Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik programista
  • Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 09:55
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 10:05

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Który z wymienionych algorytmów pracujących na tablicy jednowymiarowej ma złożoność obliczeniową O(n2)?

A. Sortowanie bąbelkowe
B. Sortowanie szybkie
C. Wyświetlenie elementów
D. Wyszukiwanie metodą binarną
Wypisanie elementów tablicy ma złożoność O(n), bo po prostu przechodzimy przez tablicę raz. Wyszukiwanie binarne, z drugiej strony, to coś, co ma złożoność O(log n) i działa w posortowanej tablicy – nie ma tu mowy o sortowaniu. A jeśli chodzi o sortowanie szybkie, to jego złożoność to O(n log n) i jest jednym z najszybszych sposobów sortowania. Więc nie pomylić sortowania z wyszukiwaniem, bo to dwie różne bajki.

Pytanie 2

Diagram Gantta, który został zaprezentowany, odnosi się do projektu IT. Przyjmując, że każdy członek zespołu posiada odpowiednie kompetencje do realizacji każdego z zadań, a każde zadanie może być przypisane tylko jednej osobie, która poświęca na nie pełen dzień pracy, to minimalna liczba osób w zespole wynosi

Ilustracja do pytania
A. 2 osoby
B. 4 osoby
C. 1 osobę
D. 5 osób
Diagram Gantta to narzędzie wizualne używane do planowania i zarządzania projektami. Pokazuje harmonogram zadań w czasie. Na przedstawionym diagramie mamy pięć zadań projektowych: Projekt aplikacji Grafika Strona WWW Aplikacja front-end i Aplikacja back-end. Aby określić minimalną liczbę osób potrzebnych do realizacji projektu należy zidentyfikować które zadania mogą być realizowane równocześnie. Z diagramu wynika że w pierwszym tygodniu (1.02 - 7.02) realizowane są zadania Projekt aplikacji i Grafika które wymagają dwóch osób. W kolejnych tygodniach zadania są ułożone tak by unikać nakładania się co oznacza że w każdej kolejnej fazie projektu można kontynuować prace przydzielając jedną osobę do każdego zadania. Dlatego minimalna liczba osób wymagana do realizacji tego projektu to dwie. Taki sposób planowania jest zgodny z zasadami efektywnego zarządzania zasobami w projektach informatycznych co pozwala na optymalne wykorzystanie czasu i umiejętności zespołu. Zastosowanie metody diagramu Gantta jest powszechną praktyką w branży IT pozwalającą na lepsze zobrazowanie zależności i potrzeb kadrowych w projektach.

Pytanie 3

Który z poniższych wzorców projektowych jest używany do tworzenia pojedynczej instancji klasy w całej aplikacji?

A. Decorator
B. Observer
C. Singleton
D. Factory
Wzorzec projektowy Singleton jest kluczowym rozwiązaniem w sytuacjach, gdy chcemy zapewnić istnienie tylko jednej instancji danej klasy w całej aplikacji. Singleton kontroluje instancję wewnętrznie, co oznacza, że niezależnie od tego, ile razy próbujemy stworzyć obiekt tej klasy, zawsze otrzymamy ten sam obiekt. W praktyce, wzorzec ten jest szeroko stosowany w sytuacjach, gdzie zarządzanie zasobami, takimi jak połączenia z bazą danych czy konfiguracyjne obiekty, musi być centralizowane. Przykładowo, przy użyciu wzorca Singleton możemy mieć jeden obiekt zarządzający połączeniem z bazą danych, co redukuje nadmiarowe zasoby i zwiększa wydajność. Istotne jest jednak, aby zaimplementować Singleton zgodnie z zasadami wielowątkowości, aby uniknąć problemów w aplikacjach równoległych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Dodatkowo, wzorzec ten podkreśla znaczenie zarządzania stanem aplikacji oraz przestrzegania zasad odpowiedzialności klas, co wspiera czystość i utrzymanie kodu.

Pytanie 4

Algorytm wyszukiwania sekwencyjnego z wykorzystaniem wartownika opiera się na założeniu, że

A. zbiór ma zawsze 100 elementów
B. zbiór danych wejściowych musi być uporządkowany
C. na końcu analizowanego zbioru należy dodać wartownika
D. szukany element powinien wystąpić wielokrotnie w zbiorze
Zbiór wejściowy musi być posortowany to błędna informacja, ponieważ algorytm sekwencyjnego wyszukiwania działającego z wartownikiem nie wymaga sortowania danych. W rzeczywistości przeszukiwany zbiór może być w dowolnej kolejności, co jest jedną z jego zalet w porównaniu do bardziej złożonych algorytmów, takich jak wyszukiwanie binarne, które rzeczywiście wymaga posortowanych danych. Kolejna nieprawidłowa opcja odnosi się do założenia, że zbiór jest zawsze 100 elementowy. Algorytm sekwencyjnego wyszukiwania działa na zbiorach o dowolnej wielkości, co czyni go elastycznym rozwiązaniem w różnych kontekstach aplikacyjnych. Ostatnim niepoprawnym stwierdzeniem jest to, że szukany element musi powtórzyć się kilkakrotnie w zbiorze. Algorytm ten jest w stanie zidentyfikować element, który występuje w zbiorze jednorazowo, jak i taki, który występuje wielokrotnie. Jego głównym celem jest zlokalizowanie przynajmniej jednego wystąpienia poszukiwanego elementu, niezależnie od jego ilości w zbiorze. Dlatego każda z tych odpowiedzi jest nieprawidłowa i nie oddaje rzeczywistej natury funkcjonowania algorytmu sekwencyjnego wyszukiwania z wartownikiem.

Pytanie 5

Która z operacji logicznych zwróci wartość "true", gdy obie zmienne są sobie równe?

A. x || y
B. x != y
C. x == y
D. x && y
Operator `==` w języku C++ i wielu innych językach programowania (np. Python, Java, JavaScript) służy do porównywania dwóch wartości. Zwraca `true`, jeśli obie wartości są sobie równe, oraz `false`, jeśli są różne. Przykład: `if (x == y)` sprawdza, czy zmienna `x` jest równa zmiennej `y`. Operator ten jest kluczowy w instrukcjach warunkowych oraz pętlach, gdzie konieczne jest porównywanie wartości w celu podejmowania decyzji na podstawie wyniku tego porównania.

Pytanie 6

Jakie oprogramowanie służy jako przykład programu do komunikacji audio-wideo?

A. Slack
B. Google Drive
C. Notion
D. Microsoft Teams
Microsoft Teams to naprawdę fajne narzędzie do komunikacji. Łączy w sobie czat, wideo i audio, więc wszystko masz w jednym miejscu. Zostało stworzone przez Microsoft, żeby ułatwić współpracę w zespołach. To idealne, gdy trzeba prowadzić spotkania online z kilkoma osobami. Myślę, że to super rozwiązanie dla firm, które pracują zdalnie. Dzięki WebRTC jakość transmisji audio i wideo jest naprawdę wysoka. Można w nim organizować spotkania, webinary, a nawet stworzyć przestrzeń dla zespołów projektowych, gdzie można dzielić się plikami i prowadzić dyskusje. A jak jeszcze połączysz go z innymi aplikacjami Microsoft 365, jak OneNote czy SharePoint, to masz pełny zestaw do zarządzania projektami. Dobrze też, że Microsoft Teams dba o ochronę danych osobowych, więc jest bezpieczny dla różnych organizacji.

Pytanie 7

Jakie jest podstawowe zadanie funkcji zaprzyjaźnionej w danej klasie?

A. Dodawanie nowych instancji do klasy
B. Ograniczenie widoczności atrybutów klasy
C. Generowanie kopii pól obiektu w innej klasie
D. Umożliwienie funkcji dostępu do prywatnych atrybutów klasy
Funkcja zaprzyjaźniona umożliwia dostęp do prywatnych i chronionych składowych klasy, z którą jest zaprzyjaźniona. To mechanizm, który pozwala na utrzymanie hermetyzacji, jednocześnie umożliwiając wybranym funkcjom lub klasom bezpośredni dostęp do wewnętrznych danych innej klasy. Funkcje zaprzyjaźnione często są stosowane do operacji, które wymagają dostępu do wewnętrznych danych klasy, ale nie powinny być jej metodami, np. operacje arytmetyczne lub porównawcze na obiektach tej klasy.

Pytanie 8

Co zostanie wyświetlone w konsoli po wykonaniu poniższego kodu?

let arr = [1, 2, 3, 4, 5];
let result = arr.filter(num => num % 2 === 0);
console.log(result);
A. [1, 3, 5]
B. [1, 2, 3, 4, 5]
C. [2, 4]
D. 2,4
Wybór odpowiedzi [1, 3, 5] lub [2, 4] oraz 2,4 odzwierciedla niezrozumienie działania metody filter w JavaScript. Odpowiedź [1] sugeruje, że program wyświetli wszystkie parzyste liczby, lecz nie uwzględnia, że filter tworzy nową tablicę tylko z liczb spełniających określony warunek, a w tym przypadku tylko liczby parzyste. Ponadto, [3] wskazuje na brak zastosowania filtru, a więc pokazuje wszystkie elementy tablicy, co również jest błędne. Z kolei odpowiedź 2,4 nie jest nawet poprawnym formatem dla JavaScript, gdzie wyniki w konsoli są prezentowane w postaci tablicy z elementami oddzielonymi przecinkami. Takie podejście, aby zapisać wynik w konsoli, a nie odwoływać się do jego struktury, może prowadzić do błędnych interpretacji. Należy pamiętać, że w JavaScript, kluczowym elementem do zrozumienia jest różnica między metodą filter a innymi metodami tablic, takimi jak map czy forEach. Metoda filter zwraca nową tablicę, podczas gdy inne mogą działać na oryginalnych danych bez ich zmiany. Dlatego ważne jest, aby nie tylko znać technikę, ale i jej zastosowanie w kontekście rozwiązania problemu, co jest niezbędne w pracy programisty.

Pytanie 9

Jakie znaczenie ma krajowa normalizacja dla produktów i usług?

A. Gwarantuje lepszą zgodność oraz jakość
B. Ogranicza liczbę dostępnych towarów
C. Usuwa konieczność przeprowadzania kontroli jakości
D. Restrukcjonuje innowacje technologiczne
Normalizacja krajowa to świetny sposób na to, żeby produkty i usługi były bardziej spójne i lepszej jakości. Kiedy mamy standardy, to producenci mogą robić rzeczy, które są zgodne z wymaganiami technicznymi. To z kolei sprawia, że konsumenci mogą bardziej ufać produktom, a ryzyko, że coś będzie wadliwe, spada. Dzięki normalizacji zwiększa się bezpieczeństwo, poprawia interoperacyjność, a to wszystko wspiera rozwój technologiczny. No i jest jeszcze to, że łatwiej jest wymieniać produkty między różnymi rynkami, co ma pozytywny wpływ na całą gospodarkę.

Pytanie 10

Która metoda cyklu życia komponentu w React.js jest wywoływana tuż po zamontowaniu komponentu w DOM?

A. componentWillMount()
B. componentDidUpdate()
C. componentWillUnmount()
D. componentDidMount()
Odpowiedzi takie jak 'componentWillMount()', 'componentDidUpdate()' oraz 'componentWillUnmount()' nie są poprawne w kontekście tego pytania o cykl życia komponentu. 'componentWillMount()' jest wywoływana tuż przed montowaniem komponentu, co oznacza, że nie mamy jeszcze dostępu do DOM, przez co nie możemy wykonywać działań, które są zależne od jego obecności. W praktyce, ta metoda jest obecnie przestarzała, a jej użycie może prowadzić do nieprzewidywalnych rezultatów, szczególnie w przypadku asynchronicznego ładowania danych. Z kolei 'componentDidUpdate()' jest wywoływana po każdej aktualizacji komponentu, co oznacza, że komponent jest już zamontowany, ale nie jest to moment, w którym powinniśmy inicjować logikę, która zależy od dostępu do DOM. Ta metoda jest bardziej odpowiednia do reagowania na zmiany stanu lub propsów. 'componentWillUnmount()' jest wywoływana tuż przed odmontowaniem komponentu i służy do czyszczenia zasobów, takich jak anulowanie subskrypcji, co jest ważne dla unikania wycieków pamięci. Zrozumienie cyklu życia komponentów jest kluczowe dla efektywnego programowania w React, a wybór odpowiednich metod ma bezpośredni wpływ na wydajność aplikacji oraz jej stabilność.

Pytanie 11

W zaprezentowanym kodzie stworzono abstrakcyjną klasę Figura oraz klasę Prostokąt, która po niej dziedziczy, zawierającą określone pola i konstruktory. Wskaż najprostszą implementację sekcji /* metody klasy */ dla klasy Prostokąt

Ilustracja do pytania
A. Kod 4
B. Kod 2
C. Kod 3
D. Kod 1
Kod 1 jest prawidłowy ponieważ zapewnia implementację abstrakcyjnych metod Pole i Obwod z klasy Figura co jest wymagane dla każdej klasy dziedziczącej po klasie abstrakcyjnej W Javie kiedy klasa dziedziczy po klasie abstrakcyjnej musi zaimplementować wszystkie jej abstrakcyjne metody Kod 1 definiuje metodę Pole która oblicza pole prostokąta jako iloczyn długości boków a i b oraz metodę Obwod która oblicza obwód jako sumę dwóch razy długości a i dwóch razy długości b Jest to zgodne z konwencjami programowania obiektowego które promują enkapsulację i polimorfizm Kod odnosi się bezpośrednio do konkretnego zastosowania jakim jest obliczanie parametrów prostokąta co jest częstym przypadkiem w programowaniu graficznym oraz w aplikacjach matematycznych Implementacja metod w ten sposób zapewnia prostotę oraz czytelność kodu co jest zgodne z dobrymi praktykami w inżynierii oprogramowania Ponadto dzięki poprawnej implementacji można z powodzeniem rozszerzać funkcjonalność obiektową programu umożliwiając jego łatwiejsze modyfikowanie i rozwijanie w przyszłości

Pytanie 12

W przedstawionej ramce znajduje się fragment opisu metody compile języka Java wykorzystywanej w kontekście wyrażeń regularnych. Który symbol powinien być użyty, aby znaleźć dopasowanie na końcu tekstu?

MetacharacterDescription
|Find a match for any one of the patterns separated by | as in: cat|dog|fish
.Find just one instance of any character
^Finds a match as the beginning of a string as in: ^Hello
$Finds a match at the end of the string as in: World$
\dFind a digit
\sFind a whitespace character
\bFind a match at the beginning of a word like this: \bWORD, or at the end of a word like this: WORD\b
\uxxxxFind the Unicode character specified by the hexadecimal number xxxx
Źródło https://www.w3schools.com/java/java_regex.asp dostęp 20.08.2020
A. $
B. ^
C. .
D. |
Znak dolara $ w wyrażeniach regularnych w języku Java jest używany do oznaczenia końca ciągu znaków. Jeśli chcemy sprawdzić, czy konkretny wzorzec występuje na końcu danego tekstu, używamy właśnie tego metaznaku. Przykładowo, wyrażenie regularne World$ dopasuje tekst, w którym słowo World pojawia się na samym końcu. Jest to przydatne w wielu scenariuszach, takich jak walidacja struktury tekstu czy filtrowanie logów, gdzie ważna jest pozycja występowania wzorca. Konwencja ta jest zgodna z ogólnymi standardami regex, co czyni ją intuicyjną i uniwersalną w zastosowaniu. Dolar pełni kluczową rolę w automatyzacji procesów w przetwarzaniu tekstu, umożliwiając efektywne dopasowywanie końcowych wzorców w aplikacjach Java. Użycie $ jest zgodne z dobrymi praktykami kodowania, szczególnie w kontekście walidacji danych wejściowych, gdzie określenie końca ciągu jest często wymagane. Jest to także popularne w analizie danych, gdzie dane muszą spełniać określone kryteria co do ich zakończenia, takie jak rozszerzenia plików czy określone etykiety tekstowe.

Pytanie 13

Który z wymienionych typów kolekcji pozwala na dostęp do ostatnio dodanego elementu w pierwszej kolejności?

A. Lista
B. Stos
C. Tablica dwuwymiarowa
D. Kolejka
Lista to struktura liniowa, która umożliwia dostęp do dowolnego elementu, ale nie działa na zasadzie LIFO. Kolejka działa zgodnie z zasadą FIFO (First In First Out) i przechowuje elementy w kolejności ich dodania. Tablica dwuwymiarowa to struktura do przechowywania danych w postaci macierzy, ale nie działa na zasadzie LIFO ani FIFO, lecz umożliwia dostęp do danych za pomocą indeksów.

Pytanie 14

Jakie z wymienionych narzędzi służy do testowania aplikacji?

A. Photoshop
B. WordPress
C. Selenium
D. Git
Selenium to potężne narzędzie do automatycznego testowania aplikacji webowych. Umożliwia ono symulowanie działań użytkownika na stronie internetowej, takich jak klikanie przycisków, wypełnianie formularzy czy nawigowanie po witrynie. Dzięki Selenium programiści mogą automatyzować testy funkcjonalne i regresyjne, co pozwala na szybkie wykrywanie błędów i sprawdzanie zgodności aplikacji z wymaganiami. Selenium obsługuje wiele języków programowania, takich jak Python, Java, C# czy JavaScript, co czyni je wszechstronnym narzędziem do testowania aplikacji webowych na różnych platformach i przeglądarkach. Jest to jedno z najważniejszych narzędzi w arsenale testerów oprogramowania i deweloperów dbających o jakość swoich produktów.

Pytanie 15

Który z paradygmatów programowania najbardziej akcentuje dziedziczenie oraz polimorfizm?

A. Programowanie funkcyjne
B. Programowanie proceduralne
C. Programowanie strukturalne
D. Programowanie obiektowe
Programowanie obiektowe (OOP) to paradygmat, który kładzie największy nacisk na dziedziczenie i polimorfizm. Dziedziczenie pozwala na tworzenie nowych klas na podstawie już istniejących, co umożliwia ponowne wykorzystanie kodu i jego rozszerzanie. Polimorfizm umożliwia definiowanie metod o tej samej nazwie, ale z różnym zachowaniem w zależności od kontekstu lub obiektu, co zwiększa elastyczność i modularność kodu. Programowanie obiektowe jest szeroko stosowane w językach takich jak Java, C++, Python czy C#, ponieważ pozwala na budowanie skalowalnych i łatwych w utrzymaniu aplikacji.

Pytanie 16

W języku C++, zakładając, że przedstawiony fragment kodu poprawnie się skompiluje i zostanie wykonany, to zmiennej liczba przypisana zostanie wartość:

int liczba = rand() % 1000;
A. pseudolosowa nie większa niż 999
B. rzeczywista podzielna przez 1000
C. dowolna pseudolosowa z przedziału typu int
D. równa 1000
Linia kodu int liczba = rand() % 1000; w języku C++ używa funkcji rand() do generowania liczby pseudolosowej. Funkcja ta zwraca liczbę całkowitą z zakresu od 0 do RAND_MAX zdefiniowanego w standardowej bibliotece C++. Obliczenie rand() % 1000 wykonuje operację modulo na wygenerowanej liczbie, co oznacza, że wynik zawsze będzie liczbą z zakresu od 0 do 999. Jest to powszechna technika używana do ograniczenia zakresu wartości zwracanych przez funkcję rand() do konkretnego przedziału. Takie podejście jest często wykorzystywane do generowania pseudolosowych wartości całkowitych w określonym zakresie, co jest przydatne w wielu zastosowaniach, od prostych programów testowych po bardziej złożone aplikacje symulacyjne. Należy pamiętać, że funkcja rand() generuje liczby pseudolosowe, co oznacza, że sekwencja liczb będzie się powtarzać przy każdym uruchomieniu programu, chyba że zostanie zainicjowana za pomocą funkcji srand() z unikalnym ziarnem. Jest to zgodne z dobrymi praktykami, aby zapewnić różnorodność w generowanych liczbach pseudolosowych, zwłaszcza w kontekście testowania i symulacji komputerowych.

Pytanie 17

Jakie jest przeznaczenie komentarzy w kodzie źródłowym programu?

A. Do uruchamiania kodu w trybie debugowania
B. Do definiowania zmiennych globalnych
C. Do optymalizacji wydajności kodu
D. Do dokumentowania działania kodu i ułatwienia jego zrozumienia
Komentarze w kodzie źródłowym programu pełnią kluczową rolę w dokumentowaniu działania aplikacji. Dzięki nim programiści mogą opisywać, co robią poszczególne fragmenty kodu, jakie funkcje realizują oraz jakie są zależności między modułami. Komentarze nie wpływają na działanie programu, ale znacząco ułatwiają pracę nad nim w przyszłości, zwłaszcza gdy projekt jest rozwijany przez wielu programistów lub po dłuższej przerwie. Komentarze poprawiają czytelność kodu, minimalizując ryzyko błędów wynikających z niejasności lub złej interpretacji działania aplikacji. W dobrze napisanym kodzie komentarze są używane strategicznie – opisują kluczowe algorytmy, niestandardowe rozwiązania oraz obszary wymagające szczególnej uwagi. Przejrzysty i dobrze udokumentowany kod to fundament skalowalnych i łatwych w utrzymaniu aplikacji.

Pytanie 18

Programem służącym do monitorowania błędów oraz organizacji projektów jest:

A. Git
B. Jira
C. Jasmine
D. Bugzilla
Wiele osób myli pojęcia i narzędzia związane z zarządzaniem projektami oraz monitorowaniem błędów, co prowadzi do nieporozumień i błędnych wyborów w codziennej pracy. Git to system kontroli wersji, który służy głównie do zarządzania kodem źródłowym, śledzenia zmian i współpracy programistów. To narzędzie nie nadaje się do monitorowania błędów czy zarządzania projektami w ujęciu zadań, harmonogramów czy backlogów – chociaż można w nim np. dopisywać komentarze do commitów, to nie jest to jego główna rola. Bugzilla natomiast faktycznie umożliwia śledzenie błędów, ale jej funkcjonalności związane z zarządzaniem całymi projektami są dość ograniczone. Moim zdaniem to narzędzie trochę już przestarzałe, rzadziej obecnie używane, bo brakuje mu integracji ze współczesnymi procesami Agile czy automatyzacją typową dla większych platform. Jasmine z kolei to zupełnie inna kategoria – to framework do testów jednostkowych w JavaScript, używany do automatyzacji testów, ale nie do zarządzania zadaniami czy błędami. Często spotykam się z tym, że ktoś widząc znajomą nazwę narzędzia, przypisuje mu inne funkcje niż faktycznie posiada. W praktyce, profesjonalne prowadzenie projektu IT wymaga narzędzia, które pozwoli nie tylko śledzić błędy, ale też zarządzać backlogiem, przydzielać zadania, raportować postępy i integrować się z pozostałymi systemami zespołu programistycznego – te wszystkie cechy ma właśnie Jira. Dobór odpowiedniego narzędzia to nie tylko kwestia mody, ale przede wszystkim skuteczności i zgodności z dobrymi praktykami, jak np. Continuous Integration czy Agile. Warto zawsze najpierw dokładnie zrozumieć, do czego dane narzędzie służy, żeby nie tracić czasu na nieefektywne rozwiązania.

Pytanie 19

Jakie stwierdzenie najlepiej tłumaczy cel podziału programu na funkcje (metody)?

A. Eliminuje potrzebę korzystania ze zmiennych globalnych
B. Gwarantuje automatyczną kompilację programu
C. Umożliwia skrócenie kodu przez eliminację wszelkich komentarzy
D. Ułatwia proces debugowania oraz ponowne wykorzystanie fragmentów kodu
Dzielenie programu na funkcje (lub metody) jest jedną z kluczowych zasad programowania strukturalnego i obiektowego. Funkcje pozwalają na podzielenie dużych bloków kodu na mniejsze, łatwiejsze do zarządzania i ponownego wykorzystania fragmenty. Dzięki temu kod jest bardziej czytelny, zrozumiały i łatwiejszy do testowania. Ułatwia to także proces debugowania, ponieważ błędy można izolować w konkretnych funkcjach, zamiast przeszukiwać cały program. Ponadto funkcje umożliwiają wielokrotne używanie tego samego fragmentu kodu, co zwiększa efektywność i eliminuje konieczność powielania kodu, zmniejszając ryzyko błędów.

Pytanie 20

Narzędzie przeznaczone do rozwijania aplikacji w systemie WPf (ang. Windows Presentation Foundation) to

A. Visual Studio
B. NetBeans
C. XamarinStudio
D. PyCharm
Visual Studio to narzędzie, które według mnie jest praktycznie niezbędne do profesjonalnej pracy z WPF (Windows Presentation Foundation). WPF to technologia Microsoftu do budowania nowoczesnych, graficznych interfejsów użytkownika na platformie Windows. Visual Studio posiada wbudowane wsparcie dla projektów WPF – od kreatora nowych aplikacji, przez podpowiedzi składni XAML, aż po graficzny edytor interfejsów, tzw. designer. Na co dzień, gdy projektuję UI w WPF, doceniam funkcje takie jak live preview, debugger XAML czy możliwość natychmiastowego podglądu zmian. Z Visual Studio korzystają praktycznie wszyscy programiści .NET na świecie, bo daje ono dostęp nie tylko do edycji kodu, ale też do narzędzi takich jak NuGet, integracja z systemami kontroli wersji (np. Git), testowanie jednostkowe czy automatyczne refaktoryzacje. Warto wiedzieć, że Microsoft stale rozwija Visual Studio pod kątem WPF, dbając nie tylko o nowości w językach C# i VB.NET, ale też o wygodę pracy z XAML-em oraz wsparcie dla wzorców projektowych, takich jak MVVM. Z praktycznego punktu widzenia, jeśli chcesz tworzyć prawdziwie profesjonalne aplikacje WPF, to Visual Studio jest – moim zdaniem – bezkonkurencyjne. Często nawet początkujący szybko zauważają, jak bardzo przyspiesza ono codzienną pracę i rozwiązywanie problemów typowych dla tej technologii.

Pytanie 21

Jaką cechą odznacza się framework w porównaniu do biblioteki?

A. Framework stanowi zbiór funkcji, które programista ma możliwość wykorzystania
B. Framework zapewnia API do szerszego zestawu funkcji
C. Framework określa strukturę aplikacji i zapewnia jej fundament
D. Framework oferuje funkcje użyteczne w konkretnej dziedzinie problemu
Biblioteka to zestaw funkcji i klas, które programista może wykorzystywać według własnego uznania, ale to on decyduje o strukturze aplikacji. API dostarcza zestaw metod do komunikacji z innymi aplikacjami, ale nie narzuca architektury. Framework to coś więcej niż zbiór funkcji – określa cały proces tworzenia aplikacji, czego nie można powiedzieć o zwykłej bibliotece lub narzędziach użytkowych.

Pytanie 22

Oznaczenie ochrony przeciwpożarowej przedstawione na symbolu wskazuje na

Ilustracja do pytania
A. punkt remote release
B. rozdzielnię elektryczną
C. przełącznik zasilania
D. system alarmowy przeciwpożarowy
Ten symbol jednoznacznie wskazuje na ręczny ostrzegacz pożarowy, będący kluczowym elementem systemu alarmowego przeciwpożarowego. W praktyce taki przycisk znajdziesz w korytarzach szkół, biur czy dużych hal, zwykle przy wyjściach ewakuacyjnych. Po naciśnięciu wywołuje on alarm w całym obiekcie, pozwalając na szybką reakcję służb oraz ewakuację osób znajdujących się w strefie zagrożenia. Moim zdaniem zrozumienie działania i lokalizacji ręcznych ostrzegaczy jest absolutnie fundamentalne dla bezpieczeństwa pożarowego każdego budynku. Zgodnie z normą PN-EN 54-11 oraz wytycznymi Państwowej Straży Pożarnej, oznaczenie to musi być dobrze widoczne, z wyraźną, czerwoną barwą tła i prostym, czytelnym symbolem. Praktyka pokazuje, że w sytuacjach krytycznych ludzie dużo szybciej reagują na jednoznaczne oznaczenia graficzne niż na same napisy. Właśnie dlatego tak bardzo przykłada się wagę do poprawnej widoczności i rozmieszczenia tych znaków. Sam system alarmowy przeciwpożarowy, którego częścią są takie przyciski, jest podstawą nie tylko ochrony ludzi, ale też minimalizowania strat materialnych, bo pozwala na natychmiastowe powiadomienie odpowiednich służb. Warto zapamiętać, że ręczne ostrzegacze są regularnie testowane podczas przeglądów PPOŻ i ich prawidłowe oznakowanie to wymóg prawny oraz element dobrej praktyki branżowej.

Pytanie 23

Jakie wartości jest w stanie przechować zmienna o typie logicznym?

A. Wartość w reprezentacji binarnej
B. Tylko ciąg znaków
C. Jedną z dwóch opcji: true lub false
D. Dowolną liczbę rzeczywistą
Zmienna typu logicznego (boolean) może przechowywać jedną z dwóch wartości: 'true' lub 'false'. Są to podstawowe wartości wykorzystywane w operacjach warunkowych i pętlach, które decydują o przepływie sterowania w programach. Wartości logiczne są kluczowe w konstrukcjach takich jak 'if-else', pętlach 'while' oraz w porównaniach. W wielu językach programowania 'true' jest równoznaczne z 1, a 'false' z 0, co pozwala na łatwą integrację z typami całkowitymi. Typ boolean jest niezbędny w programowaniu, umożliwiając implementację decyzji, walidacji danych i automatyzacji procesów.

Pytanie 24

W środowisku IDE przeznaczonym do tworzenia aplikacji okienkowych zdefiniowano okno Form1. Aby wprowadzić zmiany w ustawieniach, w kolejności: tytuł okna na górnym pasku, standardowy kursor na strzałkę oraz kolor tła okna, należy dostosować następujące pola w oknie Properties:

Ilustracja do pytania
A. (Name), UseWaitCursor, BackgroundImage
B. Text, Cursor, BackColor
C. (Name), Cursor, BackgroundImage
D. Text, UseWaitCursor, BackColor
Wybrana odpowiedź jest prawidłowa, bo dokładnie te trzy właściwości – Text, Cursor i BackColor – odpowiadają w Windows Forms za ustawienia tytułu okna, domyślnego kursora myszy oraz koloru tła formularza. W praktyce, edytując pole Text w Properties, określasz, co użytkownik zobaczy na belce tytułowej okna. To często pierwszy krok w customizacji okna – tytuł powinien jednoznacznie identyfikować aplikację i jej funkcję, zgodnie z dobrymi praktykami UX/UI. Następnie pole Cursor umożliwia wybranie rodzaju kursora, który pojawi się, gdy użytkownik najedzie myszą na dany formularz. Najczęściej używany jest domyślny wskaźnik (strzałka), ale można tu ustawić na przykład kursor oczekiwania czy rękę, jeśli wymaga tego logika aplikacji. Zmiana BackColor to podstawa, jeśli chcesz wizualnie wyróżnić okno lub dostosować je do kolorystyki firmowej. Moim zdaniem, te trzy pola to podstawa podstaw w pracy z IDE do Windows Forms – bez ich zrozumienia ciężko mówić o jakimkolwiek sensownym projektowaniu interfejsu. Warto też zwrócić uwagę, że te właściwości są uniwersalne i pojawiają się praktycznie w każdym tutorialu czy dokumentacji Microsoftu dla .NET – to już taki żelazny standard branżowy. Z mojego doświadczenia często początkujący programiści mają z tym problem, bo szukają skomplikowanych rozwiązań, a tu chodzi po prostu o poprawne posługiwanie się Properties. Dzięki temu nawet najprostsza apka wygląda profesjonalniej i jest bardziej intuicyjna dla użytkownika.

Pytanie 25

Który z poniższych opisów najlepiej definiuje kompilator?

A. Program łączący dynamiczne biblioteki z kodem źródłowym
B. Narzędzie przekształcające kod źródłowy na plik wykonywalny
C. Narzędzie do analizy kodu w czasie rzeczywistym
D. System monitorujący zmiany w kodzie źródłowym
Kompilator to narzędzie, które przekształca kod źródłowy napisany w języku programowania na plik wykonywalny (binarny), który może być uruchomiony bez potrzeby ponownej kompilacji. Proces ten obejmuje kilka etapów, takich jak analiza leksykalna, analiza składniowa, optymalizacja kodu oraz generowanie kodu maszynowego. Kompilator jest nieodzownym elementem w językach takich jak C, C++ czy Java. Generowany plik wykonywalny może działać szybciej niż kod interpretowany, ponieważ nie wymaga tłumaczenia w czasie rzeczywistym.

Pytanie 26

Jakie polecenie w Gicie jest używane do zapisywania zmian w lokalnym repozytorium?

A. git push
B. git pull
C. git commit
D. git clone
Polecenie 'git commit' zapisuje zmiany w lokalnym repozytorium Git. Jest to kluczowy krok w procesie kontroli wersji, ponieważ każdy commit tworzy nową migawkę (snapshot) projektu, która może być w przyszłości przywrócona lub porównana z innymi wersjami. Polecenie to jest często używane razem z opcją -m, która umożliwia dodanie wiadomości opisującej zmiany. Dzięki temu możliwe jest efektywne śledzenie historii zmian w projekcie i przywracanie wcześniejszych wersji w razie potrzeby. Git commit to podstawowe narzędzie w pracy zespołowej nad kodem, szczególnie w środowisku deweloperskim, gdzie wersjonowanie jest niezbędne do zapewnienia stabilności kodu i łatwej współpracy.

Pytanie 27

Jakie jest podstawowe użycie metod wirtualnych?

A. Umożliwienie korzystania z metod bezpośrednio z klasy bazowej
B. Umożliwienie dynamicznego wiązania metod w czasie wykonania
C. Zapewnienie, że metoda działa wyłącznie na danych statycznych
D. Umożliwienie wielokrotnego dziedziczenia
Umożliwienie korzystania z metod bezpośrednio z klasy bazowej nie jest funkcją metod wirtualnych – to raczej standardowa cecha metod publicznych. Metody działające wyłącznie na danych statycznych nie mogą być wirtualne, ponieważ ich działanie nie jest zależne od instancji klasy. Umożliwienie wielokrotnego dziedziczenia jest funkcją konstrukcji dziedziczenia w językach takich jak C++, ale samo w sobie nie wymaga metod wirtualnych, chociaż mogą one być używane w kontekście wielokrotnego dziedziczenia.

Pytanie 28

Jak najlepiej przełożyć oczekiwania klienta na dokumentację techniczną dla programistów?

A. Tworząc szczegółowy dokument z funkcjami oraz wymaganiami technicznymi
B. Rozmawiając wyłącznie z zespołem programistów
C. Pomijając szczegółowe wymagania techniczne
D. Opracowując wizualne makiety bez dokładnych opisów
Sporządzenie szczegółowego dokumentu z funkcjami i wymaganiami technicznymi to najlepszy sposób na przełożenie wymagań klienta na specyfikację techniczną. Dokumentacja techniczna jest podstawą do stworzenia aplikacji zgodnej z oczekiwaniami klienta i pozwala na precyzyjne określenie zakresu prac. Zawiera ona opisy funkcjonalności, diagramy architektury, wymagania dotyczące wydajności oraz harmonogram wdrożenia, co minimalizuje ryzyko błędów i nieporozumień podczas realizacji projektu.

Pytanie 29

Programista tworzy system zarządzania buforem drukowania dokumentów. Najnowsze zlecenie drukowania dodawane jest na koniec kolejki, a najstarsze z nich są przekazywane do drukarki. Jaką strukturę danych najłatwiej zastosować w tej sytuacji?

A. Stos
B. FIFO
C. Sterta
D. LIFO
Stos (LIFO - Last In, First Out) działa odwrotnie – najnowsze zadanie jest przetwarzane jako pierwsze, co nie odpowiada kolejności drukowania. Sterta to inna struktura danych używana głównie do dynamicznej alokacji pamięci, a nie do zarządzania kolejkami zadań. LIFO nie nadaje się do implementacji kolejki wydruku, ponieważ najstarsze zadania mogą pozostawać nieprzetworzone, co prowadzi do nieefektywności i dezorganizacji procesów drukowania.

Pytanie 30

Który z języków programowania jest powszechnie stosowany do tworzenia interfejsów użytkownika przy użyciu XAML?

A. C#
B. C++
C. Java
D. Objective-C
C++ jest często używany do tworzenia aplikacji desktopowych, ale w przypadku interfejsów użytkownika XAML jest bardziej związany z C#. Java jest językiem wykorzystywanym głównie do tworzenia aplikacji na Androida oraz aplikacji webowych i backendowych, ale nie jest typowo używany do programowania interfejsów w XAML. Objective-C to starszy język programowania dla systemów Apple i nie jest związany z XAML, który jest specyficzny dla technologii Microsoftu.

Pytanie 31

Co zostanie wyświetlone po wykonaniu poniższego kodu?

function Person(name) {
  this.name = name;
}

Person.prototype.sayHello = function() {
  return `Hello, ${this.name}!`;
};

const person = new Person('John');
console.log(person.sayHello());
A. Hello, John!
B. Hello, [object Object]!
C. TypeError: person.sayHello is not a function
D. Hello, undefined!
Wynik działania podanego kodu to 'Hello, John!'. Dzieje się tak, ponieważ tworzony jest obiekt 'person' z konstruktora 'Person', który przypisuje wartość 'John' do właściwości 'name'. Metoda 'sayHello' zdefiniowana w prototypie klasy 'Person' wykorzystuje szablon literowy (template literal), aby zwrócić powitanie, wstawiając wartość 'name' obiektu. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami programowania w JavaScript, ponieważ wykorzystuje prototypy do dzielenia się metodami pomiędzy instancjami obiektów. W praktyce, takie rozwiązania pozwalają na oszczędność pamięci i zwiększają wydajność, gdyż wszystkie instancje korzystają z tej samej metody, a nie mają osobnych kopii. Przykładowo, jeśli chcielibyśmy dodać więcej osób, wystarczy utworzyć nowe instancje 'Person' bez konieczności powielania kodu metody 'sayHello'.

Pytanie 32

Który z wymienionych elementów UI w aplikacjach mobilnych jest odpowiedzialny za przechodzenie pomiędzy ekranami?

A. Pasek narzędziowy
B. Przycisk
C. Navigation Drawer
D. ListView
Navigation Drawer to jeden z najczęściej stosowanych komponentów interfejsu użytkownika w aplikacjach mobilnych na platformie Android. Pozwala na stworzenie bocznego menu nawigacyjnego, które użytkownik może wysunąć z lewej (lub rzadziej z prawej) krawędzi ekranu. Drawer umożliwia szybki dostęp do różnych sekcji aplikacji, co poprawia nawigację i organizację interfejsu. Navigation Drawer jest szeroko wykorzystywany w aplikacjach mobilnych takich jak Gmail, YouTube czy Google Maps, ponieważ zapewnia przejrzysty i intuicyjny sposób poruszania się po aplikacji, zachowując minimalistyczny wygląd interfejsu. Dzięki niemu użytkownik ma dostęp do wielu opcji bez konieczności zaśmiecania głównego ekranu aplikacji przyciskami nawigacyjnymi. W Android Studio Navigation Drawer można zaimplementować poprzez gotowe szablony lub za pomocą komponentu DrawerLayout.

Pytanie 33

Zapisany fragment w Pythonie ilustruje:

pierwiastki = {"N":"Azot","O":"Tlen","P":"Fosfor","Si":"Siarka"}
A. strukturę danych
B. tablicę asocjacyjną (słownik)
C. stos
D. kolejkę (LIFO)
Fragment kodu, który tutaj analizujemy, nie jest zwykłą strukturą danych w sensie ogólnym, bo to za mało precyzyjne określenie – praktycznie wszystko w programowaniu to jakaś struktura danych, od prostych zmiennych przez listy, aż po bardziej złożone zbiory czy słowniki. W przykładzie nie mamy też do czynienia ani ze stosem, ani z kolejką LIFO. Stos (ang. stack) to struktura, gdzie elementy dodaje się i usuwa na zasadzie ostatni wszedł, pierwszy wyszedł (Last-In-First-Out). Kolejki działają zwykle na zasadzie FIFO, ale tu pojawiła się kolejka LIFO, która w praktyce jest po prostu nazwą stosu, więc to takie trochę mieszanie pojęć. W Pythonie typ dictionary (dict) jest fundamentalnym narzędziem do przechowywania danych powiązanych przez klucz – hasła, ustawienia aplikacji, tłumaczenia na różne języki, wszystko to korzysta z tej zasady. Często błędnie utożsamia się tablice asocjacyjne z listami – tymczasem listy przechowują dane pod indeksem liczbowym, a słowniki pod dowolnym kluczem niezmienniczym. To jest właśnie esencja tablicy asocjacyjnej, bo nie trzeba znać kolejności ani pozycji, wystarczy klucz. W pytaniu łatwo się pomylić, bo teoretycznie wszystkie wymienione typy są strukturami danych, ale tylko słownik oddaje sens kodu. Na marginesie, spotkałem się nieraz z próbą użycia stosu czy kolejki tam, gdzie trzeba mapować jedne wartości na drugie – to zawsze kończy się niepotrzebnym komplikowaniem projektu i traceniem czasu na obsługę błędów, które słownik rozwiązuje w locie. Takie zrozumienie podstawowych różnic jest kluczowe dla efektywnej pracy z kodem, bo wybór nieodpowiedniej struktury danych to proszenie się o kłopoty w większych projektach.

Pytanie 34

Jaki będzie wynik działania poniższego kodu w języku Java?

String a = "hello";
String b = "hello";
String c = new String("hello");
System.out.println(a == b);
System.out.println(a == c);
System.out.println(a.equals(c));
A. false, false, true
B. true, false, false
C. true, true, true
D. true, false, true
Wyniki, które wskazują, że zarówno porównanie 'a == c', jak i 'a.equals(c)' powinny zwracać 'true', opierają się na błędnym zrozumieniu, jak działa porównywanie obiektów w Javie. Warto zrozumieć, że operator '==' sprawdza, czy dwie referencje wskazują na ten sam obiekt w pamięci. W przypadku zmiennych 'a' i 'b', ponieważ obie są literałami tego samego ciągu, JVM optymalizuje ich przechowywanie, co skutkuje, że obie referencje prowadzą do tego samego obiektu. Natomiast zmienna 'c', utworzona za pomocą 'new String()', to zupełnie inny obiekt, mimo że jego wartość jest taka sama jak w 'a'. W związku z tym porównanie 'a == c' zwraca false. Z kolei metoda 'equals()' jest zaprojektowana do porównania wartości, a nie referencji, co oznacza, że 'a.equals(c)' zwróci true, ponieważ obie zmienne mają tę samą zawartość. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe, aby unikać typowych pułapek przy pracy z obiektami w Javie. Pamiętaj, aby zawsze preferować 'equals()' do porównywania stringów i innych obiektów, aby uzyskać prawidłowe wyniki.”

Pytanie 35

Jakie pola powinny być umieszczone w klasie nadrzędnej w strukturze dziedziczenia?

A. Pola, które są wykorzystywane tylko w funkcjach statycznych
B. Pola, które są charakterystyczne jedynie dla pojedynczej klasy pochodnej
C. Pola, które są tylko prywatne
D. Pola, które są wspólne dla wszystkich klas pochodnych
Pola specyficzne dla jednej klasy pochodnej nie powinny znajdować się w klasie bazowej, ponieważ zwiększałoby to złożoność i naruszało zasadę separacji odpowiedzialności. Prywatne pola są ukryte i nie są dziedziczone przez klasy pochodne – są dostępne wyłącznie w ramach klasy, w której zostały zdefiniowane. Pola używane wyłącznie w metodach statycznych nie muszą znajdować się w klasie bazowej, ponieważ są to elementy niezależne od instancji klasy i są przypisane do samej klasy, a nie jej obiektów.

Pytanie 36

Jakie są typowe frameworki/biblioteki używane w aplikacjach webowych?

A. ASP.NET Core, jQuery, Joomla!, Wordpress, Angular
B. jquery, Joomla!, Wordpress, android Studio, Xamarin
C. Visual Studio, Eclipse, angular, React.js, Node.js
D. ASP.NET Core, Django, Angular, React.js, Node.js
Wiele osób uczących się web developmentu na początku myli pojęcia frameworków, bibliotek oraz platform czy narzędzi deweloperskich. Często do tej samej kategorii wrzuca się narzędzia programistyczne, systemy zarządzania treścią (CMS), czy nawet kompletne środowiska IDE, co wprowadza niepotrzebny zamęt. Przykładem może być zestawienie takich narzędzi jak Visual Studio czy Eclipse razem z frameworkami — są to środowiska programistyczne (IDE), a nie frameworki czy biblioteki do tworzenia aplikacji webowych. Z kolei narzędzia typu Android Studio czy Xamarin to już kompletnie inna bajka, bo dotyczą one raczej programowania aplikacji mobilnych, nie webowych. Joomla! oraz WordPress to natomiast systemy CMS, które co prawda są wykorzystywane do budowy stron internetowych, ale nie są typowymi frameworkami ani bibliotekami służącymi do programowania aplikacji webowych od podstaw. Ich głównym celem jest umożliwienie łatwego zarządzania treścią, a nie realizacja logiki aplikacji, routingu, obsługi API czy dynamicznego renderowania interfejsu użytkownika w sposób, w jaki robią to np. React.js czy Angular. Często spotykam się ze stwierdzeniem, że wystarczy znajomość jQuery, żeby „robić front-end”, ale w dzisiejszych realiach jest to stanowczo za mało — jQuery powoli wychodzi z użycia, ustępując nowoczesnym frameworkom takim jak React czy Angular, które lepiej radzą sobie z zarządzaniem stanem aplikacji, komponentyzacją i integracją z backendem przez API. Moim zdaniem, takie błędne klasyfikacje wynikają głównie z powierzchownego rozeznania w temacie i braku praktyki w budowaniu większych aplikacji. Najważniejsze to nauczyć się rozróżniać narzędzia do zarządzania projektem, edytory kodu, systemy CMS i prawdziwe frameworki/biblioteki webowe, które pozwalają tworzyć nowoczesne, skalowalne aplikacje zgodne ze standardami branżowymi.

Pytanie 37

Prezentowana metoda jest realizacją algorytmu

public static String fun1(String str) {
    String output = " ";
    for (var i = (str.length()-1); i >= 0; i--)
        output += str.charAt(i);
    return output;
}
A. wyszukującego literę w ciągu
B. sortującego ciąg od znaku o najniższym kodzie ASCII do znaku o najwyższym kodzie
C. sprawdzającego, czy dany ciąg jest palindromem
D. odwracającego ciąg
Kod przedstawiony w zadaniu nie realizuje ani wyszukiwania konkretnej litery w ciągu, ani nie sprawdza, czy tekst jest palindromem, ani też nie sortuje znaków po kodzie ASCII. Często spotyka się mylenie tych koncepcji z prostym odwracaniem tekstu, bo wszystkie operacje dotyczą łańcuchów znaków, jednak ich logika jest zupełnie inna. Przykładowo, sprawdzanie palindromu najczęściej polega na porównywaniu znaków od początku i końca tekstu, aż do środka – nie wymaga to budowania nowego odwróconego tekstu, tylko ew. jednej pętli z warunkami. Jeśli chodzi o wyszukiwanie litery, tam szukamy, czy dany znak występuje w ciągu – sprawdza się to za pomocą pętli i instrukcji warunkowej, ale nie tworzy się nowego łańcucha, tylko ewentualnie zwraca pozycję znaku lub informację o jego obecności. Sortowanie znaków w napisie według kodu ASCII wymagałoby innego podejścia – należałoby przenieść znaki do np. tablicy znaków, użyć algorytmu sortowania (chociażby Arrays.sort()), a potem złożyć łańcuch z posortowanych znaków. W tym kodzie nie ma żadnych operacji porównywania kodów znaków ani przestawiania ich miejscami zgodnie z wartościami ASCII. Typowym błędem jest też sugerowanie się samą obecnością pętli i manipulacji na Stringu bez dokładnego prześledzenia, co dzieje się w każdej iteracji. Metoda fun1 po prostu dokleja kolejne znaki od końca oryginalnego napisu do nowego łańcucha, co wyraźnie wskazuje na typowo szkolny algorytm odwracania ciągu. To podejście jest bardzo przydatne do nauki podstaw przetwarzania tekstów i zrozumienia, jak można budować nowe napisy na bazie istniejących danych, ale nie spełnia żadnej z wymienionych innych funkcjonalności.

Pytanie 38

Jakie narzędzie można wykorzystać do tworzenia aplikacji mobilnych typu cross-platform w C#?

A. środowisko XCode
B. środowisko Android Studio
C. platformę Xamarin
D. platformę React Native
Xamarin to potężna platforma do tworzenia aplikacji mobilnych typu cross-platform w języku C#. Dzięki wykorzystaniu technologii .NET, deweloperzy mogą pisać kod raz, a następnie wdrażać go na różnych systemach operacyjnych, takich jak iOS i Android. Xamarin umożliwia korzystanie z natywnych interfejsów użytkownika oraz dostęp do funkcji urządzeń mobilnych, co zapewnia dużą wydajność i płynność działania aplikacji. Przykładowo, aplikacja stworzona w Xamarinie może korzystać z natywnych komponentów UI, co pozwala na zachowanie specyficznych dla platformy wzorców interakcji oraz UX. Dzięki wsparciu dla C# i .NET, deweloperzy mogą również łatwo integrować istniejące biblioteki oraz korzystać z ekosystemu .NET, co znacząco przyspiesza proces deweloperski. Warto również zaznaczyć, że Xamarin jest zgodny z wieloma standardami, co ułatwia współpracę w zespołach projektowych oraz utrzymanie kodu na dłuższą metę.

Pytanie 39

Jakie jest fundamentalne zagadnienie w projektowaniu aplikacji w architekturze klient-serwer?

A. Brak podziału na role klienta i serwera
B. Użycie serwera jako głównego miejsca przetwarzania danych
C. Przeniesienie wszystkich obliczeń na stronę klienta
D. Funkcjonowanie aplikacji wyłącznie w trybie offline
Użycie serwera jako centralnego miejsca przetwarzania danych jest kluczowym elementem architektury klient-serwer. Serwer pełni rolę centralnego punktu, który zarządza żądaniami klientów, przechowuje dane i zapewnia odpowiedzi na zapytania. Taki model zapewnia większe bezpieczeństwo danych, ułatwia zarządzanie zasobami i umożliwia skalowanie aplikacji w miarę wzrostu liczby użytkowników. Architektura klient-serwer jest szeroko stosowana w aplikacjach webowych, systemach bankowych oraz usługach chmurowych, gdzie konieczna jest centralizacja danych i ich ochrona.

Pytanie 40

Która metoda tablicy w JavaScript dodaje nowy element na końcu tablicy?

A. shift()
B. unshift()
C. push()
D. pop()
Metoda push() w JavaScript jest kluczowym narzędziem do dodawania nowych elementów na końcu tablicy. Jest to technika powszechnie stosowana w programowaniu, która pozwala na dynamiczne zarządzanie danymi w aplikacjach. Stosując push(), zyskujemy możliwość zwiększania rozmiaru tablicy w locie, co jest szczególnie przydatne w przypadku pracy z danymi, które mogą się zmieniać lub być nieprzewidywalne. Na przykład, jeśli mamy tablicę przechowującą listę zakupów, możemy dodać nowy przedmiot za pomocą metody push: `zakupy.push('jogurt');`. Warto również zauważyć, że metoda ta zwraca nową długość tablicy po dodaniu elementu, co może być użyteczne w kontekście dalszego przetwarzania lub sprawdzania zawartości tablicy. Zastosowanie tej metody jest zgodne z zasadami dobrego programowania w JavaScript, które zaleca efektywne gospodarowanie pamięcią i elastyczne zarządzanie strukturami danych.