Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 01:02
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 01:13

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ile arkuszy należy przygotować, aby wydrukować 5 000 okładek zeszytów formatu A4, jeśli drukowanie odbywa się na maszynie drukującej formatu B2?

A. 5 000 arkuszy netto formatu B2

B. 2 500 arkuszy netto formatu A3

C. 2 500 arkuszy netto formatu A2

D. 2 500 arkuszy netto formatu B2

Odpowiedź 2, czyli 2 500 arkuszy netto formatu B2, jest poprawna, ponieważ przy wydrukach na maszynie formatu B2 należy obliczyć, ile arkuszy potrzebne jest na wydrukowanie określonej liczby okładek w formacie A4. Rozmiar arkusza A4 wynosi 210 mm x 297 mm, a rozmiar arkusza B2 to 500 mm x 700 mm. Każdy arkusz B2 może pomieścić cztery arkusze A4, ponieważ dwa arkusze A4 mieszczą się w jednym wierszu oraz dwa w kolumnie. Zatem, aby uzyskać 5 000 okładek A4, potrzebujemy 5 000 / 4 = 1 250 arkuszy B2. Jednak, ponieważ pytanie dotyczy arkuszy netto, które uwzględniają straty materiałowe i inne czynniki, powinniśmy pomnożyć tę wartość przez 2, co daje nam 2 500 arkuszy netto. Taki sposób obliczeń jest zgodny z dobrą praktyką w branży poligraficznej, gdzie uwzględnia się także zapas materiału oraz efektywność produkcji.

Pytanie 2

Jak długo zajmie wydrukowanie 50 000 odbitek, jeśli wydajność maszyny drukującej to 10 000 odbitek na godzinę?

A. 3 h

B. 10 h

C. 5 h

D. 2 h

Aby obliczyć czas potrzebny do wydrukowania 50 000 odbitek przy wydajności maszyny drukującej wynoszącej 10 000 odbitek na godzinę, należy zastosować prostą formułę: czas = liczba odbitek / wydajność. W tym przypadku czas = 50 000 / 10 000, co daje 5 godzin. Taka kalkulacja jest kluczowa w branży poligraficznej, gdzie kontrola czasu produkcji ma istotne znaczenie dla efektywności operacyjnej. Przykładowo, w planowaniu produkcji, znajomość wydajności maszyn pozwala na lepsze zarządzanie harmonogramem i optymalizację procesów. Dodatkowo, zrozumienie tego procesu jest fundamentem w tworzeniu ofert dla klientów oraz w wycenie zleceń. Stosowanie tej metody obliczeń jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, gdzie precyzyjne prognozowanie czasów produkcji przekłada się na zadowolenie klientów oraz efektywne zarządzanie zasobami.

Pytanie 3

Ile arkuszy SRA3 netto jest koniecznych do wydrukowania 60 ulotek o wymiarach 95 x 200 mm?

A. 14 arkuszy

B. 10 arkuszy

C. 12 arkuszy

D. 16 arkuszy

Odpowiedź z 10 arkuszami jest jak najbardziej poprawna. Gdy drukujemy ulotki w formacie 95 x 200 mm na arkuszach SRA3, musimy najpierw policzyć, ile tych ulotek zmieści się na jednym arkuszu. SRA3 ma wymiary 320 x 450 mm i da się na nim ułożyć maksymalnie 6 ulotek, jeśli wszystko dobrze rozplanujemy. Optymalne układ to dwa rzędy po trzy ulotki, co daje najlepsze wykorzystanie dostępnej powierzchni. Żeby wyprodukować 60 ulotek, dzielimy 60 przez 6, co daje nam 10 arkuszy. Tego rodzaju kalkulacje są naprawdę istotne w poligrafii, szczególnie jeśli chodzi o efektywność produkcji i zmniejszanie odpadów. Zrozumienie, jak liczyć wydajność druku i jak optymalizować układy, jest kluczowe w codziennej pracy drukarni. Można znaleźć różne programy, które pomagają w takich obliczeniach i automatycznie tworzą optymalne układy.

Pytanie 4

Przygotowany projekt akydensu przeznaczonego do drukowania powinien zostać przekonwertowany do pliku kompozytowego

A. PDF

B. INDD

C. EPS

D. TIFF

PDF to absolutny standard w przygotowaniu plików do druku w każdej profesjonalnej drukarni. W praktyce, przygotowując akydens (czyli różnego rodzaju druki firmowe, np. wizytówki, papier firmowy czy zaproszenia), zawsze dąży się do tego, żeby plik końcowy był skompresowany do jednego dokumentu kompozytowego PDF. Pozwala to na zachowanie wszystkich ustawień koloru (najczęściej przestrzeń CMYK), spłaszczenie przezroczystości, osadzenie fontów i grafiki w jednym pliku. Z mojego doświadczenia wynika, że drukarnie wręcz wymagają PDF-ów opartych na specyfikacjach typu PDF/X-1a lub PDF/X-4, bo to eliminuje ryzyko rozjechania się grafiki czy fontów. Co ważne, PDF daje duże możliwości podglądu finalnego efektu i weryfikacji, czy wszystko jest na swoim miejscu. W świecie poligrafii PDF zdominował inne formaty, szczególnie dlatego, że obsługuje zaawansowane profile kolorystyczne i umożliwia kontrolę spadów, znaczników cięcia czy overprintów. Moim zdaniem, jeśli ktoś poważnie myśli o przekazaniu projektu do druku, to bez PDF-a ani rusz. Tu nie ma miejsca na półśrodki – to po prostu najlepsza, najbardziej przewidywalna opcja.

Pytanie 5

W grafice komputerowej proces wektoryzacji polega na

A. identyfikacji krawędzi w bitmapie i przekształceniu ich w obrysy wektorowe

B. modyfikacji rozmiarów oraz kształtów obiektu wektorowego

C. zamianie obiektu wektorowego na bitmapę o danej rozdzielczości

D. konwersji obiektów wektorowych z wymiarów dwuwymiarowych na trójwymiarowe

Wektoryzacja to kluczowy proces w grafice komputerowej, który polega na wykrywaniu krawędzi w obrazach bitmapowych i ich konwersji na obrysy wektorowe. Dzięki temu możliwe jest przekształcenie obrazów rastrowych, które są złożone z pikseli, w format wektorowy, który opiera się na matematycznych równaniach. Taki format ma wiele zalet, w tym skalowalność bez utraty jakości. Przykładem zastosowania wektoryzacji jest tworzenie logo czy ikon, które muszą być wyświetlane w różnych rozmiarach, a ich jakość musi być zachowana niezależnie od skali. W branży grafiki komputerowej istotne jest przestrzeganie standardów takich jak SVG (Scalable Vector Graphics), które umożliwiają tworzenie elastycznych i responsywnych projektów. Wektoryzacja jest także wykorzystywana w procesach takich jak animacja, gdzie obiekty wektorowe łatwiej poddają się manipulacji, co przyspiesza workflow projektowania. Szerokie zastosowanie tego procesu w różnych dziedzinach designu i reklamy podkreśla jego znaczenie w nowoczesnej grafice komputerowej.

Pytanie 6

Który zbiór zawiera wyłącznie formaty grafiki wektorowej?

A. AI, TIFF

B. CDR, AI

C. AI, JPEG

D. CDR, PSD

Formaty CDR i AI to typowe przykłady plików grafiki wektorowej i faktycznie, to one tworzą zestaw zawierający wyłącznie takie formaty. CDR to format programu CorelDRAW, bardzo często wykorzystywany w poligrafii, projektowaniu znaków firmowych, nadruków na odzieżach czy materiałach reklamowych – tam, gdzie rozdzielczość nie powinna być ograniczeniem, a skalowanie grafiki jest niezbędne. Z kolei AI to pliki Adobe Illustratora, chyba jeden z najbardziej rozpoznawalnych formatów wektorowych na świecie, powszechnie stosowany w agencjach reklamowych, studiach graficznych czy przy tworzeniu identyfikacji wizualnej. Wektorowe formaty plików mają tę przewagę, że nie tracą jakości przy powiększaniu – zapisują informacje o kształtach, liniach i krzywych matematycznie, a nie w formie punktów (pikseli) jak obrazy rastrowe. Moim zdaniem każda osoba pracująca w branży graficznej powinna mieć te formaty w małym palcu, bo często wymagają ich drukarnie czy firmy od cięcia ploterowego. Warto wiedzieć, że na rynku istnieje jeszcze kilka innych formatów wektorowych, np. SVG czy EPS, ale CDR i AI są zdecydowanie najczęściej spotykane w profesjonalnym środowisku. Dobrze jest też pamiętać, że niektóre programy potrafią konwertować pliki między tymi formatami, ale czasami mogą się pojawić drobne błędy z warstwami czy przezroczystościami – to już taka branżowa codzienność.

Pytanie 7

Bezpośrednie naświetlanie formy drukarskiej z pliku graficznego w poligrafii określane jest skrótem

A. CtP

B. CIP

C. CMS

D. CtF

Wybór odpowiedzi 'CMS' odnosi się do systemów zarządzania treścią, które nie mają bezpośredniego związku z naświetlaniem form drukowych. CMS służy głównie do tworzenia i zarządzania treściami w środowisku cyfrowym, co jest istotne w kontekście stron internetowych i publikacji elektronicznych, ale nie ma zastosowania w kontekście produkcji drukarskiej. 'CIP', z kolei, oznacza 'Color International Process', co dotyczy zarządzania kolorami w procesach poligraficznych, ale również nie odnosi się do naświetlania form. Takie pomyłki najczęściej wynikają z mylenia różnych terminów i ich zastosowań w branży. Wybór 'CtF' wskazuje na 'Computer to Film', czyli technologię, która jest starsza i mniej efektywna niż CtP, gdyż wymaga dodatkowego kroku w procesie produkcji, co zwiększa czas realizacji i generuje więcej odpadów. Kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi technologiami oraz świadomość ich wpływu na efektywność produkcji w druku. Wybierając odpowiedzi, należy zwracać uwagę na kontekst i specyfikę zadania, co pozwoli uniknąć typowych błędów myślowych związanych z nieodpowiednim kojarzeniem terminów.

Pytanie 8

Jakie będą koszty jednorazowego druku arkusza w jednym kolorze na półformatowej drukarce, jeśli to wynosi 4 grosze? Ile trzeba zapłacić za wydruk 10 000 ulotek w formacie A5 w kolorze 1 + 0?

A. 70 zł

B. 50 zł

C. 40 zł

D. 60 zł

W przypadku obliczeń kosztów wydruku, istnieje wiele typowych pułapek, które mogą prowadzić do błędnych wniosków. Często zakłada się, że całościowy koszt wydruku jest prostą sumą kosztów jednostkowych bez uwzględnienia faktu, że różne formaty papieru oraz techniki druku mogą wpływać na ostateczną cenę. Nieprawidłowe odpowiedzi, takie jak 60 zł, 40 zł czy 70 zł, mogą wynikać z mylnego przeliczenia kosztów drukowania na podstawie błędnych założeń. Na przykład, jeśli ktoś założy, że koszt druku ulotki A5 jest równy kosztowi druku pełnego arkusza A4 pomnożonego przez 10 000, to nie uwzględnia faktu, że z jednego arkusza A4 można uzyskać aż dwie ulotki A5. Tego rodzaju myślenie prowadzi do znacznie wyższych wartości całkowitych. Dodatkowo, istotne jest, aby zrozumieć różnice między kosztami druku jednostronnego i dwustronnego. W tym przypadku kolorystyka 1 + 0 oznacza tylko jeden kolor na jednej stronie, co powinno obniżać koszty. W branży poligraficznej kluczowe jest posługiwanie się właściwym językiem opisu procesów drukarskich oraz umiejętność dokładnego oszacowania kosztów, co w praktyce przekłada się na skuteczną i ekonomiczną produkcję. Ignorowanie tych elementów prowadzi do błędnych kalkulacji i w efekcie do problemów finansowych lub operacyjnych w realizacji projektów.

Pytanie 9

W pokazanym na rysunku okienku poleceń dostępnym w programie do składu i łamania tekstu można określić

A. krój pisma i oblewanie tekstu.

B. krój pisma i interlinie oraz kerning.

C. wyłącznie krój pisma.

D. krój pisma i orientację oraz rozmiar strony.

Wybrana odpowiedź jest poprawna, ponieważ okienko poleceń 'Typografia' w programie do składu i łamania tekstu rzeczywiście umożliwia użytkownikowi wybór kroju pisma, regulację interlinii oraz kerningu. Krój pisma to podstawowy element typografii, który wpływa na estetykę oraz czytelność tekstu. Przykładowo, różne kroje pisma mogą być używane w projektach graficznych, aby nadać im określony charakter lub styl. Regulacja interlinii, czyli odstępu między wierszami, jest kluczowa dla przejrzystości tekstu; zbyt mały odstęp może prowadzić do trudności w czytaniu. Kerning, czyli dostosowanie odstępów między poszczególnymi literami, jest istotny dla estetyki tekstu, wpływając na jego ogólną kompozycję. Standardy typograficzne, takie jak te opracowane przez American Institute of Graphic Arts (AIGA), zalecają dbałość o te elementy, aby zapewnić wysoką jakość projektów graficznych oraz komunikację wizualną.

Pytanie 10

Które podłoże drukowe należy zastosować w przypadku przedstawionego na rysunku produktu poligraficznego narażonego na niekorzystne warunki zewnętrzne?

A. Tekturę introligatorską 1260g/m2.

B. Tekturę powlekaną 350g/m2.

C. Papier offsetowy 60g/m2.

D. Papier syntetyczny 120g/m2.

Papier syntetyczny 120g/m2 jest idealnym rozwiązaniem w przypadku produktów poligraficznych narażonych na trudne warunki atmosferyczne, co potwierdza jego użycie w sytuacjach, takich jak etykieta zawieszona na gałęzi. Materiał ten charakteryzuje się wysoką odpornością na wilgoć i zmienne temperatury, co czyni go odpowiednim do zastosowań zewnętrznych. W odróżnieniu od papieru offsetowego, który jest bardziej podatny na działanie wody i promieni UV, papier syntetyczny zapewnia długotrwałą trwałość i estetykę. W praktyce często stosuje się go do produkcji etykiet, plakatów oraz materiałów reklamowych, które muszą przetrwać w trudnych warunkach. Dodatkowo, papier syntetyczny jest często wykorzystywany w branży logistycznej do oznaczania przesyłek, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, które zalecają stosowanie materiałów odpornych na zniszczenia w przypadkach, gdy produkt jest narażony na ekstremalne warunki. Wybór odpowiedniego podłoża, takiego jak papier syntetyczny, jest kluczowy dla zapewnienia trwałości i funkcjonalności produktu w trudnych warunkach.

Pytanie 11

Jakie są wymiary plakatu w formacie A0?

A. 707 x 1000 mm

B. 500 x 707 mm

C. 841 x 1189 mm

D. 595 x 841 mm

Format A0 to taki podstawowy rozmiar w systemie ISO 216, co znaczy, że to coś, co definiuje, jak mają wyglądać różne formaty papieru, no i są jeszcze formaty B i C. Wymiary A0 to 841 na 1189 mm, czyli mamy tu prawie 1 metr kwadratowy. Często używa się go do druku plakatów, grafik czy prezentacji, bo ma naprawdę dużo miejsca na różne pomysły i informacje. A0 jest jak taka bazowa wersja dla innych formatów serii A, bo każde kolejne to tak jakby cięcie poprzedniego na pół wzdłuż krótszej krawędzi, co sprawia, że proporcje się zgadzają. Przykładowo A1 ma 594 na 841 mm, a A2 to 420 na 594 mm. W sumie, znajomość tych formatów jest mega ważna dla projektantów, architektów czy marketerów, bo często muszą dostosowywać swoje prace do wymogów druku czy prezentacji. Fajnie też wiedzieć, że te standardy są używane na całym świecie, co ułatwia współpracę i wymianę materiałów między różnymi krajami i branżami.

Pytanie 12

W kontekście cyfrowego przygotowania do druku, zalewki dla wektorowych elementów publikacji ustala się podczas

A. naświetlania formy drukowej

B. przygotowywania pliku postscriptowego

C. obróbki bitmap

D. przygotowania tekstów w edytorze

Naświetlanie formy drukowej to proces, w którym przygotowane wcześniej pliki są przenoszone na formy drukowe, jednak nie jest to moment, w którym definiuje się zalewki. W tym etapie skupiamy się na przeniesieniu informacji z pliku do światłoczułych materiałów, co ma na celu stworzenie formy, która będzie odpowiedzialna za odbicie obrazu na papierze. Nie można więc na tym etapie wprowadzać zmian w zakresie zalewania elementów. Obróbka bitmap to kolejny etap, który nie obejmuje definiowania zalewki dla wektorowych elementów. W przypadku bitmap, które są rastrowymi obrazami, zalewki nie są definiowane w sposób analogiczny do wektorów, ponieważ piksele nie mają takiej samej struktury jak obiekty wektorowe. Przygotowanie tekstów w edytorze również nie wiąże się z definiowaniem zalewki dla elementów wektorowych, lecz dotyczy ustawień typograficznych, takich jak czcionka, interlinia czy wyrównanie. To prowadzi do typowego błędu myślowego, gdzie użytkownicy mogą mylić różne etapy procesu przygotowania do druku. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy z tych kroków ma swoje specyficzne zadania i nie można ich mylić, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruku.

Pytanie 13

Ile należy naświetlić form drukowych do wykonania w technice offsetowej 6 000 sztuk dwustronnych, wielobarwnych (CMYK) zaproszeń zawierających elementy naniesione bezpośrednio na maszynie drukującej lakierem wybiórczym po jednej stronie?

A. 4 formy.

B. 8 form.

C. 6 form.

D. 9 form.

W tym pytaniu łatwo się pomylić, bo na pierwszy rzut oka wydaje się, że wystarczy tylko policzyć formy na kolory CMYK. To częsty błąd, szczególnie u osób, które nie miały jeszcze praktyki w planowaniu produkcji offsetowej. Jeśli ktoś przyjął, że wystarczą 4 formy, to prawdopodobnie zapomniał, że zaproszenia są dwustronne – a każda strona w pełnym kolorze CMYK wymaga czterech oddzielnych form (jedna na każdy kanał barwny). Z kolei wybór 6 lub 8 form wynika z niepełnego uwzględnienia wszystkich operacji: 8 form to prawidłowa liczba dla druku dwustronnego w CMYK, ale w tej pracy jest jeszcze lakier wybiórczy na jednej stronie, a to oznacza konieczność przygotowania dodatkowej, dziewiątej formy. Lakier wybiórczy zawsze wymaga osobnego naświetlenia – jego wzór nie pokrywa się z żadnym z kanałów barwnych i musi być dopasowany do projektu graficznego. Fachowcy w drukarniach zawsze podkreślają, żeby dokładnie przeanalizować cały proces technologiczny, a nie tylko podstawowy druk, bo elementy dodatkowe jak lakierowanie, hot-stamping albo tłoczenie mają duży wpływ na liczbę form i koszt całej produkcji. Moim zdaniem, najlepiej od razu w głowie mieć taki prosty rachunek: liczba stron × 4 (CMYK) + każda forma specjalna. Pomijanie tych szczegółów to dość częsty błąd na egzaminach zawodowych i w codziennej pracy, dlatego warto się pilnować, żeby nie zapominać o tych dodatkowych etapach. Dobrze jest też zawsze konsultować się z technologiem, gdy w projekcie pojawiają się niestandardowe wykończenia.

Pytanie 14

Co oznacza operacja łamania w kontekście technologii poligraficznej?

A. Krojeniem stosów papieru o grubości powyżej 70 mm

B. Formatowaniem tekstu na stronie oraz integrowaniem go z grafiką

C. Składaniem arkuszy lub wstęgi papieru od 2 do 4 razy

D. Modyfikacją kątów rastra w rozbarwieniu typu CMYK

Zrozumienie operacji łamania tekstu w kontekście technologii poligraficznej jest kluczowe dla efektywnego przygotowania materiałów do druku. Nieprawidłowe odpowiedzi często wynikają z mylenia operacji łamania z innymi procesami w produkcji poligraficznej. Na przykład, zamiana kątów rastra w rozbarwieniu typu CMYK jest procesem związanym z kolorystyką, a nie z formatowaniem tekstu. Takie podejście prowadzi do błędnych wniosków, ponieważ operacja łamania koncentruje się na układzie tekstu i grafiki, a nie na zamianie kątów rastra. Również składanie arkuszy lub wstęgi papieru odnosi się do fizycznego przetwarzania materiałów, a nie do ich cyfrowego formatowania. Operacje te są istotne, ale nie mają związku z samym procesem łamania tekstu. Analogicznie, krojenie stosów papieru powyżej 70 mm jest procesem końcowym, który zajmuje się obróbką papieru, a nie jego wcześniejszym przygotowaniem do druku. Błędy w myśleniu o procesach graficznych często prowadzą do pominięcia kluczowych kroków w ich realizacji, co może skutkować niską jakością końcowego produktu. Zrozumienie różnicy między tymi operacjami jest istotne dla każdej osoby pracującej w branży poligraficznej.

Pytanie 15

Rozdzielczość plików z obrazami etykiet, które będą zadrukowywane metodą fleksograficzną, powinna mieścić się w zakresie

A. 50 ÷ 80 dpi

B. 150 ÷ 200 dpi

C. 70 ÷ 120 dpi

D. 220 ÷ 300 dpi

Odpowiedź 220 ÷ 300 dpi jest poprawna, ponieważ dla technologii fleksograficznej, która jest powszechnie stosowana w druku etykiet, istotne jest uzyskanie odpowiedniej jakości odwzorowania detali oraz wyrazistości kolorów. Rozdzielczość w tym przedziale zapewnia wystarczającą jakość druku, co jest kluczowe dla zachowania szczegółowości grafiki i tekstu na etykietach. W praktyce, drukarki fleksograficzne, które obsługują taką rozdzielczość, potrafią reprodukować złożone wzory, co jest istotne w kontekście branding’u i identyfikacji wizualnej produktu. Przykładem zastosowania tej rozdzielczości może być druk etykiet na butelki, gdzie konieczne jest zachowanie ostrości zarówno tekstu, jak i elementów graficznych na zadrukowanej powierzchni. Standardy branżowe, takie jak ISO 12647, rekomendują właśnie takie parametry dla uzyskania optymalnej jakości druku w różnych technologiach, w tym fleksografii, co podkreśla znaczenie właściwego doboru rozdzielczości w procesie tworzenia etykiet.

Pytanie 16

Jaką ilość drutu introligatorskiego należy wykorzystać do wykonania oprawy dla 10 000 magazynów (po 3 zszywki), jeśli długość jednej zszywki to 20 mm?

A. 300 m

B. 900 m

C. 600 m

D. 100 m

Aby obliczyć ilość drutu introligatorskiego potrzebnego do wykonania oprawy zeszytowej dla 10 000 czasopism z użyciem 3 zszywek o długości 20 mm, należy zastosować prostą kalkulację. Pierwszym krokiem jest obliczenie całkowitej długości zszywek potrzebnych do zeszytów. W tym przypadku, dla jednego czasopisma, ilość drutu potrzebnego wynosi 3 zszywki x 20 mm = 60 mm. Następnie, aby obliczyć długość dla wszystkich 10 000 czasopism, mnożymy 60 mm przez 10 000, co daje 600 000 mm. Przeliczając to na metry, otrzymujemy 600 m. W praktyce, takie obliczenia są niezwykle istotne dla producentów czasopism i wydawnictw, ponieważ wpływają na całkowity koszt materiałów oraz planowanie produkcji. Przestrzeganie dobrych praktyk w zakresie optymalizacji zużycia materiałów jest kluczowe dla osiągnięcia efektywności w procesach produkcyjnych oraz zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 17

Jaki symbol oznacza format ulotki o wymiarach 148 x 210 mm?

A. B3

B. A4

C. B4

D. A5

Wybór formatu A4, B4 czy B3 nie jest odpowiedni dla opisanego wymiaru 148 x 210 mm, ponieważ każdy z tych formatów ma inne wymiary, co czyni je niewłaściwymi w kontekście ulotki. Format A4 ma wymiary 210 x 297 mm, co jest znacznie większe niż A5. Z kolei B4 ma wymiary 250 x 353 mm, a B3 to jeszcze większy format o wymiarach 353 x 500 mm. Używanie niewłaściwego formatu może prowadzić do problemów z drukiem, ponieważ drukarnie często mają zdefiniowane standardowe formaty, które są dostosowane do ich maszyn oraz metod produkcji. Wybierając nieodpowiedni format, można napotkać trudności przy cięciu, pakowaniu oraz transportowaniu materiałów, co może generować dodatkowe koszty. Ponadto, użytkownicy mogą mylnie zakładać, że większy format umożliwi dodanie większej ilości treści, podczas gdy odpowiednie podejście do projektowania ulotek powinno polegać na maksymalizacji użyteczności dostępnego miejsca, a nie na zwiększaniu rozmiaru. Praca z formatami papieru wymaga znajomości ich wymiarów oraz proporcji, co jest kluczowe w branży graficznej i druku.

Pytanie 18

Które wydawnictwo publikowane jest z numeracją ciągłą, pod tą samą nazwą, co tydzień lub rzadziej?

A. Książka

B. Akcydens

C. Czasopismo

D. Broszura

Czasopismo to publikacja, która ukazuje się w regularnych odstępach czasu, zazwyczaj raz w tygodniu lub rzadziej, co jest zgodne z definicją podaną w pytaniu. Czasopisma charakteryzują się ponadto numeracją bieżącą, co oznacza, że każda nowa publikacja jest oznaczana numerem, na przykład "Tom 5, Nr 3". Dzięki tej regularności i numeracji, czasopisma są często wykorzystywane w nauce i edukacji, jako źródło aktualnych informacji z różnych dziedzin, takich jak nauka, kultura, polityka czy sport. Warto zauważyć, że czasopisma mogą być naukowe, profesjonalne lub popularnonaukowe, co wpływa na ich treść oraz grupę docelową. W kontekście standardów branżowych, czasopisma są odpowiednio indeksowane w bazach danych, co sprzyja ich odnajdywaniu i cytowaniu. Przykładem czasopisma może być „Nature”, które ukazuje się co tydzień i jest uznawane za jedno z najważniejszych czasopism naukowych na świecie.

Pytanie 19

Przygotowując materiały do druku offsetowego, elementy nadruku powinny być w kolorze

A. czarnym

B. z wypełnieniem gradientowym

C. żółtym

D. zastosowując farby Pantone

Odpowiedź "koloru czarnego" jest prawidłowa, ponieważ w druku offsetowym wszystkie teksty oraz elementy graficzne, które mają być reprodukowane z najwyższą jakością, powinny być przygotowane w kolorze czarnym. Wynika to z faktu, że czarny kolor zapewnia najlepszy kontrast oraz czytelność na większości podłoży. W praktyce, przy tworzeniu plików do druku offsetowego, stosuje się z reguły model kolorów CMYK, w którym czarny (K) jest kluczowym kolorem, używanym do nadawania głębi i wyrazistości. Nadrukowanie elementów w kolorze czarnym jest również zgodne z zasadą, że czarny jest najczęściej stosowanym kolorem w tekstach, co znacznie ułatwia ich odczyt. W przypadku projektów wykraczających poza standardowe zastosowania, czarny jest również używany do podkreślenia innych kolorów, co jest istotne przy tworzeniu tła oraz elementów graficznych. Przykładem może być layout broszur, gdzie czarny tekst na białym tle zapewnia najlepszą dostępność i zrozumiałość treści dla odbiorcy.

Pytanie 20

Ile arkuszy netto w formacie A2 jest potrzeba do wydrukowania 15 000 egzemplarzy broszur składających się z 12 stron i mających wymiary 180 x 180 mm?

A. 18 000 arkuszy

B. 15 000 arkuszy

C. 21 000 arkuszy

D. 12 000 arkuszy

Pytanie dotyczy obliczenia liczby arkuszy netto potrzebnych do wydrukowania 15 000 sztuk broszur, co wymaga zrozumienia relacji między formatem papieru a wymiarami broszury. Zastosowanie formatu A2, który ma wymiary 420 x 594 mm, powinno prowadzić do obliczenia, ile pojedynczych broszur można wydrukować na jednym arkuszu. Typowe błędy w kalkulacjach wynikają z braku uwzględnienia całkowitej powierzchni papieru oraz optymalnego układu stron. Warto zauważyć, że odpowiedzi sugerujące 12 000, 18 000 czy 21 000 arkuszy nie uwzględniają podstawowych zasad efektywności produkcji, takich jak intensywność wykorzystania papieru. Zazwyczaj przy układzie broszury można zmieścić więcej niż jedną sztukę na arkuszu A2, co oznacza, że nadmierna liczba arkuszy prowadzi do niepotrzebnego marnotrawstwa materiału. Dlatego kluczowe jest dokładne obliczenie potrzebnych arkuszy, uwzględniając zarówno format broszury, jak i optymalizację układu na arkuszu, co jest istotne nie tylko dla redukcji kosztów, ale także dla zwiększenia efektywności całego procesu drukarskiego. Ogólnie rzecz biorąc, zrozumienie tych zasad jest kluczowe w branży poligraficznej, gdzie efektywne zarządzanie zasobami i minimalizacja odpadów są centralnymi ideami.

Pytanie 21

Którą operację reprodukcji obrazu ilustruje zrzut ekranowy?

A. Wyostrzanie bitmapy.

B. Skalowanie bitmapy.

C. Wektoryzowanie bitmapy.

D. Kadrowanie bitmapy.

Odpowiedzi takie jak 'Kadrowanie bitmapy', 'Wyostrzanie bitmapy' i 'Wektoryzowanie bitmapy' nie są właściwe w kontekście zrzutu ekranu, który ilustruje proces skalowania. Kadrowanie bitmapy polega na usuwaniu części obrazu, co pozwala na skupienie uwagi na wybranym elemencie, ale nie wpływa na ogólny rozmiar bitmapy w pikselach. W przeciwnym razie, wyostrzanie bitmapy jest procesem poprawiającym ostrość obrazu poprzez zwiększenie kontrastu między pikselami, co nie ma nic wspólnego ze zmianą jego wymiarów. Wektoryzowanie bitmapy to całkowicie odmienny proces, który polega na konwersji obrazów bitmapowych na grafikę wektorową, co pozwala na skalowanie bez utraty jakości, ale nie jest to proces, który można wykonać w kontekście danego zrzutu ekranu. Powszechnym błędem jest mylenie tych terminów z operacją skalowania, co prowadzi do nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi procesami, aby skutecznie wykorzystać techniki edycji grafiki w praktyce. Warto również zwrócić uwagę na standardy branżowe, które jasno definiują różne operacje przetwarzania obrazu, co może pomóc w uniknięciu tych błędów w przyszłości.

Pytanie 22

Proces wykonywania kolorowego wydruku przed jego finalnym drukowaniem to

A. kerning

B. rendering

C. proofing

D. tracking

Odpowiedź "proofing" jest poprawna, ponieważ odnosi się do procesu przygotowania próbnych odbitek przed finalnym drukiem. Proofing to kluczowy etap w branży poligraficznej, który pozwala na ocenę i kontrolę jakości kolorów oraz szczegółów projektu. Umożliwia to projektantom, klientom i drukarniom wprowadzenie niezbędnych korekt zanim rozpocznie się właściwy proces drukowania. Istnieją różne rodzaje proofingu, w tym proofing cyfrowy, który jest wykorzystywany do sprawdzenia, jak projekt będzie wyglądał po wydruku, oraz proofing offsetowy, stosowany w bardziej tradycyjnych technikach drukarskich. Praktyczne zastosowanie tego procesu pozwala na uniknięcie kosztownych błędów i zapewnia, że końcowy produkt będzie zgodny z oczekiwaniami. Dobre praktyki w proofingu obejmują korzystanie z odpowiednich profili kolorów oraz zastosowanie sprzętu kalibracyjnego, co pozwala na zachowanie spójności kolorystycznej w całym procesie produkcji. Właściwe przeprowadzenie proofingu jest niezbędne dla osiągnięcia wysokiej jakości druku oraz satysfakcji klienta.

Pytanie 23

Czy przed znakami interpunkcyjnymi takimi jak kropka, przecinek, średnik czy dwukropek umieszcza się spację?

A. stosuje się spację firetową

B. stosuje się spację justującą

C. nie stosuje się spacji

D. stosuje się spację półfiretową

Wiesz, z interpunkcją jest tak, że w polskim nie ma spacji przed kropką, przecinkiem, średnikiem czy dwukropkiem. To jest zasada, której musisz się trzymać, bo tak po prostu powinno być. Przykład: 'Wszystkie dokumenty się zgadzają, a potem są wysłane na zatwierdzenie.' W tym zdaniu przecinek nie ma spacji przed sobą. Jak nie stosujesz spacji przed tymi znakami, to tekst wygląda lepiej i jest bardziej przejrzysty. Często ludzie się mylą w tej kwestii, zwłaszcza ci, którzy nie piszą dużo. Warto wiedzieć, że to, o czym mówię, znajdziesz w podręcznikach dotyczących polskiej ortografii i interpunkcji – naprawdę warto się z tym zapoznać, bo te zasady są przydatne.

Pytanie 24

Na którym rysunku prawidłowo umieszczono znaczniki cięcia uwzględniające spady drukarskie?

A. A.

B. C.

C. D.

D. B.

W odróżnieniu od rysunku A, inne rysunki przedstawiają niepoprawne rozmieszczenie znaczników cięcia, co może prowadzić do poważnych problemów podczas procesu druku. Umieszczanie znaczników cięcia wewnątrz obszaru projektowego, jak w przypadku rysunków B, C i D, jest błędem, ponieważ zmniejsza marginesy spadów drukarskich. W rezultacie, po przycięciu materiału, może pojawić się nieestetyczny biały brzeg, co jest niepożądane w profesjonalnym druku. Wiele osób myli znaczniki cięcia z liniami prowadzącymi lub innymi elementami dekoracyjnymi, co prowadzi do błędnych założeń w przygotowaniu plików do druku. Zrozumienie, że spady drukarskie są nieodłącznym elementem procesu przygotowania materiałów, jest kluczowe. W branży graficznej, standardy jakości, takie jak FOGRA, jasno określają wymagania dotyczące spadów oraz umiejscowienia znaczników cięcia. Ignorowanie tych zasad prowadzi do sytuacji, w której finalny produkt nie spełnia oczekiwań ani standardów branżowych, co może wpływać na reputację firmy i satysfakcję klientów. Dlatego tak ważne jest, aby mieć pełną świadomość znaczenia spadów drukarskich oraz ich prawidłowego umiejscowienia w projektach graficznych.

Pytanie 25

Zdigitalizowany system zarządzania pracami w drukarni to

A. Workflow

B. Desktop

C. PDF

D. CMS

Workflow, czyli cyfrowy system przepływu prac, jest kluczowym elementem w nowoczesnych przygotowaniach poligraficznych. Jego głównym celem jest automatyzacja i optymalizacja procesów produkcyjnych, co prowadzi do zwiększenia efektywności oraz redukcji błędów. W praktyce, workflow umożliwia zarządzanie zadaniami od momentu przyjęcia zamówienia, przez projektowanie, aż po finalizację druku. Przykładowo, w systemie workflow można zautomatyzować proces akceptacji projektów przez klientów, co przyspiesza czas realizacji zleceń. Standardy branżowe, takie jak PDF/X, są często integrowane w workflow, co zapewnia spójność i jakość w produkcji poligraficznej. Wykorzystanie systemów workflow pozwala również na ścisłe monitorowanie i raportowanie postępów produkcji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania projektami w branży poligraficznej.

Pytanie 26

Na podstawie zamieszczonej ilustracji wskaż narzędzie, którego użyto do zmiany rozdzielczości obrazu.

A. Zaznaczanie prostokątne.

B. Kadrowanie.

C. Przesuwanie z uwzględnieniem zawartości.

D. Przesunięcie.

Kadrowanie jest kluczowym narzędziem w obróbce graficznej, które umożliwia zmianę rozdzielczości obrazu poprzez usunięcie zbędnych fragmentów. Kiedy przycinamy obraz, tak naprawdę decydujemy, które jego części mają być wyświetlane, co wpływa na jego wymiary i jakość. Przykład praktyczny to zdjęcie, które chcemy umieścić na stronę internetową – kadrowanie pozwala na dostosowanie obrazu do wymagań estetycznych oraz technicznych, takich jak odpowiednie proporcje czy rozmiar pliku. W standardach branżowych, kadrowanie jest często zalecane jako pierwszy krok w obróbce zdjęć, aby skupić uwagę widza na kluczowych elementach kompozycji. Dobrą praktyką jest również stosowanie narzędzi do kadrowania, które oferują siatki kompozycyjne, takie jak zasada trójpodziału, co pozwala na lepsze zbalansowanie kadru. Warto zauważyć, że kadrowanie może być stosowane w różnych programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy GIMP, co czyni je uniwersalnym narzędziem w pracy z obrazem.

Pytanie 27

Przygotowując wydruki ulotek, należy wziąć pod uwagę następujące parametry technologiczne:

A. format, technika druku, rozmiar zalewek

B. format, typ podłoża, liczba kolorów do druku

C. typ podłoża, metoda druku, rozmiar spadów

D. typ maszyny drukarskiej, rodzaj podłoża, rozdzielczość rastra

Wybór odpowiedzi dotyczącej rodzaju podłoża, technologii drukowania i wielkości spadów wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące kluczowych aspektów przygotowania materiałów drukowanych. Technologia drukowania to zagadnienie, które jest istotne, ale nie jest tak kluczowe jak pierwotne ustalenie formatu ulotki oraz rodzaju podłoża i ilości użytych kolorów. Różne technologie, takie jak offsetowa, cyfrowa czy sitodruk, mają swoje specyfikacje i zalety, ale wybór technologii powinien być uzależniony od pozostałych parametrów, a nie odwrotnie. Spady, chociaż ważne w kontekście drukowania, są jedynie technicznym dodatkiem, który nie wpływa na podstawowe cechy ulotki. Obliczanie spadów jest związane z formatowaniem, ale nie pomaga w określeniu estetyki czy funkcji ulotki. W obliczeniach spadów ważne jest zrozumienie, że są one potrzebne, aby zapewnić odpowiednią przestrzeń do cięcia, ale nie powinny być postrzegane jako kluczowy element decyzyjny w procesie projektowania. W kontekście drukowania ulotek, kluczowe jest, aby projektant miał na uwadze wszystkie aspekty związane z jakością i estetyką, co wymaga odpowiedniej wiedzy na temat jakości kolorów, podłoża i formatu, a nie jedynie aspektów technologicznych, które mogą być mniej istotne dla końcowego efektu produktu.

Pytanie 28

Które oprogramowanie Adobe jest dedykowane do przygotowywania publikacji wielostronicowych?

A. InDesign

B. Animate

C. Premiere

D. Photoshop

Adobe InDesign to naprawdę świetny program do tworzenia publikacji wielostronicowych. Jest uznawany za numer jeden w tej dziedzinie. Dzięki jego funkcjom możesz łatwo projektować skomplikowane układy, co przydaje się przy gazetach, książkach czy broszurach. Wspiera różne style tekstu i typografię, więc wszystko wygląda estetycznie i spójnie. Możesz też importować grafiki z Photoshop i Illustratora, co daje ci dużą kontrolę nad projektem. W praktyce, jak np. projektujesz jakąś publikację, masz opcję automatycznego numerowania stron albo tworzenia indeksów, co jest mega wygodne. Użytkownicy, którzy ogarnęli InDesign, mogą naprawdę wykorzystać jego potencjał do robienia ładnych i funkcjonalnych projektów. Myślę, że to narzędzie jest idealne dla profesjonalnych grafików i wydawców.

Pytanie 29

W programie Adobe Illustrator, aby dostosować oświetlenie pomiędzy dwiema sąsiadującymi literami w tekście, należy skorzystać z funkcji dostępnej w panelu

A. akapit

B. symbole

C. typografia

D. tabulatory

Wybór opcji 'typografia' jest prawidłowy, ponieważ w programie Adobe Illustrator to właśnie w panelu typografii można dostosować różne parametry tekstu, w tym ustawienia światła oraz cień dla sąsiadujących znaków. Umożliwia to uzyskanie efektów wizualnych, które nadają głębi i dynamiki tekstowi, co jest szczególnie istotne w projektowaniu graficznym. Przykładowo, wykorzystując efekty światła, można podkreślić ważne słowa lub frazy w kampaniach reklamowych, co przyciąga uwagę odbiorcy. Dodatkowo, panel typografii oferuje możliwość zastosowania zaawansowanych opcji, takich jak kerning i prowadzenie, które również wpływają na odbiór tekstu. Warto zwrócić uwagę, że umiejętne korzystanie z tych ustawień to nie tylko kwestia estetyki, ale także zgodności z zasadami typografii, które mówią o tym, jak poprawnie i efektywnie prezentować tekst. Zastosowanie odpowiednich efektów w typografii pozwala na tworzenie bardziej profesjonalnych projektów graficznych oraz lepsze komunikowanie treści.

Pytanie 30

Wskazany strzałką na zdjęciu czerwony krzyżyk informuje o

A. ukrytej ilustracji.

B. tekście nie mieszczącym się w ramce tekstowej.

C. zakotwiczonym obiekcie.

D. zakończonym wątku w ramce tekstowej.

Czerwony krzyżyk przedstawiony na zdjęciu jest sygnałem, który oznacza, że tekst w ramce tekstowej nie mieści się w jej granicach. Jest to kluczowa informacja dla użytkowników programów do edycji tekstu, takich jak Adobe InDesign, gdzie zarządzanie widocznością tekstu jest niezbędne dla estetyki i funkcjonalności dokumentu. Oznaczenie to informuje, że część tekstu jest ukryta, co może wpływać na przekaz informacji. Aby rozwiązać ten problem, użytkownik ma kilka opcji: może powiększyć ramkę tekstową, dostosować rozmiar czcionki lub zmodyfikować zawartość tekstową, aby upewnić się, że wszystkie informacje są widoczne. Dobre praktyki w zakresie edycji tekstu sugerują regularne sprawdzanie, czy wszystkie treści są odpowiednio widoczne, co przyczynia się do profesjonalizmu dokumentu oraz ułatwia jego późniejszą edycję i ocenę przez innych użytkowników.

Pytanie 31

Ile form drukowych offsetowych należy przygotować, aby pokryć arkusz w kolorze 4+4, używając techniki odwracania przez boczny margines?

A. 2

B. 6

C. 8

D. 4

Przygotowanie offsetowych form drukowych w kontekście zadrukowywania arkusza w kolorystyce 4+4 wymaga zrozumienia zasady działania maszyn drukarskich oraz specyfiki procesu druku. Odpowiedzi sugerujące, że wystarczy mniej niż cztery formy, opierają się na błędnym założeniu, że można uzyskać pełnokolorowy wydruk z mniejszą liczbą form. W rzeczywistości, każda forma odpowiada za jeden z kolorów w palecie CMYK, co oznacza, że do zrealizowania pełnego kolorowego druku każda forma musi działać osobno, aby uzyskać pożądany efekt wizualny. Oferowanie tylko dwóch czy sześciu form jest sprzeczne z zasadami druku offsetowego, gdzie każdy kolor musi być nałożony na papier w oddzielnym cyklu. W praktyce oznacza to, że błędne obliczenia mogą prowadzić do konieczności ponownego druku, co zwiększa koszty i czas realizacji. Ponadto, w kontekście drukowania dwustronnego, każda strona również wymaga osobnej konfiguracji form, co jeszcze bardziej podkreśla konieczność przygotowania czterech form. W branży druku przestrzeganie tych zasad jest kluczowe, aby zapewnić wysoką jakość i zgodność kolorystyczną, a także zrozumienie tego procesu to podstawa dla każdego, kto pracuje w dziedzinie druku offsetowego.

Pytanie 32

Który z wymienionych formatów jest najlepszy do publikowania grafik wektorowych w Internecie?

A. PNG

B. SVG

C. JPEG

D. TIFF

Format JPEG jest popularny w przypadku fotografii i obrazów rastrowych z dużą ilością szczegółów, ale nie jest najlepszy dla grafik wektorowych. JPEG kompresuje dane stratnie, co oznacza, że przy każdej edycji czy konwersji może tracić na jakości. To sprawia, że nie nadaje się do grafik, które wymagają precyzyjnego odwzorowania kształtów i kolorów, jak w przypadku wektorów. PNG to format bezstratny, ale również rastrowy, co oznacza, że mimo że nie traci jakości przy zapisie, to nie jest skalowalny w taki sposób, jak formaty wektorowe. Jest odpowiedni dla grafik z przezroczystościami i mniejszymi detalami, ale nie dla złożonych grafik wektorowych, które wymagają skalowalności. TIFF to format używany głównie w profesjonalnej fotografii i druku, ale z uwagi na duży rozmiar plików i brak wsparcia dla elementów wektorowych w standardowych zastosowaniach sieciowych, nie jest efektywny w publikacjach internetowych. Z powodu tych ograniczeń, SVG jest optymalnym wyborem dla grafik wektorowych w sieci, jako że zapewnia skalowalność, edytowalność i wsparcie dla interaktywnych funkcji, co jest nieosiągalne w przypadku JPEG, PNG czy TIFF.

Pytanie 33

Którą operację technologiczną przedstawiono na rysunku?

A. Projektowania layout'u.

B. Impozycji użytków.

C. Kadrowania obrazów.

D. Łamania publikacji.

Poprawna odpowiedź to "Impozycja użytków", ponieważ na przedstawionym obrazie widać interfejs programu impozycyjnego, który jest kluczowym elementem w procesie przygotowania materiałów do druku. Impozcja to nie tylko organizacja układu stron, ale także optymalizacja użycia papieru oraz przygotowanie do masowej produkcji. W świecie poligrafii, impozycja jest niezbędnym etapem, który zapewnia, że wszystkie użytki zostaną prawidłowo złożone w finalnym dokumencie. Dobre praktyki w impozycji obejmują m.in. odpowiednie dobieranie układów, które minimalizują straty materiału oraz maksymalizują wydajność produkcji. Używając zaawansowanych narzędzi do impozycji, można również wprowadzać korekty kolorów i efekty specjalne, co znacznie poprawia jakość finalnego produktu. Poznanie tego procesu jest istotne dla każdego, kto zajmuje się drukiem, gdyż wpływa to na efektywność i jakość pracy.

Pytanie 34

Z której strony należy przewidzieć spady w trakcie przygotowania do druku wizytówki przedstawionej na rysunku?

A. Ze wszystkich stron.

B. Wyłącznie z dołu i z góry.

C. Wyłącznie z lewej i prawej strony.

D. Spady są zbędne.

W drukarstwie jednym z częstszych nieporozumień jest bagatelizowanie kwestii spadów albo ograniczanie ich tylko do wybranych boków projektu. Z mojego doświadczenia wynika, że takie podejście pociąga za sobą konkretne ryzyko — bardzo łatwo o sytuację, w której po docięciu wizytówki na końcowym produkcie pojawią się białe, niezadrukowane krawędzie. Często wynika to z przeświadczenia, że skoro projekt graficzny „kończy się” w obrębie bezpiecznego marginesu, spady są zbędne lub wystarczą tylko na tych bokach, gdzie „coś się dzieje”. Tymczasem każde cięcie realizowane w drukarni wiąże się z tolerancją, która może sięgać nawet 1 mm w każdą stronę. To, że na wizualizacji komputerowej wszystko wygląda idealnie, nie oznacza, że papier po docięciu zachowa się równie przewidywalnie. Niektórzy ograniczają spady tylko do góry i dołu albo tylko do boków, sądząc, że tak wystarczy, zwłaszcza jeśli tło jest białe. Praktyka pokazuje, że nawet najdrobniejszy przesunięcie w linii cięcia może zniszczyć cały efekt wizytówki i sprawić, że projekt przestaje wyglądać profesjonalnie. Pomijając spady, łamiemy podstawową zasadę przygotowania do druku, ignorując zarówno normy branżowe, jak i rekomendacje samych drukarzy. W efekcie można narazić się na dodatkowe koszty, opóźnienia i reklamacje ze strony klientów. Lepiej więc od razu przyjąć zasadę, że spady powinny być dodawane z każdej strony, niezależnie od projektu — to po prostu standard, który każdy grafik i operator DTP powinien mieć w małym palcu.

Pytanie 35

Do wykonania 3 000 ulotek, formatu A5, w kolorystyce 4 + 4 optymalną maszyną drukującą jest

A. 2-kolorowa, arkuszowa maszyna offsetowa.

B. 4-kolorowa, arkuszowa maszyna offsetowa.

C. 4-kolorowa, zwojowa maszyna offsetowa.

D. 4-kolorowa, zwojowa maszyna rotograwiurowa.

Wiele osób myśli, że na każdą większą partię ulotek automatycznie opłaca się użyć dużych maszyn zwojowych, czy nawet rotograwiurowych, ale to niestety nie tak działa w poligrafii. Maszyny zwojowe, zarówno offsetowe, jak i rotograwiurowe, są dedykowane do ogromnych nakładów – setek tysięcy lub nawet milionów sztuk, gdzie koszt przygotowalni i narządu rozkłada się na całość produkcji. Dla nakładów typu 3 000 ulotek, ich zastosowanie zupełnie mija się z celem – koszty i czas narządu są nieadekwatne do efektu, a sam proces jest dużo bardziej złożony. Często spotykam się z przekonaniem, że zwojowe maszyny to zawsze większa wydajność, ale w praktyce przy tak niewielkich nakładach całościowa opłacalność jest bardzo niska. W przypadku rotograwiury to wręcz technologicznie nierealne – tam przygotowanie cylindra kosztuje czasem tyle, co cała seria ulotek, a minimalne nakłady są dużo większe. Natomiast 2-kolorowa maszyna arkuszowa, choć nieco bliżej prawdy, nie zapewni odpowiedniego odwzorowania pełnej palety CMYK po obu stronach arkusza. Druk 4+4 to cztery barwy z przodu i cztery z tyłu – nie da się tego uzyskać na dwukolorowej maszynie w jednym przebiegu, przez co produkcja robi się skomplikowana, czasochłonna i bardziej awaryjna na etapie pasowania kolorów. Standardy branżowe (patrz FOGRA czy ISO 12647) jasno mówią, że dla pełnokolorowego druku ulotek najlepsza wydajność i jakość są na 4-kolorowych maszynach arkuszowych. Moim zdaniem najczęstszym błędem jest niedoszacowanie czasu i kosztów narządu lub przecenianie uniwersalności maszyn zwojowych. Trzymanie się dobrych praktyk, czyli stosowanie offsetu arkuszowego do średnich nakładów ulotek, to naprawdę najbezpieczniejsza strategia – pozwala uniknąć niepotrzebnych komplikacji, strat i reklamacji.

Pytanie 36

Jaką liniaturę rastra powinno się zastosować do druku wielobarwnych magazynów o najwyższych standardach jakościowych?

A. 1200 lpi

B. 60 lpi

C. 500 lpi

D. 200 lpi

Odpowiedź 200 lpi (linie na cal) jest właściwa dla druku wielobarwnych czasopism o najwyższych wymaganiach jakościowych. Wysoka liniatura rastra, jak 200 lpi, pozwala na uzyskanie lepszej jakości obrazu przez zwiększenie rozdzielczości i gęstości punktów rastra. Takie podejście jest kluczowe, gdyż w druku wielobarwnym ważne jest precyzyjne odwzorowanie kolorów oraz detali. Użycie 200 lpi sprawia, że punkty rastra są na tyle małe, że przy odpowiednim skalowaniu stają się niewidoczne gołym okiem, co prowadzi do uzyskania płynnych przejść tonalnych i ostrości detali. Przykłady zastosowania to druki w czasopismach modowych, artystycznych lub technicznych, gdzie jakość wizualna jest kluczowa. Ponadto, zgodność z normami takimi jak ISO 12647-2 daje pewność, że uzyskany efekt będzie stabilny i powtarzalny, co jest niezbędne w produkcji komercyjnej. W praktyce, korzystanie z 200 lpi jest standardem w branży, co potwierdzają zarówno drukarnie, jak i projektanci graficzni.

Pytanie 37

Odbitki umożliwiające ocenę rozmieszczenia stron lub elementów na arkuszu drukarskim to wydruki próbne

A. koncepcyjne

B. impozycyjne

C. stykowe

D. fotograficzne

Wybór odpowiedzi koncepcyjne, fotograficzne, czy stykowe wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii używanej w poligrafii. Odbitki koncepcyjne odnoszą się do wizualizacji pomysłów na etapie planowania projektu, ale nie dotyczą szczegółowego rozmieszczenia stron na arkuszu drukarskim. Fotograficzne odbitki są z kolei związane z reprodukcją obrazów i nie odnoszą się do aspektów impozycji. Stykowe natomiast to technika, w której na jednym arkuszu umieszczane są różne elementy graficzne, ale nie jest to tożsame z próbą oceny rozmieszczenia stron w kontekście produkcji druku. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z braku zrozumienia, że próbne odbitki impozycyjne mają na celu nie tylko weryfikację wizualną, ale także techniczne aspekty produkcji, jak np. dobór odpowiednich kolorów, marginesów czy układu. Właściwe podejście do procesu impozycji jest kluczowe w celu uniknięcia błędów, które mogą prowadzić do kosztownych poprawek na etapie druku. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest istotne dla efektywnego zarządzania projektami w branży poligraficznej.

Pytanie 38

W pokazanym na rysunku okienku poleceń dostępnym w programie do składu i łamania tekstu można określić

A. krój pisma, interlinie i kerning.

B. tylko krój pisma.

C. krój pisma, orientację i rozmiar strony.

D. krój pisma i oblewanie tekstu.

Poprawna odpowiedź to krój pisma, interlinie i kerning, co jest zgodne z funkcjonalnościami dostępnymi w programie do składu i łamania tekstu. W praktyce, krój pisma odnosi się do wyboru czcionki, która ma kluczowe znaczenie dla estetyki tekstu oraz jego czytelności. Wybór odpowiedniego kroju pisma może znacząco wpłynąć na odbiór wizualny dokumentu. Interlinia z kolei wpływa na odstęp między poszczególnymi wierszami tekstu, co ma istotne znaczenie dla przejrzystości i komfortu czytania. Odpowiednia interlinia sprawia, że tekst jest łatwiejszy do przyswojenia, co jest szczególnie ważne w dłuższych dokumentach. Kerning, czyli regulacja odstępów między literami, również ma kluczowe znaczenie dla estetyki i czytelności tekstu. Dobry kerning zapobiega zbyt dużym odstępom, które mogą wprowadzać chaos, oraz zbyt małym, które mogą utrudniać czytanie. Warto pamiętać, że efektywne wykorzystanie tych parametrów jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie typografii, co potwierdzają liczne źródła branżowe.

Pytanie 39

Która próbna odbitka jest szybko tworzoną, wysokiej jakości wersją cyfrowego druku?

A. Cromalin

B. Matchprint

C. Proof

D. Ozalid

Wybór odpowiedzi Matchprint, Ozalid czy Cromalin nie jest poprawny z kilku powodów. Matchprint to technologia stworzona przez firmę Kodak, która zapewnia wydruki próbne, ale w tradycyjnej formie stosowanej w procesach offsetowych, a nie w druku cyfrowym. Odbitki te są zazwyczaj droższe i wymagają więcej czasu na przygotowanie, co czyni je mniej efektywnymi w kontekście szybkiego uzyskiwania wydruków. Ozalid odnosi się do procesu wydruku planów i dokumentacji technicznej, który ma na celu reprodukcję dokumentów w dużych formatach, ale nie jest związany z wysokiej jakości wydrukiem kolorowym, który jest wymagany w druku cyfrowym. Z kolei Cromalin to metoda proofowania, która była popularna, zanim technologia cyfrowa zyskała przewagę, ale obecnie jest rzadziej stosowana ze względu na rozwój nowoczesnych technologii druku cyfrowego. Ostatecznie, błąd w wyborze polega na nieprawidłowym zrozumieniu terminologii i zastosowań w branży druku. Kluczowe jest, aby nie mylić technologii i ich odpowiedniego zastosowania w kontekście druku cyfrowego, gdzie proofy stanowią standardowy i efektywny sposób na weryfikację jakości przed drukiem.

Pytanie 40

Który program należy wybrać, aby stworzyć publikację elektroniczną w standardzie ePUB?

A. Inkscape

B. Sigil

C. Birdfont

D. GIMP

Sigil to naprawdę wygodny i dość popularny program zaprojektowany specjalnie do tworzenia oraz edycji publikacji elektronicznych w formacie ePUB. Moim zdaniem szczególnie wyróżnia się tym, że pozwala użytkownikowi na pełną kontrolę nad strukturą i wyglądem książki elektronicznej – można podglądać kod źródłowy, przeglądać wszystkie rozdziały, a nawet bezpośrednio edytować zawartość XHTML czy CSS. W praktyce często sięga się po Sigila, gdy trzeba przygotować profesjonalne e-booki zgodne ze standardami branżowymi, np. do dystrybucji w księgarniach internetowych czy czytnikach typu Kindle (po wcześniejszej konwersji). Ten program obsługuje najnowsze specyfikacje standardu ePUB, umożliwia osadzanie obrazów, przypisów, spisów treści i bibliografii, co jest wręcz nieocenione przy rozbudowanych publikacjach. Co więcej, Sigil wspiera walidację zgodności z ePUB-em, więc łatwo wykryć i poprawić błędy techniczne, zanim książka trafi do czytelników. Z mojego doświadczenia wynika, że jeśli ktoś myśli poważnie o publikowaniu w standardzie ePUB, to raczej nie ma lepszego bezpłatnego narzędzia do tego celu. No i warto dodać, że społeczność wokół Sigila dostarcza sporo przydatnych wtyczek oraz porad, co dodatkowo ułatwia pracę.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej