Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik architektury krajobrazu
- Kwalifikacja: OGR.04 - Organizacja prac związanych z budową oraz konserwacją obiektów małej architektury krajobrazu
- Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 14:50
- Data zakończenia: 8 grudnia 2025 15:24
Egzamin zdany!
Wynik: 27/40 punktów (67,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
W jakim stuleciu zaczęły się tworzyć ogrody o specyficznym układzie dróg obwodnicowych, znanym również jako obwarzankowy?
A. w XIX wieku
B. w XVIII wieku
C. w XVII wieku
D. w XVI wieku
Odpowiedzi takie jak XVII, XVIII czy XVI wiek nie uwzględniają odpowiednich kontekstów historycznych i kulturowych, w jakich rozwijał się styl ogrodów obwarzankowych. W XVII wieku dominowały ogrody formalne, znane z precyzyjnych układów geometrycznych, które były charakterystyczne dla stylu francuskiego. Wówczas, zamiast obwodnic, stawiano na symetrię i porządek, co nie sprzyjało powstawaniu ogrodów z luźniejszymi układami dróg. Z kolei XVIII wiek przyniósł rozwój ogrodów krajobrazowych, ale sama koncepcja obwarzankowa nie była jeszcze w pełni rozwinięta. W XVI wieku, który charakteryzował się renesansowym podejściem do ogrodów, skupiano się głównie na klasycznych wzorcach europejskich, co również nie prowadziło do powstawania układów dróg obwodnicowych. Typowe błędy myślowe, prowadzące do tych niepoprawnych odpowiedzi, obejmują mylne utożsamienie różnych stylów ogrodowych z ich funkcjami oraz niewłaściwe odniesienie do czasów historycznych. Zrozumienie ewolucji ogrodów i ich układów wymaga znajomości kontekstu społeczno-kulturowego danego okresu, co pozwala na dokładniejsze przypisanie charakterystycznych cech do odpowiednich stuleci.
Pytanie 3
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 4
Jakiego narzędzia należy użyć do uzupełnienia piaskiem przestrzeni między kostkami brukowymi podczas układania nawierzchni?
A. Poziomicy
B. Młotka brukarskiego
C. Szczotki
D. Drewnianej łaty
Odpowiedź "Szczotki" jest prawidłowa, ponieważ są one kluczowym narzędziem wykorzystywanym do wypełnienia spoin między kostkami brukowymi piaskiem. Użycie szczotki pozwala na równomierne rozprowadzenie piasku w szczelinach, co jest istotne dla zapewnienia stabilności nawierzchni. Dobrą praktyką jest stosowanie piasku o odpowiednich właściwościach, na przykład piasku kwarcowego, który dobrze wypełnia przestrzenie i nie podlega łatwemu wypłukaniu przez wodę. W trakcie procesu, szczotka pozwala na dokładne wypełnienie wszystkich zakamarków, co z kolei wpływa na trwałość i estetykę nawierzchni. Dodatkowo, wypełnienie spoin piaskiem zapobiega osuwaniu się kostek oraz minimalizuje rozwój chwastów. Używając szczotki, można również usunąć nadmiar piasku po zakończeniu tego procesu, co jest ważne dla ostatecznego wyglądu nawierzchni. W branży budowlanej stosuje się różne typy szczotek, w tym szczotki z twardym włosiem, które są idealne do tego typu prac.
Pytanie 5
Jaką ilość mieszanki betonu żwirowego należy przygotować do budowy sześciennego cokołu o wymiarach 50 x 50 x 100 cm?
A. 0,500 m3
B. 0,250 m3
C. 0,025 m3
D. 2,500 m3
Aby obliczyć potrzebną ilość mieszanki betonu żwirowego do wykonania sześciennego cokołu o wymiarach 50 x 50 x 100 cm, należy najpierw przeliczyć wymiary na metry: 50 cm = 0,5 m, 100 cm = 1 m. Następnie obliczamy objętość cokołu, korzystając ze wzoru na objętość prostopadłościanu, który jest równy długość x szerokość x wysokość. W naszym przypadku objętość wynosi: 0,5 m x 0,5 m x 1 m = 0,25 m³. W praktyce jest to istotna umiejętność przy planowaniu budowy elementów betonowych, gdzie dokładność obliczeń ma kluczowe znaczenie dla zapobiegania marnotrawstwu materiału oraz dla zapewnienia stabilności konstrukcji. W budownictwie powszechnie stosuje się normy, które wskazują, jak należy przygotować mieszankę betonową, w tym proporcje składników oraz metody mieszania, co ma fundamentalne znaczenie dla jakości końcowego produktu.
Pytanie 6
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 7
Katalog KNR o numerze 2-21 zawiera
A. spisy norm budowlanych, które dotyczą realizacji na terenach zieleni
B. nakłady rzeczowe na robociznę, materiały oraz sprzęt, dotyczące terenów zieleni
C. wykaz dostawców usług, materiałów oraz sprzętu, związanych z terenami zielonymi
D. ceny rynkowe robocizny, materiałów i sprzętu, odnoszące się do terenów zielonych
Katalog KNR nr 2-21 rzeczywiście dotyczy nakładów rzeczowych, robocizny, materiałów i sprzętu związanych z terenami zieleni. To ważna informacja, bo dla osób zajmujących się projektowaniem i realizacją prac w tej dziedzinie to narzędzie jest wręcz niezbędne. Dzięki temu katalogowi, można lepiej planować budżet i kalkulować koszty projektów dotyczących zagospodarowania zieleni. Projektanci i wykonawcy dzięki KNR mogą dokładnie określać, jakie materiały i jaka robocizna będą potrzebne, co przyspiesza zarządzanie projektem. W branży to jest chyba kluczowe, żeby mieć precyzyjne kalkulacje kosztów, bo dzięki temu unikniesz nieprzewidzianych wydatków czy opóźnień. Katalogi KNR są też super przydatne do porównywania ofert różnych wykonawców, co pozwala na wybór tej najlepszej, bazując na wiarygodnych danych. Z mojego doświadczenia, znajomość KNR nr 2-21 jest naprawdę istotna dla wszystkich, którzy pracują z terenami zieleni, bo to pozwala na skuteczną realizację projektów i zgodność z normami.
Pytanie 8
Aby uniknąć pęknięć w konstrukcji betonowego murka oporowego o długości 8 m, konieczne jest przewidzenie wykonania
A. rynny stokowej
B. izolacji pionowej
C. fundamentów punktowych
D. szczelin dylatacyjnych
Odpowiedzią prawidłową są szczeliny dylatacyjne, które są kluczowym elementem w konstrukcjach betonowych, szczególnie w długich murkach oporowych. Dylatacje mają na celu kompensację skurczów i wydłużeń betonu spowodowanych zmianami temperatury, wilgotności oraz obciążeniami. W przypadku murków oporowych o długości 8 m, brak dylatacji może prowadzić do poważnych uszkodzeń, takich jak pęknięcia, spowodowane naprężeniami wewnętrznymi. Zgodnie z normą PN-EN 1992-1-1, zaleca się stosowanie dylatacji co 8-12 m, w zależności od warunków atmosferycznych i rodzaju zastosowanego betonu. Przykładem praktycznym mogą być budowy w rejonach o dużych różnicach temperatur, gdzie odpowiednie zaprojektowanie dylatacji jest kluczowe dla trwałości konstrukcji. Ponadto, zastosowanie dylatacji pozwala na łatwiejsze naprawy w przyszłości bez konieczności wykonywania większych prac remontowych.
Pytanie 9
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 10
Jaki element można wykorzystać do osłonięcia kompostownika w niewielkim ogrodzie?
A. Trejaż
B. Pergola
C. Gabion
D. Bindaż
Trejaż to konstrukcja, która nie tylko pełni rolę dekoracyjną, ale także funkcjonalną w ogrodzie. Jest to idealny sposób na przesłonięcie kompostownika, ponieważ umożliwia odpowiednią cyrkulację powietrza, co jest kluczowe dla procesu kompostowania. Dobrze zaprojektowany trejaż może wspierać rośliny pnące, które mogą maskować kompostownik, jednocześnie zapewniając estetyczny wygląd ogrodu. Stosowanie trejażu w tej roli jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, pozwala na wykorzystanie przestrzeni oraz wspiera różnorodność biologiczną w ogrodzie. Dodatkowo, roślinność na trejażu może pomóc w ukryciu kompostownika przed wzrokiem sąsiadów, co jest często pożądane w małych ogrodach. Warto również pamiętać, że prawidłowe umiejscowienie trejażu w stosunku do źródła światła oraz innych elementów ogrodu jest kluczowe dla jego efektywności.
Pytanie 11
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 12
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 13
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 14
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 15
Aby poprawić parametry gruntu na ściskanie, w nowoczesnych materiałach wspierających budowę nawierzchni, konieczne jest zastosowanie
A. geotkaniny
B. geodrenu
C. geowłókniny
D. georusztu
Georuszt to nowoczesny materiał geosyntetyczny, który służy do wzmocnienia gruntów, co jest szczególnie istotne w kontekście zwiększenia ich nośności na ściskanie. Działa poprzez rozkład obciążenia na większą powierzchnię, co pozwala na redukcję osiadania oraz poprawę stabilności nawierzchni. W praktyce georuszt znajduje zastosowanie w budowie dróg, parkingów, a także w stabilizacji nasypów i innych konstrukcji inżynieryjnych. Zgodnie z normami PN-EN 13252:2003, georuszty są klasyfikowane według rodzaju materiału i zastosowania, co umożliwia ich właściwy dobór do specyficznych warunków gruntowych. Przykłady zastosowań obejmują umacnianie podłoża w przypadku terenów o osłabionej nośności, jak również poprawę warunków w przypadku gruntów sypkich. W kontekście inżynierii lądowej, stosowanie georusztu jest uznawane za jedną z najlepszych praktyk, zwiększającą trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji."
Pytanie 16
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 17
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 18
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 19
Jakiego materiału budowlanego należy użyć do stworzenia trwałej, bezpiecznej oraz estetycznej krawędzi paleniska ogniska, które znajduje się wzdłuż ścieżki przyrodniczej na leśnej polanie?
A. Belkę sosnową
B. Kamień polny
C. Dwuteownik stalowy
D. Obrzeże betonowe
Wybór kamienia polnego jako materiału do wykonania krawędzi paleniska ogniska jest uzasadniony zarówno jego trwałością, jak i estetycznym wyglądem. Kamień polny jest naturalnym materiałem, który charakteryzuje się wysoką odpornością na działanie wysokich temperatur oraz czynników atmosferycznych, co czyni go idealnym rozwiązaniem do zastosowań zewnętrznych. Jego różnorodność kolorystyczna i faktura pozwala na estetyczne wkomponowanie go w otoczenie leśne, co jest szczególnie istotne w kontekście ścieżek przyrodniczych. Ponadto, kamienie polne, dzięki swojej masywności, zapewniają stabilność i bezpieczeństwo, eliminując ryzyko przemieszczenia się krawędzi w wyniku działania sił mechanicznych, takich jak wiatry czy aktywność ludzi. W praktyce, takie obrzeża mogą być stosowane nie tylko w paleniskach, ale również w innych elementach małej architektury ogrodowej, co dodatkowo zwiększa ich funkcjonalność. Warto również wspomnieć o ich zgodności z zasadami zrównoważonego rozwoju, gdyż kamień polny jest materiałem naturalnym, który nie wpływa negatywnie na środowisko.
Pytanie 20
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 21
Która z technik rysunkowych nie będzie użyteczna w celu przygotowania wizualizacji różnorodności kolorystycznej ogrodu w trakcie roku?
A. Technika ołówka
B. Technika kredek świecowych
C. Technika pasteli
D. Technika kredek akwarelowych
Technika ołówka jest odpowiednia, gdyż jej możliwości ograniczają się w głównej mierze do precyzyjnego rysowania konturów oraz detali. Nie dostarcza ona jednak bogatej palety kolorów ani nie pozwala na efektywne oddanie subtelnych zmian tonacji barw, co jest kluczowe w wizualizacji kolorystycznej ogrodu w ciągu roku. W przypadku przedstawiania zmienności kolorystycznej, istotne jest uchwycenie różnorodności barw, co można osiągnąć dzięki technikom takim jak kredki świecowe, pasteli czy kredki akwarelowe, które oferują większe możliwości w zakresie mieszania kolorów oraz ich intensywności. Na przykład, technika pasteli umożliwia tworzenie miękkich przejść kolorystycznych, co może doskonale oddać zmieniające się odcienie roślinności w różnych porach roku. Używając tych technik, artyści mogą generować wizualizacje, które są bardziej realistyczne i estetycznie atrakcyjne. W związku z tym, technika ołówka nie jest odpowiednia do tego celu, gdyż nie spełnia wymagań dotyczących wyrazistości kolorystycznej.
Pytanie 22
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 23
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 24
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 25
Brama księżycowa jest charakterystycznym elementem wystroju ogrodu?
A. francuskiego
B. chińskiego
C. angielskiego
D. włoskiego
Brama księżycowa to charakterystyczny element architektury ogrodowej w stylu chińskim, który odzwierciedla głębokie powiązania tego stylu z filozofią feng shui oraz estetyką natury. Tego typu bramy, często dekorowane ornamentami przedstawiającymi smoki czy inne symbole szczęścia, nie tylko pełnią funkcję estetyczną, ale także praktyczną, wyznaczając granice przestrzeni i tworząc harmonijne połączenie między ogrodem a otoczeniem. W ogrodach chińskich brama księżycowa może być umiejscowiona w strategicznych punktach, aby kierować wzrokiem i energią w określone miejsca, co jest zgodne z zasadami feng shui. Użytkownicy mogą spotkać się z tym elementem w różnych formach, od prostych łuków po bogato zdobione struktury, które mogą być używane do tworzenia intymnych zakątków w ogrodzie. Warto również dodać, że brama księżycowa może być inspiracją dla współczesnych projektów ogrodowych, w których dąży się do integracji architektury z naturą, co jest istotnym kierunkiem w nowoczesnym projektowaniu przestrzeni zewnętrznych.
Pytanie 26
Aby wykonać wykop o pojemności 0,5 m3 w glebie gliniastej, należy zastosować
A. łopaty
B. szpadla
C. szufli
D. spycharki
Wybór szpadla jako narzędzia do wykonania wykopu o objętości 0,5 m³ w podłożu gliniastym jest uzasadniony ze względu na specyfikę materiału oraz charakter pracy. Szpadel jest narzędziem o odpowiedniej konstrukcji, które pozwala na skuteczne wiercenie i przenoszenie ciężkiego, zbitego materiału, jakim jest glina. Dzięki szerokiemu ostrzu, szpadel ułatwia wykopywanie oraz transport materiału do kontenerów czy na stosy. W praktyce, użycie szpadla jest standardem w pracach budowlanych, zwłaszcza w trudnych warunkach terenowych. Umożliwia precyzyjne kształtowanie wykopu, co jest istotne w kontekście przygotowań do fundamentów budynków czy instalacji podziemnych. Ponadto, szpadel jest narzędziem manualnym, co pozwala na lepsze kontrolowanie głębokości i konturów wykopu. Warto dodać, że w przypadku pracy na mniejszych i bardziej ograniczonych przestrzeniach, jak ogrody czy działki, szpadel jest preferowanym narzędziem ze względu na swoją wszechstronność i dostępność.
Pytanie 27
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 28
Jakiego typu spoiwa powinno się użyć do utwardzenia nawierzchni gruntowej z dużą ilością cząstek ilastych?
A. Gips
B. Wapno
C. Glinę
D. Cement
Gips, glina i cement, jako spoiwa, mają swoje specyficzne właściwości, które nie są optymalne do utwardzania gruntów o dużej zawartości części ilastych. Gips, będący materiałem o niskiej wytrzymałości na ściskanie, jest stosowany głównie w budownictwie wewnętrznym, na przykład do wykonywania tynków i sufitów, jednak jego zdolność do stabilizacji gruntów jest ograniczona. Użycie gipsu w procesie stabilizacji gruntów nie tylko nie przynosi oczekiwanych efektów, ale może prowadzić do dalszej degradacji struktury gruntu. Glina z kolei, będąc sama materiałem ilastym, nie poprawia charakterystyk mechanicznych gruntu, a jedynie zwiększa jego plastyczność, co może prowadzić do osunięć i deformacji nawierzchni. Zastosowanie gliny w procesach inżynieryjnych, zamiast wymaganej stabilizacji, jest nie tylko niewłaściwe, ale także sprzeczne z dobrymi praktykami budowlanymi. Cement, choć powszechnie stosowany jako materiał wiążący, wymaga stosunkowo dużej ilości wody, co w przypadku gruntów ilastych może prowadzić do ich nadmiernego nawodnienia i utraty nośności. Działania te są sprzeczne z zasadami odpowiedniego doboru materiałów, które zalecają stosowanie stabilizatorów odpowiednich do specyficznych warunków gruntowych. Tak więc wybór wapna stanowi kluczowy element skutecznej i ekologicznej stabilizacji gruntów, podczas gdy pozostałe odpowiedzi wskazują na błędne podejście do problemu.
Pytanie 29
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 30
Jaką ustawę powinien znać właściciel nieruchomości, który zamierza usunąć lipę drobnolistną ze swojej działki?
A. Ustawę o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003 r.
B. Ustawę Prawo ochrony środowiska z dnia 27 lipca 2001 r.
C. Ustawę Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r.
D. Ustawę o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 r.
Inne odpowiedzi, takie jak ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, czy prawo budowlane, również mają swoje znaczenie w kontekście zarządzania nieruchomościami, ale nie odnoszą się bezpośrednio do kwestii ochrony drzew. Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003 r. dotyczy organizacji przestrzennej i zagospodarowania terenu, jednak nie zawiera szczegółowych regulacji dotyczących ochrony żywej przyrody. Można zauważyć, że właściwe zagospodarowanie przestrzenne może uwzględniać istniejącą roślinność, ale nie określa zasad usuwania drzew ani nie wymaga uzyskiwania zezwoleń na takie działania. Podobnie, prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. reguluje kwestie związane z budowami i infrastrukturą, a nie z ochroną środowiska czy drzew. Może się zdarzyć, że w kontekście realizacji inwestycji budowlanej konieczne będzie również ustalenie, czy wycinka drzew nie wpłynie na projekt, ale nie jest to jedyna regulacja dotycząca tego zagadnienia. Istotnym błędem myślowym jest również postrzeganie przepisów ochrony środowiska jako zbędnych formalności, zamiast dostrzegania ich roli w zachowaniu bioróżnorodności oraz zdrowego ekosystemu. Właściciele nieruchomości powinni nie tylko być świadomi obowiązujących przepisów, ale również dążyć do ich przestrzegania, aby uniknąć potencjalnych problemów prawnych i środowiskowych.
Pytanie 31
Zgodnie z danymi zawartymi w zamieszczonym podsumowaniu kosztorysu zysk z zastosowania sprzętu podczas budowy nawierzchni ogrodowej wyniesie
| Nawierzchnie ogrodowe | ||||
|---|---|---|---|---|
| RAZEM | Robocizna | Materiały | Sprzęt | |
| RAZEM | 45479,81 | 8844,17 | 35782,53 | 853,11 |
| Koszty pośrednie [Kp] 80% od (R, S) | 7757,82 | 7075,34 | 682,49 | |
| RAZEM | 53237,63 | 15919,51 | 35782,53 | 1535,60 |
| Zysk [Z] 20% od (R +Kp(R), S + Kp(S)) | 3491,02 | 3183,90 | ? | |
| RAZEM | 56728,65 | 19103,41 | 35782,53 | 1842,72 |
A. 1842,72 zł
B. 307,12 zł
C. 3491,02 zł
D. 3183,90 zł
Wybór innej odpowiedzi jako zysku z zastosowania sprzętu wskazuje na kilka błędnych założeń w obliczeniach oraz zrozumieniu struktur kosztów. Przyjmuje się, że całkowity zysk z projektu powinien być rozdzielony na składniki, takie jak robocizna, materiały oraz sprzęt. Kiedy koszt materiałów jest błędnie interpretowany jako zysk, prowadzi to do zawyżenia wartości zysku z zastosowania sprzętu. Również, jeśli zysk z robocizny nie zostanie odpowiednio odjęty od całkowitego zysku, może skutkować mylnym wnioskiem, że wartość sprzętu jest wyższa niż w rzeczywistości. Najczęściej popełnianym błędem jest brak uwzględnienia zysku z robocizny w równaniu, co prowadzi do myślenia, że wszystkie koszty są niezależne i sumują się. Kluczowym elementem w analizie finansowej jest zrozumienie, że zyski z różnych źródeł są ze sobą powiązane, a nie można ich analizować w oderwaniu. Właściwe podejście do kalkulacji zysków z różnych kategorii pozwala nie tylko na dokładniejsze oszacowanie zysków, ale także na lepsze zarządzanie budżetem projektu, co jest kluczowe dla każdej inwestycji budowlanej.
Pytanie 32
Najbardziej zmienny charakter aranżacji wnętrza krajobrazowego można osiągnąć przez zastosowanie w jego projektowaniu
A. symetrii oraz kolorów stonowanych
B. symetrii oraz kolorów kontrastowych
C. asymetrii oraz kolorów kontrastowych
D. asymetrii oraz kolorów stonowanych
Odpowiedź 'asymetrię i barwy kontrastowe' jest prawidłowa, ponieważ asymetria w kompozycji wnętrz krajobrazowych wprowadza dynamizm i ruch. W przeciwieństwie do symetrii, która często kojarzy się z harmonijnym i statycznym układem, asymetria pozwala na większą swobodę w aranżacji przestrzeni. Gdy połączymy ją z barwami kontrastowymi, uzyskujemy efekt, który przyciąga wzrok i stymuluje zmysły. Przykładem może być wykorzystanie ciemnych i jasnych odcieni w jednym projekcie, co nie tylko ożywia przestrzeń, ale także podkreśla różnorodność elementów krajobrazu. Podczas projektowania wnętrz krajobrazowych warto wziąć pod uwagę zasady teorii koloru oraz zasady kompozycji, które mówią o wykorzystywaniu kontrastów dla uzyskania większej siły wyrazu. W praktyce, projektanci często korzystają z asymetrycznych układów roślinności, co może stworzyć wrażenie naturalności i organiczności, a zastosowanie kontrastowych barw, takich jak głębokie zielenie i jasne kwiaty, przyciąga uwagę i nadaje przestrzeni energii.
Pytanie 33
Pokazany na ilustracji znak graficzny stosowany jest na rysunkach w projekcie zagospodarowania działki lub terenu do oznaczenia
A. granicy działki przeznaczonej do likwidacji.
B. granicy obszaru objętego opracowaniem.
C. osi jezdni lub ulicy.
D. obowiązującej linii zabudowy.
Zrozumienie, jakie znaczenie mają różne znaki graficzne w projektowaniu przestrzennym, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektami budowlanymi. Często mylone są znaki odnoszące się do granic obszaru objętego opracowaniem z innymi symbolami, co może prowadzić do poważnych błędów w interpretacji dokumentacji. Na przykład, oznaczenie obowiązującej linii zabudowy różni się od granicy obszaru objętego opracowaniem, bowiem dotyczy innego aspektu planowania, a jego niewłaściwe oznaczenie może przyczynić się do naruszenia przepisów budowlanych. Osi jezdni lub ulicy również nie należy mylić z granicami opracowania, ponieważ odnosi się do standardów drogowych i infrastrukturalnych, a więc nie ma związku z granicami projektowanego terenu. Granica działki przeznaczonej do likwidacji z kolei jest specyficznym przypadkiem, który dotyczy działek, które nie będą już wykorzystywane, a ich oznaczenie nie ma wpływu na obszar objęty opracowaniem. Takie błędne interpretacje mogą prowadzić do nieporozumień podczas realizacji projektów oraz mogą wpłynąć na decyzje przed organami administracyjnymi. Dlatego ważne jest, aby przed przystąpieniem do projektowania dokładnie zapoznać się z konwencjami graficznymi stosowanymi w dokumentacji urbanistycznej oraz zrozumieć ich zastosowanie w kontekście przepisów prawa budowlanego.
Pytanie 34
Przedstawione na zdjęciu narzędzie, to
A. młotek brukarski.
B. młotek ślusarski.
C. młotek murarski.
D. młotek ciesielski.
Młotek ślusarski, murarski i ciesielski różnią się między sobą i żaden z nich nie nadaje się do układania kostki brukowej. Młotek ślusarski to narzędzie bardziej precyzyjne, które wykorzystuje się do montażu elementów metalowych, ale jego ciężka głowica nie jest stworzona do twardszych materiałów jak beton czy kamień. Gdybyś spróbował go użyć do kostki brukowej, to mogłoby to skończyć się jej uszkodzeniem, co jest po prostu niezgodne z tym, co się powinno robić w budownictwie. Młotek murarski, z kolei, sprawdza się do pracy z cegłami, a nie z kostkami brukowymi. Całkiem możliwe, że błędnie myślisz o narzędziach i ich przeznaczeniu. Co do młotka ciesielskiego, choć może być używany w lekkich pracach budowlanych, to nadal nie jest wystarczająco solidny do brukowania. Zrozumienie, jakie narzędzie do czego pasuje, jest kluczowe, żeby praca była dobrze wykonana i trwała.
Pytanie 35
Na sporządzanym szkicu pomiarów terenowych początek linii osnowy pomiarowej powinien być oznaczony strzałką wskazującą kierunek pomiarów oraz odpowiednim symbolem
A. 0,00
B. P
C. O
D. 1,00
Odpowiedzi takie jak 'O', '1,00' lub 'P' nie są właściwe w kontekście oznaczania początku linii osnowy. Odpowiedź 'O' jest myląca, gdyż nie odnosi się do stosowanych standardów w geodezji, w których punkt początkowy powinien być jednoznacznie oznaczony liczbą. Użycie litery 'O' może sugerować, że punkt ten jest oznaczany jako pusty, co w praktyce nie ma zastosowania. Z kolei '1,00' sugeruje, że jest to kolejny punkt na linii osnowy, a nie punkt startowy. Oznaczenie '1,00' mogłoby wprowadzić w błąd, sugerując, że pomiary zaczynają się nie od '0,00', ale od '1,00', co jest sprzeczne z zasadą, że każdy nowy układ pomiarowy powinien rozpoczynać się od zera. Wreszcie, oznaczenie 'P' nie ma standardowego zastosowania w kontekście osnowy pomiarowej, co może prowadzić do nieporozumień. Przy projektowaniu systemu pomiarowego istotne jest, aby stosować się do przyjętych konwencji, które zapewniają spójność i zrozumiałość danych. Właściwe oznaczenie punktów w terenie zgodnie z obowiązującymi standardami jest niezbędne do poprawnej analizy oraz do późniejszego odtworzenia warunków pomiarowych, co jest kluczowe w każdej pracy geodezyjnej.
Pytanie 36
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 37
Aby uzyskać konkretne wnętrze ogrodowe, należy tak zaprojektować przestrzeń, aby procent otwarć ścian
A. wynosił od 50% do 60%
B. był mniejszy niż 30%
C. był większy niż 60%
D. wynosił od 31% do 45%
Wybierając odpowiedzi, które wskazują na wyższy procent otwarć ścian, można wprowadzić w błąd w kontekście projektowania przestrzeni ogrodowych. Propozycje przewidujące, że procent otwarć powinien wynosić więcej niż 60% lub od 50% do 60%, mogą prowadzić do narażenia użytkowników na nadmierną ekspozycję na warunki atmosferyczne, co skutkuje obniżeniem komfortu korzystania z przestrzeni. Wysoki procent otwarć sprzyja również hałasowi z zewnątrz, co wpływa na jakość wypoczynku. Dodatkowo, koncepcje te mogą nie uwzględniać aspektów prywatności, które są kluczowe w kontekście ogrodów i przestrzeni wypoczynkowych. W praktyce, projektanci starają się osiągnąć harmonię między otwartością a zamknięciem przestrzeni, co najlepiej realizuje się poprzez utrzymywanie niskiego procentu otwarć. Zrozumienie tej zasady jest niezbędne, aby unikać typowych błędów projektowych, które mogą wpływać na funkcjonalność i estetykę wnętrz ogrodowych. Dlatego kluczowe jest stosowanie się do dobrych praktyk architektonicznych, które podkreślają znaczenie równowagi w projektowaniu przestrzeni.
Pytanie 38
Jakie z podanych działań można uznać za metodę ochrony dziedzictwa kulturowego?
A. Inwentaryzacja elementów zabytkowych
B. Opracowanie projektu ochrony obiektu
C. Ocena stanu zachowania obiektu
D. Wpis do rejestru zabytków
Ocena stanu zachowania obiektu, inwentaryzacja elementów zabytkowych i opracowanie projektu ochrony obiektu są ważnymi czynnościami w kontekście ochrony zabytków, ale same w sobie nie stanowią formy ochrony prawnej. Ocena stanu zachowania obiektu polega na przeprowadzeniu analizy jego aktualnego stanu, co jest istotne dla zrozumienia potrzeb konserwatorskich, jednak nie zapewnia formalnej ochrony. Inwentaryzacja jest procesem tworzenia szczegółowego spisu elementów zabytkowych, co jest pomocne w dokumentowaniu i zarządzaniu dziedzictwem, ale również nie przyznaje obiektowi statusu chronionego. Opracowanie projektu ochrony obiektu jest kluczowe w planowaniu działań konserwatorskich, jednak potrzebuje podstawy prawnej, jaką daje wpis do rejestru. Często błędnie zakłada się, że te działania wystarczają do zapewnienia ochrony zabytków. W rzeczywistości każda z tych czynności musi być częścią szerszego systemu, który formalizuje ochronę, co realizowane jest właśnie poprzez rejestrację obiektów. Bez takiej formalności, wszystkie wymienione działania mogą być niewystarczające w kontekście rzeczywistego zabezpieczenia i ochrony dziedzictwa kulturowego.
Pytanie 39
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 40
Jaką nawierzchnię warto wykorzystać w lesie parkowym?
A. Gruntową
B. Tłuczniową
C. Bitumiczną
D. Betonową
Odpowiedź gruntowa jest prawidłowa, ponieważ nawierzchnie gruntowe są najbardziej odpowiednie dla parków leśnych ze względu na ich naturalny charakter. Tego rodzaju nawierzchnia pozwala na lepsze wchłanianie wody, co przyczynia się do zachowania lokalnego mikroklimatu oraz sprzyja życiu roślin i zwierząt. Dodatkowo, nawierzchnie gruntowe są mniej inwazyjne dla ekosystemu, co minimalizuje ryzyko degradacji środowiska. Przykładowo, w wielu parkach narodowych stosuje się ścieżki gruntowe, które umożliwiają spacerowiczom poruszanie się w bliskim kontakcie z naturą, a także zmniejszają ryzyko erozji gleby. Dobrze zaprojektowane i utrzymane nawierzchnie gruntowe mogą być dostosowane do zmieniających się warunków atmosferycznych oraz obciążeń ruchu. Istotne jest, aby przed wyborem nawierzchni gruntowej przeprowadzić odpowiednie badania gleby i hydrologii, co pozwoli na optymalne dopasowanie techniczne do lokalnych warunków.