Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Stolarz
  • Kwalifikacja: DRM.04 - Wytwarzanie wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych
  • Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 11:37
  • Data zakończenia: 19 grudnia 2025 11:41

Egzamin niezdany

Wynik: 10/40 punktów (25,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Łaty drewniane o wygiętej formie należy usunąć z wzornika

A. bezpośrednio przed procesem suszenia
B. natychmiast po wyschnięciu
C. po zakończeniu sezonowania w temperaturze 20°C
D. bezzwłocznie po uformowaniu
Wybór momentu zdjęcia wygiętych łat z wzornika jest kluczowy, aby zapewnić ich stabilność i trwałość, jednak odpowiedzi sugerujące inne momenty nie uwzględniają istotnych zasad sezonowania drewna. Usunięcie łat zaraz po wysuszeniu może prowadzić do ich odkształceń, ponieważ drewno nie osiągnęło jeszcze stabilności strukturalnej. W tym przypadku, w wyniku dalszej utraty wilgoci, mogą wystąpić pęknięcia oraz deformacje, co jest niepożądane w finalnych produktach. Podobnie, usunięcie łat niezwłocznie po nadaniu im kształtu również nie jest zalecane, gdyż drewno w tym momencie jest nadal podatne na zmiany wilgotności i temperatury, co skutkuje ich niską stabilnością. Ponadto, zdejmowanie łat tuż przed ich suszeniem nie tylko jest sprzeczne z praktykami sezonowania, ale także naraża na ryzyko, że drewno nie uzyska odpowiedniej wilgotności. Sezonowanie w kontrolowanej temperaturze, takiej jak 20°C, jest kluczowe dla osiągnięcia równowagi wilgotności, co sprawia, że proces ten jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi. Wnioskując, pominięcie etapu sezonowania lub jego nieprawidłowe przeprowadzenie prowadzi do poważnych problemów strukturalnych, które mogą wpływać na jakość i bezpieczeństwo zastosowań drewnianych.
Pytanie 2

Aby przygotować deski o długości 4,8 m i szerokości 200 mm z tarcicy nieobrzynanej o grubości 32 mm, oprócz użycia ołówka, konieczne jest zastosowanie

A. macek, kątownika nastawnego, przymiaru metrowego
B. znacznika, cyrkla nastawnego oraz liniału
C. przymiaru kątowego, liniału i miary zwijanej stalowej
D. metrówki, liniału i kątownika nastawnego
Wybrałeś dobrą odpowiedź. Przymiar kątowy, liniał i miara zwijana to naprawdę ważne narzędzia, gdy chodzi o precyzyjne trasowanie desek. Przymiar kątowy pozwala uzyskać idealne kąty proste, a to jest kluczowe, gdy zajmujesz się tarcicą i musisz wycinać elementy na konkretny wymiar. Liniał przydaje się do rysowania prostej linii, co pomaga uniknąć różnych błędów podczas pomiarów. A ta miara zwijana, co ma długość do 4,8 m, jest mega przydatna, zwłaszcza gdy musisz mierzyć dłuższe kawałki. Jak w praktyce się ich używa, można osiągnąć naprawdę dobrą jakość wykonania. W budownictwie i stolarce precyzyjne pomiary oraz cięcia są niezbędne, żeby zachować wysokie standardy jakości i bezpieczeństwa. Z mojego doświadczenia, warto korzystać z narzędzi, które są dokładne, żeby zminimalizować odpady materiałowe i uzyskać końcowy produkt, który dobrze wygląda i działa.
Pytanie 3

Jakie gatunki drewna mają dobre właściwości akustyczne i są wykorzystywane jako drewno rezonansowe w produkcji instrumentów muzycznych?

A. Topola i grusza
B. Sosna i modrzew
C. Dąb i brzoza
D. Świerk i jawor
Wiesz, wybór takich drzew jak topola, grusza, dąb czy brzoza nie jest za ciekawy, jeśli mówimy o ich użyciu w instrumentach muzycznych. Topola i grusza, chociaż mogą być używane do niektórych części instrumentów, nie mają dobrych właściwości akustycznych. Topola jest za miękka i mało gęsta, więc ciężko uzyskać z niej wyraźny dźwięk. Grusza też nie daje takiej jakości akustycznej, jak świerk czy jawor. Z kolei dąb i brzoza są twardsze, co w niektórych sytuacjach jest fajne, ale ich brzmienie często bywa szorstkie i nieprzyjemne. A w instrumentach ważne jest, żeby dźwięk był czysty i harmonijny. Tak że, właściwości akustyczne drewna mają sporo do powiedzenia i trzeba to brać pod uwagę. Kiedy ludzie nie myślą o tych rzeczach, często podejmują złe decyzje podczas tworzenia instrumentów.
Pytanie 4

W drewnianym połączeniu czopowym taboretu wystąpił luz. Aby naprawić tę usterkę, należy

A. przykręcić połączenie wkrętami
B. połączyć elementy gwoździami
C. wbić klin w czoło czopa
D. scalić połączenie klamrami
Skręcanie połączenia wkrętami to rozwiązanie, które może wydawać się na pierwszy rzut oka praktyczne, jednak w kontekście drewnianych połączeń czopowych często prowadzi do niepożądanych rezultatów. Wkręty mogą wprowadzić dodatkowe naprężenia i osłabić strukturę drewna, co w dłuższej perspektywie może skutkować pęknięciami. Drewniane elementy mają naturalną tendencję do kurczenia się i rozszerzania w odpowiedzi na zmiany wilgotności, co w przypadku wkrętów może prowadzić do luzów, które w danym momencie próbujemy naprawić. Zbijanie połączenia gwoździami również nie jest zalecane, ponieważ gwoździe są mniej skuteczne w utrzymywaniu stabilności połączenia w drewnie, a ich użycie może prowadzić do rozszczepienia drewna. Ponadto, gwoździe nie oferują możliwości regulacji, co czyni je mniej praktycznymi w kontekście precyzyjnych napraw. Skręcanie połączenia klamrami, chociaż może chwilowo poprawić stabilność, nie rozwiązuje problemu luzów na stałe. Klamry są zazwyczaj stosowane do tymczasowego mocowania elementów w trakcie klejenia, a nie jako trwałe rozwiązanie. Łatwo jest również popełnić błąd myślowy zakładając, że każde połączenie można naprawić za pomocą metalowych akcesoriów. Zamiast tego, zrozumienie zasad klasycznego stolarstwa, które preferuje metody mechaniczne oparte na kształcie, jak klinowanie, powinno być priorytetem dla każdego, kto zajmuje się naprawą mebli. Dlatego kluczowe jest, aby w takich sytuacjach korzystać z podejść, które współdziałają z naturalnymi właściwościami drewna.
Pytanie 5

Grubość deski w sortymencie tarcicy obrzynanej nie powinna przekraczać

A. 32 mm
B. 45 mm
C. 50 mm
D. 38 mm
W przypadku pozostałych odpowiedzi, które podają grubości mniejsze niż 45 mm, warto zauważyć, że mogą one odnosić się do innych klasyfikacji drewna, które są mniej powszechnie stosowane w kontekście tarcicy obrzynanej. Na przykład, deski o grubości 38 mm mogłyby być stosowane w przypadkach, gdzie wymagane są mniejsze obciążenia lub gdzie estetyka ma kluczowe znaczenie, ale nie są to typowe parametry dla tarcicy obrzynanej. Podobnie, grubości 32 mm czy 50 mm nie spełniają standardów dla tarcicy obrzynanej, gdyż 32 mm to grubość, która może być stosowana głównie w projektach, gdzie nie jest wymagana wysoka wytrzymałość, natomiast 50 mm przekracza standardową grubość dla tego typu wyrobów. Typowym błędem w myśleniu jest założenie, że im cieńsza deska, tym lepsza, co w rzeczywistości może prowadzić do osłabienia struktury oraz zmniejszenia trwałości materiału. Istotne jest zrozumienie, że odpowiedni dobór grubości deski ma kluczowe znaczenie dla jej zastosowania i wydajności w projektach budowlanych. Włączenie niepoprawnych grubości do rozważanych opcji może prowadzić do nieodpowiednich decyzji przy zakupie materiałów budowlanych, co z kolei wpływa na jakość końcowego produktu.
Pytanie 6

W przypadku wymiany drzwi w szafie dwudrzwiowej, co nie podlega kontroli?

A. poprawność funkcjonowania okuć
B. metoda nawiercenia gniazd
C. regulacja szerokości przymyku
D. poprawność montażu zawiasów
Odpowiedzi dotyczące prawidłowości zamocowania zawiasów, ustawienia szerokości przymyku oraz prawidłowości działania okuć są niepoprawne, ponieważ te elementy są kluczowe dla funkcjonalności i bezpieczeństwa szafy. Prawidłowe zamocowanie zawiasów jest istotne dla stabilności drzwi; jeśli zawiasy są źle zamontowane, drzwi mogą się wypaczać, co prowadzi do uszkodzenia okucia. Ustawienie szerokości przymyku wpływa na to, jak drzwi przylegają do ramy szafy, co jest niezbędne dla zapewnienia szczelności i estetyki. Zbyt szeroki przymyk może powodować, że drzwi będą się otwierać same, a zbyt wąski może prowadzić do trudności w ich otwieraniu. Z kolei prawidłowe działanie okuć, takich jak zamki i uchwyty, jest kluczowe dla użytkowania i bezpieczeństwa mebla. Ogólną zasadą przy wymianie drzwi jest to, że wszelkie elementy, które wpływają na ich funkcjonalność, muszą być dokładnie sprawdzone i regulowane, aby uniknąć późniejszych problemów. Nieodpowiednia kontrola tych aspektów może prowadzić do nieprzewidzianych usterek i zwiększonych kosztów napraw, dlatego istotne jest przestrzeganie dobrych praktyk w zakresie inspekcji i montażu.
Pytanie 7

Pokazane na rysunku uszkodzenie drewna należy do grupy uszkodzeń powodowanych przez

Ilustracja do pytania
A. ptaki.
B. owady.
C. grzyby.
D. człowieka.
Uszkodzenia drewna widoczne na zdjęciu są typowe dla działania owadów drążących, zwłaszcza korników. Te owady, należące do rzędu chrząszczy, mają zdolność wiercenia w drewnie, co prowadzi do powstawania charakterystycznych tuneli i otworów. Przykładem mogą być korniki, które często atakują drewno sosnowe i świerkowe, tworząc skomplikowane korytarze wewnątrz struktury drewna. Zrozumienie mechanizmu tego typu uszkodzeń jest kluczowe dla skutecznego zarządzania drewnem w budownictwie oraz meblarstwie. W praktyce, aby zapobiec takim uszkodzeniom, stosuje się różne metody ochrony drewna, w tym impregnację chemiczną oraz regularne przeglądy stanu technicznego elementów drewnianych. Warto również zaznaczyć, że identyfikacja i monitorowanie obecności owadów to podstawowe praktyki w zarządzaniu drewnem, które pozwalają na wczesne wykrycie problemu i podjęcie odpowiednich działań.
Pytanie 8

Aby wypolerować powierzchnię stu drzwi, biorąc pod uwagę czas oraz jakość przeprowadzonej operacji, należy wykorzystać szlifierkę

A. walcową
B. oscylacyjną
C. bębnową
D. taśmową
Wybór szlifierki oscylacyjnej, taśmowej lub bębnowej do obróbki stu drzwi nie jest optymalny z kilku powodów. Szlifierki oscylacyjne, choć skuteczne w szlifowaniu małych powierzchni i do delikatnych prac, nie są przeznaczone do intensywnej obróbki dużych płaszczyzn. Ich ruch oscylacyjny ogranicza efektywność, a czas pracy może się znacznie wydłużyć, co w przypadku obróbki stu drzwi jest niepraktyczne. Szlifierki taśmowe, z drugiej strony, są doskonałym narzędziem do szlifowania dużych powierzchni, lecz wymagają dużej precyzji, aby uniknąć zbyt głębokiego szlifowania, co w praktyce może prowadzić do uszkodzenia materiału i nierównych powierzchni. Ponadto, nie są tak skuteczne w przypadku obróbki detali, co może być istotne przy drzwiach, które często mają różne kształty i wykończenia. Szlifierki bębnowe, mimo że są użyteczne w przypadku dużych elementów, są przeznaczone głównie do szlifowania materiałów o dużej objętości, takich jak deski czy płyty, więc ich zastosowanie w kontekście drzwi może prowadzić do nadmiernego zużycia materiału oraz trudności w precyzyjnym szlifowaniu krawędzi. W wyborze odpowiedniej szlifierki kluczowe jest dopasowanie narzędzia do specyfiki pracy oraz materiału, co sprawia, że każda z wymienionych opcji ma swoje ograniczenia, które w kontekście obróbki stu drzwi mogą prowadzić do nieefektywności i niezadowalających rezultatów.
Pytanie 9

Na podstawie danych zawartych w tabeli, określ ilość arkuszy sklejki w paczce o wysokości 40 cm, jeżeli wiadomo, że grubość płyty wynosi 24 mm.

Grubość płyty
mm		Sklejka w paczce
o wysokości
80 cm		Sklejka w paczce
o wysokości
40 cm
4200100
6,512362
98944
126733
155327
184422
213819
243317
273015
302713
352311
A. 22 szt.
B. 15 szt.
C. 33 szt.
D. 17 szt.
Błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowej interpretacji danych zawartych w tabeli. Wiele osób może pomylić się przy określaniu ilości arkuszy sklejki, zwracając uwagę na inne wymiary lub grubości, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Przykładowo, przy ocenie paczki o wysokości 40 cm, niezbędne jest skupienie się wyłącznie na właściwej grubości płyty, tj. 24 mm, która została podana w treści pytania. Ignorowanie kluczowych danych, takich jak grubość lub wysokość, może skutkować błędnym oszacowaniem. W przypadku niektórych błędnych odpowiedzi, takich jak 15 czy 22 sztuki, można zauważyć, że użytkownicy mogli zaniżać lub zawyżać ilość arkuszy, nie uwzględniając w pełni wymagań dotyczących grubości sklejki. Często zdarza się, że osoby mające doświadczenie w pracy z różnymi materiałami nie stosują konsekwentnych zasad przy obliczeniach, co może prowadzić do niedoszacowania potrzebnych materiałów. Właściwe zrozumienie tabel i umiejętność ich analizy to klucz do sukcesu w każdej branży wykorzystującej materiały drewnopochodne. Dlatego ważne jest, aby podczas rozwiązywania podobnych zadań poświęcać czas na dokładne zrozumienie danych oraz ich kontekstu, co pozwala uniknąć typowych pułapek i błędów w obliczeniach.
Pytanie 10

Płaszczyzny uzyskiwane w elementach z drewna litego otrzymuje się poprzez wykonanie operacji

A. strugania grubościowego
B. piłowania prostoliniowego
C. strugania wyrównującego
D. piłowania formatowego
Piłowanie formatowe i piłowanie prostoliniowe to procesy, które mają na celu przycięcie drewna do odpowiednich wymiarów, ale nie dostosowują one jego powierzchni do wymagań gładkości czy równości. Piłowanie formatowe zazwyczaj wykorzystuje się do uzyskiwania dużych paneli drewnianych o określonych wymiarach, co może prowadzić do powstawania nierówności na krawędziach, które później muszą być skorygowane innymi metodami. Z kolei piłowanie prostoliniowe koncentruje się na cięciu prostych linii, co również nie zapewnia wymaganej gładkości powierzchni. Struganie grubościowe, choć może wydawać się odpowiednie, służy głównie do zmniejszenia grubości drewna, co niekoniecznie zapewnia gładkość. Te metody mogą prowadzić do błędnych wniosków, że wystarczą do uzyskania odpowiednich płaszczyzn. W praktyce, brak odpowiedniego strugania wyrównującego skutkuje problemami w dalszej obróbce, co wpływa na jakość końcowego produktu. Użytkownicy mogą mylnie zakładać, że każda operacja piłowania jest wystarczająca do uzyskania idealnych powierzchni, co jest niezgodne z rzeczywistością technologiczną obróbki drewna.
Pytanie 11

Płyty stosowane w stolarstwie, biorąc pod uwagę ich konstrukcję, klasyfikuje się na

A. kompletne i komórkowe
B. wiórowe i pilśniowe
C. wiórowe i meblowe
D. kompletne i porowate
Próby klasyfikacji płyt stolarskich na podstawie odpowiedzi pełne i porowate, wiórowe i meblowe oraz wiórowe i pilśniowe są błędne i nie odzwierciedlają rzeczywistości strukturalnej tych materiałów. Odpowiedź wskazująca na płyty pełne i porowate sugeruje, że porowatość jest kluczowym kryterium podziału, co nie jest zgodne z praktyką przemysłową. Płyty stolarskie, takie jak płyty wiórowe czy pilśniowe, to podkategorie materiałów drewnopochodnych, które nie są odpowiednie do oceny pełnej struktury płyty. Płyty wiórowe są produkowane z odpadów drewna, takich jak wióry i trociny, które są sklejane żywicą, co czyni je materiałem o niższej gęstości i wytrzymałości w porównaniu do płyt pełnych i komórkowych. Z kolei płyty pilśniowe, tworzone na bazie włókien drewnianych, mają inną budowę i są stosowane w specyficznych zastosowaniach, jak np. izolacja dźwiękowa. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiedniej płyty stolarskiej powinien opierać się na ich właściwościach, takich jak gęstość, wytrzymałość na zginanie, odporność na wilgoć oraz zastosowaniach, jakie mają spełniać. Utrzymywanie poprawnych kryteriów klasyfikacji i zrozumienie właściwości tych materiałów jest kluczowe dla właściwego doboru surowców w branży meblowej i budowlanej.
Pytanie 12

Aby wykonać nacięcie okleiny o grubości 0,8 mm w celu naprawy fragmentu intarsji, jakie narzędzie należy wykorzystać?

A. dłuto
B. skalpel
C. nóż
D. piłę
Skalpel jest narzędziem o bardzo cienkim i ostrym ostrzu, co czyni go idealnym do precyzyjnego wykonywania nacięć w materiałach o niewielkiej grubości, takich jak okleina o grubości 0,8 mm. Dzięki swojej konstrukcji, skalpel pozwala na uzyskanie dużej kontroli nad głębokością i kierunkiem cięcia, co jest kluczowe w pracy z delikatnymi elementami intarsji. W praktyce, użycie skalpela pozwala na minimalizację ryzyka uszkodzenia okleiny oraz otaczających ją fragmentów drewna. W kontekście standardów i dobrych praktyk w stolarskie oraz konserwacji mebli, zaleca się stosowanie narzędzi, które zapewniają jak najwyższą precyzję wykonania, co przekłada się na lepszy efekt wizualny i trwałość naprawy. W przypadku konieczności naprawy intarsji, stosowanie skalpela jest zgodne z zasadami zachowania integralności estetycznej i strukturalnej mebla. Przykładem zastosowania może być renowacja zabytkowych mebli, gdzie precyzyjne cięcia są kluczowe dla zachowania oryginalnego wyglądu i wartości obiektu.
Pytanie 13

Rysunek przedstawia szafkę o konstrukcji

Ilustracja do pytania
A. kolumnowej.
B. stojakowej.
C. ramowej.
D. wieńcowej.
Wybór konstrukcji stojakowej, wieńcowej lub ramowej jako odpowiedzi na pytanie o konstrukcję szafki bazuje na niepełnym zrozumieniu zasad budowy mebli. Konstrukcja stojakowa opiera się na poziomych belkach wspierających pionowe słupy, co w przypadku szafek prowadziłoby do ograniczonej stabilności, w szczególności przy większych obciążeniach. Zastosowanie elementów wieńcowych, które są zazwyczaj stosowane w konstrukcjach dachowych, nie znajduje uzasadnienia w kontekście mebli, gdzie kluczową rolę odgrywają pionowe kolumny. Z kolei konstrukcja ramowa, która bazuje na sztywnych ramach, jest bardziej typowa dla lekkich konstrukcji, takich jak regały, a nie dla cięższych mebli, jak szafki. Często błędne wnioski wynikają z mylnego utożsamiania różnych typów konstrukcji z ich funkcjonalnością bez uwzględnienia specyfiki materiałów i wymagań projektowych. Również zrozumienie wpływu obciążeń i stabilności na wybór odpowiedniej konstrukcji jest kluczowe dla inżynierów i projektantów. Przykłady błędów myślowych obejmują brak uwzględnienia rozkładu sił w meblach oraz mylne przekonanie, że każda konstrukcja jest równoważna pod względem funkcjonalności. W rzeczywistości, dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa, należy stosować odpowiednie rozwiązania konstrukcyjne, takie jak kolumnowe, które efektywnie odpowiadają na wymagania stawiane przez nowoczesne projektowanie wnętrz.
Pytanie 14

Jakie z poniższych kryteriów oceny jakości nie odnosi się do mebli wykonanych z laminowanej płyty wiórowej?

A. Obrzeże idealnie przylegające
B. Równomierna powłoka lakieru
C. Brak widocznych śladów kleju
D. Brak uszkodzeń i odprysków płyty
Wybór odpowiedzi dotyczącej równo przylegających obrzeży mebli z płyty wiórowej laminowanej może wynikać z niepełnego zrozumienia kryteriów jakości tych produktów. Powłoka lakiernicza równomierna jest absolutnie kluczowym elementem, który zapewnia estetykę oraz ochronę powierzchni przed uszkodzeniami. Nierównomierna powłoka nie tylko wpływa na wygląd mebla, ale także może przyczynić się do przedwczesnego zużycia oraz zwiększonej podatności na działanie wilgoci, co jest szczególnie istotne w miejscach o wysokiej wilgotności, takich jak kuchnie czy łazienki. Brak śladów kleju jest również kluczowym wskaźnikiem jakości, świadczącym o zastosowaniu odpowiednich technologii produkcji. Meble z dobrze przyklejonymi elementami mają lepszą stabilność i są mniej podatne na uszkodzenia. Brak ubytków, odprysków płyty to z kolei istotny wskaźnik, który gwarantuje długotrwałość produktu. Ubytki mogą prowadzić do dalszych uszkodzeń w trakcie użytkowania, co wpływa na bezpieczeństwo użytkowników. Zrozumienie znaczenia tych elementów jest niezbędne dla osób zajmujących się zakupem lub projektowaniem mebli, aby zapewnić, że produkty spełniają wysokie standardy jakości oraz są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.
Pytanie 15

Jakiego rodzaju obrabiarki należy użyć do wygładzania powierzchni obrabianych detali?

A. Strugarki
B. Szlifierki
C. Wiertarki
D. Dłutarki
Szlifierki to narzędzia skrawające, które służą do wygładzania i dopracowywania powierzchni, ale nie są przeznaczone do wyrównywania ich w sensie usuwania znacznych ilości materiału. Proces szlifowania zazwyczaj polega na usunięciu cienkiej warstwy wierzchniej, co może być mylące, gdyż nie prowadzi do znacznej redukcji grubości materiału, jak ma to miejsce w przypadku strugania. Wiertarki z kolei są narzędziami do wykonywania otworów, a ich zastosowanie w kontekście wyrównywania powierzchni jest zupełnie nieodpowiednie. Wykorzystanie wiertarki do tego celu mogłoby prowadzić do uszkodzeń materiału oraz niepożądanych efektów końcowych. Dłutarki, choć mogą być używane do obróbki, są mniej powszechnymi narzędziami do wyrównywania powierzchni w porównaniu do strugarek i są bardziej skomplikowane w obsłudze. Wybór niewłaściwego narzędzia może skutkować nieefektywną pracą, a co gorsza, uszkodzeniem obrabianego elementu. Dlatego ważne jest, aby przy obróbce skrawaniem zrozumieć specyfikę narzędzi oraz ich zastosowanie, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów w każdym procesie produkcyjnym.
Pytanie 16

Zaraz po wygięciu łaty w giętarce, trzeba ją poddać

A. nawilżaniu
B. parzeniu
C. suszeniu
D. szlifowaniu
Wybór odpowiedzi, która sugeruje parzenie, szlifowanie lub nawilżanie łaty, jest nieuzasadniony w kontekście jej obróbki po gięciu. Parzenie, jako metoda obróbcza, polega na poddawaniu materiału działaniu pary wodnej w celu zwiększenia jego plastyczności przed formowaniem, co w przypadku już wygiętej łaty nie ma sensu. Taki proces nie tylko nie wspiera dalszej obróbki, ale może również prowadzić do osłabienia struktury drewna, co jest sprzeczne z zasadami dobrej praktyki w obróbce materiałów drewnianych. Szlifowanie, z drugiej strony, jest stosowane do wygładzania powierzchni, ale nie rozwiązuje problemu wilgoci, która może powodować pęknięcia lub inne deformacje w przyszłości. Nawilżanie materiału, choć może być przydatne w niektórych kontekstach, w przypadku już wygiętej łaty, może jedynie pogłębiać problemy związane z jej jakością. Kluczowym aspektem obróbki jest zrozumienie, że procesy takie jak suszenie są niezbędne dla zachowania integralności materiału, a ignorowanie ich może prowadzić do poważnych defektów i obniżenia wartości użytkowej wyrobu. Dlatego też, przy wyborze metod obróbczych, należy kierować się sprawdzonymi standardami, aby uniknąć typowych pułapek i błędów w obróbce drewna.
Pytanie 17

Jaką sekwencję technologiczną należy zastosować przy obróbce desek podłogowych?

A. Piłowanie, struganie, frezowanie, szlifowanie
B. Struganie, piłowanie, szlifowanie, frezowanie
C. Piłowanie, struganie, szlifowanie, frezowanie
D. Struganie, szlifowanie, piłowanie, frezowanie
Odpowiedź 'Piłowanie, struganie, frezowanie, szlifowanie' jest poprawna, ponieważ odzwierciedla właściwą kolejność operacji technologicznych w procesie obróbki desek podłogowych. Piłowanie jest pierwszym krokiem, w którym deski są cięte na odpowiednie długości, co zapewnia ich wstępną formę. Następnie struganie wygładza powierzchnię drewna, eliminując nierówności i przygotowując je do dalszej obróbki. Frezowanie jest kluczowym etapem, w którym krawędzie desek zyskują odpowiedni kształt oraz przygotowuje się je do montażu, np. poprzez wycinanie wpustów i piór. Ostatnim krokiem jest szlifowanie, które nadaje deską ostateczny gładki i estetyczny wygląd, a także pozwala na usunięcie drobnych niedoskonałości. Taki porządek operacji jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają dokładne przygotowanie materiału na każdym etapie obróbki, co zapewnia wysoką jakość finalnego produktu.
Pytanie 18

W jaki sposób należy zabezpieczyć drzwi szafki, która jest przygotowywana do transportu?

A. Włożyć do osobnej paczki
B. Zdemontować i umieścić wewnątrz szafki
C. Zamknąć je na zamek
D. Unieruchomić w korpusie szafki taśmą klejącą
Zamknięcie drzwi szafki na zamek jest kluczowym krokiem w procesie zabezpieczania mebla do transportu. Ta metoda nie tylko uniemożliwia przypadkowe otwarcie drzwi w trakcie przewozu, ale także chroni zawartość szafki przed uszkodzeniami mechanicznymi oraz zapewnia większe bezpieczeństwo w przypadku transportu jednocześnie wielu elementów. W praktyce, stosowanie zamków przy drzwiach szafek jest zgodne z zasadami logistyki i transportu, które zalecają, aby wszystkie ruchome części mebla były blokowane, co minimalizuje ryzyko uszkodzeń. Dodatkowo, zamykając drzwi, możemy również zredukować przestrzeń wewnętrzną, co sprzyja efektywniejszemu pakowaniu oraz oszczędności miejsca w pojazdach transportowych. Warto również wskazać, że zabezpieczenie drzwi na zamek powinno być realizowane zgodnie z normami dotyczącymi bezpieczeństwa transportu, co stanowi istotny element w procesie dostarczania mebli do klientów. W przypadku, gdy szafka posiada zamek, jego użycie jest zawsze zalecane, aby zapewnić pełną ochronę mebla.
Pytanie 19

Aby usunąć zanieczyszczenia żywicą z tarników i pilników, należy je oczyścić przez nawilżenie brzeszczotu

A. wodą
B. terpentyną
C. acetonem
D. ksylenem
Terpentyna to naprawdę skuteczny rozpuszczalnik, który dobrze radzi sobie z usuwaniem zanieczyszczeń, jak żywice, z metalowych narzędzi, na przykład tarników i pilników. Warto ją używać do czyszczenia, bo ma świetne właściwości rozpuszczające, co pomaga w pozbywaniu się trudnych substancji. Jak to zrobić? Najlepiej nasączyć czystą szmatkę terpentyną i starannie przetrzeć narzędzie, co powinno zdjąć wszystkie brudy. Pamiętaj, żeby podczas pracy przestrzegać zasad BHP, czyli pracować w dobrze wentylowanym miejscu i zakładać rękawice, żeby nie mieć kontaktu z chemią. Co ciekawe, terpentyna nie zostawia resztek, co jest ważne dla kondycji narzędzi. Używa się jej często w stolarstwie czy pracach remontowych, a jej skuteczność potwierdzają praktyki inżynierskie. Moim zdaniem, to całkiem dobra opcja, jeśli chcesz, żeby Twoje narzędzia były w świetnej formie.
Pytanie 20

Wykończenie dużych powierzchni bocznych szafy dokonuje się z zastosowaniem prasy

A. wiatrakowej
B. membranowej
C. trapezowej
D. półkowej
Membranowa prasa, choć użyteczna w wielu aplikacjach, nie jest przeznaczona do okleinowania szerokich płaszczyzn, jak w przypadku ścian bocznych szafy. Prasy membranowe działają na zasadzie ciśnienia powietrza, co może prowadzić do nierównomiernego rozkładu sił i w efekcie słabszej przyczepności okleiny, zwłaszcza na dużych powierzchniach. Użycie tego typu prasy w kontekście okleinowania szerokich elementów może skutkować pojawieniem się pęcherzyków powietrza oraz nieestetycznymi wykończeniami. Z kolei prasa trapezowa, która operuje na zasadzie siły mechanicznej, również nie jest optymalnym wyborem do tego typu prac, ponieważ może nie zapewnić wystarczającej precyzji oraz jednorodności nacisku na całej powierzchni. Wiele osób może błędnie uważać, że prasa trapezowa jest wystarczająco skuteczna, jednak w praktyce jej zastosowanie w okleinowaniu jest ograniczone do mniejszych elementów, co nie spełnia wymagań dla dużych płaszczyzn. Prasa wiatrakowa, ze swoją konstrukcją skierowaną głównie na elementy o mniejszych wymiarach, nie ma zastosowania przy szerokich płaszczyznach ścian bocznych mebli. Użytkownicy często mylą różne technologie pras, nie zdając sobie sprawy z ich specyfiki oraz ograniczeń w kontekście konkretnego zastosowania. Właściwy wybór technologii okleinowania jest kluczowy dla uzyskania wysokiej jakości produktów meblarskich.
Pytanie 21

Na podstawie rysunku określ materiał, z którego wykonany jest bok szuflady.

Ilustracja do pytania
A. Sklejka.
B. Płyta wiórowa.
C. Tarcica.
D. Płyta pilśniowa.
Decyzja o wyborze nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego właściwości materiałów drewnopochodnych. Płyta wiórowa, mimo iż jest popularnym surowcem, nie posiada warstwowej struktury, lecz jest kompozytem wiórów drzewnych sklejonych za pomocą żywicy. Tego rodzaju materiały są mniej wytrzymałe i bardziej podatne na uszkodzenia niż sklejka, co czyni je mniej odpowiednimi do konstrukcji, które wymagają wysokiej stabilności. Tarcica, będąca materiałem pozyskiwanym bezpośrednio z drewna, cechuje się naturalnym wyglądem, ale nie oferuje takiej odporności i wszechstronności jak sklejka. Płyta pilśniowa, z kolei, jest materiałem uzyskanym z włókien drzewnych, które są sprasowane i sklejenie, co również nie odpowiada warstwowej budowie sklejki. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy z tych materiałów ma swoje charakterystyczne właściwości i zastosowania, ale tylko sklejka spełnia wymogi dla konstrukcji o wysokiej wytrzymałości i stabilności. Często błędne wnioski wynikają z niepełnego zrozumienia różnic w budowie i zastosowaniu tych materiałów, co może prowadzić do nieodpowiednich decyzji projektowych. Dlatego kluczowe jest dokładne zapoznanie się z właściwościami materiałów w kontekście ich praktycznego zastosowania.
Pytanie 22

Którą kolejność czynności należy zachować podczas wykonywania widlicy pokazanej na rysunku?

Ilustracja do pytania
A. Szlifowanie, trasowanie, piłowanie, dłutowanie.
B. Piłowanie, trasowanie, dłutowanie, szlifowanie.
C. Trasowanie, piłowanie, dłutowanie, szlifowanie.
D. Dłutowanie, szlifowanie, piłowanie, trasowanie.
Trasowanie, piłowanie, dłutowanie, szlifowanie to optymalna kolejność czynności w procesie wytwarzania widlicy. Rozpoczęcie od trasowania polega na precyzyjnym oznaczeniu linii cięcia i obróbki, co jest kluczowe dla uzyskania dokładnych wymiarów i kształtu finalnego produktu. Dobrze wykonane trasowanie zmniejsza ryzyko błędów w dalszych etapach obróbki. Następnie, piłowanie pozwala na usunięcie większej ilości materiału, osiągając wstępny kształt elementu. To etap, w którym należy używać odpowiednich narzędzi tnących, co wpływa na jakość cięcia oraz wydajność pracy. Kolejnym krokiem jest dłutowanie, które umożliwia precyzyjne modelowanie detali, szczególnie w trudno dostępnych miejscach, co jest szczególnie istotne w przypadku elementów o złożonym kształcie. Ostatnim etapem jest szlifowanie, które wygładza powierzchnię, nadając jej estetyczny wygląd i przygotowując do ewentualnej dalszej obróbki lub malowania. Każdy krok ma swoje znaczenie i wpływa na końcową jakość produktu, a ich prawidłowe wykonanie powinno opierać się na standardach branżowych, takich jak normy ISO dotyczące obróbki mechanicznej.
Pytanie 23

Jakim kolorem identyfikuje się pierwszą klasę jakości tarcicy iglastej przeznaczonej do ogólnego użycia?

A. Niebieskim
B. Zielonym
C. Czerwonym
D. Żółtym
Oznaczenia kolorystyczne tarcicy są istotnym elementem klasyfikacji drewna, jednak nie wszystkie zaproponowane kolory odnoszą się do pierwszej klasy jakości. Czerwony, zielony i żółty to kolory, które w różnych standardach mogą oznaczać inne klasy jakości, co może wprowadzać w błąd. Czerwony kolor często kojarzy się z materiałami o niższej jakości, które mogą zawierać więcej wad, takich jak sęki czy pęknięcia. Użycie drewna o takiej klasyfikacji do konstrukcji nośnych mogłoby skutkować poważnymi problemami strukturalnymi. Zielony kolor w kontekście jakości tarcicy rzadko jest używany i może być mylony z tarcicą przeznaczoną do zastosowań zewnętrznych, co nie zawsze oznacza wysoką jakość. Żółty kolor również nie jest związany z pierwszą klasą jakości, a jego zastosowanie może być związane z tarcicą, która ma pewne ograniczenia w zakresie wytrzymałości. W branży budowlanej niezwykle ważne jest, aby dokładnie rozumieć systemy oznaczania, ponieważ nieprawidłowy wybór materiału może prowadzić do poważnych konsekwencji bezpieczeństwa oraz dodatkowych kosztów związanych z naprawami lub wymianą wadliwych elementów. Dlatego kluczowe jest posługiwanie się aktualnymi normami i standardami, aby zapewnić odpowiednią jakość materiałów budowlanych.
Pytanie 24

Podniesienie stołu odbiorczego strugarki wyrówniarki w stosunku do głównej krawędzi tnącej ostrzy noży spowoduje

A. niedostruganie końców elementu
B. różną grubość struganego elementu
C. poprzeczne wyżłobienia na powierzchni elementu
D. nadmierne ostruganie końców elementu
Niejednakowa grubość struganego elementu może sugerować problemy z ustawieniem maszyny, jednak nie jest to bezpośrednio związane z opuszczeniem stołu odbiorczego. W rzeczywistości, niewłaściwe ustawienie narzędzi, takie jak nóż strugarski, czy kąt nachylenia, również mogą prowadzić do niejednakowej grubości, ale niekoniecznie związane jest to z opuszczeniem stołu. Z kolei niedostruganie końców elementu wskazuje na to, że narzędzie może nie być w pełni w kontakcie z obrabianym materiałem, co skutkuje powierzchnią, która nie została odpowiednio przetworzona. Taki problem może wystąpić, gdy stół jest zbyt wysoki lub ostrza są zużyte. Poprzeczne wyżłobienia na powierzchni elementu mogą być efektem nieprawidłowego ruchu roboczego maszyny lub zbyt dużej prędkości posuwu, a niekoniecznie opuszczenia stołu odbiorczego. W obróbce drewna, kluczowe jest prawidłowe ustawienie maszyn, aby zminimalizować ryzyko wad obróbczych. Błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych odpowiedzi często wynikają z mylenia przyczyn z konsekwencjami, co może prowadzić do nieefektywności w pracy oraz obniżenia jakości wyrobów.
Pytanie 25

Zastosowanie powłoki kryjącej na drewnie różni się od użycia przezroczystej poprzez konieczność wykonania dodatkowego zabiegu

A. barwienia
B. szpachlowania
C. gruntowania
D. odżywiczania
Pytanie dotyczy różnic między wykończeniem powierzchni drewna powłoką kryjącą a przezroczystą, a odpowiedzi sugerują operacje, które nie są bezpośrednio związane z koniecznością szpachlowania. Odżywiczanie, które jest procesem aplikacji olejów lub żywic, ma na celu poprawę naturalnego wyglądu drewna oraz jego właściwości ochronnych, ale nie dotyczy wypełniania ubytków, co jest kluczowe w przypadku wykończeń kryjących. Gruntowanie natomiast, choć istotne dla przygotowania drewna do malowania, nie jest operacją, która różnicowałaby wykończenia kryjące i przezroczyste. Gruntowanie ma na celu stworzenie odpowiedniej bazy pod farbę, ale nie wypełnia ubytków, co czyni je nieodpowiednią odpowiedzią w kontekście pytania. Barwienie, z kolei, odnosi się do zmiany koloru drewna przy użyciu specjalnych preparatów, które podkreślają jego strukturę, ale nie jest to operacja związana z poprawą powierzchni przed nałożeniem powłok kryjących. Widzimy tutaj typowy błąd myślowy polegający na myleniu operacji, które mogą poprawić estetykę drewna, z tymi, które są kluczowe dla uzyskania gładkiej i jednolitej powierzchni wymaganej w przypadku powłok kryjących.
Pytanie 26

Płyty wiórowe oraz paździerzowe przechowywane w zamkniętych i przewiewnych pomieszczeniach powinny być

A. ustawiane pionowo z przekładkami
B. ustawiane pionowo "na głucho"
C. układane poziomo na przekładkach
D. układane poziomo "na głucho"
Odpowiedzi, które sugerują ustawianie płyt w pionie lub układanie ich w inny sposób, nie uwzględniają kluczowych zasad dotyczących ich magazynowania. Ustawianie pionowo 'na głucho' może prowadzić do poważnych problemów, takich jak uszkodzenia mechaniczne, które mogą wystąpić w wyniku nieodpowiedniego podparcia. Płyty w takiej pozycji mogą łatwo przewrócić się lub ulec deformacji, co znacznie obniża ich jakość. Ponadto, układanie poziomo 'na głucho' bez zastosowania przekładek również nie jest wskazane, ponieważ brak odpowiedniej wentylacji i podparcia może prowadzić do gromadzenia się wilgoci oraz zwiększonego ryzyka uszkodzeń. W praktyce, niewłaściwe składowanie materiałów drewnopochodnych jest jednym z najczęstszych błędów, które mogą generować dodatkowe koszty związane z naprawą lub wymianą uszkodzonych płyt. Z perspektywy branżowej, rekomenduje się stosowanie przekładek, które zwiększają stabilność i przepływ powietrza między płytami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie przechowywania tych materiałów. Takie podejście nie tylko zabezpiecza przed uszkodzeniami, ale również wspomaga długoterminową trwałość produktów, co jest kluczowe w branży budowlanej i meblarskiej.
Pytanie 27

Aby zapewnić prostopadłość płaszczyzn bazowych, należy zastosować

A. linijki
B. kątownika prostego
C. średnicówki
D. łatwy traserskiej
Liniał, łata traserska i średnicówka to narzędzia, które często można zobaczyć w pracach budowlanych, jednak żadne z nich tak naprawdę nie nadaje się do kontrolowania prostopadłości płaszczyzn bazowych. Owszem, liniał jest super do pomiarów liniowych, ale nie sprawdzi się przy badaniu kątów prostych. Może być pomocny w rysowaniu prostych linii, ale do prostopadłości to się nie nadaje za bardzo. Z kolei łata traserska jest bardziej narzędziem pomocniczym do wyznaczania linii na dużych powierzchniach, niż do kontrolowania kątów. A średnicówka? To narzędzie do mierzenia średnic otworów, więc też nie ma tu zastosowania. Często ludzie mylą funkcje tych narzędzi, a to prowadzi do błędów. Myślenie, że każde narzędzie pomiarowe da radę w kontrolowaniu prostopadłości, to złudzenie. Każde z tych narzędzi ma swoje konkretne zastosowania, ale ich precyzyjność nie dorównuje kątownikowi prostemu, który jest po prostu niezbędny tam, gdzie liczy się dokładność kątów.
Pytanie 28

Jaką temperaturę ma woda w basenach warzelnianych podczas uplastyczniania drewna w procesie produkcji sklejki latem?

A. 81–85oC
B. 25–39oC
C. 71–80oC
D. 40–65oC
Odpowiedź 40–65oC jest prawidłowa, ponieważ w procesie uplastyczniania drewna, szczególnie przy produkcji sklejki, temperatura wody w basenach warzelnianych jest kluczowym czynnikiem wpływającym na właściwości końcowego produktu. W tym zakresie temperatury, drewno osiąga optymalny poziom elastyczności, co umożliwia skuteczne formowanie i klejenie warstw. Praktyczne zastosowanie tej temperatury jest zgodne z normami branżowymi, które zalecają utrzymanie odpowiednich warunków termicznych, aby unikać degradacji drewna oraz zapewnić jego trwałość. Warto również zaznaczyć, że zbyt niska temperatura może prowadzić do niedostatecznego uplastycznienia, podczas gdy zbyt wysoka może uszkodzić strukturę komórkową drewna. Dlatego w przemyśle sklejki, kontrola temperatury wody jest niezbędna, aby uzyskać wyroby wysokiej jakości, spełniające oczekiwania klientów. Dobre praktyki wskazują na konieczność regularnego monitorowania temperatury oraz zachowania odpowiednich parametrów w celu uzyskania powtarzalnych efektów produkcji.
Pytanie 29

Aby prawidłowo przygotować pilarkę tarczową do cięcia drewna wzdłuż włókien, niezbędne jest zamocowanie

A. piły z węglikami spiekanymi
B. klina rozszczepiającego rzaz
C. piły podcinającej
D. stołu pomocniczego
Wybór piły podcinającej jako kluczowego elementu przygotowania pilarki tarczowej do cięcia drewna wzdłuż włókien jest nieprawidłowy, ponieważ piła podcinająca nie jest warunkiem koniecznym do tego typu obróbki. Piły podcinające są stosowane w specyficznych sytuacjach, takich jak cięcie materiałów złożonych czy w przypadku, gdy zależy nam na uzyskaniu gładkiego wykończenia krawędzi. Jednak ich obecność nie wpływa na stabilność procesu cięcia wzdłuż włókien, co jest kluczowe w kontekście zamocowania klina rozszczepiającego. Odpowiedź, która wskazuje na stół pomocniczy, również nie uwzględnia podstawowych zasad dotyczących zamocowania klina, ponieważ stół pomocniczy ma za zadanie wspierać obrabiany materiał, a nie stabilizować sam proces cięcia. W przypadku piły z węglikami spiekanymi, należy zauważyć, że chociaż są one bardziej trwałe i skuteczne, to ich zastosowanie nie jest bezpośrednio związane z poprawnym przygotowaniem pilarki do piłowania wzdłuż włókien. Użytkownicy często mylą pojęcia związane z różnymi elementami pił oraz ich funkcjami, co prowadzi do błędnych wniosków na temat ich roli w procesie cięcia. Dlatego tak ważne jest, aby rozumieć, że odpowiedni klin rozszczepiający jest nie tylko kluczowy dla bezpieczeństwa, ale również dla efektywności pracy, eliminując ryzyko zacięć oraz zwiększając precyzję cięcia.
Pytanie 30

W jakiej temperaturze należy przechowywać drewno, aby zminimalizować jego pękanie?

A. 15 – 20°C
B. 5 – 10°C
C. 30 – 35°C
D. 25 – 30°C
Przechowywanie drewna w temperaturach 5 – 10°C może wydawać się korzystne ze względu na niższe tempo procesów chemicznych, ale w praktyce taka temperatura jest zbyt niska i może prowadzić do kondensacji wilgoci na powierzchni drewna, co skutkuje jego pękaniem i deformacją. Z kolei zakres temperatur 25 – 30°C jest zbyt wysoki dla długotrwałego przechowywania drewna. W takich warunkach drewno może intensywniej oddawać wilgoć, co prowadzi do jego przesuszenia, a w efekcie do pęknięć i zniekształceń. Ponadto, tak wysoka temperatura może sprzyjać rozwojowi szkodników i mikroorganizmów, które mogą uszkodzić strukturę drewna. Najwyższy zakres 30 – 35°C jest jeszcze bardziej niekorzystny, ponieważ prowadzi do szybkiego odparowywania wilgoci, co powoduje znaczące naprężenia wewnętrzne i pęknięcia. Często błędnie zakłada się, że wyższe temperatury są lepsze dla suszenia drewna, ale brak kontroli wilgotności w takich warunkach może być szkodliwy. Wszystkie te podejścia są niezgodne z dobrą praktyką, która zaleca utrzymanie stabilnych warunków przechowywania w zakresie 15 – 20°C, aby zapewnić integralność materiału.
Pytanie 31

Jakie czynności należy wykonać codziennie w celu konserwacji pistoletu natryskowego po zakończeniu pracy?

A. Zanurzeniu całego pistoletu w pojemniku z rozcieńczalnikiem do momentu kolejnego użycia
B. Opróżnieniu z lakieru i przepłukaniu rozpuszczalnikiem pistoletu oraz zbiornika na lakier
C. Smarowaniu uszczelnienia iglicy oraz sprężyn zaworów spustowego i powietrznego
D. Demontażu pistoletu i zanurzeniu jego elementów w rozcieńczalniku
Opróżnienie z lakieru i przepłukanie rozpuszczalnikiem pistoletu oraz zbiornika na lakier to kluczowe elementy codziennej konserwacji pistoletu natryskowego. Po zakończeniu pracy, ważne jest, aby usunąć wszelkie pozostałości farby, które mogą stwardnieć i zablokować mechanizm pistoletu. Przepłukanie rozpuszczalnikiem skutecznie oczyszcza układ, co zapobiega uszkodzeniom i wydłuża żywotność urządzenia. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, po opróżnieniu zbiornika na lakier, należy również przepłukać pistolet czystym rozpuszczalnikiem, co zapewni usunięcie resztek farby z dyszy i innych elementów. Przykładowo, użycie rozcieńczalnika akrylowego do oczyszczania pistoletu po malowaniu akrylami jest powszechnie zalecane, ponieważ skutecznie usuwa zanieczyszczenia bez ryzyka uszkodzenia urządzenia. Taki zabieg nie tylko poprawia wydajność pistoletu, ale także wpływa na jakość aplikowanych powłok, co jest niezbędne w profesjonalnym malowaniu.
Pytanie 32

Jak należy zabezpieczyć elementy bukowe biurka o wysokim połysku podczas transportu?

A. Ułożyć elementy w stos i ściągnąć taśmą
B. Złożyć po dwa prawymi stronami
C. Obłożyć każdy papierem i owinąć folią
D. Złożyć po dwa lewymi stronami
Złożenie elementów po dwa prawymi stronami, ułożenie ich w stos z ściągnięciem taśmą oraz złożenie po dwa lewymi stronami to metody, które mogą prowadzić do licznych uszkodzeń delikatnych powierzchni mebli, zwłaszcza tych wykończonych na wysoki połysk. Złożenie elementów prawymi stronami naraz powoduje, że mogą one się o siebie ocierać, co skutkuje zarysowaniami oraz uszkodzeniem lustra wykończenia. Dodatkowo, taśma nie zapewnia odpowiedniej ochrony, ponieważ może przylegać do powierzchni, co w rezultacie prowadzi do uszkodzenia wykończenia oraz pozostawienia resztek kleju. Ułożenie elementów w stos, bez odpowiedniego zabezpieczenia, stwarza ryzyko, że górne elementy będą naciskały na dolne, co może prowadzić do odkształceń lub pęknięć. W przypadku złożenia po dwa lewymi stronami, problem jest podobny — powierzchnie mogą się ocierać, a nieodpowiednie zabezpieczenie staje się przyczyną wielu problemów, które można by uniknąć. Zastosowanie niewłaściwych metod transportowych wynika często z braku wiedzy na temat specyfiki materiałów oraz ich wrażliwości. Dlatego tak istotne jest stosowanie dobrych praktyk w zakresie pakowania i transportu, co zapewnia długowieczność i estetykę mebli.
Pytanie 33

Aby usunąć uszkodzoną powłokę wykończeniową z elementu meblowego o wymiarach 1200 x 600 mm, należy wykorzystać

A. struganie profilowe
B. szlifowanie profilowe
C. szlifowanie płaszczyznowe
D. struganie płaszczyznowe
Struganie płaszczyznowe to technika, która polega na usuwaniu materiału z powierzchni przy pomocy struga. Ale w przypadku usuwania wykończeń z płyty meblowej, to nie jest najlepszy wybór. Struganie daje dokładne wykończenie, ale zazwyczaj używa się go do masywnych kawałków drewna, a nie do materiałów kompozytowych jak płyty wiórowe czy MDF. Poza tym, użycie struga może uszkodzić strukturę materiału, a to pogorszy jakość powierzchni. Mówiąc o szlifowaniu profilowym, to technika, która sprawdza się przy bardziej skomplikowanych kształtach, ale do płaskich powierzchni mebli się nie nadaje. Rzeczywiście, szlifowanie profilowe może prowadzić do nierównomiernego zużycia, więc przy dużych płaskich obszarach nie jest optymalne. Struganie profilowe z kolei jest bardziej skomplikowane i może uszkodzić krawędzie materiału. W praktyce skuteczne usuwanie powłok wymaga narzędzi, które równomiernie obrobią płaskie powierzchnie, więc szlifowanie płaszczyznowe jest najlepszym rozwiązaniem w tej sytuacji.
Pytanie 34

Aby przeprowadzić oklejanie płyt wiórowych naturalną okleiną w prasach hydraulicznych na gorąco, należy przygotować odpowiedni klej

A. mocznikowo-formaldehydowy
B. kazeinowy
C. fenolowo-formaldehydowy
D. polioctanowinylowy
Stosowanie klejów polioctanowinylowych w kontekście oklejania płyt wiórowych naturalną okleiną nie jest zalecane, zwłaszcza w procesach wymagających wysokiej temperatury i ciśnienia, takich jak prasowanie na gorąco. Kleje te, znane również jako PVA, charakteryzują się dobrymi właściwościami adhezyjnymi w warunkach pokojowych, lecz ich odporność na wodę oraz wysoką temperaturę jest ograniczona. Z tego powodu, nie zapewniają one wymaganej trwałości połączenia w aplikacjach przemysłowych. Kleje fenolowo-formaldehydowe, z kolei, są stosowane głównie w produkcji materiałów kompozytowych oraz w zastosowaniach wymagających dużej wytrzymałości, jednak ich nadmiar formaldehydu czyni je mniej preferowanym wyborem w produkcji mebli, gdzie kluczowa jest estetyka oraz bezpieczeństwo użytkowania. Klej kazeinowy, bazujący na białku mleka, również nie jest odpowiedni do oklejania w przypadku, gdy stawiamy na wysokie temperatury, ponieważ jego właściwości mechaniczne są niewystarczające. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych niewłaściwych klejów to często brak zrozumienia specyfiki procesu produkcji oraz niedostateczna wiedza na temat właściwości różnorodnych klejów i ich zastosowania w różnych kontekstach przemysłowych. Wybór niewłaściwego kleju może prowadzić do problemów z jakością wykończenia oraz długowiecznością produktu końcowego.
Pytanie 35

Ile sztuk jednobarwnej płyty wiórowej laminowanej o wymiarach 1220 x 2500 mm należy przygotować do wykonania 10 regałów, zgodnie z podanym wykazem materiałów?

Wykaz materiałów REGAŁ 738 x 300 x 400 (dł. x szer. x wys.)

Lp.nazwa elementunr rysunkuliczba sztukmateriałdługość [mm]szerokość [mm]
1.Boki12płyta wiór. lamin.
grub. 19 mm		400300
2.Półka21płyta wiór. lamin.
grub. 19 mm		700300
A. 6 szt.
B. 4 szt.
C. 8 szt.
D. 2 szt.
Wybór odpowiedzi, która nie zgadza się z rzeczywistym zapotrzebowaniem na płyty wiórowe, może wynikać z kilku typowych błędów myślowych. Przede wszystkim, często myli się całkowitą powierzchnię potrzebną na wykonanie regałów z powierzchnią pojedynczej płyty, co prowadzi do błędnych wniosków. Niektórzy mogą zakładać, że większa liczba płyt automatycznie zapewni wystarczającą ilość materiału, nie uwzględniając, że nadwyżka nie rozwiąże problemu brakującej powierzchni dla konkretnego projektu. Warto również zauważyć, że praktyczne umiejętności obliczania powierzchni i przeliczania jednostek są niezbędne w branży budowlanej oraz meblarskiej. Ignorowanie takich obliczeń może skutkować strata, a także nieefektywnością pracy, co jest sprzeczne z zasadami optymalizacji kosztów i materiałów. W projektach budowlanych należy zawsze kierować się dokładnymi obliczeniami, które uwzględniają zarówno wymiary materiałów, jak i wymagania projektu, aby uniknąć niepotrzebnych problemów w procesie produkcji. Zrozumienie koncepcji efektywnego wykorzystania materiałów jest kluczowe i powinno być podstawą podejmowania decyzji w tej branży.
Pytanie 36

Przechowywanie wyrobów gotowych powinno odbywać się w pomieszczeniach z wentylacją, a zakres temperatur oraz wilgotności względnej powietrza w tych miejscach powinien wynosić odpowiednio

A. poniżej 10°C, poniżej 60%
B. od 40 do 60°C, powyżej 60%
C. poniżej 10°C, powyżej 60%
D. od 10 do 30°C, od 40 do 70%
Odpowiedź 'od 10 do 30°C, od 40 do 70%' jest prawidłowa, ponieważ optymalne warunki do magazynowania wyrobów gotowych wymagają utrzymania temperatury oraz odpowiedniej wilgotności względnej, co wpływa na trwałość i jakość produktów. W przedziale temperatury 10-30°C można uniknąć kondensacji wilgoci, co jest kluczowe dla zachowania właściwości fizycznych i chemicznych magazynowanych materiałów. Przykładem mogą być wyroby spożywcze, które w zbyt niskiej temperaturze mogą ulegać zamarzaniu, a w zbyt wysokiej – psuciu się. Z kolei wilgotność względna rzędu 40-70% jest zalecana, aby zapobiec zarówno zjawisku pleśnienia, jak i nadmiernemu wysychaniu produktów. Do standardów branżowych odnosi się m.in. normy ISO 22301, które wskazują na konieczność utrzymania odpowiednich warunków w magazynach, aby zapewnić jakość i bezpieczeństwo wyrobów gotowych. Kluczowe jest również regularne monitorowanie tych parametrów, co może być realizowane poprzez zainstalowane systemy klimatyzacji oraz czujniki wilgotności.
Pytanie 37

Na rysunku pokazano wstawkę, której należy użyć do naprawy

Ilustracja do pytania
A. drobnych pęknięć i małych pęcherzy żywicznych.
B. zakorków i zabitek.
C. licznych i dużych chodników owadzich.
D. dużych i zepsutych sęków.
Wybór odpowiedzi dotyczącej dużych i zepsutych sęków wskazuje na błędną interpretację funkcji wstawki w naprawie drewna. Sęki to naturalne defekty drewna, które mogą wpływać na jego wytrzymałość i estetykę, jednak do ich naprawy nie stosuje się wstawek w taki sposób, jak w przypadku drobnych pęknięć. W przypadku dużych sęków, które osłabiają strukturę drewna, konieczne może być zastosowanie kompletnie innych metod naprawy, takich jak stabilizacja sęków za pomocą żywic epoksydowych lub wymiana uszkodzonych fragmentów. Podejście do zakorków i zabitek również nie jest właściwe, ponieważ dotyczy zupełnie innych technik i materiałów, które nie znajdują zastosowania przy drobnych pęknięciach. Natomiast odpowiedź odnosząca się do chodników owadzich sugeruje mylne zrozumienie problematyki uszkodzeń, związanych ze szkodnikami drewna. Naprawa uszkodzeń spowodowanych przez owady wymaga zastosowania specjalistycznych środków i technik, takich jak impregnacja lub wymiana dotkniętych elementów. Kluczowym błędem jest pomijanie wagi precyzyjnego dobrania materiałów i technologii do konkretnego rodzaju uszkodzenia, co jest fundamentalne w każdej dziedzinie stolarstwa czy konserwacji drewna.
Pytanie 38

Aby poprawić czytelność oraz zrozumienie konstrukcji wyrobu w rysunku technicznym, wykorzystuje się

A. perspektywę zbieżną
B. rzuty prostokątne i przekroje
C. dimetrię ukośną oraz izometrię
D. kłady oraz powiększenia
Kłady i powiększenia, dimetria ukośna oraz perspektywa zbieżna to różne metody graficzne, które mogą być ciekawe, ale nie są najlepszym rozwiązaniem, jeśli chodzi o rysunek techniczny. Kłady i powiększenia mogą wprowadzać zniekształcenia, co sprawia, że odczytanie wymiarów staje się trudniejsze. W praktyce może to prowadzić do zamieszania, szczególnie gdy ktoś nie zna skali. Dimetria ukośna i izometria są spoko do przedstawienia 3D, ale często nie pokazują wymiarów i proporcji, co w inżynierii jest mega istotne. Z kolei perspektywa zbieżna jest ładna, ale nie spełnia wymogów rysunkowych, które mówią, że wymiary muszą być jasne. Często ludzie mogą wybierać te metody, bo skupiają się na estetyce, a nie na funkcji rysunku jako narzędzia w komunikacji technicznej. Dla profesjonalnych projektów rzuty prostokątne i przekroje są po prostu niezastąpione, bo dzięki nimi można dokładnie przekazać konstrukcję, co jest kluczowe dla inżynierów, techników i wykonawców.
Pytanie 39

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ, do którego sortymentu tarcicy obrzynanej należy zaliczyć tarcicę o wymiarach 100 x 150 mm.

Nazwa
sortymentu		Grubość
[mm]		Szerokość
[mm]
Belki200÷250200÷275
Krawędziaki100÷175100÷175
Łaty32÷9032÷90
Listwy19÷2525÷32
A. Belki.
B. Łaty.
C. Krawędziaki.
D. Listwy.
Podczas analizy odpowiedzi innych dostępnych sortymentów, jak listwy, łaty czy belki, można zauważyć kilka kluczowych różnic, które prowadzą do błędnych wniosków. Listwy i łaty to elementy o znacznie mniejszych wymiarach, przeznaczone głównie do wykończenia, obramowania i innych zastosowań, gdzie nie jest wymagana duża nośność. Odpowiedzi te często mylnie są utożsamiane z krawędziakami przez osoby, które nie rozumieją, że krawędziaki muszą spełniać określone normy dotyczące grubości i szerokości. Ponadto, belki, które są większymi elementami konstrukcyjnymi, również nie pasują do podanych wymiarów, gdyż ich klasyfikacja zakłada znacznie większe rozmiary, co wskazuje na różnice w zastosowaniach. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia klasyfikacji sortymentów drewna oraz ich praktycznych zastosowań w budownictwie. Kluczowe jest, aby posiadać wiedzę na temat standardów branżowych, które regulują te klasyfikacje oraz ich zastosowanie w praktyce. Zrozumienie różnicy między krawędziakami a innymi rodzajami tarcicy jest istotne dla właściwego doboru materiałów budowlanych, co z kolei wpływa na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji.
Pytanie 40

Obróbka czołowych powierzchni nóg taboretu powinna być przeprowadzana na szlifierce

A. wałkowej
B. taśmowej
C. bębnowej
D. tarcowej
Szlifowanie powierzchni czołowych nóg taboretu na innych typach szlifierek, takich jak taśmowe, bębnowe czy wałkowe, może prowadzić do niepożądanych efektów, które negatywnie wpłyną na jakość wykończenia. Szlifierki taśmowe, choć skuteczne w usuwaniu większych ilości materiału, są mniej precyzyjne w kontekście wykończenia delikatnych krawędzi, co może skutkować nierównościami czy zniszczeniem struktury drewna. Z kolei szlifierki bębnowe, które są idealne do dużych powierzchni płaskich, mogą powodować zaokrąglenie krawędzi nóg taboretu, co jest niepożądane w przypadku, gdy celem jest uzyskanie ostrych i precyzyjnych krawędzi. Zastosowanie wałkowej szlifierki także nie jest zalecane, ponieważ wałki mają tendencję do wygładzania, ale nie są skuteczne w precyzyjnym szlifowaniu czołowych powierzchni. Użytkowanie niewłaściwego typu szlifierki może prowadzić do konieczności ponownego przetwarzania, co generuje dodatkowe koszty oraz czas, a także wpływa na ostateczną jakość produktu. Właściwy dobór narzędzi w obróbce drewna jest kluczowy dla uzyskania profesjonalnych rezultatów, co jest zgodne z ogólnymi standardami branżowymi.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej