Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik programista
Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 08:37
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 08:59

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Termin „front-end” w kontekście budowy stron internetowych odnosi się do

A. działania skryptów i aplikacji realizowanych po stronie serwera WWW

B. interfejsu witryny internetowej powiązanego z technologiami działającymi w przeglądarkach internetowych

C. bazy danych zawierającej informacje prezentowane na stronie

D. organizacji danych na serwerze WWW

Pojęcie „front-end” odnosi się do części aplikacji webowej, która jest widoczna dla użytkownika i z którą użytkownik może wchodzić w interakcję. Front-end obejmuje wszystkie elementy interfejsu użytkownika, takie jak układ graficzny, teksty, obrazki oraz wszelkie interaktywne elementy, takie jak przyciski i formularze. Technologie używane w front-endzie obejmują HTML, CSS oraz JavaScript, które są standardami stosowanymi w tworzeniu stron internetowych. Dobrze zaprojektowany front-end nie tylko wygląda estetycznie, ale również jest responsywny, co oznacza, że dostosowuje się do różnych rozmiarów ekranów, co jest istotne w dobie urządzeń mobilnych. Przykłady zastosowania tej wiedzy obejmują tworzenie stron internetowych, rozwijanie aplikacji webowych oraz optymalizację doświadczeń użytkowników poprzez testy A/B oraz analizy UX. Dobre praktyki w front-endzie to także dostępność (wcag) oraz optymalizacja wydajności, co przekłada się na lepsze doświadczenia użytkowników oraz wyższe pozycje w wynikach wyszukiwania.

Pytanie 2

Czym jest relacja w bazach danych?

A. połączeniem dwóch pól w obrębie jednej tabeli

B. algebraicznym połączeniem tabel

C. kluczem głównym w relacji tabel

D. logicznym połączeniem tabel

Relacja w bazach danych to logiczne połączenie tabel, które umożliwia organizację i zarządzanie danymi w sposób umożliwiający ich efektywne przetwarzanie. W kontekście baz danych relacyjnych, relacje tworzone są na podstawie kluczy, które pozwalają na łączenie danych z różnych tabel. Na przykład, w bazie danych e-commerce, tabela 'Klienci' może być połączona z tabelą 'Zamówienia' przez klucz klienta. Dzięki temu, gdy zapytamy o zamówienia konkretnego klienta, silnik bazy danych może wykonać zapytanie łączące te obie tabele, dostarczając spójny zestaw danych. Taki model relacyjny oparty jest na teorii zbiorów i algebrze relacyjnej, co pozwala na skomplikowane operacje, takie jak łączenie, filtrowanie i agregowanie danych. W praktyce, relacje w bazach danych są kluczowe dla zapewnienia integralności danych, eliminacji redundancji oraz zwiększenia wydajności operacji na danych. Standardy takie jak SQL oparte są na tych koncepcjach, co czyni je fundamentalnymi w programowaniu baz danych.

Pytanie 3

Zdefiniowano poniższą funkcję w PHP:

function policz($Z) {
    while($Z < 5) {
        $Z += 2 * $Z + 1;
    }
    return $Z;
}

Funkcję policz wywołano z wartością argumentu $Z = 1. Jaki rezultat zostanie zwrócony?

A. 4

B. 7

C. 13

D. 1

Twoja odpowiedź jest na miejscu. Funkcja 'policz' w PHP działa jak pętla, która powoli zwiększa wartość zmiennej $Z, dopóki nie jest większa niż 5. W każdej iteracji dodaje do niej wynik z wyrażenia 2 * $Z + 1. Zaczynamy z $Z równym 1. W pierwszej iteracji wychodzi 3 ($Z = 2 * 1 + 1), a w drugiej – 13 ($Z = 2 * 3 + 1). Kiedy $Z przekracza 5, pętla się zatrzymuje, a funkcja 'policz' zwraca 13. Rozumiejąc, jak to działa, łatwiej przewidywać, co się stanie w podobnych funkcjach.

Pytanie 4

W języku PHP pętla umieści liczby w tablicy

$x=0;
for($i=0; $i<10; $i++)
{
    $tab[$i]=$x;
    $x=$x+10;
}

A. 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9

B. 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10

C. 10, 20, 30, 40, 50, 60, 70, 80, 90, 100

D. 0, 10, 20, 30, 40, 50, 60, 70, 80, 90

Pętla w języku PHP przedstawiona w kodzie używa zmiennej $x, która początkowo jest ustawiona na 0. Pętla for inicjalizuje zmienną $i na 0 i wykonuje się dopóki $i jest mniejsze od 10, inkrementując $i o 1 przy każdym obiegu. Wewnątrz pętli, do tablicy $tab dla indeksu $i przypisywana jest obecna wartość $x, która następnie jest zwiększana o 10. Dzięki temu w wyniku działania pętli wartości przypisywane do tablicy to 0, 10, 20, 30, 40, 50, 60, 70, 80, 90. To podejście jest zgodne z dobrą praktyką iteracyjnego budowania tablicy w oparciu o logiczną sekwencję wartości. Takie rozwiązanie jest przydatne w sytuacjach, gdzie potrzebujemy stworzyć serię danych np. przy generowaniu serii zdarzeń czasowych czy też w programach finansowych do obliczeń w stałych odstępach. Wykorzystywanie pętli do wypełniania tablicy wartościami sekwencyjnymi w oparciu o ustalony krok jest powszechne w wielu zastosowaniach programistycznych i jest przykładem efektywnego zarządzania danymi w pamięci.

Pytanie 5

Tabela o nazwie naprawy posiada kolumny klient oraz czyNaprawione. W celu usunięcia rekordów, w których wartość pola czyNaprawione wynosi prawda, należy użyć komendy

A. DELETE naprawy WHERE czyNaprawione = TRUE;

B. DELETE FROM naprawy WHERE czyNaprawione = TRUE;

C. DELETE klient FROM naprawy WHERE czyNaprawione = TRUE;

D. DELETE FROM naprawy;

Wszystkie błędne odpowiedzi zawierają niepoprawne podejście do użycia polecenia DELETE w SQL. Odpowiedź sugerująca "DELETE klient FROM naprawy WHERE czyNaprawione = TRUE;" powiela powszechny błąd związany z błędnym formatowaniem zapytania. W SQL nie używa się słowa kluczowego 'klient' w kontekście polecenia DELETE, ponieważ nie ma takiej struktury w poleceniach usuwania. Natomiast "DELETE naprawy WHERE czyNaprawione = TRUE;" również jest niepoprawne, ponieważ nie jest to prawidłowa składnia SQL; brak jest klauzuli FROM, co skutkuje błędem w zapytaniu. Odpowiedź "DELETE FROM naprawy;" z kolei jest skrajnie nieodpowiednia, ponieważ usuwa wszystkie rekordy z tabeli naprawy, co może prowadzić do nieodwracalnej utraty danych. Takie podejście łamie zasadę ostrożności w zarządzaniu bazami danych, gdzie ważne jest, aby nie wykonywać operacji na wszystkich rekordach bez wyraźnego określenia warunków. Typowym błędem jest również zrozumienie, że każdy nieprecyzyjny zapis w SQL skutkuje utratą danych lub błędami wykonania. Dlatego kluczowe jest, aby mieć świadomość struktury składni SQL oraz konsekwencji każdej operacji na bazach danych, w tym ryzyka związane z usuwaniem danych.

Pytanie 6

Jakie polecenie umożliwia pokazanie konfiguracji serwera PHP, w tym między innymi informacji o: wersji PHP, systemie operacyjnym serwera oraz wartościach przedefiniowanych zmiennych?

A. phpcredits();

B. echo phpversion();

C. print_r(ini_get_all());

D. phpinfo();

Funkcja phpinfo() jest najczęściej używanym narzędziem w ekosystemie PHP do wyświetlania szczegółowych informacji dotyczących konfiguracji serwera PHP. Umożliwia uzyskanie dostępu do kluczowych danych, takich jak wersja PHP, informacje o systemie operacyjnym, wartości przedefiniowanych zmiennych, a także wiele innych ustawień konfiguracyjnych. Dzięki temu narzędziu deweloperzy mogą szybko zdiagnozować problemy związane z konfiguracją, a także zrozumieć, jakie moduły PHP są zainstalowane i aktywne. Przykładowo, uruchamiając skrypt z tą funkcją na stronie internetowej, automatycznie generowany jest szczegółowy raport w formie HTML, co ułatwia odczyt i zrozumienie. Standardy branżowe wskazują, że korzystanie z phpinfo() powinno być ograniczone do środowisk rozwijających, ponieważ ujawnia to wiele informacji o serwerze, co w kontekście bezpieczeństwa może stanowić ryzyko. W praktyce, dobrze jest również stosować funkcję w lokalnych środowiskach deweloperskich, by monitorować i weryfikować zmiany w konfiguracji serwera podczas pracy nad projektem.

Pytanie 7

Na stronie internetowej dodano grafikę w kodzie HTML. Co się stanie, jeśli plik rysunek.png nie zostanie odnaleziony przez przeglądarkę?

<img src="rysunek.png" alt="pejzaż">

A. nie pokaże strony internetowej

B. wstawi tekst "rysunek.png" zamiast grafiki

C. wyświetli tekst "pejzaż" w miejscu grafiki

D. zademonstruje błąd wyświetlania strony w miejscu grafiki

Kiedy używasz elementu <img> w HTML, warto ogarnąć, jak przeglądarka radzi sobie z jego atrybutami. Gdy obrazek pod danym adresem nie jest dostępny, przeglądarka nie wyświetli błędu dla całej strony. Strona dalej będzie działać normalnie, a przeglądarka po prostu nie wyświetli obrazka. W takim przypadku dostaniesz tekst z atrybutu alt jako zamiennik. Jeśli zapomniałbyś o tym atrybucie, to użytkownik nie dowie się, co tam miało być na tym obrazku. Może się wydawać, że przeglądarka wyświetli nazwę brakującego pliku graficznego, ale tak nie jest. Często wynika to z tego, że nie wszyscy znają zasady poprawnego projektowania stron, gdzie stosowanie tekstu alternatywnego to standardowa praktyka, która wspiera dostępność i użyteczność aplikacji webowych.

Pytanie 8

Metoda i zmienna są widoczne tylko dla innych metod w obrębie tej samej klasy. Jaki modyfikator odpowiada przedstawionemu opisowi?

A. protected

B. static

C. private

D. public

Modyfikator 'private' w języku programowania Java, a także w innych językach obiektowych, jest kluczowym elementem kontrolowania dostępu do metod i zmiennych. Oznaczenie metody lub zmiennej jako 'private' sprawia, że jest ona dostępna wyłącznie dla wewnętrznych operacji klasy, co zwiększa bezpieczeństwo kodu i chroni przed niezamierzonymi modyfikacjami z zewnątrz. Przykładem zastosowania 'private' może być zmienna, która przechowuje ważne dane, takie jak hasło użytkownika w klasie zarządzającej danymi logowania. Dzięki temu, że jest ona prywatna, inne klasy nie mają możliwości jej odczytu lub zmiany, co ogranicza ryzyko naruszenia bezpieczeństwa. Dobra praktyka programistyczna zaleca stosowanie modyfikatora 'private' tam, gdzie to możliwe, aby implementować kapsułkowanie, co jest jedną z fundamentalnych zasad programowania obiektowego. Standaryzacja praktyk dostępu do danych w ten sposób wspiera łatwe zarządzanie kodem oraz jego przyszłą modyfikowalność.

Pytanie 9

W CSS, aby zmienić kolor tekstu dowolnego elementu HTML po najechaniu na niego myszą, należy wykorzystać pseudoklasę

A. :active

B. :visited

C. :coursor

D. :hover

:hover jest pseudoklasą wykorzystywaną w CSS do stylizacji elementów w momencie, gdy użytkownik na nie najedzie kursorem. To bardzo przydatne narzędzie, pozwalające na interaktywne zmiany wyglądu strony internetowej, co znacznie poprawia doświadczenia użytkownika. Przykładem zastosowania może być zmiana koloru tekstu linków. Można to osiągnąć, definiując odpowiednie reguły CSS, takie jak: `a:hover { color: red; }`, co spowoduje, że linki zmienią kolor na czerwony, gdy na nie najedziemy. Pseudoklasa :hover jest zgodna z W3C CSS, a jej zastosowanie w projektowaniu stron zapewnia lepszą dostępność i intuitwność interfejsu. Warto pamiętać, że efekty hover powinny być subtelne i dobrze przemyślane, aby nie odwracać uwagi od głównych treści strony, ale jednocześnie umożliwić użytkownikom szybkie zauważenie działań, które mogą podjąć.

Pytanie 10

Z tabeli należy wybrać imiona osób, które spełniają kryterium, że drugą literą jest 'e', a słowo ma co najmniej 5 znaków (pięć lub więcej znaków). W tym celu w klauzuli WHERE można użyć wyrażenia

A. imie LIKE '_e_%'

B. imie LIKE '%e%'

C. imie LIKE '_e___' (po literze e trzy podkreślniki)

D. imie LIKE '_e___%' (po literze e trzy podkreślniki)

Odpowiedź 4 jest poprawna, ponieważ stosuje wyrażenie LIKE w sposób, który precyzyjnie spełnia zadany warunek. Wyrażenie '_e___%' wskazuje, że imię musi mieć co najmniej pięć znaków, gdzie 'e' jest drugą literą. Podkreślnik '_' pełni rolę symbolu zastępczego dla pojedynczego znaku, więc '_e___' oznacza, że przed literą 'e' może znajdować się jeden dowolny znak, a po niej co najmniej trzy znaki. Znak '%' na końcu oznacza, że po tych pięciu znakach mogą występować dodatkowe znaki, co jest zgodne z wymogiem, aby długość imienia wynosiła co najmniej pięć znaków. Przykłady zastosowania tego wyrażenia obejmują zapytania do baz danych, gdzie chcemy uzyskać imiona takie jak 'Marek', 'Tereska' czy 'Petrus'. Tego rodzaju zapytania są zgodne z dobrymi praktykami SQL, które podkreślają znaczenie precyzyjnych warunków wyszukiwania dla optymalizacji i ograniczenia zbiorów danych, co przekłada się na większą efektywność operacji. W kontekście projektowania baz danych, stosowanie takich precyzyjnych kryteriów w zapytaniach jest kluczowe dla zapewnienia szybkości i efektywności systemów bazodanowych, co jest istotne w dzisiejszych zastosowaniach biznesowych, gdzie czas odpowiedzi jest niezwykle ważny.

Pytanie 11

W CSS, aby ustalić wewnętrzny górny margines, czyli odstęp pomiędzy elementem a jego obramowaniem, należy zastosować komendę

A. local-top

B. border-top

C. outline-top

D. padding-top

Odpowiedź 'padding-top' jest prawidłowa, ponieważ w CSS termin 'padding' odnosi się do wewnętrznego odstępu, który tworzy przestrzeń pomiędzy zawartością elementu a jego granicą (border). 'padding-top' specyfikuje górny odstęp wewnętrzny, co jest istotne w kontekście estetyki i układu strony. Definiując 'padding-top', możemy dostosować wygląd elementów, aby lepiej pasowały do reszty projektu i poprawiły czytelność. Na przykład, jeśli mamy przycisk z tekstem, użycie 'padding-top: 10px;' zapewni, że tekst nie będzie przyklejony do górnego brzegu przycisku, co zwiększy jego estetykę oraz użyteczność. W praktyce dobrą praktyką jest również stosowanie 'padding' w połączeniu z 'margin', aby osiągnąć odpowiednią separację między różnymi elementami w układzie. Przestrzeganie standardów CSS pomaga w tworzeniu responsywnych i dostosowanych układów, które dobrze działają na różnych urządzeniach.

Pytanie 12

Podany kod źródłowy ma na celu pokazanie

$liczba = 1;
 while ($liczba != 0)
 {
   $liczba = rand(0, 100);
   echo $liczba;
 }

A. liczby wprowadzane z klawiatury do momentu, gdy wczytana zostanie wartość 0

B. kolejne liczby od 1 do 100

C. wylosowane liczby od 1 do 99

D. losowe liczby od 0 do 100 aż do momentu, gdy wylosowana zostanie wartość 0

Odpowiedzi, które sugerują, że kod generuje kolejne liczby od 1 do 100, wylosowane liczby od 1 do 99, czy też wczytane z klawiatury liczby, zawierają fundamentalne błędy w interpretacji logiki działania przedstawionego kodu. Po pierwsze, pętla while w kodzie analizowanym opiera się na losowym generowaniu liczb z wykorzystaniem funkcji rand(), a nie na sekwencyjnym przydzielaniu wartości. Kod nie generuje przyrostu numerycznego, jak sugeruje odpowiedź sugerująca liczby od 1 do 100. Ponadto, nie ma żadnej logiki, która wprowadzałaby wartości do programu z klawiatury, co całkowicie wyklucza odpowiedzi sugerujące wczytywanie liczb. Ważne jest, aby zrozumieć, że w kontekście programowania różnica pomiędzy losowym generowaniem a sekwencyjnym przydzielaniem wartości ma kluczowe znaczenie. Niepoprawne koncepcje pochodzą często z mylenia pojęć losowości i deterministycznych sekwencji, co prowadzi do błędnych wniosków. Każdy programista musi być świadomy tych różnic, aby unikać nieporozumień w kodzie, co jest istotne zarówno w codziennej praktyce programistycznej, jak i w bardziej złożonych projektach, gdzie precyzyjne działanie kodu jest kluczowe dla uzyskania oczekiwanych wyników.

Pytanie 13

Zgodnie z zasadami ACID dotyczącymi przeprowadzania transakcji wymóg izolacji (ang. isolation) wskazuje, że

A. w sytuacji konfliktu z inną transakcją obie zmieniają te same dane równocześnie

B. po zrealizowaniu transakcji system bazy danych będzie zgodny

C. gdy dwie transakcje działają równocześnie, to zazwyczaj nie dostrzegają zmian wprowadzanych przez siebie

D. pod określonymi warunkami dane modyfikowane przez transakcję mogą być cofnięte

Izolacja w kontekście transakcji baz danych odnosi się do sposobu, w jaki transakcje współdziałają i oddziałują na siebie, a jej zrozumienie jest niezbędne do uniknięcia wielu pułapek związanych z równoległym przetwarzaniem danych. Pierwsza z niepoprawnych odpowiedzi sugeruje, że pod pewnymi warunkami dane zmieniane przez transakcję mogą zostać wycofane. Chociaż wycofywanie transakcji (ang. rollback) jest ważną funkcją zapewniającą integralność danych, nie jest to bezpośrednio związane z izolacją. Izolacja skupia się na interakcji pomiędzy równoległymi transakcjami, a nie na tym, co się dzieje w przypadku ich wycofania. Kolejny błąd wynika z odpowiedzi, która twierdzi, że w przypadku konfliktu z inną transakcją obie modyfikują te same dane w tym samym czasie. Takie podejście jest sprzeczne z zasadą izolacji, ponieważ transakcje powinny być w stanie współistnieć bez wzajemnego wpływania na siebie. Ostatnia niepoprawna odpowiedź, mówiąca o spójności systemu po wykonaniu transakcji, odnosi się do właściwości konsystencji ACID, która jednak nie jest tożsama z izolacją. W praktyce, niezrozumienie izolacji i jej skutków może prowadzić do wystąpienia problemów takich jak zjawisko phantom reads, lost updates czy dirty reads, co w konsekwencji obniża jakość danych przetwarzanych przez aplikacje oraz może prowadzić do błędów w logice biznesowej. Kluczowe jest zrozumienie, że izolacja jest fundamentem dla poprawnego działania aplikacji bazodanowych w środowiskach, w których zachodzi równoległe przetwarzanie danych.

Pytanie 14

Kod źródłowy przedstawiony poniżej ma na celu wyświetlenie

A. wylosowanych liczb z zakresu od 1 do 99

B. ciągu liczb od 1 do 100

C. losowych liczb od 0 do 100, aż do wylosowania wartości 0

D. liczb wprowadzonych z klawiatury, aż do momentu wprowadzenia wartości 0

Programowanie wymaga precyzyjnego zrozumienia działania każdej instrukcji oraz wpływu na końcowy wynik. W przypadku omawianego pytania kilka błędnych koncepcji mogło wprowadzić w błąd. Po pierwsze założenie że kod wyświetla wylosowane liczby od 1 do 99 jest nieprawidłowe ponieważ używana funkcja rand(0 100) pozwala na losowanie liczb od 0 do 100 włącznie. Należy zauważyć że zrozumienie zakresu generowanych wartości przez funkcje losujące jest kluczowe zwłaszcza w aplikacjach wymagających precyzyjnego sterowania zakresem danych wejściowych. Druga potencjalna pomyłka to przypisanie kodowi zadania wyświetlania kolejnych liczb od 1 do 100 co w rzeczywistości wymagałoby zupełnie innej konstrukcji pętli najlepiej for z precyzyjnie określonym zakresem liczbowym. Trzecim nieporozumieniem mogłoby być przyjęcie że program wczytuje liczby z klawiatury dopóki nie zostanie wpisane zero co sugerowałoby użycie funkcji pobierającej dane od użytkownika jak np. scanf w języku C lub input w Pythonie. Zrozumienie różnicy między pobieraniem danych od użytkownika a losowaniem z automatycznie generowanego przedziału jest istotne przy tworzeniu interaktywnych aplikacji. Rozróżnienie tych mechanizmów umożliwia tworzenie bardziej złożonych i elastycznych programów które mogą reagować na różne źródła danych oraz zmieniające się warunki w środowisku uruchomieniowym. Poprawne rozumienie i wykorzystanie tych koncepcji jest fundamentalne dla efektywnego tworzenia oprogramowania i optymalizacji procesów programistycznych.

Pytanie 15

Która z funkcji SQL nie wymaga żadnych argumentów?

A. upper

B. now

C. year

D. len

Wybór funkcji, które pobierają argumenty, jak 'len', 'upper' i 'year', wskazuje na brak zrozumienia różnic pomiędzy funkcjami w SQL. Funkcje takie jak 'len', która zwraca długość ciągu znaków, wymagają przynajmniej jednego argumentu - ciągu, którego długość ma być obliczona. Na przykład, użycie 'len(nazwa) zwróci ilość znaków w nazwie', co jest kluczowe w scenariuszach wymagających walidacji danych. Podobnie, 'upper' przekształca wszelkie litery w podanym ciągu na wielkie litery, co również wymaga argumentu, czyli tekstu do przetworzenia. W przypadku 'year', funkcja ta wydobywa rok z daty, co również implikuje konieczność podania argumentu w postaci daty. Wybierając funkcje, które wymagają argumentów, można nieświadomie skomplikować proces, co jest sprzeczne z zasadami efektywnego pisania kodu. Błędem jest także mylenie funkcji bezargumentowych z tymi, które działają na przekazanych wartościach, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania danymi w bazach. Zrozumienie, jak i kiedy używać różnych typów funkcji, jest kluczowe w procesie projektowania i zarządzania bazami danych, co podkreśla znaczenie znajomości standardów SQL oraz najlepszych praktyk w programowaniu.

Pytanie 16

W systemie zarządzania bazami danych MySQL komenda CREATE USER pozwala na

A. utworzenie użytkownika

B. zmianę hasła dla już istniejącego użytkownika

C. pokazanie danych o istniejącym użytkowniku

D. stworznie nowego użytkownika oraz przydzielenie mu uprawnień do bazy

Polecenie CREATE USER w MySQL jest używane do tworzenia nowych użytkowników w systemie baz danych. W kontekście zarządzania bazami danych, kluczowym aspektem jest kontrola dostępu, a odpowiednie zdefiniowanie użytkowników jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa danych. Używając CREATE USER, administrator bazy danych może zdefiniować nazwę użytkownika oraz powiązane z nią hasło, co stanowi pierwszy krok w procesie zarządzania uprawnieniami. Dobrą praktyką jest stosowanie silnych haseł oraz nadawanie użytkownikom tylko tych uprawnień, które są im rzeczywiście potrzebne do wykonania ich zadań. Na przykład, w przypadku aplikacji webowych często tworzy się specjalnych użytkowników z ograniczonymi prawami dostępu, co minimalizuje ryzyko nieautoryzowanego dostępu do wrażliwych danych. Warto pamiętać, że po utworzeniu użytkownika, można wykorzystać polecenia GRANT, aby przyznać mu odpowiednie uprawnienia do konkretnych baz danych lub tabel, co pozwala na precyzyjne zarządzanie dostępem. Ponadto, MySQL pozwala na tworzenie użytkowników z różnymi poziomami dostępu, co jest kluczowe dla organizacji z wieloma działami oraz różnorodnymi potrzebami w zakresie bezpieczeństwa danych.

Pytanie 17

Zawarty blok ilustruje proces

A. wykorzystania zdefiniowanej procedury lub funkcji

B. podjęcia decyzji

C. realizacji zadania w pętli

D. odczytu lub prezentacji danych

Romb w diagramach przepływu sterowania jest używany do reprezentacji podejmowania decyzji jest kluczowym elementem w programowaniu warunkowym Proces ten polega na ocenie wyrażenia logicznego które prowadzi do jednego z dwóch możliwych stanów prawda lub fałsz a następnie przepływu sterowania w kierunku odpowiedniego bloku kodu Praktyczne zastosowanie tego elementu można znaleźć w strukturach takich jak instrukcje if-else czy switch-case Stosowanie decyzji w kodzie jest niezbędne do tworzenia dynamicznych i interaktywnych aplikacji które reagują na różne sytuacje w czasie rzeczywistym Dodatkowo podejmowanie decyzji jest podstawą dla wdrażania algorytmów sztucznej inteligencji i uczenia maszynowego gdzie różne scenariusze są oceniane a odpowiednie decyzje podejmowane na podstawie wyników analizy danych W praktyce inżynierowie oprogramowania muszą zgodnie z dobrymi praktykami projektowymi dbać o to aby każda decyzja była dobrze zaprojektowana i zoptymalizowana nie tylko pod kątem poprawności logicznej ale także wydajności i czytelności kodu co ma kluczowe znaczenie dla utrzymania i rozwoju złożonych systemów informatycznych

Pytanie 18

Jakiego języka skryptowego ogólnego zastosowania powinno się użyć do tworzenia aplikacji internetowych, które są zintegrowane z HTML i działają na serwerze?

A. JavaScript

B. Perl

C. PHP

D. C#

JavaScript, choć jest niezwykle popularnym językiem skryptowym używanym do tworzenia interaktywnych elementów na stronach internetowych, działa głównie po stronie klienta, co oznacza, że kod jest wykonywany w przeglądarce użytkownika, a nie na serwerze. To ogranicza możliwość bezpośredniej interakcji z bazą danych lub przetwarzania danych na serwerze. Użycie Javy jako języka skryptowego w aplikacjach webowych również napotyka ograniczenia, ponieważ jest to język o większej złożoności i przeznaczeniu systemowym, a nie specjalnie dostosowany do dynamicznych treści w sieci. W przypadku Perla, choć jest to język o dużych możliwościach, jego popularność w tworzeniu aplikacji WWW znacznie zmalała na rzecz bardziej nowoczesnych rozwiązań, jak PHP lub Python. C# również nie jest idealnym wyborem dla aplikacji WWW, które mają być zagnieżdżane w HTML, ponieważ jest językiem głównie stosowanym w ekosystemie Microsoftu i .NET, który wymaga dodatkowej konfiguracji serwera. To prowadzi do nieefektywności, jeśli chodzi o szybkość i łatwość wdrażania. Wybór niewłaściwego języka do danego zadania, takiego jak tworzenie aplikacji WWW, może skutkować poważnymi komplikacjami, w tym większym czasem ładowania, trudnościami w integracji oraz mniejszą elastycznością w rozwoju aplikacji. Dlatego tak ważne jest zrozumienie specyfiki i zastosowania różnych języków skryptowych w kontekście budowy aplikacji webowych.

Pytanie 19

Po przeprowadzeniu walidacji dokumentu HTML pojawił się błąd przedstawiony na zrzucie. Jak można go usunąć?

A. zmienić zapis </h1> na <h1>

B. w znaczniku img zmienić nazwę atrybutu src na alt

C. w znaczniku img zmienić nazwę atrybutu src na href

D. dodać atrybut alt do grafiki

W znaczniku img atrybut src jest niezbędny do określenia źródła obrazka a zmiana jego nazwy na href jest nieprawidłowa. Atrybut href jest używany w tagach a do wskazywania lokalizacji linku a nie w przypadku obrazów. Zamiana src na alt całkowicie zmieniłaby funkcję znacznika uniemożliwiając ładowanie obrazka. Sama zmiana nazw atrybutów nie rozwiązuje problemu związanego z brakiem opisu alternatywnego. Natomiast ostatnia opcja dotycząca zamiany </h1> na <h1> odnosi się do struktury nagłówka HTML a nie ma związku z problemem z obrazkiem. Poprawne oznaczanie struktury dokumentu za pomocą nagłówków jest kluczowe dla semantyki i dostępności jednak nie likwiduje błędu związanego z atrybutem alt. Każdy z tych błędnych pomysłów wynika z niezrozumienia roli atrybutów w HTML oraz ich wpływu na dostępność i SEO. Poprawne stosowanie atrybutów to podstawa dobrych praktyk kodowania i niezbędny element tworzenia dostępnych stron. Warto zaznaczyć że alt to nie tylko standard ale również wyraz dbałości o użytkowników i ich doświadczenia na stronie. Błędne rozumienie tych koncepcji prowadzi do nieskutecznego lub wadliwego kodu który nie spełnia wymogów współczesnych aplikacji webowych. Poprawa jakości kodu poprzez zrozumienie jego struktury i funkcjonalności jest kluczowa dla każdego specjalisty z branży IT.

Pytanie 20

Zastosowana w dokumencie HTML definicja multimediów sprawi, że na stronie

<video controls>
    <source src="video1.mp4" type="video/mp4">
    <source src="video1.ogg" type="video/ogg">
    Komunikat dotyczący video
</video>

A. zostaną wyświetlone obok siebie dwa filmy z plików: video1.mp4 oraz video1.ogg.

B. wyświetlony film zostanie automatycznie uruchomiony zaraz po załadowaniu strony internetowej.

C. zostanie wyświetlony film z pliku video1.mp4 lub w przypadku nierozpoznania formatu MPEG-4 – video1.ogg.

D. pod wyświetlanym filmem zostanie wyświetlony napis "Komunikat dotyczący video".

Niestety, twoja odpowiedź nie jest prawidłowa. Kod HTML, który analizowaliśmy, nie sugeruje, że pod wyświetlanym filmem zostanie wyświetlony napis 'Komunikat dotyczący video' ani że zostaną wyświetlone obok siebie dwa filmy. Takie zachowanie strony wymagałoby dodatkowego kodu HTML i CSS. Także automatyczne uruchomienie filmu po załadowaniu strony nie jest domyślnym zachowaniem elementu video. Warto zauważyć, że takie automatyczne odtwarzanie może być uciążliwe dla użytkowników i jest często uważane za niezgodne z dobrymi praktykami projektowania stron internetowych. Również, aby film automatycznie się odtwarzał, w elemencie video powinien być umieszczony atrybut 'autoplay'. Zrozumienie, jak działa element video HTML i jakie ma atrybuty, jest kluczowe do tworzenia efektywnych i użytecznych stron internetowych.

Pytanie 21

Jaki typ powinien być zastosowany, aby pole w bazie danych mogło przechowywać liczby zmiennoprzecinkowe?

A. FLOAT

B. CHAR

C. VARCHAR

D. INT

Odpowiedź FLOAT jest poprawna, ponieważ ten typ danych w systemach baz danych jest zaprojektowany do przechowywania liczb zmiennoprzecinkowych, co oznacza, że może reprezentować liczby rzeczywiste z ułamkami. Typ FLOAT jest szczególnie przydatny w aplikacjach wymagających precyzyjnych obliczeń matematycznych, takich jak finanse, nauki przyrodnicze czy inżynieria. W przeciwieństwie do INT, który przechowuje tylko liczby całkowite, FLOAT pozwala na dużą elastyczność w zakresie wartości. Przykładem może być aplikacja bankowa, która potrzebuje przechowywać wartości depozytów oraz wypłat, które mogą być liczone z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku. Dobrą praktyką jest także zrozumienie, że FLOAT, w zależności od implementacji, może mieć ograniczenia precyzyjności, dlatego w sytuacjach wymagających ekstremalnej dokładności, takich jak obliczenia naukowe, warto rozważyć użycie typu DOUBLE, który oferuje większą precyzję. W kontekście zarządzania bazą danych, istotne jest również, aby typ danych był zgodny z wymaganiami aplikacji oraz stosowany w odpowiednich konwencjach i standardach branżowych.

Pytanie 22

W pliku CSS znajdują się poniższe style. Kiedy klikniemy na hiperłącze i wrócimy na stronę, jego kolor zmieni się na

a { color: Brown; }
a:link { color: Green; }
a:visited { color: Red; }
a:hover { color: Yellow; }

A. czerwony

B. brązowy

C. zielony

D. żółty

W stylach CSS dla hiperłączy istnieją różne pseudoklasy które określają ich wygląd w zależności od stanu. W tym przypadku kolor czerwony przypisany jest do pseudoklasy a:visited co oznacza że po odwiedzeniu i późniejszym powrocie na stronę hiperłącze przyjmie kolor czerwony. Pseudoklasa a:visited jest używana aby oznaczyć linki które użytkownik już odwiedził co jest przydatne w nawigacji i pozwala użytkownikom zidentyfikować które strony już odwiedzili. Dobre praktyki w projektowaniu stron internetowych zalecają użycie wyraźnych i kontrastujących kolorów aby użytkownicy mogli łatwo rozpoznać odwiedzone linki co poprawia doświadczenie użytkownika. Warto pamiętać że przeglądarki mają różne poziomy wsparcia dla pseudoklasy a:visited w kontekście stylizacji innych właściwości niż kolor co wynika z wymogów prywatności. Dlatego w standardowych przypadkach kolorowe oznaczenie linków przynosi pożądany efekt zapewniając zgodność z wytycznymi WCAG dotyczącymi dostępności stron internetowych. Bardzo ważne jest aby projektując strony internetowe dbać o klarowność i intuicyjność nawigacji co zwiększa satysfakcję z użytkowania serwisu.

Pytanie 23

W SQL klauzula DISTINCT w poleceniu SELECT spowoduje, że otrzymane dane

A. będą zgrupowane według wskazanego pola

B. nie będą zawierały powtórzeń

C. będą spełniały dany warunek

D. zostaną uporządkowane

Niepoprawne odpowiedzi na to pytanie często wynikają z nieporozumienia dotyczącego podstawowych funkcji, jakimi dysponuje SQL. Klauzula DISTINCT ma jedynie na celu usunięcie duplikatów z wyników zapytania, co oznacza, że powinna być używana jedynie w kontekście potrzeby uzyskania unikalnych wartości. Odpowiedzi sugerujące, że DISTINCT grupuje dane, są mylące, ponieważ do grupowania danych służy klauzula GROUP BY, która nie tylko wydziela unikalne rekordy, ale także umożliwia ich agregację i analizę pod kątem określonych kryteriów. Twierdzenie, że DISTINCT sortuje dane, również jest błędne, ponieważ sortowanie osiąga się za pomocą klauzuli ORDER BY, która porządkuje wyniki według zadanych kryteriów. W przypadku stwierdzenia, że DISTINCT spełnia określony warunek, należy zrozumieć, że to nie jest jego funkcja; zamiast tego warunki w zapytaniach SQL wprowadza się za pomocą klauzuli WHERE. W praktyce, zrozumienie właściwego zastosowania DISTINCT jest kluczowe dla efektywnego korzystania z SQL, ponieważ niewłaściwe użycie może prowadzić do nieodpowiednich wyników i nieefektywności w zapytaniach. Dlatego ważne jest, aby pamiętać o różnicach między tymi klauzulami i umieć odpowiednio je stosować w kontekście zapytań, aby uzyskać pożądane rezultaty.

Pytanie 24

Który znacznik lub zestaw znaczników nie jest używany do określenia struktury dokumentu HTML?

A. <header>, <footer>

B. <div>

C. <i>, <b>, <u>

D. <section>

Te znaczniki, czyli <i>, <b> i <u>, nie są jakby do tworzenia struktury dokumentu HTML, ale bardziej do formatowania tekstu. Zgodnie z nowymi standardami HTML5, są to elementy semantyczne, które wpływają na to, jak coś wygląda, a nie na to, jak jest zorganizowane. Znacznik <i> używamy, jak chcemy coś napisać kursywą, <b>, żeby coś podkreślić, a <u>, żeby coś podkreślić. Często korzysta się z nich w stylach CSS, ale nie nadają one hierarchii ani kontekstu dokumentu. Jak chcesz wyróżnić jakiś tekst w kontekście kodu czy tytułu rozdziału, lepiej skorzystać z bardziej semantycznych znaczników, jak <em> dla podkreślenia znaczenia albo <strong> dla podkreślenia wagi. W czasach, kiedy dostępność i SEO są coraz ważniejsze, używanie semantycznych elementów to klucz do tworzenia lepszych i bardziej przejrzystych stron.

Pytanie 25

W systemie MySQL należy użyć polecenia REVOKE, aby odebrać użytkownikowi anna możliwość wprowadzania zmian tylko w definicji struktury bazy danych. Odpowiednie polecenie do zrealizowania tej operacji ma formę

A. REVOKE CREATE UPDATE DROP ON tabela1 FROM 'anna'@'localhost'

B. REVOKE CREATE INSERT DELETE ON tabela1 FROM 'anna'@'localhost'

C. REVOKE ALL ON tabela1 FROM 'anna'@'localhost'

D. REVOKE CREATE ALTER DROP ON tabela1 FROM 'anna'@'localhost'

Poprawna odpowiedź to 'REVOKE CREATE ALTER DROP ON tabela1 FROM 'anna'@'localhost''. To polecenie skutecznie odbiera użytkownikowi 'anna' prawo do wykonywania zmian w strukturze bazy danych, w tym do tworzenia nowych tabel, modyfikowania istniejących oraz usuwania tabel. W kontekście MySQL, polecenie REVOKE jest kluczowym narzędziem w zarządzaniu uprawnieniami użytkowników. W praktyce, gdy administrator bazy danych chce ograniczyć możliwości danej osoby, aby nie mogła na przykład zmieniać struktury bazy, musi precyzyjnie określić, które uprawnienia chce cofnąć. Dobrym przykładem byłoby zastosowanie tego polecenia w sytuacji, gdy użytkownik nie przestrzega zasad bezpieczeństwa lub nieautoryzowanie modyfikuje dane. Warto również zauważyć, że użycie 'ALTER' w poleceniu wskazuje na prawo do zmiany definicji tabeli, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa danych. Użycie polecenia REVOKE jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania dostępem, które zalecają minimalizację uprawnień przyznawanych użytkownikom, aby zredukować ryzyko przypadkowych lub złośliwych działań.

Pytanie 26

Jakie polecenie pozwala na dodanie kolumny zadanie kompletne do tabeli zadania?

A. ADD COLUMN zadanie kompletne WITH zadania

B. CREATEINDEX zadania ADD COLUMN zadanie_kompletne int

C. INSERT INTO zadania VALUES zadania kompletne

D. ALTER TABLE zadania ADD COLUMN zadaniekompletne int

Odpowiedź 'ALTER TABLE zadania ADD COLUMN zadaniekompletne int' jest na pewno trafna. To polecenie ALTER TABLE to taki standard do zmiany struktury tabeli w relacyjnych bazach, jak MySQL czy PostgreSQL. Dzięki temu możemy dodać nową kolumnę do tabeli, co w tym przypadku robimy, dodając 'zadaniekompletne' jako kolumnę typu całkowitego (int). To jest super, gdy chcemy przechowywać liczby, na przykład ile zadań zostało już ukończonych. Warto pamiętać, że dobrze jest, żeby nazwy kolumn były jasne i jednoznaczne, bo to potem bardzo ułatwia pracę z danymi. Przykład: jak mamy tabelę 'zadania' i chcemy widzieć, jak sobie radzą użytkownicy, to dodanie kolumny 'zadaniekompletne' pozwoli nam śledzić, ile rzeczy zostało ukończonych, co pomoże w ocenie efektywności działań. Można też pomyśleć, żeby zamiast liczby używać flagi boolowskiej, ale to już zależy od systemu. Jeśli chcesz dalej rozwijać swoje umiejętności, to warto zajrzeć do dokumentacji SQL różnych baz, żeby lepiej złapać różnice w działaniu.

Pytanie 27

W CSS wartości underline, overline, blink są przypisane do atrybutu

A. text-decoration

B. font-weight

C. text-style

D. font-style

Właściwość CSS 'text-decoration' to coś, co naprawdę może zmienić wygląd tekstu na stronach internetowych. Dzięki niej możemy dodać różne efekty dekoracyjne, jak podkreślenie, przekreślenie, czy nadkreślenie. Zdarzają się też nowinki, jak efekt 'blink', chociaż nie jest on zbyt popularny w profesjonalnym kodzie. Warto pamiętać, że stosowanie tej właściwości poprawia czytelność i estetykę tekstu. Na przykład, gdy chcemy wyróżnić ważne informacje, możemy użyć 'text-decoration: underline;'. Ciekawostka: niektóre efekty, jak 'blink', mogą sprawić problemy z dostępnością, więc lepiej ich unikać. Właściwe użycie 'text-decoration' w połączeniu z odpowiednimi znacznikami HTML, jak <span> lub <a>, może naprawdę poprawić interaktywność naszej strony. Dobrze jest o tym pamiętać, gdy pracujemy nad projektami.

Pytanie 28

Co należy zrobić, gdy rozmiar pliku graficznego jest zbyt duży do umieszczenia w Internecie?

A. zmniejszyć jego rozdzielczość

B. zapisać w formacie BMP

C. zwiększyć jego głębię kolorów

D. dodać kanał alfa

Wybór formatu BMP do publikacji w Internecie jest niepraktyczny, ponieważ BMP jest formatem o bardzo dużej objętości, który nie kompresuje danych, co sprawia, że pliki są nieporęczne do przesyłania. Zdecydowanie bardziej odpowiednie są kompresowane formaty, jak JPEG, PNG, czy GIF, które pozwalają na znaczne zmniejszenie rozmiaru plików bez zauważalnej utraty jakości w przypadku obrazów bitmapowych. Zwiększenie głębi kolorów to kolejny błąd myślowy, ponieważ zwiększenie liczby kolorów w obrazie nie tylko nie wpływa na jego rozmiar w sposób korzystny, ale wręcz go zwiększa, co czyni plik jeszcze mniej odpowiednim do publikacji w Internecie. Dodanie kanału alfa, który wprowadza przezroczystość w obrazach, również zwiększa objętość pliku, co czyni tę opcję nieoptymalną przy próbie zmniejszenia rozmiaru pliku. W kontekście publikacji internetowych, kluczowym celem powinno być zapewnienie szybkości ładowania strony oraz dostarczenie użytkownikom jak najlepszych doświadczeń, co jest możliwe poprzez optymalizację obrazów, a nie ich obciążanie. Z tego powodu, zamiast stosować nieefektywne rozwiązania, ważne jest, aby korzystać z właściwych narzędzi i technik, aby zapewnić najlepszą jakość i wydajność podczas publikacji graficznych w sieci.

Pytanie 29

W języku HTML zapisano formularz. Który z efektów działania poniższego kodu zostanie wyświetlony przez przeglądarkę, zakładając, że w pierwsze pole użytkownik wpisał wartość "Przykładowy tekst"?

<form>
    <textarea rows="3" cols="30"></textarea><br>
    <input type="checkbox"> Opcja1<br>
    <input type="checkbox"> Opcja2
</form>

A. Efekt 2.

B. Efekt 3.

C. Efekt 1.

D. Efekt 4.

Twoja odpowiedź jest poprawna. Wybrałeś odpowiedź 'Efekt 2', która jest zgodna z zachowaniem formularza HTML w opisanym scenariuszu. Formularz zawiera pole tekstowe i dwa pola typu checkbox. Kiedy wpiszesz do pola tekstowego wartość 'Przykładowy tekst' i wyświetlisz formularz w przeglądarce, zobaczysz ten tekst w polu tekstowym oraz dwa pola wyboru typu checkbox poniżej z etykietami 'Opcja1' i 'Opcja2'. To dokładnie taki układ, co pokazuje Efekt 2. Tworzenie formularzy HTML to ważna umiejętność w projektowaniu stron internetowych. Pozwalają one na interakcję z użytkownikiem oraz zbieranie od niego informacji. Pamiętaj, że dobry formularz powinien być intuicyjny w użyciu i jasno prezentować swoje funkcje użytkownikowi.

Pytanie 30

Tablica tab[] jest wypełniona dowolnymi liczbami całkowitymi. Jaka wartość znajdzie się w zmiennej zm2 po wykonaniu prezentowanego fragmentu kodu?

int tab[10];
int zm1 = 0;
double zm2 = 0;
…
for (int i=0; i < 10; i++)
{
  zm1 = zm1 + tab[i];
}
zm2 = zm1 / 10;

A. Suma elementów tablicy.

B. Średnia geometryczna liczb od 0 do 9.

C. Suma liczb od 1 do 10.

D. Średnia arytmetyczna elementów tablicy.

Rozważanie sumy liczb z tablicy jako wyniku zmiennej zm2 jest błędne, ponieważ zmienna ta nie przechowuje sumy, lecz średnią arytmetyczną. Suma liczb z tablicy jest przechowywana w zmiennej zm1, co jest zupełnie inną wartością. Średnia arytmetyczna jest definicją statystyczną, która odnosi się do podziału całkowitej wartości (sumy) przez liczbę elementów, co w tym przypadku jest realizowane przez zmienną zm2. Wybierając odpowiedź, która twierdzi, że zm2 to suma liczb od 1 do 10, wprowadza w błąd, ponieważ nie ma to związku z danymi w tablicy tab, która zawiera dowolne liczby całkowite. Inna błędna koncepcja to średnia geometryczna, która jest zupełnie innym typem średniej, obliczaną na podstawie iloczynu wartości, a nie ich sumy. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest kluczowe w analizie danych i programowaniu, a także w zastosowaniach matematycznych. Błędy w myśleniu, takie jak pomylenie średniej arytmetycznej z geometryczną, mogą prowadzić do poważnych konsekwencji w analizach danych i wnioskach wyciąganych z nich. Niezrozumienie kontekstu tablicy oraz algorytmu prowadzi do nieprawidłowego interpretowania wyników.

Pytanie 31

W CSS zapis selektora p > i { color: red;} wskazuje, że kolorem czerwonym zostanie zdefiniowany

A. tylko ten tekst w znaczniku <p>, który posiada klasę o nazwie i

B. wszelki tekst w znaczniku <p> lub wszelki tekst w znaczniku <i>

C. wszelki tekst w znaczniku <p>, z wyjątkiem tych w znaczniku <i>

D. tylko ten tekst w znaczniku <i>, który znajduje się bezpośrednio wewnątrz znacznika <p>

Zapis selektora p > i w CSS oznacza, że styl zostanie zastosowany jedynie do znaczników <i>, które są bezpośrednimi dziećmi znacznika <p>. W praktyce oznacza to, że jeśli w dokumencie HTML mamy strukturę, gdzie znacznik <i> znajduje się bezpośrednio wewnątrz <p>, tekst w tym <i> zostanie sformatowany na czerwono. Takie podejście do stylizacji jest zgodne z zasadami kaskadowego arkusza stylów, gdzie selektory mogą precyzyjnie określać, które elementy mają być stylizowane. Użycie operatora > jest dobrym przykładem zastosowania selektorów potomków w CSS, co pozwala na bardziej precyzyjne i efektywne zarządzanie stylami. Dobrą praktyką jest unikanie nadmiernej hierarchii w selektorach, co może prowadzić do złożonych i trudnych do utrzymania arkuszy stylów. W związku z tym, zrozumienie działania selektorów jest kluczowe dla efektywnego korzystania z CSS.

Pytanie 32

Jaki znacznik HTML umożliwia dynamiczne generowanie grafiki na stronie bez konieczności dodawania dodatkowych plików?

A. <object>

B. <img>

C. <embed>

D. <canvas>

Znaczniki <object>, <embed> oraz <img> są używane do osadzania różnych typów mediów na stronach internetowych, jednak nie służą do dynamicznego generowania grafiki w taki sposób, jak <canvas>. Znak <object> jest przeznaczony do osadzania obiektów multimedialnych, takich jak pliki PDF czy aplikacje Java, ale wymaga, aby te obiekty były dostępne jako zewnętrzne pliki. Podobnie, <embed> umożliwia osadzanie mediów, ale jest bardziej ograniczone w zakresie kontroli nad wyświetlaną grafiką i interaktywnością. Z kolei <img> ma wyłącznie charakter statyczny; służy do wyświetlania obrazów, które są z góry zdefiniowane i nie mogą być modyfikowane w czasie rzeczywistym. Wybór tych znaczników może prowadzić do błędnych założeń, że można osiągnąć podobną funkcjonalność jak w przypadku <canvas>. Użytkownicy często myślą, że wystarczy osadzić plik graficzny, aby uzyskać dynamiczne efekty, jednak tego typu podejście nie pozwala na interakcję, animację czy tworzenie złożonych wizualizacji. Ważne jest, aby zrozumieć, że <canvas> jest przeznaczony do tworzenia grafik w locie, co wymaga umiejętności programowania w JavaScript, a inne znaczniki nie oferują takich możliwości. Dlatego tak istotne jest dobieranie odpowiednich narzędzi do zadań, które chcemy zrealizować na stronie internetowej.

Pytanie 33

Na ilustracji pokazano relację jeden do wielu. Łączy ona

A. klucz podstawowy id tabeli filmy z kluczem podstawowym id tabeli rezyserzy

B. klucz podstawowy id tabeli filmy z kluczem obcym rezyserzy_id tabeli rezyserzy

C. klucz obcy rezyserzy_id tabeli filmy z kluczem obcym id tabeli rezyserzy

D. klucz obcy rezyserzy_id tabeli filmy z kluczem podstawowym id tabeli rezyserzy

Relacja jeden do wielu w bazach danych często wiąże się z sytuacją, gdzie jeden rekord w tabeli nadrzędnej może być powiązany z wieloma rekordami w tabeli podrzędnej. W tym kontekście tabela nadrzędna to rezyserzy posiadająca klucz podstawowy id, natomiast tabela podrzędna to filmy która odnosi się do tej wartości poprzez klucz obcy rezyserzy_id. Klucz podstawowy to unikalny identyfikator rekordu w tabeli, który pozwala na jednoznaczne rozróżnienie każdego rekordu. Klucz obcy natomiast jest atrybutem w tabeli podrzędnej, który odnosi się do klucza podstawowego w tabeli nadrzędnej. Jest to zgodne z teorią normalizacji baz danych, gdzie relacje jeden do wielu są standardowym podejściem do projektowania struktur danych. Użycie klucza obcego pozwala na utrzymanie integralności referencyjnej, co oznacza że każda wartość klucza obcego musi odpowiadać wartości klucza podstawowego w powiązanej tabeli lub być null, jeśli taka relacja jest dozwolona. Praktyczne zastosowanie tej relacji można zaobserwować w systemach zarządzania treścią, gdzie jeden autor (reżyser) może mieć przypisanych wiele artykułów (filmów), jednak każdy artykuł jest przypisany do jednego autora, co umożliwia na przykład efektywne zarządzanie danymi i generowanie raportów o twórczości danego autora.

Pytanie 34

Wskaż właściwy sposób zapisu instrukcji w języku JavaScript.

A. document.write("Liczba π z dokładnością do 2 miejsc po przecinku ≈ " . 3.14 );

B. document.write("Liczba π z dokładnością do 2 miejsc po przecinku ≈ " ; 3.14 );

C. document.write("Liczba π z dokładnością do 2 miejsc po przecinku ≈ " 3.14 );

D. document.write("Liczba π z dokładnością do 2 miejsc po przecinku ≈ " + 3.14 );

Poprawna odpowiedź to 'document.write("Liczba π z dokładnością do 2 miejsc po przecinku ≈ " + 3.14);'. Ta instrukcja w języku JavaScript umożliwia wyświetlenie tekstu oraz wartości liczbowej na stronie internetowej. Kluczowym elementem jest operator konkatenacji '+', który służy do łączenia ze sobą dwóch lub więcej stringów. W tym przypadku łączymy tekst z wartością liczby π. Użycie podwójnych cudzysłowów do otoczenia tekstu jest poprawne, a znaki ucieczki (backslash) przed cudzysłowami wewnętrznymi zapewniają, że JavaScript prawidłowo interpretuje je jako część tekstu, a nie zakończenie stringa. W praktyce często korzysta się z tego typu zapisów do dynamicznego generowania treści na stronach internetowych, co jest zgodne z zasadami programowania obiektowego oraz dobrymi praktykami w zakresie czytelności kodu. Warto również zauważyć, że 'document.write' jest funkcją, którą należy stosować ostrożnie, gdyż może nadpisywać istniejącą zawartość strony, jeśli użyta zostanie po załadowaniu DOM. Dlatego w nowoczesnych aplikacjach webowych preferowane są inne metody, takie jak manipulacja DOM poprzez metody 'appendChild' lub 'innerHTML'.

Pytanie 35

W tabeli pokazano cechy pliku graficznego. Aby rysunek ładował się szybciej na stronie WWW, należy

Wymiary: 4272 x 2848px
 Rozdzielczość: 72 dpi
 Format: JPG

A. zmienić proporcje szerokości do wysokości

B. zwiększyć rozdzielczość

C. zmienić format grafiki na CDR

D. zmniejszyć wymiary rysunku

Zmiana formatu na CDR nie jest zalecana dla grafiki internetowej. Format CDR jest formatem wektorowym używanym w programie CorelDRAW i nie jest obsługiwany przez przeglądarki internetowe. Grafika wektorowa w formacie CDR wymaga konwersji do formatu rastrowego takiego jak PNG lub JPG aby mogła być użyta na stronach WWW co dodaje dodatkowy krok w procesie publikacji. Zwiększenie rozdzielczości, czyli zwiększenie wartości dpi, zwiększa ilość danych w pliku graficznym, co powoduje dłuższy czas ładowania. Większa rozdzielczość jest użyteczna głównie w kontekście drukowania gdzie jakość obrazu jest kluczowa, natomiast dla internetu standardowa rozdzielczość 72 dpi jest wystarczająca dla większości zastosowań. Zmiana proporcji szerokości do wysokości nie wpływa na rozmiar pliku ani na czas jego ładowania. Taka zmiana może wręcz prowadzić do niepożądanego efektu rozciągnięcia lub zniekształcenia obrazu co negatywnie wpływa na estetykę strony. Prawidłowe proporcje są ważne dla zachowania spójnej estetyki i użyteczności wizualnej serwisu jednak nie mają bezpośredniego wpływu na wydajność ładowania. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami wynikają z braku zrozumienia specyfiki optymalizacji webowej gdzie mniejszy rozmiar pliku przekłada się na szybsze ładowanie i lepszą wydajność strony internetowej.

Pytanie 36

Które z wymienionych rozszerzeń NIE JEST związane z plikiem wideo?

A. MOV

B. GIF

C. MP4

D. AVI

Odpowiedź 'GIF' jest poprawna, ponieważ GIF (Graphics Interchange Format) to format pliku służący do przechowywania statycznych lub animowanych obrazów, a nie wideo. GIF jest popularny w sieci ze względu na swoją zdolność do tworzenia krótkich animacji, które są łatwe do udostępnienia, ale nie zawiera dźwięku ani standardowych właściwości plików wideo. Z kolei formaty AVI, MP4 i MOV to standardowe formaty plików wideo, które obsługują zarówno obraz, jak i dźwięk, co czyni je odpowiednimi do przechowywania i odtwarzania filmów. W praktyce, GIF-y są często używane na stronach internetowych i w mediach społecznościowych do wyrażania emocji lub ilustrowania krótkich scenek, ale nie mogą być używane tam, gdzie potrzebne jest pełne wideo z dźwiękiem, co czyni je niewłaściwym wyborem w kontekście plików wideo.

Pytanie 37

Tabela filmy zawiera klucz główny id oraz klucz obcy rezyserID, natomiast tabela rezyserzy ma klucz główny id. Obydwie tabele są połączone relacją jeden do wielu, gdzie strona rezyserzy odnosi się do strony filmy. Jak należy zapisać kwerendę SELECT, aby połączyć tabele filmy i rezyserzy?

A. ... filmy JOIN rezyserzy ON filmy.rezyserID = rezyserzy.id ...

B. ... filmy JOIN rezyserzy ON filmy.id = rezyserzy.filmyID ...

C. ... filmy JOIN rezyserzy ON filmy.id = rezyserzy.id ...

D. ... filmy JOIN rezyserzy ON filmy.rezyserID = rezyserzy.filmyID ...

Odpowiedź, która wskazuje na połączenie tabeli filmy z tabelą rezyserzy za pomocą klauzuli JOIN, z warunkiem ON filmy.rezyserID = rezyserzy.id, jest prawidłowa, ponieważ bezpośrednio odzwierciedla relację pomiędzy tymi dwiema tabelami. Klucz obcy rezyserID w tabeli filmy wskazuje na klucz główny id w tabeli rezyserzy. W związku z tym, aby prawidłowo połączyć te tabele w kwerendzie SELECT, musimy użyć tego klucza obcego w warunku połączenia. Przykładowo, w realnych zastosowaniach chcesz uzyskać informacje o filmach oraz ich reżyserach; więc pisząc zapytanie, możesz z łatwością uzyskać dane, takie jak tytuł filmu i imię reżysera, co jest kluczowe w systemach zarządzania bazą danych. Dobre praktyki wskazują, że zawsze należy używać poprawnych kluczy do łączenia tabel, aby uzyskać wiarygodne i dokładne wyniki, co jest fundamentalne w projektowaniu baz danych i tworzeniu zapytań SQL.

Pytanie 38

$n = '[email protected]'; $dl = strlen($n); $i = 0; while ($i < $dl && $n[$i] != '@') { echo $n[$i]; $i++; } Fragment kodu w języku PHP wyświetli

A. tylko nazwę domeny, czyli 'host.pl'

B. cały adres e-mail, czyli '[email protected]'

C. wyłącznie nazwę konta, czyli 'adres'

D. nazwę konta z znakiem @, czyli 'adres@'

Analizując niepoprawne odpowiedzi, warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych aspektów. W przypadku odpowiedzi, która wskazuje na wypisanie nazwy konta ze znakiem '@', należy zauważyć, że kod w rzeczywistości nie wlicza znaku '@' do wypisywanej wartości. Działanie pętli opiera się na warunku przerywającym, który kończy iterację przed napotkaniem '@', co oznacza, że nie może on znaleźć się w rezultacie. Z kolei wskazanie, że kod wypisze cały adres e-mail jest błędne, ponieważ pętla jest zaprojektowana tak, aby zakończyć działanie przed osiągnięciem znaku '@', więc taki wynik nie jest możliwy. Ostatnia niepoprawna odpowiedź, sugerująca, że kod wypisze samą nazwę domeny, jest również myląca. W kodzie nie ma logiki, która pozwalałaby na wyodrębnienie części po znaku '@'; zamiast tego pętla przerywa działanie, gdy osiągnie ten znak. Jest to kluczowe, aby zrozumieć, że kod nie ma mechanizmu do analizy lub rozdzielania adresu e-mail po znaku '@'. Wszystkie te odpowiedzi pokazują niezrozumienie, jak działają operacje na ciągach w PHP oraz logikę pętli, która w kontekście tego fragmentu kodu jest fundamentalna dla uzyskania prawidłowego wyniku.

Pytanie 39

Według zasad walidacji HTML5, właściwym zapisem dla znacznika hr jest

A. </hr?>

B. </ hr />

C. <hr>

D. </ hr>

Odpowiedź <hr> jest poprawna, ponieważ zgodnie z regułami HTML5, znacznik <hr> jest znakiem samodzielnym, co oznacza, że nie wymaga zamknięcia. Jest to element blokowy, który służy do wprowadzania poziomej linii w dokumencie, co często wykorzystuje się do rozdzielania sekcji treści. Standard HTML5 zezwala na użycie skróconej formy, a zatem <hr> jest wystarczające do oznaczenia poziomej linii. W praktyce, użycie tego znacznika jest istotne dla strukturyzacji dokumentów i poprawy ich czytelności. Dobrą praktyką jest również stosowanie odpowiednich atrybutów, takich jak 'class' czy 'id', co może ułatwić późniejsze stylizowanie za pomocą CSS. Warto pamiętać, że w HTML5, chociaż można używać atrybutów takich jak 'style' czy 'title', powinny one być stosowane odpowiedzialnie, aby nie zaburzać semantyki dokumentu. Ponadto, korzystanie z tego znacznika jest zgodne z WAI-ARIA, co wspiera dostępność aplikacji webowych.

Pytanie 40

Wyrażenie JavaScript:

document.write(5==='5');

Co zostanie wyświetlone?

A. true

B. 0

C. false

D. 1

Odpowiedzi, które wybrałeś, jak '0', 'true' i '1', pokazują, że mogło dojść do pewnych nieporozumień w zrozumieniu, jak działają operatory porównania w JavaScript. Na przykład '0' może sugerować, że sądzisz, że wynik jest liczbowy, a nie logiczny. Warto pamiętać, że w JavaScript liczby i wartości logiczne to różne typy danych. '0' oznacza fałsz, więc to nie jest właściwy wynik. Odpowiedź 'true' świadczy o błędnym przekonaniu, że porównywane wartości są takie same, co nie jest zgodne z tym, co robi '===' . Natomiast odpowiedź '1' sugeruje, że mogłeś pomylić wynik porównania z kodem prawdy w formie 1, co zdarza się w niektórych językach, ale w JavaScript to nie działa. Kluczowe jest to, że '===' porównuje zarówno wartości, jak i typy, więc porównując liczbę i ciąg znaków, dostajemy 'false'. W JavaScript mamy 'true' i 'false', a porównania powinny uwzględniać typy danych, żeby uniknąć zamieszania. Fajnie byłoby, gdybyś zgłębił temat typów danych w JavaScript i sam spróbował różnych porównań, żeby lepiej to ogarnąć.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej