusztowania może być regulowana, co daje możliwość pracy na różnych poziomach bez konieczności przestawiania całej konstrukcji. Przykładem zastosowania rusztowania na kozłach może być praca w biurze, gdzie konieczne jest usunięcie przestarzałych ścianek działowych w celu otwarcia przestrzeni. Dodatkowo, rusztowania na kozłach są zgodne z normą PN-EN 12811, która określa wymagania dotyczące bezpieczeństwa konstrukcji rusztowań. W praktyce, ich użycie minimalizuje ryzyko wypadków związanych z upadkiem podczas pracy na wysokości, co jest kluczowe w branży budowlanej. Użycie takiego rusztowania sprzyja efektywności pracy oraz zwiększa komfort osób pracujących w trudnych warunkach budowlanych.

Pytanie 18

Na niewielkiej budowie do przygotowania betonu zastosowano dozowanie objętościowe składników. Murarz miał stworzyć beton zwykły w proporcjach 1 : 2 : 4. Oznacza to, że odmierzył

A. 1 wiadro cementu, 2 wiadra żwiru, 4 wiadra piasku

B. 1 wiadro piasku, 2 wiadra żwiru, 4 wiadra cementu

C. 1 wiadro żwiru, 2 wiadra cementu, 4 wiadra piasku

D. 1 wiadro cementu, 2 wiadra piasku, 4 wiadra żwiru

Poprawna odpowiedź dotyczy proporcji składników betonu, które zostały opisane w formacie 1 : 2 : 4. Oznacza to, że dla każdej jednostki cementu używamy dwóch jednostek piasku i czterech jednostek żwiru. W praktyce, jeśli murarz użył jednego wiadra cementu, powinien zastosować dwa wiadra piasku i cztery wiadra żwiru, co jest zgodne z zasadami dozowania objętościowego. Użycie tych proporcji zapewnia odpowiednią wytrzymałość, trwałość i jednolitość betonu, co jest szczególnie istotne na małych budowach. Dobre praktyki w budownictwie zalecają stosowanie sprawdzonych proporcji, aby uzyskać beton o pożądanych właściwościach mechanicznych. Na przykład, beton w proporcjach 1 : 2 : 4 jest często stosowany w konstrukcjach takich jak chodniki, mury oporowe czy małe fundamenty, gdzie nie jest wymagana wyjątkowa wytrzymałość, ale stabilność i odporność na warunki atmosferyczne są kluczowe. Znajomość i zastosowanie odpowiednich proporcji w mieszankach betonowych jest kluczowe dla realizacji projektów budowlanych zgodnie z obowiązującymi normami oraz praktykami inżynieryjnymi.

Pytanie 19

Cementowa zaprawa wyróżnia się wysoką

A. wytrzymałością na ściskanie

B. odpornością na skurcz

C. higroskopijnością

D. kapilarnością

Zaprawa cementowa charakteryzuje się dużą wytrzymałością na ściskanie, co czyni ją materiałem o kluczowym znaczeniu w budownictwie. Wytrzymałość na ściskanie definiuje zdolność materiału do przenoszenia obciążeń bez deformacji czy zniszczenia. W przypadku zapraw cementowych, wartość ta jest wynikiem odpowiednich proporcji składników, takich jak cement, woda i kruszywo. Przykładowo, zaprawy stosowane w murach nośnych muszą spełniać normy PN-EN 998-1, które precyzują minimalne wartości wytrzymałościowe zależnie od zastosowania. W praktyce, wytrzymałość zaprawy na ściskanie jest kluczowa w kontekście budowy ścian, fundamentów, oraz wszelkich innych konstrukcji, gdzie obciążenia są znaczące. Dodatkowo, odpowiednie dobranie klasy cementu oraz techniki mieszania i aplikacji zaprawy wpływa na jej trwałość i odporność na czynniki atmosferyczne, co jest istotne dla długowieczności obiektów budowlanych.

Pytanie 20

Korzystając z danych zawartych w tabeli, wskaż najmniejszą dopuszczalną grubość jednowarstwowego tynku chroniącego przed wodą, wykonanego z fabrycznie suchej zaprawy.

Grubości tynków	Średnia grubość w [mm]	Dopuszczalna najmniejsza grubość w [mm]
dla tynków zewnętrznych	20	15
dla tynków wewnętrznych	15	10
dla jednowarstwowych tynków wewnętrznych z fabrycznie suchej zaprawy	10	5
dla jednowarstwowych tynków chroniących przed wodą z fabrycznie suchej zaprawy	15	10
dla tynków z izolacją termiczną	zależnie od wymagań	20

A. 10 mm

B. 20 mm

C. 5 mm

D. 15 mm

Wybór grubości tynku mniejszej niż 10 mm, jak w przypadku odpowiedzi 5 mm, 15 mm i 20 mm, jest niezgodny z wymaganiami technicznymi dotyczącymi ochrony przed wilgocią. Odpowiedź 5 mm jest zdecydowanie zbyt mała, aby zapewnić odpowiednie właściwości hydroizolacyjne. Tynki o takiej grubości nie będą w stanie skutecznie zapobiegać przenikaniu wody, co może prowadzić do poważnych problemów związanych z wilgocią w budynku, takich jak pleśń czy zmniejszenie wytrzymałości materiałów budowlanych. Z kolei odpowiedzi 15 mm i 20 mm, choć większe, są nadal nieodpowiednie, ponieważ przekraczają zalecaną minimalną grubość bez uzasadnionej potrzeby. W praktyce, zastosowanie tynku grubości większej niż 10 mm może prowadzić do niepotrzebnego zwiększenia kosztów materiałowych oraz do dodatkowego obciążenia struktury budynku. Dobrą praktyką jest zawsze odniesienie się do lokalnych norm budowlanych oraz wskazówek producentów materiałów budowlanych, które jasno określają minimalne wymagania dla ochrony przed wodą, co w tym przypadku jednoznacznie wskazuje na 10 mm jako wartość optymalną.

Pytanie 21

Jak należy przeprowadzać wewnętrzne tynki gipsowe jednowarstwowe z gipsu tynkarskiego GTM?

A. Ręcznie poprzez nakładanie rzadkiej zaprawy czerpakiem

B. Mechanicznie przy pomocy działka natryskowego

C. Ręcznie poprzez rozkładanie zaprawy gęstoplastycznej pacą

D. Mechanicznie przy użyciu agregatu tynkarskiego

Ręczne natryskiwanie tynku czerpakiem oraz stosowanie działka natryskowego są metodami, które mogą wydawać się atrakcyjne, jednak niosą ze sobą szereg ograniczeń i potencjalnych problemów. Ręczne narzucanie rzadkiej zaprawy czerpakiem często prowadzi do nierówności powierzchni, co wymaga późniejszych poprawek i może zwiększać całkowity czas realizacji projektu. Taka metoda wymaga od pracownika dużej wprawy, aby uzyskać zadowalający efekt, a także jest bardziej czasochłonna, co w kontekście komercyjnych budów stanowi istotny minus. Z kolei mechaniczne aplikowanie tynku przy użyciu działka natryskowego, choć może oferować pewne korzyści, nie jest typowym rozwiązaniem dla tynków jednowarstwowych. Takie urządzenia są zazwyczaj stosowane w przypadku innych materiałów, jak np. farby lub masy izolacyjne, co może wprowadzać w błąd. Ręczne naciąganie zaprawy gęstoplastycznej pacą również ma swoje ograniczenia, ponieważ wymaga dużej precyzji i doświadczenia, co nie zawsze jest dostępne na placu budowy. Stosowanie tego typu technik wiąże się z ryzykiem rozczarowujących efektów końcowych, co może obniżyć jakość i trwałość tynków. Właściwe wykonanie tynków gipsowych wymaga zastosowania technologii, które zapewniają zarówno efektywność, jak i wysoką jakość, a agregaty tynkarskie zdecydowanie spełniają te wymagania.

Pytanie 22

Cena jednego 25-kilogramowego worka suchej zaprawy tynkarskiej wynosi 9 zł. Jaka będzie suma wydatków na zaprawę potrzebną do otynkowania 52 m²ściany, jeśli jeden worek wystarcza na wykonanie tynku na powierzchni 1,3 m²ściany?

A. 625 zł

B. 468 zł

C. 225 zł

D. 360 zł

Koszt zaprawy tynkarskiej obliczamy na podstawie powierzchni ściany, którą chcemy otynkować, oraz wydajności jednego worka. W tym przypadku mamy 52 m² do otynkowania, a jeden worek wystarcza na 1,3 m². Aby obliczyć liczbę worków potrzebnych do pokrycia całej powierzchni, dzielimy 52 m² przez 1,3 m²: 52 / 1,3 ≈ 40 worków. Koszt jednego worka wynosi 9 zł, więc całkowity koszt uzyskujemy mnożąc liczbę worków przez cenę jednego worka: 40 * 9 zł = 360 zł. W praktyce, przy zakupach materiałów budowlanych, zazwyczaj warto uwzględnić dodatkową ilość materiału na ewentualne straty, co również potwierdza, że dobrze jest mieć zapas. Warto także zwrócić uwagę na to, że ceny materiałów budowlanych mogą się różnić w zależności od dostawcy i lokalizacji, dlatego zawsze warto porównać oferty przed zakupem. Standardy budowlane wskazują na konieczność przemyślanej kalkulacji kosztów, co jest kluczowym elementem zarządzania projektem budowlanym.

Pytanie 23

Jakie ściany powinny być zbudowane z materiałów charakteryzujących się niskim współczynnikiem przewodzenia ciepła oraz niewielką gęstością pozorną?

A. Osłonowe

B. Piwniczne

C. Nośne

D. Fundamentowe

Ściany osłonowe to w sumie dość ważny element budynków. Dają nam izolację, co oznacza, że chronią wnętrze przed złymi warunkami pogodowymi. Jak to działa? Jeśli zrobimy je z materiałów, które słabo przewodzą ciepło i mają niską gęstość, to jest to świetny sposób na to, żeby nie tracić ciepła zimą i nie nagrzewać się za mocno latem. Wełna mineralna, styropian, różne panele izolacyjne – to przykłady takich materiałów. Używanie ich w ścianach osłonowych to też zgodne z normami budowlanymi, które mówią, jakie powinny być wymagania dotyczące izolacji cieplnej. Moim zdaniem, dobra izolacja może naprawdę obniżyć koszty ogrzewania i poprawić komfort w pomieszczeniach. Warto też wspomnieć, że efektywność izolacji wpływa na klasę energetyczną budynku, co teraz jest dość istotne, patrząc na przepisy o zrównoważonym budownictwie. Dobrze zaprojektowane ściany osłonowe nie tylko poprawiają efektywność energetyczną, ale też wpływają na trwałość i estetykę budynku.

Pytanie 24

Przed nałożeniem tynku na stalowe belki dwuteowe należy

A. odtłuścić rozpuszczalnikiem organicznym

B. zmyć wodą z dodatkiem mydła

C. oczyścić z rdzy metalową szczotką

D. owinąć stalową siatką

Zarówno zmywanie stalowych belek wodą z dodatkiem mydła, jak i odtłuszczanie ich rozpuszczalnikami organicznymi to nieefektywne metody ochrony stali przed korozją. Zmywanie wodą z mydłem może przyczynić się do chwilowego oczyszczenia powierzchni, jednak nie eliminując zagrożenia korozją, a także nie tworzy żadnej formy ochrony, co jest kluczowe w przypadku konstrukcji stalowych. Stal w warunkach budowlanych jest narażona na różnorodne czynniki, w tym na zmiany temperatury, wilgotność oraz działanie substancji chemicznych, które mogą prowadzić do powstawania rdzy. Zastosowanie rozpuszczalników organicznych w celu odtłuszczenia nie rozwiązuje problemu korozji, a wręcz może prowadzić do usunięcia jedynie powierzchniowego zanieczyszczenia, co nie jest wystarczające w kontekście długotrwałej ochrony stali. Co więcej, metoda oczyszczania z rdzy metalową szczotką może powodować uszkodzenia powierzchni stali i prowadzić do jej osłabienia, co jest niepożądane w konstrukcjach nośnych. Niewłaściwe podejście do konserwacji i zabezpieczania stali może skutkować nie tylko obniżeniem jej trwałości, ale także poważnymi problemami w przyszłości, dlatego tak ważne jest przestrzeganie standardów budowlanych i dobrych praktyk, jakie zalecają stosowanie odpowiednich metod ochrony, takich jak owijanie stalową siatką.

Pytanie 25

Z przedstawionego fragmentu rozporządzenia wynika, że budynek biurowy, który ma 9 kondygnacji nadziemnych o wysokości 3,00 m każda, a jego parter usytuowany jest 0,80 m nad poziomem terenu, należy do budynków.

Rozporządzenie ministra infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (fragment)

W celu określenia wymagań technicznych i użytkowych wprowadza się następujący podział budynków na grupy wysokości:
1. niskie (N) — do 12 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne o wysokości do 4 kondygnacji nadziemnych włącznie,
2. średniowysokie (SW) — ponad 12 m do 25 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne o wysokości ponad 4 do 9 kondygnacji nadziemnych włącznie,
3. wysokie (W) — ponad 25 m do 55 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne o wysokości ponad 9 do 18 kondygnacji nadziemnych włącznie,
4. wysokościowe (WW) — powyżej 55 m nad poziomem terenu.

A. wysokościowych.

B. średniowysokich.

C. wysokich.

D. niskich.

Budynek biurowy, który ma 9 kondygnacji i każda z nich mierzy 3 metry, osiąga całkowitą wysokość 27 metrów. To sprawia, że możemy go uznać za budynek wysoki według przepisów. Wysokie budynki to te, które mają więcej niż 25 metrów, ale mniej niż 55. Dlatego klasyfikacja budynków pod względem ich wysokości jest ważna, zwłaszcza przy projektowaniu lub budowie. Np. odpowiednie normy budowlane, jak PN-EN 1991-1-4, mówią o tym, jak budynek powinien znosić siłę wiatru, co jest mega istotne dla bezpieczeństwa. W przypadku wysokich budynków trzeba też zwrócić uwagę na ewakuację i instalacje przeciwpożarowe, a także na to, jak budynek jest zaprojektowany w kontekście ochrony środowiska czy efektywności energetycznej. Dobrze jest zrozumieć te zasady, bo pomagają one architektom i inżynierom w tworzeniu bezpiecznych i funkcjonalnych konstrukcji.

Pytanie 26

Oblicz wydatki na usunięcie ściany o wymiarach 3,5 × 2,8 m, przy założeniu, że koszt wyburzenia 1 m² wynosi 147,00 zł.

A. 514,50 zł

B. 147,00 zł

C. 411,60 zł

D. 1 440,60 zł

Aby obliczyć koszt wyburzenia ściany o wymiarach 3,5 m na 2,8 m, najpierw należy obliczyć powierzchnię tej ściany. Powierzchnia ściany wynosi 3,5 m × 2,8 m = 9,8 m². Następnie, znając koszt wyburzenia 1 m², który wynosi 147,00 zł, obliczamy całkowity koszt wyburzenia, mnożąc powierzchnię przez cenę za metr kwadratowy: 9,8 m² × 147,00 zł/m² = 1 440,60 zł. W praktyce takie obliczenia są fundamentalne w branży budowlanej, ponieważ pozwalają na precyzyjne oszacowanie kosztów realizacji projektów budowlanych. Dobre praktyki w zakresie budżetowania uwzględniają również dodatkowe koszty, takie jak transport materiałów, wynajem sprzętu oraz ewentualne opłaty związane z uzyskaniem pozwoleń na wyburzenie. Wiedza na temat obliczeń kosztowych jest niezbędna dla architektów, inżynierów oraz wykonawców, aby mogli skutecznie planować i zarządzać projektami budowlanymi.

Pytanie 27

Który z podanych tynków należy do tynków o cienkiej warstwie?

A. Wypalony

B. Ciepłochronny

C. Akrylowy

D. Ciągnięty

Tynki ciągnione, wypalane oraz ciepłochronne różnią się od tynków akrylowych pod względem składu, przeznaczenia oraz metody aplikacji, co sprawia, że nie mogą być zaliczane do tynków cienkowarstwowych. Tynki ciągnione, stosowane przede wszystkim w budownictwie, mają zazwyczaj większą grubość i są kładzione w sposób tradycyjny za pomocą narzędzi takich jak kielnie. Tego typu tynki, często cementowe lub wapienne, służą głównie do wyrównywania powierzchni oraz przygotowania podłoża pod dalsze prace wykończeniowe. Z kolei tynki wypalane, które są tworzone na bazie ceramiki, są stosowane głównie w obiektach przemysłowych i nie są przystosowane do cienkowarstwowych aplikacji. Tynki ciepłochronne natomiast, choć ważne w kontekście izolacji termicznej budynków, również nie spełniają norm cienkowarstwowych, ponieważ ich grubość często przekracza 3 mm. Często pojawia się błędne myślenie, że tynki mogą być klasyfikowane jedynie na podstawie ich funkcji izolacyjnej lub estetycznej, podczas gdy kluczowym kryterium jest również ich grubość oraz sposób aplikacji. Dlatego ważne jest zrozumienie różnorodności tynków dostępnych na rynku oraz ich właściwości, aby podejmować właściwe decyzje w zakresie wyboru odpowiedniego materiału do określonych zastosowań budowlanych.

Pytanie 28

Który z poniższych rodzajów tynków nie jest tynkiem mineralnym?

A. Akrylowy

B. Gipsowy

C. Cementowy

D. Silikatowy

Odpowiedzi 'Cementowy', 'Gipsowy' i 'Silikatowy' są błędne, ponieważ wszystkie wymienione tynki są typami tynków mineralnych, charakteryzującymi się różnymi właściwościami oraz zastosowaniami. Tynk cementowy jest mieszanką cementu, piasku i wody, co sprawia, że jest niezwykle trwały i odporny na działanie wody, co czyni go odpowiednim do stosowania w miejscach o wysokiej wilgotności. Jest często używany do tynkowania fundamentów oraz piwnic. Tynk gipsowy, z drugiej strony, jest lekki i ma dobrą izolacyjność termiczną i akustyczną, przez co jest popularny w budownictwie wewnętrznym, szczególnie w pomieszczeniach mieszkalnych. Tynk silikatowy, wytwarzany na bazie krzemianów, jest wyjątkowo odporny na działanie warunków atmosferycznych i ma dobrą paroprzepuszczalność, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla budynków historycznych oraz obiektów wymagających konserwacji. Często błędnie można myśleć, że tynki mineralne są mniej odporne lub mniej elastyczne, co prowadzi do nieprawidłowego postrzegania ich właściwości. W rzeczywistości tynki mineralne, odpowiednio zastosowane, mogą oferować długą żywotność i wytrzymałość, a ich właściwości paroprzepuszczalne mogą przeciwdziałać rozwojowi pleśni i grzybów. Zrozumienie różnic między tynkami mineralnymi a akrylowymi jest kluczowe w ich prawidłowym doborze w zależności od warunków środowiskowych oraz wymagań projektowych.

Pytanie 29

Abyzbudować ścianę o powierzchni 1 m² zgodnie z KNR 2-02, wymaganych jest 8,20 szt. bloczków z betonu komórkowego. Na jednej palecie znajduje się 48 bloczków. Ile palet bloczków należy zamówić do zbudowania 75 m² ścian?

A. 9

B. 75

C. 13

D. 48

Podczas próby obliczenia liczby potrzebnych palet bloczków, można natknąć się na różne błędy, które prowadzą do nieprawidłowych wyników. Niektórzy mogą wziąć pod uwagę tylko wartość bloczków na m², ignorując całkowitą powierzchnię, co skutkuje zaniżeniem liczby potrzebnych bloczków. Przykładowo, wybierając odpowiedź 9, można było zająć się tylko niewłaściwym przeliczeniem powierzchni lub zastosowaniem błędnego współczynnika bloków na m². Inni mogą podzielić liczbę bloczków przez 48 i zaokrąglić do najbliższej liczby całkowitej bez uwzględnienia, że zaokrąglenie powinno zawsze iść w górę, co w kontekście 12,8125 prowadzi do 12 palet, ale w praktyce wymaga 13. Również wybór odpowiedzi 48 sugeruje, że nie zrozumiano relacji między powierzchnią ściany a liczbą bloczków na palecie. Takie błędy mogą wynikać z niepełnego zrozumienia procesu budowlanego, co podkreśla znaczenie zrozumienia i przestrzegania standardów obliczeń w praktyce budowlanej. Kluczowe jest nie tylko zrozumienie liczby potrzebnych materiałów, ale także umiejętność ich prawidłowego zamówienia, aby uniknąć opóźnień w projekcie oraz dodatkowych kosztów związanych z niedoborem materiałów.

Pytanie 30

Która zaprawa charakteryzuje się najlepszymi właściwościami plastycznymi?

A. Wapienna

B. Cementowo-wapienna

C. Gipsowa

D. Cementowo-gliniana

Zaprawa wapienna posiada najlepsze właściwości plastyczne spośród wymienionych opcji, co czyni ją idealnym materiałem w wielu zastosowaniach budowlanych. Jej plastyczność wynika z obecności węglanu wapnia, który po zmieszaniu z wodą tworzy pastę, umożliwiającą łatwe formowanie i aplikację. Dzięki temu, zaprawy wapienne są niezwykle wszechstronne i stosowane w tradycyjnym murarstwie, renowacji zabytków oraz w budownictwie ekologicznym, gdzie istotne jest zachowanie naturalnych właściwości materiałów. W praktyce, zaprawy wapienne są często wykorzystywane do łączenia cegieł i kamieni, oferując korzystne właściwości odprowadzania wilgoci, co chroni przed rozwojem pleśni i grzybów. Dodatkowo, w porównaniu do innych zapraw, takich jak gipsowe czy cementowe, zaprawy wapienne są bardziej elastyczne, co pozwala im lepiej dostosowywać się do ruchów budynku oraz minimalizuje ryzyko pęknięć. Standardy budowlane, takie jak PN-EN 998-1, podkreślają znaczenie zapraw wapiennych w kontekście ich zastosowania w budownictwie, co czyni je preferowanym wyborem w wielu projektach.

Pytanie 31

Zanim przystąpi się do otynkowania stalowych części konstrukcji budynku, ich powierzchnię należy

A. chronić siatką stalową

B. oszlifować

C. nawilżyć wodą

D. zaimpregnować

Zarówno odpowiedzi "zwilżyć wodą", "zaimpregnować", jak i "oszlifować" nie są adekwatne do przygotowania stalowych elementów konstrukcyjnych przed otynkowaniem, co może prowadzić do wielu problemów w dalszym etapie budowy. Zwilżenie wodą nie tylko nie zapewnia odpowiedniej przyczepności tynku, ale może również spowodować powstawanie rdzy na powierzchni stali. Woda w połączeniu z metalem sprzyja korozji, co w dłuższej perspektywie prowadzi do osłabienia konstrukcji. Z kolei impregnacja stalowych elementów również nie jest właściwym rozwiązaniem, ponieważ impregnaty mają na celu ochronę przed wilgocią, a nie poprawę przyczepności tynku. Tego typu preparaty są bardziej adekwatne dla materiałów porowatych, a nie dla stali, która wymaga innych metod ochrony. Oszlifowanie stalowych elementów może być korzystne w kontekście usuwania rdzy lub zanieczyszczeń, ale nie rozwiązuje problemu związanego z przyczepnością tynku. Przygotowanie stali do otynkowania powinno koncentrować się na zastosowaniu odpowiednich materiałów ochronnych, takich jak siatka stalowa, zgodnie z praktykami budowlanymi, które gwarantują trwałość i stabilność konstrukcji. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do poważnych usterek w budynku i znaczących kosztów naprawczych.

Pytanie 32

Odpady, które powstają w wyniku demontażu ścian działowych na piętrze w budynku, powinny być

A. układane na stropach w sąsiedztwie okien

B. transportowane na zewnątrz przez okna do podstawionych pojemników

C. składowane w jednym miejscu wewnątrz budynku

D. usuwane na zewnątrz, przy użyciu zbudowanych zsypów

Jasne, że usuwanie gruzu z budowy przez obudowane zsypy to świetny pomysł, zwłaszcza z punktu widzenia bezpieczeństwa i efektywności. Dzięki tym zsypom wszystko odbywa się w uporządkowany sposób. W praktyce to zmniejsza ryzyko, że coś się rozleci i będzie niebezpieczne na placu budowy. Można by powiedzieć, że to wręcz kluczowe, żeby wszystkie prace były dobrze zorganizowane, co z kolei jest zgodne z przepisami BHP. Warto też pomyśleć o przeszkoleniu pracowników, by wiedzieli, jak z tego korzystać, bo to na pewno pomoże uniknąć zagrożeń. No i wszyscy wiemy, że standardy dotyczące zarządzania odpadami są ważne, więc szybkie i bezpieczne usuwanie gruzu to na pewno dobry ruch. Generalnie, obudowane zsypy nie tylko pomagają w porządku, ale także przyspieszają transport materiałów, co wpływa na to, jak szybko skończymy robotę.

Pytanie 33

Wszystkie techniczne wymagania związane z realizacją i odbiorem prac tynkarskich znajdują się w

A. specyfikacji technicznej

B. projekcie architektonicznym

C. dzienniku budowy

D. kosztorysie ofertowym

Specyfikacja techniczna to kluczowy dokument w procesie budowlanym, który określa wszystkie wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót, w tym robót tynkarskich. Zawiera szczegółowe informacje o materiałach, technologiach, standardach jakości oraz metodach wykonania. Przykładowo, w specyfikacji technicznej dotyczącej tynków mogą być opisane wymagania dotyczące grubości tynku, rodzaju zastosowanych materiałów, a także procedury odbioru robót. Zgodnie z normami PN-EN 13914-1, specyfikacja powinna również zawierać zalecenia dotyczące warunków atmosferycznych, w jakich prace mogą być prowadzone, co jest kluczowe dla osiągnięcia trwałości i estetyki tynków. Tylko dobrze opracowana specyfikacja techniczna gwarantuje, że wykonawcy będą przestrzegać standardów branżowych, co w efekcie przyczynia się do wysokiej jakości realizacji inwestycji.

Pytanie 34

Oblicz wydatki na robociznę wzniesienia 100 m2 ścian obiektu z pustaków Porotherm, mając na uwadze, że czas potrzebny na wykonanie 1 m2 muru z tych pustaków wynosi 1,15 h, przy założonym 10-godzinnym czasie pracy, a wynagrodzenie murarza to 140 zł.

A. 1 232 zł

B. 1 610 zł

C. 1 410 zł

D. 2 012 zł

Obliczając koszt robocizny, kluczowe jest zrozumienie, jak różne parametry wpływają na całkowity koszt projektu budowlanego. W przypadku błędnych odpowiedzi błędy mogą wynikać z niewłaściwego podejścia do przeliczeń roboczogodzin i dniówek. Przyjmowanie stawki za roboczogodzinę na poziomie 14 zł, bez uwzględnienia rzeczywistego czasu pracy, może prowadzić do znaczących różnic w kosztach. Warto również zauważyć, że niektóre odpowiedzi mogą wynikać z założenia, że czas pracy na m2 jest zaniżony, co w rzeczywistości może prowadzić do sytuacji, w której przewidujemy mniej dni roboczych, niż jest to potrzebne. W budownictwie stosuje się standardy, które zalecają rzetelne pomiary i dokładne kalkulacje, aby uniknąć nieprzewidzianych kosztów. Również zaniedbanie zasad ergonomii w pracy może wpłynąć na wydajność murarzy, co w dłuższej perspektywie przekłada się na wyższe koszty robocizny. Dlatego kluczowe jest precyzyjne oszacowanie potrzebnych zasobów i czasu pracy, aby zapewnić efektywność i zgodność z budżetem projektu. Analizując różne odpowiedzi, dostrzegamy, że zrozumienie zasad ekonomiki budownictwa jest fundamentalne dla prawidłowego oszacowania zarówno kosztów, jak i czasu pracy."

Pytanie 35

W celu skonstruowania jednowarstwowych ścian zewnętrznych, ze względu na potrzebę osiągnięcia właściwej izolacji cieplnej, najczęściej wykorzystuje się

A. cegły ceramiczne klinkierowe bądź cegły ceramiczne dziurawki

B. bloczki silikatowe bądź płyty gipsowo-kartonowe

C. cegły ceramiczne pełne lub bloczki wykonane z betonu kruszywowego

D. bloczki z betonu komórkowego lub pustaki ceramiczne poryzowane

Wybór materiałów budowlanych do konstrukcji jednowarstwowych ścian zewnętrznych powinien być uzależniony od ich właściwości izolacyjnych, co niestety nie jest brane pod uwagę w przypadku bloczków silikatowych czy płyty gipsowo-kartonowej. Bloczki silikatowe nie są powszechnie stosowane w ścianach zewnętrznych ze względu na ich ograniczone parametry izolacyjne i większą gęstość, co skutkuje wyższym współczynnikiem przewodzenia ciepła. Płyty gipsowo-kartonowe, choć wykorzystywane w budownictwie, są materiałem przeznaczonym głównie do budowy ścian działowych oraz wykończeniowych, a nie do konstrukcji nośnych ścian zewnętrznych. Cegły ceramiczne pełne również mają ograniczenia w zakresie izolacyjności, a ich duża masa sprawia, że nie są optymalnym rozwiązaniem dla budynków wymagających odpowiedniej efektywności energetycznej. Z kolei cegły klinkierowe i cegły ceramiczne dziurawki oferują lepsze parametry, ale nadal nie dorównują właściwościom izolacyjnym betonu komórkowego i pustaków poryzowanych. Warto również zauważyć, że materiały budowlane muszą spełniać określone normy i standardy, które regulują ich zastosowanie w kontekście izolacyjności cieplnej. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do nieefektywności energetycznej budynku, co w dłuższej perspektywie skutkuje wyższymi kosztami eksploatacyjnymi i negatywnym wpływem na środowisko.

Pytanie 36

Wykonanie zbrojenia wieńca stropu powinno odbywać się

A. wyłącznie na dwóch przeciwnych ścianach nośnych budynku, które wspierają strop

B. na wszystkich ścianach nośnych wokół całego stropu

C. jedynie na ścianach osłonowych budynku

D. tylko na zewnętrznej ścianie budynku, na której opiera się strop

Zbrojenie wieńca stropu jest kluczowym elementem konstrukcyjnym, który ma za zadanie zapewnienie odpowiedniej nośności i stabilności całej konstrukcji budynku. Właściwe rozłożenie zbrojenia na wszystkich ścianach nośnych dookoła stropu jest zgodne z zasadami inżynierii budowlanej oraz standardami, które podkreślają konieczność wzmocnienia miejsc, gdzie przenoszone są obciążenia. Zbrojenie na wszystkich ścianach nośnych ma na celu równomierne rozłożenie sił działających na strop, co minimalizuje ryzyko powstania pęknięć i uszkodzeń w konstrukcji. Przykładem zastosowania tej zasady może być budowa budynków wielokondygnacyjnych, gdzie stropy przenoszą znaczące obciążenia z wyższych pięter. W takich przypadkach stosowanie zbrojenia na wszystkich ścianach nośnych jest niezbędne dla zapewnienia stabilności konstrukcji na całej wysokości budynku. Dobrą praktyką jest również projektowanie zbrojenia w oparciu o normy PN-EN 1992-1-1, które określają wymagania dotyczące projektowania konstrukcji betonowych, w tym zbrojenia wieńców stropowych.

Pytanie 37

Jaką ilość zaprawy należy nabyć do zbudowania ścian o grubości ½ cegły oraz powierzchni 28 m², przy założeniu, że zużycie wskazane przez producenta wynosi 35 kg zaprawy na 1 m² ściany tej grubości?

A. 490 kg

B. 980 m2

C. 490 m2

D. 980 kg

Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć, że pojawiają się w nich nieporozumienia związane z jednostkami miary oraz sposób interpretacji danych podanych w pytaniu. Przykładowo, odpowiedzi takie jak '490 m2' oraz '980 m2' wskazują na mylenie jednostek powierzchni z masą zaprawy, co jest kluczowe w kontekście obliczeń budowlanych. Powierzchnia ściany, dla której obliczamy potrzebną ilość zaprawy, nie jest równoważna ilości zaprawy, co potwierdza błąd jednostkowy. Ponadto, odpowiedzi '490 kg' i '490 m2' sugerują niewłaściwe obliczenia, które mogą wynikać z niepoprawnego przeliczenia zużycia zaprawy na powierzchnię, co podkreśla znaczenie dokładnych obliczeń w procesie budowlanym. W praktyce, brak precyzji w takich obliczeniach może prowadzić do niedoszacowania materiałów, co skutkuje opóźnieniami w projekcie, zwiększonymi kosztami i problemami z jakością wykonania. Dlatego tak ważne jest, aby przy planowaniu budowy zawsze stosować się do ustalonych norm i dobrych praktyk, a także mieć na uwadze, że każdy materiał budowlany ma swoje specyfikacje, które powinny być ściśle przestrzegane.

Pytanie 38

Tynk dekoracyjny, będący gładką warstwą zaprawy gipsowej na podstawie wapienno-gipsowej, to

A. sztablatura

B. sgraffito

C. tynk cyklinowany

D. tynk zmywalny

Sztablatura to technika wykończeniowa, która polega na nałożeniu gładkiej warstwy zaczynu gipsowego na podkład wapienno-gipsowy. Jest to dość popularna metoda w architekturze wnętrz, szczególnie w obiektach zabytkowych, gdzie ważne jest zachowanie estetyki i tradycyjnego rzemiosła. Warto zaznaczyć, że sztablatura charakteryzuje się wysoką odpornością na wilgoć oraz zdolnością do regulacji mikroklimatu pomieszczeń, co czyni ją idealnym rozwiązaniem do stosowania w różnorodnych warunkach. Zastosowanie sztablatury umożliwia uzyskanie jednolitej, gładkiej powierzchni, która może być następnie malowana lub dekorowana innymi technikami, co podnosi walory estetyczne wnętrza. W praktyce, tynk sztukatorski w formie sztablatury jest często wybierany w projektach, które nawiązują do klasycznych stylów architektonicznych, gdzie szczególnie istotne jest zachowanie autentyczności i detali wykończeniowych.

Pytanie 39

Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile bloczków gazobetonowych o wymiarach
240×240×590 mm potrzeba do wymurowania trzech ścian grubości 24 cm, długości 12 m i wysokości 4,5 m każda.

Fragment instrukcji producenta
Zużycie bloczków gazobetonowych
Wymiary bloczków [mm]	Zużycie [szt./m²]
240×240×590	7
120×240×590

A. 756 sztuk.

B. 1134 sztuk.

C. 378 sztuk.

D. 2268 sztuk.

Takie odpowiedzi jak 2268, 756 czy 378 to wynik błędów w obliczeniach i złych założeń co do potrzebnych materiałów. Często to jest problem z liczeniem powierzchni ścian. Na przykład, jak wybrałeś 756, mogłeś pomniejszyć całkowitą powierzchnię lub źle policzyć, ile bloczków potrzeba na metr. Czasami zdarza się też, że ktoś nie uwzględnia, że musimy liczyć całkowitą powierzchnię trzech ścian, co prowadzi do błędnych obliczeń. A jeśli chodzi o jednostki, pomylenie metrów z centymetrami to częsty błąd, który może zniekształcić wyniki. Takie sytuacje pokazują, jak ważna jest precyzja w obliczeniach, bo błędy mogą skutkować brakiem materiałów na budowie, opóźnieniami i wyższymi kosztami. Rzetelne podejście do obliczeń jest kluczowe, żeby zrealizować projekt bez problemów z materiałami.

Pytanie 40

Jak powinno się przygotować podłoże z cegły rozbiórkowej do tynkowania, jeżeli jest zabrudzone sadzą i tłuszczem?

A. Wyczyścić szczotką, a następnie spłukać wodą

B. Nałożyć warstwę folii w płynie

C. Umyć wodą z detergentem

D. Zeszkrobać papierem ściernym

Odpowiedź 'Zmyć wodą z detergentem' jest prawidłowa, ponieważ skutecznie usuwa zanieczyszczenia, takie jak sadza i tłuszcz, które mogą negatywnie wpływać na przyczepność tynku do podłoża. W procesie przygotowania podłoża z cegły rozbiórkowej, należy zwrócić szczególną uwagę na jego czystość, ponieważ wszelkie zanieczyszczenia mogą prowadzić do odspajania się tynku w przyszłości. Użycie detergentów jest powszechną praktyką, ponieważ ich właściwości emulgujące pomagają w rozkładzie tłuszczu, co ułatwia usunięcie zabrudzeń. Po umyciu powierzchni za pomocą wody z detergentem, zaleca się spłukanie jej czystą wodą, aby usunąć wszelkie resztki chemikaliów. Warto również pamiętać, że niektóre standardy budowlane zalecają wykonanie testu przyczepności tynku na małym fragmencie podłoża po jego przygotowaniu. Takie podejście pomoże upewnić się, że powierzchnia jest odpowiednio przygotowana, co zapewni długotrwałość i estetykę wykonanego tynku.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej